Boven op mijne berg...

Gisteren in de late namiddag begon het rondomrond ons te donderen, te bliksemen, te waaien, te stortregenen...
Onze Bobbie lag weer onder de zetel te hijgen en te zuchten van de schrik, en tegen dat het onweer ver genoeg was om hem niet meer te verontrusten, lag er een hele plas kwijl juist onder zijn bakkes... De sukkelaar heeft een heidense schrik van onweer ! (Eigenlijk van alle speciale geluiden, als het Belgisch leger hier boven ons nog enkele duizenden literkes kerosine verprutst, zit hij ook onder de zetel, bange blikken te werpen op het raam.)
Maar enfin, het was voorbij... tot Anny op de kamer van onze Koen een natte plek zag op de muur !
Toen ze het me meldde, dacht ik aan een lekkage in het platte dakje boven die kamer, maar noppes, het was op de muur, onder het raam notabene !
Toen ik naar buiten ging, vermoedende dat het deklood weggewaaid was, bleek dat het water door de wind gewoon onder het lood geslagen was ! Het lood ligt er nog steeds, maar onder mijn raam zie je een hele vochtige plek op de buitenmuur, en binnen op een kleine plaats. Bij mijn buur is er niets te zien, maar zijn deklood is op een plaats wél opgewaaid.
Ik heb al mijn vaste stielman opgebeld, en vanavond komt hij nog om het lood vast te lijmen op de pannen, zodat waterinslag niet meer mogelijk zal zijn. Ik weet niet wat mijn buur zal doen, of hij dit ook zal laten doen, maar veilig is veilig !
Dan zit ik hier, boven op mijne berg, gerust te zitten zijn voor wateroverlast ! Dan heb ik last van de wind ! Nu ja, hoge bomen vangen veel wind, hoog staande huizen dus eveneens zeker ???

Ik was niet verbaasd dat het een fel onweer was... Niet alleen werd het drukkend warm, maar vooral, mijne barometer werkte ! Ik verrekte van de pijn, en het is nog niet helemaal weg !
Toch heb ik nog steeds geen pijnstiller genomen ! Na het stopzetten van de morfine heb ik nog niets gepakt, en ik zal het niet doen, totdat ik niet kan slapen van de pijn! Er zitten in mijn basismedicamenten al genoeg dingen om de pijn en vooral de ontstekingen tegen te houden, deze moeten in eerste instantie het werk doen. Misschien ben ik ook wat gevoeliger dan anders, omdat ik mijn morgendgymnastiek niet kan doen naar behoren... Veerle heeft de vroege, dat betekent dat Anny om kwart na zeven al bij de kinderen zit om ze op te roepen, te kleden en op de bus te zetten... en dat brengt met zich mee dat ik amper de tijd heb om mijzelf eens goed te wassen en mijn tanden te poetsen, en dan naar beneden om koffie te maken tegen dat Anny terug is (om 8 uur)... vanmorgen heb ik hier, tijdens het koffie opgieten, nog rap wat geturnd, maar dat is eigenlijk niet genoeg... en gek genoeg, nadien komt dat er niet zo van, ik ben een enorm gewoontedier, en alles hoort op zijn normale tijd te gebeuren, anders gebeurt het niet. Vroeger was ik niet zo...wellicht een bijverschijnsel van ziek zijn ? of van oud worden ?

Deze namiddag moeten we nog eens naar tanteke, morgen mag ze terug naar de home. Ze is redelijk goed, en kan daar rustig verder leven.

Ik moet er echt nog eens naartoe, want blijkbaar moeten er nog bepaalde documenten over de hospitalisatie ingevuld worden. Ik heb onder meer wat miserie met haar sis-kaart, want het blijkt dat die nog steeds op haar oude adres staat... Mij lijkt dat de homes die zo zorgvuldig en angstvallig al haar documenten onder hoede nam, dat ook wel had mogen regulariseren ! Nu heb ik die kaart van uit het hospitaal mee genomen, omdat hij toch zeker niet zou verloren gaan ! Bij mijn eerste bezoek daar, zal ik hem terug bezorgen aan de home, zij moeten er maar hun plan mee trekken, ik zal ze wel verwittigen, want wellicht zijn er nog siskaarten die zullen moeten geregulariseerd worden daar ! Ik vermoed, als ze een kaartlezer hebben, dat ze daar die gegevens zelf zouden kunnen doen wijzigen !

Voor mij ligt dat niet zo eenvoudig ! Tanteke is bij een mutualiteit die niet de mijne is, en gezien mijn beroepsverleden, lijkt het me niet wenselijk dat men me dààr ziet binnengaan, het zou de indruk geven dat ik mijn eigen verleden verloochen... en ik heb wel nog steeds zo veel liefde en overtuiging in mijn werk en mijn collega's, dat ik dat niet wil doen.

Buiten is alle groen nu echt intens groen, alle stof is er af geregend, en de wereld zit in een nieuw en fris kleedje. De drukkende warmte en de hevige regen hebben een echt boost gegeven aan de groei, en het veld voor mijn deur is nu een mooi groen tapijt. Natuurlijk staat maïs niet zo dicht bij elkaar dat je de grond niet meer zou kunnen zien, maar het globaal beeld is licht frisgroen.

Bovendien heb ik minder last van mijn neus, en is mijn ademhaling beter... Dat is een nieuw verschijnsel voor mij ! Blijkbaar ben ik -plots- gevoelig geworden voor stuifmeel ! Ik heb dat nooit gehad, maar nu wel. Niet alleen een lopende neus, enorm veel niesbuien, en mijn ademhaling ging niet echt lekker, het was precies of er iets rauws in mijn luchtpijp zat, waar iets over schuurde. Ik was niet kort van adem, maar toch ook niet zoals gewoonlijk ! Gisteren heb ik een van Anny's pilletjes gepakt, en na een uurtje was ik weer kerngezond. Nu met het onweer is mijn lucht weer lekker en fris. Binnenkort moet ik toch weer naar de dokter, ik zal hem eens laten kijken en eventueel iets nemen er voor... Misschien is het beter tijdig iets te doen dan te wachten tot het van kwaad naar erger gaat... en ochgottekes, een pilletje onder of boven zal wel geen verschil maken om te slikken zeker ? Ik denk juist aan iets... Het is de eerste keer dat mijn linde bloeit... het zou toch niet waar zijn zeker, dat ik juist gevoelig ben aan lindenstuifmeel ? tjudedju !

Ik ben nog steeds aan het zwoegen aan mijn hoorn, het is echt niet de gemakkelijkste stof om in te werken ! Ik ben nog steeds bezig aan de eerste drie figuren. Nu raak ik eindelijk bijna aan de slotfase, maar ik zoek nog steeds naar een middel om ze te doen glanzen. Anny zegt me eens te proberen met olie of boenwas... Toch eens uittesten op een klein stukje. Als het lukt, dan zal ik uiteindelijk wel een heel mooi ding hebben, die er uit ziet als een reliek uit de donkere middeleeuwen. Ik las ergens dat de hoorn van Roelant een olifantentand zou zijn geweest... Dat zou de bewerking ervan veel duidelijker maken, maar anderzijds zie ik niet in hoe ze die hoorn dan hebben uitgehold, met de middelen van toen moet dat dan een bijna onuitvoerbaar iets geweest zijn ! Ik hou het toch op een horen !
Het geluid die er uit komt is echt een oergeluid ! een diepe galmende toon ! Bobbie komt me steevast aanvallen, het geluid hoort bij de onuitstaanbare voor hem... Ook als ik op mijn didgeridoo blaas blaft en springt hij zenuwachtig rond me, en doet aanvallen op de lange buis die zo'n onaards geluid maakt.
Ik kan de geluiden van een didgeridoo perfect naspelen, maar ik luk er niet in te komen tot wat zij noemen het circulaire ademen... Als je eens luistert naar een goede didg speler, dan zal je ongetwijfeld opmerken dat die man nooit stopt met blazen... Op een of andere manier is dat ook zo, de man slaagt er in tegelijk in te ademen en toch te blijven blazen... Je moet dat oefenen met een rietje in een gals water, en dat lukt mij, omdat ik dan een voorraadje lucht in mijn mond benut, maar dat is niet voldoende om genoeg lucht te hebben om te blijven geluid maken in de didg ! Nu ja, het is ook niet de bedoeling alsnog een carrière uit te bouwen als didgeridoospeler.

Muziek is zowat het enige van de kunst waar ik nu eens echt nietws kan van bakken ! Ik kan schrijven, wat dichten, tekenen, schilderen, beeldhouwen, maar muziek ??? No way ! Wellicht is dat de achterliggende verklaring dat ik dan experimenteer op de didg, daar zit voor geen meter muziek in, alleen wat ritme en inspiratie van het ogenblik... en ik vind het heerlijk om dan toch ergens een geluid te maken die op zijn minst in het Australië van de Aboriginals muziek is !
Ooit, heel lang geleden, op de sociale school kregen wij een cursus in vrije expressie, en we moesten onder meer "muziek" maken op gevonden voorwerpen. In de praktijk waren dat dus bijna allemaal slag"instrumenten"... Een oude pot, twee stokken tegeneen kletsen en ga zo maar door... ik vond dat heerlijk, en speelde het nog enkele keren met de kinderen uit de chiro. Ik ben echt stik jaloers op mensen die wel muziek kunnen maken ! Ik voel dat als een lacune !

Wat ook leuk is, is het tjalken... Nu vind je dat gedeeltelijk terug in het rappen. Vroeger tijden blijken er inderdaad volkeren geweest te zijn, die teksten melodieus brachten, niet echt zingen, maar ook niet gewoon spreken. Oudelui zoals ik, die zich nog de latijnse missen herinneren van vroeger, moeten daarbij onder meer eens denken aan de manier waarop vroeger het evangelie voorgelezen werd in het latijn, ook dat was een soortement zingen... een soort tjalken zo je wilt.
Eén van de vormen die nu wat gesofisticeerder nog steeds bestaat is de portugese Fado, en de echte originele blues en gospels. Doe dat hier niet waar de lui je kunnen horen, anders bekijken ze je zeker als ene waar iets aan is.... Maar het is een hulpmiddel om bijvoorbeeld gedichten te maken die ook geschikt zijn voor liedjes !

Ik ga stoppen, nog wat heerlijk rondstruinen op mijne kwampjoeter, nog wat lezen bij de alternatieve nieuwsgaarders, en dat dan proberen te verifiëren, en mijn voormiddag zal weer heerlijk gevuld zijn, dan tanteke, dan mijn dak en en en en en en en en en en en en....enz...

tot de volgende ?

nr 850

't Is niet te geloven, we zitten aan de 850° blog !
En als ik kijk naar mijn tellerke, dan stijgt het aantal lezers ook ! Vooral in Nederland !
Het gekke is dat veel van die bezoekers niet echt naar mijn blog komen, maar op basis van het opzoeken van bepaalde woorden of begrippen... en dan merk ik dat sommige blijkbaar wat blijven komen.
Wellicht omdat heel wat bloggers zich heel eng houden aan bepaalde onderwerpen, en dan kun je wellicht op zo'n blog wel eens wat info vinden die je niet steeds op een gewone site of in wikipedia vindt...
Nu mijn titel verraadt al dat ik niet van plan was en ben om op een item te blijven doorboren... Ik hou van afwisseling, en hou ervan de dingen die mij die dag zijn opgevallen, in positieve of in negatieve zin, met u te delen. Bovendien vertel ik ook nog wat over ons gezinnetje, in de bredere zin van het woord, zowel over ons verleden als over het heden.
Vandaag zijn we dus eerst boodschappen gaan doen, naar Auchan te Leers. De meeste mensen die ik ken gaan veeleer naar Roncq, maar ik prefereer Leers. De winkel is er even groot, en het is er, en dat is mijn reden, veel rustiger. Ik ben ooit één keer naar Roncq geweest, en was geschrokken van het agressieve gedrag daar op de parking. In Leers heb ik dat nog nooit gemerkt. Vandaar dat ik Leers prefereer.
Leers is eerder een dorp, terwijl je in Roncq veeleer in het grote stadsareaal zit, vandaar wellicht dat de mensen in Leers rustiger zijn ?
Vanmorgen was het er zelfs zeer kalm, we stonden amper 10 meter van de hoofdingang. We deden er onze gewone boodschappen, en dat maakt dat we daar niet veel verloren lopen, en vlug alles hebben wat we nodig hebben.
Gelukkig maar, want onder de weg was het wat anders ! De kilometers lange omweg rond Avelgem was er niet meer, maar we stonden verschillende keren voor het rode licht aan werken. Op een plaats duurde het behoorlijk lang vooraleer het bij ons groen werd, en dat ergert mij normaal niet, maar wel als je daar heel den tijd staat te staan, zonder dat er ook maar een auto van uit de tegenover liggende kant komt... Je hebt meteen het gevoel dat ze het alleen doen om je te pesten hé !
Ik weet niet hoelang wij al naar Leers gaan, maar het is al lang ! Al van ver voor ik ziek geworden ben... minstens 15 jaar al ! De eerste keer had ik op de computer mijn weg laten afdrukken tot in Leers Nord, want Frankrijk zat toen nog niet op mijn pakketje met wegeninformatie. Ik had de kortste weg gevraagd, en rijd nu nog steeds op die korte maar niet zo snelle weg ! Gelukkig zijn er maar twee dorpen waar er zone 30 is, en natuurlijk ook een stukje in Leers zelf. Maar in ieder dorp is het nu 50 km per uur geblazen...snel gaat dat niet. Maar gelukkig is de tijd van ons, we moeten ons nu niet meer opjagen. Ik hou mij nogal secuur aan de snelheid, als ik eens te vlug zou rijden, dan zal het wellicht zijn omdat ik in het oerwoud van verkeertekens op onze wegen er ééntje heb gemist. Ik rij nu bijna 40 jaar, en heb nog maar een proces gekregen, en ik ben er nog steeds van overtuigd dat het er in feite geen mocht zijn ! Maar jan je krijgt zo'n proces meer dan een maand na de feiten, geen kans dus dat je je nog kunt verdedigen !

Dat wil niet zeggen dat ik vrij van zonden ben, want ik stel soms vast dat ik een bord niet heb gezien... Dat is normaal, want op onze belgische wegen staan er tegenwoordig zo veel van die dingen, soms zelfs die elkaar tegenspreken, dat het echt verwarrend is, en dat je er inderdaad niet meer op let dat er plots een ander tussen staat. Neem de weg van Beerlegem naar Merelbeke, daar staat op ieder hoek en hoekje een bord van 70km/uur, en plots is er een plaatsje waar er een bord van 50 staat. Ik weet dat er op die baan zo iets is, en toch heb ik soms nog voor dat ik slechts zie dat ik op de plaats van 50 km/uur ben, omdat er iets verder een verkeersdrempel ligt... Ik heb daarover ooit een brief naar de minister geschreven, die dan aan het pleiten was voor een duidelijker systeem, in de zin van gewone baan 70, dorpskom 50, schoolomgeving 30, grote weg 90 en autosnelweg 120 km/uur. Ik gaf hem daarin volledig gelijk, het zou inderdaad iets eenvoudiger zijn...Iets, omdat je in België ook geen rode draad hebt wat nu bebouwde kom is en wat niet... Ik woon aan de buitenkant van een woonwijk, de straat waar ik woon is 60 km/uur, maar in de wijk zelf, waar veel kinderen zijn en spelen, daar is er géén snelheidsbeperking ! In tegenstelling daarmee kan ik u stukken tonen waar je slechts één of twee huizen kunt zien staan, en daar is het dan wel bebouwde kom ???? Logica en de belgische wetgevers, zowel plaatselijk of op een groter échelon, dat is een curiosum !

In Haute Auvergne, in la douce France, zag ik nog kinderen midden op de straat spelen, van de kleinsten tot de grootsten waren er zo zwart als duvelkes, maar je zag en hoorde dat het kinderen waren die nog leefden in wat wij al dertig jaar niet meer kenden... Het zal uiteraard ook in de steden van Frankrijk niet meer zo zijn, maar ik was daar jaloers, ik zag in mijn gedachten daar onze kinderen ravotten, weg van alle verkeer, gewoon kind zijn !

de boerekinderen in de klas, een kar die ratelt op de keien...hoor je het liedje nog van sonneveld, en nu nog eens dunnetjes overgedaan door een zangeres? Waar is de tijd ?

Och, niet meer voor me zelf, ik heb mijn jeugd, mijn spel en vertier gehad, maar voor de kinderen van vandaag, wou ik dat de tijd had blijven stil staan... Nu kunnen de kinderen niet op straat, zeker niet spelen, bovendien heerst er een psychose van Dutroux en Fourniret en consorten, en ondertussen kweekt men kinderen die nooit kind konden zijn...

En wat is de volgende stap ?

tot de volgende ?

De boerenkrijg

nee, ik ga je niet onderhouden over de strijd "Voor Outer en Heerd" van de Vlaamse jongens tegen de broekloze (sansculottes)Fransen...
Nee, een eenzame Duitse boer is de strijd aangegaan met het grote Monsanto !
Monsanto, die zich ondermeer bezighoudt met de genetische manipulatie van planten, en die nieuwe genenstructuur dan patenteert, heeft een zeer agressieve natuur ! Iedere keer een controleur vaststelt dat er van "haar" genen in een gewas van een boer voorkomen, en die boer heeft geen contract met hen, wordt hij vervolgd tot de faling van de betreffende boer een feit is. Ook al kan de boer aantonen dat zijn gewas bestoven is door de daarnaast groeiende monsantoplanten, dan ook, en ze winnen het, door onder meer aan te tonen dat het hun genen zijn, en dat ze meer en beter gewas opleveren voor de profiterende boer !
Nu heeft monsanto ook varkens gepatenteerd, met "speciale" genen voor snelle groei en dergelijke. Een knappe en vooruitziende boer heeft met de gegevens in de hand zijn varkens in Duitsland laten onderzoeken, wetende dat Monsanto nog niet in Duitsland aanwezig was daarmee, en heeft kunnen aantonen dat zijn varkens, VAN NATURE, die genen heeft die Monsanto claimt als de hare !!!!
Het is méér dan erg als een bedrijf de normale natuur kan claimen als haar eigendom !!
Deze gegevens vind je ondermeer op argusoog.nl en de aangegeven linken.

Nog afgezien van het feit dat er blijkt dat door de "bewerkte" planten onvruchtbaarheid ontstaat bij de dieren dier mee gevoed worden (zelfde bron), gaan ze nu nog een stap verder en claimen ze de gewone natuur als haar eigendom !
Dat is net alsof ik de genen van mijn lindeboom laat indexeren, claim als zijnde mijn eigendom, en alle linden op de wereld zijn van mij !!
Te gek om los te lopen ? Nee, de spijtige werkelijkheid !
Zij claimen zo de honger in de wereld op te lossen, maar zeggen niet dat het een omgekeerd effect heeft, onder meer door kostprijs van het zaaigoed, en daar het niet echt meer opbrengt !
Het gaat dus nog veel verder dan gewoon de vraag of gengemanipuleerde goederen op termijn gunstig zijn voor mens en dier, het gaat hem over het feit dat één bedrijf bezig is de volledige wereldproductie van voeding in handen te nemen !
Gelukkig is er ook op vrt gereageerd tegen die zaken, blijkbaar is men in ons landje nog niet helemaal in slaap gevallen, maar ik heb schrik van europa !
Ik zou U willen aanraden ook eens te kijken wat ze allemaal van plan zijn met de "Codex Alimentarius" !!! Daar bepalen ze vanuit de VN organisaties, wat en hoe ons voedsel moet gewaarborgd zijn. Dat klinkt mooi, tot je eens goed leest, en ziet dat de vitamines niet alleen aangeraden worden, maar ook beperkt (!!!), en dat op ieder product de exacte samenstelling in detail moet bekend zijn. In de praktijk ziet het er naar uit dat biologische teelten niet zullen mogen verkocht worden, als niet voldoend aan bepaalde beschrijvingen van de codex...

Er bestaan een heel pakket sites die zich bezighouden met het verzamelen van de zaken die men voor ons poogt achter te houden. Ik weet dat daar wellicht ook sensatie en dergelijke zullen mee spelen (de kijkcijfers weet je wel), maar niettemin zijn er middelen om een en ander na te zien en zelf te beschouwen... en wat je vind is echt niet geruststellend !
Ondanks het feit dat je dus die dingen kunt terugvinden en lezen, is er blijkbaar weinig respons vanuit de massa... Wellicht omdat de meesten liever stillekes en bravekes blijven zitten ? Nochtans lijkt het mij nodig dat we op zijn minst duidelijk laten merken dat we weten wat er aan het gebeuren is, en dat we het er niet zo maar mee eens zijn ! Ik herhaal de oproep van gisteren: Durf eens zelf te denken !!!!

Heb je al eens goed naar een boom gekeken ? Moet je eens doen ! De meeste bomen die je bekijkt van op een afstand, lijken op een massieve "berg" groen, en als ze in de winter, kaal staan, dan kun je zien dat dit beeld niet zo gek is, de meeste bomen zijn, zelfs kaal, afgeronde gehelen ! Het lijkt wel of alle takken en takjes samen hebben afgesproken om niet uit te springen, maar nette afgeronde vormen te maken. Buiten de gesnoeide en kweekvormen van bomen, voldoen de meeste bomen aan die wondere vorm. Als je in de hemel kijkt, dan zie je soms die mooie massieve wolken, grote dingen met afgeronde bulten...Kijk nog eens naar de boom, zie je het ? Het lijkt wel of de boom de wolk nadoet of omgekeerd...
En net als de wolk lijkt de boom onderaan donkerder, omdat daar het minste licht aankomt. De bulten vallen zo op, omdat de buitenste randen belicht zijn en daardoor lichter lijken, bij de boom en bij de wolk... Mooi hé ?

Als je, zoals ik, het genoegen smaakt nog groen te zien vanuit je raam, heb je dan ook al eens verbluft gekeken naar een konijn of een haas in het veld ? Als ze bewegen zie je ze, maar als ze plots neerduiken, dan moet je dat net gezien hebben, of je vind ze niet meer terug. Het gekke is dat ze dit lukt in een groen veld, zo goed als in een kaal veld. Ze hebben als het ware een bijna volmaakte camouflage ! Idem met de patrijs en de fazant en zovele andere dieren. Soms hou ik ze van hier uit in de gaten, met mijn verrekijker, en toch raak ik ze soms nog kwijt. Een patrijs die zich verbergt trekt zelfs zijn kopje in, en is een brok aarde tussen de andere aardkluiten. Prachtige dieren ! Als ze staan zie je het hoefijzer op hun borst, en de patrijshaan kan pronken net als de haan in je kippenren !

Kwartels heb ik dit jaar nog niet gehoord, en in Wannegem hoorde ik al meerdere keren de koekoek roepen, maar hier ook nog niet... Ik heb echter nog nooit een koekoek gezien in de natuur, het is een wonder hoe verborgen die beestjes leven ! De mooiste inlandse vogels die ik zag zijn ongetwijfeld de spechten en de wielewaal, dieren die wel uit de tropen verdwaald lijken in onze natuur. Ook de ijsvogel hoort daar natuurlijk bij, en de putter of distelvink is ook heel mooi gekleurd. Maar toch is er iets geks mee, ondanks hun kleurige vederpak, hoor je veel eer de specht roepen en kloppen dan dat je hem vind ! Op een of andere manier zijn zelfs die felle kleuren niet opvallend in het juiste milieu. Hier vlakbij zie ik regelmatig een kievit, wellicht is daar ergens in de omgeving een nestje, en zie ik steeds de wachtpost staan?
En heb je al ooit eens goed gekeken naar de huismus ? Verrukkelijk toch ? Heb je de tekening van het mannetje al eens goed bekeken ? Mooi hé !

Mussen zouden zeldzamer worden, maar hier zitten er nog heel veel, vermoedelijk gedeeltelijk op mijn kosten, want ze komen het kippenhok binnen om lustig mee te pikken met de kippen. Nu zit hier bij de achterbuur een nest eksters, wellicht met jongen, want telkens als we voedselresten aan de kippen gooien, komen nu de eksters vlug meepikken, en vliegen dat met volle bek naar hun nest. Eksters zijn heel mooi, maar worden stilaan een beetje een pest, er zijn er te veel in verhouding tot de rest, en ze eten onder meer ook kleine vogeltjes... In een evenwichtige natuur is dat niet zo erg, maar helaas is heel onze natuur allang ontwricht, en zijn de kraaiachtigen langzaam maar zeker te groot in aantal aan het komen, en een bedreiging voor de kleinere zangvogels... De kraaiachtigen (en de meeuwen) zijn opportunisten, die leven van de restjes van de mensen, en daar goed van leven !

Buiten is het druilerig. Er zijn zelf geen wielerterroristen op straat...
Morgen zal mijn blog er niet of veel later zijn, we gaan naar Auchan te Leers, inkopen doen... Tot de volgende ?

durf te denken !

Wellicht is het je al wel opgevallen, ik hou er niet van om netjes in de rij te lopen, nooit geweest trouwens...Ik heb altijd al een beetje van een revolutionair in mij gehad.
Niet in de zin van oproer, niet in de zin van geweld, maar eerder van "is dat echt zo?" en vooral "denken wij dat niet omdat iedereen zo denkt ?".

Voor mij is dat ook de enige manier om tot andere dingen te komen, te groeien, bij te leren... Als een Copernicus zich had neergelegd bij het gangbare, dan draaide de zon nu nog steeds om de aarde in plaats van andersom. Copernicus nam niet zo maar voetstoots aan wat iedereen vertelde, hoorde van "rebellen" in het denken dat ze de indruk hadden dat het de aarde was die om de zon draaide, dat de aarde bewoog, en hij onderzocht en onderzocht tot hij tot -bijna- de waarheid kwam (Bijna omdat hij dacht dat de planeten in nette cirkels om de zon draaiden).

Ik kom uit een tijd dat men meende uit je handschrift je karakter te kunnen afleiden, nu zegt men dat dit niet kan... Voor mij dacht men de misdadiger te kennen aan de vorm van zijn schedel en ga zo maar door... Allemaal "bewijzen" dat wat als vaststaand aangenomen wordt, lang niet altijd vaststaand is ! Vandaar mijn oproep om te durven denken, te durven zelf te denken !

Pluk ideeën op, en probeer ze uit, probeer ze te evalueren op hun waarde. Als je plots hoort op tv dat zoveel procent van de mensheid lijdt aan een of andere "ziekte", waar je nog nooit van hebt gehoord, dan kun je gewoon denken: voila, ik heb weer iets bijgeleerd...Maar je kunt je ook afvragen, waarom vertelt men ons dat nu plots ? En als je dan tot de vaststelling komt dat een farmaceutisch bedrijf net nu een pil heeft uitgevonden om die ziekte te bestrijden, dan gaat er bij mij een belletje rinkelen, en denk ik aan al de artikelen die ik al las over de farmaceutische maffia... Die er niet voor terugschrikt om een ziekte uit te vinden om de pil te kunnen verkopen... Een van de voorbeelden is de pil voor mensen met een plasprobleem, en men heeft het hier niet over prostaat, maar over mensen die soms een vergadering moeten verlaten, of een café moeten binnenstappen omdat ze onbedwingbaar dringend moeten wateren. Iedereen zal dit wel ooit eens hebben, maar men heeft nu een pil die die drang wat onderdrukt, en nu zeggen ze ons plots dat wat vroeger heel gewoon en heel natuurlijk was, plots een ziekte is, want : ZIJ HEBBEN ER EEN PIL VOOR !

Durf te denken ! Als je de eerste keer die publiciteit zag op tv heb je ongetwijfeld gedacht: "is dat nu ook al een symptoom van een ziekte?", omdat je het "probleem" helemaal niet als probleem onderkende ! Het is er ook geen, maar na enkele tientallen keren dat filmpje gezien te hebben, wordt het een aanvaard probleem...
Het is net als met het liedje voor het songfestival, als ze het lang genoeg en vaak genoeg spelen, dan zul je het op den duur mooi en goed in het oor klinkend gaan vinden !
Kijk eens naar de muziek in het algemeen, akkoorden die we vroeger afschuwelijk vonden klinken, zijn we nu al lang gewoon, en behoren tot de gevestigde akkoorden.
Dit is geen bewijs dat die muziek slecht is, maar een bewijs dat wij gewoontedieren zijn, dat wij, eens wij het gewoon zijn, er mee leven. Dat is ook zo met ideeën ! En met begrippen !
En daar is het erger, véél erger, want op die manier hebben we honderden jaren in wat men nu de donkere middeleeuwen noemt, geleefd ! Alleen wat de bijbel en de oude griekse filosofen hadden gezegd was juist, al de rest was de facto verkeerd.
Er is niets veranderd ! Ieder nieuw idee wordt ook nu nog tot de grond afgebroken, tot er genoeg bewijzen voor zijn, en genoeg stemmen op gaan om het juist te bevinden. Wacht niet af, durf zelf te denken, te redeneren, en neem niets voetstoots aan ! en zeker niet omdat "iedereen" het zegt !

Dat wil niet zeggen dat je nu altijd "tegendraads" moet zijn, het wil alleen zeggen dat je moet nadenken, en beoordelen. Je hoeft zelfs niet eens onmiddellijk te pogen te reageren, overdenk het rustig, maar overdenk het met alle mogelijke en vooral met alle onmogelijke argumenten. Want in die onmogelijke argumenten vind je soms ideeen en een andere kijk op de zaak, en daarover gaat het tenslotte ! Anders bekijken, niet om tegen de stroom in te gaan, maar om de juiste of juistere richting te vinden.
Niet in de zin van Skepps en dergelijke instellingen, die zich hoofdzakelijk bezighouden met te pogen te bewijzen dat bepaalde zaken niet waar zijn, maar met de bedoeling te vinden wat wel juist is, ook al lijkt dat op het eerste gezicht larie en apekool... Dat dachten ze ook van een Darwin, en van een Einstein en een Wegener en noem maar op. Niet dat je moet pretenderen tot hun niveau te behoren, maar de zaken die men ons als gewoon menneke voorlegt zijn meestal ook niet van dat gehalte...
Als we op de tv de aanslagen zagen op 9/11 in amerika, dan ZAGEN we bepaalde feiten. Toen het twee keer na een gebeurde met enkele uren verschil, dan wisten we dat het geen ongeval meer was, en dan namen we gewoon aan wat ze ons vertelden ontdekt te hebben... Als je nu, achteraf, rustig het hele plaatje bekijkt, en rustig nadenkt, dan weet je dat er iets niet koosjer is aan dat verhaal... Ik ben zelf wakker geschokt met de beelden uit Washington... Op de eerste beelden zag je slechts een inslaggat van zegge en schrijve een garagepoort groot, geen brokstukken van een vliegtuig te zien... (Verdampt zeggen, door de grote hitte van de ontploffing), maar er was slechts een gat van enkele vierkante meters groot ??? Pas nadien is er nog een stuk naar beneden gevallen. Vliegtuig verdampt ? Terwijl je erboven nog de ramen in de sponning zag zitten ? Bizar... Dat er een inslag was, dat lijkt logisch, maar een vliegtuig ? No way !
Maar waarom liegen ze daar over ? Om het erger, wreder te maken, met de dood van de passagiers (hoe en waar ?) en waarom ? En dan begin je te denken en uit te zoeken... en dan geloof je steeds minder van het verhaaltje...

Zie je, dan krijg je een andere kijk op de dingen, dan loop je niet meer mee met Bush, en dan stel je meer en meer onwaarheden vast over alles wat die oorlog tegen het terrorisme en Irak betreft, en dan wordt je wel héél kritisch...

En als je dan vaststelt dat onze beleidsmensen blijkbaar wel alles slikken voor zoete koek, dan begin je te denken over hun instelling, hun uiteindelijk doel...
Ik ga niet weer beginnen kafferen op de politiekers, maar misschien zie je nu wel meer waarom ik het doe.

Ik denk dat ik dat al altijd wat heb gehad, dat dit een van de redenen was waarom ik ook thuis eerder een moeilijke was dan een brave...Ik groeide op in de roaring sixties... en dat zal wel zijn invloed hebben gehad. Maar als dit het gevolg is van die jongerenrevolte, dan mag het er best zijn van mij, ik vind het netjes in de lijn lopen niet echt het grootste goed.

Ik ga stoppen voor vandaag, ik hoop alleen dat ik er in geslaagd ben om ook jou wat kritischer te maken, wat meer de zaken te bekijken en te evalueren, en vooral niet slaafs alles zo maar aannemen !

tot de volgende ?

Plato en anderen...

"Indien het dus iemand toekomt te liegen, dan zeker de leiders van de staat tegenover vijanden of medeburgers, met het oog op het welzijn van de staat; alle anderen moeten er zich echter van onthouden." Plato 427-347 v Chr., De Staat III, 389

Opvoeden is waarheid, zoals Ghandi onderwees is niet langer aan de orde (onbekende wijze).

De Waarheid is de dodelijkste vijand van de Leugen ( Joseph Goebbels)

Je kunt op internet een lijst vinden van 230 leugens van Bush, met het bewijs van de leugenachtigheid er bij !
En het is heus niet alleen Bush die liegt, Blair heeft er ook een hele waslijst op internet, en ochgottekes, kijk eens naar onze dagelijkse nieuwsuitzendingen om onze regering te zien liegen en ontkennen en ontwijken... (Deze zin is geldig voor AL mijn lezers, uit om het even welk land ze afkomstig zijn !)

Waarschijnlijk voelen ze zich geruggesteund door de grote wijsgeer Plato, dat zij mogen liegen, maar ze wegen dan wel onvoldoende af of dit in het belang is van het land !

Ik heb het je al gezegd, en ik zeg het je nog eens, men is bezig, volop bezig om de massa monddood te maken en over te gaan tot een steeds rechtser en steeds dictatorialere vorm van regering. (Denk nu niet dat je veilig bent met voor "linkse" partijen te stemmen, want die zijn veelal in se nog rechtser dan de anderen !) Net zoals Bush en Kerry kozijns zijn, en lid van dezelfde organisatie die streeft naar de ultieme macht, zijn ook de huidige nog drie resterende presidentkandidaten van kamerika lid van diezelfde organisatie... Ze zijn volop bezig met de vorming van een superstaat, door Canada en Mexico bij Amerika te voegen, en de oorlogen met Iran en met Venezuela staan nu al op de vaste agenda ! (Olie !) Dat beide landen voortdurend agressief optreden tegen de US is geen toeval, maar een berekend iets, en een alibi om de aanval te "verrechtvaardigen"... Net zoals men er steeds meer en meer van overtuigd raakt dat Rooseveldt Pearl Harbour als een rijpe appel aanbood aan de Japanners, zo komen er steeds meer en meer bewijzen dat 9/11 wel eens idemdito zou kunnen "gearrangeerd" zijn.
Gehoord van de man die op het vliegtuig iets niet mocht meenemen omwille van de antiterroristenwetgeving ? Die man vroeg naar die wet, en de bepalingen wat er dan wel en niet meemocht... Noch de wet noch de bepalingen bleken er te zijn ! (Hof van Strassburg)

Alles ligt weer nat buiten... Op tv zag je weer streken die getroffen waren door stortbuien en overstromingen... Ik ga niet beweren dat we er zelf schuld aan hebben, maar het is een feit dat er steeds meer en meer oppervlakte is die ondoordringbaar is voor het water ! En ik denk hier heus niet alleen aan de wegen en de bebouwing, maar vooral aan de bewerkte akkers, die door het gebruik van steeds zwaardere machines in de landbouw meer en meer dichtgedrukt zijn en ondoorlaatbaar, of op zijn minst moeilijk doorlaatbaar. Ik woon in zo'n gebied, en bij iedere fikse regenbui, zie ik het water niet meer in het veld indringen, maar er aflopen, met meename van steeds meer van de vruchtbare teelaarde. Maar bij de boeren zal het wel hun tijd duren... Als zinnige mensen dan suggereren om niet te ploegen in de richting van de afwatering, maar net tegengesteld, dan blijkt dat veel te omslachtig om je daar mee bezig te houden... Met de ruilverkaveling hebben ze dan nog de velden veel groter gemaakt, en meteen alle grachtjes die de velden afboorden dichtgemaakt, als ambetante en onderhouds intensieve dingen. Je moet maar eens hier komen wandelen of toeren in onze heuvelachtige streek na een fikse regenbui, sommige baantjes worden tien, twintig keer per jaar met een bulldozer bevrijdt van de dikke laag aarde die er op gespoeld is !
In de leemaarde zitten hier en daar keien, vooral silexknollen, en ook die zie je steeds meer meespoelen ! Dat betekent dat je daar al onder de laag teelaarde zit !
Ik overdrijf niet, ik kan je velden wijzen waar het water diepe geulen heeft getrokken, zo diep, dat je er rechtopstaand niet boven uit komt !

Gelukkig voor de boer dat de landbouw minder arbeidsintensief is geworden, maar ze zouden toch beter een deel van de vrijgekomen tijd besteden aan behoud van hun velden !

Vroeger, in de tijd van de menapiërs en de eburonen, toen ik nog jong was, konden we als kind ook genieten van de vruchten des velds zoals dat toen heette... We trokken enkele halmen tarwe af, en wreven in ons handen de nog niet volledig verharde graankorrels vrij van ongerechtigheden... Dan staken wij die greep tarwe in ons mond en begonnen verwoed te knabbelen... Als je dat voorzichtig deed, en alleen de harde delen inslikte, dan had je op den duur een soort kauwgom over, en kauwgom was toen een zeldzaam product voor ons... Nu mag je dat niet meer leren aan de kinderen, want het graan is bespoten en de gekochte kauwgom heeft allerlei soorten van smaken waar die tarwekauwgom niet kan aan tippen...
Wij passeerden zelden een veld vol rapen zonder er eens ene uit te trekken, de aarde er wat af te wrijven met onze handen en vol bijten in de sappige raap... ijskoud, en lekker als een appel.
Dat is vies opa, zo zonder wassen...
Bij het rapen van de aardappelen, werd naderhand het loof verbrand. Dat loof was meestal nog niet in en indroog, en walmde nogal. Vuur, dat was (is nog steeds) aantrekkelijk voor een kind, en dus waren wij er niet van weg te slaan. Op het open veld was er geen risiko, en wij wierpen kleine patatjes in het vuur, en haalden die er uit zodra ze begonnen te dampen met opengescheurd vel... En lekker dat dat was !
Nu zouden ze ons wellicht vertellen dat we dioxine aan het vreten waren, maar we kenden dat toen nog niet, dus was het er ook niet !
In de winter, als de kachel brandde, strooide ons moeder soms wat zout op de hete kachel, en bakte zo maar op de plaat de restjes van de aardappels van daags voordien. Deze waren droog gebakken, iets gezouten en heerlijk hete kost, dat was voor ons als snoep ! als chips of wat ze nu allemaal eten... Moeder had dan wel een hels werk om de kachel weer net te krijgen, maar dat hoorde er bij... Bij Odiel bakte Maria, zijn moeder pannekoeken op de buis van de leuvense stoof. Eerst werd de stoof netjes gekuist met Negrita stoofkuismiddel, en de eerste pannekoeken smaakten dan ook meer naar Negrita dan naar pannekoeken...
Nu zou dat allemaal onverantwoord zijn, en ongezond, en gevaarlijk en ... en... Wij gingen zonder toezicht spelen in het bos, braken takken af om sabels en bogen en pijlen te maken en katapulten (hier noemen ze dat een mikke, en bij ons was dat een schietlap), en wij vochten soms dat het haar stoof, en vijf minuten nadien zaten we weer samen te spelen... Wij kwamen thuis zo zwart als een moor van in het slijk en de aarde te spelen, in de knikkertijd kregen we onze handen haast niet meer proper, en ons moeder schuurde ons soms proper met een borstel...Ook die borstels zie je haast niet meer, dat waren borstel voor het wassen van de vuile kleren, wat in de wasmachine niet proper genoeg werd, werd nog eens met de hand en met die borstels gereinigd. Er waren er twee soorten, een harde, met houterige stekels als haren, en een zachtere, zo zacht als een veger van kokoshaar nu... Die zachte ging dus nogal eens over onze knieën om die ook eens proper te zien...
Maar wat taal ik naar de oude tijd, naast al de dingen die ons weemoedig maken, gebiedt de eerlijkheid ons om ook de slechte dingen te vermelden... Mijn broeken waren door ons ma gemaakt van oude broeken van nonkels die het wat breder hadden. Ons moeder kon zo goed naaien dat wij de naam hadden van rijk te zijn... Och, wat zit ik te dromen en je te vervelen... en toch ben ik er zeker van dat in jouw tijd er wellicht niet zo veel zal veranderen als in het mijne...Tenzij we weer de berg af gaan... dan, maar dat zou helemaal niet zo leuk zijn als onze weg steeds maar bergop....

tot de volgende ?

Pluralis majestatis

Vannacht lag ik opeens te bedenken dat wij wel het nederigste volkje zijn van heel het westelijk halfrond en ver daarbuiten...
Iemand die het koninklijke meervoud bezigt zien we immers als zowat het toppunt van ijdelheid.
Wij, in west vlaanderen zeker, doen net het tegenovergestelde ! En het tegenovergestelde van het toppunt van ijdelheid is...juist ja!
Hoe ik daarbij kom ? Dan moet ik eventjes in het dialect pogen te schrijven...
En me gieng'n wieder toeng moar noar huus hé.
(en we gingen dan maar naar huis he)

Je ziet, in plaats van het logische meervoud, spreken we van " me" enkelvoud. Dialect is leuk ! Het zou verdomd jammer zijn dat het verloren ging ! En het is aan het verdwijnen, niet doelbewust, maar door de migratie. Ik ben er zelf een voorbeeld van, ik kwam van West- naar Oost-Vlaanderen. Maar het is al genoeg dat de mens enkele gemeenten verderop gaat wonen, om een verbastering van de spreektaal te ondergaan. Nu moet ik bij sommige uitdrukkingen al eens nadenken hoe ik dat vroeger zei in het westvlaams... Als mijn zus komt, dan denk ik soms, tju, dat heb ik in lang niet meer gehoord, en dat gaat dan over een woord of een zegswijze die zo typisch is, en hier niet bestaat...
In het westvlaams werken we ook veel meer dan hier met spreekwoorden en zegswijzen, en in het begin dat ik hier werkte, gebruikte ik die ook in mijn spreekbeurten, en soms zat men mij dan aan te kijken, zo van, wat broebelt hij daar nu weer... Nu merk ik dat ik ook veel minder die zegswijzen en spreekbeurten gebruik, de taal van hier is in mijn taal doorgedrongen.

Wellicht is dat mede de oorzaak dat taal voor mij zo'n belangrijk item is... Ik kan uit meerdere bronnen putten: mijn westvlaams, mijn oostvlaams, mijn nederlands en mijn boeken. Boeken is wel degelijk een aparte bron, want lang niet alle boeken zijn in het nederlands geschreven, vele hebben en tonen hun streektaal in zich, ook al schrijven ze niet in het dialect. Als je Boon leest, dan proef je, dan nip je even aan Aalst, en lees je Toon Kortooms, dan smaak je de Peel... En zo kun je een hele resem schrijvers af dweilen, ze schrijven zoals ze gebekt zijn, en dus breiden ze zo ongemerkt haast, mijn pakket taal uit.

Denk niet dat dit dus in Nederland minder is, luister eens naar de Zeeuwsvlaming, en ga dan naar de hoge Veluwe... Je gelooft niet dat dit één taal is... Ga je vandaar naar de Vlaming van over de Schreve, dan hoor je plots een archaïsch westvlamsch koetten... Allemaal één taal, met een verbluffende rijkdom !
Je vind mits wat zoeken, een enkele sites op je pc waar je stukken tekst en liedjes kunt beluisteren in de taal van over de Schreve (zoek dus" Over de Schreve "). Vlak voor de schreve, in de streek van Westouter en zo, spreken ze een taal die nog heel dicht aansluit bij de taal van toen...Je moet maar eens zoeken naar Djoos Uyttendaele, een priester-dichter, die prachtige, sublieme dichtwerkjes schreef in die zoetgevooisde taal van zijn kinderjaren... ( Het waren stukjes heimwee, want hij zat ergens in de brousse missionaris te zijn).
A moat is lik a stekkerdroad, j'angter ang vast (Een vriend is als een prikkeldraad, je hangt er aan vast).

Wat zou je dan willen, met al die klanken, al die toonaarden, al die prachtige woorden, dat ik niet verliefd zou zijn op mijn Taal ?

En ik kan het soms niet laten om her en der een woordje uit een of ander dialect te gebruiken, of omdat het zoveel mooier is, of omdat het veel meer zegt wat ik wil zeggen... en ook leenwoorden uit andere talen zijn me niet vreemd, van kindsbeen af werden en worden de kinderen van aan "la bord du mer" immers gekonfronteerd met toeristen en hun talen...en wij zijn een gek volkje ! Ga je naar Spanje, dan moet je maar zien dat je je red ! Ga je naar la Douce France, zonder Frans kom je niet ver... Hier komen ze van alle kanten naar onze kust, en wij broebelen al wat we kunnen in hun taal... wij passen ons aan aan de toeristen... Ik denk niet dat je buiten onze contreien dat nog ergens anders vindt ?

Maar ook dat verrijkt onze taal...

In Nederland heb je de inbreng uit Suriname, waar wij buiten wat we wel eens zien op TV, niets van kennen... Ook heb je veel meer invloed in Nederland van het Jiddisch dan bij ons. Waren er daar meer Joden, of maakten ze meer indruk, of was het een "modeverschijnsel" na de ellende van de tweede wereldoorlog ? Ik weet het niet, maar er zitten in het nederlands veel meer jiddische woorden dan in het vlaams... Maar hier krijgen we die via boeken, tv en radio ook in onze taal ingevoerd, en de dikke Van Dale wordt alsmaar dikker...

Toch zijn er talen die soms woordpakketjes hebben waar wij niet kunnen aan tippen ! Denk aan de Finnen, die hebben honderden woorden om sneeuw te zeggen... Wij hebben er enkele, zoals korrelsneeuw, stuifsneeuw en zo, maar we zijn rap tenden... Nu ja, wellicht hebben zij niet zoveel woorden voor regen als wij...ijsregen, motregen,slagregen, stortregen, en regenen dan ! piesen, pissen, majemen,gieten, hozen, plasregenen, plenzen, slagregenen, stortregenen, sausen, zeiken, de regen komt bij bakken uit den hemel, 't regent bakstenen, het regent dat het giet, het regent pijpestelen, het regent oude wijven, motregenen, druilen, miezelen, miezeren, motten en wellicht ben ik er nog vergeten... (dank aan mijn synoniemenwoordenboek !)

Talen is ook nog een werkwoord, verlangen naar... (taal ?)

Ondertussen is het aan 't zeveren (ik wist wel dat er nog woorden zijn voor regenen!). De hond heeft al een paar keer met een kort blafje aangegeven dat hij naar buiten moet, maar telkens hij de regen ziet, vertikt hij het... Als het echt dringend wordt zal hij wel gaan, maar dan haastje haastje, en als je er niet op let ligt er dan een hoop vlak voor de deur.
Nu ja, 't is geen weer om een hond door te jagen ! dus ook niet om een hond in te doen sch...

Tanteke zal gelukkig zijn! Iedere keer (sinds ze weer wat mee klapt) zegt ze minstens tien keer per bezoek dat het gaat regenen... 't Menske heeft alleen de lucht om naar te kijken van uit haar bedstonde... Iedere wolk die passeert volgt ze... en iedere wolk lijkt haar dreigender dan de voorgaande...'t gaat regenen zegt ze dan nog maar eens. Wij knikken dan maar. Er is bijna niets meer van over, 't krimpt weg. 't Is maar een heel klein hoopje mens daar in het ziekenhuisbed.

Ik ga zowat om de twee dagen langs, en wellicht zij er wel nog eens anderen die langs komen, maar dat weet ze dan niet meer... Als ik moet kijken naar de bloemen of zo, dan is er nog niemand geweest, maar ik weet zeker van een die er ook al twee keer is geweest... (die belt me dan op om verslag te doen). Dat vind ik het ergste, die vereenzaming... Ik beeld me in dat dit voor mij niet zo erg zou zijn, omdat ik nog weg kan in mijn boeken, maar zij ligt daar maar te liggen... En als je binnenkomt ligt ze helemaal in een bolletje, zich als opsluitend in een eigen kokon. De verpleegsters leggen haar telkens weer "netjes", maar na een korte wijle begint ze al weer het kussen af te zakken, gaat ze eerst wat scheef, en dan helemaal, dan de knieën omhoog en ze ligt weer in haar bolletje... duts.

Wat mij stoort aan haar (en aan veel zieken) is het lijdzame... De houding van "zie eens hoe ik af zie, hoe ik hier lig", het gebrek aan vechtlust... maar aan tanteke vergeef ik dat, ze is zo oud, zo frêle, er is niets meer over om nog voor te vechten.

Ik kijk daar de drensregen (!) en denk aan vroeger...hoe we naar school fietsten, en later naar ons werk, en hoe we daar dan zaten in de klas...Heel de klas doortrokken van de geur van de natte kleren. Minstens je broekspijpen waren immers kletsnat, en door de warmte binnen verdampte heel langzaam het vocht in je kleren en vulde de klas met die specifieke geur. Als ik er op denk, dan ruik ik dat nog steeds... Ook toen al zaten er enkelen die niet nat waren, die door mamaatje met de auto gebracht waren...In die tijd waren dat alleen de kinderen van de dokters en de notarissen... Wij noemden dat moederskindjes, die zouden smelten van de regen. Nu zijn er niet veel meer die nog met de fiets naar school gaan, ze worden allemaal gebracht, door de ouders of door de schoolbus...
Er is zoveel veranderd... Ik heb nog in een klas gezeten met zo'n ronde gietijzeren kachel, midden in de klas, met een lange schouwpijp die gans de klas doorliep, hier en daar vast verzekerd met ijzeren draden die vastgemaakt waren aan sterke oogvijzen in de muren. Het eerste stuk van die buis kon roodgloeiend staan, en ook de kachel kreeg dan een rode gloed. Als je dicht bij de kachel kwam, dan voelde je als het ware je vel krimpen onder de hitte. Onze natte kleren hingen dan in de kille gang, en bleven heel lang nat en voelden dan kou en klam aan. Ik heb er nog foto's van, we zitten daar allemaal met een grijze stofjas aan (de meisjes bloemige schorten)... Nu zouden die klassen wellicht allang niet meer voldoen aan de normen... Wij vonden het er fijn, en als we van uit de sneeuw op de speelplaats binnenkwamen, dan drumden we eerst wat rond die hete kachel, om weer warm te krijgen, en dan gloeiden wij, als waren we allemaal plots kleine kacheltjes.
Soms was het moeilijk om in die omstandigheden aandachtig te blijven, je werd er soezerig van, en dan pakte masoeur het boekje van Boschvogel over Boompje en Pereltje, de twee chinese weeskindertjes, en las voor voor de geboeide klas... Ik heb dat boek nu in mijn grote bibliotheek, en als ik het toevallig weer eens in handen krijg, dan zit ik plots weer in die klas, te luisteren met open mond naar masoeur Hubertine... Wij hebben hier, naast onze centrale verwarming, nog een kachel staan, en als hetecht koud is, dan steken we die kachel aan, en geloof me, dat is een heel andere warmte, je kunt je echt warmen aan de kachel, maar je moogt uren voor een radiator zitten, en nog voel je je niet warm... Dan denk ik weer aan de kachels uit mijn kindertijd... De zaterdag, het was dan "wasdag" ! Moeder zette de grote zinken wastobbe midden in de vloer, vulde die met warm water, en één na één werden we gewassen. Het stovetje ronkte en het was gezellig warm. Als pa thuis was, dan was het ook zangstonde, en dan zongen wij samen met pa "als in de mei, de blijde mei, de merel fluit in 't woud" of "Mijn Vlaanderen, heb ik hartelijk lief" Wie zal er ons kindeken douwen, en doet het zijn moederken niet", een hele resem allemaal van die mooie vlaamse liedjes... in onze pyamaatjes op vaders knie.

Waar is de tijd... maar ook die liedjes waren een basis voor onze liefde voor ons vlaanderen, onze taal, onze zeden...

ik ga stoppen, ik ga wat zingen
tot de volgende ?

en ook de dinsdag,

dat is de vis-isdag, ook de dinsdag, dat is de vi-isdag, en 'k wou dat 't zondag, maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag altijd visdag was ! Vrolijk zouden wij altijd wezen, wezen, vrolijk zouden wij altijd zijn ja zijn....
(Variatie op het Chiroliedje van zondag ll )
Gisteren weest vissen in de malse regen. Onder moeders, sorry, luc's grote paraplu.
De grotere karpers beginnen te bijten, ik heb er geen gevangen, maar Geert ving er zelfs twee ! Geert is de zoon van Luc (vis). We vingen allemaal redelijk veel vis, maar bij mij zaten de kleintjes, en twee meter van mijn dobber lag de dobber van Geert, en daar zaten de grote ! Bizar hoe het komt dat vis nu eens hier dan eens daar zit... Maar het was prettig en plezant, en we vingen allemaal behoorlijk veel vis ! Luc wilde graag wat heel kleine bliek meenemen, om een voorraad op te bouwen om later mee te snoeken. Zoals gezegd die kleine pruts zat vooral onder mijn dobber... dus heb ik er heel wat van gevangen. Ik had ook een stekeldoorn, maar ik heb hem niet meegenomen voor Els, het was zo gek Bart speciaal te doen langskomen voor één schamel stekelvisje...
Toen we stopten met vissen kwam Jo juist thuis, en we moesten natuurlijk eens binnen om een pint te drinken. Volgende week gaat Jo op verlof naar Bugarije ! Pepee kwam er ook even bij, maar hij had zijn koffie mee en een doos koekjes. Nadien Luc thuisgebracht en daar nog vlug een glaasje wijn genipt, en dan naar huis, ik had reuzenhonger !
Gwendolyn zat straf te schrijven... ze was er niet graag bij, en nadien hoorde ik dat ze eerst wilde gaan spelen, maar dat was buiten Oma gerekend... Oma is een vieze had ze 's avonds tegen haar ma gezegd...
Al haar straffen zijn voor hetzelfde: ze kan niet zwijgen ! In de twee betekenissen van het woord, 1) ze babbelt graag, 2) ze moet altijd antwoorden, klinkt het niet dan botst het... Als we het haar zeggen, dan zegt ze dat ze geen baby meer is ! Vroeger heette zo iets frank zijn, nu zijn ze assertief... 't Klinkt wat properder, maar 't is even ambetant !
Vroeger,in onzen tijd sprak den ouden, moesten we leren te zwijgen als grote mensen praatten, nu leren ze in de school dat ze zich moeten uiten, en wij zitten met de gebakken peren en vranke kinderen... Ik ga niet beweren dat het in onze tijd goed was, maar ze zijn -comme d'habitude- weer van uiterst naar ander uiterst gewipt... Blijkbaar is het leven één grote zwaaibeweging, en iedereen weet dat het midden het beste is, maar ze zwaaien altijd maar door... Volgende generatie weer monddood ? Wellicht.

deden wij maar de helft moeten durven antwoorden van wat de kinderen nu antwoorden aan hun ouders, dan zaten wij uren op onze knieën, met de handen op het hoofd...En wellicht hadden we eerst een draai om de oren gekregen... We moesten wel opgevoede jonge kleine-grote mensjes zijn. Nu is het dus andersom... en al doe ik en oma haar best om het wat binnen de perken te houden, het is een telkens en telkens herbeginnen... vooral omdat ze in de school gestimuleerd worden om "assertief" te zijn... Nu is het voor kinderen niet eenvoudig om te weten wat assertief is, en wat storend is... Dat maakt ook dat je het hen niet manu militari kunt leren, want ze zijn zich op geen enkele manier bewust van het verkeerde... In de klas moet het zo...

Het weer is nog steeds belabberd, nog steeds dreigende vlagenzwangere hemelgeluchten in een dikke grijze deken dekken ons toe. Waar is de zon?

Ik weet wel dat het water nu een zegen is voor de vruchten des velds (plechtstatig hé?), maar ik hou meer van de zon! Ik hou van het spel van licht en schaduw in de takken van mijn linde, ik hou van het zuivere licht, ik hou van briljante kleurwisselingen, ik hou van de diepzwarte schaduwen, ik hou van de zonnenspotjes licht op de bruine humuslaag in het bos. Ik ben verliefd op de banen licht tussen de hoge stammen van de beuken, banen licht, vol met leven en dwarrelende dingetjes die telkens weer gouden miniflitsjes geven. Zon... heerlijk...

Als er één ding is dat de status van een Godheid heeft, dan is het de Zon... Zonder haar zou er zelfs geen leven mogelijk zijn op onze aardkloot. Het is het licht en de warmte die leven schenken. Bovendien kun je niet ongestraft je blik op haar richten ! Haar licht is zo fel dat ze je ogen onherstelbaar zou schenden. Het is in feite zo dat je kunt stellen dat één keer goed kijken naar de zon het laatste is dat je zou zien ! In dat geval zou het licht je de volledige duisternis schenken ! Logisch, je moet een God met deemoedig neergeslagen ogen benaderen. Oh wat ben ik weer poëtisch... maar ergens is er iets in mij die zo vervuld is van het leven, van de Aarde en de Zon, dat ik me heel klein voel bij dit wonder, en dat ik de onmetelijke grootheid ervan diep in me voel ingebakken zitten... Ergens zit, heel diep in ons, nog steeds een restje van de natuurgodsdiensten van een lang verleden...

We weten wat de zon is, we weten wat de aarde is, maar niettemin weten we nog steeds niet wat het leven is... Ook dat ondergaan we maar...

Ik moet niet de minste moeite doen om het gevoel te hebben van het warme zand van de duinen tussen mijn tenen en onder mijn voeten. Ik moet niet nadenken om weer de geur van de natte bosgrond te ruiken, al die dingen zitten als het ware in mij, in mijn leven. In gebakken... Onverbrekelijk geheel, deel van het geheel. We zijn een deel van de natuur, we zijn natuur ! Hoe geleerd we ook zijn (of doen), hoezeer we ons ook willen boven de rest van de wereld verheffen, we zijn en blijven er "maar" een deeltje van... En een heel ondankbaar deel, we verkrachten telkens en telkens weer ons eigen moeder, moeder natuur... Ondenkbaar ondankbaar.

U, ik, allemaal ! We kunnen niet meer anders, het zit in ons bestel... tot we het punt bereiken dat we met ons kleine mensenbestel heel het grote bestel van de natuur zullen verwrongen hebben en onszelf zullen vernietigen samen met de natuur, met het leven.

Hier vlak voor mij vliegt een heel nest jonge, kleine staartmeesjes uit, druk beschermd door beide ouders ! Waar ze genesteld hebben weet ik niet, maar het moet hier ergens zijn. Ze struinen tussen mijn hortensias zoekend naar insecten... Heerlijk toch ? Die mooie diertjes brengen me niet alleen vreugde, maar houden ook nog mijn voortuin insectenvrij. Er broeden hier in mijn piepkleine tuin nu merels, winterkoninkjes, staartmezen, pimpelmezen, koolmezen, heggemussen, bosduiven, turkse tortels en hele kuddes mussen... Misschien zitten er nog anderen, die ik niet opmerkte... Ik heb een wilde tuin, een tuin die alles heeft, behalve nette vormen en nette uitgemeten perkjes... alles groeit door een en wat verdrukt wordt verdwijnt. Het enige wat wij doen is pogen de te sterke woekeraars wat in te tomen. Voor de rest laten wij de natuur zijn gang gaan. Er staan altijd bloemen in, zelfs in de somberste wintermaanden zie je heide bloeien... Maar er zijn dus veel meer dan planten, ook vogels en andere diertjes zitten er in. en wonder boven wonder, blijkbaar is er een soort evenwicht ontstaan, want ik zie geen ziekten in mijn planten, geen aanvallen van horden insecten, nee alles lijkt zich goed en in evenwicht te houden. Nu en dan knip ik te wilde ranken weg van mijn blauwe regen of van de bisschopmuts of van de passieflora's die nu weer vol staan met dikke knoppen en binnenkort hun prachtige passiebloemen zullen ontplooien... Sommigen vinden mijn warrige tuin mooi, anderen vinden hem aardslelijk, maar ik hou er van, om het leven dat er in zit.

tot de volgende ?