Visserke vis

Joepie ! Vandaag gaan we vissen, maar omdat de kans bestaat dat we vroeger moeten stoppen, gaan we extra-vroeg weg. Dus, schrik niet als deze blog er wat beperkter door wordt.

We gaan naar het park, en de karper zou lopen, dus kans op karpervangsten !

Als je geen visser bent, dan zit je nu waarschijnlijk met grote vragen, de karper loopt, voor je geestes-oog zie je wellicht een karper die moeizaam op zijn staartvin voorbijwandelt??? Nee, als de vis loopt, dan is dat een vissersterm, en dat wil gewoon zeggen dat de vis in zijn periode is dat hij poogt zoveel mogelijk te eten, om voldoende vetvoorraad op te doen om de winter door te raken. Wellicht zal deze manier voor de vissen ook wijzigen door de klimaatswijziging... Als er geen winters meer zijn, dan zal de vis zich het ganse jaar door kunnen voeden. Misschien denkt u dan dat dit een goede zaak zou zijn voor de visser, maar ik betwijfel dat ! Als de vis geen honger heeft, of geen massale voorraad moet opdoen, dan zal hij ongetwijfeld minder fel bijten, minder fel de noodzaak, het dwingende van eten niet hebben, en veel kieskeuriger en dus ook argwanender worden...Met alle gevolgen van dien voor de arme visser....

Vissen is een hele kunst, je moet leren wanneer de vis kan bijten, de temperatuur van het water, en de temperatuurslagen in het water, de wind, het weer en vooral de weersveranderingen.

Eén klein voorbeeldje, als er een plensbui is geweest, dan zul je zien dat de vis veel minder jaagt op eten. Hoe dat komt ? Heel simpel, door de plensbui zijn heel wat insekten verrast en het water in gevallen, en bovendien niet alleen de vliegende insekten, maar ook de beestjes die zich in de bomen bevonden boven het water zijn mee gespoeld, en daar een plensbui niet de tijd heeft om in de bodem in te trekken, zal het sterk gestroomd hebben naar het laagste punt, de vijver dus, en in die stroom zullen ook heel wat beestjes meegevoerd zijn...dus de vis heeft eten gekregen, zoveel dat zijn honger volkomen gestild is, en dat je als visser alleen nog kunt hopen dat er een vis is die uit verveling eens bijt in dat verleidelijke wormpje die jij hem aanbied...

Je moet ook oog hebben voor de natuur, en als je ziet dat de eendagsvliegen massaal in het water vallen, dan is je enige kans op buit, te vissen vlak bij de oppervlakte, waar de vis gewoon ligt te wachten op vallende vliegjes, of op de bodem, dan specifiek naar echte bodemvissen, alhoewel ook die dan wel eens hoog gaan zwemmen.

Je ziet, het is een kunst, een sport...En sommigen zijn er werkelijk heel sterk in, en vangen vis waar niemand ook maar één beet krijgt. Luc en ik nog veeeeeeel minder zijn zo van die geniale vissers. Wij zijn mensen die gaan vissen voor de gezelligheid, en die ons neerleggen bij het feit dat de vis niet goed bijt. Ik ken echter Ivan, en die gaat echt gepassioneerd vissen, die gaat van twee, drie uur in de morgen, als hij weet dat dan de vis zal lopen, reeds aan dat water zitten, en waar andere vissers zitten te zuchten, gaat hij naar huis met pakken forellen en paling of snoekbaars... Ivan lacht met me, en hij heeft gelijk, maar ik heb die passie niet, en heb ook geen interesse om zo gepassionneerd te worden. Ik blijf liever in mijn bed 's nachts...

Ivan heeft wel 50 hengels, en evenveel werphengels. Hij heeft lijntjes met massa's, en al zijn lijnen zijn speciaal gemonteerd. Voor forel vist hij met een systeem van half drijvende lijnen, hij heeft zelf ultra gevoelige "wakers" ontworpen, die hem verwittigen zodra een vis nog maar ruikt aan zijn aas... Gewoon luisteren naar zijn uitleg, naar zijn passie waarmee hij vertelt, is een genot ! Maar eerlijk, ik zou met hem niet durven meegaan, ik zou me hopeloos belachelijk voelen, ook al ben ik een doorsnee liefhebber. Ik heb zo het idee dat Ivan aan de waterkant niet geliefd is...Hij vangt te veel en te goed...en zoals overal heb je onder vissers ook verschrikkelijk jaloerse mensen, die het niet kunnen velen dat hij vangt, en zij niet. Het is dus niet zoals met Luc en mij, wij zijn gelukkig ook als de ander iets vangt, en als het iets speciaal is, dan bewonderen wij beiden de vangst, en zetten het dan zorgvuldig weer in het water. Ivan doet dit niet, Ivan vangt vis om op te eten, en vertelt even gepassionneerd over visbereidingen als over het vissen zelf. Ik kreeg van hem al eens een paar heerlijke forellen, die ik op at à la Meunière...

Voila, het vis-uurtje is gedaan,

tot de volgende ?

N - wegen...

In ons aller Absurdistan hebben ze een heel netwerk van wegen... Het onderhoud van die wegen hangt af van de "eigenaar" van die wegen, Zo moeten gemeentelijke wegen onderhouden worden door de betrokken gemeente, provinciale wegen door de betrokken provincie, en N - wegen door de machtige staat, in ons geval Absurdistan...

Ook hier, in ons landelijke en prachtige streek, mogen wij ons verheugen op diverse nationale routes (N-wegen)... Wij bezitten er zelfs de mooiste van allemaal, een zijweg van de N-8 is het, ik durf hier zijn naam niet te noemen, teneinde geen volkstoeloop te veroorzaken, maar onlangs hebben Jef en Nicole(kozijn en zijn teerbeminde echtgenote) het onuitsprekelijke genoegen gesmaakt er met de fiets op te mogen rijden. Slechts een klein stukje was het, maar ik ben zeker dat zij reeds van dat kleine stukje meer dan voldaan waren !

Hier in Mater noemen wij die Nationale route nogal oneerbiedig "den (h)'olleweg", omdat er terzij van deze prachtige route hoge bermen liggen, zodat, hoe oneerbiedig ook, het werkelijk een holle weg kan genoemd worden...De ontwerpers en vervaardigers van deze onovertroffen weg zijn in de nevelen der tijd verdwenen, waardoor wij hen niet meer kunnen eren voor hun prestatie.

Waarom ik hier zo de lof zing van deze weg? Kijk ik kan het verdragen dat men ook op ons bloedeigen nationale tv-zender, voortdurend spreekt over dergelijke (maar veel mindere)routes in een van onze buurlanden, en niet of bijna niet deze weg bejubeld in de gepaste lovende termen. Ik heb het hier over de steeds ten onrechte hooggeroemde wegen in het laatste stuk van de wielerkoers Parijs - Roubaix, waar men de kasseien hoog de hemel in prijst, en vergeet dat hier een route is die veel bultiger, veel schokkender, veel ronder, veel...veel...dan die onbenullige wegen in dat bos ginder in Vrankrijk... Onze kasseien liggen nochtans in de hoogste categorie van ons land, geroemd met de titel, de erenaam van nationale weg, en nog wordt hij niet geroemd. Het is nochtans de enige weg waarvan de garagisten die deze weg kennen aan al hun klanten zeggen deze te mijden, teneinde niet te veel werk en kosten te hebben aan uiteengerammelde wagens, wat ongetwijfeld een ten onrechte slechte naam zou bezorgen én aan de garagist in casu, én aan het merk van de wagen.

Ooit heeft een gesjeesde student een studie over deze weg gemaakt, en wetenschappelijk vastgesteld dat het niveauverschil van de ene kassei naar de er naastliggende kan oplopen tot 17 cm ! Het voortdurend bestuderen en dus gebruiken van deze weg heeft echter veroorzaakt dat de grijze cellen van deze student dermate door elkaar gerammeld werden, dat hij niet meer in staat was examens af te leggen. De man is ondertussen bijna 70 jaar, en werdt reeds diverse malen, door diverse professoren zelfs in het buitenland onderzocht op Parkinson, maar zijn ziekte, alhoewel hij ook voortdurend loop t te schudden en te beven moet een andere oorzaak hebben. Wij hier ter plaatse weten het wel, maar daar wij niet bevoegd zijn een diagnose te stellen, wordt er met onze mening uiteraard ook geen rekening gehouden.

Wij vermoeden dat deze weg haar oorsprong vindt in de nevelen der tijd, het is duidelijk dat deze ouder is dan de zo geroemde romeinse heirwegen, en wellicht uit het stenen tijdperk dateert ! Waarschijnlijk waren in die tijd de stenen niet zo rond en glad als nu, maar zoals we kunnen vaststellen aan de arduinen dorpels van oude kerken en andere gebouwen, slijt zelfs arduin ! Het is juist gezin dit slijtingsproces dat wij weten dat deze stenen daar moeten zijn gelegd in héél héél oude tijden. Bewonderens waardig is dat, ondanks die ouderdom, er geen putten in deze weg zitten van meer dan 30 cm diep ! Dit bewijst dat onze vroege verre voorvaderen reeds wisten hoe zij de onderbouw van de wegen moesten maken om te weerstaan aan de zwaar beladen karren die er op reden, en dat nog voor de karren als desdanig uitgevonden waren ! Wij zijn er dan ook van overtuigd, dat her en der, bedekt met de lagen aarde die oude ruïnes en dergelijke plegen te bedekken, er her en der nog dergelijke arctefacten moeten te vinden zijn onder meters dikke lagen aarde.

Wij, inwoners van deze streek, kunnen dan ook niet anders dan fier zijn op dit unieke bezit ! Wij stellen dan ook met aandrang aan al de politiekers die nu hopen op verkiezing voor, deze weg af te sluiten, te overdekken met een koepel, zodat zij gevrijwaard blijft voor de toekomstige bezoekers, die dan vanop de hoge bermen zouden kunnen neerzien op de fabelachtige wegenbouwkunst van onze verre voorouders.

Wij weten dat wij daardoor de noodzaak scheppen om een nieuwe weg aan te leggen, parallel aan deze oude baan, maar wij achten het gebruik van onze belastingsgelden voor de conservering van dit kunstwerk belangrijk genoeg om dit te bewerkstelligen.

Wij weten dat dit vlug moet gebeuren, want wij hebben al vastgesteld dat er hier en daar kasseien plots verdwenen zijn, ongetwijfeld gestolen door verzamelaars van artefacten. Bescherming dringt zich dus overwijld op.

Het zou ons dan ook, geachte lezers van dez blog, groot genoegen doen mocht gij ook aan de politiekers uit uw regio's er van overtuigen dat hier een dringend en noodzakelijke beschermingsmaatregel zich opdringt.

Wij danken u bij voorbaat voor Uw gewaardeerde medewerking in deze,
Hoogachtend,
de ouwe opa...


tot de volgende ?

De stamboom...

Gisteren kreeg ik én mailtjes, én een telefoontje van Albert Goderis, de man die onverdroten bezig is onze stamboom op te stellen.
Hij vond héél oude sporen in Pollinkhove, maar is niet zeker dat dit van onze tak is, maar de oudste vermelding van onze naam zou een collega van hem gevonden hebben in het leger van Karel de Grote, en het zou iemand zijn die van Engeland afkomstig was...Je weet wel die van:
Qui a eu cette idée folle
un jour, d'inventer l'école
C'est ce sacré Charlemagne...
Zoals het leuke liedje zingt.
Maar uiteraard is daar ook de vraag of dat wel te linken is aan onze tak???
In ieder geval, het is duidelijk dat wij een zéér oude naam hebben...
Ik vond voor de naam Goderis enkele verklaringen:
Rijk als een God
Rijk aan Godsvrucht (= heel wat anders dan het voorgaande hé)
Maar met mij vonden ook anderen dat het wellicht afstamt van de naam Goederik, via de zoon (Goederik's jan zijn we bijna aan onze huidige naam)
Maar de betekenis van Goederik zou ook terug te brengen zijn naar de twee bovenstaande betekenissen.
In Engeland bestaat onze naam ook, als Goodrich, en zelfs de verfranste vorm van onze naam Godderidge zou ook in Engeland zitten.

Eén grote vraag heb ik nog, en ook Albert heeft er geen antwoord op, en wist niet of er al iemand was die zich die vraag gesteld had... Van waar komt in hemelsnaam dan plots de éé klank in onze naam, want overal, om het even hoe de naam ook geschreven is, spreekt met goderis, godderis, goederis, gouderis, gauderis, of welke vorm dan ook, uit met een ééé klank in het midden, dus godeeeeris.
Als de oorsprong en de betekenis zoals wij die vermoeden juist is, wanneer en waarom is dan die éé klank ontstaan????
Mocht je een vermoeden hebben???Ik sta wijd open voor suggesties !

Albert is ook druk doende om te proberen foto's bijeen te garen van al onze "familieleden" en hij zal dat dan op een ceedeetje zetten. Ik moet foto's van mij en van mijn kinderen opsturen, en ook vragen aan mijn zussen... Bovendien probeert Albert daar ook wat "nieuwtjes" aan te linken, zodat we in de mate van het mogelijke ook weten wie onze voorouders en verre, verre familie allemaal is en was...Leuk idee, maar natuurlijk héél veel en heel moeizaam monnikenwerk... Albert heeft onder meer moeten cursussen volgen om de oude handgeschreven stukken te kunnen lezen... Als je een idee wilt hebben hoe moeilijk dat is, als je in een of ander museum ooit eens een oorkonde of akte ziet liggen, probeer dat maar eens te lezen !!!! Bovendien was de taal toen nog niet vastgelegd in regeltjes, en schreef iedereen de taal zoals hij die sprak. Dat betekent dus in het dialect van die streek in die tijd !!!
Ik doe nederig mijn hoed af voor wat Albert daar presteert ! Ik heb hier een replica van het Groot Kruidenboek van Dodoens, (dodoneus), en stel vast dat de meeste mensen er zelfs niet in slagen dit te lezen, alhoewel ik er persoonlijk weinig moeite mee heb. Wel is het ook in dat boek zo, dat bepaalde woorden in ons modern vlaams niet meer bestaan, en dat ze soms ook niet meer te bedgrijpen zijn, tenzij soms uit de context.

Voila, ik ga stoppen met de stamboom-kunde...Maar niet met mijn eerbied voor het werk van Albert en al die andere nijvere mensen die dit werk verrichten !

Je ziet, iedereen kan groot zijn, de ene in dit, de andere in dat. Dat vind ik nu zo schoon, en zo verrassend aan de mens. Ik heb nog nooit een mens ontmoet die niet in een of ander uitblinkt ! Ik herinner me, toen ik hier aan het verbouwen was, dat ik voor een immense moeilijkheid kwam te staan. Nonkel Julien bekeek dat eens, en stelde meteen twee oplossingen voor... Simpel? Neen hoor, hij was een genie in zijn soort, en in zijn werk! Als ik zit te kijken naar iemand die kantklost, dan vind ik dat een enorm moeilijk werk, maar mijn oudste zus doet dat of het niets is...en zo heeft iedereen iets waarin hij uitblinkt, waarin hij iets bijdraagt aan de mensheid ! Het enige wat wij veel te weinig doen, is dat erkennen en herkennen, en wat we nog veel minder doen, is onze dank en onze waardering uitdrukken voor wat die mens dan voor ons, of voor anderen, of voor iedereen betekent ! Met andere woorden, hou je lovende woorden op tot hij/zij dood is, laat eens je bewondering voor hem/haar horen, je zult zien dat de prestaties nog beter zullen worden, en wat nog veel belangrijker is, je zult zien dat je een vriend hebt bij gewonnen, en belangrijker bestaat niet !

Ik heb indertijd mijn kinderen wel duizend keer gevraagd wat en hoe onze wereld zou zijn, hadden wij niet de man die achter de vuilniswagen loopt... Die man heeft een zeer belangrijke functie ! Zonder hem zouden we vergaan in onze afvalberg !

Ja, ik weet het niemand is onmisbaar, maar het werkt ook andersom, en dat is veel belangrijker, niemand is volstrekt nutteloos voor de wereld, iedereen brengt iets bij, en in een machine is het kleinste tandwieltje even belangrijk als het grootste!
Zelfs dat druppeltje olie is er nodig !

Oh ja, ik weet wel dat er ook dieven en moordenaars en echte slechterikken zijn, maar zelfs die zullen in een of ander iets wel belangrijk zijn in het geheel, we moeten het alleen herkennen...en erkennen - hoe moeilijk dat soms ook is.

God jongens, ik ben weer aan 't preken. Dat zal wel bij het ouder worden horen zeker? Of is het een gevolg van (te veel) lezen? Ik denk dat het vooral een gevolg is van het hebben van véél tijd, en een van de weinige dingen die ik nog kan doen is denken en bestuderen. Zoals van morgen, ik stond voor mijn lavabo, mijn tanden te wassen, toen ik door het raam beneden op de straat een jogger zag voorbijlopen. Mijn eerste gedacht was dat hij er vroeg bij was, en dan keek ik op de klok, halfnegen, neen, ik was laat...God, ik wou dat ik dat nog kon, ik hield zo van dat joggen...Aan niets denken, gewoon genietend lopen, alle afvalstoffen door je poriën naar buiten duwend. Ik liep soms meer dan 20 km aan één stuk, en kwam fris als een hoentje weer thuis.Als ik nu zweet, en ik zweet verschrikkelijk veel door de medicaties, dan stinkt mijn zweet...Toen ik liep, dan liep het zweet in straaltjes van mij af, maar dat stonk niet...
Met andere woorden, dat lopen was inderdaad zuiverend, zowel lichamelijk als geestelijk...
Nu kan ik mij alleen nog geestelijk zuiveren, maar dan denk jij wellicht: hij is weer aan 't zagen... Sorry, ik vind lopen ook veel plezanter.

Ik stel vast dat er in ons mensen nog iets van de slang zit...Ik ben aan 't vervellen. Aan mijn armen, waar ik enige tijd geleden verbrand was. We gaan vandaag niet rommelmarkten. We hebben allebei niet veel goesting, dus blijven we lekker thuis.
Voila, dat is het voor vandaag, tot de volgende ?

Paters

Vanmorgen was er een rommelmarkt te Drongen. Ik herinner me twee dingen over Drongen, van uit mijn jeugdjaren...
Mijn vader is er ooit op retraite geweest bij de paters te Drongen. Anny becommentariëerde onmiddellijk: Er bestaan zekers geen retraites meer in uw werk??? Neen, nee, ik denk trouwens niet dat er veel volk zou naar toe gaan... De tijden veranderen !

De tweede herinnering is veel leuker. Ooit was er een bus op baan met allemaal mannen van het werk van pa, onder andere ook de aalmoezenier, toen der tijd Grijspeert (dt?) die later kanunnik werd. Op de bus waren er verschillende mensen die dringend moesten plassen, maar het was er precies om gedaan, er reden twee zwaantjes heel den tijd in de omtrek van de bus, zodat een plas-stop niet mogelijk was (wateren is nu nog altijd verboden op de openbare weg!)in die tijd was dat zelfs openbare zedenschennis !
De bus moest stoppen aan de spoor-overweg, en plots stapte daar een van die zwaantjes van zijne moto, en ging tegen de haag staan plassen... De aalmoezenier riep:"Mannen, 't is de moment", en bijna héél de bus ging naast het zwaantje staan om ook te plassen...
De rest van de busreis hebben ze geen zwaantjes meer gezien...

Vandaag was er daar rommelmarkt, en ik stelde vast dat er nu geen overweg meer was, de baan gaat nu over de spoorweg...En in het dorp kun je niet door met de wagen, maar met de fiets en te voet, kun je door een tunnel onder de spoorweg (wat wij vandaag hebben gedaan)... Nog eens, tijden veranderen... Wij hadden voor wij aan de markt kwamen de weg gevraagd, en die brave man had ons aangeraden te rijden tot tegen die tunnel, aan die kant staan bijna geen wagens, en inderdaad, wij stonden op die manier dicht tegen de markt, zonder problemen....

Het was een mooie markt, mooi weer en héél véél mogelijkheid om eens te zitten en te rusten, wat wij dan ook deden. Eén ding viel daar op, alle kramers stonden onder identieke afdakjes ! Het was echt netjes, en leuk om er door te gaan. Eén nadeel, langs de muur van de abdij mag geen enkel kraam staan, zodat bijna de ganse markt langs één kant van de straat staat, en je dus merendeels de kramen twee keer doet. Nu ja, erg is dat niet, maar men zou op een kleiner parcours alle kramen kwijt kunnen mochten ze langs de twee kanten staan. Ik zag een van de kramers met een stoel naar de overkant gaan, om eventjes in de schaduw van de hoge muur te gaan zitten, maar zelfs dat mocht niet ????? De muur zag er nochtans nog degelijk uit, ik denk niet dat er gevaar voor vallende stenen was, maar wat de echte reden is ????

Drongen is ook een van die rare gemeenten, met twee duidelijk afzonderlijke woonkernen. Wellicht een rond het klooster, en een rond de kerk??? maar ze liggen zeker meer dan een kilometer van elkaar ! Je stelt ook vast dat Drongen nu Gent is, en dus zie overal borden voor Guy Ver Hof stadt... De affiche vermeld zijn naam zo, onder elkaar, in vier woorden. Valt wel op.

In het veld erwten, voor mijn deur, staat er nu, heel in de verte een kanon, nu en dan een schot te lossen. Ik vindt daar maa één ding ambetant aan: van hier uit is het precies het geluid van het dichtslaan van een autodeur...Ik heb al wel duizend keer (min of meer, eerwaarde vader)gekeken of er een auto op mijn oprit stond...

Ondanks de diverse rustpauzes van deze morgen, heb ik weer zeer, dus, ik ga stoppen voor vandaag ! Tot de volgende ?

Leuk ding dat bloggen...

Ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar ergens is dat bloggen voor mij een soort verslaving, of liever nog een uitlaatklep...Ik kan via mijn blog eens een deel van de dagelijkse beslommeringen van mij afschrijven...
Niet alles, of niet in een direkte vorm, want ne mens kan zijn menage niet op straat zetten, newaar...Maar desalniettemin en niettegenstaande, je kunt er eens de overloop in doen.
Als je dat dan nog weet in te kleden in ironie en sarcasme, dan vinden niet alleen de lezers dat leuk, maar je relativeert zelf ook een beetje je zorgen, en dat is voortreffelijk medicijn tegen stress en tegen opkroppen van miserie. Ik kan het je alleen aanraden !
Nu, dat gezegd zijnde, gaan we over naar de dagelijkse blogg.

Deze namiddag gaan we weer naar tanteke, het wekelijkse bezoekje, en de was terugbrengen, en de nieuwe was meebrengen. Al de naam-etiketjes zijn nu ingenaaid, dus rest ons alleen nog de wekelijkse was. Voor de eerste maal heb ik nu waspoeder en-verzachter gekocht op rekening van tante, en ik ben van plan dat zo nu en dan te doen, we kunnen immers niet altijd opdraaien voor al de kosten. Ik rij al heel wat kilometers om de was te halen en te brengen, en bovendien nog wat bankzaken te doen, dus daar heb ik in feite ook kosten, maar die laat ik maar zo. Wel houden we alle kostennota's zorgvuldig bij, mocht er iemand iets vragen, dan kan ik steeds tonen wat en wanneer iets betaald werd... Die het beter kan, mag gerust het karwei van ons overnemen !

De wateropnemer is er vandaag geweest, en er zou een lek zijn...Vermits we niets zien, moet het welhaast ergens onder de grond zitten. We hebben nu het water volledig afgesloten, en bij gelegenheid zullen Ivan en ik eens kijken of we iets kunnen vinden. We mogen wel een serieuze waterfactuur verwachten ! Ik zal naderhand eens contact opnemen met de watermaatschappij of er daar iets aan te doen is, het is tenslotte een oud en dement mens, die moeilijk kan verantwoordelijk worden gesteld voor die dingen...Hopelijk verstaan ze daar redens...

En zo blijven we altijd maar door met zorgen en zorgen voor een ander. Nu ja, het is altijd beter dan zelf met de zorgen te zitten in eigen familiekring.
Want in de familie gaat goddank alles redelijk goed voor de moment, en ik heb vandaag zelfs als (veel te) fiere vader aan al mijn vrienden en kennissen een mailtje van onze Bart doorgestuurd, waar hij in een filmpje op You Tube te zien is, en waar zijn baas hem eigenlijk serieus in de bloemen zet als een voornaam wapen van zijn bedrijf.Je ziet er ook enkele van zijn creaties in, onder andere dat waarmee hij de prijs Henri Vandevelde heeft gewonnen, wat natuurlijk door het bedrijf ook op het label vermeld wordt. Je mag niet stoefen met je eigen kroost, maar begot, ik kan het niet laten, en ik denk dat de meesten onder ons zo zouden zijn, als een van hun kinderen zo'n prijzen binnenhaalt. Ook met Veerle gaat het nu beter, ze heeft wel nog steeds last van haar rug, en kan nog steeds het werk niet hervatten, maar de laatste tijd heeft ze geen migraine meer (hout vasthouden!). 't Zal de liefde zijn die dat doet zegt mama, maar ik denk dat ze gelijk heeft, ze is minder gestresseerd, en ze heeft iemand om tegen te klappen, ze kan haar zorgen eens kwijt...zoals ik met mijne blog, doet zij dat met haar Frederik...
Hopelijk heeft ze nu eindelijk het geluk eens aan haar zijde, en komt ze weer tot een normaal gezinsleven. Ook de kinderen houden van hem, dus daar is ook geen probleem, want dat was waar ik meest schrik van had (heb).

Je ziet, een blog zonder veel open of verborgen leed, dat gebeurd niet alledagen hé?
Maar dat mag van mij wel meer hoor ! Ik heb soms het gevoel dat het altijd hier moet zijn...
Of, zoals Lea het zegt: "Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar 't ene is van lood en 't andere van stroo(t)..."
Dat stroot is wellicht een dichterlijke vrijheid van Lea, maar het is wel juist, je hebt mensen waar altijd iets is, en je hebt er waar alles precies "door een gootje loopt"...Maar dan zei ons moeder: "Waar er geen miserie is, daar staat het voor de deure"...dus, niemand is er vrij van, en elk krijgt zijn portie. Jammer genoeg.

Voila, ik ga sluiten, want 't begint weer zeer te doen, tot de volgende ?

donderdag - heel gewoon???

Vandaag moet ik nergens naar toe. Oef ! Het lijkt er dus op dat het de eerste "gewone" dag is van de week !
Natuurlijk is het dan geen schitterend weer, eerder regenachtig, en zeker niet warm. Nu ja, ik moet niet buiten, dus dat is niet zo erg.
Gisteren heb ik nog een leuk "avontuur" beleefd, dat ik vergeten had in mijn opsomming...

Iedere morgen sta ik op, en ga ik plichtsgetrouw naar het toilet, een inspanning doen, om het dure schijtmiddel te doen renderen...Meestal gaat dat redelijk vlot, soms iets moeilijker, en heel af en toe gaat het niet... Gisteren was het zo'n dag... Ik zat een half uur vruchteloos (nu ja, vruchten...) te duwen, maar noppes. Ik maak me daar niet echt druk om, gaat het niet, de volgende dag is de hoop (l'espoir) dus te groter... Zoals iedere morgen, ga ik terug naar de slaapkamer, doe mijn pyamavest uit, en weeg me, op het electronische weeg toestel, op 100 gram nauwkeurig...
Ik ga dus naar de lavabo, pak mijn tandenborstel en de tandpasta, en begin mijn dagelijkse poetsbeurt. Terwijl ik zo bezig ben, voel ik plots dat "het" komt, dus, ik met het schuim op de lippen op het toilet gaan zitten (Want als ik niet onmiddellijk reageer, dan gaat de kans onherroepelijk voor bij !) en ja hoor ! De inspanning wordt beloond met een voldoening gevende grootte van ...awel, van dinges hé, je weet wel.

Naderhand poets ik mijn tanden verder, en na het spoelen denk ik, hoeveel zou dat nu schelen in gewicht ??? En ik terug naar de slaapkamer, de weegschaal terug van onder de kleerkast getrokken met mijn tenen, en hop...400 gram ! Vierhonderd gram zwaarder ! ZWAARDER !!!! En ze zeggen dat een electronische weegschaal zo nauwkeurig is !! Klote !

Terwijl ik me nadien stond te wassen, begon ik te lachen, eigenlijk had ik geluk ! Vermits mijn stront duidelijk lichter was dan de lucht (-400 gr !), kon ik dat ding evengoed van het plafond hebben moeten schrapen...

Dat ze mij maar niets meer vertellen over de grote nauwkeurigheid van die weegschaal ! Die dingen zijn niet beter dan de vroeger mechanische, die gaven je een goede indicatie van je kilootjes, en die moderne doen dat ook, alleen doen ze gesofisticeerd met cijfertjes na de komma, maar die duidelijk niet echt kloppen. Je bent verwittigd, geloof het maar niet als je denkt dat je 100 gram verlicht bent...Begin het maar te geloven als je echt een kilo verliest, en je dat dan nog enkele dagen na een kunt zien op je weegschaal !

Toen ik het aan Anny vertelde, zat ze ook te grinniken met de drol op het plafond...

Vanmorgen kreeg ik een mailtje van Claude, over de filtersystemen voor de tuinvijver. Ik heb hem omstandig geantwoord, want filtersystemen zijn mij wel bekend, na al die jaren aquarium en tuinvijver. Ik heb hem wel vergeten te vertellen, dat algen ook kunnen verwijderd worden met speciale middelen, te koop in de handel, maar wat belangrijker is, er is ook een chemisch middel in de handel, die het zweefvuil in het water doet samenklonteren, in deeltjes die wel door de filter worden tegengehouden. Alleen, ik vind dat middel niet in ons belgiekske (toch niet in mijn buurt), ik breng dat telkens mee van in Nederland. Voor de liefhebbers, het zijn plastic flacons met een blauw etiket, de naam is: FLOCULANT PLUS (Microbe-lift) De tekst er op is in het Engels, en het komt van de "Ecological Laboretories" Cape Coral FL 33909 (Florida ???)
Ik heb het al gebruikt in mijn aquarium èn in mijn vijver, en het is echt goed ! Het vergroot de zweefdeeltjes, die dan of in de filter blijven hangen, of naar de bodem zakken en blijven liggen.


Voila, na dit technisch rapport, terug naar de dingen van alle dagen...Vannamiddag ben ik toch niet thuis, ik kreeg een foontje van Lea, en we hebben afgesproken dat wij deze namiddag eens bij hen op bezoek gaan. Lea en Mandje zijn oude vrienden, van de weinige die nog steeds regelmatig contact houden, nog uit de tijd van het werk. Ik kan die mensen op één hand tellen. Ik hoorde dat indertijd van pa, hoe vlug de mensen je vergeten als je uit het midden verdwijnt, en ik kan het alleen maar bevestigen. Als je dan zelf minder goed weg kunt, en een deel niet meer kunt bezoeken omdat je de afstand niet meer aankunt, dan gaat dat verlies nog een stukje rapper. Ik verwijt die mensen niets, want ik herinner me te goed, toen ik nog werkte, hoe moeilijk het was om eens tijd te maken om bij een zieke op bezoek te gaan. Eigenlijk voel ik mij veel meer beschaamd omwille van mijn tekortkomingen toen, dan om deze van de anderen nu...Ik krijg terug wat ik zelf heb gezaaid denk ik dan bij mijn eigenzichzelvers. Nochtans weet ik nu verdomd goed hoe belangrijk dat menselijk contact is, als je zelf uit de boot bent gevallen door ziekte of zo iets. Ik kan je maar vragen, aan raden om zelf niet zo dom te zijn van je vrienden te vergeten en niet te bezoeken als ze eens ziek zijn, het is belangrijk voor hen...en misschien valt dan bij jou niet de bal terug op je eigen hoofd.

Voila, ik ga sluiten, Heb je al gezien dat we met rasse schreden de 500° editie van deze blog naderen??? Soms lees ik wel eens een stukje van maaaaanden geleden, en zit ik te grinniken met wat ik allemaal al gebroebeld heb...en soms denk ik...tedju, ik zou dat eens moeten uitprinten, zodat het blijft bestaan...

tot de volgende ?

heel kort...

Vanmorgen naar de apotheek, naar de bank van tante en naar de post voor het afhalen van een aangetekend schrijven...voormiddag bijna weg !
Deze namiddag moet ik met mijn auto naar de garage voor smeren en onderhoud...Ik weet niet wanneer ik terug ben, maar je ziet, géén tijd om eens goed te bloggen...Ook al waren er kleine dingen des levens die het vermelden waard zijn, zoals, weet je dat in de post van Oudenaarde er 6 loketten zijn, waarvan er twee open zijn? Dat je ticketjes moet trekken om op beurt te gaan? Dat er 7 wachtenden voor mij waren, en 12 na mij, en dat je in de achtergrond van de lokettenzaal bediendes ziet staan keuvelen???
Dat men mij in de bank een tip gaf voor nog een andere mogelijkheid om de belastingen te minderen? (Anders dan pensioensparen) ? Dat ik nog eens naar de apotheek terug moet voor de preparaten en voor wat niet voorradig was, en dat ik meer dan 150 eurootjes mocht neerleggen voor al dat vergift ????
Je ziet, stof om uren over te zeveren, en dat op een dag dat ik geen tijd heb !

Nu ja, je zult het dus moeten doen met de korte versie, zonder doorspekking van ironische en/of sarcastische opmerkingen... tot de volgende ???