Godsgeleerdheid

Image by Haags Uitburo via FlickrIk denk té veel na...

Dat komt wellicht door het vele wakker liggen, en dan kun je of liggen woelen, of liggen nadenken. Ik opteer (zo veel mogelijk) voor het nadenken.

Ik weet niet of mijn hersenspinsels altijd juist en te rechtvaardigen zijn, maar ik denk er maar op los.

Eén van mijn favoriete denkpistes gaat over God, godsdienst, religieuze praktijken en heel het gamma in deze sector.

Ik geloof dat iedereen het er wel eens over is, dat je God niet kunt bewijzen, en evenmin kun je Hem ontkennen op een wetenschappelijke manier. Dat komt omdat God precies het gaatje invult van wat voor de mens onbegrijpbaar is. Wie niet gelooft denkt: "Er is ondertussen al zo véél ontdekt en uitgelegd, die vroeger ook niet uit te leggen was, en ook onder God gerangschikt werd... dat restje zal ook nog wel ooit uit te leggen zijn, dus mag ik aannemen dat God niet bestaat." Maar echt aantonen dat God niet bestaat, dat kan ook hij niet...

Omgekeerd is het net zo goed niet bewijsbaar dat God er wel is.

In beide gevallen is het dus een kwestie van Geloof. Ofwel geloof je dat God bestaat, ofwel geloof je dat hij niet bestaat.

Er zijn maar twee opties.

En in beide gevallen gaat het dus in feite over een veronderstelling. Waarbij je overtuiging de enige schraag is tot je overtuiging.

(Stel je voor dat het uiteindelijke antwoord nog eens héél anders was !!!)

Maar de naam van dit artikel is godsgeleerdheid.

Eigenlijk vind ik dat een gek woord. Laat ons de zaak niet moeilijker maken dan hij al is, en voor dit artikel gewoonweg aannemen dat God wel bestaat. Dat we dus geloven in die optie. Als we dit niet doen, dan moet ik twee artikels schrijven en van twee denkwijzen vertrekken, en dat brengt ons te ver.

We vertrekken dus van het feit dat God niet te bewijzen is. We dichten Hem van alles toe, maar de kern is dat hij de uiteindelijke veroorzaker is, en dat hij alles dirigeert, zij het, althans volgens de Christelijke religie, rekening houdend met de persoonlijke vrije wil. (Ik ga hier niet weer in op beïnvloeding van de denkwijze en de invloed daarvan op de "wil")

Maar dus in feite is de stelling simpel. En terug te brengen tot : Geloof. Aannemen dat God er is en zijn ding doet.

Dat op zich is in feite ook een kwestie van geloof op zich. Je neemt het bestaan van God aan, je neemt zijn invloed op de dingen aan, je neemt het eeuwig leven aan, je neemt zijn richtlijnen aan. Dus geloof je naast het idee God ook het idee aan van mensen die in staat zijn Gods Woord (zijn idee, zijn voorschriften, zijn moraal, zijn wil) kenbaar te maken aan de mens. In het Christelijke geloof nemen we zelfs aan dat God daartoe mens is geworden.

Godsgeleerdheid is dan ook beperkt tot uitleg van het "menselijke" gedeelte van het idee God.

Met andere woorden, een zoeken naar uitleg van wat de mens ons bracht over God, bij de Christenen een uitleg van wat de God-Mens ons bracht, op basis van teksten die ons zijn overgeleverd. Of liever op basis van een klein gedeelte van de teksten die ons zijn overgeleverd. Want er zijn een pak "evangelie's "die niet erkend zijn als dusdanig.

Met andere woorden de "geleerdheid" gaat in se niet over God, maar over het stuk Mens.

En ook de uitleg is menselijk en dus beperkt tot "mens". 

Je kunt onmogelijk geleerd zijn in een niet te bewijzen, niet te omvatten begrip.

Ik kan me zelfs niet van de indruk ontdoen, dat wie zich te pletter zoekt in geleerdheid over God, in feite zichzelf probeert te overtuigen van de God, die er alleen is in Geloof. Of er net niet is in Geloof.

Als ik naar mezelf kijk, dan zeg ik: ik geloof. Maar als ik dat geloof poog te analyseren, dan stel ik vast dat mijn geloof veel eer een Hoop is...

En ik denk dat dit wellicht bij iedereen zo is.

We geloven omdat we hopen op een niet ophouden.

Op een niet dood-sterven.

Want ondanks het feit dat er niet echt iets beangstigends zit in het echt sterven als echt definitief eindpunt, hopen we toch op iets meer, iets verder, iets eeuwigs... De echte dood lijkt me niet echt beangstigend, omdat het gewoon het definitieve einde zou zijn, dus ook geen gevoelens meer, niets meer.

... maar toch hoop ik, en velen met mij...

tot de volgende ?

snelweg naar de file

Image via WikipediaStraks, binnen veertien dagen, is het weer schooltijd. Dan voeren bezorgde ouders hun kroost door het veel te drukke verkeer netjes tot voor de poort van de school. 

Mede daardoor wordt het verkeer uiteraard nog drukker.

Maar zeg nu zelf, als je het verkeer bekijkt dan stuur je daar toch geen kind door ?

Dus voeren we ze.

en alles slibt dicht.

Op een autosnelweg kunnen op één rijvak tot 2.200 auto's rijden zonder vast te komen zitten in een file. De meeste van onze autostrades hebben nu 3 rijvakken, dat betekent dus 6.600 auto's per uur zonder filevorming. 

Er is iedere dag wel een file. 

Er zijn dus iedere dag tijdstippen waarop we die 6.600 overschrijden, of dat er een ongeval gebeurd.

Uiteraard is de kans op ongevallen groter naargelang het aantal auto's stijgt.

Bovendien zien we dat dichtslibbende autostrades leiden tot dichtslibbende alternatieve wegen. En op die wegen is er geen doorstroming tot 2.200 auto's per uur, want die wegen gaan door dorpskernen, langs wegen met snelheidsbeperkingen en langs ... scholen, waar straks weer de bengels netjes aan de schoolpoort uit de wagen stappen. Met stilstaand verkeer als gevolg...

Maar eigenlijk zijn die bezorgde ouders met kinderen slechts een symptoom van een veel te harde en vuile wereld. Sinds de zaak Dutroux en anderen mogen kinderen niet meer met vreemden spreken, en moeten ze vreemden die naar hen kijken, naar hen glimlachen, dubbel wantrouwen.  De mens betrouwt de medemens niet meer. Iedereen verdenkt iedereen, en men bouwt een psychisch bastionneke rond zichzelf en rond de kinderen. 

Het is een waar wonder dat er überhaupt nog contacten bestaan tussen mensen onderling, en dat er nog jeugdbewegingen en festivals en dergelijke mogelijk zijn. 

Voor de Westerse mens is het gevaarlijkste dier: de mens.

Ik heb het daar moeilijk mee! Ik kom uit een tijd waar de mensen nog allemaal met elkander praatten, nog iets deden voor elkaar, en iedereen tegen eenieder goedendag zei. Ik leerde als kind dat de mensen goed waren, tot het tegendeel bleek. Nu leert men dat de mens slecht is, tot het tegendeel blijkt, maar hoe kun je dat laten blijken als alle contacten "verboten" zijn.... 

Mijn baard, lang en wit, is voor kinderen een aantrekkingspool, en dus kijken heel veel kinderen mij met grote ogen aan. Ik kan het niet helpen, dan glimlach ik, en soms bazel ik er ook nog wat tegen. En het doet me pijn als sommige moeders dan hun kind wegrukken. Ik glimlach dan verontschuldigend tegen de moeder, maar of dat helpt ?

Het is een trieste wereld, waarin de mens schrik heeft voor de medemens. Toen ik klein was, herinner ik me dat een buurvrouw ziek was. Mijn moeder deed de was, een ander buurvrouw maakte het eten klaar... Moet je nu eens kijken. Je leest in de krant dat mensen jaren naast een lijk hebben gewoond. Geen mens die zich ongerust maakt dat er naast de deur niets meer te horen is.

Gelukkig heb ik hier nog goede buren, waar je wel mee kunt praten, waar je het gewoon vindt om iets voor elkaar te doen. En de meesten van de wijk zeggen nog goedendag terug. Ook al moet je wel zelf het initiatief nemen.

Dat is het voordeel van een klein dorp, waar iedereen iedereen kent, en mensen nog een beetje met elkaar leven. Maar ook hier gaat dat achteruit. Er komen steeds meer mensen hier wonen, die de stad ontvluchten, en hier van ons dorp een kleine stad aan het maken zijn. 

Is het nu echt nodig, omwille van een paar slechteriken, iedereen in het verdomhoekje te werpen ?

Menslief, ik hou van je !

Gewoon, voor een babbel en een glimlach

voor dat beetje warmte die je uitstraalt als je vriendelijk bent

tot de volgende ?

Slecht verdeeld ?

Image by tdietmut via Flickr't Heeft uren en uren aan één stuk door water gegoten... Hel de nacht hoorde ik de plensregen op de tafel kletsen die naast mijn slaapkamerraam op het terras staat. Een sonoor oerwoudgeluid...

Niet dat het hier niet mag regenen, want echt nat is de bodem nog niet (nu wel !), maar ik dacht aan die bosbranden in Rusland... daar had die regen nu moeten neerkomen, daar is het méér dan nodig !

Maar ja, dan hadden we beter de regen van Pakistan naar daar gebracht, dan waren er twee problemen opgelost, of misschien zelfs voorkomen.

't Is niet eerlijk verdeeld, denk ik dan... Hele woestijnen die smachten op wat water, en streken die verzuipen in een veel te grote toevloed.

Mochten we het weer nu eens kunnen beheersen, dan zouden we het nogal wat beter kunnen... Of net niet ? Want ik zie het zo al voor me: Van in Noord Korea sturen ze regen in massa's met donder bliksem en wind naar hun zuiderburen, en naar de gehate USA. Die sturen hitte en intense droogte naar het nu reeds hongerende Noord Korea...

Veel beter hé ?

Maar stel dat we wijs zijn, dat we het weer niet misbruiken voor oorlogsdoeleinden... Dan zouden we het toch netjes kunnen bedelen op een goede manier ? Allee, we laten het alleen regenen tijdens de nacht, zodat we iedere morgen wakker worden in een frisse, vers gewassen wereld... De mannen van de nacht zouden daar helemaal niet mee akkoord zijn, maar het zou wel van pas komen voor inbrekers en co, die het net van de duisternis en de onzichtbaarheid moeten hebben...

Nee, laten we het maar houden zoals het is, en laat maar komen wat er komt...

Nu eens te pas, dan eens te onpas, maar altijd een heerlijk onderwerp om over te kouten...

Geen wonder dat wij in het land met dat wisselvallige weer van bij ons, zo veel klappen over dat weer. Geen gesprek zonder dat het weer er aan te pas komt, als introductie... en als afronding van bijna iedere babbel...

Nee, wat ons nu wat hindert in het weer, dat is dat we er te veel van weten, te veel van horen... Vroeger hoorden we over een overstroming in India op het ogenblik dat alle leed ginder al voorbij was, nu zitten we er met onze neus bovenop. Bovendien zwaaien ze ons dagdagelijks met cijfers naar het hoofd, om ons te bewijzen dat het weer wel degelijk aan het wijzigen is... 't Kan zijn, maar 't kan ook zijn dat het niet zo is, ik voel het niet echt aan als anders dan anders. Vroeger hadden wij ook wel eens rotslecht weer, soms weken aan één stuk, en soms ook wel een van die lange hete zomers, zonder einde... die in ons geheugen gegrift staan als die zomer met die grote storm op die middag, toen in het bos wel honderd bomen... 

Cijfers en statistieken hebben we zelf nooit bijgehouden, zodat we die van de weermannen wel moeten voor waar aannemen. En wat bewijst dat, of juist niet ? 

Maar mij doet het op een of andere manier wat denken aan de media... Die vergiftigen ons ook, brengen de normen aan het wankelen, vergroten dingen uit, en verzwijgen andere dingen omdat die niet in hun betoog passen. De weermannen en weervrouwen lijken mij dezelfde techniek te voeren! Zij bombarderen ons voortdurend met cijfers die "bewijzen" dat het weer aan het veranderen is, en als het plots weer kouder is, dan zwijgen ze in alle talen en wijzen er op dat het sterk aan het verwarmen is boven Australië...

Ik betrouw de media al lang niet meer, en de weerlui overtuigen mij ook steeds minder! Ze zeveren er net iets te veel over om nog als echt over te komen.

Het kan dat ze gelijk hebben, maar de ervaring met de media heeft me wantrouwig gemaakt... Ik argwaan nu mensen die te veel nadruk leggen op steeds dezelfde verhaaltjes...

Bovendien zitten die weerlui ook in het circuit van de media !

En wat van daar komt...

Met andere woorden, de mens vertrouwt de berichtgeving niet meer ! We hebben te vaak gezien hoe de dingen scheefgetrokken of uitvergroot of gebagatelliseerd worden, om nog zo maar alles voor zoete koek te slikken.

En hoe gek het ook moge klinken, ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ook de religie op een hoopje wordt geveegd met de media... Die broebelen zonder onder water te zitten, dus zal al dat gepredik in de religie ook wel...

De mens is nog nooit zo slim geweest als nu, en nog iedere dag vergroot onze kennis, maar waar ons "hoofd" vergroot, merken we niet dat de wortels onder ons aan het wegteren zijn...

We worden reuzen op lemen voeten.

Hoogtijd dat we weer eens de normen voorop stellen, en weer leren leven in gemeensschapszin, met eerbied voor elkaar en liefde voor elkaar. Een wereld waarin de mens niet alleen staat, waar eenzaamheid een begrip is uit de tijd van vroeger...

tot de volgende ?

Laura Dekker

Image by mikebaird via FlickrIk ben Jan met de pet, een doodgewoon mannetje uit een doodgewone straat in een doodgewoon dorpje. Ik ben naast die functie ook nog fulltime grootvader. Ik heb onder meer drie kleindochters, twee van net geen veertien en eentje van nog geen dertien.

Meisjes zowat in de leeftijdscategorie van Laura Dekker.

Ik mag er niet aan denken dat er eentje zou zijn die plots zou besluiten om helemaal alleen de wereld rond te zeilen.

Ik heb bepaalde ideeën over de ouders van dat kind en hun besef over verantwoordelijkheid, maar die durf ik hier niet te uiten, om het peil van deze blog niet naar beneden te helpen.

Ik heb ook gedachten over dat kind zelf, en over de manier waarop ook zij tegen het leven aankijkt.

Ik hoop van harte dat er niets misloopt, en dat ze goed en wel weer thuisraakt, na een al of niet geslaagde tocht.

Ik heb ideeën over de wereld en vooral over de media die dergelijke exploten ophemelen! Het moest hun kind/kleinkind maar eens zijn !

Maar het is sensatie Isabelle A bloot op de cover en Laura Dekker alleen in een zeilscheepje voor een solotocht om de aarde.

Voor een beetje vergankelijke roem.

Enkele maanden geleden was er een Engelse of Australische freule die dit al eens voordeed, weet jij nog haar naam ? Nee? Ik ook niet. Zo vergankelijk is het dus.

En daarvoor laat je dan je kind helemaal alleen over de oceaan zeilen, in goed maar ook in slecht weer, met golven van tientallen meters hoog, veel hoger dan de mast van dat piepkleine bootje.

Voor vijf minuten roem.

Voor heel wat verloren tijd, want het kind zal geen werk vinden op basis van het feit dat ze ooit, in een ver verleden helemaal alleen... Vergeet dat maar. Haar schooltijd zal met x tijd verlengt worden, en lastiger worden.

Ik weet wel, het is niet aan ons om te oordelen, maar soms lijkt me die houding ook wel wat op het ontlopen van verantwoordelijkheid, of, nog slechter, op het stilzwijgend goedkeuren.

Soms is het niet reageren, om wille van de lieve vrede, ook niet echt een oplossing. Soms moet men aansturen op een confrontatie, om alsnog de houding te bepalen op een eerlijke en eervolle manier.

Verdraagzaamheid is niet gelijk aan laksheid.

De man die ons zei dat je bij een kaakslag je andere wang moet aanbieden, is ook de man die de kooplui uit de tempel ranselde...

Och, ik wil geen ruzie maken, maar dat wil niet zeggen dat ik hen in alles moet volgen, in alles moet gelijk geven, en niet mag opkomen voor mijn waarden en mijn ideeën. 

Als we dat met zijn allen niet meer doen, dan mag alles, dan wordt alles stilzwijgend toegelaten, alles verdragen... en lijkt de norm verdwenen en iets uit een verleden, iets uit de tijd van de pezewevers en de mierenneukers.

Nee, ik vecht nog steeds voor het behouden van normen, rechten én plichten!

Ik hou niet van een verdraagzaamheid die eigenlijk laksheid is verworden.

Ik erger me dagelijks over wat ik in de media zie en hoor, en die ons wordt voorgeschoteld als normaal, en normaal komt dan van "binnen de normen!!!, en die zachtjes aan de norm ondergraaft. Veel mensen die zich vroeger ergerden aan bloot op het scherm op tijdstippen waar ook de kinderen kijkers waren, stellen zich nu allang geen vragen meer, en kijken niet meer op, en protesteren is er helemaal niet meer bij... Dit is vervagen van de norm.

Dit is geen grotere vrijheid, integendeel !

Hun norm, of hun gebrek er aan, wordt ons opgedrongen.

en dan gaat een veertienjarige gewoon, helemaal alleen, beslissen om op haar dooie akkertje de Oceaan rond te varen...

djudedju

tot de volgende ?

De imker...

Image by Global2000 via FlickrHet menselijke leed kan groot zijn...

En bijensteken pijnlijk.

Ik kan en mag geen namen noemen in deze pijnlijke historie, maar ik kan u verzekeren dat ik de waarheid vertel en niets dan de waarheid. Zij het dat ik het soms wat bijengif ingeef om het smeuïger te maken!

Yks (ik zou ook X kunnen schrijven, maar dat is zo onpersoonlijk), kwam 's morgens bij me aanbellen. Zijn linkeroog zat bijna helemaal dicht, gezwollen en wat afhangend. Een verschrikkelijk gezicht. (Ik bedoel zijn gezicht met dat gezwollen oog hé!)

Natuurlijk vroeg ik hem wat er gebeurd was.

"Dat wilde niet weten" zei hij, "'t is te stom om te vertellen!"

Ik ga nu proberen de feiten weer te geven, zoals ik ze heb gehoord.

Een vriend van Yks hield bijen, en was deze hobby moe. Yks vond het idee wel aardig, en nam de beestjes en de korven over. 

Dat betekent uiteraard dat je de korven - met de beestjes- moet verhuizen. En wat is er makkelijker om te verhuizen, dan een "zolderwagentje" ofte een "duveltje" zoals we dat hier plegen te noemen. Je neemt de korf, en "schept dat op met het duveltje, je kantelt heel het ding wat achterover, en je rijdt de korf waar je hem maar hebben wilt. 

Er bestaan duveltjes die opplooibaar zijn. En het is héél vervelend als dit gebeurt binst dat je dingen aan het vervoeren bent.

Het is nog véél vervelenderderder als dat gebeurt tijdens het vervoer van bewoonde bijenkorven...

Een hele zwerm van die beestjes verliet - heel boos - de korf en deed een massale aanval op Yks.

Ach, denk je, zo is hij aan dat oog gekomen !

Niets van, want Yks was niet gel, en had zo'n imkerpak aangetrokken, met kap en al! 

Maar wist je dat bijen zelfs door zo'n pak heen kunnen prikken ?

Yks werd wel een honderd keer gestoken!

Nee, niet in zijn gezicht... dat volgt nog.

Enfin, de korven raakten toch ter plaatse en stonden netjes opgesteld op hun plaats.

Maar Yks zou Yks niet zijn, als je niet nu en dan eens gaat loeren naar je nieuwe hebbedingetjes.

In den beginne telkens met het imkerpak aan, maar op den duur, vertrouwend op zijn prille kennis en nog prilderdere ervaring, ook al eens zonder dat beschermende pak...

Tja, wist je dat er verschillende rssen zijn in de honingbieën ?

Je hebt er heel brave, bijna suffe rassen onder, waarbij je rustig met je blote handen de bieën van de raten kunt vegen, maar er bestaan ook rassen die nog wat wilder zijn, wat ongetemder, wat agressiever... Nu weet Yks dat hij de ongetemde soort in zijn bezit heeft. Vegen met je blote handen doe je dus best niet, of de bijen vallen aan...

En prikken je in het gezicht, net onder je linkeroog...

en dwars door je broek, in je linker bil (bijen zijn duidelijk linkse rakkers).

Yks heeft voor mij zijn broek laten zakken.

Zijn bil was véél, héél véééél erger dan zijn oog !

Een knalrode plek van boven aan zijn bil tot aan zijn knie, en van vooraan doorlopend tot achteraan zijn dij, rood, hard en duidelijk pijnlijk ontstoken...

Mocht er iemand geïnteresseerd zijn in het houden van bijen, als hobby, ik weet iemand die er wegdoet, met korven en beschermend pakje en alle gerei. Breng wel zelf een degelijk duveltje mee, met niet-inklapbare wielen.

Wist je dat de bijen aan het uitsterven zijn, en dat zij, als de grootste bevruchters van alle bloemen en bloesems van immens belang zijn voor het overleven van het menselijke ras ?

't Is maar om je over te halen tot het houden van die lieve bijtjes...

tot de volgende ?

(Wedden dat Yks nu zit te lachen aan zijn pc ?) (Ondanks zijn pijnlijke bil )

exit zonnepanelen...

Image via WikipediaHebben al die mensen fikse investeringen gedaan, zeggen de elektriciteitsbedrijven dat ze de meerkost door terugvloeiende elektra moeten mee inbrengen in je factuur, of daar luidt reeds de doodsklok over het zonnepaneel!

Gedaan met die aartslelijke dingen op je dak!

 Er is een andere oplossing, veel netter!

Dank zij de nanotechnologie is er nu een soort "verf" (bij gebrek aan een betere omschrijving) die je kunt aanbrengen op je dak, je muren, je wagen, zelfs op de ramen van je huis, en die dezelfde werking hebben dan die zonnepanelen. Je raam bewerkt met die nano-verf is quasi onzichtbaar, maar de werking van het opvangen van de zonne-energie verdonkert enigszins je raam. Hoe meer de zon schijnt hoe donkerder ???

Nanotechnologie is een wonder iets! Nano is in feite een aanduiding van grootte, of liever: van kleinte... want het gaat hem over een duizendste van een seconde, van een millimeter en dergelijke. Nano betekent dus 1/1000.

Je kunt tegenwoordig nanoproducten kopen voor je wagen. Je poetst eerst heel netjes en heel secuur je auto, en dan poetst je hem nog eens maar nu met dat nanoproduct. Gevolg: het vuil kleeft niet meer aan je auto, noch op je ramen, nog op de lakverf. Volgens sommige berichten heb je nog amper ruitenwissers van doen...

Eén klein nadeel, het is wel heel duur... Maar voor echte autofreaks is dat wellicht geen bezwaar. Denk je in, gedurende een heel lange tijd over een altijd blinkende kraaknette bolide beschikken!!!

Nu gaan we er dus elektra mee opwekken.

Met andere woorden, de uitvinding van het heel kleine is een zeer grote uitvinding. 

of, hoe de mens groot kan zijn in het kleine...

... en heel klein in het grote...

Denk maar aan de ramp momenteel in Pakistan! Het lijkt wel of daar geen mens van wakker ligt! De omvang van de ramp schijnt vele malen groter te zijn dan de aardbeving in Haïti of de Tsunami van enkele jaren geleden, maar nu beweegt er geen mens. 

Er wordt een psychologische reden voor gegeven, maar alle uitleg ten spijt, de mens blijft onverschillig.

Ik ben geen psycholoog, maar ik denk dat het het steeds sneller voorkomen van grote rampen is, die de mens wat afstompen, die hen doet wennen aan het leed (van anderen).

Ik durf niet te zeggen of te denken dat er nu veel meer calamiteiten gebeuren dan vroeger, het kan ook gewoon zo zijn, dat we nu veel beter op de hoogte zijn van alle feiten dan vroeger, het kan een combinatie zijn van beide...maar de mens raakt wat verdoofd onder al die berichten van al die rampen. Ik geloof niet dat een overstroming minder mensen raakt dan een aardbeving, denk maar eens terug (als je oud genoeg bent) op de grote overstroming in februari 1953, dan waren de solidariteitsacties zonder weerga, en op wereldschaal was dat maar een rampje van niets. Het was wel in eigen land... Heel dichtbij, werkelijk bij je naasten... 

Bijna ieder religie, en ook de moraalfilosofie predikt naastenliefde...

Dat woord zegt bijna letterlijk "zij die nabij staan",  " naast je"... Maar met de huidige wetenschap is dat begrip heel wat ruimer geworden dan toen! Ik heb de tijd meegemaakt dat een ramp in Rusland meer dan een jaar na datum tot hier doorsijpelde, nu schudt de wereld eens zijn bedde op in Haïti, en meteen weet heel de "beschaafde" wereld het. Ik kan me voorstellen dat de omvang van de ramp veel vlugger hier bekend was, dan in het hinterland van Haïti zelf !

Naasten zitten tegenwoordig ver weg.

Naastenliefde is heel ruim geworden.

Niet makkelijker door de uitbreiding van de omvang.

En hoe meer rampen er zijn, hoe meer er gewenning optreedt.

Tot het plots weer iets heel dichtbij is...

Met de ramp in Ghislengien (Gellingen) was dat duidelijk vast te stellen. Het was hét gesprek van de dag. Maar wellicht was het één land verder, pak Nederland, maar een faits divers...

Maar Pakistan voelt de natte evengoed als wij die voelden in 1953, en op een veel grotere schaal ! Een schaal die wij ons zelfs niet kunnen indenken, want wij meten met die kleine maat van ons eigen landje...een Nanolandje...

tot de volgende ?

wit papier

Image by maxnathans via Flickr

Papier... Heb je er al eens bij stil gestaan ?
Het heeft een lange geschiedenis achter de rug. En toch is het pas na de ontdekking van de kunst van het maken van het goedkope papier, dat de gedachten van de mensheid breed konden verspreid worden.
Dat kon niet met de kleitabletten, dat kon niet met het perkament, dat kon zelfs niet met het papyrus-papier, nee, dat kon maar toen men de ontdekking deed van goedkoop te vervaardigen papier in grote hoeveelheden.
Zonder dat papier zou de drukkunst nooit geschied zijn, en zou er wellicht zelfs nooit een evolutie zijn gekomen naar dat elektronische verschijnsel, waar jij nu naar zit te turen.
Papier... we snuiten er onze neus in, we vegen er ons gat aan af, en het is de ultieme drager van de wijsheid en zelfs van ons kapitaal...
Als je nu de grote magazijnen binnengaat, dan liggen daar duizenden vellen wit papier in alle formaten in alle soorten van samenbindingen op jou te wachten. Want het is de tijd van het jaar dat je weer je kinderen moet bevoorraden met allerlei gerei om school mee te lopen...
In één magazijn zag ik een klein hoopje, wat trieste schriftjes in wat minder wit papier: Kladschrift - Brouillon.
Kladschrift !
djudedju
dat is iets wat ik steevast moest hebben, om school te lopen... De naam alleen al wees op archaïsch gebruik, want kladden maakt men nu niet meer... Met de moderne balpen is dat er niet meer. Wij schreven nog met een echte pen, een ballonpen naar de afbeelding van een luchtballon op de pen, die we moesten dopen in het inktpotje dat in onze bank zat. Als het potje leeg was, kwam de zuster of de meester het potje weer bijvullen.
Met die pennen kon je heerlijke kladden maken. Als je over de natte inktvlek je blad dubbel vouwde kreeg je van die gekke vlekken en kon je jezelf testen  wat je alle maal zag in die vlek.
We hadden dan ook vloeipapier, om de inkt, en eventueel de klad mee droog te deppen. In ons West-Vlaams was dat dan ook een "kladder".
Gek, hoe het zien van die schriftjes je meteen weer op de banken zwierde.
Ik zat weer bij Masoeur Hubertine op de schoolbank, en genoot van de droge hitte van de ronkende kachel. Ik rook weer de geur van de natgeregende kleren die dampten in de hitte van de klas. Ik hoorde weer het soms snerpende geluid van het krijtje op het bord, ik hoorde hoe masoeur ons leerde hoe wij netjes die moeilijke f moesten schrijven...
Wij zaten met drie studiejaren in één klas bijeen.
Twee studiejaren zaten ijverig te rekenen en te schrijven, terwijl de derde les kreeg. Had je rap gedaan, dan kon je de wijsheid van de hogere klas al mee horen.
Nu lijkt dat geen goed systeem, maar toen ik naar het college moest, bleek dat ik helemaal geen achterstand had, en net zoveel en zo goed "geleerd" was als de anderen, die in klassen hadden gezeten, waar telkens maar een studiejaar zat. Blijkbaar was het toch niet zo slecht, of de faam van het college was overroepen...
Op een of andere manier hield masoeur Hubertine dan ook nog wat tijd over, en soms, als we allemaal heel braaf waren geweest en goed ons best hadden gedaan, dan las de zuster een verhaal voor... Eentje herinner ik me nog als de dag van gisteren: over Boompje en Pereltje, twee Chinese weeskindertjes... Een boek van Boschvogel. Toen ik het op een rommelmarkt zag liggen heb ik het uit pure nostalgie gekocht.
Mijn beste vrienden zaten ook in de klas, Claude, Odiel (Diele) en Marcel (Sille)... Drie kinderen die niet alleen met me in de klas zaten, maar ook in dezelfde wijk woonden.
Veel kinderen woonden er niet in onze wijk... Het was een oude wijk, met vooral oudere mensen.  En buiten die drie vrienden, waren er hooguit nog een vijftal van mijn leeftijd te vinden, maar die gingen naar een andere school, en had je dus niet zoveel contact met hen.
Twee van de drie waren boerenzoons, en veel van de vakantiedagen bracht ik dan ook door al helpen op het veld. Meest bij Diele. De "speeldagen" zat ik meest bij Claude. Sille was een vriend, maar niet zo intens als de andere twee, maar de zondag was hij ook in de Chiro, en daar werden dan de banden van de wijk-vriendschap weer wat aangehaald.
Wat gek is, is dat ik me van de andere klasgenootjes niet echt veel herinner... Als ik toevallig nog eens op een foto van toen stoot, dan kan ik me wel sommige dingen van sommige kinderen herinneren, maar geen namen meer... Soms weet ik nog waar ze woonden, of wat we samen wel eens uitspookten, maar dat is allemaal wat in nevelen gehuld.
Geheugen is een wonder iets.

Op de rommelmarkt zie ik soms nog een lei liggen, en griffels... Daar leerden wij op schrijven, en waren we verkeerd, dan maakten we ons vinger nat in onze mond, en wreven de fout snel uit. Als mijn geheugen goed is, dan was een kant van de lei voorzien van lijntjes. Niet de gewone lijntjes van een schrift, maar die speciale lijntjes die we ook hadden in ons speciaal schrift voor schoonschrift. Met twee lijntjes die dicht bijeen stonden, en waar je netjes op de aangegeven grootte de kleine letters meost schrijven, allemaal gelijk van grootte... het bolletje aan de d moest ook net zo groot zijn.

Als ik nu mijn krabbels bekijk, dan is dat schoonschrijven ver weg...heel ver weg.

Als ik me mezelf voorstel in die klas, dan zit ik netjes rechtop, met de armen over kruis. En soms zelfs met het wijsvingertje van de rechterhand hard tegen de lippen geduwd, in een oefening op stil  en zwijgend zitten... Masoeur is aan het vertellen...

tot de volgende ?

Kleuren, maar niet van Benetton...

Image by jerone2 via Flickr

Wij delen de wereld in kleurtjes in...
Socialisten zien rood, milieu-activisten zien groen, liberalen zien blauw, je hebt een bruine stem, je ziet het zwart in, voor jou, la vie en rose... en ga zo maar door.
Kleuren zij duidelijk belangrijk voor ons.
(Ook al zien we maar een heel klein beetje van het mogelijke palet aan kleur, want ons spectrum is heel beperkt...)
En we kennen positieve kleuren en negatieve.
Een bruine stem is een warme stem. Bruin is dus positief. Maar als het over onze bruine medemensen gaat, dan zijn er plots een heel deel die anders gaan denken.
Rood is de kleur van de progressieve mensen... Maar je ziet ook rood van woede en als je over je toeren gaat met sporten, dan ben je zo rood als een biet.
Kleuren zeggen dus alles... en niets...

Terwijl kleuren eigenlijk een geschenk zijn! Want kleuren bestaan volgens de wetenschappers niet eens, we zien iets in een kleur, gewoon door de breking van het licht op de structuur van het voorwerp, en dat kan nog veranderen door de aard en de hoeveelheid van het licht.
Dus, als ik het goed begrijp, dan bestaan er geen zwarte, geen bruine, geen rode, geen gele en geen blanke mensen. We kunnen dus hoogstens spreken van een verschil in oogvorm, of neusvorm of het kroezelen van het haar... En dat is alles.
Er is dus gewoon: "De Mens", en dat is alles.
Meer niet, minder niet.
En terwijl de blanke mens onder zonnebanken gaat liggen en de zon opzoekt om bruin te zien, is het diezelfde mens die zegt dat die bruinen en zwarten toch maar een mindere soort zijn...
Gek !
Als er al verschil is, dan is dat verschil veel meer terug te vinden in de kansen die sommigen krijgen ten opzichte van de kansen van andere groepen.
Ooit las ik een leuk SF verhaal... Op een gegeven moment bemerkt men vanop de aarde heel ver weg een naderend ruimteschip op... Heel de wereld volgt in spanning het naderen van dat onbekende tuig, en eens het ruimtetuig niet verder meer is dan Mars, hoort men plots dat het contact opzoekt via de radio!!
Na ellenlange gesprekken blijkt dat de mens ooit al eens een grote ontwikkeling moet gekend hebben, want het zijn mensen die oorspronkelijk van de aarde afkomstig zijn, die nu terug naar hun oorspronkelijke moederplaneet terugkeren.... Naargelang ze dichter en dichter komen, vliegen de gesprekken steeds sneller en steeds intenser over en weer tussen de aarde en het ruimteschip. Op een gegeven moment zegt een van de mensen uit het ruimtetuig: "En we hebben ook goed nieuws voor jullie! De ziekte waardoor er van die lelijke blanke mensen ontstonden, hebben wij weten op te lossen! Binnenkort zijn jullie weer allemaal mooi zwart..."
Een heerlijk verhaal, met een heel diepe bodem...
Want stel nu eens, dat, door een kleinigheidje in de geschiedenis, de zwarte mens vlugger tot een "beschaving" (???) kwam dan de blanken... Dan zouden wij wellicht nog steeds de minderen zijn, en stond er op de deur van de dancing: verboden voor withuiden...
Of zou die beschaving iets beschaafder zijn geweest ?
Ik denk van niet, want in de hoogdagen van de Islam, was heel het rijk van de Koran vol met blanke christen-slaven... Die maar op een manier uit de slavernij konden komen, of door zich te bekeren, of door vrijgekocht te worden. De zwarte slaven hielden ze daar veel minder, die verkochten ze aan de blanke slavenhouders.
Blijkbaar zijn we allemaal in het zelfde beddeke ziek... Wij, en dan pas de anderen.

Gewoon, omdat - door een optisch verschijnsel - de een er wat donkerder uitziet dan de ander.

en dan hebben we nog niet eens gesproken over degenen met blauw bloed...

djudedju

tot de volgende ?

En, hoe kijk jij naar de zaken ?

Image via Wikipedia

Dagelijks krijg ik een abonnementsmailtje met het krantenoverzicht uit Nederland en uit België... Mij valt dan ook iedere dag weer op hoe verschillend de Nederlander en de Belg naar de wereld kijken.
Vandaag hebben beiden het over Japan. Nederland heeft het over de Japanse rente, België heeft het over Japanse verontschuldigingen voor de Koreaanse bezetting... (Beide zijn frontpagina-nieuws)

Het is niet mijn bedoeling daar conclusies uit te trekken over de verschillen tussen een Nederlander en een Belg, nee, waar ik het over heb, is het feit dat de krant bepaalt waar u, jij en ik vandaag moeten over nadenken.

En is het niet de krant, dan de radio en/of de TV...

Ik herinner me de grote krantenkoppen over de naaktfoto op de PC van de kardinaal, en een dag later, heel dunnetjes dat het over een kunstfoto ging bij een artikel van de VRT (radio en TV !)... Wat blijft hangen denk je? Die rechtzetting of die grote koppen over die naaktfoto ?

Wat minder mensen opvalt, omdat er minder zijn die eens gaan neuzen over de taalgrens heen, is het feit dat het voor een heel groot stuk de kranten, de media zijn die de "vete" tussen Vlaanderen en Wallonië maken. Want bij de gewone man is die vete er niet. En mochten politici, de media niet voor hun kar spannen, dan was er zelfs helemaal niets van vete te bespeuren.

Nu ontmoet ik op de rommelmarkt te Bonsecours, vlak op de grens gelegen, ook Franse standhouders. Daar ik reclame uitdeel voor de rommelmarkt te Mater op 11 september, raak ik in gesprek met een van die Fransen... Die mannen kijken TV op de Franse zenders, en daar zijn ze overtuigd dat er zowat een stammenoorlog bezig is tussen Vlamingen en Walen, en vooral, dat het de Vlamingen zijn die agressief zijn en voortdurend ruzie zoeken... Leg in een gewoon kort gekeuvel maar eens uit dat dit onzin is... Ik heb er gewoon op gewezen dat ik daar als Vlaming rondliep, en dat ik vriendelijk was, en dat al die Walen ook heel vriendelijk waren met mij... En of Meneer de Fransman al eens nagegaan had hoeveel Vlamingen er eigenlijk wel standhouder waren, daar in dat Waalse Bonsecours ????

Met andere woorden, ook daar zijn het de media die de mensen niet voorlichten, maar misleiden.
En we hebben daar geen verweer tegen!
Het enige wat we kunnen doen, is zoveel mogelijk verschillende bronnen lezen, in de hoop daar een waarheid uit te kunnen filteren... Maar dat kost tijd, en dat is iets wat de gemiddelde werkende mens niet heeft. Bovendien is hij na zijn dagtaak afgepeigerd, en zit dan liever in zijn luie zetel voor de TV nog wat onzin over zich heen te laten lopen.

Eigenlijk is de beste manier nog: het nieuws lezen tien jaar na datum... dan is de filter van de tijd er al wat overgegaan, en kun je zelf op basis van de gevolgen, oordelen over de feiten van toen. Maar helaas, dat doet praktisch geen kat... 
Het gevolg is dat mensen in werkelijkheid tegen elkaar worden opgezet door foute berichtgeving. En het is niet eens makkelijk om het foute ervan aan te tonen, want de beste leugens zijn met stukjes waarheid omgeven, om het geheel soepel te doen doorslikken.

En ik noem hier, bij toeval, Vlaanderen- Wallonië, maar zo kan ik wijzen naar Islamwereld tegenover Westerse Wereld, Zuid tegen Noord Korea, China en de mensenrechten en ga zo maar door... Overal zul je wel flinters waarheid vinden, maar net zo goed flinters desinformatie ... wat het geheel nog veel gevaarlijker maakt, omdat het er correct uitziet.

En weet je wat het erge is ? Niemand is in staat om de echte waarheid te schrijven! Ook al schrijf ik de waarheid, ik schrijf mijn waarheid, mijn visie, mijn ervaring, mijn zienswijze... wat niet noodzakelijk de uwe is.
Het is dus niet zo dat ik lieg, maar mijn waarheid is gekleurd, en dat is net wat het zo moeilijk maakt. Zelfs al heb ik te doen met heel ernstige beroepsmensen onder de journalisten, zij schrijven uiteindelijk de werkelijkheid zoals zij hem zien, zij hem ervaren, zij hem aanvoelen...
Er hoeft dus niet eens een bewuste leugen bij te pas te komen, om toch niet de waarheid te zijn.
Dat maakt het net zo moeilijk en zo gevaarlijk!  Want zo verliezen we niet alleen de waarheid, maar ook onze eigen visie!

Doe eens een test, probeer eens over een of ander onderwerp in de politiek na te denken, en als je daar je "eigen" mening over hebt, denk dan nog eens na, hoe je tot die mening bent gekomen, en waarom ???

een leuke oefening in het denken

voor gevorderden

... tot de volgende ?

de Aesir

Image by Kenn Wilson via Flickr

Héhé ! Gisteren op de rommelmarkt vond ik plots een boek, waar ik al heel lang naar uitkeek! De Noorse Mythologie...
Ik zou nog veel liever de mythologie van onze eigen regio hebben gevonden, maar daar is helemaal geen spoor meer van terug te vinden. De kerk heeft heel zorgvuldig alle mogelijke en onmogelijke sporen van de oude godsdienst in onze regio uitgewist, verbrand, vernietigd en uitgeroeid... Maar de Noorse  is, naar overlevering zowat gelijklopend, met hoogstens enkele vervormingen van de namen der goden en zo...dus kan ik mij echt troosten met deze vondst.
Ik weet wel, je kunt heel wat vinden op internet, maar een echte bundeling vond ik nog niet, toch niet in het Nederlands. En in andere talen is het lezen van een dergelijk werk iets wat boven mijn petje gaat. Trouwens, ik ben lui van aard, en lezen moet voor mij ontspanning zijn, geen inspanning.
Zelfs als ik de bijbel of de koran lees, dan zit ik niet te worstelen met de tekst, zoekend naar alle onderliggende (en niet onderliggende!) verklaringen, maar lees ik het boek, als boek. Probeer ik me in te leven in die werkelijkheid, gewoon uit een soort zucht naar avontuur.
Mythologie is dan véél leuker dan bijbel en koran, maar toch kan ik die ook wel smaken. Maar bij mythologie gaat het over echte fantastische verhalen, die soms zelfs uit een science fiction schijnen gepikt te zijn (lees maar eens de Hindoe mythologie, daar zijn raketten en atoombommen avant la lettre !
De Noorse mythologie is voor mij dus iets heerlijks, en des te meer, omdat het nauw aansluit bij het verleden van ons eigen volkje, dus iets van onze roots. En ik moet zeggen, de verhalen liggen mij veel dichter dan die over Zeus en de Olympus... Het Valhalla (Walhalla) en de Valkyren (Walkuren) een hemel die bestaat voor de gesneuvelde helden apart, waar de ontspanning bestaat uit heerlijke vechtpartijen en worstelpartijtjes... geef toe, dat is iets wat ons veel dichter ligt dan een Hercules die wat koninklijke stallen gaat schoonpoetsen.
Ik heb dus de twee boeken die ik aan het lezen ben, wat aan de kant gelegd, en ben het Valhalla ingedoken...
Wat mij interesseert aan mythologie, is hoe de mens steeds weer een verklaring opbouwde voor het onverklaarbare. Voor de mens van toen leek het dagelijks verschijnen van de zon iets wat niet zo maar te verklaren is, dus verzonnen ze er het werk der Goden voor... met zelfs een uitleg er bij voor de zonsverduisteringen !
Ergens zal ook nu godsdienst nog wel een stuk dat doel hebben... Wat je niet kunt verklaren komt van hogere machten.
Je kunt je nu opstellen als "redelijk" wezen, en denken, we hebben al heel veel van het onverklaarbare kunnen uitleggen, de rest gaan we met tijd en boterhammen ook wel kunnen uitleggen, dus ik heb helemaal geen god van doen...
Je kunt je ook scharen aan de andere kant, en vaststellen dat, hoe meer je weet, hoe meer vragen er lijken te zijn... en dus zal er wel ergens "iets" zijn, het ultieme, het volledige, de creator, God...dan met een hoofdletter.
En meestal scharen we ons niet echt bij de een of de ander, maar zweven we zo wat tussenin...Hopend op een echt en definitief antwoord, maar evenzeer hopend op een God, die zelfs antwoorden heeft na wat wij kennen als ons leven...
Weten doen we het niet, maar zoeken doen we allemaal. Of naar het antwoord of naar God.
Wat als het antwoord God is ?
Want is dat niet net waarvoor we God gebruiken? Als antwoord ? Op alle vragen ?

En het gekke is dat we ruzie maken over hoe die god dan moet zijn, hoe hij is (Zij is ?) en wat hij of zij van ons wil.

Hele oorlogen zijn al uitgevochten om te bewijzen dat die God de echte is, en de andere een valse. Zelfs over dezelfde God ligt met te bakkeleien, Katholieken tegen protestanten, Sjiïeten tegen Soennieten en ga zo maar door... terwijl we het eigenlijk niet echt weten, maar alleen hopen en ons best doen die hoop ook te Geloven, met hoofdletter...

Volgens mij is er een God, anders heb ik ook geen antwoord! Maar laat ons eens stoppen met het projecteren van onszelf op de Godsfiguur!  Ik denk dat god geen figuur heeft, of alle figuren overstijgt. God is niet iets, God is niet alles, maar alles is in god.  Het stof en het leven en het leven uit de stof, de evolutie van het leven en vooral... het denken!
Want zonder denken is er geen God...
Het denken is God

Ik denk dat Kloos er heel dicht bij was met zijn "Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten"
Misschien is het juister te stellen dat God het diepst van mijn gedachten is ?

oef, dat was een zware brok...
tot de volgende ?

regen...

Image via Wikipedia

Het lijkt wel of de mooie zomer opgeborgen zit. Koud is het niet, maar het weer is al een tijdje onstabiel, om het zacht uit te drukken. Niet dat het zo verschrikkelijk veel en hard regent, maar er gaat schier geen dag voorbij zonder een of meerdere buien of buitjes.
Met andere woorden: Belgisch weer...
Je kunt zelfs niet eens zeggen dat het rotslecht weer is, eigenlijk is de regen zelfs voor heel wat mensen meer dan welkom, want de grond is nog steeds droog...  Maar daar wil ik niet over praten, anders zit ik straks weer te memmen over hoe we de grond aan het vermoorden zijn (in zo ver de grond al niet steenstokkestijfdood is).
Het echte ambetante van dat weer, dat is gelegen aan de mens... Wij moeten voortdurend voorzien zijn van kledij om aangepast te zijn aan de mogelijke regen. Ik loop nog steeds in korte broek, met mijn blote voeten in mijn s(ch)andalen. Kunnen mijn broekspijpen en mijn sokken alvast niet nat worden. Maar je moet ook een regenjack mee hebben. Aandoen is eigenlijk net wat te warm, niet mee hebben is druipnat worden.
Belgisch !

Maar al bij al mogen wij hier echt niet klagen... Als je de TV aan zet, dan zie je immense overstroomde gebieden in onder meer Pakistan... Een land vol arme mensen, die nu nog wat dieper in de ellende geduwd worden. En wij klagen over het feit dat we ons moeten voorzien van een regenvestje, terwijl we op wereldvlak al mogen content zijn dat we behoren tot het volk dat zoveel kledij heeft dat het zich in alle eventualiteiten kan voorzien. Maar ook dat is Belgisch, onze geliefde sport is klagen over het weer. We hebben nog enkele typische Belgische sporten: met de fiets in de modder koersen, en duiven melken.
Ik vraag me trouwens af vanwaar de termen melken in dit verband komt. Ik denk dan telkens aan een piepklein stoeltje en een piepklein emmertje... Maar ja, ik ben dan ook geen duivenmelker. Nu melken we wat af in ons Absurdistan! We hebben hier zelfs huisjesmelkers. Daar hoort wellicht een groooote stoel en een reuze emmer bij !
Met andere woorden, melken lijkt hier een beetje de klank te hebben van: "profiteren van". De koe in de wei staat heel wijs te knikken.

Ik moet toegeven, ik melk ook.
Geen huizen, geen koeien, geen schapen of geiten, zelfs geen huisjes of zelfs geen heilige huisjes, ik melk gewoon de dag...
En daar klinkt melken plots als genieten van.
Melken is dus een dubieus begrip.
Eigenlijk zou het heel onschuldig en voedend moet zijn, maar onze taal is ook niet meer altijd de vlag die de lading dekt. Alhoewel ik nog nooit een vlag zag dienen als dekentje om goederen mee af te dekken. Nee, een vlag wappert sierlijk. Aan de mast.
... of hangt er wat verslenst bij als ze op de Nationale Feestdag voor het raam hangen. (Allons enfants de la Patrie... volgens Leterme)
Dat verslenst komt vooral door het feit dat het meestal regent op onze Nationale dag. Dat komt omdat dat Nationaal gevoel zo gescheurd is... Het hangt nog amper met flinterkes aaneen.
We hebben zelfs een vlag die daar op voorzien is!   Als je de Belgische driekleur middendoor scheurt, dan heb je een nette Waalse en een nette Vlaamse vlag. Althans wat de kleuren betreft.
Dan heb je twee verslenste vodden.
in plaats van één.

Heb jij ook dat heerlijke gevoel ?
Ik wel! Maar niet iedereen heeft dat !
Ik ken er enkele honderden die zich nu dodelijk ongerust voelen.
De politiekers.  In België en ook in Nederland zijn de politiekers nu doodziek van ongerustheid !
Je moet het je eens goed indenken !
Je bent er niet, en het werk gaat gewoon door, zonder dat er ook maar iets wijst op jou afwezigheid !
Geen enkele werkgever zou die betrokken werknemer weer in dienst nemen, nu bewezen is dat het zonder hem even vlot gaat als met hem !
Mocht ik politieker zijn, nu, in deze tijden, ik zou ook ongerust zijn.
Het mocht eens uitkomen dat ze daar eigenlijk heel den tijd zitten te niksen
en er ook nog voor betaald worden
meer zelfs, hun eigen pree bepalen
en een vet pensioen
Dat is ook nodig, want zijn zijn volleerd in het op pensioen zijn...
... ze doen het in praktijk al jaren !!!!


tot de volgende ?

cryptozoölogie

Image by belgianchocolate via Flickr

Gisteren heb ik daar eventjes over geblogd... En wellicht hebben velen de bedenking gemaakt: wat zit die Belgische prof zich daar bezig te houden met monsters à la Yeti, bigfoot en Nessie???
Ik heb het gevoel dat ik Bernard Heuvelmans op die manier onrecht heb aangedaan, want het is niet zo gek wat hij doet!
Het is immers zo, dat de lijst van die beestjes, mede onder impuls van mensen als Heuvelmans, steeds maar kleiner en kleiner aan het worden is. Ooit stonden daar de Okapi en het dwergnijlpaard ook op... die zijn ondertussen al lang en breed bekend. Maar ook de reuzenoctopus kon ondertussen geschrapt worden, en wel in meer dan één soort. Of de verhalen van de grote Kraak dan ook waar zijn geweest, is een andere vraag. Maar het is een feit dat bepaalde walvissen die octopussen eten, en die octopussen vallen dan op hun beurt de walvis aan. Het zou dus kunnen dat een octopus die houten schepen van toen voor een walvis aanzag, en een aanval deed...
Maar voel me wat ambivalent bij deze wetenschap... Hoe minder dingen ons resten als onverklaarbaar, hoe minder er ook te ontdekken is, en hoe minder verwondering wij kennen...
Tenzij je een mens bent als ik ben, en je open staat voor de wonderen van het leven zelf.
Ik voel dagdagelijks verwondering, voor heel veel om me heen. Ik hoef echt niet te zoeken om wonderen te zien. Als ik hier wat links van mijn scherm kijk, dan zie ik enkele orchideeën bloeien, en dan verwonder ik me over de schoonheid, maar evenzeer over het feit dat wij die planten, helemaal buiten hun gewone groeiplaats zo makkelijk in bloei krijgen en heel lang in bloei houden. En dan vraag ik mij die enorme vraag af:
Hoe weet dat kleine beetje cellen aan die stengel van die plant dat zij moeten opengroeien tot een bloem, hoe weten ze dan de kleur en de geur... Wij mogen dan al uitgevonden hebben welk stukje DNA, welke genen daarvoor verantwoordelijk zijn, hoe dat minieme stukje DNA er komt, hoe het weet wanneer en hoe het moet in gang schieten om bloem te worden, dat weten we niet...Dat is nog steeds het geheim van het leven. We weten wel het verschil tussen een dood iets en een levend ding, maar het waarom van het leven, dat weten we niet. Waarom vormen die en die stof samen een stuk steen, en andere dingen een stukje leven... We kunnen misschien zelfs al zelf prutsen aan dat leven, maar het is niet meer dan een beetje meccano spelen, met onderdelen van cellen van andere levende dingen.
We hebben dus nog heel veel om ons over te verwonderen. Dagelijks.

Eén van de grootste wonderen die ik ken, is het feit dat ik hier zit te bloggen! Niet over mezelf ben ik verwonderd, maar over het feit dat een samenraapsel van cellen en celletjes, een middel heeft gevonden om niet alleen met elkaar in contact te komen, maar dat zelfs te doen over enorme afstanden heen, en over de grenzen van de tijd heen. Dat die cellen überhaupt een verstand ontwikkeld hebben. Of we dat nu deden via evolutie of via schepping, voor mij blijft het wonder even groot: een aap heeft zowat exact dezelfde cellen, en die kan dat niet. Fantastisch toch ?

De mens voelt zich daardoor veelal groter dan de rest van de wereld...ik, ik voel me kleiner, want ik besef het wonder. Ik leef niet zo maar, ik leef bewust.

Ik weet niet of je daar ooit hebt bij stilgestaan, maar dat is een bijna ondenkbaar iets!
Wij kunnen schrijven, lezen, praten, kortom wij hebben niet alleen kennis, we kunnen het ook nog eens doorgeven aan anderen!
Laat ons nu een veronderstellen dat dolfijnen ook "verstand" zouden hebben, dan nog is er een enorm verschil in het feit dat zij de kennis niet doorgeven op de manier waarop wij dat kunnen. Zij kunnen hoogstens aan elkaar een tip doorgeven hoe je makkelijkst die soort schelpen openkrijgt om op te eten, maar veel verder gaat dat niet. Wij doen veel meer, bouwen verlengstukken aan ons kunnen.
Heel nederig wordt ik daar door, want ik heb geen idee hoe dat kan hoe dat komt.
Maar er is nog een reden om daar over héél erg nederig te zijn! Kijk maar eens wat we met dat "verstand" allemaal kapot maken. Kijk maar naar de wereld om ons heen. kijk maar naar de steeds snellere uitputting van de bodemschatten, naar de vervuiling, naar het grote uitsterven van de natuur.
Door ons "verstand"...
Een mens zou er aan twijfelen of dat echt wel een gave is,
of een    vloek.

tot de volgende ?

writers block

Image via Wikipedia

Ik zit hier maar te turen op dat witte scherm, dat op zijn beurt zit te wachten op het verschijnen van lettertjes, die dan weer woorden vormen, die dan weer zinnen vormen, die jij dan kunt lezen... Maar het lijkt wel of er vandaag niets wil komen, ja, een verhaal over het feit dat ik geen verhaal heb. Vul daar maar mee een blog !
En toch is dat waar je nu mee je tijd vult, als je de krant leest. Want we zijn duidelijk ook in een journalistieke komkommertijd!  Eén geval van een bliksemslachtoffer vult nu al dagen de krant. Een item dat op andere momenten hooguit een paar regels zou krijgen bij de "faits divers".  Hopelijk komt het slachtoffer er door, en kan hij nog lang genieten van de aandacht die hij nu krijgt.
Het is voor de journalist heel erg dat monsters van Loch Ness helemaal uit zijn, want daar kon men vroeger ook nog wat mee doen.
Toch zouden ze met enig opzoekwerk daar nog wel een en ander mee kunnen vullen! Een Belgische prof genaamd Bernard Heuvelmans, vorst al jaren in de Cryptozoölogie. Geef toe, een prachtig woord om komkommers mee te vullen !
Cryptozoölogie is een geleerd woord om de studie te benoemen van de beestjes die niet bestaan, maar misschien toch ook wel. Zijnde onder meer het Monster van Loch Ness, Bigfoot, de afgrijselijke Yeti en dergelijke dingen meer.  Bestaan ze, of bestaan ze nu echt niet ?
Ook nu nog zijn er mensen die komen opdraven met sporen van, haren van, verhalen over.
Dus voor journalisten zou er toch nog wel iets te halen zijn... maar voor een kleine blogger...amper.

Nee, ik ga dringend weer eens heel diep in mijn fantasie moeten onderduiken, om een verhaaltje te fingeren over absurde dingen. Maar wat is absurd ?

Stel dat ik schrijf over vliegende schotels, dan zijn er ook daar een heel pak mensen die rotsvast geloven in die dingen, en anderen die het geen blik waardig keuren. Met andere woorden het is ook een beetje cryptisch, net als bigfoot en Yeti. Ik heb wel al twee mensen gesproken, die rotsvast beweren dat ze een UFO hebben gezien. (Ik heb eigenlijk ook een UFO gezien, een door mij niet te identificeren vliegend ding: We waren met een groep op wandel in Vloesberg (Flobecq), toen we plots een driehoek hoog in de hemel zagen hangen.Met één licht in het midden onderaan. Toen een vliegtuig verscheen vloog de driehoek plots weg, met het lawaai van een elektrische naaimachine, bijna onhoorbaar. Volgens mij een geheim wapentuig, want het was juist het begin van de eerste Golfoorlog (Bush senior), en het ding hing precies boven de radar van de Nato) Maar nee, de twee anderen zijn overtuigd van het extraterrestriële van "hun" tuigen... De ene heeft zelfs verkregen van burgemeester De Crem (ja dezelfde die nu minister is voor den Begischen armée !) dat er een gedenksteen werd geplaatst in Aalter waar het ruimtetuig zijn landing maakte. De andere woont hier niet ver van af, en het tuig landde in zijn hof... Ik weet niet of ik ze kan geloven of niet. Het kan best zijn dat het kan, maar 't kan ook dat het niet kan... Ik denk wel dat er in dit immense universum ook nog ergens leven zal zijn... Maar of die nu echt bezig zouden zijn met te kijken naar ons ? Of ze echt verder staan (of juist minder ver ?) in hun ontwikkeling. Of ze überhaupt interesse hebben in wezens die misschien helemaal niet op hen gelijken??? Ik vrees dat we daarmee weer eens veel te hoogmoedig zijn... We weten wel al dat niet de zon om ons, maar wij om de zon draaien, maar voor de rest menen we nog steeds dat heel het universum vol verbazing en vol verwondering naar onze capriolen zit te kijken...
Heb je al eens die prachtige foto's bekeken van onze aarde van uit de ruimte ??? Heb je dan al eens bedacht dat de omtrek van die mooie knikker zo'n 40.000 km is? Dat ons Belgenlandje daar niet eens echt op te zien is? Je moet al sterk gaan vergroten, of een nachtfoto nemen, daar waar ze meest licht verspillen, daar is België...
Als je die wereldbol bekijkt binnen het zonnestelsel, dan zie je met veel moeite de aarde nog in dat geheel. En als je dat zonnestelsel in de Melkweg zet, dan vind je zelfs de zon niet meer terug ! En wezens uit andere zonnestelsels, ja, uit andere melkwegen zouden interesse hebben voor die stofjes die wij maar zijn ???? Dikke nekken hebben we, ja !

Weet je, het vergt heel veel moeite om een atoom te bekijken. En als je dan een atoom ziet, dan valt het je op dat het in feite wel heel erg lijkt op een soort zonnestelsel, een kern met daaromheen de planeten. Heel ons zonnestelsel is in feite niet meer, gezien in het geheel van het universum. (Ik droom wel eens dat op dat atoompje, op die "planeten" misschien ook wel ergens "leven" is, minimensjes, met net zo'n reuzen-ego als wij hebben...)

en weet je, ik heb nog steeds geen inspiratie... ik ga dus maar stoppen met dit oeverloze gezwam...

tot de volgende (betere ?)

Een mens mag daar niet mee lachen,

Image by Ronald Deventer via Flickr

maar in Nederland heet de nieuwe informateur Opstelten... Met andere woorden, het kabinet Op stelten.
What's in a name ?
Ons kabinet staat ook op stelten, maar wij verdoezelen het wat, en laten het doen door een man (nu ja ?) met Italiaanse roots, maar wie weet wat Rupo wil zeggen??? 't Kan goed zijn dat ze in Italië plat liggen van 't lachen met de combinatie Di Rupo met regering... Ik heb er geen idee van.
Mij doet de naam wat denken aan een verliefde duiver... roedekoekoe, doe roepoe...
Maar de borstkas van de man in kwestie wuift dit beeld meteen weg, een duiver kan best een hoge borst opzetten, terwijl Di Rupo net een van die borstkassen heeft waar wijlen Eerste Minister  Theo Lefèvre zo over klaagde... Wat kon men in het Belgisch leger doen met al die jongelingen met kippenborsten...
Maar een mens mag daar niet mee lachen. Het is niet beleefd te lachen met je medemens.
Toch doen we het.
Voortdurend.
Er kan niemand vallen, of onze eerste reactie is lachen en pas dan vragen we of hij/zij zich heeft pijn gedaan.
Je moet eens de gevallene zijn! Zie je iemand proesten met je ongeluk, en dan -schijnheilig ?- vragen of je pijn hebt.
Ach, we weten best dat het niet zo kwaad bedoeld is, en geef toe, lachen is een reactie die je niet altijd onder controle hebt. Soms heb je de slappe lach, en dan kun je niet meer stoppen, zo erg dat het lachen je pijn doet.
Maar het is gezond. Je kunt zelfs cursus gaan volgen om te leren lachen, lachen als kuur voor je bloeddruk, je gemoedsrust, kortom je gezondheid. Ik zag ze eens bezig op TV, zo van 1, 2, en op 3 allemaal luid lachen. Het klonk in het begin duidelijk geforceerd, maar na een tijdje ging het over in echt gelach, en ik zat warempel in mijn zetel breed te glimlachen.
Of mijn bloeddruk daalde heb ik niet gemeten.

Maar ik weet wel, dat optimisme wel degelijk goed is voor de mens! Een optimistisch mens heeft minder kwaaltjes, minder pijn, dan een sikkeneurig iemand met dezelfde kwaaltjes. Ook de bezige bij heeft minder last, gewoon omdat hij bezig is, en niet zit te denken aan al zijn leed...

Ik kan me dus indenken dat lachen inderdaad een gunstig effect heeft.
Nederland is dus nu een stuk gezonder, dank zij zijn kabinet op stelten.
djudedju

Vandaag ben ik al wat bekomen. Mijn spieren doen minder pijn, mijn rug komt weer op zijn plooi, en vannacht heb ik goed geslapen... Want dinsdag heb ik afgezien !!! Als je de blog eens wilt terug gaan, dan zul je zien dat daar twee heel kleine blogjes staan, eentje met niets in, en eentje waarvan ik hoop dat je de foto openkrijgt... Op die foto zie je een karperbeest van 6 kg in mijn armen. Het is dat beest dat me heeft pijn gedaan! Ik heb er al meer dan eentje gevangen die zwaarder en groter was, maar wellicht nog nooit een die zo hard en zo stevig heeft gevochten! Ik dacht dat ik hem niet aan land zou krijgen, en de laatste drie meter, moest ik dat beest ook nog eens door de plompbladeren heen krijgen... Geert (de zoon van Luc) heeft er dan het net onder gekregen, en het beest kunnen bijtrekken. Al mijn spieren deden pijn ! dju jongens, dat was een lastige knaap !
Maar al bij al, toch leuk dat je zo een beest kunt vangen en nadien weer netjes en liefdevol te water zetten...
Ik was dinsdag duidelijk de gelukkigste visser van heel de vijver van het park, ik pakte meest bliek, en dan ook nog eens die mooie karper !
Luc ving wel 3 heel mooie grote baarzen (hij had er vier, maar eentje wist zich in de plomp los te werken)

tot de volgende ?

Up to date

Image via Wikipedia

Ergens is het een beetje jammer dat we we niet wat meer zijn als een kwampjoetertje... Hapert het spel eens eventjes, dan kunnen we het veelal oplossen met een gewone herstart. Is het erger, dan moeten we de boel eens her-installeren en hebben we misschien wat gegevens verloren, maar alles werkt weer.
Als mens van vlees en bloed gaat dat niet zo maar... Als je opstaat met een barstende hoofdpijn, dan ben je geen zier gebaat bij eens weer naar boven gaan, kleren uit, bed binnen en opnieuw opstaan met de volledige procedure er bij... Eens helemaal afzetten is er helemaal niet bij, want eens we helemaal stil gezet zijn, is het ook volledig gedaan en een her-opstart in dat geval hoort bij de grote geheimen en verwachtingen van zowat iedere religie...
Nee, als wij besmet zijn door een virus, dan wacht ons een lange soms bittere ziekteperiode, slikken van pillen, krijgen van inspuitingen, opsteken van suppositoires en al die leuke dingen. En dan moeten wij nog afwachten of er geen blijvende gevolgen bij zijn.
Er zijn meer voordelen aan een PC... regelmatig krijg je updates, waardoor je beveiliging en je systeem weer helemaal in orde zijn. Je machientje is als het ware weer nieuw.
Wij als zoogdier (want dat zijn we toch), moeten , om ons systeem zo goed mogelijk in staat te houden, zorgen voor voldoende voeding, voldoende drinken, en dat allemaal dan nog op een evenwichtige manier, zodat we voldoende vitamientjes en voldoende mineralen en anti-oxydanten en weet ik veel wat nog meer allemaal binnen krijgen. We moeten zon hebben, maar niet te veel anders krijgen we huidkanker, maar zonder zon krijgen we rachitis... Het is een voortdurend meten en passen, niet te veel van dit, genoeg van dat... Als we het geluk hebben dat allemaal goed te kunnen regelen en bijhouden, want de meerderheid van de menselijke zoogdieren heeft onvoldoende eten om zichzelf  up to date te houden...
En toch is de mens een wonderbaar machine! Er is geen een kwampjoeter die ook maar de mens kan benaderen. Sterker nog, het is de mens die de computer maakt, onderhoudt en in de goede staat houdt. Zonder het wonder mens, geen PC...
Met andere woorden, we zijn ontzettend verstandig ! En omdat we vaststellen dat ons eigen geheugen en ons eigen rekenvermogen niet sterk genoeg is, om alles te weten wat we willen weten, hebben we de computer gebouwd, en daar alle gegevens (data) van heel de wereld bereikbaar in gemaakt. Voor iedereen is de kennis er, zo maar te grabbel...
Een uitbreiding van het menselijk vermogen, gemaakt door de mens!
... helaas ook: door de mens...
Want tussen al die goede parate kennis der dingen, bots op het goorste van de mens. Je ziet het kwaad in al zijn vormen, en zelfs voel je hoe anderen proberen jou kennis te vergiftigen, jou mogelijkheden te beknotten, jou pc kapot te maken, je bankgeheimen te stelen, jou computer te gebruiken als middel om nog andere te infiltreren en misbruiken. En dan praat ik nog niet over porno en consorten...
En dan zie je dat je wel je eigen peeceetje kunt "zuiveren", maar de data van dat immense internet kun je niet reinigen. Steeds weer komt het menselijke kwaad binnensijpelen en je kunt er niets aan doen.
Ik ga hier niet weer beginnen over dit of dat systeem dat beter is, maar het blijft een feit, dat heel wat mensen momenteel heel veel geld moeten uitgeven om hun systeem zo goed als kan te beveiligen.
(Ik heb hier grote vragen !!!!  In hoever is het ondenkbaar dat beveiligingssystemen zelf gevaren creëren om hun systeem noodzakelijk te maken en zelf een markt op te bouwen ?)

Iedereen droomt ervan voor zichzelf een wereld op te bouwen vol geluk.
Voor velen lijkt Geluk en Macht en Bezit één en hetzelfde te zijn...
En Macht en Bezit, dat is net wat het geluk en de vrede van de anderen vernietigt
zelfs in een machine
zelfs in een computertje... jouw computertje, waar je nu dit blogje zit op te lezen.
Is dat niet erg ?

tot de volgende ?

hopelijk lukt het nu...

AA4FF7541050D0D5.jpeg (640×480)

karper gevangen van 6 kgr vandaag !

Visje - toongoderis@gmail.com - Gmail

http://species.be

Image via Wikipedia

Als je, net als ik, interesse hebt voor het leven om je heen (in zijn breedste zin), dan zul je op http://species.be aan je trekken komen! Men is bezig om alle levensvormen in België te verzamelen in één grote site. De bedoeling is dat het niet alleen tekst en uitleg geeft, maar ook foto's. De site is nog steeds in opbouw, en zal wellicht eeuwig in opbouw blijven, want door de klimaatsverandering, verandert ook onze natuur om ons heen. Je moet ook eens gaan kijken op de links, dan zie je dat ons landje niet alleen staat in dit werk, en dat je ook een dergelijke site hebt in andere landen, onder meer Nederland.
Ik dus maar eens kijken of de "Wapendrager" de wondere vlinder die ik enige tijd geleden hier in mijn tuin zag, al in de lijst stond. Nee dus... Ikke een mailtje gepleegd en een antwoordje gekregen. Ik heb het nog niet nagezien, maar misschien staat de wapendrager er dus nu al wel in. Met andere woorden, zelfs doodgewone simpelaars zoals ik kunnen bijdragen aan deze site.
Het is dus duidelijk dat de site nog ver van volledig is, maar dat men alles op alles zet, om het zo snel als mogelijk op te bouwen tot een bruikbaar naslagwerk. Met andere woorden, dit is niet alleen een uitnodiging om eens te kijken, maar ook een uitnodiging om deze site in je favorieten te zetten, zodat je, indien je iets speciaals zag, dit kunt melden aan de site in casu.
Zo kunnen we allemaal meewerken aan een echt wetenschappelijk werk, en iets bijdragen aan de wetenschap van morgen.
Maar misschien behoor jij wel tot de mensen die op deze wereld rondloopt met de ogen en de oren dicht ? Misschien ben jij een van diegenen die 's morgens kwaad is op de merel omdat hij zo vroeg kwinkeleert ? Misschien ben jij een van diegenen die geen oog heeft voor de bijna tropisch aandoende pracht van onze ijsvogel... Misschien zijn de enige bloemen die voor jou tellen de dure, uit de winkel, en zie je niet eens dat heerlijke vergeetmenietje in het gras.
Dan heb ik medelijden met jou, dan weet je niet eens wat je allemaal mist. Dan mis je de vreugde bij het zien van de kleine mirakels der natuur, dan kun je nooit eens plat op je rug in het gras liggen, kijkend naar de wolken en fantaserend over de vormen er van.
Dan ben je, vergeef me de uitdrukking, een vakidioot, die met een paardenbril op door het leven gaat en alleen aandacht heeft voor zijn vak.
Heb je dan wel oog voor je echtgeno(o)t(e) en/of je kinderen? Voor hun bewegen, voor hun gebabbel, voor hun blikken?
Of is heel jou einder slechts één klein mikpunt ?

Wij, de anderen hebben een heel brede horizon, en voor die horizon een immense wereld, vol leven en beweging!

Vandaag ga ik weer vissen... Straks zit ik weer aan het water, werp het lijntje een paar meter over de plomp heen, kijk naar de dobber en geniet... Of ik nu vis vang of niet, dat is niet echt de hoofdzaak, de hoofdzaak is het zitten in dat stukje wereld, de waterspiegel zien bewegen van het jongbroed dat net onder de oppervlakte zwemt, het plots bewegen van het wateroppervlak, onder druk van een wegschietende vis: daar jaagt een rover ! Een hart vol meelij als je - zoals vorige week- per ongeluk een eendenkuiken aan je lijn krijgt...  Ik wierp de lijn in, en zo vlug als iet schoot dat kleine kuiken naar het zinkende wormpje... Het arme beestje had de haak in zijn tong. Luc en ik hebben zitten prutsen en doen om het beestje ongeschonden terug te zetten. Maar toen dat gelukt was, was de eendenmoeder al weer een eindje weg, en het kuiken tsjilpte wanhopig op zijn moeder en broertjes en zusjes... Heel de bende kwam onder druk gesnater af, en plots zag ik dat heel de grote groep eenden in beweging kwam... Wellicht dachten ze dat er eten te krijgen was ?

Nu hebben we beiden al eens een eend gevist, Luc een volwassen en ik een kuikentje... Nu lachen we er mee, maar op dat moment heb je meelij met dat beestje... Domme eenden die rapper dan rap achter het wormpje aanduikelen... djudedju...

Hopelijk vangen we vandaag karper...En vooral Luc, het is bij hem al zo lang geleden !

tot de volgende ? (in beeld: een witte merel !!!)

Waarden

Image via Wikipedia

Zo net gelezen dat men ergens in Brazilië een enorme archeologische opgraving dubbel heeft beveiligd, met inbegrip van een beschermd natuurgebied omheen de site.
Ik vin d het prachtig dat men zoveel aandacht heeft voor het verleden van de mens, en probeert dat verleden een beetje weer samen te stellen met behulp van opgravingen, schriftontledingen en dies meer. Denk ook maar eens nog een stuk verder en wat men al allemaal heeft ontdekt over de evolutie van fauna en flora en zelfs de mens als soort.

Alleen, dat onderzoek, de conservering, de opname en weergave, het tentoonstellen en noem maar op, kost miljarden en miljarden.

Ik heb hier in een eerdere blog geschreven over de prachtige schilderijen van Emile Claus in het museum te Deinze. In heel ons land, en in ieder land staan musea met prachtige werken van oude meesters, schilderijen, beeldhouwwerken en allerlei andere kunstvormen. Mooie dingen, heerlijk om naar te kijken, in prachtige gebouwen met acclimatisatie voor de beste conservering van de werken en een pak personeel voor de verzorging en de bewaking. De werken worden gekoesterd en zo nodig gerestaureerd en ontdaan van het vuil van eeuwen. Kijk maar eens naar de zoldering van de Sixtijnse kapel, nu dit ontdaan is van alle vuil... Prachtig, heerlijk, echt om van weg te smelten van genot...

Alleen, dat kost allemaal miljarden en miljarden...

Bij iedere hongersnood en/of natuurramp springt een bedrijf als Monsanto bij om de mensen weer zaad te geven om opnieuw de bedrijvigheid te kunnen opstarten. Alleen, het is een vergiftigd geschenk, eens je met hun producten begint zit je er aan vast, en kun je niet meer werken buiten Monsanto om. Door de aard van het zaaigoed dat niet meer voort te telen is, of door de vele sproeistoffen die er bij nodig zijn of...of... Duizenden en duizenden hectaren komen uiteindelijk braak te liggen door faling van de boeren. Hongersnood en talrijke zelfmoorden zijn het gevolg.  Maar Monsanto is bezig met het verwerven van een soort monopoliepositie inzake het verbouwen van voedsel, industrieplanten en noem maar op.

Dat dit miljarden kost, hoeft niet gezegd...

In een uitzending zag ik beelden uit Japan... Dagelijks worden honderden tonnen voedsel vernietigd, zo maar... In een hypermarkt zouden ongeveer 80.000 producten voorradig zijn, meer dan je in een mensenleven kunt gebruiken. Als we die voedselverspilling en dat overaanbod van goederen bedenken voor gans het rijke Westen, dan weten we dat het over miljarden en miljarden gaat...
die zo maar in de vuilnisemmer verdwijnen...


Ik heb geen cijfers, noch van het een, noch van het ander... Maar ik weet  dat met dat voedseloverschot, en die abnormale grote sommen die uitgegeven worden voor dingen die we niet echt een eerste levensbehoefte kunnen noemen, we de honger uit de wereld kunnen halen.
Eigenlijk is het alleen een kwestie van waarden, van prioriteiten stellen.
Wij hechten duidelijk meer belang aan het conserveren van "Het Lam Gods" en "De Nachtwacht", dan aan de honger en de armoede in de wereld.

Ik heb niets tegen archeologie, niets tegen musea en het exposeren van die prachtige kunstwerken, integendeel...Maar moeten we dat echt voor de echt belangrijke dingen gaan stellen?
En vertel me nu niet dat de restauratie van De Nachtwacht geen mens meer of minder honger doet lijden, dat weet ik ook wel, maar hadden we het geld daarvoor benut aan voedsel in de derde wereld, dan zou er misschien al iets van een oplossing zijn, aan de echte problemen van deze wereld.
En in plaats van hen economisch vergiftigde geschenken te geven à la Monsanto, zouden we hen beter bijstaan in het ontwikkelen en bijsturen van landbouwtechnieken die passend zijn voor hun land, hun streek hun klimaat.
Nee, nu moeten we in Kenia zo nodig een ganse industrie gaan opbouwen voor het kweken van...rozen. Dat daarbij ook nog eens zoveel sproeistoffen allerhande gebruikt worden, met beroepszieken en beroepsdoden tengevolge, met vergiftiging van een heel meer, oppervlaktewater dat leven bracht aan de natuur en aan de mens (visvangst)...
Maar bloemen voor de handel in het rijke Westen, dat dan nog eens per vliegtuig moet ter plaatse gebracht worden, dat, dat is natuurlijk héél, héél erg belangrijk...

Waarden...
Niet iets dat te stellen is alleen voor "onze" wereld, maar ook voor de wereld van de armen, de hongerigen...
de wereld vlakbij, daar waar we onze mooi boeket rozen vandaan halen...

tot de volgende ? (afbeelding: Zomer van E. Claus)

Bonsecours

Image via Wikipedia

Vandaag is het augustus, en in augustus is er iedere week rommelmarkt achter de prachtige kathedraal van Bonsecours. Rechts is het La Douce France, links La Belgique en de rommel...Symbolischer kan haast niet.
Anny vroeg of ik hier aan de standhouders ook uitnodigingen zou uitdelen voor de rommelmarkt te Mater; Waarom niet, dacht ik, en ik kreeg warempel heel wat positieve reacties! Zelfs soms in het Nederlands ! Eén Fransman vroeg me zelfs om alles op het Vlaamse briefje duidelijk te vertalen, want hij droomde er al lang van eens een rommelmarkt te doen in Vlaanderen... Maar hij had wel wat schrik, ze hoorden zo'n rare dingen van die Vlamingen. Ik stelde hem gerust, en hij beloofde zich in te schrijven. Ik hoop nu maar dat John die de inschrijvingen telefonisch ontvangt, ook een mondje Frans spreekt, zo niet zal hij en Le Français afzien...
Ergens heb ik ook wat binnenpretjes dat een fransman juist Mater zou uitkiezen voor zijn kennismaking met Vlaanderen... Het kleine landelijke Mater zal nogal opkijken als hun rommelmarkt plots de internationale toer op gaat... Ik zie daar een Materse verlekkerd kijken naar die mooie verlichte en ronddraaiende O.L.Vrouwtjes, en uitleg vragen op z'n sappig Maters en ik hoor de Fransman dan zijn best doen om met wat verbasterd Engels te antwoorden...Heerlijk. Ik wou dat ik er bij was.
Iedere keer weer kijken wij een beetje verliefd naar de kathedraal, die recht op de baan staat. Moest je rechtdoor rijden, je reed zo de kerk binnen. Het is een mooi bouwwerk en het staat net op de top van de berg, waardoor het nog eens zo mooi lijkt als het als is. Maar als je de wagen ergens kwijt kunt langs de hoofdbaan, dan is het een hele klim om tot de kathedraal te gaan, en de rommelmarkt (Brocante pour les Wallons) begint achter de kerk, daalt dan steil af naar een immens parkeerterrein onder de bomen, daar is de hoofdmoot van de markt. Ik vermoed dat de parking er voornamelijk is voor de bedevaarten naar OLVr van Bonsecours, maar ook gebruikt wordt voor de markt en de Brocante.
Wij waren vast van plan om weer naar dat restaurantje te gaan en lekkere couscous te eten, maar daar waren ze op verlof...'t zal voor een volgende keer zijn. Nu zijn we gewoon biefstuk frites gaan eten, met pepersaus voor Anny, en met saus op basis van Maroilles (stinkkaas uit La France) voor bibi. 't Was lekker en helemaal niet duur. Ik proefde er ook eens van dat nieuwe bier: Hopus.
Heerlijk biertje, dat je opgediend krijgt in twee glazen. Een mooie vaas voor het bier, en een klein druppelglaasje waar ze het laatste beetje met de gist in gieten. Ik heb, op aanraden van de patron, dat kleine glaasje zo uitgedronken, heerlijk hoppe, gist en bittere aroma's. Je kunt het ook bij je bier mengen, of laten staan... Het is een heerlijk bitter bier, met behoorlijk veel hoppe. Is het je ook al opgevallen dat de nieuwe bieren terug opteren voor de oorspronkelijke smaak van het bier, met zijn typsische bitterheid ? Heerlijk vind ik dat ! Een pint zoals hij moet zijn!
Ik ga stoppen, en nog wat "noenestonden" (siësta houden)
tot de volgende ?

Van spinnende spinnen en breiende bacteriën

Image via Wikipedia

Het garen van de spin is veel geld waard! Blijkbaar wordt het gebruikt in allerlei gesofisticeerde spullen, en men kan nog steeds geen draad maken met dezelfde goede eigenschappen van de draad van Ariadne...
Huisvrouwen, denk daaraan vooraleer u met de kobbenjager door het ijle web veegt.
Nu is het vergaren van spinnendraad een kostelijk werkje, en blijft spinnenrag dus duur. Maar, helaas, Oh Spinnendraadverzamelaars, nu heeft men een bacterie "geschapen" die een soort draad produceert, met omzeggens dezelfde eigenschappen als de draad van de spin.
Een bacterie is veel groter dan een virus, dus is het niet ondenkbaar dat er bacteriën zijn die besmet worden met virussen (viri?). Ik zie het zo al gebeuren!
Na een ontsnappen van enkele breiende bacteriën zien we her en der in ons huis massaal stofnetten ontstaan, die echter geen stofnetten zijn maar breiwerk van uitgebroken boefachtige bacteriën. In het natte en kille najaar komt een griepvirus het huis binnen, en die besmet niet alleen de mens, maar ook zijn hond en zijn kanarievogel en uiteindelijk zijn breiende bacterie...
Verzwakt door de griep en de bijhorende koorts is het voor de zieke bacterie makkelijk soelaas te zoeken in het lichaam van de zieke mens... en zie, plots heeft hij (de mens, niet de bacterie) geen loopneus meer, aan zijn neus groeien immers vanzelf grote sterke zakdoeken in de vorm van zakken, zakdoekzakken dus. Vol snot. Heerlijk. De patiënt is overleden, verdronken na het scheuren van de snotzakken.
djudedju.

Och, weet je, dit verhaaltje is maar één uiting van de schrik die ik heb van al dat geknoei met de natuur. Wie kan mij garanderen dat die zelfgemaakte bacteriën niet eens echt ontsnappen, niet eens echt "verwilderen" en, daar ze gemaakt zijn van andere bestaande bacteriën, is het niet ondenkbaar dat er een soort terugkruisingen ontstaan, met allerlei slechte, negatieve eigenschappen...
Ik heb ook dergelijke bedenkingen bij de proefnemingen waarbij men mensenharten laat ontstaan in varkens, om zo steeds over voldoende organen te beschikken... Krijg je dan een hart in je lijf, die hoe je het ook bekijkt, iets van een varken heeft... Zal dit niet net voldoende zijn om een brug te maken tussen de ziekteverwekkers die nu alleen maar varkens kunnen besmetten, om plots ook de mens kunnen besmetten en een heel gamma nieuwe ziekten over de mens brengen?
Dankzij het geknoei van de mens zelf ?

Misschien ben ik een doemdenker, maar ik denk dat je maar best voorzichtig kunt zijn. Kijk, als je net als ik geen iota ven elektriciteit kent, dan ga je niet prutsen aan hoogspanning. De mens kent nog steeds onvoldoende van de natuur, om met genen, dna en bacteriën te gaan smossen!

Nu kun je stellen dat we het nooit gaan leren, als we er niet in neuzen en mee prutsen, maar moeten wij dat wel doen ?  Is het echt zinvol dat we ingrijpen in de natuur ?
Is het echt belangrijk dat we kanarievogeltjes kunnen bouwen met hemelsblauwe veren? Of druiven die kunnen groeien in de eeuwige ijsvlakten van Antarctica ? We weten nog niet eens welke planten en dieren we nog niet eens hebben ontdekt in de uithoeken van onze mooie en rijke wereld, maar we willen het bestaande al "bewerken"...

En dan maar prutsen om de natuur in stand te houden... Op even absurde manier: we houden van de heide, dus moet de heide blijven bestaan. Logisch ? Nee hoor! Als je de heide laat zoals hij is, dan evolueert hij vanzelf naar een totaal ander natuurbeeld. Maar dat mag niet, we moeten de heide conserveren, en dus de natuur tegenwerken om de natuur in stand te houden.
Logisch toch ?
djudedju

Ach, weet je, ik vind de heide ook mooi. Maar laat ons dan op zijn minst eerlijk zijn, en zeggen dat we dit stukje cultuurland willen in die staat houden, en niet de groene jongen gaan uithangen, want dat doen we op dat moment juist niet.

Maar dat zal wel "des mensens" zijn zeker ?

tot de volgende ?