maandag, augustus 03, 2015

en we leven nog...

Vrijdag 31 juli... We zijn 's morgens naar Luc gereden, van van bij hem te vertrekken naar Pairi Daiza... Langs de binnenwegen, want we moesten de punten vermijden waar de landbouwers aan het betogen waren... In Paira Daiza kon je de gevolgen van die betoging heel goed zien: het duurde zeker tot de middag voor het park vol kwam te lopen. Dat betekende dat we in de voormiddag heel makkelijk alles konden bekijken, zonder te moeten aanschuiven of drummen om dichterbij te komen. Wat me vooral bij blijft, is het paviljoen van het houtsnijwerk ! Daar staat een mens met zijn mond open te kijken naar al dat fraais ! Het is met ons kodakje moeilijk om het goed te fotograferen, maar we probeerden het toch...

Je ziet er Luc ook in bewondering staan. Luc is speciaal goed ingeduffeld uit schrik voor de wespen. Hij is immers uiterst allergisch aan die beestjes, het scheelde geen haar of hij was er niet meer, gewoon door een wespenprik... Nu loopt hij altijd buiten in speciale kledij, met zo weinig mogelijk huid blootgesteld aan de wespen... En bovendien spuit hij nog een insectenwerend middel !

Rond 11.30' uur gingen we iets eten in het Afrikaans dorp (Chez Foufou)... Daar zaten we gezellig buiten, onder de bomen, in de schaduw. Kip met rijst, een drankje en een ijsje toe... Het moet niet steeds zo uitgebreid zijn als vorige keer bij in het Aziatische restaurant...

Rond 5.30' uur was mijn pijp uit... De rug begon weer serieus op te spelen, en eens gaan zitten en rusten hielp niet meer. We gingen naar de brouwerij, dronken nog iets, en wandelden dan naar de auto. (We zagen er nog eens de pauw met de bruine waaierstaart lopen !)

Luc wou terugkeren langs de gewone weg "Die boeren zijn nu al weg!" beweerde hij. Hij had gelijk. Maar we zagen de sporen van hun aanwezigheid nog heel goed !  Het rondpunt aan de magazijnen van de Colruyt lag nog te roken, en je zag nu en dan nog een vlam op de resten van de massa smeulende autobanden. De baan was op een plaats ernstig aangetast door het vuur en de hitte.  Er waren verschillende ronde punten waar ze bezig waren geweest, maar die aan de Colruyt waren wel het ergste ! (Als je Google doet zoeken naar "Boeren Ghislenghien", dan zie je beelden van hun acties ! Maar ze zijn niet vrij te gebruiken...)

Zaterdag gingen we naar de rommelmarkt te Brugelette (Dat is de gemeente waar ook Paira Daiza ligt, alleen ligt het dierenpark op de deelgemeente Cambron Casteau).
Na nog eens onderweg het werk van de boeren bewonderd te hebben, kwamen we te Bugelette aan. We hadden ons eerst langs de weg geparkeerd, maar toen ik mensen tegenkwam van de organisatie, zegden die ons dat we daar niet mochten staan... En ze wezen ons de weg naar een parking op een weide. We slenterden naar de markt, en aan het tweede of derde kraam was het al "BINGO !!!". Er zat een jonge man met heel wat soorten zaken, onder meer drie wandelstokken, twee heel gewone, en één glazen wandelstok !!!
Misschien vraag je je af "Wat kun je daar nu mee doen ???", maar daar hangt een heel verhaal aan vast! Naar men mij vertelde was het gebruikelijk dat de lotelingen (Vroeger moest alleen de man die een slecht lot trok, militaire dienst verrichten. Rijke mensen kochten van de armen een goed lot, en gaven hen voor dat geld dan het slechte lot in de plaats... Wie zijn legerdienst had vervuld, kocht een glazen wandelstok, een symbool... De meeste van die stokken sneuvelden in het drinkgelag om de vrijheid te vieren. Aan die glazen kun je niet zien of ze oud zijn of niet, het kan dus perfect dat ze ook nu nog gemaakt zouden worden... Maar ze kosten normaal veel geld. Ik heb er nog nooit een willen kopen, omdat ik mijn verzamelen als een hobby beschouw, en het ook zo wil houden. Maar toch vraag ik altijd de prijs... Ook nu ! En tot mijn verwondering vroeg de jonge kerel maar 5 (vijf!) euro !!! Dat is maar een twintigste van de gebruikelijke vraagprijs !!!
Hier zit dan ook een gelukkig verzamelaar !!!

Brugelette is een klein gemeentje met een grote rommelmarkt ! Het is ook een bizarre gemeente, we liepen er op een moment in een straat waar auto's elkaar niet konden passeren, zo smal, en op het einde van die straat was er ijzeren versperring zoals je soms ziet om te verhinderen dat er anderen dan voetgangers zouden passeren... Je verwacht dit niet midden in een dorp !
Ik weet niet of de aangekondigde 400 kramen er stonden, maar het kunnen er net zo goed wat meer dan iets minder zijn geweest ! Het was een leuke markt!

Zondag (gisteren) gingen we dan naar de hele grote markt te Ogy... Daar gaan Bart en zijn gezin ook altijd naar toe, en gewoonlijk komen we ze dan wel ergens tegen. Gisteren waren ze er ook behoorlijk vroeg, en na een telefoontje spraken we af aan een café aan de grote baan, wij waren daar niet zo ver meer af, en zij ook niet. (Wij hadden dan al één lange straat kraampjes bekeken, en er onder meer een heel pak zilveren (of verzilverde?) vorken en lepels gekocht, die ik wil gebruiken om juwelen mee te maken.)

We hebben dan samen, heel gezellig keuvelend de markt gedaan, hebben er een BBQ-worst gegeten, en iets gedronken, Anny en ik hebben er bij de vietnamees een heel pakket loempia's en co gekocht (en thuis in de diepvries gedaan), en we spraken af dat we na vieren bij hen zouden langs gaan om samen te BBQ-en...

Het was na achten toen we thuis kwamen... Steendood moe en met veel pijn.

Eén gek ding had ik rond de middag, toen we iets gingen drinken (en de BBQ-wordt aten). Ik ging me neerzetten, en er schoot een verschrikkelijke pijn door mijn rug en linkerbeen ! Ik jankte echt van de pijn ! De pijn ebde weg, en ik heb niet meer of geen andere last meer gehad dan anders... Gek.

Tot de volgende ?

3 opmerkingen:

Sopdet Si zei

Dus jij maakt juwelen van zilver, wel heel benieuwd naar het resultaat. Die wandelstok is wel heel speciaal, ik wist van het verkopen van die loten, maar niet van die glazen stokken.
Uiteindelijk dan toch de ganse planning kunnen afwerken, dat op zich is al super he.
Ik heb dat soms ook van die pijnscheuten waar je zou van flauwvallen, soms doet het daarna dagen pijn, soms is het dan dagen over. Ik vermoed dat het ergens een knelling is die vanzelf verschuift of losschiet, het menselijk lichaam blijft iets bijzonder he. En het vrouwtje, is het haar gelukt? Als ik me niet vergis die had de vorige keer de dag erna toch veel pijn.

een beetje zoet, een beetje zuur zei

Ja, met vrouwlief gaat alles opperbest. Ze heeft wel wat spierpijn, maar eigenlijk is dat alleen het bewijs dat we eigenlijk te weinig bewegen...door die rotrug !

Sopdet Si zei

Ja, een versleten rug is niet eenvoudig. De ene keer helpt bewegen en de andere keer mat het volledig af. Kwestie van hier en daar op de tanden de bijten en je lichaam goed te leren kennen.
Alvast blij voor haar dat het goed gaat.