Ik zou wel eens willen weten

Cover of Les Roses Blaches

waarom zijn de bergen zo hoog...

Wie van mijn leeftijd is, of ouder, zal zich zeker Jules de Corte herinneren, de blinde klein-kunst-zanger, met zijn heel simpele maar zo mooie liedjes...
Ik heb zo net eens op Youtube het liedje opgezocht en er - met wat heimwee- naar geluisterd.

Ik zou wel eens willen weten...
... waar zijn al die kleinkunstenaars naar toe ?
Ach ik weet het wel, er zijn er nog steeds enkele, maar heel veel zijn er niet meer. Het lijkt wel of het genre een beetje tijdsgebonden was.

Gewoonlijk geen hoogdravende teksten, geen karamelleverzen, geen zeemzoete liefdessongs, maar veelal over gewone dingen, en soms ook strijdvaardig, aanklagend...

Het was geen Vlaams fenomeen, zelfs geen Nederlandstalig iets, nee, over heel de wereld kwam het genre opgeborreld, waarbij de zanger veelal alleen optrad en zijn ding deed.

We shall overcome (Joan Baez) en Colors  (Donovan )kun je er als wereldhits bijschuiven...
Het hoorde wellicht een beetje bij een soort revolte van de jeugd, zelfs nog voor mei 68 kwamen er al dergelijke songs vol weemoed, maar soms ook heel scherp aanklagend... Ik weet niet van wanneer het scherpe "Le Déserteur" van Boris Vian juist dateert, maar het is een voorbeeld van een bittere aanklacht tegen de oorlog.

Je kunt even googlen en dan vind je al deze mooie liedjes van toen terug, en kun je net als ik, vol heimwee, wat zitten luisteren met een krop in de keel...
Nee, ik ben niet de man die vind dat vroeger alles veel beter was, maar met muziek is het een gek ding... Ik herinner me ons moeder, die de muziek van haar tijd DE muziek vond, en bij het horen van Berthe Sylva met Les roses blanches en Du gris begon ze spontaan mee te zingen, en vooral Du Gris was haar lijflied, dat zong ze wel eens zo, gewoon omdat het zo mooi was.

Als ik die liedjes ook mooi vind, dan is dat wellicht omdat ik ze ook zo vaak hoorde in mijn jeugd. Ze zijn dus ook een beetje de muziek van mijn jeugd geworden. En net zoals ons moeder het hoofd schudde bij wat de muziek van onze tienerjaren was, The Twist, Rock around the clock en dergelijke, schud ik mijn hoofd bij het horen van de muziek van mijn kinderen en kleinkinderen...

Ik zou wel eens willen weten ... wat er aan muziek zo anders is dan aan alle andere dingen? De mens lijkt veel minder vast te hangen aan de stijl van meubels, auto's, boeken en zo voort, dan aan muziek. Wat is het toch die dat zo anders maakt ?

Ach, er zijn er nog steeds die kleinkunst brengen...Maar de meesten daarvan zijn zo oud als ik ben, of ouder... Weet je, ik heb heimwee naar de liedjes die alleen een melodie hadden om de tekst te ondersteunen, terwijl het meestal andersom is.

Ik zou wel eens willen weten

maar ik weet het dus niet...
tommetoch

tot de volgende ?