woensdag, september 26, 2012

Syrië: het kind van de rekening...

Stel: Het wordt oorlog en er gaat niemand naar...
Stel: Het wordt oorlog en er gaat niemand naar toe? (Photo credit: Akbar Sim)
Heb je in het nieuws ook dat bericht gezien en gehoord over die Syrische kinderen, die als uitwas van de burgeroorlog werden gemarteld?

Stel, ik ben kwaad op u, maar je bent een kop groter dan ik ben, jonger en veel sterker. Mar dat hindert me niet, ik pak dan maar je zoontje van 6, en stamp vrolijk zijn vingertjes tot gruis...

Dat is smerig, dat is gemeen, en mocht ik ooit zo'n dingen doen, dan kreeg ik heel de wereld over me heen. Maar in oorlog doet men dat, en lijkt het voor veel minder heisa te zorgen. Het is nochtans net hetzelfde !

In Londen was er een moeder die haar kind liet rondlopen met een bord waarop stond dat mensen die geen eerbied hadden voor Mohammed moesten onthoofd worden. Het kind kon zelf de boodschap niet lezen.

En ik ga zwijgen over het misbruik van kinderen bij pedofilie.

Ik kan het niet helpen, maar als er iets is waar ik woedend over ben, dan is machtsmisbruik, in het algemeen. En het slaan, verminken, aftroeven van kinderen of personen die duidelijk zwakker zijn dan de aanvaller, dat hoort daar bij. Machtsmisbruik hoeft echter niet alleen lichamelijk te zijn, er is ook "geestelijk" misbruik. Iemand die de baas is, of de chef, of een functie uitoefent waardoor hij macht heeft, en dat misbruikt om anderen te pesten, onder druk te zetten, te dwingen tot handelingen tegen de wil in van de zwakkere... dat is allemaal machtsmisbruik, en daar kan ik niet tegen.
Ik ben grootgebracht in een vakbondsnest, heb gewerkt bij de vakbond, en wellicht hebben deze feiten mij nog scherper doen reageren tegen deze zaken, dan ik van nature al deed.

Maar de feiten waar ik helemaal ziek van wordt, dat waren de beelden en de verklaringen van die Syrische slachtoffertjes. Slacht-offer, het woord alleen al duid op het verschrikkelijke, slachten en offeren...

Als ik hier nog meer van wakker lig, dan is dat mede door het feit dat die kinderen slachtoffer worden van iets waar ze niets mee te maken hebben. En dat brengt mij meteen ook tegen dat moderne fenomeen: het terrorisme.

Terroristen plegen een aanslag, veelal op willekeurige slachtoffers, die niets te zien hebben met de oorlog die ze uitvechten.
Het enige verschil is dat terroristen in feiten vertrekken van een positie als slachtoffer, en van uit die situatie en vanuit hun eigenlijke onmacht, dan maar hun woede uitwerken op anderen, op onschuldigen.
Het is geen nieuw verschijnsel, maar het is voor het eerst dat een dergelijke tactiek op grote schaal en georkestreerd gebeurt. Het is niet meer een onmachtige hongerige Jan met de pet die een stromijt in brand steekt bij de rijke boer, nee, het is een (of meerdere) organisatie(s), die opgeleid worden, getraind worden, en leren werken met explosieven en ook die explosieven en/of andere wapens ter beschikking krijgen.
Het lijkt er dus op dat het een organisatie betreft, die wel geld, wel macht heeft, dus niet echt een underdog is, maar die zorgvuldig zijn "soldaten" in die ondergeschikte, arme, onderdrukte positie houdt of laat, om aldus sterkere en makkelijker motivatie bij hen te wekken en te behouden. Voor hetzelfde geld kon die organisatie wellicht voor meer welvaart zorgen bij die mensen, maar dan zou de drang tot opstand wellicht wegkwijnen, en dus zou de bizarre macht van de terroristenorganisatie ook wegvallen.
Met andere woorden, wellicht zouden wij een groot deel van die terroristen kunnen "bekeren", door hen een betere levensstandaard te bezorgen.
Dat wij het doelwit zijn, is te danken aan onze machthebbers, die dezelfden zijn die deze armere landen jaren hebben misbruikt als kolonie, als bron van inkomsten, en die dit, nu op een andere manier, in feite nog steeds doen.

Natuurlijk zijn het niet meer onze huidige regeringen die ooit die landen koloniseerden of overheersten, maar de fundamenten van toen zijn nog steeds de basis van onze huidige "handel" met die landen. En onze huidige bewindvoerders zitten nog steeds in dat zelfde economische systeem.

Dit zal niet snel veranderen, want dat zou betekenen dat wij verarmen. En achteruit gaan is een slecht beleid. Dus gaan we er alles aan doen om die handelspositie te bewaren, en zullen we dus wellicht steeds meer te maken hebben met terrorisme.

Maar het is en blijft heel erg, dat hierbij, net als bij die kinderen, de zwaksten geviseerd worden, de onschuldigen, de gewone mensen in de straat, in de metro, in het vliegtuig... Zij zien hen echter niet als onschuldigen, omdat zij mee profiteren van de welvaart die geplukt wordt uit hun landen.

Het gelijk is dus eigenlijk aan geen enkele kant te vinden. Feit is dat de slachtoffers van het terrorisme zelden of nooit de daders zijn in de letterlijke betekenis van het woord.

Feit is dat je op die manier een daad stelt die helemaal te vergelijken is met het zoeken van een zwakke tegenstander om die aan te pakken. Het kind...
van de rekening...

tot de volgende ?


Enhanced by Zemanta

Geen opmerkingen: