ramp op bevel

In India gaan ze op de Godavari, na de Ganges de grootste stroom van India, een dam van 7 km lang bouwen... Daardoor gaan 276 dorpen van de landkaart verdwijnen en verliezen er een dikke 200.000 mensen hun woning.

Als zoiets hier gebeurt, dan is er een procedure van onteigening, krijgen de mensen een vergoeding, is er protest, betogingen en zelfs soms spraken van bezetting van het terrein... Denk maar aan de uitbreiding van de Antwaarpse haven...
Wat doet men ginder ?
Niets.
Nothing.
Rien.
Nada...
De mensen moeten moeten maar zien dat ze ergens anders terecht kunnen.
Punt.

Ik weet niet hoe het daar zit in het stroomgebied van de Godivari, maar dikke kans dat het ook weer een van die arme streken is van India. Dikke kans dat het sukkelaars zijn, die gewoon nog eventjes wat dieper in de miserie worden geduwd, tot meerdere eer en glorie van de staat.

Ik weet niet wat de gevolgen gaan zijn op gebied van milieu, maar we weten ondertussen dat heel wat dammen eigenlijk ook ecologische rampen zijn.

We hopen dat de bouw degelijk zal zijn, en niet binnen afzienbare tijd de aanleiding zal zijn van enorme rampen.

We weten wel dat er daar 200.000 mensen op de dompel zullen zijn.
Allemaal voor de vooruitgang.
Je moet dat dan maar eens gaan uitleggen aan die 200.000 dutsen.

Onze Bart was - voor zijn werk - al een paar keer in India, en zag er in en rond Varanasi (vroeger noemden we dat Benares) de armoede van de mensen.

Hij zag er ook hoe verdeeld de mensen er zijn. De moslims wonen er in een wijk, die niet echt toegankelijk is voor anderen. Bij de Hindoe's heb je, ondanks alle inspanningen, nog steeds te maken met het kastenstelsel. Kortom, er heerst veel en verschrikkelijke armoede. Onze Bart die in de textiel werkt, kreeg de kans om er thuiswevers aan het werk te zien. Een soort van werk die hier alleen nog bestaat voor het maken van exclusieve stoffen of al even exclusieve tapijten, maar ginder is het een armoedig bestaan. Bart zag een weefgetouw die in een put in de grond stond (kon anders niet staan in de schamele behuizing), waar een wever de fijnste zijden stoffen weefde voor een hongerloon.

Wellicht zal de situatie in de getroffen streek niet beter zijn, veel kans dat het er slechter is, gezien dat er 276 dorpjes getroffen zijn met in totaal een 200.000 mensen. Dat zijn dus dorpjes met een gemiddelde bevolking van zo'n 750 mensen per dorp. Dat zijn dus heel kleine dorpjes, met wellicht een soort bestaan zoals de dorpen hier hadden ver voor 1900... Dorpjes met een soort eigen economie, in die zin dat ze haast alles in het eigen dorp maakten, en waar meer een soort ruilhandel heerst dan wel een geldcircuit om de economie te onderhouden. Zet zo'n mensen dan maar eens buiten dat dorp, buiten de gemeenschap waarin en waardoor en waarvoor ze leven.

Heb jij iets gehoord of gelezen over deze ramp ?
Nee, hier lezen we alleen dat het optreden van de para's al meer dan 500.000 euro heeft gekost aan de maatschappij. Grotendeels dus om Bart Dewever en zijn citeetje te beschermen... djudedju

Ach, die 200.000, dat is maar peanuts tegenover de totale massa van mensen op deze wereld die honger hebben, of dorst, of honger én dorst... Dus zal er wellicht niemand van de grote wereldleiders wakker liggen van dit kleine fait diver... Buiten een oen zoals ik, die in de vele uren wakker liggen dan op al deze dingen lig te chicaneren... Dingen waar ik niets kan aan doen, maar die me toch pijn doen.

En dan denk ik aan de miljarden van een Coucke en een Bill Gates en consorten, en vraag me af...
djudeju

foto 1: een bootje op de Godavari... Je ziet, geen klein riviertje !!!
foto 2: hindoes aan de Ganges in Varanasi.
tot de volgende ?

I, robot

In Zuid-Korea is een vrouw aangevallen door haar robot-stofzuiger.
Het is maar een piepklein artikeltje, zoiets waarmee ze een verloren hoekje in de krant opvullen, of iets wat ze gebruiken als er geen belangrijk nieuws is...
Maar mij viel het op.
Het artikeltje legde uit dat de vrouw, languit op de grond, een schoonheidsslaapje aan het doen was, toen de stofzuiger haar hoofd wou opzuigen... en waar hij normaliter rond een object moet rijden, bleef hij halsstarrig "aanvallen".
"Ach" denk je dan, " dat hoofd kan nooit opgezogen worden, dus is het allemaal niet zo erg!"  Maar daar gaat het hem helemaal niet over, het gaat hem over het stukje waar men vaststelt dat de stofzuiger bleef aanvallen, ondanks het in feite geprogrammeerd is om rond objecten te gaan...

(Stel dat de vrouw leed aan een extreme vorm van microcephalus... Wat dan ?)

Ik leer uit het artikeltje dat, ondanks de programmering, er altijd iets kan mis lopen. Stel dat het gaat over zo'n onbemand vliegend tuig, die uitgezonden is om een bom te laten vallen op X, en plots vindt dat hij dat beter kan doen op zijn vertrekbasis... Stel dat een roltrap plots besluit om het rollen te stoppen zodra hij, met zijn elektronisch oog, een persoon op de trap ziet stappen... Of dat het wasmachine besluit te staken als men wasgoed in de trommel stopt, of...

Misschien denkt u dan aan mechanische defectjes, maar stel, - het zijn immers allemaal robots- , stel dat het in feite een soort staking betreft, een opstand van de robots !

Begin je bang te worden ?
Ikke niet !
Volgens mij is dit het begin van de grote bevrijding !

Want momenteel probeert men altijd en overal menselijke arbeiders te vervangen door steeds gesofisticeerdere robots. Heel wat arbeiders hebben schrik dat ze hun werk zullen verliezen, en dat is ook zo ! Zeker voor de mensen die eenvoudige taken doen. Robots zijn immers nooit ziek, staken nooit, staan altijd zonder morren klaar om overuren te doen... Maar als ze eindelijk ook in opstand komen, dan is er hoop, dan moeten wij zo vlug mogelijk de robots gaan aansluiten bij de vakbond ! Samen staan we nog veel sterker !

Ach, ik weet het wel, ik ben aan het zeveren... Maar ik doe het bewust, omdat ik heel erg bekommerd ben over een grote groep arbeiders... De laaggeschoolden. Mensen die door een of andere omstandigheid niet kunnen leren, geen diploma konden behalen, mensen die dit gewoon niet aankunnen. Ze hoeven daarvoor niet eens dom te zijn, het kan best zijn dat ze aanleg hebben voor totaal andere dingen waar u en ik dan weer helemaal geen aanleg voor hebben, maar dat die aanleg geen enkele economische waarde heeft...

Ik ken er zo wel enkelen... Die al jaren wanhopig proberen aan werk te geraken.
Eentje struikelt voortdurend over het feit dat hij geen rijbewijs heeft... (Hij kan het ook niet halen, omdat leren voor hem veel meer iets is van zijn handen dan van zijn hoofd)
Momenteel hebben wij dan nog een regering die zegt dat je de werkloosheid moet beperken in tijd, om hen te dwingen werk te zoeken... Ik ga niet beweren dat er geen profiteurs zijn, maar ik ken er geen. Ik ken wel een deel sukkelaars die geen werk vinden, en waar ze nu dreigen de werkloosheidsvergoeding van af te pakken.
Ik ken jonge mensen, die er maar niet in slagen om een diploma te halen, en als er sommigen dan een diploma "krijgen", omdat de school ze op een of andere manier properkes kwijt wil, dan is dat letterlijk een vodje papier... Een nietszeggend document.

Dat zijn ook mensen, het kan uw kind zijn, of uw vader of moeder... Mensen met een hart lijk een koekebrood, overlopend van goede wil, braaf en gehoorzaam, maar alleen in staat taken uit te voeren onder constante leiding...

Vroeger waren er massa's jobkes waar die mensen terecht konden. Maar onder meer door de robots, zijn al die taken verdwenen.

Onze maatschappij heeft alleen oog voor winnaars, niet voor losers.
Misschien is die robot makkelijker en op termijn goedkoper, maar als dat ten koste gaat van een mens, dan is die robot veel te duur !
Het gaat ook niet alleen om werk voor de sukkelaar in onze maatschappij, het gaat ook om hun gevoel van eigenwaarde !
Het meest verschrikkelijke wat er bestaat is jezelf nietswaardig vinden.
En dat doet men met die mensen.
En ik ben er zeker van dat heel wat van diegenen die luidop zeggen dat ze het maar goed hebben op den dop, in feite veel en veel liever een job zouden hebben, en zichzelf weer zouden kunnen waarderen !
Hun luchtig gepraat is alleen camouflage, het verbergen van hun innerlijk leed.
Het kan zijn dat de robots het werk lichter maken, maar als het gaat over het verwijderen van de ongeschoolde taken, dan is het verwerpelijk !

Economisch is het misschien niet, maar voor mij komt de mens eerst, en dan pas de netto winst... Als winst ten koste gaat van menselijkheid, dan kost het véél te véél !

tot de volgende ?

't smoort

Voor onze Nederlandse vrienden: er hangt mist.
Niet dat 't erg is, maar de horizon verdwijnt in grijstonen, en zelfs het zwerk is grijzig getint.
Vanmorgen zag het er naar uit dat het vroor, en ook het weerbericht op mijn computer sprak van 2 graden onder nul ! Maar het voelt niet echt koud aan, daar er bijna geen wind is. Het ziet er ongezond weer uit.
Ik weet niet waarom, maar we koppelen dergelijk weer aan het idee dat het slecht is voor de gezondheid, en helder vorstweer zou dan weer gezond zijn. Ik denk dat dit zever is, buiten één ding: als de luchtinversie er is, dan hangt er heel veel fijn stof in de lucht, en dat is zeker niet gezond.
Wellicht is dan ook daardoor dat gezegde ontstaan ! Fijn stof is niet van deze tijd alleen, ik herinner me dat er in een stad als Londen honderden doden waren ten gevolge van de smog ! Dat woord is een samentrekking van smoke (rook) en fog (mist), en het verschijnsel was grotendeels te danken aan het feit dat de meeste woningen verwarmt werden met kolen, en ook de industrie werkte nog grotendeels met koolgestookte verwarming en -machines. Bij inversie kwam de rook samen met de mist laag hangen, en was de lucht haast niet meer in te ademen. Mensen met zwakke longen hadden veel last, en er waren honderden doden.

Je kon de smog niet alleen ruiken, je kon het ook zien, de mist had een wat gelige tint. De mist met fijn stof heeft geen kleur meer, tenzij een soort blauwige schijn, maar gewone nevel veroorzaakt ook het wat blauw wegdimsteren van de horizon, dus is het niet echt duidelijk. Maar mensen met zwakke longen hebben ook nu last van het fijne stof, net zoals vroeger met de smog.
Bijkomend is inversie sowieso gevaarlijk, zeker voor mensen die met een kachel hun huis verwarmen ! Er is dan een groot gevaar voor CO2 vergiftiging !
In het Vlaams hebben we dus :
- nevel : slierten mist die over de velden hangen, en gewoonlijk de voorbode zijn van stralende warme dagen
- mist: de gewone mist, wolken die laag hangen, waardoor we eigenlijk in de wolken rond lopen. Veelal wordt je na een tijd nat doordat minieme druppeltjes vocht zich op je kledij zetten.
-smoor: vuile mist, familie van de smog, duidelijk te danken aan een samengaan met fijnstof. Je kunt het hebben bij stralend mooi weer, waar dan de horizon niet zichtbaar is, en verdwijnt een blauwig nevelachtig verschijnsel. Dit noemen we ook soms heiig weer.
Eskimo's hebben een grote woordenschat over de soorten sneeuw, wij vinden duidelijk mist belangrijk. In West Vlaanderen spreekt men ook van Schotse mist, dat is als je de mist ziet "uitvallen", als je de indruk hebt dat dat je door fijne regen wandelt. Hebben jullie nog termen om bepaalde soorten mist te omschrijven?

Ik vermoed dat onze Nederlandse vrienden wellicht nog termen hebben, want ook zij hebben hun spreektaal, en zij spreken geen ABN, maar veelal ook een dialect, die dan wel eerder Nederlands klinkt, waar onze dialecten eerder Vlaams klinken. In Zeeuws Vlaanderen hoor je ook nog het Vlaamse.

En zo zit ik weeral over taal te lullen...
Gisteren was er crea, we hebben verder gewerkt aan onze papavers, en daarna hebben we een tas beschildert met keramiek-verf, die je in de gewone oven kunt bakken, waarna deze keramiek wasbestendig is (Ik heb hen wel afgeraden deze tassen dan in de vaatwas te stoppen, want ik vrees dat die dingen voor veel zaken te agressief is...
Anny was verbaasd dat ze allemaal tot mooie resultaten kwamen, je ziet dat we stilaan er in slagen hen een en ander bij te brengen ! Joepie !

tot de volgende ?

Awel plezant !

Blijkbaar zijn er weer enkele vernuftelingen die zich over onze taal hebben gebogen, en die het lef hebben woorden uit het Vlaams af te keuren omdat ze "geen Nederlands" zijn. Nogal wiedes, 't is Vlaams.
Awel en plezant mogen dus niet.
Foert !
Als ik het plezant vind, awel, dan zeg en schrijf ik dat toch.
Dat is geen verarming of verkrachting van de taal, dat is een verrijking.
En wie wil nu niet rijk worden ? (Als is het dan aan taal)

Ik heb heel wat Nederlandse lezers, en één van de redenen waarom ze mijn blogs lezen, is volgens hun eigen zeggen het feit dat het in dat mooie sappige Vlaams is.
Heren professors trek uw bek maar in uw pluimen, het volk heeft gesproken, en "Vox populi, vox Dei"...

Wat is er mis aan: "Kom hier loetse, da' 'k eu 'n beze geve" (Gents) ? Of " Kom' d'ier moksje, da' nk je eu totje geven"(Oostends) ? Dat is twee keer  "kom hier, schatje, dat ik je een zoen geef..."

Maar dan begeef ik me op de heerlijke weg van het dialect... Dialect, die de laatste tijd weer aan belangstelling wint. Er is een provinciale actie bezig om het West Vlaams te promoten (Preus lik fjirtig), en je vind in de sociale media legio acties om de eigen streektaal te promoten. Ik ben lid van die West Vlaamse actie (door mijn roots) en van de Oudenaardse omwille van mijn liefde voor de streek waar ik mag wonen.
Mijn West Vlaams is ondertussen "besmet" door het Oudenaards, en mijn Oudenaards klinkt nogal West Vlaams, maar ik voel me bij beiden thuis, begrijp het perfect, en beide zijn mijn taal geworden. (Ook al spreek ik het met vreemde accenten)...
En ook mijn schrijftaal is wellicht door mijn spreektaal beïnvloed, maar dat mag de pret niet drukken, in tegendeel. Ik herhaal, voor mij is het een verrijking, en heel wat woorden die nu wel "aanvaard" zijn, zijn er in gekomen door dat een schrijver het woord uit zijn eigen spreektaal introduceerde in zijn boeken. In Nederland hebben Van Kooten en De Bie heel wat woorden in de taal gebracht, woorden die zij gemaakt hadden voor hun sketches.
Dus, wie weet... Misschien blijft er ooit ergens een van mijn woorden hangen in de taal, gewoon omdat ze leuk zijn, of veelzeggend, of verduidelijkend, of om welke reden dan ook.
Ik zou het een grote eer vinden !
Maar is het niet zo, dan lig ik daar niet wakker van.
Voor mij is deze blog een kans om creatief bezig te zijn, en voelt het bijna hetzelfde aan als tekenen, schilderen, beeldhouwen of welke andere creatieve bezigheid dan ook.
En je weet ondertussen dat creatief zijn voor mij héél belangrijk is !
Een mens die niet creatief is, mist een stuk van het menszijn !
En creatief zijn hoef je echt niet alleen in de kunstrichting te zoeken, een kok, een naaister, een breister, een haakster, een ... kan best creatief zijn in zijn hobby. We hebben teveel het idee dat alleen de "grote kunst" echt creatief is... Niet dus ! Iemand die een nieuw soort handvat bedenkt om handiger te kunnen werken, is creatief, en is eigenlijk belangrijker dan een kunstenaar ! Want van die kunst kunnen we wel genieten, maar dat handvat maakt ons allen het leven gemakkelijker ...

Maar creatief zijn is net daarom belangrijk ! Het is het middel om het gewone te doorbreken !

Vandaag is het weer Crea Ziekenzorg... en ik ga weer mijn best doen om bij die mensen de grenzen open te trekken, de deur open zetten naar creativiteit !

tot de volgende ?

communicantjes

Ik heb, na het nieuws gezien te hebben, nog eens gekeken naar de fotootjes van de eerste communie van mijn kleinkinderen, je weet wel, kleine pagadders van 6 jaar oud, die heel mooi uitgedost en weifelend tussen hun geloof en de drang naar de geschenkjes staan te wiebelen voor een wanhopige fotograaf.
Zie je ze nog voor je geestesoog ? Herinner je je nog wat van je eigen eerste communie ?
Misschien het eerste fotootje waarop je prijkte met een lange broek? Hangt een beetje af van je leeftijd, ik kreeg mijn eerste lange broek voor mijn plechtige communie, want dan was ik al groot, ik was al 12 !

Misschien zit je nu te denken: "Wat heeft hij in het nieuws gezien dat hem deed denken aan de eerste communicanten?"

Ik zag kleine kinderen van die leeftijd, die een militaire opleiding kregen en gebrainwasht werden om klaar te staan voor de strijd tegen de "ongelovigen"... Terwijl een paar honderd kilometer verder mensen van dit zelfde geloof staan te betogen tegen die organisatie "omdat dezen het geloof verkrachten"...

Iedere keer ik kindsoldaten zie, doet mijn hart pijn.
Onafgezien van huidskleur, geloof of overtuiging, vrijwillig of gekidnapt en gedwongen, maar allemaal gebrainwasht en allemaal met een kalasjnikov of een ander wapen in de kinderhandjes... Kinderhandjes waarin je bikkels, of marbollen of treintjes wilt zien, maar geen dodelijke wapens !

Je gedachten dwalen af naar "Het" land van de vrijheid, waar ze zo vrij zijn dat ze het recht opeisen en verdedigen dat ook kinderen een wapen mogen hanteren, en waar je nu en dan verslagen luistert naar verslagen over kinderen die kinderen doden...

Waar is die pop, waar is dat treintje ?
Waar is de tijd waar ieder kind zou recht moeten op hebben, de tijd om kind te zijn, de tijd vrij van zorgen, de tijd waarin ze recht hebben op scholing, de tijd waarin ze gevormd worden tot verantwoordelijke mensen die passen in een vlot functionerende maatschappij... Kinderen die spelen en al spelen leren.

En dan zie je die grote loebassen op het scherm, in hun zwarte pyjama's, hun hoofd volledig ingewikkeld in een zwarte doek om ze onherkenbaar te houden, die stokken stukslaan op de ribbenkastjes van die kinderen, om hen te "harden". Hier reageren er verontwaardigd op de paus als hij een pedagogische tik niet wil afkeuren...

Ik denk aan dat meisje dat laatst de Nobelprijs won, en die voortdurend praat, predikt, zaagt, klaagt, eist dat kinderen recht moeten hebben op scholing, op vorming... Dat meisje dat komt uit een van die landen waar ook zo'n mannen zijn die dromen van zwarte pyjama's...

Het mensDOM...

Soms heb ik het idee dat wij de enige diersoort zijn op deze aarde die GEEN verstand hebben... De enigen die voortdurend pogen onze eigen soort te vernietigen.

En toch kan het anders !
Toch zijn er nog miljoenen mensen die gewoon willen leven, zo comfortabel mogelijk van de ene dag wandelen in de andere... Zonder iemand kwaad te doen, integendeel, samen met die anderen praten, lachen en werken.
Mensen die niet denken op macht
mensen die content zijn met wat ze hebben en zijn
mensen die elkaar liefhebben
mensen die hun kinderen opvoeden in liefde
mensen die gewoon mens zijn
mensen die vol enthousiasme praten over hun tuintje, hun patatten en hun prei
mensen die aan de kassa zich niet staan op te winden omdat dat oude mensje zoveel tijd nodig heeft om te betalen
mensen die een ander even helpen om dat zware pak in de auto te leggen
mensen die elkaar een warme knuffel geven
mensen die je een goede dag toewensen
mensen die  gewoon mens zijn met hun medemensen...

mensen die het niet begrijpen dat er andere zijn, die niet begrijpen dat er zijn die anderen willen overheersen, die geld willen verdienen ook al gaat dit ten koste van de gezondheid van anderen, mensen die politiek willen bedrijven om zichzelf belangrijker te voelen dan de anderen, mensen die eigenlijk het liefst zouden zien dat mensen gewoon mens zouden zijn, zonder macht, zonder geld, zonder rijker dan, zonder verschil...
Utopia...
Utopia was een droom van een staat waar de mensen mens zouden zijn.
Utopia was een tuin van Eden
Utopia een wens van de mens

djudedju

tot de volgende ?

ijzig

De ijzig schrale wind blaast uit het noordoosten, en voor de eerste keer deze winter liggen de beide visvijvers bijna toe... Alleen waar de luchtbelletjes van de luchtpomp blazen, en op de plaatsen waar het water van de ene vijver naar de andere loopt, is het nog open water.
Geen paniek dus.
Ik moet pas de pomp stilleggen als het water niet meer loopt, want dan zuig je de ene vijver leeg en loopt de andere over. Zolang alles blijft lopen, is er geen probleem, in tegendeel, door dat lopend water blijft het zuurstofniveau ook normaal. (Dat is nog niet vaak gebeurd, daarvoor moet het echt berekoud zijn !)

Maar het is wel een aanduiding dat het erg koud is ! Het vriest behoorlijk, en de gevoelskoude ligt, met die schrale en scherpe wind, nog een heel stuk lager.

En... de griep is in het land. We horen steeds meer van zieke medemensen, mensen die "met de griep" zitten. Ook zij die ingeënt zijn, zijn dit keer niet safe, want er is een griepvariëteit op gang, die niet in de entstof vervat zat. Griepvaccin is een telkenjare wijzigend vaccin, gemaakt op basis van de verwachtingen, gebaseerd op de griep van het jaar daarvoor. Soms hebben de makers iets over het oog gezien, of komt er out of the blue een totaal nieuwe variëteit, en dan staan we daar met onze inenting.

Vandaar dat er nu wellicht meer zieken zijn dan in een normale winter. Griep is niet gelijk aan wat we een "griepje" plegen te noemen ! Griep is een heel serieus iets, en voor zwakkere mensen kan griep een dodelijke ziekte zijn. Ik ben, voor zover ik me herinner, twee keer geveld geweest door de griep. De eerste keer door de A-griep, toen waren Lieve (mijn 6 jaar jongere zus) en ik getroffen, en de rest van het gezin niet. We waren toen nog heel jong, en heel veel herinner ik me niet, buiten het feit dat Lieve toen van iemand een speelgoedpianootje kreeg, waar ik oeverloos Broeder Jacob op tokkelde... De tweede keer was ik een jaar of 16 oud, en toen had die griep zich voornamelijk op mijn hoofd gezet. Ik heb nog niet vaak hoofdpijn gehad, maar die pijn van toen, herinner ik me als de dag van gisteren. (Zelfs mijn broer had medelijden, en onder broers moet het dan wel heel erg zijn !)

Maar ik kan je verzekeren dat ik die keer echt heel ziek was ! Griep is niet om mee te lachen. We zijn nu in de periode dat we ons -doordat het 100 jaar geleden is- speciaal de eerste wereldoorlog herinneren, waar miljoenen, vooral jonge mensen de dood vonden. Vlak na die oorlog kwam de Spaanse Griep, die nog veel meer dodelijke slachtoffers maakte dan heel die verschrikkelijke oorlog ! Wellicht heeft het ene met het andere te maken ! Veel mensen zullen verzwakt zijn geweest door de honger en ellende van de oorlog, en zwakke mensen kunnen makkelijk sterven aan griep !

Bovendien hadden we in die tijd ook nog niet de medicamenten die we nu hebben, al is er eigenlijk nog steeds geen medicament tegen de griep. Dat klinkt een beetje tegenstrijdig, maar het is het niet echt. Het ergste van griep is immers niet de griep op zich, maar de nevenverschijnselen, de zieketen die profiteren van de zwakkere weerstand om echt door te breken. Dat kan gaan van een bronchitis tot zware longontstekingen en nog heel wat andere ziekten. Als de griep alleen maar de griep zou zijn, dan zou je je een periode ellendig voelen, overal pijn hebben, je echt mottig voelen, koorts hebben, maar niet veel meer dan dat. Het gevaar zit hem in het ondermijnend effect, waardoor een heleboel andere ziekten plots hun kans zien door te breken.

De medicamenten die we hebben zijn -gelukkig maar- meestal wel efficiënt voor die andere ziekten, waardoor we het meeste leed kunnen opvangen. Maar bij oudere en zwakke mensen blijft griep een gevaarlijke ziekte !

Er komen maar heel weinig mensen te voet of per fiets voorbij vandaag, en wie zich er toch door waagt,  is dik ingeduffeld, en gaat op die typische manier van mensen die het koud hebben. Een beetje "gesloten", een beetje "zich zo klein mogelijk makend", je weet wel, in een gekrompen bijna, om het oppervlakte dat blootstaat aan de kou zo klein mogelijk te maken.

Weet je, aan dergelijke kleine dingen kun je bijvoorbeeld een kunstenaar herkennen. De kou moet niet alleen uit het landschap blijken, maar ook uit de houding van de figuren die er op staan. Dat is voor mij altijd één van de dingen die ik bekijk, als ik een kunstwerk zie. Het moet allemaal passen bij elkaar. (Of het moet echt helemaal met elkaar botsen, zodat je een shockeffect krijgt, wat dan de bedoeling moet zijn)

Tijdens de creatieve namiddag die ik geef aan onze mensen van Ziekenzorg, is dat één van de dingen die ik hen probeer bij te brengen ! Ze leren hun ogen echt te gebruiken, het geheel echt te zien, de samenhang, de houding, het effect... En heel stilletjes zie ik dat enkelen het beginnen te "hebben", ze kijken echt naar de dingen, niet alleen zien, maar bezien.

Rechtsboven in mijn scherm, zie ik het weerbericht van hier, en de temperatuur... Het blijft vriezen, en ik zie door het raam dat er nog steeds behoorlijk veel wind staat...
berekoud !
brrrrrrrr

tot de volgende ?

condoleren

Eén van prachtigste dingen van het internet, is de mogelijkheid tot condoleren via je computer...

Het condoleren is in de laatste jaren heel sterk veranderd. Vroeger kon je een kaartje zenden naar de nabestaanden, maar sinds inbrekers het leuk vinden om deze adressen te misbruiken om hun slag te slaan, vind je geen adressen meer op de doodsberichten, of toch héél zelden.

In de plaats van naar de familie te schrijven, moet je dit dan doen via een omweggetje, en je brief of kaartje zenden naar de begrafenisondernemer met de vermelding van de naam van de familie voor wie het eigenlijk bestemd is...
Maar sinds enige tijd gebruiken alle lijkbidders internet, en kun je daar terecht om rechtstreeks te condoleren.

Ik vind dat prachtig ! Het is veilig voor de betrokkenen, en je moet niet wanhopig gaan zoeken naar het adres van de overledene of zijn nabestaanden.

Bij sommige begrafenisondernemers kun je het zelfs heel mooi maken, ze bieden enkele mooie prentjes aan, die je kunt gebruiken om je condoleanties op te sieren.

Als het gaat over mensen van Mater, dan moeten wij in de praktijk kijken naar de websites van twee lijkbidders... Je kunt er dan zelfs het doodsbericht volledig lezen, en zien of het wel juist deze familie is, of de familie van een naamgenoot. Gelukkig komt het steeds minder voor dat je iemand kent met een bepaalde voornaam, en plots vaststelt dat hij in feite een heel andere naam heeft. Dat was te danken aan het absurde gebruik dat de peter of de meter de naam gaven aan het kind, en de ouders die in feite liever een andere naam hoorden, dan in het dagelijkse gebruik "hun" naam gebruikten... Ik heb jaren gemeend dat een kennis Albert heette, tot hij eens bij me kwam om een aanvraag te doen voor zijn brugpensioen, en ik vaststelde dat hij in werkelijkheid Leon noemde. (Albert was zelfs niet zijn tweede naam, hij had maar één voornaam).

Als ik een berichtje krijg van de een of de ander dat X overleden is, dan ga ik kijken bij de twee lijkbidders, en schrijf een condoleantie. Komt het bericht van iemand anders, dan krijg ik veelal een kopie van het overlijdensbericht er bij, en ga ik daarop zoeken wie en waar de lijkbidder is... en schrijf ik een berichtje om ons medeleven uit te drukken... Tenzij het natuurlijk iemand is, waar we zelf in eigen persoon naartoe gaan. Dan neem je een kaartje mee.

Ook dat is veranderd in de loop der tijden. Wie vroeger naar de begrafenis ging, die nam geen kaartje mee, want hij was er immers in persoon. Nu neem je, hoe dan ook, een kaartje mee.  (Dit was ook zo bij huwelijksfeesten ! Wie op het feest aanwezig was, die stuurde geen kaart ! Nu doen ze dat wel.)

Zelfs aan zo iets kleins kun je dus een evolutie zien, een verandering in zeden en gewoonten... en we passen ons daar allemaal aan en doen mee aan de nieuwe trend... En we hebben al heel wat zien veranderen ! En het zal wellicht zo steeds door gaan, nieuwe gewoonten, nieuwe manieren. Denk maar eens aan de babyborrel... dat bestond vroeger niet. Maar ja, bijna iedereen ging moeder en kind gaan bezoeken in het moederhuis, ze was daar immers 10 dagen... Nu nog 3 dagen. (Als het ondertussen al niet weer minder is geworden)

En we zullen ons steeds weer aanpassen, meestal zonder er ook maar één moment bij stil te staan...Tenzij je plots met dat verschil geconfronteerd wordt. Wij hebben hier nog steeds alle kaartjes die we kregen ter gelegenheid van ons huwelijk (meer dan 47 jaar geleden)... Bij onze Zilveren bruiloft wilde ik naast de foto's van het feest, ook de kaartjes hangen die deze mensen ons hadden gestuurd... Maar wie naar het feest kwam, stuurde in die tijd dus geen kaartje... En dan plots stel je die verandering vast. Voorheen denk je daar gewoon niet aan.

Eén van de dingen waar ik me wat ongelukkig over voel, is de import van allerlei soorten feestjes. Halloween en consorten, dat zijn allemaal dingen tot eer en glorie van de portemonnaie van de handelaars... Want die feesten hoorden hier niet thuis. En eerlijk, ik vind het nog steeds een vreemd evenement. Het hoort niet bij mij, niet bij mijn generatie. Al worden we het ook stillekens gewoon. En met tijd en boterhammen zal het ook bij ons horen...

Oh ja, op dat internet kun je zelfs mooie teksten gaan "rapen" om je deelneming te betonen... zie voorbeeldje hieronder

Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht
Hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van de kracht
Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven
Heb je ons een heel stuk geluk
en ontzettend veel liefde gegeven


tot de volgende ?

Jeanne d'Arc

Ik ben geen Fransman, maar de figuur van Jeanne d'Arc heeft voor mij altijd iets magisch gehad. Een jong meisje die er in slaagde legers aan te voeren, op basis van het bizarre verhaal dat ze stemmen hoorde.
Later las ik dat men zoiets medisch kan verklaren, maar dan nog blijft het onverklaarbaar dat een doodgewone boerendochter een dergelijk strategisch inzicht had. Of was het gewoon door het feit dat ze de massa ("haar" leger) zo wist te begeesteren, dat ze als het ware door een vuur zouden lopen?
Hoe dan ook, ze kwam op een vreselijke manier aan haar einde ! Men veroordeelde haar tot de brandstapel.

De brandstapel was toen geen ongewone sanctie, ketters werden verbrand, wellicht als een inleiding tot het "zekere" hellevuur...
Maar heel langzaam kwam de beschaving... de brandstapel verdween in de geschiedenisboeken, en er kwam zelfs steeds meer onwil tegen de uitvoering van de doodstraf. In de meeste landen is die doodstraf dan ook al afgevoerd. Gelukkig maar, want iedereen kent ondertussen de verhalen van onschuldigen die ter dood werden gebracht (nu zitten die onschuldigen soms jaren in het gevang...)

 We waren de brandstapel haast vergeten... Zonder Jeanne d'Arc zou men er wellicht zelfs niet meer aan denken... Tot gisteren...

Gisteren waren de middeleeuwen er plots terug !
I.S. vond het een gepaste straf voor een Jordaanse piloot.
Op dit eigenste internet kun je foto's en wellicht zelfs een filmpje vinden met die verschrikkelijk barbaarse manier van iemand ombrengen.

Minstens even erg vind ik dat men dit in naam doet van een religie.
Dat men uiteindelijk op die manier alle volgelingen van die religie in een kwaad daglicht stelt, en het racisme nog maar eens de hoogte in jaagt.

Gisteren waren de middeleeuwen plots terug... En tot onze verbijstering zien we dat die verschrikkelijke scheeftrekking van waarden ka, en meer zelfs, dat men nog steeds er in slaagt mensen zover te brengen dat ze dergelijke dingen doen.
Na de holocaust dachten we dat dit nooit meer zou kunnen...
... en zie, het kan wel.

Hoe is het mogelijk dat men dat zo geroemde verstand kan lam leggen, meer zelfs, verwringen tot daden die indruisen tegen iedere menselijke norm.
Het kan blijkbaar alleen door door indoctrinatie, is het niet door een religie, dan toch door een filosofie die heel nauw aansluit bij wat een religie is.
Blijkbaar is die soort van gedachtegang bij uitstek geschikt om de mens te indoctrineren, om het denken te versmachten.
Als je dergelijke uitwassen ziet, dan zou men inderdaad geneigd worden om tegen alle religies in te gaan!
Tot je de inspanning doet om de religies te bestuderen en ziet dat deze misdaden helemaal niets te maken hebben met het zijn van de religie.

Deze misdaden zijn dan ook geen daden uit een religieuze overtuiging, maar uit de misvormde geest van een of andere "leider"... die de religie een makkelijk middel vinden om de mensen mee te voeren op zijn reis naar de macht.

Bij IS zie je heel duidelijk dat het niet gaat om de religie, maar over het oprichten van een nieuwe staat... Die ze dan met de naam van de religie verbinden. Het doel is duidelijk de vorming van de staat, het middel is een vervorming van een religie.

Jammer, ik ben overtuigd dat een religie een middel is om de maatschappij innerlijk de tucht te schenken die nodig is om een staat te laten fungeren. Je kunt immers niet samenleven als er geen gedragsregels zijn. De religie kan daarin helpen om aan het aspect van het verkeerd doen nog eens een ander besef te geven.

Ik stel vast, dat het "geweten", het zondebesef ingeprent door of via de religie, iets is wat onderhouden moet worden. Hoe minder "geweten" er is, hoe meer noodzakelijk het is om te werken met wetten en vooral met de daaraan verbonden straffen.

Je kunt dit onder meer vaststellen aan de enorme toevloed van wetten en wetjes die we de laatste tijd in onze geseculariseerde wereld zien ontstaan... Dat is voor mij een bewijs dat religie een goede invloed heeft op een maatschappij... Als... Als er niet ergens een bietekwiet is die alles uit verband trekt en uitlegt om te kunnen gebruiken om zijn eigen doel, de macht, te bereiken...

Misschien zijn er onder mijn lezers die me, met deze redenering, ouderwets vinden, maar ik heb de evolutie van een maatschappij met een sterke religie zien evolueren naar een maatschappij waar de religie maar een à coté-tje meer is. En ik zie het verschil !

tot de volgende ?

mooi koud

Lichtmis is voorbij, en je kunt al goed zien dat de dagen "gelengd" zijn... Vanmorgen, toen ik het rolluik omhoog deed om te turnen, zag ik dat het al klaar begon te worden. En de lucht was quasi onbewolkt... De zon is er al om 8.21' uur (en de dageraad al om7.46' !)...
Met andere woorden, als ik ga turnen is de dag al zichtbaar (ja, ik sta in de winter laat op, ik heb een hekel aan donker).

Maar dat licht doet me herleven... de zomer komt er weer aan ! We krijgen weer kleuren en geuren en als 't effe meezit, kunnen we weer gaan vissen ! Aan de uitgediepte put van wijlen pepee... Vroeger een put van iets meer dan een meter diep, nu zou het makkelijk twee meter diep zijn. 't Wordt heel anders vissen.

Maar we zullen er wellicht makkelijker de karpers kunnen boven halen ! Vroeger waren de kanten niet verstevigd, en waren de zijkanten van de vijver helemaal ondermijnd. Als een karper er in slaagde om onder de oever te geraken, dan mocht je het meestal vergeten. Bart heeft eens gepoogd om de lijn met zijn hand te pakken, onder de boord, maar hoe diep hij ook ging, hij voelde nog steeds geen karper ! Eigenlijk liepen en zaten wij dus op een "zwevend" stukje grond te vissen ! Dat het niet afkalfde, was te danken aan het feit dat het midden een bos is, en de boomwortels wellicht alles vasthielden. Een keer heb ik toch een stuk gezien die afgebrokkeld was. Er stond een grote struik bamboe aan de rand van het water, en bij een storm moet het gewicht van de bamboe en de kracht van de wind teveel zijn geweest, en lag de ganse struik in het water...

Op een andere keer vroeg ik een scheutje van een plant aan Jo, die nam een spa om de plant uit te steken, maar hij kon de spade tot aan het handvat naar beneden duwen ! De plant behoorde tot het "zwevende" stuk grond.

Nu zou de ganse vijver stevig afgeboord zijn, met een waterbestendige houtsoort, en gaan de vissen dus geen mogelijkheid meer hebben om onder ons voeten door weg te zwemmen...

Ik weet niet of door die werken de vijver groter is geworden, ik ben heel benieuwd ! Maar bij een zelfde oppervlakte, als de diepte verdubbeld is, dan is het volume water ook verdubbeld, en zal een zelfde aantal vissen twee keer zoveel plaats hebben om naast je haak te passeren... Het wordt wat zoeken naar de vis. (Maar dat is het leuke van het vissen)

Je ziet, een streepje blauwe lucht, en ik ben al aan het wegdromen... Het voorbije jaar heb ik echt niet vaak kunnen gaan vissen ! Door de ziekte van Anny was ik thuis nodig. Zij past al al die jaren op mij, nu was het mijn beurt. Ik kan wel niet zo veel als zij kon, maar samen en met een wekelijkse poetsvrouw, lukken wij er in om "goed" te leven. Het mag gek klinken, maar gans ons huwelijkse leven hebben wij getraind om overal door te spartelen. In het begin was het vechten om de eindjes aan elkaar te krijgen, dan hadden wij jaren waarin onze Koen als astmapatiëntje ons leven "kleurde", dan werd ik ziek, dan is Koen gestorven... En toch zijn we overal doorheen geraakt, ons leven zit vol littekens, maar toch zijn we gelukkig. Wellicht net omdat we dat allemaal hebben doorstaan. Ook toen maakten we er altijd het beste van, en waren we content dat we dat konden.

Geluk is niet het hebben van dingen, geluk is het aanvaarden van en ermee leven. Wij hechten niet zo erg aan het hebben van dingen, of aan luxe. We kopen geen porselein maar aardewerk, want het dient alleen maar om uit te drinken. Een auto moet rijden, goedkoop zijn en goedkoop rijden. De rest is bijzaak. Wij hebben al die dingen afgezworen.

Als je "arm" begint, dan heb je twee opties: kniezen dat je niet veel hebt, of gewoon zeggen en denken en doen dat je al die dingen niet nodig hebt om gelukkig te zijn. Nu en dan staan wij verbaasd als we horen hoe vaak anderen eens gaan eten, op reis gaan, of dit of dat doen... Wij denken daar gewoon niet aan. Het is niet zo dat wij heel de tijd bewust sparen, nee, wij leven - zonder er ook maar een moment bij na te denken - op de manier die we hebben geleerd in het verleden, toen een ander leven onmogelijk zou geweest zijn.

Wij moeten niet zoeken naar het geluk, het ligt voor ons voeten.

Je moet het alleen aanvaarden zoals het is.


tot de volgende ?

oetje

Ik krijg het rolluik van Koens kamer niet naar boven, vastgevroren.
Dus eens een paar trapjes af, en loeren door het raampje van de trap: alles ligt weer wit, bedekt met een dun laagje sneeuw.
De baan ligt er ook wit bij !
Het ziet er glad uit !

Eerst mijn turnoefeningen gedaan in een donkere kamer, dan me gewassen, mijn enkels  de dagelijkse beurt gegeven met uiervet, (Voor wie het niet wist, ik heb al verschillende jaren, vooral in de winter, last van jeuk aan mijn enkels, zonder dat je daar ook maar iets kunt aan zien. De dokter gaf mij de tip ze dagelijks in te smeren, en ja, na een paar dagen was de jeuk weg. Maar vergeet dan niet verder in te wrijven, of het is er terug, en het duurt dan weer enkele dagen voor je het weg krijgt !) en dan naar beneden. De voordeur open, en ik voorzichtig naar de straat geslibberd. En ja, het is behoorlijk glad. Je ziet het ook aan het verkeer, haast geen auto's, en die die er toch door rijden rijden stapvoets.

We hebben deze voormiddag een vergadering... Best even bellen !
Voilà, vergadering verdaagd !

Gek dat het nu glad is, met zo'n flinterdun laagje sneeuw ! Blijkbaar moet de ondergrond  hard bevroren zijn !

De vogeltjes hebben ook koud, en komen druk aangevlogen om van het aangeboden eten te pikken. Gek, als het echt koud is, maken ze onderling iets minder ruzie, en zie je wel eens twee drie vogeltjes naast elkaar aan het voer pikken.

We hebben her en der van die mezenbollen gehangen, dan ook nog een plastic-buis met los graan in, en in het voederhuisje zetten we potten met zelf bereid voeder. We smelten wat vet, en als het juist vloeibaar is, mengen we er een massa zaad door. Laten stollen in bakjes, en dat aanbieden. Ze eten het nog liever dan die mezenbollen (ze moeten er ook niet acrobatisch gaan aanhangen hé !).

De enige vogel die ik hier al enkele jaren mis, is de groenvink. In het begin dat we hier woonden, zaten hier ieder jaar tientallen groenvinken, en plots zijn die allemaal verdwenen. Ik denk dat ze hier gekomen waren door dat in de voortuintjes door de bouwmaatschappij een soort rozen geplant waren, die 's winters vol hingen met rode zaadbollen. Maar die struiken gingen kapot, of groeiden te fel en hingen over het voetpad, en met die verschrikkelijke doorns was dat niet leuk... En nu staan er nergens meer van die rozenbottels op het menu, en de groenvink komt niet meer.

Ik heb dit jaar ook nog geen staartmezen gezien, maar het is nog vroeg. Gewoonlijk komen die als ze in hun gebied geen beestjes meer vinden. Dan zwermen ze van boom naar boom om er de takken af te zoeken naar insecten. Zolang ze op hun eigen gebied nog eten hebben, blijken ze honkvast ... Erg ver van hier zitten ze niet, in vogelvlucht amper twee- driehonderd meter. Eén jaar is er hier een paar blijven nestelen.

En als we over vogels praten, we zien steeds minder zwaluwen, en de leeuweriken zijn helemaal verdwenen... Maar dat zijn dan zomervogels.

Grote vogels komen heel zelden in mijn tuin, maar ze landen wel bij mijn buur, waar de tuin één grasveld is, en waar ze makkelijker kunnen opvliegen en vluchten. Ze krijgen daar ook eten. Maar het is een feit dat ze, ook bij honger, steeds oog blijven hebben voor de vluchtweg. Voor de kleine vogeltjes is dat wellicht een zegen. De enige "grote" die we hier wel eens zien is de torenvalk die wel eens komt loeren of hij de kanarie nog niet kan pakken. En natuurlijk de pauwen, al landen die, sinds we ze een paar keer hebben verjaagd, niet meer in de tuin. Dat verjagen hebben we gedaan in opdracht van de eigenaar van de pauwen. Wij ergeren ons niet erg aan die dieren, maar er zijn mensen die er wel kwaad op zijn. Soms heel terecht, want als zo'n grote beesten op je plastic-dak komen rondlopen, dan is dat niet goed !

Maar pauwen in de vlucht, zeker als ze in de zomer hun lange staart hebben, dat is impressionant ! Er zit één witte pauw bij, een jonge haan. Ik denk dat hij dit jaar misschien wel oud genoeg zal zijn om te paren. Dan zouden we hier ook bonte pauwen krijgen. Soms zijn die heel mooi !

Tot de volgende ?

grijs

Vanmorgen, toen ik wakker werd, het licht aan stak om wat te lezen, zei Anny dat het vannacht verschrikkelijk aan het sneeuwen was... Ik keek verbaasd op ! Toen ik daar net naar het toilet was gegaan, had ik gekeken, en er lag geen sneeuw ! "Dan moet het nadien flink geregend hebben!" besloot Anny.

Om kwart na acht, we hadden al ontbeten en naar het weerbericht gekeken van Frank Deboosere, keek ik even naar buiten... Het was nog donker, maar het zag er naar uit dat het heel de dag donker zou blijven. Het is nu twintig voor negen, en het is nog steeds grijs, somber weer. Je ziet geen wolken, alles lijkt gewoon één grote grijze wolk te zijn, van hoog tot laag, van links naar rechts... Somber, grijs.

Volgens het weerbericht zou het koud zijn, volgens het weerbericht op mijn PC is het nu 2 ° Celsius... maar ik voel geen enkele behoefte om in dat vuilgrijze te gaan. Sorry, ik blijf knus binnen, in het licht van de spaarlamp.

Terwijl ik dit schrijf, denk ik aan vroeger...
Toen ik de zondagmorgen ons vader  hoorde opstaan, was ik meteen het bed uit, en holde de trap af om beneden te zijn. Ik was uitgeslapen (tot wanhoop van mijn vader die er van hield op zijn gemak weer tot de levenden te behoren)... Als het winter was, dan keek ons vader of de kachel nog brandde... (Je brûle jour et nuit) Was dat het geval, dan deed hij het deurtje van de kachel open, nam de pook en rammelde de kolen wat op, de as door de rooster jagend, voelend of er geen sintels zaten (we spraken van zenders !), en indien nodig de kachel openen aan de vulopening en met de grote tang de sintels er uit halen.  De asla uittrekken, de eventuele sintels er nog bij in de schuif gooien, en dan de warme asse naar buiten dragen, en het uitgieten op het sintelpad voor de deur, die wij het fietspad noemden...
Dan de aslade weer inschuiven, de deurtjes dicht, nog een opschudden en een vrachtje nieuwe kolen opgieten. De kolenemmer nog eens gaan vullen, zodat hij klaarstond voor de volgende keer.
Bij het naar buitengaan met de asse had ons vader gezien hoe lang het nog zou duren vooraleer hij het rolluik kon optrekken. Hij ging naar de keuken, naar de pompsteen, water in de ketel en het warmen, een deel voor de koffie en een klein deeltje om zich te scheren. De koffie malen (met zo'n ding die ze nu duur verkopen op de rommelmarkten), de koffie in de zak doen, met een schep chicorei er bij. De waterketel begon te fluiten, aantonend dat het water kookte. Ons vader goot de koffie op.

Nadien schoor hij zich met zijn scheermes, dat hij nu en dan moest zetten op zo'n lange leren riem, die aan één kant vast hing aan de muur.

Tussendoor keek hij ook naar de kachel in de keuken. Die was meestal uit, want dat was geen continu, geen "Je brûle jour et nuit", maar zo'n klein rechthoekig kacheltje, waar ons moeder soms het restje van de aardappelen op bakte, op een klein beetje zout, droogbakken, zodat er een bijna krokant laagje op zat, met een zout smaakje (niet bruin, maar mooi blank).

Ik keek dan op naar het oude kadertje, nog van "metje", de grootmoeder van ons ma, met een beeltenis van O.L.Vrouw van Altijddurende bijstand. (De Beste O.L.Vrouw volgens ons moeder)... Het oude kadertje hangt nu op de kamer van wijlen onze Koen...

Ach, ik moet me helemaal niet inspannen om het allemaal weer te "zien"...

In de zomertijd gebeurde het wel eens dat ons vader ging vissen, met pee, de buur. Ik mocht haast altijd mee, en dan reden we naar de Ijzer, of naar Snaaskerke, om op paling te gaan vissen. Ik heb daar de microbe opgedaan, en ik hou nog steeds van het zitten aan het water, turend naar de dobber.

Ach, het zal wel te maken hebben met de leeftijd, dat terugdenken aan de tijd van toen...

Het was geen tijd van weelde, maar we hebben nooit honger geleden, en waren altijd goed gekleed, en de kachel gloeide heel de dag. Soms wel eens té ! Als de wind huilde, kon het wel eens gebeuren dat de kachel "niet te houden" was, en dat de kachel rapper brandde en de kolen veel te vlug tot boven toe lagen te gloeien. In zo'n weer kon het ook wel eens dat de kachel 's nachts toch uitging, bij gebrek aan brandstof... 's Avonds werd de kachel opgevuld, en de toevoer van lucht op een minimum gezet, zodat de kolen meegingen tot 's morgens.

Als er veel sintels voorkwamen, dan reclameerde ons moeder over die "smerige kolen" tegen de leverancier. Ik zie de man nog zo voor me. ( Dat heb ik wellicht te danken aan het feit dat ik zo vaak thuis zat, ik was meer ziek dan gezond...)

Laat ik maar weer terugkomen naar vandaag, naar het heden... naar die heel andere wereld.
Wat zou ons vader zeggen van deze wereld ?
Hij heeft de PC niet eens gekend, laat staan de GSM, de GPS, de CD, de DVD, de kleurentelevisie bestond al wel, maar je werkte nog met die antenne op het dak, ik denk dat de kabel toen net begon te ontstaan...
Om maar te zwijgen van wat we nu allemaal eten, die dan nog heel vreemd was.

djudedju, ik ben al weer vertrokken. Ik ga stoppen !

tot de volgende ?

8 jaar en staatsgevaarlijk ???

In Nice heeft de politie uren aan een stuk een achtjarige ondervraagd, omdat hij de aanslagen in Parijs scheen goed te keuren...

Ik zie ze al staan, met de mitraillette en kogelvrije vest aan, helm op de flikkenkoppen, bulderend roepend naar een kadee van 8 jaar oud. Als het manneke nog geen trauma had, nu zal hij er wel een hebben.

Allee, om het nu eens serieus te benaderen... Als ik een achtjarige zou horen vertellen dat hij de aanslagen in Parijs goed vond, dan zou ik niet hem ondervragen, maar eens gaan kijken bij hem thuis en eventueel in de gezinnen of huizen waar hij opgevangen wordt... Want zo'n manneke kan dat niet van zichzelf hebben, hij moet dit ergens hebben horen verkondigen door iemand in wie hij vertrouwen heeft.

Als ik nu lees dat er politieagenten uren aan een stuk een achtjarige ondervragen, dan heb ik lust om cartoons te tekenen, nu eens niet over religies, maar over de flikken. (Dit zou wellicht veel minder mensen kwetsen ???).

Ach, wellicht waren ze daar niet met man en macht en met groot wapenvertoon, ik weet wel dat ik daarin wellicht overdrijf, maar laat me toe vragen te stellen bij het ondervragen van een kind... Nog eens, ze moeten gewoon gaan waar het kind dergelijke zaken kan hebben horen verkondigen.

Maar ik kan me niet ontdoen van de indruk dat we, ook in ons landje, verkeerd bezig zijn. Ik herinner me uit mijn jeugd een gebeurtenis, die dit moge illustreren. Ik moet zo'n 18 à 19 jaar oud geweest zijn... Ik kwam 's avonds naar huis gefietst, en moest daarvoor door de kleine tunnels onder de spoorwegen (Niet ver in vogelvlucht van het station van Oostende). Normaal mocht je daar niet fietsen, moest je afstappen en dat stuk te voet gaan, maar dat deed geen mens, iedereen fietste daar door, en zeker als het donker was, want daar was het dan helledonker .

Ik kwam dus het eerste tunneltje doorgesjeest, nam de bocht naar rechts, en plots floepte daar een helle schijnwerper op, en zag ik twee, drie geweren die op mij gericht waren. Die geweren werden duidelijk in het licht gezet. Ik deed het bijna in mijn broek van schrik !

De bedoeling van al dat machtsvertoon was er, omdat er toen een moordenaar op de vlucht was, en men hem overal zocht. Dus eigenlijk zouden die gewapende rijkswachters ons ook moeten hebben geruststellen, maar het tegendeel was waar !

Ik heb uiteraard niets tegen het feit dat men speurwerk doet, maar al dat wapenvertoon is voor mij niet van aard dat het mij geruststelt... In tegendeel. Ik loop echt niet hele dagen rond met schrik op mijn lijf. Als ik langs de straat flaneer, dan voel ik mij perfect op mijn gemak, tot... tot ik daar geconfronteerd wordt met gewapende individuen ... Zelfs al lopen ze in uniform. (Politie of para's).

Al wat die gewapende aanwezigheid met me doet, is net me ongerust maken.
En als ik ook maar een beetje racist ben, dan zal ik pas dan argwanend gaan kijken naar iedereen die ook maar een beetje op een mogelijke vreemdeling lijkt. Iets wat ik nu helemaal niet doe. Integendeel, ik ga naar hun winkels, als ik eens lust heb in een andere soort van eten, want ze hebben daar dingen die we hier niet vinden in de buurtwinkels. Ik heb met die mannen al zitten discussiëren over de koran en de interpretatie van Heilige boeken in het algemeen, want je kunt ook in de bijbel teksten vinden die niet zo vredelievend zijn ! En die discussie was mogelijk en bleef heel gemoedelijk. Als ik de winkel binnenkom, en ze zien me, dan groeten ze al van ver.

Het zijn mensen zoals u en ik, en als je ze ook als gelijken behandelt, dan doen zij dat ook met u. Ik heb helemaal geen schrik. Ik zou ook niet weten waarom.

Ik was helemaal geen kijker van "Iedereen beroemd", ik vond het een eerder saai concept, maar nu en dan hoorde ik er wel eens iets van, als Anny er naar keek (ik zit dan of aan de computer of in een boek...). En één item kon me boeien. Dat was een jongen van vreemde komaf, die keek naar onze maatschappij, en belde naar zijn moeder in verwegistan en vertelde wat hij zag. En dan hoorde je hoe bizar die moeder ginder ver ons wel vond.  En ze heeft gelijk ! Als je zo'n doodgewoon ding uit de context rukt, en het als een naakt feit gaat bekijken, dan is het raar (en dan druk ik me voorzichtig uit).

Het is dus helemaal geen wonder dat wij de vreemdelingen soms bekijken in hun doen, en zij ons bekijken in ons doen en laten. We doen immers dingen die, voor wie niet is opgegroeid in deze maatschappij, raar is. Dingen die wij heel gewoon vinden, zijn in de ogen van iemand uit Verwegistan heel raar. En wij vinden de dingen die zij doen dan weer bizar. Maar ik kan daar geen enkele reden in zien om hen minder te achten.

Iets waar ik inwendig altijd een beetje binnenpret om heb, is wel de reactie van onze beschaafde Westerlingen over het toepassen van lijfstraffen. " Die gasten leven nog in de Middeleeuwen !!!" hoor je dan... Breng je het gesprek op een Dutroux of een Van Gheluwe, dan hoor je dat ze die mannen aan hun kloten moesten ophangen... Dan zijn ze plots ook voorstander van lijfstraffen...
Ik denk dat het allemaal een beetje te maken heeft met culturele achtergrond, en dat ze in die landen ook wel zullen evolueren naar een andere kijk op gerechtigheid... Wij hebben het ook moeten doen, en ook bij ons zit het nog juist onder de opperhuid als we over een Dutroux en dergelijke praten...

Nee, ik zie echt niet veel verschil tussen hen en ons...Meer zelfs, voor mij horen ze al lang en breed bij ons, en mocht iedereen dat doen, dan zou racisme wellicht niet heersen bij ons... of bij hen...

prentje van de kruistochten ...


tot de volgende ?

gevinicapt...

In mijn aquarium zitten twee platydoras...  Lelijke vissen, behoorlijk groot (ze kunnen 22 cm lang worden). Het zijn brave vissen, die niemand ambeteren en vooral 's nachts hun eten bij elkaar gaan zoeken. Je ziet ze eigenlijk niet zo vaak als ze voldoende plaatsen hebben waar ze zich kunnen verbergen.

Het zijn vissen die een harde huid hebben, en hun vinnen zijn eigenlijk gebouwd rond stekels. Let op, want als je je eraan prikt, dan heb je gegarandeerd een pijnlijke en moeilijk te genezen wonde !

Vermits ze algen en afval eten, zijn het voor mij "goede" vissen, die geen kwaad doen en wel goed doen.

Een paar weken terug zag ik een platydoras tussen de rotsblokken zitten. Dat was in die zin ongewoon, dat je hem zag. Dat hij tussen de rotsen school, dat was heel gewoon.

Ik zag hem daar iedere dag, in dezelfde schuilplaats, en dacht dat hij daar een voor hem gezellig hoekje had gevonden. Maar na een dikke week viel het mij op dat het beest er precies niet goed uitzag en sterk vermagerd was ... Toen ik in het aquarium met mijn handen eens voorzichtig (stekels !!!) aan de vis kwam, stelde ik vast dat beest op een of andere manier zichzelf had vast gezet in de rotsen, en nog vooruit noch achteruit kon ! Ik heb dan de bovenste rotssteen voorzichtig verlegd, en de vis heel voorzichtig bevrijd. He beest leek op sterven na dood.

Ik heb nadien nog twee keer aan de rotsblokken zitten werken, omdat ik de indruk had dat het beest, of weer vastzat, of de macht niet had om verder te wroeten om er uit te komen.

Nu zit mijn platydorus gewoon op de zandbodem, vermijdt de rotsen, want het beest is, wellicht in zijn vruchteloos gewroet om zich te bevrijden gehandicapt, of liever gevinicapt geraakt ... Zijn rechtse borstvin is niet alleen gescheurd, maar de doornige stekel staat volledig onbeweeglijk helemaal uitgestrekt.  Dat is wellicht de reden dat het dier zich niet meer kan begeven in zijn favoriete schuilplaatsen en ook de reden dat hij iedere keer opnieuw weer vast raakt.

Maar voor de rest is hij terug gezond, komt vrolijk eten, en zwemt behoorlijk rond. (Zwemmen is voornamelijk een zaak van de staartvin).

Maar ik heb dus een gevinicapte platydoras...

Buiten ligt zo'n 3 cm sneeuw. Anny heeft de oprit al wat vrijgemaakt, zodat voetganger niet zouden uitglijden en vallen. Dat ging heel makkelijk, want de sneeuw ligt heel losjes op de grond.

Straks ga ik eens kijken naar de baan, want ik moet voeder halen voor de kippen en yoghurt voor ons.

op de foto een "normale platydoras", de mijne is nu een slanke vis geworden, maar zijn volle omvang komt hopelijk terug !

tot de volgende ?

woensdag: poetsdag

Oef, de poetsvrouw is terug van ziek geweest !
Straks is het hier weer spic en span... Gek spreekwoord, gebonden aan wat een zeepmerk is (was ?)...
Anny is gelukkig wat beter, maar over is de ontsteking nog zeker niet. Gisteren hebben we de aquarium weer eens gekuist, en nadien zijn we nog om boodschappen gegaan, en het was hoogtijd dat ze weer kon zitten.
Mijn armen doen verschrikkelijk pijn. Ik heb aan mijn linkerelleboog en mijn rechterschouder iets wat ik reuma noem, maar dat best iets anders kan zijn. Ik had de indruk dat het stilletjes wat aan het beteren was, maar de ruiten poetsen van een aquarium waren er te veel aan... De pijn is terug en erger dan ervoor...

Nu, dat is allemaal niets, voor de rest zijn we gezond. En van pijn alleen gaat ge niet dood, het is wel lastig.

Gisteren kreeg ik een stom mopje van een vriend die heel wat jaartjes ouder is dan ik zelf al ben... een mailtje met de boodschap dat hij al jaren last had van een stijve nek, en nu eindelijk een oplossing had gevonden... Ik benieuwd het mailtje open gedaan, en daar prijkten foto's van blote madammen, maar de foto was horizontaal gedraaid, nu eens links, dan weer rechts... Als je ze wilde bekijken, dan moest je je hoofd draaien: gymnastiek voor de nek. Ik vond het leuk en zond het door aan mijn mailvrienden... Ik heb heel wat reactie gekregen, soms van uit een hoek waar ik het niet had verwacht ! Eentje was er bij, die de foto's netjes had gedraaid, voor zijn frank viel dat dit net de mop was. Hij lachte met zichzelf om die reactie.

Kijk, dat is humor, dat mailtje, maar meer nog de man die met zichzelf kan lachen ! Daar heb ik deugd van. Maar helaas krijg ik ook heel wat mailtjes die racistisch zijn, die bedoeld zijn als mop, maar waar ik helemaal niet kan mee lachen ! Ik zeg niet dat er geen moppen zijn over Marokkanen of Turken die goede moppen zijn, we vertellen immers ook moppen over de Hollanders, of over de Limburgers of zo, die echt leuk zijn, en die helemaal niets met racisme te maken hebben. Ik hoorde ooit een mop over Belgen, die ik echt grandioos vond... Waarom niet? Maar het mag niet racistisch zijn, niet vernederend, niet kwetsend omwille van ras of religie of zo.

Op een heel hoog bouwwerk zaten drie bouwvakkers samen hun middagmaal te nutten. Een Fransman, een Italiaan en een Vlaming. Plots begint de Fransman te sakkeren: "Weeral Camembert ! 't Is nomdedieu altijd Camembert ! Al twintig jaar zit ik op de travaux, en al twintig jaar vreet ik Camembert op mijn boterhammen. Kijk ! Als het morgen weer Camembert is, dan spring ik naar beneden !" Geïnspireerd door dat gebeuren begint de Italiaan ook te fulmineren: "Weeral pizza ! Altijd maar pizza, koude pizza ! 't Is al vijfentwintig jaar dat ik op de chantiers werk, en 't is al vijfentwintig jaar dat ik koude pizza moet vreten ! Als het morgen weer pizza is, dan spring ik ook naar beneden. De Vlaming doet zijn boterhammen ostentatief open: "Spek met eieren ! 't Is gvd al tweeëntwintig jaar dat ik mijn nikkel zit af te draaien in den bouw, en 't is al tweeëntwintg jaar dat ik dat spek met eieren moet vreten !"

's Anderendaags, de Fransman haalt zijn baguette uit, plooit die open: "Camenbert !" en hij staat recht, en springt de dieperik in. De Italiaan doet zijn doos open, en ziet pizza zitten " Pizza !" en ook hij springt naar beneden. De Vlaming doet zijn brooddoos open, kijkt "Spek met eieren !" en hij springt ook de dieperik in ...

Omdat er drie doden zijn op hetzelfde werk, neemt de werkgever het iniatief, en zorgt er voor dat de drie begrafenissen samen gebeuren, één plechtigheid en dan een maaltijd voor de familie en de collega-arbeiders...
De drie kersverse weduwen zitten bijeen, en horen vol verbazing waarom de drie gestorven zijn. De Française zegt: 'Mais enfin, ik dacht dat hij Camenbert wilde, had hij iets gezegd, dan kon hij roquefort krijgen of Comté..." De Italiaanse zegt " Madre de Dio ! Had hij iets gezegd, hij kon spaghetti krijgen of macaroni !" De Vlaamse zucht " Bij mij is dat just hetzelfde ! Had hij iets moeten zeggen, hij kon kaas op zijn boterham krijgen of gehakt..." en al spreken maakt ze zich wat kwaad, " en tedju, hij kost da zelf doen ! hij smeerde altijd zelf zijn boterhammen !"

Kijk, dat vind ik van die heerlijk domme humor... en niet racistisch, ook al zegt het iets over de doorsnee Vlaming...

Ik heb het mopje voor het eerst horen vertellen in een auto, waar ik bij twee Walen zat...  Zij bedoelden het ook niet kwetsend, net zo min als toen ik een mopje vertelde over de Limburgers tegen een Limburger, die toen mijn baas was.

We kennen immers de specifieke eigenschappen, en ja, je kunt die net iets overdrijven, zodat het leuk wordt. Een beetje zoals een goede caricatuur. Die is ook niet echt kwetsend, die zet allen de grote neus en de terugwijkende kin wat extra in de verf... Daar hou ik wel van.

Hoe weet je nu of een "mop" kwetsend, racistisch is of niet ? Ik voor mij vervang de nationaliteit door onze eigen nationaliteit, en als het dan leuk blijft, dan is het een mop, en geen racisme... Moet je ook eens proberen.

Ik moet weg van mijn computer... De poetsvrouw weet je...
djudedju

tot de volgende ?

Voetbalpret

Ik ben helemaal geen liefhebber van voetbal. En zeker niet fan van een of andere club. Vroeger had ik nog wat sympathie voor een of ander caféploegje, maar sinds deze ook al een competitie hebben opgezet, en er al zijn die spelers gaan betalen, haak ik helemaal af, en leg er me bij neer dat hier, in ons rijke Westen de sport ter ziele is gegaan... Er rest alleen een luxeprobleem...

Zondag zag ik met een beetje verbijstering op TV, het grote spandoek met de onthoofding van Dufour. Ik begreep dat Dufour een speler was die niet genoeg verdiende bij Standard, en daarvoor uitweek naar Porto ( dacht dat dit iets was om te drinken) en van daar naar Anderlecht. En nu kwam hij spelen tegen "zijn" oude ploeg...

Het is nooit "zijn" ploeg geweest, het was op een bepaald moment zijn werkgever, en toen hij voor dezelfde job een patroon vond die hem beter betaalde, ging hij daar naar toe. Punt.

Het gekke is dat er nog supporters, fans bestaan voor een of andere "ploeg"... (Eigenlijk kun je daar moeilijk nog spreken van een ploeg, een team, een groep van mensen met het zelfde doel - nogmaals, het is een allegaartje van vakbekwame en dikbetaalde beroepsmensen). Blijkbaar interesseert dit de supporter allemaal niet. Zij zijn voor die of deze ploeg, en niets kan hun voorkeur aantasten. Neem nu een fan van Anderlecht, dat wil niet zeggen dat Anderlecht beter is, dat wil voor de fan zeggen dat alle andere ploegen de facto slechter zijn.

Fans zijn een heel onlogisch iets. ZIJ mogen wel zeggen dat HUN ploeg slecht heeft gespeeld, maar als een fan van een andere ploeg dat zegt, dan is het meteen oorlog.

Dufour heeft dus op geen enkele manier vaandelvlucht gepleegd, tenzij in de ogen van de fans van Standard (En nu misschien ook in de ogen van de supporters van Porto ?)...

Ach, een supporter, een fan, is een heel gek verschijnsel, en ik heb me er al lang bij neergelegd dat er geen logica bij te pas komt. Je vindt ze niet alleen bij voetbal, zelfs niet alleen bij wat zij sport noemen (In onze wereld zijn dat allemaal betaalde beroepsmensen en dus hebben zij weinig of niets te zien met de echte betekenis van "sport"), nee, je vind ze soms ook bij gebruikers van een bepaald product of systeem. In de computerwereld kun je niet nuchter redeneren tussen gebruikers van Linux, Windows en/of Apple... Nee, daar zie je ook dat ze verworden zijn tot wat we "fans" kunnen noemen. Tegen alle logica in blijven ze "hun" systeem trouw.

Ook bij autobezitters kun je dat soms zien. Voor mij is een auto iets waar ik me mee van A naar B kan begeven, zonder nat te worden, en waarmee ik mijn boodschappen kan vervoeren zonder me moe te maken. Hoe dat ding er uit ziet kan me niet schelen. Wat me wel kan schelen is het verbruik. Maar de meeste autobezitters zijn fan van hun auto, of automerk.

Bij politieke partijen zie je ook dit verschijnsel, al moet ik vaststellen dat daar het fan-zijn niet meer zo onverbrekelijk is als vroeger. Vroeger werd je geboren als lid van die partij en je bleef dat heel je leven. Nu gaat de trouw bijlange zo lang niet meer mee... Eén slechte regering, en ze verkassen of ze gaan mee met een of ander politicus die een eigen partij opricht.
Maar zolang ze fan zijn, zijn ze hondstrouw, en redeneren niet meer logisch.

Als je het van een afstandje bekijkt, dan kun je niet anders dan vaststellen dat haast iedereen fan is van één of meerdere dingen. Je moet echt gaan zoeken naar een mens die volkomen neutraal staat tegenover alles. Ik heb er nog geen een gevonden. Ik ben het ook niet, al kan ik wel met mezelf lachen als ik er mezelf op betrap...

Maar we mogen besluiten, zonder enige overdrijving, dat we allemaal ergens voor bepaalde zaken het fan-zijn, het supporter-zijn laten primeren boven het gezonde verstand, boven het logisch redeneren.

Kortom, het mensDOM... met nadruk op dom.

Om terug te komen op die spandoek met de onthoofding van Dufour... Supporters van Standard, die vonden meestal wel dat "het er over was ", maar "ja, het hoort er nu eenmaal bij"... De supporters van Anderlecht waren ziedend. Ik vraag me af of de houding niet net omgekeerd zou zijn, mocht het gaan over een speler van Standard die vroeger bij Anderlecht speelde. Maar ik vind het niet echt smakelozer dan een heleboel van die tekeningen in Charlie Hebdo... Ik heb daar eens naar gekeken, en vastgesteld dat ik veel van die tekeningen even wansmakelijk vind als die spandoek in Standard.
Maar net zoals ik vind dat je daar geen mensen voor moogt gaan vermoorden, zal ik ook geen tifosi van Standard gaan afschieten...
Ik kan me alleen niet ontdoen van de indruk dat we als mens steeds meer moeten slikken. We moeten verdraagzaam zijn.
Ik vind dat allemaal goed en wel, maar moeten we dan ook niet eisen dat we eerbied moeten hebben voor de ander ?

Als jij nu supporter bent van Anderlecht, mag dat voor mij een reden zijn om je aan te vallen? Als jij een Moslim bent, mag ik dan je godsdienst aanvallen? Als jij een Christen ben, mag ik dan uw godsdienst aanvallen?
Ik vind van niet.
En als we dan bepaalde zaken van die voetbalclub, van die godsdienst gek vinden, dan moeten wij op een of andere manier rekening houden met het feit dat de ander daar heel teergevoelig is.
Als jij een nagelzweer hebt op je grote teen, dan ik het grappig vinden hoe je rondhipt, maar het is niet gepast dat ik op die teen ga stampen !
Mensen hebben allemaal wel een of andere nagelzweer, zij het een sportclub, zij het een religie, zij het een politieke partij...

tot de volgende ?

GAS boete

Eigenlijk is dat dan voluit: Gemeentelijke Administratieve Sanctie Boete...
Geef toe het klinkt nog gekker dan het al is !

Vooral nadat ik er eens het woordenboek heb op opengeslagen, en tot mijn verwondering vaststel dat sanctie twee haast tegengestelde betekenissen heeft !

Volgens het groot synoniemenboek betekent sanctie in de eerste plaats : goedkeuring... Het is dus een Gemeentelijke Administratieve Goedkeuring Boete. Dat wordt dus nog gekker...

Maar wellicht dachten de "vroede" heren die dit miskleun boven de doopvont hielden aan de tweede betekenis van het woord sanctie : dwangmaatregel (met een verwijzing naar boycot !!!) strafmaatregel, dwangregel...
Misschien is het goed dan ook - voor de veiligheid en de volledigheid - eens te gaan kijken wat boete nu eigenlijk is... en daar vinden we dan onder meer penitentie, wat mij onmiddellijk doet denken aan de biecht (drie onzevaders en drie weesgegroetjes...) maar het kan ook een geldboete zijn, een geldstraf, een bekeuring, een bon (???), een proces-verbaal, een verbaal, een prent, een dwangsom, astreinte, strafport.
Astreinte, dat woord heb ik zelfs nog nooit gehoord...het blijkt geldboete te betekenen... (Voortaan gebruik ik astreinte, dat klinkt veel chicquer...
djudedju
Als ik ga kijken naar spreekwoorden over boete en co, dan vind ik heel weinig:
De straffe en de roe, maken de kinderen vroe...
(Volgens de moderne visie maakt de roe helemaal niet wijs...)
Maar Gezelle zegt: Zijt gij een straffe schuldig, trouwt dan maar. Waarbij het celibaat plots een zalig iets lijkt !
In de citaten vinden wij: Nach Canossa gehen wir nicht, weder körperlich noch geistig. (Bismarck, in een allusie op de straf van keizer Hendrik IV door paus Gregorius VII opgelegd)

Zoeken wij naar straf, dan vinden we een mooie van Dante...
De heetste plaats in de hel is bestemd voor hen die in een tijd van morele crisis neutraal blijven...
Deze lijkt wel gemaakt voor deze tijd !
Maar heeft, helaas niets te maken met de GAS boeten...

De mooiste GASboete vind ik in Doornik, waar je via sociale media niet meer moogt lachen of spotten met de burgemeester... Ik kan dus hier in Oudenaarde een gemeentelijke boete krijgen uit Doornik ??? djudedju.

Ik kan me niet ontdoen van de indruk dat het steeds moeilijker wordt om de wet te volgen, vermits er zoveel zijn, en van zoveel soorten en bronnen, dat het niet meer bij te houden is.

Zou het echt niet kunnen eens heel die Code Napoleon overboord te zwieren, met alle aanhangsels er bij, en opnieuw te beginnen, met een duidelijke tekst waarbij men begint met te stellend at de wetten niet naar de letter maar naar de geest moeten worden toegepast... Maar ja, als de wet duidelijk wordt, waarmee gaan de advocaten dan hun boterham verdienen ?

Straks ga ik naar Brakel, naar de post, er is iets veranderd aan de Bank van de Post, en daarvoor moet ik naar een GROOT kantoor, en Brakel is veel kleiner dan Oudenaarde, dus ga ik naar daar. Op afspraak !.

Oh sorry, ik ga niet naar de post, ik ga naar Be.post...
djudedju

tot de volgende ?

banienok

Nee, dit is geen Chinees of Congolees of een andere exotische taal... Het is gewoon een weergave van hoe we hier "bah neen' ik"... Taalkundig is de zinsbouw verkeerd, en bij zinsontleding blijft er ook al niet veel overeind staan, maar in heel Vlaanderen vind je wel het equivalent voor deze ferme ontkenning die we in ABN wellicht zouden neer zetten als "Wel nee!"

In mijn moedertaal, het Westvlaams uit Oostende (met een zweempje Nieuwpoorts) zou dat zijn: bènink.
Zoals steeds is het West-Vlaams hier korter.
En Oostende is daarin geen kampioen, als Oostendenaar moet ik heel goed luisteren om de nog veel kortere woordafkappingen te volgen van de Kortrijkzaan !

Maar ach, ik wil eigenlijk alleen maar zeggen, dat het Vlaams en het Nederlands soms wel heel ver uit elkaar liggen. En toch is het één taal. En ook al zien we (tot mijn spijt) de dialecten een beetje vervagen, er blijft een heerlijk verschil tussen het Noord-Nederlands en het Vlaams. Wat alleen kan leiden tot een versteviging en een wederzijdse bevruchting en verrijking. Alleen...

... Ik heb er een hekel aan, als men ons wil de indruk geven dat onze manier van spreken niet echt correct is, dat het in het ABN zo of zo zou moeten zijn... En dat terwijl we er helemaal zeker van zijn, dat we het wel juist doen. We doen het ook juist, alleen, we doen het niet op de Nederlandse, maar op de Vlaamse manier. En ieder vogel zingt zoals hij gebekt is ! En er is geen meer- of minderwaarde aan het Nederlands of aan het Vlaams. We begrijpen elkaar perfect, en zoals gezegd, het zijn net de verschillen die de verrijking vormen en de rijkdom uitmaken van de taal.

Als we in het Waals en in het Languedocienne nonante zeggen voor 90, in plaats van het "correcte" quatre-vingt-dix, dan is dat volgens mij ook niet fout, maar alleen een bewijs dat er een deel Franstaligen zijn die liever tijd winnen dan een soort vermenigvuldiging op te noemen om tot 90 te komen. (Ik gebruikte deze variatie wel om met ons moeder in de clinch te gaan... Ons moeder was in het Frans opgevoed (in het pensionaat in Deinze !!!), en zij memoriseerde de telefoonnummers altijd in het Frans, "omdat je daar de cijfers in de juiste volgorde hebt, en in het Vlaams drieëntachtig noem je eerst de drie, waar je eigenlijk eerst de acht moet hebben... En dan zei ik tergend: quatre-vingt-treize... tedju dat is nog moeilijker dan het Vlaams !) (Ons moeder zuchtte dan heel nadrukkelijk dat ik wel wist wat ze wou zeggen...)
(Ja ma, ik wist het wel, maar het was zo leuk je eens op stang te jagen.)

Ik kan het niet helpen, ik heb iets met taal... Het ding die uiteindelijk de mens maakte tot mens. Die ons toeliet om verworvenheden door te geven aan anderen, niet alleen door voor-doen, maar ook gewoon door het te zeggen. Taal werd nog veel belangrijker eens het schrift ontstond.

Wie zou het genie zijn geweest dat dit het eerst heeft gebruikt? Wie is op het idee gekomen om taal neer te schrijven? We weten het niet, we weten wel dat het ontstaan is als een soort van tekenverhaal, waarbij men woorden uit een lettergreep uitbeeldde. Voor een langer woord, voegden ze dan twee eenlettergrepige tekeningen samen. Voorbeeld een wiel wordt een cirkeltje, voor een wieldop zou je dan dat cirkeltje neerzetten plus een tekening van een eierdopje. wiel+dop...

Om tijd te winnen, werden deze tekeningen steeds meer en meer gestyleerd, zodat ze niet meteen meer te herkennen zijn (zie maar naar het Chinees). Bij anderen kwam men tot het uitbeelden van letters.  (Wellicht was dit oorspronkelijk ook gebonden aan de eerste letter van een woordtekening, zoals in de Runen )

Maar hoe dan ook, het laat ons toe, uiteindelijk op een PC te tokkelen,  zodat jij een hele tekst kunt lezen en (hopelijk) genieten van mijn bedenksels van iedere dag...

tot de volgende ?

De grootste vervuiler

Zonet las ik een artikeltje dat vermelde dat wellicht de grootste vervuiler van de oceanen... je wasmachine is !
Ze hebben het hier over de plastic-soep in onze oceanen !
Het is zo, dat alle kunststoffen eigenlijk een soort plastic zijn, en dat bij het wassen micro-kleine partikeltjes van de stof afgebroken worden, die dan met het vuile water tot in de oceanen lopen...

Gisteren heb ik mosselen gegeten, en dus heb ik plastic gevreten, want iedere mossel zou wat van die microscopisch kleine deeltjes plastic bevatten... die niet verteren en zo klein zijn, dat ze in ons lichaam terecht komen.

Of je nu met biologisch afbreekbare zee wast of niet, je vervuilt dus toch.

Eigenlijk zouden we dus het best zijn met allemaal terug te gaan naar de natuurlijke stoffen, linnen, katoen, wol, sisal, brandnetel, kemp... Dat is tenminste niet vervuilend... Tenzij je natuurlijk die dingen gaat kleuren of bedrukken met vervuilende verf of verf op basis van...plastics...

Maar het wordt, hoe dan ook, hoog tijd dat we bewuster gaan leven, en proberen ons steentje bij te dragen tot een properderderderder wereld... Zeg nu niet " ... dat eerst die fabrieken doen wat ze moeten doen...", nee, als iedereen voor zijn deur veegt, is gans de straat proper ! En als we met zijn allen wat bewuster gaan aankopen, dan zullen de bedrijven automatisch ook de groene kaart trekken !

Wist je dat die gekke rode mutsen die gedragen werden door de sansculotten, als teken van de revolutie, eigenlijk een kopie zouden zijn van de mutsen die de zich vrijgevochten slaven droegen in het oude Rome ?
Waarom zouden we die mutsen niet weer eens bovenhalen, maar nu in een groene kleur, met het opschrift "Groene revolutie"...

Vandaag zijn we naar het UZ geweest, een inspuiting halen voor de ontsteking in de heup van Anny. We moesten er heel vroeg zijn, maar ze was dan ook de eerste die behandeld is geworden. Het was de pijnlijkste inspuiting die ze ooit kreeg, niet het inspuiten, maar het zoeken met de naald naar de zenuw...

Onmiddellijk nadien mochten we al naar huis... en zo komt het dat u vandaag toch een blogje krijgt... Misschien iets minder lang dan anders, maar ja, ik begin er toch een stuk later aan... En er staan nog heel wat mails te wachten, heel wat berichten op Facebook, en heel wat schoons te bekijken op Tumblr en op Pinterest... Ik ga me moeten opjagen om het weer allemaal te zien.

Oh ja, misschien ken je Tumblr niet ? Dat is een soort veredelde versie van Facebook, waar men niet zozeer uit is op het onderhouden van "vriendschappen", als wel aan het delen van dingen die je belangrijk vindt ! Ik volg onder meer heel wat op het gebied van kunst, en zie er heel wat prachtige dingen... De mooiste zet ik soms wel eens op Facebook, onder de noemer van Pinterest (waar je ze uiteraard ook kunt vinden !)
Mocht het je interesseren, ik kan het je aanraden !

tot de volgende ?

's Morgens vroeg...

vandaag                                                     op 21 december 2014
dageraad 7.59'                                            8.05'
zonsopgang 8.36'                                        8.45'
zonsondergang 17.17'                                 16.41'
donker 17.54'                                              17.20'

Héhé ! we hebben al weer een heel stuk dag meer dan toen !
Het is tijd om het winterdipje af te schudden en je te gaan inleven in het heerlijke licht van de zomerse zon ! Ik weet wel, het duurt nog een tijdje, maar in mijn tuin staan de camelia's al volop te bloeien ! Die witte dat is mooi, maar die rode die van onder een laagje sneeuw de wereld kwamen inpiepen, dat was pas een symbool van hoop op zomer !!!

Het winterdipje...
Ach, dat is niets in vergelijking met een echte depressie.
Je voortdurend zo slecht, zo ellendig, zo nietswaardig voelen.. dat moet verschrikkelijk zijn. Zo verschrikkelijk dat sommige mensen het leven niet meer aan kunnen en tot zelfdoding komen...
Soms zijn de redenen van de depressie voor een buitenstaander zo futiel, zo klein, dat de depressie haast onbegrijpelijk is. We staan er verbijsterd op te kijken. Soms hebben we dingen die ons tegengaan, die minstens even erg lijken, of soms zelfs nog veel erger zijn.
Een depressie gaat dan ook niet over de aard van de moeilijkheden, maar over het feit dat de getroffene ze niet kan verwerken, en alle kleine moeilijkheden gaat cumuleren tot een onoverkomelijke berg.
Als je gezond bent dan doe je dat niet. Je cumuleert de dingen niet. Je zit zonder geld, je hebt de griep, je zoon heeft een buis, je auto wil niet starten... Voor u en voor mij is dit een opsomming van dingen, voor een depressief iemand hangt dit allemaal aan elkaar. Soms hoor je dat al bij mensen die ergens op de rand van een depressie zitten: "Het slaat allemaal tegen, het moet weer met mij gebeuren, het is nog niet genoeg dat..."

Als je niet depressief bent, dan begrijp je die manier van redeneren niet echt. De griep en een zoon met een buis hebben immers niets met elkaar te maken?

Ik denk dat voor een depressieve mens, de moeilijkheden de eigenschappen hebben van drijfzand... Je zakt er telkens een beetje in, en op de duur krijg je je been niet meer los uit de modder.

Het is een ziekte.
Het is geen inbeelding, voor die mensen is dat een realiteit.
Zo erg, dat ze zelfs liever een einde maken aan het leven dan verder te vechten tegen iets wat hen letterlijk over het hoofd is gegroeid.

Waarom ik daar nu aan denk? Gisterenmorgen zag ik nog een foto van een mooie jonge dame, een foto van een heerlijk fris lachend juffertje... en 's middags las ik al dat ze gevonden was, wellicht het slachtoffer van zelfdoding...
Het heeft me enorm getroffen ! Zo'n mooi jong ding, met zo'n heerlijke lach om de mond. Het was haast niet te geloven dat iemand die er zo lachend en blij uitzag plots in die diepe uitzichtloze put kan vallen.

Waarom kan de ene mens haast moeiteloos de moeilijkheden overwinnen, terwijl een ander er aan ten onder gaat? Ik snap het niet, jij wellicht ook niet. Och ja, ze kunnen het zelfs zien aan de hersenen, maar het ziet er naar uit dat de hersenen wijzigen onder invloed van de depressie, eerder dan andersom. Men heeft wel vastgesteld dat bepaalde zaken die een diepe indruk nalaten in de jeugd, de aanleg tot depressie bevorderen... Maar het is duidelijk dat het niet alleen een geestelijk iets is, er is een lichamelijke link.
Hoe meer we te weten komen van de menselijke geest, hoe meer begrip we hebben voor al die zaken die we vroeger helemaal niet begrepen. Ze kunnen nu al zien aan de hersenen aan wat je denkt, nog niet letterlijk, maar bijvoorbeeld wel of het leuk is of triestig. Ze kunnen tegenwoordig steeds meer onderscheiden van de werking van ons brein... Wellicht komt de tijd dat ze operatief bepaalde van die ziektes gaan kunnen genezen?

Maar ondertussen zitten we nog steeds met mensen die depressief zijn, zo onbegrijpelijk diep zitten, dat ze niet eens meer de lust hebben om een uitgestoken hand te grijpen... Als je iemand hebt, bij wie je de symptomen van depressie ziet, wacht niet, trek meteen aan de alarmbel, en doe de behandeling opstarten.

tot de volgende ?