De soep

Leo in MGM's current print logo. Out of all the lions used in the MGM logo, Leo has been used the longest (a total of 54 years). (Photo credit: Wikipedia)

Het spreekwoord zegt: "De soep wordt nooit zo warm gegeten als hij uit geschept wordt..."
Dat klopt dus !
Gisteren, toen ik naar een vergadering ging, op minstens twee huizen die een tijdje terug vol hingen met NVA-affiches, hingen nu grote Belgische vlaggen...

Oh Dierbaar België....

Anny is een héél stuk beter ! Godzijdank, maar ik heb nu de handen vol om haar wat in te tomen.

En heb je gisteren TV gekeken? Ik ook, naar een film van The Pink Panter op MGM... We hebben ons goed geamuseerd, en zijn na afloop gaan kijken naar de kotmadam en Familie.
Geen voetbal gehoord of gezien, en niet de moeite genomen om eens te gaan loeren op de tekstpagina's van de TV, het interesseert me geen bal, zelfs geen kubus.

Vanmorgen gehoord dat ze gewonnen hebben... De kans dat we dus heel veel geld gaan uitgeven van onze belastingen en aanverwanten aan die mannen is dus heel groot...djudedju. Maar allé, het ziet er naar uit dat er heel veel mensen daarmee content zijn, dus leg ik me neer bij de meerderheid.

Op Facebook zag ik dat ik niet alleen was, met mijn hekel aan het voetbal, maar dat we dik in de minderheid zijn. 't Kan me niet schelen, elk zijn gedacht, en als zij daar content mee zijn, mij goed. Ik erger me alleen aan de gevolgen: in de namiddag kun je nu kijken naar een bende oelewappers op nen vélo, en 's avonds naar een bende soepkiekens die zich doodlopen achter ne bal, en als ze hem hebben, hem weg stampen... Schoon dat dat is...

Maar ja, als ik zeg dat ik hou van boeken lezen, dan zijn er ook een heleboel die me aankijken alsof ik een of andere ziekte heb. Elk wat wils ... zo is het goed, en ik wacht met ongeduld op de tijd dat de TV ook eens uitzendt wat ik wil...

Weet je wat ik leuk vind? Dat is dat een heleboel mensen zich scharen onder de banier "Ik ben sportief", want ze kijken naar voetbal op TV... Of naar de koers... Dan moet ik toegeven dat ik meer eerbied heb voor de wielertoeristen, die bewegen nog zelf, ook al is het veelvuldig op de verkeerde plaats van de rijweg. Mijn hart gaat echter veel meer naar atletiek, dat vind ik nog sport, al begin ik ook al misselijk te worden als ik hoor van sponsorcontracten en betalingen van prestaties en stages in het buitenland op kosten van... Nee, sport en betaald zijn, dat gaat voor mij niet samen. Sport dat is iets wat je gewoon doet omdat je het graag doet. Point, à la ligne !

Maar ik ben ouderwets, ik weet het... Ze hebben het oude begrip van sport zelfs begraven in de Olympische "spelen"... Helemaal geen spel meer, als je het mij vraagt...

Ik vraag me af hoe lang men nog zal voetballen met landenploegen... Vroeger deden ze dat ook met de fiets in de Tour de France, maar dat is al heel lang geleden...

Al heel snel zijn ze overgeschakeld naar merkenploegen, waar het niet meer gaat over de man op de fiets, maar over het merk op zijn trui... Vroeger reed de beste in de gele trui, nu zie je nog met moeite het geel tussen de reclameteksten door. En op het wereldkampioenschap voor die vélorijders hoor je de commentatoren regelmatig de bedenking maken: Jaja, die rijdt wel voor land X, maar hij rijdt toch voor hetzelfde merk, waarbij ze heel duidelijk laten merken, dat het land één is, maar de centen van het merk véél belangrijker zijn... Hoe lang gaat het nog duren voor we horen dat diene Belgische voetballist precies niet echt zijn best doet omdat de keeper van de tegenpartij met hem in een Engelse club speelt... ??? (Of is dat al zo?)

Maar ja, dat is het minste van mijn zorgen... Grenzen, dat is iets wat je alleen op een kaart ziet, nooit in het landschap...Tenzij je naar de landen kijkt waar ze muren gaan bouwen op de grens (Het oude IJzeren Gordijn, de muur in Israël, de muur in USA... en wellicht kun je daar de grens tussen de twee Korea's ook bij zetten en wellicht nog hier en daar... Dan zijn grenzen tastbaar, en nog erger dan deze op papier !

Ik heb het zagen in... slecht geslapen vannacht !

tot de volgende ?

Houd de dief !

Pruning shears. (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren, in de namiddag, liep ik nog eens te genieten van mijn bloemen, en ik bekeek ook eens het woud hortensia's voor mijn deur... Plots merkte ik dat een snoodaard vier takken bloemen had afgesneden en gestolen. Het was duidelijk een diefstal met voorbedachte rade, want het is afgesneden met een snoeischaar ! En geef nu toe, een mens loopt niet zo maar rond met een snoeischaar in zijn zakken !

Dat er enkele bloemen weg zijn vind ik niet zo erg, (er staan er wel duuzend op) als er iemand is die vraagt om er een bouquet af te snijden, dan haal ik er zelf mijn snoeischaar bij, en geef de vrager met plezier een bloemekee... Maar ik ben kwaad als men bloemen pikt zonder vragen !

Dat hoort niet, dat past niet, dat is misdadig, dat is diefstal !

Mocht je de dief gezien hebben ????

Gisteren was er geen blog... Eindelijk mocht ik met Anny naar de pijnkliniek, voor de inspuiting in haar rug. Ik was bang in haar plaats, want ik herinnerde me bepaalde inspuitingen in mijn rug... Maar niets pijn ! Blijkbaar is de techniek zo veranderd dat het helemaal geen pijn meer doet, met uitzondering van de eerste prikjes waarbij men plaatselijk verdooft. En ze is nu al heel wat beter. Zo goed, dat ik strak naar mijn garage ga, om die dikke sterke nylon koord te gaan halen, om haar vast te binden, want ze "heeft nog wel pijn, maar het gaat al", en dus wil ze weer van alles gaan doen ! djudedju !

Ze moet wel nog terug voor een tweede inspuiting, en zelfs nog voor een derde ! We kregen al dag en uur waarop ze daar moet zijn.

We moeten in het nagelnieuw deel van het hospitaal zijn, en zelfs door een stuk gaan waar ze nog aan het afwerken zijn... Het hospitaal is nu mooi, modern en ook de dokters zijn jong en modern... Een heel verschil met vroeger ! Waar we vroeger helemaal geen vertrouwen hadden in het hospitaal, hebben we dat nu wel. Een modern ziekenhuis in een mooie stad... Proficiat aan het stadsbestuur en de leiding van het ziekenhuis, ze doen momenteel knap werk. Als het goed is, mag het ook gezegd worden.

Sinds zaterdag hebben we twee kakelverse leghennen bij de ouden hennen gezet. Ze hebben helemaal geen ruzie gemaakt met de nieuwkomers, maar ze komen nog niet buiten het hok. Het zijn opnieuw leghorns, van die fijngebouwde witte kippen... Het woord Leghorn komt via het Engels van uit de Italiaanse stad Livorno tot bij ons. Gek dat we de kippen dus niet gewoon Livorno noemen... En gek hoe zo'n naam zo vervormd kan worden, en een eigen leven gaat leiden.

Waarom ik Leghorns neem, en niet die courante bruine of zwarte legkippen die je overal ziet ? Gewoon omdat ik denk dat ze langer zullen leggen dan die bruine of zwarte. Ik denk dat, omdat die eigenlijk hybriden zijn, en zuiver gekweekt op een extreme leg. Na een paar jaar zijn ze zowat leeg gelegd. Een normale kip legt minder, heeft nu en dan een rustpauze tussen de legperioden, maar houdt dat enkele jaren langer vol. Leghorns zijn van nature een ras dat heel goed legt, maar die nu en dan toch nog een kleine rustpauze hebben tussen de legperiodes. (Anny die vroeger thuis op de boerderij ook legkippen hield, noemt die legperiode "ranke" "Ze leggen hun ranke, en dan is er een rustperiode voor ze weer aan een nieuwe ranke beginnen")

Ik vind die kippen dus "normaler" dan die hybriden.
Bovendien is het een zuiver ras, en sinds ik jaarlijks naar het "Levend Erfgoed" ga kijken, vind ik dat van belang. We moeten inderdaad pogen de rassen te bewaren, als genetisch kapitaal.

Ik ga stoppen, eens kijken of Anny braaf is... Ze is de was aan het ophangen... djudedju

tot de volgende ?

Het aquarium...

Soms vraagt er wel eens iemand, kijkend naar mijn aquarium: "Daar is wel veel werk aan, zeker ?"
Tot op heden heb ik altijd het hoofd geschud, en hen uitgelegd, dat: hoe groter het aquarium, hoe minder werk" het leitmotiv is...
Nu ga ik dat niet meer zeggen...
Niet dat het werk plots is toegenomen of zo, maar Anny is ziek.

Mijn aquarium is ingebouwd in een mooie eiken kast, nog een werk van onze Koen, mijn overleden zoon. Om aan het aquarium te kunnen werken, moet ik eerst de houten plaat die het dak van de kast vormt, er af nemen. Dat kun je niet alleen, dat doen Anny en ik alsof het niets is. Het is niet zo zwaar, en we hebben het al zo vaak gedaan, dat het een automatisme is, iets van niets... Maar Anny is ziek...
Dan moet ik een deel van de kast, die het front vormt, er van afnemen... Dat is niet zwaar, het zijn immers maar zes "latten"... Je moet wel wat opletten, en het doen zonder dat je de scharnieren scheef trekt, anders heb je straks miserie om dat ding weer te monteren. Maar dat is niets, Anny en ik doen dat blindelings, we kennen de truuk, we zijn op elkaar afgestemd en getraind... Maar Anny is ziek.

Dan de dekglazen afnemen, de darm nemen om het water en het vuil wat af te zuigen, het raam openen (bloempotten verzetten) om het water meteen in de afloop te laten verdwijnen... Allemaal niets, ik neem een dekglas af, en meteen staat Anny daar om dat ding over te nemen en op de tafel te leggen en indien nodig ook nog eens te reinigen... Maar Anny...

Nu zag ik met lede ogen dat mij aquarium vuil was, de ruiten waren niet meer om door te kijken, de temperatuur was door de warmte binnen en buiten ook nogal aan de hoge kant, de pompen die de filters aan drijven en ook zorgen voor het noodzakelijke bewegen van het water (dat is de enige manier om effectief zuurstof in het water te bekomen !) waren door het vele vuil nodig aan een beurt toe... Maar Anny...

Dus heb ik Bart gevraagd. Bart heeft ook een grote aquarium en kent dus het systeem van reinigen en dergelijke. Hij is wel niet getraind op die kast waarin mijn aquarium zit... Maar dat is maar een kleine zorg. Erger is, dat Bart niet zat te wachten om eens te mogen komen kuisen... De man is bezig met zijn keuken her in te richten, en dat doet hij grotendeels eigenhandig... Al de muren bloothakken tot op de blote baksteen, groeven inhakken waarin straks de leidingen moeten komen... afloop maken op de plaats waar de nieuwe gootsteen komt.... het afwerken wordt nadien wel door een stielman gedaan, maar dat wil dan ook zeggen dat alles klaar moet staan tegen de datum waarop die komt...

Zie je het scenario al voor je ???  Bart laat zijn ouders niet in de steek, maar het zou namiddag worden... Om 16 uur telefoneerde ik hem, nadat Anny al zeven keer had gezegd dat hij het vergeten zou zijn... Nee, Pa, ik kom wel, maar het zal wel 17.30 à 18 uur worden... Ik heb dan maar mijn avondeten genut, voor hij kwam, anders zou ik weer veel te laat mijn pillen pakken, en dan zou ik weer een halve nacht...

Enfin, om een lang verhaal kort te maken, de aquarium is gepoetst, de filters zijn gereinigd, de pompen gekuist en we hebben zo'n driehonderd liter (van de 800) vervangen door vers water... En het ging vlug, veel vlugger dan met Anny, want Bart heeft het water afgezogen en de ruiten gepoetst, terwijl ik de filterpompen kon reinigen en de filters.... Dingen die ik anders alleen doe...

Op die manier is een aquarium nog minder werk dan anders... Alleen, je doet het niet wanneer je dat wilt, je hebt hulp van "buitenaf" nodig... (Nu ja, je zoon buitenaf gaan noemen is ook niet correct...).

Vanmorgen zwommen de vissen vrolijk rond, in helder water, met veel zuurstof, dank u wel zeuneke !

Ik ben heel blij, heel dankbaar, maar die afhankelijkheid... dat ligt een mens niet zo. Anny heeft weer heel veel pijn.
djudedju

tot de volgende ?

't Regent

't Is weer eens weekend EN slecht weer ! Soms heb je de indruk dat ze hierboven het er om doen ! Niet dat het nooit slecht weer is op andere dagen, maar nogal dikwijls is het in de week goed of behoorlijk weer, en in het weekend, als de moede mens eens rustig wil gaan wandelen in de de natuur om te ontstressen, lap, daar regent het weer !

Ik weet wel, ik moet daar niet mee zitten, bij mij zijn er zeven zaterdagen in de week, heb ik eindeloos vakantie, maar ik denk op mijn medemens, en ik herinner me nog hoe frustrerend dat weer dan kan zijn ! Je nodigt vrienden uit voor een BBQ'tje, en lap, daar is de regen.
En BBQ binnen opeten is niet hetzelfde ! Bovendien is een van de prettige dingen aan BBQ dat je als "kok" toch midden in het gebeuren van de feestelijkheden zit, en niet ver weg in de achterkeuken.

Nee, voor mij mag ieder weekend bestaan uit mooi weer. Is het niet voor mij, dan voor de rest van de wereld.
En als het dan voor de natuur moet regenen, kan dat niet 's nachts ? Dan stoor je het minste aantal mensjes.

Ach, 't is al weer gedaan met regenen. Pff ! 't zand is nog niet eens geblust.  (Gekke zegswijze ! Precies of zand brandt ! - Hé, ja ! Als het echt warm en zonnig is, dan zie je de strandgangers soms op de tenen rondhippen, omdat het zand zo heet is !!!)

Wat voor weer het ook is, mij kan het eigenlijk niet veel schelen, we kunnen toch niet buiten. Anny zit nog steeds met die pijn. Gisteren was het precies een ietsje beter, maar vanmorgen is het weer slechter - Misschien is dat ook regengevoelig, zoals zo veel pijnen en pijntjes ? Maar voor ons dus geen rommelmarkt meer... Hopelijk voorlopig. En is het een blijvend iets, dat ze dat niet meer zou aankunnen, dan moeten we zoeken naar een nieuwe "hobby" voor ons twee.

Weet je, het kan gek klinken, maar ook daarin zijn we ouderwets !
We zijn bijna 47 jaren gehuwd, en ik kan me echt niet herinneren dat er veel dingen waren die we niet samen deden. Zelfs toen ik begon met het liefhebberen in het kweken van vogels, deed ze mee, en na een paar seizoenen hadden we beiden ons eigen stamnummer en onze eigen ringen waarmee we de vogels ringden... Soms zaten er in één nest vogeltjes met ringen van Anny en ringen van mij... Als ik nu om me heen kijk, naar de jongere generatie, dan zie ik dat man en vrouw elk hun hobby hebben, elk hun gang gaan. Dat alles samen is geen must meer !

Voor ons is het natuurlijk.
Ik kan me niet inbeelden dat ik alleen naar een rommelmarkt zou gaan... Ik zou me niet echt gelukkig voelen, ik zou ze missen.
We zijn twee zielen in één zak.
Nu is dat niet meer zo bij de jongere generatie. Nee, ik zeg niet dat ik dat beter of slechter vind, ik ken heel wat gelukkige gezinnen die perfect functioneren op die manier.
Je kunt zeggen: je gaat toch alleen vissen ? Eigenlijk niet... Of ik ga met Luc of met meerdere vrienden samen, en als ik alleen ga, dan ga ik niet alleen, dan gaat Anny mee, om ook eens te genieten van de natuur en de rust.

We zijn zo verbonden, dat we een zin niet eens moeten uitspreken, een half woord is genoeg om te weten wat er komen gaat. Nu Anny daar zit te zitten, mis ik zelf haar gewone bewegen door het huis.
God, wat zijn we met elkaar vergroeid !
djudedju

tot de volgende ?

Asjemenou

Als we met zijn allen een Green Evelien worden, dan hebben we meteen een heleboel stappen gezet naar de redding van de aarde...
Ik hoor je al denken: "Daar is ie weer, met zijn Green Evelien !" Misschien denk je zelfs aan buitenechtelijke relaties en dergelijke, maar wees gerust, het brave mens woont zo ver van hier, dat die kans niet bestaande is.

Eigenlijk is het heel simpel wat die groene Evelien doet, ze zorgt er voor dat ze geen of bijna geen afval heeft (zo'n halve zak per jaar...)

Maar om dat te doen, moet je heel wat stappen zetten, en dat heel bewust doen, en oproeien tegen de stroom in. Daar heb ik een enorme bewondering voor ! En ik besef dat we broodnodig die richting uit moeten, willen we eindelijk een halt toeroepen aan de verkwisting en het in ijltempo uitputten van de wereldbol.

Misschien denk je dat het ondoenbaar is, maar zij bewijst het tegendeel. Oh ja, dat kost een inspanning ! Maar zij weet haar streven héél ver door te trekken, veel verder dan ik wellicht ook maar zou kunnen. Maar als we met zijn allen enkele stappen zetten om bewuster te gaan leven, dan zijn we al een heel stuk op de goede weg. Gisteren las ik dat wij Vlamingen, zowat de grootste vervuilers zijn van Europa... De Walen zijn een stuk beter dan wij zijn.

Ieder Vlaming heeft een ecologische voetafdruk van 9.6 hectare ! Met andere woorden we verbruiken verschrikkelijk veel meer dan mogelijk is ! We overschrijden ieder logica.
Maar ik smeek je, om gewoon even de moeite te doen om Green Evelien even te Google'n, en eens te lezen en te kijken naar de filmpjes over hoe zij afval weet te vermijden, en vervuiling weet te verminderen.
Ik kan je niet dwingen, dat wil ik ook niet, want dan doe je het zeker niet, maar doe het eens, echt, het loont de moeite !

Zij is niet de enige, als ze je nieuwsgierig maakt, dan zal je zien dat je nog heel wat meer van die acties en initiatieven vindt ! En wie weet zitten er dan dingen bij waarvan je denkt: "Dat kan ik ook doen, dat is geen moeite, en het is inderdaad minder belastend voor mijn afvalemmer... en mijn portemonnaie !"

Waarom ik zo hamer op al die dingen? Heel gewoon, als je gewoon kijkt naar wat er aan het gebeuren is, dan kan het niet anders, of je moet vaststellen dat in ijltempo de wereld aan het kapotmaken zijn. We moeten dringend anders gaan leven (Dat was de oude naam van Groen !)... Ik moet eerlijk zijn, ik hoorde toen bij diegenen die Groen heel stilletjes naar de verdoemenis wensten... En nog steeds voel ik me niet gelukkig met sommige dingen die ze propageren, maar wat betreft het echt bewust gaan leven, daar heb ik me steeds mee verwant gevoeld.

Misschien komt dat doordat ik die andere manier van leven nog heb gekend als zijnde gewoon. Dat het nu niet meer gewoon is, dat hebben ze ons ingestampt ! Wij hebben geweten dat bakeliet de enige kunststof was in onze wereld, maar buiten de telefoon en een asbak met reclame er op, had de kunststof helemaal geen impact op ons leven. Maar dan kwamen in ijltempo al die andere kunststoffen op, en we moesten en zouden ze gebruiken ! Waar we ook gingen, we kregen van alles en nog wat in plastic verpakt tegen, tot op het moment dat we nu eigenlijk niet goed meer weten hoe we die plastic kunnen vermijden !

Geef toe, soms zijn die zakken ook best mooi !

Als je, omwille van de plastic-verpakking verkiest van naar de beenhouwer te gaan om je 100 grammetjes salami, dan krijg je dat in een net papiertje... Papiertje ? Al eens goed bekeken ? Dat spul is gevoerd met een velletje...plastic !
Doe eens de test, en kijk eens naar wat je eet op een dag, en tel al de verpakkingen in kunststog eens bij elkaar... Dat is schrikken hé !
Nee, ik wil nu niet meteen het plastic en de kunststoffen bannen... Het zijn prachtige uitvindingen, die het ons heel wat makkelijker maken... als we het alleen gebruiken voor die dingen waarbij het echt nuttig is. Ik weet niet wat het meest vervuilend is, een verzinkte emmer of een emmer in plastic, maar die in plastic is heel wat lichter, handiger en roest niet na een tijdje...

En die handige boodschappentassen voor herhaald gebruik zijn ook handiger dan de oude kaba die ik ons moeder zag gebruiken...
Het is gewoon een kwestie van redeneren en bewust gebruiken.
Een van de winkels waar ik telkens weer een plastic tasje krijg, is de apotheek... Ik ga proberen er meer op te denken om een eigen tas mee te nemen.

Want veelal is dat het moeilijkste... Er aan denken ! Als ik terugdenk aan vroeger, dan was het ondenkbaar dat ons moeder boodschappen zou gaan doen zonder boodschappentas(sen) mee te nemen !! Wij denken daar niet meer aan, wij hebben dat automatisme niet meer, wij krijgen toch zo'n nette plastic zak cadeau... En krijgen we hem niet meer, dan hebben we er eentje voor een paar cent. Of we doen alles in de winkelkar en rijden daarmee tot aan onze wagen... De wagen ! Dan moet je niet dragen ! De wagen, want alle grote warenhuizen liggen buiten de woonzone !

In heel Mater is er geen een winkel meer ! En zo zijn er wellicht veel dorpen... En dus veel auto's die naar de warenhuizen rijden, moeten rijden... En dan mag men op TV al zeggen dat 5 km op wandelafstand is... dat is meer dan een uur stappen... In het terugkeren met twee zware kabas...
djudedju

tot de volgende ?

Malaise in de Delhaize

Ik ben geen klant in Delhaize, nooit geweest trouwens. Niet dat ik er nooit binnen stapte, maar het bleef bij heel occasioneel, of voor een bepaald product dat ik op een ander niet vond...
Nee, ik had en heb niets tegen Delhaize, maar ik hield niet van de winkel op zich, en ik vond het er duur. Duur in vergelijking met andere winkels.
Wellicht zou ik wel klant geweest zijn bij Delhaize, was de winkel hier om de hoek geweest, en ware het daar winkelen dan weer besparend geweest inzake gebruik van de auto.

Ik weet, deze opmerkingen hebben niets en alles te maken met de malaise in de Delhaize...

De winkelketen ziet zijn winst smelten, en een bedrijf ziet minder winst als een verlies.
Wij, gewone kleine mensjes, redeneren anders. Als ik iedere maand 100 euro kan sparen, dan is dat mijn winst. Als ik in een maand maar 50 euro kan sparen, dan heb ik nog steeds gespaard, dan heb ik nog steeds "over", dan heb ik nog steeds winst.
Wij zien dat niet als een verlies van 50 euro, wij zien dat als iets minder over hebben.
Wij zien dat als een bewijs dat wij nog steeds ons inkomen goed beheren en er in slagen wat opzij te leggen.
Mochten wij eens een maand tekort hebben, en wat moeten afhalen van ons gespaarde geld, dan zouden wij ofwel gaan denken over besparen in onze manier van leven, of wij zouden beseffen dat het een eenmalige kost betreft, die geen afbreuk doet aan ons beleid.

De ondernemer ziet dat dus helemaal anders !

Volgens de ondernemer is de reactie van het bestuur van Delhaize volstrekt logisch, volgens de werknemers is het volkomen absurd. Beiden hebben gelijk - van hun standpunt uit.

In onze wereld, met sociaal overleg en sociale vrede wordt er nu onderhandeld, en zal men pogen tot een vergelijk te komen, wat eigenlijk geen van beide partijen bevredigt, maar wat beiden aanvaarden als zijnde verdraaglijk. Dat is - tot op heden - de normale werkwijze in ons land, waar dank zij dit systeem globaal gezien een systeem is die werkt. Werkt in de zin dat beide partijen het aannemen. We krijgen (hebben!) nu echter in ons Vlaanderland een "centrumrechtse" regering, en niemand weet wat dezen zullen doen met het bestaande systeem. In ieder geval spreekt men van een beleid dat veel meer ten faveure zou zijn van de ondernemer, dan wel van de werknemer.

De motieven om de ondernemingen te steunen zijn makkelijk te begrijpen en duidelijk: het zijn de ondernemingen die zorgen dat de werknemers werk hebben, en dus moet de ondernemer gesteund worden om dit te kunnen waar maken. Dit klinkt heel duidelijk en heel logisch... Maar is het dat ook ?

We mogen niet vergeten wat we hierboven hebben geschreven en kunnen vaststellen: de ondernemer ziet minder winst als verlies.

Met andere woorden, als de ondernemer door de internationale economie wat onder druk staat, dan zal zijn eerste bekommernis niet zijn de tewerkstelling te vrijwaren, maar zijn winst te verhogen eventueel te consolideren.

Met andere woorden, wat men cadeau doet aan het bedrijfsleven gaat niet de facto naar tewerkstelling, maar naar middelen om de winst te verhogen. (En dat kan dus net een het aanschaffen zijn van een systeem waarbij men met minder personeel kan werken !).

Het meest logische systeem om de ondernemer te belonen en te bekomen dat dit invloed heeft op de tewerkstelling, is het verbinden van die twee als voorwaarde voor de steun. Met andere woorden: een ondernemer moet bewijzen dat hij de gedeeltelijke werkloosheid in zijn bedrijf kan verminderen, of dat hij meer personen kan tewerkstellen, en pas dan kan hij daartoe steun krijgen.

Maar dat is helemaal niet zo makkelijk ...
Wie zal zeggen dat de werkloosheid is verminderd door de inspanning van de ondernemer of door een plotse hausse van de vraag? En hoe bewijs je dat?

De werkloze wordt momenteel geviseerd als zijnde de profiteur, hij die niet wil werken, die niet zoekt om te werken... Maar eigenlijk zou je net zo makkelijk de zwarte piet kunnen doorschuiven naar de werkgever ! Neem nu het geval Delhaize... Een bedrijf dat nog steeds winst maakt, en toch overgaat tot een massa afdankingen en sluitingen van 14 winkels... Is dat sociaal? Is het veroorzaken van duidelijk onnodige werklozen niet meer dan asociaal ? Is niet de werkgever de schuldige in plaats van de werkloze ?

Je ziet, het is makkelijk om te oordelen over anderen...
...en we doen dat zo makkelijk !
En als je dat doet heb je steeds het gelijk - UW gelijk - aan je kant. En al wie naar je luistert is gewoonlijk iemand die dezelfde of ongeveer dezelfde manier van denken heeft, en je dus steunt in je overtuiging. En is er eens een ander, dan is dat een domme kloot, een oen, een betweter.

En ik ? Ik denk dat we eigenlijk heel het economisch bestel in vraag moeten gaan stellen, dat we heel snel gaan moeten overgaan tot een systeem waarbij de wereld niet onleefbaar maken. Maar dat is weer een heel andere discussie, die nog veel meer zal ingrijpen in het maatschappelijke bestel, maar onafwendbaar komt. Meer zelfs, als we het niet doen voor het niet anders meer kan, dan zullen we hopeloos te laat zijn...

tot de volgende (en je weet dat dit misschien niet meer iedere dag is...) Mijn dochter is thuis, nog lang niet hersteld, en haar ziekte zou wellicht te danken zijn aan een medische fout (zei een arts... !), Moeder, de vrouw heeft nog steeds verschrikkelijk veel pijn.

De tuin van Toon en creatief bezig zijn.

Voila, gisteren is ook weer voorbij (anders zou het geen gisteren zijn, maar vandaag) ...
Gisteren was meer dan druk... Om 8 uur stonden ze hier al met drie man om de tuin eens grondig op te kuisen. Daar moet je nu en dan bij zijn, willen of niet, want die mensen willen duidelijke richtlijnen over het al dan niet behouden van sommige planten. Bovendien acht ik die mensen hoog, dus koffie zetten en hun van koffie voorzien, en iets dichter bij de middag van limonade. ("Geen bier !" is het voorschrift).
Ondertussen ook nog wat op de pc, wat zorgen voor Anny, alle materiaal in de auto zetten voor de crea- Ziekenzorg van de namiddag.
Maandag hadden we koude pasta gegeten, die Els ons had gebracht, en we hadden nog meer dan genoeg om daar nog eens van te eten, dus er moest niet gekookt worden. (Na deze maaltijd hadden we nog zoveel over, dat we de kippen geen kippenvoer meer hebben gegeven voor die dag... Els overschat ons eetvermogen schromelijk !)
's Middags waren de tuiniers ook al vertrokken, zodat ik na het eten toch een halfuurtje kon gaan liggen in de zetel... Dan naar de Crea...

Oh ja, de kikkervisjes in de vijver beginnen achterpootjes te krijgen ! (niet op deze foto te zien)

Gisteren hebben we dakpannen beschilderd, en bewerkt, zodat ze allen met één of twee van die mooie pannen naar huis konden, fier als een gieter, want iedereen heeft een echt mooi stukje weten te maken. Dank zij de vorige oefeningen in het schilderen, zijn ze al heel wat beter geworden, en weten al heel gauw wat ik bedoel als ik bepaalde technieken aan leer, en ze slagen er ook steeds beter in deze technieken correct toe te passen !
(Daar ben ik dan weer fier op)

De meeste van die pannen die je ziet, zijn nogal "plat", er zit geen leven in, de achtergronden zijn veel te egaal. Dank zij mijn uitleg hebben ze dit weten te vermijden, en hebben ze een achtergrond die "leeft" (hoe omschrijf je dat eigenlijk ?).

Gisteren is ook Veerle terug thuis gekomen van het ziekenhuis. Ze moet nog een hele periode revalideren en rusten, maar ze is toch terug thuis !!! Met Anny lijkt het me ook een ietsiepietsie beter te gaan. Ze heeft nog heel veel pijn, maar ik zie aan haar dat het toch ietsje beter is dan in het begin. Van af de middag is het echter weer om zeep, want dan wil ze weer meer doen dan ze eigenlijk kan, en ze is niet tegen te houden. Hopelijk zal de behandeling in de pijnkliniek soelaas brengen, want ze heeft het knap lastig met haar stil zitten.

Ik heb ook contact genomen met familiehulp, om iemand te krijgen die hier komt poetsen. Ik weet dat ze het daar al een hele tijd moeilijk mee heeft (om de living te dweilen, doet ze dat al in drie keer, met telkens een hele rustpauze er tussen - dat zal wellicht niet verbeterd zijn met die hernia's !)
Hopelijk krijgen we zo spoedig mogelijk hulp, want administratie...

Maar zo zijn we dus heel de tijd benomen met van alles en nog wat. Straks ga ik naast Anny zitten, met pen en papier in de hand, en zal ze mij dicteren wat ik allemaal moet gaan halen en in welke winkels. Gwendolyn gaat met me mee om me te helpen, want sommige dingen kan ik ook niet echt makkelijk aan.
Maar zoals je ziet, we redden het (nog)...

tot de volgende (wie weet wanneer)