progressief

Bijna iedere middag kijkt Anny naar "Blokken", de heruitzending van het populaire programma. Ze kijkt 's avonds naar andere dingen, en volgt Blokken en Thuis in uitgesteld relais.
Nu en dan zie ik daar ook iets van (ik ben gewoonlijk met andere dingen bezig), en nu en dan hoor ik iets...
Een tijdje geleden had Ben (Ik heb anders een hekel aan die man die vooral uitblinkt door een haast encyclopedische kennis van alle herbergen, café's en bistro's in Vlaanderen, maar van natuur geen iota kent) het over de progressieve taal die we gebruikten in de jaren '60 van de vorige eeuw, en hij noemde als voorbeeld de naam Michel, die dan plots Misjel werd...

Gek, maar ik was dat vergeten... Maar inderdaad, hij heeft gelijk, er is een tijd geweest dat er een ernstige poging was, ja, zelfs een modeverschijnsel, om de taal te schrijven zoals je hem uitsprak.
Dat ging heel ver, en soms moest je voor jezelf het woord bijna hardop gaan lezen, om te snappen waar over het ging.

En plots is dat verschijnsel weer weg gedeemsterd...
Waarom ? Waardoor ?
Ik heb er geen idee over... Het is gewoon verdwenen.
En toch vond ik toen dat het wel iets had, op voorwaarde uiteraard dat we met zijn allen dezelfde taal spraken, en vooral het op dezelfde manier uitspraken. En daar liep het uiteraard wel meer dan eens mank. Nederlanders leggen hun accenten veelal anders dan de Vlaming. (Er is meer dan een verschil in woordenschat, er is ook een verschil in uitspraak, en zelfs in betekenis van woorden)

Misschien ligt daar het verlies van die taal ?
En tog vond ik het wel amuuzant. (Mogt je denke dat ik "vond" daar met n tee hoorde te sjrijven, dan ben je mis, in de spreektaal hoor je duidelik vond-ik, dus met n dee.)
Oef, ik moest warempel eens nadenken hoe we toen wel eens schreven... Het was niet zomaar een taaltje, nee, het was ook een beetje symbolisch voor progressief, wat uitdagend en links...
Het was een beetje stampen tegen de goegemeente...

Het gekke was dat we dat nooit zo sterk door trokken als ik nu deed in het voorbeeld-zinnetje. Nee, we beperkten ons veelal tot enkele woorden in een zin. De n voor een bijvoorbeeld, werd zelden gebruikt, tenzij met een ' voor de n, een beetje braafjes aanduidend dat daar ee was weg gelaten. Het was dus niet helemaal consequent. Maar ergens blijft er toch iets hangen van toen, want ik schreef bijna konsekwent, en dat is geen correct (korrekt) taalgebruik, ook al kom je het frequent tegen.

Ik vermoed dat de sms-taal, die de jongeren gebruiken, ook wel een beetje zal blijven hangen, en dan weer verdwijnen, met ergens hier en daar wat vage resten.

Het behoort tot het leven van de taal.
Net zoals het opnemen van vreemde woorden, gekke afkortingen die tot taal worden... Er is geen kat die nog spreekt van een televisietoestel, of van Global Position System, of van Global System for Mobile Communications...

Veelal zijn we zelfs de betekenis van de letterwoorden vergeten.
Taal is een levend ding...
Ik stel het me voor als een boom... We zien de stam, de takken en de bladeren, maar eigenlijk leeft het dank zij het feit dat het wortelgestel wroet en zoekt naar voeding en water. Nu en dan raakt een haarworteltje in een haarscheurtje van een rotssteen... De boom groeit, het worteltje ook. Nu kunnen er twee dingen gebeuren: of het haarworteltje wordt geblokkeerd of het slaagt er in de rotsblok te doen splijten, zodat het verder kan groeien. Op die manier zorgt de natuur er voor dat bergen geslecht worden, en dat het landschap evolueert. Zo zorgt ook de taal ervoor dat de taal evolueert naar een meer publiek bezit. Wat eerst een haarworteltje was, een woordje enkel en alleen in gebruik in een bepaald midden, evolueert het naar een woord dat algemeen wordt...

Ach, waar zelfs een Ben Crabbé slaagt om mij te doen denken aan taal... daar moet iets mis zijn met me.
djudedju

tot de volgende ?

Van 't een naar 't ander

A statue of Ganesha. (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren was het weer "boodschappendag"...
Maar nu eens niet boodschappen in de gewone zin van het woord...
Op de rommelmarkt zie ik regelmatig een handelaar in kunst, of moet ik zeggen Kunst ? De man heeft iedere keer weer heel mooie werken bij, soms van heel gerenommeerde kunstenaars, aan betaalbare prijzen. Voor mij is dat genoeg om regelmatig bij hem halt te houden en te genieten van al dat moois. Ik heb er nog nooit een kunstwerk gekocht, gewoon omdat ik geen plaats heb om ze te hangen. En omdat ik al genoeg verzamel, zonder dat ik daar aan begin.
Maar nu en dan heeft de man in kwestie ook wat andere dingen bij, en zo kocht ik bij hem een mooie Ganesha, waar onze Bart meteen van weg was. Dus vroeg ik of de man nog aan zo'n beeld zou geraken. Hij dacht dat hij er nog een in zijn magazijn had staan, en ik moest mijn telefoonnummer maar eens geven, dan zou hij mij bellen als hij het gevonden had...
Maanden gingen voorbij, en iedere keer ik de man zag appelleerde ik hem, of hij zelf zichzelf aan de Ganesha, maar blijkbaar is zijn magazijn zo opgestapeld, dat het niet evident is daar één Ganesha tussen te ontdekken. (De goden zijn ook niet meer wat ze waren)

Maar vorige week kreeg ik een telefoontje, en als ik wou, dan moest ik maar eens bij hem thuis komen, dan kon ik eens wat mooie werken zien... Een afspraak was vlug gemaakt, en dus reden we gisteren naar Jos... Ik heb er inderdaad prachtige werken gezien, maar echt verliefd was ik op een werk van Debruycker... een prachtige tekening...

Ik heb nu dus een Ganesha voor Bart... Maar terwijl we daar wat zaten te keuvelen bij de koffie, vertelde hij me dat zijn broer een winkel had waar je zeer voordelig ondergoed, BH's, bikini's, handdoeken, zakdoeken en dergelijke kunt kopen. En misschien was dat wel een tip voor Ziekenzorg, goedkope prijzen voor de tombola. Ik kreeg meteen een uurwerk en een mooi koperen Boeddhabeeldje voor ziekenzorg mee ook...

Dus wij dan naar die winkel... Anny kocht er wat broekjes en onderhemdjes, en het is er inderdaad goedkoop.

Nu we zo ver waren, dacht ik dat we niet ver konden zijn van die aquariumwinkel in Astene (Deinze), dus konden we best meteen ook daar eens gaan loeren. Het is een mooie grote winkel, en het was inderdaad helemaal niet ver weg van de vorige winkel, en bovendien op de weg naar huis... Wat wil je meer.

En zo was onze dag weer meteen gevuld... Met zo maar wat rondtoeren en wat inkopen.

En weet je, het was gezellig, zo met z'n tweetjes van het een naar het ander, zonder je op te jagen, zonder moeten, zo maar omdat we het plezant vonden.

En waar ik gewoonlijk heel onbegrijpend kijk als ik dames hoor praten over shoppen, moet ik zeggen dat dit me wel bevallen is, en eigenlijk is dit toch wel dichte familie van shoppen.

Gisterenavond zaten we alle twee, moe maar voldaan (we zijn veel vlugger moe dan vroeger!) in de zetel. Anny keek naar de TV en ik las in het maandblad van Okra, en zat het kruiswoordraadsel en de sudoku op te lossen, nu en dan eens een blik werpend op de TV, als er iets mijn aandacht trok.

En rond 9 uur zaten we al weer in bed...
einde van een mooie dag.
Nee, eigenlijk niets speciaals, zomaar gezellig samen.

tot de volgende ?

Vorstgevoelig

In mijn tuin staan enkele bloemen, die vorstgevoelig zijn, al net boven de grond piepen.
Ik heb geïnformeerd, de kans dat een of andere koning mijn tuin bezoekt is uiterst klein.
Dus: geen probleem.

Stom mopje. Ouder dan de piramides van Gizeh.
Maar deze morgen was mijn tuin wel wit berijmd. (Ik kon de verzen haast niet lezen, wie schrijft er nu met witte inkt?)
Weer zo'n stom mopje.
Maar serieus, ik ben de tuin ingewandeld om te zien hoe de plantjes er bij stonden, maar op de gevoeligste plantjes zag ik geen rijm, en de plantjes stonden vrolijk rechtop, dus het gaat wel meevallen. Nochtans had de weerman van dienst geen vorst voorspeld ! (Zegt Anny - want ik heb het weerbericht gemist)...

Herinner jij je nog de tijd dat de wereld vol liep met kleinkunstenaars, met mensen die liedjes zongen met beklijvende teksten, of die humor brachten die helemaal niet kwetsend was, voor niemand, maar die echt leuk was. Er waren er bij, die hun humor baseerden op woordspelletjes, zoals ik er hierboven enkele debiteerde... Plots was die mode voorbij, en er bleven er maar enkele over, die stug volhielden en volhouden op deze zo eenzame weg in de kunst.

Ik hou er wel van. Wellicht omdat ik groot gebracht werd, midden in de periode van hoogconjunctuur van die kleinkunst.
En omdat ik nu eenmaal van woordspelletjes hou en van mooie zinnige teksten. Dit lijkt een tegenspraak, maar dat is het niet voor wie verslingerd is op die zaken.

Het mooiste van de kleinkunst was wellicht dat er eigenlijk geen regels waren. Er heerste een perfecte vrijheid, die alleen beknot kon worden door het feit van geldgebrek door te weinig succes. En wellicht is een groot gedeelte van die mensen ook net daardoor van het podium verdwenen. Vlaams en Nederlands is voor een woordkunstenaar maar een heel kleine vijver om op te gaan vissen... Maar we zien ook die kleinkunst grotendeels verdwijnen in het Engels en het Frans (en wellicht ook in andere talen waarvan ik niet eens weet of er daar ook een vorm van kleinkunst was).

Het heeft dus wellicht ook met mode te zien, of met TV... Want kleinkunst is niet echt iets waarmee je veel kijkers lokt. (Een Toon Hermans en dergelijke uitgezonderd, maar we praatten dan ook maar over één show per jaar als maximum)

Ook niet iedereen hield van die vorm van humor. Heel wat mensen vinden het geen humor als ze er even moeten bij nadenken. Voor hen is humor pas leuk als de lol je zo in het gezicht slaat. Zelfs een Toon Hermans kende heel wat mensen die hem niet plezant vonden... Zijn uitgesponnen woordenspel over een gehaktbal op het galabal... Ik lag dubbel, maar anderen vonden het maar niets.

En probeer maar eens uit te leggen waarom het lollig is !
De meeste humor die je dagdagelijks tegenkomt is eigenlijk leedvermaak. Vermaak met het leed van anderen. We doen het allemaal, als er iemand valt, dan lachen we eerst, en gaan pas dan vragen of hij zich geen pijn heeft gedaan... De visuele humor van een Charlie Chaplin is duidelijk geënt op leedvermaak, plus een snuifje uit de onverwachte hoek. Je ziet een open put, je ziet een man er naar toestappen, je lacht al bij voorbaat, en dan stapt de man op zij voor de put en glijdt uit over een bananenschil...

Humor... Je hebt het in ontelbare vormen. Een van de soorten humor waar ik niet van hou, is racisme. Ik kan het idee niet verdragen dat mensen lachen met andere mensen omwille van huidskleur of uiterlijk. Het is louter toeval dat wij in die ene groep zitten, voor hetzelfde geld zaten wij in die andere groep, waren wij de mensen met een iets donkerder huid. Ook taal: ik woon hier op een boogscheut van de taalgrens. Enkele kilometer verder en ik ben een Waal. Je kunt aan niets zien dat je in een andere regio zit. De koeien zijn hetzelfde, het gras is er even groen, maar de mensen zijn er blijkbaar anders. Als we de politici en de flauwe mopjes mogen geloven. Ik ga vaak naar rommelmarkten in Wallonië... En ik moet vaststellen dat de Walen inderdaad anders zijn: ze zijn vriendelijker, gedienstiger, hangen meer aan elkaar, bij de dorpskermis komt werkelijk iedereen af om samen feest te maken... Soms wou ik dat ik Waal was !

Maar hier mag ik dat niet zeggen, zelfs niet denken, want hier moet je zeggen dat die Walen profiteurs zijn die leven op ons zweet.
Ik heb al van hun brood geproefd, en het smaakt helemaal niet naar Vlaams zweet...

Kijk, dat is voor mij dus geen humor ! Maar blijkbaar zijn er heel wat mensen die het doodleuk vinden om te lachen met huidskleur, met taal... Ik ben dus geen humorist.
Dat weet ik dus ook weer.

tot de volgende ?
Oh ja, normaliter zou je met een klikje Toon Hermans moeten zien en horen over het galabal... Ik hoop dat het gelukt is...

Oh bah Ma ! 't Is een barak !

Ja va, Pa na ma...
Speel jij ook soms van die idiote spelletjes ?
Soms doe je het wellicht ook wel eens onbewust, als je een woord grandioos verkeerd leest. Je voelt meestal dat het niet klopt, en gaat dan de zin herlezen...
En misschien hebben ze je ook al wel eens gevraagd een resem woorden te lezen die je op het verkeerde been moeten zetten:
Bietenveld
Tarweveld,
Roggeveld
Beneveld...
Of Hork, hork, hork, soep eet je met een ??? En dan zegt men veelal: Vork !

Ook afkortingen veranderen is leuk... Vroeger de Partij voor Vrijheid en Vooruitgang, PVV werd de Pest Voor Vlaanderen... En zo kun je er ongetwijfeld ook een resem opnoemen.

Vandaar mijn titel: Oh! bah, ma, 't is een barak !

Van mij mag iedereen hier op bezoek komen, maar den diene moet liefst niet te vaak komen! Heb je gezien wat een verkeerschaos dat met zich brengt ? Heb je gehoord wat ons dat zal kosten? Heb je ook je wenkbrauwen gefronst als je hoorde dat hij hier binnen 6 maand terug gaat staan?

djudedju

Als ik hem zie op TV, dan lijkt hij precies een mens als al de andere. Hier valt hij iet of wat uit de toon door zijn kleurtje, maar zo lopen er hier ook al behoorlijk wat rond. Met andere woorden, ik zie niets speciaals aan hem! Het lijkt me gewoon een exemplaar van "De mens"...
Ik heb hem al, op TV, horen praten, zien drinken, zien eten... Nee, ik heb nog niet gezien of dat eten en drinken ook via de normale weg zijn lichaam verlaat (deftig uitgedrukt hé)(Dat uitdrukken is leuk!), maar ik heb geen enkele reden om te vermoeden dat dit bij hem anders zou zijn dan bij u of bij mij.

Oh ja, hij is president van de Joenaaithet steeds of ameurika... En dan?
Hier iets verder woont een flik, als die zijn hand omhoog steekt, dan stopt het verkeer !
Laat Obama maar zwaaien, aan de kant van de weg staan dan flikjes, die het verkeer aanmanen vlug door te rijden. Zo lelijk is hij nochtans niet, het lijkt best een gewone doorsnee mens.

De USA is het land van de vrijheid...
Oorspronkelijk woonden daar Indianen, de echte oorspronkelijke amerikanen. Er zijn er bijna geen meer over. Ze zijn allemaal uitgeroeid door wat we nu de Amerikanen noemen. Het kleine restje Indianen dat er nog is, vecht nog steeds wanhopig om een deel van wat ooit helemaal zijn koek was.

Die Amerikanen van nu, die voerden massaal slaven in uit Afrika, om het werk voor hen te doen, zodat zij van de Vrijheid van het Land van de Vrijheid konden genieten.

Op de lange duur kon men het niet meer aanzien, en kwamen er steeds meer mensen op tegen de slavernij, en men schafte de slavernij af. Het werd daardoor niet beter voor die ex-slaven... Soms werd het daardoor eigenlijk erger, en ze werden steevast behandeld als een minderwaardige soort.

Het duurde heel lang vooraleer ze min of meer echt Amerikaan werden, volwaardig, evenwaardig en genietend van de Vrijheid. (Om die Vrijheid uit te kunnen oefenen gebruiken ze nu veelal de hispaniola's  als "huisbedienden"...)

En nu voor het eerst is er zelfs zo'n Zwarte president van het land van de vrijheid.
Joepie, leve de vrijheid !
Als hij hier is, mag ik niet rijden waar ik wil, niet gaan en staan waar ik wil, allemaal voor de Vrijheid. Zijn Vrijheid, niet de mijne en niet die van de echte oorspronkelijke Amerikanen en niet van de Hispaniola's...

Ach, vrijheid... Een begrip die heel moeilijk is te omschrijven. Een heel vaag begrip ook. Wij leven hier ook in vrijheid. Als we alle wetten, wetjes, KB's en GAS-boetes respecteren, en ons gedragen zoals de anderen het willen.
Mijn kleinkinderen mogen niet meer het bos in gaan en een tak afsnijden van een boom, om een boog te maken. Ik mag niet met een katapult schieten, tenzij het is om lokspijs te schieten naar mijn dobber als ik aan het vissen ben. ...
Ik mag met de fiets niet meer dan 30 km /uur rijden op de landwegen (Op de waterwegen lukt het toch zeker niet)...
Ik moet stoppen voor het rood licht, maar mag er wel door als een flik het mij oplegt, want een flik staat boven het rode licht, en ik, ik sta er dus onder.
Onder een stomme paal met drie lichtjes.
djudedju

Vrijheid ?

tot de volgende ?

Kloteland

Pairi Daiza wil nu een geding inspannen (of heeft althans het bericht de wereld ingestuurd) tegen de Zoo en Planckendael...
In ons klotelandje zitten wij met klotesystemen, waardoor in Vlaanderen de Zoo en Planckendael

subsidies krijgen, en Pairi Daiza in Wallonië niet...
Als je het als één kloteland bekijkt, dan is dat niet eerlijk.
Als je verder en verder de weg opgaat van de splitsing dan is dat logisch. Maar nog steeds niet eerlijk.

Maar ik, ik krijg de seskes van al dat gezever.

Zowel de Zoo (met inbegrip van Planckendael) als Pairi Daiza

, zijn wat je kunt noemen "goede" dierentuinen.

Goede dierentuinen spannen zich in om te streven naar het behoud van diersoorten die in het wild dreigen te verdwijnen. Er zijn mensen die zeggen dat dierentuinen, hoe dan ook, gevangenissen zijn voor dieren, en dat men de inspanningen voor het behoud van de dieren moet doen in en op de normale plaatsen waar de dieren normaliter in het wild leven. Dat klinkt logisch, maar is het -helaas- niet meer ! In heel wat gebieden zijn zoveel dingen gebeurd, zijn zoveel uitheemse dieren en/of planten ingevoerd, zijn zoveel gebieden vernietigd door het winstbejag van de mens en/of door natuurlijke en/of semi-natuurlijke redenen, dat dit helaas niet meer kan. (Met semi-natuurlijke redenen bedoel ik bv aardverschuivingen die ontstaan door ontbossing door de mens. De aardverschuiving is een natuurlijk fenomeen, de ontbossing kan natuurlijk zijn (bosbranden bv) of door de mens...)

We zouden ook de vraag kunnen stellen of het überhaupt zin heeft diersoorten in stand te houden die geen enkel natuurlijk milieu meer ter beschikking hebben om ooit in terug te kunnen keren, maar dat is nog eens een andere discussie. (De hamvraag blijft: waar haalt de mens het recht om de aarde of delen ervan te vernietigen?)

Maar het is een feit dat er nu al diersoorten zijn, die niet meer zouden bestaan, mocht men in dierentuinen niet de soort in leven hebben gehouden. Ik vind dit iets positiefs. (De mens doet weinig positiefs op het gebied van de natuur!)

Maar hoe dan ook, ik beschouw in die zin dierentuinen als een positief iets.
Weliswaar een noodoplossing, maar dan toch een oplossing.

Organisaties die inspanningen doen om stukken natuur te vrijwaren, krijgen daarvoor in de meeste gevallen staatssteun. Denk aan het behoud van heide, van bossen en dergelijke. We kunnen ze meestal samenvoegen onder natuurgebieden. Naar mijn gevoel kun je het in stand houden van diersoorten op dezelfde manier bekijken, en dus zou je ze dan ook op dezelfde manier moeten subsidiëren !

Naar mijn gevoel is het natuurbehoud iets wat grensoverschrijdend moet kunnen !!!
De heide stopt niet aan de grens met Nederland, en het zou te gek zijn, mocht men daar anders gaan beheren dan in België (of omgekeerd). Als men de heide wil in stand houden, dan zegt de logica dat men daar één doelmatig beleid gezamenlijk moet uitwerken.

Ik kan me zelfs inbeelden dat er wel ergens natuurgebieden zijn, die over meer dan twee landen heen liggen ! Ook daar moet men gezamenlijk het beleid voeren.

Maar de werkelijkheid is - helaas - meestal anders !
Dus zou ik het dreigende geschil tussen Pairi Daiza en de Zoo willen gebruiken, om te pleiten voor een veel breder beheer van natuur en dier !
Men creëert zoveel mondiale instellingen, waarom zou men geen mondiale van de natuur en het dier creëren ? Op die manier zou men veel efficiënter kunnen werken, en zou men veel beter rekening kunnen houden met de mensen in en rond die gebieden. Ik kan me heel goed indenken dat wonen in een natuurgebied mooi is, maar economisch achterstand meebrengt. Dus moet men daar zorgen dat én de kool én de geit gespaard blijven, en dat men zorgt voor een economie die de natuur niet aantast en toch een goed leven waarborgt voor de mens. Anders kan het nooit lukken.

De logica zegt dus grensoverschrijdend werken... En dan gaan wij hier in ons klotelandje integendeel nog wat grenzen gaan bij maken.. Nog meer verdelen (en heersen, hé politici ????).
Kloteland.
Absurdistan.

djudedju

tot de volgende ?

Aalst ?

Gisteren zijn we naar de rommelmarkt geweest in Wieze, en om daar te geraken, rij ik naar Aalst, en net voor de stad links op, min of meer richting Dendermonde... Maar ik wil het hier niet hebben over de reisweg, maar over de weg naar Aalst...
In een ver verleden heb ik een tijdje gewerkt in Aalst, en dan reeds gezien hoe verschrikkelijk druk de weg (toen al) was van Oudenaarde naar Aalst.
Nu zijn ze van aan de Vijfhuizen tot Aalst al een hele tijd aan het werken, waardoor je enkele kilometers aan 30 moogt rijden... De zondag is dat geen probleem, maar in de week moet dat daar een ramp zijn !
Maar nu zijn ze ook nog eens werkzaamheden begonnen op de baan voor de Vijfhuizen... Ergens aan Burst wordt je van de baan afgevoerd (Omleiding), en mag je kilometers genieten van wegen en weggetjes die je nog nooit eerder hebt gezien...
Als ik die twee werken bij elkaar op tel, dan moet het rijden naar Aalst een massacre zijn !
Ik denk dat je beter de autosnelweg opgaat iets voor Gent, (E17) en dan op de verkeerswisselaar Brussel kiest en de afrit Aalst neemt, ook al heb je dikke kans dat de gewone file al voor Aalst begint...

Ik heb compassie met al die mensen die naar Aalst moeten...
En ik ben er quasi zeker van dat er links en rechts ook nog eens controle zal zijn op de snelheid... Op die omleiding aan Burst zitten heerlijke stukjes aan 50 en zelfs aan 30... Dat worden heerlijke dagen voor de flikken... en dagen waarop de werknemer zich weer zal zitten opjagen, en voor zijn ijver ook nog eens beloond wordt met een boete.
Nee, ik keur te snel rijden niet goed, maar soms zijn de omstandigheden zo, dat ik wel oor heb naar de verzachtende omstandigheden...

En dan is Aalst niet eens ver te noemen... Toch zou ik niemand aanraden het met de fiets te doen... Het verkeer is er veel te druk, op de meeste plaatsen is er geen fietspad (of een heel slecht !), en het voortdurend hijgend inademen van al die auto-dampen, is zeker geen goede zaak voor je gezondheid.

Het is een gekke wereld waarin we leven... Ik las dat de snelheid van de auto in Londen rond 1900 hoger lag dan de snelheid van de auto in Londen nu... Gewoon omdat het verkeer er zo druk is, dat het eigenlijk meer stilstaat dan vooruit gaat. Dat zal hier ook wel zo zijn, in onze steden. Waarom hebben we eigenlijk auto's die zo snel kunnen rijden? We mogen maximum 120 op de snelwegen. En in de steden is de maximumsnelheid 50 en zelfs veelal 30.
Maar op de tijdstippen waarop de meerderheid zich moet verplaatsen, kun je die snelheid niet eens halen...
En toch zijn er al die snelheidsovertredingen !
Dat komt omdat ons verkeer geen voortglijdende beweging is, maar een beweging in snokjes. Je kunt makkelijk twee, drie keer voor een en hetzelfde rood licht staan, vooraleer je eindelijk door kunt. Je gemiddelde snelheid daalt op die momenten bijna naar nul ! Maar eens je door dat groene licht ben geraakt, zie je al die wagens gas geven, om zo snel mogelijk weer in de file te kunnen staan voor het volgende verkeerslicht... In dat zo snel mogelijk krijg je dan een boete...

De roep naar openbaar vervoer, bussen, treinen... is een loze roep.
De kans dat je op een bus kunt stappen aan je deur en afstappen aan je werk is héél klein... Veelal moet je al een heel stuk stappen (neem toch je auto !) naar de bushalte. Met de bus naar het station. Uitstappen, station binnen stappen, naar het perron, wachten op de trein. Instappen, hopen op een zitplaats. Anders heel ongemakkelijk blijven rechtstaan en je vasthouden.
Uit de trein stappen, naar het metrostation wandelen. Wachten op de tram, je binnenwringen, of net voor je neus de deuren zien dichtgaan. Als je uitstapt wandelen naar je werk.
Dat is allemaal te doen...
Als je kunt rekenen op verbinding tussen de verschillende vervoersmiddelen,
Als je niet met een hele vracht papieren opgezadeld moet naar je werk gaan,
Als je niet met een groot en zwaar pak documenten van je werk naar X moet, dat ligt toch bijna op je weg...
Als er geen staking is bij trein of bus of metro (tram)...
Als...
Als je dan op de trein, met dat zware en ongemakkelijke pak ook nog eens jezelf moet rechthouden...

Er zijn duizend en één reden om met de auto te gaan.
Er zijn duizend en een reden om het openbaar vervoer aan te prijzen
Er is geen logica, noch in het een, noch in het andere...

Gaan wonen waar je werkt !
En je vrouw waar zij werkt ?
En de kinderen in de universiteitsstad op kot ?
En wie gaat dat allemaal betalen?

Weet je wat, neem de file, die komt er wel. Ooit.

tot de volgende ?

Onder moeders paraplu...

English: Sculpture Onder moeders paraplu, Wijchen (Gld, NL). Ed van Teeseling, artist, 1973. The title refers to a childrens song. (Photo credit: Wikipedia)

't Regent.
Gek hoe vlug regen vervelend is.
We hadden nu al een tijdje mooi weer, en nu plots is daar weer de drasj national... De regen die ons Belgen zo vertrouwd is.
En na een uur vind je dat het al wel weer mag stoppen.
En die er in staat houdt het wellicht geen uur uit.

En toch... Stel je voor dat we geen regen zouden hebben... Een droge verzandde wereld... Je moet eens kijken naar de beelden van de woestijnen... Als je een, twee, vijf foto's ziet, lijkt het nog mooi, omdat het iets anders is... Na de honderdste foto vind je het al knap vervelend. Troosteloos is misschien een passender woord.

Dan komen wij, ondanks onze regen, heel goed weg. We hebben, mede dank zij die regen, een weelderige plantengroei. Als ik aan het wieden ben, vind ik het soms veel te weelderig.

Maar 't regent dus...
Wat mij daar het meest aan tegensteekt, dat is het vlakke van de regen. Met dat vlakke bedoel ik dat je onder een grijze, wat donkere hemel de indruk krijgt dat alle diepte wat verdwenen is. Hoe minder licht, hoe minder schaduwen je hebt, en hoe kleiner de wereld lijkt te worden. En gek genoeg, na een regenbui, als de wolken verdwenen zijn, lijkt de wereld plots veel groter. Dat laatste effect is eigenlijk een slecht signaal ! Want het gaat hier niet alleen over de terugkeer van het licht, de helderheid komt vooral van het feit dat het meeste fijnstof uit de atmosfeer is weg gewassen.
Dat is nog een voordeel van regen...
Ik heb - in een ver verleden- heel wat kilometers gelopen, gejogd, en tijdens of vlak na de regen voel je duidelijk dat er meer zuurstof in de lucht schijnt te zitten.

Laat ons dus niet meteen gaan knorren op de regen...
Natuurlijk, 't mag niet te lang duren, of het is inderdaad vervelend...
En ik vermoed dat het vroeger nog veel vervelender moet zijn geweest dan nu.
Nu wordt je slechts nat van je huisdeur naar de wagen...
Vroeger deden we veel meer te voet of met de fiets... En ik bedoel niet het wielertoerisme... Want dat was er nog niet. Dat is er pas gekomen toen we al allemaal een auto hadden, en de behoefte voelden groeien om wat lichamelijke beweging te hebben.

Dat is ook iets geks... We doen alles om ons te kunnen verplaatsen met een auto, om een werk te hebben waar we niet veel zware lichamelijke arbeid moeten doen, waar we liefst niet in de regen moeten staan, waar we geen last hebben van het weer. (We zetten zelfs een airco in de wagen!)
En als we dat bereikt hebben, dan stellen we vast dat we ongezond bezig zijn, en dan gaan we dat herstellen met in het weekend, of na het werk, ons lichamelijk te gaan afjakkeren... We betalen daar zelfs voor, nadat we het zorgvuldig hebben geweerd uit ons beroepsleven.
Je moet eens nagaan hoe weinig van die fietsfanaten van het weekend, er in de week met de fiets naar het werk gaan, zelfs al ligt dat echt wel binnen het bereik...
En de bureelman  of -vrouw, kijkt heel verontwaardigd als hij of zij enkele pakken papier uit het magazijn moet halen ("Zijn daar geen arbeiders voor?)... Maar hij of zij gaan dan wel twee keer in de week naar de fitness met gewichten gaan zeulen.
Gek niet?

Er lijkt een reuzegroot verschil te zijn tussen stappen voor the fun, en stappen voor het werk.
En we vinden duizend en een reden uit waarom het echt niet praktisch mogelijk is om met de fiets naar het werk te gaan. (We moeten met een net pak aan de mensen ontvangen !)

Ach, denk niet dat ik je veroordeel, want dan zou ik ook mezelf moeten veroordelen ! Want ik deed net hetzelfde...
En het is pas, nu ik dat alles van op de zijlijn sta te bekijken, dat ik de werkelijkheid zo zie, en me verwonder over al die gekke dingen die we doen.
Maar ja niets is echt logisch...
En heus niet alleen bij de mens.

Kijk, als ik momenteel naar buiten kijk, naar mijn lindeboom, dan valt mij iets op... Er is wind. Maar hoe kan het dat enkele takken heen en weer zwaaien door die wind, terwijl er andere zijn, die volkomen roerloos daar naast staan te staan? Heb je daar al eens op gelet? Bizar.
De takken zijn nog steeds kaal, dus het is niet dat de ene tak de andere afschermt...
Er is zo veel wat ik niet snap.
Het wonder van het leven.
...
Of mijn eigen domheid?

tot de volgende ?