donderdag, december 12, 2013

Boodschappen

Vandaag was het groot alarm, we moesten naar Auchan, want de aperitief zonder alcohol was op !
Nu ja, dan maar naar La douce France... gaan winkelen.
Het was er verschrikkelijk druk ! De eindejaarsaankopen zijn duidelijk begonnen !
In heel die enorme winkel staat alles in het kader van de feesten. Gek genoeg zie je eigenlijk weinig het woord "Noël" (Kerstdag) vermeld. Le Nord de la France telt heel veel moslims onder haar bevolking, en wellicht vermijdt men bewust dat woord, om niemand voor het hoofd te stoten.

Ik heb daar geen problemen mee, maar toch voelt het een beetje onwennig aan. Wij zijn vergroeid met het kerstfeest. Bij ons thuis werd Nieuwjaar niet echt gevierd, HET eindejaarsfeest was voor ons Kerstdag.

Naar mijn gevoel zou dan ook Kerstdag- Noël moeten blijven staan, en voor mijn part mag men dan ook het suikerfeest in de kijker zetten, ik heb daar niets tegen. Verdraagzaamheid is niet het wegstoppen van alles wat zou kunnen aanstoot geven, verdraagzaamheid is net geen wrevel voelen voor wat de anderen doen of net niet doen !

Als de Moslim zijn suikerfeest viert, dan heb ik daar eerbied voor, als de jood een of ander feest heeft, wie ben ik om daar aanstoot aan te nemen, en waarom zouden zij dan aanstoot nemen aan de Christelijke feesten?

Verdraagzaamheid, dat is net het aanvaarden van de anderen, met hun eigenheid, hun religie, hun gewoonten en cultuur. Als we dat doen, dan is de inbreng van al die vreemde culturen een echte verrijking !

Als je krampachtig vasthoudt aan het idee dat zij zich maar moeten aanpassen, dan ben je verkeerd bezig. Als jij katholiek bent, en je buur is atheïst, dan heb je daar geen problemen mee. Als het echter een moslim is, dan wel? Dit is niet erg logisch ! Waar we wel mogen en kunnen op reageren, dat is op mensen die niet verdraagzaam zijn. En dat kan zijn dat die onverdraagzaamheid gevoed wordt door een religie. Dan is het duidelijk dat de religieuze leiders die op die manier de gelovigen indoctrineren, dat die verkeerd zijn. Maar de Islam heeft daar geen patent op ! Denk maar, om niet te ver achteruit te gaan, aan de situatie in Ierland tussen Katholieken en Protestanten, denk maar aan de kinderen in dat stuk van Nederland, waar men uit geloofsovertuiging die kinderen liever laat sterven dan hen te laten inenten, en op die manier ook andere kinderen bloot stelt aan gevaar. Denk maar aan de Jehova's die de bloedtransfusie afzweren... Dat zijn dingen waar ik het mee moeilijk heb. Dat zijn dingen waarbij men gezondheid-bedreigende zaken gaat prediken in een geloof, als zijnde Het geloof !

Dat is net niet verdraagzaam zijn, van uit een religie.
Momenteel zie en hoor ik dat velen het extremisme in het geloof van de Moslims aangrijpen, om alle moslims te betichten van dat extremisme !

Op die manier maak je dat er een hetze groeit tegen die groep, en krijg je een reactie binnen die groep die zich aangevallen voelt. Op die manier jaag je de ruzie hoger en hoger op.

Ik ga naar winkels van moslims, omdat ze daar producten hebben die ik nergens anders kan vinden, ik ga naar Auchan, waar heel veel moslims lopen en werken, en heb nog nooit ook maar één woord verkeerd gehoord. In tegendeel, iedereen helpt waar hij of zij helpen kan, en als ik de naam niet ken van wat ik zoek in het Frans, dan luisteren zij naar heel mijn exposé om het te beschrijven, en helpen me...

De wereld zou zo mooi zijn, mochten we allemaal zo redeneren !
Je lost geen haat op met haat.


tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

woensdag, december 11, 2013

Morgenstond heeft goud in de mond...

Deze morgen: een heerlijke wolkenloze hemel. In den Oost een geel oplichtende hemel, de rest van dat prachtige lichte blauwwit waar onze kunstenaars zo voor bewonderd worden.
De zon ?
Nog ergens achter de einder.
Anderhalf uur later: de zon is er nog niet.
Het wordt wel steeds lichter en lichter, maar de zon zit nog achter de einder.

Morgenstond... Ik heb altijd het idee gehad dat dit het moment was, waarop de zon boven de kim rijst... Dus ben ik nog steeds te vroeg op om te morgenstonden...
djudedju
Er klopt duidelijk iets niet met die spreekwoorden van ons.

Maar dit neemt niet weg, dat het heerlijk is te genieten van een wolkenloze hemel.
Van hier uit ziet het er wel koud uit. In de winter heeft een wolkenvrije hemel meteen een indruk van vrieskoude.

Vroeger... Heel lang geleden...
Ik lag nog in bed. Aan mijn voeten voelde ik de baksteen in bruin papier gewikkeld, nu koud. Gisterenavond had ons moeder die steen in de oven van de kachel gelegd, of op de kachelplaat, en als hij goed warm was, werd die steen dik in bruin papier gewikkeld, en tussen de lakens geschoven, zodat we warme voeten hadden. Nog een beetje slaperig kom ik uit bed, schuif het overgordijn een beetje aan de kant, en kijk naar de ijsbloemen op het raam. Ik ga er dichtbij staan en blaas met mijn warme adem gaten in de bloemenpracht.

NU...
Vanmorgen wordt ik wakker. Anny slaapt nog. Stilletjes sta ik op, het rolluik van de kamer naast ons omhoog getrokken, dan naar de kamer van Koen, rolluik omhoog, de radio aan, gezocht naar radio 2, me eens uitrekken, door het raam gekeken naar die wolkenloze hemel, vergeefs de zon zoekend. En beginnen turnen.

Vroeger...
Beneden hoor ik pa (of ma) met de pook koteren in de kachel. Als de asbak vol is, hoor ik hem of haar naar buiten trekken om de asla uit te gieten. Kolen op de kachel gieten, nog een schudden en de de schuif die de trek van de schoorsteen regelt open zetten. Ik mag naar beneden !

NU
Mijn turnoefeningen zijn gedaan. Twee meter verder wacht de badkamer op me. Bij het lawaai van het vullen van het glas water om mijn tanden te poetsen, hoor ik Anny opstaan en naar beneden gaan. Tegen dat ik gewassen ben, staat mijn fruitsapje, mijn yoghurt en een kop koffie op me te wachten. En  terwijl ik daarvan geniet, trekt Anny naar boven om zich te wassen en te kleden.

Vroeger
De koffie geurt al, en op tafel ligt een berg boterhammen en een pot confituur.
We eten eerst, en gaan dan pas, om beurt, ons wassen aan de pompsteen in de achterkeuken. Een badkamer is een ongekende luxe op dat moment. Iedere zaterdagavond is het wastijd. Ons moeder zet een grote zinken kuip midden de keuken neer, in de winter wordt het kacheltje duchtig opgestookt. Op de kachel en op het gasfornuis staat water te warmen, en een voor een gaan we de kuip in en wassen ons. Het is een familiaal gebeuren, we zijn dan ook nog heel klein, en uit het bad, afgedroogd en de pyjama aan, kruipen we bij vader op schoot, en is er de wekelijkse zangstonde. Als in de mei... 't Zijn weiden als wiegende zeeën, Omdat ik Vlaming ben...

Nu
De TV wordt aangezet, we kijken naar de herhaling van het laatavondnieuws, en dan naar het nieuws op de regionale zender. Ik slof nadien naar mijn computer, bekijk daar ook nog eens het nieuws, en start het bloggen.

Weet je wat er gebleven is ? De badkuip, met de volledige wasbeurt is nog steeds de zaterdagavond. Niet meer met zangstonde, niet meer in de keuken bij het ronkende kacheltje, maar in de badkamer, waar de radiator alles goed heeft opgewarmd. Nieuwe frisse pyjama aan, en naar bed. Nog wat liggen lezen... Slaapwel.

Het huis, het thuis is een ander begrip geworden...
Na de kindertijd, waar we als nummer drie van de hoop aan tafel zaten, gingen we naar een nieuw gezinnetje met op den duur zelf drie pagadders die de tafel vulden. En we zagen hen ook van de tafel verdwijnen, twee om zelf een gezin te stichten, een omdat hij overleed.
We hebben nu een veel te grote tafel, waar we samen maar een klein hoekje van vullen. We hebben altijd eten te veel, en de kippen kennen dan ook ons etensuur zo goed als wij het kennen.
We zeggen niet zo veel op een dag...
Na al die jaren weet je alles wat er is, komt en komen gaat.

Het leven schuift stilletjes voorbij.
In een stil gelukkig samenzijn.
Een blik, een glimlach, een kus voor het vertrek naar de academie, een slaapwel...
... en nu en dan een complimentje: het eten heeft me gesmaakt, 't was lekker.
Heel kleine dingen
... veel warmte.

en een tijd die steeds sneller lijkt voorbij te tikken.

tot de volgende ?

PS: de zon is er ! Ze staat nu zo ver naar het zuiden op, dat ik ze niet eens kan zien vanuit het raam aan de voorkant van het huis. Dat van opstaan in het Oosten ??? Dikke larie !

dinsdag, december 10, 2013

de autokeuring

Vanmorgen moest ik reeds vroeg in de garage zijn, om mijn wagen eerst helemaal na te kijken en bij te regelen, want ik moest naar de keuring.
In minder dan geen tijd was mijn wagen in orde, het was immers nog niet zo lang geleden dat ik een heel groot onderhoud had moeten laten doen, met onder meer een nieuwe distributieriem...
Vandaar reed ik naar de keuring, en zag dat er maar drie auto's voor me waren. Een boekje met Sudoku uitgehaald, en ik zat de tijd te verdrijven met het invullen van de rasters.

De wagen voor me reed binnen, boekje weg, gekeken of al mijn boorddocumenten er netjes en volledig klaarlagen (Nu moet je dus ook je verzekeringsbewijs voorleggen!).

Zoals ieder jaar vraag ik of ik uit mijn wagen mag, en of hij zelf het parcours van alle onderzoeken wilde rijden. Zoals gewoonlijk had de man geen bezwaar daar tegen, en ik stond er naast, de keuring te bekijken...

Ook dat ging heel vlug, en alles is in orde... Oef, weer goed voor een jaar !

Soms vervloeken we die autokeuring, maar eigenlijk is het toch wel een goed ding ! Op die manier weten we tenminste dat onze auto in orde is, en dat ook de andere auto's op de weg in orde zijn... Althans, als ze net als de modale Belg ieder jaar de keuring laten doen, en ze hun wagen in orde houden. Want het blijkt dat er telkens toch mensen zijn die zonder keuring en zonder verzekering de baan op rijden...

Ze brengen op die manier niet alleen zichzelf, maar ook de anderen in gevaar.
Deze mensen maken onder meer dat wij meer moeten betalen voor onze verzekering, want bij een ongeval met zo'n onverzekerde, is het de gemeenschappelijke kas die betaalt... Zij pogen wel de kosten te recupereren, maar doe maar eens een kei het vel af !

Ik ben in ieder geval weer met alles in regel...

Op de terugweg heb ik nog maar eens de tank gevuld, zodat ik weer een tijdje de baan op kan. Want voor mij, slecht te been, is mijn wagen inderdaad mijn vrijheid !

tot de volgende ?

maandag, december 09, 2013

Rouwkoffer

De dochter van een heel goede vriend, is initiatiefnemer bij het maken van wat ze een rouwkoffer noemt.
Een rouwkoffer is een doos, een koffer, waarin talrijke voorwerpen zitten, die een troost kunnen zijn bij rouw. Gaande van knuffels over boeken, en nog heel wat andere voorwerpen, die voor de rouwende een brug kunnen vormen naar troost.
Men heeft mij verzocht of ik niet een of enkele keien wou maken, met daarop een tekening of tekeningen, die op een of andere manier troost kunnen bieden.

Ik zit daar nu al weken mee in mijn maag.
En ik ga je zeggen waarom.

Helaas ben ik ook een van de mensen die getroffen werd door rouw, erge rouw. Men zegt dat er niets zwaarder is dan het verlies van een kind. Ik weet dat niet, maar ik weet wel dat het heel zwaar is.

Wij, mijn vrouw en ik hebben die rouw moeten doorstaan en verwerken.
Ik hoop nog steeds dat we het voor elkaar op de beste manier hebben gedaan, want zeker weet je dat niet. Bij ons is daar amper over gepraat. Er is ook weinig geweend, wel veel gezucht en veel getobd.
Wij hebben onze rouw in stilte verwerkt, gewoon bij elkaar zijn, nu en dan elkaars hand vastgrijpend als een steun die je aanbiedt aan de ander, of als een grijpen naar steun op de ergste momenten.

Ik ben een boekenlezer, maar ik heb geen boek opgezocht waar ik misschien troost zou in vinden. Ik heb integendeel boeken gelezen die me op heel andere dingen deden denken dan die rouw.
Voorheen was ik een lezer van de bijbel, uit overtuiging en als studie (ik las meerdere uitgaven en uitgaven van meerdere kerken, om te vergelijken en de waarheid te zoeken...).
Nu doe ik alleen nog een bijbel open om een citaat te zoeken.
Mijn geloof is zelfs geen familie meer van het geloof dat ik had. Dat we hadden, want ik zag, hoorde, voelde hetzelfde bij mijn vrouw.
Ik ben jaloers van de mensen die in het geloof troost vinden. Ik vond er alleen ontgoocheling en had totaal geen begrip waarvoor we dat verlies moesten lijden.
Ik blijf wel geloven in een opperwezen, maar het beeld van een "goede god" is helemaal verdwenen.

Het enige wat me in die rouwkoffer iets of wat aanspreekt is de knuffel. Niet het pluizige popje, maar het idee dat een warme knuffel voor elkaar, voor hen en van hen die je verdriet delen, dat zegt me wel iets.

Maar ik weet dat ons verwerkingsproces een strikt individueel iets is. En ik denk dat ieder verwerkingsproces op zich uniek is. Ik ken mensen die ook een kind verloren, en die jaren aan een stuk, dagdagelijks naar het kerkhof trekken om tegen hun kind te babbelen. Ons zegt dat kerkhof niets.

Ik ben er van overtuigd, dat de rouwkoffer een goed ding is, voor een deel mensen. Maar lang niet voor allen. Ik denk dat veel belangrijker dan de koffer op zich, het idee is dat er mensen met je begaan zijn. Ik denk dan ook dat veel belangrijker dan die voorwerpen, de aanwezigheid is van mensen die mee-leven. Die je hand vasthouden (letterlijk !!!), die je vastnemen, op je schouder kloppen. Bij ons liefst zonder woorden, een zuivere overdracht van gevoel, bij anderen wellicht met het geven van de kans om te praten, een luisterend oor bieden.

Ik moest geen kei in die koffer stoppen... ik moest er zelf kunnen in kruipen, om als het nodig is die hand te reiken, dat oor te bieden.

Maar ik ga een kei maken.
Een kei vol leven. Vol bloemen, vol leuke diertjes...
Want er blijft hoe dan ook leven.
Ook na het verlies.
... en ik wil een kei maken die je eventjes doet wegdenken van dat zware loden gewicht dat op je drukt. Ik wil een kei maken die je toont dat er steeds leven blijft...
We hoeven het verdriet niet te verdrukken, we moeten het een plaats geven, en het warm inkleden met alles wat we hebben aan goede, aan leuke herinneringen.
We moeten het verdriet inkleden in een mantel van leven.
Zoals die dode kei vol spetterende tekens van leven.

Zo wil ik, vanuit mijn verdriet, de hand reiken om hen terug naar het leven te brengen.
... en misschien, heel misschien, kun je deze tekst ook aan hen geven.
Iedereen verwerkt zijn verdriet.
Op zijn manier.
Maar we moeten terug naar het leven grijpen om het een plaats te geven. Om de overledene een plaats te geven midden in het leven !

tot de volgende ?

vrijdag, december 06, 2013

Nelson Mandela

“For use by white persons” – sign from the apa...
“For use by white persons” – sign from the apartheid era Español: “Sólo para blancos” – letrero de la era del apartheid (Photo credit: Wikipedia)
Als ik praat met mijn kleinkinderen, dan is het begrip Apartheid iets uit de schoolboeken...
Zo vlug gaat het allemaal. Voor ons is apartheid een heel concreet begrip, voor de jeugd is het al iets uit de geschiedenisboekjes.

Als we het geschiedkundig bekijken, dan moeten we terug naar de oprichting van een Nederlands haven aan de kaap... Dat gebied was toen alleen, heel dun bewoond door wat wij gemeenzaam hottentotten plegen te noemen (San en andere).
Vandaar dat je ook heel wat boeken vindt waarin je kunt lezen dat er in Zuid Afrika geen zwarten waren (bantoe-volkeren), op het moment dat de blanken er kwamen.
Hier en daar vind je ook een werk dat dit tegenspreekt, en stelt dat zelfs al in de beginperiode expedities van de blanken spraken over ontmoetingen met zwarten.
Als ik het zo allemaal eens nuchter bekijk, dan denk ik dat én de blanken, én de bantoe-volkeren zowat op hetzelfde ogenblik het gebied van de hottentotten hebben willen innemen. Beide volkeren deden aan een actieve expansie-politiek.

In heel veel gevallen leefden ze vreedzaam naast en zelfs door elkaar, maar nu en dan werd er gevochten. De grote oorlogen tussen blank en zwart kwamen er pas na een hele tijd.

De apartheid was er echter al veel vroeger !

De apartheid was "in den beginne" iets wat gebaseerd was op op de godsdienst van de blanken. Zij beschouwden de zwarten als de kinderen van Kaïn, die voor eeuwig gemerkt waren door de Heere...
Er was geen sprake van haat, maar het was zo, dat het een grote zonde was zich te vermengen met het volk van het kwaad. Als er al sprake was van haat, dan ging die haat in de eerste plaats naar de zondaars die gemeenschap hadden met zwarten, en naar de vruchten van die gemeenschap. Dit waren de oorspronkelijke kleurlingen, begrip dat pas later uitgebreid werd tot alle zwarten.

De apartheid was in origine niet een manier om de zwarten als minderen te beschouwen, maar een soort vrijwaren van het eigen ras. Men moest en zou vermenging van de rassen vermijden, want dat was het ultieme kwaad.

Toen er steeds meer zwarten kwamen, begon het systeem helemaal mank te lopen, en kwam er een situatie die steeds meer en meer scheef groeide. Er kwam een situatie waarbij de macht van nature uit naar de zwarten neigde, omdat ze gewoon veel talrijker waren, en een houding van de blanken die hun positie wilden behouden. Steeds meer kreeg dit het beeld van de blanke die zich superieur achtte, en steeds meer kwam er druk van de zwarte bevolking tegen dit machtsmisbruik.

Deze scheefgegroeide situatie is het beeld wat wij hebben als "apartheid". In origine was het niet zo bedoeld, en was het zeker niet bedoeld als een macht voor de blanken en onderdrukking van de zwarten. Men wilde gewoon de zaken netjes gescheiden houden.

Ook door culturele invloeden, werd het verschil steeds groter. De zwarten waren ongeschoold, en wat aan hun lot overgelaten, bleven ze dat grotendeels. Het waren de religieuzen van diverse kerken, die de zwarten toch scholing gaven. Dit maakte dat de zwarte bevolking zich nog meer bewust werd van de verschillen tussen blank en zwart.

De grootheid van een Nelson "Mandiba" Mandela, ligt niet in het feit dat hij een leider was van een politieke beweging der zwarten, zijn grootheid ligt in het feit dat, toen de zwarten niet meer tegen te houden waren, hij niet koos voor wraak, maar koos voor verzoening en samenwerking.

Dit was niet alleen groots, het was ook de meest wijze beslissing, en bijna de enige kans om het blanke kapitaal en de blanke knowhow binnen te houden !

Als we hem niet zien als een man van de vrede, dan moeten we hem toch minstens het imago geven van een man met een zeer brede visie en een zeer realistische kijk op de zaken.

De grote vrees is dat, nu hij overleden is, de zwarten die wel opteren voor wraak, meer in de pap te brokken krijgen, en dat alles wat nu bereikt is, binnen de kortste keren vernietigd zal worden.
Dit zou betekenen dat ook Zuid Afrika in de economische put zou terecht komen, waar bijna heel Afrika in zucht.

Wij, blanken, hebben daar de grote schuld aan ! Wij hebben gekozen voor een systeem van kolonisatie die gelijk staat aan leegroven, aan vernietigen van de eigen cultuur van het Afrikaanse volk.
Wij hebben hen ontworteld, en geven hen alleen kans om te leven binnen een systeem dat niet het hunne is.

In deze context is en was Mandela een broodnodige schakel, een binding tussen twee werelden.
Dat was zijn grootheid.

Hopelijk blijft zijn geest, zijn instelling, zijn kijk op de zaken nog lang nazinderen, zo lang tot de culturen werkelijk tot één cultuur zijn geworden.

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

donderdag, december 05, 2013

Hoe zeere rijzen ze...

English: Guido Gezelle, picture taken from old...
English: Guido Gezelle, picture taken from old photo (19th century) in my personal possession, of unknown origine (Photo credit: Wikipedia)
de zieke zomerblaren... schreef Gezelle in een van zijn vele gedichten. En terwijl ik hier naar mijn scherm kijk, zie ik in de hoek van mijn oog de blaren van mijn linde naar de grond dwarrelen.
Er is niet echt veel wind, maar het is vooral het feit dat het al een paar keer gevroren heeft. Alle bladeren zijn geel, soms met nog een schijn van groen, en hier en daar wat bruine plekken.

Vandaag zijn we 5 december, en zoals steeds is de linde een van de bomen die het langst de bladeren houden. Maar nu vallen ze zeere...

Gezelle is wellicht onze grootste dichter, die schreef in het West Vlaams, en die het zoetgevooisde van die taal wonderwel wist weer te geven. Het is gek, maar ergens vind ik dialect altijd warmer dan het nette Nederlands

Ik kreeg van mijn zuster een boekje met daarin hele teksten in het Oostends... En tot mijn verbazing en verbijstering stel ik vast dat we (Anny en ik) al een heleboel van die typische woorden vergeten zijn, of dat we ze nooit meer gebruiken. Onder elkaar spreken we steeds West Vlaams, maar nu zie ik dus dat dit niet echt meer waar is ! Blijkbaar zijn er heel wat woorden uit het Oudenaards ongeweten onze taal ingeslopen. Het is al hoogst zelden dat we spreken van de achterkeuken, we hebben het steevast gewoon over de keuken. En het woord sjhuttelkot, dat was ik eigenlijk helemaal vergeten (Schotelhok). Iets wat gewoon de plaats aanduidt waar de pompsteen staan.

Ik was ook vergeten hoe plat mijn moedertaal soms wel was... Ook al mochten we dat thuis niet gebruiken, we kenden het wel van in de school en van op straat... Maar heel wat van die uitdrukkingen herinner ik me niet. Ik ben ze vergeten, of ik heb ze nooit gekend. Nu, ergens is dat niet helemaal te verwonderen, want thuis sprak men eigenlijk geen Oostends, maar een taal die doorspekt was met het Nieuwpoorts. Nieuwpoort ligt maar 17 km van Oostende, maar toch verschilt de taal er erg met het Oostends. Het echte Ostèns, dat was de tale van de visschers, de taal die je hoorde  op het visserskwartier en op de Opex.

Waar wij bij mist "geen hand voor onze ogen zagen", zegt de echte platte Ostendenoare " 'k zien gin lul verre"...

"t Is were wér e wirtsje ewo !" is het Ostends voor "Wat een weer !"
Geef toe dat het leuker klinkt in het dialect...

En ik schrijf nu over het Ostends, maar eigenlijk kun je dat over alle dialecten. En ieder dialect is onvervreemdbaar. Je kunt het niet meer leren als je de kindsheid bent ontgroeid. Je familie zal wel zeggen dat je helemaal je eigen taal vergeten bent, en nu helemaal ... praat, maar als je dan met de buren praat, die echt van daar zijn, geboren en getogen, dan horen ze meteen dat je uit een andere streek komt.

Het is zo erg, dat soms een verklaring moet vragen, omdat je een woord of een uitdrukking niet snapt.
Maar ik kon me niet indenken dat ik moeite zou hebben om mijn eigen moerstaal te lezen, en soms om het te begrijpen. Dat ik eventjes moest spieken en naar de "vertaling" kijken, om te weten waar het over ging, en het dan te ontcijferen...

Het grootste wonder is wel dat men op een of andere manier is gekomen tot een nette taal, tot een algemene taal, tot wat we ABN noemen. En ook al lijkt het soms wat dichter bij het Nederlands dan bij ons Vlaams, helemaal waar is dat niet. We kunnen dat vaststellen als we naar de Nederlandse TV kijken, dan horen we dat zij onze gemeenschappelijke taal niet alleen iets anders uitspreken, maar ook veelal een andere woordenschat hebben.
En toch is het één taal, en begrijpen we elkaar zonder moeite. Zelfs al verstaan wij het, en begrijpen zij het.

We hebben een rijke taal, wellicht mede door die verschillen, waar we twee of meer woorden hebben om hetzelfde te zeggen. 
Taal is heerlijk...

Zonder taal is er geen mensdom !
Als er één zaak is die ons tot mens maakt, dan is het wel de taal en het vermogen dit niet alleen te spreken maar ook nog op te schrijven. Taal is het voertuig waarmee de beschaving vooruit rolt !

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

woensdag, december 04, 2013

Mist

Heb je gisteren ook vol ontzag en verbazing gekeken naar de ravage?
Enige jaren geleden hadden we zoiets in Kruishoutem ook.
De reden? MIST !

In feite is mist niets anders dan een zeer laag hangende wolk.
Als je op een zonnige dag lui uitgestrekt op het gras ligt te turen naar de schapenwolkjes, dan kijk je dus naar mist.

Ik heb het al meermaals verteld, ik heb in mijn jeugdjaren nog gewerkt op de Mailboat Ostend-Dover, en heb daar in stormen gevaren zonder dat ik er ziek van werd, en zonder dat ik er angst voor had, maar voor mist was ik bang. Je vaart in een grijze massa, je hoort ten allen kante schepen, toeters, bellen, en je ziet niets. Het feit dat we, als bemanning rondom rond op het schip aan de reling werden gezet, om uit te kijken en te luisteren, bewijst dat radar en co nog niet voldoende zijn (waren?) om helemaal op veilig te varen.

In een wagen heb je geen radar, kun je niet enkele mensen buiten op posteren om te kijken en te luisteren. In een auto zit je plots in een dikke witte soep. Je zet je ruitenwissers aan, maar zoals steeds zijn de eerste zwaaien van dat ding alleen goed om nog minder te zien. Je moet eerst het vuil van die ruit af krijgen.
In die tijd kun je al lang tegen je voorganger geparkeerd staan !

Het ergste wat ik ooit heb meegemaakt waren twee gelegenheden:
Ik kwam van Kruishoutem (steeds een gevaarlijke baan als er mist is !). het had gesneeuwd, en daar boven op was er dan nog mist. Ik hield me angstvallig vast aan de rode mistlamp voor me, tot die plots verdween... Ik reed niet meer, ik kroop voorzichtig verder, en plots zag ik weer rode lichtjes, maar die stonden stil. Mijn voorganger en onvrijwillige gids in de erwtensoep, had er de brui aan gegeven en besloot dat het mijn beurt was om hem tot gids te dienen...

Ik moest naar een vergadering in Gavere. Het was verschrikkelijk mistig, en Anny reed met me mee, om, met het hoofd buiten het raampje te luisteren en te kijken, want je zag zelfs de kant van de baan niet... Toen we na een uur rijden in Gavere kwamen, dan was daar geen kat aanwezig: het was veel te mistig... We zijn terug naar huis gesukkeld, vloekend op onszelf en op de mensheid...

In beide gevallen was dat echter volledige mist. Van het begin tot het einde reed je voorzichtig en traag, want er was geen of haast geen zichtbaarheid. Wat zich gisteren voordeed, en een tijd geleden ook in Kruishoutem op de E17 voordeed, was een ander type van mist, die op een manier nog véél gevaarlijker is !
Je rijdt op de baan, op een makkelijke comfortabele manier, het verkeer is wel druk, maar vlot, en het is helder weer met goede zichtbaarheid. En rijdt ge plots, van het ene moment op het andere, in die erwtensoep. Je bent het niet verwachtende, je bent niet alert, en je panikeert. Wellicht heeft de deskundige gelijk dat de meesten dan eerst gas geven, om ergens hun voorganger te zien, en hem als houvast te kunnen gebruiken. Maar als die al botste en stilstaat, dan zie je hem maar op het moment dat je geen kans meer hebt om te stoppen, en je rijdt er gewoon op in  !

Mist beweegt. Kijk maar naar de wolken ! Mocht die mist gisteren in dezelfde richting hebben bewogen als de wagens, dan zou de ravage wellicht een stuk kleiner zijn geweest, maar wellicht schoof de mist tegen de rijrichting in, en kwamen de wagens steeds verder weg in die mist terecht, en kon er een file van accidenten ontstaan.

Op een drukke weg, aan een relatief hoge snelheid (autosnelweg), maak je als bestuurder geen of heel weinig kans! Vandaar het verschrikkelijke aantal slachtoffers, gelukkig met relatief weinig doden en zwaar gekwetsten... (In Kruishoutem was dat veel erger !)

In dit geval zou je kunnen zeggen dat het niet de mist op zich was, maar vooral het plotse, het niet-verwachte van de mist, die oorzaak was van de ramp.

We mogen in België 120 km/uur rijden op de autosnelweg.
Bij een plotse hindernis is dat veel te vlug !
Maar het feit dat dit risico zo zeldzaam is, maakt dat we er geen of amper rekening mee houden.

Snelheid... Wat is snelheid ?
In de nabijheid van een school zie je nu gewoonlijk een bord staan met 30 er op. Dat lijkt dan plots wel heel traag... Maar is het dat wel ?
Als je een héél, hééél, héééééél goede loper bent, dan kun je misschien de honderd meter lopen in 10 seconden. Dat is héél vlug !
Dat is net 36 km/uur...
Amper iets vlugger dan je daar moogt rijden met de wagen...

Wij weten niet meer wat snelheid is.
Omdat we er aan gewoon zijn.
Omdat we leven in een wereld waar we snel rijden, snel ergens zijn, heel gewoon vinden.
We gaan morgen eens naar de Ardennen, gaan wandelen,. Dat is van hier uit meer dan 200 km ! en 200 km terug !
In de tijd dat de mens nog vooruit ging op zijn eigen snelheid, deden we zo'n 50 uren stappen over ! Met de noodzakelijke rusttijden waren we enkele dagen op weg !
Nu gaan we er eventjes heen, over en weer, op één dag.
... en we denken er nooit ofte nooit aan, dat onze voorouders wellicht het van schrik zouden besterven, mochten we ze plots aan die snelheid verplaatsen van hier naar de Ardennen...

Snelheid
mist
natuur

djudedju


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta