Gaten

Voor het eerst zie ik dat er gaten zijn gekomen in de bladermassa van mijn lindeboom... Het herfst (van het werkwoord herfsten: herfst, herfstte, geherfst )

Voor de rest is er niets te zien, en je mag dit letterlijk nemen: het is mistig, en ik zie met moeite de overkant van de straat. Echt herfstig herfstweer dus. Ook al is het wonderlijk warm voor de tijd van het jaar. Goed voor de brandstofrekening ! Maar voor de rest vind ik de herfst maar niets. Dan nog liever de winter, vooral op pure vorstdagen, waarop je het gevoel hebt dat zelfs de lucht is bevroren, en dat het geluid van de tractor die passeert plots het blauwe zwerk in splinters uiteen zal doen vallen. Maar dat grijs, die donker ochtenden, die duistere avonden... Nee, niet voor mij, maar daar schreef ik al meer dan eens over, ik moet oppassen dat ik niet in herhaling val !

Gaten dus in mijn boom... Straks staat hij kaal, en kijk ik weer op een soortement bezem die geplant staat in de natuur van mijn voortuintje.  Straks gaan we weer met zijn allen kerkhofwaarts... met een pot chrysanten in iedere arm, om één keer per jaar stil te staan bij de doden. Straks is het Allerheiligen, de dag waarop vroeger de winterkleren uit de kast kwamen. Voordien was het nog niet de tijd, ook al was het berekoud, en vanaf 1/11 moet het, ook al zou het warm zijn. Waar zijn al die "wetten" en gebruiken van vroeger tijden naartoe ?

(Vervangen door de GAS-boetes ?)

Soms bezorgen al die gedachten me een vlaag van nostalgie, maar even vaak denk ik: Oef, al die zever van toen, eindelijk weg... Geef het maar toe, een heleboel van die zaken uit die "och zo mooie" tijd van toen, zijn helemaal niet zo mooi. Herinner je maar je schooltijd, netjes in de rij, zwijgen lijk vermoord of straf, handen over kruis, stijf rechtop...

Luisteren en niets inbrengen, want de leraar wist het allemaal het best. "Vissen leggen eieren" " Mijnheer, er zijn ook vissen die levendbarend zijn ! "Weet je het weeral beter, Goderis ?" "Maar meneer, ik heb zo'n vissen thuis !"... "Kikkerdril dat zijn die groene schijfjes die op het water drijven" "Nee, meneer, kikkerdril is doorzichtig, met een zwart bolletje in" "Weet je het weeral beter ???" Die keer heb ik twee bokalen meegenomen naar de school... Een met het groene drijfplantje in, en eentje met kikkerdril... Natuurlijk had ik gelijk, moest de leraar zijn ongelijk bekennen, maar wat heb ik het mogen uitzweten...

Soms denk ik dat de kinderen van nu veel te veel mogen zeggen, maar wat wij kenden, dat was echt niet beter... De waarheid ligt altijd in het midden, dat zal met dit ook zo zijn, zeker, maar het verleden is echt niet zo rooskleurig als men je altijd wil wijsmaken !

Eén ding vond ik wel beter, ook al besefte ik dat toen nog niet...
We hadden nog geen TV...
We praatten nog met elkaar, lagen plat op de grond op het tapijt, naast elkaar elk een boek te lezen, speelden eens een spelletje, maakte ruzie, speelden, lachten, plaagden... En dan kwam de TV... en dat alles verdween, voorgoed, ook al wisten we dat toen nog niet.

In het begin dat we gehuwd waren hadden we ook geen TV... Toen speelden we gezelschapsspelletjes, babbelden we over de voorbije dag, zat Anny te handwerken en dook ik in een boek... en toen kwam ook bij ons de TV...

Ik ben geen TV-fanaat, en een heleboel van de dingen bekijk ik, omdat Anny kijkt, en omdat de TV het lezen in een boek verschrikkelijk moeilijk maakt... De radio heeft dat veel minder, dat is achtergrond -lawaai... waarbij je rustig voort kunt doen met wat je bezig waart, TV heeft de sterkte van het bewegende beeld.

Ik heb de indruk dat het momenteel, bij de jonge mensen nog erger aan het worden is, met die smartphones, die in feite geen telefoons meer zijn, maar veel meer, zelfs met bewegende beelden er bij... Je ziet tegenwoordig jonge mensen die als het ware vergroeid lijken met hun smartphone...

Mij lijkt het of op een bepaald moment men van buiten af het leven is gaan beheersen, alsof we er niet meer zelf de baas over zijn...
Ik weet wel, je kunt op de knop duwen, en dat ding uitdoen... Maar ken je veel mensen die dat ook effectief kunnen ?
djudedju

tot de volgende ?

Vissen een week voor Allerheiligen???

Nederlands: Turkse Tortel op het dak (Photo credit: Wikipedia)

Ja.
Eergisteren kreeg ik een foontje van Luc: "Ga je morgen mee vissen?"
Ik schrok even... We zijn al een heel end oktober, straks is het herfstvakantie... Nu nog gaan vissen? "Ja, ze geven goed en warm weer !"
Allee, dan, dan gaan we vissen hé...

Veel hebben we niet gevangen, ondanks het weer was de vis al grotendeels verzonken in de winterse lethargie... Enkele kleine bliekjes, en Luc ving zo waar ook nog een mooie karper !

Maar toch was het een heerlijke dag ! Met zijn drietjes aan het water, in een bijna zomerse temperatuur, kijkend naar de val van de zieke zomerblaren... en wat zitten keuvelen tegen elkaar.

Het lijkt wel alsof  de seizoenen wat zijn opgeschoven, we hadden winter tot in mei, en zomer tot tegen Allerheiligen... Wie snapt er nog iets van ? Allemaal het gevolg van de Global Warming zeggen de enen, een heel normale en steeds terugkerende gebeurtenis zeggen de anderen... Ik weet het niet meer. En eigenlijk lig ik er ook niet echt van wakker. Van die oorzaak bedoel ik!

Ik lig wel wakker van de vervuiling, ik huiver bij de vaststelling dat het fijn stof de oorzaak zou zijn van kleinere lichtere baby's, van een groter aantal kankerpatiënten... en van een krasselende natuur.
Toch is er ook hoop ! Ik lees voortdurend dat de natuur zich enigszins lijkt te herstellen. Er zijn weer wat meer vlinders en vlindersoorten, er zijn weer meer dit en meer dat, we krijgen door de opwarming zelfs nieuwe soorten binnen, die soms in de clinch gaan met onze eigen inheemse soorten... Héla !
Hola !
Daar klinkt iets bekends !!!
Ik herinner me, uit mijn jeugdjaren de invasie van de Turkse tortel, en ik zit me suf te denken hoe lang het al geleden is dat ik nog een inlandse tortel heb gezien. Meer zelfs, geen kat spreekt nog over de Turkse Tortel, men heeft het over de tortels... En nog meer, de tortel (de Turkse !) lijkt hier en daar achteruit te gaan. In tegenstelling met zoveel andere soorten. Luidt dat een herstel in van onze eigen en veel mooiere tortel ? Moet ik toch eens opzoeken.

Waarom is die Turkse tortel in de jaren '50 van de vorige eeuw plots beginnen migreren naar het Noorden? Was er toen ook al een golf van opwarming? Het was in ieder geval de periode van de smog.. De giftige mist en vervuiling die vele doden veroorzaakte ! Hierboven een foto van onze eigen mooie tortel, die nu bijna niet meer te vinden lijkt... (Ik ben er zeker van dat heel wat jonge mensen deze vogel niet eens kennen !)

Is die global warming dan toch maar een iets hogere golf in een normale golfbeweging ? Ik weet het niet.

Ik blijf wel bekommerd over onze natuur. En ik ben een beetje misselijk als ik zie hoe mensen achteloos hun vuil langs de straat deponeren, waar het jarenlang het milieu vervuilen zal. Blikjes, brikverpakkingen, sigarettenpeukjes, kauwgum en noem maar op. Ik wil niet weer uitvallen op de wielertoeristen, maar die zie ik heel vaak afval wegwerpen langs de rijweg... Misschien denk je ook dat het niet op dat kleine beetje aankomt, maar er zijn miljoenen van die kleine beetjes, tonnen van die beetjes te rapen langs onze banen... en nog erger, echte sluikstort in onze bossen...

Hoe kunnen we ooit maatregelen van de industrie, van de autofabrikanten afdwingen, als we zelf maar voort vervuilen... ? Nee, "Verbeter de wereld, begin met jezelf !"

En ondertussen genieten we toch maar, van dat warme weer, van die onverhoopte visdag... en hopen we dat we in 2014 (dat is héél dichtbij !!!) weer niet een winter krijgen tot in mei, juni...
Laat het maar weer normaal worden,
laat het maar weer vriezen op de kerkhofblommen...
Laat ons maar weer bibberen als we buiten lopen...
en laat de lente komen op zijn normale tijd...

tot de volgende ?

Denken

Een paar dagen geleden schreeuwde ik mijn verwondering uit over het kijken.  In de loop van het artikel raakte ik even de rol van de hersenen aan, want het zijn uiteindelijk de hersenen die de verschillende beelden tot een beeld samenvoegen...
Dit deed me nadenken over...nadenken.

De hersenen zien er niet uit alsof je er veel mee kunt doen, maar dat is het geval met de meeste organen, als je de lever, de nieren bekijkt, dan zie je ook niet welke fantastische scheikundige fabrieken dit eigenlijk zijn. De hersenen, dat is een grijze massa, uiterlijk wat gerimpeld.
Veel meer kun je over dat uiterlijk niet vertellen, tenzij je specialist bent in die dingen, en dat ben ik niet.

Ik ga dus ook hier geen wetenschappelijke zaken ten berde brengen, of slechts heel terloops.
Zo wil ik wel stellen dat er geen of zeer weinig verband is tussen het volume of gewicht van de hersenen en het verstand (De hersenen van Einstein waren zowat 20% kleiner dan het gemiddelde). Als er iets van belang is, dan is het niet de massa, maar de werking van die hersenen.
Om het heel simpel te houden, je hersenen hebben de mogelijkheid om linken te leggen. Om het anders uit te drukken: verbindingen te maken. Dit is een letterlijk te nemen iets. Hoe meer verbindingen je hebt, en hoe drukker je die verbindingen gebruikt, hoe slimmer je bent. En dat slimmer kan dan nog heel verschillend zijn. Je kunt van Wiskunde niets bakken, en toch heel slim zijn op andere gebieden. Je kunt van muziek geen noot kunnen onderscheiden, en toch heel sterk zijn in andere dingen. Men onderscheid meestal 7 soorten verstand, sommigen gaan tot negen soorten, maar daar wil ik het allemaal niet over hebben.

Ik haal dit wel aan, omdat ik wil aantonen dat we al behoorlijk weten hoe de hersenen werken...

Wat we echter nog helemaal niet weten is in feite waar het volgens mij over gaat...

Mijn moeder en mijn vader zijn beiden al jaren overleden, toch heb ik geen enkele moeite om hun beeld weer te voorschijn te toveren uit die grijze massa. Als we spreken over een dagpauwoog, dan zie ik die bepaalde soort vlinder, en ik kan me zelfs geluiden herinneren, de stem van ons moeder kan ik als het ware nog horen. En Moby Dick begint met "Call me Ishmael"...

En daar hebben we geen verklaring voor !

Het gaat niet over het geheugen op zich, dat is ook al een wonder, maar over het feit dat we kunnen denken, in beelden, begrippen, woorden, voorstellingen, abstracties... en noem maar op.

Ik mag gerust veronderstellen dat uw hersenen heel sterk op de mijne lijken, qua uiterlijk. Misschien heb jij heel andere sterke punten, maar grosso modo lijken hersenen het best van al op hersenen... Toch haal jij een ander beeld te voorschijn als je "moeder" denkt.

Het idee, wellicht ook de verwerking van het idee is identiek, maar de afbeelding, de fotografische herinnering is anders, omdat jouw moeder iemand anders is. En zelfs als het dezelfde moeder betreft, is het goed mogelijk dat jij een meer glimlachende en ik een neutrale moeder naar voren breng.

Dat op zich is al een wonder, maar het feit dat de elektrische impulsen in onze hersenen bepaalde beelden naar voor brengen, dat is pas het echte wonder. Waar we nog steeds geen uitleg voor hebben. We kunnen bijvoorbeeld nog niet een kleine elektrische stoot bij geven, waardoor jouw moederbeeld gaat schaterlachen. We weten zelfs nog niet eens hoe beeld en verbinding gekoppeld zijn. We weten wel al in welk deel van de hersenen we het moeten plaatsen, maar veel verder staan we niet.

We weten ook niet waarom bepaalde beelden bij Jan makkelijk blijven hangen, en bij Piet helemaal niet. We weten nog niet waarom Miet muzikale aanleg heeft, en An helemaal niet.

Kortom...
Voor mij horen de hersenen bij de wonderen.
Er is zoveel aan dat ik niet snap, dat het voor mij hoort bij dat grote deel van de wereld dat ik catalogeer  bij het begrip onuitlegbaar, en dat grote hok kreeg bij mij de naam God.

Zolang er dingen zijn, en die zullen er altijd zijn, die ik niet kan uitleggen, die ik niet begrijp, dan blijft er voor mij een God bestaan. Met andere woorden, mijn God kan iets groter of iets kleiner zijn dan de uwe. En misschien meet jij aan jouw God niet alleen het stuk Wonder en Onuitlegbare toe, maar geef jij hem ook nog almacht, en invloed op je doen en laten...
Misschien schuif je zelf heel dat onvatbare in het vakje religie, met alle dienstbaarheden daar bij, misschien zelfs aan een welbepaalde religie... Allemaal je goede recht. Misschien wil je het onverklaarbare gewoon voor je uit schuiven "Ooit zullen we ook dat wel kunnen uitleggen"... Allemaal goed voor mij, maar voor mij zit daar het Wonder, de God.

Ik kan, met mijn bevattingsvermogen immers een hele boel dingen niet uitleggen. Ik sta iedere keer weer verbluft over de manier waarop iets gaat, werkt, bestaat, is...

Zelfs dus, of misschien net vooral, die dingen die ik zelf kan vaststellen in mijn eigen lijf...
We zijn op zich al een wonder

djudedju

tot de volgende ?

Wondermooi !

Enghien (Belgium), the St. Nicolas of Smyrne church (XIV/XIXth century). (Photo credit: Wikipedia)

Enghien (Belgium), the heptagonal pavilion of the baroque park of the "Seven Stars", 1656. (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren zijn we naar een rommelmarkt geweest in Enghien (Edingen).
Dat is niet zo ver van hier, via Geraardsbergen zit je meteen in La Wallonie, en toch lijkt het soms of we in een totaal vreemde streek terecht komen.
Dat is een hoek waar ik nog niet eerder was geweest, voor zover ik me herinner...
En een leuk detail -althans voor een geboren Oostendenaar- is dat je onderweg door Sint-Pieters-Kapelle rijdt... er ligt immers een dorp met exact dezelfde naam vlak bij het Oostende van mijn jeugd.

We zagen het eerste spoor van Edingen, toen we in de verte een bijzonder model van torentje zagen pieken boven de einder. We dachten eerlijk dat het van een of andere mooie kapel zou wezen, maar het bleek de spits van de kerktoren van Edingen te zijn...

Met de GPS reden we vlotjes naar het park waar binnen we het kasteel zouden vinden, op de parking was er gelukkig nog een plaatsje te vinden, en we wandelden door een prachtige poort het ommuurde park binnen...

We hadden gelezen dat we in een zaal van het kasteel moesten zijn, maar die zaal was een totaal apart gebouw (héél ver van het kasteel, dat je in de verte kon zien staan). Ik vermoed dat het in feite een verbouwde paardenstal was, Die waren voor dergelijke grote domeinen heel groot, en mits wat aanpassingen was daar best de zaal in onder te brengen.

De rommelmarkt was niet zo heel erg groot, zoals alle binnen-markten, maar het park leek immens !
Toen ik binnen in het park in een oude woning (van de portier ?) de dienst voor het toerisme zag, zijn we daar heen gewandeld, en hebben wat wijsheid vergaard over Edingen en zijn kasteel...

Edingen is naar mijn weten de enige stad met een park die meer dan drie keer zo groot is als de stad zelf ! De stad is oud, bezit nog heel wat van zijn stadswallen en stadspoorten, is rijk aan oude gebouwen en monumenten, en het bezit het prachtige park en het kasteel.

(Als je goed kijkt op de Ferrariskaart, kun je zien hoe groot het park is, en hoe klein de stad...)
We gaan zeker in de nabije toekomst eens op een mooie dag deze stad en het park bezoeken ! Ook al gaan we dat wellicht - met mijn rug en de beperkte mogelijkheden die ik heb- in meerdere keren moeten doen, maar dat kan, want het is niet ver van hier !

Gek dat er zoveel moois rondom ons te vinden is, en we dat eigenlijk niet eens kennen, laat staan weten ! Maar ik kan het je dus zeker aanraden, Edingen Enghien (met faciliteiten voor de Nederlandstaligen) is echt de moeite meer dan waard !

Maar we hebben hier meer te vinden in het nabije Wallonië ! Denk aan Lessen Lessines met bijzonder mooie en interessante hospitaal Notre Dame de la Rose, Denk aan Doornik Tournai met zijn prachtige kathedraal (Werelderfgoed !) en zijn bijzonder mooie museum van schone kunsten. En dan spreek ik nog niet eens over de vele te bezoeken kastelen en domeinen, het mooie landschap (verderzetting van onze Vlaamse Ardennen, ginder genaamd Les Précollines....

Het ligt allemaal maar op een boogscheut van hier (Wij moeten in de tijd van de bogen formidabele schutters hebben gehad !!!), en je kunt er echt heel mooie dingen zien. Natuurlijk mag ik ook Mons (Bergen) niet vergeten, een schitterende stad. Iets verder Charleroi, met zijn grootse verleden als industriestad, die zich nu, na een periode van verval aan het oprichten is...
Nee, ver moet je echt niet gaan om bijzondere dingen te zien.
Maar vandaag in aanbieding: Edingen !
Of ken jij nog steden waar het park drie keer zo groot is als de stad zelf ????

Ik heb het je makkelijk gemaakt: de namen van de steden zie je in een andere kleur, als je daar op klikt, dan belandt je op Wikipedia, rechtstreeks bij de genoemde stad, waar je heel wat info kunt vinden.

Maar laat het daar niet bij blijven, straks is het Herfstvakantie, en misschien zoek je nog iets om dan te gaan bezoeken???


tot de volgende ?

Kijken

Heb je daar al eens over nagedacht ?
Het lijkt zo natuurlijk, zo normaal, we staan er eigenlijk nooit bij stil... Kijken.

Toch is het niet zo simpel, we hebben twee ogen, we zien twee verschillende beelden, en in onze hersenen vloeien die ineen in één beeld, op zo'n manier dat we een idee hebben van reliëf, van diepte, van afstand.
Eigenlijk is het een wonderbaar iets !

Niet overtuigd van het wonder ? Heb je je eigen vingers al eens zien veranderen in Frankforter-worstjes ? Zet je eens neer op een stoel, ga met je ellebogen op je knieën zitten, hou je handen voor je uit, met de handpalmen naar boven, de vingertoppen van je handen tegen een, wijsvinger tegen wijsvinger, middenvinger tegen middenvinger en zo verder. Hou je vingers een beetje gespreid, uit elkaar, maar dus met de vingertoppen tegen elkaar. Kijk nu tussen je vingers door naar de vloer. Terwijl je dat doet, haal je je vingertoppen een paar millimeter uit elkaar. Blijf naar de vloer kijken ! En tot je verrassing zie je plots dat je vingers in zwevende worstjes zijn veranderd, zodra je echter naar je vingers kijkt, is het fenomeen verdwenen. Kijk je terug naar de vloer, dan is het er terug.
Dit is een bewijs dat je hersenen in feite de twee beelden tot één beeld verwerken. Ook al gaat dit niet altijd volgens de logica, en lijkt het dat je zwevende worstenvingertjes kreeg....

Ooit las ik een artikel met foto's er bij, van wat een insect ziet... En je zag op de foto een massa zeshoekige beeldjes, met telkens een lichtjes ander beeld...

Ik geloof niet dat dit de werkelijkheid is. Volgens mij zien insecten net zoals wij, een beeld die in de hersenen verwerkt is tot één beeld. Alleen zien zij dus een veel wijder beeld. Zij hebben honderden facetten die elk op zich een beeld zien, en die facetten zitten op een ongeveer halve vol, soms zelfs bijna driekwart van een bol.
Dat betekent dat zij dus op hetzelfde ogenblik voor zich, naast zich, boven zich, onder zich en zelfs een stuk achter zich zien. Het doet me wat denken aan die foto's die je soms te zien krijgt op je computer, waarbij we heel de Sixtijnse kapel in één beeld zien. Alleen moeten wij dat beeld doen verschuiven, terwijl de insect het in één beeld ziet.

Dat is wellicht de reden dat het zo moeilijk is een vlieg dood te slaan ! Het beest ziet je van alle kanten aan komen !

Er zijn ook mensen die afwijkingen hebben aan hun ogen, waardoor hun beeld er anders uit ziet, dan het beeld dat de meesten onder ons zien. Sommige mensen hebben een beeld dat bijvoorbeeld langer is uit gerekt, anderen hebben er een kronkel in. We kunnen dit vaststellen door testen, want normaliter zijn die mensen zich niet bewust dat zij de wereld anders zien.  En heel soms kunnen wij het vaststellen omdat die mensen de wereld enigszins anders tekenen dan wij, dan tekenen zij hun beeld. Als ze dus beelden van heel dichtbij tekenen, zullen zij automatisch iets tekenen zoals wij het ook zien (autocorrectie) maar voor wat ver af is, zal hun perspectief iets andere regels hebben dan de onze.

Het gaat héél ver ! Persoonlijk heb ik in een oog een blinde vlek, midden in het beeld. Dat wil dus zeggen dat, als ik met dat ene oog kijk, ik het stukje midden in het beeld niet zie. Als ik dus naar een letter in een woord kijk, dan zie ik het woord, zonder die letter.
Maar er doet zich iets geks voor !
Als ik naar een gemetste muur kijk, met één oog, dan zie ik in dat centrum geen gat, nee, ik zie een normale muur. Mijn hersenen vervolledigen het beeld. Meer zelfs, als in die muur een kleine nis is, en ik kijk precies naar die nis, dan zie ik een volmaakte muur zonder nis.

Kijken is dus niet alleen een kwestie van je ogen. Het is vooral een actie van je hersenen.

Wij kunnen ons dan ook wel een idee vormen van het beeld dat gezien wordt door een insect, maar we kunnen het nooit echt zien. Omdat onze ogen en onze hersenen daar niet zijn op ingesteld.

Nu we in een tijdperk leven, waar de wetenschap zo heel veel kan, is het niet ondenkbaar dat men een soort kijker maakt, waardoor je, net als een insect, alles ziet voor, achter, naast, boven en onder je... Ik vraag me af of we de hersenen dan er kunnen toe brengen dit geheel te zien. Mocht dit zo zijn, dan zie ik deze vinding meteen ingeschakeld in de militaire wereld... Tot nut van het vernietigen.
Want zo zijn we wel.
djudedju

Het wonder van de ogen, het wonder van het kijken, het wonder van het samenvoegen van de beelden in één beeld...

Wonderen...
Heel mijn wereld lijkt er vol van !

tot de volgende ?

kans op een lichte bui...

We zijn boodschappen gaan doen, naar Dadizele, Floralux en DupontZoo... Heerlijk weertje, net zoals ze beloofden.
Dan zijn we iets gaan eten, en naar huis...
Water gieten, een echte stortbui. We reden maar 70 per uur meer op de autosnelweg... En iets verder, toen ik op de gewone weg kwam, was het weer van dat, en reed ik maar 40 meer...
Lichte bui ?
Ja, mijn oren !

Maar enfin, die jaarlijkse boodschappen zijn ook weer gedaan... Een bloemstukje (kunstbloemen) voor op het graf van Koen, en een pot voor het graf van nonkel Julien en tanteke... (Dat zijn echte bloemen, maar nog maar in de knop, zodat ze juist goed zijn tegen allerheiligen...

De vergadering van gisteren is goed verlopen, alles is heel gemoedelijk gegaan, en voor iedere functie is er iemand, dus Ziekenzorg Mater-Welden-Volkegem gaat verder !

In Dadizele zijn we ook weer naar de Ambachtelijke Kaasmakerij geweest... Wij eten dolgraag kaas, en we doen er een goed werk mee, want "De winkelpoort" is niet zo maar een winkel ! Het is niet alleen aangesloten bij Wereldwinkel en Oxfam, het is in feite een instelling waar 75 sukkelaars nuttig werk verrichten. Een 35-tal verblijft er zelfs volledig.
En... het is ook nog lekkere, natuurlijke kaas ! Wat wil je meer ! (Te vinden in het kasteel in het park van Dadizele !)

En nu zit ik hier, steenstokkedoodversleten... met pijn.
Maar ja, we hebben dan ook heel wat gewinkeld (ook voor Crea !!!)
Buiten is het eindelijk weer wat gestopt met water-gieten ... en kijk, je ziet zelfs flarden blauw tussen de grote zwarte, dreigende wolken.

Ik ga stoppen, te veel pijn

tot de volgende ?

What's in a name ?

Zo net las ik dat Ubuntu wil zeggen: "Ik ben, vermits wij zijn"...
Het is dus niet alleen een goed systeem, het heeft ook een mooie en zinvolle naam.

Vanavond is er een soort crisisvergadering van Ziekenzorg Mater... Onze voorzitster Monique, en met haar de schatbewaarder Jozef, geven hun ontslag... Bij Monique is dat logisch, gezien haar gezondheidstoestand. Het is een wonder dat ze het zo lang heeft uitgehouden. En dat Jozef dan ook zijn ontslag neemt, is daar heel sterk mee verbonden. Jozef deed het vooral uit vriendschap voor Monique, en omdat het voor hen beiden gemakkelijk was, ze zijn buren en dikke vrienden.

Maar dat maakt dat we nu voor een moeilijke vergadering staan.
We hebben al min of meer een oplossing, waarbij Chantal, die nu secretaris is, opschuift naar de plaats van voorzitster (Maar wie wordt dan secretaris ? Of gaat ze beide functies waarnemen?)
Voor de functie van schatbewaarder zit Chantal mij te pushen... Als ze niemand anders vinden, dan wil ik dat voorlopig wel waarnemen...

Maar ook in het bestuur en het dagelijks bestuur (het klein bestuur noemde Monique dat) komt een en ander te verschuiven...

Vanavond zou de vergadering dan ook niet alleen een zaak van Mater zijn, maar zou men van uit het verbond iemand sturen om desgevallend bij te sturen.

Wij kunnen niet anders dan Monique dankbaar zijn... Maar bij een ontslag rammelt er ook wel altijd wat. Dan komen er niet alleen woorden van dank meer, maar plots hoort men over de enkele kleine kantjes die ieder mens heeft. Ik vind dat jammer.

Niemand is volmaakt, en de beste stuurlui staan immer aan wal.
Ik heb ervaring in die zaken.
Wat je ook doet, hoe je het ook doet, je kunt nooit voor iedereen goed doen.
En je kunt altijd wel foutjes en tekortjes vinden, bij iedereen. Maar toen die mensen die functie op zich namen, was er niemand die het in hun plaats wou doen. Integendeel, zelfs voor het vinden van de dichte medewerkers, moest er gezocht worden, en aangedrongen, persoonlijk aangesproken en noem maar op.
Zij hebben hun taak op een schitterende manier volbracht !
Op een warme menselijke manier. Menselijk, met al het goede van dat woord, met al de zwakheden er van.
Ik kan alleen maar hopen dat wij onze werking kunnen verder zetten, op een degelijke manier !
Want Ziekenzorg is, hoe dan ook, een belangrijke schakel in het leven van onze gemeenschap.
Je kunt het erg vinden dat ziekenzorg georganiseerd moet worden, maar zo is nu eenmaal onze tijd. Zonder organisatie zou zelfs de zieke nog veel meer vereenzamen.

Of het nieuwe bestuur het beter zal doen, of slechter, dat is bijzaak, zolang de werking er maar is en blijft.
En ik ben er in ieder geval zeker van dat een en ander zal veranderen, misschien eens aan dat nieuwe haperen, een stap terug doen, het herdoen... En dat is goed zo !
De ervaring leert dat verandering, een evolutie is. En evolueren is nodig om bij de tijd te blijven.
Dat is geen verwijt aan het huidige bestuur, integendeel ! Want het bestuur dat er nu zal komen, zal op haar manier het werk doen, en na hen zal men ook weer over hen praten, en zal er hopelijk weer een nieuwe evolutie komen, een verdere stap om in de maatschappij dat beetje menselijke te houden:
zieken - zorg
What's in a name ?
Zorg voor wie het zelf niet meer kan.
Een klein beetje warmte in een kille wereld

tot de volgende ?