Het vreemde ding

In een pot met Aspidistra groeien sinds kort vreemde dingen, zie maar eens op de foto hierboven !
Het ziet er uit als stervormige bloempjes in wit - paars- en roze... Ik denk dat het een soort paddestoelen of zwammen zijn, Anny houdt het op een vreemde bloeiwijze van de Aspidistra...

Is er soms iemand onder mijn lezers die weet wat dit ding is ? Ik heb Bart gevraagd om er eens een heel zuivere en nette foto van te maken, want met mijn bakje kan ik niet aan macrofotografie doen, ik kan zelfs niet dichter dan zo'n half meterke van het ding af staan mikken...

Ik ga dan de foto maar eens doorsturen naar enkele websites waar ze zich met dergelijke bizarre dingen bezighouden, om het raadsel op te lossen, maar mocht jij het weten... Laat ons aub niet in het ongewisse !

Het zijn mooie dingetjes, maar misschien is het wel pure gif voor mijn aspidistra, en net nu gaat dat plantje eindelijk eens goed aan de groei. Het was een heel klein plantje die ik ooit eens kocht, uit nostalgie... Volgens ons moeder waren dat de planten van haar jeugd. In mijn jeugd waren dat de "lange- of vrouwentongen" (Sanseveria)... Ondertussen weet ik dat de aspidistra zowat de sterkste kamerplant is die men zich kan wensen, en ook dat het een heel sterke luchtzuiveraar zou zijn...

Dat is een tijdje geleden druk gepropageerd geweest: Zet een plant in uw kantoor om de lucht te zuiveren, en kijk, daar kwamen sanseveria en aspidistra in de top tien te staan als zuiveraars...

Mijn huidig "kantoor" moet dan wel heel zuiver zijn ! Naast me staan enkele tientallen orchideeën te groeien en te bloeien en een grote ficus als zuiverste zuiveraar. Maar toen ik nog ging werken, had ik ook een kantoor met een ganse vensterbank vol planten... Het was het enige raam waar planten stonden... Ik hou van bloemen, ik hou van planten...

Als we bij de bloemiste Lucie om een plantje gaan, een geschenkje voor de een of de ander, dan heb ik negen op de tien een plantje mee voor in ons huis... Anny zucht dan: "Waar ga ik dat zetten ???", maar we vinden wel altijd een plaatsje.  De meeste planten doen het bij ons reuze goed, zodat die kleine dingen alras in een grotere pot moeten... Maar een paar soorten schijnen het niet te doen, de streptocarpus, iets wat iedereen kan houden, dat wil bij mij iet groeien, laat staan bloeien... Maar orchideeën, zelfs soorten die niet zo makkelijk zijn als kamerplant, doen het hier heel goed. Altijd staan er wel enkele in bloei. Voor het moment staan de venusschoentjes weer prachtig !

Maar nog nooit heb ik in een van die talrijke bloempotjes en -potten die hier staan en stonden, zag ik ooit die vreemde dingen. Help !

Dat mijn tuin eerder een wildernis is dan een echte tuin, dat heeft dezelfde oorzaak... Als ik een mooi plantje zie, dan heb ik het mee, voor in de tuin ("Waar gaan we dat nu weer zetten ????). een deel van die nieuwelingen worden verdrukt en halen het niet, enkele komen er mooi tot hun recht, en andere moeten we regelmatig snoeien en intomen... Zelfs wilde planten vinden soms een plaatsje. Al heel wat jaren hebben wij hier de wilde gele papaver, die we mee brachten uit Schotland, toen we daar -eeuwen geleden- met de rugzak doorheen trokken...

Planten...  Ik ben er gek op !

Soms sukkelt er ook een kamerplant de tuin in, en sommige soorten doen het daar heel goed. Ken je "kindje-op-moeders-schoot"? Ik weet de echte naam niet eens...Maar het groeit en bloeit lustig in de tuin tussen al de andere planten in.

Ook winterharde fuchsia's horen bij mijn lievelingen, en sommigen verrijzen ieder jaar uit het niets, en eindigen ieder jaar als een struik van meer dan 2 meter hoog vol mooie belletjesbloemen... (Klokjes zegt men in West Vlaanderen, hier zijn het belletjes... Nu ja de vorm is gelijk...)

Heb jij ook zo'n planten die je lief zijn? En dan heb ik nog niet eens over mijn hemerocallis gesproken, de daglelie... Ik heb zaad van mijn planten geoogst, en binnen een maand zal ik deze zaaien, in de hoop dat er mooie soorten uit voort komen... Want het zullen ongetwijfeld kruisingen zijn van mijn vele soorten...

Ik ga stoppen, ik droom weer van bloemen, en het wintert nog...

tot de volgende ?

Money make Office go round...

Image via CrunchBase

Vandaag lees ik dat Microsoft het liefst zijn nieuwe Office 365 niet meer verkoopt, maar aanbiedt als een abonnement, aan 99 eurootjes per jaar...

Ik ga niet weer opnieuw een pleidooi houden voor het bereikbaar maken van internet voor iedereen, vooral voor de armen, voor de ontwikkelingslanden... Maar het is evident dat kostprijs zowat de belangrijkste factor is om internet en het gebruik er van open te stellen voor iedereen !

Een abonnement van 99 euro ofte zowat 4.000 oude Belgische frankjes, dat is in veel landen zowat het jaarinkomen van een gemiddelde arbeider ! Waarschijnlijk gaan ze in die landen de zaak wel iets goedkoper aanbieden dan aan ons, rijke Westerlingen, maar dat doet eigenlijk niets ter zake !

Ik ga hier ook geen studie maken van de marktstrategie, maar alleen één kleine vraag stellen: Weten jullie dat er heel wat steengoede programma's zijn die je gratis kunt vinden en moogt gebruiken, die zowat exact hetzelfde doen dat Office van Microsoft ?  Ik heb me nooit bezig gehouden met ze allemaal op te zoeken, maar om er twee steengoede te noemen: LibreOffice en Zoho (Bij dat laatste heb je eigenlijk alles je maar kunt bedenken om te computeren !)

Waar ik persoonlijk van wakker lig, dat is dat men in onze onderwijsinstellingen de ouders zowat gaat verplichten om die dure programma's aan te kopen, in plaats van die andere die gratis zijn. Gewoonlijk heb je dan wel een of andere leerkracht of directeur die je de kans biedt om het programma iets beterkoop te hebben dan in de winkel... en ik met mijn slecht karakter vermoed dan dat daar wel iets aan verdiend is voor de milde organisator... Aan gratis programma's kun je immers niets verdienen.

Een grote Duitse stad is overgeschakeld op Linux voor gans haar administratie. Microsoft liet uitschijnen dat dit aan de stad een meeruitgave van 110.000 Euro's heeft gekost. De stad in casu vroeg aan Microsoft zwijgt in alle talen... Een deel tijdschriften en dagbladen namen die 110.000 Euro klakkeloos over, en spreken evenmin over de vraag van München naar uitleg...  Hoeveel zou het kosten om niet-geverifieerde berichten te laten plaatsen?  Ik ben niet geplaatst om te oordelen over het al dan niet juist zijn van dergelijke berichten, maar het niet-antwoorden maakt dat ik eerder geneigd ben te geloven dat Microsoft hier niet vast op zijn poten staat...

Ik heb niets tegen handel, zolang de handel eerlijk is.
En geef toe, steeds meer en meer worden we geconfronteerd met tekenen die er op wijzen dat er in de handel heel wat misleiding en desinformatie is !

Stel dat men ontdekt dat je een verkoudheid kunt genezen met gebruik van een ui, of iets anders wat ter beschikking staat van iedereen, en zowat gratis is. Denk je dan niet dat we zouden overspoeld worden door reclames van allerlei producten uit de Pharmacoetische handel, waarvan we ondertussen weten dat ze niet echt helpen tegen een valling ???

Handel is er op gericht te verkopen, niet je iets aan te bieden wat je graag wilt hebben.
En gewiekste handelaars ontwierpen spreekwoorden waaruit moet blijken dat goedkoop altijd kwâ koop is ...
Dat is dus niet zo !
Heel wat dingen kunnen veel goedkoper, maar men doet het niet. Dacht je echt dat men in de solden de zaken gaat verkopen met verlies ? Als men verkoopt aan -70%, dan denk ik alleen aan het feit dat ik enkele weken vroeger 70 % te veel heb betaald !

Ik word er een beetje misselijk van !
En als ik dan de verhalen hoor over wat mijn zoon daar allemaal zag in India, dan word ik misselijk van de ellende waar wij op teren.

Ik snap ook niet dat wij niet feller tegen de willekeur van de bedrijven reageren !
Sinds Renault en Ford ga ik echt geen wagen kopen van dat merk, ik vergeet niet wat ze onze mensen hebben aangedaan !
We moeten eens leren nadenken !
Moeten wij echt zo nodig Microsoft op onze PC hebben? Is er geen degelijk alternatief dat gratis of minstens redelijker is van prijs ?
Ik zou net zo goed de vraag kunnen stellen of je jasje echt van dat bepaalde merk moet zijn... En velen zullen knikken... Het mensDOM !

tot de volgende ?

regenen en regenen en regenen en...

Nederlands: Groepsfoto 50-60 jaar chiro (Photo credit: Wikipedia)

Op de vergadering deze morgen: "Sneeuw is iets, maar die regen is ook niet alles hé !"
Het regent niet zo maar, het regent zonder pauze, onafgebroken in een gestaan tempo... Toen ik naar huis reed van de bijeenkomst, zag ik langs de kleine straten en holle wegen, het water in beken op de baan stromen !

Heel veel met ferme erosie ! Je ziet dat aan de kleur van het voorbij vlietende water: bruin als de aarde.

Dat doet mij op de Chiro denken: "Bruin als het lied van de lokkende aarde", zongen we dan, in een verwijzing naar de kleur van ons uniformhemd. De Chiro van nu draagt kleurige T-shirts, geen echt uniform meer. Wij liepen in dat bruine hemd, met een gele das, met lederen dasknoop, een blauw-zwart vloeren broek (geribbeld), hoge schoenen met grijze kousen en grijze sokken (jaja ! sokken én kousen !)en een riem met metalen koppel waarop het kenteken van de Chiro...
We trokken fier marcherend  door de straten, met onze banier voorop, en zelfs met een muziekkorps... Ik speelde klaroen. (Tot spijt van de rest van ons gezin)

Wij liepen zomer en winter in die korte broek. dat was vooral lastig eens wij in de week een lange broek gewoon waren... Dan was het precies veel kouder dan vroeger. In de voorbije week kreeg ik nog een knipsel uit "De Zeewacht", met een artikeltje over de winter 62/63, toen de zee was dichtgevroren. Er stond een fotootje bij waarop we met enkele leden van de Chiro te zien waren. Je zag onze benen niet, maar ik kan je verzekeren dat wij zelfs toen in korte broek rondliepen !

 Als ik nu de Chiro zie, dan herken ik ze maar aan hun kenteken, niet meer aan het uniform, ze hebben per groep een verschillende kleur... Jammer ? Ik weet het niet... De Chiro van toen had wel iets militaristisch qua uiterlijk, nu niet meer. Alhoewel...
Alhoewel !
Want als ik nu kijk naar de militairen, naar de politie, naar de postbodes... dan mis ik dat uniform van vroeger... Nu lijken ze allemaal wat op elkaar, en hun kleren stralen geen gezag meer uit. Vroeger  met die kepie op hun hoofd, en die strakke uniformen met duidelijke uiterlijke kenmerken, was er al een soort gezag, nog voor ze hun mond open deden. Nu met hun baseballpetjes...

Vroeger waren er een heleboel beroepen die duidelijk herkenbaar waren, en die daardoor bijna automatisch de banier waren van hun beroep. De pastoor in zijn soutane, de man van het water met zijn vest met zilveren knopen en zijn kepie, de man van de gas, de pompier, de postbode... je kunt ze niet bedenken, of ze hadden een uniform... Ook de gewone arbeiders waren veel herkenbaarder !
De metser, de mechanicien, de visser hadden een werkpak aan, en in dat werkpak trokken ze van huis naar het werk, en van het werk kwamen ze zo naar huis. Je zag gewoon aan de kleren dat dit een bouwvakker was, en dat daar, dat was duidelijk iemand die met de smeerolie van de machines te maken had...

Nu loopt iedereen, zelfs de zogenaamde geüniformeerden, in een net pak, die zo weinig mogelijk opvalt...
Ik vind dat nog steeds een beetje jammer...
Het is precies of het wegvallen van de beroepsfierheid heeft met zich de uiterlijkheden ook maar weggeveegd...

Want beroepsfierheid, dat is er ook bijna niet meer... Welke metser hoor je nu nog stoefen over het mooie metselverband dat hij in die gevel wist te verwerken? En een arbeider uit een autofabriek werkt niet meer aan auto's, maar aan één of enkele onderdelen, aan een lopende band, 1000 keer hetzelfde stuk...

Dan toon je ook niet meer met fierheid het uniform van je bedrijf, dan trek je vlug je burgerpakje aan, om in de anonimiteit te verdwijnen...

Het regent nog steeds
en met de regen spoelen de laatste sporen van waar ooit de sneeuw op hopen lag, ook weg...Geen sporen meer, de wereld trekt zijn winterpakje uit en loopt weer in zijn anonieme burgerpakje. Het Belgische burgerpakje: regenkledij...

tot de volgende ?

Wierook

English: Taken by me whilst on holiday in France, at a motorway service station somewhere near Toulouse. This one is surprisingly clean, usually they are filthy. I love holidaying in France but I hate their toilets. Français : Prise par moi lors de vacances en France sur une air d'autoroute pres de Toulouse. Celle-ci est étonnamment propre, d'habitude elle sont sales. J'adore passer mes vacances en France mais je deteste leurs toilettes (Photo credit: Wikipedia)

Ik heb zonet een wierookstaafje aangestoken...ter inspiratie: een geur uit het verleden?

Ik heb een heleboel geuren in voorraad. We houden wel van die rokerige parfumgeuren. Zonet heb ik Lavendel in brand gestoken, nu ja brand, het rookt alleen mar, met een dun, ijl, bijna onzichtbaar krinkelend beetje rook naar boven, terwijl het zich oplost in de atmosfeer van de woonkamer.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel verschil ruik tussen de verschillende staafjes, maar om nu te gaan zeggen dat ik nu lavendel ruik? Ik ruik een aangename geur van ik weet niet wat.

Wellicht is dat beetje rook eerder vervuilend dan wel echt verfrissend, maar we doen zo veel onzinnige dingen. We vullen onze woningen en onszelf met lekkere geurtjes. Een beetje aftershave, een beetje deodorant, een beetje parfum, wasverzachter met geurtjes, zeep met geur, vloerzeep met geur, een blokje in het toilet, met geur... en een klein potje met Febreze opdat het toilet lekker zou geuren... Zelfs in het schelpenzand van de vogels zit een lekkere anijsgeur....

In de tijd van de Louis in La douce France (en ook elders) werd wassen als een overbodig en ongezond iets gezien, en smeerde en spoot men met allerlei geurtjes om de eigen lijfgeur te overvleugelen... Nu wassen we ons dagelijks, en jonge mensen nemen allemaal bijna dagelijks een douche, en toch smeren we nog steeds geurtjes overal rond.

Als de hond van Veerle of Bart hier komt, en het beest heeft in de regen gelopen, dan vinden we stiekem dat het beest stinkt. Stinkt naar hond. (Toen we zelf honden hadden roken we dat amper, en het hoorde er bij)

Het lijkt wel of we de normale geuren niet meer willen kennen. We moeten zo nodig alles gaan verdoezelen met geuren uit een potje of een flesje, en dan zeggen we: "Het riekt hier fris hé ?" Terwijl het eigenlijk alleen andere geuren zijn dan wat er natuurlijk zou moeten zijn.
Soms passeer je in een winkel een dame, die zo erg geurt, dat het stoort... Of het dametje strooit te kwistig  of het is een geur die ons niet bevalt.

Wat is er mis met de geur van een baby, met de geur van zweet, met de geur van van een koe?
Ken jij een heerlijker geur dan het bos, de bloemen, de humus?  En humus, dat is een massa rottende bladeren en takjes en dergelijke, een letterlijk warme geur, warm door het rottingsproces. En toch - in het bos ruikt het lekker. Diezelfde humus in de huiskamer brengen zou stinken.

En toch brengen we voortdurend vreemde geuren binnen in ons huis... Op het potje dat daar een beetje verdoken in het kleinste kamertje staat, staat vermeld: Kan allergie veroorzaken... Maar het geurt heel fris... Je ruikt echt geen toilet meer, maar een winkel vol citroenen.

We leven in een schijnwereld.
Ik heb het hier over geuren, maar er is nog veel meer dat niet meer natuurlijk is... Jonge mensen weten zelfs niet meer hoe een appel na de winter, na een maandenlang bewaren er eigenlijk hoort uit te zien... We zien nu immers altijd een appel die er uit ziet als versgeplukt van de boom...

Ons vlees ligt er netjes, met een heerlijk vers en aanlokkelijk kleurtje bij, dank zij speciale verlichting, en soms ook door verpakt te zijn in een speciale atmosfeer...

Een schijnwereld... met beelden die niet meer echt zijn, geuren die niet meer echt zijn...
Reclameboodschappen die ons overtuigen van kwaliteiten die er niet zijn...

Herinner jij je nog die oude WC, buiten het huis, iets achteraf, met het hartje in de deur, met de plank om op te zitten, met een gat er in? Herinner jij je nog de geur van aalput die je rook in dat toilet? Die scherpe geur ? Dat stonk niet, dat rook scherp en veeleer zuiver dan wel beladen...
Nu is er een toiletpot, waar water in staat om alle geur tegen te houden en een potje Febreze of iets anders om zelfs het idee aan geur te verdoezelen..

Schijnwereld

we zijn gek

tot de volgende ?

dooi

Deutsch: Arcelor Mittal building (Photo credit: Wikipedia)

Het waait ! Of liever, 't stormt bijna !
De sneeuw is al veel minder geworden, en op het veld voor mijn deur zie ik warempel hier en daar al plekken aarde.
't Is zondag, er rijden weinig auto's, maar zo net vloog er hier ene voorbij, dus zal er wel geen ijzel zijn. Deze week kan ik dus wellicht weer naar de academie...

De lucht is weer adembaar. De smog is weggewaaid.

Het dooit !
De ijstijd lijkt weer voorbij. Oef!
Plots lijkt buiten alles smerig, vuil, zwart.
Zelfs de bomen staan als zwarte duivels de einder te vervuilen. Is dat door het schamel (en vlug verdwijnend) beetje wit daar tegenover? Of is het gewoon je ogen die bijna gewoon waren aan een witte wereld ?
Het is ook allemaal nat, en de lucht is grijs, maar niet het grijs van de sneeuwluchten, nee, grijs van wolken vol regen.
Gek, maar ik zie geen vogeltje meer, geen een.
Hebben ze plots geen honger meer, of zitten ze druk te zoeken in de stukjes aarde die al weer bereikbaar zijn?
Zou het zout van al dat gestrooi, nu in die aarde dringen? En wat zou het daar doen?
Als er onkruid op de oprit groeit, dan strooi je daar wat zout op, en het verdwijnt... Maar het zout van op de weg lijkt (gelukkig maar) niet dat effect te hebben.

Het lijkt of het herstel naar een normale groene wereld niet zo makkelijk is ! Het gras in de wegbermen is platgedrukt door de sneeuw, en lijkt zich niet weer op te richten. Het ligt er, halfdood, klaar om over te schakelen naar dat geelbruine winterkleur... Het gras is dit jaar eigenlijk heel lang groen gebleven, maar het lijkt nu wel passé...

Heb je het ook al gezien? Het is al weer een heel stuk meer dag ! Om 8 uur is het al min of meer licht. Enfin, genoeg om de rolluiken op te halen, genoeg om buiten te kunnen kijken. Om 7.30' uur zie je de einder al goed klaar worden, zelfs bij dat somber wqeer van vandaag !
De lente komt er aan !
... maar dit jaar duurt het weer een dag langer voor het Lente wordt !
't Is immers een schrikkeljaar !

De mens moet weer een dag meer werken... En dan hoor je dat men berekend heeft dat men tot zijn 73 zal moeten blijven werken, wil men het pensioen betaalbaar houden. Welk pensioen? Als je tot 73 moet werken, zal er maar bitter weinig pensioen overblijven !

Ik heb de tijd meegemaakt dat het prepensioen ontstond. Voor dat prepensioen gingen heel wat bouwvakarbeiders dood voor het bereiken van hun pensioen. Na het ontstaan van dat prepensioen bleven ze gemiddeld véél langer leven. Ik denk dat je dat veilig kunt omkeren ook ! Als je de bouwvakarbeider doet langer werken, tot zijn 73 jaar, dan zullen er niet veel meer overschieten om nog op pensioen te gaan !

En dat vertellen ze ons allemaal terwijl er zoveel werklozen zijn, zoveel jonge mensen niet aan de bak geraken ! Nu ook nog eens Arcelor Mittal Luik...
Net zoals bij Ford, shockeert het grote aantal werklozen in één klap, maar daarnaast zijn er nog vele, vele duizenden werklozen uit klein bedrijfjes, die de pers niet halen, maar waar de arbeiders net zo goed werkloos zijn.
Je moet maar in het kweken van je kinderen zitten, aan het afbetalen van je woning bezig zijn... en dan plots je inkomen zien halveren.
Ik mag er niet aan denken ...

Het kan gek klinken, maar ik denk dat de huidige generatie het daar moeilijker zal mee hebben dan wij indertijd... Wij hebben nog tijden meegemaakt waar er niet veel was, waar we moesten leven met veel minder... Zij hebben dat niet gekend, zij hebben geen ervaring, zullen alles moeten uitzoeken om rond te komen. Leren zien wat noodzakelijk is en wat niet...
Hopelijk duurt de crisis niet lang
Maar ik vrees, met grote vrees dat het onevenwicht in de wereld, het grote verschil tussen arm en rijk, hier de crisis zal betekenen.
Bedrijven gaan naar de goedkope landen verhuizen, voor meer winst, goedkopere productie.
Niet nieuw, maar het lijkt te versnellen

We moeten onze economie op andere pijlers opbouwen !

tot de volgende ?

't sneuit

Vandaag zou de dooi moeten beginnen... Met sneeuw !
En ja hoor, zo net zagen we de eerste vlokjes al vallen. In Mater zeggen ze "'t Sneuit".
De sneeuw zou straks moeten overgaan in regen, en het einde van de ijstijd inluiden...
Ik ben blij !
't Waait, 't sneeuwt en straks ook nog regen: de smog gaat wijken !
Straks heb ik weer adem zonder dat schurend gevoel er bij.

En volgende week kan ik dan weer naar de academie, om te gaan keramieken... Ik ga er eens een gedacht moeten van maken, om mijn beelden af te werken ! Er staan er al weer enkele die al één keer gebakken zijn (biscuit), en die nu zo nodig moeten gekleurd en/of geglazuurd worden. Maar ergens is dat onderdeel voor mij een karwei... Ergens blijf ik vooral de beeldhouwer en veel minder de keramieker.
Dat heeft twee redenen... Eerst en vooral, mijn inspiratie gaat veel meer naar de vorm toe dan wel naar de kleur, maar ook, en dat niet in mindere mate: om te kleuren en/of te glazuren, moet je heel zorgvuldig stoffen gaan afwegen tot op de milligram, deze mengen, met de juiste hoeveelheid water mengen, dit papje twee drie keer door een heel fijne zeef halen om alles klontertjes er uit te halen, en dan moet je dat nog aanbrengen op de juiste en de gepaste manier...
Tegen dat ik daar zo verkrampt al die fijne afwegingen en het mengen heb gedaan, verrek ik al lang weer van de pijn. Niet dat dit werk zo lastig is, maar doordat ik werkelijk verkramp bij al dat secuur afwegen en mengen... Dat secure is iets wat tegen mijn natuur lijkt in te gaan. Ik zie collegae keramiekers die daar rustig zitten af te wegen en te mengen, zonder zich daar druk in te maken... Integendeel, er zijn er die daar "proefstaaltjes" maken, alles heel zorgvuldig noteren, het staaltje zorgvuldig gemerkt, zodat ze nadien hun werk in de voor hen exacte kleur kunnen bakken... Het gekke is dat dit bijna nooit echt lijkt te lukken !
Hoe zorgvuldig ze ook mengen en wegen, de uiteindelijke kleur lijkt dan plots nog iets anders...
De reden? Ik las dat andere werken, andere grondstoffen die in dezelfde oven mee staan te bakken soms invloed hebben op de kleuren.
Met andere woorden, heel juist en correcte resultaten kun je maar hebben, als je ook controle hebt op de andere werken die ook mee gebakken worden, en dat kan niet in een academie...

Van al die dingen hou ik niet, ik heb het niet zo op een pot insmeren met iets wat wit is om er uiteindelijk een groen van te krijgen, ik hou er niet van als dat groene dan ook nog een ander groen wordt dan wat ik verwacht, en ik hou niet van dat zitten secuur afwegen en mengen als ik toch geen waarborg heb op het resultaat...

Ik ben een moeilijk en ongelukkig mens als het daar over gaat.
Maar ik kan die beelden daar ook niet laten staan in het witte van de biscuitbak...
't Leven is hard voor een keramieker 3° klas...

tot de volgende ?

Brrr op de berg....

Tour of Flanders 2012 (Photo credit: Brendan A Ryan)

Gisterenavond zijn we eens gaan eten, in ons eigen dorp, in Restaurant Kerkgate. Met de bestuursleden van Ziekenzorg Mater - Welden. We moesten wel een deeltje betalen, maar een stuk kwam uit de kas.
Nee, het was geen copieus achtgangenmenu, het was sober, maar heel lekker.
Toen we buiten kwamen, waren er ijsbloemen op mijn auto. De thermometer (van de auto) toonde ons dat het  -4.5° Celsius was. Dat viel mee.
We reden de berg op naar huis, en tot onze verbijstering lazen wij daar opnieuw de temperatuur: -9.5 ° !

Er zitten dus ook duidelijk nadelen aan het wonen op den berg !

Heb je al eens geloerd op de website van de Ronde van Vlaanderen, Vlaanderens mooiste ?
Ze passeren weer aan mijn deur. Dus met een beetje geluk komen we weer op TV, zoals bijna elk jaar. We staan dan gewoon voor onze deur al die wagens en die renners te bekijken... Een grote kermis !

Daar is één goede kant aan : de toestand van onze straat ! Ieder jaar voor het koersseizoen, komen ze hier de nodige straten (de straten die op een of ander parcours liggen) herstellen, en ze komen (Hoera !) tijdelijk die verkeersdrempels wegnemen (in het Frans schitterend benoemd: des dos d'ânes... ezelsruggen)
Er is ook een groot nadeel aan wonen op het parcours... De wielerterroristen roepen dit meteen uit tot het nec plus ultra om op rond te toeren...

Maar wie denkt er nu al aan de wielerfanaten?
 We zitten nog steeds in onze smogwolk, schurend adem te halen...
Heb je al aan de verwarmingskosten gedacht, in dit winterweer ? En dan moet je ook nog stellen dat we door al dat nodige stoken meewerken aan de smog...

De enige troost is dat de bomen zo mooi zijn... Het fijngetakt geboomte zit met witte rijm beijzeld... 's Morgens zitten de vogels te wachten tot we weer een nieuwe voorraad eten voor hen zetten: Mezenbollen aan de struiken binden, potten met vet met daarin zaden en pindanootjes, een grote bak met strooizaad waar ze heel de dag in kunnen zitten te eten, en waaronder de tortelduiven en sinds kort ook de houtduiven zitten te eten.

Het aantal vogels en het aantal soorten lijkt wel iedere dag toe te nemen, en je stelt vast dat ze heel wat energie verspillen door eindeloos tegen elkaar te twisten over het recht om aan de voederbak te zitten. Nu ja, het is ook geen normale situatie ! Neem nu de merels, dat zijn vogels die je nooit in groep ziet, die leven hooguit met zijn tweetjes als kweekpaar bij elkaar, en iedere indringer wordt met een luid "tjaktjaktjak" weggejaagd... Nu zitten er hier zeker een tiental bijeen, te vechten om eerst en meest te kunnen eten.

Heb ik al gezegd dat er nu ook al kepen zitten? Een keep is een vinkensoort, heel mooi van kleur, maar zingt bijlange niet zo mooi als de vink zelf.

Onze bonte merel komt ook nog steeds, en is een van de vechters, maar meestal moet hij het onderspit delven... Er zijn er die duidelijk zwaarder, groter en sterker zijn dan hij met zijn bonte pakje aan.

Onze buren geven ook eten aan de vogels, maar er is iets geks aan de hand ! Mijn tuin is dichtbegroeid, met veel struikgewas en weinig open ruimte, bij mijn buur is het een mooi net grasveldje... Als hij eten geeft, dan zie je bij hem de grote vogels fourageren, onder meer de meeuwen. Bij ons komen die nooit ! Wellicht voelen ze zich niet veilig bij ons, omdat ze geen plaats genoeg hebben om onmiddellijk weg te kunnen vliegen. De kleine vogels voelen zich net daardoor weer wel veilig bij ons, zij kunnen wel wegglippen, en die grotere kunnen hen niet zo handig achtervolgen door al die takken...

In mijn tuin zijn de takjes niet of amper berijmd ! Ze worden zo druk gebruikt door al die vogeltjes, dat er hele stukken vrij van rijp zijn. De natuur, ook al is het in zo'n piepklein tuintje, kan heel boeiend zijn... Zeker voor mensen die tijd hebben om dat allemaal te bespioneren...

tot de volgende ?