Muizenissen buiten zetten !

Image via Wikipedia

Vandaag is er weer een winter/herfststorm... Misschien het moment om eens alle muizenissen buiten te zetten en te laten wegwaaien...
Muizenissen zet je best onverpakt buiten, zeker als het grote hoeveelheden betreft, want muizenissen kunnen aardig wat wegen !
Gelukkig is het een echte stormwind, en heb je alle kans dat zelfs de zwaarste tobbernijen weg geblazen worden.

In tegenstelling met wat het woord doet vermoeden, zijn muizenissen een typisch menselijk verschijnsel. Alleen mensen maken zich zorgen die blijven woekeren, ook al is de oorzaak eigenlijk al lang verdwenen, ze blijven maar piekeren... Ik kan me voorstellen dat de mees die de mus een zonnepitje ziet wegkapen voor zijn bek, zich ergert, maar hij piekert niet, hij gaat meteen op zoek naar een ander hapje. Mensen niet. Mensen maken er een heel drama van, maken heisa, maken ruzie, en sommigen blijven er weken nadien nog last van te hebben. De mees is wijzer, hij verliest geen tijd aan het toch verloren hapje.
(Voorbeeld net gezien in mijn tuin - van de mees bedoel ik, niet van de mens)

Al dat tobben is dus pure ballast, gewicht die je moet meesleuren in je kopje, en dat menselijke kopje is al zo zwaar... Dus weg damitt ! Geen getob meer, profiteer van de wind om je bovenkamer eens uit te mesten.

In onze hersenen zitten zo'n slordige 100 miljard neuronen, en ieder van die neuronen kan verbinding maken met zo'n 8.000 andere neuronen. Dat is dus een ontzettende hoeveelheid, dat is door geen computer na te bootsen. Maar moeten we echt dat wondere netwerk gebruiken voor nutteloos en oeverloos gepieker ? Nee toch !

Laat ons in de plaats eens stil staan bij het wonder van het menselijke denkvermogen. De cijfers die ik zo net aanhaalde zijn niet van mij, maar van een gedegen wetenschappelijk onderzoek. Ze kunnen nu zelfs het "denken" zichtbaar maken. In die zin dat het overbrengen van een gegeven door de ene neuron naar de ander in feite een elektrische impuls is, en dus zichtbaar kan gemaakt worden. (Vraag mij geen uitleg, ik ben technisch een oen)
Het gekke is dat je dan als het ware snelwegen ziet ontstaan in de hersenen. Blijkbaar zijn er dus neuronen die heel belangrijk en heel druk gebruikt worden, en andere die maar sporadisch aangeraakt worden door zo'n elektrisch impulsje... Ons bewegen, ons horen, ons zien, ons memoriseren, ons vergeten en wat nog meer van logische functies zitten wellicht op de snelle autosnelwegen, op de de meest gebruikte en best onderhouden banen in onze hersenen. Ik denk dat de muizenissen zitten in die kleine achterafhoekjes van de hersenen. Zo ver van de vloedstroom dat ze blijven zitten, niet meegesleurd worden in de autosnelweg naar de vergetelheid...

Hoe meer ik lees over die enorme complexiteit van onze hersenen, hoe minder ik het echt begrijp, en dus hoe meer ik weer naar mijn noodrem God grijp...  Zelfs de specialisten snappen nog steeds de hersenen niet. Die klomp vet en zenuween dirigeren niet alleen ons lijf en leden, maar ze laten ons ook toe te denken. Wonderbaar !
Helemaal uniek is het niet, want we zien steeds meer filmpjes van dieren die duidelijk ook kunnen "denken", ook al is het niet op krek dezelfde manier, ze verrichten duidelijk enig denkwerk, ze hebben ook een geheugen, ook al weten ze dat niet op dezelfde manier te bestendigen als wij met onze taal en geschrift... Hersenen zijn dus niet zo uniek, maar de veelheid van verbindingen op het vlak van denkwerk is dat wel.
Hoe meer ik lees en leer over die wondere klomp bovenin onze schedel, hoe meer ik er aan twijfel of er wel ergens anders nog eens zo'n wondere samenhang kan ontstaan. Ik geloof in evolutie en co, het lijkt me logisch, maar ik zie niet in hoe verstand, rede op die manier kan ontstaan. Ik geloof wel, dat eens je dat wonder hebt, je weer een soort logische evolutie kunt krijgen, en dat dit verstand op de manier van the Survival of the Fittest zich kan versterken en ontwikkelen... Maar het ontstaan van rede, verstand zie ik niet mogelijk als een soort spontane ontwikkeling.
Het is te complex om zo maar bij toeval te ontstaan.

Ach ik weet het wel, wie niet de noodrem God heeft, zal wel ergens zijn eigen noodrem hebben, ook al is die noodrem in dat geval "het nog niet snappen - omdat we nog niet de kennis hebben veroverd"... Hij of zij kunnen best gelijk hebben, maar mijn noodrem is God. Wellicht omdat door mijn opvoeding God een vertrouwde oplossing is ? Het zij zo, en ik voel er mij best happy bij.

Maar moeten wij dat immense wonder dan gebruiken om er zorgen en muizenissen in op te stapelen, zo veel en zo erg, dat op den duur de normale werking verhinderd wordt? Moeten wij onze eigen snelweg der vergetelheid blokkeren om muizenissen te koesteren? Nee toch ?
Dus weg daar mee. Laat ons een kijken wat er nog allemaal op ons drukt, laat het ons eens evalueren en eens kijken of het echt belangrijk genoeg is om te bewaren om druk uit te oefenen op ons verstand, op onze rede...

Vergeet het niet buiten te zetten, er is heerlijk veel wind, en ik zag al heel wat muizenissen voorbijvliegen !

tot de volgende ?

winterwind

Image via Wikipedia

De weerman had het gisteren steevast over echt herfstweer... Maar hoe hij het ook zegt, het is winter! Het lijkt er gewoon op dat de seizoenen gaan moeten herschreven worden. Toch zeker voor het afgelopen jaar, en naar het er naar uitziet, ook alvast voor het begin van dit nieuwe jaar.
Ik voel me er een beetje ontheemd door.
Net of het is mijn land niet meer, mijn seizoen niet meer. Ik heb het gevoel dat men me dievelings, midden in een mooie droom, heeft opgepakt en verplaatst naar een streek of een tijd waar de seizoenen anders zijn dan de mijne.
Heb je het ook al gehoord of gelezen, dat we -wiskundig gezien- waarschijnlijk naast onze wereld gelijklopende werelden hebben? Dat er ergens iemand zoals jij rondloopt, hoogstwaarschijnlijk zelfs in meerdere exemplaren op meerdere werelden.
Zouden wij misschien met zijn allen verplaatst zijn naar een andere wereld, waar het nu nog maar herfst is, en wij maar voort tellend aan onze oude kalender, de kalender van die andere wereld?
Hadden wij dan echt onze politici niet kunnen achterlaten? Dan kon het weer mij meteen niet meer schelen. Ik zou alleen nog rozengeur ruiken en maneschijn zien...
Heel lang geleden heb ik een blogje gepleegd, waarbij ik per ongeluk in een andere wereld terecht kwam, door een scheur in de tijd of de realiteit... Een echt science-fiction verhaal leek het, maar nu geven de wiskundigen mij op een manier gelijk met mijn fantasie, en daar wil ik het eens over hebben.

Heb jij je ook al eens afgevraagd of onze fantasie wel fantasie is?
Heb je ook al eens gezegd-gedacht- gehoord- gelezen, dat je niets zo gek kunt bedenken of het bestaat wel ergens? Zou dat niet echt zijn ? Hebben de Aboriginals van Australië misschien ergens gelijk dat wij nu in de droomwereld leven?
Zijn heel wat dingen die wij niet kunnen uitleggen wellicht stukken uit de andere wereld die hier per ongeluk verzeild zijn?
Mijn gezonde verstand zegt dat dit niet kan, maar er staan toch maar een heleboel raadsels voor mij op deze wereld. Je moet Von Dänicken eens lezen... Die geeft er een uitleg aan als zouden er kosmonauten hier op onze wereld voor God hebben gespeeld. Maar een echt sluitend antwoord krijg je niet op al die wonderen. Ook al geloof ik Van Dänicken niet, hij doet me wel diep nadenken, en vertwijfeld de schouders ophalen. Sommige dingen kan ik een uitleg geven (lees raden), maar van vele dingen blijf ik staan met de mond vol tanden (een hele verbetering...).

Nu ook dit herfstweer in Januari... En vandaag ziet de wereld er heerlijk schoongeblazen uit. Maar morgen komt er weer een herfststorm. Misschien is het toeval, misschien is het een gevolg van de global warming, misschien is het een eerste aanduiding van het einde van de wereld volgens de Maya-kalender... Oorlogen, aardbevingen, en stormwind... En straks blazen ze met grote bazuinen vanuit de vier hoeken der aarde (da's die wind) ... en op het vale paard zit de dood... Je moet echt het Johannesevangelie eens herlezen!  Da's pas fantasie, da's pas science fiction !

Maar je moet geen schrik hebben, in het Antwerpse is er een bietekwiet die je tegen een schamele 20.000 eurootjes een veilige schuilplaats biedt ergens in Spanje... Ik las ooit een artikeltje waar men een opsomming maakte van al de beëindigingen van de wereld die er al voorspeld werden, een eindeloze lijst... En we lopen er nog steeds op... Ook al is het nu misschien op een van onze alternatieve werelden...  Zouden ze daar ook aan eind-voorspellingen doen?  Zouden daar ook een Boeddha, een Zoroaster, een Jezus een Mohammed en een Dalai Lama zijn ?
Zou er daar ook geloof zijn ?
Of zouden ze daar echt antwoorden hebben op alles, en wat zou dat dan doen met de mens?
Stel je voor dat je op alles een antwoord zou hebben, zo maar... uit de blote blauwe hemel... Niet meer moeten denken, niet meer moeten leren, niet meer moeten zoeken... Zouden we dan niet met al die kennis ontzettend dom zijn?  Is het niet net het niet-weten dat van ons die zoekers maakt, die mens die steeds maar streeft naar ... het onbereikbare ?

Ach, al bij al... We zitten hier goed, ondanks dat rare weer, ondanks dat eindeloze zoeken naar kennis... Net dat maakt ons tot die gekke soort zoogdieren, die zichzelf geen dieren achten.
... en die van een hevige wind een apocalyptische stormwind maken...

tot de volgende ?

het blinkende stuk

Image via WikipediaEen van de hardste dingen aan mijn huis, dat is de dorpel, in blauwsteen. Graniet om het eens ander te zeggen. Als ze de dorpel aanbrachten, was dat grijsblauw van kleur, je kunt dat nog zien aan de zijkanten, de kanten waar niemand ooit zijn voeten zet.
Maar in het midden van de dorpel daar is warempel dat mooie blauwgrijs verdwenen, en kijken we nu op een bijna zwart stuk blauwsteen. Bovendien is het glad geworden, en is het duidelijk uitgesleten.
Hardsteen is dus niet echt zo verschrikkelijk hard...
Dat doet me denken aan ons vader, die vertelde over martelpraktijken. Men bond het slachtoffer zo dat hij zijn hoofd geen millimeter kon bougeren, en dan liet men gestaag een druppel water op zijn schedel vallen...plonk, plonk, plonk...zonder einde. Dat was volgens ons vader een verschrikkelijke marteling.
Ik vermoed dat hij gelijk heeft...
De gekste dingen kunnen een marteling zijn!
Ik las over een hersenoperatie, waarbij de patiënt wakker moest blijven. De operatie is niet de marteling, want naar het schijnt voel je niets in je hersenen, en de voorbereiding, het opensnijden van de huid en het oplichten van een stukje schedel, dat is onder verdoving. Maar de pijn, dat komt van het onbeweeglijk liggen... Ze raden de mensen aan om voor de operatie op een redelijk harde ondergrond te trainen in uren lang stilliggen op de - in dit geval- linkerzijde...
Ik weet dat dit wellicht juist is, want ik mocht al een paar keer het genoegen smaken om een MNR-scan te ondergaan... Daar moet je gedurende ellenlange minuten onbeweeglijk blijven liggen op die harde ondergrond. Normaliter doet dat wellicht geen pijn, door onbewuste bewegingen die je maakt, maar het feit dat je geen millimeter moogt bewegen maakt dat je plots ieder stukje dat in aanraking is met die harde ondergrond begint te voelen. Is dat echte pijn? Of is het gewoon een gevoel ontstaan door het besef dat je niet moogt bewegen?
Maar terug naar de blauwstenen dorpel... Ik weet niet hoe dikwijls er voeten op die dorpel hebben gestaan, maar voldoende om dat spul uit te slijten en een duidelijke holte te maken. Ik zal met mijn gewicht wellicht het grootste deel hebben uitgesleten, maar mijn vrouw heeft er wellicht veel meer op gestapt, daar zij veel meer thuis was... De eindigheid van de blauwsteen...
Had er al die tijd een druppel moeten vallen op hetzelfde plaatsje van de dorpel, dan was daar wellicht ook een putje ontstaan, of wie weet, een kleine aanzet van een stalagmiet... (Zou er op het hoofd van de gemartelde...?)

Het klavier van mijn pc is nog betrekkelijk nieuw, maar nu al zie ik op bepaalde toetsen dat ze meer blinken dan andere, omdat je bepaalde letters meer aanslaat dan andere.
Slijtage, vergankelijkheid...

Eigenlijk staan we daar nooit bij stil, maar alle slijt... De preekstoel in onze kerk zal een paar honderd jaar oud zijn, maar de traptreden zijn ferm uitgesleten, en de blauwe dorpelstenen van de kerk zijn al echt diep uitgesleten... Kasseien van de oude romeinse heirwegen zijn vervallen tot blinkende ronde kinderkopjes...

Wij zelf, wij zijn van zacht materiaal gemaakt, met een beetje harder skelet er binnen in, om het geheel rechtop te houden, maar we slijten ook... Zelfs binnen in het nog levende geheel slijten die hardere stukken ook al... Vandaar mijn rugpijn.

Maar ook het zachte gedeelte slijt, en heel ingenieus vernieuwen we, zonder dat we het zelfs maar beseffen regelmatig onze cellen. (Nu en dan loopt dat een beetje fout, en dan is er kanker...)

We slijten... alles slijt... Ook wonden, ook verdriet, ook ideeën, ook woede, ook haat... alles slijt.
Er is dus eigenlijk niets om je echt druk over te maken. Of toch ?
Er is niet alleen slijten... Je kunt ook breken, vernietigen, doden... De natuurlijke slijtage stopzetten in één klap. Je kunt kwaad doen, je kunt goed doen. Het stopt weliswaar de slijtage niet, maar het stelt het een beetje uit. Goed doen geeft soelaas. Aan jezelf en aan de anderen.

Geneeskunde werkt tegen het slijten in, want hoewel we van dezelfde soort stof zijn gemaakt, slijt de ene sneller dan de andere. Net zoals je twee dorpelstenen kunt zien, waarvan de ene veel vlugger slijt dan de ander, of die misschien door een klein onzichtbaar haarscheurtje plots breekt en de dorpel niet meer waard is... Glimlachen geeft ook soelaas. En ook al lijken onze hersenen ongevoelig voor het mes, ze zijn zeer gevoelig aan die glimlach...of aan de haat.

En voor wie gelooft, is er het geloof aan dat stukje of stuk dat niet onderhevig is aan slijtage, dat het eeuwige leven heeft... Voor wie gelooft...

Ergens willen we niet slijten, ergens willen we blijven bestaan, jong blijven, ongeschonden, rein, knap, slim, volmaakt... Is deze hoop ons geloof ?
Het geloof, de hoeksteen van ons bestaan.
Een hoeksteen in harde blauwe steen...

de blauwe steen van mijn dorpel is glad en uitgesleten...

tot de volgende ?

kernmachten

Cover of Nineteen Eighty-FourOfficieel zijn er niet zo heel veel landen die kernwapens hebben, maar officieus zijn er heel wat meer. Heel wat landen tekenden het akkoord op de beperking van kernwapens, maar Israël onder meer tekende dit niet, terwijl het geacht wordt hoogstwaarschijnlijk wel degelijk kernwapens te hebben...
Heel wat heisa was er over Irak dat zou kernwapens aan het maken geweest zijn, en die onder druk van de andere landen deze fabrieken zou ontmanteld hebben, ook al is er nooit een spoor van die onttakelde fabrieken gevonden... Nu zou het weer Iran zijn die bezig is zich te ontwikkelen tot een kernmacht... Met als gevolg dat Obama de economische sancties op Iran opvoert, wat dan weer aanleiding is voor Iran om de straat van Hormoez te blokkeren. Als dat doorgaat hebben wij absoluut onvoldoende olie om onze economie draaiende te houden.
(Kunnen we ons misschien verwarmen met de kernwapens in ons bezit, want ook ons Absurdistan is een kernmacht...)
Maar er is nog hoop voor 2012...
Dezelfde Obama is vuurke stook aan het spelen om een nieuwe koude (hopelijk alleen koud) oorlog te ontketenen, nu met China... Daartoe is hij in de Filipijnen gaan prediken over de rechten van de Filipino's op de visvangst in de Zuid Chinese zee, die hij daar de Oost Filipijnse zee noemde... Idem dito in Australië...
Kwestie van altijd wel ergens iets te hebben om mee bezig te zijn...

Heb je ooit "1984" gelezen van George Orwell ?  Moet je hoognodig eens doen ! Daar kun je een theorie in lezen over hoe je het volk stil kunt houden en het evenwicht bewaren door een eeuwigdurende oorlogsituatie... Ik denk dat onze wereldleiders dat boek als bijbel gebruiken.

Ooit waren er nog veel meer kernwapens, maar eigenlijk weten we niet zeker dat die echt verminderd werden. Waar zijn bv de duizenden kernwapens van Oekraïne en andere ex-Oostblok landen naar toe ? Ze zijn allemaal teruggegeven aan  Rusland. Heeft die ze daadwerkelijk vernietigd ? Geen idee.
Maar in ieder geval, kernwapens zijn geen speelgoed, en er zijn er nog steeds meer dan genoeg om de gehele wereld meer dan een keer volledig te vernietigen. Dat er onrust is over het feit dat er steeds weer meer en meer landen zijn die kernwapens hebben of ontwikkelen, is dus normaal. Maar dat het net de kernmachten zijn die anderen dit "recht" ontzeggen... dat doet mij op zijn minst nadenken.
Mij lijkt dat eigenlijk de landen zonder kernwapens recht zouden hebben op spreken, maar recht moet je ook hier weer lezen als MACHT, en macht, dat ligt bij die kernmachten... Zij kunnen immers de wereld vernietigen.

Ik vind het nog steeds een gek idee, dat de vrijheid, de democratie afgedwongen kunnen worden, maar ondertussen zijn we ook dat idee gewoon geworden, en hebben onze eigen landen manu militari de democratie opgedrongen aan heel wat landen. Let op, we doen dit maar in landen waar de dictatuur niet Westers gezind is... Waar de dictator zoete broodjes bakt met Amerika, daar mag de dictator rustig dictator blijven, dan is democratisering helemaal niet dringend...

Och ik ben niet anti-Amerikaans, ik kon hetzelfde vertellen over de USSR, en laat Rusland er in slagen zijn economie terug op poten te zetten, dan gaan we het wellicht ook van Rusland kunnen vertellen... En China is ook al bezig met zijn invloedssfeer te vergroten, en wacht nog een beetje en ook India zal wel een rol gaan spelen, net als Brazilië... De Macht van de sterksten, de grootsten, de rijksten...

En nieuw is dat niet, vroeger speelde het Verenigd Koninkrijk ook al zo'n rol... Nu kan ze dat niet meer, en ze gaat ze liggen vrijen met Amerika ... (Net zoals Europa, tot ze voelen sterk genoeg te staan om het zonder hen te kunnen ?)

Macht, macht, macht... om er de krampen van te krijgen !

Is er iemand die een land weet liggen dat zo ver weg, en zo uit de baan ligt van alle interesses, dat het buiten de invloedssfeer ligt van al die Machten??? Laat het me eens weten, ik emigreer meteen. Maar wellicht zal dat een land zijn dat niet alleen verwegisstan is, maar ook nog doodarm is, want anders deden ze er heus wel een omweg voor... om het leeg te halen.

Weet je, die onheilsprofeten die het einde van de wereld voorspellen kunnen best nog gelijk krijgen ook... Niet door de kalender van de Maya's, maar door de menselijke waanzin, de machtshonger van enkelingen....
Wanneer zal democratie ook werkelijk democratisch worden?
Wanneer zal ook Jan met de pet en Mie met de voorschoot iets in de pap te brokken hebben?
Kortom wanneer krijgt het gezonde verstand iets te zeggen?

Plato zei het al: Een verstandig man doet niet aan politiek, daardoor worden wij door idioten geregeerd.
Waarvan akte

In alle landen ter wereld... Trouwens wat is een land eigenlijk? Ik ga regelmatig naar Auchan in Frankrijk... Ik heb nog nooit een echte grens gezien. Iets wat duidelijk zegt: kijk, hier begint een ander land, hier woont een andere soort mensen, hier is het echt iets anders... Nee, ik kom Frankrijk binnen en mochten de signalisaties geen iets ander model hebben, ik zou het echt niet weten waar ik die "grens" passeerde... En de mensen, zien er net uit als hier, zijn even vriendelijk of even nors...
Een grens is een totaal fictief begrip
uitgevonden door mensen die de macht op "hun" stukje wilden bestendigen.
Ik krijg ook hier de krampen van.

Wat doen wij elkaar aan? en waarom ?

djudedjudedjudedju

tot de volgende ?

Gelukkig Nieuwjaar Iedereen !!!!

Image via WikipediaEn ik ben het jaar slecht begonnen: ik heb me overslapen! Op de tijd dat ik al gewassen en gekleed ben, lag ik nu nog in mijn beddebak... Die mannen met hun vuurwerk hebben me wakker gehouden.

Buiten is het slecht weer, niet koud maar nat en grijs.

En ik, ik ben precies nog niet goed wakker. Veel te lang in mijn bed gelegen, dat is niet goed voor een mens. Orde en regelmaat zijn veel beter.
Maar och, misschien is het een terugval naar den ouden tijd?
De tijd van voor de industriële revolutie, toen de mensen nog leefden op het ritme van de natuur. Veel licht gaven kaarsen en oliepitjes niet, dus in de winter sliepen de mens lang (tot het klaar was, en kropen er vroeg in (van zodra het donker werd)... De zomer moet dan geen schone tijd geweest zijn, maar vooral een tijd van eindeloos werken... En congé payé was er ook nog niet.

Hoe zou het leven toen eigenlijk geweest zijn ?
We kunnen ons dat niet meer voorstellen... In ieder geval veel armoe, groot onderscheid tussen de soorten van mensen... Zelfs in de kerk waren de zitjes verdeeld volgens de standen. En een arme mens die begraven werd? Zijn dienst werd gehouden in het portaal, verder kwam hij of zij niet binnen. En zeggen dat ons Heer geen steen had om zijn hoofd op neer te leggen... Hij zou ook met den armen begraven geweest zijn.

Het lot van de mens is eigenlijk pas verbeterd in de twintigste eeuw... Door de industriële revolutie werkten de meeste mensen in de fabrieken, bijeen in grote arme massa's... Maar net die massa maakte uiteindelijk het verschil. Door aaneen te klitten en samen te hangen veroverden de gewone mensen stukje bij beetje welvaart. Nu lijkt het er op dat met het neo-liberalisme men een poging aan het doen is om de zaken terug te draaien...
Wellicht is er nooit eerder zoveel welstand geweest voor zovelen als in de laatste vijftig jaar...Althans in het rijke Westen, want de rest van de wereld zit veelal nog in de situatie van voor de industriële revolutie. Misschien iets minder erg, misschien iets anders, maar toch nog steeds armoe troef.

En toch is het ook voor hen Nieuwjaar ! Misschien niet op hetzelfde tijdstip, want er zijn veel soorten kalenders op deze aardkloot, maar de mens houdt, ook in armoe, toch feesten. Misschien nog veel intenser dan de rijkeren, want een feest is dan niet alleen feest, maar ook een doorbreken van de sleur. Nu is het eigenlijk alle dagen feest, of toch bijna (hier zeggen we "of toch abij")... Ik schreef er al eerder over, maar kijk maar in de groot warenhuizen en winkels, er is altijd wel een of ander groot feest op komst, waarvoor je zo nodig veel geld moet uitgeven...

Zelfs in onze wereld, de rijkere wereld, zijn er -helaas- armen... Misschien op een andere manier arm dan ginder ver in de hongerlanden, maar toch arm in de gemeenschap waarin ze leven. En zie, ook nu zijn het net die armen die meest houden aan die feesten, dat doorbreken van het dagdagelijkse, net zij die minst hebben hebben de neiging zichzelf pijn te doen om meer uit te geven. Lening op lening op lening... Steeds verder de dieperik in. Leningen zouden moeten in de gaten gehouden worden, veel meer dan nu het geval is, om die mensen te beschermen. Het aantal daklozen in ons landje zit nu al boven de 50.000 !

Maar ik wil niet bitter zijn op Nieuwjaarsdag !
We zitten nog altijd aan de "goede" kant van de wereld. Alleen, daar zijn de anderen vet mee ....
Het moeilijke om de zaken rechtvaardiger te verdelen over deze aardkloot, is dat rechtvaardiger verdelen ook inhoud dat wij moeten inleveren... En wie is bereid dat echt te doen? Onze rijkdom is nu voor een groot gedeelte gebaseerd op de uitbuiting van de mensen aan de verkeerde kant van onze globe.
(Ik ben weer bitter...)

En het neoliberalisme wil alleen dat een of enkele standen zich verrijken, en dat de armoede zich nog uitbreid, ten gunste van de economie... Economie voor enkelen, werk voor velen ?

Mij lijkt het dat de tijd is aangebroken dat we weer hand in hand moeten strijden voor welvaart voor iedereen... en laat ons dan niet vergeten dat wereld steeds kleiner wordt, en dat we ook de hand moeten grijpen van de armeren, hen meesleuren in de strijd voor een rechtvaardiger wereld. Rechtvaardiger zou wellicht ook betekenen minder oorlogen, minder dictaturen, meer vrede...
Maar kijk, Obama heeft al weer strengere sanctie uitgevaardigd tegen Iran, Iran kan dat niet laten gebeuren en dreigt de straat van Hormoez af te sluiten, waardoor de aardolie niet meer tot hier geraakt? Dat zal de volgende oorlog uit lokken...

2012 zal wellicht niet het eerste jaar in Vrede brengen...
Weer niet...

tot de volgende ?

ouwejaar...

Image via WikipediaVoila, 't is van da'... 't Joar is weeral voorbij. Nog enkele uren en we mogen 2012 schrijven.
Toen ik kind was, leek 2000 al zo eindeloos ver af, dat ik twijfelde of ik ooit daar zou geraken. Toen waren de jaren nog heel groot en heel lang, en nu... een zucht en 't jaar is voorbij.

't Is bewolkt, grijs en nat.
Kortom 't is geen weer.

Ik zou nu kunnen stilstaan bij het voorbije jaar, maar de televisie doet dat al met beeld en klank er bij, en geef toe, 't is niets om naar terug te kijken. Moord en doodslag en onbenullige onkundige politiekers. Kortom een doodgewoon jaar met daarover een crisissauske.
Ik heb eerlijk gezegd geen goesting om daar nog veel over na te denken. Ik heb mij het voorbije jaar al dikwijls genoeg kwaad gemaakt en ongelukkig gevoeld bij al die zever. Laat ons misschien een stil staan bij het komende jaar...

Ik ben geen Nostradamus, dus ga ik mij niet wagen aan voorspellingen, alleen aan wensdromen...
Ik wou dat het een jaar was zonder honger op de wereld, zonder natuurrampen, zonder oorlogen... Een jaar waarin de mensen minder mensen maakten, want er zijn er meer dan genoeg, een jaar met normaal weer, zomer als 't zomer moet zijn, en winter in de wintertijd. Een jaar met grote oogsten zonder te veel kunstmest en zonder insekticiden, een jaar zonder overdaad een jaar zonder te's... Kortom een jaar zoals een jaar zou moeten zijn, kalm, rustig, sereen en gelukkig met gezonde mensen in een gezonde wereld. Een jaar waarin de mensen elkaar teug vinden, als medemens... een jaar vol vriendschap en vol inzet voor en met elkaar. Een jaar zonder ruzies, zonder ziektes, zonder miseries...
Een jaar waarin iedereen weer mens was...

Nee, geen rijkdom, alleman genoeg en evenveel...
Alle auto's plots even groot en even oud, zonder reden voor jaloersheid.
Een jaar vol evenwaardigheid.

Maar ach, ik weet wel dat dit jaar nooit komt... Ik zie overal labbekakken die vechten voor dat iets betere plaatsje, die alles doen om aan de macht te komen, die nooit genoeg hebben, die geluk menen te vinden in méér hebben dan de anderen, die willen dictator spelen in 't groot over een heel land, of in 't klein in hun gezinnetje...

Daarom ga ik mijn wens misschien beperken tot één wens: Laat iedereen volgend jaar gewoon gezond verstand hebben... (Gezond niet alleen in eigen ogen maar in de ogen van heel de wereld)

Als kind mochten wij ieder jaar weer onze Nieuwjaarsbrief voor lezen... Met wensen voor grote mensen. Ik heb nooit een brief gezien voor de kinderen zelf... Misschien moesten we daar maar eens mee beginnen... Zij vormen tenslotte de toekomst. Wat wij nu van die kinderen maken, dat is de maatschappij van morgen. En geef toe, als je nu rond je kijkt, dan heb je meer vrees dan hoop.
Ik wens dus ook dat de kinderen in het komende jaar wat meer als mens bekeken werden. Dat we ze niet te veel bemoederen, dat we ze leren de verantwoordelijkheden te nemen die ze al nemen kunnen, dat ze hun steentje bijdragen in het gezin. Dat de scholen de kinderen ook de tijd geven om kind te zijn, en dat de schoolse wijsheid ook wat levenswijsheid zou omvatten...

Maar ach... ook dat zullen maar wensen blijven...
Want de kinderen worden voor de TV gezet (Daar zijn ze stil) terwijl pa en ma, na een zware dagtaak echt geen gezeur meer willen hebben.

Weet je, het is echt niet gemakkelijk om wensen te doen die ook werkelijkheid kunnen worden !
Maar misschien is dat net het mooie aan wensen, ze horen thuis in de droomwereld, bij de sprookjes, bij die dingen die we allemaal wel willen, maar zelf niet eens toepassen...
Weet je wat, ik ga volgend jaar gewoon proberen vriendelijk te zijn tegen alle mensen, zelfs tegen de politiekers (al vrees ik dat ik daar niet zal slagen...)

tot volgend jaar ? (allee, tot morgen?)

Heilige Schrift

Image via Wikipedia't Geluchte is mooi blauw, met zo waar enkele schapenwolkjes. 't Zijn wel niet van de properste schapen, ze zien wat grijzig op hun rug, maar allee, een mens mag tijdens de winter niet te veeleisend zijn hé ?
De wereld ziet er meteen anders uit! Eindelijk weer eens min of meer normaal licht.
Zelfs de blote grond en het vergeelde gras oogt vriendelijker.

Maar 't is een gekke winter, in een bloempot staat zowaar nog een zomerbloeier met bloemen te pronken, en mijn fuchsia's staan zowaar nog te luiden met hun klokjes.
Heel het jaar staat op zijn kop. Of dat nu de opwarming is of niet, ik weet het niet, de zomer was eerder koud te noemen, maar de vrouwen en mannen van 't weerbericht zeggen ons dat het een warm jaar was. In Ukkel. Hier heb ik het niet zo gemerkt.

En och, ik heb in al die jaren nog gekke zomers en gekke winters meegemaakt. Of er nu werkelijk een tendens van opwarming is, ik merk het niet echt, maar ik moet het wel geloven als ik hoor hoe de dieren- en plantenwereld aan het veranderen is. We krijgen hier steeds meer planten en dieren die het vroeger hier niet uit hielden. Dat is een indicatie die ik wel kan en moet geloven.

Alleen... ik weet niet of dat vroeger misschien ook zo was in die uitzonderlijke jaren die we soms hadden. Weet jij dat nog ? Blijkbaar is het menselijk geheugen ook niet echt Het van Het... Best dat er wijze mensen zijn die het allemaal opschrijvelen in dikke boeken. In Oudenaarde is er momenteel heel wat heisa over de Poortersboeken. Naar het schijnt zijn dat unieke dinges, zijn er anders geen exemplaren meer van bekend... Wat er allemaal in die boeken staat ? Ik heb er geen idee van. Misschien waren dat gewoon opsommingen van de inwoners, geboorten, overlijdens, huwelijken??? Of misschien de notulen van de gemeenteraad ?
Ik zou ze wel eens willen inkijken.
Hopende op de geschiedenis van de gewone mens, je weet wel, die mens die steevast verdwijnt tussen de vouwen van de Geschiedenisboeken...
Kortom, ze zijn blijkbaar zeer belangrijk...
Geschriften uit vroegere tijden zijn altijd belangrijk.
Omdat ze iets oplichten van de sluier die steeds over het verleden hangt.
Misschien wordt zelfs ooit zo'n blogje van mij een stukje cultureel erfgoed... Een kijk op de wereld van toen, door een bewoner van toen.
Ik heb al menig keer over het enorme belang van de schrijfkunst gesproken... Zonder schrijven is ons geheugen veel beperkter, zonder geschriften zouden wij een heleboel wijsheid verloren zijn...
Neem nu de fameuze windmolens om elektriciteit op te wekken... Weet je dat ze pas na enkele vaststellingen over de vermindering van de wind na de molen, in de oude boeken zijn gedoken, en daar vonden dat molens niet te dicht bij een mochten staan, omdat er na de eerste molen geen wind meer was, of veel minder, voor de molen daarachter. Ze hadden ook een onderlinge afstand bepaald, weliswaar zonder wetenschappelijke uitleg, gewoon, uit ervaring. De vroede heren van nu kenden die ervaring niet meer... Maar om het anders te stellen: het moet rustig wonen zijn achter de molen!
Schrift, in mijn hoofding noem ik het de Heilige Schrift, allusie makend op Evangelie en co, maar ik meen het ! Het vastleggen van uitvindingen, het vastleggen van ervaringen, het vastleggen van de natuurfenomenen... het laat ons toe een betere, een vollediger kijk te hebben op de wereld op de dingen... Het geeft ons vooral de mogelijkheid om ervaringen en kennis op te stapelen. Als wij als soort steeds slimmer worden, dan is dat vooral aan de overdracht van kennis te danken, en schrift is zowat de basis van die overdracht !

Dat ik verliefd ben op schrijven, dat is wellicht allang tot je doorgedrongen, maar ik heb er ook een soort devotie voor! Ik hou van boeken, ik hou van de reuk van drukinkt, ik hou van lezen, ik hou van mijn e-reader, kortom, ik hou van alles wat geschreven is, geschreven wordt en zal geschreven worden... Gewoon omdat ik er de mens op zijn volledigst in terug vind... De gehele mens zit er in, misschien minder het biologische wezen, maar net dat wat ons mens maakt, wat ons anders maakt dan de dieren. De rede... wat dat ook mag zijn. Want hoe meer we weten, hoe meer we vaststellen dat heel wat diersoorten (en zelfs planten !) ook iets hebben dat je zou kunnen omschrijven als "verstand"... Wat zij duidelijk niet hebben is het schrift, is het doorgeven over grenzen van generaties en afstanden en tijd van die "wetenschap". De mees die op een bepaalde dag ontdekte dat hij door het dopje in folie kon pikken om aan de melk te geraken van de flessen die voor de deur stonden, gaf zijn wetenschap door aan de mezen in zijn omgeving, en die kennisdoorgeving kon je netjes volgen, als een inktvlek die uitliep... Bij de mens met het schrift gaat dit veel verder, ook wat op de andere kant van de wereld wordt ontdekt komt hier bijna op het zelfde moment, of toch heel snel, binnen ons bereik, binnen onze kennis.
Voor mij is schrift heilig...
... of toch meestal, want ook dat andere, dat ook typisch des mensens is, het kwaad gaat via dat schrift door... Porno, Eugenetica, en heel wat negatieve kennis gaat ook via schrift door.
De kennis kan, zoals alles, dus ook misbruikt worden...
... en ook schrift is niet vrij van leugens...
Het is zelfs zo erg, dat het bijna niet mogelijk is om het kwaad van het goed, het juiste van de leugen te onderscheiden.
Maar dat is weer een ander verhaal, veel minder leuk, veel bitterder...
Maar laat ons daar maar over zwijgen. Laat ons maar het goede, het kwaad dringt zichzelf wel op...

En misschien worden we ooit zo verstandig, door al die kennis, dat we dat ook inzien, en weten dat de echte kennis geen onwaarheid, geen slechtheid verdraagt.

tot de volgende ?