Kerk in de organisatie

Image by Martha de Jong-Lantink via FlickrOp een bepaald moment is, na het overlijden van Kristus, de kerk opgericht. Ik doel hier op de organisatie, niet op het spontaan voortvertellen en voort ageren van de eerste leerlingen. Ik Heb een vermoeden dat de eerste organisatorische inrichtingen ergens te zoeken zijn bij Paulus, die volgens de "brieven" duidelijk intenties had om de boel wat te ordenen en te orchestreren. Maar in den beginne waren er heel wat verschillende versies van het Kristelijke Geloof. De eerste echte diepgaande organisatie, met gelijkstemming van de violen, was onder leiding van Keizer Constantijn, die zelf niet eens kristen was...maar een goed politieker, die brood zag in een degelijke organisatie, en een kerk was voor hem ook bruikbaar als hechtcement binnen zijn staatsorganisatie.
Wellicht zal deze analyse voor sommigen te cru, en voor anderen net niet realistisch genoeg zijn, maar de werkelijkheid lijkt mij toch wel degelijk in die richting te liggen.
De kerk is dan ook pas werkelijk beginnen uit groeien, als steun voor de staat en gesteund door diezelfde staat. Ook al door het feit dat er voor het eerst werkelijk sprake was van een echte en hechte organisatie, dat men de macht had (en de steun kreeg) om iedere afwijking van de uitgezette lijn uit te roeien. Nu verwijten wij de Islam haar Sharia, maar in die begintijd was onze Kerk echt niet veel beter... En dat duurde vele eeuwen, denk aan de inquisitie, en denk maar aan de negentiende eeuw nog, waar je uitgesloten werd als je niet in de katholieke rij liep, of waar het protestantse staten betrof, in de protestantse lijn, want stilaan was de zaak uitgegroeid tot een machtsinstelling.
Waar in het begin Paulus wat structuur gaf, om de zaak van het geloof ook werkbaar te maken, daar is na Constantijn, de organisatie eigenlijk belangrijker geworden dan de verspreiding van het geloof op zich.
De organisatie werd oorspronkelijk dus opgericht om een ruggengraat te vormen voor de geloofsverspreiding, maar alras verviel het geloof tot een vlagvertoon, om de organisatie een officiële bestaansreden te geven.
De organisatie werd belangrijker dan het oorspronkelijke doel.
Dat is iets waar iedere organisatie wel wat (de een meer, de ander minder) last van heeft.
Niet dat het oorspronkelijke doel in het niet verdwijnt, maar de organisatie wordt heilig in plaats van het doel.
Ik zou bijna zeggen dat de organisatie evolueert tot een instelling, een structuur. Binnen die structuur zijn dan de machtsposities te verwerven. Machtsposities die netjes piramidaal zijn opgezet. Werkt het systeem niet meer naar behoren, dan gaat men niet meer in de eerste plaats kijken naar de doelstellingen, maar naar de organisatie er van.
Men sleutelt aan de machtsposities binnen het geheel en ziet niet in dat men in feite bezig is om het doel uit het vizier te verliezen, omdat het doel al lang niet meer het doel is... De macht is het doel geworden!
Het gekke is dat dit op een bepaald niveau schijnbaar ook werkt! Als je eens goed kijkt, dan hebben organisaties een zekere vorm van eerbied voor andere organisaties. Niet dat men elkaars vriendje is, maar de macht van de ander wordt in zekere mate erkend en gerespecteerd.
Ma&ar zodra er een gat valt in het systeem, dan springen alle aasgieren op het zieke broertje, en valt men de zieke structuur aan, want op dat moment is er een gat in het evenwicht van organisaties, en eenieder poogt dat gat zelf op te vullen, om zelf groter en machtiger te worden.
Kijk maar hoe nu de aasgieren op het nog levende kadaver van de Kerk in Vlaanderen aan het pikken zijn !
Het is echt niet schoon meer om zien. Ik geloof niet dat de Kerk in Vlaanderen gaat verdwijnen, maar het zal zeker een heleboel treden de ladder af geduwd worden, en het zal hopelijk van die gedwongen kuur gebruik maken, om terug te keren naar het systeem waar de organisatie alleen een steun is voor voor het werkelijke doel, Kerk zijn...
Weet je, misschien is de huidige ramp wel uiteindelijk de redding voor het Geloof ?
tot de volgende ?

Gmail - Afbeeldingen in 'foto's'

Foto van het "sjamanenschild" in de kerk van Mater...

Gmail - Afbeeldingen in 'foto's'

Goed geslapen ?

Image via WikipediaIkke niet. Ik heb vannacht weer liggen lezen. En ik moet toegeven dat mijn lectuur niet van aard was om terug in te doezelen... Ik ben "It" ofte "Het" aan het lezen van Stephen King... Niet bepaald een schrijver die je zachte dromen bezorgt. Huiveringwekkend, beklemmend, doodeng...maar ik hou er van.
Die man heeft een verschrikkelijke fantasie, weet je te doen huiveren, en "It" is zo wat erkend als zijn meesterwerk, dus huiveren in extase.
Maar dat was niet de reden van mijn slapeloosheid, ik heb gisteren de periode van "de grote dosis pijnstillers voor de expo" afgesloten, en meteen al wat minder ingenomen, terug naar mijn gewone dagdagelijkse dosis, en kijk... daar is de slapeloosheid... Blijkbaar zitten er niet alleen pijnstillers en ontstekingsremmers in de capsule (met 7 soorten pillen in !), maar ook nog dingen die je doen slapen.
Dus, ikke wakker liggen. Boekje lezen. Anny reclameren. Lichtje uit. Anny weer hoorbaar aan het slapen, lichtje aan, boekje lezen... Na een tijdje Anny weer...eindeloos...
Tegen de morgen sliep ik dan eindelijk in, en dan is het tijd om op te staan. Als Anny een nacht niet of slecht slaapt, dan heeft ze daar de hele dag last van, ik niet. Ik ondervind daar geen hinder van (of als West-Vlaming: heen ginder). Ik maak me daar ook niet druk over, ik ga uit van het standpunt, dat als mijn geest echt moe is, hij ook wel zal slapen en de verloren uurtjes in halen... Wat ik vandaag niet slaap slaap ik wel morgen of overmorgen..
En mijn rug ?
Terug naar "normaal" ! Ik niets meer dan de gewone achtergrond-pijn. Dus alles OK. Eigenlijk is dat wel een beetje gek, en ik vermoed dat een deel van de pijn die ik heel de tijd van de expositie had, voor een groot stuk spanningspijn was, gewoon door de spanning over de expo. Ik had dat ook toen Veerle naar de kraamkliniek ging, en toen Anny geopereerd werd. Toen was ik ergens diep van binnen heel erg ongerust, en dus had ik verschrikkelijke rugpijn. Dus is het ook de geest die de pijn voor een stuk commandeert !
Ik heb het al gezegd, en kan het niet genoeg herhalen, ons brein is voor veel meer verantwoordelijk en tot veel meer in staat dan we bevroeden! Daarom is het voor zieken van levensgroot belang om optimist te zijn en te blijven! Genezing heeft enorme baat bij de positieve ingesteldheid van de geest. Mocht ik dokter zijn, ik gaf kankerpatiënten Prosac of zoiets dat je opgewekt maakt !
Maar ik ben geen dokter, en dus moet ik zelf mijn eigen schild opbouwen, en dat doe ik dan ook maar met de middelen die ik heb: bezig zijn, niet denken aan de pijn. En dus ben ik predikant geworden, predikant voor de H. Hobby...
Bezig zijn is een heel sterke pijnstiller !
Als je geest en je handen bezig zijn met andere dingen dan je pijn, dan voel je die pijn de helft minder.
Het zou voor mij moeten behoren tot de verplichte leerstof in de school: bezigheid! Creatief zijn. Dingen maken, kleuren, verven, kruiswoordraadsels invullen of zo iets... Iets doen wat je graag doet, en die je geest zo volledig mogelijk in beslag neemt, zodat je op een bepaalde manier weg bent uit dit aardse tranendal en in een eigen wereldje zit. Zonder die pijn.
Ik kan je niet helpen bij de keuze van hobby, maar zorg dat je er verscheidene hebt ! Want als er ooit een ziekte komt, en die net jouw hobby onmogelijk maakt, dan moet je reserve hebben! Ik deed graag aan beeldhouwen en schilderen, en die beide kan ik niet meer. Maar ik heb er nog vele andere...die ik wel kan.
Zeg niet dat je geen tijd hebt, want dat is niet waar ! Het kan zijn dat je er geen tijd voor maakt, maar dat is heel iets anders. Kijk, ooit vertelde een man mij het volgende: " Ik ben nu al meer dan een maand bezig met de deuren en ramen van buiten terug in de verf te steken, en ik heb nog niet gedaan. Nu ik op pensioen ben, en tijd zat heb, nu werk ik er véél langer aan. Ik doe het ook veel secuurder, maar toch... Vroeger deed ik dat in mijne congé, en dan was dat gedaan in een goeie week..."
Tijd is een relatief begrip. Je maakt en je gebruikt tijd op de manier die jou het best past op dit of dat moment! Het is gewoon een kwestie van het stellen van prioriteiten. Wel nu, zet Hobby als een van je prioriteiten, dan heb je meteen tijd !
Het is echt belangrijk!
Het is niet alleen vrije tijdsbesteding, het is vooral tijdsbesteding en rustgevend en relaxerend en pijnstillend en... leuk!
Voor mij is er niemand die geen hobby kan of wil hebben. Het is alleen kwestie om jou hobby te ontdekken. Iets te vinden wat jij graag doet, en die je wegvoert uit de wereld , wereld vol pijn in sommige gevallen.
Maar dat heb ik je al meerdere keren verteld... Hoogtijd dus dat je gewoon eens zelf begint met het actief beoefenen van jouw hobby!
tot de volgende ?

't Is weer voorbij...

Image by Brabant Bekijken via Flickrde expositie van de werken van onze hobbyïsten... (slecht nederlands woord, maar zegt precies wat we zijn...)
Het is een succes geweest, maar ik ben kapot. De eerste keer van het opbouwen van de tentoonstelling, en dan nog eens van het dagenlang daar gaan zitten en rondlopen en uitleg geven en... verkopen van werken. En vandaag, deze namiddag hebben we alles weer opgebroken en morgen doen ze het materiaal terug naar Geraardsbergen, maar daar moet ik (gelukkig) niet aan helpen.
Monique heeft honderden kaartjes verkocht, en tientallen handwerkjes, en ik heb drie pyrografiewerkjes verkocht, en een kalebas met een gegrifte afbeelding van een zebra... Eigenlijk heb ik vier werkjes verkocht van pyrografie, maar ééntje moet ik nog eens maken, want er waren er twee die hetzelfde werkje wilden. Dat staat nu dus op de lijst nog te doen...
De pastoor, een jonge vent, naar mijn gevoel wat raar aangekleed, maar ja, ik ben dan ook van de oude garde, viel reuze mee, het is een positieve man. Ik ben blij dat ik hem nu eindelijk eens echt heb leren kennen. Sommige van zijn manieren blijven mij wat gek, maar och, wie weet wat ze van mij vertellen.
Ik vermoed dat hij ooit nog les gegeven heeft, want hij heeft ergens op bepaalde momenten net de manieren van de priester-leraars uit het college van toen, een houding van: "en wat ga je nu vertellen", ik vermoed dat leraars dat allemaal wat hebben, en dat het een automatisme wordt. Maar hij valt veel beter mee dan ik verwachtte van een man met een oorringetje en kleurrijke kledij...
Op een babbel die ik met hem had, vertelde hij mij dat hij vernam van een deskundige in de materie, dat ongeveer 4 % van de priesters pedofiel waren, en 5% van de huisvaders... Ik kan dat wel ergens geloven, en gaf hem mijn reactie op de hetze tegen kardinaal Danneels, dat zijn fout was dat hij steeds gereageerd had in een verdedigingsrefleks voor de organisatie... Ik dacht daar bij aan Camiel, mijn eerste baas in Hout en Bouw... Als iemand bij Camiel ging reclameren over een van zijn personeelsleden, dan ging Camiel daar steeds tegenin, en verdedigde zijn personeel bikkelhard, maar nadien ging hij het betrokken personeelslid opzoeken, en die kreeg onder zijn duivels dat het niet schoon meer was. Camiel verstond als geen een de kunst van het hooghouden van het vaandel en toch inwendig de orde te bewaren. Nu gaat dit niet meer zo... de organisatie is niet meer onkwetsbaar, en het individu binnen de organisatie is een publieke schietschijf verworden.
Ik vind dit wat jammer... Het omverwerpen van de heilige huisjes heeft alleen gezorgd dat er grote gaten zijn gevallen in het maatschappelijk bestel... Niets is nog heilig, en zeker geen organisaties 't zij kerk of iets anders.
Het gevolg is echter dat de orde die er bestond is weggevallen, en er is niets ter vervanging gekomen. Het gevolg is dat er geen maatschappelijke orde meer is. Een politieagent die optreedt staat bloot aan alle mogelijke en onmogelijke kritieken, hij (zij) moet immers niet denken dat hij (zij) alles mag, het is niet omdat hij een uniform... en de tendens gaat steeds verder, het uniform wordt op zich al iets minder "gezagdragend", geen kepie meer, maar een petje...
Ik weet het, ik ben ouderwets, maar toch... Voor een deel van de mensheid is het nodig dat er werkelijk een lijn bestaat... het uitgummen van de lijn maakt het leven niet makkelijker. Vroeger hadden we heel wat richtlijnen, maar die richtlijnen werden niet alleen gepredikt, nee, er was ook een vorm van bewaking op, via priester, burgervader, politieman, rijkswachter en werkgever... Het ontstaan van een degelijke vakorganisatie kwam er om een tegenwicht te bieden aan misbruiken van de leiders van de werkelijkheid in het bestaan. Maar nadien werd niet alleen op dat vlak weerwerk geboden, nee, er kwam een heleboel dingen op gang, en autoriteit werd een vies woord. Iedereen is gelijk.
Ik meen dat dit juist is, maar het kan maar juist zijn, als niemand dan plots de lacunes van gezag gaat invullen met terreur. En ik denk hierbij niet alleen aan dictatuur en co, nee, ik denk veeleer aan de mensen die zich alles permitteren onder het mom van "en wie gaat mij dat verbieden?" en las er niemand is op dat moment, dan mag blijkbaar alles. Ook wat eigenlijk niet mag.
Ik ben moe, de expositie weegt
tot de volgende ?

Tentoonstelling 1

Image via WikipediaStraks ga ik naar de kerk, om zoveel mogelijk stukken in ontvangst te nemen om te exposeren... Deze namiddag gaan we dan alles uit zetten en uithangen...om zaterdag dan echt "open" te gaan voor het publiek.
Gisteren was het laat om naar bed te gaan, want onze chauffage stond in panne, en mijn schoonbroertje is gisterenavond nog langs gekomen om te depanneren... Bleek dat ook wij hier last hadden van de "overstroming"... van de zondvloed van de nacht er voor. Er was water in de tank gekomen. Robert heeft dat water er dan uitgepompt en de leiding uit gekuist. Aan het toestel mankeerde niets. Normaliter kan er geen water in de tank komen, maar volgens Robert komt er water doorgesijpeld langs de openingen waar de darmpjes in de tank binnen komen. Wij gaan nu proberen om aan enkele zandzakjes te geraken, om de watervloed tegen te houden die van het hoger gelegen veld op onze oprit komt gelopen.
En zo blijven we bezig...
druk... druk ... heel druk...
pensioen is een zalige tijd.
Maar ik ben nog niet op pensioen, nog een kleine elf maanden... en dan pas ben ik pensioengerechtigd.
dan wordt het - naar horen zeggen - nog drukker! djudedju
Ik ga niet verder bloggen, eens wat van mijn mailtjes lezen, en dan naar... de kerk als expositieruimte.
Hopelijk valt hij niet in, want de kerk schijnt momenteel onder grote druk te staan.
Danneels staat onder een enorme druk, en wat hij ook doet, het is altijd verkeerd. Nooit goed genoeg. De duts heeft immers de fout gemaakt, en maakt hem nog steeds, om de organisatie te willen beschermen. Dat is juist de reden van de aanval ! Mocht het niet een grote organisatie zijn, dan zou de pers en de media het onderwerp amper één woord gunnen... Het zou niet belangrijk genoeg zijn. Het (de) slachtoffer(s) denken nu wellicht dat zij steun krijgen van de media, maar in werkelijkheid worden zij gewoon gebruikt om de grote mastodont "Kerk" aan het kruis te nagelen... En Danneels zit daar tussen hamer en aambeeld.
Als een pedofiel vrij komt, mag het niet bekend worden waar hij gaat wonen, om de rechten van die pedofiel ook te waarborgen... Maar dat geldt niet voor iemand uit de kerk, die staan met foto en verblijfplaats tentoongesteld... Hoe was dat ook weer van het wegen met twee gewichten???
Hoge bomen vangen veel wind, maar je zult maar de boom Danneels zijn, midden in de mediastorm...
ik ga stoppen, tot de volgende
ik weet niet wanneer, ik doe mijn best...
Oh ja, als je tijd hebt, kom je me eens bezoeken op onze expo ?

oei, mijn rug...

Image by Michel Coumans via FlickrGisteren was het hobby, met drie (3 !) nieuwe leden er bij ! En iets voor 5 uur, voorziene einde van de hobby, kwam men me melden dat het materiaal voor de tentoonstelling in de kerk was, en dat ik moest gaan helpen en aanduiden waar wat allemaal moest gezet worden...
Ik vlug eens naar de kerk, een eerste richtlijn gegeven, dan terug naar de hobby om de zaal daar af te sluiten en om Gilberte eerst naar huis te voeren, Anny halen en terug naar de kerk...
Panelen gaan monteren, vitrinekasten samen puzzelen en op de plaats zetten... en medelijden hebben met Marcel die zo'n paneel op zijn hoofd kreeg en wat bloedde (niet te erg! oef!).
Tot slot haalde Chantal uit de sacristij een fles "miswijn", en hebben we een aperitiefje genut. Op kosten van de kerk, vermoed ik... Maar 't smaakte toch lekker, wie ook de milde schenker was.
Maar 't was hoog tijd dat ik kon gaan zitten, ik verrekte van de pijn. Rap naar huis, een boterhammeke eten en dan nog wat naar mijne kwampjoeter gekeken, en nog enkele minuten bij Anny voor de TV... Maar 't ging niet, te veel pijn... dus heel vroeg naar boven, boek lezen, maar zelfs dat deed pijn.
Vanmorgen met naweeën opgestaan. Ik heb een pijnstiller meer gepakt... in de hoop dat ik er morgen weer door ben, want dan wordt het een heel drukke dag! Dan moeten de mensen hun materiaal brengen, en moeten we alles exposeren... Gelukkig heb ik een paar valide helpers, anders zou ik het wellicht gewoon niet aankunnen.
Ik hoop dat de helpers gisteren niet gezien hebben hoeveel pijn ik had, ik heb geprobeerd het zo veel mogelijk te verbergen. Maar ik ben een dwaze kl... ik moest natuurlijk ook gaan panelen dragen en zo ... 't is dus ook nu van eigen schuld: dikke bult... Maar het is zo verdomd lastig om niet bij alles bij te springen. Dat gaat tegen mijn natuur in.
Maar allee, alles staat klaar, we kunnen voort werken. eze namiddag alle exposanten eens opbellen om te zeggen dat ze vrijdag hun materiaal mogen binnenbrengen, liefst in een doos of zak, met hun naam op. Dan gaan wij alles zo goed mogelijk exposeren, met op ieder stuk hun naam, waar het kan zichtbaar, waar het niet kan, aan de onderkant, maar zo dat ieder werkstuk gemerkt is. Dat zal het makkelijker maken bij het ontmantelen van de expo ! Gek, 't staat er nog niet en we zijn al bezig met het afbreken.
Ik ga spelden, plakbriefjes, gewone briefjes, doorzichtige en andere plakmaterialen meedoen, zodat we alles kunnen ophangen en merken.
't Wordt druk werk !
en ondertussen ben ik nog steeds bezig met het laatste werk aan mijn "sjamanenschild"... Ik denk dat het zal lukken om deze ook tentoon te stellen. Die is zo groot dat ik hem overal kan zetten, zonder gebruik te maken van een paneel. Ik denk hem met een stukje nylondraad te bevestigen tegen een pilaar. Een stukje geestesbezwering in de kerk... 't Idee vind ik leuk, maar het is een leuk uitziend geheel, in al zijn primitiviteit bijna een abstract schilderij in twee kleuren. (Zwart en "wit", en dat zijn dan net geen kleuren...)
Ik moet ook nog aan een stapel pyrografie schilderijtjes haakjes bevestigen... Mag ik niet vergeten. Werk ! Jongens, werk met hopen...
ik ga stoppen, ik moet voortdoen met al wat er nog op me ligt te wachten...
tot de volgende ? (Al weet ik niet wanneer dat zal zijn....)

Barsten

Image via WikipediaHet zal wel inbeelding zijn, maar vanmorgen las ik over de zeebeving in Fiji... en ik dacht dat er de laatste tijd wel erg veel van die aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, kleine en grotere zondvloeden en dergelijk zijn...
Misschien is het hoofdzakelijk te danken aan het feit dat we nu alles veel beter, veel sneller en veel vollediger weten dan vroeger, maar toch, het maakt me ongerust.
De wereld is al oud, en mij lijkt het of ze plots barsten vertoont. Ons vel is soepel en rimpelt met ouder worden, maar een harde oppervlakte (denk aan de verf op je ramen) die barst.
Wellicht is het een normale fase, maar het is beangstigend. Ik denk dat het wellicht gewoon te maken heeft met bijvoorbeeld een steeds verder afkoelen van de aardkern. Dit zou betekenen dat de dunne pel waarop we leven dikker en dus stugger wordt, terwijl de kern door afkoeling inkrimpt. Vermits de pel waarop wij leven ook nog eens verschuift op de "vloeibare" laag, is er onvermijdelijk een plotse verandering in die beweging, barsten...
Iedereen verwacht dat België barst, maar dat zou wel eens heel letterlijk kunnen worden.
Op de site van het Meteorologisch instituut kun je ook de aardbevingen in ons eigen Absurdistan terugvinden. Honderden ! Weliswaar allemaal heel kleine bevinkjes, maar toch, honderden! en echt niet ver van de taalgrens af!
In La Douce France smijten ze de Roma buiten, zonder onderscheid, gewoon, Roma ? Dehors ! In Nederland Wilders, hier het Belang (wiens belang?)... en nog her en der zien we van die zaken die we eigenlijk uitgestorven waanden. Na één holocaust zou je veronderstellen dat de mensheid wijzer was geworden.
Nee dus.
Geen wonder dat de aarde afkoelt tot in de kern door zo'n kille mensenmassa.
Waar mensen elkaar te barsten wensen, daar barst heel de wereld mee.
Op "Vandaag.be", mijn dagelijkse internetkrantje, zie je ook een soortement "lezers schrijven -rubriek", en daar zie je ook al van die kille reacties op medemensen, omdat ze een iets of wat bruiner vel hebben, omdat ze een andere godsdienst hebben, omdat ze een andere taal spreken, omdat ze horen bij een kerk waar ook pedofielen huizen...
Ik kan het niet helpen, maar dat doet mij huiveren.
Je kunt nu denken, het zijn maar woorden, het is maar verbaal, maar ik beschouw dit als zaadjes die uitgestrooid worden, en waarvan er misschien toch enkele zullen opschieten en uitgroeien tot wanstaltige bomen die de goedheid in de schaduw zetten en doen wegkwijnen.
Zo is het een tachtig jaar geleden ook begonnen.
Dat is ook de reden dat ik huiver bij sommige reacties van Vlamingen op Walen en van sommige Walen op Vlamingen... Haat groeit zo makkelijk. Je zaait vederlichte zaadjes, licht en vrolijk als de zaadjes van de paardenbloem, maar er groeit zo makkelijk haat en venijn uit. Onkruid die verschrikkelijk moeilijk is uit te roeien. Er blijft altijd wat hangen. De holocaust is al zo lang gelden, en toch gaan sommige haatberichten die toen werden gelanceerd ook nu nog rond.
Het erge is dat de doorsnee mens niet beseft wat hij of zij aan het doen is. Het is immers grappig om domme moppen te vertellen over die Marokkanen, en je weet bij voorbaat dat je succes hebt... Het is immer in om op vreemdelingen in te hakken, eerst met mopjes, dan met gallige moppen, dan met hatelijke, dan... holocaust...
Ik weet wel dat een blogje wellicht de wereld niet zal veranderen, maar toch hoop ik, naast al die haatzaadjes, ook wat menselijkheid te kunnen zaaien, misschien veel te weinig, maar als jij nu alvast meedoet ?
tot de volgende ?