De wielrennerij, sport ???

Image via Wikipedia

Op internet kun je een filmpje gaan bekijken, van wat men "Mechanische doping" is gaan noemen. Je kunt er zien hoe ze een miniem dingetje in een fiets inbouwen, en plots heb je een fiets met een eigen electrisch vermogen van 100 watt, en die honderd watt, die komen dus bovenop je eigen inspanning...
In het zelfde filmpje tonen ze hoe Cancellara net voor hij in Paris-Roubaix en in de Ronde van Vlaanderen zo ontzettend sterk wegrijdt, telkens een bizar handgebaar maakt met de rechterhand aan zijn stuur... Het aanzetten van het motortje ???

Ik heb nog de tijd van Merkx meegemaakt (en ook meegemaakt dat ook hij voor doping werd betrapt in onder meer Italië...). Nog steeds noemt men Merckx de grootste ooit. Je moet echt eens gaan opzoeken hoe vlug die hele grote en supersterke een Tour de Zwans reed (gemiddelde snelheid over gans de tour), en dan met mij vaststellen dat Merckx nu niet eens mee zou kunnen met het peloton. Met andere woorden, er is stront aan de knikker, zoveel is duidelijk. Je mag mij nu van alles gaan vertellen over beter materiaal, zelfs over koerskledij die minder wind vangt en ga zo maar door, maar je moet nog steeds met je velootje die berg op rijden... En die berg is niet veranderd. De geschiedenis heeft ons in tussentijd wel een hele epos opgeleverd over al de verschillende soorten van doping, en onlangs las ik een wetenschappelijk artikel over genenmanipulatie om meer en beter te kunnen presteren in een of andere sport, met name onder meer in de wielrennerij... Die genenmanipulatie zou quasi onopspoorbaar zijn, want is alleen te zien op het vlak van de dna. Heren renners, ik geef u de goede raad om ook nog wat dna te bewaren van voor het gepruts aan je genen, anders kun je straks niet eens meer het vaderschap aantonen over je eigen kinderen, verwekt voor het gepruts.
En er is geen mens die weet wat dat gepruts zou kunnen meebrengen voor kinderen en hun afstammelingen, die verwekt werden of worden na dat gepruts...
Dan nog liever een velootje met een miniem motortje er in, het is ook niet eerlijk, maar je gaat er zelf niet lichamelijk aan kapot, en je loopt het risico niet de latere generaties op te zadelen met allerlei koersafwijkingen aan hun lijf.
Maar dat alles is en blijft dus oneerlijk.
Meer valt er niet over te zeggen.
En...
Het is uiteraard een bewijs te meer, dat dit niets, maar dan ook niets meer heeft te zien met sport. Sport, dat is iets dat je doen tot heil van je hele corpus. Dus flagrant in tegenstelling met doping, scheikundige, genen- of mechanisch. De minst schadelijke is de mechanische, maar waar blijf je met je heil en verbetering van je corpus als de fiets zelf laat trappen?
Zo'n toestelletje zou van heel wat nut kunnen zijn voor minder valiede mensen, die op die manier misschien weer wat zouden kunnen fietsen, zij het met minder inspanning dan normaal, maar net dat tikkeltje minder laat hen toe toch te fietsenin hun situatie...Maar nee, ze stoppen het in het koersmachine van een renner, om oneerlijk mee te zijn...

Sommigen zullen nu stellen dat beroepssport zo aantrekkelijk is, dat het anderen aanzet om ook te bewegen, en die beweging is dan wel sport, in de echte zin van het woord, en dus wel degelijk tot heil van de gezondheid van je corpus... Maar is dat wel zo ?
Is het niet veeleer de gigantische sommen die men betaalt voor de "sporters", die aanstekelijk werken? Die mensen doen dromen van ook een centje (een DIKKE cent) bij te verdienen?
Luister maar eens naar ouders over hun kinderen, hoe goed hij wel kan voetballen, ze zijn al eens komen zien van Anderslecht of van Klub... Doe maar goed je best manneke, misschien verdien je nog ooit zoveel als Rinaldo... Sport ??? Tararaa

Zelfs in wandelclubs zie je dat fenomeen! Je krijgt een beker als je het meest kilometers hebt afgelegd op een jaar, de club krijgt een beker als ze met het grootste aantal deelnemers aanwezig zijn op de wandeltocht, en ga zo maar door... We lijken wel niet te kunnen zonder die geest van kompetitie, terwijl we eigenlijk toch gaan wandelen omdat het leuk is, en omdat die clubs voor jou een parcours uitstippelen waarvan je zonder nadenken weet dat je weer uitkomt aan de start, dicht bij je auto om naar huis te bollen. (Auto wel zo dicht mogelijk zetten, anders moet je te ver gaan)...

Zelfs in het spel van het kind voeren wij competitie in, we spelen ganzenbord om te winnen, niet om de lol van het spel.

Ik heb daar altijd een beetje een hekel aan gehad. Voor mij ligt de lol niet alleen in de karper die ik vang, maar ook in de karper die Luc vangt. En viceversa.

Luc is een betere visser dan ik ben, en dan? Mijn buur rijdt met een dikkere wagen dan de mijne, en dan? Ik heb daar geen greintje last van, ben er ook geen moment jaloers op. Ik heb de wagen die voldoet aan mijn eisen: het regent er niet in, en hij rijdt. En bovendien, hij verbruikt niet veel, dus hij is zuinig en minder vervuilend. Want het milieu, dat ligt me ook wel na aan het hart. Uit eigen belang! Want milieu, dat is gewoon een woord voor de plaats waar we wonen. En ik woon niet graag in een woestijn vol vervuiling.

Ik probeer te leven in een staat van kontentement, van aanvaarding van mijn zijn. Want dat is eigenlijk "Geluk"... Gewoon aanvaarden wie je bent, wat je bent, wat je hebt en wat je kunt. En daar ten volle tevreden mee zijn, en die situatie van tevredenheid proberen te behouden, en daartoe doe ik ondermeer dagelijks mijn turnoefeningen...

Misschien is geluk op die manier voorbehouden aan de wijsheid van het ouder worden, welnu, dan ben ik blij dat ik al een stuk gevorderd ben in leeftijd. Ik heb geleerd te aanvaarden, en niet meer te verlangen dat wat binnen bereik ligt. Met andere woorden: ik ben gelukkig!

en wat meer is: ik wens dat iedereen toe! Want ook in het welzijn van de anderen schep ik welbehagen om het eens heel pompeus uit te drukken. Ik ben gelukkig met de karper voor Luc, met de mooie wagen voor mijn buur... en het enige wat me soms nog dwarszit, is te zien dat niet iedereen zich zo opstelt in deze wereld, en dat men integendeel steeds weer tracht de grootste, de sterkste, de rijkste, de eerste te zijn, ook

al neemt
men daar doping
voor...
is men in feite oneerlijk
bedriegt men dus zichzelf
voor onmiddellijk gewin
met een bittere nasmaak

tot de volgende ?

Freya VDB doet het !!!

Image via Wikipedia

Heb je het ook gelezen?
Of was dit belangrijk feit per ongeluk bij het plaatselijke nieuws gesukkeld ?
Ons aller Freya heeft een poging gedaan om kussens te vullen in de Beschutte Werkplaats Aarova te Oudenaarde!
Na enkele uren oefenen en drie begeleiders om haar bij te staan, lukte ze in het vullen van een kussen ... Wat bewijst dat er zelfs voor min isters hoop is op een nuttig werk. Nu moet je toegeven, zelfs van dat ministerlijke bakte ze ook niet veel, ze heeft amper het parlement gezien. Eerst was ze zwanger en dan was ze in een zwaar en moeizaam bevallingsverlof gesukkeld, waar ze maar niet uit raakte. Een soort postministerlijke depressie ?

Hé, we zijn nu al terug van de rommelmarkt te Velzeke... 't regent... en dan is het altijd wat minnetjes. Ik heb de briefjes voor de rommelmarkt te Mater uitgedeeld met de uitleg dat het bij ons altijd mooi weer is... Iedereen glimlachte, en de grappige opmerkingen waren niet uit de (regenachtige) lucht. Och, waarom zou je ook bij regen je goede humeur niet mogen behouden?

Maar er was uiteraard veel minder volk, en de mensen lopen met de paraplu, haastig van kraampje naar kraampje, ze hebben het koud en er is weinig animo. Eigenlijk moet een rommelmarkt een zonovergoten gebeurtenis zijn, dan pas is het echt leuk, en dan kun je over de koppen lopen. Wat überhaupt nog niet gelijk is aan een goeie verkoop. De laatste tijd hoor ik alle kramers klagen dat er weinig verkoop is... Blijkbaar is er meer crisisgevoel bij de mensen dan we denken.

Vlak voor je het gebied van de rommelmarkt passeert, ligt er een visvijver, en weer of geen weer, daar zat het vol! Waarschijnlijk was er een wedstrijd of zo, want gans de vijver zat vol vissers, verdoken onder hun grote paraplus, en warm ingeduffeld. Nu ja, bij regenweer heb je soms goede beet...en de wind zit minder slecht dan hij de laatste tijd zat...Maar voor volgende week geven ze weliswaar droger weer, maar weer met noorderwind! djudedju.

Sinds een paar dagen zit ik nu bijna voortdurend te computeren met Chrome als browser. Ik moet eerlijk zijn, het is wat aanpassen, maar het werkt wel véél sneller dan alle andere browsers. Nu heb ik, na wat exploratiewerk, ontdekt dat je in de opties heel wat van de dingen die je eigenlijk zo makkelijk vond op de andere browsers, ook kunt inbrengen in Chrome...Gewoonlijk betekent dat een merkelijke vertraging van het systeem, maar met Chrome wordt ik dat niet echt gewaar! Ik moet zeggen dat ik het ondertussen zo gewoon ben, en zo handig vind, dat ik vandaag al zonder er eigenlijk over na te denken, met chrome ben gestart... Gisteren heb ik voor het eerst ook mijn blog gemaakt van uit chrome, en kon er nog geen "prentje" bij inbrengen uit mijn vertrouwde Zemanta, maar nu heb ik zemanta ook op chrome, dus vandaag is er hopelijk wel een prentje bij...

Heb je al eens buiten gekeken? Gek weer! Ik zie de takken van mijn linde strak naar het westen geblazen worden, en één tel later strak naar het oosten! De lucht zit vol grijze wolken, maar voor het moment ziek ik het niet echt regenen.

Weer om binnen te zitten. Ik heb nog wel ergens een filmpje liggen om eens lekker in mijn zetel mee te kruipen...

tot de volgende ? (op de foto: juulke Caesar in Velzeke)

De oude abdij...

Vandaag is er rommelmarkt te Drongen, langs de lange muur van de abdij. De abdij waar wijlen ons vader ooit op retraite ging, ofte geestelijke afzondering. Veela draaide dat uit op geestige afzondering, maar die keer te Drongen niet.
Blijkbaar had ons vader dan de nieuwe visie van de kerk gehoord op het menselijk leven, voorbehoedsmiddelen en zo, en zijn kerkbeeld was ondersteboven gekeerd. Hij was er niet goed van, maar wat er precies was, dat hebben we nooit geweten, want dergelijke onderwerpen waren in die tijd nog taboe...
Dat wij merkten dat er iets was, bewijst hoezeer ons vader onderste boven was van die nieuwe dingen.

Mijn kleinkinderen zijn heel anders opgevoed, bijna in het andere uiterste, toch naar mijn gevoel. Niet moeilijk, zelfs in de kinderprogramma's op TV zie je vrijende en naakte koppels, maak je de geboorte mee vanop de eerste rij, en is er niets meer wat je niet al lang hebt gezien.

Het zal wel aan mij liggen, maar ergens vind ik dat jammer... Voor ons was er nog heel wat te ontdekken, nu liggen de geschenken open en bloot, zonder de feestverpakking daar te liggen, een beetje schamel in hun naaktheid. Ik hou wel van feestverpakking. Ook al krijg je maar een klein onbenullig iets, als het netjes en feestelijk verpakt is, gegeven wordt op een feestelijke manier, met veel égards, dan is het een geschenk dat bij blijft, dat veel meer waard is dan het werkelijk heeft, het heeft immers de waarde van het feestelijke gekregen.

Nu is dat allemaal weg. Ik kan niet verhullen dat ik nog steeds wat gêne heb als ik op de TV een koppel zie liggen vrijen, en er zijn kleinkinderen in huis. Maar zij kijken daar zelfs niet van op. Hebben ze al zat gezien.

Misschien was de manier waarop wij werden opgevoed ook niet de "goede", maar nu zitten ze toch krek in het andere uiterste, en dat lijkt mij ook niet goed. De goede manier is wellicht die waarin alles bespreekbaar is, waar je met elkaar rustig kunt praten over die dingen, met alle mogelijke uitleg er bij, maar zonder het in één of ander hoekje te drummen. Nu maakt men van sex, van genot een nieuwe god. Pleziertjes hebben, genieten, en de deur achter je dicht doen.

Ik denk dat het voor de jonge mensen veel moeilijker zal zijn om naar elkaar toe te groeien, want er is niets meer te ontdekken, en het wereldbeeld is dat van de film, niet dat van de werkelijkheid van het leven van alledag. In de film is alles suiker en zeem, en zo is het leven niet. Het leven is geen stationsromannetje, het is bikkelharde werkelijkheid, en het is aan jou om zelf je leven een kleurtje te geven. Om het wat op te sieren, om het een thuis te maken, een warm nest waar het goed toeven is.

Ik ga straks langs die oude abdij lopen, en weer, zoals ieder jaar, denken aan ons vader. En me afvragen, ben ik ook zo ouderwets voor mijn kinderen en kleinkinderen als mijn vader was voor ons?
Ja... heel zeker, ja...
En dat is goed zo... wij vormen de band met de mogelijkheid om anders te zijn dan nu de mode is.
Wij vormen een band met een verleden, de oude tijd... de goede oude tijd... Goed, gekleurd door het leven zelf, en als het al goed lijkt, dat verleden, dan is dat alleen omdat wij het ingekleurd hebben met het mooiste en het beste wat we toen hadden...

tot de volgende ?

Het leuke windows...

Image via Wikipedia

Gisteren ben ik bij Luc geweest, om zijn Ubuntu te upgraden naar versie 10.4... Ondertussen probeerde Luc wat verder te werken met een andere computer, om een en ander te regelen van op zijn werk. Die andere computer werkte op windows.
Ik mocht het niet tonen, maar inwendig zat ik te gniffelen bij zijn gezucht en geblaas voor de eeuwig trage computer... Het upgraden van Ubuntu duurde iets meer dan een uur, en dan nodigde ik hem uit om dat programma van zijn werk eens op ubuntu te proberen. Ik hielp hem bij de installatie, en alles liep als een sneltrein. Luc juichte, en toen vroeg ik hem of hij het nog wat rapper wou hebben... "Nog rapper ?" "nog rapper!"... Ik installeerde Chrome (of Chromium zo je wil), en ja hoor, dat vliegt nog een stuk sneller dan Firefox, en Chrome maakt nu ook deel uit van het aanbod van ubuntu...
Het verschil was reuzegroot ! Ubuntu versus windows: 1- 0...
Eigenlijk is dat de manier om mensen te overtuigen, je zet twee kwamputers naast elkaar, eentje met windows, en eentje met ubuntu... Geen commentaar meer nodig.

Tussen haakjes, je kunt ook op een windowscomputer, chrome installeren, en ook daar zal chrome bewijzen dat het een stuk rapper is dan andere browsers. Chrome is een google product.

En mocht je, na dit verslag, toch eens goesting krijgen om ook dat Ubuntu-geval eens uit te proberen, dan kun je dat veilig met wubi.org, daarmee kun je ubuntu naast je windows installeren, en kun je het eens uit proberen. In werkelijkheid kun je ook ubuntu gewoon downloaden op een cd, en van op de cd werken met het programma, zonder installatie, maar uiteraard werkt dit dan trager!

Voila, meer kan ik niet doen dan je dit vertellen, de rest is aan u... (Oh ja, je mailadressen, zelfs in hotmail en zo, kun je ook bedienen in ubuntu...)

Ik vind een computer echt leuk en handig, maar ik ben niet bereid naast die al dure machine, ook nog eens dure software te kopen, dus verkies ik mijn software gratis, en met ubuntu en eigenlijk met bijna heel het Linux systeem, kan dat wettelijk... Bovendien voel ik me op die manier vrijer, los van het kapitalisme van een Windows en een Apple, en richt ik mijn peecee in op de manier die ik verkies, in alle vrijheid...

Oh ja, ik heb enige tijd geleden twee minieme plantjes meegebracht, om buiten in een bloempot terrasplant te wezen... Ik wist de naam niet, maar na enig zoekwerk (internet is groooots!) heb ik uitgevonden dat het mandevillea's zijn... en las ik ook dat die minieme plantjes 4.5 meterkes hoog kunnen worden... De kans zit er dus in, dat ik wel een paar keer zal moeten verpotten. Maar Luc (de andere, die van het vissen) heeft vorig jaar zo'n pot in zijn tuin gehad, en dat ding was niet hoger dan een half meterke... we zullen dus afwachten, en hopen op de mooie bloemen. Ik kocht er een roze en een roodbloeiende...
De zon schijnt weer, na enkele dagen felle regen, is Laura daar terug! Maar als wij de weermannen en weermadams mogen geloven, is het maar voor één dagje, en dan hebben we weer regen... Ook het weekend zou dus nat zijn, en wellicht vallen de rommelmarkten dan wat in het water? Normaal is er een mooie, in Velzeke, altijd een heel mooie markt, maar als het regent, dan is een rommelmarkt meteen niet veel meer. Ofwel dekken ze hun koopwaar af, en zie je nog amper wat er te koop is, ofwel vluchten ze, en staat er niets meer... Hopelijk regent het dus niet in het weekend, maar ja, die weermadams houden blijkbaar geen rekening met rommelmarkten.

En oh ja, ik heb heugelijk nieuws, na al dat hopen en wanhopen en teleurgesteld opgeven, zag ik dat mijn meidoorn toch bloeit, maar enkele trosjes, maar er zijn toch voor de eerste keer, bloemen!!! en 't zijn rode, met witte kleurspatjes op. Mooi...alleen nog wat weinig, maar alle begin is moeilijk, ook voor meidoorns.

En weet je, ondanks dat slechte weer is er ook iets goeds aan dat weer! Germain en Luc zullen nu zitten te knikken, eindelijk komt de wind niet meer uit het noorden, en dat kan alleen maar goed zijn voor de visvangst! Je ziet, aan alles is een goed kant, zelfs aan de regen...
Maar ik denk dat ik behoor tot die helft van de mensheid die een fles halfvol noemt, terwijl de andere helft er van overtuigd is dat ze halfleeg is...'t Is dezelfde fles, maar de benadering is anders. En ik geloof in het optimisme!
Ik las onlangs een heel artikel over mensen die heel zwaar ziek zijn... Zij die optimist zijn hebben veel meer kans op genezing of minstens op een langer leven, dan zij die pessimist zijn. Het is niet zo dat optimisme de mens geneest, maar blijkbaar helpt het optimisme toch heel wat om gezond te zijn, of te blijven of te worden... Ik heb al eerder geschreven over wat ik de kracht van de geest noem, maar nu wordt het wetenschappelijk ook bevestigd. Een van de beste bewijzen van de kracht van de menselijke geest? Soms geeft men een zieke mens neppillen, met de verzekering dat het een heel sterk en goed medicament is, en stelt men vast dat die pillen inderdaad helpen, ook al zit er niets in die zou kunnen helpen, buiten ... de overtuiging van de zieke in casu... Laten we dan die geest ook leren bewust gebruiken om ons zelf te ondersteunen, het helpt en het kost niets!

tot de volgende ?

Vader verkiezen???

Image by pvantees via Flickr

Heb je er al op gelet?
Ze hebben de verkiezingen krek op Vaderdag geplant. Leuk, of je zoon, of je vader of je wederhelft die jou eens ging "vieren", zitten heel de dag vast in het kiesbureau...Dit jaar geen Vaderdag, afgelast wegens onwettige verkiezingen.
Weet je, ik heb veel goesting om dit jaar voor vader te kiezen, en de politiek politiek te laten.

Ik weet wel, ik heb geen vader meer, maar mijn hele leven zit vol vaders en vaderfiguren. Ik ben het zelf, mijn zoon is het, mijn schoonbroers zijn het, mijn ooms zijn het, en hele massa's vrienden zijn het. Ik heb zelfs vrienden die voor mij zowat een vaderfiguur zijn, naast hun dagtaak als vader over anderen... Vaders zat dus.

Als er nu feestdagen zijn onder al die commercieel gemaakte ondingen zoals dag van de secretaresse, dag van de arbeid, dag van huppeldepup, dan zijn er toch een paar die me wel wat zeggen, namelijk Moederdag, Vaderdag en grootouderdag... Dit lijken me dagen die er wel eens mogen zijn. Omdat het dagen zijn, die de familiegeest bevorderen. Ontbreken nog: kinderdag en kleinkinderdag, niet dat die niet genoeg geknuffeld worden, maar gewoon, omdat het belangrijk is dat een gezin een warm nest vormt.

In onze moderne wereld is die familiegeest er een beetje uit aan het gaan. Door diverse oorzaken, maar vooral door de wijzigende structuur van het gezin. Denk gewoon aan de oudjes, die vroeger bij een van de kinderen bleven, of liever, een van de kinderen nam het ouderlijke huis over, en de oudjes bleven er bij wonen. Ze hadden hun nut als oppas, en voor nog wat kleine taken in en om het huis. Nu zijn de grootouders geen oudjes meer, maar krasse lui, die nog alles kunnen, die op zichzelf wonen en profiteren van een leven zonder verplichtingen, dus liefst ook niet te veel last met de kinderen en/of kleinkinderen, want anders kunnen ze niet overwinteren in Alicante. Ook in de gezinnen van de jongeren is een en ander gewijzigd, Beiden komen na een dagtaak afgepeigerd thuis, doen dan vlugvlug wat nog echt nodig is, en vallen dan in de zetel om naar hun geliefde soap te kijken... En laat de kinderen aub braaf en stil zijn, we zijn al zo moe...

Bovendien zijn er steeds meer gezinnen getroffen door echtscheidingen, zie je meer en meer nieuw-samengestelde gezinnen, met kinderen uit diverse huwelijken die op hun beurt weer hun specifieke moeilijkheden meebrengen.

Kortom, het knusse thuis is niet meer wat het geweest is. De kinderen van deze tijd beleven een heel andere jeugd dan wij hadden in die verre vroegere tijden. En al die dingen werken echt niet mee om dat thuisgevoel te verstevigen, om dat knusse gezellige te waarborgen. We stoppen onze oudjes als ze zich zelf niet meer kunnen verhelpen in een tehuis, niet altijd om er vanaf te zijn, maar omdat het veelal niet mogelijk is dit in te passen in hun bestaan, ze zijn beiden gaan werken, dus zouden de oudjes toch weer alleen zitten... Maar ook veelal toch een beetje om hun gemakkelijke leven niet te moeten laten... Het gemak, het goede leven, het genieten staat tegenwoordig veel hoger op de ladder dan vroeger.

Toen mijn zusters om beurten op ons sukkelende moeder hebben gepast, hebben wij hier dikwijls gedacht dat dit wellicht de laatste generatie was die dit deed en kan doen... Hier zou het ook nog gekund hebben, maar in de huidige gezinnen waar ze met z'n tweeën gaan werken, is dat al niet meer echt mogelijk. Nu zouden ze eventueel nog kunnen inwonen in zo ver ze een oplossing zouden bieden voor de opvang van de kinderen... maar verder??? Nee, ik geloof niet dat het praktisch haalbaar zou zijn... Meteen is de norm bepaald: praktisch zijn.

Dus vind ik dat het nodig is, om alles op alles te zetten om de familiegeest te bevorderen. En is het zeker ongepast om op Vaderdag de verkiezingen te organiseren. Het zegt iets over de politici en hun verhouding tot hun gezin... Maar ik ga niet nog eens die oelewappers veroordelen, als je hun pamfletten leest, dan veroordelen ze elkaar al genoeg. Het erge is dat ze allemaal gelijk hebben: de anderen zijn slecht, en nog erger die anderen hebben ook gelijk met die stelling, want ze zijn allemaal slecht. Waarvan akte.

Misschien kunnen we op dat verkiezingspapier, in de plaats van bollekes te kleuren, eens met dat grote dikke rode potlood schrijven: Gelukkige Vaderdag !

niet dat het helpt...

tot de volgende ?

de roze koe

Image via Wikipedia

Wetenschappers duiden ons braaf koebeest aan als een van de voornaamste bronnen van de vervuiling en dus de opwarming van de planeet...
Waarschijnlijk zijn het veganistische wetenschappers, maar ze hebben het over de scheten van onze brave koebeesten.
In Argentinië, veekwekers bij uitstek, hebben ze nu de oplossing gevonden daar gaan ze hun 55 miljoen koebeesten uitrusten met een roze tank op de rug, waarin dan de scheten worden opgevangen. En dit nog wel aan de bron, zijnde alle vier de magen van het beest worden met een buisje verbonden met de tank.
Dat zou twee maal winst zijn, want niet alleen is het goed voor het milieu, maar dat gas wordt gerecupereerd en dient dan weer als brandstof. Biogas, recht van de koe. Ga je straks naar de boer: "Boer, geef mij eens 10 eieren, twee liter melk en een volle tank biogas in mijn wagen aub."Alhoewel, dat is niet realistisch meer, nee, een boer met koeien houdt geen kippen meer. Boeren zijn tegenwoordig sterk gespecialiseerd. Je houdt of kippen, of koeien, of varkens. Maar dus binnenkort toch een nevenbedrijf: de gasboerderij. djudedju. Zo heeft de global warming alvast iets goeds in petto voor de boer! (Veel minder voor de koe, die met allerlei buisjes in zijn lijf rondloopt...)
Bij dergelijke berichten gaat mijn fantasie onvermijdelijk met mij op de loop... Stel dat dat biogas werkelijk een interessante bijverdienste wordt voor de boer, dan zie ik al ras boeren die proberen de productie op te voeren... In plaats van een roze tank, verbinden ze een roze ballon aan de koe. Hoe meer de koe eet, hoe groter de ballon wordt, en hoe lichter de koe wordt door de opwaartse druk van het gas... Zo kom je tot een situatie waarbij de koe steeds meer moet eten om voldoende gewicht te hebben om op de grond te blijven, maar dat meer eten brengt meer gas voort, dus nog meer eten, nog meer gas, meer melk en meer vlees... Zie je de koeien bij een felle windvlaag al in de prikkeldraad gewaaid hangen?
Met van die grote roze ballonnen die heen en weer zwaaien... Zie je de onvoorzichtige boer, die iets te onvoorzichtig zo'n ballon losmaakt al voorbijvliegen, wanhopig roepend...
De global warming wordt nog plezant ook.

En terwijl ik dit zit te fantaseren, regent het mollejongen... al heel de tijd, zonder genade. Ze zijn hier in de wijk (eindelijk) bezig de voetpaden te herleggen, maar de werkzaamheden liggen stil. Arbeiders weggespoeld of zo.

Gisteren heb ik wat boompjes zitten maken. Voor de kerststallen. Heel eenvoudig, je zoekt wat takjes met veel kleine zijtakjes (ik haal de mijne uit de gesnoeide haag), en je brengt op die takjes van dat mos aan, dat je met hele zakken kunt kopen in hobbywinkels, het lijkt op een soort ijslands mos, je weet wel, die dingen die op de takken van de bomen groeien, maar dan niet in het grijs, maar in het groen. Vermits je ze in de winkel ziet liggen in allerlei kleurtjes, vermoed ik dat ze gekleurd worden... Maar het resultaat is verrassend echt! Een van deze dagen ga ik een kerststal maken, als model voor onze hobbyïsten. Kan ik mij weer amuseren, want tijdens de les (nu ja, les...) is het voor mij meestal hard werken. Je moet de meesten echt bij alles "in gang" helpen, en soms zijn er bij die bepaalde dingen echt niet onder de knie krijgen, en dan mag ik ook nog eens inspringen voor bepaalde onderdelen.

Maar ja, ik wist dat al van voor ik er aan begon...dus moet ik niet klagen hé.
tot de volgende ?

een kwab aan het slaapbeen ?

Image by aa.tee via Flickr

Het zal wel des mensens wezen, dat men altijd alles wil kunnen uitleggen...
Het is een erkend feit dat er blijkbaar al altijd en overal een soort drang naar godsdienst, religie, spiritualiteit en dergelijke is geweest. Zelfs in de oudste culturen zijn die zaken terug te vinden.
Dus is men die drang gaan onderzoeken, en ja hoor! Als je ergens een of andere kwab aan het slaapbeen magnetisch stimuleert, dan ervaren de slachtoffers een spirituele ervaring, soms zelfs een gevoel van echte godservaring.
Dus de religie zit hem in die kwab.
Gek genoeg bestaan er gradaties in, en er zijn zelfs mensen waarbij die kwab helemaal geen reacties in goddelijke zin oproept. En er zijn zelfs wetenschappers die dan weer beweren dat het onderzoek fout is gevoerd, en dat die kwab niet bestaande is...
Nu ja...
ik zou zeggen:
terug naar af...

En of die kwab er nu al dan niet is, of de godsdienstigheid ook een lichamelijke regeling kent of niet, doet dat er eigenlijk iets toe? Je zou zelfs de vraag enigszins kunnen omkeren, en de vraag stellen of "de" God dan niet meteen een automatiekje heeft ingebouwd om zich verzekerd te weten van eerbetoon...
Ik denk dat het eerder iets anders is... Er lijkt een sterke band te bestaan tussen godsdienst en gemeenschapszin. Dus is het best mogelijk dat we evolutionair een voorkeur geven aan de mensen met een sterke vorm voor gemeenschapszin, en als dat -al dan niet terecht- door de mens aan een religie wordt gebonden, dan kan dat elementje net zo goed in de evolutie meegenomen zijn.
Maar dat neemt dan niet weg - integendeel- dat er een echte en sterke overtuiging vastligt dat er na de dood een ander leven is. Als dat enkel een overtuiging is, en geen feit, wat doet dat er dan toe ? Niets, want ook nu zijn we ons met zijn allen heel goed bewust van het feit dat er geen bewijzen zijn van dat andere leven. Het is een soort collectieve hoop, en hoop...doet leven?
Ik ook, ik hoop op een ander leven, en vooral op een leven in gelukzaligheid. Maar ik heb daar al heel dikwijls over zitten nadenken. Nu is dat iets wat je de facto niet echt kunt beredeneren, maar ik heb ook de vraag omgekeerd... Stel dat er na de dood niets is, wat dan? Wel, dan is er ook niets om bang van te zijn, want niets is überhaupt ook geen angst. Maar er is dus geen enkele zinnige "behoefte" aan dat eeuwig leven, van waar komt dat idee dan ?
Ik denk dat we misschien iets van de sluier kunnen oplichten, door te luisteren naar de BDE-gevallen, de gevallen van Bijna Doods Ervaringen. Mensen die eigenlijk dood waren -technisch gesproken-, en er dan plots toch nog door kwamen. De meesten van die mensen hebben een ervaring van extrasensorisch uittreden, een ervaring die de gewone wereld overstijgt, een contact met reeds doden en noem maar op. Bijna iedereen die een dergelijke ervaring kende is veranderd, heeft een totaal andere kijk op de wereld gekregen, en de dood is plots niet meer afschrikwekkend, niet meer het einde... Wellicht zijn dergelijke ervaringen ook vroeger voorgevallen, en is de ervaring van die mensen een stukje van de bron van "de" godsdienst?
We zullen het nooit weten, maar het zou een uitleg kunnen vormen voor dat geloof aan een eeuwig, een ander leven, na dit.
Sommigen zien in die ervaringen net een bewijs van dat eeuwig leven, anderen stellen vast dat er op dat moment een plotse verhoogde hersenactiviteit is vast te stellen, vermoedelijk te wijten aan het zuurstofgebrek, een reactie, een tegenspartelen van de hersenen tegen de zuurstofloze dood als het ware. Maar het ene sluit het andere ook hier weer niet uit.
Voor zover we kunnen vaststellen zijn wij de enige zoogdieren die religie kennen. We hebben tenminste nog nooit enige vorm in die zin kunnen vaststellen bij dieren. Maar wij zijn ook de enigen die een volwaardige spraak hebben, en die meer kunnen uitdrukken dan zuivere materiële dingen.
Met andere woorden, wat men ook doet, we blijven op een bepaalde manier ter plaatse trappelen. En weet je, dat is net het mooie er van... Je moet geloven... en hopen... en om die hoop waar te maken leven met liefde voor de naaste...
En zijn we dan niet weer net waar we begonnen zijn?

Geef nu toe, als we het zouden weten, dan hoefde er geen geloof, alleen maar erkenning.
En dat is veel minder beklijvend, het kleeft minder...
En welk geloof is het goede ?
Naar mijn gevoel geloven de meeste mensen in het geloof van hun cultuur... Mocht ik in Benares geboren zijn en wonen, dan was ik nu wellicht een Hindoe. En dan vond jij me een heiden. Misschien ben ik dat op een bepaalde manier ook wel... Ik ben nu eenmaal iemand die niet zo maar op het voorgelegde paadje wandelt, ik negeer wel eens het bordje "verboden op het gras te lopen" (immers die het bordje daar plaatste liep ook op het gras)...
Maar ik voel me kiplekker in mijn sas met dit oeverloos gezoek, want ook ik zou zonder al die vraagtekens geen geloof van doen hebben...

tot de volgende ?