Lijnen ????

Image via Wikipedia

We zijn dus eens op weekend geweest... Vrijdagmiddag vertrokken en gisterenavond terug thuis gekomen.
Het was een feestelijke aangelegenheid, met veel eten en veel drinken...Gelukkig hebben we ook de verre verplaatsing en ginder een en ander bezocht en rondgetjoold, maar niettemin stond ik vanmorgen met een klein hartje op de grote weegschaal...
Dames en Heren, veel eten en drinken is goed voor de lijn, ik ben nu 21 kilo kwijt...ofte zo'n 600 gram in dit copieuse weekend...
Gek maar waar...tenzij ik de gevolgen nu nog zou moeten krijgen, en dan bied ik u mijn welgemeende excuses aan. Ik denk wel dat ik weet wat de oorzaak is van het rare verschijnsel: de verplaatsing (ook al werden we gevoerd) en ginder zaterdag heel wat meegesjokt in de winkels (buiten kon je niet, met dat schitterende regenweer), en ik had van zaterdagnamiddag tot heden nog steeds serieuze pijn... En het leed is nog niet gelezen, want morgen moet ik de crea leiden bij ziekenzorg Mater...Wat ook weer belastend is...
Maar we hebben het toch maar gehad, ik heb massa's vrienden en oud-collega's van vroeger teruggezien, en heel wat nieuwe kennissen bij gemaakt, ik heb sjampieper mee voor het komende feest bij de Plechtige Communie van mijn kleindochter...Het laatste communiefeest, alle vier de kleinkinderen zijn dan dit stadium ook weeral voorbij...Als we er nog zijn zal het volgende feest wellicht de huwelijksfeesten van de kleinkinderen betreffen... We worden oud.

Ik droom nu plots luidop (allee, ik zit luid de toetsen in te kloppen!)... Stel eens dat er eentje zou trouwen op 17 november 2017, dan vieren we onze gouden bruiloft met een huwelijk van een van de kleinkinderen, dat zou nogal een feestje zijn... Als, als we ooit zo ver geraken, want in die tijd kan er nog heel wat gebeuren...

Zaterdag werd de weduwe van een vroegere collega van Luik (Paul Hardy) begraven... Net op de dag van het personeelsfeest. Dat is het leven, feest en dood liggen soms heel dicht bij elkaar. Ik herinner me dat er ooit op mijn zitdag te Oudenaarde een van mijn leden binnenkwam, om te vragen of ik mee wou gaan naar het stadhuis, om het overlijden van zijn vrouw aan te geven aan de burgelijke stand. Ik was nog bezig mijn rouw te betuigen toen de volgende binnenkwam om te vragen zijn eerstgeboren zoon aan te geven... Het mag raar klinken, maar op een bepaalde manier was dat een troost voor de treurende man. Het leek wel de ultieme boodschap dat het leven niet stopt met de dood.

Roland, de man die zo vriendelijk was ons te voeren had in de wagen onder meer een ceedeetje mee van een West Vlaamse zanger, die in zijn eigen streektaal prachtige liedjesteksten had. Op een humoristische manier dingen uit het leven brengen. Het is niet aan iedereen gegeven, en die nobele onbekende kon dat perfect. Gek dat zo'n man niet bekender is, en alleen een ceedeetje heeft die hij zelf verkoopt op zijn optreden... Een beetje jammer, want zijn teksten zijn soms heel verrassend en heel mooi... Een heel grappig ging over de vervelende reclameblokken op TV, hij was naar Indianen aan het kijken, en snapte niet wat ze plots deden met twee soorten maandverband... Heerlijk idee.

Ik ben blijkbaar nog niet in de blogging-mood, mijn teksten komen er niet uit, ik zal maar stoppen, morgen zal het al wel weer beter gaan, zitten we weer in het stramien van alle dagen.

tot de volgende ?

Anno Domini MMIX

Image by jankie via Flickr

Vannacht lag ik zo te denken...
Van wanneer is men begonnen met de "Christelijke" tijdrekening?
Alleszins al tamelijk laat, want men wist op geen stukken na wanneer Kristus geboren was. Men probeerde het te berekenen, maar volgens men nu denkt te weten, is men wellicht een jaar of zeven mis...
Bovendien weet men absoluut geen dag, en Kerstmis is ook al een uitvinding, op die datum gezet om weerwerk te bieden aan de feesten rond de jaarwende.
Het is ook helemaal absurd het jaar te beginnen met de geboorte van Kristus, en die geboorte dan een week vroeger of bijna een jaar later te plaatsen...

Het geeft de indruk dat het allemaal een beetje " er met zijn klak naar toe gesmeten" is...
Ik vermoed dat het pas op het moment dat het kristendom ook staatsgodsdienst werd, dat men dan ook de vermoedelijke geboorte van Kristus als begin van de jaarrekening heeft gezet. Dat kan volgens mij dan op twee momenten gebeurd zijn, met Keizer Constantijn, of bij de herkansing met Clovis of een van zijn opvolgers (Karel de Grote???)...Maar heel veel doet dat er niet toe.

Het probleem is dat we veel meer hebben vóór Christus dan er na...
We zijn -zogezegd- gestart met het jaar 1, en onmiddellijk daarvoor is het jaar 1 voor Christus. Ook hier is het nulpunt slechts een punt, een niemendalletje.

Als we de geschiedenis van uit ons persoonlijk standpunt bekijken, dan is het jaar Eén begonnen met je eigen geboorte, en vroeger, dat is de tijd van je vader, je opa en ga zo maar door.
Want eigenlijk is heel de geschiedenis voor ons maar een papieren iets. We hebben het niet beleefd, dus is het iets van heel heel ver af.

Ik ben van na de oorlog, dus is voor mij de oorlog wat ik er van hoorde vertellen, wat ik er later van leerde en nog later wat ik erover las, in geschiedenisboeken, maar ook in romans en geschiedkundige romans... Die verhalen en die romans zijn voor mij veel tastbaarder dan wat ik leerde. Veel tastbaarder, om dat het veel meer persoonsgebonden is. Zowel in de verhalen van thuis als in de romans gebeurde dat met mensen. In de geschiedenisboeken leerde je over het vierde leger onder Patton (vergeef me als ik een nummer of wat er naast zit), en de enige die je echt onthoud is dan ook Patton en zijn opponent Rommel...Omdat dat mensen zijn. Geen begrippen.

Ik las ooit dat voor een wilde de geschiedenis begint en eindigt met zijn eigen persoontje, maar dat is duidelijk niet waar! Van overal kennen we het feit dat bij volkeren waar er nog geen geschrift gebruikt wordt (het kan wel bestaan maar niet gebruikt worden door het volk!), daar heeft men de overleveringen. En het is verbazend dat de geschiedenis van die volkeren telkens en telkens weer exact verteld wordt, de verteller leert het verhaal aan zijn opvolger. Vertellen van de geschiedenis is daar niet geschreven maar even vast...

Geschiedenis is dus heel belangrijk voor de mens, en veel meer dan het gebruik van werktuigen, veel meer zelfs dan het bewerken van die werktuigen lijkt mij het feit dat Geschiedenis des mensen is. Het lijkt een natuurlijke behoefte om de kennis, ook die van het verleden, door te geven.

Wellicht is het mede dat feit dat ons zo aangenaam doet opkijken, wanneer we plots de stamboom van onze eigen familie in handen krijgen. Want veel kun je niet doen met die wetenschap, het heeft geen enkele functie, dan beantwoorden aan die behoefte aan geschiedenis.

Waar we over bepaalde gegevens niet meer beschikken, daar zien we dat de geschiedenis wordt vastgelegd in overleveringen... Denk aan de blijkbaar wereldwijde overlevering van de grote watersnood die wij kennen uit de bijbel met Noach en in het buurland van de bijbel kennen ze het als het verhaal van Gilgamesj...maar je vind het verhaal over heel de wereld terug... Wellicht is er ooit een grote vloed geweest die bijna heel de menselijke bevolking heeft uitgeroeid, en is dat blijven leven in de overleveringen, en/of in de godsdienstige geschriften. Hoogstwaarschijnlijk is het inderdaad een fikse ramp geweest, maar ging het over het gedeelte van de aarde die dan bewoond was, dus voor de verspreiding van de mens over de wereld. (Eigenlijk wordt dat ook wat verteld in de geschiedenis van de Toren van Babel)

Maar het lijkt wel duidelijk dat de Grote Vloed veel langer geleden is dan lijkt mogelijk te zijn, tenzij het systeem van overleveringen en vertellen inderdaad zo ijzersterk was ingeburgerd en zo sterk voldoet aan een behoefte van DE mens...

Wellicht verklaart dat ook mijn liefde voor boeken, voor geschiedenis... Ik ben gewoon een lid van de groep mens...en dus heb ik die behoefte.
Dus helemaal niets speciaals, ik voldoe gewoon aan het beeld.
En de mens die zit te wroeten aan zijn stamboom, doet niets uitzonderlijks, hij voldoet gewoon aan het beeld. Hij is als het ware de verteller, de man die de overleveringen weer verder verteld.

In de stammen of familiegroepen der "wilden", is dat een zeer belangrijk man, met een zeer belangrijke functie... en nu nog voelen wij voor die stamboekvorser een enorme bewondering! Hij brengt ons iets wat voor onze geest eten en drinken is, onze geschiedenis!

En mijn verlangen om meer kleur bij die voorouders te verkrijgen is dus ook maar een gewoon verlangen naar contact met het eigen verleden.

We doen dus net wat we al eeuwen en eeuwen lang doen... niets meer en niets minder, met misschien andere middelen, maar voor de rest??? Er is niets nieuws onder de zon.

Nu ja, zon...'t is weer grijs en grauw, maar voor het moment regent het niet. Dat is al iets.
Gek hé? Je moet eens enkele maanden achteruitgaan hoezeer de droogte ons dan bekommerde...

tot de volgende ?

Kuzhebar

Image by evelynishere via Flickr

Het internet is een onuitputtelijke bron van informatie, maar ook een wereld vol onbekende dingen. Onbekend voor mij, wellicht ook voor u, want hebt u al van Kuzhebar gehoord?

Het was al snuisteren in de beelden van pyrografie (tekeningen gebrand op hout), dat ik kuzhebar op het spoor kwam. Ik heb me niet bezig gehouden met de filosofie er van, maar heb vooral gekeken naar de mooie dingen en geluisterd naar de bizarre muziek.

Als ik het goed gelezen heb (maar ik heb dus alleen eens geloerd naar de teksten... en echt gekeken naar de tekeningen), is het sjamanisme uit een stuk van Siberië. Maar dat is niet echt iets wat mij dan interesseerd, wel die primitieve kunstuitingen, zowel grafisch als muzikaal. Ik bedoel met primitief dus niets minderwaardigs, in tegendeel, ik wil daar mee eigenlijk zeggen dat het kunst is ontdaan van alle franjes van de "beschaving", kunst op zijn natuurlijke vorm, wel wat gelijkend op de kunstuitingen die we soms vinden op prehistorische tekeningen. Het heeft ook op een bepaalde manier een link met de Keltische kunst, maar dan ook weer anders... Het is niet zo eenvoudig te omschrijven, en tot mijn verbazing is het ook niet zo makkelijk te maken. (Zonder copies te maken, want dat is wel heel makkelijk)

Ik denk dat dit komt, omdat wij verleerd hebben zo te denken. Wij denken niet meer op die natuurgebonden manier. Wij willen de zaken bijna fotografisch weergeven, of gaan het abstraheren tot in het absurde. Zij niet, zij tekenen de ziel der dingen. Of zo voelt het althans volgens mij aan.

Dat zij dit vooral brengen onder de vorm van pyrografie, maakt dat ik er mij nog veel meer toe aangetrokken voel. Ik heb nu al enkele keren gegrasduind in alle afbeeldingen die ik maar vind op internet. (Voor wie met Firefox werkt, raad ik aan om cooliris te installeren, een van de vele mogelijke add-ons voor Firefox, waarmee je alle beelden als in een film kunt bekijken en bestuderen, zonder dat je telkens de sites moet binnengaan!!!!)

Kortom, voor mij is dit weer een ontdekking van een nieuwe wereld van expressie die voor mij opengaat.

En toch... toch is er iets die me stoort aan internet... Ik mis het flexibele van een boek. Ik bedoel het volgende: als ik een boek in handen neem, dan kan ik dat boek in handen nemen, en de bladeren laten door mijn vingers glijden, en ondertussen loeren naar wat er te zien is. Zie ik iets, dan stop ik het glijden, keer indien nodig wat bladzijden terug, en heb een redelijk goed idee van wat het boek mij biedt... Met internet mis ik dat. Ik moet daar anders te werk gaan, en er op vertrouwen dat ik, met van de ene site naar de andere te glippen, toch de dingen die mij raken zal vinden... (interclue of coolpreviews zijn daarvoor nuttige add-ons op Firefox).

Dat maakt dat internet voor mij iets stugger werkt dan mijn boeken, en dat het internet voor mij nooit het boek zal vervangen.

Nu iets heel anders... Wij zijn heel het weekend uithuizig... dus zal er ook geen blog zijn. Jammer, maar het is zo. Mijn huis staat wel niet leeg (Veerle komt hier slapen en verblijven omwille van de honden en co...) Hoe heerlijk is het dieren te hebben, dan ben je nooit echt helemaal vrij...

tot de volgende ? en vergeet niet eens te kijken naar kuzhebar design...Misschien vind jij het ook wel zo leuk ! (Op de foto het systeem Cooliris, en je kunt er ieder beeldje ook apart bekijken en vergroten, je kunt hetzelfde met video en zo...)

Storm

Image by Pim Fijneman via Flickr

't Heeft vannacht serieus gewaaid, en hoge bomen vangen veel wind...Huizen boven op de berg ook. Na de watervloed van een paar dagen geleden, nu de wind, 't kan niet op! Typisch herfstfstweer zou je denken, maar nee, het is voor de tijd van het jaar eigenlijk wat te warm... (Maar daar hoor je me niet over klagen).

Ik kreeg vandaag al de eerste reactie op het fiction-verhaal van gisteren. Leuk vond ik dat het begon met drie vraagtekens, net of de schrijvelaar niet heel zeker was of ik het nu echt meende of niet. .. Niet dus, het kwam uit mijne rechterduim, de goede, de fantasyduim...

Maar die drie vraagtekens zie ik als een beloning, het beetje twijfel of het nu toch niet echt zou zijn...Heerlijke beloning voor mijn schrijfsels. Ik ben een gelukkig mens (anders ook).

Het is nochtans niet de eerste keer dat ik me waag aan zuivere fictie, maar blijkbaar was dit iets meer op de bal gespeeld. Of de lezer was minder wakker...Kan ook...

Het leuke was dat ik echte feiten kon mengen in het zuiver fictieve, waardoor het een schijn van echtheid kreeg. Dat is het kenmerk van een goed leugenaar, vermeng er zoveel waarheid in die kan geverifiëerd worden dat het niet anders kan of de rest is ook waar.

Ik kan al licht zien doorheen mijn linde... Er staan nog veel blaren op, maar een heel pak is in de storm verdwenen, en het waait ook nu nog behoorlijk hard. Gisteren zag ik in de verte nog enkele geelbruin bebladerde bomen staan, maar nu zijn het alleen nog skeletten. Toen ik het rolluik omhoogtrok in Koens kamer, waar ik iedere morgen mijn turnoefeningen bedrijf, zag ik in het Oosten een mooie roodoranje hemel met daartegen de zwarte schaduwen van de kale bomen. Mooi, maar meteen een belofte van nog meer wind. Ook mijn Duitse Pijp is bijna kaal, en er rest niets dan een warrige massa dooreenwriemelende twijgen met bovenaan nog een tiental blaren die reeds vergeeld de dood opwachten.

Herfstrfst... een mooi woord, met een massa medeklinkers op het end, die het woord ook al geelbruin kleuren. Ik heb een herfststronk gemaakt, gewoon omwille van de klank alleen al veel mooier dan een kerststronk, die de f mist... Bovendien is een kerststronk een ode en een gebed om de hopelijk komende lente, men pakt er het eeuwig groene hulst met de zomerroodkleurende bessen en groene sparrentakken voor... Herfststronken zitten vol dode kleurige blaren, bolsters van kastanjes en paardekastanje, en paddestoelen die uit een doorschimmelde bodem naar boven kwamen. Een ode aan de dood... en toch ook een beetje hoop op het komende leven?

Heb je het heuglijke nieuws gehoord? Opa Martens heeft het handje van Leterme losgelaten, maar niet zonder het eerst in de grote poot van nonkel Kukeluu De Haene te leggen...Kwestie dat hij niet verloren loopt in het politieke bos, en niet gebeten wordt de de boze BHV-wolf...

Heb je goed geluisterd? Er is al een halvelings akkoord om een stuk van Brussel op te offeren op het altaar van de pax francoforum... djudedju... De koning van het halfbakken zal weer juichen op zijn wankele troon... weer een periode van schijnrust, ook al is het meteen de kiem van nieuwe onvrede in het wankelende Absurdistan gelegd, wankelend tot meerdere eer en glorie van massa's politiekers die leven bij gratie van de verdeeldheid (et impera...).


Hoe zou het toch komen dat de "burger" (ik haat dat woord) geen greintje vertrouwen meer heeft in de politiek? Zij (de politiekers) zouden eens moeten mijn fictie van gisteren lezen, en zich herinneren dat ze, willen ze nog iets van geloofwaardigheid willen houden, ze ook nog wat echte dingen moeten mixen doorheen hun politiek leugennet... Want nu zit er geen grein echtheid meer in, en is alles zo doorzichtig... Een soepje, maar zonder vlees, zonder groenten, hoogstens nog wat geimporteerde vermicelli...in zuiver en ijskoud water, flets en ondrinkbaar.

Is het een wonder dat de gebruikte vermicelli een import is uit het land van de maffiosi?

zo doorzichtig

Waer is der Oudren Fierheid heengevaeren?

Europa kent zijn geluk niet dat wij, met al onze ervaring het roer willen in handen nemen. Djudedju. Dedju.

Weet je nog wat onze wapenspreuk is ???? Eendracht maakt macht! Eendracht... hahahahahahaha... om het te besterven.

tot de volgende ?

zwarte panter in de Ardennen

Image via Wikipedia

Nu dit artikeltje niet alleen de kranten haalde, maar zelfs de TV, is het misschien het moment om de waarheid te vertellen... Hoe bizar die ook mag klinken.

Vraag mij geen uitleg, ik ben geen wetenschapper, maar "paralelle werelden" zijn géén fabeltje. Vraag mij ook niet hoe het kan, vraag niet wat het is, ik moet het antwoord schuldig blijven. Maar die werelden zijn er, minstens twee, en wellicht nog veel meer!

Minstens twee, omdat ik er in twee op bezoek was, en omdat ik die twee hier in mijn eigen Mater kon betreden, vermoed ik dat er nog veel meer moeten zijn. Maar weten doe ik het niet.

De eerste keer was letterlijk een "accident de parcours". Ik was toen nog gezond van lijf en leden, en bezig met een van mijn bijna dagelijkse joggings. Bijna iedere dag ging ik voor of na het werk een toertje lopen. Als je ook jogt, dan zul je wel weten dat de loopbeweging niet alleen je armen en benen in beweging zet, maar ook de darmen... Het valt dan ook regelmatig voor dat een jogger plots de struiken moet in wippen om eens vlug zijn broek af te steken. Ik had daarvoor altijd een gesloten plasticzakje bij met wat toiletpapier (Sinds ik één keer mijn poep met gras moest schoonmaken).

Het was bij zo'n plots opkomende drang dat ik per toeval zo'n paralelle wereld letterlijk binnensprong en even rap er weer uit!
Je moet het maar voor hebben! Je moet zo nodig, je wipt het struikgewas binnen, en tot je verbijstering sta je in een open vlakte met een tiental bruine mensen die jou even verbijsterd aankijken als jij hen!

Op slag was mijn aandrang verdwenen (voor 't zelfde geld lag het wellicht in mijn broek). Ik heb die keer niet echt gekeken, ik was veel te veel geschrokken, en snelde aan een veel vlugger tempo dan gewoonlijk weer naar huis. Ik durfde niemand iets te zeggen over die "hallucinatie", want een andere verklaring had ik niet.

Pas enkele dagen nadien heb ik weer die struiken opgezocht, gewoon om te kijken of wat ik zag er nu echt was of dat ik werkelijk echt hallucineerde! Ik moet zeggen ik heb wel tien keer de struiken doorlopen en doorzocht, en net toen ik het wou opgeven en me al aan het neerleggen was bij het feit dat ik gek aan het worden was, stond ik plots weer in die wereld.

Nu was er geen mens te zien... Alleen een wijde eindeloze open vlakte, bijna woestijnachtig, met hier en daar dotten schraal geelbruin gras van enorme afmetingen en hier en daar een enorme boom. En dieren. Veel dieren. Het deed me denken aan die tv-documentaires over de grote trek van de gnoes en zebra's die zich door Afrika bewegen, grazend en trekkend , de regen volgend, het eten volgend. Alleen was hier verdomd weinig eten, en de eindeloze kudde slofte voorbij zonder zelfs maar op te kijken. Echt warm was het niet. Dat viel me op, omdat je bij de tv-beelden telkens die loden zon ziet. Hier was geen loden zon, maar een loodgrijze hemel met af en toe in de verte een bliksemschicht die door de stofwolk van de passerende kudde net nog zichtbaar was.

Ik heb er wel een uur staan kijken en nog was er geen begin of einde aan die eindeloze stoet wildebeesten te zien. Ze stonken verschrikkelijk. Het is veel leuker ze te zien op je tv-scherm, daar ben je van de geur gespaard.

Toen keerde ik mij om, en stapte mijn wereld weer in. Toen ik omkeek was er niets te zien. Eén stap terug en ik was weer in de andere wereld. Ik heb het verbijsterd wel een keer of tien gedaan.

Ik moest die wondere wereld in onze wereld toch kunnen zien? En toen ik nog een stap verder de wereld uitstapte, viel mij plots op dat, als je heel aandachtig waart, er iets schemerachtigs te zien was. Ik kan het het best vergelijken met de trillende lucht aan den einder bij heel warme dagen, maar dan heel plaatselijk en bijna onopvallend. Eens je dat wist, was het niet moeilijk meer om de ingang tot die wereld weer te vinden.

Maar heel gerust was ik er nog niet in! Ik betrouwd nog steeds mezelf niet, twijfelde nog steeds of ik niet hallucineerde. Hoe zou je zelf zijn? Zou jij met zo'n mededeling durven op straat komen? Ik niet. Ik was nog steeds aan het twijfelen aan mezelf.

Sindsdien ging ik nu en dan eens die wereld binnen, gewoon omdat het me intrigeerde, en omdat ik het niet kon verklaren. Ik voelde wel mijn vrees voor krankzinnigheid minderen, vooral omdat die wereld steeds alleen maar te bereiken was op die éne plek, heel nauw omschreven. Mocht het niet echt zijn, dan zou ik die verschijnselen toch overal kunnen tegenkomen?

Ik heb zelf een paar keer die bruine mensen teruggezien, en zij mij. Ze deden me denken aan de films over de bosjesmannen, die in kleine familiegroepen door de kalahari zwerven en leven van jacht en van wat ze vinden aan plantaardig voedsel. Ze waren heel vriendelijk, maar raakten me nooit aan. Wellicht zagen ze me aan voor een verschijning. Ik zag tenminste één keer dat ze hele discussies voerden over het feit dat ik voetsporen achterliet. Het was alsof ze dat niet hadden verwacht.

Ik was dan ook heel wat minder geschrokken toen ik op een mooie dag, weer tijdens het joggen, op een andere plaats, bijna aan de andere kant van Mater, weer zo een trillend beeld zag net naast een oude tronk. Ik stopte van lopen, keek om me heen of er niemand te zien was, en stapte de plaats in...En ja hoor, het scheelde geen haar of ik was van de sokken gereden door een enorme vrachtwagen! Een heel andere wereld daagde op voor mijn ogen, in de verte zag ik een enorme futuristisch aandoende stad liggen, met torenhoge gebouwen. Als ik nu die mailtjes krijg over Dubai en de moderne gebouwen die daar opgetokken worden, dan denk ik telkens weer aan die stad in die andere wereld. Ik stond op de rand van een snelweg. Heel erg druk was het niet, maar wat me vooral opviel was dat de wagens en vrachtwagens geen lawaai maakten en geen wielen hadden. Ze zoefden voorbij, bijna zoals op de beelden van die magnetische trein, die boven, of liever over een magneet voortsnelt, maar magneten of sporen waren niet zichtbaar. De auto's en vrachtauto's waren ook niet gestroomlijnd, nee ze leken wel wat op onze containers, gewoon rechthoekige bakken. Ik zag ook geen ramen, geen mensen in die wagens. Het konden net zo goed gewoon bakken met of zonder goederen zijn, die voorbij snelden naar een onbekende bestemming. Dat ik ze wagens en vrachtwagens noemde had veel meer te zien met de grootte dan met de vorm, en met het feit dat ik één keer zo een kleine doos (een auto?) zag stoppen, en er kwamen mensen uit. Een vrouw in een glanzend lichtgevend kleed, en een klein kindje dat blijkbaar wagenziek was en door de moeder (?) bijgestaan werd toen het stond over te geven.

Het gekste was dat die "auto" zomaar stopte, gewoon midden in de weg, en de andere bakken leken het gewoon te zien of te voelen, en reden er omheen. Toen de "moeder" met haar kind uitstapte, gaf ze geen enkele aandacht aan het verkeer, maar geen enkele bak kwam er ook maar dicht bij haar langs.

Dat deed me over gaan tot een experiment: ik stak een arm uit voor zo'n aansnellende bak, en ja hoor, de bak gleed netjes in een boogje voorbij, zonder snelheid verminderen, zonder ook maar blijk te geven van het feit dat er iets gebeurde. Het gekste was nog dat het tegenliggende verkeer op het eigenste moment ook mee die zwaaibeweging maakte, waardoor de bakken onderling even ver van elkaar bleven.

Er waren heel weinig wegen te zien, en buiten de stad ginder in de verte ook heel weinig huizen. Ik zag er slecht een paar, die dan nog midden in het groen stonden. Dat waren ook zowat de enige bomen die ik daar zag. Voor de rest leek het wel allemaal bewerkte velden, met graansoorten en andere planten. Een deel ervan leken op graan, maar andere waren mij totaal onbekend.

De keren dat ik die wereld bezocht, was het er steeds mooi weer. Uitgenomen één keer, toen ik eens 's avonds heel laat aan het joggen was, en eens wilde kijken of de tijd in die wereld ook gelijk liep met de tijd in onze wereld, en ja hoor, ook daar was het duister aan het vallen, en met het duister ook een milde zachte lauwe regen. Wellicht beheerst men in die wereld ook het weer.

Maar wat, zul je zeggen, heeft dit met de panter in de ardennen te maken? Wel, één keer heb ik een een kleurige vogel uit de steppewereld zien onze wereld binnenvliegen.

Naderhand hoorde ik vertellen dat die vogel gevangen werd, en iedereen was er van overtuigd dat het een dier was dat ergens ontsnapt was uit de volière van een of andere vogelliefhebber...Ik wist wel beter... En nu denk ik dat die zwarte panter ook zo'n accidentje is, een dier dat totaal per ongeluk van een of andere wereld de onze is ingedoken...

Ik vraag me nog heel wat meer dingen af... In de geschiedenis der mensheid ontdekken we soms dingen die niet lijken te kloppen met het tijdsbeeld. Denk aan die landkaart die ze ooit vonden, waarop heel de wereld stond afgebeeld, maar met beelden en zaken die in die tijd nog niet konden bekend zijn. Zo stond de Zuidpool er op, zonder de ijskap die wij kennen ! Ik denk dat ik niet de enige ben die deze werelden nu en dan bezoek...Er zijn er wellicht nog, en wellicht zijn er dus ook mensen uit die andere werelden die ons bezoeken... en zo raken er wel eens dingen binnen in een wereld, die er eigenlijk nog niet echt klaar voor is... Niet zolang geleden vond men resten van een totaal andere mensensoort, veel kleiner dan wij zijn en kennen... Ook dwaalgasten?

Stel eens dat niet ik, maar een mens met een technische knobbel de moderne wereld met de bakken zou binnensukkelen... Zou die niet gaan neuzen om de wetenschap die er achter steekt te ontdekken? En is dat niet de manier waarop veel doorbraken bij ons zijn gebeurd?

Ik weet het niet...

tot de volgende ?

Aan het handje van pepee Martens...

Image by Dimi15 via Flickr

Nonkel Van Rompuy mag Europees gaan knikkeren, dus komt pepee Martens nog maar eens van achter de slippen van Miet.
Als Leterme braaf is mag hij nog eens met zijn geitje spelen en de Marseillaise samen mekkeren.

djudedju

Martens is dat niet den diene die het acht keer of meer mocht proberen en het nog niet kon? De creator van de tunnel waar Dehaene wanhopig probeerde uit te kruipen?

Och Heer, Och God... waar hebben wij dat verdiend?
Nu ja, ik kan alleen maar herhalend Plato aanhalen: "Verstandige mensen bedrijven geen politiek, daarom worden wij door dwazen geregeerd". En dat ging over Griekenland, je weet wel, dat landje waar ze de democratie hebben uitgevonden (voor de 40.000 vrije inwoners, de 50.000 slaven en de vrouwen hadden geen recht van spreken... Mooi voorbeeld van democratie als je het mij vraagt... Maar ja, wat kun je verwachten van mensen die hars in hun wijn doen... (in plaats van water...))

Toen ik eerder sprak over het feit dat de Belgische politiekers zelf al de losse eindjes hadden gecreëerd die ons land nu verdelen, meende ik daar ieder woord van. En ik zeg wel de Belgische politiekers, de Walen hebben eerst geprobeerd de Vlamingen in het verdomhoekje te dwingen, en toen het economisch zwaartepunt plots in Vlaanderen ging liggen, was het de beurt aan de Vlamingen om de walen te schoppen...

In plaats van te leren van het slechte voorbeeld en te zorgen dat zo iets nooit meer zou gebeuren, vonden de Vlaamse politiekers het veel leuker wraak te nemen en nu op hun beurt eens te gaan stampen op de gevallen "vijand"...

Net zoals oorlogen nooit de ultieme les zijn om te komen tot een bestendige vrede, kwam ook dat niet als reden om niet weer hetzelfde te doen.

En dan mag ik niet bitter zijn over politiekers?

Heel dat politieke spel vergiftigt onze maatschappij! Zo hoorde ik vanmorgen nog na een voetbalmatch op TV: "...maar de scheidsrechter was ook niet altijd op onze hand..."
Daar leer ik uit de scheidsrechter dus soms wel op hun hand was, maar niet altijd. Maar dat bedoelde de man niet, hij wilde dat de scheidsrechter voortdurend op hun hand zou zijn.
En ik die dacht dat de scheidsrechter eigenlijk onpartijdig moet zijn.
Wellicht probeerde die man dat ook, maar voor die man was iedere maatregel tegen zijn ploeg een onrechtvaardigheid, wat nu ook de reden was.
In plaats van te gaan kijken naar voetbal als een sport, gaan de supporters kijken naar de afslachting van de vijand... Of dat is toch wat ze hopen, en als dat niet lukt, dan ligt dat niet aan hun "krijgers", maar aan de arbiter...
Wat is het toch dat de mens steeds weer doet kamp kiezen?
Wat is het toch die de mens telkens weer een vijand doet kiezen?
Wat is het toch die altijd opteert voor strijd?

Aan de politiek kun je dat al zien nog voor je weet wat het is! Ze hebben zichzelf ingedeeld in "partijen", om je meteen duidelijk te maken dat je moet kiezen niet voor een mens, niet voor het bereiken van een doel, maar voor een kamp, een partij.

En in die partij heerst militaire tucht. Daar is het niet toegelaten er een eigen mening op na te houden, nee, daar moet de partijtucht strikt gevolgd worden.

Och, 't zal wel de schuld zijn van het verschrikkelijk slechte weer, van de pijn die ik voel dat ik zo zit te kankeren... Maar ik kan het steeds minder en minder opbrengen om "kamp" te kiezen. Ik kan het steeds minder en minder opbrengen om anderen te zien als de tegenstrevers... Ik bega de fout ze steeds meer en meer te zien als mensen...Onvergeeflijk natuurlijk, maar ja, dat is oud worden zeker ?

Het is zelfs zo dat ik, als ik mensen heel duidelijk hoor en zie kamp kiezen, ik mijn best moet doen om niet te zitten monkelen... Om niet te laten zien hoe dwaas ik ze vind als ze zich zo sterk uiten en zich bereid tonen voor die of die partij te kiezen, en de anderen te verguizen. Denk je nu echt dat er bij die "anderen" geen wijze mensen zitten? Dat alle wijsheid in "jouw" kamp zit en alle "dwazen" bij de anderen?

Nee toch ?
En dat is precies waarom ik de politiekers, die alleen maar willen verdelen en zichzelf toe eigenen zo verafschuw... Zij zijn én de balk én de splinter in mijn en uw oog.

Al wat zij willen is verdeel en heers, en daartoe komen zij zelfs heel goed met elkaar overeen, en vormen zij coalities om hun doel, hun IK te bereiken.

Maar ach, wat baten kaars en bril...

Heb je al eens goed gekeken naar onze partijen? De Christelijke partij zijn geen Kristenen meer, de socialisten geen socialist, de liberalen geen liberaal en ga zo maar door... Daarom geven zij hun naam een andere wending, om de "uitbreiding" (lees verwatering) te kunnen dekken met de vlag van de partij die geen partij meer mag schijnen, maar de schijn moet wekken voor allen en iedereen open te staan, uitgezonderd voor de andere partij(en)... Als je het zo leest klinkt het absurd. Dat is het dan ook.

Als de mensen net op het punt waren niet echt meer te willen kiezen voor de partij, zwakken deze hun eigen imago zo af om weer open te staan, ook voor wie niet echt van hun gedacht is...om toch hun gedacht door te kunnen drijven. Gek ? Ja, maar dat is nu eenmaal politiek...

och...

't regent weer dat het giet. Ik moet er Frank De Boosere toch eens op wijzen dat hij moet stoppen met dat idiote slotzinnetje van hem! Iedere keer besluit hij met: "...en morgen ben ik er weer met meer weer" Terwijl hij net weer geen weer heeft aangekondigd...

tot de volgende ? (Op de foto Dirk Martens, die is nog ouder en wijzer dan die ander(?) )

Als ik maar eens vijf minuten tijd had...

Image via Wikipedia

Ooit zong de betreurde Louis Neefs dit lied, dat rustig mag benoemd worden tot lijflied van de gepensioneerden...
Gisteren kreeg ik de parenteel van de Vandenbrouckes, waarmee Anny ook de twee stambomen heeft, en ik had de euvele moed aan Marc te vragen hoe hij dat deed...
Hij heeft het mij gemaild...
Ik weet nu hoe het gaat, waar Abraham (en Marc) de mosterd haalt...en durf niet gaan neuzen. Bang dat het nog een passie er bij wordt, en ik heb al zoveel passions...
Als je het leest is het niet eens echt moeilijk, maar het zal ook hier wel zijn van schijn bedriegt, en er zitten zeker addertjes onder het gras, zelfs voor West Vlamingen... West Vlamingen, omdat daar alle gegevens verzameld zijn, op een of twee plaatsen en een hele boel zelfs gedigitaliseert en dus zo maar in te kijken... Zo kregen wij hier ook een copie van de huwelijksakte van de grootvader van Anny aan vaders zijde...
Ik weet dat ik op een mooie dag wel eens een gaatje ga hebben in mijn bezigheden, en me dan toch zal laten verleiden tot het bezoeken van ... Maar in ieder geval zou ik me dan beperken tot de "parenteel", waarbij je dus gewoon rechttoe rechtaan naar boven gaat, zonder af te dwalen naar de steeds breder wordende massa van "familieleden tot in 't achtendertigste knoopsgat". Want ik krijg dan altijd het gevoel dat op den lange duur iedereen familie is... (Ik las eens iets over Djenghis Khan en zijn afstammelingen... bijna heel Europa en Azië is familie van hem als ik lichtjes mag overdrijven)

Aan de kant van vaderszijde zijn het bij Anny allemaal boeren. Het bezit van land veroordeelde blijkbaar toen nog veel meer dan nu de mens tot de beroepskeuze van landbouwer... Zo zie je in die familie's steeds maar weer en weer als beroep landbouwer in die families. Gek, met andere beroepen is dat niet zo, of toch veel minder. Alhoewel, als je de familie Breughel, Breugel bekijkt, dat zijn daar een heel pak schilders bijeengetropt in één familie. (En 't zijn niet allemaal Breug(h)els, Teniers zit er ook tussen...)

(Ik heb een boek gevonden op de rommelmarkt over de familie Breug(h)el...met massa's schilderijen, grisailles, etsen en tekeningen van heel die familie... Prachtig!!!)

Vroeger was de beroepsbinding per familie toch wel wat groter dan nu, velen leerden immers de stiel thuis van vader. Andere opleidingen waren er niet voor de gewone mensen. Er zijn hele generaties die niet eens leerden lezen en/of schrijven. Als er al school gelopen werd, dan was dit veelal een training in het geloof dan wel een opleiding. Zo leerde ik - een beetje tot mijn verwondering- dat het katholiek onderwijs mede daarvoor aangevallen werd. Vooral in het lagere onderwijs (toen kon dat tot 14 !) werden de lessen gegeven door nonnekes. Ik heb er zelf ook bijgezeten... En gelukkig zat ik blijkbaar bij een nonneke die het schoolwerk heel goed deed en ook aankon! Want tussen die zusterkes zaten er ook meisjes die geen enkele opleiding hadden gehad, maar waar het habijt genoeg was om les te geven! Als telg uit dat katholieke onderwijs heb ik nooit ofte nooit zoiets ondervonden, maar blijkbaar moet het vaak voorgevallen zijn dat de schoolse opleiding in het katholiek onderwijs toendertijd heel slecht was en zich beperkte tot leren stilzitten en zwijgen.

Toen ik dat de eerste keer las, kon ik dat (met mijn opvoeding!) niet geloven, en ben dieper beginnen graven en heb andere bronnen geraadpleegd...en ja, blijkbaar was de opleiding tot goede katholiek veel belangrijker dan al de rest... Bizar dat je dat niet weet, en zelfs overtuigd bent van het tegendeel...

Nu zitten wij met onbegrip te kijken naar het fundamentalisme van de Moslims, maar wellicht moeten we echt niet zo ver achteruitgaan om bij ons hetzelfde te vinden.

Hoe zei ons vader dat weer? De wereld wordt geregeerd door de drie G's: God, Geld en Gat...Dat laatste schrijf je tegenwoordig met s, e, en x....

Voor de rest is er nog echt niet zoveel veranderd, zeker niet voor moslims.

Het is heerlijk zonnig weer, maar 't waait hard! Voor het eerst zie ik nu ook enkele blaren van mijn linde loskomen en wegzwieren met de zotte wind. De linde is niet meer groen, is het bijna zwarte stadium ook al voorbij en ziet nu bruin, maar vooral geluw. En hier en daar zie je al een takje zonder blaren...

tot de volgende ?