Wellicht is het je al wel opgevallen, ik hou er niet van om netjes in de rij te lopen, nooit geweest trouwens...Ik heb altijd al een beetje van een revolutionair in mij gehad.
Niet in de zin van oproer, niet in de zin van geweld, maar eerder van "is dat echt zo?" en vooral "denken wij dat niet omdat iedereen zo denkt ?".
Voor mij is dat ook de enige manier om tot andere dingen te komen, te groeien, bij te leren... Als een Copernicus zich had neergelegd bij het gangbare, dan draaide de zon nu nog steeds om de aarde in plaats van andersom. Copernicus nam niet zo maar voetstoots aan wat iedereen vertelde, hoorde van "rebellen" in het denken dat ze de indruk hadden dat het de aarde was die om de zon draaide, dat de aarde bewoog, en hij onderzocht en onderzocht tot hij tot -bijna- de waarheid kwam (Bijna omdat hij dacht dat de planeten in nette cirkels om de zon draaiden).
Ik kom uit een tijd dat men meende uit je handschrift je karakter te kunnen afleiden, nu zegt men dat dit niet kan... Voor mij dacht men de misdadiger te kennen aan de vorm van zijn schedel en ga zo maar door... Allemaal "bewijzen" dat wat als vaststaand aangenomen wordt, lang niet altijd vaststaand is ! Vandaar mijn oproep om te durven denken, te durven zelf te denken !
Pluk ideeën op, en probeer ze uit, probeer ze te evalueren op hun waarde. Als je plots hoort op tv dat zoveel procent van de mensheid lijdt aan een of andere "ziekte", waar je nog nooit van hebt gehoord, dan kun je gewoon denken: voila, ik heb weer iets bijgeleerd...Maar je kunt je ook afvragen, waarom vertelt men ons dat nu plots ? En als je dan tot de vaststelling komt dat een farmaceutisch bedrijf net nu een pil heeft uitgevonden om die ziekte te bestrijden, dan gaat er bij mij een belletje rinkelen, en denk ik aan al de artikelen die ik al las over de farmaceutische maffia... Die er niet voor terugschrikt om een ziekte uit te vinden om de pil te kunnen verkopen... Een van de voorbeelden is de pil voor mensen met een plasprobleem, en men heeft het hier niet over prostaat, maar over mensen die soms een vergadering moeten verlaten, of een café moeten binnenstappen omdat ze onbedwingbaar dringend moeten wateren. Iedereen zal dit wel ooit eens hebben, maar men heeft nu een pil die die drang wat onderdrukt, en nu zeggen ze ons plots dat wat vroeger heel gewoon en heel natuurlijk was, plots een ziekte is, want : ZIJ HEBBEN ER EEN PIL VOOR !
Durf te denken ! Als je de eerste keer die publiciteit zag op tv heb je ongetwijfeld gedacht: "is dat nu ook al een symptoom van een ziekte?", omdat je het "probleem" helemaal niet als probleem onderkende ! Het is er ook geen, maar na enkele tientallen keren dat filmpje gezien te hebben, wordt het een aanvaard probleem...
Het is net als met het liedje voor het songfestival, als ze het lang genoeg en vaak genoeg spelen, dan zul je het op den duur mooi en goed in het oor klinkend gaan vinden !
Kijk eens naar de muziek in het algemeen, akkoorden die we vroeger afschuwelijk vonden klinken, zijn we nu al lang gewoon, en behoren tot de gevestigde akkoorden.
Dit is geen bewijs dat die muziek slecht is, maar een bewijs dat wij gewoontedieren zijn, dat wij, eens wij het gewoon zijn, er mee leven. Dat is ook zo met ideeën ! En met begrippen !
En daar is het erger, véél erger, want op die manier hebben we honderden jaren in wat men nu de donkere middeleeuwen noemt, geleefd ! Alleen wat de bijbel en de oude griekse filosofen hadden gezegd was juist, al de rest was de facto verkeerd.
Er is niets veranderd ! Ieder nieuw idee wordt ook nu nog tot de grond afgebroken, tot er genoeg bewijzen voor zijn, en genoeg stemmen op gaan om het juist te bevinden. Wacht niet af, durf zelf te denken, te redeneren, en neem niets voetstoots aan ! en zeker niet omdat "iedereen" het zegt !
Dat wil niet zeggen dat je nu altijd "tegendraads" moet zijn, het wil alleen zeggen dat je moet nadenken, en beoordelen. Je hoeft zelfs niet eens onmiddellijk te pogen te reageren, overdenk het rustig, maar overdenk het met alle mogelijke en vooral met alle onmogelijke argumenten. Want in die onmogelijke argumenten vind je soms ideeen en een andere kijk op de zaak, en daarover gaat het tenslotte ! Anders bekijken, niet om tegen de stroom in te gaan, maar om de juiste of juistere richting te vinden.
Niet in de zin van Skepps en dergelijke instellingen, die zich hoofdzakelijk bezighouden met te pogen te bewijzen dat bepaalde zaken niet waar zijn, maar met de bedoeling te vinden wat wel juist is, ook al lijkt dat op het eerste gezicht larie en apekool... Dat dachten ze ook van een Darwin, en van een Einstein en een Wegener en noem maar op. Niet dat je moet pretenderen tot hun niveau te behoren, maar de zaken die men ons als gewoon menneke voorlegt zijn meestal ook niet van dat gehalte...
Als we op de tv de aanslagen zagen op 9/11 in amerika, dan ZAGEN we bepaalde feiten. Toen het twee keer na een gebeurde met enkele uren verschil, dan wisten we dat het geen ongeval meer was, en dan namen we gewoon aan wat ze ons vertelden ontdekt te hebben... Als je nu, achteraf, rustig het hele plaatje bekijkt, en rustig nadenkt, dan weet je dat er iets niet koosjer is aan dat verhaal... Ik ben zelf wakker geschokt met de beelden uit Washington... Op de eerste beelden zag je slechts een inslaggat van zegge en schrijve een garagepoort groot, geen brokstukken van een vliegtuig te zien... (Verdampt zeggen, door de grote hitte van de ontploffing), maar er was slechts een gat van enkele vierkante meters groot ??? Pas nadien is er nog een stuk naar beneden gevallen. Vliegtuig verdampt ? Terwijl je erboven nog de ramen in de sponning zag zitten ? Bizar... Dat er een inslag was, dat lijkt logisch, maar een vliegtuig ? No way !
Maar waarom liegen ze daar over ? Om het erger, wreder te maken, met de dood van de passagiers (hoe en waar ?) en waarom ? En dan begin je te denken en uit te zoeken... en dan geloof je steeds minder van het verhaaltje...
Zie je, dan krijg je een andere kijk op de dingen, dan loop je niet meer mee met Bush, en dan stel je meer en meer onwaarheden vast over alles wat die oorlog tegen het terrorisme en Irak betreft, en dan wordt je wel héél kritisch...
En als je dan vaststelt dat onze beleidsmensen blijkbaar wel alles slikken voor zoete koek, dan begin je te denken over hun instelling, hun uiteindelijk doel...
Ik ga niet weer beginnen kafferen op de politiekers, maar misschien zie je nu wel meer waarom ik het doe.
Ik denk dat ik dat al altijd wat heb gehad, dat dit een van de redenen was waarom ik ook thuis eerder een moeilijke was dan een brave...Ik groeide op in de roaring sixties... en dat zal wel zijn invloed hebben gehad. Maar als dit het gevolg is van die jongerenrevolte, dan mag het er best zijn van mij, ik vind het netjes in de lijn lopen niet echt het grootste goed.
Ik ga stoppen voor vandaag, ik hoop alleen dat ik er in geslaagd ben om ook jou wat kritischer te maken, wat meer de zaken te bekijken en te evalueren, en vooral niet slaafs alles zo maar aannemen !
tot de volgende ?
zaterdag, mei 31, 2008
vrijdag, mei 30, 2008
Plato en anderen...
"Indien het dus iemand toekomt te liegen, dan zeker de leiders van de staat tegenover vijanden of medeburgers, met het oog op het welzijn van de staat; alle anderen moeten er zich echter van onthouden." Plato 427-347 v Chr., De Staat III, 389
Opvoeden is waarheid, zoals Ghandi onderwees is niet langer aan de orde (onbekende wijze).
De Waarheid is de dodelijkste vijand van de Leugen ( Joseph Goebbels)
Je kunt op internet een lijst vinden van 230 leugens van Bush, met het bewijs van de leugenachtigheid er bij !
En het is heus niet alleen Bush die liegt, Blair heeft er ook een hele waslijst op internet, en ochgottekes, kijk eens naar onze dagelijkse nieuwsuitzendingen om onze regering te zien liegen en ontkennen en ontwijken... (Deze zin is geldig voor AL mijn lezers, uit om het even welk land ze afkomstig zijn !)
Waarschijnlijk voelen ze zich geruggesteund door de grote wijsgeer Plato, dat zij mogen liegen, maar ze wegen dan wel onvoldoende af of dit in het belang is van het land !
Ik heb het je al gezegd, en ik zeg het je nog eens, men is bezig, volop bezig om de massa monddood te maken en over te gaan tot een steeds rechtser en steeds dictatorialere vorm van regering. (Denk nu niet dat je veilig bent met voor "linkse" partijen te stemmen, want die zijn veelal in se nog rechtser dan de anderen !) Net zoals Bush en Kerry kozijns zijn, en lid van dezelfde organisatie die streeft naar de ultieme macht, zijn ook de huidige nog drie resterende presidentkandidaten van kamerika lid van diezelfde organisatie... Ze zijn volop bezig met de vorming van een superstaat, door Canada en Mexico bij Amerika te voegen, en de oorlogen met Iran en met Venezuela staan nu al op de vaste agenda ! (Olie !) Dat beide landen voortdurend agressief optreden tegen de US is geen toeval, maar een berekend iets, en een alibi om de aanval te "verrechtvaardigen"... Net zoals men er steeds meer en meer van overtuigd raakt dat Rooseveldt Pearl Harbour als een rijpe appel aanbood aan de Japanners, zo komen er steeds meer en meer bewijzen dat 9/11 wel eens idemdito zou kunnen "gearrangeerd" zijn.
Gehoord van de man die op het vliegtuig iets niet mocht meenemen omwille van de antiterroristenwetgeving ? Die man vroeg naar die wet, en de bepalingen wat er dan wel en niet meemocht... Noch de wet noch de bepalingen bleken er te zijn ! (Hof van Strassburg)
Alles ligt weer nat buiten... Op tv zag je weer streken die getroffen waren door stortbuien en overstromingen... Ik ga niet beweren dat we er zelf schuld aan hebben, maar het is een feit dat er steeds meer en meer oppervlakte is die ondoordringbaar is voor het water ! En ik denk hier heus niet alleen aan de wegen en de bebouwing, maar vooral aan de bewerkte akkers, die door het gebruik van steeds zwaardere machines in de landbouw meer en meer dichtgedrukt zijn en ondoorlaatbaar, of op zijn minst moeilijk doorlaatbaar. Ik woon in zo'n gebied, en bij iedere fikse regenbui, zie ik het water niet meer in het veld indringen, maar er aflopen, met meename van steeds meer van de vruchtbare teelaarde. Maar bij de boeren zal het wel hun tijd duren... Als zinnige mensen dan suggereren om niet te ploegen in de richting van de afwatering, maar net tegengesteld, dan blijkt dat veel te omslachtig om je daar mee bezig te houden... Met de ruilverkaveling hebben ze dan nog de velden veel groter gemaakt, en meteen alle grachtjes die de velden afboorden dichtgemaakt, als ambetante en onderhouds intensieve dingen. Je moet maar eens hier komen wandelen of toeren in onze heuvelachtige streek na een fikse regenbui, sommige baantjes worden tien, twintig keer per jaar met een bulldozer bevrijdt van de dikke laag aarde die er op gespoeld is !
In de leemaarde zitten hier en daar keien, vooral silexknollen, en ook die zie je steeds meer meespoelen ! Dat betekent dat je daar al onder de laag teelaarde zit !
Ik overdrijf niet, ik kan je velden wijzen waar het water diepe geulen heeft getrokken, zo diep, dat je er rechtopstaand niet boven uit komt !
Gelukkig voor de boer dat de landbouw minder arbeidsintensief is geworden, maar ze zouden toch beter een deel van de vrijgekomen tijd besteden aan behoud van hun velden !
Vroeger, in de tijd van de menapiërs en de eburonen, toen ik nog jong was, konden we als kind ook genieten van de vruchten des velds zoals dat toen heette... We trokken enkele halmen tarwe af, en wreven in ons handen de nog niet volledig verharde graankorrels vrij van ongerechtigheden... Dan staken wij die greep tarwe in ons mond en begonnen verwoed te knabbelen... Als je dat voorzichtig deed, en alleen de harde delen inslikte, dan had je op den duur een soort kauwgom over, en kauwgom was toen een zeldzaam product voor ons... Nu mag je dat niet meer leren aan de kinderen, want het graan is bespoten en de gekochte kauwgom heeft allerlei soorten van smaken waar die tarwekauwgom niet kan aan tippen...
Wij passeerden zelden een veld vol rapen zonder er eens ene uit te trekken, de aarde er wat af te wrijven met onze handen en vol bijten in de sappige raap... ijskoud, en lekker als een appel.
Dat is vies opa, zo zonder wassen...
Bij het rapen van de aardappelen, werd naderhand het loof verbrand. Dat loof was meestal nog niet in en indroog, en walmde nogal. Vuur, dat was (is nog steeds) aantrekkelijk voor een kind, en dus waren wij er niet van weg te slaan. Op het open veld was er geen risiko, en wij wierpen kleine patatjes in het vuur, en haalden die er uit zodra ze begonnen te dampen met opengescheurd vel... En lekker dat dat was !
Nu zouden ze ons wellicht vertellen dat we dioxine aan het vreten waren, maar we kenden dat toen nog niet, dus was het er ook niet !
In de winter, als de kachel brandde, strooide ons moeder soms wat zout op de hete kachel, en bakte zo maar op de plaat de restjes van de aardappels van daags voordien. Deze waren droog gebakken, iets gezouten en heerlijk hete kost, dat was voor ons als snoep ! als chips of wat ze nu allemaal eten... Moeder had dan wel een hels werk om de kachel weer net te krijgen, maar dat hoorde er bij... Bij Odiel bakte Maria, zijn moeder pannekoeken op de buis van de leuvense stoof. Eerst werd de stoof netjes gekuist met Negrita stoofkuismiddel, en de eerste pannekoeken smaakten dan ook meer naar Negrita dan naar pannekoeken...
Nu zou dat allemaal onverantwoord zijn, en ongezond, en gevaarlijk en ... en... Wij gingen zonder toezicht spelen in het bos, braken takken af om sabels en bogen en pijlen te maken en katapulten (hier noemen ze dat een mikke, en bij ons was dat een schietlap), en wij vochten soms dat het haar stoof, en vijf minuten nadien zaten we weer samen te spelen... Wij kwamen thuis zo zwart als een moor van in het slijk en de aarde te spelen, in de knikkertijd kregen we onze handen haast niet meer proper, en ons moeder schuurde ons soms proper met een borstel...Ook die borstels zie je haast niet meer, dat waren borstel voor het wassen van de vuile kleren, wat in de wasmachine niet proper genoeg werd, werd nog eens met de hand en met die borstels gereinigd. Er waren er twee soorten, een harde, met houterige stekels als haren, en een zachtere, zo zacht als een veger van kokoshaar nu... Die zachte ging dus nogal eens over onze knieën om die ook eens proper te zien...
Maar wat taal ik naar de oude tijd, naast al de dingen die ons weemoedig maken, gebiedt de eerlijkheid ons om ook de slechte dingen te vermelden... Mijn broeken waren door ons ma gemaakt van oude broeken van nonkels die het wat breder hadden. Ons moeder kon zo goed naaien dat wij de naam hadden van rijk te zijn... Och, wat zit ik te dromen en je te vervelen... en toch ben ik er zeker van dat in jouw tijd er wellicht niet zo veel zal veranderen als in het mijne...Tenzij we weer de berg af gaan... dan, maar dat zou helemaal niet zo leuk zijn als onze weg steeds maar bergop....
tot de volgende ?
Opvoeden is waarheid, zoals Ghandi onderwees is niet langer aan de orde (onbekende wijze).
De Waarheid is de dodelijkste vijand van de Leugen ( Joseph Goebbels)
Je kunt op internet een lijst vinden van 230 leugens van Bush, met het bewijs van de leugenachtigheid er bij !
En het is heus niet alleen Bush die liegt, Blair heeft er ook een hele waslijst op internet, en ochgottekes, kijk eens naar onze dagelijkse nieuwsuitzendingen om onze regering te zien liegen en ontkennen en ontwijken... (Deze zin is geldig voor AL mijn lezers, uit om het even welk land ze afkomstig zijn !)
Waarschijnlijk voelen ze zich geruggesteund door de grote wijsgeer Plato, dat zij mogen liegen, maar ze wegen dan wel onvoldoende af of dit in het belang is van het land !
Ik heb het je al gezegd, en ik zeg het je nog eens, men is bezig, volop bezig om de massa monddood te maken en over te gaan tot een steeds rechtser en steeds dictatorialere vorm van regering. (Denk nu niet dat je veilig bent met voor "linkse" partijen te stemmen, want die zijn veelal in se nog rechtser dan de anderen !) Net zoals Bush en Kerry kozijns zijn, en lid van dezelfde organisatie die streeft naar de ultieme macht, zijn ook de huidige nog drie resterende presidentkandidaten van kamerika lid van diezelfde organisatie... Ze zijn volop bezig met de vorming van een superstaat, door Canada en Mexico bij Amerika te voegen, en de oorlogen met Iran en met Venezuela staan nu al op de vaste agenda ! (Olie !) Dat beide landen voortdurend agressief optreden tegen de US is geen toeval, maar een berekend iets, en een alibi om de aanval te "verrechtvaardigen"... Net zoals men er steeds meer en meer van overtuigd raakt dat Rooseveldt Pearl Harbour als een rijpe appel aanbood aan de Japanners, zo komen er steeds meer en meer bewijzen dat 9/11 wel eens idemdito zou kunnen "gearrangeerd" zijn.
Gehoord van de man die op het vliegtuig iets niet mocht meenemen omwille van de antiterroristenwetgeving ? Die man vroeg naar die wet, en de bepalingen wat er dan wel en niet meemocht... Noch de wet noch de bepalingen bleken er te zijn ! (Hof van Strassburg)
Alles ligt weer nat buiten... Op tv zag je weer streken die getroffen waren door stortbuien en overstromingen... Ik ga niet beweren dat we er zelf schuld aan hebben, maar het is een feit dat er steeds meer en meer oppervlakte is die ondoordringbaar is voor het water ! En ik denk hier heus niet alleen aan de wegen en de bebouwing, maar vooral aan de bewerkte akkers, die door het gebruik van steeds zwaardere machines in de landbouw meer en meer dichtgedrukt zijn en ondoorlaatbaar, of op zijn minst moeilijk doorlaatbaar. Ik woon in zo'n gebied, en bij iedere fikse regenbui, zie ik het water niet meer in het veld indringen, maar er aflopen, met meename van steeds meer van de vruchtbare teelaarde. Maar bij de boeren zal het wel hun tijd duren... Als zinnige mensen dan suggereren om niet te ploegen in de richting van de afwatering, maar net tegengesteld, dan blijkt dat veel te omslachtig om je daar mee bezig te houden... Met de ruilverkaveling hebben ze dan nog de velden veel groter gemaakt, en meteen alle grachtjes die de velden afboorden dichtgemaakt, als ambetante en onderhouds intensieve dingen. Je moet maar eens hier komen wandelen of toeren in onze heuvelachtige streek na een fikse regenbui, sommige baantjes worden tien, twintig keer per jaar met een bulldozer bevrijdt van de dikke laag aarde die er op gespoeld is !
In de leemaarde zitten hier en daar keien, vooral silexknollen, en ook die zie je steeds meer meespoelen ! Dat betekent dat je daar al onder de laag teelaarde zit !
Ik overdrijf niet, ik kan je velden wijzen waar het water diepe geulen heeft getrokken, zo diep, dat je er rechtopstaand niet boven uit komt !
Gelukkig voor de boer dat de landbouw minder arbeidsintensief is geworden, maar ze zouden toch beter een deel van de vrijgekomen tijd besteden aan behoud van hun velden !
Vroeger, in de tijd van de menapiërs en de eburonen, toen ik nog jong was, konden we als kind ook genieten van de vruchten des velds zoals dat toen heette... We trokken enkele halmen tarwe af, en wreven in ons handen de nog niet volledig verharde graankorrels vrij van ongerechtigheden... Dan staken wij die greep tarwe in ons mond en begonnen verwoed te knabbelen... Als je dat voorzichtig deed, en alleen de harde delen inslikte, dan had je op den duur een soort kauwgom over, en kauwgom was toen een zeldzaam product voor ons... Nu mag je dat niet meer leren aan de kinderen, want het graan is bespoten en de gekochte kauwgom heeft allerlei soorten van smaken waar die tarwekauwgom niet kan aan tippen...
Wij passeerden zelden een veld vol rapen zonder er eens ene uit te trekken, de aarde er wat af te wrijven met onze handen en vol bijten in de sappige raap... ijskoud, en lekker als een appel.
Dat is vies opa, zo zonder wassen...
Bij het rapen van de aardappelen, werd naderhand het loof verbrand. Dat loof was meestal nog niet in en indroog, en walmde nogal. Vuur, dat was (is nog steeds) aantrekkelijk voor een kind, en dus waren wij er niet van weg te slaan. Op het open veld was er geen risiko, en wij wierpen kleine patatjes in het vuur, en haalden die er uit zodra ze begonnen te dampen met opengescheurd vel... En lekker dat dat was !
Nu zouden ze ons wellicht vertellen dat we dioxine aan het vreten waren, maar we kenden dat toen nog niet, dus was het er ook niet !
In de winter, als de kachel brandde, strooide ons moeder soms wat zout op de hete kachel, en bakte zo maar op de plaat de restjes van de aardappels van daags voordien. Deze waren droog gebakken, iets gezouten en heerlijk hete kost, dat was voor ons als snoep ! als chips of wat ze nu allemaal eten... Moeder had dan wel een hels werk om de kachel weer net te krijgen, maar dat hoorde er bij... Bij Odiel bakte Maria, zijn moeder pannekoeken op de buis van de leuvense stoof. Eerst werd de stoof netjes gekuist met Negrita stoofkuismiddel, en de eerste pannekoeken smaakten dan ook meer naar Negrita dan naar pannekoeken...
Nu zou dat allemaal onverantwoord zijn, en ongezond, en gevaarlijk en ... en... Wij gingen zonder toezicht spelen in het bos, braken takken af om sabels en bogen en pijlen te maken en katapulten (hier noemen ze dat een mikke, en bij ons was dat een schietlap), en wij vochten soms dat het haar stoof, en vijf minuten nadien zaten we weer samen te spelen... Wij kwamen thuis zo zwart als een moor van in het slijk en de aarde te spelen, in de knikkertijd kregen we onze handen haast niet meer proper, en ons moeder schuurde ons soms proper met een borstel...Ook die borstels zie je haast niet meer, dat waren borstel voor het wassen van de vuile kleren, wat in de wasmachine niet proper genoeg werd, werd nog eens met de hand en met die borstels gereinigd. Er waren er twee soorten, een harde, met houterige stekels als haren, en een zachtere, zo zacht als een veger van kokoshaar nu... Die zachte ging dus nogal eens over onze knieën om die ook eens proper te zien...
Maar wat taal ik naar de oude tijd, naast al de dingen die ons weemoedig maken, gebiedt de eerlijkheid ons om ook de slechte dingen te vermelden... Mijn broeken waren door ons ma gemaakt van oude broeken van nonkels die het wat breder hadden. Ons moeder kon zo goed naaien dat wij de naam hadden van rijk te zijn... Och, wat zit ik te dromen en je te vervelen... en toch ben ik er zeker van dat in jouw tijd er wellicht niet zo veel zal veranderen als in het mijne...Tenzij we weer de berg af gaan... dan, maar dat zou helemaal niet zo leuk zijn als onze weg steeds maar bergop....
tot de volgende ?
donderdag, mei 29, 2008
Pluralis majestatis
Vannacht lag ik opeens te bedenken dat wij wel het nederigste volkje zijn van heel het westelijk halfrond en ver daarbuiten...
Iemand die het koninklijke meervoud bezigt zien we immers als zowat het toppunt van ijdelheid.
Wij, in west vlaanderen zeker, doen net het tegenovergestelde ! En het tegenovergestelde van het toppunt van ijdelheid is...juist ja!
Hoe ik daarbij kom ? Dan moet ik eventjes in het dialect pogen te schrijven...
En me gieng'n wieder toeng moar noar huus hé.
(en we gingen dan maar naar huis he)
Je ziet, in plaats van het logische meervoud, spreken we van " me" enkelvoud. Dialect is leuk ! Het zou verdomd jammer zijn dat het verloren ging ! En het is aan het verdwijnen, niet doelbewust, maar door de migratie. Ik ben er zelf een voorbeeld van, ik kwam van West- naar Oost-Vlaanderen. Maar het is al genoeg dat de mens enkele gemeenten verderop gaat wonen, om een verbastering van de spreektaal te ondergaan. Nu moet ik bij sommige uitdrukkingen al eens nadenken hoe ik dat vroeger zei in het westvlaams... Als mijn zus komt, dan denk ik soms, tju, dat heb ik in lang niet meer gehoord, en dat gaat dan over een woord of een zegswijze die zo typisch is, en hier niet bestaat...
In het westvlaams werken we ook veel meer dan hier met spreekwoorden en zegswijzen, en in het begin dat ik hier werkte, gebruikte ik die ook in mijn spreekbeurten, en soms zat men mij dan aan te kijken, zo van, wat broebelt hij daar nu weer... Nu merk ik dat ik ook veel minder die zegswijzen en spreekbeurten gebruik, de taal van hier is in mijn taal doorgedrongen.
Wellicht is dat mede de oorzaak dat taal voor mij zo'n belangrijk item is... Ik kan uit meerdere bronnen putten: mijn westvlaams, mijn oostvlaams, mijn nederlands en mijn boeken. Boeken is wel degelijk een aparte bron, want lang niet alle boeken zijn in het nederlands geschreven, vele hebben en tonen hun streektaal in zich, ook al schrijven ze niet in het dialect. Als je Boon leest, dan proef je, dan nip je even aan Aalst, en lees je Toon Kortooms, dan smaak je de Peel... En zo kun je een hele resem schrijvers af dweilen, ze schrijven zoals ze gebekt zijn, en dus breiden ze zo ongemerkt haast, mijn pakket taal uit.
Denk niet dat dit dus in Nederland minder is, luister eens naar de Zeeuwsvlaming, en ga dan naar de hoge Veluwe... Je gelooft niet dat dit één taal is... Ga je vandaar naar de Vlaming van over de Schreve, dan hoor je plots een archaïsch westvlamsch koetten... Allemaal één taal, met een verbluffende rijkdom !
Je vind mits wat zoeken, een enkele sites op je pc waar je stukken tekst en liedjes kunt beluisteren in de taal van over de Schreve (zoek dus" Over de Schreve "). Vlak voor de schreve, in de streek van Westouter en zo, spreken ze een taal die nog heel dicht aansluit bij de taal van toen...Je moet maar eens zoeken naar Djoos Uyttendaele, een priester-dichter, die prachtige, sublieme dichtwerkjes schreef in die zoetgevooisde taal van zijn kinderjaren... ( Het waren stukjes heimwee, want hij zat ergens in de brousse missionaris te zijn).
A moat is lik a stekkerdroad, j'angter ang vast (Een vriend is als een prikkeldraad, je hangt er aan vast).
Wat zou je dan willen, met al die klanken, al die toonaarden, al die prachtige woorden, dat ik niet verliefd zou zijn op mijn Taal ?
En ik kan het soms niet laten om her en der een woordje uit een of ander dialect te gebruiken, of omdat het zoveel mooier is, of omdat het veel meer zegt wat ik wil zeggen... en ook leenwoorden uit andere talen zijn me niet vreemd, van kindsbeen af werden en worden de kinderen van aan "la bord du mer" immers gekonfronteerd met toeristen en hun talen...en wij zijn een gek volkje ! Ga je naar Spanje, dan moet je maar zien dat je je red ! Ga je naar la Douce France, zonder Frans kom je niet ver... Hier komen ze van alle kanten naar onze kust, en wij broebelen al wat we kunnen in hun taal... wij passen ons aan aan de toeristen... Ik denk niet dat je buiten onze contreien dat nog ergens anders vindt ?
Maar ook dat verrijkt onze taal...
In Nederland heb je de inbreng uit Suriname, waar wij buiten wat we wel eens zien op TV, niets van kennen... Ook heb je veel meer invloed in Nederland van het Jiddisch dan bij ons. Waren er daar meer Joden, of maakten ze meer indruk, of was het een "modeverschijnsel" na de ellende van de tweede wereldoorlog ? Ik weet het niet, maar er zitten in het nederlands veel meer jiddische woorden dan in het vlaams... Maar hier krijgen we die via boeken, tv en radio ook in onze taal ingevoerd, en de dikke Van Dale wordt alsmaar dikker...
Toch zijn er talen die soms woordpakketjes hebben waar wij niet kunnen aan tippen ! Denk aan de Finnen, die hebben honderden woorden om sneeuw te zeggen... Wij hebben er enkele, zoals korrelsneeuw, stuifsneeuw en zo, maar we zijn rap tenden... Nu ja, wellicht hebben zij niet zoveel woorden voor regen als wij...ijsregen, motregen,slagregen, stortregen, en regenen dan ! piesen, pissen, majemen,gieten, hozen, plasregenen, plenzen, slagregenen, stortregenen, sausen, zeiken, de regen komt bij bakken uit den hemel, 't regent bakstenen, het regent dat het giet, het regent pijpestelen, het regent oude wijven, motregenen, druilen, miezelen, miezeren, motten en wellicht ben ik er nog vergeten... (dank aan mijn synoniemenwoordenboek !)
Talen is ook nog een werkwoord, verlangen naar... (taal ?)
Ondertussen is het aan 't zeveren (ik wist wel dat er nog woorden zijn voor regenen!). De hond heeft al een paar keer met een kort blafje aangegeven dat hij naar buiten moet, maar telkens hij de regen ziet, vertikt hij het... Als het echt dringend wordt zal hij wel gaan, maar dan haastje haastje, en als je er niet op let ligt er dan een hoop vlak voor de deur.
Nu ja, 't is geen weer om een hond door te jagen ! dus ook niet om een hond in te doen sch...
Tanteke zal gelukkig zijn! Iedere keer (sinds ze weer wat mee klapt) zegt ze minstens tien keer per bezoek dat het gaat regenen... 't Menske heeft alleen de lucht om naar te kijken van uit haar bedstonde... Iedere wolk die passeert volgt ze... en iedere wolk lijkt haar dreigender dan de voorgaande...'t gaat regenen zegt ze dan nog maar eens. Wij knikken dan maar. Er is bijna niets meer van over, 't krimpt weg. 't Is maar een heel klein hoopje mens daar in het ziekenhuisbed.
Ik ga zowat om de twee dagen langs, en wellicht zij er wel nog eens anderen die langs komen, maar dat weet ze dan niet meer... Als ik moet kijken naar de bloemen of zo, dan is er nog niemand geweest, maar ik weet zeker van een die er ook al twee keer is geweest... (die belt me dan op om verslag te doen). Dat vind ik het ergste, die vereenzaming... Ik beeld me in dat dit voor mij niet zo erg zou zijn, omdat ik nog weg kan in mijn boeken, maar zij ligt daar maar te liggen... En als je binnenkomt ligt ze helemaal in een bolletje, zich als opsluitend in een eigen kokon. De verpleegsters leggen haar telkens weer "netjes", maar na een korte wijle begint ze al weer het kussen af te zakken, gaat ze eerst wat scheef, en dan helemaal, dan de knieën omhoog en ze ligt weer in haar bolletje... duts.
Wat mij stoort aan haar (en aan veel zieken) is het lijdzame... De houding van "zie eens hoe ik af zie, hoe ik hier lig", het gebrek aan vechtlust... maar aan tanteke vergeef ik dat, ze is zo oud, zo frêle, er is niets meer over om nog voor te vechten.
Ik kijk daar de drensregen (!) en denk aan vroeger...hoe we naar school fietsten, en later naar ons werk, en hoe we daar dan zaten in de klas...Heel de klas doortrokken van de geur van de natte kleren. Minstens je broekspijpen waren immers kletsnat, en door de warmte binnen verdampte heel langzaam het vocht in je kleren en vulde de klas met die specifieke geur. Als ik er op denk, dan ruik ik dat nog steeds... Ook toen al zaten er enkelen die niet nat waren, die door mamaatje met de auto gebracht waren...In die tijd waren dat alleen de kinderen van de dokters en de notarissen... Wij noemden dat moederskindjes, die zouden smelten van de regen. Nu zijn er niet veel meer die nog met de fiets naar school gaan, ze worden allemaal gebracht, door de ouders of door de schoolbus...
Er is zoveel veranderd... Ik heb nog in een klas gezeten met zo'n ronde gietijzeren kachel, midden in de klas, met een lange schouwpijp die gans de klas doorliep, hier en daar vast verzekerd met ijzeren draden die vastgemaakt waren aan sterke oogvijzen in de muren. Het eerste stuk van die buis kon roodgloeiend staan, en ook de kachel kreeg dan een rode gloed. Als je dicht bij de kachel kwam, dan voelde je als het ware je vel krimpen onder de hitte. Onze natte kleren hingen dan in de kille gang, en bleven heel lang nat en voelden dan kou en klam aan. Ik heb er nog foto's van, we zitten daar allemaal met een grijze stofjas aan (de meisjes bloemige schorten)... Nu zouden die klassen wellicht allang niet meer voldoen aan de normen... Wij vonden het er fijn, en als we van uit de sneeuw op de speelplaats binnenkwamen, dan drumden we eerst wat rond die hete kachel, om weer warm te krijgen, en dan gloeiden wij, als waren we allemaal plots kleine kacheltjes.
Soms was het moeilijk om in die omstandigheden aandachtig te blijven, je werd er soezerig van, en dan pakte masoeur het boekje van Boschvogel over Boompje en Pereltje, de twee chinese weeskindertjes, en las voor voor de geboeide klas... Ik heb dat boek nu in mijn grote bibliotheek, en als ik het toevallig weer eens in handen krijg, dan zit ik plots weer in die klas, te luisteren met open mond naar masoeur Hubertine... Wij hebben hier, naast onze centrale verwarming, nog een kachel staan, en als hetecht koud is, dan steken we die kachel aan, en geloof me, dat is een heel andere warmte, je kunt je echt warmen aan de kachel, maar je moogt uren voor een radiator zitten, en nog voel je je niet warm... Dan denk ik weer aan de kachels uit mijn kindertijd... De zaterdag, het was dan "wasdag" ! Moeder zette de grote zinken wastobbe midden in de vloer, vulde die met warm water, en één na één werden we gewassen. Het stovetje ronkte en het was gezellig warm. Als pa thuis was, dan was het ook zangstonde, en dan zongen wij samen met pa "als in de mei, de blijde mei, de merel fluit in 't woud" of "Mijn Vlaanderen, heb ik hartelijk lief" Wie zal er ons kindeken douwen, en doet het zijn moederken niet", een hele resem allemaal van die mooie vlaamse liedjes... in onze pyamaatjes op vaders knie.
Waar is de tijd... maar ook die liedjes waren een basis voor onze liefde voor ons vlaanderen, onze taal, onze zeden...
ik ga stoppen, ik ga wat zingen
tot de volgende ?
Iemand die het koninklijke meervoud bezigt zien we immers als zowat het toppunt van ijdelheid.
Wij, in west vlaanderen zeker, doen net het tegenovergestelde ! En het tegenovergestelde van het toppunt van ijdelheid is...juist ja!
Hoe ik daarbij kom ? Dan moet ik eventjes in het dialect pogen te schrijven...
En me gieng'n wieder toeng moar noar huus hé.
(en we gingen dan maar naar huis he)
Je ziet, in plaats van het logische meervoud, spreken we van " me" enkelvoud. Dialect is leuk ! Het zou verdomd jammer zijn dat het verloren ging ! En het is aan het verdwijnen, niet doelbewust, maar door de migratie. Ik ben er zelf een voorbeeld van, ik kwam van West- naar Oost-Vlaanderen. Maar het is al genoeg dat de mens enkele gemeenten verderop gaat wonen, om een verbastering van de spreektaal te ondergaan. Nu moet ik bij sommige uitdrukkingen al eens nadenken hoe ik dat vroeger zei in het westvlaams... Als mijn zus komt, dan denk ik soms, tju, dat heb ik in lang niet meer gehoord, en dat gaat dan over een woord of een zegswijze die zo typisch is, en hier niet bestaat...
In het westvlaams werken we ook veel meer dan hier met spreekwoorden en zegswijzen, en in het begin dat ik hier werkte, gebruikte ik die ook in mijn spreekbeurten, en soms zat men mij dan aan te kijken, zo van, wat broebelt hij daar nu weer... Nu merk ik dat ik ook veel minder die zegswijzen en spreekbeurten gebruik, de taal van hier is in mijn taal doorgedrongen.
Wellicht is dat mede de oorzaak dat taal voor mij zo'n belangrijk item is... Ik kan uit meerdere bronnen putten: mijn westvlaams, mijn oostvlaams, mijn nederlands en mijn boeken. Boeken is wel degelijk een aparte bron, want lang niet alle boeken zijn in het nederlands geschreven, vele hebben en tonen hun streektaal in zich, ook al schrijven ze niet in het dialect. Als je Boon leest, dan proef je, dan nip je even aan Aalst, en lees je Toon Kortooms, dan smaak je de Peel... En zo kun je een hele resem schrijvers af dweilen, ze schrijven zoals ze gebekt zijn, en dus breiden ze zo ongemerkt haast, mijn pakket taal uit.
Denk niet dat dit dus in Nederland minder is, luister eens naar de Zeeuwsvlaming, en ga dan naar de hoge Veluwe... Je gelooft niet dat dit één taal is... Ga je vandaar naar de Vlaming van over de Schreve, dan hoor je plots een archaïsch westvlamsch koetten... Allemaal één taal, met een verbluffende rijkdom !
Je vind mits wat zoeken, een enkele sites op je pc waar je stukken tekst en liedjes kunt beluisteren in de taal van over de Schreve (zoek dus" Over de Schreve "). Vlak voor de schreve, in de streek van Westouter en zo, spreken ze een taal die nog heel dicht aansluit bij de taal van toen...Je moet maar eens zoeken naar Djoos Uyttendaele, een priester-dichter, die prachtige, sublieme dichtwerkjes schreef in die zoetgevooisde taal van zijn kinderjaren... ( Het waren stukjes heimwee, want hij zat ergens in de brousse missionaris te zijn).
A moat is lik a stekkerdroad, j'angter ang vast (Een vriend is als een prikkeldraad, je hangt er aan vast).
Wat zou je dan willen, met al die klanken, al die toonaarden, al die prachtige woorden, dat ik niet verliefd zou zijn op mijn Taal ?
En ik kan het soms niet laten om her en der een woordje uit een of ander dialect te gebruiken, of omdat het zoveel mooier is, of omdat het veel meer zegt wat ik wil zeggen... en ook leenwoorden uit andere talen zijn me niet vreemd, van kindsbeen af werden en worden de kinderen van aan "la bord du mer" immers gekonfronteerd met toeristen en hun talen...en wij zijn een gek volkje ! Ga je naar Spanje, dan moet je maar zien dat je je red ! Ga je naar la Douce France, zonder Frans kom je niet ver... Hier komen ze van alle kanten naar onze kust, en wij broebelen al wat we kunnen in hun taal... wij passen ons aan aan de toeristen... Ik denk niet dat je buiten onze contreien dat nog ergens anders vindt ?
Maar ook dat verrijkt onze taal...
In Nederland heb je de inbreng uit Suriname, waar wij buiten wat we wel eens zien op TV, niets van kennen... Ook heb je veel meer invloed in Nederland van het Jiddisch dan bij ons. Waren er daar meer Joden, of maakten ze meer indruk, of was het een "modeverschijnsel" na de ellende van de tweede wereldoorlog ? Ik weet het niet, maar er zitten in het nederlands veel meer jiddische woorden dan in het vlaams... Maar hier krijgen we die via boeken, tv en radio ook in onze taal ingevoerd, en de dikke Van Dale wordt alsmaar dikker...
Toch zijn er talen die soms woordpakketjes hebben waar wij niet kunnen aan tippen ! Denk aan de Finnen, die hebben honderden woorden om sneeuw te zeggen... Wij hebben er enkele, zoals korrelsneeuw, stuifsneeuw en zo, maar we zijn rap tenden... Nu ja, wellicht hebben zij niet zoveel woorden voor regen als wij...ijsregen, motregen,slagregen, stortregen, en regenen dan ! piesen, pissen, majemen,gieten, hozen, plasregenen, plenzen, slagregenen, stortregenen, sausen, zeiken, de regen komt bij bakken uit den hemel, 't regent bakstenen, het regent dat het giet, het regent pijpestelen, het regent oude wijven, motregenen, druilen, miezelen, miezeren, motten en wellicht ben ik er nog vergeten... (dank aan mijn synoniemenwoordenboek !)
Talen is ook nog een werkwoord, verlangen naar... (taal ?)
Ondertussen is het aan 't zeveren (ik wist wel dat er nog woorden zijn voor regenen!). De hond heeft al een paar keer met een kort blafje aangegeven dat hij naar buiten moet, maar telkens hij de regen ziet, vertikt hij het... Als het echt dringend wordt zal hij wel gaan, maar dan haastje haastje, en als je er niet op let ligt er dan een hoop vlak voor de deur.
Nu ja, 't is geen weer om een hond door te jagen ! dus ook niet om een hond in te doen sch...
Tanteke zal gelukkig zijn! Iedere keer (sinds ze weer wat mee klapt) zegt ze minstens tien keer per bezoek dat het gaat regenen... 't Menske heeft alleen de lucht om naar te kijken van uit haar bedstonde... Iedere wolk die passeert volgt ze... en iedere wolk lijkt haar dreigender dan de voorgaande...'t gaat regenen zegt ze dan nog maar eens. Wij knikken dan maar. Er is bijna niets meer van over, 't krimpt weg. 't Is maar een heel klein hoopje mens daar in het ziekenhuisbed.
Ik ga zowat om de twee dagen langs, en wellicht zij er wel nog eens anderen die langs komen, maar dat weet ze dan niet meer... Als ik moet kijken naar de bloemen of zo, dan is er nog niemand geweest, maar ik weet zeker van een die er ook al twee keer is geweest... (die belt me dan op om verslag te doen). Dat vind ik het ergste, die vereenzaming... Ik beeld me in dat dit voor mij niet zo erg zou zijn, omdat ik nog weg kan in mijn boeken, maar zij ligt daar maar te liggen... En als je binnenkomt ligt ze helemaal in een bolletje, zich als opsluitend in een eigen kokon. De verpleegsters leggen haar telkens weer "netjes", maar na een korte wijle begint ze al weer het kussen af te zakken, gaat ze eerst wat scheef, en dan helemaal, dan de knieën omhoog en ze ligt weer in haar bolletje... duts.
Wat mij stoort aan haar (en aan veel zieken) is het lijdzame... De houding van "zie eens hoe ik af zie, hoe ik hier lig", het gebrek aan vechtlust... maar aan tanteke vergeef ik dat, ze is zo oud, zo frêle, er is niets meer over om nog voor te vechten.
Ik kijk daar de drensregen (!) en denk aan vroeger...hoe we naar school fietsten, en later naar ons werk, en hoe we daar dan zaten in de klas...Heel de klas doortrokken van de geur van de natte kleren. Minstens je broekspijpen waren immers kletsnat, en door de warmte binnen verdampte heel langzaam het vocht in je kleren en vulde de klas met die specifieke geur. Als ik er op denk, dan ruik ik dat nog steeds... Ook toen al zaten er enkelen die niet nat waren, die door mamaatje met de auto gebracht waren...In die tijd waren dat alleen de kinderen van de dokters en de notarissen... Wij noemden dat moederskindjes, die zouden smelten van de regen. Nu zijn er niet veel meer die nog met de fiets naar school gaan, ze worden allemaal gebracht, door de ouders of door de schoolbus...
Er is zoveel veranderd... Ik heb nog in een klas gezeten met zo'n ronde gietijzeren kachel, midden in de klas, met een lange schouwpijp die gans de klas doorliep, hier en daar vast verzekerd met ijzeren draden die vastgemaakt waren aan sterke oogvijzen in de muren. Het eerste stuk van die buis kon roodgloeiend staan, en ook de kachel kreeg dan een rode gloed. Als je dicht bij de kachel kwam, dan voelde je als het ware je vel krimpen onder de hitte. Onze natte kleren hingen dan in de kille gang, en bleven heel lang nat en voelden dan kou en klam aan. Ik heb er nog foto's van, we zitten daar allemaal met een grijze stofjas aan (de meisjes bloemige schorten)... Nu zouden die klassen wellicht allang niet meer voldoen aan de normen... Wij vonden het er fijn, en als we van uit de sneeuw op de speelplaats binnenkwamen, dan drumden we eerst wat rond die hete kachel, om weer warm te krijgen, en dan gloeiden wij, als waren we allemaal plots kleine kacheltjes.
Soms was het moeilijk om in die omstandigheden aandachtig te blijven, je werd er soezerig van, en dan pakte masoeur het boekje van Boschvogel over Boompje en Pereltje, de twee chinese weeskindertjes, en las voor voor de geboeide klas... Ik heb dat boek nu in mijn grote bibliotheek, en als ik het toevallig weer eens in handen krijg, dan zit ik plots weer in die klas, te luisteren met open mond naar masoeur Hubertine... Wij hebben hier, naast onze centrale verwarming, nog een kachel staan, en als hetecht koud is, dan steken we die kachel aan, en geloof me, dat is een heel andere warmte, je kunt je echt warmen aan de kachel, maar je moogt uren voor een radiator zitten, en nog voel je je niet warm... Dan denk ik weer aan de kachels uit mijn kindertijd... De zaterdag, het was dan "wasdag" ! Moeder zette de grote zinken wastobbe midden in de vloer, vulde die met warm water, en één na één werden we gewassen. Het stovetje ronkte en het was gezellig warm. Als pa thuis was, dan was het ook zangstonde, en dan zongen wij samen met pa "als in de mei, de blijde mei, de merel fluit in 't woud" of "Mijn Vlaanderen, heb ik hartelijk lief" Wie zal er ons kindeken douwen, en doet het zijn moederken niet", een hele resem allemaal van die mooie vlaamse liedjes... in onze pyamaatjes op vaders knie.
Waar is de tijd... maar ook die liedjes waren een basis voor onze liefde voor ons vlaanderen, onze taal, onze zeden...
ik ga stoppen, ik ga wat zingen
tot de volgende ?
woensdag, mei 28, 2008
en ook de dinsdag,
dat is de vis-isdag, ook de dinsdag, dat is de vi-isdag, en 'k wou dat 't zondag, maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag altijd visdag was ! Vrolijk zouden wij altijd wezen, wezen, vrolijk zouden wij altijd zijn ja zijn....
(Variatie op het Chiroliedje van zondag ll )
Gisteren weest vissen in de malse regen. Onder moeders, sorry, luc's grote paraplu.
De grotere karpers beginnen te bijten, ik heb er geen gevangen, maar Geert ving er zelfs twee ! Geert is de zoon van Luc (vis). We vingen allemaal redelijk veel vis, maar bij mij zaten de kleintjes, en twee meter van mijn dobber lag de dobber van Geert, en daar zaten de grote ! Bizar hoe het komt dat vis nu eens hier dan eens daar zit... Maar het was prettig en plezant, en we vingen allemaal behoorlijk veel vis ! Luc wilde graag wat heel kleine bliek meenemen, om een voorraad op te bouwen om later mee te snoeken. Zoals gezegd die kleine pruts zat vooral onder mijn dobber... dus heb ik er heel wat van gevangen. Ik had ook een stekeldoorn, maar ik heb hem niet meegenomen voor Els, het was zo gek Bart speciaal te doen langskomen voor één schamel stekelvisje...
Toen we stopten met vissen kwam Jo juist thuis, en we moesten natuurlijk eens binnen om een pint te drinken. Volgende week gaat Jo op verlof naar Bugarije ! Pepee kwam er ook even bij, maar hij had zijn koffie mee en een doos koekjes. Nadien Luc thuisgebracht en daar nog vlug een glaasje wijn genipt, en dan naar huis, ik had reuzenhonger !
Gwendolyn zat straf te schrijven... ze was er niet graag bij, en nadien hoorde ik dat ze eerst wilde gaan spelen, maar dat was buiten Oma gerekend... Oma is een vieze had ze 's avonds tegen haar ma gezegd...
Al haar straffen zijn voor hetzelfde: ze kan niet zwijgen ! In de twee betekenissen van het woord, 1) ze babbelt graag, 2) ze moet altijd antwoorden, klinkt het niet dan botst het... Als we het haar zeggen, dan zegt ze dat ze geen baby meer is ! Vroeger heette zo iets frank zijn, nu zijn ze assertief... 't Klinkt wat properder, maar 't is even ambetant !
Vroeger,in onzen tijd sprak den ouden, moesten we leren te zwijgen als grote mensen praatten, nu leren ze in de school dat ze zich moeten uiten, en wij zitten met de gebakken peren en vranke kinderen... Ik ga niet beweren dat het in onze tijd goed was, maar ze zijn -comme d'habitude- weer van uiterst naar ander uiterst gewipt... Blijkbaar is het leven één grote zwaaibeweging, en iedereen weet dat het midden het beste is, maar ze zwaaien altijd maar door... Volgende generatie weer monddood ? Wellicht.
deden wij maar de helft moeten durven antwoorden van wat de kinderen nu antwoorden aan hun ouders, dan zaten wij uren op onze knieën, met de handen op het hoofd...En wellicht hadden we eerst een draai om de oren gekregen... We moesten wel opgevoede jonge kleine-grote mensjes zijn. Nu is het dus andersom... en al doe ik en oma haar best om het wat binnen de perken te houden, het is een telkens en telkens herbeginnen... vooral omdat ze in de school gestimuleerd worden om "assertief" te zijn... Nu is het voor kinderen niet eenvoudig om te weten wat assertief is, en wat storend is... Dat maakt ook dat je het hen niet manu militari kunt leren, want ze zijn zich op geen enkele manier bewust van het verkeerde... In de klas moet het zo...
Het weer is nog steeds belabberd, nog steeds dreigende vlagenzwangere hemelgeluchten in een dikke grijze deken dekken ons toe. Waar is de zon?
Ik weet wel dat het water nu een zegen is voor de vruchten des velds (plechtstatig hé?), maar ik hou meer van de zon! Ik hou van het spel van licht en schaduw in de takken van mijn linde, ik hou van het zuivere licht, ik hou van briljante kleurwisselingen, ik hou van de diepzwarte schaduwen, ik hou van de zonnenspotjes licht op de bruine humuslaag in het bos. Ik ben verliefd op de banen licht tussen de hoge stammen van de beuken, banen licht, vol met leven en dwarrelende dingetjes die telkens weer gouden miniflitsjes geven. Zon... heerlijk...
Als er één ding is dat de status van een Godheid heeft, dan is het de Zon... Zonder haar zou er zelfs geen leven mogelijk zijn op onze aardkloot. Het is het licht en de warmte die leven schenken. Bovendien kun je niet ongestraft je blik op haar richten ! Haar licht is zo fel dat ze je ogen onherstelbaar zou schenden. Het is in feite zo dat je kunt stellen dat één keer goed kijken naar de zon het laatste is dat je zou zien ! In dat geval zou het licht je de volledige duisternis schenken ! Logisch, je moet een God met deemoedig neergeslagen ogen benaderen. Oh wat ben ik weer poëtisch... maar ergens is er iets in mij die zo vervuld is van het leven, van de Aarde en de Zon, dat ik me heel klein voel bij dit wonder, en dat ik de onmetelijke grootheid ervan diep in me voel ingebakken zitten... Ergens zit, heel diep in ons, nog steeds een restje van de natuurgodsdiensten van een lang verleden...
We weten wat de zon is, we weten wat de aarde is, maar niettemin weten we nog steeds niet wat het leven is... Ook dat ondergaan we maar...
Ik moet niet de minste moeite doen om het gevoel te hebben van het warme zand van de duinen tussen mijn tenen en onder mijn voeten. Ik moet niet nadenken om weer de geur van de natte bosgrond te ruiken, al die dingen zitten als het ware in mij, in mijn leven. In gebakken... Onverbrekelijk geheel, deel van het geheel. We zijn een deel van de natuur, we zijn natuur ! Hoe geleerd we ook zijn (of doen), hoezeer we ons ook willen boven de rest van de wereld verheffen, we zijn en blijven er "maar" een deeltje van... En een heel ondankbaar deel, we verkrachten telkens en telkens weer ons eigen moeder, moeder natuur... Ondenkbaar ondankbaar.
U, ik, allemaal ! We kunnen niet meer anders, het zit in ons bestel... tot we het punt bereiken dat we met ons kleine mensenbestel heel het grote bestel van de natuur zullen verwrongen hebben en onszelf zullen vernietigen samen met de natuur, met het leven.
Hier vlak voor mij vliegt een heel nest jonge, kleine staartmeesjes uit, druk beschermd door beide ouders ! Waar ze genesteld hebben weet ik niet, maar het moet hier ergens zijn. Ze struinen tussen mijn hortensias zoekend naar insecten... Heerlijk toch ? Die mooie diertjes brengen me niet alleen vreugde, maar houden ook nog mijn voortuin insectenvrij. Er broeden hier in mijn piepkleine tuin nu merels, winterkoninkjes, staartmezen, pimpelmezen, koolmezen, heggemussen, bosduiven, turkse tortels en hele kuddes mussen... Misschien zitten er nog anderen, die ik niet opmerkte... Ik heb een wilde tuin, een tuin die alles heeft, behalve nette vormen en nette uitgemeten perkjes... alles groeit door een en wat verdrukt wordt verdwijnt. Het enige wat wij doen is pogen de te sterke woekeraars wat in te tomen. Voor de rest laten wij de natuur zijn gang gaan. Er staan altijd bloemen in, zelfs in de somberste wintermaanden zie je heide bloeien... Maar er zijn dus veel meer dan planten, ook vogels en andere diertjes zitten er in. en wonder boven wonder, blijkbaar is er een soort evenwicht ontstaan, want ik zie geen ziekten in mijn planten, geen aanvallen van horden insecten, nee alles lijkt zich goed en in evenwicht te houden. Nu en dan knip ik te wilde ranken weg van mijn blauwe regen of van de bisschopmuts of van de passieflora's die nu weer vol staan met dikke knoppen en binnenkort hun prachtige passiebloemen zullen ontplooien... Sommigen vinden mijn warrige tuin mooi, anderen vinden hem aardslelijk, maar ik hou er van, om het leven dat er in zit.
tot de volgende ?
(Variatie op het Chiroliedje van zondag ll )
Gisteren weest vissen in de malse regen. Onder moeders, sorry, luc's grote paraplu.
De grotere karpers beginnen te bijten, ik heb er geen gevangen, maar Geert ving er zelfs twee ! Geert is de zoon van Luc (vis). We vingen allemaal redelijk veel vis, maar bij mij zaten de kleintjes, en twee meter van mijn dobber lag de dobber van Geert, en daar zaten de grote ! Bizar hoe het komt dat vis nu eens hier dan eens daar zit... Maar het was prettig en plezant, en we vingen allemaal behoorlijk veel vis ! Luc wilde graag wat heel kleine bliek meenemen, om een voorraad op te bouwen om later mee te snoeken. Zoals gezegd die kleine pruts zat vooral onder mijn dobber... dus heb ik er heel wat van gevangen. Ik had ook een stekeldoorn, maar ik heb hem niet meegenomen voor Els, het was zo gek Bart speciaal te doen langskomen voor één schamel stekelvisje...
Toen we stopten met vissen kwam Jo juist thuis, en we moesten natuurlijk eens binnen om een pint te drinken. Volgende week gaat Jo op verlof naar Bugarije ! Pepee kwam er ook even bij, maar hij had zijn koffie mee en een doos koekjes. Nadien Luc thuisgebracht en daar nog vlug een glaasje wijn genipt, en dan naar huis, ik had reuzenhonger !
Gwendolyn zat straf te schrijven... ze was er niet graag bij, en nadien hoorde ik dat ze eerst wilde gaan spelen, maar dat was buiten Oma gerekend... Oma is een vieze had ze 's avonds tegen haar ma gezegd...
Al haar straffen zijn voor hetzelfde: ze kan niet zwijgen ! In de twee betekenissen van het woord, 1) ze babbelt graag, 2) ze moet altijd antwoorden, klinkt het niet dan botst het... Als we het haar zeggen, dan zegt ze dat ze geen baby meer is ! Vroeger heette zo iets frank zijn, nu zijn ze assertief... 't Klinkt wat properder, maar 't is even ambetant !
Vroeger,in onzen tijd sprak den ouden, moesten we leren te zwijgen als grote mensen praatten, nu leren ze in de school dat ze zich moeten uiten, en wij zitten met de gebakken peren en vranke kinderen... Ik ga niet beweren dat het in onze tijd goed was, maar ze zijn -comme d'habitude- weer van uiterst naar ander uiterst gewipt... Blijkbaar is het leven één grote zwaaibeweging, en iedereen weet dat het midden het beste is, maar ze zwaaien altijd maar door... Volgende generatie weer monddood ? Wellicht.
deden wij maar de helft moeten durven antwoorden van wat de kinderen nu antwoorden aan hun ouders, dan zaten wij uren op onze knieën, met de handen op het hoofd...En wellicht hadden we eerst een draai om de oren gekregen... We moesten wel opgevoede jonge kleine-grote mensjes zijn. Nu is het dus andersom... en al doe ik en oma haar best om het wat binnen de perken te houden, het is een telkens en telkens herbeginnen... vooral omdat ze in de school gestimuleerd worden om "assertief" te zijn... Nu is het voor kinderen niet eenvoudig om te weten wat assertief is, en wat storend is... Dat maakt ook dat je het hen niet manu militari kunt leren, want ze zijn zich op geen enkele manier bewust van het verkeerde... In de klas moet het zo...
Het weer is nog steeds belabberd, nog steeds dreigende vlagenzwangere hemelgeluchten in een dikke grijze deken dekken ons toe. Waar is de zon?
Ik weet wel dat het water nu een zegen is voor de vruchten des velds (plechtstatig hé?), maar ik hou meer van de zon! Ik hou van het spel van licht en schaduw in de takken van mijn linde, ik hou van het zuivere licht, ik hou van briljante kleurwisselingen, ik hou van de diepzwarte schaduwen, ik hou van de zonnenspotjes licht op de bruine humuslaag in het bos. Ik ben verliefd op de banen licht tussen de hoge stammen van de beuken, banen licht, vol met leven en dwarrelende dingetjes die telkens weer gouden miniflitsjes geven. Zon... heerlijk...
Als er één ding is dat de status van een Godheid heeft, dan is het de Zon... Zonder haar zou er zelfs geen leven mogelijk zijn op onze aardkloot. Het is het licht en de warmte die leven schenken. Bovendien kun je niet ongestraft je blik op haar richten ! Haar licht is zo fel dat ze je ogen onherstelbaar zou schenden. Het is in feite zo dat je kunt stellen dat één keer goed kijken naar de zon het laatste is dat je zou zien ! In dat geval zou het licht je de volledige duisternis schenken ! Logisch, je moet een God met deemoedig neergeslagen ogen benaderen. Oh wat ben ik weer poëtisch... maar ergens is er iets in mij die zo vervuld is van het leven, van de Aarde en de Zon, dat ik me heel klein voel bij dit wonder, en dat ik de onmetelijke grootheid ervan diep in me voel ingebakken zitten... Ergens zit, heel diep in ons, nog steeds een restje van de natuurgodsdiensten van een lang verleden...
We weten wat de zon is, we weten wat de aarde is, maar niettemin weten we nog steeds niet wat het leven is... Ook dat ondergaan we maar...
Ik moet niet de minste moeite doen om het gevoel te hebben van het warme zand van de duinen tussen mijn tenen en onder mijn voeten. Ik moet niet nadenken om weer de geur van de natte bosgrond te ruiken, al die dingen zitten als het ware in mij, in mijn leven. In gebakken... Onverbrekelijk geheel, deel van het geheel. We zijn een deel van de natuur, we zijn natuur ! Hoe geleerd we ook zijn (of doen), hoezeer we ons ook willen boven de rest van de wereld verheffen, we zijn en blijven er "maar" een deeltje van... En een heel ondankbaar deel, we verkrachten telkens en telkens weer ons eigen moeder, moeder natuur... Ondenkbaar ondankbaar.
U, ik, allemaal ! We kunnen niet meer anders, het zit in ons bestel... tot we het punt bereiken dat we met ons kleine mensenbestel heel het grote bestel van de natuur zullen verwrongen hebben en onszelf zullen vernietigen samen met de natuur, met het leven.
Hier vlak voor mij vliegt een heel nest jonge, kleine staartmeesjes uit, druk beschermd door beide ouders ! Waar ze genesteld hebben weet ik niet, maar het moet hier ergens zijn. Ze struinen tussen mijn hortensias zoekend naar insecten... Heerlijk toch ? Die mooie diertjes brengen me niet alleen vreugde, maar houden ook nog mijn voortuin insectenvrij. Er broeden hier in mijn piepkleine tuin nu merels, winterkoninkjes, staartmezen, pimpelmezen, koolmezen, heggemussen, bosduiven, turkse tortels en hele kuddes mussen... Misschien zitten er nog anderen, die ik niet opmerkte... Ik heb een wilde tuin, een tuin die alles heeft, behalve nette vormen en nette uitgemeten perkjes... alles groeit door een en wat verdrukt wordt verdwijnt. Het enige wat wij doen is pogen de te sterke woekeraars wat in te tomen. Voor de rest laten wij de natuur zijn gang gaan. Er staan altijd bloemen in, zelfs in de somberste wintermaanden zie je heide bloeien... Maar er zijn dus veel meer dan planten, ook vogels en andere diertjes zitten er in. en wonder boven wonder, blijkbaar is er een soort evenwicht ontstaan, want ik zie geen ziekten in mijn planten, geen aanvallen van horden insecten, nee alles lijkt zich goed en in evenwicht te houden. Nu en dan knip ik te wilde ranken weg van mijn blauwe regen of van de bisschopmuts of van de passieflora's die nu weer vol staan met dikke knoppen en binnenkort hun prachtige passiebloemen zullen ontplooien... Sommigen vinden mijn warrige tuin mooi, anderen vinden hem aardslelijk, maar ik hou er van, om het leven dat er in zit.
tot de volgende ?
dinsdag, mei 27, 2008
prutsen
Gisteren eerst onze wekelijkse boodschappen gedaan, en daarbij ook weer spekken gekocht voor tanteke... Na de boodschappen ging ik alleen op bezoek, maar ik vond een lege kamer...
Na wat zoeken op een verpleegster bleek ze juist weggevoerd om een darmonderzoek te onder gaan...
Ondertussen zag ik de de andere patiënte van de kamer, en bleek dat tanteke eerst een zwaar middel had gekregen om de darmen te kuisen " Ze had in haar bed gedaan, en lag te wenen, de duts, ze was niet intijds uit haar bed geraakt, de duts..." De dame wist waarover ze sprak, want zij had hetzelfde onderzoek gehad... en je moest héél rap zijn, meneer, op den duur bleef ik gewoon op de wc zitten...
Moeten ze dat nu echt nog doen met diene oude duts ? Als 't maar opbrengt ! Die nieuwe inrichting van het hospitaal moet dringend betaald worden zeker ? De prutsers !
Dju toch, een mens met een uitermate zwak hart, niet meer te opereren, en dan maar doen afzien met allerhande onderzoeken ! Waarvoor is dat nog nodig !
prutsers, geldwolven, uitmelkers !
Ik krijg zo net een foontje van Luc om te gaan vissen... Geert zou ook meegaan, blijkbaar moet hij vandaag niet werken. Als het deze middag (nog) niet regent, dan gaan we.
Voor mijn raam passeert er een pet met een ventje onder... Je kent ze wel, die baseballpetjes, maar dan een met zo'n verlengde klep. Het was zo'n klein oud ventje, iets voorover lopend, met twee kaba's in de handen, vol boodschappen, en dan zo'n lange lange klep aan zijn klakske. Je ziet eerst de klep verschijnen, en dan komt het menneke er achter aan gestapt. Precies een cijfer zeven, maar dan geschreven door iemand tegen de wind in schrijft, je kent dat wel, heel schuin schrift, maar tegen de richting in... Op de rommelmarkt kennen we ook zo'n verkoper, met zo'n pet. Blijkbaar zijn dat mensen die niet alleen de zon uit hun ogen willen houden, maar zelfs een poging doen om hun voeten in de schaduw van hun petje te houden.
Eigenlijk zie je, vooral nu met de tv, veel gekke soorten van hoofddeksels ! Tof vind ik het keppeltje van de joden, zo precies van ik heb een muts op, maar je ziet hem niet. Je hebt ook nog een soortement joden die dan van die heel zware zwarte breedgerande hoeden, heel strak, aan hebben, van de die zie je de hoed des te beter. Waarschijnlijk dienen zij om het evenwicht te herstellen?
In Afghanistan heb je van die leuke platte vrolijk gekleurde pannekoekenmutsen, maar ook van die mutsen zoals vroeger de kosters bij ons droegen, een klein eindje kachelbuis met een dekseltje op... Nu zie je dat niet zo vaak meer, maar vroeger hadden de pastoors ook zo'n leuke dingen op, zo'n rond buisje met een deksel op, maar daarop stonden dan nog eens vleugeltjes rechtop, en in het midden een pluchen ei... Met het verdwijnen van de soutane zijn ook die mutsjes verdwenen...en de typische pastoorsfietsen, van die ouderwetse "hollandse" damesfietsen. Zie je ze nog voor je geestesoog, één hand aan het stuur, één hand op dat gekke mutsje, met stijve knieën door de wind die in de soutane blies... Soms hadden ze ook zo'n soort bolhoed op, maar dan met een brede boord, en die hoeden waren bedekt met pluche. Zwarte wollige hoeden, en het "haar" van die hoeden was dan netjes rond de hoed gelegd. Je zag dan wel eens de pastoor zitten in huis, terwijl hij aan het praten was, wreef hij de haartjes van zijn hoed netjes rond.
Ik heb me altijd afgevraagd hoe een pastoor 's avonds in zijn bed kroop... of liever hoe hij zich aan- en ontkleedde... Aan zo'n soutane zaten ontelbare knoopjes, van die kleine zwarte halve bolletjes... Deed hij dat allemaal open, hing hij zijn soutane dan netjes over een kleerhanger, of deed hij bovenaan een tiental van die snertknoopjes open en trok toen het klereding over zijn hoofd, zoals wij meestal met ons hemd doen? (Alhoewel, ik ken er die ook hun hemd heel netjes ontknopen en netjes ophangen over de leuning van de stoel bij hun bed...)
Dat doet mij denken aan mijn vrouwtjelief... Ik ben altijd vol bewondering voor het feit dat zij er nog steeds in slaagt om achter haar rug haar BH te sluiten en te openen ! Als ik daar op die hoogte jeuk heb, dan moet ik ofwel om hulp roepen, of me tegen de deurstijl gaan staan frotten, zoals een koe tegen de weidestaken... Maar onlangs zag ik op tv een handig vrouwtje !!! Ik vroeg aan Anny heb je dat gezien, maar nee, zij heeft duidelijk minder aandacht voor het item BH 's aandoen dan ik...
Nu, het bewuste dametje deed haar bh aan, op haar lendenhoogte, sloot daar al de rugsluiting, stak dan haar armen door de armlintjes en trok zo heel het spel op zijn plaats ! Handig ! Voor mensen die reuma hebben of zo, dé oplossing !!!
Ik zal wel gek zijn, dat ik op al die dingen let, en er dan nog bij nadenk ook, wie breekt nu zijn hoofd over mutsen en zo, of over een andere werkwijze om de bh op zijn plaats te krijgen...ikke dus. Ik ben gek ! Maar gek zijn is gezond ! (Wie zingt dat ook al weer ?)
Heb je indertijd naar "de ontdekkers" gekeken ? Waar die man, die een systeem had ontworpen waarmee stijve stramme menskes nog zelfstandig hun onderbroekje konden aantrekken? Kijk, dat zijn dingen die ik grandioos vind ! Het was volgens mij dan ook de terechte winnaar ! We leven in een wereld waarin steeds meer mensen maar moeten zien dat ze zichzelf kunnen beredderen... en steeds meer en meer bejaarden die steeds meer en meer afhankelijk worden. Ieder middel waarmee een mens wat van zijn zelfstandigheid (en zijn fierheid !) kan bewaren, is goud waard !
Ik ben al heel wat dagen bezig met het bewerken van een grooooote koehoorn. Vermoedelijk van zo'n Watutsirund, maar ik kreeg het ooit van een gepensioneerde beenhouwer, die het vroeger als sieraad in zijn winkel had hangen, je weet wel, twee horens met zo'n stukje koeievel in het midden als zat de horens nog in een stukje schedel...
Hoorn is heel wat anders dan been of ivoor ! Hoorn is zacht, maar ook dradig ! Als je een stukje hoorn wegsnijd, dan zie je als witte puntjes de uiteinden van de doorgesneden draden zitten. Het snijdt zo makkelijk, dat je héél voorzichtig moet zijn, en ik ben nog steeds op zoek naar een middel om het gesnedene weer te doen glanzen... Mijn bedoeling is de horen zo te bewerken dat het lijkt op de afbeeldingen die je wel eens ziet van de horen van Roeland en andere middeleeuwers... Helemaal bewerkt, met uitgesneden afbeeldingen, maar dan in een stijl zoals toen mode was, nogal romaans aandoend. Anny kwam gisteren eens kijken, Ben je nu nog altijd bezig aan dat spel ? Ja, ik ben nog maar aan het eerste stukje bezig, de eerste 10 cm, en de bedoeling is de volle 40 cm te bewerken... Pffff ! was de reactie... Het is inderdaad niet makkelijk, maar mijn techniek van de derde figuur is al heel wat beter dan bij de eerste (die ik nu weer aan het bijwerken ben...)
Met hoorn kun je heel veel dingen doen ! Je kun door opwarmen de hoorn zacht maken, en dan kun je het plooien. Laat het in die houding dan afkoelen, en het blijft in de houding die jij hebt gemaakt. Je kunt dus een hoorn overlangs opensnijden, opwarmen en volledig plat maken. Dan snij je er een stuk uit van zo'n 15 op 4 cm, je zaagt er netjes gleufjes in, kuist de gleufjes op en poliert ze, en je hebt een echte benen kam... Gek, het is geen been maar hoorn, waarom noemen ze dat dan een benen kam ???? Ook knopen maak je zo ! Been kun je op geen enkele manier zachter maken, maar ivoor wordt wel bewerkbaarderderder als je ze eerst in water laat weken.
Je ziet, ieder materie moet anders bewerkt worden... Ik heb nu ook enkele grote stukken steen (halfedelstenen) liggen, met de bedoeling daar ook eens iets uit te halen... Werk, jongens, je hebt er geen gedacht van !
Ik ga stoppen, want ik moet nog mijn visgerei in orde zetten...
tot de volgende ?
Na wat zoeken op een verpleegster bleek ze juist weggevoerd om een darmonderzoek te onder gaan...
Ondertussen zag ik de de andere patiënte van de kamer, en bleek dat tanteke eerst een zwaar middel had gekregen om de darmen te kuisen " Ze had in haar bed gedaan, en lag te wenen, de duts, ze was niet intijds uit haar bed geraakt, de duts..." De dame wist waarover ze sprak, want zij had hetzelfde onderzoek gehad... en je moest héél rap zijn, meneer, op den duur bleef ik gewoon op de wc zitten...
Moeten ze dat nu echt nog doen met diene oude duts ? Als 't maar opbrengt ! Die nieuwe inrichting van het hospitaal moet dringend betaald worden zeker ? De prutsers !
Dju toch, een mens met een uitermate zwak hart, niet meer te opereren, en dan maar doen afzien met allerhande onderzoeken ! Waarvoor is dat nog nodig !
prutsers, geldwolven, uitmelkers !
Ik krijg zo net een foontje van Luc om te gaan vissen... Geert zou ook meegaan, blijkbaar moet hij vandaag niet werken. Als het deze middag (nog) niet regent, dan gaan we.
Voor mijn raam passeert er een pet met een ventje onder... Je kent ze wel, die baseballpetjes, maar dan een met zo'n verlengde klep. Het was zo'n klein oud ventje, iets voorover lopend, met twee kaba's in de handen, vol boodschappen, en dan zo'n lange lange klep aan zijn klakske. Je ziet eerst de klep verschijnen, en dan komt het menneke er achter aan gestapt. Precies een cijfer zeven, maar dan geschreven door iemand tegen de wind in schrijft, je kent dat wel, heel schuin schrift, maar tegen de richting in... Op de rommelmarkt kennen we ook zo'n verkoper, met zo'n pet. Blijkbaar zijn dat mensen die niet alleen de zon uit hun ogen willen houden, maar zelfs een poging doen om hun voeten in de schaduw van hun petje te houden.
Eigenlijk zie je, vooral nu met de tv, veel gekke soorten van hoofddeksels ! Tof vind ik het keppeltje van de joden, zo precies van ik heb een muts op, maar je ziet hem niet. Je hebt ook nog een soortement joden die dan van die heel zware zwarte breedgerande hoeden, heel strak, aan hebben, van de die zie je de hoed des te beter. Waarschijnlijk dienen zij om het evenwicht te herstellen?
In Afghanistan heb je van die leuke platte vrolijk gekleurde pannekoekenmutsen, maar ook van die mutsen zoals vroeger de kosters bij ons droegen, een klein eindje kachelbuis met een dekseltje op... Nu zie je dat niet zo vaak meer, maar vroeger hadden de pastoors ook zo'n leuke dingen op, zo'n rond buisje met een deksel op, maar daarop stonden dan nog eens vleugeltjes rechtop, en in het midden een pluchen ei... Met het verdwijnen van de soutane zijn ook die mutsjes verdwenen...en de typische pastoorsfietsen, van die ouderwetse "hollandse" damesfietsen. Zie je ze nog voor je geestesoog, één hand aan het stuur, één hand op dat gekke mutsje, met stijve knieën door de wind die in de soutane blies... Soms hadden ze ook zo'n soort bolhoed op, maar dan met een brede boord, en die hoeden waren bedekt met pluche. Zwarte wollige hoeden, en het "haar" van die hoeden was dan netjes rond de hoed gelegd. Je zag dan wel eens de pastoor zitten in huis, terwijl hij aan het praten was, wreef hij de haartjes van zijn hoed netjes rond.
Ik heb me altijd afgevraagd hoe een pastoor 's avonds in zijn bed kroop... of liever hoe hij zich aan- en ontkleedde... Aan zo'n soutane zaten ontelbare knoopjes, van die kleine zwarte halve bolletjes... Deed hij dat allemaal open, hing hij zijn soutane dan netjes over een kleerhanger, of deed hij bovenaan een tiental van die snertknoopjes open en trok toen het klereding over zijn hoofd, zoals wij meestal met ons hemd doen? (Alhoewel, ik ken er die ook hun hemd heel netjes ontknopen en netjes ophangen over de leuning van de stoel bij hun bed...)
Dat doet mij denken aan mijn vrouwtjelief... Ik ben altijd vol bewondering voor het feit dat zij er nog steeds in slaagt om achter haar rug haar BH te sluiten en te openen ! Als ik daar op die hoogte jeuk heb, dan moet ik ofwel om hulp roepen, of me tegen de deurstijl gaan staan frotten, zoals een koe tegen de weidestaken... Maar onlangs zag ik op tv een handig vrouwtje !!! Ik vroeg aan Anny heb je dat gezien, maar nee, zij heeft duidelijk minder aandacht voor het item BH 's aandoen dan ik...
Nu, het bewuste dametje deed haar bh aan, op haar lendenhoogte, sloot daar al de rugsluiting, stak dan haar armen door de armlintjes en trok zo heel het spel op zijn plaats ! Handig ! Voor mensen die reuma hebben of zo, dé oplossing !!!
Ik zal wel gek zijn, dat ik op al die dingen let, en er dan nog bij nadenk ook, wie breekt nu zijn hoofd over mutsen en zo, of over een andere werkwijze om de bh op zijn plaats te krijgen...ikke dus. Ik ben gek ! Maar gek zijn is gezond ! (Wie zingt dat ook al weer ?)
Heb je indertijd naar "de ontdekkers" gekeken ? Waar die man, die een systeem had ontworpen waarmee stijve stramme menskes nog zelfstandig hun onderbroekje konden aantrekken? Kijk, dat zijn dingen die ik grandioos vind ! Het was volgens mij dan ook de terechte winnaar ! We leven in een wereld waarin steeds meer mensen maar moeten zien dat ze zichzelf kunnen beredderen... en steeds meer en meer bejaarden die steeds meer en meer afhankelijk worden. Ieder middel waarmee een mens wat van zijn zelfstandigheid (en zijn fierheid !) kan bewaren, is goud waard !
Ik ben al heel wat dagen bezig met het bewerken van een grooooote koehoorn. Vermoedelijk van zo'n Watutsirund, maar ik kreeg het ooit van een gepensioneerde beenhouwer, die het vroeger als sieraad in zijn winkel had hangen, je weet wel, twee horens met zo'n stukje koeievel in het midden als zat de horens nog in een stukje schedel...
Hoorn is heel wat anders dan been of ivoor ! Hoorn is zacht, maar ook dradig ! Als je een stukje hoorn wegsnijd, dan zie je als witte puntjes de uiteinden van de doorgesneden draden zitten. Het snijdt zo makkelijk, dat je héél voorzichtig moet zijn, en ik ben nog steeds op zoek naar een middel om het gesnedene weer te doen glanzen... Mijn bedoeling is de horen zo te bewerken dat het lijkt op de afbeeldingen die je wel eens ziet van de horen van Roeland en andere middeleeuwers... Helemaal bewerkt, met uitgesneden afbeeldingen, maar dan in een stijl zoals toen mode was, nogal romaans aandoend. Anny kwam gisteren eens kijken, Ben je nu nog altijd bezig aan dat spel ? Ja, ik ben nog maar aan het eerste stukje bezig, de eerste 10 cm, en de bedoeling is de volle 40 cm te bewerken... Pffff ! was de reactie... Het is inderdaad niet makkelijk, maar mijn techniek van de derde figuur is al heel wat beter dan bij de eerste (die ik nu weer aan het bijwerken ben...)
Met hoorn kun je heel veel dingen doen ! Je kun door opwarmen de hoorn zacht maken, en dan kun je het plooien. Laat het in die houding dan afkoelen, en het blijft in de houding die jij hebt gemaakt. Je kunt dus een hoorn overlangs opensnijden, opwarmen en volledig plat maken. Dan snij je er een stuk uit van zo'n 15 op 4 cm, je zaagt er netjes gleufjes in, kuist de gleufjes op en poliert ze, en je hebt een echte benen kam... Gek, het is geen been maar hoorn, waarom noemen ze dat dan een benen kam ???? Ook knopen maak je zo ! Been kun je op geen enkele manier zachter maken, maar ivoor wordt wel bewerkbaarderderder als je ze eerst in water laat weken.
Je ziet, ieder materie moet anders bewerkt worden... Ik heb nu ook enkele grote stukken steen (halfedelstenen) liggen, met de bedoeling daar ook eens iets uit te halen... Werk, jongens, je hebt er geen gedacht van !
Ik ga stoppen, want ik moet nog mijn visgerei in orde zetten...
tot de volgende ?
maandag, mei 26, 2008
Houding !
Vannacht bijna niet geslapen, ik had verrekt veel pijn in mijn rug. Anny sliep ook bijna niet, zij had buikkrampen. (Dus kon ik niet eens veel lezen...)
Vanmorgen uit mijn bed gekropen, me gaan wassen, en dan dacht ik: "Zou ik het riskeren om mijn oefeningen te doen ? Ik heb al zo veel pijn..." Ik besliste van wel, en begon - heel voorzichtig - wat te turnen (Nu ja, stel er u niet te veel van voor hé!)...
Mijn laatste oefening is ook zowat de voornaamste, en er werd mij op gewezen door mijn huisdokter... Het is heel simpel om uit te leggen, maar het is (voor mij) niet zo eenvoudig. Je gaat gewoon tegen de deurpost staan, zodat je de deurlijst netjes in de holte van je ruggegraat hebt.
Je staat rechtop, iets geleund tegen de deurlijst. Dan breng je, door het kantelen van je bekken, je rug volledig tegen de deurlijst aan. Klinkt moeilijk... Als je gewoon tegen de deurlijst staat, zul je wellicht, zoals de meeste mensen, vast kunnen stellen (voel maar eens!) dat er op de plaats van je lenden een holte in je ruglijn is. Je moet deze holte rechtduwen, door het kantelen van je bekken. Je zult vaststellen dat dit niet zo eenvoudig is, maar je zult ook begrijpen dat het voor je rug veel interessanter is om zo te staan, dan met die boog er in.
Let op, probeer dit te doen met je bekken alleen, probeer zo weinig mogelijk je benen te gebruiken om dit effect te bekomen. Gaat dit niet anders, dan met gebruik van je benen, probeer dan je rug tegen de deurlijst te houden terwijl je je benen terug in een zo normaal mogelijke positie brengt.
Als je wat oefent op je buikspieren (bv op je rug liggend je beide benen gestrekt opheffen tot 45 ° en dat een tijdje volhouden) en op je rugspieren door die oefening aan de deurlijst, dan zul je zien dat je je houding verbetert, dat je minder vlug vermoeit bent, en dat je er (ook al is dat bijzaak) blijkbaar slanker uitziet... (Ik ben geen gram kwijt, maar kreeg al verschillende opmerkingen dat ik zoveel vermagerd ben!).
Vermits iedereen wel eens last heeft van zijn rug, lijkt het mij de moeite je deze tip mee te geven, het helpt echt, en het is niet alleen helpend bij pijn, het is ook en vooral preventief ! Doen dus !
Ik heb nu bijna geen pijn meer ! Wünderbar !
Dit was de raad van tante Kaat.
Ik heb iets van een slang. Vooral mijn armen. Ik ben aan het vervellen... Mijn vissen heeft er voor gezorgd dat ik wat verbrand en verbruind ben, en nu pelt dat af... Onder dat pelleke ben ik nog even bruin als waar dat pelleke er nog aanhangt. Maar het ziet er niet uit !
De kuikentjes zijn er er ! 6 (zes) stuks ! Eén witje, twee goudpatrijs, twee zwart met halskleur, nog niet te zien of het goud- of zilverhalzen worden, en ééntje pikzwart ! Hopelijk groeien ze nu allemaal heel goed op, en zijn er veel hennetjes onder ! Want hanen heb ik altijd te veel.
Het grootste gevaar komt nu van de kat van Veerle ! Dat beest zat gisteren rustig in het kippenhok te kijken naar de kuikentjes (die zitten voorlopig nog afgescheiden van de rest, en de kat kon er niet zo maar bij, daarvoor moet hij in een kleiner hok binnendringen, en daar zit ook de kloek bij... en een kloek pak je niet zo maar aan... Dat weet de kat wellicht ook wel. We hebben nu de afsluiting volledig gemaakt, zodat de kat zelfs niet meer in het hok kan binnendringen. Maar vermits het kattebeest al met mereljongen thuis kwam, zou hij wellicht ook een kuikentje niet versmaden. (Je had eens moeten zien wat die kat afgezien heeft van de tweeling, omdat hij een vogeltje had gepakt !!!)
Ik heb bij mijn linde de onderste takken verwijderd, met wat pijn in het hart, maar ja, het voetpad was niet meer begaanbaar... Nu is het weer aan het regenen, en de takken blijven, ondanks het gewicht van de nattigheid op een aanvaardbare hoogte hangen. Hopelijk is het goede weer weer niet voorbij voor gans de zomer ! (zoals vorig jaar)
Ik moet dringend een paaltje halen om langs mijn meidoorn te zetten, het boompje gaat voortdurend scheef hangen onder de wind. Dat is natuurlijk omdat ik alleen de bovenste takken heb laten groeien, om een bolvormig kroontje te krijgen... Mocht er een ferme windruk komen, het zou wellicht kunnen afkraken, en dat is niet de bedoeling !
Vannamiddag weer op ziekenbezoek... Het hospitaal van Oudenaarde is volledig in heropbouw! Waar tanteke ligt zijn de kamer al vooledig gemaakt, ultra-modern, de bedden zijn futuristisch, alles werkt met knopjes, je kunt met één vingerdruk gaan rechtopzitten of volledig neerliggen, je kun je voeten wat hoger brengen, enfin je het van het ! Ook de inrichting van de kasten, toilet en dergelijke is weer volledig vernieuwd en heel modern en doelmatig ! Het was hoogtijd, want het was een ouderwetse en niet meer aangepaste boel. Nu zal het dus heel modern zijn ! Om u een voorbeeldje te geven, zodra de zon op de ramen komt, zakt automatisch een zonnewering naar beneden... Knap werk !
Eén ding is er nog oud... Als je binnenkomt zit in de receptie niets dan oudere dametjes. Heel beleefd en efficiënt, maar tegenover het blitse van de desk... Het is mij opgevallen dat in Ronse het deskpersoneel ook bestaat uit oudere personeelsleden... Dat doet mij denken dat men de oudsten daar zet, omdat het lichter werk is dan op de afdelingen ???
Tante ligt daar dus, als een heel klein wezentje op dat grote moderne ziekenhuisbed... Wellicht zetten de verpleegsters haar na verzorging recht in bed, maar houdt ze dat niet lang uit, en zakt ze zijdelings weg, zodat ze dan in een bolletje, in foetushouding om het geleerd te zeggen, in dat bed ligt. Het is maar een heel klein stukje mens die daar nog ligt. Haar spekken zijn bijna op, ze zegt dat de anderen er regelmatig aan zitten... Het wondere is dat ze er echt van overtuigd is ook !
Ik ga stoppen voor vandaag, het regent...
tot de volgende ?
Vanmorgen uit mijn bed gekropen, me gaan wassen, en dan dacht ik: "Zou ik het riskeren om mijn oefeningen te doen ? Ik heb al zo veel pijn..." Ik besliste van wel, en begon - heel voorzichtig - wat te turnen (Nu ja, stel er u niet te veel van voor hé!)...
Mijn laatste oefening is ook zowat de voornaamste, en er werd mij op gewezen door mijn huisdokter... Het is heel simpel om uit te leggen, maar het is (voor mij) niet zo eenvoudig. Je gaat gewoon tegen de deurpost staan, zodat je de deurlijst netjes in de holte van je ruggegraat hebt.
Je staat rechtop, iets geleund tegen de deurlijst. Dan breng je, door het kantelen van je bekken, je rug volledig tegen de deurlijst aan. Klinkt moeilijk... Als je gewoon tegen de deurlijst staat, zul je wellicht, zoals de meeste mensen, vast kunnen stellen (voel maar eens!) dat er op de plaats van je lenden een holte in je ruglijn is. Je moet deze holte rechtduwen, door het kantelen van je bekken. Je zult vaststellen dat dit niet zo eenvoudig is, maar je zult ook begrijpen dat het voor je rug veel interessanter is om zo te staan, dan met die boog er in.
Let op, probeer dit te doen met je bekken alleen, probeer zo weinig mogelijk je benen te gebruiken om dit effect te bekomen. Gaat dit niet anders, dan met gebruik van je benen, probeer dan je rug tegen de deurlijst te houden terwijl je je benen terug in een zo normaal mogelijke positie brengt.
Als je wat oefent op je buikspieren (bv op je rug liggend je beide benen gestrekt opheffen tot 45 ° en dat een tijdje volhouden) en op je rugspieren door die oefening aan de deurlijst, dan zul je zien dat je je houding verbetert, dat je minder vlug vermoeit bent, en dat je er (ook al is dat bijzaak) blijkbaar slanker uitziet... (Ik ben geen gram kwijt, maar kreeg al verschillende opmerkingen dat ik zoveel vermagerd ben!).
Vermits iedereen wel eens last heeft van zijn rug, lijkt het mij de moeite je deze tip mee te geven, het helpt echt, en het is niet alleen helpend bij pijn, het is ook en vooral preventief ! Doen dus !
Ik heb nu bijna geen pijn meer ! Wünderbar !
Dit was de raad van tante Kaat.
Ik heb iets van een slang. Vooral mijn armen. Ik ben aan het vervellen... Mijn vissen heeft er voor gezorgd dat ik wat verbrand en verbruind ben, en nu pelt dat af... Onder dat pelleke ben ik nog even bruin als waar dat pelleke er nog aanhangt. Maar het ziet er niet uit !
De kuikentjes zijn er er ! 6 (zes) stuks ! Eén witje, twee goudpatrijs, twee zwart met halskleur, nog niet te zien of het goud- of zilverhalzen worden, en ééntje pikzwart ! Hopelijk groeien ze nu allemaal heel goed op, en zijn er veel hennetjes onder ! Want hanen heb ik altijd te veel.
Het grootste gevaar komt nu van de kat van Veerle ! Dat beest zat gisteren rustig in het kippenhok te kijken naar de kuikentjes (die zitten voorlopig nog afgescheiden van de rest, en de kat kon er niet zo maar bij, daarvoor moet hij in een kleiner hok binnendringen, en daar zit ook de kloek bij... en een kloek pak je niet zo maar aan... Dat weet de kat wellicht ook wel. We hebben nu de afsluiting volledig gemaakt, zodat de kat zelfs niet meer in het hok kan binnendringen. Maar vermits het kattebeest al met mereljongen thuis kwam, zou hij wellicht ook een kuikentje niet versmaden. (Je had eens moeten zien wat die kat afgezien heeft van de tweeling, omdat hij een vogeltje had gepakt !!!)
Ik heb bij mijn linde de onderste takken verwijderd, met wat pijn in het hart, maar ja, het voetpad was niet meer begaanbaar... Nu is het weer aan het regenen, en de takken blijven, ondanks het gewicht van de nattigheid op een aanvaardbare hoogte hangen. Hopelijk is het goede weer weer niet voorbij voor gans de zomer ! (zoals vorig jaar)
Ik moet dringend een paaltje halen om langs mijn meidoorn te zetten, het boompje gaat voortdurend scheef hangen onder de wind. Dat is natuurlijk omdat ik alleen de bovenste takken heb laten groeien, om een bolvormig kroontje te krijgen... Mocht er een ferme windruk komen, het zou wellicht kunnen afkraken, en dat is niet de bedoeling !
Vannamiddag weer op ziekenbezoek... Het hospitaal van Oudenaarde is volledig in heropbouw! Waar tanteke ligt zijn de kamer al vooledig gemaakt, ultra-modern, de bedden zijn futuristisch, alles werkt met knopjes, je kunt met één vingerdruk gaan rechtopzitten of volledig neerliggen, je kun je voeten wat hoger brengen, enfin je het van het ! Ook de inrichting van de kasten, toilet en dergelijke is weer volledig vernieuwd en heel modern en doelmatig ! Het was hoogtijd, want het was een ouderwetse en niet meer aangepaste boel. Nu zal het dus heel modern zijn ! Om u een voorbeeldje te geven, zodra de zon op de ramen komt, zakt automatisch een zonnewering naar beneden... Knap werk !
Eén ding is er nog oud... Als je binnenkomt zit in de receptie niets dan oudere dametjes. Heel beleefd en efficiënt, maar tegenover het blitse van de desk... Het is mij opgevallen dat in Ronse het deskpersoneel ook bestaat uit oudere personeelsleden... Dat doet mij denken dat men de oudsten daar zet, omdat het lichter werk is dan op de afdelingen ???
Tante ligt daar dus, als een heel klein wezentje op dat grote moderne ziekenhuisbed... Wellicht zetten de verpleegsters haar na verzorging recht in bed, maar houdt ze dat niet lang uit, en zakt ze zijdelings weg, zodat ze dan in een bolletje, in foetushouding om het geleerd te zeggen, in dat bed ligt. Het is maar een heel klein stukje mens die daar nog ligt. Haar spekken zijn bijna op, ze zegt dat de anderen er regelmatig aan zitten... Het wondere is dat ze er echt van overtuigd is ook !
Ik ga stoppen voor vandaag, het regent...
tot de volgende ?
zondag, mei 25, 2008
en ook de zondag,
dàààt is de chirodag, en 'k wou dat alle dagen zondag chiro was...
Toen ik de regen hoorde vannacht omstreeks één uur, dacht ik aan vroeger, regen, kou, wind of wat dan ook, de korte broek aan, het bruine hemd en de gele das en op naar de Chiro...
Jaarlijks was er ook het bivak, ieder jaar weer gingen we zo voor ongeveer een week op kamp. Niet zoals bij de scouts in tenten, niet zoals de ksa in nette aangepaste gebouwen, nee, wij bewogen ons ergens tussenin... Meestal mochten wij logeren in een of andere schuur van een boer, en wij moesten van thuis een groot laken dat dichtgenaaid was in een grote lange zak meebrengen, en van de boer kregen wij dan massa's stro, waarmee iedereen zijn zak dan dik opstopte, dat was ons bed...
Ooit hebben we meegemaakt dat een van onze makkers 's nachts het bed uit moest, en in de pikkedonker zijn weg naar buiten zocht. Hij had zich verkeerd georiënteerd en stapte breed uit in een héél nest overjarige kippeneieren die daar ooit verloren waren gelegd... De stank was niet te harden ! Iedereen werd wakker van de geur !
De verplaatsing naar het kamp gebeurde altijd door het visbedrijf La Couronne, een bedrijf waar men vis rookte en haringen oplegde in azijn... We kropen dan met zijn allen in de laadbak van de vrachtwagen, de deuren van de camion werden gesloten, en wij zaten daar voor een heel lange tijd in de pikkedonker in die camion die helemaal gevuld was met de overweldigende geur van gerookte haring...
Nu zou dat allemaal niet meer mogen, ook niet meer kunnen, maar voor ons was dat deel van het grote avontuur !
Ik weet niet meer precies op welk bivak het was, maar ik meen dat het in Ittre was, dat we op een lange trektocht met de knapen plots langs een weide kwamen, waarin een grote boomgaard met allemaal heerlijk blinkende kersen... Wij niet verlet, de draad onder en de bomen in... Plots kwam daar de boer afgestormd, wij uit de bomen en lopen maar... Maar ondertussen riepen wij uiteraard naar elkaar, om aan te moedigen, om te verwittigen waar de boer was of wie rapper moest en noem maar op... De boer stopte omdat het roepen in ons dialect hem blijkbaar opgevallen was, en riep "Vanwoar zieje gieder tè ?" Een van ons riep terug "Van de conterdam". Bleek dat de boer afkomstig was van Stene, het ernaast liggende dorpje en één gemeente met de Conterdam ! Wij mochten onze rugzakken vol plukken met kersen ! Voor héél de groep bivakkers ! Ik heb de latere jaren altijd met een roodachtigverkleurde rugzak rondgelopen, rood gekleurd van de rijpe kersen die er in gezeten hadden...
's Avonds groot kersenfestijn, iedereen vrat kersen tot de buik rond stond, 's nachts begon het gehol naar de wc... Heel de groep zat met de schuifaf !
Herinneringen...
Kijk, dat zou nu ook niet meer kunnen! Nu zou de boer de rijkswacht bellen, zou nooit geweten hebben dat wij van zijn oude streek waren, zou nooit een mild gebaar hebben gemaakt, en wij zouden geen diarree hebben gehad... Allemaal veel saaier nu !
Als de boer niet van onze streek was geweest, dan hadden wij alleen ontsnapt door vlugger te lopen dan hij, en had hij één van ons kunnen snappen, dan zou die het pak slaag van zijn leven hebben gekregen, en de kous was af.
NU is er geen kans meer op avontuur ! Nu rest de kinderen alleen nog het braafjes binnen de krijtlijntjes blijven.
Ze mogen niet meer vechten, ze mogen niet ravotten, ze mogen geen deugnieterij meer doen...of het leidt tot ernstige moeilijkheden...veel te ernstig voor een kind dat alleen de wereld en zijn grenzen aan het onderzoeken is.
Als ik zeg ernstige gevolgen, dan bedoel ik ook ernstig ! Ooit, toen ik op verlof was bij Claude die toen naar Mortsel verhuisd was, was er ginder een jongetje, je kent ze wel, van die pestkopjes, die ons voortdurend hinderde... Wij waren aan het spelen op het voetpad, en hij reed er op zijn fiets telkens en telkens dwars doorheen. Op een bepaald ogenblik ben ik rechtgestaan, zodat hij niet anders kon dan tegen mij rijden, en dus vallen... Het pestjong brak daarbij blijkbaar zijn armpje, ochere... 's Anderendaags moest ik dringend terug naar huis, gedaan met het verlof, ik moest ondervraagd worden door de rijkswacht !
Daarmee was de kous af, de familiale betaalde, en het spel was verleden...dacht ik, want toen ik hier in Oudenaarde verantwoordelijk was voor de vakbond voor houtbewerkers en bouwvakarbeiders, vertelde een van de mannen van de BOB me dat ik niet alleen als vakbondsman(staatsgevaarlijke lui !) maar ook genoteerd was als gewelddadig ! Ikke, gewelddadig ??? Ja, je hebt ooit iemand van zijn fiets geworpen dat zijn arm gebroken was ! Ik vertelde hem dat ik niemand gesmeten had, dat ik alleen die keer niet weggesprongen was voor het fietstende pestjong, die daarbij gevallen was... Ja, dat stond in mijn verklaring van toen, maar er was ook de verklaring van dat pestertje, en dat luidde anders, en dus was ik dubbel gevaarlijk ! Om dood te vallen !
Héél véél later, we waren op stap met de wandelclub, zie ik plots voor mij twee oudere mensen die ook aan het stappen waren, verschrikt achteruit springen... Ik hield het wat in de gaten, en het waren twee gasten van zo'n 18 jaar omtrent, die op een smal houten brugje over een beek stonden, hun fiets tussen hun benen...en ze bleven daar staan, omdat het leuk was die stommen wandelaars te pesten... Ik vroeg ze vriendelijk om uit de weg te gaan, en zegde er bij dat ik het maar één keer vroeg... Ze lachten me uit, diene ouden zou hen eens bedreigen... Ik ging het brugje op, gaf de beide fietsen een duw, naar links en de ander naar links... Beide krachtpatsers met fiets en al in de gracht... We hebben ze niet meer gehoord of gezien. Blijkbaar ben ik alleen gewelddadig met fietsers... Die wielerterroristen zouden beter oppassen hé ?
Nee, ik ben helemaal niet gewelddadig, ik was alleen pissig omdat die twee dat precies hadden gedaan met twee oude sukkels die ook eens wat wandelden... Want dat heb ik wel, en dan ben ik inderdaad wat kort aangebonden, ik kan geen onrecht verdragen ! Ooit ben ik met de kinderen naar de varkentjesworp geweest bij de Adriaen Brouwersfeesten in Oudenaarde. Ze werpen dan varkentjes in plastic naar beneden, en in sommige varkentjes zit dan een prijs... Ik zag vlak voor me een kind van een jaar of vijf, zes, een varkentje oprapen, waarin duidelijk een briefje (dus een prijs) zat. Op dat moment zag een man van mijn leeftijd (toen dus zo'n dertig jaar) dat ook en rukte het varkentje uit de handen van het kind ! En dan reageer ik véél rapper dan ik denken kan ! Ik had de man meteen in een houdgreep, greep het varkentje en gaf het terug aan het kind, nog voor het kind had kunnen beginnen wenen ! Ja, dan ben ik blijkbaar wel wat kort van stof hé.
Maar dat kan ik nu eenmaal niet verdragen, ik kan niet tegen machtsmisbruik!
Maar ik wilde in feite zeggen dat de mensen van nu, niet beseffen wat ze een kind aandoen met hun meteen bellen naar de flikken als een kind wat deugnieterij gedaan heeft ! Dat kind sleurt dat zijn hele leven mee, en wie weet kan het hem moeilijkheden bezorgen in zijn toekomst ! Wil je echt zo ver gaan ? Is dat belletjetrek echt zo'n misdaad dat het invloed moet hebben op de toekomst van een kind ?
Nu, ik weet van niet, ik hoop dat jullie het nu ook weten, en dat jullie dit verder vertellen, zodat we misschien eens weer een stapje terug kunnen doen, en het kind de kans geven om de wereld waarin hij later moet leven en werken, ook de wereld is die hij als kind heeft verkend, waar hij als kind heeft gebotst, gevallen is en weer opgestaan !
tot de volgende ?
Toen ik de regen hoorde vannacht omstreeks één uur, dacht ik aan vroeger, regen, kou, wind of wat dan ook, de korte broek aan, het bruine hemd en de gele das en op naar de Chiro...
Jaarlijks was er ook het bivak, ieder jaar weer gingen we zo voor ongeveer een week op kamp. Niet zoals bij de scouts in tenten, niet zoals de ksa in nette aangepaste gebouwen, nee, wij bewogen ons ergens tussenin... Meestal mochten wij logeren in een of andere schuur van een boer, en wij moesten van thuis een groot laken dat dichtgenaaid was in een grote lange zak meebrengen, en van de boer kregen wij dan massa's stro, waarmee iedereen zijn zak dan dik opstopte, dat was ons bed...
Ooit hebben we meegemaakt dat een van onze makkers 's nachts het bed uit moest, en in de pikkedonker zijn weg naar buiten zocht. Hij had zich verkeerd georiënteerd en stapte breed uit in een héél nest overjarige kippeneieren die daar ooit verloren waren gelegd... De stank was niet te harden ! Iedereen werd wakker van de geur !
De verplaatsing naar het kamp gebeurde altijd door het visbedrijf La Couronne, een bedrijf waar men vis rookte en haringen oplegde in azijn... We kropen dan met zijn allen in de laadbak van de vrachtwagen, de deuren van de camion werden gesloten, en wij zaten daar voor een heel lange tijd in de pikkedonker in die camion die helemaal gevuld was met de overweldigende geur van gerookte haring...
Nu zou dat allemaal niet meer mogen, ook niet meer kunnen, maar voor ons was dat deel van het grote avontuur !
Ik weet niet meer precies op welk bivak het was, maar ik meen dat het in Ittre was, dat we op een lange trektocht met de knapen plots langs een weide kwamen, waarin een grote boomgaard met allemaal heerlijk blinkende kersen... Wij niet verlet, de draad onder en de bomen in... Plots kwam daar de boer afgestormd, wij uit de bomen en lopen maar... Maar ondertussen riepen wij uiteraard naar elkaar, om aan te moedigen, om te verwittigen waar de boer was of wie rapper moest en noem maar op... De boer stopte omdat het roepen in ons dialect hem blijkbaar opgevallen was, en riep "Vanwoar zieje gieder tè ?" Een van ons riep terug "Van de conterdam". Bleek dat de boer afkomstig was van Stene, het ernaast liggende dorpje en één gemeente met de Conterdam ! Wij mochten onze rugzakken vol plukken met kersen ! Voor héél de groep bivakkers ! Ik heb de latere jaren altijd met een roodachtigverkleurde rugzak rondgelopen, rood gekleurd van de rijpe kersen die er in gezeten hadden...
's Avonds groot kersenfestijn, iedereen vrat kersen tot de buik rond stond, 's nachts begon het gehol naar de wc... Heel de groep zat met de schuifaf !
Herinneringen...
Kijk, dat zou nu ook niet meer kunnen! Nu zou de boer de rijkswacht bellen, zou nooit geweten hebben dat wij van zijn oude streek waren, zou nooit een mild gebaar hebben gemaakt, en wij zouden geen diarree hebben gehad... Allemaal veel saaier nu !
Als de boer niet van onze streek was geweest, dan hadden wij alleen ontsnapt door vlugger te lopen dan hij, en had hij één van ons kunnen snappen, dan zou die het pak slaag van zijn leven hebben gekregen, en de kous was af.
NU is er geen kans meer op avontuur ! Nu rest de kinderen alleen nog het braafjes binnen de krijtlijntjes blijven.
Ze mogen niet meer vechten, ze mogen niet ravotten, ze mogen geen deugnieterij meer doen...of het leidt tot ernstige moeilijkheden...veel te ernstig voor een kind dat alleen de wereld en zijn grenzen aan het onderzoeken is.
Als ik zeg ernstige gevolgen, dan bedoel ik ook ernstig ! Ooit, toen ik op verlof was bij Claude die toen naar Mortsel verhuisd was, was er ginder een jongetje, je kent ze wel, van die pestkopjes, die ons voortdurend hinderde... Wij waren aan het spelen op het voetpad, en hij reed er op zijn fiets telkens en telkens dwars doorheen. Op een bepaald ogenblik ben ik rechtgestaan, zodat hij niet anders kon dan tegen mij rijden, en dus vallen... Het pestjong brak daarbij blijkbaar zijn armpje, ochere... 's Anderendaags moest ik dringend terug naar huis, gedaan met het verlof, ik moest ondervraagd worden door de rijkswacht !
Daarmee was de kous af, de familiale betaalde, en het spel was verleden...dacht ik, want toen ik hier in Oudenaarde verantwoordelijk was voor de vakbond voor houtbewerkers en bouwvakarbeiders, vertelde een van de mannen van de BOB me dat ik niet alleen als vakbondsman(staatsgevaarlijke lui !) maar ook genoteerd was als gewelddadig ! Ikke, gewelddadig ??? Ja, je hebt ooit iemand van zijn fiets geworpen dat zijn arm gebroken was ! Ik vertelde hem dat ik niemand gesmeten had, dat ik alleen die keer niet weggesprongen was voor het fietstende pestjong, die daarbij gevallen was... Ja, dat stond in mijn verklaring van toen, maar er was ook de verklaring van dat pestertje, en dat luidde anders, en dus was ik dubbel gevaarlijk ! Om dood te vallen !
Héél véél later, we waren op stap met de wandelclub, zie ik plots voor mij twee oudere mensen die ook aan het stappen waren, verschrikt achteruit springen... Ik hield het wat in de gaten, en het waren twee gasten van zo'n 18 jaar omtrent, die op een smal houten brugje over een beek stonden, hun fiets tussen hun benen...en ze bleven daar staan, omdat het leuk was die stommen wandelaars te pesten... Ik vroeg ze vriendelijk om uit de weg te gaan, en zegde er bij dat ik het maar één keer vroeg... Ze lachten me uit, diene ouden zou hen eens bedreigen... Ik ging het brugje op, gaf de beide fietsen een duw, naar links en de ander naar links... Beide krachtpatsers met fiets en al in de gracht... We hebben ze niet meer gehoord of gezien. Blijkbaar ben ik alleen gewelddadig met fietsers... Die wielerterroristen zouden beter oppassen hé ?
Nee, ik ben helemaal niet gewelddadig, ik was alleen pissig omdat die twee dat precies hadden gedaan met twee oude sukkels die ook eens wat wandelden... Want dat heb ik wel, en dan ben ik inderdaad wat kort aangebonden, ik kan geen onrecht verdragen ! Ooit ben ik met de kinderen naar de varkentjesworp geweest bij de Adriaen Brouwersfeesten in Oudenaarde. Ze werpen dan varkentjes in plastic naar beneden, en in sommige varkentjes zit dan een prijs... Ik zag vlak voor me een kind van een jaar of vijf, zes, een varkentje oprapen, waarin duidelijk een briefje (dus een prijs) zat. Op dat moment zag een man van mijn leeftijd (toen dus zo'n dertig jaar) dat ook en rukte het varkentje uit de handen van het kind ! En dan reageer ik véél rapper dan ik denken kan ! Ik had de man meteen in een houdgreep, greep het varkentje en gaf het terug aan het kind, nog voor het kind had kunnen beginnen wenen ! Ja, dan ben ik blijkbaar wel wat kort van stof hé.
Maar dat kan ik nu eenmaal niet verdragen, ik kan niet tegen machtsmisbruik!
Maar ik wilde in feite zeggen dat de mensen van nu, niet beseffen wat ze een kind aandoen met hun meteen bellen naar de flikken als een kind wat deugnieterij gedaan heeft ! Dat kind sleurt dat zijn hele leven mee, en wie weet kan het hem moeilijkheden bezorgen in zijn toekomst ! Wil je echt zo ver gaan ? Is dat belletjetrek echt zo'n misdaad dat het invloed moet hebben op de toekomst van een kind ?
Nu, ik weet van niet, ik hoop dat jullie het nu ook weten, en dat jullie dit verder vertellen, zodat we misschien eens weer een stapje terug kunnen doen, en het kind de kans geven om de wereld waarin hij later moet leven en werken, ook de wereld is die hij als kind heeft verkend, waar hij als kind heeft gebotst, gevallen is en weer opgestaan !
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)