bezoek

Gisterenvoormiddag kwam Luc (vissen) eens binnengesprongen om te horen hoe het was met Anny.
Terwijl we op bezoek waren bij Anny, met Veerle en de tweeling, kwamen Eddy en Martine er ook op bezoek, en toen ik thuis was, kwam plots Jan op bezoek. Heel toevallig, hij wist nog niet dat tante Anny in het hospitaal lag...
En zo was de dag vlug voorbij, maar niet de nacht...
Vannacht weer slecht geslapen, en toen ik eindelijk in slaap was, hoorde ik plots dat Bobbie onpasselijk was, en alle geluiden maakte die gewoonlijk gevolgd worden door overgeven. 't Beest was uit zijn mand gekomen, maar stond wel op het tapijt. Ik haalde het tapijt van onder hem vandaan, en op slag waren zijn braakneigingen voorbij...Maar ik was wel weer wakker, en lag te luisteren of hij toch niet...
Vanmorgen opgestaan met behoorlijk veel pijn (waarom zeggen we behoorlijk als het in feite héél onbehoorlijk is ?)

Goh, wat ben ik toch een sukkel als ik alleen ben. Gelukkig dat Veerle hier alles komt doen, van koffie zetten, over eten maken, naar bedden opmaken en kuisen...Ook Bart belde of ik niet bij hem wilde komen eten, of dat hij eten moest brengen... Bovendien gaan ze dan ook nog regelmatig op bezoek bij mama. We kunnen in ieder geval niet klagen van onze kinderen.

Wel ben ik gisteren iets minder lang bij Anny geweest, want de tweeling vondt het knoertgezellig in die kliniek... Toen een van hen het etiketje zag aan het bed met "Vandenbroucke Anny Maria" stonden ze een poosje stil...Hebt gij twéé namen oma ? Ja, opa ook... Ja Opa ? ja, Antoon Louis.
Ze dacht een ogenblik en flapte er dan uit dat moest Jozef geweest zijn hé ? Maria daar hoort toch Jozef bij...ze dacht verder, en Koen zou dan Jesus geweest zijn... Ze vonden het wreed plezant...
Alleen al binnenkomen in de kliniek was leuk... Ik wist dat ze niet echt liefhebber zijn van een lift, maar daar is er een lift in glas, je ziet werkelijk het stijgen en dalen terwijl je er in staat. Dat was natuurlijk grandioos, en het was verschrikkelijk jammer dat oma maar op het eerste lag... De schrik voor de lift zal er nu wellicht uit zijn (ze zaten eens een halfuurtje vast)

In (wellicht) ieder hospitaal kun je gratis parkeren met de parkeerkaart (invalieden)... Dat zat een beetje in mijn maag ! Er zijn een pak voorbehouden plaatsen voor bezitters van de parkeerkaart, maar daar mag je alleen staan met de kaart in je wagen. (Logisch). Maar als je de kaart in je wagen laat liggen, dan kun je het gratis kaartje niet ontvangen voor de parking. Ik vroeg aan de dame hoe ik dat kon oplossen. Het blijkt dat ze een fotokopie van de kant met de foto, aanvaarden als bewijs. Dus heb ik nu een kleurkopietje gemaakt op mijne kwampjoeter, en dat netjes uitgeknipt...Toen ik het bekeek, heb ik ook een kopie gemaakt van de andere kant, en ik heb die twee netjes tegeneen gelegd en geplastificeerd...Precies een echte kaart....

Ik ga stoppen voor vandaag. Blijkbaar werkt de afwezigheid van Anny ook op mijn inspiratie...
tot de volgende ?

nieuwe tekst: Eén oogje zo blauw...

Nu zie je niet meer alleen het propere naaiwerk, haar oog is vrolijk rondom gekleurd. Onder haar oog hangt er nu precies een blauw zakje.
De dokter is langs geweest, en vroeg of ze goed kon slapen... 't zal wel heeft Anny gezegd, met 4 valiums op een dag...Ah, dan zullen we dat een beetje minderen...Maar er is nog geen mindering vastgesteld.
En als ik het goed heb, dan is het niet helemaal juist van dat slapen! Nu heeft Anny mogen luisteren naar haar buur die lag te snurken... Die twee zagen op hun eentje heelder bossen af... 't Is zo als in dat mopje van Basiel, Basiel was opgeroepen bij de controleur van den dop...Wat is Uw beroep? Jager op everzwijnen zei Basiel. Maar d'er zijn hier geen everzwijnen ! Awel, zei Basiel t'is daarom dan'k doppen hé !

Zo zagen die twee daar nietbestaande bossen om.

Waarschijnlijk wordt het dinsdag dat ze naar huis mag. Gisteren zijn Veerle en Fré mee geweest, en vandaag gaan ze er nog eens naartoe met de kinderen. Zo passeert de tijd wat.

Veerle is al bezig met de voorbereiding van het middageten. Straks komen de kinderen af vermoed ik, want ze kunnen niet lang zonder hun ma.

Vannacht redelijk geslapen, tot halzes, dan waren de honden weer wakker en moest ik ze weer proberen stil te houden. Tijdens de dag gaat het nog, maar 's avonds zit mijn papegaai die honden dan op te jagen...Hij roept dan telkens, met de stem van mijn vrouw: "kom, kom...". Als Anny hier is, dan reageren ze niet op die papegaai, maar nu, schieten ze alle twee recht, zitten met gespitste oren te luisteren en soms zou sloeber beginnen blaffen ook. Blijkbaar is de nabootsing toch beter dan we dachten !

Wie weet doet hij dat 's morgens héél vroeg ook, en horen de honden dat (ik niet !)en is dat de reden waarom ze iedere morgen zo vroeg op willen. Als ze beneden komen, dan staan ze aan de deur, precies of ze moeten heel erg, en als Anny hier is, blijven ze rustig nog enkele uurtjes langer, zonder dat ze zooo heel erg moeten. Bovendien laat ik ze voor dat we naar boven gaan nog eens alle twee buiten. Bij Anny is dat anders, heel de avond doen ze Anny nu en dan de deur open doen, precies of het een spelletje is, want als ze met mij alleen thuis zijn, doen ze dat niet...dan spelen ze 's morgens héél vroeg met de voeten van 't baasje...

't Is echt herfstweer, grijze luchten, en een vochtige kilte. Zie ze vallen, de zieke zomerblâren zou Gezelle zeggen. Veerle heeft de blaren al een opgekuist, en je ziet het al weer niet meer. Den einder is niet meer groen, maar bruin van de takken en takjes van de bomen. Valerius de Saedeleer zou direct achter zijne ezel kruipen om weer die typische landschappen van onze Vlaamse ardennen te konterfeiten onder een vlagenzwangere hemel. Alleen, nu zou hij de fruitbomen niet meer moeten bekleden met een kalk-jasje, nu sproeien ze in plaats van te kalken. Wij hebben hier nog steeds enkele schilders die in zijn stijl de landschappen schilderen. Heel mooi, maar sommigen maken het net zo mooi dat het precies van die vakantiepostkaarten zijn, te schoon, te blauw, te zonnig om echt te zijn... Als ik naar zo'n schilderijen kijk, dan proef ik suiker in mijne mond.

Ik heb ooit wat staan kijken naar zo'n schilder. Het enige wat die man bekommerde was de indruk geven van "kijk eens hoe mooi", terwijl het landschap op een foto naast hem helemaal niet zo schoon was. Maar de kloeke boerenhoven werden bij hem oude hovekes, met lieflijk doorhangende daken en scheefhangende poorten... Moest stedebouw in zijn schilderijen kunnen andelen, dan zijn al die koten direkt op de lijst van "onbewoonbaar" gezet...Maar 't is zo poëtisch hé??? Hier en daar een dakpan uit de reke en het dak is veel leuker om te zien, maar wel vochtig om in te wonen.
Nu, ze doen maar ! Maar voor mij is het dan veel mooier om de werkelijkheid weer te geven. En als je dan jou visie op de dingen wilt geven, doe dat dan door meer of minder nadruk te leggen op de dingen... Wat zo postkaart-achtig werkt is ook het feit dat die schilders alles even scherp op doek brengen...Als je kijkt naar een boom, dan zie je die boom scherp, maar de achtergrond is in het beeld dat je noteert in je hersenen, helemaal niet zo gedetailleerd, nee, het is wazig, het is...achtergrond... Op die manier kun je als kunstenaar heel precies klemtonen in je doek leggen, kun je de kijker als het ware dwingen te zien wat jou heeft getroffen...

Ik ga je niet vervelen met technische knepen van schilders, maar kijk maar eens naar schilderijen van die schilders die jou treffen, en probeer dan vast te stellen waarom je dit schilderij nu zo goed vind !

Ik ga stoppen, 't is voor mij ook zondag, tot de volgende ?

recht of scheef ?

Vlak voor mijn raam staat een lantaarnpaal. Vroeger was dat zo'n betonnen onding, maar sedert enkele jaren liggen de kabels nu ondergronds en staat hier een moderen metalen (en geplastificeerd !) verlichtingspaal.
Aan die paal zijn enkele historietjes verbonden...
Toen wij hier kwamen wonen, stond hier dus een betonnen paal, maar zonder verlichting. Onze huizen waren wel in orde (alleen de centrale verwarming was nog niet compleet), maar we hadden nog geen voetpad en geen oprit. Je moest dus heel goed kijken waar je je voeten zette, wilde je niet in de modder of het water zitten. Maar zonder verlichting gaat dat niet...je zag hier geen klop !
Al de andere huizen van de wijk hadden dus wel verlichting, op een plaats stonden er zelfs twee op één meter van elkaar, een oude betonnen en een nieuwe moderne, alle twee lustig te verlichten.

Ik belde naar de eerste schepen, ene van "onze" kant, maar die zei dat hij mij niet kon helpen, dat dit de bevoegdheid was van de ingenieur van den heiligentriek... Ik naar die man gebeld, maar hij kon mij niet helpen, eerst moest dit door de schepen geregeld zijn in de gemeenteraad...

Ik dacht terug aan wat ons moeder ooit eens deed met de gasmaatschappij, en belde de ingenieur terug op, na weer een vruchteloos gesprek met de schepen... Ik vroeg hem wat gazet hij las ? Want ik zou nu onmiddellijk naar alle kranten een schrijven richten met foto's van de twee palen naast elkaar, en de twee woningen in het helleduister...en dat zijn naam er in vetjes zou bijstaan, evenals zijn antwoord...

Toen ik 's middags thuis kwam hing er een mooie nieuwe lamp aan die oude betonnen paal...

Heel wat jaartjes later kwam een goede vriend, die ook veiligheidadviseur van de bouwnijverheid is, eens op bezoek en wees mij op de paal, zeggende dat ik een aangetekend schrijven moest richten naar de electriciteitsmaatschappij, dat zij verantwoordelijk waren bij eventuele schade aan mijn woning of eigendommen mocht die paal die duidelijk betonrot vertoonde zou omvallen.

Twee dagen later stonden hier controleurs te controleren en ik ontving ook een aangetekend schrijven dat er van betonrot geen sprake was. Ik schreef hen terug dat ook bij een omgevallen paal het nog duidelijk zou te constateren zijn, en dat zij in ieder geval de verantwoordelijken waren.

Ongeveer een maand later stond hier dan een mooie nieuwe paal ... Ik heb wel met verwondering vastgesteld dat zo'n paal meer dan 2 meter in de grond steekt !

Nu zit mijn oprit weer in het duister...Mijn mooie linde staat netjes voor de paal en verduistert met zijn massieve schaduw mijn oprit, maar daar mag en kan ik niets van zeggen hé...

Mijn linde is nu bijna volledig geel, en er hangt een hele streep lichtbruine bladeren in van mijn duitse pijp die zich door die takken heeft geslingerd.

Sommige van die klimplanten zijn echt fantastische planten hé ? Ik heb in mijn tuin enkele passieflora's staan. De gewone passieflora is in ons klimaat winterhard, maar draagt slechts uiterst zelden vrucht, wel produceert hij massaal de prachtige passiebloemen. Dat is ook een klimplant, en wat voor één ! Op een jaar groeit hij 5, tot 7 meter ver, in alle denkbare richtingen. Nu en dan knippen wij hele takken weg, met veel leedwezen, want we knippen ook de bloemen weg die gans de zomer lang verschijnen op deze snelle groeier. Van in maart april dit jaar, het was zeer vroeg al redelijk warm, hebben wij bloemen, en nu nog staan er tientallen te bloeien. Als je weet dat zo'n bloem maar 3 dagen zichtbaar is...

Met Anny gaat het beter, ze jaagt zich wat minder op in haar verblijf, en ze aanvaardt het nu dat het wellicht ten vroegste maandag zal zijn voor ze eventueel "gelost" wordt. Ze hebben al van alles onderzocht aan haar, maar bij haar weten was alles wat ze onderzochten in orde. Ik weet niet of alles zichtbaar is aan je lichaam... Ik heb al jààààààààààààààààààààààààren een been dat aan een kant gevoelloos is, ik ben daar voor ook eens vijf dagen opgenomen geweest, heb dan naar Jette moeten gaan voor bijkomende onderzoeken, en op den lange duur hebben ze moeten zeggen dat ze niets vonden...Nu denk ik dat dit wellicht het eerste signaal is geweest van wat er in mijn rug aan 't gebeuren was ... Misschien had ik dan al sporen van osteoporosis ??? Wel heeft Anny nu al enkele andere medicamenten gekregen, maar wat het is ? Daar hebben we het raden naar...

Gelukkig is het blijkbaar een "aangename" madam waar ze bij ligt... Ze babbelen wat, en zitten wat te kijken naar de tv en blijkbaar ontleden ze zelf ook hun "ziekte" en keuvelen over al wat ze al tegenkwamen in hun leven... Die madam is ook een rommelmarktster, en ook voor boeken ! Ik heb wel de indruk, aan wat ze daar ligt te lezen, dat ze meer franse boeken leest. Ik kan dat wel lezen, en begrijp ze ook, maar ik kan mij er niet in inleven, ik moet teveel inwendig zitten te vertalen om echt plezier te hebben aan dat boek. Misschien zou ik het toch moeten doen, en zou zo mijn frans weer meer actief aanwezig zijn in mijn kopke... Want dat is gek ! Als ik een dag met Erwin babbel in het frans, dan is mijn frans 's avonds al weer veel beter dan 's morgens. Ik merkte dat indertijd ook op toen we gingen wandelen in Schotland...De eerste dagen moest ik weer zoeken naar mijn woorden, maar na enkele dagen was ik weer in staat met iedereen te converseren.
Raar is dat ! Het zit er dus wel, maar het is precies of het ergens opgestapeld ligt in een berghokje, en dat je het eerst weer moet gaan opzoeken, afstoffen vooraleer je het weer kunt gebruiken...

Voila, dat is het voor vandaag. Ik heb vannacht weer niet veel geslapen, en aan het gekraak van het bed van de buren te horen was Eddy ook meer wakker dan slapende... Ik hoop dat het niet mijn schuld is, ik heb alles zo stil mogelijk gedaan, en het was pas rond zes uur dat ik miserie begon te hebben met den hond.

tot de volgende ?

aldereiligen

Vanmorgen zag ik op AVS (onze regionale zender) een bevraging van de mens op de markt over "Allerheiligen"...Het merendeel wist het niet juist te vertellen, en verwarde het met allerzielen.

Al van toen mijn kinderen thuis kwamen van school en ik hun lessen godsdienst bekeek, wist ik dat de toekomst zo zou zijn... Hun lessen hadden immer nog weinig te doen met geloof, was veeleer een soort aan een godsdienst geliëerde zedenleer.

Ik heb er geen oordeel over, wij werden vooral opgekweekt met verboden, nu met normen. Ik vind dat wij het iets makkelijker hadden, weten wat je niet mag is makkelijker dan eerst te moeten oordelen of het al dan niet binnen de christelijke normen valt. En wat te vrezen valt is uitgekomen, nomen schuif je op naar noodzaak en wens...met alle gevolgen van normvervaging vandien.

Er was ook weer ophef over de hoofdoeken in de stadsdiensten... Ik heb er geen moeite mee, maar ik had ook geen moeite met het aanwezig zijn van een kruisteken of wat dan ook. Het probleem is groter geworden door het verbieden van de aanwezigheid van het kruisteken in een "neutraal"gebouw. Het is normaal dat die mensen nu zeggen dat ze dan ook hun kruisbeeld terug willen (zelfs al is dat voor de meesten meer een gewoonte dan een overtuiging). Het zou van rascisme getuigen als we reageren op het joodse keppeltje, want joden zijn sinds de holocaust vrij van alle hinder en alle gelach... Ik vraag me één ding af, ben je beter als christen als je een kruisje draagt (hoe groter kruis hoe beter, hoe heiliger ?) ben je een beter jood als je ostentatief met dat rare hoedje op loopt ? Beter als je een burka draagt ? Ben je kortom beter als je een uiterlijk teken van Het Geloof draagt ?

Ik ga er niet over doorbomen, want over sommige van die dingen kan ik mij dik maken, en ik ben al dik genoeg. Maar mens zijn heeft met die mens in kwestie te zien, niet met zijn kledij of met uiterlijkheden. En laat in vredesnaam iedereen gelukkig zijn in zijn overtuiging en zijn kledij, als hij of zij zich daar happy bij voelt, wat kan ons dat eigenlijk schelen?

Anny ligt zich te vervelen tegen de sterren op. Hopelijk doen ze vandaag alle onderzoeken, of vinden ze de oorzaak zodat ze weer naar huis kan... Het is lastig daar te liggen te liggen. Als ik daar zou zijn, dan nam ik enkele boeken mee, en ik weet niet eens meer dat ik daar ben of ergens anders, maar Anny kan zich niet bezig houden met een boek of een tijdschrift, dus zit ze daar te kijken naar de TV, en vermits haar gebuur daar het eerst lag en de knopjes heeft, zit ze nog al vaak te kijken naar franse posten waar ze weinig van begrijpt. Ze sliep vannacht slecht zegt ze, maar haar buur zegt dat ze regelmatig lag te snurken...dat zal dus zijn zoals thuis, het gevoel hebben dat je niet sliep, terwijl ik haar hoorde "slapen". Ik heb het al eens verteld, ik lig in een boek te lezen, naast mij ligt Anny te snurken tegen de sterren op, plots stopt het gesnurk, en zonder één onderbreking zegt ze: "ligt ge nu nog te lezen, ik lig al heel den tijd wakker"...Ik mag daar niet mee lachen, want ik lieg...

Veerle is al gekomen om de was te halen, om koffie te zetten en dergelijke, en straks komt ze hier het eten klaarmaken voor heel de bende. Dat is gemakkelijkst, zo heb ik warm eten en zij moet maar één pot maken... Morgen komt ze boven kuisen. Tegen dat mama weer thuis is zal alles netjes aan de kant zijn.

Normaal zouden we vandaag naar tanteke gaan, dat gaat dus ook niet door. Ik zal eens bellen naar de home, zodat tante niet zit te wachten, als ze het zou beseffen dat we komen. Soms zien we dat ze dat inderdaad weet, andere keren is ze totaal verrast.

Voila, dat is dat, tot de volgende?

early in the morning...

Om 6 uur zat ik al aan mijne kwampjoeter...
Dat komt zo: Je zag dat ik gisteren heel plots mijn blog heb beëindigt, dat komt omdat Anny gisteren plots weer, zonder enige oorzaak, is gevallen. Nu echter wat ernstiger, want ze moet tegen de rand van de deur zijn gevallen, en heeft een open wonde van zo'n 3 cm van haar wenkbrauw naar omhoog...en bloeden !
Ik heb natuurlijk onmiddellijk de dokter weer doen komen, die heeft haar verzorgd, maar we moesten onmiddellijk naar de spoed, en Anny moest terdege onderzocht worden, de reden van haar plotse bewustzijnsverlies moet gevonden worden, en zo mogelijk moet er iets aan gedaan worden. Anny is dus in de kliniek in Ronse moeten blijven, vermoedelijk voor een dag of 3, 4, om haar terdege te kunnen onderzoeken.

Vannacht was er met Sloeber, de poedel (oorspronkelijk van Veerle, maar met de scheiding hier beland) geen kot te houden. Heel de nacht zat hij te draaien en te keren, zacht te janken, en vanmorgen rond 4 uur heeft hij dan ook nog overgegeven, en mocht ik de boel opkuisen. Ik moest daarvoor ook zijn kussen uit zijn mand halen, en daar ik de reserves niet weet zitten, moest hij het maar zonder kussen stellen.(Ik kan moeilijk 's nachts heel mijn kot afzoeken, de buren moeten niet wakker liggen omdat ik niet kan slapen) Hij kroop dan in de mand van Bobbie en bobbie ging op het tapijt liggen. Maar het gejank en gedraai en gekeer bleef duren, en ik ben maar opgestaan...Misschien moest hij eens buiten ? Niets van...Ook hier zit hij nu nog ambetant te doen. Hij mist duidelijk zijn vrouwtje. Ik had al gemerkt dat hij bijna niets heeft gegeten, en ook nu bekijkt hij zijn etensbak nog niet. Hij zal er toch moeten aan wennen.

Een geluk dat het beest al wat verbeterd is bij in het begin dat hij hier was! Het beestje had zoveel slagen en stampen gekregen van de ex, dat hij alle mannen wantrouwde, en ook naar mij zat te grollen en te grauwen. Gelukkig is dat stadium voorbij, maar het is dus nog altijd zo dat zijn vrouwtje zijn baas is, niet ik. Bij Bobbie is dat gek genoeg netjes andersom.

Ik hoop dat Anny vannacht beter heeft geslapen dan ik. Natuurlijk, met al die commotie had ik gisteren al veel pijn, en ben zodra Anny naar een kamer mocht, vertrokken naar huis om mijn pillen te nemen + nog een bijkomende pijnstiller. Nadien ben ik terug naar haar geweest met wat benodigdheden. Ze kwam net terug van een paar onderzoeken, waar nog niets bij is ontdekt.

Ze had een kamer alleen gevraagd, maar blijkbaar waren er gene, ze ligt in een kamer van twee. Persoonlijk heb ik dat liever, maar Anny ligt liever alleen...

Vanmiddag gaat Veerle voor mij eten klaarmaken, en ze zullen allemaal hier eten. Gisteren heeft Veerle al gekuist. Ik heb ook Caroline afgebeld, die zou gisteren namiddag langskomen met een pot voor op Koen's graf, en wij hebben er hier een voor op Patrick's graf. Ik heb nu gezegd dat ze haar pot maar moet beschouwen als van ons, en wij gaan hetzelfde doen met de pot die voor Patrick bestemd was, en die bij Koen zetten. Ze zal dan later eens op bezoek komen, als de situatie hier opgeklaard is.

Voila, nu weet je alle nieuws...
tot de volgende ?

fictie

Stel je wordt wakker in een wereld waarin je niets ziet, er hangt een mist die zo dik is dat je je eigenvoeten niet ziet. In de radio hoor je dat dit een wereldwijd fenomeen is...
Je hoort ook niets...De fabrieken draaien niet bij gebrek aan arbeiders en de auto's rijden niet omdat ze het niet kunnen in deze abnormale mist...

De wereld lijkt wel dood.

Tegen de middag lijkt het wel of de mist afneemt, maar ik zie de linde voor mijn raam nog niet eens staan. Tot plots ik toch iets meen te zien, maar dat kan niet...mijn linde staat niet meer waar hij stond ! Hij staat nu midden in de rijweg, de rijweg is overwoekerd door gras en struiken, sommige herken ik als de struiken uit het voortuintje van mijn buur.

Voorzichtig open ik de voordeur, ruik eens voorzichtig, ruik niets buitengewoons, en stap buiten...Er is geen spoor meer van de straat te zien, de huizen zijn plots allemaal begroeid met klimop en andere planten, op de vensterbanken groeit mos en varens...Je ziet alleen nog de gaten van de ramen en de deuren. De zon komt er door, en ik zie een haas wegrennen. Gek, het is al heel lang geleden dat ik een haas zag. Ik hoor vogels zachtjes fluiten en zie dikke kevers en torren over de grond kruipen...De natuur heeft teruggeslagen... Op de hoek zie ik een eigenaardige hoop, ik ga wat nader en zie dat het ooit een auto was, nu een massa roest doorweven door planten en takken. Ik denk aan mijn auto, keer me om naar mijn garage, maar die is volledig overwoekert en volgegroeid met struiken en dikke bomen...

De lucht ruikt heerlijk, bijna puur...

Hoe zouden we met zijn allen nog moeten leven om te overleven in die natuurlijke wereld ? Geen kans ! Wij kunnen niet meer zonder de volledig omgewerkte natuur, die alles behalve natuurlijk is. Gek is dat, we praten en richten "natuur"-reservaten in, en gelijktijdig doen we er alles aan om dezelfde natuur om te turnen tot een wereld aangepast aan een veel te grote mensenmassa.

Ik hoorde dat het aidsvirus ontstaan is in een labo, en in afrika is uitgelaten om daar de overbevolking in te tomen op een verschrikkelijk wrede manier. Men had er niet op gerekend dat het ooit tot hier zou komen...

Maar de wereldbevolking mag inderdaad niet veel meer toenemen, het wordt onhoudbaar, alle moderne landbouw ten spijt. De oplossing is simpel ! Kijk eens waar er welvaart is, daar zijn er automatisch veel minder kinderen ! Geef dus welvaart aan de ganse wereld ... Maar daarvoor is er net niet voldoende... of toch ?

Dit is geen fantasie, maar bittere werkelijkheid ! Als de wereld kapot gaat, dan zal dat wellicht het gevolg zijn van ongebreidelde voortplanting van de mens. Ik geloof niet dat we het ooit uithouden tot we vernietigd worden door de stervende zon... Tenzij men er in slaagt de bevolkingsaangroei daadwerkelijk te stoppen. Het aidsvirus zou de bedoeling hebben gehad om net zoals de mixomatose bij de konijnen te zorgen voor een drastische uitroeiing van mensen.

Dus lijkt het er op dat er ergens iemand is die op een onmenselijke manier de boel probeert te beheersen...En dan krijg ik schrik dat de werkwijze van ene Hitler wel eens zou kunnen terug opgeraapt worden, en dat zieken, ouden, invalieden gewoon "beëindigd" zouden worden. Een nieuwe endlösung...

Echt optimistisch hé ? en toch, denk er maar eens over na, zoek maar eens op vanwaar aids komt, en begin ook maar eens te denken.

Ik ben bezig aan American Psycho, een heel bizar boek. Het boek is gescheven in de ik-figuur, en gaat over een steenrijke jongeman, die in alles het ultieme genot probeert op te zoeken, steeds meer over de lijn gaat, en na een tijdje de ultieme kik vindt in moorden, en ook daar wordt hij steeds meer en meer bizar, zoekt steeds wredere manieren om mensen te vermoorden, om zo nog tot een kick te komen... Naar het schijnt heeft dit boek heel wat stof doen opwaaien bij verschijning, ik kan dat goed geloven, het is de ultieme degeneratie van de mens... Het is een verschrikkelijk boek, vooral omdat het in de ik figuur is geschreven en van een bizarre logica getuigt. Het is zeker geen boek om aan iedereen te geven, het is een boek waarvan ik denk dat de vroegere "indeks" wel zin heeft. Men heeft die lijst van verboden boeken afgeschaft, welnu, voor een dergelijk boek zou het goed zijn het zeker niet te geven aan labiele personen, maar wie

ik moet stoppen, tot de volgende

dodenakker

Enkele dagen geleden kreeg ik een foontje van Lieske, van Toon, mijn oude baas, om eens te babbelen. Ze hebben daar ook al hun deel gehad...'t Is overal iets hé, en waar het nog niets is staat het voor de deur zou Lea zeggen...
Ze vertelde dat ze daar nu zo mooi woont, en vanuit ??de keuken?? hebben ze een mooi zicht op het kerkhof, en ze vertelde hoe de opkuis en bloemen al volop aan gang waren. Het deed me een beetje denken aan het liedje van Boer Bavo (Miel Cools) over de boer die ging wonen waar hij een kijk had op de plaats voor zijn zerk...

Maar het is zo ! Veerle is met Anny het zerk gaan kuisen van nonkel Julien, en er een pot gaan op zetten van tanteke en van ons...en hoewel het zondag was, waren er veel mensen aan diezelfde werkzaamheden bezig...

Ergens stoort me dat... ik kan er niet goed mee over weg dat de doden nu plots massaal moeten herdacht worden, en de rest van het jaar mag je ze vergeten...
Wie zoals wij, zelf een verlies hebben, weten dat je niet alleen op één dag aan de doden denkt. Het is niet voor niets dat Anny iedere dag opnieuw een oliepitje aanmaakt bij de foto van Koen, en een ander bij enkele foto's van andere overledenen...Daar zijn een paar vaste bij, oma, nonkel Julien en zo, en dan de "passanten" mensen die we heel goed hebben gekend en die onlangs zijn overleden, en die dan een tijdje er bij blijven staan.

Wij gaan heel zelden naar het kerkhof, daar hebben wij geen enkele binding mee. Wij gedenken onze Koen hier in zijn en onze thuis. en wij gedenken hem levend.

Mijn vader pleegde altijd te zeggen dat er geen groter huwelijksbureau bestond dan het kerkhof... En ergens zat daar een waarheid in, een weduwnaar kwam er treuren, zag een treurende weduwe en ze klapten wat over hun overledenen en hun verdriet en...vonden elkaar over de doden heen.

Dat is misschien het enige goede aan een kerkhof, want dan bindt het leven...

Lea lacht soms " en ze hebben er een grote steen op gelegd, om zeker te zijn dat hij er niet weere uitkruipt...". En dat is ook zo, op oude kerkhoven zie je pareltjes van beeldhouwkunst en van de speciale architectuur van de dood. Op de moderne kerkhoven heb je dat niet meer zo, daar zijn de plaats en mogelijkheden strikt omschreven, en zijn mega-grafstenen niet meer toegelaten, ook de "eeuwige" vergunning ( !!) is niet meer bestaand...en dus verdwijnen beetje bij beetje die oude monumenten van de dood. Alleen op enkele speciale kerkhoven brengt men dan illustere doden bijeen in speciale graven want zelfs in de dood moeten die mensen publiek domein blijven...

Als het niet zo triestig was, zou je er zelfs mee kunnen lachen hé ?

Tanteke was (is) een schoolvoorbeeld van het exposeren van verdriet, en ze ging ieder jaar weer zorgvuldig de potten tellen, en zat dan uit te fineren wie het dit jaar aangedurfd had geen pot te zetten... Ik wil haar ook nu nog dit niet helemaal ontnemen, vandaar dat ik haar heb aangeboden het graf te kuisen en er voor haar een pot te zetten...Gek was dat zij nooit potten zette bij andere overleden familieleden... Nee, die eer was en moest alleen aan haar doden te beurt vallen... Raar tanteke...

Ik ben er zeker van dat er nu bijna geen potten meer zullen komen, nu tanteke het niet meer kan controleren. Want die potten kwamen er niet voor de doden, maar voor de controle van tanteke en haar mogelijke erfenis... Gekke mensen.

Een van de redenen waarom ik voor tante zorg is medelijden omdat zij niet bevatten kan dat de mensen vroeger niet voor haar kwamen, maar voor nonkel. Nonkel was niet alleen zeer sympathiek, hij was ook altijd gereed om te helpen, en tanteke was maar iets dat er bijgenomen werd, omwille van nonkel.

De populieren zijn nu helemaal kaal, en ook het silhouet van de andere bomen begint te veranderen, er komen gaten in, ze zijn niet meer zo massief. De winter staat weer voor de deur.
Ik las dat, waar je ook woont, iedereen altijd evenveel uren dag heeft...waar de zomerdagen veel langer zon geven, daar geven ook de winterdagen veel meer duisternis. Aan de evenaar is dag en nacht elk precies twaalf uur lang. Aan de polen duurt de dag zes maand en de nacht ook zes maand.Geef mij dan maar de tussenzones, ook al hebben wij dan die duistere wintermaanden, we hebben ook de heerlijk lange zomerdagen (alleen van dit jaar zag ik het niet zo goed door de eeuwige regen). Iedere winter denk ik weer dat ik in de zomer eigenlijk veel bewuster zou moeten lééven in het daglicht, en met de kiekens opstaan en slapen gaan...maar nee, wij leven bij de klok, veel meer dan bij de natuur...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?