Tanteke

Ik moet straks naar tante, ze heeft weer een brief gekregen...Hopelijk is het niet weer een gewone reclamefolder...
Eigenlijk verwachtte ze me gisteren al, maar door het onweer waren er heel wat banen hier in Mater gewoonweg onberijdbaar. Op sommige plaatsen lag de modder 30 cm dik, daar in niet veilig op te rijden, het is niet alleen glad, je ziet ook niet waar de baan is, of waar het klassieke grachtje is, en daar zak je dieper dan 30 cm in...
Enfin, ik ga nu eens proberen, hopelijk is alles al wat opgekuist.En anders ga ik langs de grote baan, dat is wel een stuk om, maar wellicht veiliger.
Gisteren was het hier erg voor de getroffenen, het is de ganse dag blijven regenen, niet gieten (gelukkig) maar toch er bleef regen vallen.
In de wijk Riedekens, Volkegem waar ik enkele goeie vrienden heb wonen, was de watersnood wel heel erg, daar zijn woningen tot een halve meter ondergelopen...Alles kwam zo vlug dat niets kon gered worden. Bovendien ligt alles nog eens vol met een dikke modderlaag. Een sanitair bedrijf in Volkegem zag zijn magazijn volledig onderstromen, een muur werd weggeslagen en heel wat van zijn stock is nu te zoeken in de velden. Dat is een neef van een collega...Maar kennissen of niet, erg is het voor iedereen. Sedert Aquafin hier heeft huisgehouden is het alle vijf voeten iets. Ik weet wel dat een dergelijke stortbui altijd moeilijkheden veroozaakt, maar het is toch véél erger dan vroeger.
Gelukkig zit dat nu verplicht in de verzekeringen, maar niettemin hoorde ik al dat de verzekeringsmakelaar zei dat het zeker tot in 2007 zou duren voor aleer er iets zou betaald worden... Leuk hé ???
Ik ben blij dat ik boven op de berg woon, we hebben hier wel last van de wind, maar dat water lijkt mij nog veel erger !
Allee, ik ga eens zien hoe het erbij ligt. Als het erg wordt, dan zal ik je dat ongetwijfeld morgen in geur en kleur vertellen.
Tot dan ?

duizend bommen en granaten...

...zijn er vannacht ontploft, vlak naast mijn bed, den hond, dien arme beeste, wist niet meer waar gekropen...
Gisterenavond iets voor 7 is het hier begonnen te donderen en te bliksemen, maar het was nog te doen, we hebben zelfs nog tot en met de kampioenen kunnen tv kijken, maar toen we daarna beddewaerts togen, toen was het menens, het was precies of er tienduizend fotografen met flitslicht aan 't werk waren, de donder kletterde, en 't was zo dichtbij dat je hoorde dat het elektriek was ! Echt dat knetterende fel heen en weer springende geluid... Ondertussen was er een wolkbreuk, en het water van mijn dak vloog over de goot, recht naar beneden, 't was precies een waterval. Naderhand minderde de regen tot een malse warme regen, uren aan een stuk, terwijl de donder en de bliksem van alle kanten voor vuur- en slagwerk zorgden. Rond 12 uur begon het iets te minderen, en zelfs de regen was verminderd in een "salade-vlaagje", maar om 1 uur 's morgens, was 't weer van dadde...Gelukkig is het niet meer tot vlak boven ons gekomen, 't lag meer naar Maarkedal en Ronse op, maar de stortvlagen waren er terug ! Pas rond 4 uur hoorde ik het gerommel van de donder alleen nog in de verte, en de regen viel weer op normale wijze. Ik moet u niet zeggen dat slapen er niet veel aan te pas kwam zeker ? En Bobbie, diene duts was echt versteven van angst, hij lag echt in een katatonische kramp (Ik hoop dat dat het juiste woord is, voor ne keer dat ik geleerd wil doen...)

Gisterennamiddag ben ik dus weest vissen, en 't was inderdaad gene vetten, hooguit een vis of twintig gepakt, en Luc een 25 tal. Maar het was heerlijk aan 't water, vooral na een uur of twee, dan zaten wij in de schaduw. We hadden opzettelijk die plaatsen gekozen, omdat we weten dat daar rond 2 uur de schaduw is. Niettemin ben ik in gezicht en armen serieus gebruind, maar mijn benen en voeten zijn verbrand. Gelukkig heb ik mijn zelfgemaakte zalf op basis van reuzel en smeerwortel. Dat is echt Hét middel tegen brandwonden. Het nadeel is dat het ook echt vet is, dus geen tere kleren bovenop trekken hé...
Ja, dat komt ervan hé als je weer eens je korte broek aantrekt, met die witte benen eronder, en op mijn kop zo'n hoed lijk de australiërs dragen, 't moet echt mooi geweest zijn, maar ik zat aldus toch altijd in mijn eigen schaduw, en het vel tussen mijn hoofdhaar is niet verbrand, want dat is niet alleen pijnlijk, maar ook gevaarlijk en je hebt zeker nog koppijn op de koop toe. En zeggen dat ik vroeger zo veel haar had, dat men het niet kon snijden, De coiffeur moest eerst mijn haar dunnen. Nu is dat dus niet meer zo.

Oud worden hé...

maar we zijn er nog, en jij ook, dus tot morgen ?

vissen

Eindelijk, het lijkt een eeuwigheid geleden, maar vandaag gaan we weer vissen! In 't park !
Willy liet ons weten dat de vis niet erg beet, maar als er wat beet is, is het al lang goed. Het is de gezelligheid, het gezelschap, de aanspraak en het water en de zon...

Het is geen wonder dat er dit jaar veel minder beet is in't park, zoals je wellicht al eens gelezen hebt in deze blog, hebben ze serieuze infrastructuur- (ik had het bijna gesplitst, zoals Dimitri De Tremmerie in De Kampioenen)-werken uitgevoerd, en de vis is op zijn minst erg verontrust, en wellicht zijn er ettelijke vissen overleden...

Ik moet dus nog mijn lokspijs klaarmaken, mijn gerief verzamelen, en alles in mijn auto steken. Het is iedere keer een hele verhuis. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen, dat de moderne visser heel wat meer dinges meesleurt dan vroeger. Ik zou bijvoorbeeld niet weten hoe ik met mijn huidige materiaal op mijn fiets zou rondrijden...Vroeger kon dat wel. Nu is de visbak bijna tweekeer zo groot als vroeger, en dat ding zit dan nog vol ook ! Vroeger was je visbak hoofdzakelijk lege ruimte, bestemd om je vis in te stoppen om mee naar huis te nemen. En toch kan ik mij niet meer echt herinneren wat er zo erg veranderd is, het ging allemaal zo geleidelijk, en wellicht kunnen we nu nog altijd met veel minder gerei gaan vissen, maar nu hebben we massa's reservemateriaal mee, om zelfs de meest zeldzame breuken op te kunnen vangen, hebben we 4, 5 soorten aas mee, lokspijs, flesjes met geurstoffen om de vissen te lokken enz...enz...

Allee, een geluk dat ik met Luc meekan, want alleen is het niet meer te doen voor mij.
Het bezorgd me wel iedere keer wat schuldgevoelens, hij doet alles, en ik geniet alleen maar. Ik voel me soms een pasja. Ik weet dat anders er geen vissen meer in zat voor mij, maar ja, niettemin voelt het zo dinges aan,hé ?

Gisteren heb ik weer wat aan mijn boek gewerkt, ik ben aan het derde hoofdstukje toe...Het is tof dat er een goed programma bestaat om je te helpen bij het schrijven. Misschien krijg ik het aldus nog wel ooit eens af...en zal het dan verdwijnen onder het stof. De kans dat een boek gepubliceerd raakt is zeer klein, dus geen illusies, het is alleen een uitdaging en een bijkomende manier om me te amuseren in de zeeën van tijd die me omringen.

Allee, ik ben er mee weg, lokspijs maken en alles klaar zetten...
Tot morgen, bij leven en welzijn...

warm...

Gisterenavond was het bijna 30° in onze slaapkamer, en dat ondanks het feit dat wij de ganse dag onze zonneweringen allemaal opgezet hadden.
Nu ja, dat is geen wonder, want dank zij een van die vernuftige staaltjes van de moderne technologie, heb ik nu een sensor gehangen op een beschaduwde en (bijna) steeds tochtvrije plaats, en kan ik binnen lezen dat het meer dan 30° was...Vanmorgen was het al 20° om te starten...(buiten hé, op de kamer was het vanmorgen nog altijd 27°...)
Ik kan goed tegen de warmte, maar toch raakte ik niet in slaap...dan maar de ventilator ook doen draaien, pyama vestje uit, en dan ging het...
Rond één uur hoorde ik dan Anny de ventilator uitdoen, wellicht stoorde het lawaai haar. Het is gek, soms ligt ze te snurken, schiet wakker en vertelt me dat ze nog geen oog heeft dichtgedaan...En ze meent het ! Het menselijk ervaren is niet verwant aan de realiteit, denk ik maar...Want ook ik heb dat, soms denk ik dat ik slecht sliep, maar ik hoorde niet dat Anny twee keer was opgestaan en zelfs een keer naar beneden was gegaan...Wanneer lag ik dan wakker te liggen???

Nu, er is wel meer vreemd aan de mens. Heb jij herinneringen uit je vroegste jeugd? Heb je die al eens geconfronteerd met diegenen die dit samen met je beleefden??? Gek hé, soms is hun ervaring héél anders dan de jouwe... Ik denk dat daar echt voer voor psychologen in zit. Maar ja, die horen dan alleen de ervaring van de patiënt, waar naar mijn gevoel de confrontatie tussen de ervaringswerelden veel meer zou onthullen.

De patoaërs in het veld voor mijn deur, zijn er nu toch nog allemaal door gekomen. In het begin leek dat er veel weggerot waren door de lange koude regenperiode, maar het valt al bij al nog mee. Wel is alles veel ten achter, ze moesten nu al veel groter gestaan hebben. Ik herinner mij dat vroeger de eerste nieuwe patatjes bij ons gegeten werden rond Nieuwpoortkermis, dat is nog minder dan 14 dagen van nu...Ik denk dat er nog niet veel patatten van eigen bodem nu zullen geoogst worden... Hier in het Oudenaardse zijn de eerstelingen te vinden in de regio van Kruishoutem...Natuurlijk valt ons dat nu niet meer op, want in januari kun je nu al nieuwe patatten eten, van waar ze komen weet ik niet, maar in de grootwarenhuizen liggen ze al lang te blinken, aan vurrukkullukke prijzen...We volgen de natuur niet meer in ons bestaan. Alles is er nu altijd, het hele jaar door te verkrijgen. Je kunt alleen nog de natuurlijke gang van de seizoenen terugvinden in de prijs van de produkten, en ...veelal aan de smaak...
Tomaten bijvoorbeeld, zijn pas echte tomaten als ze zongerijpt zijn, hier in ons eigen regio, want echt rijpe tomaten kun je niet lang en niet ver vervoeren...
Ik droom er nu al van, een boterham met echte boter in de ene hand, en een lekkere vleestomaat met een snufje zout op in de ander hand...Heerlijk ! Daar kan geen één toespijs tegen op.

Tot morgen ?

Gek

't Is gek, als je in de winter lekker bij de kachel zit, bij een oergezellige warmte van 25 graden, kijkend naar de berijmde takken, dan vind je die warmte hét van hét...Als je nu in je bed kruipt, en 'tis 23 graden in de slaapkamer, dan smijt je de dekens zo ver ze vliegen willen, zet alle ramen aan alle kanten van je woning open, in de hoop het wat af te koelen...gek !

Vanmiddag gaan we barbeque -en, lekker een steak à l'os met frietjes en een lekker glaasje koele wijn. In La douce France leerde ik dat zelfs rode wijn koud opgediend wordt in heet weer, en dan heerlijk smaakt. Trouwens is de historie van het chambreren een historische miskleun ! Men chambreerde de wijn in het kasteel, dat wil zeggen, men haalde hem uit de ijskoude kelder en liet hem in de ridderzaal chambreren...in een enorme hoge zaal, met een grote open haard, waar de meeste warmte recht de schoorsteen doorvloog, en waar de raampjes "gedicht" waren met kleine ronde stukjes glas in lood. Veelal stonden die raampjes nog open ook, om de rook van de haard en van de walmende olielampen (in de praktijk in onze contreien vet-lampjes) buiten te krijgen. De warmte van de zaal, op de grond, zal nog geen 15 graden geweest zijn, hooguit 10. (Vandaar dat de edele heren veelal hun voeten warmden, of met hun voeten in stro zaten.)
Die "goeie" oude tijd was zo goed niet...
Gisteren praatte ik nog op de rommelmarkt met een verkoper die we al lang kennen, en die gespecialiseerd is in petroleumlampen en lamp-glazen. Er stond een luxueus model van "nachtlampje", een klein model van petroleumlamp, met een rond, touwvormig wiekje. Ik heb zo een origineel en heel goedkoop nachtlampje staan, een gewoon dik glazen bolvormig flesje, met een blikken draaidop op, waarin een blikken buisje zit, waardoorheen het wiekje zit...Toen mijn moeder dat zag, zei ze dat ze als kind met zo'n nachtlampje naar bed ging... Op dat gewone nachtlampje zit en zat geen lampeglas, het was een piepklein naakt vlammetje, zo als je nu wel eens ziet in die sierolielampjes met mooi gekleurde lampolie in.
Op een stikdonkere zolder, onder de pannen, waar in de winter de fijne jachtsneeuw evengoed binnenwaaide als buiten, ma vertelde dat ze wel eens wakker werd met sneeuw op haar dekens...Goeie ouwe tijd ????
We eten nu jaar in jaar uit verse eieren, maar ik herinner me nog de tijd dat ma voor de winter een hele massa eieren kocht, en die eieren werden dan opgelegd in een roodbruin geglazuurde aarden pot(nu is dat antiek) in "waterglas" (Weet er nog iemand wat dat is ??)...Wij aten dan de hele winter van die opgelegde eieren. Appelen lagen op de zolder, uitgespreid op oude gazetten, en na enkele maanden waren de appelen ingedroogd en zo rimpelig als een oud meetje van 100.
Velen zeggen dat we dan veel meer vet aten...vergeet het, het vlees was inderdaad vettiger, en bovendien soms opgelegde coteletten, opgelegd in het smout...maar we aten bijlange zoveel niet van dat vlees als nu ! Er lagen geen vijf soorten toespijs op tafel, en je kreeg één of twee sneetjes daarvan, niet een dikke laag op iedere boterham. En de vrijdag pureepatatten in een putje...wij waren er gek op ! en weet je, dat was gewoon een grote hoop puree op je bord, je maakte met je vork daar een putje in, en daar goot ma dan hazelnootbruine hete gesmolten boter in...Bij de boterhammen 's avonds was het soms een oxo-blokje, een van die kleine vierkante blokjes bouillon in een tas heet water, en daarin je boterhammen "doppen" (Iets wat anders niet mocht)...
Geef mij maar de tijd van nu. Toen ik pas getrouwd was verdiende in 4.500 fr en mijn huispacht was 1200 frank...
Laat ons in godsnaam niet klagen en zagen, ook niet over het milieu, want dan was alles ook al vervuild, maar wij wisten het niet en aten het allemaal lekker op...Op de hespen die men te drogen hing, strooide men ddt, het veilig middel...en wij vraten dat op. Weet je wat eigenlijk het erge is? Dat we het nu weten en toch nog met kilo's strooien in Afrika en andere "onderontwikkelde" gebieden... wie is er onbeschaafd ?

allee, we kunnen alleen eens sakkeren, vol mededogen kijken naar de ondervoede kindjes en naar de vernietiging van de boterberg en de melkplas, en de tomatenoverschot en... en... en...

tot morgen ?

Twee toffe soorten van reacties

Ik kreeg een heleboel mensen die reageerden op de oude stadsgezichten en dorpsgezichten, en die daar een enorme pak info bij gaven. Ook heel wat verwondering bij jonge mensen die zich niet bewust waren van al het moois dat nu onherroepelijk verdwenen is.
De tweede soort van reacties was over het technisch aspect van houtbranden. Niemand leek ooit iets dergelijks gezien te hebben, en ze keken met veel verwondering naar het branden. Meestal bij diezelfde groep waren er ook de reacties op het gebied van kunst. ok uit die hoek kwamen vragen over kostprijs en kostprijsberekening (vooral omdat ze zagen hoe tergend langzaam zo'n werk tot stand komt). Een vraag kreeg ik over de kaders rond de werken.

Al bij al een héél leuke avond, en niets dan positieve reacties. En wat misschien nog wel meer zegt, heel weinig mensen die zo maar eens keken en weer verder stapten. Zeker 90% toonde interesse.

Ik denk dat het publiek stellen van mogelijkheid tot kopen, ook wel reacties in die zin zou uitgelokt hebben, maar de meeste andere standen waren toon-standen (uitgezonderd de stand van wereldwinkel, die wel verkoopprijzen afficheerde, maar uit een beperkt productaanbod (voornamelijk rond chocoladen en de productie ervan))

Ik vond het zeer leuk, en zeker zeer bemoedigend om voort te doen op de ingeslagen weg.

Ik heb ook geen erge pijn gehad, en ben vanmorgen goed opgestaan.

Bij de dokter gisteren heb ik een afspraak kunnen krijgen om een test te doen op het ogenblik dat ik echt geblokkeerd ben. Hopelijk geeft die test dan bepaalde antwoorden die leiden tot een betere behandeling. Het zou dan eventueel kunnen leiden tot een kleine ingreep die quasi pijnvrij-heid voor een langere periode zou geven...Hoop doet leven !(Want ik voel mij niet happy met een leven op basis van verdoving...)

Al bij al: gisteren was een goeie dag ! en ik hoop voor u hetzelfde schreef de loteling (Hendrik Conscience)

Tot de volgende ?

grote dag !!!

Vanavond is het voor mij wel een héél groot moment !
Hedenavond is er een activiteit ten bate van Wereldsolidariteit, met optredens, maaltijden en randactiviteiten...In die rand zit ikke!, met mijn pyrografie!
Het is de eerste keer dat ik naar buiten kom met mijn werk, en ik mag zelfs aan eventuele belangstellenden verkopen.
Wat mij echter het meest interesseert, is de reactie van de mensen op deze toch wel minder bekende kunstvorm.
Eén zaak is zeker, het is geen kunstvorm waar je rijk zult van worden. Buiten het brand-toestel is het materiaal wel niet duur, maar het is enorm arbeidsintensief. Als je de uren werk rekent, dan zou het per werk zeer duur moeten zijn, of je moet aan een zeer laag uurloon werken. Mij interesseren de uren echter niet, daar het voor mij amusement is, misschien zelfs therapie. Zodoende kan ik mij permitteren om ook werken te maken waarbij de te besteden uren geen rol spelen. Zo heb ik een leguaan getekend, waar bij de achtergrond volledig bewerkt is. Dat betekend dat daar verschrikkelijk veel uren in zitten...maar mij interesseert alleen dat ik het beoogde resultaat bereik.
Wat mij ook interesseert is het proberen van nieuwe vormen van expressie met het branden. Zo kan ik u de raad geven om eens naar de website van peters te gaan zien
http://users.pandora.be/fpeeters.pyrobattel/index.htm
Daar kun je zien dat die man zelfs stukken maakt in reliëf ! Mij spreekt dat niet echt aan, maar het bewijst dat pyrografie een nog openliggende sector van de kunst is.
Hij doet dingen soms heel anders dan ik het doe, en wellicht is hij tot dezelfde vaststelling gekomen tov mij, want hij heeft mijn website ook op de zijne vermeld.
We wisselen aldus werkwijzen uit, en beiden houden wij ons niet veel bezig met sierwerk, maar maken we echte kunstwerken.

Ik hoop heel wat positieve reacties te krijgen van de mensen, en wie weet, misschien zelfs enkele mensen te interesseren voor het maken van pyrografie.

Strak moet ik weer naar Gent, naar de pijnkliniek, ik moet dus afsluiten, wellicht tot morgen ?(Tenzij ik "mort pour la patrie" ben van het demonstreren en babbelen...)
Baai !