Spesnoten

Na jaren zoeken heb ik eindelijk de hand kunnen leggen op een spesnoot !
Het is er maar eentje, en heel erg schitterend ziet het er niet uit, eerder een beetje verschrompeld en wat bruin, maar ja, zo zien wel meer soorten noten er uit. Men verzekerde mij dat de noot er uit ziet zoals hij er uit moet zien.

Nu heb ik de noot heel voorzichtig, in een opvallende verpakking in de diepvries gelegd, want de spesnoot moet eerst een vorstperiode doorstaan vooraleer hij kiemkrachtig wordt.

Precies vijf dagen aan min 18 hebben ze me gezegd, dat is de periode en de temperatuur die het meest kans biedt om een goed groeiende spesboom te kunnen kweken.

Na die vijf dagen moet ik de noot ijs en ijskoud in een isomodoos laten ontdooien. Die isomoverpakking moet er voor zorgen dat het ontdooien slechts heel langzaam gaat. Niets mag schokkend zijn voor de spes.

Na veertien dagen mag ik de verpakking openen, en mag ik de spesnoot planten, in een bloempot van minimum 18 cm diameter, liefst iets groter. De grond moet bestaan uit gewone potgrond (50%) en zand (25 %) en orchideeënmengsel (25%). Deze luchtige grond zou het ideaal zijn.

Je moet heel voorzichtig water geven, zodat de aarde vochtig is, maar niet nat, en zo dat er zeker geen vocht in het schaaltje blijft staan. Geef het om de twee dagen water, zodat er een redelijk constante vochtigheid is. Let op, gebruik regenwater, en laat dit eerst op kamertemperatuur komen, zodat er geen temperatuurschok ontstaat. Want spes is zeer gevoelig, zeker in de aanvangsperiode.

Zodra je de kiem ziet doorkomen, moet je nog één keer water geven, en dan de bloempot in een grote klaar doorzichtige plasticzak stoppen, je blaast de zak op, en sluit hem dan met een elastiekje af, zodat je een gesloten ruimte creëert. Ze de pot zo goed in het licht, en laat nu het plantje zijn gang gaan.

Eens spes boven de grond is, groeit hij tamelijk vlug, en zodra het tweede bladpaar er staat en volgroeid is, mag je de plasticzak openen, maar zorg er wel voor dat de zak als het ware recht blijft staan (gebruik eventueel een viertal stokjes), zodat het plantje niet onverhoeds tocht krijgt te verduren.

Nu moet je heel zorgvuldig te werk gaan om het plantje verder te laten groeien... Geef niet zo maar wat water, maar vernevel op temperatuur gebracht regenwater op de plant.

Controleer dagelijks de plant meerdere keren, want er is niets wat zo rap weggevreten wordt als spes !

Zodra de plant drie maand oud is, en minstens zeven paar bladeren heeft, en we geen nachtvorst meer hebben, mag de spes buiten geplant worden in volle grond. Maak een ruim plantgat, met de hierboven vermelde aarde, maak het goed nat, en plant het jonge boompje er zorgvuldig in. Zet vier stokjes langs het plantje, met wat draad rond, zodat het niet door een plotse wind kan gekraakt worden.

Ga het dagelijks bekijken, geef zo nodig water, en vergeet niet het iedere week op dezelfde dag mest te geven (20/20/20)...

Met wat geluk heb je op het einde van de zomer een boompje van zo'n meter hoog, met reeds enkele vertakkingen. De bladeren zijn stevig en donkergroen, en vallen niet af ! Vergeet dus niet te zorgen voor steun !

Oh ! U kent de Spes niet ?
Ik zou zeggen... neem een Latijns woordenboek, dan zult u zien dat ik het over de hoop heb... Een heel teer plantje, maar het kan, als je het goed verzorgt, als je het koestert, als je het niet laat overwoekeren, uitgroeien tot een stevige boom, die je beschutting biedt...

Ik wens het je toe ! Zeker in deze tijd.

tot de volgende ?

Vredesduif à l'orange

Je neemt de vredesduif, snijdt hem liefdevol de keel over, laat het diertje goed uit bloeden terwijl je het stevig vasthoudt bij de pootjes.
Je haalt het olijftakje uit zijn verstijfde bekje.
Je dompelt het beestje kortstondig onder in kokend water, teneinde het pluimen te vergemakkelijken.
Na het pluimen schroei je met een gasbrandertje de laatste stoppeltjes af.
Je snijdt het duifje open aan de buik, haalt er de ingewanden en interne lichaamsdelen uit.
Je houdt de lever en het hartje, de longen en de rest werp je weg.
Je spoelt de buikholte uit.
Je kruidt het diertje met peper en zout, en plaatst een takje rozemarijn in zijn bekje.
Je bakt het diertje goudbruin in een pan met olijfolie en boter.
Als het diertje mooi gekleurd is, zet je het voor drie uur in de oven, in een pot met deksel.
Smakelijk !

Alternatief:
Indien je per ongeluk een oude vredesduif hebt gevangen (Vredesduiven leven gewoonlijk maar héél kort), dan kun je van de oude duif een lekkere soep koken.
Soep van duiven is heel lekker.
Je kunt dan eventueel het duifje opeten, maar de ervaring heeft me geleerd dat er duiven zijn die na vier keer afkoken nog niet mals waren...

Vredesduif à la méthode pacifique:
Je laat de vrededuif vliegen in beschermd gebied zoals een natuurpark.

Je richt een leger van parkbewakers in om de vredesduif te bewaken.
De parkbewakers schieten vredesduifstropers onverbiddelijk af.
Recept voor het bereiden van een stroper:
Je neemt een stroper bij de benen...

Wist je dat duiven helemaal niet zo vredelievend zijn ? Ze kunnen heel gemeen onder elkaar vechten, letterlijk tot de dood. De duif is dus eigenlijk niet echt een goed voorbeeld van Vrede... Misschien moesten we in de plaats een ander dier zoeken, want geef toe, de mens is al helemaal niet geschikt. Zelfs een heleboel winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede zijn helemaal niet vredelievend te noemen.

Vrede lijkt niet echt iets dat bereikbaar is voor het mensdom.
Volgens de bijbel was er in de tweede generatie van het mensdom al sprake van moord en doodslag. En dat is dan nog wel een heilig boekwerk.
Bij de mensapen lijkt het er op dat er alvast één soort is, die behoorlijk vredelievend is: de bonobo. Daar lost men ruzies op met seks in plaats van oorlog. Al zijn er ook daar uitzonderingen vastgesteld, en zag men ook daar al wel eens een moord. Maar dat is er eerder uitzonderlijk.
Je zou dus denken dat het mogelijk moet zijn voor de mens om in vrede te leven...

En dat is het ook. Kijk om je heen... Hoeveel moorden heb jij al meegemaakt in je onmiddellijke kennissenkring? Wellicht geen enkele. We gaan iets verder: in je uitgebreidere kennissenkring? Wellicht ook geen enkele. Moorden zijn dingen die je leest in je krant, maar zelden of nooit echt ziet of kent in je omgeving.
Met andere woorden, ook al lossen we onze ruzies niet op met seks, we zijn behoorlijk vredige wezens... Tenzij we gaan kijken naar de macht, de landen, de ruzies om de macht, om de landgrenzen, over religies... Maar ook daar spreken we meestal ook over macht en niet echt over de religie... Religie wordt er misbruikt om de macht te dienen.
En dan - heel gek- worden mensen op een of andere manier het moorden opgedrongen.
Noem het dienstplicht, sociale druk, religieuze druk of wat dan ook... Maar de echte stoker, de echte ruziemaker, die blijft meestal buiten schot.
Tenzij een oorlog echt heel duidelijk gewonnen wordt, want dan worden de aanstokers, de machthebbers van de verliezende partij openbaar terecht gesteld, als voorbeeld, om zeker te zijn dat er nooit meer zoiets gebeurd...

(Je zou haast denken dat ze de verkeerde hebben uitgeroeid, want de oorlogen blijven maar komen !)

Waarom zou je in vredesnaam ruzie maken?
Is er iets zo belangrijk dat je er je leven voor zoudt op het spel zetten?

Haast iedere dag weer zie ik publiciteit op TV om een job te doen in het leger...
Ik zou zeggen: hoe leger het leger is, hoe beter !

tot de volgende ?

???

Dit is zomaar een dag uit zomaar een week in zomaar een maand van zomaar een jaar... op aarde.
De aarde ... Ik las vandaag een zinnetje: "We geven miljarden uit om leven te ontdekken op andere planeten, en geven triljarden uit om het leven op de onze kapot te maken."

We doen als België weer alleen voor de schijn mee aan de klimaatconferentie, we hebben het zo kunnen orchestreren dat de gewesten van ons land niet eensgezind naar voren treden, en dus helemaal niet naar voren kunnen treden... En het grote voordeel is dat ieder gewest het op de onwil van de ander kan steken. Typisch Belgische on-politiek.

El Nino dreigt sterker dan ooit met abnormaal weer.

Onze rijke landen kunnen de kusten met dijken beschermen, maar er dreigen heel wat landen gewoon van de kaart geveegd te worden door het steeds maar stijgende waterpeil van de oceanen. Voor wie nu al ligt te mekkeren over dat grote aantal vluchtelingen: er zijn er zo'n 250 miljoen op komst ten gevolge van het klimaat ! Wat gaan jullie dan zeggen?

Oh ja, sommige van die landen horen bij een religie, terwijl de omringende landen tot een andere religie behoren, en nu al verkondigen dat zij hen niet willen.

Waar zijn we mee bezig ?

Ik kijk naar buiten, en zie dat prachtige landschap van de Vlaamse Ardennen, met een prachtige belichting voor mijn ogen. Alles is vrede en vreugde. 50 km verder zit je in een bezette stad.
We hebben een Eerste Minister die zegt "Nous sommes en guerre !"
djudedju
Gelukkig zie ik er hier niets van, maar ik denk aan hen die in de steden wonen, waar je struikelt over bewapenden militairen en politie. Waar men een student drie uur opsluit om er zeker van te zijn dat zijn schriftje van wiskunde geen verborgen code bevat.
Of zoiets.
Zo iets onwaarschijnlijks
Zo iets om de angst te doen groeien
Zo iets om volgende stappen aanvaardbaar te maken.
Zo iets om iedereen weer te knechten.
Zo iets om iedereen in een hoekje vol schrik te jagen opdat de sharia hier niet zou komen.
Terwijl het verschil tussen de twee steeds futieler lijkt te worden.
Terwijl we steeds minder vrijheid kennen --- voor onze veiligheid, meneer ! --- djudedju.
Terwijl we voortdurend van links naar rechts worden gemept met "waarheden".
Terwijl mensen van onze gemeenschap werkelijk in oorlogsgebied zitten, aan beide zijden van het front.

Ik krijg er de "seskes" van. Straks moet je voor mij zo'n rode neus kopen, omdat ik geestelijk de druk niet meer aan kan?  Of omdat ik teveel twijfel aan de heersende waarheden?

Ach, laat ik maar stoppen, laat mij maar weer naar buiten kijken, naar dit mooie vredige landschap, geef mij een paardenbril zodat ik noch links noch rechts iets zien kan, geel mij een bit in de mond zodat ik alleen in de richting kan lopen die men mij aangeeft. Geef mij een wapen en een bevel zodat ik mijn medemens kan doden, zonder de kans te krijgen op gewetensbezwaren. Leer mij in de rij te lopen, de rij der dwazen. De rij van het slachtvee.

Stop me in een loopgracht, met mijn voeten in de kille modder, en leer me schieten op de mens daar ergens aan de overkant, de slechte kant.

Zal ik dan een goeie zijn?
Tenminste als ik behoor tot de winnende partij?
Of juist tot de slechte, als ik in het verkeerde kamp gecommandeerd wordt?

Waar zijn jullie mee bezig ?
Hebben jullie na al die oorlogen het nog niet door ?

tot de volgende ?

Dit jaar: Geen Kerstmis...

Paus Frans zegt dat Kerstmis maar een schijnvertoning wordt, in een wereld vol oorlog...

Franske, heb jij dan al één jaar meegemaakt waar er op deze aardkloot geen oorlog was ? Ik niet !
Ik heb hier ergens een boekwerk van Amnesty International waar ze (haast) allemaal netjes staan opgesomd...

Maar je hebt gelijk, Frans, er is iets veranderd ! Vroeger was oorlog een min of meer plaatselijk fenomeen, ergens op een of ander, of op meerdere slagvelden. Nu is de oorlog overal, ook op plaatsen waar de mensen zich gisteren nog niet bewust waren van een oorlog.

Zo'n honderd jaar geleden zijn er soldaten gefusilleerd omdat ze stopten op elkaar te schieten, en samen kerstliedjes gingen zingen. Nu is dit niet meer denkbaar. Kerstmis is geen feest meer van de Vrede, kerstmis is een vreetfeest.

Allemaal aan de feestdis, goede spijs overgoten met lekkere wijn, en als er al gezongen wordt, dan heb je meer kans op drinkliederen dan op kerstliederen.
Misschien wordt het dit jaar door de dreiging nog wat minder de sfeer van kerstmis.
Op het nieuws zien we misschien meer soldaten dan ooit, en de kerk is een plaats waar mensen samen komen, en dus een mogelijk doelwit van terroristen.

Misschien wordt het allemaal nog een graadje erger, want plots hebben we weer ook een soort koude oorlog met Rusland.

Weet je wat ik weet ? Dat ik niets echt met zekerheid weet...
Ik hoor de regering, de tv en de radio een waarheid verkondigen, ik lees en hoor en zie op internet wel honderd andere waarheden, en ik heb niets om de waarheid aan te toetsen.
Ik heb uit ervaring geleerd dat ik mijn eigen regering niet echt kan geloven, en die anderen, die ken ik niet, hoe kan ik daar echt vertrouwen in hebben ?
Maar ik weet wel, dat het voor heel veel mensen echte waarheid lijkt wat ze horen en zien, en wie al door een of andere reden geneigd is die of deze kant te geloven, krijgt massa's argumenten toegespeeld om zich te sterken in zijn of haar overtuiging... Terwijl ik, die alles lees en alles bekijk wat ik te pakken krijg, het helemaal niet meer weet.

Ooit las ik een studie over het getuigen van mensen bij een ongeval. Uit deze studie bleek dat mensen die hetzelfde feit zagen gebeuren in hun getuigenis niet hetzelfde relaas gaven, blijkbaar hadden ze elk iets anders gezien? Maar het wordt nog straffer ! Als men de getuigen eerst een tijdje bij elkaar laat staan wetende dat ze straks een getuigenis moeten gaan afleggen, dan veranderd hun getuigenis op basis van wat de anderen zeggen. Je kunt dus van één getuige twee andere getuigenissen hebben, terwijl de getuige zelf overtuigd is dat hij de waarheid vertelt, hij heeft het toch zelf gezien !

Met andere woorden, zelfs zonder (bewust) te liegen, weet je als buitenstaander eigenlijk nog niet wat de waarheid echt is.

Gisteren las ik een reportage van een fotograaf (De Redactie), die ons toonde hoe hij twee keer hetzelfde beeld fotografeerde, met een andere lens en/of vanuit een andere positie, en dat hij daarmee een heel andere sfeer kon oproepen. Op de ene foto beklemtoonde hij Brussel als "Bezette stad", op de andere foto gaf hij de indruk dat het echt niet zo erg was... Op de normale foto was het noch het een noch het andere...

Politici zijn specialisten in het voorliegen. De ene kan je helder uitleggen, met bewijzen op tafel dat onze begroting in evenwicht is, terwijl de andere je de miljarden tekort toont... Mits wat zoeken vind je er wellicht zelfs een die je kan overtuigen dat we overschot hebben in de staatskas. En echt liegen doen ze niet, ze vertellen ook niet de waarheid. Ze doen net als die fotograaf, ze belichten het beeld vanuit een andere hoek.

Ben je socialist, dan ben je geneigd de verklaring te geloven die de socialistische politici je geven, ben je liberaal, dan geloof je de liberale versie... Je beseft het niet eens dat je zelf eigenlijk al een eerste stap zet naar vooringenomenheid, naar geloven van die ene stelling boven de andere.

Ik probeer neutraal te zijn... Probeer, want echt neutraal is wellicht niemand. Maar hoe meer je je best doet om neutraler te staan, hoe moeilijker het is om je een beeld te maken, want wellicht is er geen waarheid meer te vinden in het kluwen van leugens.

Het mooiste voorbeeld is de geschiedenis... Je krijgt nooit een echt beeld van een oorlog, je krijgt het beeld dat de winnaar je geeft. Ik vraag me af of er ooit een werkelijk verlag van de feiten zal komen... Zelfs na duizenden jaren horen we nu pas dat de Kelten (Galliërs) niet die barbaren waren, dat ze in veel opzichten moderner en vooruitstrevender waren dan de Romeinen, maar de Romeinen wonnen de oorlog en tot op heden leren de geschiedenisboekjes ons dat onze verre voorouders barbaren waren, en dat wij beschaafd werden door de Romeinen. Niet dus ! Eindelijk heeft men de bewijzen van het tegendeel gevonden. Maar een eerlijk verslag over de gebeurtenissen die krijgen we wellicht nooit meer.

Benader dus al wat de media je voorschotelen met het grootste wantrouwen, en probeer voor jezelf een beeld te vormen van de feiten, probeer je voorkeur te vergeten, of probeer het eens bewust anders te bekijken, gewoon in een poging wat van de realiteit te zien...

En vergeet het niet, wie de macht heeft, die vertelt zijn eigen waarheid, niet DE waarheid.

tot de volgende ?

bezette stad versus boerenbuiten

Heb je ook die beelden van Brussel bekeken? Wellicht wel ! Wie niet ?
Vond je het ook zo triestig ?
Een paar maanden geleden waren we nog voor enkele dagen in Brussel, op toeristische uitstap, genietend van al het moois dat een grote stad je kan bieden.
En vooral genietend van de massa mensen.
Voor ons, wonend in een kleine landelijke gemeente, in het hartje van de Vlaamse Ardennen, is dat een haast vreemd fenomeen: een massa mensen. Daar moeten we al voor naar Gent, naar de Veldstraat of de Lange Munte... op de winkeldagen.
Dan zijn wij een beetje stil, een beetje overdonderd door de drukte die we niet gewoon zijn.

In Brussel hebben we enkele keren op een terrasje gezeten, genietend van het mensjes kijken.

Hoewel we Mater niet meer buiten moeten om ook al eens een zwarte medemens te zien, of eentje met spleetogen, stonden we daar een beetje verbluft van het zien en horen van al die vreemde mensen. Voor ons is dat "iets van de stad".
In Ronse hebben we al heel wat meer van die inwijkelingen. Dat is wellicht te danken aan het tweetalige statuut van de stad, en aan het feit dat de meeste van de daar aanwezige inwijkelingen komen uit vroegere Franse kolonies, of gebieden die onder de Franse invloed stonden. Zij moesten dus bij hun komst niet dat moeilijke Vlaams gaan leren. (En ik spreek dan nog niet van het Ronsische dialect, die héél speciaal is !).

Mij valt vooral op dat het allemaal mensen zijn.
Het is geen andere soort.
Ze schelen hoogstens een tintje in huidskleur, maar de rest bewijst dat we allemaal behoren tot één soort. Misschien vind je die zin een beetje raar, maar er is geen boer die een koe zal weigeren omdat het beest niet roodbont is... Als het maar een goede koe is, die of veel melk geeft of behoort tot een soort met veel vlees. Geen mens zal er over denken dat dit geen koe is omdat hij een ander kleurtje heeft. We zijn het allemaal, zonder één uitzondering eens, dat een koe een koe is.
Maar als het over mensen gaat, dan zijn er plots die niet meer op diezelfde manier redeneren. Gek.

De taal ? Ach mens, ik behoor tot de mensen die ooit nog gespeeld hebben met de vinken ! En vinkenkenners weten dat er bij de vinken meerdere talen bestaan. De Vlaamse vink zingt een liedje dat eindigt op "suskewiet", krijg je een vreemde (een Waalse noemen we dat) vink in handen, dan zingt die een lied eindigend op "Suske wèèèw". In de zangwedstrijden voor de beestjes is het hier verplicht dat ze Vlaams zingen, dus de suskewèèw is verboden... Maar je kunt een vink Vlaams leren ! Je kunt een vink leren om Vlaams te zingen, en de ondervinding heeft geleerd dat ze dat meestal beter doen dan de echte Vlamingen.
Dus werden "Waalse" vinken in kooitjes gehouden, om de Vlaamse zang te leren.

Vreemd? Bah neen...
Kijk eens naar de mens.
Een uitgeweken Vlaming in Wallonië is veel Waalser dan de echte Waal ! Hij moet zich immers (ook voor zichzelf) bewijzen dat hij er echt thuishoort, dat hij een echte, een betrouwbare medeburger is...
Maar ook hier bekijken velen dit niet met het nuchtere oog van de buitenmens...
Nee, ze maken er heel wat ophef over, gaan zwaaien met rassen en taalgroepen en vergeten dat we allemaal gewoon behoren tot die ene soort mensen...

Bij mijn weten zijn er geen dieren met een religie... Dat lijkt wel puur menselijk te zijn. Maar ook hier weer is men er in geslaagd om wel duuzend soorten religies te maken, en onderling ruzie te gaan maken, discussiërend en vechtend over de echte God van Liefde... djudedju.

Soms heb je de indruk dat men die religie er bij gemaakt heeft, om toch nog maar een bijkomend verschil te maken tussen de mensen onderling.
Hier op de buiten, waar we, God zij dank, nog met de natuur in aanraking komen, kunnen we haast niet anders dan geloven. Dat wil niet zeggen dat ze hier allemaal kerkelijk zijn, of publiek hun geloof belijden, dat wil gewoon zeggen dat ze zoveel dingen om zich heen zien dat ze niet anders kunnen expliqueren dan met een Oppermachtig iets dat al die dingen doet groeien en bloeien... Mits de boer zijn werk goed doet, want een veld overgelaten aan God staat rap vol onkruid.
Met andere woorden, hier, op de buiten zien wij het leven nog simpel.
Wij hebben geen geleerde uitleg nodig: we weten dat een koe een koe is, en een mens een mens, en dat het een wonder is dat de perelaar zo mooi bloeit en van die lekkere peren geeft, als we er goed voor zorgen.

Mensen in de stad leven zo dicht opeen, en in zo'n vierkante blokjeswereld, dat ze eigenlijk maar één zaak kunnen beoordelen: hun evenmens en zijn bezittingen. Daarom dat ze heel angstvallig gaan letten op dat tintje verschil, op dat accentje, die taal... Dat is het enige wat ze kunnen indelen.
Hier hebben we akkers en weiden, koeien en paarden en schapen en bloemen en graan en bomen en... Wij hebben hier een hele wereld vlak voor ons. Ik moet maar mijn hoofd een beetje naar links draaien, en heel die mooie Vlaamse Ardennen ligt voor me, in al haar diversiteit, en die bruine mens? Die kan er best bij. Daar ligt geen mens van wakker.
Oh, hij spreekt Frans? Wel dan doen we ons best hem toch te helpen, al is het met een beetje kiskezjevoe-Frans... Wat kan het ons schelen, voor ons deur groeit het brood van morgen !

tot de volgende ?

winkel in, winkel uit...

Gisterennamiddag was het weer eens winkeldag... En niet zo maar een winkeldag, nee, we moesten heel wat soorten dingen hebben uit heel wat soorten winkels, en van heel wat dingen wisten we dat het zou zoekwerk worden... We waren immers op weg voor crea...

Ik ben gek.
Ik weet het, maar ik probeer consequent alles zo goedkoop mogelijk aan te kopen, zodat de leden niet te veel kosten hebben... Dus reden we naar de Action, vandaar naar de Ava, vandaar naar Horta en dan naar de Lidl en dan ook toch nog naar Kiekeboe... Want één ding vond ik niet in de goedkopere winkels.

Het zou veel makkelijker zijn meteen naar de hobby-winkel te rijden, maar daar zijn ze gewoonlijk een stuk duurder dan in die andere winkels. Nadeel: je moet geluk hebben dat wat je zoekt ook net voorradig is...

En dus heb ik vandaag weer pijn en Anny ook. Van het sjokken door die lange winkelgangen.

Eigenlijk moet ik nog een en ander gaan zoeken, maar dat is dan niet voor crea, maar voor mijn eigen knutselwerkjes, thuis. Dat doe ik dan wel op een andere keer.

Heb je het al gezien? We gaan stilaan echt naar de herfst, ja, naar de winter toe. 's Morgens is het lang donker, 's avonds vroeg donker, de temperatuur daalt en het weer is slecht, en nu en dan hebben we te maken met stormwind. Kortom: herfst !

Nu zijn bijna alle bomen kaal (zoals gewoonlijk is mijn linde een van de laatsten die nog wanhopig een deel van zijn bladeren vast houdt)... We hebben al heel wat bladeren samen geveegd en tussen de planten gelegd, als warme deken en als voedsel. Als de temperatuur echt onder nul gaat, dan zullen we onze palmboom nog eens in een vlies wikkelen om hem wat bescherming te bieden, en ook aan zijn voet leggen we een dikke laag bladeren.

En dan ligt de tuin in winterwerk. Het onkruid werd verwijderd, en wij hebben hier en daar een beschermlaag gelegd... De rest is voor de natuur.

We hebben met zijn tweeën die bladeren bijeen geharkt en tussen de planten gelegd, en zelfs dat is voor ons heel belastend. Op zo'n momenten voel je jezelf zo nutteloos. En nu we beiden in dat geval zijn, voel je dat nog dubbel. We moeten vreemden er bij halen om ons te helpen, in de tuin en in huis. Ik hoop dat je nooit moet weten wat dat betekent. We zijn niet ziek in de zin dat we ons ellendig voelen, dat we koorts hebben, bedlegerig zijn, maar we kunnen haast niets meer doen zonder pijn te hebben.

Nu heb ik daar nog die pijnlijke voet bij, die veroorzaakt dat ik anders mijn voeten neerzet, en die wijziging in beweging maakt dan weer dat ik meer en rapper pijn heb in die rug van mij ! djudedju.

De dagen zijn tegenwoordig goed gevuld ! Drie keer in de week naar de kinesist met Anny, maandag weer naar de specialist en dezelfde namiddag naar de kine... Niet schrikken als mijn blog er eens niet door raakt... Het ligt aan al die dingen waar we niet zo meteen zelf pak op hebben.
Maar we doen ons best, en maken van ons leven wat er van te maken is.
We zitten niet bij de pakken neer, we gaan in het weekend ook nog wel eens rommelmarkten en we gaan ook eens naar een expo van neerhofdieren... Dat zijn twee dingen waarvan we weten dat we er pijn gaan van hebben, maar waar we in de afweging bewust voor kiezen. Bovendien zijn dat de dingen waar we ook nog eens wat beweging hebben, en dat is ook belangrijk, alle pijn ten spijt.

tot de volgende ?

de kern van de zaak

België heeft de twee kerncentrales die scheurtjes vertonen, opnieuw goedgekeurd ...

Ik ben geen deskundige, en kan niets dan hopen dat de lui die deze beslissing namen, wel deskundig zijn. Dat het geen beslissing is van een minister die meestal alleen kan voortgaan op wat men hem vertelt, en dan een politieke beslissing neemt.

In Fukusjima heeft men na de ramp een een zone met een diameter van 50 km onbewoonbaar verklaard... Je moet dat eens doen vanuit Doel en vanuit Tihange...  Dat onbewoonbaar, dat wil zeggen dat het stralingsniveau daar te hoog is om in te blijven leven. Hoe dichter je bij de vervuiling komt, hoe dodelijker.
Dat wil niet zeggen dat het op km 51 plots wel veilig is... In tegendeel.
Tot heel ver in de Oceaan treft men misvormde en aangetaste vissen aan, vermoedelijk door de kernramp van Fukusjima...
De Schelde stroomt in de Noordzee, en straling stopt niet op de grond, nee, het gaat in de lucht (wind), en het gaat in de grond (grondwater)...
Dergelijke straling breekt héél langzaam af, dus de gebieden zijn voor honderden jaren gevaarlijk en te mijden, en de toevoer van straling in de omtrek neemt niet af, maar cumuleert...
Men vertelt dat er nu, in ons land, nog jaarlijks slachtoffers zijn van de ramp in Tchernobyl !

Zolang men geen oplossing heeft voor de kernafval vind ik kerncentrales niet te verantwoorden. Ik heb dus niet rechtstreeks iets tegen kernenergie, maar het moet én veilig zijn, én er moet een oplossing zijn voor het afval.

We moeten meer en meer de kaart trekken van de hernieuwbare en milieuvriendelijke energie. Niet dat dit zo makkelijk is, en onze politieke onbenullen bakken er dan nog eens een zootje van, waardoor zonnepanelen eerder een straf veroorzaken dan wel een winst voor iedereen. (En in de plaats van een echte oplossing te zoeken maakt men er dan een politiek kunstwerkje van om de andere partij(en) in diskrediet te brengen, en zo de eigen zotskap te vergulden)

We ondervinden steeds weer dat onze regeringen, mede door hun verdeeldheid, niet echt komen tot het nemen van echte beslissingen. We zijn steeds meer de risee van Europa en van de wereld.
Ik kan Willem Vermandere goed geloven als hij verteld dat "ze lachen als je zegt dat je Belg bent...". Al ligt het globaal gezien niet aan de modale Belg, dan wel aan zijn regeringsvormen...  Steeds meer hoor ik Vlamingen verklaren dat ze op zoek zijn naar een woning net over de taalgrens. Je kunt dit ook al zien aan de prijzen van de woningen in de randgemeenten. Dit is op zich een bewijs van de absurde verdeeldheid van ons landje.

Op Facebook las ik over een NVA-er die voorstelde om het Frans maar te schrappen als leervak... Moeten ze zeker doen ! Ik stel nu al vast dat onze jongeren geen ordentelijk gesprek kunnen voeren in het Frans, terwijl ik vaststel dat ik in Wallonië meer en meer mensen ontmoet die je in het Nederlands aanspreken. Vroeger was dit omgekeerd ! De Vlamingen veroverden de beste posten als er een vereiste was voor tweetaligheid... Dat zal nu wel omgekeerd worden, en dan zal het weer de schuld zijn van de Walen...

We zijn maar een voorschoot groot, en ze verdelen ons in stukjes en brokjes, elk met een eigen wetgeving en eigen normen... Straks mag je in Vlaanderen op de gewone wegen maar 70 km/uur meer rijden, en eens de taalgrens over mag het weer 90 zijn...
Absurd
Kafkaiaans
belachelijk

Ik stel vast dat zelfs de kerncentrales met scheurtjes netjes verdeeld zijn over de twee taalgebieden. Toeval ?
een mens zou er aan twijfelen.

djudedju

Soms is het voor een buitenstaander niet meer te volgen...
Vroeger hadden we twee politiediensten: de rijkswacht en de gemeentelijke politie.

Men heeft de politiediensten nu tot één geheel gemaakt: een stuk federaal en een stuk...juist ja...
djudedju

tot de volgende ?