oetje

Ik krijg het rolluik van Koens kamer niet naar boven, vastgevroren.
Dus eens een paar trapjes af, en loeren door het raampje van de trap: alles ligt weer wit, bedekt met een dun laagje sneeuw.
De baan ligt er ook wit bij !
Het ziet er glad uit !

Eerst mijn turnoefeningen gedaan in een donkere kamer, dan me gewassen, mijn enkels  de dagelijkse beurt gegeven met uiervet, (Voor wie het niet wist, ik heb al verschillende jaren, vooral in de winter, last van jeuk aan mijn enkels, zonder dat je daar ook maar iets kunt aan zien. De dokter gaf mij de tip ze dagelijks in te smeren, en ja, na een paar dagen was de jeuk weg. Maar vergeet dan niet verder in te wrijven, of het is er terug, en het duurt dan weer enkele dagen voor je het weg krijgt !) en dan naar beneden. De voordeur open, en ik voorzichtig naar de straat geslibberd. En ja, het is behoorlijk glad. Je ziet het ook aan het verkeer, haast geen auto's, en die die er toch door rijden rijden stapvoets.

We hebben deze voormiddag een vergadering... Best even bellen !
Voilà, vergadering verdaagd !

Gek dat het nu glad is, met zo'n flinterdun laagje sneeuw ! Blijkbaar moet de ondergrond  hard bevroren zijn !

De vogeltjes hebben ook koud, en komen druk aangevlogen om van het aangeboden eten te pikken. Gek, als het echt koud is, maken ze onderling iets minder ruzie, en zie je wel eens twee drie vogeltjes naast elkaar aan het voer pikken.

We hebben her en der van die mezenbollen gehangen, dan ook nog een plastic-buis met los graan in, en in het voederhuisje zetten we potten met zelf bereid voeder. We smelten wat vet, en als het juist vloeibaar is, mengen we er een massa zaad door. Laten stollen in bakjes, en dat aanbieden. Ze eten het nog liever dan die mezenbollen (ze moeten er ook niet acrobatisch gaan aanhangen hé !).

De enige vogel die ik hier al enkele jaren mis, is de groenvink. In het begin dat we hier woonden, zaten hier ieder jaar tientallen groenvinken, en plots zijn die allemaal verdwenen. Ik denk dat ze hier gekomen waren door dat in de voortuintjes door de bouwmaatschappij een soort rozen geplant waren, die 's winters vol hingen met rode zaadbollen. Maar die struiken gingen kapot, of groeiden te fel en hingen over het voetpad, en met die verschrikkelijke doorns was dat niet leuk... En nu staan er nergens meer van die rozenbottels op het menu, en de groenvink komt niet meer.

Ik heb dit jaar ook nog geen staartmezen gezien, maar het is nog vroeg. Gewoonlijk komen die als ze in hun gebied geen beestjes meer vinden. Dan zwermen ze van boom naar boom om er de takken af te zoeken naar insecten. Zolang ze op hun eigen gebied nog eten hebben, blijken ze honkvast ... Erg ver van hier zitten ze niet, in vogelvlucht amper twee- driehonderd meter. Eén jaar is er hier een paar blijven nestelen.

En als we over vogels praten, we zien steeds minder zwaluwen, en de leeuweriken zijn helemaal verdwenen... Maar dat zijn dan zomervogels.

Grote vogels komen heel zelden in mijn tuin, maar ze landen wel bij mijn buur, waar de tuin één grasveld is, en waar ze makkelijker kunnen opvliegen en vluchten. Ze krijgen daar ook eten. Maar het is een feit dat ze, ook bij honger, steeds oog blijven hebben voor de vluchtweg. Voor de kleine vogeltjes is dat wellicht een zegen. De enige "grote" die we hier wel eens zien is de torenvalk die wel eens komt loeren of hij de kanarie nog niet kan pakken. En natuurlijk de pauwen, al landen die, sinds we ze een paar keer hebben verjaagd, niet meer in de tuin. Dat verjagen hebben we gedaan in opdracht van de eigenaar van de pauwen. Wij ergeren ons niet erg aan die dieren, maar er zijn mensen die er wel kwaad op zijn. Soms heel terecht, want als zo'n grote beesten op je plastic-dak komen rondlopen, dan is dat niet goed !

Maar pauwen in de vlucht, zeker als ze in de zomer hun lange staart hebben, dat is impressionant ! Er zit één witte pauw bij, een jonge haan. Ik denk dat hij dit jaar misschien wel oud genoeg zal zijn om te paren. Dan zouden we hier ook bonte pauwen krijgen. Soms zijn die heel mooi !

Tot de volgende ?

grijs

Vanmorgen, toen ik wakker werd, het licht aan stak om wat te lezen, zei Anny dat het vannacht verschrikkelijk aan het sneeuwen was... Ik keek verbaasd op ! Toen ik daar net naar het toilet was gegaan, had ik gekeken, en er lag geen sneeuw ! "Dan moet het nadien flink geregend hebben!" besloot Anny.

Om kwart na acht, we hadden al ontbeten en naar het weerbericht gekeken van Frank Deboosere, keek ik even naar buiten... Het was nog donker, maar het zag er naar uit dat het heel de dag donker zou blijven. Het is nu twintig voor negen, en het is nog steeds grijs, somber weer. Je ziet geen wolken, alles lijkt gewoon één grote grijze wolk te zijn, van hoog tot laag, van links naar rechts... Somber, grijs.

Volgens het weerbericht zou het koud zijn, volgens het weerbericht op mijn PC is het nu 2 ° Celsius... maar ik voel geen enkele behoefte om in dat vuilgrijze te gaan. Sorry, ik blijf knus binnen, in het licht van de spaarlamp.

Terwijl ik dit schrijf, denk ik aan vroeger...
Toen ik de zondagmorgen ons vader  hoorde opstaan, was ik meteen het bed uit, en holde de trap af om beneden te zijn. Ik was uitgeslapen (tot wanhoop van mijn vader die er van hield op zijn gemak weer tot de levenden te behoren)... Als het winter was, dan keek ons vader of de kachel nog brandde... (Je brûle jour et nuit) Was dat het geval, dan deed hij het deurtje van de kachel open, nam de pook en rammelde de kolen wat op, de as door de rooster jagend, voelend of er geen sintels zaten (we spraken van zenders !), en indien nodig de kachel openen aan de vulopening en met de grote tang de sintels er uit halen.  De asla uittrekken, de eventuele sintels er nog bij in de schuif gooien, en dan de warme asse naar buiten dragen, en het uitgieten op het sintelpad voor de deur, die wij het fietspad noemden...
Dan de aslade weer inschuiven, de deurtjes dicht, nog een opschudden en een vrachtje nieuwe kolen opgieten. De kolenemmer nog eens gaan vullen, zodat hij klaarstond voor de volgende keer.
Bij het naar buitengaan met de asse had ons vader gezien hoe lang het nog zou duren vooraleer hij het rolluik kon optrekken. Hij ging naar de keuken, naar de pompsteen, water in de ketel en het warmen, een deel voor de koffie en een klein deeltje om zich te scheren. De koffie malen (met zo'n ding die ze nu duur verkopen op de rommelmarkten), de koffie in de zak doen, met een schep chicorei er bij. De waterketel begon te fluiten, aantonend dat het water kookte. Ons vader goot de koffie op.

Nadien schoor hij zich met zijn scheermes, dat hij nu en dan moest zetten op zo'n lange leren riem, die aan één kant vast hing aan de muur.

Tussendoor keek hij ook naar de kachel in de keuken. Die was meestal uit, want dat was geen continu, geen "Je brûle jour et nuit", maar zo'n klein rechthoekig kacheltje, waar ons moeder soms het restje van de aardappelen op bakte, op een klein beetje zout, droogbakken, zodat er een bijna krokant laagje op zat, met een zout smaakje (niet bruin, maar mooi blank).

Ik keek dan op naar het oude kadertje, nog van "metje", de grootmoeder van ons ma, met een beeltenis van O.L.Vrouw van Altijddurende bijstand. (De Beste O.L.Vrouw volgens ons moeder)... Het oude kadertje hangt nu op de kamer van wijlen onze Koen...

Ach, ik moet me helemaal niet inspannen om het allemaal weer te "zien"...

In de zomertijd gebeurde het wel eens dat ons vader ging vissen, met pee, de buur. Ik mocht haast altijd mee, en dan reden we naar de Ijzer, of naar Snaaskerke, om op paling te gaan vissen. Ik heb daar de microbe opgedaan, en ik hou nog steeds van het zitten aan het water, turend naar de dobber.

Ach, het zal wel te maken hebben met de leeftijd, dat terugdenken aan de tijd van toen...

Het was geen tijd van weelde, maar we hebben nooit honger geleden, en waren altijd goed gekleed, en de kachel gloeide heel de dag. Soms wel eens té ! Als de wind huilde, kon het wel eens gebeuren dat de kachel "niet te houden" was, en dat de kachel rapper brandde en de kolen veel te vlug tot boven toe lagen te gloeien. In zo'n weer kon het ook wel eens dat de kachel 's nachts toch uitging, bij gebrek aan brandstof... 's Avonds werd de kachel opgevuld, en de toevoer van lucht op een minimum gezet, zodat de kolen meegingen tot 's morgens.

Als er veel sintels voorkwamen, dan reclameerde ons moeder over die "smerige kolen" tegen de leverancier. Ik zie de man nog zo voor me. ( Dat heb ik wellicht te danken aan het feit dat ik zo vaak thuis zat, ik was meer ziek dan gezond...)

Laat ik maar weer terugkomen naar vandaag, naar het heden... naar die heel andere wereld.
Wat zou ons vader zeggen van deze wereld ?
Hij heeft de PC niet eens gekend, laat staan de GSM, de GPS, de CD, de DVD, de kleurentelevisie bestond al wel, maar je werkte nog met die antenne op het dak, ik denk dat de kabel toen net begon te ontstaan...
Om maar te zwijgen van wat we nu allemaal eten, die dan nog heel vreemd was.

djudedju, ik ben al weer vertrokken. Ik ga stoppen !

tot de volgende ?

8 jaar en staatsgevaarlijk ???

In Nice heeft de politie uren aan een stuk een achtjarige ondervraagd, omdat hij de aanslagen in Parijs scheen goed te keuren...

Ik zie ze al staan, met de mitraillette en kogelvrije vest aan, helm op de flikkenkoppen, bulderend roepend naar een kadee van 8 jaar oud. Als het manneke nog geen trauma had, nu zal hij er wel een hebben.

Allee, om het nu eens serieus te benaderen... Als ik een achtjarige zou horen vertellen dat hij de aanslagen in Parijs goed vond, dan zou ik niet hem ondervragen, maar eens gaan kijken bij hem thuis en eventueel in de gezinnen of huizen waar hij opgevangen wordt... Want zo'n manneke kan dat niet van zichzelf hebben, hij moet dit ergens hebben horen verkondigen door iemand in wie hij vertrouwen heeft.

Als ik nu lees dat er politieagenten uren aan een stuk een achtjarige ondervragen, dan heb ik lust om cartoons te tekenen, nu eens niet over religies, maar over de flikken. (Dit zou wellicht veel minder mensen kwetsen ???).

Ach, wellicht waren ze daar niet met man en macht en met groot wapenvertoon, ik weet wel dat ik daarin wellicht overdrijf, maar laat me toe vragen te stellen bij het ondervragen van een kind... Nog eens, ze moeten gewoon gaan waar het kind dergelijke zaken kan hebben horen verkondigen.

Maar ik kan me niet ontdoen van de indruk dat we, ook in ons landje, verkeerd bezig zijn. Ik herinner me uit mijn jeugd een gebeurtenis, die dit moge illustreren. Ik moet zo'n 18 à 19 jaar oud geweest zijn... Ik kwam 's avonds naar huis gefietst, en moest daarvoor door de kleine tunnels onder de spoorwegen (Niet ver in vogelvlucht van het station van Oostende). Normaal mocht je daar niet fietsen, moest je afstappen en dat stuk te voet gaan, maar dat deed geen mens, iedereen fietste daar door, en zeker als het donker was, want daar was het dan helledonker .

Ik kwam dus het eerste tunneltje doorgesjeest, nam de bocht naar rechts, en plots floepte daar een helle schijnwerper op, en zag ik twee, drie geweren die op mij gericht waren. Die geweren werden duidelijk in het licht gezet. Ik deed het bijna in mijn broek van schrik !

De bedoeling van al dat machtsvertoon was er, omdat er toen een moordenaar op de vlucht was, en men hem overal zocht. Dus eigenlijk zouden die gewapende rijkswachters ons ook moeten hebben geruststellen, maar het tegendeel was waar !

Ik heb uiteraard niets tegen het feit dat men speurwerk doet, maar al dat wapenvertoon is voor mij niet van aard dat het mij geruststelt... In tegendeel. Ik loop echt niet hele dagen rond met schrik op mijn lijf. Als ik langs de straat flaneer, dan voel ik mij perfect op mijn gemak, tot... tot ik daar geconfronteerd wordt met gewapende individuen ... Zelfs al lopen ze in uniform. (Politie of para's).

Al wat die gewapende aanwezigheid met me doet, is net me ongerust maken.
En als ik ook maar een beetje racist ben, dan zal ik pas dan argwanend gaan kijken naar iedereen die ook maar een beetje op een mogelijke vreemdeling lijkt. Iets wat ik nu helemaal niet doe. Integendeel, ik ga naar hun winkels, als ik eens lust heb in een andere soort van eten, want ze hebben daar dingen die we hier niet vinden in de buurtwinkels. Ik heb met die mannen al zitten discussiëren over de koran en de interpretatie van Heilige boeken in het algemeen, want je kunt ook in de bijbel teksten vinden die niet zo vredelievend zijn ! En die discussie was mogelijk en bleef heel gemoedelijk. Als ik de winkel binnenkom, en ze zien me, dan groeten ze al van ver.

Het zijn mensen zoals u en ik, en als je ze ook als gelijken behandelt, dan doen zij dat ook met u. Ik heb helemaal geen schrik. Ik zou ook niet weten waarom.

Ik was helemaal geen kijker van "Iedereen beroemd", ik vond het een eerder saai concept, maar nu en dan hoorde ik er wel eens iets van, als Anny er naar keek (ik zit dan of aan de computer of in een boek...). En één item kon me boeien. Dat was een jongen van vreemde komaf, die keek naar onze maatschappij, en belde naar zijn moeder in verwegistan en vertelde wat hij zag. En dan hoorde je hoe bizar die moeder ginder ver ons wel vond.  En ze heeft gelijk ! Als je zo'n doodgewoon ding uit de context rukt, en het als een naakt feit gaat bekijken, dan is het raar (en dan druk ik me voorzichtig uit).

Het is dus helemaal geen wonder dat wij de vreemdelingen soms bekijken in hun doen, en zij ons bekijken in ons doen en laten. We doen immers dingen die, voor wie niet is opgegroeid in deze maatschappij, raar is. Dingen die wij heel gewoon vinden, zijn in de ogen van iemand uit Verwegistan heel raar. En wij vinden de dingen die zij doen dan weer bizar. Maar ik kan daar geen enkele reden in zien om hen minder te achten.

Iets waar ik inwendig altijd een beetje binnenpret om heb, is wel de reactie van onze beschaafde Westerlingen over het toepassen van lijfstraffen. " Die gasten leven nog in de Middeleeuwen !!!" hoor je dan... Breng je het gesprek op een Dutroux of een Van Gheluwe, dan hoor je dat ze die mannen aan hun kloten moesten ophangen... Dan zijn ze plots ook voorstander van lijfstraffen...
Ik denk dat het allemaal een beetje te maken heeft met culturele achtergrond, en dat ze in die landen ook wel zullen evolueren naar een andere kijk op gerechtigheid... Wij hebben het ook moeten doen, en ook bij ons zit het nog juist onder de opperhuid als we over een Dutroux en dergelijke praten...

Nee, ik zie echt niet veel verschil tussen hen en ons...Meer zelfs, voor mij horen ze al lang en breed bij ons, en mocht iedereen dat doen, dan zou racisme wellicht niet heersen bij ons... of bij hen...

prentje van de kruistochten ...


tot de volgende ?

gevinicapt...

In mijn aquarium zitten twee platydoras...  Lelijke vissen, behoorlijk groot (ze kunnen 22 cm lang worden). Het zijn brave vissen, die niemand ambeteren en vooral 's nachts hun eten bij elkaar gaan zoeken. Je ziet ze eigenlijk niet zo vaak als ze voldoende plaatsen hebben waar ze zich kunnen verbergen.

Het zijn vissen die een harde huid hebben, en hun vinnen zijn eigenlijk gebouwd rond stekels. Let op, want als je je eraan prikt, dan heb je gegarandeerd een pijnlijke en moeilijk te genezen wonde !

Vermits ze algen en afval eten, zijn het voor mij "goede" vissen, die geen kwaad doen en wel goed doen.

Een paar weken terug zag ik een platydoras tussen de rotsblokken zitten. Dat was in die zin ongewoon, dat je hem zag. Dat hij tussen de rotsen school, dat was heel gewoon.

Ik zag hem daar iedere dag, in dezelfde schuilplaats, en dacht dat hij daar een voor hem gezellig hoekje had gevonden. Maar na een dikke week viel het mij op dat het beest er precies niet goed uitzag en sterk vermagerd was ... Toen ik in het aquarium met mijn handen eens voorzichtig (stekels !!!) aan de vis kwam, stelde ik vast dat beest op een of andere manier zichzelf had vast gezet in de rotsen, en nog vooruit noch achteruit kon ! Ik heb dan de bovenste rotssteen voorzichtig verlegd, en de vis heel voorzichtig bevrijd. He beest leek op sterven na dood.

Ik heb nadien nog twee keer aan de rotsblokken zitten werken, omdat ik de indruk had dat het beest, of weer vastzat, of de macht niet had om verder te wroeten om er uit te komen.

Nu zit mijn platydorus gewoon op de zandbodem, vermijdt de rotsen, want het beest is, wellicht in zijn vruchteloos gewroet om zich te bevrijden gehandicapt, of liever gevinicapt geraakt ... Zijn rechtse borstvin is niet alleen gescheurd, maar de doornige stekel staat volledig onbeweeglijk helemaal uitgestrekt.  Dat is wellicht de reden dat het dier zich niet meer kan begeven in zijn favoriete schuilplaatsen en ook de reden dat hij iedere keer opnieuw weer vast raakt.

Maar voor de rest is hij terug gezond, komt vrolijk eten, en zwemt behoorlijk rond. (Zwemmen is voornamelijk een zaak van de staartvin).

Maar ik heb dus een gevinicapte platydoras...

Buiten ligt zo'n 3 cm sneeuw. Anny heeft de oprit al wat vrijgemaakt, zodat voetganger niet zouden uitglijden en vallen. Dat ging heel makkelijk, want de sneeuw ligt heel losjes op de grond.

Straks ga ik eens kijken naar de baan, want ik moet voeder halen voor de kippen en yoghurt voor ons.

op de foto een "normale platydoras", de mijne is nu een slanke vis geworden, maar zijn volle omvang komt hopelijk terug !

tot de volgende ?

woensdag: poetsdag

Oef, de poetsvrouw is terug van ziek geweest !
Straks is het hier weer spic en span... Gek spreekwoord, gebonden aan wat een zeepmerk is (was ?)...
Anny is gelukkig wat beter, maar over is de ontsteking nog zeker niet. Gisteren hebben we de aquarium weer eens gekuist, en nadien zijn we nog om boodschappen gegaan, en het was hoogtijd dat ze weer kon zitten.
Mijn armen doen verschrikkelijk pijn. Ik heb aan mijn linkerelleboog en mijn rechterschouder iets wat ik reuma noem, maar dat best iets anders kan zijn. Ik had de indruk dat het stilletjes wat aan het beteren was, maar de ruiten poetsen van een aquarium waren er te veel aan... De pijn is terug en erger dan ervoor...

Nu, dat is allemaal niets, voor de rest zijn we gezond. En van pijn alleen gaat ge niet dood, het is wel lastig.

Gisteren kreeg ik een stom mopje van een vriend die heel wat jaartjes ouder is dan ik zelf al ben... een mailtje met de boodschap dat hij al jaren last had van een stijve nek, en nu eindelijk een oplossing had gevonden... Ik benieuwd het mailtje open gedaan, en daar prijkten foto's van blote madammen, maar de foto was horizontaal gedraaid, nu eens links, dan weer rechts... Als je ze wilde bekijken, dan moest je je hoofd draaien: gymnastiek voor de nek. Ik vond het leuk en zond het door aan mijn mailvrienden... Ik heb heel wat reactie gekregen, soms van uit een hoek waar ik het niet had verwacht ! Eentje was er bij, die de foto's netjes had gedraaid, voor zijn frank viel dat dit net de mop was. Hij lachte met zichzelf om die reactie.

Kijk, dat is humor, dat mailtje, maar meer nog de man die met zichzelf kan lachen ! Daar heb ik deugd van. Maar helaas krijg ik ook heel wat mailtjes die racistisch zijn, die bedoeld zijn als mop, maar waar ik helemaal niet kan mee lachen ! Ik zeg niet dat er geen moppen zijn over Marokkanen of Turken die goede moppen zijn, we vertellen immers ook moppen over de Hollanders, of over de Limburgers of zo, die echt leuk zijn, en die helemaal niets met racisme te maken hebben. Ik hoorde ooit een mop over Belgen, die ik echt grandioos vond... Waarom niet? Maar het mag niet racistisch zijn, niet vernederend, niet kwetsend omwille van ras of religie of zo.

Op een heel hoog bouwwerk zaten drie bouwvakkers samen hun middagmaal te nutten. Een Fransman, een Italiaan en een Vlaming. Plots begint de Fransman te sakkeren: "Weeral Camembert ! 't Is nomdedieu altijd Camembert ! Al twintig jaar zit ik op de travaux, en al twintig jaar vreet ik Camembert op mijn boterhammen. Kijk ! Als het morgen weer Camembert is, dan spring ik naar beneden !" Geïnspireerd door dat gebeuren begint de Italiaan ook te fulmineren: "Weeral pizza ! Altijd maar pizza, koude pizza ! 't Is al vijfentwintig jaar dat ik op de chantiers werk, en 't is al vijfentwintig jaar dat ik koude pizza moet vreten ! Als het morgen weer pizza is, dan spring ik ook naar beneden. De Vlaming doet zijn boterhammen ostentatief open: "Spek met eieren ! 't Is gvd al tweeëntwintig jaar dat ik mijn nikkel zit af te draaien in den bouw, en 't is al tweeëntwintg jaar dat ik dat spek met eieren moet vreten !"

's Anderendaags, de Fransman haalt zijn baguette uit, plooit die open: "Camenbert !" en hij staat recht, en springt de dieperik in. De Italiaan doet zijn doos open, en ziet pizza zitten " Pizza !" en ook hij springt naar beneden. De Vlaming doet zijn brooddoos open, kijkt "Spek met eieren !" en hij springt ook de dieperik in ...

Omdat er drie doden zijn op hetzelfde werk, neemt de werkgever het iniatief, en zorgt er voor dat de drie begrafenissen samen gebeuren, één plechtigheid en dan een maaltijd voor de familie en de collega-arbeiders...
De drie kersverse weduwen zitten bijeen, en horen vol verbazing waarom de drie gestorven zijn. De Française zegt: 'Mais enfin, ik dacht dat hij Camenbert wilde, had hij iets gezegd, dan kon hij roquefort krijgen of Comté..." De Italiaanse zegt " Madre de Dio ! Had hij iets gezegd, hij kon spaghetti krijgen of macaroni !" De Vlaamse zucht " Bij mij is dat just hetzelfde ! Had hij iets moeten zeggen, hij kon kaas op zijn boterham krijgen of gehakt..." en al spreken maakt ze zich wat kwaad, " en tedju, hij kost da zelf doen ! hij smeerde altijd zelf zijn boterhammen !"

Kijk, dat vind ik van die heerlijk domme humor... en niet racistisch, ook al zegt het iets over de doorsnee Vlaming...

Ik heb het mopje voor het eerst horen vertellen in een auto, waar ik bij twee Walen zat...  Zij bedoelden het ook niet kwetsend, net zo min als toen ik een mopje vertelde over de Limburgers tegen een Limburger, die toen mijn baas was.

We kennen immers de specifieke eigenschappen, en ja, je kunt die net iets overdrijven, zodat het leuk wordt. Een beetje zoals een goede caricatuur. Die is ook niet echt kwetsend, die zet allen de grote neus en de terugwijkende kin wat extra in de verf... Daar hou ik wel van.

Hoe weet je nu of een "mop" kwetsend, racistisch is of niet ? Ik voor mij vervang de nationaliteit door onze eigen nationaliteit, en als het dan leuk blijft, dan is het een mop, en geen racisme... Moet je ook eens proberen.

Ik moet weg van mijn computer... De poetsvrouw weet je...
djudedju

tot de volgende ?

Voetbalpret

Ik ben helemaal geen liefhebber van voetbal. En zeker niet fan van een of andere club. Vroeger had ik nog wat sympathie voor een of ander caféploegje, maar sinds deze ook al een competitie hebben opgezet, en er al zijn die spelers gaan betalen, haak ik helemaal af, en leg er me bij neer dat hier, in ons rijke Westen de sport ter ziele is gegaan... Er rest alleen een luxeprobleem...

Zondag zag ik met een beetje verbijstering op TV, het grote spandoek met de onthoofding van Dufour. Ik begreep dat Dufour een speler was die niet genoeg verdiende bij Standard, en daarvoor uitweek naar Porto ( dacht dat dit iets was om te drinken) en van daar naar Anderlecht. En nu kwam hij spelen tegen "zijn" oude ploeg...

Het is nooit "zijn" ploeg geweest, het was op een bepaald moment zijn werkgever, en toen hij voor dezelfde job een patroon vond die hem beter betaalde, ging hij daar naar toe. Punt.

Het gekke is dat er nog supporters, fans bestaan voor een of andere "ploeg"... (Eigenlijk kun je daar moeilijk nog spreken van een ploeg, een team, een groep van mensen met het zelfde doel - nogmaals, het is een allegaartje van vakbekwame en dikbetaalde beroepsmensen). Blijkbaar interesseert dit de supporter allemaal niet. Zij zijn voor die of deze ploeg, en niets kan hun voorkeur aantasten. Neem nu een fan van Anderlecht, dat wil niet zeggen dat Anderlecht beter is, dat wil voor de fan zeggen dat alle andere ploegen de facto slechter zijn.

Fans zijn een heel onlogisch iets. ZIJ mogen wel zeggen dat HUN ploeg slecht heeft gespeeld, maar als een fan van een andere ploeg dat zegt, dan is het meteen oorlog.

Dufour heeft dus op geen enkele manier vaandelvlucht gepleegd, tenzij in de ogen van de fans van Standard (En nu misschien ook in de ogen van de supporters van Porto ?)...

Ach, een supporter, een fan, is een heel gek verschijnsel, en ik heb me er al lang bij neergelegd dat er geen logica bij te pas komt. Je vindt ze niet alleen bij voetbal, zelfs niet alleen bij wat zij sport noemen (In onze wereld zijn dat allemaal betaalde beroepsmensen en dus hebben zij weinig of niets te zien met de echte betekenis van "sport"), nee, je vind ze soms ook bij gebruikers van een bepaald product of systeem. In de computerwereld kun je niet nuchter redeneren tussen gebruikers van Linux, Windows en/of Apple... Nee, daar zie je ook dat ze verworden zijn tot wat we "fans" kunnen noemen. Tegen alle logica in blijven ze "hun" systeem trouw.

Ook bij autobezitters kun je dat soms zien. Voor mij is een auto iets waar ik me mee van A naar B kan begeven, zonder nat te worden, en waarmee ik mijn boodschappen kan vervoeren zonder me moe te maken. Hoe dat ding er uit ziet kan me niet schelen. Wat me wel kan schelen is het verbruik. Maar de meeste autobezitters zijn fan van hun auto, of automerk.

Bij politieke partijen zie je ook dit verschijnsel, al moet ik vaststellen dat daar het fan-zijn niet meer zo onverbrekelijk is als vroeger. Vroeger werd je geboren als lid van die partij en je bleef dat heel je leven. Nu gaat de trouw bijlange zo lang niet meer mee... Eén slechte regering, en ze verkassen of ze gaan mee met een of ander politicus die een eigen partij opricht.
Maar zolang ze fan zijn, zijn ze hondstrouw, en redeneren niet meer logisch.

Als je het van een afstandje bekijkt, dan kun je niet anders dan vaststellen dat haast iedereen fan is van één of meerdere dingen. Je moet echt gaan zoeken naar een mens die volkomen neutraal staat tegenover alles. Ik heb er nog geen een gevonden. Ik ben het ook niet, al kan ik wel met mezelf lachen als ik er mezelf op betrap...

Maar we mogen besluiten, zonder enige overdrijving, dat we allemaal ergens voor bepaalde zaken het fan-zijn, het supporter-zijn laten primeren boven het gezonde verstand, boven het logisch redeneren.

Kortom, het mensDOM... met nadruk op dom.

Om terug te komen op die spandoek met de onthoofding van Dufour... Supporters van Standard, die vonden meestal wel dat "het er over was ", maar "ja, het hoort er nu eenmaal bij"... De supporters van Anderlecht waren ziedend. Ik vraag me af of de houding niet net omgekeerd zou zijn, mocht het gaan over een speler van Standard die vroeger bij Anderlecht speelde. Maar ik vind het niet echt smakelozer dan een heleboel van die tekeningen in Charlie Hebdo... Ik heb daar eens naar gekeken, en vastgesteld dat ik veel van die tekeningen even wansmakelijk vind als die spandoek in Standard.
Maar net zoals ik vind dat je daar geen mensen voor moogt gaan vermoorden, zal ik ook geen tifosi van Standard gaan afschieten...
Ik kan me alleen niet ontdoen van de indruk dat we als mens steeds meer moeten slikken. We moeten verdraagzaam zijn.
Ik vind dat allemaal goed en wel, maar moeten we dan ook niet eisen dat we eerbied moeten hebben voor de ander ?

Als jij nu supporter bent van Anderlecht, mag dat voor mij een reden zijn om je aan te vallen? Als jij een Moslim bent, mag ik dan je godsdienst aanvallen? Als jij een Christen ben, mag ik dan uw godsdienst aanvallen?
Ik vind van niet.
En als we dan bepaalde zaken van die voetbalclub, van die godsdienst gek vinden, dan moeten wij op een of andere manier rekening houden met het feit dat de ander daar heel teergevoelig is.
Als jij een nagelzweer hebt op je grote teen, dan ik het grappig vinden hoe je rondhipt, maar het is niet gepast dat ik op die teen ga stampen !
Mensen hebben allemaal wel een of andere nagelzweer, zij het een sportclub, zij het een religie, zij het een politieke partij...

tot de volgende ?

GAS boete

Eigenlijk is dat dan voluit: Gemeentelijke Administratieve Sanctie Boete...
Geef toe het klinkt nog gekker dan het al is !

Vooral nadat ik er eens het woordenboek heb op opengeslagen, en tot mijn verwondering vaststel dat sanctie twee haast tegengestelde betekenissen heeft !

Volgens het groot synoniemenboek betekent sanctie in de eerste plaats : goedkeuring... Het is dus een Gemeentelijke Administratieve Goedkeuring Boete. Dat wordt dus nog gekker...

Maar wellicht dachten de "vroede" heren die dit miskleun boven de doopvont hielden aan de tweede betekenis van het woord sanctie : dwangmaatregel (met een verwijzing naar boycot !!!) strafmaatregel, dwangregel...
Misschien is het goed dan ook - voor de veiligheid en de volledigheid - eens te gaan kijken wat boete nu eigenlijk is... en daar vinden we dan onder meer penitentie, wat mij onmiddellijk doet denken aan de biecht (drie onzevaders en drie weesgegroetjes...) maar het kan ook een geldboete zijn, een geldstraf, een bekeuring, een bon (???), een proces-verbaal, een verbaal, een prent, een dwangsom, astreinte, strafport.
Astreinte, dat woord heb ik zelfs nog nooit gehoord...het blijkt geldboete te betekenen... (Voortaan gebruik ik astreinte, dat klinkt veel chicquer...
djudedju
Als ik ga kijken naar spreekwoorden over boete en co, dan vind ik heel weinig:
De straffe en de roe, maken de kinderen vroe...
(Volgens de moderne visie maakt de roe helemaal niet wijs...)
Maar Gezelle zegt: Zijt gij een straffe schuldig, trouwt dan maar. Waarbij het celibaat plots een zalig iets lijkt !
In de citaten vinden wij: Nach Canossa gehen wir nicht, weder körperlich noch geistig. (Bismarck, in een allusie op de straf van keizer Hendrik IV door paus Gregorius VII opgelegd)

Zoeken wij naar straf, dan vinden we een mooie van Dante...
De heetste plaats in de hel is bestemd voor hen die in een tijd van morele crisis neutraal blijven...
Deze lijkt wel gemaakt voor deze tijd !
Maar heeft, helaas niets te maken met de GAS boeten...

De mooiste GASboete vind ik in Doornik, waar je via sociale media niet meer moogt lachen of spotten met de burgemeester... Ik kan dus hier in Oudenaarde een gemeentelijke boete krijgen uit Doornik ??? djudedju.

Ik kan me niet ontdoen van de indruk dat het steeds moeilijker wordt om de wet te volgen, vermits er zoveel zijn, en van zoveel soorten en bronnen, dat het niet meer bij te houden is.

Zou het echt niet kunnen eens heel die Code Napoleon overboord te zwieren, met alle aanhangsels er bij, en opnieuw te beginnen, met een duidelijke tekst waarbij men begint met te stellend at de wetten niet naar de letter maar naar de geest moeten worden toegepast... Maar ja, als de wet duidelijk wordt, waarmee gaan de advocaten dan hun boterham verdienen ?

Straks ga ik naar Brakel, naar de post, er is iets veranderd aan de Bank van de Post, en daarvoor moet ik naar een GROOT kantoor, en Brakel is veel kleiner dan Oudenaarde, dus ga ik naar daar. Op afspraak !.

Oh sorry, ik ga niet naar de post, ik ga naar Be.post...
djudedju

tot de volgende ?