Denken

Een paar dagen geleden schreeuwde ik mijn verwondering uit over het kijken.  In de loop van het artikel raakte ik even de rol van de hersenen aan, want het zijn uiteindelijk de hersenen die de verschillende beelden tot een beeld samenvoegen...
Dit deed me nadenken over...nadenken.

De hersenen zien er niet uit alsof je er veel mee kunt doen, maar dat is het geval met de meeste organen, als je de lever, de nieren bekijkt, dan zie je ook niet welke fantastische scheikundige fabrieken dit eigenlijk zijn. De hersenen, dat is een grijze massa, uiterlijk wat gerimpeld.
Veel meer kun je over dat uiterlijk niet vertellen, tenzij je specialist bent in die dingen, en dat ben ik niet.

Ik ga dus ook hier geen wetenschappelijke zaken ten berde brengen, of slechts heel terloops.
Zo wil ik wel stellen dat er geen of zeer weinig verband is tussen het volume of gewicht van de hersenen en het verstand (De hersenen van Einstein waren zowat 20% kleiner dan het gemiddelde). Als er iets van belang is, dan is het niet de massa, maar de werking van die hersenen.
Om het heel simpel te houden, je hersenen hebben de mogelijkheid om linken te leggen. Om het anders uit te drukken: verbindingen te maken. Dit is een letterlijk te nemen iets. Hoe meer verbindingen je hebt, en hoe drukker je die verbindingen gebruikt, hoe slimmer je bent. En dat slimmer kan dan nog heel verschillend zijn. Je kunt van Wiskunde niets bakken, en toch heel slim zijn op andere gebieden. Je kunt van muziek geen noot kunnen onderscheiden, en toch heel sterk zijn in andere dingen. Men onderscheid meestal 7 soorten verstand, sommigen gaan tot negen soorten, maar daar wil ik het allemaal niet over hebben.

Ik haal dit wel aan, omdat ik wil aantonen dat we al behoorlijk weten hoe de hersenen werken...

Wat we echter nog helemaal niet weten is in feite waar het volgens mij over gaat...

Mijn moeder en mijn vader zijn beiden al jaren overleden, toch heb ik geen enkele moeite om hun beeld weer te voorschijn te toveren uit die grijze massa. Als we spreken over een dagpauwoog, dan zie ik die bepaalde soort vlinder, en ik kan me zelfs geluiden herinneren, de stem van ons moeder kan ik als het ware nog horen. En Moby Dick begint met "Call me Ishmael"...

En daar hebben we geen verklaring voor !

Het gaat niet over het geheugen op zich, dat is ook al een wonder, maar over het feit dat we kunnen denken, in beelden, begrippen, woorden, voorstellingen, abstracties... en noem maar op.

Ik mag gerust veronderstellen dat uw hersenen heel sterk op de mijne lijken, qua uiterlijk. Misschien heb jij heel andere sterke punten, maar grosso modo lijken hersenen het best van al op hersenen... Toch haal jij een ander beeld te voorschijn als je "moeder" denkt.

Het idee, wellicht ook de verwerking van het idee is identiek, maar de afbeelding, de fotografische herinnering is anders, omdat jouw moeder iemand anders is. En zelfs als het dezelfde moeder betreft, is het goed mogelijk dat jij een meer glimlachende en ik een neutrale moeder naar voren breng.

Dat op zich is al een wonder, maar het feit dat de elektrische impulsen in onze hersenen bepaalde beelden naar voor brengen, dat is pas het echte wonder. Waar we nog steeds geen uitleg voor hebben. We kunnen bijvoorbeeld nog niet een kleine elektrische stoot bij geven, waardoor jouw moederbeeld gaat schaterlachen. We weten zelfs nog niet eens hoe beeld en verbinding gekoppeld zijn. We weten wel al in welk deel van de hersenen we het moeten plaatsen, maar veel verder staan we niet.

We weten ook niet waarom bepaalde beelden bij Jan makkelijk blijven hangen, en bij Piet helemaal niet. We weten nog niet waarom Miet muzikale aanleg heeft, en An helemaal niet.

Kortom...
Voor mij horen de hersenen bij de wonderen.
Er is zoveel aan dat ik niet snap, dat het voor mij hoort bij dat grote deel van de wereld dat ik catalogeer  bij het begrip onuitlegbaar, en dat grote hok kreeg bij mij de naam God.

Zolang er dingen zijn, en die zullen er altijd zijn, die ik niet kan uitleggen, die ik niet begrijp, dan blijft er voor mij een God bestaan. Met andere woorden, mijn God kan iets groter of iets kleiner zijn dan de uwe. En misschien meet jij aan jouw God niet alleen het stuk Wonder en Onuitlegbare toe, maar geef jij hem ook nog almacht, en invloed op je doen en laten...
Misschien schuif je zelf heel dat onvatbare in het vakje religie, met alle dienstbaarheden daar bij, misschien zelfs aan een welbepaalde religie... Allemaal je goede recht. Misschien wil je het onverklaarbare gewoon voor je uit schuiven "Ooit zullen we ook dat wel kunnen uitleggen"... Allemaal goed voor mij, maar voor mij zit daar het Wonder, de God.

Ik kan, met mijn bevattingsvermogen immers een hele boel dingen niet uitleggen. Ik sta iedere keer weer verbluft over de manier waarop iets gaat, werkt, bestaat, is...

Zelfs dus, of misschien net vooral, die dingen die ik zelf kan vaststellen in mijn eigen lijf...
We zijn op zich al een wonder

djudedju

tot de volgende ?

Wondermooi !

Enghien (Belgium), the St. Nicolas of Smyrne church (XIV/XIXth century). (Photo credit: Wikipedia)

Enghien (Belgium), the heptagonal pavilion of the baroque park of the "Seven Stars", 1656. (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren zijn we naar een rommelmarkt geweest in Enghien (Edingen).
Dat is niet zo ver van hier, via Geraardsbergen zit je meteen in La Wallonie, en toch lijkt het soms of we in een totaal vreemde streek terecht komen.
Dat is een hoek waar ik nog niet eerder was geweest, voor zover ik me herinner...
En een leuk detail -althans voor een geboren Oostendenaar- is dat je onderweg door Sint-Pieters-Kapelle rijdt... er ligt immers een dorp met exact dezelfde naam vlak bij het Oostende van mijn jeugd.

We zagen het eerste spoor van Edingen, toen we in de verte een bijzonder model van torentje zagen pieken boven de einder. We dachten eerlijk dat het van een of andere mooie kapel zou wezen, maar het bleek de spits van de kerktoren van Edingen te zijn...

Met de GPS reden we vlotjes naar het park waar binnen we het kasteel zouden vinden, op de parking was er gelukkig nog een plaatsje te vinden, en we wandelden door een prachtige poort het ommuurde park binnen...

We hadden gelezen dat we in een zaal van het kasteel moesten zijn, maar die zaal was een totaal apart gebouw (héél ver van het kasteel, dat je in de verte kon zien staan). Ik vermoed dat het in feite een verbouwde paardenstal was, Die waren voor dergelijke grote domeinen heel groot, en mits wat aanpassingen was daar best de zaal in onder te brengen.

De rommelmarkt was niet zo heel erg groot, zoals alle binnen-markten, maar het park leek immens !
Toen ik binnen in het park in een oude woning (van de portier ?) de dienst voor het toerisme zag, zijn we daar heen gewandeld, en hebben wat wijsheid vergaard over Edingen en zijn kasteel...

Edingen is naar mijn weten de enige stad met een park die meer dan drie keer zo groot is als de stad zelf ! De stad is oud, bezit nog heel wat van zijn stadswallen en stadspoorten, is rijk aan oude gebouwen en monumenten, en het bezit het prachtige park en het kasteel.

(Als je goed kijkt op de Ferrariskaart, kun je zien hoe groot het park is, en hoe klein de stad...)
We gaan zeker in de nabije toekomst eens op een mooie dag deze stad en het park bezoeken ! Ook al gaan we dat wellicht - met mijn rug en de beperkte mogelijkheden die ik heb- in meerdere keren moeten doen, maar dat kan, want het is niet ver van hier !

Gek dat er zoveel moois rondom ons te vinden is, en we dat eigenlijk niet eens kennen, laat staan weten ! Maar ik kan het je dus zeker aanraden, Edingen Enghien (met faciliteiten voor de Nederlandstaligen) is echt de moeite meer dan waard !

Maar we hebben hier meer te vinden in het nabije Wallonië ! Denk aan Lessen Lessines met bijzonder mooie en interessante hospitaal Notre Dame de la Rose, Denk aan Doornik Tournai met zijn prachtige kathedraal (Werelderfgoed !) en zijn bijzonder mooie museum van schone kunsten. En dan spreek ik nog niet eens over de vele te bezoeken kastelen en domeinen, het mooie landschap (verderzetting van onze Vlaamse Ardennen, ginder genaamd Les Précollines....

Het ligt allemaal maar op een boogscheut van hier (Wij moeten in de tijd van de bogen formidabele schutters hebben gehad !!!), en je kunt er echt heel mooie dingen zien. Natuurlijk mag ik ook Mons (Bergen) niet vergeten, een schitterende stad. Iets verder Charleroi, met zijn grootse verleden als industriestad, die zich nu, na een periode van verval aan het oprichten is...
Nee, ver moet je echt niet gaan om bijzondere dingen te zien.
Maar vandaag in aanbieding: Edingen !
Of ken jij nog steden waar het park drie keer zo groot is als de stad zelf ????

Ik heb het je makkelijk gemaakt: de namen van de steden zie je in een andere kleur, als je daar op klikt, dan belandt je op Wikipedia, rechtstreeks bij de genoemde stad, waar je heel wat info kunt vinden.

Maar laat het daar niet bij blijven, straks is het Herfstvakantie, en misschien zoek je nog iets om dan te gaan bezoeken???


tot de volgende ?

Kijken

Heb je daar al eens over nagedacht ?
Het lijkt zo natuurlijk, zo normaal, we staan er eigenlijk nooit bij stil... Kijken.

Toch is het niet zo simpel, we hebben twee ogen, we zien twee verschillende beelden, en in onze hersenen vloeien die ineen in één beeld, op zo'n manier dat we een idee hebben van reliëf, van diepte, van afstand.
Eigenlijk is het een wonderbaar iets !

Niet overtuigd van het wonder ? Heb je je eigen vingers al eens zien veranderen in Frankforter-worstjes ? Zet je eens neer op een stoel, ga met je ellebogen op je knieën zitten, hou je handen voor je uit, met de handpalmen naar boven, de vingertoppen van je handen tegen een, wijsvinger tegen wijsvinger, middenvinger tegen middenvinger en zo verder. Hou je vingers een beetje gespreid, uit elkaar, maar dus met de vingertoppen tegen elkaar. Kijk nu tussen je vingers door naar de vloer. Terwijl je dat doet, haal je je vingertoppen een paar millimeter uit elkaar. Blijf naar de vloer kijken ! En tot je verrassing zie je plots dat je vingers in zwevende worstjes zijn veranderd, zodra je echter naar je vingers kijkt, is het fenomeen verdwenen. Kijk je terug naar de vloer, dan is het er terug.
Dit is een bewijs dat je hersenen in feite de twee beelden tot één beeld verwerken. Ook al gaat dit niet altijd volgens de logica, en lijkt het dat je zwevende worstenvingertjes kreeg....

Ooit las ik een artikel met foto's er bij, van wat een insect ziet... En je zag op de foto een massa zeshoekige beeldjes, met telkens een lichtjes ander beeld...

Ik geloof niet dat dit de werkelijkheid is. Volgens mij zien insecten net zoals wij, een beeld die in de hersenen verwerkt is tot één beeld. Alleen zien zij dus een veel wijder beeld. Zij hebben honderden facetten die elk op zich een beeld zien, en die facetten zitten op een ongeveer halve vol, soms zelfs bijna driekwart van een bol.
Dat betekent dat zij dus op hetzelfde ogenblik voor zich, naast zich, boven zich, onder zich en zelfs een stuk achter zich zien. Het doet me wat denken aan die foto's die je soms te zien krijgt op je computer, waarbij we heel de Sixtijnse kapel in één beeld zien. Alleen moeten wij dat beeld doen verschuiven, terwijl de insect het in één beeld ziet.

Dat is wellicht de reden dat het zo moeilijk is een vlieg dood te slaan ! Het beest ziet je van alle kanten aan komen !

Er zijn ook mensen die afwijkingen hebben aan hun ogen, waardoor hun beeld er anders uit ziet, dan het beeld dat de meesten onder ons zien. Sommige mensen hebben een beeld dat bijvoorbeeld langer is uit gerekt, anderen hebben er een kronkel in. We kunnen dit vaststellen door testen, want normaliter zijn die mensen zich niet bewust dat zij de wereld anders zien.  En heel soms kunnen wij het vaststellen omdat die mensen de wereld enigszins anders tekenen dan wij, dan tekenen zij hun beeld. Als ze dus beelden van heel dichtbij tekenen, zullen zij automatisch iets tekenen zoals wij het ook zien (autocorrectie) maar voor wat ver af is, zal hun perspectief iets andere regels hebben dan de onze.

Het gaat héél ver ! Persoonlijk heb ik in een oog een blinde vlek, midden in het beeld. Dat wil dus zeggen dat, als ik met dat ene oog kijk, ik het stukje midden in het beeld niet zie. Als ik dus naar een letter in een woord kijk, dan zie ik het woord, zonder die letter.
Maar er doet zich iets geks voor !
Als ik naar een gemetste muur kijk, met één oog, dan zie ik in dat centrum geen gat, nee, ik zie een normale muur. Mijn hersenen vervolledigen het beeld. Meer zelfs, als in die muur een kleine nis is, en ik kijk precies naar die nis, dan zie ik een volmaakte muur zonder nis.

Kijken is dus niet alleen een kwestie van je ogen. Het is vooral een actie van je hersenen.

Wij kunnen ons dan ook wel een idee vormen van het beeld dat gezien wordt door een insect, maar we kunnen het nooit echt zien. Omdat onze ogen en onze hersenen daar niet zijn op ingesteld.

Nu we in een tijdperk leven, waar de wetenschap zo heel veel kan, is het niet ondenkbaar dat men een soort kijker maakt, waardoor je, net als een insect, alles ziet voor, achter, naast, boven en onder je... Ik vraag me af of we de hersenen dan er kunnen toe brengen dit geheel te zien. Mocht dit zo zijn, dan zie ik deze vinding meteen ingeschakeld in de militaire wereld... Tot nut van het vernietigen.
Want zo zijn we wel.
djudedju

Het wonder van de ogen, het wonder van het kijken, het wonder van het samenvoegen van de beelden in één beeld...

Wonderen...
Heel mijn wereld lijkt er vol van !

tot de volgende ?

kans op een lichte bui...

We zijn boodschappen gaan doen, naar Dadizele, Floralux en DupontZoo... Heerlijk weertje, net zoals ze beloofden.
Dan zijn we iets gaan eten, en naar huis...
Water gieten, een echte stortbui. We reden maar 70 per uur meer op de autosnelweg... En iets verder, toen ik op de gewone weg kwam, was het weer van dat, en reed ik maar 40 meer...
Lichte bui ?
Ja, mijn oren !

Maar enfin, die jaarlijkse boodschappen zijn ook weer gedaan... Een bloemstukje (kunstbloemen) voor op het graf van Koen, en een pot voor het graf van nonkel Julien en tanteke... (Dat zijn echte bloemen, maar nog maar in de knop, zodat ze juist goed zijn tegen allerheiligen...

De vergadering van gisteren is goed verlopen, alles is heel gemoedelijk gegaan, en voor iedere functie is er iemand, dus Ziekenzorg Mater-Welden-Volkegem gaat verder !

In Dadizele zijn we ook weer naar de Ambachtelijke Kaasmakerij geweest... Wij eten dolgraag kaas, en we doen er een goed werk mee, want "De winkelpoort" is niet zo maar een winkel ! Het is niet alleen aangesloten bij Wereldwinkel en Oxfam, het is in feite een instelling waar 75 sukkelaars nuttig werk verrichten. Een 35-tal verblijft er zelfs volledig.
En... het is ook nog lekkere, natuurlijke kaas ! Wat wil je meer ! (Te vinden in het kasteel in het park van Dadizele !)

En nu zit ik hier, steenstokkedoodversleten... met pijn.
Maar ja, we hebben dan ook heel wat gewinkeld (ook voor Crea !!!)
Buiten is het eindelijk weer wat gestopt met water-gieten ... en kijk, je ziet zelfs flarden blauw tussen de grote zwarte, dreigende wolken.

Ik ga stoppen, te veel pijn

tot de volgende ?

What's in a name ?

Zo net las ik dat Ubuntu wil zeggen: "Ik ben, vermits wij zijn"...
Het is dus niet alleen een goed systeem, het heeft ook een mooie en zinvolle naam.

Vanavond is er een soort crisisvergadering van Ziekenzorg Mater... Onze voorzitster Monique, en met haar de schatbewaarder Jozef, geven hun ontslag... Bij Monique is dat logisch, gezien haar gezondheidstoestand. Het is een wonder dat ze het zo lang heeft uitgehouden. En dat Jozef dan ook zijn ontslag neemt, is daar heel sterk mee verbonden. Jozef deed het vooral uit vriendschap voor Monique, en omdat het voor hen beiden gemakkelijk was, ze zijn buren en dikke vrienden.

Maar dat maakt dat we nu voor een moeilijke vergadering staan.
We hebben al min of meer een oplossing, waarbij Chantal, die nu secretaris is, opschuift naar de plaats van voorzitster (Maar wie wordt dan secretaris ? Of gaat ze beide functies waarnemen?)
Voor de functie van schatbewaarder zit Chantal mij te pushen... Als ze niemand anders vinden, dan wil ik dat voorlopig wel waarnemen...

Maar ook in het bestuur en het dagelijks bestuur (het klein bestuur noemde Monique dat) komt een en ander te verschuiven...

Vanavond zou de vergadering dan ook niet alleen een zaak van Mater zijn, maar zou men van uit het verbond iemand sturen om desgevallend bij te sturen.

Wij kunnen niet anders dan Monique dankbaar zijn... Maar bij een ontslag rammelt er ook wel altijd wat. Dan komen er niet alleen woorden van dank meer, maar plots hoort men over de enkele kleine kantjes die ieder mens heeft. Ik vind dat jammer.

Niemand is volmaakt, en de beste stuurlui staan immer aan wal.
Ik heb ervaring in die zaken.
Wat je ook doet, hoe je het ook doet, je kunt nooit voor iedereen goed doen.
En je kunt altijd wel foutjes en tekortjes vinden, bij iedereen. Maar toen die mensen die functie op zich namen, was er niemand die het in hun plaats wou doen. Integendeel, zelfs voor het vinden van de dichte medewerkers, moest er gezocht worden, en aangedrongen, persoonlijk aangesproken en noem maar op.
Zij hebben hun taak op een schitterende manier volbracht !
Op een warme menselijke manier. Menselijk, met al het goede van dat woord, met al de zwakheden er van.
Ik kan alleen maar hopen dat wij onze werking kunnen verder zetten, op een degelijke manier !
Want Ziekenzorg is, hoe dan ook, een belangrijke schakel in het leven van onze gemeenschap.
Je kunt het erg vinden dat ziekenzorg georganiseerd moet worden, maar zo is nu eenmaal onze tijd. Zonder organisatie zou zelfs de zieke nog veel meer vereenzamen.

Of het nieuwe bestuur het beter zal doen, of slechter, dat is bijzaak, zolang de werking er maar is en blijft.
En ik ben er in ieder geval zeker van dat een en ander zal veranderen, misschien eens aan dat nieuwe haperen, een stap terug doen, het herdoen... En dat is goed zo !
De ervaring leert dat verandering, een evolutie is. En evolueren is nodig om bij de tijd te blijven.
Dat is geen verwijt aan het huidige bestuur, integendeel ! Want het bestuur dat er nu zal komen, zal op haar manier het werk doen, en na hen zal men ook weer over hen praten, en zal er hopelijk weer een nieuwe evolutie komen, een verdere stap om in de maatschappij dat beetje menselijke te houden:
zieken - zorg
What's in a name ?
Zorg voor wie het zelf niet meer kan.
Een klein beetje warmte in een kille wereld

tot de volgende ?

Ik word bespioneerd !

The seal of the U.S. National Security Agency. The first use was in September 1966, replacing an older seal which was used briefly. For more information, see here and here. (Photo credit: Wikipedia)

Voila, het hek is van de dam ! Het is nu officiëel, alles wat we vertellen via telefoon of via smartphone, of computer, blijft ergens bewaard, zodat men onze sporen nog na jaren kan gaan analyseren...
Bij mijn weten mogen ze alles wat ik schrijf en doe, gerust weten, ik heb maar heel weinig geheimen, en als ik er heb, zijn het van die hele kleintjes, waar niemand van wakker ligt.
Toch ben ik niet gelukkig met het feit dat men mij überhaupt kan volgen !
Ik weet wel, iedere keer ik een betaling doe met mijn bankkaart, staat ergens genoteerd waar ik op dat moment was. Op talrijke camera's in de straten en in gebouwen en winkels kan men zien of ik daar ben geweest. Winkels houden niet alleen mijn betaling bij, maar ook een lijst van alles wat ik koop, om zo mijn koopgedrag te volgen en gerichte reclame te sturen op mijn adres, 't zij naar mijn huis, 't zij naar mijn computer...
Kortom, dat speuren van de regering is maar het zoveelste feit in een lange rij.
Maar toch...
Het maakt me helemaal niet gelukkig, het lijkt wel of er naast God nog een klein Godje is opgestaan, die noteert van a tot z wat ik doe, hoe ik leef...

En dus ga ik dwars liggen.

Ik wist allang dat je zowat alle sporen van je verblijf op internet kunt verbergen mits het installeren van bepaalde programma's, en mijn (en wellicht ook uw) bedenking was dan steevast, dat moet ik niet doen, ik heb geen geheimen.
Ik heb nog steeds geen geheimen, maar nu heb ik toch maar het programma TOR geïnstalleerd, kwestie van dwars te zijn.
En diep in mijn binnenste hoop ik nu dat zij, de spionnen, gealarmeerd door deze installatie, al hun poer gaan verschieten om toch maar te weten wat ik dan wel te verbergen heb...  Naar het schijnt is dat, mits grote inspanningen en heel veel computer-energie wel te achterhalen, als we dat nu met zijn allen gaan doen, dan geven ze wellicht hun spionage gedoe op, wegens te lastig, te zwaar, te kostbaar, niet renderend. Wij willen hier geen NSA in ons Belgenland !

Ik heb Tor genomen, er schijnen nog anderen te bestaan, maar ik roep je op het te doen, zomaar, om dwars te liggen... Je weet, zonder dwarsliggers kan geen enkele trein rijden !

En als wij hier toch een soort NSA hebben, dan raad ik hen aan om eens de bewuste minister, Van de Lanotte zelf, heel secuur op te volgen ! Na dat boek dat over hem verschenen is, heb ik hem in ieder geval op mijn lijstje gezet van verdachte personen. (Alle politici staan er op, maar hij met een rode stip !)

Hé, Belgisch broertje van de NSA, heb je gemerkt dat ik mijn sporen wis ?
Pas op hé !
Waarom zou ik dat doen als ik niets te verbergen heb ?

????
Juist, om dwars te liggen...!
Och ja, al eens gedacht mijn teksten te ontleden ?
djudedju

Wat is dat weer, privacy ??? Je weet wel, waardoor je het adres van een oude vriend niet meer kunt opvragen, niet meer kunt te weten komen in welk ziekenhuis je buur nu opgenomen is, of in welk bejaardentehuis Piet nu wel zou zijn ...
Misschien moeten we ook maar eens alle gesprekken ... nee, dat doen alleen wantrouwige slechteriken en politici.

tot de volgende ?

Oef... boodschappen gedaan !

Deze morgen zijn we weer eens naar Leers (Fr) geweest, naar Auchan, om boodschappen. Zoals steeds is het hoofddoel: niet-alcoholische dranken... In België vinden we nooit zo'n gamma van deze dranken, en daar we beiden geen alcohol drinken, is dat voor ons dan "HET" kersje op de taart.

Ook de vis was weer goedkoop, en dus brachten we verse platen en verse schartong mee... Een voorraadje voor in de diepvries, om nu en dan van te genieten.

Gezien het weer, hebben we ook weer zuurkool (choucroute) meegebracht, je koopt die daar uit een grote pot, bereid met champagne. Ze is heel zacht van smaak en heel lekker ...
Kortom tegen dat we de winkel uit waren hadden we niet alleen een kar vol, maar ook onder de kar nog wasproducten en wasverzachters die in grote aanbieding waren... Nogal een geluk dat ik een heel ruime wagen heb, want het was echt een grote hoop !

En nu heb ik net een stuk stokbrood verorberd, met een kop verse soep, en een soort geperste kop, maar dan op de wijze van Frans Vlaanderen... Heel lekker (Anny eet dat niet graag, ook niet onze gewone Gentse kop ).

Wat wij ook steevast meebrengen zijn die rode paardenworsten met look.  Toen ik kind was, waren onze "lookworsten" ook zo met een rood vel, en met heel veel look. Nu vind je dat bij ons niet meer, gelukkig wel nog daar. Laatst was Bart hier toen we dat zaten te eten met een boterham, en hij proefde en vond het ook véél lekkerder dan wat nu als lookworst bij ons wordt verkocht !

Het lijkt wel of een hele boel van die dingen, die bij ons verdwenen zijn, daar nog te krijgen zijn. Franse keuken hecht meer aan traditie en aan oude recepten. En daar ben ik heel blij om !
Je hoeft niet veel te ten, maar als het lekker kan, dan nemen we dat mee.
Net omdat we niet veel meer eten, zal Anny nu een hele tijd bezig zijn met van alles en nog wat in de diepvries te stoppen. En dan zal het weer anderhalve à twee maand duren voor wij terug gaan winkelen naar Auchan. En iedere keer komen we dan met een hele voorraad naar huis...

Eigenlijk zijn wij, Vlamingen, echte levensgenieters... We genieten van het leven en van al wat het biedt. En toch leven wij eigenlijk zuinig. We kopen wel lekkere dingen, maar nooit echt veel, en zeker niet te veel. We volgen ook niet de mode, We dragen steeds de kleren die we makkelijk vinden, en als we eens ergens naar toe moeten, waar wat deftiger kleren worden vereist, dan moeten we zoeken waar die ongemakkelijke dingen weer liggen. Er is geen mens gelukkiger dan wij, met het feit dat nu eigenlijk alles kan gedragen worden, dat er geen strikte kleding-voorschriften meer zijn.

De pijn is al meer dan genoeg, zonder dat we ons ook nog zelf moeten straffen met kledij die niet makkelijk zit... En wie ons zo niet wil zien, moet maar zijn ogen sluiten. Ik heb geen "zondags" pak meer, alleen nog een broek en hemd die wat deftiger zijn dan anders.

Ergens heb ik iets van een Waal (wellicht omdat wij hier zowat op de taalgrens wonen?)... Een Waal kijkt niet naar zijn voorgevel, maar naar het gemak IN huis, en voor kledij is dat grotendeels hetzelfde. Zij kijken veel minder naar uiterlijk, dan wel naar comfort. Op dat stuk ben ik het roerend met hen eens !

Ik ga stoppen, want ik zie dat er hier nog een hele stapel mailtjes op mij te wachten staan !

tot de volgende ?