de regen

Vandaag opgestaan bij een grijze hemel, en ik zie dat de regenlucht steeds dreigender wordt... Volgens de weerman gaat het vandaag ferm regenen, vooral in het oosten van het land, maar wij zouden er hier ook van hebben... Alle voorspellingen ten spijt, zijn we er hier al een paar keer aan ontsnapt. (Al zou wat regen echt niet zo erg zijn, het is droog, en van mij mag er best wat regen vallen... als het niet weer vervalt in dat typische Belgische weer, en we hier weer regen krijgen "zonder einde"... (Of denken wij maar dat dit typisch Belgisch weer is, en is het net zo in Nederland  Luxemburg en Noord Frankrijk??? - wellicht wel !)

Voor mij zou het ideaal zijn, mocht er iedere dag een heerlijk zonnetje schijnen, en viel er elke nacht een malse regen...  Maar wellicht zou dan het graan eigenlijk nooit echt droog genoeg staan om te oogsten, of er zou wel weer links of rechts een andere reden zijn waarom dit ook niet goed is. We zullen het dus maar laten zoals het is, en voort zagen over het weer... (Misschien is dat WEL typisch Belgisch, hier begint zowat ieder gesprek met "'t Is wel een weer hé !")

Maar voor de wei hiernaast, waar nu geen paarden meer staan, omdat er geen gras meer is, mag het wel regenen, zodat het gras er weer groeit, en de paarden hier terug komen...

Ik lees op mijn blog dat het weer blijkbaar wel goed was voor de boontjes... Je ziet, we zullen het weer maar gerust laten, we zouden het wellicht niet beter doen dan het nu gaat... Al zouden we wel de extremen proberen te vermijden, want geef toe, windhozen, blikseminslagen, overstromingen, te lange droogte met woestijnvorming... dat is voor niemand goed. Van mij mogen die dingen verdwijnen uit het weer. Geef ons maar hele gewone jaren, met heel gewoon weer, enkele dagen hittegolf, enkele dagen vriezen dat het kraakt, en voor de rest wat regen en wat zon, wat sneeuw maar niet te veel, kortom het weer waar we nooit echt over tevreden zijn, maar die al bij al toch echt niet slecht is, en weinig extremen kent... Al lijkt dat met de Global Warming wel wat te veranderen... We krijgen precies wat meer van die windhozen, wat meer overstromingen, wat meer vriesdagen... en de zomer zit tegenwoordig wel heel lang weg... Als het zomert dan is het niet slecht, maar de winter lijkt tegenwoordig eindeloos. Of ligt dat aan mij?

's Morgens zie ik dat de dagen al weer ferm aan het korten zijn... De zon stond vandaag pas op om 6.18' uur en om 21.18' uur gaat hij al weer onder.

Een tijdje terug was om vier uur al overal het vrolijke gekraai der hanen en het gekwinkeleer der vogeltjes te horen en het geschreeuw van pauwen (en het lelijke kabaal van een paar ezels hier niet ver genoeg van af...) Nu zwijgt het vogelkoor al tot rond zes uur... Kortom, we naderen stilaan al weer het najaar.  Het gaat alsmaar sneller... Iedere week sta ik verbaasd dat de week al weer voorbij is... Heb jij dat ook ? Of zit je nog in de zalige leeftijd dat de tijd eindeloos lang lijkt ?

Want dan zit je nog in je jeugd... De jeugd is de enige tijd in je leven dat de jaren eindeloos lang lijken, dan komt het grote middenstuk, waar een jaar gewoon een jaar duurt, en plots stel je vast dat die jaren alsmaar vlugger gaan... dan kom je bij de ouderdom...

Gisteren hoorde ik van Lea dat het alsmaar sneller gaat (Zij is nog een stuk ouder dan wij zijn), dus er zit geen beterschap meer in.  Ieder jaar wordt voortaan korter. Twee keer knipperen met je ogen en de zomer is weg.

Gaat het dan nog de moeite zijn om mijn visgerief uit te halen, en naar Wannegem-Lede te rijden om te gaan vissen? Of zullen het dan net die dingen zijn die je een gevoel van even stilstaan bezorgen?

We zullen zien
als we het geluk hebben nog te leven
en nog wat uit de voeten te kunnen
als...
als...

djudedju

tot de volgende ?

De dokter

Ach, ik zit hier nu, scheel van de honger en dood van de dorst. We zijn vanmorgen met zijn beiden naar de dokter gegaan, en moesten ook weer eens ons bloed laten onderzoeken... En dan moet je nuchter zijn. We moesten er zijn om kwart na negen, en dat is al schromelijk laat, en dan heeft hij nog wat vertraging, enfin, Anny is nu koffie aan het zetten, om onze scha in te halen. 't Zal smaken !

Nee, we zijn niet ziek... we gaan gewoon om de zes maand voor ons onderhoud, en om de twaalf maand voor het groot onderhoud, met bloedonderzoek en heel de reutemeteut... De echte, de hoofdreden is dat we dan weer ons medicamenten laten voorschrijven, zodat we weer zes maanden voort kunnen... Langer gaat niet, want dan worden de voorschriften te oud voor de mutualiteit...

Dus, niet ongerust zijn, alles gaat "goed". Goed tussen haakjes, want we moeten alle twee de nodige medicatie slikken om ons in goede doen te houden. Maar als het daarmee gaat, dan is alles "goed". Zo is dat nu eenmaal, en de leeftijd zal daar wellicht weinig verbetering aan toevoegen.

Maar we klagen niet, in tegendeel, we voelen ons ook, binnen de de grenzen van de verwachtingen, ook "goed". Ik heb wel pijn, maar dat heb ik altijd, als het binnen de grenzen ligt, ben ik al lang en breed content.

Op facebook zie ik collega's en vrienden die op reis gaan naar hier en daar, en dan ben ik wel een beetje jaloers, want dat kan ik niet meer... Maar ik ben ook content, want er zijn al heel wat vrienden en bekenden die of nog minder kunnen, of er zelfs al niet meer zijn... Dan zijn wij nog van de goeie. En om het goed te houden gaan we om de zes maand naar de dokter, voor een klein onderhoud zou de garagist zeggen... Oh ja, binnenkort moet ik met de auto binnen voor een groot onderhoud... er moet een nieuwe distributieriem of hoe die dingen ook heten, gestoken worden... 't Zal dus een kostelijke keer zijn. En dat wil dus zeggen dat ook de wagen aan het verouderen is, zoals zijn baasje...

Ik heb ondertussen al mijn fruitsap gedronken, mijn pillen geslikt, mijn yoghurt opgelepeld, en eens aan de nog te hete koffie genipt... Mijn innerlijke mens geniet van de bevoorrading.  Deze namiddag gaan we op bezoek bij Lea en Armand, je weet wel, de mensen die enige tijd terug 60 jaar getrouwd waren (en zijn)... Vroeger vond ik zestig jaar gehuwd een soortement wereldwonder, maar nu ken ik er al verscheidene, en mijn zus is ook al een heel end voorbij haar gouden bruiloft, en binnen vier jaar zijn wij - als 't God belieft - ook al aan die 50 jaren toe... Als je dichterbij komt, dan lijkt dat getal niet zo groot meer ! Dat is met de leeftijd ook zo... Ik herinner me nog dat iemand van 50 jaar, in mijn ogen al een "oude" was, en nu is iemand van 50 nog zo wat in zijn jeugdjaren... Want dat zijn nu voor ons jonge mensen... Zeventig, dat is binnen drie jaar, je gaat dan toch niet zeggen dat dit oud is ?

Ik herinner me nog, dat ik als kind, keek naar dat jaar 2000... zo eindeloos ver weg, zou ik dat wel ooit beleven? Dat is nu al dertien jaar geleden, en ik zet geen getal meer voorop... Ik zie het wel, zolang ik zien kan.  We leven voorzichtig, met inachtneming van zo veel mogelijk gunstige leefregeltjes, maar dat is, dat geeft je geen enkele garantie... Zolang het leven het leven waard is, zijn we er graag bij... maar we hebben er geen zeggen aan.

De koffie is nu al drinkbaar, en 't smaakt !

tot de volgende ?

Een bloemekee

In 't Frans: un bouquet
In 't Nederlands: een boeket
In 't Vlaams: een boekee
in het mooie dialect: ne bloemekee

In Mater (eigenlijk al op het grondgebied Horebeke) hadden wij een bloemenwinkel.
Momenteel is dat verleden tijd.
Want Lucie is op pensioen.
Er is een overnemer gevraagd...

Ondertussen zitten we dus zonder bloemist... En ik vind dat beestig ambetant. Een bloemist is iemand waar ik niet te dikwijls binnen mocht stappen, want bijna iedere keer we een bloem haalden voor een kennis, een vriend of een feest, kwam ik ook met een plantje naar huis voor onszelf. Ik gaf het aan vrouwlief, maar eigenlijk ook aan mezelf, want ik hou nu eenmaal van bloemen...

Nu moeten we dus weer op zoek naar een bloemist, liefst een waar ik wat kan ronddwalen tussen al de bloemen en planten, niet zo'n gewone winkel waar een hoop planten opeen gezet zijn, maar een grote ruimte, een serre of zo, waar een zee van diverse planten en bloemen te pronk staan.

Waar ik kan rondneuzen, verbaasd staan bij weer een nieuwe en onbekende soort... En eigenlijk wil ik er ook een Lucie bij, zoals we hier hadden, die geduld had en me liet ronddwalen en kijken, terwijl Anny zocht naar de plant of bloem die als geschenk moest dienen...

Ergens ben ik dus een voorbeeld van een mannelijke shopper... Niet naar kledij, maar laat me niet los bij een bloemist, laat me niet los in een boekenwinkel. Boekenwinkels heb ik voor mezelf verklaard tot verboden gebied. Ten eerste vind ik boeken in de winkel ontzettend duur, ten tweede heb ik gewoon geen plaats meer om ook maar één boek weg te leggen, ten derde... nu en dan laat ik me toch verleiden op de rommelmarkt om toch nog een boek te kopen... Daar moet je -meestal-  niet zo denken aan de kostprijs...

Op rommelmarkten zie je en dan een kraam waar ze niets dan boeken aanbieden... Daar dwaal ik dan in rond. Ik hoop dat de mensheid dan niet ziet hoe ik - geheel innerlijk, geestelijk - in feite mezelf zit in te tomen, mezelf verbied een boek vast te pakken, het inwendig gevecht verlies, toch begin te bladeren, en mezelf probeer te overtuigen dat het toch niet is wat ik er van verwacht...
En dan weer verder wandel... met een soort heimwee.

Er is nog een soort winkel waar ik me niet verveel... Dat is een echt grootwarenhuis, iets à la Auchan, waar je van alles cindt, boeken, bloemen, rare dingen, onbekende zaken... Daar laat ik Anny steevast de inkopen doen, en ik ga zwerven door de rekken. Ik weet ondertussen al waar ik moet zijn om zaken te ontdekken... Want veel tijd heb je niet als je met Anny gaat winkelen, zij behoort tot het kleine getal vrouwen die precies weet wat ze wil, waar het staat, en de rest geen blik geeft... Dus ijl ik door de boeken, door de kranten en tijdschriften tot in de afdeling van de bloemen en als er speciale acties zijn van een of ander wat volgens mij interessant is, dan verleid ik Anny om eens met me mee te dwalen... Meestal koop ik niets. Het is niet het kopen wat plezant is, het is het dwalen, het ontdekken... Misschien ben ik dan toch niet echt een shopper... ?


Er is nog iets waar ik in kan dwalen... Kerken, musea, oude stadskernen....
Daar kan ik zwelgen in de pracht en praal van vroeger...
En altijd hoor je dan wel iemand: "Nu kunnen ze dat niet meer hé meneer?" (meer een vaststelling dan een vraag) en dan zeg ik "Oh jawel, maar men heeft niet meer de tijd, niet meer het geld over om het te investeren in dergelijke zaken..." Niemand is nog bereid niet alleen een kunstenaar te betalen, maar een heel atelier met enkele tientallen kunstenaars in dienst, voor één altaarstuk...

Ach, daarom is het nu niet slechter of beter...
Al geef ik grif toe dat er voor mij, na impressionisten en expressionisten, niet echt veel moois is gemaakt... Maar dat is geen feit, dat is een strikt individuele manier om de zaken te ervaren. Onze Bart kan verliefd staan kijken naar een werk waar ik geen moment aan geef... en vice versa...

Maar we kunnen beiden dwalen in kerken en musea... En eigenlijk weet ik niet eens of Bart ook niet in bepaalde winkels kan dwalen... Zeker in de afdeling met kunstboeken...

Ergens denk ik dat het erfelijk is, en dan denk ik aan die keer dat we met ons moeder het museum voor Volkskunde  (Het huis van Alijn) in de Kraanlei te Gent bezochten... (foto)

Het is een enorm en prachtig ingericht museum, en ons moeder begon over bijna alle tentoongestelde dingen uit de tijd die ooit de hare was, te vertellen, te vertellen en bleef vertellen en bleef stil staan. Zelfs onze kinderen, die toen nog kind waren, bleven aan haar lippen hangen, verwonderd, verbaasd over al die zaken...
We hebben dus een erfelijke be- nee, geen belasting, een begeestering geërfd...
Danke Ma !

tot de volgende ?

vossenlintworm

Germany, Bochum-Stiepel near the Ruhr - Giant Hogweed (Heracleum mantegazzianum) Français : Berce du Caucase (Heracleum mantegazzianum) – Bochum-Stiepel près du Ruhr. Español: Heracleum mantegazzianum (Perejil gigante, Bochum-Stiepel) Nederlands: Reuzenberenklauw (Heracleum mantegazzianum) – Bochum-Stiepel Walon: Grande panauche (Heracleum mantegazzianum) - Bochum-Stiepel (Photo credit: Wikipedia)

Gelezen: Het is niet aangeraden vruchten te plukken in de natuur, want de kans is groot dat u besmet wordt met de vossenlintworm...
Dus geen lekkere braambessen..
(Papa, waarom zijn die bessen hier rood ? Omdat ze nog groen zijn manneke)

Ik heb iets tegen vossen. Niet dat het geen mooie beestjes zijn, maar ik heb het gevoel dat ze onze "natuur" nog meer aan het scheeftrekken zijn, dan het al was zonder hen.
De vos is nu in onze regio's de ultieme predator, het roofdier bij uitstek, en er is niets of niemand die hem nog kan in toom houden als de mens niet optreedt.
De vos staat niet alleen op mijn lijstje van "eigenlijk wat ongewenst"... Ik zet daar ook de kraaiachtigen op: ekster, kraai, roek... de vogels die in de vogelwereld de predatoren bij uitstek zijn. Ik reken daar met opzet de roofvogels niet bij, omdat die (nog) geen probleem vormen ten opzichte van het pakket zangvogels in onze natuur. Al zag ik in de afgelopen winter een havik die wanhopig probeerde door de ruit heen mijn kanarie te bietsen...

Maar er zijn in verhouding te veel kraaiachtigen, die dus ook in verhouding te veel kleine zangvogels pakken, en er zijn te veel vossen die door hun aantal genoopt zijn te dicht bij de mens te komen fourageren...

We hebben geen echte natuurlijke natuur meer...
Onze natuur is alles behalve natuurlijk te noemen. Dit heeft diverse oorzaken, maar al die oorzaken vinden uiteindelijk hun oorsprong bij de mens. En we hoeven echt nog geen hoera te roepen omdat er hier en daar wat minder sproeistoffen worden gebruikt, omdat het water in onze rivieren stilaan weer wat leven vertoont... Want in hoe ver is dat leven in onze velden, in onze rivieren een weergave van wat oorspronkelijk in onze regio's leefde ?

Op TV kon je zien hoe we hier in Oudenaarde alles op alles zetten om de  reuzenberenklauw (Heracleum mantegazzianum) uit te roeien... Het is een prachtige plant om te zien, maar het is voor de natuur een groot vergift, het zaait zich te ruim uit, het groeit te breed uit, het veroorzaakt zware brandwonden bij aanraking... Het zou hier in Oudenaarde begonnen zijn, de opmars van de reuzenberenklauw, maar nu zit ze al in zowat het gehele land.
Nog niet zo lang geleden las ik een artikel in de krant, dat een dame die voorbij een reuzenberenklauw fietste, wellicht in aanraking kwam met de plant, want ze had talrijke zware brandwonden er aan over gehouden.

Ik geef dit als voorbeeld hoe we in onze "natuur" te maken hebben met invasieve planten, vissen, vogels, enzovoort... De tijgermug (knokkelkoorts en zo) zit al in Nederland  dus zal ze hier ook al wel te vinden zijn...

Ik denk dat er geen echt herstel meer mogelijk is. We moeten rekening houden met het feit dat onze natuur veranderd is. Maar dat wil ook zeggen dat we of die natuur uit zichzelf tot een nieuw evenwicht moeten laten komen, of dat we moeten opteren voor ingrepen die een evenwicht brengen zoals wij dat graag willen.

Het lijkt er op dat men voor het laatste heeft gekozen... Maar welke keus men ook op die manier maakt, het zal met zich meebrengen dat men voortdurend moet ingrijpen om dat wankele evenwicht in stand te houden. Nu is er de mentaliteit dat we geen vossen mogen doden, geen kraaien mogen afschieten, maar ze vergeten dat ze daarmee een doodslag toebrengen aan andere delen van die wankele natuur.

Je kunt geen omelet bakken zonder eieren te breken. Je kunt ook geen kunstmatig evenwicht bewaren zonder beheren van het wildbestand.  Ik vind het ook niet leuk om een vos te zien doden of een kraai af te zien afschieten, maar ik vind het nog veel erger dat ik geen leeuweriken meer zie en hoor, geen nachtegaal meer hoor... en dat men vaststelt dat bijen en vlinders in ijltempo uitgeroeid worden.

We moeten dringend iets doen, een echt actief beheer voeren. En als we dat doen, waarom dan ook niet zorgen dat de vossenlintworm (en andere besmettingen bij andere soorten die ons bedreigen) behandeld worden?
Als we toch opteren voor een evenwicht op een menselijke manier, dan kunnen we meteen ook zorgen voor een gezond bestand, voor de natuur en voor de mens !

Wij houden zo erg van de heide, maar vergeten, als we de natuur gewoon zijn gang laten gaan, we binnen de kortste keren geen heide meer hebben... We houden die natuur ook kunstmatig in stand. En dat lijkt te lukken en is heel mooi...

Toch eens nadenken ?

tot de volgende ?

zomaar...

Al heel kort nadat ik in mijn blog geschreven had dat Bart wellicht nog zoet lag te dromen, zodat ik nog niet kon beschikken over de foto's, was hij op facebook. Met de foto's !
Ik heb er eentje uit gepikt, waar Ewoud bij me staat, heel lief opa met zijn kleinzoon...

Je kunt er naast de vis, naast Ewoud, ook mijn buikspieren bewonderen...

Vanmorgen las ik in de nieuwsberichten dat in Gent, bij een geval van verkeersagressie, de ene fietser de andere had verwondt met een scherp voorwerp... Voor mijn geestesoog zie ik ze al in ruzie vallen over wie nu in het midden van de straat mag rijden... en met die warmte lopen de gemoederen wat vlugger op.

Vandaag zou het pas echt heet worden ! Op sommige bronnen sprak men van 37 graden, officieel houdt men het op 34... Maar dat is dus de temperatuur in de schaduw, in dat speciale hokje dat er voor moet zorgen dat de waarnemingen overal op de geijkte manier gelezen worden... In de tuin zal het dus nog een heel stuk warmer zijn, zelfs uit de zon, in de lommer van mijn "bomen"...

Ik ga vandaag alleen buiten in geval van hoge nood (zoals het uithalen van de post uit de brievenbus). Voor de rest blijf ik binnen.

En telkens gaan de rolluiken neer aan de kant waar de zon zit, en de ramen, die normaal bij goed weer open staan, zullen nu gesloten blijven, achter de dichte rolluiken, gewoon om alle warmte zo veel mogelijk tegen te houden. En de komende winter gaan we moeten stoken om het warm te hebben. Met dure mazout.

Anny gaat een paar keer buiten gaan, om de kippen te voederen, de eieren te rapen en de was buiten te hangen en weer binnen te halen na vijf minuten. Want dan is het al weer droog in zo'n weer...

Misschien zou ze beter stuk voor stuk de was uit de mand nemen, er mee wapperen om zich wat koelte toe te wuiven, en de dan al droge onderbroek in de andere mand leggen, volgend stuk nemen, wapperen, wegleggen... Maar ja, dat wapperen, daar ga je ook van zweten... Zeker op mijn terras, waar de was opgehangen wordt...

In mijn aquarium heb ik een paar doden... Maar het waren al heel oude vissen. Zijn die gestorven door de hoge temperatuur, of gewoon van ouderdom ? Misschien wel door de combinatie van de twee... Voor de rest gaat alles blijkbaar goed in het aquarium. Wel probeer ik het water met twee pompen zo goed mogelijk in beweging te houden, zodat de zuurstofopname optimaal is.

Morgennamiddag is er rommelmarkt op de markt van Deinze. En zondag gaan we naar de rommelmarkt in Ogy, een klein stukje over die infame taalgrens... Weet je wat er daar leuk is ? Bijna iedereen blijkt er Vlaams te kennen, of is Vlaming van origine... En dan zitten ze daar in Brussel druk te doen, en grenzen te trekken in een poging ons te verdelen, zo dat zij kunnen heersen... djudedju.

Ach, ik ben weeral aan het politiekeren... Maar ja, "La politique est l'art de se servir des gens"...

en dat doen ze dan ook, ze bedienen zich vooral van onze zakken, daar graaien ze voortdurend in.

Misschien vind ik in Ogy wel weer een Waals boek over de Vlaams-Waalse kwestie... Kan ik eindelijk ook weer eens de andere klok horen, want hier horen we alleen de Vlaamse klok. Ik heb al één zo'n werk gelezen, en dat was verhelderend. Maar wellicht zouden de politici me dat verbieden mochten ze het kunnen...

Hier naast me staat het raam open... de laatste frisse lucht van de dag binnen latend... Straks moet hij dicht, zodra het buiten even warm en warmer wordt dan hier binnen. De deuren staan overal in huis open, om wat tocht te hebben... en straks, binnen een paar maand gaat het dan weer van "Doe de deur toe, je zit hier niet in de kerk hé!"

djudedju

tot de volgende ?

Vissen: Het Geluk...

Zoals ik gisteren al aankondigde, we zijn dus gaan vissen: Bart, Ewoud en ik. Bij pepee in Wannegem- Lede...
Het vergt wel wat tijd en geduld om neofieten aan het vissen te krijgen, en Ewoud slaagde er gisteren bijna helemaal niet in, maar het lukte wel.

De goden waren met ons (de vissersgoden, wreed zelden te vinden)... Toen ik de lijn van Bart provisoir in het water legde, om nog een en ander uit te leggen, en nadien de lijn ophaalde om het te tonen... hing er al een vis aan de lijn...

De eerste beet miste hij, de tweede ook, en toen legde ik hem ook de kunst van het aanslaan uit... Bart ving heel wat vis, en zat de hele namiddag met een gelukzalige glimlach op het gezicht.
Hij poogde wat bliekjes in een emmer te houden voor in het aquarium van Els, zijn wederhelft, maar met die warmte was dat niet te doen, en toen de vis in de emmer begon boven te zwemmen, goot hij ze allemaal maar weer in de vrijheid van de vijver... tot... hij een klein karpertje ving... Die moest zeker in het aquarium ! (Ik was er gerust op, want karper is ijzersterk, en kan tegen een stootje, ook tegen een verblijf in een emmer...)

Pepee kwam op bezoek, en Bart gaf hem een mattentaart cadeau, een echte, van Lierde (Tegen Geraardsbergen).... Ewoud betrapte nadien pepee toen hij in het tuinhuisje de mattentaart stond op te peuzelen... Hij had het niet bij ons durven doen, want hij had geen tanden in...

En dan kreeg ik plots een serieuze beet... De lijn begon te zingen ! Wie geen visser is, zal denken dat dit een soort beeldspraak is , maar niets is minder waar ! Als een grote joekel van een vis aan de lijn (nylon) gaat trekken, dat gaat de strakke draad trillen als een vioolsnaar, en hoor je een zingend geluid. Een visser weet dan dat het een grote vis is, en dat hij heel voorzichtig moet zijn, wil de lijn niet knappen onder de trekkracht.

foto: karper.goedvinden.com

Gelukkig was het geen hele grote, en kon ik hem zonder problemen aan de lijn houden, zonder dat het onderlijntje knapte. (Een lijn bestaat uit twee soorten lijnen, de bovenlijn, die een stuk sterker is, en een onderlijn die veel zwakker is. De bedoeling is dat, bij te zware belasting de lijn niet helemaal stuk gaat, maar dat alleen het kleine onderlijntje met de haak er af gaat. Je moet dan alleen een nieuw onderlijntje met haak aan je lijn hangen)

Als je met meer dan één visser bent, dan ben je een stuk meer op je gemak dan alleen... Als je alleen bent, dan moet je de vis niet alleen weten te houden, maar je moet hem ook in je schepnet weten te loodsen, en het schepnet uit het water weten te trekken, terwijl je altijd de lijn weet strak te houden, maar niet overbelast, want dan knapt hij door... Maar nu was Bart dus mee... Bart moest hem scheppen. Dat betekende dat ik hem eerst die techniek moest uitleggen. Moeilijk is het niet, maar wel belangrijk ! Haal NOOIT een schepnet met vis uit het water in een heffende beweging ! Je mag met een schepnet nooit heffen, want het gewicht van een nat net + vis is te veel voor de constructie ! Je moet het net naar je toe trekken, met de vis er in, de vis in het water, de rand van het net boven water, en dan, als hij aan de kant is, het net vastnemen en zo naar je toe heffen, aan het net zelf.

Het lukte, en Bart beleefde de tijd van zijn leven...
Direct de kodak er bij en die vis moest vereeuwigd worden !
Bart zou hem op facebook zetten, maar ik heb nog niets gezien... Hij is nog in vakantie, wie weet is hij al uit zijn bed ? Ik weet zeker dat hij heel de nacht met een zoete glimlach op de lippen heeft gedroomd van vissen bij pepee...

Toen we hier naderhand thuis belandden, kon mama zien dat hij een goede dag had beleefd... De glimlach zat er nog steeds...

Weet je wat ?
Ik denk dat er een nieuwe visser is in de familie !

Joepie !

tot de volgende ?

Midlife ?

English: The IJzer river (Province of West Flanders, Belgium) Nederlands: De IJzer (West-Vlaanderen, België) Français : L'Yser (Flandre Occidentale, Belgique) (Photo credit: Wikipedia)

Eergisteren belde ik naar Ewoud, mijn kleinzoon, "Woensdag ga ik vissen, als je mee wil, om 12 uur hier zijn !"
Tot mijn verrassing hoorde ik Bart zeggen "Ik ga ook mee, ik ga ook eens vissen!"

Dat is geleden van ...
Heel lang...
Van toen hij een jaar of 10, 12 was... Meer dan 30 jaar geleden !
Hij kocht al een soortement Vespa, die wij de naam Midlife crisis gaven, nu dat vissen...
Bart komt duidelijk in zijn tweede jeugd (ik ben al in mijn 17°).

Dus ga ik vanmorgen maden halen, en deze namiddag gaan we samen vissen bij pepee... Ik ga hier in mijn voorraad nog een hengel of twee opdiepen, zodat ik hen kan gerieven... En wellicht zal er niet veel gevist worden, wel veel rondgelopen... Ewoud moet voortdurend beet hebben om stil te blijven, en als mijn herinnering goed is, was Bart ook zo... Nu, ze kunnen wat rond de vijver lopen, ze kunnen niet verdwalen, zo groot is het niet.

Maar ergens ben ik blij...
Er is toch iets blijven hangen van het genotszaadje "hoe plezant vissen is"... En straks gaan we met drie generaties aan het water zitten, en in gedachten ga ik er ons vader ook nog bijdenken, die mij leerde vissen, die mij besmette met de vis-microbe... Ook al zul je het niet zien, we gaan er in feite met vier generaties bijeen zitten. Ons vader zal wel zitten zagen dat er geen paling zit, en dat bliekvissen, de teljoor niet vult, maar hij zal content zijn nog eens aan het water te zitten. (Pas op Pa, er zitten hier karpers - herinner je nog aan de IJzer ?)

Gek, hoe ouder ik word, hoe meer ik weer met ons vader en ons moeder "babbel"... En zeggen dat er een tijd was dat ik zo vlug mogelijk van onder dat ouderlijk gezag uit wou... Ik wou dat ik er nu weer onder zat.  Nee, ik word niet dement, ik kruip niet terug in het verleden, maar ik denk gewoon weer veel meer op hen, en hoe zij dat zouden doen...

Om het eens anders te stellen, er is niets meer over van de rebel in het huishouden... In tegendeel, nu zou ik al de regels en al de bevelen aannemen, omdat ik nu in zie dat ze goed waren, goed bedoeld waren, overdacht waren... Maar misschien zou dat ook niet goed zijn. Misschien is het wel goed dat de jeugd rebels is, dat ze "anders" wil zijn... Misschien is dat net één van de redenen waarom we als mensheid vooruit gaan... Misschien is het ook de reden waarom we telkens weer struikelen...

Ik zie nu mijn kleinzoon rebelleren, "Hij zit in zijn puberteit" zucht Els dan...
Hij wordt groot, denk ik dan, hij rukt zich los...
Het zit in de natuur der dingen. Kijk naar de dieren, hoe de jonge dieren bij het begin van de volwassenheid weg trekken uit de groep... Vooral bij de mannelijke dieren is dit het geval, en kijk, ook bij mensen zit dat tikkeltje puberteit bij jongens anders in elkaar dan bij meisjes...
Het is dus allemaal heel gewoon... alleen...
Wij mensen moeten daar zo nodig over piekeren. Wij moeten dat zo nodig op blazen...
En we wéten dat alles toch weer op zijn pootjes terecht komt, en gewoonlijk zijn de ergste pubers later diegenen die de band met de familie het engst aanhalen...

Maar als ik steeds meer terug denk, dan komt dat door die kloeke basis die ik mee kreeg. Onze ouders bouwden niet echt ons huis, maar ze legden een heel stevig fundament, en hoe onafhankelijk we ons ook opstelden, alles berustte, hoe dan ook op die stevige grondvesten van het gezin.

En dat is dan meteen de vrees die ik heb over al die kinderen in de verscheurde gezinnen, nieuw-samengestelde gezinnen, wankele gezinnen... Hoe leggen ze daar in hemelsnaam de basis voor een stevige toekomst ?

djudedju


tot de volgende ?