zomaar...

Al heel kort nadat ik in mijn blog geschreven had dat Bart wellicht nog zoet lag te dromen, zodat ik nog niet kon beschikken over de foto's, was hij op facebook. Met de foto's !
Ik heb er eentje uit gepikt, waar Ewoud bij me staat, heel lief opa met zijn kleinzoon...

Je kunt er naast de vis, naast Ewoud, ook mijn buikspieren bewonderen...

Vanmorgen las ik in de nieuwsberichten dat in Gent, bij een geval van verkeersagressie, de ene fietser de andere had verwondt met een scherp voorwerp... Voor mijn geestesoog zie ik ze al in ruzie vallen over wie nu in het midden van de straat mag rijden... en met die warmte lopen de gemoederen wat vlugger op.

Vandaag zou het pas echt heet worden ! Op sommige bronnen sprak men van 37 graden, officieel houdt men het op 34... Maar dat is dus de temperatuur in de schaduw, in dat speciale hokje dat er voor moet zorgen dat de waarnemingen overal op de geijkte manier gelezen worden... In de tuin zal het dus nog een heel stuk warmer zijn, zelfs uit de zon, in de lommer van mijn "bomen"...

Ik ga vandaag alleen buiten in geval van hoge nood (zoals het uithalen van de post uit de brievenbus). Voor de rest blijf ik binnen.

En telkens gaan de rolluiken neer aan de kant waar de zon zit, en de ramen, die normaal bij goed weer open staan, zullen nu gesloten blijven, achter de dichte rolluiken, gewoon om alle warmte zo veel mogelijk tegen te houden. En de komende winter gaan we moeten stoken om het warm te hebben. Met dure mazout.

Anny gaat een paar keer buiten gaan, om de kippen te voederen, de eieren te rapen en de was buiten te hangen en weer binnen te halen na vijf minuten. Want dan is het al weer droog in zo'n weer...

Misschien zou ze beter stuk voor stuk de was uit de mand nemen, er mee wapperen om zich wat koelte toe te wuiven, en de dan al droge onderbroek in de andere mand leggen, volgend stuk nemen, wapperen, wegleggen... Maar ja, dat wapperen, daar ga je ook van zweten... Zeker op mijn terras, waar de was opgehangen wordt...

In mijn aquarium heb ik een paar doden... Maar het waren al heel oude vissen. Zijn die gestorven door de hoge temperatuur, of gewoon van ouderdom ? Misschien wel door de combinatie van de twee... Voor de rest gaat alles blijkbaar goed in het aquarium. Wel probeer ik het water met twee pompen zo goed mogelijk in beweging te houden, zodat de zuurstofopname optimaal is.

Morgennamiddag is er rommelmarkt op de markt van Deinze. En zondag gaan we naar de rommelmarkt in Ogy, een klein stukje over die infame taalgrens... Weet je wat er daar leuk is ? Bijna iedereen blijkt er Vlaams te kennen, of is Vlaming van origine... En dan zitten ze daar in Brussel druk te doen, en grenzen te trekken in een poging ons te verdelen, zo dat zij kunnen heersen... djudedju.

Ach, ik ben weeral aan het politiekeren... Maar ja, "La politique est l'art de se servir des gens"...

en dat doen ze dan ook, ze bedienen zich vooral van onze zakken, daar graaien ze voortdurend in.

Misschien vind ik in Ogy wel weer een Waals boek over de Vlaams-Waalse kwestie... Kan ik eindelijk ook weer eens de andere klok horen, want hier horen we alleen de Vlaamse klok. Ik heb al één zo'n werk gelezen, en dat was verhelderend. Maar wellicht zouden de politici me dat verbieden mochten ze het kunnen...

Hier naast me staat het raam open... de laatste frisse lucht van de dag binnen latend... Straks moet hij dicht, zodra het buiten even warm en warmer wordt dan hier binnen. De deuren staan overal in huis open, om wat tocht te hebben... en straks, binnen een paar maand gaat het dan weer van "Doe de deur toe, je zit hier niet in de kerk hé!"

djudedju

tot de volgende ?

Vissen: Het Geluk...

Zoals ik gisteren al aankondigde, we zijn dus gaan vissen: Bart, Ewoud en ik. Bij pepee in Wannegem- Lede...
Het vergt wel wat tijd en geduld om neofieten aan het vissen te krijgen, en Ewoud slaagde er gisteren bijna helemaal niet in, maar het lukte wel.

De goden waren met ons (de vissersgoden, wreed zelden te vinden)... Toen ik de lijn van Bart provisoir in het water legde, om nog een en ander uit te leggen, en nadien de lijn ophaalde om het te tonen... hing er al een vis aan de lijn...

De eerste beet miste hij, de tweede ook, en toen legde ik hem ook de kunst van het aanslaan uit... Bart ving heel wat vis, en zat de hele namiddag met een gelukzalige glimlach op het gezicht.
Hij poogde wat bliekjes in een emmer te houden voor in het aquarium van Els, zijn wederhelft, maar met die warmte was dat niet te doen, en toen de vis in de emmer begon boven te zwemmen, goot hij ze allemaal maar weer in de vrijheid van de vijver... tot... hij een klein karpertje ving... Die moest zeker in het aquarium ! (Ik was er gerust op, want karper is ijzersterk, en kan tegen een stootje, ook tegen een verblijf in een emmer...)

Pepee kwam op bezoek, en Bart gaf hem een mattentaart cadeau, een echte, van Lierde (Tegen Geraardsbergen).... Ewoud betrapte nadien pepee toen hij in het tuinhuisje de mattentaart stond op te peuzelen... Hij had het niet bij ons durven doen, want hij had geen tanden in...

En dan kreeg ik plots een serieuze beet... De lijn begon te zingen ! Wie geen visser is, zal denken dat dit een soort beeldspraak is , maar niets is minder waar ! Als een grote joekel van een vis aan de lijn (nylon) gaat trekken, dat gaat de strakke draad trillen als een vioolsnaar, en hoor je een zingend geluid. Een visser weet dan dat het een grote vis is, en dat hij heel voorzichtig moet zijn, wil de lijn niet knappen onder de trekkracht.

foto: karper.goedvinden.com

Gelukkig was het geen hele grote, en kon ik hem zonder problemen aan de lijn houden, zonder dat het onderlijntje knapte. (Een lijn bestaat uit twee soorten lijnen, de bovenlijn, die een stuk sterker is, en een onderlijn die veel zwakker is. De bedoeling is dat, bij te zware belasting de lijn niet helemaal stuk gaat, maar dat alleen het kleine onderlijntje met de haak er af gaat. Je moet dan alleen een nieuw onderlijntje met haak aan je lijn hangen)

Als je met meer dan één visser bent, dan ben je een stuk meer op je gemak dan alleen... Als je alleen bent, dan moet je de vis niet alleen weten te houden, maar je moet hem ook in je schepnet weten te loodsen, en het schepnet uit het water weten te trekken, terwijl je altijd de lijn weet strak te houden, maar niet overbelast, want dan knapt hij door... Maar nu was Bart dus mee... Bart moest hem scheppen. Dat betekende dat ik hem eerst die techniek moest uitleggen. Moeilijk is het niet, maar wel belangrijk ! Haal NOOIT een schepnet met vis uit het water in een heffende beweging ! Je mag met een schepnet nooit heffen, want het gewicht van een nat net + vis is te veel voor de constructie ! Je moet het net naar je toe trekken, met de vis er in, de vis in het water, de rand van het net boven water, en dan, als hij aan de kant is, het net vastnemen en zo naar je toe heffen, aan het net zelf.

Het lukte, en Bart beleefde de tijd van zijn leven...
Direct de kodak er bij en die vis moest vereeuwigd worden !
Bart zou hem op facebook zetten, maar ik heb nog niets gezien... Hij is nog in vakantie, wie weet is hij al uit zijn bed ? Ik weet zeker dat hij heel de nacht met een zoete glimlach op de lippen heeft gedroomd van vissen bij pepee...

Toen we hier naderhand thuis belandden, kon mama zien dat hij een goede dag had beleefd... De glimlach zat er nog steeds...

Weet je wat ?
Ik denk dat er een nieuwe visser is in de familie !

Joepie !

tot de volgende ?

Midlife ?

English: The IJzer river (Province of West Flanders, Belgium) Nederlands: De IJzer (West-Vlaanderen, België) Français : L'Yser (Flandre Occidentale, Belgique) (Photo credit: Wikipedia)

Eergisteren belde ik naar Ewoud, mijn kleinzoon, "Woensdag ga ik vissen, als je mee wil, om 12 uur hier zijn !"
Tot mijn verrassing hoorde ik Bart zeggen "Ik ga ook mee, ik ga ook eens vissen!"

Dat is geleden van ...
Heel lang...
Van toen hij een jaar of 10, 12 was... Meer dan 30 jaar geleden !
Hij kocht al een soortement Vespa, die wij de naam Midlife crisis gaven, nu dat vissen...
Bart komt duidelijk in zijn tweede jeugd (ik ben al in mijn 17°).

Dus ga ik vanmorgen maden halen, en deze namiddag gaan we samen vissen bij pepee... Ik ga hier in mijn voorraad nog een hengel of twee opdiepen, zodat ik hen kan gerieven... En wellicht zal er niet veel gevist worden, wel veel rondgelopen... Ewoud moet voortdurend beet hebben om stil te blijven, en als mijn herinnering goed is, was Bart ook zo... Nu, ze kunnen wat rond de vijver lopen, ze kunnen niet verdwalen, zo groot is het niet.

Maar ergens ben ik blij...
Er is toch iets blijven hangen van het genotszaadje "hoe plezant vissen is"... En straks gaan we met drie generaties aan het water zitten, en in gedachten ga ik er ons vader ook nog bijdenken, die mij leerde vissen, die mij besmette met de vis-microbe... Ook al zul je het niet zien, we gaan er in feite met vier generaties bijeen zitten. Ons vader zal wel zitten zagen dat er geen paling zit, en dat bliekvissen, de teljoor niet vult, maar hij zal content zijn nog eens aan het water te zitten. (Pas op Pa, er zitten hier karpers - herinner je nog aan de IJzer ?)

Gek, hoe ouder ik word, hoe meer ik weer met ons vader en ons moeder "babbel"... En zeggen dat er een tijd was dat ik zo vlug mogelijk van onder dat ouderlijk gezag uit wou... Ik wou dat ik er nu weer onder zat.  Nee, ik word niet dement, ik kruip niet terug in het verleden, maar ik denk gewoon weer veel meer op hen, en hoe zij dat zouden doen...

Om het eens anders te stellen, er is niets meer over van de rebel in het huishouden... In tegendeel, nu zou ik al de regels en al de bevelen aannemen, omdat ik nu in zie dat ze goed waren, goed bedoeld waren, overdacht waren... Maar misschien zou dat ook niet goed zijn. Misschien is het wel goed dat de jeugd rebels is, dat ze "anders" wil zijn... Misschien is dat net één van de redenen waarom we als mensheid vooruit gaan... Misschien is het ook de reden waarom we telkens weer struikelen...

Ik zie nu mijn kleinzoon rebelleren, "Hij zit in zijn puberteit" zucht Els dan...
Hij wordt groot, denk ik dan, hij rukt zich los...
Het zit in de natuur der dingen. Kijk naar de dieren, hoe de jonge dieren bij het begin van de volwassenheid weg trekken uit de groep... Vooral bij de mannelijke dieren is dit het geval, en kijk, ook bij mensen zit dat tikkeltje puberteit bij jongens anders in elkaar dan bij meisjes...
Het is dus allemaal heel gewoon... alleen...
Wij mensen moeten daar zo nodig over piekeren. Wij moeten dat zo nodig op blazen...
En we wéten dat alles toch weer op zijn pootjes terecht komt, en gewoonlijk zijn de ergste pubers later diegenen die de band met de familie het engst aanhalen...

Maar als ik steeds meer terug denk, dan komt dat door die kloeke basis die ik mee kreeg. Onze ouders bouwden niet echt ons huis, maar ze legden een heel stevig fundament, en hoe onafhankelijk we ons ook opstelden, alles berustte, hoe dan ook op die stevige grondvesten van het gezin.

En dat is dan meteen de vrees die ik heb over al die kinderen in de verscheurde gezinnen, nieuw-samengestelde gezinnen, wankele gezinnen... Hoe leggen ze daar in hemelsnaam de basis voor een stevige toekomst ?

djudedju


tot de volgende ?

De staat in de staat in de staat in de...

Coat of arms of East Flanders (Photo credit: Wikipedia)

Het is Europa die België op de vingers tikt inzake het beleid ten opzichte van de mindervaliden. Daardoor is de mindervalide in staat de Belgische staat te dagvaarden.
In België heb je dan nog rekening te houden met de "deelstaten" waar je misschien eigenlijk naar toe moet met je dagvaarding, omdat die dan deels of volledig verantwoordelijk is voor dat beleid, met het fiat van de verdeelde staat België...

Ik wil maar zeggen... wie heeft het hier eigenlijk nog voor het zeggen?
Europa ?
België ?
Vlaanderen ?
De provincie Oost- Vlaanderen?
De stad Oudenaarde ?
Het gerechtelijk arrondissement ?
Of is er nog ergens een instantie die ook iets in de pap te brokken heeft, op voorwaarde dat ze in regel is met het hogere echelon ... Vlaanderen mag heel wat zelf beslissen, maar dat moet dus wel in overeenstemming zijn met de Belgische regeltjes. Dus België heeft het voor het zeggen? Ja, maar alleen als het in overeenstemming is met wat Europa dicteert... Dus Europa heeft het voor het zeggen? Ja, maar natuurlijk moet je dan rekening houden met de Europese structuur, die ook al in trapjes werkt...

En ondertussen valt de mindervalide tussen de twee rolstoelen...

Het is dus in feite zo, dat de drukkingsgroepen de Europese wet bepalen. De Europese wet bepaalt de wetgevingen in de lidstaten. In ons geval België, maar dat heeft dan weer deelstaten, die wetten mogen en kunnen uitvaardigen, op voorwaarde dat ze in overeenstemming zijn met Belgische wetten, als die in overeenstemming zijn met de Europese, zoals die doorgedrukt zijn door de financiële drukkingsgroepen... Mocht je nu nog niet weten waarom een bak mag doen wat het wil, en waarom wij opdraaien voor hun fouten, herbegin dan de lezing met wat meer aandacht...

Ach, maak je niet druk... In feite is er niets veranderd...
Men heeft alleen de regeltjes nog wat ingewikkelder gemaakt, om er zeker van te zijn, dat er een reuzegroot werkterrein blijft bestaan voor de advocatuur en voor de politici... Beiden leven immers bij gratie van de onwetendheid van de gewone man...

(Wellicht daarom dat zoveel advocaten ook politicus zijn ?)

De laatste tijd heeft men de reeks onzekerheden in het leven nog eens een heel stuk groter gemaakt met de invoering van de GAS-boetes (Gemeentelijke Administratieve Sancties)... Ieder gemeente voert nu, naar eigen goesting een deel "overtredingen" in, waar zij zelf boetes opleggen, met bedragen zoals zij die zelf bepalen. Ik wacht met spanning de eerste rechtszaken af, eens kijken hoe diegenen die de wet op de GAS-boetes maakten, er ook weer gaten in knagen... Hoe we een nieuw speelterrein zien groeien voor de advocaten en politici, waarbij dezen maar één doel hebben, geld uit de zakken halen van de gewone man. Let op, als een politicus dit leest is hij in staat een Gas-boete op te leggen voor het schrijven van  subversieve blogjes...

Straks ben ik monddood...
Maar mijn denken kan men niet stilleggen...
Ik kan knikken en neen denken.
Wij zijn in ons land al zo vaak bezet geweest, dat wij daar heel wat ervaring in hebben, zo erg, dat het bijna een tweede natuur is geworden.
Nu is de bezetting er voor één keer gekomen zonder bloedvergieten... Europa bezet ons, vraag het maar eens aan de Grieken, aan de Portugezen, aan de Spanjaarden aan...
(Ook dat is niet nieuw, vroeger veranderde ons land van eigenaar door huwelijken tussen adellijke knullen... nu door politieke knullerijen...

tot de volgende ?

zedonkey

Voilà, een foto als bewijs: een kruising tussen een ezel en een zebra... Bij het foto's zoeken zag ik ook afbeeldingen van een paard/zebra, een Tijger/leeuw en nog een hele boel meer.

Misschien interesseren dergelijke zaken je niet in het minst, dan kun je rustig verder klikken en andere onderwerpen gaan zoeken... Ik heb het vandaag over kruisingen...

Je hebt in feite twee normale soorten kruisingen: kruisingen die zelf ook vruchtbaar zijn, en kruisingen die niet vruchtbaar zijn. Je kent ongetwijfeld het muildier en de muilezel (Het ene is paard x ezel, het andere ezel x paard). Dat is een typische kruising met onvruchtbare nakomelingen. Men kruist paard en ezel om sterke, taaie dieren te hebben met de goede eigenschappen van beide ouders, maar jammer genoeg kunnen ze dit niet verder kweken. Daarvoor zijn ezel en paard net geen "familie" genoeg van elkaar.
Vogelliefhebbers zullen wellicht de rode kanarie kennen (Nu ja rood... oranje, met rode gloed, en dan nog veelal nog dank zij toevoeging van caroteen aan de voeding) ? Maar eigenlijk bestaat er geen rood in de kanarie ! Dat rood is er gekomen door een kruising met de kapoetsensijs. Dit fel rode diertje bleek zo'n dichte familie te zijn, dat er wel vruchtbare nakomelingen waren, en zo hebben we nu rood in de kanarie. Kanaries worden met heel wat vinkachtigen gekruist, maar bij mijn weten bleek alleen de kruising met kapoetsensijs vruchtbare nakomelingen te geven...

kapoetsensijs

Meestal veronderstellen we dat kruisingen "mensenwerk" zijn, en alleen ontstaan door ingrepen van de mens, maar dit is niet juist ! Ook in de natuur ontstaan kruisingen op spontane manier, en sommigen denken dat minstens een deel van de soorten op die manier zijn ontstaan. Wat er ook van zij, het moet dus in ieder geval heel dichte familie van elkaar zijn, om ook vruchtbare nakomelingen op te leveren.

Wat nu, momenteel aan het gebeuren is, wellicht onder invloed van de klimaatsverandering, is dat men steeds meer kruisingen ziet van de ijsbeer met de grizly... Door het smelten van de ijskap, belandt de ijsbeer veel meer dan vroeger in het gebied van de Grizly, en zijn spontane kruisingen het gevolg. Veel wetenschappers denken nu dat dit in feite dezelfde soort beer is, die door eeuwenlange scheiding en ander milieu ook een andere soort is geworden qua uiterlijk, maar dus in feite nog steeds heel dicht bij elkaar staand.

Vroeger was dit wellicht zo wat de enige manier om te weten of bepaalde dieren verwant waren. Kon je ze niet kruisen, dan was er geen familieband...

Nu, met DNA en genoomonderzoek kunnen we dit veel beter en veel nauwkeuriger onderzoeken, maar ik ben steeds verwonderd over het feit dat men vroeger, zonder al die kennis de zaken toch behoorlijk juist wist te rangschikken. 

De wetenschappers van toen moeten dus heel wat slimmer zijn geweest dan we denken... Probeer jij maar eens, op het oog, te bepalen of bepaalde planten familie van elkaar zijn... Ik zou niet weten hoe ik dat moet doen. Linnaeus  kon het dus wel !

Zijn we nu slimmer dan toen ? Ik betwijfel het ten zeerste ! Wel hebben we veel meer basis ter beschikking.

Ik wil maar zeggen, de mens lijkt me niet slimmer dan 1000 jaar geleden, maar de mens is er in geslaagd om zijn verworvenheden vast te leggen en ter beschikking te stellen van zijn nakomelingen. Zonder die wetenschap in boeken, computers en dies meer, zijn we niet slimmer dan de mens in het stenen tijdperk...

Het bewijs ?

Niets is makkelijker te leveren !

Zelfs nu nog ontdekt men wel eens een volk dat nog steeds in het stenen tijdperk leeft. Helemaal afgescheiden van de rest van de mensheid, zijn deze mensen die niet tot de stap kwamen van het vastleggen van hun kennis in geschrift en dergelijke, gewoon blijven hangen in het stenen tijdperk. Toch zijn ze niet dommer dan wij zijn. Als men kinderen uit die stam dezelfde opvoeding geeft als onze kinderen, blijken zij net dezelfde capaciteiten te hebben. Het zijn dus net als wij, gewoon mensen...

Het verschil zit hem dus in die éne ontwikkeling: het vastleggen van de wetenschap voor de nakomelingen.

Dat is nog nooit zo goed en zo snel en zo breed ter beschikking gesteld van zoveel mensen als nu... Dus staan we nu aan de vooravond van een nieuwe sprong in de ontwikkeling !

Hoe meer kennis we ter beschikking hebben, hoe meer we verder kunnen werken met die kennis...

We moeten geen dieren meer kruisen om verwantschap vast te stellen, die kennis staat tot in detail bekend...

ter onzer beschikking

Het mensdom beleeft een ontzaglijk avontuur...

... als het zijn kennis niet gebruikt om zichzelf ten gronde te richten...

tot de volgende ?

Hoog, Sammy, kijk omhoog Sammy

English: Huisepontweg road and the Schietsjampettermolen windmill in Wannegem. Wannegem, Wannegem-Lede, Kruishoutem, East Flanders, Belgium Nederlands: Schietsjampettermolen aan de Huisepontweg in Wannegem 20px This is a photo of onroerend erfgoed number 200842 00200842 20px This is a photo of onroerend erfgoed number 43825 00043825 (Photo credit: Wikipedia)

Maar hoe hoog ik ook keek, niks geen blauwe lucht... Alleen grijsgrauw en felle bliksems, donderslagen, waarvan nu en dan een van die knallende, droge slagen als de bliksem ergens dichtbij viel...
En regenen...
regenen...
regenen...................................

Maar we trokken het ons niet aan ! We hebben ondertussen genoten van "Rainman", een prachtige film over autisme. (Die wellicht ondertussen in aanbieding is, want ze zonden hem uit op TV...) (Meestal krijg je daar films van zo'n slordige 50 jaar oud !)

Ach, ik ben weer bitter. En toch voel ik me goed en happy vandaag, we zijn al naar de rommelmarkt geweest in Wannegem-Lede, en hebben er gebabbeld met Patrick en Marleen, vrienden van al heel lang...

Maar TV is voor mij tegenwoordig een bron van ergernis...
Ik ben geen groot TV-kijker, maar ik zie wel eens graag een film... Maar om een mooie film te vinden op TV, moet je ofwel heel veel geluk hebben, ofwel heel lang opblijven... Gisteren was dus zo'n dag. We zouden toch wat langer opblijven, want Bart kwam thuis, en hij ging bellen om ons te melden dat hij er goed en wel was gearriveerd...

Maar gewoonlijk zit ik rond 20.30' à 21.00' uur al in mijn bed, dus zie ik niet veel van de films. Oh ja, ik zou ze, met de moderne technologie kunnen opnemen, en dan in de namiddag bekijken, maar de namiddag is voor mij geen moment om TV te kijken, dan heb ik veelal andere dingen die me interesseren. En dat opnemen zou dus een maat voor niets zijn... Nu en dan koop ik een film op DVD, en die liggen dan in de kast tot ik eens tijd en goesting heb... Er liggen er daar al een paar jaar nog steeds in de cellofaanverpakking te liggen....

Ik moet het dus niet echt alleen op de TV steken, ook wat op mezelf, maar dat doet geen mens, dus ik ook niet ! Dus is de TV de schuldige. Nah.

Eén keer heb ik echt genoten, acht uur aan een stuk, een of andere reeks over de oorlog, waarvan ze alle episodes na elkaar afspeelden... We hadden geen tijd om te eten !
Maar voor de rest  ??? Nee, TV is niet mijn ding.
Het is ook een eerder passieve bedoening hé?
TV- kijken, film-kijken is veel passiever dan een boek lezen !
Als je een mooi boek leest, dan maak je zelf, in je geest, een soortement film er bij, met de voor jou goede kleuren en goede beelden... Kortom, de volmaakte film, zoals geen Spielberg het kan na doen.

Maar ja, als ik dat zeg tegen de vele niet-lezers in mijn gezin, dan kijken ze me aan of ik ergens iets mankeer. Nee, zij mankeren iets: het genot van het lezen van een goed boek.
Je weet wel, teksten, zoals deze blog, maar dan veel beter, veel meer uitgelijnd qua inhoud, niet van de hak op de tak springend...
Maar ja, ik ben dan ook geen schrijvelaar, maar een blogger, een bladvuller, bladen vullend met al wat ik denk, meemaak, meen...

en weet je, ik hou van schrijven...

tot de volgende ?

Onweer

Vanmorgen was het hier mistig, maar de zon begon er al door te komen... "Gaan we naar die Waalse rommelmarkt?" Anny knikte, en ik zocht mijn GPS en zette het adres er in, de auto in, en wijllie weg...

De lucht was grijs, maar hoog boven ons priemde vaag de zon er door... 't Zal wel goed weer worden...
We draaiden de Waalse autosnelweg op, en amper een paar kilometer verder begon het plots donker te worden, donker als de nacht. Lichten aan, mistlicht aan... Plots een felle bliksem die de hemel in tweeën scheurde en een echte wolkbreuk, en verschrikkelijke windrukken...

De takken van de bomen braken af, en waaiden over de autosnelweg, over ons hoofd... De ruitenwisser haalde het niet tegen de stortvloed... Ik reed nog vijftig per uur, en de wagens voor en achter mij reden echt niet sneller... Donker als de nacht, bliksem en hevige donderknallen... Het was bangelijk !

"Zouden we niet beter terug naar huis gaan? " Anny knikte, maar maakte de bedenking dat je op een autosnelweg niet kunt keren, nee, maar we kunnen wel de eerste afslag nemen en terugkeren... Heel voorzichtig nog een tiental kilometer voort gesukkeld, voor we aan de afslag kwamen...

GPS ingedrukt voor de terugkeer naar huis... Op deze kant van de autosnelweg lag de baan vol takken, en één keer moesten we helemaal op het linkerbaanvak om een boom te ontwijken... Beangstigend, want het regende zo fel en het waaide zo erg, dat je die boom pas op het laatste knipje zag...

Waar we op de heenweg pas regen kregen op de autosnelweg, was het nu overal goed aan het regenen, maar eens de autosnelweg af, was het toch niet meer zo erg, het was nu gewoon aan het gieten... en op de weg zag je nog wel bladeren, maar geen takken meer, en hoe nader we bij thuis kwamen, hoe minder bladeren je zelfs zag liggen... We zijn in gewone gietende regen thuisgekomen, met in de verte bliksems en nu en dan gerommel van de donder. Het regent nu nog, en nu en dan hoor je het rommelen en bommelen. In de hemel vallen de meubels wellicht om ?

Maar het was echt beangstigend !!!
Vandaag komt Bart naar huis uit La douce France... Ik heb hen opgebeld, om hen te verwittigen dat ze heel voorzichtig moeten zijn, en rekening houden met verschrikkelijke onweersbuien, en eventueel bomen op de weg...
Hopelijk komen ze zonder problemen naar huis... Want zo'n lange rit, en dan nog eens extra belastend door het weer... Dat is niet alles !

Deze namiddag gaan we dus voor de laatste keer de dieren gaan voederen (Allee, de laatste keer voor dit verlof hé, we hopen dat we nog heel vaak mogen opdraven, dan zijn we er nog allemaal !)

Ik ga nu stoppen... en voor de derde keer naar de vijver gaan kijken... Door de gietende regen vallen er miljoenen rozenbladeren van de klimroos die over de vijver groeit, in het water, en de overloop naar de kleine vijver verstopt iedere keer weer.... Dan vlug die bladeren weg scheppen, en het water stroomt weer...

tot de volgende ?