Maar stel even dat tijd gewoon een bruikbare dimensie is. Je weet wel, hoogte, lengte en breedte en de vierde dimensie zou dan de tijd zijn, maar de tijd is niet echt bruikbaar, omdat hij maar in één richting gaat. Je kunt niet willekeurig voor en achteruit hippen. Je kunt wel bij de drie andere dimensies gaan staan, liggen of hangen waar je maar wil, maar niet zo met de tijd. Maar stel nu...
Stel dat je wel even wilt gaan kijken naar Peter Pauwel Rubens, aan het werk in zijn atelier, zijn techniek gaan bewonderen, en zo mogelijk met je gsm vlug een filmpje schieten van de meester aan het werk. Wat denk je dat er zou gebeuren als je daar plots uit het niet zoudt verschijnen, midden in een onafgewerkt doek... ? Niet alleen zouden die mensen zich doodschrikken, maar hoogstwaarschijnlijk zou je ook meteen in de boeien worden geslagen als heksenmeester of zoiets... Nu, geen probleem denk je dan, ik hip gewoon terug.
Maar kan dat wel ?
Met onze tijd, de tijd zoals wij die kennen, zou dat wellicht helemaal niet mogelijk zijn. Gebeurd is gebeurd. Je kunt een feit niet zo maar uitgummen. Dus zou er wellicht, als jij vrolijk weg hipte, er een jou achterblijven, die het wel allemaal bleef meemaken, en die hoogstwaarschijnlijk in die troebele tijden op de brandstapel zou eindigen. Als dat niet het geval zou zijn, dan zou er immers in de tijd een paradox ontstaan, een ontwrichting van het tijdsgegeven.
Maar dat zou betekenen, als je niet op de brandstapel terecht kwam, je vrolijk daar én nu zoudt blijven leven ! Met andere woorden, je zou twee keer leven op twee verschillende tijden. Het zou dan perfect mogelijk zijn dat jij eigenlijk je eigen voorvader zoudt zijn.
Maar als je zoudt vooruit hippen, wat zou je dan zijn ?
Je ziet, tijdreizen is en blijft een paradox. Wat men ook vertelt.
De enige manier van tijdreizen die mogelijk lijkt, is dat je op na een lange ruimtereis aan een zeer hoge snelheid (zo dicht mogelijk bij de snelheid van het licht), hier weer terug komt op aarde. Dan zou jij in je ruimtetuig twee jaar op weg zijn geweest, maar zou er op aarde veel meer tijd zijn voorbijgegaan. Je zou als ruimtereiziger een sprong in de tijd hebben gemaakt. Maar dat is geen echt tijdreizen, omdat er geen ervaring van tijdreizen is. jij bent twee jaar weggeweest. Punt. De aarde is op die tijd vijf jaar vooruit, dus zeven jaar verder. Voor u, en voor de aardbewoners is er niets abnormaals gebeurd. Alleen lijkt het of jij enkele jaren kwijt bent.
Met andere woorden, jij en de aardbewoners zijn gewoon blijven vooruit gaan in de tijd, alleen heb jij vlugger bewogen, waardoor jou tijd hier op aarde anders lijkt dan bij jou.
Je hoeft echt niet een ellenlange ruimtereis te maken om dat min of meer te ervaren. Reis met een vliegtuig naar de andere kant van de wereld, en je zult vaststellen dat je daar veel vlugger of net veel trager bent, dan je uurwerk je vertelt. Jij hebt dan gewoon de dag ingehaald of net laten vlugger lopen dan jijzelf. Je weet dat er niets van tijdreizen bij is, maar je voelt je wel ellendig door het plots uit balans zijn met de zonnetijd die je gewoon bent.
't Is allemaal een beetje gek. En eigenlijk is het gek omdat het de gewone mensenmaat overstijgt. De mens is niet in staat om op eigen kracht vlugger te reizen dan het etmaal gaat. Dat je dat toch doet, dat is door middel van werktuigen, een vliegtuig. Iets wat jou normale capaciteiten overstijgt. Met andere woorden, je voelt je ellendig omdat je eigenlijk iets tegennatuurlijks aan het doen bent.
En toch... Toch doen we dat dagdagelijks. Als we met de wagen rijden, dan halen we de tijd in (of loopt de tijd juist vlugger). je voelt dit niet zozeer, omdat je niet vlug en niet ver genoeg rijdt, maar het tijdsverschil is er wel !
In vroegere tijden zou men dit veel meer hebben aangevoeld, omdat iedere stad dan zijn eigen tijd had. Men bepaalde de tijd van de stad op basis van de zon. Eigenlijk de enige manier om de echte juiste tijd te bepalen...maar heel moeilijk als je plots vervoermiddelen hebt die vlug gaan en ver gaan... De uitvinding van de trein en de invoering van de spoorwegen hebben de eerste noodzaak gevormd om de klokken gelijk te schakelen, niet meer op de zon, maar in overeenstemming met grote gebieden, hele landen, zelfs reeksen van landen. In heel grote landen is dit op zich ook weer een moeilijkheid ! In China bijvoorbeeld is het begrip dag in de ene kant van het land heel anders dan aan de andere kant.
In plaats van in de tijd te reizen, doen wij eigenlijk dus net het tegenovergestelde, we zetten de tijd vast op één bepaald systeem, onafgezien, of toch niet helemaal volgens het begrip dag van ons gebied op de aarde. We pinnen dus de tijd volgens het gebied op één systeem.
Met andere woorden, we leven niet alleen niet meer volgens onze biologische klok bij het wisselen van zomer- en wintertijd, maar we doen dit eigenlijk voortdurend !
Terug naar de natuur zou dus heel wat inhouden waar je niet zo meteen op denkt !
tot de volgende ?
