donder en bliksem

Lightning striking the Eiffel Tower (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren tot onze verbazing gekeken naar al dat water dat uit de hemel is gevallen. Het heeft hier wel wat gedonderd en gebliksemd, maar dat is ook al wat ik er over kan vertellen. Ja, er viel wat regen... Maar niet met bakken, en zeker geen wolkbreuk. In Zingem zou de bliksem ingeslagen zijn, maar verder... Noppes.

En dan zie je op TV dat enkele kilometers verder er een echte wolkbreuk was, met overstromingen en al wat daar bij hoort.

Ik heb op mijn kwampjoeter een programmaatje dat een icoontje zet op mijn taakbalk, en waar ik mee kan zien of het in de komende paar uur zal regenen. Ik, met een hart als een koekenbrood, tegen Anny: "Mama, binnen één uur en 26 minuten zal het beginnen te regenen!" "'t Is al lang bezig!" was het antwoord.

Kwampjoeters en weer... allemaal onvoorspelbaar.

Voor mijn deur kruipt de maïs weer de grond in. Het was vol moed begonnen aan de groei, maar het weer ziende en de kou voelende, is het nu bezig terug te kruipen onder de warme deken van aarde.

Gek weer, maar wellicht is dat niet zo uitzonderlijk... We hebben nog wel van die wolkbreuken gehad, ooit hier in de streek zelfs met een dode er bij. Maar gek genoeg vergeten we de slechte zomers, en in ons geheugen waren vroeger de zomers nog echte zomers, en de winters nog echte winters. Als je kijkt naar de statistieken van Ukkel, dan zie je dat het weer eigenlijk niet eens zo erg verschilde van wat we nu hebben. Er zijn en waren altijd wel wat uitschieters. En gewoonlijk hadden we toen net zo'n kwakkelweer als nu.

Iets anders dan het weer, is het klimaat... Daar zien we inderdaad een opwarming van de aarde. Een opwarming die onrustwekkend is... Al hadden we al eerder zo'n opwarmingen en ook al enkele afkoelingen in het verleden, ja zelfs in het geschreven verleden. Wat is er dan zo onrustwekkend aan?

Volgens geleerden is het tempo erger, en is de opwarming deze keer niet te wijten aan natuurlijke zaken, maar aan dingen die wij als mens zelf veroorzaken. En waar de natuurlijke dingen zichzelf herstellen, lijkt het er op dat wat wij aan het verprutsen zijn, niet zo makkelijk te keren... Vooral omdat we, als mens, de stomme overtuiging hebben dat het wel niet zal liggen aan dat kleine beetje dat we zelf bijdragen... Maar het zijn net al die kleine beetjes samen die de boel om zeep aan het helpen zijn. Geleerden spreken dat we wellicht heel dicht bij het kantelmoment zijn, het moment van onmogelijk terugkeren, onmogelijk herstellen, kortom, het moment waarop de aarde kapot gaat.
Kapot gaan in de zin, dat wellicht een heel groot gedeelte van alle leven op aarde zal verdwijnen. Maar zelfs dat is niet een nieuw fenomeen. We kenden reeds heel wat van die momenten in de geschiedenis van de aarde, en vijf keer zelfs heel, heel erge situaties, waarbij zelfs een keer ongeveer 95 % van alle leven op aarde verdween, kapot ging...

Ieder groot afsterven werd gevolgd door een explosie van leven, maar iedere keer andere vormen van leven. Om het anders te stellen, het is heel goed mogelijk dat wij zelf de oorzaak zijn van het verdwijnen van onze eigen soort. Dat zal wellicht ook nu niet het einde zijn van het leven op aarde, maar wellicht het begin van weer een totaal ander leven...

Ik vind dat geen troost. Ik vind dat we als mens nog niet aan het eind zijn van wat we zouden kunnen worden... Ik vind dat we nog een lange weg hebben te gaan, dat we nog de tijd zouden moeten krijgen om ons te zien ontwikkelen tot wat we "de mens" noemen. Want we weten blijkbaar perfect hoe de mens er eigenlijk zou moeten uitzien, hoe de mens eigenlijk zou moeten zijn. Als we lezen van een verschrikkelijke moordpartij, dan zeggen we dat is niet menselijk...terwijl alleen de mens dergelijke daden stelt...
We weten het dus wel... maar we doen het niet!
Want het zal toch niet aan dat kleine dingetje liggen... Het zal niet dat stukje plastic zijn die ik wegwerp, die het einde zal betekenen van weer een diersoort... Het zal dat beetje vezelplaat niet zijn dat ik verbrand die net de vervuiling te erg zal maken, het zal net...
Wij hebben het nooit gedaan, het zijn altijd de anderen.
En toch weten we hoe we eigenlijk zouden moeten zijn...

Ik weet niet of we nog de kans hebben, maar lijkt het jou niet de moeite om althans te proberen er iets aan te doen?
Lijkt het u niet de moeite dat je kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen ook nog een leven hebben?
Of is het "achter jou mag de zondvloed komen"?

Ik denk dat we bewuster moeten leven, omwille van het leven. Het leven van ons, van wij zelf, maar vooral van hen die nog na ons komen...of zouden kunnen komen...

tot de volgende ?

SF

Grainy B&W image of supposed UFO, Passoria, New Jersey Edited version of Image:PurportedUFO NewJersey 1952 07 31.gif. By Bach01. (Photo credit: Wikipedia)

Heel langzaam vorderde de rups over de stengel, op zijn weg naar de top: het blad.
Zou daar, uit dat lelijke beest, ook een vlinder te voorschijn komen?

De astronaut was al een beetje over zijn eerste verrassing heen van een wereld met groen en met leven heen. Hij kuierde langs en door  de van plantenleven bruisende velden heen, en stopte slechts om leven te bekijken... zoals deze rups.

Gek, vlinders had hij nog niet gezien.
Eigenlijk geen ander leven dan deze soort rupsen. Hij keek bedachtzaam om zich heen. Geen kevers, geen vliegen, geen vlinders, geen motten, geen konijnen of honden, geen... alleen rupsen, in velerlei kleuren en vormen. En groen, enorm veel groen, enorm veel plantensoorten... Maar geen bloemen, geen vlinders.

Misschien was er nachtelijk leven, maar dat hadden zijn toestellen dan nog niet kunnen ontdekken laat staan registreren. Ook geen poppen van rupsen. Het leek er op dat de rupsen hier het eindstadium waren in het bestaan van deze beesten.
Bedachtzaam ging hij op zijn knieën zitten om het beestje eens beter te bekijken. De rups had nu het blad bereikt, en net zoals zijn gelijke op de aarde, begon hij het blad aan te vreten. Het ging vlug, en je zag de rups dikker en dikker worden, naargelang het blad kleiner en kleiner werd.

Toen de astronaut dacht dat de rups uit zijn vel zou barsten, hield het beestje op met eten en bleef doodstil, verstijfd zitten. Na een kwartier was de astronaut het moe, en zetten een camera bij de plant, die om het kwartier een foto nam, en die bij beweging enkele beelden na elkaar zou nemen.

s' Anderendaags was de camera en de rups verdwenen.

Op de plant zat nu niet één rups, maar tientallen rupsen, in allerlei kleuren en modellen. De man zocht de bodem af naar sporen van de cameradief, maar kon niets vaststellen.

Geen probleem, met de camera die ingebouwd zat in zijn ruimteschip kon hij de lenzen zo instellen dat hij als het ware vlak bij de plant stond. Hij observeerde de talrijke rupsen, en stelde vast dat nu en dan er blijkbaar eentje "te vol" zat, en verstijfde tot een roerloos wezen. Hij bleef nu binnen in zijn ruimteschip en bleef de camera op dit beeld vasthouden. 's Nachts liet hij een licht schijnen op de plant, en bleef de zaak in de gaten houden. Tot zijn verbijstering verdwenen de rupsen plots, na een hele tijd van schijndood zijn. Plop en weg !

Hij regelde de camera zodat hij heel snel beeld na beeld opnam, en toen er opnieuw een rups verdween, draaide hij de beelden terug, om het dan langzaam beeld voor beeld te bekijken. Maar ondanks de het versnelde filmen, stelde hij alleen het verdwijnen vast...

Hij begon de zaak op alle soorten van manieren te filmen, met infraroodlicht, ultraviolet licht, röntgen, en alle denkbaren soorten licht, en alle soorten energie die hij ter beschikking had.

Plots zag hij het verdwijnen gebeuren ! Met licht op een heel hoge frequentie, heel dicht tegen microgolven, zag hij dat het beest eigenlijk niet verdween, maar gewoon, net als op de aarde, veranderde in een vliegend wezen, maar een wezen die voor de mens niet zichtbaar was...

Hij was verbluft... Hij zag dat er ontelbare van die beestjes rondvlogen... En bij iets langer nadenken, bekeek hij de ruimte waarin hij zat, binnen in het ruimteschip... Alles leek te leven, te vibreren, en de ruimte leek wel vol met het onzichtbare leven. Hij zwaaide met zijn hand door een zwerm van die beestjes, maar ze vlogen gewoon door zijn hand heen.

Wat moest hij doen ? Hij kon toch niet met dit vreemde leven aan boord terug naar de aarde ? Hoe kon hij zijn schip vrij krijgen van die beesten ? Het was toen hij zijn handen op het klavier van zijn computer zette, dat hij plots zag dat er gaten in zijn vingers zaten... Nader onderzoek leerde hem dat ze bezig waren hem levend op te vreten. Maar hoe kon het dat hij niets voelde? Dat hij normaal bleef functioneren?

Twee dagen later vertrok het ruimteschip terug naar de aarde...
Zo op het eerste zicht was er niemand aan boord...

tot de volgende ?

sigaretje

Cigarette smoking (Photo credit: Wikipedia)

In ons buurland Nederland heeft een agent een man manu militari het roken verboden op een pontje... gevolg: een gebroken arm.

Kijk, ik ben geen roker (meer), en ik vind dat roken stinkt, dat het ongezond is en noem maar op, maar ik heb compassie met wat men nu de stoeprokers is gaan noemen.
In Oudenaarde komt er een nieuwe wetgeving op terrasjes aan de herbergen, om de rokers uit de regen te zetten.
En je kunt een herberg tegenwoordig herkennen aan de vele sigarettestompjes op de stoep.

Het zal wel juist zijn dat passief roken ook ongezond is, maar wie ben ik om een ander het recht op een sigaret te ontzeggen? Ik ben er voorstander van dat roken niet meer mag in een restaurant, omdat de rook inderdaad je smaak aantast en het eten van de anderen bederft, maar waarom kan men in een herberg geen aparte plaats hebben voor rokers ? Waarom moet dat in de buitenlucht? En wat is het verband met de buitenlucht op de perrons in het station. Daar sta je ook in de buitenlucht, en toch mag roken er niet.

Het enige positieve is dat het roken daadwerkelijk is verminderd. Voor de rest vind ik het een soort discriminatie... Het " Alleen vir blankes" is vervangen door "Alleen voor niet-rokers".

Als iemand verslaaft is aan alcohol, aan drugs, dan schiet een heel apparaat in gang om de sukkel te helpen, betalen wij met zijn allen voor zijn revalidatie en zijn behandeling. Voor de roker? Die stampen we buiten.

Nog eens, ik ben tegen roken, maar ik heb compassie met die mensen die wel roken en die nu de uitgestotene wordt van deze maatschappij.

Ik weet dat het afleren van roken niet zo simpel is. Ik deed het in de tijd dat stoppen nog geen mode was en dat de slogan "Het is geen man die niet roken kan" nog volop geldig was. Ik kreeg dus geen steun van de "massa", in tegendeel, men hield me sigaretten onder de neus, blies de rook mijn richting uit. Ik had een open pakje sigaretten bij me, om de tergende vraag "Een sigaretje ?" te vermijden en af te straffen met "Moet je er eentje van mij ?"...
Ik ben twee keer gestopt... De eerste keer, na meer dan twee jaar zonder tabak, stomweg toch eens één sigaretje... en ik was weer vertrokken, en rookte nog meer dan voorheen. Het leek wel of mijn lichaam de schade wilde inhalen. Nu durf ik gewoonweg geen sigaret meer "proberen", ik ben veel te bang dat ik weer op één, twee, drie verslaafd zou zijn, en weer die zware strijd zou moeten leveren. Stoppen met roken is niet moeilijk: gewoon nee zeggen... maar dat nee kan zo verdomd zwaar zijn !
Nee, ik vind dat we de roker moeten helpen ! Waarom zou een andere verslaafde wel recht hebben op ons begrip en op onze hulp, en een roker niet?
Laten we maar verder streven naar een "rook-vrije" gemeenschap, maar laat ons dat dan doen op een menselijke manier.

Ik heb een hekel aan al die lelijke terrasjes op onze mooie markt, en ik heb het gevoel dat we daarmee eigenlijk het roken bestendigen in plaats van langzaam uit te bannen, en dat ook nog doen op een lelijke manier. Bovendien is het een dwaze manier van werken. Je ziet op die terrasjes niet alleen de roker zitten, nee, het gezelschap dat ook maar één roker bij zich heeft, gaat met de roker in de rook zitten. Dat is niet de bedoeling van de wetgever. De wetgever wil net het passief roken bannen.

Het enige wat men kan doen is de roker daadwerkelijk gaan behandelen als een verslaafde, hulp bieden en het roken zo moeilijk mogelijk maken. Dat is de enige consequente houding. Wat we nu doen is eigenlijk noch mossel noch vis.

Ik meen dan ook dat dit onze houding moet zijn. We moeten het roken ontraden, we moeten het roken duur maken, maar het niet laten evolueren naar een clandestiene markt. En vooral: we moeten de rokers behandelen en steunen in hun rookvrij worden.

Ik zal nog steeds medelijden hebben met de roker, ik zal nog steeds medelijden hebben met de stoeproker, die verkleumd aan zijn sigaretje staat te lurken, maar ik kan hem of haar dan op zijn minst een alternatief bieden, hulp bieden in de strijd tegen deze verslaving.

Het is niet gemakkelijk, en we moeten de roker niet straffen, maar helpen om het roken af te leren.
Als je een roker in je gezelschap hebt, dan moet je niet bij hem of haar op het terrasje gaan zitten, of op de stoep gaan staan, nee, dan moet je haar of hem uitnodigen in de herberg, om samen rookvrij te zijn. Dat is opbouwend werken. Dat is discriminatie positief ombouwen.

Dat is de roker helpen, om zich bewust te worden, om te vechten tegen die verslaving.

En... mag ik een oproep doen aan alle ouders, om ook binnen in huis niet te roken, om hun kinderen niet passief mee te laten roken? Ik heb een zoon verloren, die had asthma, en mijn roken zal hem zeker niet hebben geholpen. Zijn dood zal misschien niet aan mijn roken te danken zijn (ik was al jaren voordien met roken gestopt, hoofdzakelijk omdat hij er last van had), maar toch heb ik nog steeds spijt dat ik hem misschien toch iets slechts heb meegegeven...
Doe het dus niet, belast je zelf niet met het idee dat je iemand kwaad hebt gedaan!

tot de volgende ???

wonderlijk

Huisjesslak (Photo credit: Wikipedia) (Het was niet zo'n slak, maar zo eentje met van die strepen op !)

Hier voor mijn raam staat een lantarenpaal, een mooie, moderne paal, in metaal met een soort plastic overtrokken. Op die paal, op zo'n 5 meter hoogte zit een slak, een huisjesslak, je weet wel zo'n gestreept exemplaar die uw groenten en bloemen ook wel lust.
Wat doet zo'n beest op die paal ?

Twee slakken zaten gemoedelijk te keuvelen en hun spermapakketjes uit te wisselen (slakken zijn hermafrodiet), aan de voet van mijn paal. Plots daagde de ene slak de andere uit: "je durft niet omhoog te kruipen langs deze paal! " De slak liet niet op zijn kap zitten en gaf weerwerk, dat hij wel durfde, dat hij geen hoogtevrees had, dat het integendeel hij was die wellicht niet durfde... enfin, je weet hoe dat gaat: er kwam een fikse ruzie van, en bij slakken kan dat lang duren, ze doen immers alles veel langzamer dan wij...
Maar na enkele uren begon de uitgedaagde, moegetergd, aan de lange klim.
En de eerste meters die gingen vlot, de slak keek niet naar beneden, maar hield zijn ogen op steeltjes netjes gericht op de top van de paal. Toen het donker werd klom hij steevast door naar het felle licht daar boven.

Maar je weet hoe dat gaat, als je niet naar beneden moogt kijken, dan net wordt de bekoring te groot, en ja hoor, de slak waagde het één van zijn ogen, dat op het rechtse steeltje, even te draaien en de dieperik in te kijken...

Ik heb het al verteld, het beestje zit op zo'n vijf meter hoogte ! Voor een slak is dat kolossaal ! Als wij vijf meter hoog staan op een smalle balk, dan zijn wij al bibberachtig, en dat is hooguit zo'n twee en een halve keer onze eigen hoogte... Voor die slak van hooguit twee centimeter voor de berekening van zijn kadastraal inkomen, is dat zo'n honderd keer zijn eigen lengte... Net alsof wij op 200 meter hoogte staan op die balk... Ik durf er zelfs niet op te denken. Toen ik over laatst op de Wilhelminatoren in Vaals stond, op de hoogste vloer, een vloer waar je los door kunt kijken, dan hield ik mij vast aan de reling, en schuifelde weer achteruit tot waar de bodem er wat solieder uit zag... en al ben je dan op zo'n 350 meter hoogte, die toren is amper zo'n 35 meter hoog...

Die slak versteende van schrik, het beestje durfde amper adem te halen, en kroop in zijn huisje om niets meer te zien, niets meer te horen... Catatonisch noemen ze dat. Niet meer durven bewegen, stijf van de schrik, panisch hard gesteven.

Het beestje hangt daar nu al drie dagen...
Gelukkig regent het nu en dan, zodat het slijm waarmee hij zich vastlijmde aan de paal, niet helemaal uitdroogt, en het beestje niet valt door het verbrokkelen van zijn slijmlijm...

Beneden zit de andere slak, te turen naar boven...
Straks bevalt hij/zij van de kleine slakjes, vruchten van hun laatste ontmoeting... " Je gaat niet helemaal verloren, beste vriend!" fluistert hij zacht voor zich uit... "Ik zal je kroost vertellen van de heldendaad die jij verrichtte ..."

Slecht nieuws, ik zag een lijster al een paar keer rond de paal zwenken...

Ach, natuurlijk fantaseer ik er maar op los, maar doe jij dat niet als je zo'n slak, vijf meter hoog ziet zitten op een elektriciteitspaal ?  Ik wel... Het doet me denken aan wat een slak wel denkt om daar op te kruipen... Misschien niets, misschien gewoon verloren gelopen?

Maar geef toe, het is veel leuker het als een grandioos dwaas slakkenavontuur te zien... Daar kun je bij glimlachen en fantasie, dat is wat het leven kruidig maakt !

Och ja, ik ben zo laat omdat we boodschappen zijn gaan doen naar Auchan... Zodat we alles in huis hebben tegen dat Anny in het hospitaal ligt, en tegen dat ze terug komt en nog geen boodschappen kan doen...
Vooruitziend...

djudedju


tot de volgende ?

Extremisme

English: "The Crusader", etching by Theodore Schaepkens !1810-1883) ; private collection (Photo credit: Wikipedia)

 (Ik nam dit beeld van een Kruisvaarder opzettelijk om duidelijk te stellen dat extremisme van alle kanten komt/kwam...)

Ik heb er een gloeiende hekel aan. Ik krijg de rietepetiet van extremisten. Kortom ik zou er extremist van worden.

Deze gekke zin benadert - helaas- de werkelijkheid in deze wereld.

Extremisme lokt extremisme uit. En eigenlijk kan het bijna niet anders. Of je plooit of je pleegt verzet tegen extremisme. En extremisme heeft iets van fanatisme en fatalisme. Ze zijn bereid zichzelf te offeren voor wat zij zien als de goede, de heilige zaak. Heilige zaak, want nogal dikwijls wordt een of andere godsdienst misbruikt om het extremisme een ruggengraat te geven.

Schakel je een extremist uit, dan wordt hij of zij verheven tot martelaar, en is zelfs dood een bron van nieuw fanatisme en extremisme.

Kortom, extremisme is niet zo makkelijk te bestrijden.
Neem nu in ons eigen landje, die Sharia4Belgium... De leider van deze extremisten predikt haat en geweld, maar je kunt hem niet zo maar uitschakelen, omdat uitschakelen meteen vertaald wordt als een aanval op de godsdienst die zij misbruiken als vlag voor hun extremisme.

En iemand uitschakelen in een godsdienst, dat is er een martelaar van maken, een held, een vedette. Kortom, het uitschakelen is eerder voeding geven aan het extremisme dan wel het uitroeien er van.

Ik heb geen antwoord, maar men moet ten allen prijze verhinderen dat deze man een slachtofferrol kan aannemen. Zijn uitschakeling moet op zo'n manier gebeuren dat hij geen slachtoffer is. En dat is lang niet makkelijk, omdat zij uiteindelijk voor een stuk zelf deze "spelregel" bepalen.

Je kunt ook niet stellen dat men dan maar de ganse groep in een keer moet verwijderen, want je weet niet wie en hoever de sympathie reikt van zoiets, en of je daardoor niet een nieuwe beweging veroorzaakt.

Mij lijkt het dat men de man en zijn mede-leiders monddood moet pogen te maken, zonder hen als persoon aan te tasten. Zodat het idee slachtoffer, martelaar zo miniem mogelijk blijft.
Of je moet heel drastisch te werk gaan, en iedere verdachte uit het land verwijderen. Maar je kunt niet waarborgen dat de verdenking steeds gefundeerd is, en evenmin dat je ze allemaal kent en weet te pakken te nemen. Kortom, het is een heel moeilijke strijd.
In ieder geval mogen we ons niet laten verleiden tot eenzelfde soort extremisme, en bijvoorbeeld de Islam en al zijn aanhangers als misdadigers gaan beschouwen.
We zien momenteel te vaak deze houding groeien. Vergeten we niet dat dit extremisme eigenlijk heel weinig met de Islam heeft te maken. We kunnen dergelijk extremisme dan ook terugvinden in zowat alle godsdiensten ter wereld, want zoals hierboven reeds vermeld, godsdienst (of de vervanger er van, een leer zoals Marxisme, Communisme zien en zagen we ook al) is veelal de dekmantel, de "verrechtvaardiging"...  Waar het in se gewoon een oorlog is, en uiteindelijk een poging om een zekere macht te bereiken. Macht is uiteindelijk altijd het ultieme doel.

( Ik las ergens dat het Jaïnisme de enige godsdienst is die nog nooit werd gebruikt als "vlag" voor extremisme, toch niet inzake gewelddadigheid... Maar Ghandi werd toch maar vermoord, ook al predikte hij als Jaïnist geweldloosheid)

Uiteindelijk komen wij dus steeds maar weer terug op "Macht"... Overheersing, boven de anderen staan, overwicht hebben, kortom macht hebben.
Je mag gelijk welke godsdienst bekijken, geen een predikt de persoonlijke macht, en toch wordt bijna iedere filosofie, iedere godsdienst misbruikt om tot macht te komen?   Het is dus niet de filosofie of de godsdienst die de reden is, maar de mens en zijn drang naar macht.

Wellicht is het deze enorme drang naar macht, die van de mens net de mens heeft gemaakt. Wellicht is dat de bron van alle uitvindingen, alle vooruitgang, maar helaas ook van elke terugval en alle leed. Zonder die drang naar macht zouden we wellicht nog van tak naar tak zwieren met onze neven de apen... Helaas kunnen we blijkbaar de nefaste kenmerken van de machtsdrang niet uitschakelen en alleen de positieve kant er van behouden... Het mensDOM... en het dierenrijk.
djudedju


tot de volgende ?

Verkeer(d)

English: The Beatles wave to fans after arriving at Kennedy Airport. (Photo credit: Wikipedia)

Ik rij wel eens een heel klein stukje Frankrijk binnen, en onlangs ook heel wat keren een klein stukje Nederland...
Is het u ook al opgevallen hoe in het verenigde Europa de verkeerssignalisatie helemaal niet "verenigd" is ?
Men rijdt nu wel zonder douane of andere grensperikelen van het ene land het andere binnen, maar plots heb je andere borden, andere wegmarkeringen, andere politie-uniformen en noem maar op...
Heel erg is dat allemaal niet, maar het vergt heel wat van je aandacht. Neem nu het bord met de naam van de gemeente op in Nederland, dat is eigenlijk het bord dat bij ons dat witte bord is met de naam van de gemeente, of een voorstelling van een dorp er op, en wat duidt op "Bebouwd kom" en dus 50 km per uur.

Ik heb in Nederland steeds het zekere voor het onzekere genomen, en overal te traag gereden... Wellicht hebben er velen gezucht: "Weer een oude vent!"... Maar het was dus vooral omdat het systeem mij niet voldoende bekend is. Ik Weet nog steeds niet waar je over een baan rijdt of over een baan met het statuut van snelweg (of hoe noem je die dingen in Nederland)...

Als bij ons de rijvakken splitsen in rechtdoor, links en of rechts afslaan, dan zie je dat niet alleen op de grond geschilderd, maar ook aangekondigd met een bord. In Nederland heb ik die borden nooit gezien, wellicht bestaan ze er niet ? Maar ik heb daardoor wel nu en dan nogal drastisch van baanvak moeten veranderen...
(Wat ik heel erg ambetant vind...)

Ach, het zijn maar kleinigheden, maar het vergt aandacht op die dingen waar je eigenlijk je aandacht veel meer nodig hebt op het verkeer. Het hinderde me. Niet dat ik er heel veel last van had, maar het rijden verloor dat stukje "automatisme". Je moest voortdurend naar alles en nog wat kijken en bovendien ook nog het verkeer in de gaten houden.

Zou het echt niet wenselijk en mogelijk zijn, dat men, in dat "verenigd" Europa, ook overgaat tot een uniform systeem ? (Voor Great Brittain zou dat nogal vonken geven !)

En och ja, heel lang geleden zag je in Nederland en op de Nederlandse TV wel eens de slogan "Wees een heer in het verkeer"... Ik heb niet alleen dat bord niet meer gezien, ik zag ook heel weinig heren in het verkeer. Ik heb de indruk dat ze daar nog wat agressiever rijden dan bij ons... En bij ons is het al zo erg... Maar dat heeft niets met het verkeersreglement te maken...

Waar ik wel van droom is dus dat volledig één-worden van Europa... Maar dat zal wel altijd een droom blijven. We zullen wellicht nooit evolueren naar een systeem à la United States of America... Zij zijn ook heel anders gestart. Je kon moeilijk van echte staten spreken, in die zin, dat iedere staat in feite bestond uit een mengelmoesje van immigranten van overal en nergens... Ook de taal was niet echt een grote hinderpaal, de meesten kenden wel wat Engels als de taal om met elkaar te kunnen praten. Ook al had je gebieden waar andere talen de meerderheid hadden, door de mindere honkvastheid was die gemeenschappelijke taal er altijd wel een beetje aanwezig. Hier in Europa heeft men allerlei talen, en aan die taal is veelal een soort nationaliteitsgevoel gehecht. (Ook al is dat eigenlijk een recent verschijnsel ! Voor de tijd van Napoleon primeerde veel eer de regio of de stad dan wel het land)

Wij hebben hier ook een ander politiek systeem die daar aan vast hangt.  Hier bieden we aan de politici veel meer de kans om zich "baas" te voelen in het eigen land(je).... Wij voelen ons geen Europeaan. Kijk naar ons eigen land, het is maar een vliegenscheet groot, en toch probeert men het te splitsen, in de overtuiging dat het beter is klein boertje te zijn op een kleine boerderij, dan grote knecht op een grote boerderij... (En zeggen dat wij mede de "oprichters" waren van het idee "Europa"....)

Kortom, wij hebben niet die reflex van Europeaan, nee, we zijn Belg, en zelfs nog eerder Vlaming (Tenzij de rode duivels eens een match winnen, dan zijn we weer Belg)... En vorig jaar was Philippe Gilbert plots geen Waal meer, maar een Belgisch renner... Nu rijdt hij minder goed, en "degradeert" hij weer terug naar de status van Waal. We zijn GEK !

Maar het is wel een duidelijke illustratie hoe ver wij staan van het idee Europa !
En dus zal het verkeersreglement wel overal anders blijven... en zal ik me iedere keer weer wat onwennig voelen...

Gelukkig mag ik nog dromen, dromen van een wereld zonder grenzen, zonder nationaliteiten, zonder elkaar hatende godsdiensten, zonder ruzies... Imagine zong die gekke Beatle...
Ik vind het een prachtig liedje, een droom van vrede van uit éénheid...
Imagine...

tot de volgende ?

reclame

Nederlands: Molen De Hoop, Elspeet, reclame bord firma Sluis (Photo credit: Wikipedia)

Heb je ook een gloeiende hekel aan al die reclameboodschappen?
Nee, ik heb niets tegen kortingsbonnen en co, maar tegen de reclameboodschappen die ons moeten overtuigen om een of ander product te kopen, gewoonlijk iets wat we helemaal niet nodig hebben, of waar we echt geen behoefte aan hebben.

Of... wat nog erger is, die ons heel wat beloven, maar die het nooit waar maken. Mijn persoonlijke tophit ligt bij dat zalfje voor de pijn. Je ziet een man die zijn woonkamer aan het schilderen is in een afschuwelijke kleur (daar alleen al krijg je pijn van)... De man verft alleen een strook waar hij bij kan zonder zijn rug te buigen of zonder zich te moeten strekken... Idioot, maar dat zijn reclameboodschappen altijd. Plots komt daar zijn vrouw binnen gehuppeld. Je denkt: "Voilà, de reddende engel, zij zal de kwast vastnemen en het werk zelf doen", maar nee... Zij smeert de rug van manlief in met een zalfje. Je ziet de zalf (?) door de huid heen naar de pijnlijke zone trekken, en hopla, daar verft manlief in een enkele seconde heel de woonkamer, en zwaait van pure welbehagen in een summum van pijnvrijheid zijn echtgenote nog eens rond ook...

Pijn ken ik... En als je pijn hebt, dan zou je alles proberen, dus tegen beter weten in ook die zalf. Vergeet het... Het helpt dus niet. Wat eigenlijk te verwachten was, maar men richt de reclame heel doelgericht op mensen die pijn hebben, die dus alles zouden doen om maar wat verzachting te hebben.

Deze doelgerichtheid vind je bij de meeste vormen van reclame. Een toilet heeft nu en dan wel eens een minder leuke geur, dus zet men mensen in een ondenkbaar vuil smerig kot om aan te tonen dat hun middel daadwerkelijk de kwalijke geurtjes verdoezelt. Je kunt tegenwoordig geen toilet meer vinden waar niet een of ander middeltje te vinden is die reinigt, en/of een heerlijk geurtje verspreidt... Ons vader zaliger zei ooit: "Dat ding in het wc met dennengeur, dat is iets wat echt goed werkt. Ik heb nu het gevoel dat ik in een dennenbos heb gesch..."

Ik las dat er nu iets nieuws is uitgevonden, een stof die geuren weert. Vraag me geen uitleg, maar het komt er op neer dat we straks met zijn allen rustig windjes gaan kunnen en mogen laten vliegen in ieder gezelschap... Het windje zal of niet meer stinken, of meer nog, heerlijke geuren verspreiden. Mits je een onderbroekje draagt in de goed soort stof.

Mensen van mijn generatie herinneren zich nog dat er nog heel wat huizen waren waar het toilet buiten was, niet in de woning, en er was geen toilet met pot en waterspoeling, maar een plank met een gat in, en je hoorde alles vallen rechtstreeks de beerput in... Gek genoeg stonk dat niet echt. Het rook er wel, maar dat was veeleer een scherpe geur, niet iets dat zwaar rook. Het rook niet naar beer of aalt, dat ruikt maar als je er in roert. En wellicht hadden we toen ook nog niet die overdreven reflex tegenover de geuren die er nu eenmaal bij horen.

Het enige echte nadeel van dit soort toiletten was dat het buiten te doen was... Ik herinner me dat ik ooit op een koude winternacht met de diarree zat, en alle vijf voeten naar buiten moest rennen om op die ijskoude plank te gaan zitten rillen. En toch heb ik nog heimwee naar dat huis... Het eerste huis waar we woonden als jonggetrouwd echtpaar... Het huis waar we voor het eerst op eigen benen stonden.

Maar we hebben het over reclames...
Ergens heb ik er soms bewondering voor... Soms zijn de beelden mooi, knap gevonden en leuk. Maar dat is dan gewoonlijk omdat er eigenlijk geen echte boodschap is... Hoe kun je nu een reclame maken voor water? Je filmpt en bewerkt het filmpje zodat je baby's ziet dansen en springen... Heel leuk, maar uiteindelijk heeft dat niets te zien met een boodschap. Het is iets leuk binden aan het merk. Meer niet. Trouwens, water is water.

Laatste waren we op zoek naar wat spuitwater, want Anny heeft 's nachts altijd dorst en in een vakantieverblijf heb je dat meestal niet bij je... Tot mijn verbijstering zag ik op verscheidene soorten van water vermeld dat het geschikt was om babyvoeding mee te bereiden. Is niet ieder water geschikt ? Water in de echte zin van het woord, zuiver, helder, reuk- en smaakloos? Volgens deskundigen is het water uit het kraantje minstens even goed, in veel gevallen zelfs beter. Waarom koopt men dan al dat gebottelde water ???

Ach, we leven in een gekke maatschappij... Kijk naar de merkenkledij, kijk naar... bijna om het ven wat, en je kunt het binden aan een of andere reclame... Voor mij is die reclame een overbodig iets, iets wat er alleen is, omdat het product op zich zichzelf niet verkoopt door zijn nuttigheid of noodwendigheid...
En toch... heeft het invloed.
Je kunt het niet ontkennen.
Gek !


tot de volgende ?