In 't centrum van het Universum ?

Image by Wyrmworld via Flickr

In illo tempore, ofte heel lang geleden geloofden de mensen dat de aarde het centrum was van het universum... tot ene Copernicus en co bewezen dat de zon niet rond de aarde, maar de aarde rond de zon draaide...
Er was een heleboel heibel rond, vooral van kerkelijke zijde, die het onmogelijk achtte dat de Heer zou afdalen naar minder dan het centrum van het Heelal... Het was blasfemie ook maar te durven stellen dat de aarde waar ooit den Here op rondliep, niet het centrum van het alles was.
Maar we leerden, zagen, ondervonden door wetenschappelijke bewijzen dat we maar een heel klein onooglijk puntje waren in een immens groot universum.
En sinds enige tientallen jaren weten we dat dit universum alsmaar groter en groter wordt, en de sterren en hemellichamen almaar verder uitdijen en verder en verder uitdijen aan een steeds sneller tempo.
Maar sinds een veel kleiner aantal decennia stelt men vast dat er een afwijking is in de snelheid van dat uitdijen... En na lang zoeken en peinzen en denken en piekeren, is men tot de slotsom gekomen dat we dat uitdijen en die afwijking alleen kunnen zien bij gratie van een heel eigenaardig fenomeen: we zitten op een heel speciaal plaatsje in dat immense universum!
Men kan de vaststelling alleen wiskundig doen kloppen, als men aanneemt dat wij, met onze melkweg, op een heel speciaal punt liggen, namelijk een stuk lege ruimte, van enorme afmetingen. In dat gat zit in het midden dus onze melkweg, dus ook wij, er om heen een heleboel niets, en dan rondomrond een onmetelijke hoeveelheid sterren en planeten en melkwegen en noem maar op, in een ononderbroken web.
Met andere woorden... wij zitten blijkbaar toch in het centrum van het heelal...
djudedju
We waren net begonnen wat nederig te worden, ons wat gepast klein te voelen ten opzichte van dat immense geheel, en klof, daar zetten ze ons weer in het centrum, in het figuurlijke zonnetje van het hele heelal.
Ik koop alvast weer wat hemden met een heel wijde kol, voor mijn dikke nek, als bewoner van het centrum van het alles...
Ik recht mijn rug en kijk hautain naar de verre sterren, de sukkelaars in hunne uithoek.
tommetoch

Néé, ik zuig dit niet uit mijn duim! Dit is de allerlaatste, nieuwste modernste vaststelling van de heren wetenschappers. Echtig en techtig! Zij vertellen het weliswaar met wat meer wetenschappelijke krollewietjes, maar de essentie is wat ik kom te vertellen. V'là, nu ben je dus ook weer mee met de geleerde bollen.

Binnenkort zullen onze kinderen, of kleinkinderen of achterkleinkinderen, dus weer leren dat zij, als mensen in het Centrum van het Universum gezeten, logisch de heersers moeten zijn van het heelal... Net zoals vóór Copernicus en co. De Kerk zal weer haar blazoen oppoetsen, in het hoofd van de mens zal de Here weer een paar trappekes stijgen... tot op het moment dat men weer iets nieuws zal ontdekken. Ik zie het zo: dank zij de Hubble van de vierentwintigste generatie (zo' 1000 jaar na nu) ontdekt men plots, dat er achter dat uitdijende universum, nog een universum schuilt, dat ook aan het uitdijen is, en verdomt steeds sneller en sneller onze richting uitkomt ! Wie weet of we binnen enkele miljarden jaren niet zullen beleven dat we komen tot de klasj van de universa... Zitten we dus plots wéér niet meer in het centrum ! De kerk weer aan het steigeren, de mensheid in één beweging aan het werk om de hemdencols weer te verkleinen.
Ondenkbaar ? Dat zei men van Copernicus ook...

Weet je, ik vond dat we als mensen veel beter pasten in dat uithoekje, als kleine niemendalletjes in dat grote geheel...Vallen de stomme stoten die wij als genus doen hopelijk iets minder op, minder althans dan wat er daar midden op de scène gebeurt... Geef toe, 't is niet om over naar huis te schrijven...

Het mensDOM

djudedju

tot de volgende ?

de bloempot

Image by tienvijftien via Flickr

Al een tijdje geleden, had ik door het zien van een muur op TV, een idee gekregen voor het maken van wat in schoon Vlaams noemen: een cache-pot... Ik weet begot niet zo maar te zeggen hoe zo'n ding in 't Nederlands heet? Een sierpot ? Maar dan een om een bloempot in te zetten. Misschien is het verschijnsel van de cache-pot ook maar een fenomeen dat op een beperkte oppervlakte voorkomt ? Ik heb er geen idee van.
Het is wellicht ontstaan door het feit dat de gewone aarden bloempot na een tijd sporen van vocht en zouten gaat vertonen, waardoor het een lelijk ding wordt. Dus doe je het in een verpakking, een tweede pot, die dan ook nog eens waterdicht is, waardoor je het beroemde schoteltje onder de pot kunt weglaten. Je hebt die sierpotten in ontelbare versies...
Ik had dus een idee...
Ik heb een oude bloempot genomen als basis (eigenlijk niet echt om te vormen tot een echte cache-pot, want er zit onderaan dus een gat in, maar het is een kniesoor die daar op let), en ik heb met knutsel lijm daar willekeurig kronkelende stukjes koord op gelijmd. Toen dan alles droog was, heb ik de pot met acrylverf in het rood geverfd, en toen ik bijna rond was, overgeschakeld op blauw, dit blauw dan laten uitvloeien in het rood, niet zo heel secuur verdoezelend, maar toch met een zekere mate van overgang van rood naar blauw. Toen dat weer droog was, heb ik met goudverf de eindjes koord opgehoogd. (Ik kon net zo goed op het blauwe deel de koorden rood ophogen en op het rode gedeelte blauw, of nog een andere kleur nemen) Maar het resultaat is leuk. Het is ook niet moeilijk, dus weer iets om eventueel eens te doen in Crea Mater....
Je ziet, je kunt bezig blijven, gewoon door je te laten inspireren door wat je ziet.

Als ik nu die nieuwe creatie als cache-pot wil gebruiken, dan zal ik de bloempot in een plasticzak steken, en zo in de cache-pot, dan de overtollige plastic afknippen, en mijn cache-pot is waterdicht...(Voor alles is er een oplossing)

Monique is hier zo juist geweest, ik had nog een en ander staan voor haar, onder meer enkele prijzen voor de bingo, die ik van de apotheker heb gekregen. Ze heeft mijn cache-pot bewonderd en goedgekeurd... We hebben nog wat zitten babbelen, en er komen wellicht enkele nieuwe leden naar de hobby...We groeien stillekensaan...

Het is kil, nat weer...maar toch is de temperatuur niet slecht, en je hoort de vogels al weer fluiten. Ze komen ook zo heftig niet meer naar de voedertafel, ze vinden dus al weer "normaal" eten. Vanmorgen hoorde ik een vogeltje dat ik niet kon thuisbrengen. Ik zei tegen Anny dat het precies een piepend wiel van een kruiwagen was. We hebben gekeken, maar niets gezien. Het piepen is dus nog steeds een raadsel...

Voila, eens een heel gewoon huiselijk blogje...allee, laat ons zeggen een hobby-blogje, want het ging meer over hobby dan over thuis...

tot de volgende - wie weet welke - blog ?

Carrefour op het kruispunt

Image by Getty Images via Daylife

Wie een beetje Frans spreekt zit nu te grinniken...Kruispunt op het kruispunt...
Maar wie werkzaam is in een van die vele vestigingen die sluiten, zal niet kunnen lachen met dit dwaze woordspelletje...
1672 mensen die werkloos worden? Nee, het zijn er een pak meer, want de restaurants Lunch Garden die hokt in de Carrefourvestigingen verliest überhaupt ook een deel cliënteel, want eten en boodschappen werden veelal in een beweging genomen voor dit type restaurant.
Bovendien heb je dan ook nog de toeleveringen, waar in ieder geval minstens een heel pak vrachtwagenritten verdwijnen...
En dat alles voor de God -summum inter pares - , zijne Heiligheid Winst...
Het voelt zo onrechtvaardig, maar het is een onverbreekbaar onderdeel van het kapitalistische systeem waarin we leven.
Om het heel eenvoudig uit te drukken, je zet je geld op een spaarrekening opdat het zou renderen. Heb je veel meer geld, dan beleg je het in aandelen. Opdat het nog meer zou opbrengen. Aandelen, dat zijn in feite onderdeeltjes van - in dit voorbeeld - de Carrefour... Als die aandelen niet genoeg opbrengen, dan ga je ofwel die aandelen verkopen, desnoods met wat verlies, om iets beters aan te kopen, of je gaat als mede-eigenaar van Carrefour van je oren gaan maken omdat er te weinig rendement is van je geld... Rendement, dat is winst voor het bedrijf, waar jij een stukje van krijgt...
De spaarder die belegt in aandelen grijpt dus alsdusdanig rechtstreeks in in het kapitalisme, in het systeem van steeds weer, steeds meer winst...
Eigenlijk doe je dat ook al met je gewone spaarrekening of spaarboekje, maar daar is de link naar Carrefour er niet of toch niet zo duidelijk, daar zijn de risico's verdeeld over vele, vele bedrijven...die je als spaarder niet kent, ook niet wil kennen, en waar je geen binding mee wilt hebben, en daarvoor opteert voor een vaste rente.
Maar in alle gevallen, hoe je het ook bekijkt, ben jij, als spaarder, een klein radertje in het geheel dat voortdurend opteert voor meer groei, meer winst.
Met ander woorden, we zijn in feite allemaal kapitalisten, 't zij kleintje, 't zij groot...

Hoe gek het dus ook klinkt, wellicht staan de getroffenen van de sluiting nu te jammeren, maar kijken ondertussen hoeveel hun spaarcentjes opbrengen in hun spaarsysteem. Om het anders te zeggen, het feit dat de aandelen van Carrefour stijgen wordt als winst gezien door degenen die nu zwaar getroffen worden als afgestoten werknemer van datzelfde Carrefour...

Ik weet wel, die werknemer speelt in dat kapitalistische spel maar een heel microscopisch klein rolletje, maar het rolletje is er...Want we leven met zijn allen in dat systeem.
We snappen dus wonderwel wat de zwakte is van dat systeem, het houdt geen rekening met de mens in het geheel. Maar het alternatief een soort commune-systeem (om niet te zeggen communisme) is al even zwak, omdat daar dan de reden voor de groei en de inzet vervaagt, ja verdwijnt, omdat het niet meer rechtstreeks te voelen is. Dit systeem is dus al even zwak, zij het op een andere manier.

De ervaring heeft ons geleerd, dat een sociaal kapitalisme het meest ideale is (zonder ideaal te zijn), maar het blijft een voortdurend gevecht om het sociaal aspect in het geheel te bewaren. Het zal dan ook steeds nodig blijven om binnen het kapitalistische systeem, een systeem van waakhonden in te bouwen, teneinde het sociale te blijven waarborgen. Die rol van waakhond, die is opgenomen door de vakbonden.

Maar het blijft, de Carrefour is een duidelijke illustratie, een voortdurende heen en weer getrek. Als we het grote geheel bekijken, dan is het kapitalisme van nu héél sociaal te noemen, in vergelijking met het kapitalisme van de negentiende eeuw, maar de strijd blijft duren. Ik meen dat de macht eigenlijk nooit volledig in het ene noch in het andere kamp mag terechtkomen. Wint het kapitalisme, dan verdwijnt het sociale, winnen de vakbonden, dan verdwijnt het kapitalisme en daarmee industrie, inkomen, tewerkstelling... dan verdwijnt het motief zijn kapitaal te investeren voor de winst...

Met andere woorden, het is des mensen...een voortdurende niet-oplossing... een benaderen van een niet haalbaar ideaal.

In de meest ideale matschappij heb je dus een kapitalisme met een quasi even sterke vakbondsvleugel er tegenover. Van zodra één van de partijen de overhand dreigt te krijgen, dreigt ook het onevenwicht.

We moeten dus pleiten voor een sterke vakbond in een sterke kapitalistische wereld... Om zo tot een maatschappij te komen waarin het goed is om leven, dank zij een voortdurend gevecht om het precaire evenwicht... 't Is maar dat we het beseffen en van alle partijen uit weten waarvoor we elkaar van node hebben...

maar het is in al zijn menselijkheid onvolmaakt per definitie

tot de volgende ?

't rint

Image via Wikipedia

(uit het Westvlaams, vertaling: 't regent)
Eigenlijk is dit een eufemisme, het regent niet, 't giet, 't regent mollenjongen,, 't regent str... met haakjes, 't regent oude wijven, 't regent pijpenstelen...
Nogal een geluk dat het nu geen sneeuw is, of we raakten er helemaal niet meer door.
Nogal een geluk dat ik op mijn computer de zon kan laten schijnen! Ik heb (uiteraard) Firefox als browser, en daar heb ik personas op geïnstalleerd, zelfs met de toevoeging rotator... Iedere minuut krijg ik nu rond mijn scherm een nieuw kader, voor het moment een geel korenveld met de vos van Firefox...
Firefox is een wonder ding! Het is een heel goed systeem, maar met de add ons kun je het allerlei bijkomende mogelijkheden en uitzichten geven, te veel om op te noemen, er zijn duizenden add ons... Uiteraard is het best als je niet overdrijft in het gebruik van die add ons, want een van de voordelen van Firefox, zijn snelheid, tast je uiteraard aan, als je gaat belasten met allerlei snufjes. Ik beperk mij dan ook tot de dingen die ik graag zie, en waar ik nut van heb. En bij Fré heb ik zelfs aangeraden er buiten die paar die ik er heb opgezet er geen andere meer toe te voegen, want zijn oud bakje is al niet rap, dus moet je het niet gaan belasten met overbodige dingen.

Maar het is wel plezant... het geeft de niet techneut de kans om ook eens enkele bijzondere snufjes te hebben, en de kans dat iemand het kent is niet zo enorm groot, want de kans dat ze krek dezelfde dingen hebben als jij hebt gekozen uit die vele duizenden hebbedingetjes is klein, heel klein. Zo kun je soms betere computeraars ook ens doen verrast opkijken... en geef toe, zo wordt je ijdelheid der ijdelheden ook eens gestreeld, op een vlak waar dat niet vaak kan gebeuren, gewoon omdat je niet zo'n echte techneut bent.

Dat is wellicht ook het succes van dat toevoegsel voor je mailbox, incredimail, dat je toelaat leuke dingen op je mailtjes te zetten, zonder dat je daar speciale kennis voor nodig hebt. Het vervelende van dat systeem is dat het ook op iedere mail reclame zet voor zichzelf als systeem...En als ik dergelijke mailtjes doorzend, dan heb ik telkens een pak werk om die dingen er uit te gooien. Jammer, want zonder die idiote publiciteit en het verraderlijke kliksysteem erop, zou het een echt leuk iets kunnen zijn.

Zo heb ik uit firefox ook Zemanta gehaald, gewoon om u, beminde en hooggeachte lezer(es), telkens weer een leuk prentje te bezorgen ter illustratie van mijn van gedachtensprongen wemelende teksten wat te verluchten. Je ziet, je kunt alles en nog wat doen met je peeceetje... Ik kan trouwens ook prentjes uit die zemanta op mijn mailtjes gaan zetten, maar de ergernis die incredimail mij bezorgt, doet mij daarvan afzien, ik wil niemand ambeteren... Met mijn blog is dat anders, dat lees je maar als je wilt, kruip ik echter in je mailbox, dan ligt daar een beetje van een dwang op, je kunt niet zo hendig een brief ongeopend wegwerpen hé...

Ik krijg veel mailtjes, want ik stuur er ook veel... En dus open ik sommige mailtjes amper, want ik stel heel dikwijls vast hoe erg die dingen circuleren! Je zou er van staan kijken, hoe vlug je een mailtje ziet rondgaan! Ik stuur niet alles door wat ik krijg, ik probeer me te beperken tot de dingen die ik zelf ook wel leuk vind... Maar eigenlijk is dat een beetje onrechtvaardig, want ik maak dus een keuze in uw plaats. Dat ik de mailtjes die ik niet doorstuur dan soms wel tien keer uit verschillende bronnen ontvang, is een bewijs dat mijn keus blijkbaar niet met jouw normen overeenkomt... Maar mocht ik die selectie niet toepassen, dan verdrink ik iedereen in de mailtjes... dus kan ik alleen maar op mijn eigen smaak voortgaan... Maar het toont dus wel degelijk aan hoe zo'n mailtje heel Vlaanderen, ja zelfs Wallonië en La douce France overspoelt.
Voor mij is dat een bewijs van de macht van internet, en de media in zijn totaal! We krijgen blijkbaar allemaal die dingen binnen, is het niet van de ene kennis, dan is het van de ander.

Als we het goed bekijken, dan hebben we dus een heel leuk ding in huis, waar we ontzettend veel mee kunnen doen, die een enorme bron van kennis is, maar die ons net zoals alle andere media, ook overspoelt met dingen die we niet vragen... Dat is net als het leven zelf: daar krijgen we een hele wereld om van te genieten en in te leven, en krijgen we beperkingen, wetten, lasten en negatieve zaken ook er bij...Het een lukt niet zonder het andere. Het is aan ons, bij ons kwampjoetertje, net zoals in het leven, zelf te selecteren, en het goed er uit te puren. Het goed in de zin van genieten, maar ook het goede als mens tot medemens...

tot de volgende ?

Fré en zijn computer...

Image by John Spooner via Flickr

Frederik, de vriend van Veerle, is ook een computerfan... Dagdagelijks zit hij te surfen en vooral spelletjes te spelen... Nu, bij surfen, en vooral bij die spelletjes sites, raap je wel eens beestjes op. Fré dus ook... Dan is opa de redder... (Erwin moest het horen! Indertijd moest ik heel regelmatig op zijn diensten beroep doen om gedepanneerd te worden, en nu depanneer ik zelf (een beetje))...
Maar vorige week was het goed prijs... Geen schrm meer te zien of te horen, alles bleef inktzwart. Ook met noodstart en co: noppes...
Ik heb dan Fré overgeghaald om eindelijk eens over te schakelen op Ubuntu, hij zou wel enkele van die spelletjes niet meer of heel moeilijk kunnen spelen, maar voor de rest zou hij alleen maar winnen. Hij was akkoord. Dus ik Ubuntu op zijn machine gezet, en kijk, dat ding werkte wel tien keer vlugger dan met dat vermaledijde windows (Ubuntu gebruikt veel minder RAM !), du Fré was wildenthousiast. Maar we hadden een probleempje, ik raakte niet op internet... Fré begon aan zijn kabels te morrelen, en dat had mij moeten alarmeren, maar mijne euro viel op dat moment niet. Ik beloofde hem van 's anderendaags te komen voortzoeken...
Maar dan ken je Fré niet...
Hij had verder kabeltjes gewisseld en veranderd, en plots had hij internet. Dus moet hij wellicht door de windowspanne, al eerder met die kabels zitten foefelen hebben. Maar ik dacht niet aan die mogelijkheid... Nu ja, opgelost is opgelost, dus zei ik hem dat hij er mee kon werken, maar voorzichtig, want ik moest hem nog updaten en zo, en naar een hogere versie opwaarderen.
's Anderendaag kom ik daar toe, probeer de hogere versie binnen te halen, maar dat lukt niet, want er zijn programma's beschadigd... "Fré, wat heb je gedaan?" Een rode kop, maar geen uitleg. Ik dus Ubuntu nog maar eens opnieuw geïnstalleerd, en meteen de update naar de huidige versie ingebracht... Hem wat les gegeven, de codecs vervolledigd, en een en ander op punt gezet, zodat alles wat normaal kan marcheren ook perfect marsjeert.... Hem dan wat laten doen, en hem gewezen op dingen die niet kunnen.
Gisteren zag ik hem weer. "En, hoe is 't met de computer?" "Fantastisch !"
Ubuntu is goed, zelfs bij Fré !
En het is nog maar eens bewezen, dat je met oude bakjes, waar windows maar amper en heééél langzaam op draait, daar kun je nog perfect op werken met Ubuntu, aan een redelijk, aanvaardbare snelheid... Leve Ubuntu !

Als ik dan denk aan de school waar Ewoud zit, waar ze de ouders de "kans" geven om een versie van Office aan te kopen via de school waardoor het zovéééél goedkoper is dan in de winkel, dan zit ik hier in mijn eigen zichzelven te vloeken!!! Ze zouden beter iedereen leren dat er dingen zijn op het net die gratis zijn, en dat OpenOffice ruim zo goed is dan de Office van Windows, met één groot verschil, Openoffice is gratis. En denk nu niet dat je er moeilijkheden kunt mee hebben bij mensen die dan wel met windows failliet gaan, nee, openoffice is compatibel met dat van windows...

Als ik weer eens lees over de vele goede werken die Bill Gates doet vanuit zijn vele miljarden, dan denk ik steeds weer dat hij beter zijn producten aan een normale prijs zou verkopen, zodat veel meer mensen de stap naar internet zouden kunnen zetten... Want het is jammer genoeg zo dat er nog veel mensen zijn die niet eens weten dat er buiten windows nog andere even makkelijk bruikbare opties zijn ! Maar zelfs heel rijke mensen opteren tegenwoordig voor die alternatieven! Kijk maar eens, het Witte Huis gebruikt een Belgisch programma, geen amerikaans windows.

Ach, ik zal er mij maar niet dik over maken, ik ben al dik genoeg.
Klungel maar voort, en smijt het geld maar over de balk.
Maar heb ik je toch overtuigd, ga dan eens naar wubi.org, daar kun je naast je vertrouwde windows ubuntu installeren, dan werp je dat dure ding niet weg, en kun je toch al genieten van een betere snellere optie (zeker als je PC al enkele jaren oud is!) en zul je met tijd en boterhammen vergeten dat er nog een windows op je pc zit.

Zijn er dan geen nadelen aan ubuntu ? Oh jawel, het volmaakte is niet van deze wereld, maar de meeste van die dingen zijn op te lossen. Het enige waar ik me wel eens heb over geërgerd, dat is dat niet iedere fabrikant van hardware ook maar denkt aan de linuxgebruikers... Dat wil zeggen dat je bij aankoop van een printer, een scan en dergelijke, je beter vooraf even checkt of er wel een linuxdrive is voor dat toestel. Ik moest een nieuwe printer kopen, en daar ik mijn scan niet aan de praat kreeg via ubuntu, heb ik meteen maar een toestel gekocht waarmee ik kan én scannen en printen, en waar er wel een drive voor is...

Maar voor de rest ? Weinig of geen problemen, en integendeel, grote winst! (En heus niet alleen financiëel)

't Vriest niet meer, nu voorspellen ze regen, voor heel de week! Hopelijk wordt het hier niet zo erg als in dat mooie Madeira... Anny en ik zagen verbijsterd stukken Madeira wegspoelen, waar we ooit nog wandelden !

De ene ramp doet mij denken aan de andere... En ik wil toch nog even stil staan bij de treinramp te Buizingen... Nu willen ze wellicht die machinist gaan slachtofferen met te zeggen dat hij wel door het rode stoplicht reed... Ik ga daar niet over oordelen, maar ik wil toch wel eens een eigen ervaring vertellen met de Belgische Spoorwegen...
Indertijd was er in Mater een onbewaakte overweg, zo eentje waar alleen een paal stond met knipperlichten die bij het naderen van een trein rood beginnen te pinken, en terzelfdertijd gaat er een loeiharde bel aan het rinkelen... Op een avond reed ik naar een vergadering, over die overweg, en een fractie van een seconde later reed een trein toeterend achter mij voorbij! Geen rood licht en geen bel !!!!
Ik nam contact op met een vriend die bij de spoorwegen werkte, en vroeg of ik dat moest melden en bij wie. Och, zei die, je kunt dat melden, en als je aandringt zullen ze het zelfs onderzoeken, maar als hun oordeel negatief is, dan zul jij de grote kosten ook zelf betalen... en zij oordelen, dus... Ik heb dus niet verwittigd...
Maar ik wil maar zeggen... zij oordelen zelf, en wie onder ons is er moedig genoeg om zichzelf de schuld te geven??? Dat zijn maar enkelingen, en niet een organisatie??
Maar laat ons eens heel kwaaddenkend zijn... laat ons eens veronderstellen dat betrokkene wel door een rood licht heeft gereden... Durf jij, met je hand op je hard, zeggen dat je nog nooit ofte nooit door een stop bent gereden, door het oranje ? misschien zelfs door het rood ? Misschien dat je een heel stuk na het passeren van het licht bij je zelf dacht, "Hé, ben ik nu dat licht al voorbij?" Dat je op "automatische piloot" hebt gereden, gewoon als een gewoontedier op steeds dezelfde weg, gedachtenloos, automatisch ?
Ik ben een voorzichtig chauffeur, maar ik durf het niet te zeggen!
Ik heb verschillende keren vastgesteld dat ik al zo ver was of zo ver op een weg waarvan ik mij geen enkel detail meer herinnerde, waar ook ik, pure op routine heb gereden... En toen ik van het UZ Gent kwam, van mijn overleden zoon, toen moest ik op een bepaald moment aan Anny vragen waar we nu al waren... Ik wist het niet, ik had ook dan op een soort automatische piloot gereden.Heb ik dan overtredingen begaan ? Ik weet het niet... Ik durf ook niet zeggen dat ik er geen deed...
Kunnen wij op die basis die machinist dan gaan veroordelen, en hem het gewicht van al die doden en gekwetsten op de schouders leggen?
Ik meen van niet, en ik hoop dat ze ook in Brussel zo veel verstand zullen hebben!!!
Niemand zou er mee geholpen zijn, in tegendeel, je zou er het leven van de betrokken machinist en van zijn familie mee verwoesten.

tot de volgende ?

zonder zon -dag

Image by jensjeppe via Flickr

Heb je al eens buiten gekeken? Niet doen! Het is nat, overtrokken mottig weer, geheel in tegenstelling met zijn naam...
Gisteren heb ik Bart gebeld dat hij vlug eens moest kijken op de TV op één... Ik hoop dat hij het heeft gedaan, en vooral dat hij heeft genoten, misschien nog het meest van de herinneringen... Op de TV speelden het filmpje Peter en de draak (Disney), een film die we met gans het gezin, toen de kinderen nog klein waren zijn gaan bezoeken in wijlen de cinema Rex in Oudenaarde... Zo vaak zijn we niet naar de film geweest, en het was nog in de drie jaren die we in de stad Oudenaarde hebben gewoond, dus Bart kan nog geen 6 jaar oud zijn geweest...
Zoals gezegd, naar de cinema gaan, dat was een heel zeldzaam ding, we gingen veel liever eens wandelen of een autoritje maken of in hetMuziekbos gaan spelen (Ronse), of iets dergelijks. We gingen veel meer musea bezoeken dan cinema's !
Eén keer waren we met de trein naar Brussel gegaan, om de grootstad eens te bezichtigen, en met een kaartje en enkele aanduidingen begonnen we onze wandeling door de stad. In de namiddag waren we allemaal steenstokkedoodmoe, en de kinderen waren lastig... Plots zag ik een cinemazaaltje, en daar speelde op dat moment een film van de Pink Panter... Wij naar binnen, bleek het een samenstelling te zijn van tientallen en tientallen tekenfilmpjes van The Pink Panter... We hebben ons goed geamuseerd, en zijn met ontspannen en tevreden kinderen weer de trein opgestapt en naar huis gereden...

Veel, veel later zijn mama en ik nog eens met Koen (de anderen waren al getrouwd), naar Jurassic Park gaan kijken, een meesterwerk qua trucage, waar ik nu nog steeds van kan genieten als hij weer eens op TV te zien is.

Ik ben dus nooit een groot cinema-ganger geweest, eigenlijk nooit veel uitgegaan. Eens op restaurant gaan, of eens gaan dansen? Vergeet het, dat zijn dingen die we zelfs in onze vrijersperiode nooit hebben gedaan. Als we nu eens gaan eten, dan is dat nog steeds een uitzonderlijk feit, en iets waar we daardoor wellicht meer genieten dan vele anderen. Niet dat we dan copieus gaan tafelen of zo, nee, we bestellen één gerechtje, en dat is het... Want veel eten doen we niet, en als we overdrijven, dan beklagen we ons dat door lichamelijke ongemakkelijkheid...en dat is niet wat we zoeken. Maar eens gemakkelijk aan tafel zitten, voor Anny, zonder dat ze zelf heeft moeten koken, dat is het feest.

Ik heb vrienden die regelmatig eens "gaan eten", en sommigen doen dat dan ook nog eens uitgebreid, een goed Bourgondisch tafelen... Nee, dat is niet meer voor ons. Niet dat ik al die lekkere dingen niet lust, maar nadien heb ik dan last van mijn maag of mijn lever of weet ik veel van wat nog allemaal, en dan moet ik heug tegen meug 's avonds nog eens een kleinigheid eten, want ik mag mijn pillen niet slikken op een lege (???) maag... Zo is het dan net geen feest meer... dus doen we het met matigheid en met een lekker gerechtje. Gewoonlijk nemen we dan niet eens hetzelfde, en kiezen we ieder het ding dat ons het meest bevalt.

Maar we zijn dus geen "uitgaanders". Waarom niet? Ik heb er niet echt een antwoord op, we denken er doodgewoon niet eens op. Het lijkt wel of we alles hebben wat we verlangen in ons huisje, in ons samenzijn...zelfs al zijn er dagen dat we wellicht geen honderd woorden tegen elkaar spreken. We hebben dat spreken ook niet meer zo nodig, na al die jaren voelen we elkaar zo goed aan, dat woorden niet nodig meer zijn.

Geluk ? Ja, maar niet dat soort geluk waar ze in de boekjes over schrijven, en waar de mensen naar trachten, waar ze op jagen... Je mag niet lopen achter het geluk, want dan hol je het voorbij! Geluk dat is gewoon blij zijn met wat je bent, met wat je hebt, gewoon aanvaarden... Kijk, we hebben beiden veel en diep verdriet in het verlies van onze Koen, maar toch zijn we gelukkig. Omdat we zelfs in die situatie tevreden zijn met wat we wel hebben, wel aan elkaar hebben... Geluk is niet flamboyant, geluk, dat is veeleer een klein onooglijk bloempje tussen de scherpe stenen in. Zoek dus niet naar orchideeën, of lelies, aanvaard dat kleine als het van het, want dat is het geluk.

tot de volgende ?

Sater - dag

Image by jonvelle via Flickr

Saters, elfen, kabouters, trollen, feeën en tovenaars...
Heerlijke producten van de menselijke geest, in veel gevallen een fantasie om voor zichzelf onverklaarbare dingen verklaarbaar te maken.
Maar het is een bron van "vrije wandelingen" in de menselijke geest.
Je kunt met al die wezens meteen ongestoord alle goeds, maar vooral alle kwaad een "aanvaardbare" plaats geven. Jij waart het niet die dergelijke dingen deed of droomde, nee, je schreef het veilig toe aan onbestaande wezens, die daarmee een soort vrije toegang gaven tot ongebreidelde geestelijke uitspattingen. Dingen die je nooit mocht of kon zeggen, kon wel, als je de daders onbestaande maakte.
Maar alras waren er adepten van deze denkbeeldige wezens, en in Bacchanalen, Saturnaliën en dergelijk gingen de mensen zich te buiten aan allerlei eigenlijk ongepaste zaken.
Eén vorm daarvan is -weliswaar ietsje afgezwakt - blijven bestaan: het carnaval.

Ik hoorde op de Nederlandse TV mensen daarover spreken tijdens het spelletje Lingo, en leerde daaruit dat Carnaval eigenlijk is blijven bestaan in de vooral katholieke stukken wereld?
Ergens zit daar een logica in! Om het volk te bekeren tot het Kristendom, heeft de kerk heel wat heidense zaken omgeturnd tot katholieke feesten. Zo maakten ze van de midwinter een tijdstip om Kerstfeest te vieren, van halloween maakten ze allerheiligen en allerzielen... Helemaal konden ze het veelal niet uitroeien, maar hoe katholieker, hoe Christelijker die feesten werden... Bij de protestanten kon men veel makkelijker de kraan toe draaien, en die al fel afgezwakte overblijfsels gewoon afschaffen en zelfs gebruiken om te "bewijzen" dat de katholieken verkeerd waren.

Hoe ik nu op dat onderwerp kom? Heel simpel, het is de tijd van karnaval, en heel regelmatig krijg ik dan PPS-mailtjes met heel schaars geklede beelden van Braziliaanse schonen die carnaval en seks heel dicht bij elkaar leggen, terwijl de beelden uit het carnaval van Venetië eerder een drang naar rijkdom en vergankelijkheid tonen, en onze carnavalsteden veeleer lijken op restanten van Bacchanale, hoe meer drank, hoe beter...

Toen ik op diezelfde uitzending van Lingo vernam dat die mensjes daar zo'n 1000 euro uitgaven per paar om eens uit de bol te gaan (500 euro de man! = 20.000 oude Belgische frankskens), dan dacht ik aan die fantastische giften aan die sukkelaars in Haïti... Hoe mild zijn we weer geweest voor onze medemens... maar hoe veel milder zijn we voor ons eigen genot...

Och, ik ga carnaval niet veroordelen, voor sommige mensen zal het wel een soort veiligheidsklep zijn, om de rest van het jaar weer strak, stijf en deftig rond te lopen, maar toch... Als je die dan gespendeerde bedragen eens naast de gift aan Haïti legt...

En toch is de geschiedenis van die weelderige en rijke uitspatting met carnaval echt niet zo oud. Neem nu in Aalst de Voil Jeanetten, dat is een restantje van toen de arme sukkel ook eens uit de band wilde springen, en bij gebrek aan "verkleedkleren", de kleren van zijn vrouw aantrok, en een lampekap of een vogelkooi of zoiet op zijn zatte kop zette... Je moet dus echt niet zo veel uit te geven om eens lekker gek te doen. Het kan ook anders, minder spectaculair, maar wellicht veel leuker, en met een veel mindere (financiële) kater.

En wie weet...
misschien rest er dan wat meer voor het echte leed, zoals dat in een Haïti, of bij de daklozen zelfs in ons eigen rijke landje...

tot de volgende ?