Goed nieuws !!!!

Image by Djumbo via Flickr

Eén van de dingen die ons bedreigen in deze tijden van Global Warming is dat er hier ook steeds meer en meer diertjes belanden en overleven uit warmere streken... ook insecten. Kijk maar eens naar de vele verslagen over nieuwe soorten spinnen, nieuwe soorten mieren en zelfs de termieten zitten al voorbij Parijs...
De tijd dat malariamuggen hier met de vliegtuigen landen en illegaal ons landje binnenkomen is niet meer veraf!
Maar, hoera! we hebben in ons landje ook verstandige ministers zitten, van groene origine, die meteen het milieu waarin die beestjes zich zouden kunnen voortplanten, het water van de dichtbije Zenne, heeft laten onleefbaar maken, kwestie van geen malaria te krijgen nietwaar...
Het voorbeeld is direct opgevolgd door Waalse ondernemers met een even schitterend doorzicht in deze materie, die heeft meteen zinkderivaten in de dender gegooid...

Bij ons geen malariamuggen! En dus moeten we alleen maar inzamelen voor netjes voor andere landen, waar ze niet zo verstandig zijn als onze groene ministeres (Ministerin?).
Waarom ze deze voortreffelijke techniek niet ook toepassen in die verre landen? Hebben ze geprobeerd, maar de regen valt daar zeer onregelmatig, als er regen is, giet het zes maand aan een stuk, en daarna is het zes maand kurkdroog. Je kunt niet vlug genoeg vervuilen tijdens de moesson, 't spoelt veels te vlug weg, en tijdens de droge periode zou je moeten van plasje naar plasje lopen om te gaan individuele plasjes bevuilen...Niet te doen. Dus gaan we hier rond voor netjes voor ginder, en beredderen wij ons hier met afvalwater en zinkderivaten... Eerlijk verdeeld.
Zo hoort het ook.
We moeten niet altijd die verweg landen vergeten in onze welvaartsstaten. En geef toe, we zijn in alle staten.
Natuurlijk zijn moeilijke mensen, zoals ik, en alle vissers, helemaal niet kontent met die vervuiloplossing ! Weten die hooggeleerde groenen dan niet dat vissen muggenlarven degusteren zoals wij bij Mac Donalds, met grote happen??? Dat het een veel leukere oplossing zou zijn weer massaal vissen in onze waters te zetten, om muggen op te eten. (Geef toe, veel leuker dan het uitzetten van vossen die kippen opeten).

Maar ja, ik vergeet dat de echte groene ook vegetariër is. Kijk maar naar ons Misjelleke Van den Bossche van Gaia! Die hebben nu een plantaardige "foie gras" op de markt gebracht die even lekker is en precies smaakt zoals de echte... Er ontgaat mij iets in deze...Hoe kunnen die mannen dat weten ? Zij eten toch geen foie gras ? Hoe weten ze dan hoe het smaakt? Of hebben ze een klein doodzondeke bedreven??? Alleen om ons te redden ??? Schoon hé van die mannen?

Idem voor donsdekens... Grote protesten toen ze ontdekten dat de ganzen levend geplukt werden. Ze hebben gelijk, je moet ze eerst dooddoen, kun je ze nog lekker op eten ook.

Maar pijnloos dood maken hé, om te leren hoe je mensen ook kunt euthanaseren. Een beetje praktijk schaadt niet hé.

Ach, ik doe weer bitter. Maar ja, kan het ook anders, bij al die stommiteiten?
Soms lijkt het me dat heel de wereld zich grote zorgen maakt over banaliteiten, en de grote dingen ostentatief vergeet. Ze liggen zich druk te maken over ganzen, en laten rustig mensen kreperen van de honger, jagen daklozen uit de stations weg en vernietigen groenten en fruit om de prijzen te waarborgen...
je zou van minder bitter worden.

tot de volgende ?

't jaar loopt op zijn laatste benen

Image via Wikipedia

't Is niet te geloven, gisteren was het nog maar nieuwjaar, en nu is het jaar weeral tenden. Dju, jongens 't gaat ieder jaar weer rapper en rapper.

't Schijnt dat dit één van de symptomen is aan ouder worden, 't jaar gaat altijd maar rapper en rapper... en toch zit er een logica in: Als je tien jaar oud bent, dan is een jaar eentiende van je leven, nu is dat voor mij maar eendrieënzestigste deeltje meer, dus veel veel kleiner... Het is dus inderdaad zo dat een jaar altijd maar korter en korter schijnt, ten opzichte van de rest van je leven.

Nu ja, wat de reden ook is, 't lijkt in ieder geval steeds maar korter te worden. Ik beklaag mijn achterkleinkinderen, die zullen 's morgens amper hun tanden gewassen hebben als het al weer tijd is om hun pyama aan te doen om te gaan slapen. Een nacht die steeds maar langer lijkt, omdat je steeds maar minder en minder slaap nodig hebt. Anny neemt daarvoor een pilletje, ik lig heerlijk te denken, te fantaseren, wakker te dromen, mijn vijanden uit te roeien en te vertoeven in een steeds mooier verleden...

Zo lag ik vannacht te denken aan de tijd toen ik leider was in de Chiro...Iedere zondag vertelde ik verder aan een eindeloos verhaal met de avonturen van Pietje... Ik had dat toen op papier moeten zetten, want ik kan me verdomd niet meer herinneren wat dat Pietje allemaal deed, maar het moet wel spannend geweest zijn voor de Jongknapen, want iedere zondag vroegen ze naar het vervolg van de avonturen... Ik moet dus al wel altijd begiftigd geweest zijn met de gave van de fantasie, maar veel minder met de gave van het geheugen... Maar toen, net als nu, had ik geen moeite om stukjes te schrijven, opstellen te maken, spreekbeurten te geven... Ik herinner me dat we eens in de klas een spreekbeurt moesten geven... Toen de leraar me als eerste naar voor riep, zat ik eventjes in de knoei, ik had dat ding helemaal vergeten, en dus ook geen voorbereiding gedaan...Maar geen paniek, ik sprak een uur over mijn hobby, het houden van tropische vissen, kreeg bonuspunten omdat ik dat kon zonder nota voor mij te hebben, en had het geluk dat de leraar ook een aquariumliefhebber bleek en ik kreeg nog wat tips en een adres van een winkel in benodigdheden en het maximum van de punten... Ik heb dat in de genen meegekregen van mijn vader, die ook zo vlot iets op papier kon zetten, en ook kon spreken voor volle zalen zonder enige inspanning. Wij hadden ook geen micro nodig, we waren gezegend met een stem die heel ver droeg en een keel die onvermoeibaar was... Dat laatste is wat verdwenen, of het is het bewijs dat oefening wel degelijk helpt. Nu ik helemaal niet meer moet gaan spreken, en zelfs thuis met ons tweetjes helemaal niet zo veel zeg op een dag, nu kan ik dat lange babbelen niet meer aan zonder mijn keel te voelen... Sleet ?

Ik heb bovendien altijd graag geschreven, graag gepraat... en blijkbaar heb ik nog steeds ergens dat iets dat me toelaat zo maar, iedere dag weer, iets uit mijn mouw te schudden om deze blog mee te vullen. Vraag me niet hoe ik dat doe, ik weet het ook niet, het komt gewoon, bijna zonder er over na te denken. Ik schrijf ook bijna zoals ik praat. En als je eens mijn blogs herleest, zal het je opvallen dat mijn gedachten wel eens van her naar hot springen, en dus ook mijn blogs meestal meerdere onderwerpen behandelen. Zo ben ik, zo schrijf ik. Toch censureer ik mezelf wel wat, ik wil mezelf niet helemaal bloot geven, en soms durf ik mijn mening niet zo ongezouten op papier zetten, als het in werkelijkheid is... Soms vermijd ik onderwerpen voor enkele dagen, om het eerst wat te laten bezinken. Dat is wellicht ook de reden dat ik zelden rechtstreeks op de actualiteit inspring. Ik durf dat niet te doen, omdat ik dan wellicht veel te scherp snij???

Het is beter het eventjes te laten bezinken, dan ben ik wat minder scherp, en heb de dingen wat beter overdacht, ben ik niet meer zo impulsief... Zelfs over de politiekers schrijf ik véél milder dan ik veelal denk in een eerste reactie... Je kunt je misschien een beetje indenken wat ik echt voel voor die bietekwieten. Neem nu het eindeloos gewurtel aan BHV...Nu hebben ze zijne saaiemeid het Konijn Albert bis zelfs al ingeschakeld om ons voor te bereiden op iets dat op niets zal trekken, Hij moet dat dan aankondigen... fantasievolle, verbeeldingsrijke en gedurfde oplossingen niet uit de weg gaan...Ja dag Jan, weer een stuk knoeiwerk afleveren die geen oplossing is en alles in zich heeft om nog jaren mee bezig te zijn... Och, in de geschiedenisboekjes van binnen 500 jaar zullen ze nog eeuwen lachen met het geknoei van de Belgische politieknoeiers (moet dat niet met twee k's ? een van politiek en een van kl...?)

Ik ga stoppen...
Voor ik weer mijn pen doop in gal en venijn
't jaar properkes afsluiten

tot de volgende?

Kerstmis 2009

Image by mastrobiggo via Flickr

en het eerste wat ik lees op mijn electronische krant is over een massa terroristische aanslagen.
Op het feest van de Vrede...
Toch aan allen: een Zalig en Gelukkig Kerstfeest !

Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hier hebben we nog een witte kerst, er zit wel her en der al wat groenigs en grauws tussen, maar de velden zijn toch nog hoofdzakelijk wit. Maar de wegen, de voetpaden en dergelijke meer zijn vuile grijze grauwe strepen. Ik vermoed dat het niet echt, of toch niet veel geijzeld heeft, want ik las niets over slippartijen...Gelukkig dan maar, want die regen op een bevroren ondergrond, dat kon rampzalig zijn.

en men spreekt alweer van winter...

Als het niet te erg is, hou ik wel van wat echt winterweer! Het is een opkuis in de natuur. Heel wat insecten sneuvelen vooral door de wisselende temperaturen en wisselende droogte en regenperioden, dus voor de tuinier is een winter ook al een goede zaak. Maar wat me blijft tegensteken is die korte dagen, dat lichttekort...

Het enige echt positieve is volgens mij dat er telkens weer een lente komt, met alles in het nieuw. Het lijkt wel een soort jaarlijkse grote kuis in de natuur. Ik hou van mijn enkele wintergroene planten, maar geef toen in het voorjaar ziet hun groen er bijlange niet zo fris en niet zo vrolijk uit.

Maar de echte sukkelaars van de winterperiode, dat zijn wel de armen en de daklozen.
Wees maar eens arm in een periode waarin blijkbaar heel de wereld met de armen vol cadeautjes loopt...Dan voelt de armoe nog schrijnender. En wie in deze koude en natte perioden dakloos is...daar moeten we niets bij beschrijven, dat zie je zo voor je ogen, en er aan denken alleen doet rillingen over je rug lopen. Het is bijna ondenkbaar dat in onze maatschappij, met al zijn voorzieningen, er nog steeds mensen zijn die uit de boot vallen, en die in het ijzige niemandsland tussen de wetgevingen in vallen. Het ergste is dat, als je daar eenmaal zit, terugkeren zo verdomd moeilijk is. Je kunt het het best vergelijken met een visnet, wee de vis die in het net zit, je moet verdomd hard kunnen zwemmen, en dan nog de goede richting voorzien in het steeds bewegende net, om er uit te kunnen zwemmen. Er is wel een uitweg, maar die zwemt steeds verder van je weg...

Het lijkt soms wel of het de mazen van het veilige valnet zijn, die hen verhinderen weer aan de bovenkant te raken... Soms lijkt het wel of je de veiligheid op een gegeven moment zou moeten kunnen uitschakelen om de sukkelaars terug te laten komen. De wetgeving lijkt een beetje op een fuik, zolang je er uit blijft is het een onschuldig iets, maar zit je er in, dan raak je er niet meer uit.

Het erge is dat veel van die situaties zo makkelijk vermeden konden worden, ontstaan zijn door kleine stomme fouten. Maar de terugweg is lang en moeilijk. en wij...wij zijn zo snel geneigd te zeggen: "Eigen schuld, dikke bult!
En veelal is het wel een beetje zo, maar de gevolgen zijn in verhouding veelal wel heel zwaar. Hoe dikwijls hebben wij als kind iets mispeuterd, en vader en moeder vergaven en vergaten het al heel snel? Je kreeg telkens en telkens weer de kans om te herbeginnen en bij te leren. Maar voor die sukkels willen wij die normen niet meer toepassen... En toch, als je een kind hebt dat slecht leert, dan ga je nog meer doen om het toch een plaats in de maatschappij te bezorgen, meer dan voor de ander die wel makkelijk zelf zijn weg kan banen...en plots, op een bepaalde leeftijd doen we dat dan niet meer...toch niet als het niet ons kind is.

Ik denk dat we in het vangnet van onze wereldse wetgevingen eens wat mild-menselijke deurtjes moeten gaan inbouwen... Voor wie niet vlug genoeg kan zwemmen in dat bewegende net dat onze maatschappij is.

tot de volgende ?

Kerstavond voor de noene

Image by VHfc via Flickr

Vanavond gaan de meeste mensen zich eens uitgebreid aan tafel zetten, om het feest van de vrede vol te vreten, pakjes uit te wisselen en misschien, heel misschien ook nog eens stilstaan bij het idee kerstmis...
Nochtans is het idee achter het kerstfeest, zowel de geboorte van Kristus herdenken als het idee van de Vrede, beide het overdenken waard.
Beginnen wij met de geboorte van Kristus...Eigenlijk weten we van geen kanten wanneer Hij geboren is, was het in de zomer, was het in de winter, wij hebben er geen idee van. Zelfs het jaar waarmee wij onze jaartelling mee beginnen blijkt niet correct te zijn als geboortejaar.
Maar eigenlijk doet dat er allemaal niet toe. En of we nu gelovig zijn of niet, doet er eigenlijk ook niet toe. Voor de gelovigen komt daar een aspect bij, maar voor de anderen is het de gedachtenis aan een grrot wijsheer, die invloed heeft op heel het Westerse denken. We kunnen daar niet naast. Als je niet gelovig bent, dan moet je minstens vaststellen dat het minstens een evenwaardige figuur is dan Boeddha, Koeng Foe Tse (Confucius), Lao Tse, en zelfs een Plato en co. Allemaal mensen die het denken van een hele boel mensen beïnvloed hebben en nog steeds beïnvloeden! Dat alleen al maakt de figuur van een Kristus het gedenken waard.
En als we eerlijk zijn, alle vooroordelen aan de kant zetten, dan kunnen we niet anders dan de ideeën van dergelijke mensen hoogachten.
Voor wie gelovig is, komt daar nog het aspect geloof bovenop, en vergeten ze een beetje de invloed van hun Godsfiguur op het menselijke denken in het algemeen.
Eigenlijk heeft de kerk er wat schuld aan dat het "denken" van Kristus wat teveel ingepakt zit. Maar ja, zoals het meestal gaat, zijn er in de nevelen van de tijd heel wat figuren geweest die alleen macht zagen (en vonden) in de Kerk, in plaats van een geloofsgemeenschap. Maar dat is buiten wat we hier vandaag willen stellen. Houden we het gewoon op een gedenkdag van de geboorte van een zeer invloedrijk figuur... Storen we niemand mee.
Tweede aspect: de Vrede...
Eergisteren zag ik nog op een of andere Engelse TV-zender een film over de eerste wereldoorlog, waar op verscheidene stukken van het front, plots, in een sfeer van kerstfeest, verbroederden met de "vijand"... Dit heeft op plaatsen weken geduurd. Ondanks de bevelen konden de mensen het plots niet meer opbrengen om op elkaar te schieten. Bovendien hadden ze door de verbroedering ook plots een soort band met de overkant, dat waren geen vijanden meer, dat waren de mensen met wie ze samen een glas hadden gedronken, samen de doden hadden begraven, samen hadden gebeden en kerstliedjes gezongen. In de film toonden ze niet dat er door de leiding "voorbeelden" gesteld werden, en werden de betrokken legereenheden alleen verplaatst naar gebieden waar het volop oorlog was...
Maar één moment in de tijd was er dus hier en daar echt een kerstvrede...
Overstegen de mensen de bevelen van de idioten aan de top.

... het bracht hen niets op, buiten de herinnerin aan "het kan dus ook anders"... Wat wellicht mede aan de wieg stond van "Het Gebroken Geweer", een organisatie die pleitte voor Vrede en voor de vernietiging van de bewapening...Een organisatie die er mede de oorzaak van was dat hele stukken van Europa plots veel te weinig bewapend bleken voor de agressie uit het vernederde Duitsland.

En wat bleek? De mensheid oordeelde dat "Het Gebroken Geweer" verkeerd was, en de vredesbeweging kwam nooit meer echt van de grond...

Net zoals de soldaten aan het front gestraft werden voor hun vredesinitiatief, zo strafte de mensheid zichzelf met een bewapeningswedloop.

Bovendien is Kerstmis steeds minder het feest van de Vrede... Dat komt omdat de "Christelijke" wereld aan invloed heeft ingeboet. Wij zijn niet meer de gezaghebbers van de wereld, iedereen is stilaan mondig geworden, en iedereen verheft zijn eigen stem, en plots blijkt dat er naast de Christelijke wereld nog een vele grotere niet-Christelijke wereld ligt. Bovendien is de Christelijke helft op zich heel wat minder kristelijk geworden... De Islam en tal van andere Godsdiensten en Filosofiën laten zich niet meer in het verdomhoekje duwen, en verheffen even luid hun stem.

Op zich zou dat niet erg zijn, mochten ze niet allemaal uit naam van hun filosofie en/of godsdienst opwerpen als de bevrijders... vooral in die zin dat zij het dan voor het zeggen hebben. Net zoals de Christelijke veroveraars eertijds ook deden. (Bij mijn weten is het Shintoïsme de enige godsdienst die zich niet opstelt tegen andere godsdiensten, maar ze poogt te integreren. (Dus niet echt gelijk aan de Romeinen die hun Pantheon voortdurend uitbreidden met de goden van de veroverde gebieden).

Het meest vervelende en verwerpelijke aspect aan de meeste godsdiensten is immers het feit dat zij menen de enige echte bevrijder van de mensheid te zijn, en wie het niet gelooft wordt uit de weg geruimd. Wij verwijten dat momenteel de Islam, maar het is echt niet zo lang geleden dat wij het zelfde deden !

Maar laat ons dat allemaal een achter ons laten, en laten wij eens heel klein beginnen, gewoon in ons dagdagelijkse wereldje... Laat ons eens pogen om gewoon vrede te hebben met de mensen waarmee wij regelmatig in contact komen, de collega's, de vrienden, de buren, de familie, de winkelbedienden...Gewoon de mensen die we echt ontmoeten... Als iedereen dat al zou doen, dan zou de wereld al een heel ander uitzicht hebben...

Weet je, ik begin! Kijk, ik glimlach je toe, en knik vriendelijk goeiendag!

tot de volgende ?

@mailtjes vol wensen

Image by danny&camera via Flickr

Niet dat ik al die mailtjes met wensen voor Kerst en Nieuwjaar niet op prijs stel, maar soms zucht ik toch wel eventjes als ik voor de zoveelste keer weer dezelfde reeks prentjes en teksten zie voor komen...

Ik ben er zelf een beetje de schuld van, want ik zend degene die ik mooi vind ook weer door, en dus krijg ik antwoord met weer een ander, en daar ik nogal veel abonnees heb op mijn mailingslijstje...

Bovendien baart het al dan niet doorsturen van die mailtjes me zorgen. Gewetenszorgen.
Ik ontvang veel mailtjes, dus stuur ik er ook veel door, maar niet allemaal... Ik maak een selectie, naar wat ik goed vind of toch minstens redelijk, aardig of leuk... de rest duw ik onverbiddelijk in de deleteknop. En telkens weer met een beetje wroeging... Want kan en mag ik wel oordelen over wat mooi of leuk is? De man of vrouw die me het mailtje doorstuurde vind dat waarschijnlijk het nec plus ultra, en ik, wie ben ik, keur dat af op basis van een norm die niet eens een echte norm is.

Nu, wellicht maken mijn abonnees daar geen bezwaar over, wellicht denken ze veeleer wat een pak mailtjes staan hier weer op mijn lijst... en misschien zwieren ze er wel een deel weg, zonder te bekijken, gewoon op basis van de naam of de beschrijving, of gewoon zo maar. Omdat er te veel zijn. Zeker bij mensen die niet dagelijks op hun kwampjoeter zitten, zal dat wellicht het geval zijn, en ook bij mensen die nog aan het werk zijn, of zo veel bezigheden hebben, dat ze er gewoon geen tijd voor hebben of voor maken...

Dus maak ik mij wellicht zorgen om niets. Nu ja, dat is dan maar zo.... Zo ben ik nu eenmaal, en zo zult ge me dus moeten verslijten. Ik heb een paar mensen die om verschillende redenen mij vroegen niet te veel mailtjes toe te zenden, dat respecteer ik dan, ik heb er zelfs eentje gehad die vroeg me van de lijst te schrappen, om dat dergelijke mailtjes haar niet interesseren. Geen probleem voor mij, uw wensen zijn mijn bevel.

Dus ga ik maar verder doen zoals ik bezig ben, en zal ik me verder onnodig druk maken over het niet doormailen van een pps-je van jou of van X...omdat ik het net niet mooi of leuk genoeg vond, of omdat ik het al wel eens eerder kreeg en dus al eens eerder doormailde. Met al mijn excuses, het is dus zeker niet mijn bedoeling u te kwetsen. Eén soort mailtjes stuur ik niet door, dat zijn de kwetsende, de discriminerende. Ik weet wel dat nogal dikwijls dergelijke mailtjes gebaseerd zijn op de spijtige werkelijkheid, maar het helpt volgens mij niets als we de haat nog wat opkloppen, integendeel. Als het echt leuke, humorvolle dingen zijn, dan mag het wel. En ik vind een mop over de vlamingen even leuk als die over de hollanders...waarmee ik gewoon wil zeggen dat het een mop moet zijn, niet een sneer. De meeste van die kluchten kom je dan ook tegen met wisselende slachtoffers... Bij wijze van spreken de Hollanders vertellen dezelfde moppen over ons, als wij over hen...

Ik zend ook geen mailtjes door over het zieke kindje en zo, want -hoe jammer het ook is- de meesten zie je ook telkens en telkens weer, en zijn gewoon een systeem om zoveel mogelijk mailadressen binnen te krijgen om je dan te bedelven onder spam. Heel erg dat het meeleven van de mens misbruikt wordt om geld aan te verdienen via verderfelijke publiciteit.

Nu ja, ik doe kortom mijn best om de mail leuk en onderhoudend te houden en niemand te storen in zijn gevoelens. Doe ik het wel eens, dan verontschuldig ik me, het was niet de bedoeling. Soms zal dat gewoon komen door het feit dat ik het doorstuur omwille van iets wat me er in boeide, terwijl net iets anders voor jou misschien een storend element was, iets waar ik geen acht op gaf, omdat mijn aandacht teveel naar dat ene ging.

Ik probeer ook nooit te vergeten om alle mailadressen die er op het mailtje staan te wissen, teneinde te vermijden dat je door mijn schuld spam krijgt... Ik hoop dat je dat ook voor mij doet?

Er hangen nog 5 blaren aan mijn linde...
alles ligt nog wit...'t is winter en echt licht wordt het weer niet.

tot de volgende ? Oh ja, mag ik, indien ik het al niet deed, jou en de jouwen een Zalig Kerstfeest toewensen, en een Gelukkig Nieuwjaar ?
XXX en voor de Walen XXXX

Wreed' op aard, aan alle mensen... (2)

Image by ciao_yvon via Flickr

Ik gebruikte deze titel blijkbaar al eens, maar tot mijn spijt is er nog niets aan veranderd. In plaats van Vrede is de situatie wreed. Honger, ellende, ziektes en ...oorlogen...
Bij ons worden voedingswaren vernietigd om de prijs te kunnen handhaven, en iets verder op deze aardkloot kreperen mensen van de honger.
Nu is er een actie bezig van radio 2 om een beetje soelaas te bieden tegen de malaria...
Ik vind dat erg.
Dat zou niet moeten nodig zijn!
We zouden gewoon wat meer moeten verdelen, en de ellende zou grotendeels opgelost zijn.
Maar nee, we moeten zo nodig onze positie behouden als "rijk" land, arm aan menselijkheid.
We verprutsen niet alleen onze eigen wereld, maar we maken ook de wereld van die mensen die al zo weinig hebben om zeep, we vernietigen wouden en waters, knoeien aan de biodiversiteit en moeten dan optreden om te pogen een nieuw evenwicht te bereiken.
Vrede is een verre droom, ver in een toekomst die steeds verder lijkt te liggen.
Maar misschien is het niet eens meer nodig daar naar te streven, als de doemscenaristen gelijk hebben, dan zijn binnen een heel korte tijd (althans geologisch gesproken) de mensen uitgestorven als soort, door eigen schuld, door vernietiging van de eigen biotoop.
Maar ondanks al die scenario's, ondanks alle predicties door geleerde professoren, laten de heren politiekers de kans op een beetje herstel van het milieu liggen, en besluiten de klimaattop met een mislukking op alle fronten.
Straks is het te laat om nog te reageren, zijn we over de helling en kunnen alleen nog wat afremmen en voor ons uitschuiven...
Straks ? We schijnen eindelijk de ultieme oorlog gewonnen te hebben! We hebben onszelf volledig uitgeroeid.
djudedju


De gladde wegen in Mater hadden niets te maken met het feit dat we maar een deelgemeente zijn van Oudenaarde, want ook in de stad was het spiegelglad... Oudenaarde zit al vijf dagen zonder strooizout... Dus al met al toch een beleidsfout... Of hadden ze geredeneerd dat met de klimaatopwarming ze toch geen strooizout meer van doen hadden?
Vannacht of vanmorgen vroeg hebben ze hier blijkbaar gestrooid, en zijn eindelijk de wegen berijdbaar...Net nu het aan het dooien is.

Misschien komt nu ook de "vuilkar" langs... Gisteren moesten wij onze vuilnisbak en de blauwe zakken met plastic buiten zetten...ze staan er nog, al weer bedekt met een nieuw laagje sneeuw. Met die gladde wegen, en de krant die vol staat met foto's van Mater en inwoners die niet buiten durven te komen, zijn de mannen van de vuilkar er ook niet door geraakt. Ons prachtig heuvellandschap, de "prachtige" kasseibanen (voor de Ronde van Vlaanderen) en het gebrek aan strooizout heeft van ons dorp een soort glijbaan gemaakt...te vermijden voor mensen die niet graag vallen... (En wie valt er wel graag buiten de kinderen die niet uit de sneeuw te jagen zijn?)

Maar het mooiste is wel dat Oudenaarde de aandacht van zijn eigen falen probeert af te schuiven op de anderen, en aanklaagt dat de staatswegen veel te laat werden gestrooid...Je moet maar durven! Hoe was dat ook weer van die splinter en die balk in het oog???

De tijden herhalen zich... Ik herinner me dat onze kinderen een slee hadden gemaakt, en de vorige Bobbie in ons huishouden moest hen trekken... Nadien zat die brave Bobbie binnen te janken omdat zijn pootjes pijn deden bij het ontdooien van de klompen sneeuw in zijn lange haar. Nu zag ik de tweeling van Veerle op het veld op een slee, en hun Yana, een labrador, die uit alle macht de slee voorttrok... Gelukkig heeft die niet van dat lange haar, en zullen zijn pootjes niet in de sneeuw "geworteld" zijn...

Er is niks nieuws onder de zon, en in de sneeuw ook niet...

tot de volgende ?

tien

Image via Wikipedia

Ik heb ze geteld, zegge en schrijve tien -10 - stuks hangen er nog verweesd en verslensd bij, geelbruin met nog een zweem van groen... Triestige stukjes zeemvel in de wind.
Tussen de takjes die sprietig uit de stam zijn opgeschoten liggen er nog heel wat opgefrommeld met hier en daar nog een kwakje sneeuw op.
't Is winter ! Vandaag !
't Is de kortststststste dag van het jaar (of daaromtrent), vanaf nu gaat het weer stillekes aan naar langere dagen toe, meer licht, meer leven, meer hoop...
Maar nu, nu is het op zijn triestststst... Ik zie zelfs de populieren tenden het veld niet meer staan, zelfs geen vage schim er van.
't Is alles wit wat ik zie, met uitzondering van het heel nabije.
Sneeuw in de mist.

Ooit heb ik eens met mijn wagen van Kruishoutem naar huis gereden, in de sneeuw en de mist... Je ziet geen steek, alles is wit, net of je in een pak watten rijdt.
Anders heb je nog de witte lijnen op de baan, of het groen van de wegberm, of de lantaarnpalen...maar dan, niets.... alles wit.

Glad was het niet, het was verse sneeuw, en sneeuw is niet zo glad als ijs. Dat ging wel, maar je reedt als het ware op de tast, en iedere keer je voelde dat je van de weg afging, vlugvlug corrigeren... en weer voortkruipen op de onzichtbare baan.

Bangelijk.

Nu is het niet zó erg, het is immers dag, en je ziet toch nog altijd meer in het daglicht, dan in de witte muur van je koplampen. Maar toch komt de herinnering aan de angst van toen weer boven.

Gek, angst voel je in je buik, heel diep in de kern van je zijn.

Angst is niet controleerbaar, het is er en overheerst. Je ondergaat het. En al "overwin" je het, het is niet weg, het zit daar, vast als een rots. Je probeert alleen te handelen of het er niet is, maar het is er en blijft er. In oorlog situaties noemt men het overwinnen van die diepmenselijke emotie heldenmoed, maar dat is het niet, het is een dwaas ingaan tegen de alarmkreten van je eigen lichaam. Die alarmkreten schreeuwen niet voor niets, ze zijn net als pijn een alarm van een dieper zittende alarmfase, een crisis, een ziekte... Eigenlijk mag je de alarmkreten van je lichaam niet negeren, je moet er voor je eigen heil rekening mee houden, en in het geval van angst op zijn minst met de allerhoogste voorzichtigheid en omzichtigheid handelen. Dat is geen moed, dat is eigen behoud.

Waar men spreekt van echte heldenmoed, heeft men veeleer te doen of met een vorm van waan, een vorm van begoocheling, of een tekort aan de lichaamseigen signalen. Of, en dat is de ergste vorm, een volstrekt negeren van de alarmfases van je eigen systeem. Loopt het goed af, dan noemt men je een held, loopt het slecht af, dan weet je het niet meer hoe men je noemt. Gelukkig maar...

Oorlog is op zich al een waan-zin. Een storing van de geest, een negeren van de logica en de refleks naar zelfbehoud.

En toch, zien we het overal om ons heen... Zien we onze premier en zijn acoliet van landsverdediging naar Afghanistan trekken om daar te verkondigen dat ze de maatregelen zullen opvoeren...meer mensen naar een oorlogssituatie jagen. Slapen die mannen nog?
Zo ja, dan negeren zij niet alleen logica en menselijkheid, maar vooral hun eigen geweten.

Heb je al eens gesproken met iemand die -volledig buiten zijn schuld- iemand heeft doodgereden? Dat is iets wat aan je kleeft. Heb je al met iemand gesproken die zich bij een dergelijk feit wel degelijk schuldig voelde ? Dat is iets wat niet meer overgaat, dat steeds blijft spoken.
Die twee politiekers beslissen zo maar om mensen naar een gebied te zenden, waar de dood loert. Wat moet hun geweten dan niet zeggen?
Of hebben zij geen geweten?
Is het politieker zijn zo diep geworteld dat zij niet meer weten dat zij daarnaast ook nog mens zijn?

Om te besluiten nog een doordenkertje, van Lao Tse de Chinese wijze... " Hoe meer wetten en verordeningen je maakt, hoe meer wetsovertreders er komen."
Klinkt logisch hé?
Dus doen politiekers het tegenovergestelde...


tot de volgende ?