De ruimtewandeling

Image by Getty Images via Daylife

De zoveelste geslaagde ruimtewandeling was wel eventjes anders, nieuw, verfrissend!
Voor het eerst worden zij toegejuicht door de milieuverenigingen van alle over the world!
De astronauten hebben immers, als bijkomend doel op de ruimtewandeling, grote plasticvuilniszakken onder de arm genomen, en hebben ruimteafval verzamelt ! Ze hebben onder meer de schroevendraaier die een vrouwelijke (!) medewerker eertijds had laten vallen. Zo is hun gereedschapskoffertje ook weer compleet. De captain of the crew drukte daarover zijn volle tevredenheid uit, en nam het vaste voornemen nooit ofte nooit nog vrouwen te laten klussen. (Amerikanen zijn echte macho's !)

De Japanse ruimtewandelaar beperkte zich tot het verzamelen van de onderdelen van camera's, in de hoop een lens te vinden die nu niet meer verkrijgbaar is, en waarmee hij beweert mooie foto's te kunnen maken van Moeder Aarde. Nu ja, veel meer kon hij niet verzamelen, behangen als hij was met 15 camera's en fototoestellen, allemaal japanezen. (Eentje met een Russische lens).

Eén moeilijkheid is nog niet opgelost ! Nu staat de vuilnisemmer wel netjes naast hun voordeurtje (bovenaan in de capsule - beetje gek, maar ja dat komt er van als je Russische en Amerikaanse onderdelen aan elkaar foefelt), maar ze weten begot niet wanneer de vuilniswagen langskomt. Astronaut De Winne heeft met hen contact opgenomen en hen vertelt dat de kans groot is dat vuilnis onder Belgische bevoegdheid valt, en dat het dus verboden is de vuilnis buiten te zetten voor 18 uur 's avonds van de dag voor de ophaling. Dus hebben de astronauten dan maar weer de vuilnisemmer binnen genomen, maar dat is een ellende ! Daarboven zitten ze in een situatie van gewichtsloosheid, dus de vuilnisemmer zweeft nu rond op de meest onmogelijke plaatsen. Bovendien moeten ze voortdurend weer loszwevende stukken bijeenzamelen en weer in de emmer stoppen, heel voorzichtig, anders vliegt het meteen weer weg!
Er is een pak miserie geweest met de Japanees die na uren zoeken, zijn eetstokjes in de vuilemmer terug vondt !

Op de foto zie je een van de astronauten bezig aan een herstelling van het ruimtestation ! Dat komt zo, toen hij de schroevendraaier terugvond (van die vrouwelijke techneute)(nadruk op neute), bleek die toch wel klem te zitten tussen twee onderdelen van het ruimtetuig. Bij het loswrikken van de tournavis ontstond er een lek in het ruimtetuig, en je ziet hier de astronaut bezig met het aanbrengen van een rustineke! Nogal een geluk dat gemelde astronaut een fervent wielerterrorist is, anders hadden ze serieus in de problemen gezeten !

Niet alleen verloren ze op die manier zuurstof, maar bovendien maakte de ontsnappende lucht ook nog een helse geluid van een kokende waterketel. Maar dat was nog niet het ergste! Hoe klein ook, in de gewichtloze toestand, is dat voldoende om het ruimtetuig in beweging te brengen. Nogal een geluk dat die ene astronaut zijn fiets bij had, ander had hij het tuig nooit bijgebeend. Als je heel aandachtig kijkt op de foto, kun je nog net een stukje van het voorwiel van de reddende vélo.

Tot daar het heroïsche verslag van de lotgevallen van de crew !

Fritzl is veroordeeld ! Dat verwondert mij niet als desdanig, maar wat mij wel verwondert is hoe snel dat kan ! Als ik kijk naar de oeverloze procesvoeringen in ons eigen Absurdistan, dan denk ik dat we beter die rechters die nu zich onledig houden met het ja en nee spelletje over de al dan niet bemoeienissen van de regeringen met hun rechterlijke machten, dat we beter die hoogedelwaardige dinges, eens naar ginder sturen om te kijken hoe het eigenlijk moet en kan... Maar ja, dan zouden ze niet meer kunnen klagen over hun achterstand in de verwerking van de hoogdringende zaken...

't Zal wel niet gebeuren, want vastgeroeste objecten krijg je maar heel moeilijk in beweging. 't Schijnt dat je dat loskrijgt met de inhoud van een fles cola, maar die mannen drinken heel andere dingen !

In ieder geval, ik vind het verfrissend vast te stellen dat rechtspraak ook én snel én degelijk kan !

Allee, ik ben er mee weg ! Je weet dat er morgen géén blog is hé, ik ga knutselcursussen gaan volgen... en tot mijn verbazing ook zelf les geven...

tot de volgende ?

Het kind uit het confituurpotteke

Image via Wikipedia

Ook gelezen?
Meneer betichtte zijn wederhelft van overspel, daar hij niet de vader kon zijn van hun laatste kind.
Mevrouw moest op den duur wel toegeven, maar hield vol dat zij nooit met een ander geslapen had, zij had "zichzelf bezwangerd (!sic!)" met sperma uit een confituurpotteke...
Nogal een geluk dat het geen indiaanse was, of diene kleine noemde Materne of Viervruchten of zoiet.

Djudedju !

Dat doet mij denken aan een boek dat ik ooit "mocht" lezen tijdens mijn studies, in 't Engels nog wel !
"The Importance of being Ernest" by Oscar Wilde (Hij Wilde wel maar kon niet).

De naam van het boek bevat meteen ook de clou van het verhaal, Ernest is een naam en beduidt ernst.
Dus een totaal onernstig verhaal over Ernst.

De schrijver Oscar Wilde, hierboven in zijn favoriete pose, was een homo, nog voor dat eigenlijk kon. Maar bij de Britten werd bij kunstenaars heel wat extravagantie verdragen, dus ook deze extravagantie van het houden van een sexgenoot.

Nu is dat algemeen aanvaard lijkt het, maar onlangs nog werd ik er door een bekommerde grootmoeder op gewezen dat haar ene kleinzoon "zo" was, en dat er in het huisgezin grote spanningen over waren...

Het lijkt er dus op dat het aanvaard, maar aanvaard is, als het over de anderen gaat, en niet ene uit het eigen nest. Grootmoeders zijn duidelijk breder van opvatting, omdat wellicht de liefde wat meer gefundeerd is en gelouterd door het leven zelf...

Het is ook allemaal een beetje snel gegaan. Ik heb nog gewerkt in instelling voor geesteszieken, en toen zat daar nog een jonge man, gewoon omdat hij homo was... De jongen was zo normaal als ik en jij, maar hij was homo, en toen (we schrijven 1968 !) was dat nog een ziekte !

Maar ik wou het niet daarover hebben. Ik wou het hebben over de ernst.
In de huidige maatschappij zie ik een bizar fenomeen!
Aan de ene kant zou je moeten stellen dat de mensen tegenwoordig veel te ernstig zijn, want ze kunnen niet meer lachen, aan de andere kant stel je vast dat er velen zijn die een totaal gebrek aan ernst vertonen, want ze nemen geen enkele taak of verplichting nog serieus.

Mensen kunnen niet meer lachen, tenzij met betaalde humor, en daarvan is het allooi gewoonlijk eerder te zoeken in de categorie spot dan wel in gezonde complexloze humor. De humor van een Toon Hermans is volkomen verleden tijd! En waar je vroeger niet kon buiten komen, of je hoorde wel weer een nieuwe wits, moet je nu op internet gaan zoeken, en daar vind je dan nog alleen moppen met baarden van hier tot ginder... Ik hoor van sommige lezers dat mijn blogjes door hen gelezen worden, omdat ik de dingen nogal op een humoristische manier vertel...de mensen zijn dus wel op zoek naar humor, maar zijn verleerd humor te hebben, zo maar, uit zichzelf.

Je ziet de mensen ook niet meer lachen...Of toch, op het feest bij de langdurig zieken zag en hoorde ik voortdurend gelach.

Die mensen waren blij eens uit hun eeuwige zelfde plek gehaald te zijn en waren content eens met velen bijeen gezellig te kunnen keuvelen over van alles en nog wat.

Raar is dat. Je weet (aan je zelf) dat daar vooral mensen zitten met pijn en/of ongemakken, en daar zie je blije gezichten. Want die mensen zijn tevreden met die "schone" dag.

De jonge mensen hebben dat niet meer, of nog niet weer, want op een of andere manier hebben ze verleerd zich echt te ontspannen, echt te onthaasten. En met de crisis verbetert dat niet ! De druk op de mensen neemt alleen maar toe, en zij hebben geen enkele manier meer om dat eens van zich af te zetten. Beide ouders gaan werken, komen 's avonds thuis, moeten nog haast je haast je eten bereiden, een en ander op kuisen, de kinderen helpen bij hun huistaak, of hen voortdurend achter de vodden zitten omdat ze hun huistaak zouden afmaken, en ploffen tenslotte, bijna uitgeput voor de TV neer, en worden geconfronteerd met zwaarwichtige duidingprogramma's, of hectische films of idiote uitputtingsslagen van kandidaten die een enorme prijs kunnen winnen, of helemaal niets, en die bereid zijn daarvoor met liefde de andere de schedel in te slaan... Heerlijke(?) spanning, maar zeker geen ontspanning! Of zoiets als Big brother, om je er aan te herinneren dat het gecontroleerd worden nog erger kan dan het nu al is...maar geen ontspanning, nee, het wordt wel zo genoemd, maar het is net het tegendeel !

En dan reageren ze, en gaan in het weekend fietsen met een grote groep, en proberen elkaar te overbluffen inzake het dure fietsmateriaal, de afgelegde kilometers of de snelheid waarmee ze de berg op kunnen...Maar ontspanning ? Ho maar...

Herken je het ?
Maar zo is het toch ! Eens rustig zitten, met alleen dingen die werkelijk eens je geest verzetten, zonder een nieuwe, andere vorm van spanning op te bouwen, dat lijkt niet meer te bestaan. Bij mensen die onder een dergelijke druk leven is het ook niet echt makkelijk! Je kent ongetwijfeld mensen die zich eens heerlijk kunnen uitleven in de tuin, die zich echt ontspannen in het tuinwerk, maar de mens van vandaag de dag kan dat in de meeste gevallen ook niet meer, in plaats van een ontspanning verandert de tuin plots in een verplichting, er MOET gewied, er MOET dringend geplant, er MOET geschoffeld.... en weg ontspanning.
Je kunt die mensen makkelijk herkennen, dat zijn de mensen die niet meer kunnen niksen. Die niet eens heerlijk plat op hun rug op het malse gras kunnen liggen met een graspijltje in de mond en kijkend naar de leeuwerik die daarboven hangt te zingen.
Zij moeten iets doen.
Ze kunnen niet meer ontspannen.

... tot de veer breekt...
En dan is de ramp compleet, want zij hebben alles op de toekomst gezet, een groot huis gekocht met een zware lening, en eigenlijk kunnen zij zich niet eens permitteren om ziek te zijn... en de ziekte brengt zelfs geen gedwongen ontspanning, maar doet de spanning nog rijzen!

Arme mensen...
Zet je eens neer, op een goede stoel met een hoge harde rechte rug, zet je netjes recht op, en adem eens heel diep in, hou je adem een paar tellen op, en laat ze dan langzaam gaan... en opnieuw en opnieuw, jezelf dwingend om langzaam en die adem te halen...
Zuurstof is een eerste vereiste om te kunnen ontspannen!
Probeer op niet anders te denken dan je eigen ademhaling, en luister naar je eigen harteklop... en stel vast dat je met die langzame diepe ademhaling ook je harteklop doet vertragen! De eerste stap naar een lichamelijke en geestelijke vrijheid !
Doe dit nu en dan, als je het kan ook tijdens je werkdag, je zult zien dat het werk je ook beter afgaat, en dus minder stress veroorzaakt !
Ooit zat ook ik in een knoop, raakte niet meer door mijn werk, kon mij niet ontspannen. Weet je wat mijn baas, René Maris zaliger, tegen me zei ? " Als het niet meer gaat, leg dan je pen neer, trekje vest aan, en ga een uurtje wandelen, je zult zien dat het daarna wel weer gaat, en dat die wandeling geen verloren tijd was !"
Ik heb het maar één keer echt gedaan, daarna was het besef van die oplossing meestal genoeg om te bekomen en mezelf te ontspannen...

En heb je al gehoord van de lachtherapie ? Gewoon hardop lachen met enkele mensen samen, eerst wat kunstmatig, maar -gek genoeg- je gaat op den duur echt aan het lachen !
Het is bewezen dat dit echt heilzaam is !
waarom zouden we het dan niet eens proberen???
Ontspannen, relaxen echt en diep...
Dat is belangrijk !

doen dus !


tot de volgende ?

Het einde van Viagra ???

Image via Wikipedia

Spaanse dokters hebben ontdekt dat de geur van rotte eieren net zo goed werkt.
Op een of andere manier ontspant de penis zich door de geur van rotte eieren, en dit veroorzaakt een veel gemakkelijkere erectie.
Ze zijn van plan om een middel te maken op basis van deze ontdekking, en zo een einde te stellen aan het monopolie van Viagra...

Kun je je een voorstelling maken van een gepensioneerden-stad zoals Benidorm?
Straks loop je daar in wolken van rotte eierengeur rond, met een héél wijde short boven je zwembroekje teneinde geen aanstoot te geven..?

Of dit nu echt iets is om het blauwe pilletje te beconcurreren? Ik heb twijfels...
Bovendien heb ik al twijfels rond Viagra op zich!
Kijk, ik heb de indruk dat er iets scheef loopt in onze maatschappij, ook op dat gebied.
Vroeger was sex een verboden onderwerp, en het enige wat je wel hoorde waren gore moppen, fluisterend verteld achter pot en pint... Nu is sex in, meer nog, sex moet ! Het is bijna (na het weer) het onderwerp numero uno !
En het is niet alleen meer het er over praten, je moet het ook doen. Met nadruk op moet.
Onze oude huisdokter, die dan ongeveer mijn huidige leeftijd moet hebben gehad, debiteerde altijd het volgende mopje: "Bij ons thuis is het nog altijd drie keer daags, een keer van klappen, een keer proberen en een keer niet meer gaan..."
Het was toen heel normaal dat sex verminderde bij het ouder worden, en niemand maakte er zich veel zorgen over. Voor mij is Viagra een goed geneesmiddel als het dient om mensen die om een of andere reden veel te vroeg hun potentie verliezen, maar als het dient om oudere mensen nog in staat te stellen tot het verrichten van DE prestatie, dan heb ik daar bedenkingen bij.
Als die oudere daar lust toe heeft, en nog in staat is, waarom niet, maar als hij daar echt geen lust en geen behoefte meer toe voelt, dan vind ik de maatschappij die dat nu als enig zaligmakend evenement voorstelt ook helemaal fout !
Als een man van zeventig nu niet meer alle dagen van bil gaat, dan hapert er iets aan, als je tenminste de publiciteit moet geloven.
En kijk, het is weer de platte commercie die zich met ons leven gaat bemoeien! Wat vroeger misschien iets te geheimzinnig werd behandeld, moet nu noodzakelijk open en bloot, en moet zo veel en zo vaak mogelijk gebeuren, want dat is nu net je het van het...
Ik ga het belang en de noodzaak en het leuke van sex niet minoriseren, maar als een platte commercie wordt, dan hoeft het voor mij niet meer.
Voor mij is dit nog steeds een intiem gebeuren, en iets waar we beiden "goesting" voor moeten hebben, iets wat we dan ook beiden echt diep en intens kunnen beleven, in de beslotenheid van ons gezin.
Ik ben ooit, in de veiligheid van een ganse groep, gaan zien naar zo'n sex-show, in Duitsland, in Hamburg... Ik ben blij dat ik dat ook eens heb gezien, zo dat ik weet wat het is, maar ik vond er maar niets aan, het degouteerde mij veel meer dan het mij ooit zou kunnen opwinden.
Wij zijn ook eens blijven kijken naar een straathoertje die een man aan de haak sloeg, ze trok er mee een gebouw binnen, en na amper zes minuutjes stond ze weer op haar vaste stek...
Sorry, maar dan heb ik medelijden met die man die betaalt voor die paar minuutjes, voor het kwijtraken van dat kwakje.
Nee, sex op die manier, voor mij hoeft het niet.

Gisteren is het veld voor mijn deur geëgd. Maar zo zeggen we dat niet in ons Vlaams, we zeggen dat het veld "gebraakt" is, of naargelang de streek, "gebroakt"...Komt wellicht van het werkwoord breken, wat dat is precies wat er gebeurd is, men heeft de aarde opengebroken, de kluiten losgetrokken en dan nog eens door een "molen" gezwierd. Toch is het woord eg niet onbekend, ik herinner mij nog dat we spraken van "een eegde".
Nu ligt het veld mooi in de zon, de natte aardkluiten blinken hier en daar nog een beetje van de nattigheid, maar het droogproces is reeds begonnen, en je ziet de aarde bleker worden.

De visboer is net geweest, ik heb een paar wijtingen en een stukje tarbot gekocht en voor Anny wat garnalen. Anny eet niet graag vis, en ik ben er gek op. Vis is gezond, alle verhalen van zware metalen ten spijt.

Wie herinnert zich nog dat je vroeger aangraden werd de hals van de kip niet op te eten, want daar werden de hormonen ingespoten... Als ik dat nu zit te schrijven, zit ik te twijfelen aan dat verhaal! Stel je voor, een kot met vijfduizend kiekens, één voor één die kippen pakken en hun wekelijkse shot hormonen toedienen???? En toen geloofden wij dat wel, gewoon omdat de meeste mensen wellicht nog niet vertrouwd waren met de industriële kip ?

Sindsdien zijn de berichten blijven komen, we mochten geen groenten eten (Tjernobil), geen varkensvlees (dioxines en antibiotica), geen eieren, geen kippen, geen vis, geen schaaldieren, geen... Er is altijd wel iets.
En dan is de rage gekomen van de bio-groenten, groenten die onbespoten waren..
Maar als we de kippeneieren van ons eigen kippetjes niet meer mogen eten door de vervuiling, zit dat dan ook niet in onze groentjes uit de tuin?
Of heeft er nog niemand op gedacht om dat ook af te keuren ????
allemaal ten voordele van de industrie, de bio-industrie...

tot de volgende ?
Oh ja, zaterdag is er geen blog (studiedag hobby ) (Klinkt chic hé?)

Crazy new world...

Image via Wikipedia

In het grote voorbeeld voor Joerop, ons aller Ameurika, vind je de gekste dingen...
Een van de vele randverschijnselen zijn wel de voorschriften op alles en nog wat. De Amerikanen vinden het immers een heel lucratieve bezigheid om bedrijven te dagvaarden omdat ze bijvoorbeeld niet een verwittiging hebben op de gebruiksaanwijzer van een wasmachine hebben gezet dat je geen mensen in de machine moogt stoppen...
Of geen gsm in de microgolfoven, want dan doen ze dat net wel, en vervolgen dan het bedrijf en eisen enorme sommen omwille van het geleden leed....

De mooiste vind ik wel de verwittiging op de gouden gids, dat je het boek niet moogt lezen achter het stuur van je wagen...

Crazy New World...
Niet alleen de inwoners zijn gek, de advocaten zijn het duidelijk niet minder, de rechters getuigen van grote seniliteit, en zelfs van heel wat van hun presidenten kun je boeken vol schrijven met blunders... Wat de huidige, de nieuwe betreft, moeten we nog wat afwachten, maar het moet verschrikkelijk zijn plots de macht van een president van de USA te moeten torsen!

Macht is wel het meest verschrikkelijke dat er op aarde bestaat! Het is nog erger dan geld, en dat is al zo'n verschrikkelijke dwingeland !

Het idiote is dat beiden niet alleen je geheel opslorpen, maar dat ze je ook nog eens volledig in beslag nemen. Het is verschrikkelijk moeilijk om van de macht te scheiden. En dan spreek ik niet alleen van presidenten of eerste ministers en dergelijke! Werkgevers kunnen er ook last van hebben, zelfs meestergasten, werfleiders of voormannen hebben soms trekjes van de dwingeland...
Het is een verslavend goedje, die macht!
Ik heb zelfs leraars gekend die duidelijk meer met hun machtspositie bezig waren dan wel met het verspreiden van kennis.

En toch... toch zijn er veel, heel veel mensen, die niets beter vragen dan geleid, bestuurd, gestuurd te worden! Ik durf zelfs te stellen dat dit de grote meerderheid betreft!

Ik denk dat dit in werkelijkheid een vorm van luiheid is, een soort gemakzucht, dan moeten ze immers geen verantwoordelijkheid opnemen, en dan kunnen hen ook geen fouten verweten worden. Maar het gaat verder, de kudde verlangt meer dan alleen een grote roerganger, het verlangt vrij te zijn van het nemen van beslissingen, vrij te zijn van nadenken.

Denk aan het Italië onder Mussolini, hoe ze na de val, vol enthousiasme in de heerschappij van de Amerikaanse bezetter gingen rondbuitelen, juichend en zingend... Waar ze amper enkele maanden voordien nog juichend voor Mussolini dansten en sprongen... Kijk ook hoe, na de oorlog de Duitsers zich schikten in het nieuwe beleid... Het is niet wie de leider is die telt, maar het feit dat er een leider is, een sterke man, die ze slaafs kunnen volgen, zich niet afvragend of het beleid goed is of niet, gewoon tevreden dat er een leider is.

Door de stijgende onrust van een wereld in crisis, zien we dat verschijnsel weer opduiken! We zien dat er een verrechtsing gaande is, een drang naar een duidelijk leiderschap. En hoe de Fransen nu ook rispoteren tegen hun Sarkozy, ze scharen zich als een man achter hem als er een vreemde iets kwaads over hem zegt...Want hij is de duidelijke leider, de nieuwe Napoleon, de figuur onder wie zijn vleugels ze kunnen schuilen voor de onrust van de crisis.

Ergens weten ze wel dat het een valse rust is, maar liever een valse rust, een schijn van rust, dan helemaal geen gerustheid!

En laten wij geen stenen gooien naar de Duitsers en de Italianen van het verleden, lees eens hoe rechts ook in de rest van onze wereld aan het oprukken was, hoe ook in Groot Brittanië onder meer er een echte hetze was tegen de Joden, net zoals in Nazi-Duitsland ! Ook hier kenden we de opkomende rechtsen, die zelfs gingen aanleunen bij het Duitse ideeëngoed. (Niet allemaal, maar toch een deel, zowel in Vlaanderen als ook in Wallonië met een Degrelle)

Zelfs in Amerika was er een duidelijke verrechtsing, en het was slechts dank zij de stommiteiten van de oorlogszuchtige Führer dat ze uiteindelijk kozen tegen Duitsland, want in het begin was er veeleer een pro-Duitse sfeer...

Ik stel dit alles hier niet als een aanval op, of als een verdediging van, maar gewoon als een vaststelling dat ook nu, deze uitwassen heel makkelijk terug kunnen komen, dat ook nu, de mensen zich heel gemakkelijk en heel comfortabel achter een Leider zetten. En kijk, een heleboel symptomen zijn er al te zien! Twintig, dertig jaar geleden waren we allen pro-Joods en anti Palestijns (de mannen die het terrorisme uitvonden, de mannen die de rustige toerist met zijn vliegtuig kaapten, de boeven, het uitschot... Weet je nog ?), en nu zie je een groeiende anti-Joodse mentaliteit groeien. Ten tijde van de zesdaagse oorlog van Israël tegen bijna gans de Arabische wereld, stonden we te juichen en te applaudisseren voor de dappere Joodse Jongens en meisjes die de snoodaards een lesje gaven, en nu spreken we schande als ze in de Gaza streek nog eens proberen de opstandelingen kwijt te raken...

De mensheid is gek.
Was gek en is nog steeds gek.
Hoeveel mensen ken jij die nog proberen zelf te denken?
Hoeveel mensen ken jij die niet slaafs de berichten zoals die ons voorgekauwd worden geloven ?

Ach, denk niet dat ik hier zit te prediken voor het gedachtengoed van veertig jaar terug, nee, ik pleit gewoon voor het zich oprichten, het zelfstandig rechtstaan, het zelf nadenken, het zich een eigen mening vormen, het proberen van in het bos de bomen te zien !

Lees jij ook eens de Waalse gazetten? Luister jij ook eens naar de mening van de anderen? En ik bedoel niet je buur, maar zij die er een gans ander ideeëngoed op na houden ! Heb je al ooit de moeite gedaan om naar hen te luisteren? Heb je dan ook verbaasd gestaan dat zij ook goede ideeën hebben? Dan heb je de eerste stap gezet naar zelfstandig denken!

De zon schijnt weer, er hangt een nevel over de velden die het scherpe licht verdoezelt. Gisteren ben ik begonnen met het snoeien van de hortensia's, een beetje met een keer, heel voorzichtig om niet weer in de kloof van pijn te vervallen. Vandaag weer een beetje...Misschien ook al een eerste keer de buxus wat bijknippen met mijn nieuw machine. Op mijn linde zie ik nog geen nieuwe sporen van leven, wel onderaan bij de uitlopers die ik ieder jaar weer moet wegknippen om de stam vrij te houden, daar begonnen de botten al wat te zwellen.

Er komt leven in de wereld !

tot de volgende ?

Levensles...

Dit is volgens sommigen misschien wat melig, maar je moet het maar eens doen ! Stel je in zijn plaats, en ga jij dan dan maar eens praten over moed !

clipped from www.guzer.com Are You Going To Finish Strong? - Nick Vujicic Video Awesome video! If you watch only one video today make sure it is this one! Nick Vujicic has no limbs but he leads an incredible life! Awesome video! If you watch only one video today make sure it is this one! Nick Vujicic has no limbs but he leads an incredible life! Are You Going To Finish Strong? - Nick Vujicic Video

Wonderen

Image via Wikipedia

Echt, ik geloof niet zo echt in mirakeloorden, dat heb ik al gezegd. Volgens mij is het eerder het ons nog onbekende (of vergeten?) ding in onszelf, die door het enorme vertrouwen plots een boost krijgt, en het eigen lichaam geneest...
Maar dat wil niet zeggen dat ik niet in wonderen geloof...
Want was is een wonder ?
Gewoon alles wat we niet kunnen verklaren! Waar we met onze mond open bij staan te kijken.Waar we stom verbaasd het hoofd bij schudden.
Of dat allemaal echte mirakels zijn ? Wellicht niet, maar wonderen zijn het wel !
En misschien is het zo dat het feit dat we steeds meer begrijpen, er de oorzaak van dat steeds minder het wonder ervaren.
Neem nu een alledaags, heel onbenullig iets... Misschien heb je deze morgen wel een eitje gegeten, heb je al ooit eens stilgestaan bij dat ei? (Figuurlijk dan)
Uit dat stom kakelend dier komt plots een ei, volmaakt van vorm. Schaal, eiwit en dooier. Niet alleen heerlijk om op te eten, maar bovendien bevat het alles wat nodig is om een nieuwe kip te bekomen.
En ook daar gebeurt iets wonderlijks, op een dag zet de kip zich neder, en begint te broeden. Bij tijd en wijle staat zij recht, keert de eieren stuk voor stuk, gaat bij te droog weer eventjes de veren natmaken om zo de schaal zachter te maken... en jij vindt dat geen wonder ?
Ik wel.
Als voor mijn deur de camelia's heel de winter, in vorst en ontij, dikke bloembotten dragen, dan verwacht ik ieder jaar weer dat die botten kapot zullen gaan door al die kou en al die nattigheid, maar nee, nu beginnen al de eerste bloemen zich wijd open te plooien en maken mijn dag tot een heerlijke ervaring.
Probeer jij maar eens die blaadjes weer op te vouwen, zodat ze in één harde bottel veranderen. Lukt niet hé? Die domme redeloze plant kan dat wel !
Misschien vind jij dat doodgewoon, ik niet. Ik ervaar dat telkens weer als een geschenk, een wonder...
Als ik langs de wei loop, en ik zie plots die morgen voor het eerst het nieuwe lam lopen, sneeuwwit, in een warm wollenpakje, naast haar vuilgrauwe moeder, dan stop ik om te kijken en te genieten... Hoe kon dat beestje ooit in die ooi zitten?
Hoe kon dat kleine mensenkindje zo rustig in de moederschoot verblijven en groeien?
Och, ik weet wel, celletjes en deling en dergelijke, maar dat verklaart voor mij het wonder niet! Hoe komen die onnozele vormloze celletjes tot een volmaakt mensenkind?
Nu zitten de geleerden gebogen over wat zij de stamcellen noemen, cellen die nog "niets" zijn, maar "geschikt" zijn om tot alle organen uit te groeien. Waarom die ene cel hart wordt en die ander lever en nog een derde oog, dat weet men nog niet precies...Maar ook al zou men uiteindelijk de code van de natuur breken, dan verandert dat nog niets aan het wonder...Want een wonder is het.
Neem nu die stomme bruingrijze steen... Leg hem in water en zie welke prachtige kleuren plots zichtbaar worden... Als je hem poliert, dan heb je plots een prachtig juweel... Geen wonder ?
Oh ja, er is een volstrekt logische scheikunde reden waarom de bladeren in de herfst plots verkleuren, maar ik vind het een wonder dat de stervende natuur haar eigen doodskleed in de prachtigste kleuren steekt.
En in het voorjaar, als het frêle groen plots het topje van zijn neus bovensteekt, is dat soms geen wonder ?

Nee, weet je wat het is ? Je hebt het gewoon verleerd je te verwonderen over dingen die je bijna dagdagelijks ziet. Als ze je plots op tv tonen hoe een bloem zijn blaadjes ontvouwt, dan zit je met open mond te staren naar wat twee meter verder in je eigen tuin kon gefilmd geweest zijn.
Als je op bezoek gaat bij een jonge moeder, dan kijk je op wie het lijkt, en hoe klein dat ook weer is, maar je denkt niet aan het oneindige wonder dat dat kleine ukje is.

Je bent teveel gewoon.

Je loopt de mooie dingen straal voorbij.

En je vergeet welk wonder het is dat je daar voorbij kunt lopen, dat je überhaupt kunt lopen !
Dat je kunt zien, kunt horen, want kan iedereen dat niet ?
Naar een boom op een schilderij kijk je vol bewondering... maar je loopt diezelfde boom in de natuur straal voorbij...en toch is die nog duizendmaal mooier dan het mooiste conterfeitsel.

Wij hebben gewoon te veel wonderen om het wonder nog te zien...
Wie alleen lekkere wijn drinkt, en geen andere drank kent, zal wellicht verrukt opkijken bij een slokje helder water...
Zo is het maar net met ons, we verdrinken in de wonderen, en zien ze niet meer, gewoon omdat we er teveel zien... en dan plots, staan we stil voor een schilderij, een schamele poging om de natuur weer te geven...

Doe toch eens je ogen echt open, geniet van ieder bloempje, van ieder van die talloze wonderen om je heen !
Zwelg in dankbaarheid het leven, en geniet, en wees dankbaar dat jij moogt deel uit maken van zo'n enorm complex geheel... en dan zul je misschien ook wat meer eerbied hebben voor de natuur, voor de wereld, voor het geheel der dingen. Geloof je, dan is dit je gebed, geloof je niet, dan is dit desondanks een heerlijk wonder iets om van te genieten... En het is goed, voor gelovige en ongelovige, te weten hoe wonder het wonder van Leven is... Hoe wonder het is, dat wij van al die dingen kunnen en mogen genieten !

Heb je daar al eens bij stil gestaan? Het is niet zo evident dat we kunnen genieten, genieten van alle dingen om ons heen.

Dat is al een wonder op zich! Of niet soms ?

De zon schijnt, en weer zie ik een gans nieuwe wereld! Heel anders dan die van gisteren in het sombere licht dat gefilterd was door de donkere wolkenmassa's.
En ik geniet !

U ook ?

tot de volgende ?

4 miljard uit de reserves van de Nationale bank ????

Image via Wikipedia

Mini Ster Reynders geeft 4 miljard aan het IMF, uit de reserves van ons aller Nationale Bank...
Reserves ?
Zijn wij niet dat landje met die grote schulden?
Of zijn het reserveschulden die we gul wegschenken? Anders, daartegen heb ik geen bezwaar... Schulden weggeven, die truuk zou ik ook wel willen leren, Kunnen we heel wat mensen mee helpen...

Binnenkort MOETEN we weer gaan stemmen... Moeten, want met wat we nu hele dagen zien en horen van die bende bietekwieten, is er geen zinnig mens in ons Belgenland die nog vol enthousiasme zich opmaakt om bollekes te gaan rood kleuren !

Nee, het is niet belachelijk wat ze daar opvoeren, het is dieptragisch !
Ze liegen dat ze zwart zien, en als ze een keer niet liegen, dan weigeren ze daarover de eed af te leggen... Sjongejongejonge... Ooit zal er wel eens een groot schrijver opstaan die er in slaagt de sfeer van onze parlementen weer te geven, dat openlijk bitsige terwijl ze vooraf afgesproken hebben dat ze het echt niet menen... De kolderbrigade heeft er niets aan. Ze schelden elkaar uit, en vijf minuutjes later zitten ze broederlijk bijeen om een ander punt gezamelijk te verdedigen.

De minst begaafden in het edele spel van het politieke toneelspel, krijgen een beperkte maar toch belangrijke rol, en moeten niets anders zeggen dan "Non!", maar dan vol overtuiging en tientallen malen herhaald. Nadat ze haar "preuve" van welsprekendheid aldus heeft bekomen, mag ze nu al de voormalige spitsbroeder attaqueren... Van vooruitgang gesproken.

En daarvoor moeten wij ons op een mooie dag naar het kieshokje begeven. Heel diep in ons binnenste zitten nadenken, en dan besluiten voor welke kluivers je nu eens zult stemmen...Tegen je gedacht, wetende dat het helemaal niets uitmaakt voor wie je stemt, maar toch, vol bezorgdheid, in een voorouderlijk reactie, uit de tijd dat democratie nog geen particratie was...

Want wat baat het dat je voor Piet of Jan stemt, je stem gaat niet naar Piet of Jan, je stem gaat naar Ene Partij, en die partij wordt gedirigeerd door een kleine kaste van betweters, die zich geroepen voelen de wereld te regeren, en bij gebrek aan wereld, een partij in handen nemen. De caricatuurtekening van een Verhofstadt die Somers als een poesjenel laat optreden, terwijl hij de touwtjes letterlijk in handen heeft, is maar een flauwe weerspiegeling van de werkelijkheid. De partijbazen werken zonder touwtjes, ze werken met een morele guillotine, wie niet volgt verliest zijn job.

En wij, bende onnozelaars, worden zoet gehouden met ons kies"recht"...
djudeddju !


Ik heb net zo net in al mijn woordenboeken zitten zoeken naar Symmanteern, of symanteren, of simanteern... in het Oostends was het een symantèèrn, met een lange vette è klank...
Hoe ik op dat woord kom ? Ik ben een boek aan het lezen (hoe is het mogelijk hé?), waarin de kinderen op ouwejaar rondgaan spoken met uitgeholde bieten, met ogen, neus en mond uitgesneden, en een brandende kaars in het geheel... We staken die biet dan op een stok, en gingen op de donkere winternacht met die dingen gaan zwaaien en afschuwelijke geluiden maken. Met succes, want eens hoorden wij een man stoppen met zijn fiets, terugkeren, een zijstraat in slaan en ommeweggetje maken om ons te vermijden. Heerlijk was dat !

Nu doen ze flauwtjes zo iets over met pompoenen op halloween, maar onze symateern was veel leuker, en vooral handiger van formaat om er mee rond te spoken. Met zo'n pompoen kun je niet echt veel gaan staan zwaaien hé, die dingen zijn én veel te groot én vooral veel te zwaar.
In het boek had de symanteern iets te maken met de jaarwende, ik meen dat ons moeder ons eerder vertelde dat dit indertijd iets was van rond sinte Maarten, maar zeker weet ik het niet meer. Want ja, in mijn kindertijd bestond het in feite al niet meer echt, en wij hadden het eens gedaan, op basis van de verhalen van ons moeder, over haren tijd... Het gekke was wel dat wij daar op de hoek van onze straat stonden te joelen om onze eigen angst te overwinnen, want in den donker waren ook wij geen helden...


Maar dat bracht er mij wel bij dat onze eigen gebruiken langzaam aan het verdwijnen zijn. We nemen de vieringen van anderen over, schakelen ze zelfs in in onze kalender, adapteren ze, maken ze tot eigen dingen, en vergeten de onze... Nu en dan is er nog een opflakkering, die dan wel uitgebouwd en geöfficialiseerd wordt, maar het echte volksfeest, het spontane, dat verdwijnt steeds vlugger...

De Fietel van Ronse is geen bedevaart meer, maar een leuke grote manifestatie waarbij het afleggen van de ganse tocht een prestatie is, maar met bedevaart heeft het niet echt meer iets te maken. Maar waar we die dingen verliezen, krijgen we plots de commercie op onze kop ! Het aantal "speciale" dagen neemt hand over hand toe, en allemaal zijn ze dik in de verf gezet door de handelaars... Vroeger hadden we pasen en St Niklaas, nadien kwam daar moederdag bij, gevolgd door vaderdag, de dag van de secretaresse, halloween, de dag van de vriendschap, de dag van... noem maar op... met een beetje geluk lanceer je er nog eentje bij... Als het maar iets is waar de verkoop door stijgt...

Ah, ze doen maar, maar ik vind het een verarming... Het is niet meer echt, niet meer origineel, niet meer spontaan... Als wij ons verkleedden om driekoningen te gaan lopen, dan was dat met oude kleren, oude lappen, een kartonnen kroon en een grote ster die je kon doen ronddraaien, allemaal zelf gemaakt...

Nu moeten het dure maskers en kledij zijn uit een speciale winkel van verkleedkledij (???)...
ach ja, ze doen maar...
maar ik vind het maar niets


tot de volgende ?