Dit is volgens sommigen misschien wat melig, maar je moet het maar eens doen ! Stel je in zijn plaats, en ga jij dan dan maar eens praten over moed !
|
maandag, maart 16, 2009
Levensles...
Wonderen
Image via Wikipedia
Maar dat wil niet zeggen dat ik niet in wonderen geloof...
Want was is een wonder ?
Gewoon alles wat we niet kunnen verklaren! Waar we met onze mond open bij staan te kijken.Waar we stom verbaasd het hoofd bij schudden.
Of dat allemaal echte mirakels zijn ? Wellicht niet, maar wonderen zijn het wel !
En misschien is het zo dat het feit dat we steeds meer begrijpen, er de oorzaak van dat steeds minder het wonder ervaren.
Neem nu een alledaags, heel onbenullig iets... Misschien heb je deze morgen wel een eitje gegeten, heb je al ooit eens stilgestaan bij dat ei? (Figuurlijk dan)
Uit dat stom kakelend dier komt plots een ei, volmaakt van vorm. Schaal, eiwit en dooier. Niet alleen heerlijk om op te eten, maar bovendien bevat het alles wat nodig is om een nieuwe kip te bekomen.
En ook daar gebeurt iets wonderlijks, op een dag zet de kip zich neder, en begint te broeden. Bij tijd en wijle staat zij recht, keert de eieren stuk voor stuk, gaat bij te droog weer eventjes de veren natmaken om zo de schaal zachter te maken... en jij vindt dat geen wonder ?
Ik wel.
Als voor mijn deur de camelia's heel de winter, in vorst en ontij, dikke bloembotten dragen, dan verwacht ik ieder jaar weer dat die botten kapot zullen gaan door al die kou en al die nattigheid, maar nee, nu beginnen al de eerste bloemen zich wijd open te plooien en maken mijn dag tot een heerlijke ervaring.
Probeer jij maar eens die blaadjes weer op te vouwen, zodat ze in één harde bottel veranderen. Lukt niet hé? Die domme redeloze plant kan dat wel !
Misschien vind jij dat doodgewoon, ik niet. Ik ervaar dat telkens weer als een geschenk, een wonder...
Als ik langs de wei loop, en ik zie plots die morgen voor het eerst het nieuwe lam lopen, sneeuwwit, in een warm wollenpakje, naast haar vuilgrauwe moeder, dan stop ik om te kijken en te genieten... Hoe kon dat beestje ooit in die ooi zitten?
Hoe kon dat kleine mensenkindje zo rustig in de moederschoot verblijven en groeien?
Och, ik weet wel, celletjes en deling en dergelijke, maar dat verklaart voor mij het wonder niet! Hoe komen die onnozele vormloze celletjes tot een volmaakt mensenkind?
Nu zitten de geleerden gebogen over wat zij de stamcellen noemen, cellen die nog "niets" zijn, maar "geschikt" zijn om tot alle organen uit te groeien. Waarom die ene cel hart wordt en die ander lever en nog een derde oog, dat weet men nog niet precies...Maar ook al zou men uiteindelijk de code van de natuur breken, dan verandert dat nog niets aan het wonder...Want een wonder is het.
Neem nu die stomme bruingrijze steen... Leg hem in water en zie welke prachtige kleuren plots zichtbaar worden... Als je hem poliert, dan heb je plots een prachtig juweel... Geen wonder ?
Oh ja, er is een volstrekt logische scheikunde reden waarom de bladeren in de herfst plots verkleuren, maar ik vind het een wonder dat de stervende natuur haar eigen doodskleed in de prachtigste kleuren steekt.
En in het voorjaar, als het frêle groen plots het topje van zijn neus bovensteekt, is dat soms geen wonder ?
Nee, weet je wat het is ? Je hebt het gewoon verleerd je te verwonderen over dingen die je bijna dagdagelijks ziet. Als ze je plots op tv tonen hoe een bloem zijn blaadjes ontvouwt, dan zit je met open mond te staren naar wat twee meter verder in je eigen tuin kon gefilmd geweest zijn.
Als je op bezoek gaat bij een jonge moeder, dan kijk je op wie het lijkt, en hoe klein dat ook weer is, maar je denkt niet aan het oneindige wonder dat dat kleine ukje is.
Je bent teveel gewoon.
Je loopt de mooie dingen straal voorbij.
En je vergeet welk wonder het is dat je daar voorbij kunt lopen, dat je überhaupt kunt lopen !
Dat je kunt zien, kunt horen, want kan iedereen dat niet ?
Naar een boom op een schilderij kijk je vol bewondering... maar je loopt diezelfde boom in de natuur straal voorbij...en toch is die nog duizendmaal mooier dan het mooiste conterfeitsel.
Wij hebben gewoon te veel wonderen om het wonder nog te zien...
Wie alleen lekkere wijn drinkt, en geen andere drank kent, zal wellicht verrukt opkijken bij een slokje helder water...
Zo is het maar net met ons, we verdrinken in de wonderen, en zien ze niet meer, gewoon omdat we er teveel zien... en dan plots, staan we stil voor een schilderij, een schamele poging om de natuur weer te geven...
Doe toch eens je ogen echt open, geniet van ieder bloempje, van ieder van die talloze wonderen om je heen !
Zwelg in dankbaarheid het leven, en geniet, en wees dankbaar dat jij moogt deel uit maken van zo'n enorm complex geheel... en dan zul je misschien ook wat meer eerbied hebben voor de natuur, voor de wereld, voor het geheel der dingen. Geloof je, dan is dit je gebed, geloof je niet, dan is dit desondanks een heerlijk wonder iets om van te genieten... En het is goed, voor gelovige en ongelovige, te weten hoe wonder het wonder van Leven is... Hoe wonder het is, dat wij van al die dingen kunnen en mogen genieten !
Heb je daar al eens bij stil gestaan? Het is niet zo evident dat we kunnen genieten, genieten van alle dingen om ons heen.
Dat is al een wonder op zich! Of niet soms ?
De zon schijnt, en weer zie ik een gans nieuwe wereld! Heel anders dan die van gisteren in het sombere licht dat gefilterd was door de donkere wolkenmassa's.
En ik geniet !
U ook ?
tot de volgende ?
zondag, maart 15, 2009
4 miljard uit de reserves van de Nationale bank ????
Image via Wikipedia
Reserves ?
Zijn wij niet dat landje met die grote schulden?
Of zijn het reserveschulden die we gul wegschenken? Anders, daartegen heb ik geen bezwaar... Schulden weggeven, die truuk zou ik ook wel willen leren, Kunnen we heel wat mensen mee helpen...
Binnenkort MOETEN we weer gaan stemmen... Moeten, want met wat we nu hele dagen zien en horen van die bende bietekwieten, is er geen zinnig mens in ons Belgenland die nog vol enthousiasme zich opmaakt om bollekes te gaan rood kleuren !
Nee, het is niet belachelijk wat ze daar opvoeren, het is dieptragisch !
Ze liegen dat ze zwart zien, en als ze een keer niet liegen, dan weigeren ze daarover de eed af te leggen... Sjongejongejonge... Ooit zal er wel eens een groot schrijver opstaan die er in slaagt de sfeer van onze parlementen weer te geven, dat openlijk bitsige terwijl ze vooraf afgesproken hebben dat ze het echt niet menen... De kolderbrigade heeft er niets aan. Ze schelden elkaar uit, en vijf minuutjes later zitten ze broederlijk bijeen om een ander punt gezamelijk te verdedigen.
De minst begaafden in het edele spel van het politieke toneelspel, krijgen een beperkte maar toch belangrijke rol, en moeten niets anders zeggen dan "Non!", maar dan vol overtuiging en tientallen malen herhaald. Nadat ze haar "preuve" van welsprekendheid aldus heeft bekomen, mag ze nu al de voormalige spitsbroeder attaqueren... Van vooruitgang gesproken.
En daarvoor moeten wij ons op een mooie dag naar het kieshokje begeven. Heel diep in ons binnenste zitten nadenken, en dan besluiten voor welke kluivers je nu eens zult stemmen...Tegen je gedacht, wetende dat het helemaal niets uitmaakt voor wie je stemt, maar toch, vol bezorgdheid, in een voorouderlijk reactie, uit de tijd dat democratie nog geen particratie was...
Want wat baat het dat je voor Piet of Jan stemt, je stem gaat niet naar Piet of Jan, je stem gaat naar Ene Partij, en die partij wordt gedirigeerd door een kleine kaste van betweters, die zich geroepen voelen de wereld te regeren, en bij gebrek aan wereld, een partij in handen nemen. De caricatuurtekening van een Verhofstadt die Somers als een poesjenel laat optreden, terwijl hij de touwtjes letterlijk in handen heeft, is maar een flauwe weerspiegeling van de werkelijkheid. De partijbazen werken zonder touwtjes, ze werken met een morele guillotine, wie niet volgt verliest zijn job.
En wij, bende onnozelaars, worden zoet gehouden met ons kies"recht"...
djudeddju !
Ik heb net zo net in al mijn woordenboeken zitten zoeken naar Symmanteern, of symanteren, of simanteern... in het Oostends was het een symantèèrn, met een lange vette è klank...
Hoe ik op dat woord kom ? Ik ben een boek aan het lezen (hoe is het mogelijk hé?), waarin de kinderen op ouwejaar rondgaan spoken met uitgeholde bieten, met ogen, neus en mond uitgesneden, en een brandende kaars in het geheel... We staken die biet dan op een stok, en gingen op de donkere winternacht met die dingen gaan zwaaien en afschuwelijke geluiden maken. Met succes, want eens hoorden wij een man stoppen met zijn fiets, terugkeren, een zijstraat in slaan en ommeweggetje maken om ons te vermijden. Heerlijk was dat !
Nu doen ze flauwtjes zo iets over met pompoenen op halloween, maar onze symateern was veel leuker, en vooral handiger van formaat om er mee rond te spoken. Met zo'n pompoen kun je niet echt veel gaan staan zwaaien hé, die dingen zijn én veel te groot én vooral veel te zwaar.
In het boek had de symanteern iets te maken met de jaarwende, ik meen dat ons moeder ons eerder vertelde dat dit indertijd iets was van rond sinte Maarten, maar zeker weet ik het niet meer. Want ja, in mijn kindertijd bestond het in feite al niet meer echt, en wij hadden het eens gedaan, op basis van de verhalen van ons moeder, over haren tijd... Het gekke was wel dat wij daar op de hoek van onze straat stonden te joelen om onze eigen angst te overwinnen, want in den donker waren ook wij geen helden...
Maar dat bracht er mij wel bij dat onze eigen gebruiken langzaam aan het verdwijnen zijn. We nemen de vieringen van anderen over, schakelen ze zelfs in in onze kalender, adapteren ze, maken ze tot eigen dingen, en vergeten de onze... Nu en dan is er nog een opflakkering, die dan wel uitgebouwd en geöfficialiseerd wordt, maar het echte volksfeest, het spontane, dat verdwijnt steeds vlugger...
De Fietel van Ronse is geen bedevaart meer, maar een leuke grote manifestatie waarbij het afleggen van de ganse tocht een prestatie is, maar met bedevaart heeft het niet echt meer iets te maken. Maar waar we die dingen verliezen, krijgen we plots de commercie op onze kop ! Het aantal "speciale" dagen neemt hand over hand toe, en allemaal zijn ze dik in de verf gezet door de handelaars... Vroeger hadden we pasen en St Niklaas, nadien kwam daar moederdag bij, gevolgd door vaderdag, de dag van de secretaresse, halloween, de dag van de vriendschap, de dag van... noem maar op... met een beetje geluk lanceer je er nog eentje bij... Als het maar iets is waar de verkoop door stijgt...
Ah, ze doen maar, maar ik vind het een verarming... Het is niet meer echt, niet meer origineel, niet meer spontaan... Als wij ons verkleedden om driekoningen te gaan lopen, dan was dat met oude kleren, oude lappen, een kartonnen kroon en een grote ster die je kon doen ronddraaien, allemaal zelf gemaakt...
Nu moeten het dure maskers en kledij zijn uit een speciale winkel van verkleedkledij (???)...
ach ja, ze doen maar...
maar ik vind het maar niets
tot de volgende ?
zaterdag, maart 14, 2009
snap het niet...
Gehoord op de radio: "Bij Federale Verzekeringen zijn Uw zonnepanelen gratis gedekt"
Ik dacht dat die dingen juist niet gedekt mochten zijn ? Moet dat niet in de zon liggen????
Ik dacht dat die dingen juist niet gedekt mochten zijn ? Moet dat niet in de zon liggen????
Het wegennet
Image by ecstaticist via Flickr
Hier dekt de vlag de lading zeker niet.
Het mag nog een nagelnieuw aangelegde weg zijn, net is het er niet !
Zou het niet beter zijn te spreken van ons wegenvuil?
Jaja, ik weet het wel, ze bedoelen met net dat de wegen er van boven uit gezien net uitzien als de mazen van een net, maar het blijft, zelfs van boven uit gezien, een vuile boel!
Je kunt, zeker in de landelijke gebieden, geen kilometer meer afleggen op ons wegen"net", zonder in de wegbermen blikjes en flessen te zien liggen, naast plastic en ander vuil... En ga je op stille achterafbaantjes, dan kun je vermeien op matrassen, bankstellen en dies meer. Niet zo ver van hier hangt al maanden een grijze aap opgeknoopt in de takken van een boom. Nee, uiteraard geen echte, zo'n pluchebeest...
Op de parkings zie je "nette" hoopjes as en peuken liggen, en op de voetpaden heb je bij warm weer veel kans ergens te blijven hangen aan oude kauwgom.
De actie op de hondenpoep heeft wel wat betering gebracht, maar ook dat vind je nog, altijd net onder je schoen...
Hier in Oudenaarde rijdt er een klein vrachtwagentje rond om het zwerfvuil op te halen.
De ophaling van het huisvuil kost veel, en mensen "besparen" door het wegwerpen van hun vuilnis langs de wegbermen, in de grachten, in de bossen...
We hebben allemaal veel meer huisvuil dan nodig is ! En dat is niet de schuld van de consument, maar de schuld van de producent ! Als ik mee stap met Anny op onze wekelijkse aankooptocht, dan erger ik mij regelmatig aan al die zinloze grote overbodige verpakkingen.
Als je drie dozen erwtjes koopt, dan krijg je ze beterkoop. Daartoe heeft men de drie dozen met een stevig stuk plastic aaneen geklit. Je honderd grammetjes salami zit in een piepschuimen bakje, met een plasticfolie afgedekt en veelal ook nog met een of ander "bewarend" gas... De appelen kun je los kopen, maar ze zijn beterkoop als je een pakje vooringepakte neemt, op zo'n piepschuimen bakje met plasticfolie rond. Mensen die op iedere cent moeten kijken, worden hun schamel profijt door de neus geboord door een stijgende hoeveelheid duur restafval...
Ik herinner me nog, dat ik als kind, aan moeders hand in de winkel stond, en ons moeder bestelde een kilo suiker, en de juffrouw ging met een metalen schep en een bruine papieren zak naar de grote bak waarin de suiker lag, schepte daar ongeveer een kilo uit, kwam er mee naar de weegschaal, in de andere hand de schepel met nog wat reservesuiker op, en woog het af, nam er iets weer uit of goot er nog wat bij, om net iets meer dan één kilogram te geven. Dat iets meer, dat toonde je dat je in een goede winkel waart, met ook voor de klant...
Sommige van die koopwaar van toen, is doodgewoon verdwenen... Ik droom soms nog van de stukken bruine suikerkristallen, met koorden in, waarop de suiker zich gekristalliseerd had... Dat vind je niet meer ! Als we braaf waren, dan kregen we een stukje daarvan, dat was lekkere snoep...
Wij hadden in die tijd niet al die afval... Niet alleen omdat er veel minder verpakkingen waren, maar ook omdat we veel minder dingen in huis hadden! Als we aan tafel zaten, dan lagen daar geen drie, vier soorten van boterhambeleg, een soort lag er, en de hoeveelheid was afgemeten ! Je kreeg geen snede kaas voor iedere boterham!, je at al je boterhammen met die ene snede kaas. En het randje van de kaas werd heel profijtig afgesneden, of zelfs gewoon mee opgegeten.
Er ging niets verloren. Restjes werden zoveel mogelijk verwerkt...Nu kieperen we het in de vuilnisemmer. Hier niet, eten wordt hier nog niet weggegooid, een reactie van in onze jeugdjaren, maar mocht je de hoeveelheden eten zien die weggekieperd wordt...Om misselijk van te worden! En zeggen dat er op deze aarde zoveel honger is!
Maar we hadden het over huisvuil... Ik voorspel dat het in eerste instantie nog zal verergeren! Door de crisis zullen de mensen op alle manieren proberen te besparen, en huisvuil minderen is een manier, ook al gebeurt dat door het weggooien in de grachtkant. Wellicht zal dat maar tijdelijk zijn, want ofwel zal de crisis opgelost raken, ofwel gaat hij nog meer doorknijpen, en dan zal men gewoon minder afval hebben, omdat men minder zal aankopen...
Maar kan men niet voor een andere oplossing gaan ? Kunnen wij, nu er toch te weinig arbeidsplaatsen zijn, terug opteren voor de bruine zak? Voor de niet-voorverpakte eetwaren? Zo kunnen we én mensen bijkomend terwerkstellen, én het milieu sparen.
Van het milieu gesproken... Heb je ook al eens opgezocht hoeveel je zonnecellen moeten produceren vooraleer zij de CO2 hebben "verdiend" die ze hebben gekost bij het vervaardigen van die zonnepanelen???? En let op, heb je ook gezien dat de meeste cijfers geven die opgaan voor het aantal zonuren in Zuid-Europa, maar niet voor hier ?
Kijk, ik ben voorstander van een "propere" energie, maar kunnen ze dan niet proper beginnen, zonder leugens ?
We vervuilen niet alleen onze wegbermen...
Ze verkopen ons zelfs propere energie op een vuile manier...
tot de volgende ?
vrijdag, maart 13, 2009
Niet in je oor krabben !!! Of je krijgt een boete!
Image by kerben via Flickr
De politie vertelde hem dat hij dat dan maar aan de rechter moest vertellen!
De agenten hielden vol dat meneer De Bruin zat te telefoneren, maar toen meneer De Bruin zijn telefoon wou uit halen om te tonen dat hij niet aan het bellen was, moest hij ook dat maar tonen aan de rechter.
Dus, dames en heren automobilisten: In Amsterdam nooit ofte nooit aan je oor krabben in de wagen !!!
Ik heb nog steeds pijn. Heb vandaag maar een pijnstiller genomen, in de hoop de cirkel te doorbreken. Het is niet zo erg als ik zit (moet wel regelmatig een andere houding aannemen) maar het is erg bij staan en gaan. Waar dat nu plots vandaan komt ???
Enfin, 't zal ook wel weer passeren met voorbijgaan.
Morgennamiddag is het feest met Ziekenzorg en onder meer Bingo. De zaterdag daarop moet ik dus les gaan volgen in die edele conste van het knutselen. Daar gaan we ook contact hebben met Hendrik, om te regelen dat ik nu in het bestuur zit van de hobbyclub. De zaak wordt dus geofficialiseerd om het eens stijf deftig te zeggen.
Buiten is het weer heel mistig, ik kan nog net de wegberm aan de overkant van de straat onderscheiden. Het blijft maar mottig weer.
Die historie van dat oorgekrab doet mij denken aan de willekeur van de flikken, waar je heel weinig verhaal tegen hebt.
Toen ik, een heel eind geleden, nog in de stationsstraat te Oudenaarde city woonde, was dat een straat waar je gebruik moest maken van de parkeerkaart, blauwe zone heet dat onding.
Ik kwam op een middag buiten toen ik een Gendarme (een rijkswachter voor de puriteinen) bezig met het stelselmatig opschrijven van de daar geparkeerde auto's... Daar hij blijkbaar mijn auto al voorbij was, vroeg ik of hij ook mijn wagen opgeschreven had. "Welke is dat" Vroeg hij. Ik wees hem mijn wagen. Hij keek op zijn boekje, en bevestigde dat hij ook opgeschreven stond. Ik vroeg hem waarom, en hij zei dat mijn parkeertkaart niet in de wagen lag. Ik wees hem nogmaals op mijn wagen en op het feit dat we van daar uit de kaart zagen liggen. "Oh, dan heb ik dat verkeerd gezien" zei hij, en schrapte mijn wagen uit het lijstje... Hij was verdoeme bezig al de auto's die er stonden op te schrijven, kaart of geen kaart ! Op het moment dat je dan thuis de brief krijgt kun je toch niet meer bewijzen of je kaart er stond of niet !
Dat is je reinste machtsmisbruik! En iets waar tegen je geen verhaal hebt. Ik ken de geplogenheden in Nederland niet, maar als je hier voor de rechtbank wilt de zaak betwisten, dan kun je in de praktijk moeilijk anders dan je laten bijstaan van een advocaat, en die heren kosten heel wat meer dan het betalen van de boete...Dat weten de agentjes ook, en profiteren er van!
Ik weet wel dat ze lang niet allemaal zo zijn, maar er moeten er maar enkele rondlopen om de boel voor jou te verzieken, niewaar !
Er zijn gelukkig ook heel nette en beleefde en dienstvaardige politiemannen, maar daar praten de mensen niet over, omdat die agenten eigenlijk maar net zo zijn als ze zouden moeten zijn ! We verwachten immers dat de arm der wet ook strikt is, eerlijk en bekwaam ! Maar ja, de praktijk is natuurlijk anders ! Ook flikken zijn maar mensen...
En geef toe, met de jeugd van tegenwoordig hebben zij het ook niet voor de poes ! Toen wij klein waren, en opgevoed werden, dan werd ons eerbied ingeprent voor de volwassenen en zeker voor de politie. Wij moesten beleefd zijn, niet spreken voor aleer het onze beurt was, zeker niet tegenspreken, en zeker nooit ons mengen in het gesprek van de volwassenen...
Nu gebeurt net het omgekeerde ! Men leert in de school dat de kinderen zich met alles en nog wat moeten moeien, dat het een vorm is van leren als zij zich mengen in de gesprekken van de volwassenen en ga zo maar door... Men noemt dat nu dan ook niet meer onbeleefd zijn, dat is nu assertief zijn. En als er al kinderen zijn die van nature niet onbeleefdgenoeg zijn, dan krijgen ze naast de gewone klasuren nog wat bijscholing in assertiviteit... 't Zal je kind maar wezen.
Het gevolg is dat je tegenwoordig als flik al de capaciteiten van een heilige moet hebben om niet je geduld te verliezen in een vermanend gesprek met een jongere !
Dus, al bij al, meestal mogen we helemaal niet klagen van ons flikskens...de meeste zijn behoorlijk goed in hun taak. Waar ze wel voortdurend moeten tegen op botsen, is het feit dat de wet, en de toepassing er van, heel uiteenlopende zaken zijn ! Je neemt iemand op wegens slagen en verwondingen, en tien minuten nadien moet je hem weer laten gaan omdat het nog "niet erg genoeg" was... Het is om het als flik op te geven, en de boel maar boel te laten.
Weet je, ik heb de politiemachten nogal weten veranderen van uiterlijk in mijn leven ! Ik herinner me de politie met zijn witte helm, u ook ? (Ik heb er ooit nog kersenpitten naar geschoten met een katapult...Onzichtbaar in het groen verscholen)... De rijkswachter had dan een gekke kepie op, zo'n stuk kachelpijp met vooraan een klep. Later verdween de helm bij de politie en kregen zij een kepie, van hetzelfde model als de officieren in 't leger, maar in het politiekleurtje. Ze waren al een stuk minder krijgshaftig dan .
Nu is de eenheidpolitie er gekomen, en na een periode dat je begot niet meer wist hoe een flik er nu behoorde uit te zien, dragen ze nu stillekesaan eindelijk hun nieuwe uniformke... In de zomer zelfs met korte broek (!) en op hun hoofd zo'n soort baseballpetje. Je moet al heel goed kijken om te zien wie nu de postbode en wie de flik is !
En krijgshaftig ? Martiaal ? Vergeet het ! Het zijn precies mannen van een clubje baseballers of een bowlingclubje op uitstap ! (Dat moet de flik dichter brengen bij de bevolking !)
Mooist van al zijn nu echter het "hogere échelon" bij de flikjes...
Die hebben hele tressen gouddraad over hun vest gedrapeerd, en dragen een kepie dat net iets minder belachelijk is dan die van het Russisch leger, je weet wel, van die hele hoge dingen. Maar waar de Russen nogal sober zijn, zijn die van onze gezagdragers helemaal pompeus en bombastisch met goud gegarnituurd... De eerste keer dat ik er eentje zag op de TV, dacht ik dat het de tamboermajoor was van een dorpsfanfare !
Nu ja, goesting is koop, en blinkeblinke is in...
Hé, als je die blog kunt lezen, dan wil dat zeggen dat de censuur in België nog niet helemaal op punt staat, en dat we nog heerlijk vrij kunnen schrijvelen...
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)