Zojuist heb ik eens geluisterd naar het weer bericht, maar 't er weer geen, geen weer bedoel ik.Ook morgen niet en overmorgen niet en overovermorgen niet en overoverovermorgen niet... Kortom wij krijgen de natste , de koudste en ambetantste juli maand in decennia, gelukkig dat we weten dat het klimaat aan het opwarmen is...Oh ja, voor ik het vergeet, het is nog nooit ofte nooit (hoe weten ze dat ?) zou koud geweest op de Zuidpool als nu... Best dat we het weten van die verwarming... Geef toe, het is even wennen altijd maar in die hitte te zitten...
Ik vrees dat die geleerde binken die vastgesteld hebben dat onze zon doodziek is, gelijk hebben, en dat we begonnen zijn aan de - hopelijk kleine- ijstijd... Een herhaling van de sneeuwlandschappen en ijspret op de schilderijen van Breughel.
... en dat met de huidige (nog stijgende) prijzen van alle brandstoffen... Jawaadde !
Ik kan u maar een goede raad geven ! Stook met zoveel mogelijk roet, rij met een slecht afgestelde motor, laat wat olie mee branden in uw motor, verbrand vooral nat hout met veel rook ! Sinds we weten dat die vervuilde lucht de wereld kan verwarmen, kunnen we - hoestend- de ijstijd een halt toeroepen !
Ik heb het eens opgezocht... de eerste vermelding die ik vond over smog dateert van ...1600 en een beetje, de grote smogaanval die zoveel honderden doden kostte in London was in 1952 ! Dat was echt smog ! Je zag geen hand voor de ogen, als je buiten gelopen had was je vuil en smerig van de vuiligheid die aan je bleef plakken. Ze toonden op de tv deze mist, veel was er niet te zien, alleen een grijs vlak ! Vliegtuigen konden niet landen of opstijgen... en, in alle die dikke lucht was er geen sprake van opwarming, en hadden we nog van die ouderwetse winters, met sneeuw en ijs... In onze onverwarmde slaapkamers, met enkel ouderwets glas stonden de prachtigste ijsbloemen op de ramen gegraveerd... Met onze adem dooiden wij er een gaatje in, om te kunnen buitenkijken... 's Avonds gingen we naar bed met een opgewarmde baksteen in bruin papier gewikkeld, die we aan ons voeten legden om vlug warme voeten te hebben in het ijskoude bed onder de dikke stapel dekens.
Och, er waren ook winters waar er, net zo als nu, bijna geen sneeuw was, alleen van die natte koude druilregen, met veel verkoudheden en griep, en iedere dag in een stinkende klas vol jongens met natte kleren die met hun stinkende damp het klaslokaal die typische reuk gaven, die je alleen kon verkrijgen door tweeëndertig bengels met nat goed in de door een roodgestookte kachel te laten zitten "opdrogen"... Nu zeggen ze op tv dat in de speeltijd de klassen moeten verluchten, en men gaat zo ver er meettoestellen te zetten om te kijken of de lucht in de klas nog wel van uitstekende kwaliteit is... Ik vraag me af wat dat meterke in onze tijd in de klas zou verteld hebben ! Volgens de weledele heer minister is slechte lucht er mede de oorzaak van dat er slechte resultaten zijn... tjongejonge, het is natuurlijk uit onwetenheid, voortvloeiende uit het inademen van slechte lucht in mijn schooltijd, dat ik me daar niet van bewust ben. Ik had door mijn voortdurende verkoudheden en bronchitis al veel minder lucht dan de anderen, en was dan nog in de top van de schooluitslagen... zonder die perikelen was ik collega van Einstein, op zijn minst ! tju toch ! zjievereirs !
Steeds meer en meer worden onze kinderen behandeld als en evolueren ze meer en meer naar de toestand van kasplantjes ! In de moderne serres hebben ze ook van die meterkes, en van tijd tot tijd, elektronisch bediend gaat hier of daar een of meerdere raampjes open om verse en frisse lucht binnen te laten, evenwel zonder tocht te veroorzaken, teneinde de tere stengeltjes niet te kreuken...
Ik heb het gevoel dat alles uit de hand aan het lopen is... Dat de specimen homo aan het evolueren is naar iets nieuws, iets wat niet meer is aangepast aan de aarde, en nu druk bezig is de aarde aan te passen aan de nieuwe vorm van homo digitalis of zoiets... Binnen korte tijd zal men overgaan tot het plaatsen van een soort rubberachtige voetpaden, waarop je veilig vallen kunt, aan de muren van de woningen komen een soort schokdempers, zodat het tere mensengebroed er veilig kan tegen vallen bij het zetten van zijn moeizame stappen, stappen, een kunst uit een ver verleden, en alleen als sport nog beoefend.
In de dierentuin zitten geen dieren meer, maar kun je kijken naar voorhistorische filmpjes van toen er nog dieren waren, en vol afschuw staren de tere kindertjes naar de leeuwen die een -nochtans braaf en onschuldig- zebrapaard aan het verscheuren zijn. De details zijn weerzinwekkend, je ziet zelfs het dier nog bewegen wijl hem de darmen uit het lijf gescheurd worden. Ouders schermen de ogen van hun kindertjes af, om hen deze wrede zaken te besparen.
Wat een geluk dat dergelijke beestachtigheden tot het verleden behoren ! Roofdieren horen niet thuis op een geciviliseerde wereld ! Om het aantal andere dieren binnen de nodige perk en paal te stellen, worden er op grote schaal menselijke maatregelen genomen zoals de bewezen pijnloze elektrocutie. Een zo snelle dood dat de dood vlugger is ingetreden dan het pijnbesef !
Waar zijn we mee bezig ? Natuurbescherming ? Laat me niet lachen, zeg de waarheid en noem het bij zijn echte naam: natuurbehoud ! Krampachtig proberen in een steeds veranderende wereld de stukken van vroeger in te blijven passen, ook al past het niet echt meer, en moet je kunstmatig ingrijpen om de natuur te "redden" (?). Herinvoeren van wat verdwenen is, in de hoop op herstel, en niet beseffend dat de situatie al een nieuw soort evenwicht had doen ontstaan, die nu nog eens verstoord wordt, met steeds meer en steeds sneller rampzalige gevolgen.
Steeds meer exoten komen onze natuur binnen, via fruit en groentenimport, maar ook in meubels en in boeken... Laat de natuur toch een kans, laat ze zelf weer naar een nieuw evenwicht zoeken. We zitten natuurlijk ook met de nefaste zaken opgescheept van die natuur, in Europa hebben we nu ook termieten, hebben we nieuwe en onuitroeibare soorten mieren (die in sommige gevallen de onze uitroeien) en noem maar op. Er leven nu al subtropische spinnen in onze steden, waarvan sommige echt gevaarlijk zijn. De enige oplossing is niet het herinvoeren van de vos en de otter, maar het helpen van onze insecteneters om veilig te broeden en eindelijk eens komaf te maken met de duizenden zwerfkatten...om maar iets te noemen. Maar dat mag natuurlijk niet, hier of daar zal er wel iemand opstaan om ach en wee te roepen over die arme beestjes... Er niet bij zeggend dat zij misschien zelf een deel van hun overschotten aan kattenjongen gedumpt hebben...
Dat zou pas een begin van natuurbescherming zijn ! maar wie ben ik...
Ik ga stoppen, ik moet brood gaan bakken, anders heb ik vanavond geen snede brood om tussen mijn charcuterie te leggen...
tot de volgende ?
woensdag, juli 16, 2008
dinsdag, juli 15, 2008
Blue 's the color of the morning sky
Hoe kom ik nu in hemelsnaam aan dat liedje van Donovan ? Dat is podomme iets uit mijn jeugdjaren, uit mijn "publiciteitsjaren"... Ik zie hem nog zo op tv, op het grote podium, een klein frele mannetje op zijn hurken gezeten, met een gitaar, en rond zijn nek een ijzertje die een mondmuziekske voor zijn mond hield, zodat hij kon gitaar spelen én mondharmonika op hetzelfde ogenblik...tussendoor zong hij dan het melige liedje green 's the color...
Vanmorgen was het weer één van die dagen dat Veerle om 6 uur in de morgen moest gaan werken. Dus iets voor 6 uur loopt dan de wekker af aan Anny's kant, ik hoor naast mij gewroet en gezucht, hoor de wekker opnemen (de klank verandert iets) en dan het gekrab van haar vingers die zoeken naar het uitknopje... Wekker terug op zijn plaats, Anny uit bed, de voordeur gaan ontsluiten en het rolluik optrekken, terug de trap op gestommeld en terug naast mij in het warme bed...Wat zoeken om haar "warme nestje" terug te vinden en twee, drie minuten later hoort ze de auto van Veerle stoppen. Terug uit bed, de twee kapoenen in hun klaarstaande bedjes gedopt, vlug nog enkele woorden gewisseld met Veerle en hop, weer de trap op en weer het bed in.
Ondertussen heb ik het lampje naast mijn bed aangemaakt, en lig te lezen in Camera Obscura. "Oei, ben je ook wakker?" Nee, dat zijn gedachten... ik lees altijd slapende.
Wat later zowat twintig na, moest ik naar het toilet (eens je wakker bent voel je dat, waar juist voorheen nog niets te voelen was) en daar las ik (in een ander boekwerk) over de villa van keizer Hadrianus in Tivoli... Ondertussen trokken alle slaapnevels op, en zat ik klaar wakker. Ik verdomde het om terug in het bed te stappen, en begon mijn tanden te poetsen en mezelf te wassen, en ging dan mijn kleren aan trekken. Ik vroeg Anny of ze een kopje koffie aan bed wou, maar ze had er geen lust in...
Bobbie kwam met me mee naar beneden, maar Sloeber verkoos in zijn warme mand te blijven liggen bij zijn vrouwtje. Het klinkt gek, maar Bobbie is mijn hond, en Sloeber die van mama. Als een van de honden niet luistert, dan moet "de" baas van de hond even het commando overnemen en dan lukt het wel. Gekke beesten.
En hier zit ik dan al van voor 8 uur te bloggen... met tranende ogen... Hopelijk zijn mijn brillen morgen gereed, en is dat leed ook weeral geleden.
Het is gek, in het begin had ik alleen tranende ogen tegen het avonduur, nu sta ik er al mee op. De dokter zei dat dit normaal was, dat het kwam van de vermoeidheid van mijn ogen. Daar mijn bril niet meer goed is, moeten mijn ogen zich voortdurend inspannen om toch de dingen te zien, en dat is vermoeiend voor de ogen...vandaar... Het is wel een kostelijke rekening ! Twee brillen (monturen en glazen) en dan ook nog nieuwe glazen in mijn zonnebril...
Dat is een luxe die ik niet meer zou willen missen, een zonnebril op sterkte ! En het gekke is dat ik die veel meer op prijs stel in de winter dan in de zomer ! Als bestuurder van een wagen ken je wel het verschrikkelijk ambetante gevoel van de laagzittende zon, die in je ogen priemt en je het zicht ontneemt. Als je van tien ongevallen "wagen onder de trein" de reden nagaat, zijn er 8 van de zon die het signaal onzichtbaar maakte... Dan pas apprecieer je dat zonnebrilletje op sterkte ! Natuurlijk gebruik ik het op een zomerse zonnedag ook wel, maar het nut is veel groter in onze lange winterperiode, als de zon laag zit en je verblind.
Bovendien, veel kostte dat brilletje niet, het was een aanbieding, voor 50 euro had je de bril met de glazen ! Je betaalt bijna evenveel voor een gewone zonnebril, een ding waar brildragers niets kunnen doen, en die opzetbrilletjes zijn ook niet je dat.
Ondertussen is Anny hier ook al beneden... en zit nu een kopje koffie te genieten.
Ondertussen zie ik niet ver, en ook niet dicht...verdomd vervelend. Bij het lezen moet ik de heel kleine lettertjes vermijden, anders zit ik daar te pieren met uitgestrekte armen, om vast te stellen dat ik ze nog niet zie, en me te ergeren dat het wellicht juist daar was dat het interessantste te lezen was... Gaat het over wat verder zien, dan zit ik wederom met halfdichtgeknepen ogen te turen (precies of je ziet beter met die frons op je voorhoofd en je ogen op smalle spleetjes !) en na enkele ogenblikken zit ik dan al weer mijn tranen af te vegen en te vloeken op het branderige gevoel in mijn ogen... Ik denk dan aan mijn vader die al zijn liefhebberijeen zag sneuvelen door het feit dat de ziekte ook zijn zicht had aangetast. en zucht.
Op internet zwerft er een film rond van een goed anderhalf uur lang, over de grote ontkenning, of de grote leugen, zoals je het maar wilt vertalen. Het is een montage van allerlei verklaringen van piloten, luchtvaartsdeskundigen, voormalige leden van de geheime diensten en noem maar op, en ook diverse astronauten met inbegrip van enkele van degenen die ooit op de maan liepen...allen leggen verklaringen af over het feit dat er wel degelijk buitenaardsen zijn rondom ons, dat er zelfs op de maan zitten, dat er constructies te zien zijn op de maan en op mars die duidelijk niet van natuurlijke oorsprong kunnen zijn en noem maar op... Als je dat filmpje beluistert, dan begin je toch te geloven dat er inderdaad dingen zijn... Op een ander filmpje heeft iemand zich geamuseerd om alle mogelijke en onmogelijke beelden en schilderijen, van in de prehistorie tot nu, te onderzoeken op de aanwezigheid van ufo-achtige dingen... en je kunt er niet aan uit, van in de prehistorie tot heden zijn er altijd wel schilders, tekenaars, beeldhouwers geweest die vliegende schotels hebben afgebeeld, astronauten, en andere rare dingen die we niet echt kunnen plaatsen als we niet in ufo's geloven... Een derde heeft, à la façon de Von Däniken, zich geamuseerd om in alle oude geschriften (inclusief de godsdienst gerelateerde) te zoeken naar teksten die plots veel duidelijker worden als je wel geloofd in ufo's...
Wij hebben, in gezelschap van een viertal anderen zelf eens een ufo gezien, waarvan ik niet durf te zeggen of het een tot nog toe nog steeds onbekend oorlogstuig van amerikanen of zo zou zijn, of toch een vliegend ding uit een andere wereld... Ik was in ieder geval blij dat we met een groepje waren, anders zou ik het wellicht niet aan iedereen durven vertellen, maar nu heb ik getuigen.
Dat er in het heelal nog leven is, dat is iets waaraan ik zelfs niet eens twijfel! Het zou uiterst eigenaardig zijn dat in dat enorme heelal, met al die sterrenstelsels en al die planeten, er geen ander leven zou zijn... Waar ik wel moeite mee heb, is de enorme afstanden. De dichtstbijzijnde sterren zitten al op lichtjaren... Wie en hoe zou men dergelijke afstanden kunnen overbruggen om hier een beetje te komen kijken naar wat die aardlingen allemaal uitspoken... Als ze er inderdaad zijn, dan moeten ze noodzakelijk over technieken beschikken die op een of andere manier of de tijd ombuigen, of sneller gaan dan de tijd. Theoretisch moet dat mogelijk zijn, we weten nu al dat op een snelheid die het licht benadert, er zich bizarre verschijnselen voordoen, die we niet (nog niet) kunnen beheersen. Maar er is niets dat ons zegt dat onze natuur-"wetten", ook de hunne zijn. Ik maak een simpele vergelijking, wij kunnen geen ultraviolet licht zien, sommige dieren kunnen dat wel. Wij zijn geneigd de grenzen die de ons bekende wezens hebben ook als werkelijke grenzen te zien, en vergeten gemakshalve dat, zelfs in die kleine groep van ons bekende wezens, er afwijkingen zijn. Jarenlang dachten we dat er geen leven mogelijk was in kokend water, maar ondertussen hebben we die mening moeten bijstellen, idem voor wat extreme koude betreft.
Wij zijn beperkt in ons denken, gewoon door de beperkingen van onze natuur... Met andere woorden, als we over een totaal andere natuur spreken, dan zullen daar ongetwijfeld ook andere natuurwetten heersen. Ook nu nog hoor je onze geleerden debiteren dat er geen leven mogelijk is zonder... en dan vergeten ze dat ze alleen kunnen voortgaan op de gegevens van onze soorten van leven. Het lijkt wel zeker dat in ons systeem alle leven voortkomt uit dezelfde eerste primitieve cel...via ontelbare delingen en ontelbare mutaties... maar uit één soort van beestje ! Uiteraard hebben wij dan allemaal een bestaan binnen een beperkt aantal mogelijkheden! Als die eerste cel op een totaal andere manier was ontstaan, hadden we nu wellicht een totaal ander soort leven gehad.
De kans dat het leven op een andere verre planeet uit een zelfde soort oercel is ontstaan lijkt mij miniem... En toch, als je mag voortgaan op alle beschrijvingen die we hebben, zowel in de vom van tekeningen, schilderijen, beelden of geschriften, lijken alle "buitenaardsen" die er al gezien zijn, op een of andere manier "menselijk". Bizar !
Bovendien lijken heel wat geschriften - vooral god-gerelateerde teksten, er op te wijzen dat die buitenaardsen minstens gedeeltelijk aan de basis van het godsbegrip liggen, en sommige teksten lijken ons heel sterk te wijzen op ingrepen op de dna vanuit die wezens naar ons toe.
Kortom alles lijkt er steeds meer en meer op dat er inderdaad buitenaardsen zijn, maar dat ze op een of andere manier aan ons verwant zijn...
Als dat zo is, dan moeten we er wellicht ook niet meer van verwachten dan wat wij nu kunnen verwachten van het mensdom, met klemtoon op dom...
Er is zoveel en zo bizar te vinden op en rond onze aardkloot... Weet je dat er zijn die zeggen dat wij de vierde mensensoort zijn ? Dat er dus al drie andere beschavingen voor ons zijn geweest ? Dat de reuzen uit de bijbel er echt waren, en dat er zelfs sporen van teruggevonden zijn ? Je kunt de foto's daarvan ook terugvinden op internet...
Hoe heerlijk is het te surfen op dat wereldwijde web, en rond te struinen door wat je niet eens kunt onderscheiden als echt of fake... Is het fantasie, dan is het heerlijk knap in elkaar gefantaseerd, is het echt, dan zijn er onmetelijk veel onbekende dingen om ons heen... en in beide gevallen kunnen we heerlijk zwerven door die vreemde werelden... kunnen we buiten onze eigen verbeelding treden en nog een stap verder en nog verder zetten in het bizarre en misschien toch echte... Heerlijk is dat !
Het internet is als een poort tot de geesten van de mensheid ! Je kunt er afdalen in de diepste duisternis van de menselijke geest en opstijgen tot etherische hoogten van "goddelijke" inspiratie, en tussendoor op allerlei platforms eens afstappen en rondkuieren (het heerlijke verticale luieren) kortom, een wereld die alleen begrensd is door je eigen bevattingsvermogen.
Ick jonne mi daarin, ick jonne mi daaran !
tot de volgende ?
Vanmorgen was het weer één van die dagen dat Veerle om 6 uur in de morgen moest gaan werken. Dus iets voor 6 uur loopt dan de wekker af aan Anny's kant, ik hoor naast mij gewroet en gezucht, hoor de wekker opnemen (de klank verandert iets) en dan het gekrab van haar vingers die zoeken naar het uitknopje... Wekker terug op zijn plaats, Anny uit bed, de voordeur gaan ontsluiten en het rolluik optrekken, terug de trap op gestommeld en terug naast mij in het warme bed...Wat zoeken om haar "warme nestje" terug te vinden en twee, drie minuten later hoort ze de auto van Veerle stoppen. Terug uit bed, de twee kapoenen in hun klaarstaande bedjes gedopt, vlug nog enkele woorden gewisseld met Veerle en hop, weer de trap op en weer het bed in.
Ondertussen heb ik het lampje naast mijn bed aangemaakt, en lig te lezen in Camera Obscura. "Oei, ben je ook wakker?" Nee, dat zijn gedachten... ik lees altijd slapende.
Wat later zowat twintig na, moest ik naar het toilet (eens je wakker bent voel je dat, waar juist voorheen nog niets te voelen was) en daar las ik (in een ander boekwerk) over de villa van keizer Hadrianus in Tivoli... Ondertussen trokken alle slaapnevels op, en zat ik klaar wakker. Ik verdomde het om terug in het bed te stappen, en begon mijn tanden te poetsen en mezelf te wassen, en ging dan mijn kleren aan trekken. Ik vroeg Anny of ze een kopje koffie aan bed wou, maar ze had er geen lust in...
Bobbie kwam met me mee naar beneden, maar Sloeber verkoos in zijn warme mand te blijven liggen bij zijn vrouwtje. Het klinkt gek, maar Bobbie is mijn hond, en Sloeber die van mama. Als een van de honden niet luistert, dan moet "de" baas van de hond even het commando overnemen en dan lukt het wel. Gekke beesten.
En hier zit ik dan al van voor 8 uur te bloggen... met tranende ogen... Hopelijk zijn mijn brillen morgen gereed, en is dat leed ook weeral geleden.
Het is gek, in het begin had ik alleen tranende ogen tegen het avonduur, nu sta ik er al mee op. De dokter zei dat dit normaal was, dat het kwam van de vermoeidheid van mijn ogen. Daar mijn bril niet meer goed is, moeten mijn ogen zich voortdurend inspannen om toch de dingen te zien, en dat is vermoeiend voor de ogen...vandaar... Het is wel een kostelijke rekening ! Twee brillen (monturen en glazen) en dan ook nog nieuwe glazen in mijn zonnebril...
Dat is een luxe die ik niet meer zou willen missen, een zonnebril op sterkte ! En het gekke is dat ik die veel meer op prijs stel in de winter dan in de zomer ! Als bestuurder van een wagen ken je wel het verschrikkelijk ambetante gevoel van de laagzittende zon, die in je ogen priemt en je het zicht ontneemt. Als je van tien ongevallen "wagen onder de trein" de reden nagaat, zijn er 8 van de zon die het signaal onzichtbaar maakte... Dan pas apprecieer je dat zonnebrilletje op sterkte ! Natuurlijk gebruik ik het op een zomerse zonnedag ook wel, maar het nut is veel groter in onze lange winterperiode, als de zon laag zit en je verblind.
Bovendien, veel kostte dat brilletje niet, het was een aanbieding, voor 50 euro had je de bril met de glazen ! Je betaalt bijna evenveel voor een gewone zonnebril, een ding waar brildragers niets kunnen doen, en die opzetbrilletjes zijn ook niet je dat.
Ondertussen is Anny hier ook al beneden... en zit nu een kopje koffie te genieten.
Ondertussen zie ik niet ver, en ook niet dicht...verdomd vervelend. Bij het lezen moet ik de heel kleine lettertjes vermijden, anders zit ik daar te pieren met uitgestrekte armen, om vast te stellen dat ik ze nog niet zie, en me te ergeren dat het wellicht juist daar was dat het interessantste te lezen was... Gaat het over wat verder zien, dan zit ik wederom met halfdichtgeknepen ogen te turen (precies of je ziet beter met die frons op je voorhoofd en je ogen op smalle spleetjes !) en na enkele ogenblikken zit ik dan al weer mijn tranen af te vegen en te vloeken op het branderige gevoel in mijn ogen... Ik denk dan aan mijn vader die al zijn liefhebberijeen zag sneuvelen door het feit dat de ziekte ook zijn zicht had aangetast. en zucht.
Op internet zwerft er een film rond van een goed anderhalf uur lang, over de grote ontkenning, of de grote leugen, zoals je het maar wilt vertalen. Het is een montage van allerlei verklaringen van piloten, luchtvaartsdeskundigen, voormalige leden van de geheime diensten en noem maar op, en ook diverse astronauten met inbegrip van enkele van degenen die ooit op de maan liepen...allen leggen verklaringen af over het feit dat er wel degelijk buitenaardsen zijn rondom ons, dat er zelfs op de maan zitten, dat er constructies te zien zijn op de maan en op mars die duidelijk niet van natuurlijke oorsprong kunnen zijn en noem maar op... Als je dat filmpje beluistert, dan begin je toch te geloven dat er inderdaad dingen zijn... Op een ander filmpje heeft iemand zich geamuseerd om alle mogelijke en onmogelijke beelden en schilderijen, van in de prehistorie tot nu, te onderzoeken op de aanwezigheid van ufo-achtige dingen... en je kunt er niet aan uit, van in de prehistorie tot heden zijn er altijd wel schilders, tekenaars, beeldhouwers geweest die vliegende schotels hebben afgebeeld, astronauten, en andere rare dingen die we niet echt kunnen plaatsen als we niet in ufo's geloven... Een derde heeft, à la façon de Von Däniken, zich geamuseerd om in alle oude geschriften (inclusief de godsdienst gerelateerde) te zoeken naar teksten die plots veel duidelijker worden als je wel geloofd in ufo's...
Wij hebben, in gezelschap van een viertal anderen zelf eens een ufo gezien, waarvan ik niet durf te zeggen of het een tot nog toe nog steeds onbekend oorlogstuig van amerikanen of zo zou zijn, of toch een vliegend ding uit een andere wereld... Ik was in ieder geval blij dat we met een groepje waren, anders zou ik het wellicht niet aan iedereen durven vertellen, maar nu heb ik getuigen.
Dat er in het heelal nog leven is, dat is iets waaraan ik zelfs niet eens twijfel! Het zou uiterst eigenaardig zijn dat in dat enorme heelal, met al die sterrenstelsels en al die planeten, er geen ander leven zou zijn... Waar ik wel moeite mee heb, is de enorme afstanden. De dichtstbijzijnde sterren zitten al op lichtjaren... Wie en hoe zou men dergelijke afstanden kunnen overbruggen om hier een beetje te komen kijken naar wat die aardlingen allemaal uitspoken... Als ze er inderdaad zijn, dan moeten ze noodzakelijk over technieken beschikken die op een of andere manier of de tijd ombuigen, of sneller gaan dan de tijd. Theoretisch moet dat mogelijk zijn, we weten nu al dat op een snelheid die het licht benadert, er zich bizarre verschijnselen voordoen, die we niet (nog niet) kunnen beheersen. Maar er is niets dat ons zegt dat onze natuur-"wetten", ook de hunne zijn. Ik maak een simpele vergelijking, wij kunnen geen ultraviolet licht zien, sommige dieren kunnen dat wel. Wij zijn geneigd de grenzen die de ons bekende wezens hebben ook als werkelijke grenzen te zien, en vergeten gemakshalve dat, zelfs in die kleine groep van ons bekende wezens, er afwijkingen zijn. Jarenlang dachten we dat er geen leven mogelijk was in kokend water, maar ondertussen hebben we die mening moeten bijstellen, idem voor wat extreme koude betreft.
Wij zijn beperkt in ons denken, gewoon door de beperkingen van onze natuur... Met andere woorden, als we over een totaal andere natuur spreken, dan zullen daar ongetwijfeld ook andere natuurwetten heersen. Ook nu nog hoor je onze geleerden debiteren dat er geen leven mogelijk is zonder... en dan vergeten ze dat ze alleen kunnen voortgaan op de gegevens van onze soorten van leven. Het lijkt wel zeker dat in ons systeem alle leven voortkomt uit dezelfde eerste primitieve cel...via ontelbare delingen en ontelbare mutaties... maar uit één soort van beestje ! Uiteraard hebben wij dan allemaal een bestaan binnen een beperkt aantal mogelijkheden! Als die eerste cel op een totaal andere manier was ontstaan, hadden we nu wellicht een totaal ander soort leven gehad.
De kans dat het leven op een andere verre planeet uit een zelfde soort oercel is ontstaan lijkt mij miniem... En toch, als je mag voortgaan op alle beschrijvingen die we hebben, zowel in de vom van tekeningen, schilderijen, beelden of geschriften, lijken alle "buitenaardsen" die er al gezien zijn, op een of andere manier "menselijk". Bizar !
Bovendien lijken heel wat geschriften - vooral god-gerelateerde teksten, er op te wijzen dat die buitenaardsen minstens gedeeltelijk aan de basis van het godsbegrip liggen, en sommige teksten lijken ons heel sterk te wijzen op ingrepen op de dna vanuit die wezens naar ons toe.
Kortom alles lijkt er steeds meer en meer op dat er inderdaad buitenaardsen zijn, maar dat ze op een of andere manier aan ons verwant zijn...
Als dat zo is, dan moeten we er wellicht ook niet meer van verwachten dan wat wij nu kunnen verwachten van het mensdom, met klemtoon op dom...
Er is zoveel en zo bizar te vinden op en rond onze aardkloot... Weet je dat er zijn die zeggen dat wij de vierde mensensoort zijn ? Dat er dus al drie andere beschavingen voor ons zijn geweest ? Dat de reuzen uit de bijbel er echt waren, en dat er zelfs sporen van teruggevonden zijn ? Je kunt de foto's daarvan ook terugvinden op internet...
Hoe heerlijk is het te surfen op dat wereldwijde web, en rond te struinen door wat je niet eens kunt onderscheiden als echt of fake... Is het fantasie, dan is het heerlijk knap in elkaar gefantaseerd, is het echt, dan zijn er onmetelijk veel onbekende dingen om ons heen... en in beide gevallen kunnen we heerlijk zwerven door die vreemde werelden... kunnen we buiten onze eigen verbeelding treden en nog een stap verder en nog verder zetten in het bizarre en misschien toch echte... Heerlijk is dat !
Het internet is als een poort tot de geesten van de mensheid ! Je kunt er afdalen in de diepste duisternis van de menselijke geest en opstijgen tot etherische hoogten van "goddelijke" inspiratie, en tussendoor op allerlei platforms eens afstappen en rondkuieren (het heerlijke verticale luieren) kortom, een wereld die alleen begrensd is door je eigen bevattingsvermogen.
Ick jonne mi daarin, ick jonne mi daaran !
tot de volgende ?
maandag, juli 14, 2008
Wee mij, wee mij !
Ik heb Hildebrandt schromelijk tekort gedaan ! Na de eerste twee stukjes komt hij tot volle ontplooiing en hij is echt een openbaring ! Hij schetst met scherpe pen het kleinsteedse leven van de gegoede burger, geeft hen een sneer over de manier waarop ze de lui van het armenhuis behandelen en ga zo maar door...Natuurlijk is het op een archaïsche manier, en beschrijft hij alles heel uitgebreid van bijvoeglijke naamwoorden en toevoegsels, maar zelfs daarin weet hij het net zo te stellen dat het riduculiserend is. Weliswaar gebruikt hij inderdaad overvloedig hooggeleerde woorden en brouwt hij Latijn en Grieks waar hij maar kan, maar als je weet dat hij pas 25 jaren oud was, pas afgestudeerd en dat het in die tijd getuigde van hooggeleerdheid die vreemde woorden te gebruiken, dan wordt het aanvaardbaar...
Dus, ik trek mijn woorden van gisteren in, en zet Hildebrandt terug op het piedestalleke waar hij hoort.
Dit gezegd zijnde, gaan we over tot de gewone blog van de dag . . .
Gisterennamiddag heb ik een ontvangen mailtje op mijn blog gezet, gewoon in een moment van glorie... Ik kan het niet helpen, maar ik ben een opa zoals alle opa's, en zielsgelukkig als een van de kleinkinderen eens iets belangwekkend doet... Alleen, waar andere opa's meestal hun grootste interesse hechten aan de behaalde punten en successen op schoolgebied, ben ik veel en veel gelukkiger met hun prestaties op het gebied van "De Kunst"...
De meeste andere opa's zullen meewarig het hoofd schudden als ik dat belangrijker vind dan het behalen van een hogere trede op wat gemeenzaam de maatschappelijke ladder wordt genoemd, maar ik doe het toch ! Het mooiste voor mij is het creeëren ! Het scheppen van iets, het "een God zijn in 't diepst van hun gedachten" om Kloos te parafraseren. Want ergens is het dat, iets moois maken, MAKEN, ontwerpen, scheppen, dat is, dat kan niet anders zijn dan het geraakt worden door een goddelijke vonk... Ik wil niemand beledigen, maar voor mij is dat nog een van de weinige dingen die ons werkelijk onderscheiden van de dieren...alhoewel, de prieelvogel maakt ook zijn nest schoon met trouvailles...
Dat moet ons eigenlijk nederig maken, het verschil met het dierenrijk is in feite omzeggens nihil. Wij zijn immers ook maar dieren, en meten onszelf gaven toe en ontzeggen ze aan de andere dieren, maar hoe meer we weten en hoe verder wij doordringen in de kennis over de dieren, hoe meer wij moeten vaststellen dat dit verschil er niet of amper is... En als wij dan zouden geraakt zijn door de goddelijke toets, dan denk ik dat dit voorrecht er evengoed is voor de dieren, die na gedegen onderzoek steeds dichter en dichter bij ons blijken te bestaan...
Het is wellicht alleen te danken aan het feit dat wij de slechtst uitgeruste diersoort zijn, die ons meer heeft doen gebruik maken van de hulpmiddelen en zo zijn we verder gegroeid naar een denkend dier, in die zin dat het denken veel belangrijker is geworden dan de lichamelijke capaciteiten, en bij wat wij denigrerend de dieren noemen is dat omgekeerd... Wij hadden eigenlijk geen andere keuze, want lichamelijk zijn we op alle gebieden de sukkelaars van de natuur.
Hoog tijd dat we dat beseffen, en ons heel nederig opstellen !
Bovendien zijn we ook nog scheef gegroeid in andere opzichten, we zijn de enige diersoort die zijn eigen nest bevuild, en alhoewel er nog dieren zijn die hun soortgenoten met veel smaak verorberen, zijn wij wel de enigen die onze soortgenoten doden, gewoon om ze dood te maken en ze dan, ongebruikt, te laten liggen... Met andere woorden, doden om te doden. We doen het nog gekker, in de natuur bestaat een zelfregulerend bestel, ik geef een voorbeeld, als er veel muizen en kleine knaagdieren zijn, zullen er ook meer uilen komen, zijn er weer minder muizen, dan zijn er plots minder uilenjongen, zelfs minder eieren...Niet zo bij de mens, die blijven maar voortplanten, en het verhongeren van hele kudden ervan veroorzaakt alleen een nog snellere aangroei met zich mede... Bizar, en volstrekt tegennatuurlijk. Hoe dat komt, omdat, weer eens, het denken boven de natuur is gaan primeren, en de redenering is dat het hebben van veel nakomelingen een waarborg biedt dat de kans groter is op het voortbestaan van zijn eigen genen. Dat de redenering andersom wellicht ook dergelijke waarborgen biedt is blijkbaar nog niet doorgedrongen tot de menselijke manier van denken.
Kortom, we zijn maar heel kleine mislukte diertjens...
Vandaar wellicht dat ik zo'n belang hecht aan wat nu eens niet gericht is op dat "denken", en veel meer gericht is op het gevoel... en dan meteen in overdrive ga, en kunst op het voetstuk zet, als het uiteindelijk ontstijgen van het platmenselijke zijn.
De zon schijnt ! Weeral ! 't Is wel weer voor een heel korte tijdspanne, maar we hebben ondertussen wel geleerd om kontent te zijn met het minste geschijn van de heerlijk warme zonnestralen... Naar ik las zijn het wel afgezwakte zonnestralen, want de zon is ziek, maar toch voelen ze nog heerlijk aan... En laat ons maar hopen dat die geleerde doemdenkers het mis hebben, en dat we niet voor een nieuwe "kleine" ijstijd staan... De brandstoffen zijn nu al onbetaalbaar, en als de ara- en andere bieren plots zelf een kachel gaan nodig hebben om hun tentjes te verwarmen, dan krijgen wij hier niets meer, noppes, niente, nada... en kunnen wij, na het kappen van onze al zo zeldzame bomen, ons verwarmen al bibberen.... De Nederlanders hebben nog wat gas, wij hebben nog wat kolen, maar waar de Spanjaarden en Italianen braafjes de mijnen in gingen, zie ik dat de mensen uit de Maghreb-landen nog niet zo vlug doen, die zullen veeleer hun valies maken en terug naar het homeland gaan, want dan zal het daar beter zijn dan hier ! Of, heel misschien, zal men dan plots niet meer de directieven moeten volgen van de geldmagnaten dezer aardkloot, en eindelijk mogen gebruik maken van de gratuite energiebronnen die overal te benutten zijn... Lees maar eens in dat wereldwijde web van je internet over al de uitvindingen die er al gedaan zijn, en die iedere keer weer doodgezwegen worden, omdat het zaken zijn waar noch de kapitalisten, noch de staat veel aan kan verdienen. Je ziet er auto's lopen op water, ziet er de werkelijke perpetuum mobiles, die energie leveren ad infinitum... (Hildebrandt heeft invloed op mijn taalgebruik !)
Ik weet niet wat jij doet met je internet, het zijn mijn zaken niet, maar ik kan je alleen maar eens aanraden om wat te grasduinen in die dingen, en ik bedoel niet alleen de alternatieve uitvindingen, ik bedoel ook de alternatieve nieuwsgaarders, waar je onder meer kunt lezen dat 9/11 een grote fake zou zijn, waar je kunt lezen hoe de gebouwen juist voordien veel hoger verzekerd werden, dat de Vietnamoorlog ook ontstaan is door een zogezegde aanval op een amerikaans schip... en ga door met het lezen van de antwoorden op deze zaken, en probeer zelf tot conclusies te komen... Met andere woorden, probeer zelf te denken, gebaseerd op alle mogelijke inlichtingen die je bijeen kunt garen. Geloof je me niet? Doe dan een kleine test, kijk 's middags naar het nieuws op VRT Eén, en 's avonds op vtm, en stel vast hoe zeer de kijk op dingen verschilt... Natuurlijk is dat niet voor ieder nieuwsitem het geval, maar soms is het heel erg verschillend ! Maar veel verontrustender vind ik persoonlijk dat deze nieuws (!!!)-zenders proberen om ons te doen denken in een bepaalde richting ! Ik ga, bewust, een voorbeeld geven over iets zo triviaals als het voetbal... Luister naar één hoe slecht Club Brugge weer gespeeld heeft, en hoor dan hoe schitterend ze het gedaan hebben op vtm... Met zo'n bedrog kun je alleen maar lachen, maar als het gaat over zaken die echt van belang zijn, dan is het feit dat ze ons sturen in het denken, veel erger ! Het telkens en telkens weer naar voor brengen, en met sympathie, van een of andere politieker, mag dan al de overtuiging zijn van de nieuwslezer, maar het steeds weer inhameren in de geesten van de luisteraar, dat is beïnvloeding, dat is het sturen van de ideeën, en is verderfelijk en nefast te noemen ! Ook de manier om iets te zeggen, sterk gekleurd zonder te liegen... je hoort bij de ene zeggen dat partij x stand houdt in de opiniepeilingen, terwijl je op de andere hoort dat ze ter plaatse blijft trappelen...In se zeggen ze beide hetzelfde, maar het ene klinkt positief, en het andere negatief voor de bewuste partij. Met andere woorden, de berichtgeving is niet neutraal, en is manipulerend !
Vandaar dat ik steeds weer oproepen doe om je zelf te doen nadenken, verder te gaan zoeken dan wat ze je voorkauwen... Laat je niet sturen, lees niet één krant, en alleen maar die ene, luister niet naar één zender en alleen die ene... probeer ook eens de andere klokken te horen en maak dan voor jezelf uit wat wellicht de waarheid is...
Ook in de geschiedenisboeken vind je geen waarheden, je vind er één waarheid, de waarheid volgens de overwinnaar en de geestelijke richting van de uitgever... Lees dus ook maar eens de geschiedenis opnieuw, uitgaande van andersdenkenden, en liefst ook nog eens bij de verliezende partij...
Ik ga niet zeggen dat je daar veel beter zult van worden, maar in ieder geval zul je leren dat de waarheid niet steeds de waarheid is, en dat het heel wat zoek- en denkwerk vergt om te ontdekken waar wellicht, met grotere waarschijnlijkheid de waarheid wel ligt... en treur met mij en al degenen die dit doen, over het feit hoezeer we dagdagelijks gemanipuleerd worden.
tot de volgende ?
Dus, ik trek mijn woorden van gisteren in, en zet Hildebrandt terug op het piedestalleke waar hij hoort.
Dit gezegd zijnde, gaan we over tot de gewone blog van de dag . . .
Gisterennamiddag heb ik een ontvangen mailtje op mijn blog gezet, gewoon in een moment van glorie... Ik kan het niet helpen, maar ik ben een opa zoals alle opa's, en zielsgelukkig als een van de kleinkinderen eens iets belangwekkend doet... Alleen, waar andere opa's meestal hun grootste interesse hechten aan de behaalde punten en successen op schoolgebied, ben ik veel en veel gelukkiger met hun prestaties op het gebied van "De Kunst"...
De meeste andere opa's zullen meewarig het hoofd schudden als ik dat belangrijker vind dan het behalen van een hogere trede op wat gemeenzaam de maatschappelijke ladder wordt genoemd, maar ik doe het toch ! Het mooiste voor mij is het creeëren ! Het scheppen van iets, het "een God zijn in 't diepst van hun gedachten" om Kloos te parafraseren. Want ergens is het dat, iets moois maken, MAKEN, ontwerpen, scheppen, dat is, dat kan niet anders zijn dan het geraakt worden door een goddelijke vonk... Ik wil niemand beledigen, maar voor mij is dat nog een van de weinige dingen die ons werkelijk onderscheiden van de dieren...alhoewel, de prieelvogel maakt ook zijn nest schoon met trouvailles...
Dat moet ons eigenlijk nederig maken, het verschil met het dierenrijk is in feite omzeggens nihil. Wij zijn immers ook maar dieren, en meten onszelf gaven toe en ontzeggen ze aan de andere dieren, maar hoe meer we weten en hoe verder wij doordringen in de kennis over de dieren, hoe meer wij moeten vaststellen dat dit verschil er niet of amper is... En als wij dan zouden geraakt zijn door de goddelijke toets, dan denk ik dat dit voorrecht er evengoed is voor de dieren, die na gedegen onderzoek steeds dichter en dichter bij ons blijken te bestaan...
Het is wellicht alleen te danken aan het feit dat wij de slechtst uitgeruste diersoort zijn, die ons meer heeft doen gebruik maken van de hulpmiddelen en zo zijn we verder gegroeid naar een denkend dier, in die zin dat het denken veel belangrijker is geworden dan de lichamelijke capaciteiten, en bij wat wij denigrerend de dieren noemen is dat omgekeerd... Wij hadden eigenlijk geen andere keuze, want lichamelijk zijn we op alle gebieden de sukkelaars van de natuur.
Hoog tijd dat we dat beseffen, en ons heel nederig opstellen !
Bovendien zijn we ook nog scheef gegroeid in andere opzichten, we zijn de enige diersoort die zijn eigen nest bevuild, en alhoewel er nog dieren zijn die hun soortgenoten met veel smaak verorberen, zijn wij wel de enigen die onze soortgenoten doden, gewoon om ze dood te maken en ze dan, ongebruikt, te laten liggen... Met andere woorden, doden om te doden. We doen het nog gekker, in de natuur bestaat een zelfregulerend bestel, ik geef een voorbeeld, als er veel muizen en kleine knaagdieren zijn, zullen er ook meer uilen komen, zijn er weer minder muizen, dan zijn er plots minder uilenjongen, zelfs minder eieren...Niet zo bij de mens, die blijven maar voortplanten, en het verhongeren van hele kudden ervan veroorzaakt alleen een nog snellere aangroei met zich mede... Bizar, en volstrekt tegennatuurlijk. Hoe dat komt, omdat, weer eens, het denken boven de natuur is gaan primeren, en de redenering is dat het hebben van veel nakomelingen een waarborg biedt dat de kans groter is op het voortbestaan van zijn eigen genen. Dat de redenering andersom wellicht ook dergelijke waarborgen biedt is blijkbaar nog niet doorgedrongen tot de menselijke manier van denken.
Kortom, we zijn maar heel kleine mislukte diertjens...
Vandaar wellicht dat ik zo'n belang hecht aan wat nu eens niet gericht is op dat "denken", en veel meer gericht is op het gevoel... en dan meteen in overdrive ga, en kunst op het voetstuk zet, als het uiteindelijk ontstijgen van het platmenselijke zijn.
De zon schijnt ! Weeral ! 't Is wel weer voor een heel korte tijdspanne, maar we hebben ondertussen wel geleerd om kontent te zijn met het minste geschijn van de heerlijk warme zonnestralen... Naar ik las zijn het wel afgezwakte zonnestralen, want de zon is ziek, maar toch voelen ze nog heerlijk aan... En laat ons maar hopen dat die geleerde doemdenkers het mis hebben, en dat we niet voor een nieuwe "kleine" ijstijd staan... De brandstoffen zijn nu al onbetaalbaar, en als de ara- en andere bieren plots zelf een kachel gaan nodig hebben om hun tentjes te verwarmen, dan krijgen wij hier niets meer, noppes, niente, nada... en kunnen wij, na het kappen van onze al zo zeldzame bomen, ons verwarmen al bibberen.... De Nederlanders hebben nog wat gas, wij hebben nog wat kolen, maar waar de Spanjaarden en Italianen braafjes de mijnen in gingen, zie ik dat de mensen uit de Maghreb-landen nog niet zo vlug doen, die zullen veeleer hun valies maken en terug naar het homeland gaan, want dan zal het daar beter zijn dan hier ! Of, heel misschien, zal men dan plots niet meer de directieven moeten volgen van de geldmagnaten dezer aardkloot, en eindelijk mogen gebruik maken van de gratuite energiebronnen die overal te benutten zijn... Lees maar eens in dat wereldwijde web van je internet over al de uitvindingen die er al gedaan zijn, en die iedere keer weer doodgezwegen worden, omdat het zaken zijn waar noch de kapitalisten, noch de staat veel aan kan verdienen. Je ziet er auto's lopen op water, ziet er de werkelijke perpetuum mobiles, die energie leveren ad infinitum... (Hildebrandt heeft invloed op mijn taalgebruik !)
Ik weet niet wat jij doet met je internet, het zijn mijn zaken niet, maar ik kan je alleen maar eens aanraden om wat te grasduinen in die dingen, en ik bedoel niet alleen de alternatieve uitvindingen, ik bedoel ook de alternatieve nieuwsgaarders, waar je onder meer kunt lezen dat 9/11 een grote fake zou zijn, waar je kunt lezen hoe de gebouwen juist voordien veel hoger verzekerd werden, dat de Vietnamoorlog ook ontstaan is door een zogezegde aanval op een amerikaans schip... en ga door met het lezen van de antwoorden op deze zaken, en probeer zelf tot conclusies te komen... Met andere woorden, probeer zelf te denken, gebaseerd op alle mogelijke inlichtingen die je bijeen kunt garen. Geloof je me niet? Doe dan een kleine test, kijk 's middags naar het nieuws op VRT Eén, en 's avonds op vtm, en stel vast hoe zeer de kijk op dingen verschilt... Natuurlijk is dat niet voor ieder nieuwsitem het geval, maar soms is het heel erg verschillend ! Maar veel verontrustender vind ik persoonlijk dat deze nieuws (!!!)-zenders proberen om ons te doen denken in een bepaalde richting ! Ik ga, bewust, een voorbeeld geven over iets zo triviaals als het voetbal... Luister naar één hoe slecht Club Brugge weer gespeeld heeft, en hoor dan hoe schitterend ze het gedaan hebben op vtm... Met zo'n bedrog kun je alleen maar lachen, maar als het gaat over zaken die echt van belang zijn, dan is het feit dat ze ons sturen in het denken, veel erger ! Het telkens en telkens weer naar voor brengen, en met sympathie, van een of andere politieker, mag dan al de overtuiging zijn van de nieuwslezer, maar het steeds weer inhameren in de geesten van de luisteraar, dat is beïnvloeding, dat is het sturen van de ideeën, en is verderfelijk en nefast te noemen ! Ook de manier om iets te zeggen, sterk gekleurd zonder te liegen... je hoort bij de ene zeggen dat partij x stand houdt in de opiniepeilingen, terwijl je op de andere hoort dat ze ter plaatse blijft trappelen...In se zeggen ze beide hetzelfde, maar het ene klinkt positief, en het andere negatief voor de bewuste partij. Met andere woorden, de berichtgeving is niet neutraal, en is manipulerend !
Vandaar dat ik steeds weer oproepen doe om je zelf te doen nadenken, verder te gaan zoeken dan wat ze je voorkauwen... Laat je niet sturen, lees niet één krant, en alleen maar die ene, luister niet naar één zender en alleen die ene... probeer ook eens de andere klokken te horen en maak dan voor jezelf uit wat wellicht de waarheid is...
Ook in de geschiedenisboeken vind je geen waarheden, je vind er één waarheid, de waarheid volgens de overwinnaar en de geestelijke richting van de uitgever... Lees dus ook maar eens de geschiedenis opnieuw, uitgaande van andersdenkenden, en liefst ook nog eens bij de verliezende partij...
Ik ga niet zeggen dat je daar veel beter zult van worden, maar in ieder geval zul je leren dat de waarheid niet steeds de waarheid is, en dat het heel wat zoek- en denkwerk vergt om te ontdekken waar wellicht, met grotere waarschijnlijkheid de waarheid wel ligt... en treur met mij en al degenen die dit doen, over het feit hoezeer we dagdagelijks gemanipuleerd worden.
tot de volgende ?
zondag, juli 13, 2008
Gmail - FW: Kinderatelier textiel - toongoderis@gmail.com
Gmail - FW: Kinderatelier textiel - toongoderis@gmail.com
Als je klikt op de bovenstaande link, dan zie je een van mijn kleindochters, aan het werk in het museum...
In het museum van Deinze en de Leiestreek, Lucien Matthyslaan 3-5 te 9800 Deinze staan niet alleen
enkele van de tapijten van Bart tentoon tot 19/10/2008, maar kinderen krijgen er ook de gelegenheid
om er een werk te maken... en die zouden dan ook tentoongesteld worden...
Naast deze dingen zijn er natuurlijk ook de gewone museumitems, en dit is een museum die werkelijk
het kijken meer dan waard is, met de schilderijen van de groep van Latem en zo...
Bij een van onze "schitterend natte zomerdagen" is dit een goed alternatief !
een fiere opa en papa...
Als je klikt op de bovenstaande link, dan zie je een van mijn kleindochters, aan het werk in het museum...
In het museum van Deinze en de Leiestreek, Lucien Matthyslaan 3-5 te 9800 Deinze staan niet alleen
enkele van de tapijten van Bart tentoon tot 19/10/2008, maar kinderen krijgen er ook de gelegenheid
om er een werk te maken... en die zouden dan ook tentoongesteld worden...
Naast deze dingen zijn er natuurlijk ook de gewone museumitems, en dit is een museum die werkelijk
het kijken meer dan waard is, met de schilderijen van de groep van Latem en zo...
Bij een van onze "schitterend natte zomerdagen" is dit een goed alternatief !
een fiere opa en papa...
Camera Obscura
Hildebrandt is een zagevent... weliswaar iet of wat humoristisch, maar toch een zagevent die zijn medemensen voortdurend over de hekel haalt en zichzelf aldus eigenlijk op het piedestalleke zet van de onkreukbare, verstandige en onaantastbare...
Hoe ik daar bij kom, gewoon door het feit dat alles bij hem zo verrekes lang en breed is uitgesponnen, en doorspekt met vele latijnse en zelfs griekse (in griekse letters ook nog !) uitdrukkingen... Ik heb ooit, in een heel ver verleden nog een mondje latijn en grieks gekregen, maar ik moest toch eens heel diep in mijn memorie krabben om het zelfs nog maar te kunnen lezen, laat staan dat ik nog de betekenis wist.
Het komt echt over als "Kijk ne keer wat ik altemaal kan..."
En dan zit hij voortdurend op een weliswaar spitse manier zijn medemensen satirisch te vernederen... Hij verzint dan ook nog namen die meteen duidelijk zijn idee geven over het betreffende heerschap, de heer Nurks...
Maar het zijn inderdaad een soortement cursiefjes avant-la-lettre (om ook een vreemde taal te gebruiken)...
En als je al de bedillerigheid en de vele oeverloze uitwijdingen er van weg denkt, best leuk.
Mijn hekel beperkt zich dus in werkelijkheid tot het feit dat Hildebrandt een kind van zijn tijd is. En zit stillekes de bedenking te maken dat, mocht mijn blog at aeternuum op internet blijven ronddwalen, men wellicht binnen honderd jaar van mij hetzelfde zou zeggen... die bedillerige opa van een beetje zoet en een beetje zuur kan nogal zagen !
Wat is dan eigenlijk de reden dat Hildebrandt in onze literatuurgeschiedenis zo hemelhoog de verdoemenis wordt ingeprezen? Wellicht het feit dat hij de eerste was die op een dergelijke manier zijn medemens uitschilderde en uitvergrootte... Hij was wellicht ook een voorloper te noemen van het realisme, een voorloper van de schrijvers die na hem het goor en de modder waarin de schamele mens moest wroeten om zijn dagelijks brood te verdienen, met brede vegen over hun bladzijden uitsmeerden...en ook zij durfden is al die ellende wel eens humoristisch zijn, wat weliswaar niet nieuw was, maar wel nieuw om het te doen met herkenbaren figuren.
In het eerste stukje in het boek schrijft hij ook over de misprezen belgen, we zijn immers net na 1830, en het zal nog wel vers in het geheugen gelegen hebben...
Met andere woorden, het is worstelen om door het boek te geraken, maar de manier waarop men dan keek naar de medemens is best leuk... Het is een klein voyeurtje, die net zo goed over de te korte broekspijpen gaat als over de pretentieuze maniertjes...
Vanmorgen zijn we naar Eine naar de rommelmarkt gegaan, en hebben er genoten van een flardje zon. Ik was verbaasd vast te stellen dat ik onmiddellijk wist dat dit de zon was, er is blijkbaar nog niets mis met mijn langetermijngeheugen ! En nu zit ik vol verwondering te genieten van de vele kleuren die er in het anders zo eentonige groen van mijn linde zitten. Zelfs de zo vervloekte Maïs heeft nu iets vrolijks, iets lichts...
Gisterenavond hebben we een leuke film bekeken, Anny in de zetel, en ik op een stoel dicht bij het scherm, en zonder bril, want met mijn bril zit ik 's avonds zo erg te traanogen dat ik geen film meer zie... Hoog tijd dat ik mijn nieuwe glazen heb... Hoe langer het duurt, hoe erger ik met tranende ogen rondloop. Het was een leuke film, avontuurlijk en van een ongebreidelde fantasie, een beetje in de zin van The Temple of Doom en consorten, lekker ontspannend en toch ook weer spannend. Dat is mijn genre van films...Dingen waarbij je niet moet nadenken, die je zo over je heen laat komen en waarin je je fantasie rustig kunt laten meedrijven...
Wellicht is dat ook de reden dat ik graag westerns bekijk, van cowboys die revolvers hebben met wel duuzend kogels in, en die maar blijven schieten en schieten, en waarvan de tegenstanders hoeveel ze ook terug paffen nooit niets weten te raken...Heerlijk absurd.
In La douce France is er (was er?) een pretpark, La Mer du Sable, waar je onder meer ronddwaalt in een echt (nu ja) cowboystadje, en plots is er een overval, de kogels vliegen in het rond, en je ziet de getroffenen van het dak naar beneden vallen op een spectaculaire wijze, iets later zit je op een echt stoomtreintje en zie je plots een kudde paarden die de trein langzaam inhaalt... plots zitten er indianen op die paarden en er wordt heen en weer geschoten, paarden vallen dood neer en verpletteren de indianen, die na de slag netjes rechtstaan om het publiek te begroeten... Het zijn allemaal stuntmannen, die ook regelmatig meespelen in de film's. Je staat iedere keer weer verrast te kijken hoe die mannen dat kunnen ! Het zijn méér dan acrobaten.
Ik ben er twee maal geweest, en de tweede maal stonden wij in de regen de cowboys en de indianen te bewonderen die elkaar aan het afslachten waren, in een zijpnat woestijnlandschap...
Waarom ik er twee keren was ? Nu, in die tijd richtte iedere afdeling wel eens een uitstap in, en wij moesten iedere keer mee... sommige attracties kende ik op den duur van buiten. Het gevolg was dat ik al die afdelingen met raad en daad kon bijstaan, puttend uit een lange en drukke ervaring van daguitstapjes... De leukste uitstap die we ooit deden was eigenlijk gedoemd om te mislukken ! We stapten op de autobus in de gietende regen, reden over de westvlaamse bergen, zonder ook maar iets van het mooie landschap te zien, je zag gewoon geen tien meter ver door de regen, we gingen middagmalen aan Cap Gris nez, waar je Engeland kunt zien liggen, als het weer helder is, we zagen amper de zee beneden aan de voet van de rotsen, we zouden gaan kijken naar de hoovercraft, maar die vaarde niet uit wegens het slechte weer, en dan zouden we in Ieper de gebouwen bewonderen op de marktpleinen... Niets maar dan ook niets liep zoals gepland, gewoon door het slechte weer... Je zou denken dat je dan een hele bus miscontenten krijgt, maar niets was minder waar ! Er is nooit meer plezier geweest en meer gelachen geweest als op die uitstap ! Er zijn nooit zoveel moppen verteld geweest en nooit zoveel toeren uitgehaald als op die reis ! Waarom ? Iedere halte van de bus veranderde in een stop aan een herberg, waar de Picon rijkelijk vloeide... In een van die cafeetjes zaten ze zonder picon, en waarschijnlijk ook zonder glazen, want op de bus bleek zowat iedereen een of meer piconglazen in zijn zakken te hebben... Het kwam zo ver, dat toen de douane opstapte om te vragen of we niets te declareren hadden, Benoit opstond, een vol glas picon uit zijn vestzak haalde en riep "Ikke", zwaaiend met dat glas. De douane is al lachen afgestapt, met die zotte en zatte bande was er toch geen eer te halen...
In Ieper gingen we lekker eten, maar tijdens de maaltijd werd er minstens evenveel gelachen als gegeten, en de moppen werden telkens voor héél de zaak verteld, en 't waren lang niet allemaal propere... Toen ik al het eten ging betalen vroeg de resaurantuitbater welke vereniging wij eigenlijk waren...Ik durfde bijna niet te zeggen dat het een vereniging was met Christelijk in de naam...
Sindsdien kon het niemand nog wat schelen als het regende op een uitstap, ze konden zich ook in slecht weer amuseren...
We hebben nog eens zo'n eetmaal gehad, waar iedereen in het restaurant heel stil was, om mee te kunnen luisteren naar de moppen aan onze feesttafel... Marcel begon op een bepaald moment de moppen op te schrijven, maar vermits hij geen papier bij had, schreef hij telkens de korte inhoud van de moppen op het papieren taflekleed... Hij schreef bijna een tafel vol, en toen ik hem onlangs zag vertelde hij dat hij nog steeds dat stuk tafelnap had...alleen kon hij de helft van wat hij "opgeschreven" had niet meer ontcijferen, of wist hij niet meer hoe de mop in elkaar stak.
Waar is de tijd... Nu hoor je dat niet meer, al die moppen. Het is een rariteit als er nog eens een mop verteld wordt, en meestal is het er dan nog ene die ik twintig jaar geleden al zelf voortvertelde.
Ooit is er een pastoor geweest, ik had er ooit nog les van gekregen in het college, die in de parochiezalen een avond moppen kwam vertellen... Hij was een van die figuren die een mop kon brengen, en zelf nooit ook maar een glimlach tentoonspreidde... Een droge komiek. Eerwaarde Heer Declercq, wij noemden hem Kaketoe... Als hij les gaf, dan schreef hij alles op het bord, en om heel hoog te schrijven rekt hij zich dan helemaal uit, en dan zag je van onder zijn soutane net nog een stukje van zijn witte kuiten, met van die elastieken sokophouders die zijn zwarte sokken ophielden... Het was de eerste man die wij zagen met "jarretels", en ons moeder mocht duizend keren zeggen dat dit bij een man geen jarretels waren, voor ons waren en bleven ze het wel.
Ik ga stoppen, want ik ben net Hildebrandt, de mensen aan het keuren....
tot de volgende ?
Hoe ik daar bij kom, gewoon door het feit dat alles bij hem zo verrekes lang en breed is uitgesponnen, en doorspekt met vele latijnse en zelfs griekse (in griekse letters ook nog !) uitdrukkingen... Ik heb ooit, in een heel ver verleden nog een mondje latijn en grieks gekregen, maar ik moest toch eens heel diep in mijn memorie krabben om het zelfs nog maar te kunnen lezen, laat staan dat ik nog de betekenis wist.
Het komt echt over als "Kijk ne keer wat ik altemaal kan..."
En dan zit hij voortdurend op een weliswaar spitse manier zijn medemensen satirisch te vernederen... Hij verzint dan ook nog namen die meteen duidelijk zijn idee geven over het betreffende heerschap, de heer Nurks...
Maar het zijn inderdaad een soortement cursiefjes avant-la-lettre (om ook een vreemde taal te gebruiken)...
En als je al de bedillerigheid en de vele oeverloze uitwijdingen er van weg denkt, best leuk.
Mijn hekel beperkt zich dus in werkelijkheid tot het feit dat Hildebrandt een kind van zijn tijd is. En zit stillekes de bedenking te maken dat, mocht mijn blog at aeternuum op internet blijven ronddwalen, men wellicht binnen honderd jaar van mij hetzelfde zou zeggen... die bedillerige opa van een beetje zoet en een beetje zuur kan nogal zagen !
Wat is dan eigenlijk de reden dat Hildebrandt in onze literatuurgeschiedenis zo hemelhoog de verdoemenis wordt ingeprezen? Wellicht het feit dat hij de eerste was die op een dergelijke manier zijn medemens uitschilderde en uitvergrootte... Hij was wellicht ook een voorloper te noemen van het realisme, een voorloper van de schrijvers die na hem het goor en de modder waarin de schamele mens moest wroeten om zijn dagelijks brood te verdienen, met brede vegen over hun bladzijden uitsmeerden...en ook zij durfden is al die ellende wel eens humoristisch zijn, wat weliswaar niet nieuw was, maar wel nieuw om het te doen met herkenbaren figuren.
In het eerste stukje in het boek schrijft hij ook over de misprezen belgen, we zijn immers net na 1830, en het zal nog wel vers in het geheugen gelegen hebben...
Met andere woorden, het is worstelen om door het boek te geraken, maar de manier waarop men dan keek naar de medemens is best leuk... Het is een klein voyeurtje, die net zo goed over de te korte broekspijpen gaat als over de pretentieuze maniertjes...
Vanmorgen zijn we naar Eine naar de rommelmarkt gegaan, en hebben er genoten van een flardje zon. Ik was verbaasd vast te stellen dat ik onmiddellijk wist dat dit de zon was, er is blijkbaar nog niets mis met mijn langetermijngeheugen ! En nu zit ik vol verwondering te genieten van de vele kleuren die er in het anders zo eentonige groen van mijn linde zitten. Zelfs de zo vervloekte Maïs heeft nu iets vrolijks, iets lichts...
Gisterenavond hebben we een leuke film bekeken, Anny in de zetel, en ik op een stoel dicht bij het scherm, en zonder bril, want met mijn bril zit ik 's avonds zo erg te traanogen dat ik geen film meer zie... Hoog tijd dat ik mijn nieuwe glazen heb... Hoe langer het duurt, hoe erger ik met tranende ogen rondloop. Het was een leuke film, avontuurlijk en van een ongebreidelde fantasie, een beetje in de zin van The Temple of Doom en consorten, lekker ontspannend en toch ook weer spannend. Dat is mijn genre van films...Dingen waarbij je niet moet nadenken, die je zo over je heen laat komen en waarin je je fantasie rustig kunt laten meedrijven...
Wellicht is dat ook de reden dat ik graag westerns bekijk, van cowboys die revolvers hebben met wel duuzend kogels in, en die maar blijven schieten en schieten, en waarvan de tegenstanders hoeveel ze ook terug paffen nooit niets weten te raken...Heerlijk absurd.
In La douce France is er (was er?) een pretpark, La Mer du Sable, waar je onder meer ronddwaalt in een echt (nu ja) cowboystadje, en plots is er een overval, de kogels vliegen in het rond, en je ziet de getroffenen van het dak naar beneden vallen op een spectaculaire wijze, iets later zit je op een echt stoomtreintje en zie je plots een kudde paarden die de trein langzaam inhaalt... plots zitten er indianen op die paarden en er wordt heen en weer geschoten, paarden vallen dood neer en verpletteren de indianen, die na de slag netjes rechtstaan om het publiek te begroeten... Het zijn allemaal stuntmannen, die ook regelmatig meespelen in de film's. Je staat iedere keer weer verrast te kijken hoe die mannen dat kunnen ! Het zijn méér dan acrobaten.
Ik ben er twee maal geweest, en de tweede maal stonden wij in de regen de cowboys en de indianen te bewonderen die elkaar aan het afslachten waren, in een zijpnat woestijnlandschap...
Waarom ik er twee keren was ? Nu, in die tijd richtte iedere afdeling wel eens een uitstap in, en wij moesten iedere keer mee... sommige attracties kende ik op den duur van buiten. Het gevolg was dat ik al die afdelingen met raad en daad kon bijstaan, puttend uit een lange en drukke ervaring van daguitstapjes... De leukste uitstap die we ooit deden was eigenlijk gedoemd om te mislukken ! We stapten op de autobus in de gietende regen, reden over de westvlaamse bergen, zonder ook maar iets van het mooie landschap te zien, je zag gewoon geen tien meter ver door de regen, we gingen middagmalen aan Cap Gris nez, waar je Engeland kunt zien liggen, als het weer helder is, we zagen amper de zee beneden aan de voet van de rotsen, we zouden gaan kijken naar de hoovercraft, maar die vaarde niet uit wegens het slechte weer, en dan zouden we in Ieper de gebouwen bewonderen op de marktpleinen... Niets maar dan ook niets liep zoals gepland, gewoon door het slechte weer... Je zou denken dat je dan een hele bus miscontenten krijgt, maar niets was minder waar ! Er is nooit meer plezier geweest en meer gelachen geweest als op die uitstap ! Er zijn nooit zoveel moppen verteld geweest en nooit zoveel toeren uitgehaald als op die reis ! Waarom ? Iedere halte van de bus veranderde in een stop aan een herberg, waar de Picon rijkelijk vloeide... In een van die cafeetjes zaten ze zonder picon, en waarschijnlijk ook zonder glazen, want op de bus bleek zowat iedereen een of meer piconglazen in zijn zakken te hebben... Het kwam zo ver, dat toen de douane opstapte om te vragen of we niets te declareren hadden, Benoit opstond, een vol glas picon uit zijn vestzak haalde en riep "Ikke", zwaaiend met dat glas. De douane is al lachen afgestapt, met die zotte en zatte bande was er toch geen eer te halen...
In Ieper gingen we lekker eten, maar tijdens de maaltijd werd er minstens evenveel gelachen als gegeten, en de moppen werden telkens voor héél de zaak verteld, en 't waren lang niet allemaal propere... Toen ik al het eten ging betalen vroeg de resaurantuitbater welke vereniging wij eigenlijk waren...Ik durfde bijna niet te zeggen dat het een vereniging was met Christelijk in de naam...
Sindsdien kon het niemand nog wat schelen als het regende op een uitstap, ze konden zich ook in slecht weer amuseren...
We hebben nog eens zo'n eetmaal gehad, waar iedereen in het restaurant heel stil was, om mee te kunnen luisteren naar de moppen aan onze feesttafel... Marcel begon op een bepaald moment de moppen op te schrijven, maar vermits hij geen papier bij had, schreef hij telkens de korte inhoud van de moppen op het papieren taflekleed... Hij schreef bijna een tafel vol, en toen ik hem onlangs zag vertelde hij dat hij nog steeds dat stuk tafelnap had...alleen kon hij de helft van wat hij "opgeschreven" had niet meer ontcijferen, of wist hij niet meer hoe de mop in elkaar stak.
Waar is de tijd... Nu hoor je dat niet meer, al die moppen. Het is een rariteit als er nog eens een mop verteld wordt, en meestal is het er dan nog ene die ik twintig jaar geleden al zelf voortvertelde.
Ooit is er een pastoor geweest, ik had er ooit nog les van gekregen in het college, die in de parochiezalen een avond moppen kwam vertellen... Hij was een van die figuren die een mop kon brengen, en zelf nooit ook maar een glimlach tentoonspreidde... Een droge komiek. Eerwaarde Heer Declercq, wij noemden hem Kaketoe... Als hij les gaf, dan schreef hij alles op het bord, en om heel hoog te schrijven rekt hij zich dan helemaal uit, en dan zag je van onder zijn soutane net nog een stukje van zijn witte kuiten, met van die elastieken sokophouders die zijn zwarte sokken ophielden... Het was de eerste man die wij zagen met "jarretels", en ons moeder mocht duizend keren zeggen dat dit bij een man geen jarretels waren, voor ons waren en bleven ze het wel.
Ik ga stoppen, want ik ben net Hildebrandt, de mensen aan het keuren....
tot de volgende ?
zaterdag, juli 12, 2008
gedonder in de glazen
en buiten ook. Heeft het bij u ook zo gedonderd vannacht ? Voor ne keer dat ik goed aan 't slapen was, vinden ze het hier boven nodig om te beginnen bowling spelen !
Anny het bed uit om alles wat een stekker heeft uit te trekken, de hond zat te beven dat het niet schoon meer was, en zijn halsketting rammelde lichtjes in beeftempo mee...
Het knetterde nogal ! Maar erg lang heeft het gelukkig niet geduurd, of...ik ben toch weer in slaap gesukkeld...
Gisteren bij de oogarts... Na mij kwam er nog een man in de wachtzaal zitten, en uit het gesprek (jaja, een die kost klappen!) bleek dat hij ook een rondzwevend gescheurd netvlies had, en het was al 3 (drie!)keer vastgelegd met een laser... Dus dat helpt ook maar zo en zo !
Toen het aan mij was, moet je eerst in twee machines gaan zitten kijken, een waarin je moet kijken naar een luchtballonneke dat daar hangt te hangen op het eind van een lange autoweg, en in het tweede machine "niet schrikken" blazen ze recht in uw oog... Dat laatste is om de druk te meten, dan weet ik, maar wat dat eerste doet ???
Dan moest ik in "de" stoel gaan zitten, zetten ze zo'n stom brilleke op je neus, en trekken de oortjes aan opdat je dat brilletje niet zoudt verliezen, en beginnen je dan te doen lezen met allerlei diverse glazen in... Vroeger was dat een grote verlichte bak, en wees de oogmeester de rij aan die je moest lezen, nu blijft hij netjes bij je staan, en via afstandsbediening brengt hij licht in het gewenste lijntje... Praktisch, dat wel, maar het is veel killer en afstandelijker...
Het bleek dat mijn bijziendheid verbeterd is, dus moet ik minder straffe glazen hebben om in de wereld te kijken (wereld achter de maïs)... Maar te zelfdertijd mag ik nu niet meer lezen door gewoon mijn bril op mijn voorhoofd te schuiven en "met zonder" bril te kijken, nee, nu moet ik ook een leesbril dragen... Ik ben dus verziend en bijziend te zelfdertijd. Oud worden hé !
Hij wilde mij dat bezorgen in één glas, maar ik heb hem vriendelijk bedankt ! Ik heb al eens glazen gehad waarvan de onderste helft diende om mee te lezen (alsof ik mijn bril uitdeed) maar ik kon 's avonds niet meer in mijn zetel liggen om naar de tv te kijken... Als je op je zijde ligt, heerlijk lui, met je hoofd op een zacht kussentje, dan ligt je hoofd scheef, dus dan kijk je met je ene oog door het stuk voor ver en met het andere oog door het stuk voor bij en dus zie je niets ordentelijk ! Ik prefereer mijne zetel boven het "gemak" van varioglazen. Dank u .
Dus mag ik om twee nieuwe brillen... Van moeder moet ik ne keer ne nieuwe montuur nemen ook, want aan den diene zitten al twee nieuwe tremen ! en vermits ik een gehoorzame jongen ben. Bovendien zag ik juist in de krant dat er heel de maand solde is in de monturen ! Hebbekik chance !
Volgens de dokter kwam het bleiten voor de tv van het feit dat mijn glazen veel te straf waren. Hij heeft me waarschijnlijk horen babbelen met die man met zijn zwevend netvlies, want hij heeft er met geen woord meer over gerept, en ik ook niet - na wat ik hoorde ...
Het boek (een omnibus) van Claes is uit... Er was zelfs een boek in wat ik nog nooit las. Het was toch een pracht van een verteller ! In het laatste boek vertelde hij dat hij ooit Camera Obscura ontleende aan de bibliotheek van het patronage, en het stond nu nog in zijn bibliotheek (allee, op het moment dat hij dat boek schreef hé!)... Ik ga dus nu beginnen aan camera Obscura, het boek waarover ik ooit moest leren, maar nog niet heb gelezen... Volgens Claes heeft dat boek hem humor geleerd...
De stapel naast mijn bed mindert stillekes...maar ik heb nog drie grote bananendozen vol met boeken die ik nog moet beginnen...onder meer al die nobelprijswinnaars van lang geleden, toen ze nog schrijvers verkozen die konden schrijven en niet schrijvers met een politieke boodschap zoals ze nu - naar mijn gevoel- meestal nemen... Ik denk van dat pak te beginnen met Rudyard Kipling, een schrijven waarvan iedereen de vele afgekookte en uitgekookte, verromantiseerde versies kent van Mowgli... maar het echte boek is bijna volledig verdwenen in de nevelen der tijd. Zo heb ik nog boeken gekend, waarvan ik eerst een "moderne" (lees van vlees ontdaan geraamte) van boeken las, en pas later het echte boek bij toeval in handen kreeg, en vol verbazing moest vaststellen hoe mooi het was en hoezeer ze het verketterd hadden. Och, ik weet het wel, de jacht van het leven laat niet meer toe dat je een halve bladzijde tijd moet verliezen aan de couleuren en dreigende vormen der wolken in het hemelgespansel, maar het kan toch mooi zijn ! Geef toe, we lezen dergelijke ontboezemingen met graagte als het poëzie betreft, maar niet meer in een roman...Er is maar één conclusie mogelijk, de boeken van vroeger waren veelal veel poëtischer...
Heb je al eens bemerkt dat de oude sch voor de s klank in dergelijke woorden bewaard is ? Poëtischer... een stukje nostalgie ?
Ik heb hier nog pakken boeken met die oude spelling, boeken die ik tegen de zin van het onderwijzend personeel bleef verslinden, en nooit ofte nooit last van had. Bijna in tegendeel, het was een bron van bijna vergeten woorden, die toch zo schoon kunnen zijn, en zoveel meer vertellen dan de huidige... Geef toe, een man die in een spreekhoorn zit te roepen is toch veel leuker dan die peet uit het reclamefilmpje die staat te brullen in een sterkuitvergrote gsm... Mijn vader viel over het portatiefke, en ik over al die afkortingen, gsm, gps, tv en noem maar op...wij knabbelen zelfs aan de tijd in onze gewone spreektaal. Misschien moesten we wat meer hebben van de Duitsers met hun fernseh en van de Fransen met hun courriel, en de dingen een oervlaamse naam geven, een naam die ook zegt wat het is en waarvoor het dient! Maar ik weet dat het er niet zal van komen... We leven in een wereld waar de allesoverheersende commercie in het engels gebeurt, en dus adapteren we allerlei engelse termen en afkortingen in ons taalgebruik. Bijna alle jongeren kennen nu een mondjevol engels, en vinden het frans een verderfelijke taal... Ik zit me ergens, heel diep van binnen, een beetje te verkneukelen dat er steeds meer en meer handel komt met China, en er steeds meer en meer stemmen opgaan om chinees te leren... Binnen x tijd hoor je dan ongetwijfeld mensen praten dat ze last hebben met de afstandsbediening van hun I-tseng-mi, omdat de sangwefan niet aangepast is...
Ik hou van talen, ik ben verliefd op taal, en mij stoort het niet dat we vreemde woorden opnemen in ons taalgebruik, maar ik loop echt ongelukkig met al die afkortingen, waarvan de meerderheid niet eens de woordbetekenis weet...Ik ook in veel gevallen niet. Kan het echt niet meer met woorden die zeggen wat het is ? Is een meeneemtelefoon niet duidelijker dan een gsm, en eentje met computerfuncties niet duidelijker dan een iepot (i-pod) ?
Ze doen met taal een beetje als met sommige gebruiksvoorwerpen...daar geeft men soms ook van die absurde vormen aan, die het gebruik helemaal niet bevorderen. Ik zag ooit een telefoon in de vorm van een pantoffel. Leuk idee om je pantoffel op de kast te zetten...
Het mag allemaal van mij, ik kan het toch niet tegenhouden, maar geef toe, het is kil, het is koud en het zegt niet meer wat het is...en was het woord nu niet ontstaan uit noodzaak te zeggen wat het is ? We maken nu al werkwoorden van afkortingen ! We imisimmen (officiëel msm-en), en we google-en en ga zo maar door.. Sorry, maar dat is taalverkrachting, dat trekt er niet meer op.
Is het nu zoveel meer werk om te zeggen : zoek het op met Google? Komt het echt op die paar milliseconden ?
Ja, ik weet het, ik word oud...maar heb je al eens gezien hoe ze de laatste tijd onze taal helemaal in het verdomhoekje werpen met die sms-taal ? Het woord taal is al misplaatst ! het zijn allemaal absurde afkortingen die dan ook nog uit verscheidene talen dooreen genomen worden, en die voor een neofiet en voor de ouderen totaal onbegrijpelijk zijn. Het erge is dat er tegenwoordig al kinderen zijn die dergelijke "woorden" gebruiken in hun geschreven teksten !
Sorry, niet voor mij... Als ik zoiets krijg op mijn meeneemtelefoon, dan antwoord ik er niet op, en beschouw het als niet ontvangen. Ik acht mezelf te goed om te antwoorden op msf ff ly en dergelijke ondingen, die ik trouwens ook niet eens allemaal kan ontcijferen. Voor de liefhebbers van dergelijk bargoens, er bestaat eergens op het grote wijde internetweb een woordenboek (Wat is er in een naam !)van dergelijke ondingen...
I ga stppn (nee niet stappen, stoppen, oen !)
tot de volgende ?
Anny het bed uit om alles wat een stekker heeft uit te trekken, de hond zat te beven dat het niet schoon meer was, en zijn halsketting rammelde lichtjes in beeftempo mee...
Het knetterde nogal ! Maar erg lang heeft het gelukkig niet geduurd, of...ik ben toch weer in slaap gesukkeld...
Gisteren bij de oogarts... Na mij kwam er nog een man in de wachtzaal zitten, en uit het gesprek (jaja, een die kost klappen!) bleek dat hij ook een rondzwevend gescheurd netvlies had, en het was al 3 (drie!)keer vastgelegd met een laser... Dus dat helpt ook maar zo en zo !
Toen het aan mij was, moet je eerst in twee machines gaan zitten kijken, een waarin je moet kijken naar een luchtballonneke dat daar hangt te hangen op het eind van een lange autoweg, en in het tweede machine "niet schrikken" blazen ze recht in uw oog... Dat laatste is om de druk te meten, dan weet ik, maar wat dat eerste doet ???
Dan moest ik in "de" stoel gaan zitten, zetten ze zo'n stom brilleke op je neus, en trekken de oortjes aan opdat je dat brilletje niet zoudt verliezen, en beginnen je dan te doen lezen met allerlei diverse glazen in... Vroeger was dat een grote verlichte bak, en wees de oogmeester de rij aan die je moest lezen, nu blijft hij netjes bij je staan, en via afstandsbediening brengt hij licht in het gewenste lijntje... Praktisch, dat wel, maar het is veel killer en afstandelijker...
Het bleek dat mijn bijziendheid verbeterd is, dus moet ik minder straffe glazen hebben om in de wereld te kijken (wereld achter de maïs)... Maar te zelfdertijd mag ik nu niet meer lezen door gewoon mijn bril op mijn voorhoofd te schuiven en "met zonder" bril te kijken, nee, nu moet ik ook een leesbril dragen... Ik ben dus verziend en bijziend te zelfdertijd. Oud worden hé !
Hij wilde mij dat bezorgen in één glas, maar ik heb hem vriendelijk bedankt ! Ik heb al eens glazen gehad waarvan de onderste helft diende om mee te lezen (alsof ik mijn bril uitdeed) maar ik kon 's avonds niet meer in mijn zetel liggen om naar de tv te kijken... Als je op je zijde ligt, heerlijk lui, met je hoofd op een zacht kussentje, dan ligt je hoofd scheef, dus dan kijk je met je ene oog door het stuk voor ver en met het andere oog door het stuk voor bij en dus zie je niets ordentelijk ! Ik prefereer mijne zetel boven het "gemak" van varioglazen. Dank u .
Dus mag ik om twee nieuwe brillen... Van moeder moet ik ne keer ne nieuwe montuur nemen ook, want aan den diene zitten al twee nieuwe tremen ! en vermits ik een gehoorzame jongen ben. Bovendien zag ik juist in de krant dat er heel de maand solde is in de monturen ! Hebbekik chance !
Volgens de dokter kwam het bleiten voor de tv van het feit dat mijn glazen veel te straf waren. Hij heeft me waarschijnlijk horen babbelen met die man met zijn zwevend netvlies, want hij heeft er met geen woord meer over gerept, en ik ook niet - na wat ik hoorde ...
Het boek (een omnibus) van Claes is uit... Er was zelfs een boek in wat ik nog nooit las. Het was toch een pracht van een verteller ! In het laatste boek vertelde hij dat hij ooit Camera Obscura ontleende aan de bibliotheek van het patronage, en het stond nu nog in zijn bibliotheek (allee, op het moment dat hij dat boek schreef hé!)... Ik ga dus nu beginnen aan camera Obscura, het boek waarover ik ooit moest leren, maar nog niet heb gelezen... Volgens Claes heeft dat boek hem humor geleerd...
De stapel naast mijn bed mindert stillekes...maar ik heb nog drie grote bananendozen vol met boeken die ik nog moet beginnen...onder meer al die nobelprijswinnaars van lang geleden, toen ze nog schrijvers verkozen die konden schrijven en niet schrijvers met een politieke boodschap zoals ze nu - naar mijn gevoel- meestal nemen... Ik denk van dat pak te beginnen met Rudyard Kipling, een schrijven waarvan iedereen de vele afgekookte en uitgekookte, verromantiseerde versies kent van Mowgli... maar het echte boek is bijna volledig verdwenen in de nevelen der tijd. Zo heb ik nog boeken gekend, waarvan ik eerst een "moderne" (lees van vlees ontdaan geraamte) van boeken las, en pas later het echte boek bij toeval in handen kreeg, en vol verbazing moest vaststellen hoe mooi het was en hoezeer ze het verketterd hadden. Och, ik weet het wel, de jacht van het leven laat niet meer toe dat je een halve bladzijde tijd moet verliezen aan de couleuren en dreigende vormen der wolken in het hemelgespansel, maar het kan toch mooi zijn ! Geef toe, we lezen dergelijke ontboezemingen met graagte als het poëzie betreft, maar niet meer in een roman...Er is maar één conclusie mogelijk, de boeken van vroeger waren veelal veel poëtischer...
Heb je al eens bemerkt dat de oude sch voor de s klank in dergelijke woorden bewaard is ? Poëtischer... een stukje nostalgie ?
Ik heb hier nog pakken boeken met die oude spelling, boeken die ik tegen de zin van het onderwijzend personeel bleef verslinden, en nooit ofte nooit last van had. Bijna in tegendeel, het was een bron van bijna vergeten woorden, die toch zo schoon kunnen zijn, en zoveel meer vertellen dan de huidige... Geef toe, een man die in een spreekhoorn zit te roepen is toch veel leuker dan die peet uit het reclamefilmpje die staat te brullen in een sterkuitvergrote gsm... Mijn vader viel over het portatiefke, en ik over al die afkortingen, gsm, gps, tv en noem maar op...wij knabbelen zelfs aan de tijd in onze gewone spreektaal. Misschien moesten we wat meer hebben van de Duitsers met hun fernseh en van de Fransen met hun courriel, en de dingen een oervlaamse naam geven, een naam die ook zegt wat het is en waarvoor het dient! Maar ik weet dat het er niet zal van komen... We leven in een wereld waar de allesoverheersende commercie in het engels gebeurt, en dus adapteren we allerlei engelse termen en afkortingen in ons taalgebruik. Bijna alle jongeren kennen nu een mondjevol engels, en vinden het frans een verderfelijke taal... Ik zit me ergens, heel diep van binnen, een beetje te verkneukelen dat er steeds meer en meer handel komt met China, en er steeds meer en meer stemmen opgaan om chinees te leren... Binnen x tijd hoor je dan ongetwijfeld mensen praten dat ze last hebben met de afstandsbediening van hun I-tseng-mi, omdat de sangwefan niet aangepast is...
Ik hou van talen, ik ben verliefd op taal, en mij stoort het niet dat we vreemde woorden opnemen in ons taalgebruik, maar ik loop echt ongelukkig met al die afkortingen, waarvan de meerderheid niet eens de woordbetekenis weet...Ik ook in veel gevallen niet. Kan het echt niet meer met woorden die zeggen wat het is ? Is een meeneemtelefoon niet duidelijker dan een gsm, en eentje met computerfuncties niet duidelijker dan een iepot (i-pod) ?
Ze doen met taal een beetje als met sommige gebruiksvoorwerpen...daar geeft men soms ook van die absurde vormen aan, die het gebruik helemaal niet bevorderen. Ik zag ooit een telefoon in de vorm van een pantoffel. Leuk idee om je pantoffel op de kast te zetten...
Het mag allemaal van mij, ik kan het toch niet tegenhouden, maar geef toe, het is kil, het is koud en het zegt niet meer wat het is...en was het woord nu niet ontstaan uit noodzaak te zeggen wat het is ? We maken nu al werkwoorden van afkortingen ! We imisimmen (officiëel msm-en), en we google-en en ga zo maar door.. Sorry, maar dat is taalverkrachting, dat trekt er niet meer op.
Is het nu zoveel meer werk om te zeggen : zoek het op met Google? Komt het echt op die paar milliseconden ?
Ja, ik weet het, ik word oud...maar heb je al eens gezien hoe ze de laatste tijd onze taal helemaal in het verdomhoekje werpen met die sms-taal ? Het woord taal is al misplaatst ! het zijn allemaal absurde afkortingen die dan ook nog uit verscheidene talen dooreen genomen worden, en die voor een neofiet en voor de ouderen totaal onbegrijpelijk zijn. Het erge is dat er tegenwoordig al kinderen zijn die dergelijke "woorden" gebruiken in hun geschreven teksten !
Sorry, niet voor mij... Als ik zoiets krijg op mijn meeneemtelefoon, dan antwoord ik er niet op, en beschouw het als niet ontvangen. Ik acht mezelf te goed om te antwoorden op msf ff ly en dergelijke ondingen, die ik trouwens ook niet eens allemaal kan ontcijferen. Voor de liefhebbers van dergelijk bargoens, er bestaat eergens op het grote wijde internetweb een woordenboek (Wat is er in een naam !)van dergelijke ondingen...
I ga stppn (nee niet stappen, stoppen, oen !)
tot de volgende ?
vrijdag, juli 11, 2008
't regent (nog) niet...
Wij zitten hier nog steeds te bibberen onder invloed van de klimaatsverwarming, jullie ook ?
Ik zag bij het opstarten dat dit mijn 888° blog is... Aan mijn tellerke zie ik dat er meer dan 3000 blogjes gelezen werden door meer dan 2500 lezers, en dat allemaal sinds half maart... Ik mag dus rustig stellen dat er sinds het ontstaan van mijn blog wellicht 10.000 lezers gepasseerd zijn langs mijn dommigheden. Ik voel me beroemd, het colleke van mijn Tshirtje begint plots te spannen. Tedju, ne mens zou er hooveerdig van weurren...
Vanavond om 18 uur moet ik bij de oogarts zijn, ik heb nog altijd last van mijn "spook", het is het netvlies dat losgescheurd zou zijn, en rond dwaalt in mijn oog. Dat maakt dat ik om de haverklap met mijn ene oog door dikke mist zit te loeren, en dat vermoeit mijn ogen zozeer dat ik 's avonds zit te bleiten voor de televisie, en 's nachts mijn ene oog moet dichtknijpen om nog te kunnen lezen in mijn boek... Als ik dan 's avonds toch eens probeer te lezen met mijn twee ogen, en er hangt op dat monument justekes geen mist voor, dan zijn mijn armen te kort om mijn boek op de goeie afstand te houden...'s morgens is dat niet het geval, dan kan ik, op de niet-mistige momenten wel lezen... Ik denk dat het dus niet mijn zicht is, maar de vermoeidheid door die mist... Nu, we zullen zien (allee 't is te hopen hé!).
Ondertussen heb ik hier moeten bellen en telefoneren over de familiale verzekering van tanteke... Er was een aangetekende brief gekomen dat ze de premie niet had betaald, die aangetekende brief was verstuurd naar haar woning, en dus onbestelbaar. Ik kon hem niet krijgen want hij was op tantekes naam... Na lang gezaag en geklaag werd hij dan doorgestuurd naar de home, en toen ik er daar naar vroeg, was hij er niet aangekomen...Terug naar de post van Zingem, hij lag nog daar, men was het blijkbaar "vergeten"... Toen ik de brief eindelijk in mijn bezit kreeg, was ik buiten datum om te reageren... dus bellen naar de verzekeringsmaatschappij, Fortis...Maar ik moet eerst nog iets anders vermelden, tante is bij Fortis als bank, en heeft er ook verzekeringen, dus ik gebeld naar de bank, en daar bleek de familiale polis betaald... Na x aantal telefoontjes naar de verzekering over en weer bleek dat tante..... maar liefst twee familiale verzekeringen had, één bij Fortis en een bij Fortis AG, en de verzekeingen waren ook ieder bij een verschillende afdeling... Enfin, mij is beloofd dat het in orde komt, en dat alletwee de verzekeringen zullen afgesloten worden, want tante is verzekerd in de home zelf (dat is dus de derde verzekering)
Ik vraag mij af wat er zou gebeuren als ik me niet van haar besognes aantrok ? Maar plezierig is het niet, ik kan het je verzekeren. Wat voor gekke histories ik al allemaal heb moeten regelen !!!
Enfin, misschien verdien ik op die manier toch nog een klein achterafhoekje in de hemel...
Voor het moment zit Anny stillekes te luisteren naar de regionale berichten op AVS (tv), en straks zal de radio stillekes mogen spelen...want, de tweeling is vanmorgen om 6 uur hier weer in hun beddekes gedropt...Veerle heeft de vroegen.
Deze namiddag nog naar tante met de berg wasgoed (ze moet weer meer dan eens "lek" geweest zijn), en dan naar de oogarts. 't Zijn drukke tijden ! Soms zit ik mij af te vragen: "Hoe deed ik dat vroeger ?" en dan lijkt het mij, hoe drukker een mens het heeft, hoe meer hij kan doen, en hoe kalmer en rustiger het leven voortebt, hoe drukker je doet... Dat zal ook wel te maken hebben met het verouderen. En wellicht ook met mijn ziekte en al die medicamenten. Ik voel me telkens ik in de wachtzaal zit bij een of andere dokter meer en meer als een uniek exemplaar ! Iedereen zit daar te zuchten en te blazen, naar zijn uurwerk te kijken, proberen de wijzers wat vlugger te doen gaan?, en ik zit daar op mijn gemak, rustig...Ik heb geleerd in al die jaren om geduld te hebben. Heel mijn leven is nu een oeverloze zee van tijd, en of ik die nu doorbreng in de wachtkamer van een dokter of ergens anders...mij om het even, ik trek me terug in mij eigen wereldje, in mijn vele herinneringen en overpeinzingen. Ik zal toch iets van een filosoof hebben.
Mijn groot geluk is dat ik mij nooit verveel, zelfs als ik niets doe, zit ik nog bezig, al is het maar in mijn fantasie. Ik denk soms dat er ergens in mijn bovenkamer een raam is met spioenetjes. Wellicht zal dit voor vele jonge mensen een totaal onbekend iets zijn, maar als ze eens door een oude stad wandelen, laat ze dan eens kijken naar de ramen van die oude huizen, en nu nog vind je soms enkele van die oude spioenetjes terug, juist aan de rand van het raam, op de zijkant van het raam op de muur, een schuin geplaatste spiegel, waardoor de eigenaar onzichtbaar de straat en vooral zijn voordeur kon beloeren...
Ik denk dat er in mijn geesteskamertje zo een spiegeltje is, die mij toelaat ten allen tijde een ongeziene blik te werpen op de wereld die mij niet ziet... Zo'n beetje als rustig een terrasje doen en zitten kijken naar de mensen die voorbijkomen. (Heb je die gezien? moest ik zo'n kromme benen hebben deed ik toch een lange broek aan..)
Maar dat geestesoog kijkt anders, verder, creëert zelf zijn wereld, waarin je telkens en telkens weer kunt ronddwalen in een onuitputtelijke voorraad fantasie. Wat kan het mij dan schelen dat ik hier zit of in een wachtzaal...
Ik heb wel een beetje altijd dat vermogen gehad... Als ik in de file stond met mijn auto, dan zat ik mij nooit druk of zenuwachtig te maken, in tegendeel, dat was voor mij op een of andere manier een rustpunt, en ik herinner me nog dat Oscar Lamon die met me meereed zich kwaad maakte omdat ik zo kalm bleef... "We gaan te laat komen!" "En als we ons zitten op te jagen, zijn we er dan rapper?" "Grommelgrommelgrom"....
Misschien dateert dat vermogen al van in de tijd dat ik als kind zo vaak ziek thuiszat...
Mijn verste herinneringen hangen ook daaraan vast... De zusterkes van het Wit-Gele Kruis moesten mij om de drie uur, dag en nacht komen een inspuiting geven... De ene, een Maria ? kon heel goed pikuren geven, je voelde het amper, de andere kon het niet zo goed, en wist het van zichzelf, en die bracht dan een snoepje mee, een spekke... Het was het hele prille begin van de antibiotica, de peniscilline, waarvan men naderhand vaststelde dat er toch wel enkele bijwerkingen aan zaten... Ik heb me dikwijls afgevraagd of mijn huidige letsels niets te maken hebben met die overmatige toediening van peniscilline... Niet dat het er iets toe doet, want zonder die pikuren was ik allang niet meer, werd ik geen twee jaren oud. Nu ben ik al zo oud dat ik het verleden begin te koesteren.
We leven in bijzondere tijden! Enkele generaties terug was een man van veertig een stokoude vent, nu is de gemiddelde levensduur aan het groeien naar de tachtig toe... We kunnen spreken dat we geluk hebben nu te mogen leven, maar soms denk ik wel eens dat we nu onze volle tijd moeten uitzitten... Dat denk ik vooral sedert het langzaam uitdoven van ons moeder... Ik hoorde haar zo dikwijls zeggen dat ze haren tijd had gehad, dat het genoeg was geweest... Ik begin dit beter en beter te begrijpen... Nu kan ik mij nog een beetje nuttig maken, voor tante, voor de kinderen en om op de kleinkinderen te passen en zo, maar stillekes mindert dat meer en meer, en ik denk dat je op een moment jezelf alleen maar lastig voelt zijn... Ik heb dat gevoel nu al, meer en meer, als ik Anny zie het werk doen dat ik eigenlijk moest doen maar niet meer kan, als ik een van de kinderen moet vragen om eens dit of dat te doen, als ik verga van de goesting om nog eens naar mijn geboortestad te gaan en het niet meer kan...en als ik er ene hoor zeggen "je moet eens kijken naar die loebas die zijn vrouw laat sleuren..." en ik weet dat ik dan die loebas ben.
Maar er zijn goddank nog vele mooie momenten, momenten van plezier, momenten van trots over wat je kinderen doen, momenten van echt diep genot als je kleinzoon naast je zit te vissen.
En dan is het leven mooi, en mag het nog heel lang duren...
tot de volgende ?
Ik zag bij het opstarten dat dit mijn 888° blog is... Aan mijn tellerke zie ik dat er meer dan 3000 blogjes gelezen werden door meer dan 2500 lezers, en dat allemaal sinds half maart... Ik mag dus rustig stellen dat er sinds het ontstaan van mijn blog wellicht 10.000 lezers gepasseerd zijn langs mijn dommigheden. Ik voel me beroemd, het colleke van mijn Tshirtje begint plots te spannen. Tedju, ne mens zou er hooveerdig van weurren...
Vanavond om 18 uur moet ik bij de oogarts zijn, ik heb nog altijd last van mijn "spook", het is het netvlies dat losgescheurd zou zijn, en rond dwaalt in mijn oog. Dat maakt dat ik om de haverklap met mijn ene oog door dikke mist zit te loeren, en dat vermoeit mijn ogen zozeer dat ik 's avonds zit te bleiten voor de televisie, en 's nachts mijn ene oog moet dichtknijpen om nog te kunnen lezen in mijn boek... Als ik dan 's avonds toch eens probeer te lezen met mijn twee ogen, en er hangt op dat monument justekes geen mist voor, dan zijn mijn armen te kort om mijn boek op de goeie afstand te houden...'s morgens is dat niet het geval, dan kan ik, op de niet-mistige momenten wel lezen... Ik denk dat het dus niet mijn zicht is, maar de vermoeidheid door die mist... Nu, we zullen zien (allee 't is te hopen hé!).
Ondertussen heb ik hier moeten bellen en telefoneren over de familiale verzekering van tanteke... Er was een aangetekende brief gekomen dat ze de premie niet had betaald, die aangetekende brief was verstuurd naar haar woning, en dus onbestelbaar. Ik kon hem niet krijgen want hij was op tantekes naam... Na lang gezaag en geklaag werd hij dan doorgestuurd naar de home, en toen ik er daar naar vroeg, was hij er niet aangekomen...Terug naar de post van Zingem, hij lag nog daar, men was het blijkbaar "vergeten"... Toen ik de brief eindelijk in mijn bezit kreeg, was ik buiten datum om te reageren... dus bellen naar de verzekeringsmaatschappij, Fortis...Maar ik moet eerst nog iets anders vermelden, tante is bij Fortis als bank, en heeft er ook verzekeringen, dus ik gebeld naar de bank, en daar bleek de familiale polis betaald... Na x aantal telefoontjes naar de verzekering over en weer bleek dat tante..... maar liefst twee familiale verzekeringen had, één bij Fortis en een bij Fortis AG, en de verzekeingen waren ook ieder bij een verschillende afdeling... Enfin, mij is beloofd dat het in orde komt, en dat alletwee de verzekeringen zullen afgesloten worden, want tante is verzekerd in de home zelf (dat is dus de derde verzekering)
Ik vraag mij af wat er zou gebeuren als ik me niet van haar besognes aantrok ? Maar plezierig is het niet, ik kan het je verzekeren. Wat voor gekke histories ik al allemaal heb moeten regelen !!!
Enfin, misschien verdien ik op die manier toch nog een klein achterafhoekje in de hemel...
Voor het moment zit Anny stillekes te luisteren naar de regionale berichten op AVS (tv), en straks zal de radio stillekes mogen spelen...want, de tweeling is vanmorgen om 6 uur hier weer in hun beddekes gedropt...Veerle heeft de vroegen.
Deze namiddag nog naar tante met de berg wasgoed (ze moet weer meer dan eens "lek" geweest zijn), en dan naar de oogarts. 't Zijn drukke tijden ! Soms zit ik mij af te vragen: "Hoe deed ik dat vroeger ?" en dan lijkt het mij, hoe drukker een mens het heeft, hoe meer hij kan doen, en hoe kalmer en rustiger het leven voortebt, hoe drukker je doet... Dat zal ook wel te maken hebben met het verouderen. En wellicht ook met mijn ziekte en al die medicamenten. Ik voel me telkens ik in de wachtzaal zit bij een of andere dokter meer en meer als een uniek exemplaar ! Iedereen zit daar te zuchten en te blazen, naar zijn uurwerk te kijken, proberen de wijzers wat vlugger te doen gaan?, en ik zit daar op mijn gemak, rustig...Ik heb geleerd in al die jaren om geduld te hebben. Heel mijn leven is nu een oeverloze zee van tijd, en of ik die nu doorbreng in de wachtkamer van een dokter of ergens anders...mij om het even, ik trek me terug in mij eigen wereldje, in mijn vele herinneringen en overpeinzingen. Ik zal toch iets van een filosoof hebben.
Mijn groot geluk is dat ik mij nooit verveel, zelfs als ik niets doe, zit ik nog bezig, al is het maar in mijn fantasie. Ik denk soms dat er ergens in mijn bovenkamer een raam is met spioenetjes. Wellicht zal dit voor vele jonge mensen een totaal onbekend iets zijn, maar als ze eens door een oude stad wandelen, laat ze dan eens kijken naar de ramen van die oude huizen, en nu nog vind je soms enkele van die oude spioenetjes terug, juist aan de rand van het raam, op de zijkant van het raam op de muur, een schuin geplaatste spiegel, waardoor de eigenaar onzichtbaar de straat en vooral zijn voordeur kon beloeren...
Ik denk dat er in mijn geesteskamertje zo een spiegeltje is, die mij toelaat ten allen tijde een ongeziene blik te werpen op de wereld die mij niet ziet... Zo'n beetje als rustig een terrasje doen en zitten kijken naar de mensen die voorbijkomen. (Heb je die gezien? moest ik zo'n kromme benen hebben deed ik toch een lange broek aan..)
Maar dat geestesoog kijkt anders, verder, creëert zelf zijn wereld, waarin je telkens en telkens weer kunt ronddwalen in een onuitputtelijke voorraad fantasie. Wat kan het mij dan schelen dat ik hier zit of in een wachtzaal...
Ik heb wel een beetje altijd dat vermogen gehad... Als ik in de file stond met mijn auto, dan zat ik mij nooit druk of zenuwachtig te maken, in tegendeel, dat was voor mij op een of andere manier een rustpunt, en ik herinner me nog dat Oscar Lamon die met me meereed zich kwaad maakte omdat ik zo kalm bleef... "We gaan te laat komen!" "En als we ons zitten op te jagen, zijn we er dan rapper?" "Grommelgrommelgrom"....
Misschien dateert dat vermogen al van in de tijd dat ik als kind zo vaak ziek thuiszat...
Mijn verste herinneringen hangen ook daaraan vast... De zusterkes van het Wit-Gele Kruis moesten mij om de drie uur, dag en nacht komen een inspuiting geven... De ene, een Maria ? kon heel goed pikuren geven, je voelde het amper, de andere kon het niet zo goed, en wist het van zichzelf, en die bracht dan een snoepje mee, een spekke... Het was het hele prille begin van de antibiotica, de peniscilline, waarvan men naderhand vaststelde dat er toch wel enkele bijwerkingen aan zaten... Ik heb me dikwijls afgevraagd of mijn huidige letsels niets te maken hebben met die overmatige toediening van peniscilline... Niet dat het er iets toe doet, want zonder die pikuren was ik allang niet meer, werd ik geen twee jaren oud. Nu ben ik al zo oud dat ik het verleden begin te koesteren.
We leven in bijzondere tijden! Enkele generaties terug was een man van veertig een stokoude vent, nu is de gemiddelde levensduur aan het groeien naar de tachtig toe... We kunnen spreken dat we geluk hebben nu te mogen leven, maar soms denk ik wel eens dat we nu onze volle tijd moeten uitzitten... Dat denk ik vooral sedert het langzaam uitdoven van ons moeder... Ik hoorde haar zo dikwijls zeggen dat ze haren tijd had gehad, dat het genoeg was geweest... Ik begin dit beter en beter te begrijpen... Nu kan ik mij nog een beetje nuttig maken, voor tante, voor de kinderen en om op de kleinkinderen te passen en zo, maar stillekes mindert dat meer en meer, en ik denk dat je op een moment jezelf alleen maar lastig voelt zijn... Ik heb dat gevoel nu al, meer en meer, als ik Anny zie het werk doen dat ik eigenlijk moest doen maar niet meer kan, als ik een van de kinderen moet vragen om eens dit of dat te doen, als ik verga van de goesting om nog eens naar mijn geboortestad te gaan en het niet meer kan...en als ik er ene hoor zeggen "je moet eens kijken naar die loebas die zijn vrouw laat sleuren..." en ik weet dat ik dan die loebas ben.
Maar er zijn goddank nog vele mooie momenten, momenten van plezier, momenten van trots over wat je kinderen doen, momenten van echt diep genot als je kleinzoon naast je zit te vissen.
En dan is het leven mooi, en mag het nog heel lang duren...
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)