De tuin

Fré is weer bezig met verder snoeien aan de tuin.
Soms ben ik bang dat hij te ver snoeit en dat ik een heel pak bloemen zal moeten missen...Als hij snoeit, dan snoeit hij door. Nu, het is zijn vak, hij zal het wel goed doen zeker ? Het was in ieder geval nodig. Nog een beetje en de kiekens waren onbereikbaar... Ik leefde in de zomer prcies in een rimboe. Ik vond het wel leuk om zien, maar ik moest gebukt door de plantenmassa als ik nog eens wou genieten van de kippen.
Nu heb ik de indruk dat er bijna niets meer staat... Maar ja, binnen een paar jaar zal er wellicht weer moeten gesnoeid worden.
Hij zal ook nog eens de bloementuin onder handen nemen. Daar zal ik moeten waken, vrees ik, want hij houdt van overzicht, en ik van massa's bloemen en groen. Nu we zullen er wel uit komen.
In ieder geval, mijn tweede vijver (de bovenste) ligt nu ook weer netjes in de zon. Vorige zomer hebben die beestjes wellicht de indruk gehad dat er nooit meer dag was... Zij zwommen onder een enorme takkenbos. Nu zal ik wellicht weer meer algen in de vijver krijgen. Maar ja, 't is het een of het ander.
Er zitten in die vijver mooie grote goudvissen. Hopelijk kweken ze ook eens.
Ik heb maar één eerder trage pomp voor mijn twee vijvers.
Die pomp zit in de laagste vijver, en steekt het water tot in mijn kippenhok, waar een redelijk grote filter staat (nog maar één jaar). Van daar uit loopt het gezuiverde water in de grote vijver. De grote vijver loopt dan over in een dicht beplante bak. Tussen de planten door loopt het water ook daar uit in een kanaaltje waar ook weer massa's planten in staan. Deze plantenbakken zijn op zich de beste filters die er bestaan, ze zuiveren niet alleen het stof, ze eten ook de dierlijke afval (mest) op, en maken dat het water altijd biologisch redelijk zuiver blijft. Tenslotte valt het water in de kleine vijver terug. Ik bekom dus een heleboel effecten die gunstig zijn : mechanische zuivering in de filter, biologische zuivering door de planten in de bakken en in de vijvers zelf, voortdurende beweging van het water en dus een grotere zuurstofopname, en door dat het water uit de filter in de grote hoogste vijver valt, dat in de eerste plantenbak valt, dan in het kanaal valt, en dan tenslotte terug in de kleine vijver, heb ik ook weer beweging en dus zuurstofopname.
Ik heb jaren gewerkt zonder bijkomende filter, maar wellicht zijn de vissen te talrijk (of te groot in totale omvang) zodat een mechanische filter wel mocht, vooral in de zomer, als zuurstof opname minder makkelijk is.
Vandaag is het niet mistig, en mijn neusvalling is ook weer veel beter. Ik vraag me af of het niet wat samenhangt ?
Mijn rug blijft braaf, ondanks ik niet speciaal veel zorg heb gedragen. In tegendeel (zoals altijd ! Als je wat beter bent, dan doe je wel wat meer, en dat zou in feite niet mogen) Ik heb samen met Anny het snoeihout naar het containerpark gedaan.
Ik zal nog enkele keren moeten rijden tegen dat alles opgekuist is.
Er ligt dan ook nog "opkuis" bij Veerle, dus daar zal ik ook nog wat mogen rijden. Nu ja, binst ik dat doe, doe ik geen kwaad.
Mijn grote Bacchus-pyrografie begint stillekes naar het einde te lopen..Het ziet er goed uit, maar de laatste loodjes... Ik ben nu bezig met het suggeren van miltiejoenen blaadjes aan de bomen. Je kunt niet geloven hoe leuk dat is. En toch is het belangrijk het goed te doen, want het totaalbeeld valt of staat met de detaillering...
Voila, vandaag is het een korte blog... mag ook eens... Ik moet nog brood maken. (Stel je er niet teveel van voor, met die broodmachines is daar geen werk aan.)
tot de volgende ?

Ouderwetse jeugd...

Ik heb vastgesteld dat de jeugd verdomd ouderwets is !

Kijk, al enige tijd heb ik - met enige moeite - mij aangepast aan het moderne onderwijs, en het alfabet opnieuw aangeleerd volgens de moderne leerwijze.
Vroeger zei ik aa, bee, cee, im, in, pee quu ir is tee... nu zeg ik a (kort !), bu (zoals in muf),cu, du, e, fffu... en ga zo maar door....
Is er iemand die mij dan kan uitleggen waarom de jeugd voortdurend spreekt over isimissen in de plaats van over sumusussen ???
Graag per kerende uitleg aub (al eens uitgesproken zoals het hoort a-uu-bu ? Gek hé ?

Ik stel in ieder geval voor dat wij ons duidelijk als progressief profileren, en dus sumusussen zeggen. Waarvan akte.

Wij hebben nog héél véél werk om de jongeren aan te leren consequent te zijn ! denk maar aan de vunu, de u-su-a, de ku lu ju, het acuvu, en ga zo maar door ! In ieder geval zal de aanpassing de inzet vergen van vele mensen, misschien kunnen wij wel mensen vinden op de ruvua, en ze laten herscholen op de vuduabu ?

Voor mij is de uitvinding van het potlood (niet verwarren met de pot lood) wel een van de grootste verwezenlijkingen van de mensheid !
Na schrijven met houtskool (stoffig en weinig kans op blijvend resultaat) vond iemand grafiet en de mogelijkheden die dat bood. Maar zuivere grafiet is zeer breekbaar en ook dat is zo vettig dat het smet zodra je er over wrijft. Een of andere vernufteling vond dan dat je het kon mengen met klei, en dat je daardoor een sterkere stift bekwam, die minder "afwreef". De ervaring leerde dat je hardere en zachtere schrijfstiften kon maken met de meer of mindere toevoeging van klei. De man die er echter op kwam die mengeling in een stukje hout in te brengen, dat was pas het genie dat zorgde voor DE doorbraak.
Plots kon je schrijven en tekenen waar je maar wou ! Je hoefde geen speciale dingen mee te nemen, alleen een potlood en wat papier en je was in staat te noteren, te schetsen, meesterwerken te scheppen.
Bovendien was het een goedkope materie, die bereikbaar was voor een heel grote groep.
Net zoals de lei en de griffel heeft het potlood gezorgd voor de ontwikkeling van de gewone man uit de straat !
Ik zou mij het leven zonder potlood niet meer kunnen voorstellen!
Ik kan mij ook bijna geen enkele dag herinneren zonder potlood, of het was tijdens een of andere hospitalisatie (en als ik wist dat ik enkele dagen moest blijven, dan had ik papier, kruiswoordraadsels (en nu sudoku's) én een potlood mee !
Toen ik nog werkte, lag er naast mijn telefoon een blok papier en een potlood of potloodstift... Niet om te noteren, dat deed ik op een ander vel papier, maar om te droedelen, peetjes tekenen, terwijl ik zat te telefoneren. Ik deed dat bijna zonder ik het besefte...en ging automatisch over van nota's nemen naar droedelen en vice versa.
Ook nu nog, 's avonds zit ik aan tafel voor de tv, luister meer dan ik kijk, en zit te tekenen... Sinds ik ziek ben hou ik de meeste van die schetsen bij, en heb reeds dikwijls teruggegrepen naar die boeken om ideeën te hebben om weer eens een juweel te maken uit been, een knop voor een wandelstok, en noem maar op. Ik gebruik het ook om oplossingen te zoeken voor moeilijkheden in het tekenen, en zal soms 10, 12 keer iets tekenen om tot het gewenste resultaat te komen. Het is dus ook een soort kladboek. Ik heb hier het schetsboek van JOHFRA, een nederlandse kunstenaar die zeer bijzondere dingen maakt, sprookjesachtig, soms griezelig... Ik ga dood van jalousie als dat die man zijn schetsboek is ! Iedere tekening is af ! Mijn schetsboek staat vol met honderden mislukkingen en enkele heel mooie...Dat schetsboek van Johfra ben ik ook jaren kwijt geweest, en ik was al heel lang weer op zoek om het ooit eens opnieuw te kunnen kopen, toen, na jaaaaaren de ontlener het me kwam terug brengen. Ik teken nu en dan nog geinspireerd door die schetsen...
Potlood...Ik denk dat er hier over het huis verdeeld wel honderd of meer potloden, mienekes (stiftjes voor een vulpotlood) , dikke grafietstiften waarmee je heerlijk groot kunt schetsen, en enkele houders om dergelijke stiften te kunnen "op" gebruiken, sepiakleurige potloden, rode terrakleurige, stiften houtskool... en dan spreek ik niet van de tekenpenselen, de potten ecoline en en chinese inkt, en het blok echte chinese inkt met het stenen kuipje om die blok in op te lossen tot de gewenste tint van zwartheid... (Dat is eigenlijk de echte chinese inkt !)...
Buiten mijn slaapkamer is er wellicht geen plaats in mijn huis waar er geen tekenmaterialen liggen.
Ik zou niet kunnen leven zonder tekenen...
Het is bijna zoals het gezegde over de italianen...
" Als je wilt dat een Italiaan zwijgt, bind dan zijn handen vast"
Als je mij stil en ongelukkig wilt, neem dan mijn tekenmateriaal af.

Ik heb niet de pretentie me een kunstenaar te noemen, maar ik ben maar gelukkig als ik creëer...dus zal ik er wel ergens dicht in de omtrek van zitten. Trouwens, wat is een kunstenaar ?
Mijn bepaling voor een kunstenaar ligt héél hoog... Iemand die een onsterfelijk kunstwerk heeft gemaakt, iets waar alle generaties kunnen blijven naar opkijken en van genieten... Als iemand twee of meer dergelijke werken maakte, dan was hij een genie op het gebied van scheppen van mooiheid ! Maar ik ken er niet veel die meer dan één werkelijk verbluffend eeuwig werk hebben gemaakt... Je kunt een Rubens, een Rembrandt groot noemen, maar kijk eens in je eigenzichzelven, dan denk je veelal aan één werk, het werk dat je zodanig imponeerde, dat het in je geheugen gegrift staat !
Je kunt in een museum lopen, verbluft kijken naar prachtige schilderijen, het meesterschap, het beheersen van de techniek verbluft je, maar het is slechts nu en dan dat je een werk tegenkomt die je plots bijna versteend, die je zo diep raakt dat het voor eeuwig op je netvlies is gebrand !
Probeer dan eens te kijken wat het is dat zo bijzonder is? Gek hé, het is niet zo makkelijk om te zeggen wat van een schilderij nu plots een meesterwerk maakt. En als je het heel intens gaat ontleden, dan stel je soms tot je verbijstering vast dat er "fouten" in zitten, dingen die niet reëel kunnen zijn... Maar die zo moeten zijn om het totaal beeld perfect te maken.
Ik heb bij mezelf vastgesteld dat ik bijna nooit content ben van mijn eigen werk, maar als ik ze na een hele tijd terugzie, dan ben ik er verbluft van hoe mooi het soms wel is. (stoeffer!). Ik heb tegen vele kunstenaars gepraat, en bijna allemaal hebben ze dat... Ik vermoed dat als een kunstenaar een werkelijk hoogtepunt bereikt, dat hij dat ook weet, voelt op het moment van het creëren... dat hij zo gedreven is dat het hem al in de ban heeft van voor het af is...
Af is...daar zit hem ook veelal een moeilijkheid...Wanneer is iets af ? Het vergt heel wat inspanning en heel wat ervaring om te weten wanneer je moet stoppen aan een beppald werk... Te veel er aan werken is dikwijls nefast voor de expressie van het werk.
sjonge, ik ben weer op mijn preekstoel gekropen, zonder dat ik de trappen heb gevoeld...
Ik ga stoppen, er is toch niets te zien: 't is weer bollemist !
Weinig of geen pijn !
Gisteren heeft Fré mijne achtertuin grotendeels gesnoeid ! Ik heb weer licht op mijn koerke... Toffe gast, en een brave jongen. Veerle werkt nog altijd, ik geloof dat er eindelijk licht schijnt in hun tunnel (niet den dienen van Jean Luc, overgenomen door Verhafstoot, want daar blijven ze roepen dat ze het licht zien, om hun schrik van den donker te verbergen !)
tot de volgende ?

Ik zie niet meer

't Is mistig.

Gisteren dus op de hobby geweest. De gemiddelde leeftijd ligt vermoedelijk rond de 75... De twee nieuwe zijn de jongste, een madammeke van een 50 en ekikke...
Ik heb pyrografie zitten doen, tot algemene verbazing en bewondering van alle aanwezigen.... De dames zaten verder allemaal handwerkjes te maken. Volgende keer wordt er wellicht ook wat bloem geschikt (gebloemschikt ?) (leuk hé ?)
De bedoeling is dat ik die mensen ook wel eens wat leer pyrograveren. Er zouden wellicht nog wat oude stelletjes liggen om te branden. De bedoeling zou dan zijn sierwerk te maken op houten lepels en op vleesplankjes en dergelijke... Het is wel de bedoeling dat het niets of niet veel kost. Dat is meteen al de aanleiding van een stukje hoogspanning in de hobbyclub... Vanuit de organisatie hebben ze, zonder de leden te raadplegen, iemand aangeduid om de leiding te nemen... (Zonder de oude (voor gisteren de jongste van de hoop buiten de aangeduide) af te danken... De nieuwe wil wel een en ander doen, maar komt steeds af met dingen die volgens de leden véél te duur zijn. Voorbeeld ? Vorig jaar maakten ze kaartjes voor Kerst en Nieuwjaar, maar ze wilden die van de nieuwe leidster niet maken, want die kwamen op 2 euro het stuk, en dan kunnen ze goedkoper kaartjes kopen...
Ik vermoed dat dat mens niet uit hetzelfde milieu komt, en maar niet wil beseffen dat bij de buitenmensen ook telkens de rekening bekeken wordt. Ik vermoed dat het ook nodig is bij sommige van die oudjes, die wellicht geen reuzegroot pensioen hebben...
In ieder geval is het wat ambetant deze spanning te voelen.

Ik hoorde gisteren vertellen (Je hoort daar véél !) dat het lievevrouwebeeldje van de kapel weer eens gepikt is. Er zijn er twee kapotgesmeten, en drie gepikt !
Ik vind dat erg ! Je weet dat er een deel mensen zijn die daar erg aan gehecht zijn, en dus respecteer je dat.

Is het nu echt zo moeilijk om eerbied te hebben voor de mening van elkaar ? Niet zover van hier woont er een heks. Echt waar ! Dat is nu "mode", en zij doen daar allerlei "diensten", want dat is blijkbaar op zich een soortement geloof. Ik hoorde de geburen vertellen dat er daar op bepaalde nachten een groep adepten naakt rond een vuur staan te dansen. Ook zij hebben bepaalde uiterlijke dinges, zij zetten er geen kapelletje met een beeldje in, maar zij houden één raam met de luiken dicht, en daar worden in een bizar vlechtwerk takken met wat versiering en groen voor gehangen. Waarvoor of wat het is weet ik niet, maar het hangt er nu al maanden, en niemand verstoort het. Niemand moet of mag dat ook verstoren ! Als die mensen daar gelukkig mee zijn, of er troost of sterkte uit halen, dan moet ik dat niet verstoren ! Dan heb ik eerbied voor die mensen hun overtuiging. Het is niet de mijne, maar nogmaals ik vind het maar normaal dat we elkaar en elkaars overtuiging respecteren, zolang het niet iets is dat precies ingaat tegen dat respect !
Men mag van mij reclame maken, propageren, maar niet dwingen !
Toen ik pas getrouwd was, woonde ik in Loppem, toendertijd nog een kalm rustig dorpje... De zondag gingen wij naar de kerk, en na het einde van de plechtigheid bleef iedereen staan... Ik keek wat rond, er was misschien nog iets te doen, maar nee, bleek iedereen te blijven staan om eerst meneer de baron te laten naar buiten gaan... Toen ik dat zag heb ik mij gehaast om voor hem buiten te gaan, en twee zondagen later mocht de baron gewoon tussen de anderen mee naar buiten....
Toen ik een woning huurde te Loppem was dit een huis van twee adellijke zusters... Ze woonden te Oostende, en pa voerde mij met de auto naar hen om het contract te gaan tekenen... Pa lag dan al in de clinch met hen over de adellijke "voorrechten"... Ik had het van geen vreemden... Ik kan geen onrecht geen onderdrukking aan...
Enige tijd later waren er gemeenteraadsverkiezingen, en in Loppem waren er twee lijsten, de CVP met de baron op kop, en de lijst ACW... typisch het oude kristelijke dorpsleven dus...
Ik woonde langs de drukste baan van Loppem, net in een bocht, en dus stonden er bij mij grote borden voor de lijst ACW.
De tweede dag dat de borden er stonden kwam de veldwachter ostentatief uitmeten of de borden niet op de openbare weg stonden... Ik kreeg geen antwoord op mijn vraag of ik ze nog iets dichter bij de baan mocht zetten.
De derde dag kwam de buur mij roepen, er was telefoon voor mij... Het bleek één van mijn huisbazinnen te zijn " Of het waar was dat ik borden geplaatst had tegen de baron, tegen de burgemeester ? " Ik antwoorde dat dit geen waar was, dat er wel borden stonden voor mijn stand en niet tegen een andere stand !
Geen verdere gevolgen.
Het ACW brak voor de eerste maal de heerschappij van de baron !
Die winter vroor het hard, en iedereen ging schaatsen op de vijver van de baron. Anny en ik ook. Na een korte tijd kwam men ons van het ijs halen, wij waren daar niet gewenst... Er kwamen een deel andere mensen mee, en de zaak kwam naar het schijnt zelfs op de gemeenteraad...
Ik denk dat de baron blij was toen ik Loppem verliet, al had ik in feite nooit iets tegen hem gedaan. Ik vermoed dat mijn vraag aan de champetter hem netjes zal zijn overgebracht, en daar ik hem uitlachte in plaats van van schrik te beven, zal ik wel een soort terrorist geweest zijn in zijn ogen...Terwijl ik in feite het tegendeel was ! Hij probeerde te intimideren, zijn wil op te dringen, ik stond en sta nog steeds voor de mens eerst, en voor respect voor iedereen.

Ik ben een boek aan 't lezen (daar verschiet ge van hé !)over de slavernij in de plantages van de zuidelijke staten van Kamerika... Over het wonderlijke fenomeen dat die mannen dachten dat zij echt goed zorgden voor hun slaven... en zij haalden de trieste situatie van de negers in het noorden aan, die wel "vrij" waren, maar verhongerden in krotten...
Raar... Ik heb je al eens gezegd dat, de keren dat er nog een pastoor naar onze vergaderingen kwam, ik mij altijd afvroeg of hij het zelfde evangelie ook predikte in de vereniging van de bazen....

Ik was een kwekeling van mijn vader, ging regelmatig met hem mee naar vergaderingen, en had zijn gevoel van rechtvaardigheid met de pollepel mee gekregen... Als ik al ooit eens wat wrijvingen kende op één van mijn tewerkstellingen, dan was het steeds voor een ander... Ooit kreeg ik van de meesterknecht (wat een woord) de raad me niet te moeien met zijn mening over X... of ik zou kunnen mee gaan...

't Zit er in gebakken, 't zal er wel nooit uit gaan... gelukkig.

Oh ja, ook Potter's Robert was daar, hij wordt binnenkort 85. en zal straks ook 55 jaar getrouwd zijn... Hij wees op zijn hoorapparaatjes, en zei lachend tegen mij, dan is het 5 jaar dat ik deze draag. Ik fronste nieuwsgierig, en hij vertelde: Op de dag van ons gouden jubilee zei mijn vrouw dat ze precies iets hoor in de poort... Ik ging kijken, en daar stonden een paar vrienden met een kanon en juist op dat moment schoten ze... Ik stond in de poort, en op slag hoorde ik niet meer... De dokteres vertelde hem dat ze zo iemand had van 25 jaar die dat had tegengekomen !
Leuk souveniertje...

tot de volgende ?

Search Belgium

Ik heb de toolbar van Google op mijn pc geïnstalleerd. Nu staat er steeds een icoontje Search Belgium...Ik wist niet dat het kwijt was ?
Ik ben ook geabonneerd op News Belgium van Google. Daar verzamelen ze op mijn verzoek voor mij ook de berichten van de Vlaamse Ardennen... Daar las ik dat er een hoteleigenaar in de Vlaamse Ardennen zijn gasten filmde door een spiegel. Bij verder lezen ging het over Durbuy... Die keeskoppen weten zekers niet dat wij hier al miserie genoeg hebben in ons Absurdistan, nu geven zijn onze Waalse Broeders ook al de indruk dat wij Durbuy en de Ardennen hebben geannexeerd.

Maar ja, je moet toegeven, we leven inderdaad in een voor vreemden onbegrijpelijk landje... Bij mijn weten zijn wij een van de weinige west europese staten waar nog stammentwisten heersen...Als dat in Hafrika gebeurt, dan schrikt daar geen mens van, maar als ze zoiets beschrijven van het landje waar dan ook nog de hoofdstad van europa is gevestigd ? ? ? ? En ik vertel geen fabeltjes, op die manier worden wij beschreven in de overzeese pers !

Er is nochtans een heel simpele oplossing ! Steek alle politiekers in een boot naar Afrika, (daar zouden ze zich thuis voelen) en hier heb je direct geen moeilijkheden meer...

Ik drijf over ? Niets van ! Heb jij al ooit ruzie gehad met een waal omwille van zijn anders zijn ? Of ken jij een waal die ruzie zoekt met ons omdat wij vlaming zijn ? Ja ? Dan ben jij ook besmet door het politieke virus en die waal ook ! Ik dacht dat je uit de vorige alinea wel begrepen had dat politiekers uitgesloten waren...
Ik zag gisteren toevallig een stukje "Man bijt hond" waarbij ze de Walen uitnodigden hier te komen werken in Vlaanderen, en ondertussen beelden gaven van de vlamingen die indertijd van arremoe moesten gaan werken in de mijnen of in de bieten (Frankrijk)... De bedoeling van dit filmpje was weer duidelijk smerig en vol kwade intentie: Zie ne keer hoe de walen (en de fransmans, maar dat verzwegen ze even voor 't gemak) ons indertijd hebben behandeld !
Ja, dat was zo, maar men vertelde er niet bij dat dit lot geldig was voor alle arbeiders in die tijd en voor iedereen die toendertijd op "logement" moest om te kunnen werken !
Men vertelt er ook niet bij dat amper 20 jaar geleden nog veel bouwvakarbeiders zo gelogeerd waren als ze ver van huis moesten gaan werken. Er waren niet alleen strenge wetten maar ook actievere inspecties nodig om die misbruiken er uit te krijgen !
En het is pas enkele jaren dat men grotendeels dergelijke toestanden heeft opgekuist bij de fruitplukkers in ons eigen vlaanderen... Herinner je je nog de beelden van die Sikhs in onze fruitstreek ?
Die beelden hadden niks te zien met de houding van de Walen, maar met de houding van de werkgevers in Wallonië en Frankrijk... waar toen onze mensen heen moesten omdat hier geen werk was ...
En wees gerust, moesten wij ook maar één ogenblik onze werkgevers loslaten, dan was het weer zo ! Herinner je maar die vreemde sukkelaar die ze halfdood te vinden hadden gelegd omdat hij niet ingeschreven was, en dus geen arbeidsongeval kon hebben !
Maar dat heeft niets te zien met de Walen, noch met de Vlamingen !

Ja, er was wel een scheefgroei tussen Vlamingen en Walen inzake geschooldheid, maar dat had grotendeels dezelfde reden, hier moesten ze gaan werken omdat er geen geld was om te studeren ! Wat wel fout liep, en wel degelijk kwaad bloed heeft gezet, was dat er geen verder onderwijs mogelijk was, tenzij in het frans ! En het heeft jaren verzet gekost om het nederlands in België te doen erkennen als een valabele taal ! Maar in feite waren we er ook daar niet zoveel slechter aan toe dan de Walen, want hun taal is nu nog altijd niet erkend voor onderwijs doeleinden. (Weliswaar een beetje hun eigen schuld, maar toch ! ) Voor de kinderen die naar school gingen was (is) het net zo goed een vreemde taal ! Nu weliswaar veel minder, omdat het waals aan het verdwijnen is, net zoals onze streektalen.

Maar ook al waren die fouten er, je kunt die niet retroaktief herstellen ! En nu daarvoor dwars gaan liggen ??? Ben jij nog altijd kwaad voor iets wat je schoolmakker van toen je had aangedaan ? Zou je hem nu nog steeds willen iets terug "lappen" ? Nee, hooguit is het als je hem nu, veertig jaar ne datum, toevallig eens tegenkomt, is dat een van de vele herinneringen uit dat mooie verleden... Waarom moeten wij dan nu nog steeds kwaad zijn voor wat een vorige, vorige generatie deed ? Als je nu nog steeds anti-duits zoudt zijn, dan zou men je scheef bekijken, en dat is minder lang geleden... En Napoleon wordt nu vereerd...

Nee, we hebben geen reden om die oude koeien uit de gracht tehalen ! We hebben echter redens te over om al die politiekers, die ons opjutten om hun vele plaatsjes veilig te stellen, buiten te zwieren ! Met het invoeren van al die splitsingen zijn ze er in geslaagd hun eigen tewerkstelling meer dan te verdubbelen door het scheppen van steeds meer regeringen en steeds meer provincies... En wij betalen dat ... zonder één zinnige reden ! Zij zijn het die steeds maar weer pogen het laken van zuid naar noord en van noord naar zuid te trekken...terwijl iedereen weet dat de enige manier om warm te hebben is het laken netjes over je te verdelen...

Oh ja, ik ben Vlaming, en bewust ! Maar ik ben ook Belg en nu zelfs Europeaan ! En overtuigd ! Want ik zie dat door die formule de vrede beter kan bewaard blijven dan in het oude systeem, waar regeringen, net zoals nu onze politiekers, steeds maar weer stukjes van de ander wilden afpitsen !

En zeggen dat het hemels schoon weer is ! Dat ik deze namiddag voor de eerste maal naar de hobbyclub ga... wat lig ik me hier druk te maken? Oh ja, ik weet het weer...Ik ben aan een boek bezig "De oorlogen van de twintigste Eeuw"...Genoeg om je plezier te vergallen voor wééééken !
Foto's van schepen die zinken, met daaronder laconiek : zes overlevenden... Foto's van mensen op de vlucht voor het oorlogsgeweld... een foto van een Duitse soldaat die onder de tanks gesukkeld was...Je zag aan de vorm van de kleren dat daar wellicht een man lag...
En dan, als al die ellende hier uit onze regio's verdwenen is, dan gaan ze hier onder elkaar boel maken, en dan krijgen we een minister die beslist dat hij best wat van onze mensen naar de oorlog kan sturen... Tot op heden waren de belgen in die regio's nog gespaard omdat ze in Libanon de streek ontmijnden (letterlijk en hopelijk ook een beetje figuurlijk), nu zijn ze plots weer een deel van de vijand(en)...
En weet je wie daar die oorlog heeft geschapen ???
Juist: de politiekers

tot de volgende ?

't zonneke schijnt zo heerlijk schoon...

Vanmorgen vroeg dag...
Veerle werkt nog steeds en de tweeling moest naar school.
Veerle is om 6 uur weg, fré iets later en omstreek 7 uur en een kwart is Anny daar om de tweeling te wekkeren en op de bus te zetten.
Dus ben ik ook wakker...en wellicht de buren ook.
Want anny moest de honden weer in de mand commanderen, en toen ik zei dat de buren nog sliepen zei ze dat ze al lang op waren...Korte tijd later hoorde ik de (één?) bu(u)r(en) zich draaien in zijn (haar?)(hun) bed...
Als Veerle wat geluk heeft hebben wij dus onchance...
Misschien zullen op den duur de honden zich dan wel aanpassen aan de nieuwe levensstijl, en zal ik geen veertig keer de hond weer in zijn mand moeten commanderen (stillekes, voor de bu(u)r(en).)
Vanmiddag gaan we dan boodschappen doen en eten halen voor onze kippen.
Ze eten meer dan vroeger.
Of eigenlijk niet, maar Anny eet nu weer meer dan voor haar hospitalisatie, en dus is er minder over voor de kippen, en eten ze dus meer graan. De kippen die eertijds prachtige en nuttige afvalverwerkingsmachines waren, worden nu meer en meer graanvreters. Ps: Is er niemand geïnteresseerd in een of zelfs twee haantjes van het ras Zijdehoen ? Prachtige beestjes en braaf ! Maar ze beginnen boel te zoeken. In plaats van content te zijn met elk een beetje kippen, nee, ze moeten ze allemaal hebben. Kiekens van hanen zijn't.
Dus, wie interesse heeft, hij /zij is welgekomen.
Vanmorgen, nog geen halverachten zag ik in den oriënt de zonne ter kimme rijzen... Op die plaats was 't geluchte bijna smaragdgroen, maar heel heel bleek en teer van kleur, naar beneden toe ging het over in fel zilver en dan in zuiver gloeiend goud... 't Was nog niet echt klaar, net nog duister genoeg om het licht uit den oost alles te zichtbaar te maken en alle aandacht te trekken naar Het Licht. Geen wonder dat de Zon altijd een God is geweest, en zelfs is meegesleurd in het kristelijke geloof...het licht van de wereld...
Mooi... Je voelt het leven op zo'n moment.
De boeren hebben gelijk, morgenstond geeft goud in de mond !
Geeft, en ook wel een beetje heeft.
Je hoort de natuur ontwaken (en de twee honden). Heel in de verte hoor ik ook de roep van de pauw. (Als er meerdere zijn: pau(w)s, vandaar hunne roep:Leo, ze hebben 13 kansen om juist te zijn. Benedictus was ook een goede optie, maar dat roept niet zo wel.)
Eigenlijk is de pauw een van de twee diersoorten hier in onze buurt die lelijk roepen. De ezel is nog erger. Nu hoor je ze nog niet veel, maar als ze bronstig lopen, dan kunnen ze heel de nacht leven houden. Koeien ook, en er zijn er daar ook die nu niet bepaald een goede zangstem hebben... Maar bijna al de anderen zijn mooi om te horen. In de zomer lig ik, soms nog midden in de nacht, te luisteren naar het geluid van de kwartels...Het haantje roept kwikmedit, kwikmedit...in de hoop een hennetje te lokken... Uren kan hij het vol houden.Kwikmedit.
Als je nog iets vroeger op bent, dan kun je met wat geluk een donker fluwelen azuurblauwe hemel zien, bijna zwart, maar toch zuiverblauw...Daar zitten hier en daar nog kleine gaatjes in, waarachter je het immense hemelvuur ziet branden. Als je weet dat onze zon maar een kleintje is, dan is hemelvuur nog niet zo verkeerd gekozen hé?
Als je in de zomer heel vroeg door het dauwnatte gras liep, dan zag je hier en daar van die grote regenwormen kruipen (wij noemden ze dan ook dauwwormen)... en een heel enkele keer een verhuizende paling die naar een andere plas of beek trok. 's Nachts zijn de meeste dieren stil, maar velen zullen al net als wij 's nachts hun bed zijn uitgekropen voor een lawaai in de tuin...en dan een egel gevonden hebben. Die beestjes kruipen grommend en sissend en schrapend voort, zodat je de indruk hebt van "inbrekers !", en 't is dan zo'n klein biestje...
Weet je, wakker liggen heeft soms ook zijn charmes...

Ik voel de lente komen...'t leven kriebelt uit de grond en over de grond.
Geef toe, het is nu veel aangenamer dan in die sombere donkere mistige dagen van onze winters... Als het vriest gaat het nog, dan is de lucht ook puur en zuiver, maar 't vriest niet veel, onze winter vergaat veel meer in duistere klampigheid en natte mist over somber getinte velden en wegen.
Nu is de holleweg niet meer die vuile smerige veromde kassei, nee, nu rij je van de zon in de schaduw en weer in 't licht...Je ziet waarempel al wat wittige katjes piepen aan de wilgentakken.

Her en der zie ik al de sneeuw en zelf de lenteklokjes in het gras staan pronken, en ik denk dat ik al een schuchter madeliefje zag piepen ook.

In de vijvers zie ik ook al wel eens een vis bewegen. Dat wil zeggen dat de vis wakker wordt, en dat de tijd van gaan vissen weer dichter komt. Ik zal moeten mijne permis gaan halen.

Nu liggen de twee honden netjes uit te rusten van hun morgendlijke inspanningen ! D'onnozelaars !

De hortensias zijn ook al weer aan 't uitlopen. binnekort moet ik de bloemknoppen van vorig jaar uitknippen en wat snoeien om te verjongen. Ook om het voetpad weer wat vrij te maken. Ik moet dat dan wel in een paar keer doen, maar tot nog toe gaat het toch nog steeds. Het voortuintje probeer ik zoveel mogelijk zelf te doen. In de achtertuin ga ik Fré proberen aan te slaan, dat is een hovenier, dus 't zal in goede handen zijn.

Je hoort het, niet alleen de natuur ontwaakt...ikke ook.

tot de volgende ?

't Kan niet meer op !!!!

Ik ben zot van contentement !
Om twee redenen...
Eén: Ik was al jaren diep teneergeslagen door het feit dat ik een van mijnmij kostbaarste boeken kwijt was, en wel twéé kéér !
Bij de verdeling van de boeken van bij ons thuis was ik zielsgelukkig dat ik het boek van Vaère Depauw "TAVI" had ! Een boek op zijn "ronschies" over de belevenissen van Tavi. Een heerlijk boek ! Ik had eens bij toeval een nederlandstalig exemplaar gevonden, en dat direkt er bij gekocht...Maar, braaf kalf dat ik ben, ik heb ze blijkbaar ooit uitgeleend...en noois nie meer teruggezien... Gisteren op de rommelmarkt liggen daar te blinken: de twee eerste boeken van onze Valère ! Tavi en Jules Bonnemine ! Ik heb ze ! En nu leen ik ze nooit ofte nooit nog uit, ze zijn me veel te dierbaar... Mocht de "lener" zich onder mijn lezers bevinden, hij/zij kan alsnog restitutie doen, en op slag zijn zijn/haar zonden altemaal vergeven totter eeuwigheid !

Twee: Vanmorgen zie ik op mijne kwampjoeter een mailtje van een mij onbekende afzender... Ik had het bijna weggezapt, maar ik werk met ubuntu, dus moet ik niet zooooo veel schrik hebben van vier russen en aanverwanten, dus het toch maar openen... Het bleek een mailtje te zijn van Japhet, die ooit, heel lang geleden nog op het acv gewerkt had te Oudenaarde. Hij had viavia vernomen dat ik blogdede, en toen hij thuis was (In het verre Vrankrijk, in de pays des cathares) heeft hij op zijne pc zitten zoeken, en mij gevonden ! Hij is nu al sinds begin van dit jaar trouwe lezer (en hij leest iedere dag ook nog wat achteruit in mijn oude gewrochtsels!) en nu had hij eindelijk al zijn courage in zijn handen gepakt en neven zijn kwampjoeter gelegd, om mij een mailtje te typen (Ge kunt niet typen met uw handen vol hé !)

Ik heb nu dus al twee lezers in La Douce France, pays de mes vacances...

't kan dus niet meer op ! twee dagen tereke een aangename verrassing !

Allee, Japhet en Hilde, welkom in mijn lezerskring ! ... en bedankt voor de lovende woorden over mijn schrijfsels ! Ik kreeg nog een hele brief met lof en commentaar op mijne blog van Luc ook... Japhet gij kent die ook ! Luc van het metaal, vroeger in een vorig leven secretaris van het acv zottegem onder het bewind van Pietje...

Ge ziet, als ik niet over het verleden schrijf, dan komt het verleden naar mij ! Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat het al een hele tijd geleden was dat ik nog eens op Japhet heb gedacht... Ik meen dat het vorig jaar of zo was, toen ik aan het babbelen was met Patrick van Kruishoutem...Hij zei iets dat mij deed denken aan u... Ik denk dat het over een Devreese was, die mij niet direkt meer bekend voorkwam, en toen dacht ik nog eens aan Japhet... Het was ook al een hele tijd dat ik Patrick zag... Sinds die mannen allemaal in Aalst zitten zie ik die niet zo vaak meer. De enige van de "aalstenaars" die ik nu en dan nog eens ontmoet, en met wie ik mailtjes uitwissel, is Annie... En de enige die nog regelmatig eens op bezoek komt is Luc...
Uit het oog...
In het begin zag ik daarvan af, maar dan hield ik mijn hand ne keer boven mijn hoofd, en keek wie er onder stond...Ik moet eerlijk zijn, ik had ook altijd tijd te kort om bij een zieke collega te gaan...Ik moet dus een ander geen verwijten maken. Ik ben heus niet beter... Ik wou dat ik het mocht herdoen, ik zou heel anders leven, goegeweten !
Maar ja, dat zal wel zo zijn bij iedereen zeker ? Maar we krijgen de kans niet om ons leven te herleven. (Wie weet is dat maar best ?)
Soms hoor je mensen zeggen dat graag weer jong zouden zijn...ik niet... Och ik heb veel mooie dingen beleefd, maar ook heel trieste, en die wegen té zwaar om ze nog eens te herdoen. Als ik zeg herdoen, dan bedoel ik veeleer dat ik zou proberen minder fouten te maken, meer met de mensen te leven, en ik weet dat ik dat wel beroepsmatig deed, maar ik bedoel het gedeelte buiten het werk...
Ik zou ook willen meer begrip hebben voor wie anders op de dingen neerkeek dan ik, dan van uit mijn beroep en mijn hart... Ik was nogal een fanatiek vakbonder... misschien moesten we ook wat meer luisteren naar de anderen.

Ik denk dat dit de voornaamste les is van het ouder worden... weten dat er nog anderen zijn, met andere ideeën en ander gedachtengoed, en dat het niet mogelijk is dat die allemaal verkeerd zijn... ik heb wat meer leren luisteren en nadenken (ik heb nu veel tijd hé).
Ik heb ook geleerd om vol genot de kleine dingen des levens te savoureren... Gisteren hebben we hier met zijn tweeën staan kijken naar een Pauw die aan onze deur stond te kijken naar ons. Is dat niet heerlijk ? Wie krijgt er nu een pauw aan zijn voordeur ? Heerlijk niet ?

Ik ga stoppen, nog wat nagenieten van mijn nieuwe dingen in mijn leven, Japhet, Tavi en Jules Bonnemine...

tot de volgende ???

op naar de 750 !

Het lijkt maar heel kort geleden dat ik de kaap van de 500 blogs bereikte, en zie, ik stel vast dat we al in de 730 zitten... Waar gaat de tijd ?
Als je soms zou vinden dat de tijd maar niet voorbijgaat, begin een blog, verplicht je zelf om dagelijks een stukje te plegen, en zie...na een korte wijle ben je verslaafd aan het scriberen van je dagelijks potje gal, plezier, vergif, of wat dan ook...je kunt het schrijven niet laten...
Voor wie schrijf je dan ?
Och, het geeft me de kans dingen te lozen waar anders geen mens wil naar luisteren, het geeft me de kans om weer eens in het verleden te duikelen zonder dat je ze hoort zuchten of zonder dat je die blikken ziet die ze naar elkaar werpen. Het geeft je de kans om eens je gedacht te zeggen. Het geeft je de kans om te proberen de goegemeente wakker te stampen en ga zo maar verder en verder. Met andere woorden het is één grOOOte uitlaatklep voor je ideeën, gedachten, verlangens, dromen en noem maar op.
Nu en dan krijg je dan wel een reactie, en tot mijn verbijstering is die dan meestal positief, soms eens aanvullend en soms een verbetering van een feitje.
Maar negatieve reacties kreeg ik nog niet.
Wat mij verwonderd
Vertel ik dan altijd wat ook bij de anderen leeft ?
Of zit ik zoooo ver weg van hun gedachten dat ze het de moeite niet vinden om er op in te gaan ?
ofte...misschien heb ik helemaal geen lezers meer ? Nee, dat is zeker niet juist, want nu en dan krijg ik ook via andere wegen opmerkingen over mijn blogs. Zo stel ik tot mijn verwondering vast dat mijn oudste zus mijn blog bekend maakt bij haar buren... Want ik kreeg plots een mailtje van die buur.
Ik hoor van Luc (alle twee !)dat ze zitten te lachen met wat ik soms schrijf (dat zal dan wel in de zomer zijn, want de winterperiode is altijd vol weemoed, gal en sarcasme)...
Eigenlijk snap ik dat lachen niet altijd, want ik schrijf geen moppen, ze moeten dus lachen of met de avonturen of met de schrijwijze...
Maar zou er nu echt nooit eens iemand gloeiende kwaad worden op mijn blog ?

Enfin, wat dan ook...ik kan het schrijven niet laten (gezongen op de wijs van Wim Sonneveldt's Zij kon het lonken niet laten podopompompom ze lonkte naar iedere man pompom)
Waar zijn die kleinkunstenaars van vroeger nu naar toe ? Ik ken er geen meer ! We hebben geen mensen meer die humor brengen met woordenspel... We hebben alleen nog humoristen die mensen over de kam scheren... (Als je dat doet blijven de stoppels staan, maar who cares, da's nu mode !)
Maar humor ala Vermeersch met zijn Aovelgem ? djudedju; een Fons Janssen met zijn Lachende Kerk (Na lang zoeken heb ik eindelijk een oecumenisch symbool gevonden, aanvaardbaar voor iedere geloofgemeenschap ! ... de collectezak...); een Wim Sonneveldt met zijn Margootje, een Toon Hermans: Leg neer die bal !....nee dergelijke humoristen hebben we niet meer...
In die tijd hadden we er heelder pakken, en plots, in eens zijn ze allemaal weg, verschwunden...djudedju...
Vooral een Toon Hermans, die nooit ofte nooit over bepaalde personen sprak, was voor mij De Grootste... Als ze op de tv een one-man-show van hem uitzonden, dan was ik niet van het scherm weg te houden...Dan zat gans ons gezin te luisteren en te lachen. Wat roert daar in het struiuiuiuikgewas... Hoe deed die man dat ? Eigenlijk was zijn truuk nogal dikwijls hetzelfde, hij beelde de sukkel uit die zijn tekst kwijt was of die schromelijk mislukte "doif is dood meneer...doif heeft te lang in doosje gezeten, meneer". Hij speelde de schlemiel, en wij lachten . . .
En weer moet je vaststellen dat we oh zo slecht zijn ! We lachen met de persoon die valt, of het nu echt is of symbolisch...
ZEg, als je lacht met mijn blog ????? Nee hé?? Dan ben ik toch niet de schlemiel hé ?
Ik ga stoppen, we gaan rommelmarkten...
tot de volgende ?