Zweten

Vannacht heb ik tot tweemaal toe een verse pyjama moeten aantrekken, nat van het zweten... Het gekke is dat je dan wakker wordt van de kou ! Met een natte pyjama is het maar frisjes...

Gek is dat je dat niet altijd hebt, slechts nu en dan heb ik las van dat fenomeen, maar het is dan ook erg lastig !

Ik heb zonet voor het eerst de nieuwe broodbakmachine aangezet... Hopelijk lukt het van de eerste keer, want de werkwijze is helemaal anders dan met het vroegere toestel. Niet dat het moeilijker is, maar waar ik vroeger bijna automatisch te werk ging, moet ik nu, met het boekje naast mij, puntje voor puntje alles afwerken. Nu zal het brood in 3 uur gebakken en wel klaar liggen, waar het met mijn oud machine (dat ik ooit van tante kreeg omdat zij het niet meer gebruikte) wel 4 uur en een beetje duurde. Je kon met het oud machine snel bakken in drie uur, met het nieuwe in twee uur, en zelfs in één uur in geval van nood. Het is wel een feit dat het brood beter is als het de normale volledige baktijd doorloopt. Wat ik nooit zal doen, uit schrik !, is broodbakken als we er niet bij zijn. Wij laten in principe (buiten frigo en diepvries) geen enkel machine, en zeker geen machine die ook verwarmt, werken als we er niet bij zijn! Zelfs niet als we er boven in bed liggen. Als ik dat zeg tegen jonge mensen kijken ze mij meewarig aan, maar ze doen maar. Ik weet niet wat jij voelt als je een volledig uitgebrande woning ziet, maar mij overvalt dan telkens een enorm verdriet en meelij... En ik denk dan niet eens aan het huis of de meubels of de stoffelijke waarden die in rook opgingen, maar aan het "leven", het tastbare van het geleefde leven dat plots verdwijnt... Ik kijk in geen jaren naar de video van onze 25 jaar huwelijk, maar ik weet dat het er is, en dat ik het maar moet nemen om ma, om Roger en noem maar op, nog eens bruisend van het leven voor, nee, bij mij te zien... Laat dat verbranden, en een van de laatste "levenstekens" van mijn herinneringen zijn weg... Dat is het erge van brand ! het verdwijnen van je herinneringen...het tastbare dat plots en onherstelbaar, verdwijnt...
Die dingen haal je normaal niet zo dikwijls boven, maar telkens haal je het boven om nog eens te kijken naar...Met andere woorden, als er iemand is overleden, dan is de kans groot dat je die dingen nog eens bovenhaalt, om nog eens te kijken en nog eens te mijmeren aan wat was...

Het lijkt wel of bij zo'n woningbrand al je geliefden en bekenden nog een keer doodgaan... en dat je nog eens de pijn voelt die al een beetje bedekt was met allerlei recentere dingen...Of men nog eens kerft in de oude wonden.

Jonge mensen zullen dat dus minder erg voelen dan wij die al een leven achter ons hebben, omdat ze minder herinneringen hebben, gewoon om dat ze minder lang hebben herinneringen kunnen opdoen, maar toch... Herinneringen zijn zo kostbaar ! en zo onvervangbaar...

Misschien heb ik dat meer dan een ander, ik weet het niet, maar als het zo is, dan zal het feit van mijn boekenlezen daar wellicht niet vreemd aan zijn... Heel wat boeken zijn immers ook als bundels van herinneringen van belevenissen. Ik denk nu aan een boek van Alister Maclean, de man zonder gezicht of zo noemt het...Zoals alle boeken van Maclean was dit ook weer een spannend avonturenboek, maar de hoofdfiguur wordt wakker in een hem vreemd huis, en ziet in de spiegel een gezicht dat hem volkomen vreemd is... Ik denk dat je op zo'n moment alle zekerheden verliest, als je zelfs je eigen niet meer kent... Dan worden ook alle herinneringen twijfelachtig, en ben je als het ware een ontwortelde plant, een ding zonder zekerheden.

Dat bedoel ik als ik zeg dat herinneringen het hoogste goed zijn ! Oh ja, ook de slechte herinneringen, want deze zijn in het vervolg als alarmlichten, die oplichten telkens een dergelijke situatie dreigt.

Ik denk dat het dit is wat het leven steeds weer op een hoger niveau plaatst, je herinneringen-pakket wordt steeds rijker steeds groter, steeds belangrijker, waardoor je leven steeds meer kleur krijgt, meer tekening. Ik denk daarbij aan de schilderijen van Breughel de oude, je kent ze wel, met de spreuken, of de kinderspelen, waar je steeds weer het gevoel hebt dat er nog meer figuren in zitten, steeds meer begrippen, steeds meer onverwachte dingen, uit het schilderij, je geheugen, dat voor je ligt, niet achter je zoals men pleegt te zeggen...Nee, het ligt altijd in je zicht, om te raadplegen om van te leren, om te kunnen evalueren... Koester het, hou het in eer, het is niet alleen een document, neen, het is Leven, jou Leven !

Heb je gezien hoe heerlijk de zon met gouden licht schildert ?

tot de volgende ?

Pa na Ma en Renco

Ik ben vlugvlug naar de melkerij geweest om mijn morgend-yoghurtjes, en vandaar naar mijn gazettewinkeltje bij Tom.
Ik pik er vlug mijn favoriete tijdschriften : Quest en Triv, en ga aanschuiven aan de kassa bij Tom. "Ik heb geluk dat ze er nog lagen" zeg ik, want normaal moet ik er de 20° van de maand om... Ja, zegt ie, maar je hebt geluk, want panamarenko is er ook nog niet omgeweest... 't Verwonderd mij niet dat hij dat ook leest, zeg ik, want 't is ook ne rare kwiestenbiebel... Tom bekijkt me, grinnikt en zegt als je 't zelf zegt, en we beginnen te lachen. Ook de mensen achter me staan te lachen. Daarjuist waren het nog allemaal gehaaste vieze burgers... Heerlijk.
Vandaar naar de meelmarchand om kiekenmengeling, gebroken met legkorrels gemengd. Ook weeral duurder. Gelukkig jaar...

Sinds kort heb ik de verjaardagen van de kinderen van Pallieter in mijne kwampjoeter gestoken, en het valt mij nu pas op dat er zo veel van hen verjaren in januari...April moet daar altijd iets meer gehad hebben...

In Horebeke staat langs de baan een schooltje en er vlakbij een bejaardenhuis. Daarom staat er ook een bord van 30, en dat bord is niet met lampjes, maar een gewoon bord, zodat het daar altijd 30 te rijden is. Ik vermoed dat ze dat bewust gedaan hebben omdat de bejaarden daar ook wel eens wandelen en de straat oversteken... Ik heb al altijd dat bord gevolgd, maar vandaag heb ik vastgesteld dat er wellicht geverbaliseerd is, want nu rijd iedereen er heel devoot 30 per uur... tot heil van de oudjes ?

Het is weer aan 't regenen. Het veld voor mijn deur is, zoals voorspeld, bezig met van groen naar geel te verkleuren. Daarna zullen de slappe voddige blaadjes ook nog afvallen, en rest er een veld vol gele stokjes. Ik vraag me af wat we dit jaar voor onze deur zullen krijgen. Ik gok op maïs, want de prijs van dat produkt rijst de pan uit. Wedden dat vlaanderen volgend jaar bedekt zal zijn met graan, maïs en vooral huizen? Ik zie hier, vanuit mijn huis, het "huis" dat ze aan het optrekken zijn in de Jagerij. Iedereen die langsdaar tot bij ons komt vraagt wat ze daar aan het zetten zijn... Ik moet eerlijk bekennen dat ik geneigd ben te gokken op een klooster, maar er zijn bijna geen nonnetjes meer...'t zal dus wel een bescheiden woning zijn waarvan de metsers allemaal (in 't zwart?)uit Groot Brittanie komen, en al onze centimeters in inches hebben omgezet... Groot, groot...je hebt er geen gedacht van !

Nu, als je langs de baan bent, dan zal het je ook al wel opgevallen zijn dat er geen huizen meer gezet worden, het zijn allemaal van die grote kasten... Ik vermoed dat de meeste jonge vlamingen van plan zijn in de kortste keren een kroostrijk gezin te herbergen.... Nee, ik lach niet ! Dat is in veel gevallen nu al werkelijkheid ! Meneer had in zijn eerste huwelijk twee kinderen, in zijn derde één, in zijn vierde 3 en in zijn huidige is het vierde op komst. Dit betekent dat in het kader van het co-ouderschap vader de halve week met 9.5 kinderen in huis zit, als, ik zeg als ! zijn echtgenote er geen heeft uit eerdere relaties en huwelijken... Ne mens heeft veel plaats nodig in deze moderne tijden newoar...

En ik kan er eerlijk gezegd niet mee lachen ! Je moet eens horen hoe het dan gaat in de scholen ! Sommige kinderen moeten de helft van de week van 50 en meer kilometers ver naar de school gevoerd worden! De uitslagen moeten in sommige gevallen in duplo afgeleverd worden, en noem maar op !

Er is nog een ding die voor mij brandnieuw is... Ik hoorde van Els (die kleuterjuf is bij de helehelehele kleintjes, dat er nu regelmatig ouders in haar klas komen zitten voor enkele dagen, om te kijken of het peil wel goed genoeg is voor haar beminde sjarellowietje... Echt waar ! En dat is meer en meer het geval ! Bovendien beginnen die mensen dan ook nog meer en meer eisen te stellen, en gaan ze over de dingen die hen niet echt bevallen gaan klagen bij de directie. Jongens, waar gaan we naartoe ! Dat je voor je kinderen probeert het goede te doen, dat is normaal, maar dat het op die manier moet gebeuren, nee, daar kan ik niet bij... En dan moet je horen wat de eisen zijn... Als je echt aan de individuele wensen van de ouders zoudt moeten voldoen, dan moet je naast ieder kind een juffrouw, een verpleegster en een therapeut zetten. Als je dan soms vaststelt hoe die kindjes opgevoed zijn door die bezorgde ouders...

Het doet me deken aan het geval in een winkel. Een kleine duwt de kar vooruit, en bezeert de hielpezen van de vrouw die voor hen in de rij staat. Als hij de kar achteruit trekt en dat nog eens doet, maar nu wat harder, dan reageert de dame in kwestie, en zegt dat "ze haren kleinen" wel mag intomen. De moeder reageert dat het pedagogisch niet verantwoord is een kind te contrariëren, en dat hij dat mag doen, en dat madam, als ze daar niet tegen kan maar in een andere rij moet gaan staan. Daarop duwt de heer die achter die moeder staat zijn kar fiks tegen de hielen van de verontwaardigde moeder, met de woorden dat hij zo opgevoed is, en dat dus mag doen. Bijna was er applaus bij de toekijkende mensen, zodat de moeder inbond...

Dat is niet fictief, dat is echt gebeurd ! echt waar ! Waar we naar toe gaan met dergelijk "opgevoeden" ?

In Oudenaarde was er een automobilist die claxonneerde toen de kinderen met 5, 6 naast elkaar heel de straat bezetten met hun fietsen. De automobilist moest tot zijn verontwaardiging stoppen van een toeziende agent, en ontsnapte nipt aan een proces voor geluidshinder...De zwakke weggebruikers staken fier hun middenvingertjes op naar de chauffeur die stilaan chauffeerde (warm liep voor wie de taal van Molière niet beheerst)...

Weet je, als overtuigd antmilitarist zou ik bijna wensen dat de dienstplicht weer ingevoerd werd, dat er toch één moment is dat de jongeren leren dat er ook soms gehoorzaamd moet worden...

Ik weet wel, ze zijn niet allemaal zo, en ik stel met vreugde vast dat de jeugdbewegingen weer groeien, zodat er toch iets groeit, maar ook daar hebben de leiders meer last met de ouders dan met de kinderen zelf... Ik weet het niet meer...ik begrijp wel dat in de steden de mensen 's avonds bijna niet meer buiten durven, en dat zijn heus niet alleen "vreemdelingen", het zijn in veel gevallen gewoon jongeren.

Het moet niet meer zoals vroeger, maar aub, laat de slinger niet doorzwaaien naar het andere uiterste...Probeer de gulden middenmaat te vinden en te hanteren.

Voila, ik heb weer mijn gal gespuwd, mijn lever is weer gezond en ik wens van de uwe hetzelfde....

tot de volgende ,

Vogel van het jaar

Hoera, de steenuil is de vogel van het jaar...
Maar of dat zo fijn is ???? Ik weet in ieder geval dat toen de rog vis van het jaar was, dat alleen dienstig was om de rog te promoten als lekker hapje.
Moeten we nu echt steenuilen gaan liggen vreten?

Neus en Kinne (Freddy Maertens) is nu gids in het Centrum Ronde Van Vlaanderen te Oudenaarde... We krijgen voortaan uitleg over de kasjieebieters in plaats van over de kasseibijters. Geef toe, het is een hele verbetering.
Er is ook een nieuwe quiz in het centrum !
Voor het bezoek moet je invullen hoe dikwijls de heer Maertens zijn lippen zal aflikken gedurende de rondleiding. Eerste prijs een natuurzeemvel om je bril te poetsen.

Je herinnert je misschien mijn lyrische beschrijving van de nationale route die wij "den holle weg" noemen, met kasseien waarvan die van Parijs Roubaix verbleken ! Reeds enkele maanden zag ik borden dat ze bezig waren er aan te werken. Toen ik eergisteren naar Oudenaarde moest, en ik vaststelde dat de borden weg waren, ben ik langs de Karel Martelstr naar den 'olleweg gereden om zo naar Volkegem te rijden... Nogal een geluk dat ik maar 500 meter op die gerestaureerde weg heb moeten rijden ! Ik heb het donkerbruin vermoeden dat ze alle kleine beetjes aarde die er nog tussen de bolronde keien zat, hebben weggespoten, zodat je nu werkelijk intens kunt genieten van het ronde gevoel.
En zeggen dat Jef en Nicole met hun fietsen braaf het bordje gevolgd hebben dat hen liet genieten van deze stenen... Benieuwd of de letsels al geheeld zijn.

De prijs van den mazout is nog maar eens gestegen. Wij, als Belgen, je weet wel, dat landje waar de belastingen zo drastisch verlaagd worden, zijn nog steeds de enigen in gans Europa die 21 % btw betalen voor dit luxeprodukt, in al de andere landen beschouwd men de verwarming van de woning als een levensnoodzakelijk iets, en betaalt men maar de logische 6 %. Daaraan zie je wat arremoezaaiers al die anderen zijn hé ? (En hoe je belastingen kun minderen en meer staatsinkomsten hebben)...

Wat het nog ietsje erger maakt: Men probeert iedereen maatregelen op te dringen opdat de wereldtemperatuur zou dalen, zodat we nog wat meer mazout of gas of kolen of wat dan ook zouden moeten kopen met 21% btw er boven op.En maar beloven dat ze de belastingen NOG meer zullen doen zakken als ZIJ in de regering zitten.... Joepie . . . . .

Gisteren zijn ze met man en macht, met twee camionnettes toegestroomd aan het huis van Veerle... Om er de aardgas aan te sluiten.
Na enkele uren ben ik eens gaan kijken.
Ze hadden al een putje van zegge en schrijve een halve meter lang en twintig centimeterkes diep...
Leuk detail: Waarschijnlijk hadden ze bij het bouwen van deze wijk een paar kubieke meter beton over, en hebben ze dat uitgegoten voor de deur van het huis waar Veerle woont. De laag was van 10 cm in het begin, na een halve meter al meer dan 20 cm dik.... Ze hebben 's avonds het bevel gekregen de oprit open te leggen aan de andere kant, hopende dat daar geen beton ligt...
Leuk is dat ik tot op heden nog geen reactie heb gekregen op mijn "vriendelijk" telefoontje om uitleg...

Ondertussen hoor ik weer de "marteaupic" zoals we dat ding noemen, daveren. Blijkbaar is de plas beton toch tot aan de buitenkant van de oprit gegoten.

Eén ding is er goed aan, als ze zo voort doen zullen ze de oprit eens deftig kunnen heraanleggen. Hoop, hoop, hoop...

Gisteren was het hier in de namiddag behoorlijk glad. Vandaar dat we vandaag de boodschappen zullen moeten doen, en naar tante gaan...druk, ge hebt er geen gedacht van.

Anders gaat alles hier goed, we voelen ons redelijk (alle twee) en hopen van u hetzelfde.
tot de volgende ?

mijn nieuwjaarsgeschenk aan u !

Ik weet niet zeker of het zal lukken via de koppeling, daarom schenk ik jullie nog eens allemaal het adres hier, gewoon in mijn tekst:
http://nl.giveawayoftheday.com/
Dit is mijn geschenkje aan u, in de hoop natuurlijk dat u het nog niet hebt... Op dat adres krijgt u elke dag een gratis aangeboden stuk software. Nu denk je, er is veel gratis software te vinden, maar dit is anders ! Dit is eigenlijk geen gratis software, maar wel degelijk volledige pakketten software die je anders moet kopen. Op deze site krijg je iedere dag, en enkel op die dag zelf ! de kans om die software gratis te downloaden !
Je kunt dit adres in je favorieten zetten, of je kunt je ook abonneren om iedere dag een mailtje te krijgen met het aanbod (maar dan in 't engels, tenzij dat nu ook al verbeterd werd...)
De software is natuurlijk niet iedere dag iets wat jij wilt hebben, of die je interesseert, maar nu en dan zitten er echt heel intersante dingen tussen. Op de site zie je ook steeds een gratis spelletje staan, aan dezelfde gratis voorwaarde! Wellicht is dat interessant voor wie kinderen heeft ?
Ik kan het je alleen maar aanraden om dagelijks eens te kijken, kijken kost niets.

Voila, mijn goede daad van vandaag zit er al op, nu kan ik weer lekker de beest uithangen !

Morgen moet ik weer chirurgisch te werk gaan. Voor Anny (niet bij Anny). Haar dokter vindt het nodig de dosis van bepaalde medicaties te verminderen. Hoezee denk je dan (ik ook), maar als je vaststelt dat er geen pillekes zijn in dat formaat, denk je, nu ja, een pilletje in twee...maar die pilletjes hebben geen vooraf ingemaakt kerfje om te breken... Nu ja, met een petoatermeske krijg ik die pilletjes wel in twee denk je dan...en dat lukt inderdaad vrij goed...Maar als ze dan de doses nog eens verkleinen, en ik dat pilletje in vier moet krijgen...dan wordt het wel eventjes iets moeilijker...Vandaar dat ik dat chirurgisch werk noem ! Een pilletje van ongeveer 4 millimeterkes in vier gelijke delen snijden. Dat is begot nog niet alles ! Nu en dan probeer ik van het gruis dat me rest toch een recuperatie te doen van een of twee stukjes die ongeveer 1/4 groot zijn, en ik moet zeggen dat ik de laatste pilletjes zelfs zonder brokken in het gewenste formaat heb gekregen...De truuk is gebruik te maken van het feit dat ieder mes ergens microscopisch kleine afwijkingen heeft! Daardoor kun je, mits heel weinig en sterk gedoseerde druk uit te oefenen, met het patatermesje een zaag-effect bekomen, en een zeer geringe hoeveelheid zaagstof niet te na gesproken, heb je perfect in vieren gezaagde minipilletjes over.
Het opvullen van de pillendoos van Anny is dan ook niet alleen een secuur werkje, maar bovendien ook een tijdrovend werk ! Er zijn zeven dagen in een week, en het bewuste stukje-pilletje moet ze twee maal per dag hebben, dat brengt mee dat 14/4 moet hebben, en dat je dus een half pilletje over moet houden voor de volgende keer. Dus moet je ook een doosje hebben om dat halve pilletje om de veertien dagen te bewaren, want die pilletjes zitten niet in een potje, maar in zo'n blaadje plastic met putjes in, waar in het pilletje ligt, en een zilverpapiertje aan de keerzijde om te beletten dat het pilletje uit het putje zou vallen...Maar eens je dat pilletje uit dat plasticje gewurmd hebt, kun je daar geen half pilletje meer in bewaren, omdat het zilverpapier kapot is op die plaats... Verveel ik je ? Troost je, niet zo erg als ik mij, als ik daar zit te prutsen aan die minikoleredingen...!!!

Nu, tot op heden heeft Anny, god zij dank, geen aanval meer gehad. Hopelijk kunnen we het zo houden. Binnen afzienbare tijd gaat de bond van de gepensioneerden van ons werk op reis naar Friesland. Ik ga nooit mee, maar vorige keer is Anny meegegaan, en heeft zich goed geamuseerd, dus wil ze nu weer meer... Ik moet zeggen dat ik echt schrik heb...Maar ja, kan ik haar dat afpakken? Ook moeilijk hé ! Ik heb geen schrik dat ze zich niet aan haar medicatie en haar dieet zou houden, maar als je zelf het eten klaarmaakt, dan weet je wat er in zit, in een restaurant weet je dat niet... Is er suiker bijgevoegd in de worteltjes ? is maar een voorbeeld van wat er allemaal kan misgaan. Stel dat ze daar in een kliniek terecht komt...Ik mag er niet op denken.

Hoe vervloek ik het feit dat ik niet mee kan ! Niet om er bij te zijn, maar omdat ik begot niet eens er naar toe zou kunnen als er iets mocht gebeuren ! Er is niet ergers dan onmacht.

Ik denk er sterk over om eens een groot werk te maken in pyrografie. Ik heb me zitten blindstaren op het boek met de etsen van Antoon Van Dijck... Die dingen zijn perfect te maken in pyrografie, maar niet in zo'n klein formaat als in het boek, en niet als een samenspel van heel dunne, dunne lijntjes, wel in tinten, in branden van diep bruin, bijna zwart, tot bijna onaangeraakt hout. Ik denk er over een plaat hout te halen van zo'n 80 cm groot... Het zal natuurlijk een werk van heel lange duur zijn, maar binst ik dat doe doe ik geen ander kwaad... Alleen zit ik nogal met het onderwerp verveelt... Bijna al die etsen die een voorstelling inhouden (en geen portret), zijn ofwel bijbels, ofwel mythologisch. Nu ja, ik doe het vooral om de uitdaging...

Voila, mijn bobijntje is weer af...
tot de volgende ?

Oef

De vreetpartijen zijn weer eens passé.
Anny is de schotels aan 't wassen in een keuken als een slagveld. Veerle wou het gisteren doen, maar mama wilde het niet meer, ze was moe. Veerle zou dan vanmorgen komen, maar ze is er nog niet door gekomen. Ze moet nochtans op zijn minst al wakker geweest zijn, want Fré moest gaan arbeiden...

Oh ja, op nieuwjaar werkt de bakker ook niet. Waarvan akte.

Gisteren bracht veerle dan maar een paar sneden brood mee voor ons, voor 's avonds. Ze liggen er uiteraard nog... Na het plezante kleine pannekoekjes bakken bij de koffie, was er geen kat die nog brood wou...

Gek dat sinds Anny geen drup alcohol meer mag, wij allemaal heel wat soberderder zijn gaan leven. Waarschijnlijk een beetje uit mededogen.

Vannacht heb ik een uur lang wakker liggen liggen, door het rare slaapgeluid van Anny. Ik weet niet of ik daardoor wakker werd, maar ik weet wel dat ik er door niet in slaap geraakte... Bij iedere ademhaling maakte zij op een of andere manier het geluid van een wegschietende kurk uit een kurkgeweerke... Bijzonder irritant. Ik wou ze niet wekken, dus begon ik eerst een beetje te wroeten en te wrikkelen, in de hoop dat zij ook een andere houding zou aannemen, maar tevergeefs. Dan deed ik het licht aan en begon te lezen, maar ik was te moe om de letters nog te zien, dus ben ik opgestaan en eens naar het toilet geweest voornamelijk met de bedoeling de waterspoeling te doen werken. En ja hoor, dat was precies wat nodig bleek om Anny zover te krijgen zich om te draaien... Stilte...En dan lag ik te luisteren of ik haar nog hoorde ademhalen. Gek ! Gek! Gek!

Vanmorgen een half uur later wakker geworden dan anders, maar who cares?
De pijn is aanvaardbaar en ik hoor Anny aktief bezig, dus ook zij lijkt ok. Het jaar begint alvast redelijk goed. Hopelijk blijft het zo !

Ik heb je al verteld dat ik, net zoals mijn moeder, verkeerd reageer op sommige medicamenten... Ik denk dat ik weet hoe dat komt, wij moeten wellicht ergens een engelse voorouder hebben !
Ik heb dat toevallig ontdekt toen ik eergisteren wat diarree had ! Sinds mijn grote schijterij ben ik bang van diarree, en als ik twee keer dunnekes moet gaan begin ik al te panikeren en grijp ik naar het doosje Imodium. Dat bracht mij vannacht bij toeval op het spoor ! Terwijl ik daar zo lag te liggen, vielen mijn ogen -bonk- op het doosje imodium. Ik las:
contre la diarrhée
gegen Durchfall
tegen diarree
for diarrhoea...
Hieruit blijkt dat zowel de duitssprekenden (met een eerbiedige hoofdletter aan Schijterij), de franstaligen als de nederlandssprekenden het middel nemen tegen de diarree, de engelsen nemen het om eens goed te kunnen kunnen gaan....
Het is dus duidelijk dat zij justekes contrarie reageren tegen medicamenten dan wij...Vandaar mijn vermoeden dat wij ergens een Engelsman in onze voorouders moeten hebben...

Voila, tot daar mijn dagelijkse inspanning om u bezig te houden met hoogstaande literatuur en diepzinnige gedachten..
Tot de volgende ?

Ne zaligen en ne gelukkigen!, en aol da' je wilt, koopt 't zelve...

maar vooral wens ik jullie allemaal een goede gezondheid, in een jaar van welzijn en welbehagen...
Klinkt een beetje zoals wijlen onze oude Konijn Bodewijn: "Het heeft zijn majesteit de koningin en mijzelf behaagd..."
Eigenlijk is het een prachtig woord, welbehagen, veel mooier dan "Je voelt je toch goed, hé ?". Geef toe, het klinkt niet alleen beter het voelt ook nog veel "goeier" aan...

Vanmiddag komen Frederik, Veerle en de tweeling eten, we gaan gourmetten, en we zullen enkele melkkannetjes vullen met pannenkoekdeeg, om op het einde van het festijn, de putjes op te vullen met kleine zelfgebakken flensjes. Gisteren heeft veerle gefondudt (is dat met d of met t? voor alle zekerheid heb ik ze er alle twee gezet). Wij zijn netjes thuis gebleven en om negen uur zaten wij al in onzen tram. Om 10 voor elf ben ik wakker geworden van het eerste vuurwerk, en om 4.36 uur heb ik de laatste knallen in de verte gehoord, en dan was het de moeite niet meer om nog te slapen... Hier in de wijk is er waarschijnlijk niet veel vuurwerk geweest, het klonk precies allemaal iets verder weg, maar met dat dubbel glas durf ik daar geen eed meer op doen. Eén voordeel van dat dubbelglas is, dat we nu de sirenes van de brandweer, flikken en/of ambulances niet meer horen, tenzij ze hier echt voorbij komen, of toch bijna niet meer, je wordt er niet meer van wakker... Vroeger wel, en dan klonk naast je, Bart en Koen zijn al thuis, en dan legde je je moede hoofd weer in het zachte kussen en sliep rustig verder... Dat is dus allemaal verleden tijd...Ook dat zachte kussen om in te slapen, nu is het een zacht kussen om in wakker te liggen.

Ik moet naar de bakker, om brood...

Geniet nog maar wat van het heerlijke nieuwjaarsgevoel, de lieve nieuwjaarsbrieven, en pas op voor de houten kop en voor de nijdige flikken, vie omdat ze op zo'n dag moeten werken... Wie zou er niet vies zijn?

tot de volgende ?

Weet je nog ???

Bijna ieder jaar, toen ik nog klein was, vertelde of pa of ma mij dat er vandaag een man op de markt stond met zoveel neuzen als er nog dagen in het jaar waren... Hoewel ik het antwoord wist vond ik het fijn het nog eens te horen, en te tonen dat ik het wist...de laatste keer vroeg ik het aan ma, en ma vroeg het nooit meer aan mij, het mopje was er af...
Het had een gelijkenis met sinterklaas, eens ik dat wist was het leuke er ook af, of met de paasklok...
Paasklok...Ik herinner mij dat het op 1 april pasen was, en op onze parochie de Conterdam, wierp men vanuit de toren paaseitjes naar beneden. We stonden met heel veel kinderen te wachten in het witberijmde gras... Gek dat ik mij die details herinner van 1 april en dat het gerijmd was... Nu ik ze op tekst heb gezet, begin ik er precies aan te twijfelen, maar het lijkt me toch wel correct...?..

We worden oud... ik heb vastgesteld dat er in mijn wenkbrauwen ook al grijze haren zitten, en op mijn armen heb ik er ook al enkele ontdekt. Ben ik verkeerd, of was mijn vader, bij zijn overlijden op 58 jaar, al helemaal grijs? Ook zijn armen en wenkbrauwen ? Ik meen van wel, want ik herinner me mijn vader als een oude man...en ik ben nu al 3 jaar ouder...Wat denken mijn kinderen en kleinkinderen dan van mij ? Vooral als ik zo krom als een winkelhaak door het leven loop ? Ik denk dan aan mijn schoonvader, een van de laatste mensen die ik zo kromgewroet zag rondlopen...Vroeger zag je veel meer zo'n mensen, nu niet meer. Zelfs in de home zie ik er gene meer die zo kromgewerkt zijn. Dat ras is precies uitgestorven, dank zij betere arbeidsvoorwaarden en dankzij betere verzorging. De enige die je soms nog zo ziet lopen, ben ekik en wellicht her en der nog een rugpatiënt die krom loopt van het zeer. Ik voel mij precies ne reliek uit vroegere tijden...

2007 is ook bijna weg... morgen moeten wij 2008 schrijven, en wellicht enkele keren verbeteren omdat we nog in 't vorig jaar leven... Vannacht zullen ze mij weer wakker knallen, met vuurwerk die stukken van mensen kost en in één knal in de lucht verdwijnt... Het is nog maar enkele jaren dat die mode ook hier doorgedrongen is... Dat zijn allemaal van die zaken die vroeger niet bestonden, een van de zovele nieuwigheden, zoals halloween en dergelijke... Ben ik verkeerd of proberen de mensen tegenwoordig van feest naar feest te leven, en de feesten moeten van langs om meer naar buiten zichtbaar zijn...Ze moeten met veel gedruis tonen hoe gelukkig ze wel zijn. Of is het met veel lawaai verbergen hoe ongelukkig ze in werkelijkheid zijn? Ik weet het niet, maar voor mij is het allemaal niet nodig...

Ik heb in mijn leven op vele vergaderingen mij ingezet om de mensen te overtuigen, mee te slepen in een of andere aktie, ik herken de techniek, nu is het via radio en tv en pers dat de mensen in de maalstroom van feeten en feestgedruis gezwierd worden...We worden van langs om meer geleefd, in plaats van zelf te leven. We brengen zoveel mogelijk "hoogtepunten" aan in ons dagdagelijkse bestaan, zodat het lijkt of we leven van hoogtepunt naar hoogtepunt, en het gewone leven vervalt in een grijze bijna onzichtbare massa. Het jaar, dat is een aaneenrijgen van vergeetpunten, punten, dagen waarop we het gewone diep wegstoppen en ons moeten overgeven aan feesten...
Niemand schijnt zich nog te herinneren dat er nog zo'n periode voor het verval is geweest, toen noemden ze het brood en spelen...

En nu en dan houden we dan speciale akties om ons geweten te sussen en in de hoop dat die steeds grotere massa onderdrukte hongerlijdende mensenmassa weer voor een periodeke braaf zal blijven vooraleer zij door de honger gedwongen ons onder de voet zullen lopen... Er is niets nieuws onder de zon, en ook nu zal op een of andere dag een massale vloedgolf van mensen zich verplaatsen richting voedsel... En wij blijven maar onze ogen dichtknijpen en "het zal onze tijd wel duren"-denken...

Maar kijkt dan toch ! Zie je niet dat de stroom voedselzoekers dag na dag na dag toeneemt ? Nee, je moet niets doen, het is wellicht al veel te laat om nu nog iets recht te trekken. De deur kan al lang niet meer dicht, er zitten nu al veel te veel lijken tussen...

Als er nog iets kan gebeuren, dan zal het vlug moeten gebeuren, en dan kan de grote leugen van de klimaatsverandering daarin geen soelaas bieden. Zij die in de groeiende woestijn leven hebben daar geen boodschap aan.

Ik wil deze blog niet zo zwaar op de hand eindigen, het is het einde van het jaar, niet van HET jaar...want kijk eens op internet hoeveel soorten van kalenders er op onze aardkloot zijn, en zoek eens waarom wij dan denken dat het een einde van een jaar zou zijn? Wat is een jaar ? En wie heeft bepaald dat het in die streek vroeger is of later is dan hier, met andere woorden hoe kun je bepalen waar op een ronde bal de dag begint ? Natuurlijk: het klootjesvolk dat van Europa, een schiereilandje van Azië, een werelddeel meent te moeten maken...
Zuid Amerika, dat veel meer recht zou hebben zich een werelddeel te noemen, is het niet... Eigenwaan is de grootste gave van de "europeaan"

Vier rustig het jaar uit, en denk niet aan mijn pessimistische kijk...
tot de volgende ?