paniek

Gisterenmiddag, aan het noenmaal, zag ik Anny plots schuin weg vallen...Ik kon haar nog net vastgrijpen, haar blik stond op oneindig...en toen was ze terug, en heel verbaasd dat ik haar vast had.
Ze wist van niets, ontkende zelfs dat ze gevallen was...
Ik heb onmiddellijk de dokter gebeld, en nu moeten we op onderzoek bij een neuroloog en bij een cardioloog met ons Anny.
Toen de dokter er was dacht Anny plots aan haar val van enkele maanden geleden, waarbij ze haar ribben zo'n pijn had gedaan, en waarvan ze dacht dat ze wellicht over iets uitgegleden was, maar ze wist het niet zeker...Was dat ook zoiets ???
Hopelijk vinden de dokters vlug de reden en kunnen ze er iets aan doen. Ik voel me echt niet gerust en zit voortdurend te luisteren of ik haar bezig hoor.
Maandag kunnen wij al de neuroloog zien. Wellicht zal er door deze omstandigheden misschien nu en dan geen blog zijn, waarvoor mijn excuses...

Nu het iets beter begint te gaan met Veerle, begint dit nu...Het is precies of we kunnen hier eens nooit zonder zorgen zijn.

en buiten is het weeral slecht weer ook al...

Hoe zullen wij op elkaar kunnen passen?

En binnen een goede week van hier gaan we naar de ardennen met de bond van de gepensioneerden van het werk, misschien geeft dat ons de gelegenheid eens wat te ontspannen...en wie weet doet dat deugd. Ik blijf dan in het hotel, en Anny is dan steeds bij de groep vertrouwde vrienden op de uitstappen. Het zal onze zinnen wat verzetten. Nu is het moeilijk om dat idee van een vallende Anny uit mijn kop te krijgen en terug wat gewoon verder te leven.

tju toch.

ik zoek wanhopig naar andere ideeën, onderwerpen voor mijn blog, maar ik krijg het spook niet uit mijn gedachten. Sorry, ik ga sluiten, ik kan zo niet schrijven;

tot de volgende

Ziet hoe zere ze vallen, de zieke zomerblâren...

Ik heb diverse (en ook enkele minder verse)professoren geraadpleegd en wij zijn gezamelijk tot de conclusie gekomen dat de seizoenen niet meer te handhaven zijn... De grote moeilijkheid is dat wij niet tot een conclusie kunnen komen wat er dan wel in de plaats is gekomen...
Eén van de kanshebbers als nieuw seizoen voor onze contreien is "MOESSON", maar er is nogal wat tegenstand, gebaseerd op het feit dat de moesson normaliter slechts een half jaar duurt, terwijl we hier de indruk hebben dat onze "moesson" ongeveer 13 maanden op de 12 duurt...Dit bracht ons op het idee dat het misschien ook raadzaam zou kunnen wezen het idee van kalenderjaar te verlaten, omdat dit toch geen samenhang meer vertoont met enige vorm van seizoenen...
Maar daar kwam nogal wat tegenstand van diverse religies die hun godsdienstige dagen aan bepaalde data verbonden, of aan bepaalde maanstanden ten opzichte van het kalenderjaar, ook al is het idee kalenderjaar niet gelijklopend in de diverse (en ook minder verse) godsdiensten...
De grootste tegenstand kwam echter uit totaal onverwachte hoek, namelijk de vakbonden ! Ook zij houden erg vast aan het kalenderjaar, omdat zij nogal wat vrije dagen binden aan bepaalde data in dat kalenderjaar. Zo vinden zij het een schande dat de kans zou bestaan dat het einde van de eerste wereldoorlog niet meer zou herinnerd worden, en dat in een periode waarin zij nog steeds aan het vechten zijn voor het bekomen van een vrije dag op de gedachtenis van de gesneuvelden van de slag van 1302 in de beemden van Kortrijk...
Zodoende werd besloten het kalenderjaar alsnog te laten varen, maar eventueel met verschuivende begin- en einddata te werken voor de diverse seizoenen.
Groot protest !
Het bleek namelijk zo dat het weertype dat we kennen in wat de winter pleegt genoemd te worden, zo weinig diversiteit vertoont met wat gemeenlijk de lente genoemd wordt, dat het idee winter al meteen afgevoerd kon worden. Maar ook het minieme verschil tussen de lente en wat wij vroeger heel optimistisch zomer plachten te heten, is zo klein geworden dat beide begrippen in een veeg van de bordwisser werden verwijderd...Bleef dus nog alleen over : Herfst... Maar het is natuurlijk absurd om een seizoen over te houden, als er in feite sprake is over een volledig kalenderjaar. Dus ook het woord herfst werd node gewist...
De vroede heren zaten dan uren, dagen met gebogen hoofd te dubben wat ze dan zouden invoeren om het weer in ons landje alsnog zinnig te benoemen.
Toen dit beraad al verscheidene maanden duurde, richtte één van de geleerde professoren zich op, en verklaarde dat hij het niet meer uithield van de jeuk, met zijn ondertussen lange haren en baard...Iedereen knikte, maar toch wou men het onderzoek niet stopzetten, toch niet om zoiets triviaals als lang haar...
Na wijs beraad werd dan ook besloten om een kapper te laten komen naar de vergaderzaal, om daar, iedereen te verlossen van de jeukende baard en haren...
Niemand had verwacht dat dit ook uiteindelijk de oplossing zou brengen over dit uiterst moeilijke en moeizame beraad, maar toen de kapper binnenkwam, was zijn begroeting: "Awel, heren, 't is nogal een kloteweer hé"
Met deze kan ik u, als woordvoerden dan ook bekend maken dat er in ons landje in het volledige kalenderjaar maar één seizoen meer rest, lopende van 1 januari tot en met 31 december, genoemd: "KLOTEWEER".
De motie werd onder gejuich en applaus goedgekeurd.

Hélaas, driewerf hélaas is dit géén sprookje, maar bittere ernst...Het is hier bijna altijd kloteweer. En als er eens een zonnige tussen zit, dan voelen we ons onwennig en weten geen weg met ons eigen zichzelvens. Ook in de natuur zie je dit verschijnsel dan: op slag beginnen de vogels weer nestjes te bouwen, in de vage hoop ooit nog een nest groot te kunnen brengen van mooie vlijtige winterkoninkjes zonder zwemvliezen...

Op mijn oprit ligt een dikke laag afgewaaide blâren...we zijn 6 (zes) september, vroeger zaten wij dan te genieten van heerlijke zomerdagen. Onze kleinkinderen bekijken ons met ongelovige gezichtjes als wij over die tijden vertellen. Het is veel geloofwaardiger dat wij meemaakten dat de eerste sateliet, de russische spoetnik, door ons allen gehoord werd in onze radiotoestellen als een scherp bip bip bip...Dat geloven ze zonder moeite, maar dat wij tijden hebben gekend met zomers vol zon, met velden heerlijk geel-goudgerijpte granen, met mooie papavers en korenbloemen, dat wij onze kinderen, hun vaders en moeders lieten ravotten in bergen sneeuw, nee, dat zijn volgens hen sprookjes... Het helpt ook niet als wij de oude dozen met dia's van de zolder halen en hen de mooie zomerbeelden en winterbeelden laten zien, ze kennen allemaal photshop, en daarmee is alles uit te leggen.

Ons rest dus alleen nog een stille herinnering, een verre droom...

...in zo ver dat je kunt dromen met je voeten in het koude water van de voortdurende stortbuien...

Vannacht heeft Anny eindelijk geslapen... Ze probeert al een hele tijd de slaappillen achter te laten (ze kreeg ze na het overlijden van onze Koen), maar hoewel ik haar verschillende keren hoorde snurken, beweerde ze niet te slapen. Eén feit is zeker, ze sliep niet vast, en het minste dat ik me draaide of opstond om naar het toilet te gaan, was ze wakker. Ik heb veel meer pijn gehad dan anders, omdat ik niet durfde op te staan als ik haar hoorde slapen... Gisteren vond ik in onze medicijnenkast nog een doos met kruiden om te slapen...en ja hoor, Anny heeft een rustige nacht door geslapen. Leve de kruiden !

We hebben nog steeds last van de meelmotten. Meelmotten zijn kleine motjes, die leven op alles waar ook maar iets van bloem ofte meel in verwerkt zit. Van waar die beestjes ons huis binnen kwamen weten we niet met zekerheid te zeggen, wel weten we dat we zo voor het eerst opmerkten in een zak bloem van de GB...of dat de bron was is echter niet met zekerheid te zeggen. Als ik kijk in internet, dan is blijkbaar ieder meelverwerkend bedrijf er bijna zeker door besmet, het kan dus van overal komen. Het enige wat helpt is alle voedingswaren in gesloten dozen te verpakken, liefst in glas of in metaal, want we stelden vast dat ze blijkbaar dwars door plastic heen kunnen bijten... De strijd is heel moeilijk, want in heel veel zaken zit bloem, en het is voldoende dat een van de kleinkinderen ergens iets heeft laten slingeren van snoep, om weer met een nieuwe aanval te zitten. Het grootste probleem is dat je niet kunt spuiten, omdat die beestjes leven van je bloedeigen eetwaren ! en je kunt moeilijk op je eigen eten gaan vergift spuiten... We kunnen ze sinds jaren enigszins onder controle houden, maar volledig weg ...daar zijn we nog nooit in gelukt. Het kan natuurlijk zijn dat we nu en dan nieuwe beestjes onbewust binnenbrengen... Ik heb ze al wel eens gezien in de winkelruimten... Wellicht let niemand op die minieme kleine beestjes, tenzij je er al eens mee geplaagd hebt gezeten, dan ken je ze wel !
Ik heb nu een nieuwe soort gift dat ik in borden met aanlokkelijke bloem op kasten en achter hoeken heb geplaatst, het lijkt wel een beetje op de tactieken die we gebruiken voor het uitroeien van ratten in ons kippenhok, dat is ook een jaarlijks terugkerende plaag. Bovendien ga ik nu in alle kasten een tak laurier leggen, die geur zou hen afschrikken, en bovendien her en der een klein recipiënt met azijn, dat is ook een geur die hen afschrikt, en wie weet, krijgen we ze zo ooit helemaal buiten... Hoop doe leven, alhoewel wij precies het tegenovergestelde hopen...
Mocht je ooit het probleem hebben kunnen oplossen, ik sta open voor alle suggesties !

tot de volgende ?

mezen

Toen ik mij vanmorgen stond te wassen zag ik in de notenboom kleine vogeltjes heen en weer hippen. Door dat er in dat raam zo'n weersbestendige hor zit, zie ik alleen de beweging, maar geen details. Ik ging naar mijn slaapkamer en stampte even op de grond, Anny kent dit sein, en kwam naar de gang, vragen wat ik nu weer nodig had...Ik vertelde haar van de kleine vogeltjes, en zei ging kijken door het zijraampje van de voordeur...Het waren inderdaad meesjes, waarschijnlijk een nest koolmeesjes die nog maar net het nest had verlaten. Anny stond er verscheidene minuten te genieten, en toen ik gewassen was en mijn kleren aan had, ben ik ook beneden nog wat staan kijken naar die gekke vogeltjes die voor het eerst in die grote wijde wereld kwamen, en daarvoor mijn notelaar hadden uitgekozen.
Hoogstwaarschijnlijk hebben ze in één van de nestkastjes die we her en der hebben opgehangen gewoond, en dan is of mijn linde, of de notelaar de dichtste boom.
Ik heb ergens nog dia's liggen van zo'n mezennestje die pas was uitgevlogen, en enkele van die jongen waren nog niet gediplomeerd als vlieger...Eentje landde op de hand van Anny, en bleef daar doodsbang zitten hijgen. Een prachtige dia, maar op de dia zie je en hoor je niet het gekijf van de twee boze en verontruste ouders...
In mijn tuin (en vooral in en rond mijn kippenhok) zitten ook honderden huismussen, je weet wel die dieren die op uitsterven staan...maar hier zeker niet ! Als je het kippenhok binnenkomt, heb je alle kans dat je een kijvende file drummende mussen ziet voor het gat dat eigenlijk dient voor de kippen als in- en uitgang... Wee de kip die op dat moment toevallig juist binnen of buiten wilde stappen ! De mussen vliegen tegen hem aan, landen zelfs op zijn rug en verschrikken de anders zo kalme kippen tot op paniek-hoogte.
In de winter zitten er niet alleen mussen, dan zie je ook heggemussen en winterkoninkjes en soms zelfs een merel in het kippenhok. Ooit zag ik tot mijn verbazing een drietal mussen in een oude vogelkooi in paniek fladderen. Ze waren de kooi binnen geraakt, maar wellicht had door een beweging van de kooi die er wankel stond tussen ander oude bazaar het deurtje een zwaai gemaakt en scheen de kooi dicht... Ik heb de kooi moeten openmaken, anders vlogen die beestjes zich steenstokke dood tegen de tralies van een niet gesloten kooi...
Ik denk dat de helft van mijn kippevoer opgaat aan wildvogels...Maar ik weet dat zij in de zomer mijn wilde tuin grotendeels vrijhouden van insekten, en voor wat hoort wat !
Zeker nu in dat boek "Dode Lente" heb gelezen, en de gevolgen ken van onverantwoord gebruik van insekticiden en herbiciden !
Vivan de natuur en zijn eigen opkuisers...
Onlangs was Anny geschrokken van een plots bewegend iets op de rand van mijn bovenste tuinvijver... Geschrokken stond ze stil, en zag een mooie groene kikker op het muurtje van de vijverwand wegwippen... Ook dat zijn opkuisers, en meer nog de drie vier dikke padden die ergens in de tuin rondkruipen...
Dat doet me denken aan Luc (vis)...Toen we laatst na het vissen in Wannegem bij hem thuis in de tuin aan de après-fishing zaten, kwam er plots uit zijn tuin een kleine egel gewandeld. We zaten hem rustig te bekijken, tot Geert er kwam, en de egel eens van dicht wilde bekijken. Het beestje rolde zich op tot een stekelig bolletje. Cecile ging ook een nader en vroeg waar zijn kop zat...Luc antwoorde doodserieus "aan de voorkant"... We lagen plat van het lachen... Luc had er een emmer waterplanten klaargezet voor in mijn vijvers, en natuurlijk ben ik die dan vergeten...de egel was door alle serieuzere dingen heen geraakt...

Luc zei ook dat de egel moest blijven, want ook dat beest eet venijn.

Ik hoorde ons moeder dikwijls vertellen van héél lang geleden dat er een dame was in hun omtrek die een tamme egel had, ze moest maar eens roepen en de egel kwam af, recht naar zijn teljoorke met melk...
Wijzelf hebben hier ooit een egel overwinterd... Een kleine egel zat op een koude winterdag in onze hof, totaal verkleumd... We hebben het beestje voorzichtig opgepakt (je pakt een egel altijd voorzichtig aan...)en in een lleg compartiment van onze volière gezet, met wat melk en een potje met hondenkoeken... Het beestje at zich dik en rond die winter, en toen het weer warm werd hebben we het weer uitgezet in de tuin, maar al na enkele dagen was het verdwenen... Zo hebben wij ook verscheidene merels en één lijster gered, die dubbeltoe van de kou en de honger in een bolleke op de grond zaten... We namen die ook liefdevol op en gaven die de ganse winter eten en drinken, en lieten ze in het voorjaar weer gaan. Eén is er gebleven, die fladderde iedere keer met ons mee de volière in... Hij heeft ons nog vele jaren verheugd met zijn gezang. Gek dat er maar één was van al die tientallen, die verkoos te blijven aan de vleespotten van Egypte...Vrijheid moet toch een kostelijk goed zijn!

Gisteren heb ik, voor het eerst sinds lang, weer wat zitten prutsen...Het ging, maar vandaag heb ik weer meer pijn. Het is ook al weer nu bijna 4 dagen geleden dat ik eens kon sch..., ik ben nu al drie dagen weer dinges aan 't pakken om te kunnen gaan, maar noppes...
Weet je wat er gek is ??? Ik ben in die enkele dagen niet verdikt, eerder verlicht... Wie kan er mij dat uitleggen???
Enfin, ik zal jullie niet lastig vallen met die strontaffaires, je hoort er al genoeg over de "belgische" politiek... Heb jij ook die vragenlijst gekregen over de toekomst van ons landje ??

tot de volgende ?

Nieuw programma

Op één komt er een nieuw programma, over uitvinders, ik heb de naam niet onthouden, maar als het niet te laat is, zou ik wel eens willen kijken, naar wat de vernuftelingen allemaal uitbroeden...
Ik zit al jaren te wachten op DE uitvinding !
Al jaren te wachten tot iemand mij verlost van die dagelijkse ergernis !
Help !!!

Oh, het gaat over iets stoms, iets wat heel simpel op te lossen is, maar wat niemand ook maar poogt op te lossen...en waar ik mij oeverloos aan erger... en u misschien, wat zeg ik, zeker ook !

Het gaat mij over wc-papier, schijtpapier !
Je vind ze in de magazijnen bij tientallen soorten, zacht, minder zacht, in twee lagen, tot in 4 lagen, met 145 velletjes, tot 450 velltjes...Maar allemaal slecht gemaakt, verkeerd ontworpen !
Ik ken niemand die het wc-papier gebruikt volgens de grootte aangegeven door de perforatie ! Iedereen plooit enkele lagen op elkaar, maar zo dat het wc-papier én langer is (dan de perforatie) en hopelijk toch zijn sterkte behoud...
Koop je van dat papier in 37 lagen, dan kun je met twee velletjes toekomen, namelijk een velletje + een derde van het tweede velletje, en tweederden omgeplooid als nutteloos iets... Als je het gewoon dubbel plooit is het net te klein om handig te zijn, en plooi je het tweede vel in de helft, dan is de perforering een zwakke plek waar je bijna zeker met je vingers door schiet, met alle onsmakelijke gevolgen vandien ! (De moslims hebben dat probleem niet, ze houden hun linkerhand voor het reinigen van hun poep, en alleen de rechterhand is voor het eten. Daarom is het afhakken van de rechterhand bij hen een uiterst zware straf, ze kunnen nergens nog eten waar anderen hen kunnen zien !) Je moet dus het velletje zo plooien dat de perforeringen niet op een vallen.
Bij rollen met x aantal lagen zitten er behoorlijk minder vellen dat aan rollen met maar 2 lagen (enkelvoudig papier is onvindbaar)... Als je dus economisch wilt zijn, moet je voor wc-papier een behoorlijk moeilijke rekensom maken om te weten welke rol het voordeligst uitkomt !
Want, als je papier neemt met minder lagen, dan kan het zijn dat je, om voldoende sterkte over te houden, moet overgaan tot het gebruik van meer vellen. De zuinigste wijze is dan dat je na één en 1/3 omplooit, en dat nog eens herhaalt in de andere richting, dan heb je een drievoudige laag, met maar vier velletjes, en de perforatie zit op geen enkel ogenblik op de zelfde plaats. Maar dan gebruik je dus 4 velletjes ! Wat is dan goedkoper ? een dikke soort waarvan je maar twee velletjes van node hebt, of de dunnere soort waarop veel meer velletjes zitten, maar waarvan je er steeds minstens 4 per wrijfbeurt neemt...
Ik spreek dan nog niet van het feit dat het ene wc-papier ook nog beter "poetst" dan het andere, en dus daardoor ook zuiniger kan uitvallen...
Maar het grote probleem zit hem dus in feite in het feit dat de perforaties te dicht opeen zitten ! Is er nu nog nooit iemand op het idee gekomen om WC-papier te maken met grotere velletjes ? (Zowat één en éénderde van wat nu "normaal" lijkt)
Dan zou iedereen een stuk zuiniger omgaan met papier, en dus met de zo noodzakelijke bomen die aan de basisliggen van het papier!
Bovendien lijkt mij, als er één soort papier is die maar dient voor éénmalig gebruik, het wc-papier is ! Waarom maakt men dat dan niet met recuperatie-papier ? Het maakt mij geen zier uit of ik wit of roze schijtpapier heb hangen ! Ik vraag alleen dat het voldoende groot is en dat het voldoet aan zijn taak, namelijk mijn poep proper maken !

Ken jij ook geen één wc-papier fabrikant ? Vraag hem eens hoe hij zijn gat afkuist met zijn papier ???? Of is dat nu toevallig de man/vrouw, met heel kleine handjes die wel met één velletjes de lading dekt ??? Zeg hem dan eens dat zij wat ersearch doen, en werken met proefpersonen...of anders...durf jij deze "uitvinding" voordragen bij VRT één ????

Vanmorgen trok ik het rolluik van mijn slaapkamer op, en op het eigenste moment begon het te regenen. Perfecte timing om mijn dag te vergallen... en dan moest ik nog naar het wc, om me daar te ergeren aan dat mismaakte wc-papier...

tju toch!

tot de volgende ?

Het leven kan leuk zijn !

Zonet las ik mijn wekelijks mailtje van Waar maar raar, een mailtje waar iedereen die een eigenaardig nieuwtje leest in een krant of iets dergelijks, dit kan melden. Zij maken dan een mailtje met al de leukste feitjes...
Ik heb al dikwijl gegrinnikt bij het lezen van die gekke feiten, maar nu vond ik het méér dan leuk !
Een dame zag haar borst leeglopen in een paar dagen tijd... De dame was aan het zonnebaden, toen ze door een wesp gestoken werd in haar borst. De dokters stelden vast dat de angel het zakje met een zoutoplossing doorboord had....
Het is de eerste keer in mijn leven dat ik een wesp een sympathiek diertje vind ! Ik zal ze in het vervolg met wat meer égards behandelen...

Ik vind het prachtig dat er esthetische chirurgen bestaan, denk maar aan de dames die door borstkanker een borst of een gedeelte van een borst verliezen, zo'n ingreep kan dan voor de betrokken dame van extreem groot belang zijn. Ook misvormingen die zo kunnen gecorrigeerd worden, tof !
Maar ik heb wat moeite met echte "schoonheids"-operaties, waar een dame naartoe gaat om haar rimpels te laten wegnemen...
De druk om dergelijke ingrepen te doen wordt echter steeds maar groter, al wat je ziet op tv zijn van die volmaakte (of gemaakte?) dames. Niemand zegt er bij dat veel van die zaken bijgewerkt zijn. Ik heb een programmaatje om op die manier fot's te bewerken, in één bewerking. Je neemt een foto van iemand met rimpels, haalt het door dat programma en je hebt een frisgestreken gezichtje ! Zels de iet of wat dubbele kin is spoorloos verdwenen. Met echte zware fotobewerkingsprogramma's weten we dat we dit effect nog veel echter kunnen maken, maar dat ene kleine programmaatje doet het al heel behoorlijk...Alleen, het is een andere mens die op die foto staat!
Onlangs was ik aan 't surfen, en ik zag een kop van een boer, een oude man, met een klakke op zijn verweerde kop, één oog bijna dichtgeknepen voor de rook uit zijn zelfgedraaide sigaret, en zijn gezicht was als een wegenkaart, zo vol met rimpels. Zijn wenkbrauwen waren wildernissen, met haren die alle kanten op wezen, maar dat éne open oog, en die mond toonden een kontente mens. Ik kan mij geen mooier gezicht in beelden dan dat gerimpeld winterappeltje van die boer. Je ziet op het gezicht van die man zijn hele leven, en vooral!!! je ziet dat die man dikwijls lacht, zijn lachrimpels overheersen zijn hele uitzicht! Die man heeft gewrocht in weer en wind, is door zon en wind gerimpeld, maar zijn lach is er alleen dieper door geworden...En dat willen die modemensen ons afpakken??? Voor mij hoeft dat niet hoor !
Cecile, de vrouw van Luc (vis) is al heel vroeg grijs, ik heb ze nooit anders gekend, en nu is er geen oorspronkelijk gekleurd haartje meer te zien. Ze heeft nooit haar haar gekleurd, en dat hoefde ook niet, dat haar is een stuk van haar eigenzichzelvens ! En nu ze volledig grijs is, zijn er zelfs dames die vragen met wat ze dat zo gekleurd heeft !
Anny is zeer lang zonder grijs haar gebleven, het is pas na het overlijden van Koen dat ze plots grijs begint te worden. Maar ook zij denkt er niet aan dat weg te stoppen...Waarom ook ? Ze was me lief toen ze zwart was, ze is me alleeen nog liever met dat grijs erbij.
Nogmaals, ik heb niets tegen een operatie om medische redenen, maar zo maar, om meer te voldoen aan het huidige modebeeld ? Nee, voor mij hoeft dat niet ... Ik heb altijd het gevoel dat, als we die chirurgen laten doen, er op een dag zal vastgesteld worden dat een man wanhopig zijn vrouw moet zoeken tussen enkele honderden identieke "schoonheidsidealen"...Ik vraag mij zelfs af wat zo'n operatie doet met de "mens" ? Wordt iemand die nu volle lippen kreeg, plots ook milder dan vroeger met het toegeknepen mondje ? Luc (courgette)zoekt een onderwerp voor een thesis, zou dat niet iets zijn ? Of valt dat net niet binnen het kader van onderwerpen?
Ik ben er zeker van dat die mensen niet alleen lichamelijk veranderd worden, ze worden wellicht ook geestelijk veranderd. Net zoals iemand met een handicap zich of probeert te verbergen, of probeert zich te manifesteren, zo zullen die bewerket dames en heren naar mijn gevoel ook de invloed ondergaan van een gewijzigd lichaam... En ook daar vrees ik dat ze dan evolueren naar een uniformisme... Mevrouw x, deeltje van de eenheidstaart - en dat terwijl ze zich lieten "corrigeren" om beter te liggen in de markt !

Ik had indertijd een collega, die ik heel mijn loopbaan kende met zwart haar. De man ging op pensioen, en toen wij hem na maanden terug zagen, was hij plots helemaal wit ! Hij was plots veel mooier, het wit paste veel beter bij zijn gezicht... Bleek dat hij al jaren zijn haren verfde...

Van mij mag het allemaal, maar waarom ? Is er eigenlijk iemand die ons keurt ? En als het zo zou zijn, is het voor ons belangrijk wat en hoe wij er uit zien in zijn/haar ogen ? Ik denk dat het vooral in ons eigen ogen is ... en dat die mensen, geïndoctrineerd door al die figuren op tv en in de boekjes zichzelf niet meer aanvaarden zoals ze zijn.

En dat is erg !
Dat is heel erg !

Je niet goed voelen in je eigen vel...

Zo'n mensen krijgen anorexia, of boulemie, of ... laten zich herbouwen, om dan vast te stellen dat het nu niet meer in evenwicht is met de rest, en dus laten zij nog een stuk herbouwen, en nog een, en nog... tot zij behoren tot het uniform ?

Voor mij hoeft het niet, ik hou van de mensen zoals ze zijn, ik bekijk ze, ik teken ze, ik probeer hun houding op papier te zetten, omdat zij, zo als ze zijn, LEVEN zijn...

tot de volgende ?

Vriendschap

Vroeger dacht ik dat dit een heel eenvoudig begrip was, maar niets is minder waar!
Tot mijn verrassing stel ik vast dat ik enkele vrienden heb die ik zelfs nog nooit echt heb gezien, en wellicht ook nooit echt zal ontmoeten... Internet-vrienden...
Eentje heb ik leren kennen via zijn hobby, schilderen...Hij maakt prachtige schilderijen! Maar hij doe dat niet zo maar, want de jongeman in kwestie is volledig verlamd tengevolge van een ongeval. Hij heeft geleerd te schilderen met de mond !
Ik heb eens geprobeerd iets te tekenen met een potlood tussen mijn tanden...en eigenlijk was is dan nog niet eens eerlijk, want ik bewoog mijn hoofd...en toch bracht ik er niets van terecht, toch niets dat er op trok ! Nu en dan snuister ik dan ook eens op zijn website, stuur hem een verjaardagskaartje, en zend hem ook al de leuke e-mails door die ik ontvang van zoveel vrienden.
Een ander heb ik leren kennen via een site over...pijn. Deze dame is ook een pijnpatiënte, en regelmatig stel ik vast dat haar mailbox aan 't overlopen is... Ik heb haar daartoe naast haar gewone mailbox ook een mailbox van Google bezorgd, die raakt nooit vol, dus dan schakel ik over op die box van Google, en nu en dan probeer ik dan eens haar gewone box...Raak ik er weer binnen, dan stuur ik even een mailtje, blij dat ze terug "verrezen" is... Deze dame is er blijkbaar veel erger aan toe dan ikzelf, want nu en dan kan ze zelfs haar pc niet meer bedienen. Ze sukkelt ook niet alleen met pijn, nu en dan wordt ze ook nog ziek door heel andere zaken, zoals onlangs door een longontsteking en ademgebrek... Ze wijt heel wat van haar sores aan de medicatie voor de pijn...en maakt mij zo wel wat bang voor wat komen kan...
Maar beiden zijn op een onnaspeurbare manier verweven in het net van vriendschap dat iedere mens wel ergens weeft in een hoekje van zijn hart... Vermoedelijk zijn zij dan geweven met zwarte zijde in het donkerste hoekje van mijn vriendschapsnet, want ik weet begot amper hoe ze eruitzien... Van Jean Christophe zag ik wel eens een foto op zijn site, maar van Christianne heb ik er geen idee van... Ik moet zeggen, het interesseert me niet zo erg ook, het is niet hun uiterlijk, maar hun innerlijk die mij boeit.
Vriendschap is geven en krijgen.... ik probeer hen met mijn mailtjes wat plezier te bezorgen, soms -vooral naar Christianne- stuur ik een mailtje met wat moed, en ik krijg van hen vooral het besef dat ik niet moet klagen, niet moet zagen, dat ik nog bij de gezonden hoor. Ze geven me moed door hun lijden. Klinkt dat cru ? Toch is het zo, ik kan het niet anders stellen, als ik een dipje heb, dan denk ik aan hun situatie, dat maakt mij niet beter, maar doet mij beseffen dat het nog veel erger kan !
Ik hoop dat ze mij dat niet kwalijk nemen, maar misschie doen zij met mij wel hetzelfde, en putten zij troost uit het feit dat ik dan met pijn zit, en bepaalde dingen niet meer kan... Mensen zijn gekke wezens...
Ik denk dan aan de bedevaartsoorden zoals Lourdes, waar vele mensen getroost vandaan komen...en als je hen dan hoort praten, dan gaat het vooral over de vele "sukkelaars" die ze daar hebben gezien... Is dat niet (op zijn minst voor een stuk) de troost die uitgaat van die gebedsoorden?

Is dat verkeerd ? Ik denk van niet, om het even wat soelaas biedt, neem het met beide handen aan! Het is ook weer één van die gekke kronkels van de menselijke hersens...Net zoals wij veel makkelijker het slechte vergeten en het goede herinneren, zoeken wij bewust en onbewust soelaas voor alles wat ons tegengaat, om op het even welke manier dat ook is... Dat is ook wat ons doet lachen als er iemand valt, en pas nadien reageren of er geen pijn is...We zoeken eerst het plezier, en dan pas ons medevoelen met een ander...

Is dat slecht ? Nee, het is een van de zaken in het pakket van The Survival of the Fittest, de strijd om te overleven, die ons op die manier doet reageren...

ik ga moeten stoppen , er is bezoek...tot de volgende ?

Banden plakken...

De band van het wiel van, nee niet van Piet Paaltjes, maar van mijn zolderwagentje is lek. Ik kan makkelijk aan de binnenband, maar ik geraak maar niet aan solutie en aan rubberenlakjes...

De dichtstbijste (leuk woord hé) vélomaker is in Brakel...Ik zal daar naar toe gaan als ik eens moet gaan winkelen... Ik kan toch moeilijk zo ver rijden juist voor een tubeke lijn en rubberlakjes...
Ik vroeg het bij de smid in Horebeke, en zo weet ik dat er vroeger vélomakers waren in boekel en een aan den herreweg... Toen ze dat zei, herinnerde ik me dat daar indertijd inderdaad vélowinkels waren, maar die zijn allemaal allang verdwenen...
Dat is één van de vele beroepen die aan het wegdijmsteren zijn. Gisteren of eergisteren hoorde ik in het nieuws dat de nmbs zal pogen in ieder groot station ook een fiestenverhuur te installeren, met een eigen hersteldienst voor de vélo's...Ze zullen een opleiding voor fietsenherstellers moeten oprichten ook !
Wat er ook heel vlug verdwenen is, zijn de kleine benzinestations in de gemeenten... Door de nieuwe milieuwetgeving en belastingen, zijn die allemaal op enkele jaren tijd verdwenen. Wat ons nog rest zijn grote onpersoonlijke benzinestations, waar je in de meeste gevallen zelf moet tanken. Geen gezellig praatje meer tegen Godelieve, geen nieuwtjes meer uit de parochie bij Georges...Nee, zelf staan tanken in de regen.
Ik herinner me nog de tijd dat ik moest omrijden om een benzinestation te vinden waar je met de kaart kon betalen...Nu moet je zoeken om er één te vinden waar je nog normaal kunt betalen...

Waar zijn we mee bezig ?

Toen we hier kwamen wonen stopte pijpke, een boerke van hier beneden, om te vertellen hoeveel werk hij had en hoe gepresseerd hij was... Nu rijden, pardon vliegen ze hier voorbij met enorme tractoren waarin ze torenhoog boven het voetvolk uit prijken, en bewerken 's nachts het veld, want overdag gaan ze gewoon werken, en doet de vrouw de beesten... En waar ze zelf nog echt boer zijn, moet je niet denken aan de boer die nooit gedaan heeft, nee, denk aan de boer die zijn dagen voor een groot stuk moet vullen met administratie, aanvragen om toelagen voor het braak liggen, aanvragen voor toelagen bij het slachten van koeien, toelagen bij ...

Ik hoorde een boer zeggen dat ze tegenwoordig veel meer kunnen verdien aan het beheren van al die papieren dan aan het bewerken van hun land.

Waar zijn we mee bezig ?

Kinderen kunnen en mogen niet meer ravotten, kunnen en mogen niet meer spelen in de bossen (verboden van buiten de wandelwegen te stappen), kunnen en mogen niet meer vissen in de beek naar stekelingen, kunnen en mogen geen boog meer maken met een tak van een boom, kunnen en mogen niet meer in een boom kruipen om een vogelnest te bekijken, kunnen en mogen geen kind meer zijn...
Ewoud en Lieselotte gaan mee met ma en pa om te gaan joggen, want echt met een hele bende jongens spelen en lopen op de weg, dat kan niet meer...

Waar zijn we mee bezig ??

Ik doe nogal eens mee aan het invullen van enquetes op internet...Vandaag vulde ik er een in voor de VRT, waar één van de vragen was : denkt u dat België nog zal bestaan in 2020...

Waar zijn ze mee bezig ?

Hebt u zichzelf al ooit die vraag gesteld ? Is het niet zo, dat u, door het simpelweg lezen van die vraag, ook er begint over te denken ? Met andere woorden, is het niet zo dat VRT bezig is de bevolking ergens in een richting te duwen ? (Zij noemen dat dan wellicht bewust maken)

Waar zijn we mee bezig ?

Zowel op VRT als op VTM, moet je tegenwoordig veel meer naar heruitzendingen kijken dan naar nieuwe dingen, maar dat geeft je een kleine inkijk in de werkwijze van die mediamastodonten... Je moet eens naar de eerste uitzendingen kijken van de kampioenen, of van de kotmadam...om beide zenders naast elkaar te stellen. Vergelijk die eerste uitzendingen eens met de huidige nieuwe van die reeksen, valt jou ook op hoe goedkoop de humor nu is en hoe fijn vroeger ? Hoe van langs om meer de kluchten altijd over sex lijken te gaan?

Waar zijn we mee bezig ?

Misschien denk je dat die ouwen weer aan 't zagen is, maar als je eens diep in zelf kijkt, dan zul je mij moeten gelijk geven, het leven is niet meer zoals vroeger, we worden meer en meer in een stramien gedwongen, alles moet vlug gaan, alles moet gereglementeerd worden, voor alles is er wel een wet of een regel opgesteld, en ons vermaak is ook al in handen van een of enkele groepen die ons ook in hun richting wringen... Kun jij me nog dingen opnoemen die je buitenhuis kunt en moogt doen zonder dat er een reglement is die bepaald hoe en hoever je het kunt en of moogt doen?

lig er maar eens wakker van ! wordt maar wakker, want uw tijd is de uwe niet meer !


tot de volgende !