Let op, ik ga beginnen met te stellen dat men niet alle vrouwen over dezelfde kam mag scheren, en ik ken mannen die ook helemaal geen handige Harry's zijn, maar toch...
Het is een cliché dat vrouwen geen kaas hebben gegeten van techniek, en clichés zijn meestalcliché geworden omdat ze zo vaak voorkomen...
Nu weer !
Weet je dat er nu een heel pak mensen (mannen én vrouwen én kinderen!) met de dood bedreigd worden, omdat er hier boven ons hoofd, aan de ruimte-zatteliet zo nodig een vrouw wat technische vaardigheden moest gaan hangen exposeren...
't Mensje heeft - helemaal per ongeluk- even per abuus op een oliespuitje geduwd, waardoor haar poezelige handjes wat gladjes werden, en ze liet - oh ramp- een hele gereedschapskoffer de ruimte in glippen...
Op de beelden leken alle tangen, en sleutels en wie weet wat nog meer, in de wegzwevende tas zitten...Maar niets garandeert ons dat dit zo blijft...
In het gunstigste geval blijft het zo, en dan zal wellicht hoogstens een persoontje op een mooie dag getroffen worden door een zware en ook nog gloeiende (reisje door de dampkring weet je wel) gereedschapkoffer op zijn hoofd te krijgen... Kantelt de zak echter eerder, dan kunnen het meerdere personen zijn, een per tang, een per sleutel, een per beitel, een per hamer en ga zo het rijtje maar af... Als we veel geluk hebben zijn die dingen al opgebrand voor ze de oppervlakte van de aarde bereiken.
Maar het kan nog leuker! Stel, morgen lanceren de Russen een nieuwe raket naar de zatteliet, en halverwege hun eerste omloop van onze aardkloot knotsen ze met hun raketje toch wel op een massieven gereedschapkoffer zeker ! Allemaal dood, en ze kunnen nog jaren rondjes draaien in diepgevroren situatie, alvorens ze de atmosfeer induikelen... Natuurlijk zal er tengevolge van dit incident een diepgaand onderzoek ingesteld worden, en de kans is groot dat ze bij dit onderzoek nog een Amerikaanse Engelse sleutel terugvinden, en boem, de verhoudingen terstond nog gespannener dan ze al zijn door dat rakettenschild van de kamerikhanen... en de dreigende vrede in Irak wordt vervangen door een nieuw gewapend conflict onder de grote broers...
Allemaal door een vrouw met olie aan haar handen!
't Is eens iets anders dan vrouwen met een gat in de hand.
Heb je ook al vastgesteld dat men in de soaps en films tegenwoordig alles op alles zet om dat imago van de vrouw te doorbreken ? In buren zie je voortdurend vrouwelijke garagisten door het beeld lopen. Gek genoeg zie je ze nooit echt aan een wagen werken, en het moet al heel erg lukken als ze ergens een of andere vlek van olie of smeer op hun handen of gezicht vertonen. Het zijn de eerste garagisten die ik ken met propere handen ! Of dat vertrouwen wekt is een andere kwestie. Ook in andere stukken zie je ze als chauffeur van vrachtwagens, als schaapscheerders en ga het rijtje maar af. De dames willen af van het imago...de dames ??? Als ik kijk naar de lijst namen die verschijnt op het einde van de film of de episode, stel ik telkens vast dat het mannen zijn die het boek schreven, die de regie doen, en ga zo maar door... Is het misschien een poging van de mannen om de vrouwen nu ook het zware en vuile werk te laten doen ???
In de tijd van de CCCP, de unie der sovjetsocialistische republieken, zag je regelmatig op de publicitaire filmpjes (?) vrouwen aan het werk als kasseilegster, als metster (spreek dat eens goed uit) en noem maar op... Dat waren dan telkens van de verschrikkelijke manwijven, echte remedies tegen de liefde. Als dat het effect is van dat zware sjouwwerk, laat de dametjes dan maar waar ze zijn... Ik zie veel liever van die pronte hupse dingen voor mijn ogen floreren, dan van die Russische manwijven uit die filmpjes.
Bovendien vermoed ik dat veel van die dametjes veel minder onhandig zijn dan ze zich voordoen! Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat ze heel graag beroep doen op het mannelijke chauvinisme, en die sukkels lopen er dan steevast met open ogen in. Gelukkig heb ik een tussenvorm: ze is hups en pront, maar smijt haar vastgelopen wasmachine helemaal open en herstelt hem... In de tijd van de tv met lampen, verving ze zelf de kapotte lamp in de tv... Kortom een ideale madam, zeker in mijn geval. Toen ik het lichamelijk nog kon, was ik door mijn werk bijna nooit thuis, en nu ik thuis ben kan ik het lichamelijk niet meer aan...
sjongejongejonge... al bij al ben ik dus een gelukkig man !
Ik ben een boek aan het lezen, maar niet zomaar een boek... Het is een document, getijpt op a4tjes, met wat foto's en grafiekjes en zo versierd...
Het is een boek over een stukje uit het leven van de auteur, een vriend des huizes...Een vriend van wijlen mijn vader, die mijn vriend is gebleven, en waar ik ook beroepshalve veel contact mee had...Vriend Germain.
Hij beschrijft de pijnlijkste episode uit zijn leven... Vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog werden hij en zijn broertje en zusjes uit huis gehaald en ondergebracht bij de buren, want zijn moeder moest kopen, lag in het kraambed, en daar hoorden kinderen niets van te weten. Dezelfde avond werd zijn moeder nog weggevoerd naar het hospitaal, hij heeft nooit geweten welk hospitaal. 's Anderendaags brak de oorlog in volle geweld uit. Hij als oudste en zijn zussen en broer werden tijdelijk naar het weeshuis gebracht. Maar het tijdelijk werd permanent toen men hoorde dat zijn moeder overleden was bij het bombardement van Oostende. De datum kennen ze, ze weten dat alle slachtoffers begraven werden op het kerkhof van Oostende, maar wanneer en waar precies heeft hij nooit kunnen ontdekken. De overlijdensakte werd pas maanden later bij rechtspraak vastgelegd... Hij zat daar met zijn broertje in het weeshuis. Zijn zusjes zaten daar ook, maar volkomen afgescheiden van de mannekens...
Het weeshuis werd bovendien ook nog een onderkomen voor het Duitse leger die er een Feldpost had. De plaats voor de kinderen werd alsmaar krapper, door de soldaten en vooral door de enorme toevloed van wezen en vermoedelijke wezen, kinderen die uitgehongerd op straat werden gevonden...
Het leven in een weeshuis ... het is geen wonder dat dit een blijvende invloed heeft op een mens! Het moet verschrikkelijk geweest zijn. Niet alle nonnen waren lieflijke wezens, er waren er héél andere bij. Germain vertelt van een vrouw die niet zo ver van hem af woont, die ook in het weeshuis zat, en daar nog een verschrikkelijk litteken van heeft... Een stuk van haar oor werd gewoonweg afgescheurd bij een bestraffing...
Teveel om op te noemen in het bestek van een blog...maar wellicht kom ik er nog wel eens op terug.
Ik moet denken aan Lea, een wijze volksvrouw, die zegt: "Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar 't ene is van stroot en 't andere van lood..."
Weet je, wij hebben er maar eentje van stro... Als je denkt aan het leed dat sommige mensen moeten ondergaan op deze mooie blauwe planeet...
tot de volgende ??
donderdag, november 20, 2008
woensdag, november 19, 2008
Hoe rijk zijn we !
We leven midden in het gebied dat voortaan zal gepromoot worden als "Het mooiste landschap van Vlaanderen" Dit omdat de naam Vlaamse Ardennen nogal eens voor verwarring schijnt te zorgen bij toeristen, die Ardennen en Vlaamse Ardennen al een en hetzelfde denken te zijn... Maar het zegt iets ! Ik woon hier boven op mijn berg, klof midden in het mooiste landschap van Vlaanderen... De kostprijs van mijn woning stijgt meteen weer met x aantal eurootjes ! Hoe rijk zijn we niet ?
Gent, op een boogscheut van hier (we hebben niet alleen een mooi landschap, we hebben ook straffe schutters) is uitgeroepen tot de derde mooiste stad van Europa !
Niet Brugge, dat te veel een kunstmatig behouden geheel is (Ik krijg gelijk tot in de hoogste regionen!!!), maar het levende bruisende Gent. Wat ik al jaaaaaren predik, wordt nu bevestigd door de instantie die oordeelt over schoon... Sjongejonge...ik heb mijn beroep gemist, ik moest daar in die commissie werken, ik deel ommers hun mening !
Met andere woorden, met dat mooie landschap, en die mooie stad aan onze voeten, kunnen wij niet anders dan tot het besef komen dat wij wel heel erg gezegend zijn in schoonheid. Gent is mooi! Ik heb het al enkele keren beschreven, het heeft niet alleen hel wat schatten uit het verleden, het heeft heel de tijd door geleefd, en je vindt er juweeltjes uit iedere tijd, tot heden toe, een van de nieuwste bruggen is genomineerd om als mooiste brug van Europa uitgeroepen te worden ! Bovendien is het een bruisende stad, vol leven en vol activiteiten. Het heeft niet alleen een universiteit, met het leven van de studenten, nee, er zijn voortdurend allerlei dingen te beleven, met als jaarlijks hoogtepunt de "Geintsche Fieste", een week lang is Gent dan ingenomen door allerlei festiviteiten, waarvan de meeste in de straat of op de pleinen van Gent. Moet je eens meemaken, anders heb je iets gemist in je leven.
Gent, en eigenlijk heel Oost Vlaanderen, is bourgondisch ingesteld. Hier wordt geleefd!, hier schept God den dag en moeder de soepe... Hier wordt genoten van de goede dingen des levens...Er wordt gewerkt, en veel gewerkt, maar eens de riem er af ligt, trekt men zich los en leeeeft men...
Zelfs hier, in onze stille en rustige Vlaamse Ardennen, weet men te genieten. Hier drinkt men geen bier, nee, men degusteert bier, met aandacht voor de volle smaak. Hier leeft men mee met de buren en met de gemeente. Neem nu de hobbyclub van ziekenzorg, waar ik in mee werk, dat zijn allemaal mensjes die langdurig ziek zijn, en de maandelijkse knutselnamiddag wordt er minstens evenveel gelachen als geknutseld... Ik zou het zo willen omschrijven:Wij hebben aandacht voor genieten!
De Nederlanders zeggen dat van heel Vlaanderen, maar als inwijkeling uit een andere provincie, kan ik getuigen dat het hier jovialer is, ruimer, gezelliger, meer genotvol.
Wat doe je als je buur op je vrouw valt? Eerst je vrouw oprapen, en dan pas je buur... Dat is een voorbeeldje van het alles maar dan ook alles proberen om te turnen tot iets leuks, ook wat in feite helemaal niet zo leuk is...
De man die heel laat (of heel vroeg zo je wilt) thuiskomt, stelt vast dat hij de sleutel niet bij heeft... Hij kan niet anders dan aanbellen en zijn vrouw wekken. Hij begint met korte voorzichtige belletjes, om de kinderen niet te wekken, en plots gaat boven het raam open..."Jan, zijde gij het?" "Hoe komen der hier nog andere rond dat uur ?"
Of de vrouw, in tranen om dat manlief weeral te laat thuis komt, met een vlieg in zijn oog, begint te schelden en zegt onder meer, "Ik ga terug naar huis, naar mijn moeder"....Waarop de man:" Altijd maar beloven, altijd maar beloven..."
De vrouw die 's morgens te laat wakker wordt, ze hoort de vuilniswagen al in de straat passeren, trekt het raam open, en in haar slaapkleed, haar overhoop, roept ze naar de mannen van de vuilkar "'k Ben zekers te late ?" Waarop een van de mannen: "Nee, nee, madammeke, springt er maar in"...
Humor van en voor het volk... Zijn ze gebeurd? Of zijn ze ontsproten aan een of ander brein van een moppentapper? Geen mens die het weet, maar ze schetsen wel de mentaliteit van de mensen, steeds bereid tot gekscheren...
We zijn rijk...
We zijn heel rijk...
We zijn te rijk aan milieuvreemde planten en dieren... Meer dan 10.000 vreemde diersoorten en plantensoorten leven hier in ons landje. De meeste doen geen kwaad, maar enkele zijn zeer giftig, er zijn er bij die allergie veroorzaken, er zijn dieren die de inlandse bedreigen en zelfs uitroeien; er zijn planten die alle andere planten overwoekeren...
Ik wist niet dat er zoveel waren! Wellicht zijn ze door de zachte winters van de laatste jaren nog wat toegenomen.
En dan spreken we in feite alleen nog maar van de planten en de dieren die we zien... Hoeveel soorten microben, virussen en eencelligen en insecten zijn er hier ook niet binnengedrongen? De mobiliteit van de mensen is de oorzaak van veel ellende! Niet alleen vervuilen we, maar we dienen ook nog als vervoermiddel voor allerlei organismen, die we hier dan laten loslopen of vliegen of kruipen...
Het is goed eens naar de geschiedenis te kijken...
Neem nu de pest, de Zwarte Dood, die op een gegeven moment de bevolking van europa heeft gedecimeerd... Hoe kwam dat ? Gewoon door de mobiliteit! Toen de mensen nog in kleine stammen leefden die elkaar slechts heel zelden ontmoetten, toen zouden die ziekten niet zo snel van stam tot stam gekomen zijn, gewoon om dat er geen verkeer tussen die stammen was.
Nu hebben we direct contact met heel de wereld! Vliegtuigen komen dagelijks uit alle hoeken van de wereld, schepen varen de wereld rond... Afrika was vroeger alleen bereikbaar voor zeemannen die bereid waren maanden weg van huis te zijn, en grote ontberingen te doorstaan. Nu landen er dagdagelijks vliegtuigen uit die landen aan onze achterdeur. Laat het nog iets verwarmen, en de malaria zal geen uitheemse ziekte meer zijn, maar hier weer terug zijn van weggeweest. (Want malaria was hier ooit een inheemse ziekte, wat mede een bewijs is van het feit dat de temperatuur al eerder heel wat warmer was...)
Gelukkig hebben we hier nog geen rampen beleefd zoals in Australië met de konijnen, de opuntiacactussen, de ingevoerde kikkersoorten en noem maar op...Maar niets of niemand zegt dat het hier niet kan gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan de toename van wasberen in het wild, en aan de halsbandparkieten die hier steeds meer en meer thuis zijn in de parken van de grote steden van bijna heel Europa... En het hoeft zelfs niet eens door een kunstmatige invoer zijn van die beestjes ! Hoelang is het al geleden dat je nog een tortelduif hebt gezien? Nee, ik bedoel niet de turkse tortel, waarmee ieder tuintje gezegend is, ik bedoel de tortel die hier inheems is (was...want er zijn er bijna geen meer). Onze tortel is verdreven door de turkse tortel, die zo maar van uit het zuiden opgerukt is en steeds verder en verder uitdijt... Onze moerasschildpad was al een eerder zeldzaam beestje, maar door het uitzetten van die vermaledijde Californische Roodwangschildpadden is hij bijna volledig verdwenen.
Met andere woorden, een invoer van een dier- of plantensoort is niet altijd een verrijking van ons patrimonium! In veel gevallen zal het slechts de plaats innemen van een hier oorspronkelijk aanwezig beestje of plantje...
Wij zijn op dat stuk dus niet rijk, maar onszelf drastisch aan het verarmen!
Wees dus een beetje voorzichtig... Werp geen plant die je moe gezien bent buiten in de graskant, de kans bestaat dat hij het overleeft en evolueert tot een woekerende plant. Of misschien zitten er wel een soort bladluizen op die hier nog niet in het wild voorkwamen, en die grote schade toebrengen aan ons graan, of misschien zit er een virusziekte in de plant, die nu overwipt op een van onze inlandse planten en een ware ramp betekent voor planten (en dan uiteraard ook voor dier)...
Ik denk dat wij ons milieu al heel wat meer kwaad hebben gedaan via al deze "ingrepen" dan door de vervuiling... De maatregelen die dan genomen worden zijn meestal kunst en vliegwerk, en veroorzaken nieuwe rampen. Kijk weer eens naar Australië... Men was daar begonnen met de teelt van suikerriet, maar stelde vast dat men met het zaad ook de insecten had meegebracht die leven van dat riet. In Australië was er geeneen beest die die soort van insecten wilde opeten, dus ging men naar het natuurlijke milieu van het suikerriet, en zocht daar welk beestje daar de insecten onder de duim hield... En dat beest werd dan meegebracht en uitgezet.. Maar die beestjes hadden op hun beurt geen vijanden in dit vreemde continent, en vermenigvuldigden zich tot een ware plaag, en daar bovenop ontwikkelden zij het vermogen om ander dieren te eten dan alleen die insectensoort waarvoor ze uitgezet werden... Kortom de oplossing was en is veel erger dan de oorspronkelijke plaag, en het in de hand houden van die beestjes kost jaarlijks miljarden aan bestrijding...
Zo zijn er eilanden, waar vroeger prachtige vogels leefden. Maar omdat er ook ambetante knaagdieren waren die veel schade veroorzaakten, besloot men een soort boomslangen in te voeren om die knaagdieren te bestrijden. Dat lukte, maar toen de knaagdieren op waren begonnen de slangen de vogels op te eten... er zijn nu eilanden waar geen vogels meer zijn...
Soorten die voorgoed van de aardbol verdwenen zijn...
We prutsen er maar op los, steeds met goede bedoelingen, maar veelal met desastreuze gevolgen. Dat is precies wat me bang maakt als ze zitten te foefelen aan de dna van de planten...wat zal men daarmee voor hebben ???
tot de volgende ?
Gent, op een boogscheut van hier (we hebben niet alleen een mooi landschap, we hebben ook straffe schutters) is uitgeroepen tot de derde mooiste stad van Europa !
Niet Brugge, dat te veel een kunstmatig behouden geheel is (Ik krijg gelijk tot in de hoogste regionen!!!), maar het levende bruisende Gent. Wat ik al jaaaaaren predik, wordt nu bevestigd door de instantie die oordeelt over schoon... Sjongejonge...ik heb mijn beroep gemist, ik moest daar in die commissie werken, ik deel ommers hun mening !
Met andere woorden, met dat mooie landschap, en die mooie stad aan onze voeten, kunnen wij niet anders dan tot het besef komen dat wij wel heel erg gezegend zijn in schoonheid. Gent is mooi! Ik heb het al enkele keren beschreven, het heeft niet alleen hel wat schatten uit het verleden, het heeft heel de tijd door geleefd, en je vindt er juweeltjes uit iedere tijd, tot heden toe, een van de nieuwste bruggen is genomineerd om als mooiste brug van Europa uitgeroepen te worden ! Bovendien is het een bruisende stad, vol leven en vol activiteiten. Het heeft niet alleen een universiteit, met het leven van de studenten, nee, er zijn voortdurend allerlei dingen te beleven, met als jaarlijks hoogtepunt de "Geintsche Fieste", een week lang is Gent dan ingenomen door allerlei festiviteiten, waarvan de meeste in de straat of op de pleinen van Gent. Moet je eens meemaken, anders heb je iets gemist in je leven.
Gent, en eigenlijk heel Oost Vlaanderen, is bourgondisch ingesteld. Hier wordt geleefd!, hier schept God den dag en moeder de soepe... Hier wordt genoten van de goede dingen des levens...Er wordt gewerkt, en veel gewerkt, maar eens de riem er af ligt, trekt men zich los en leeeeft men...
Zelfs hier, in onze stille en rustige Vlaamse Ardennen, weet men te genieten. Hier drinkt men geen bier, nee, men degusteert bier, met aandacht voor de volle smaak. Hier leeft men mee met de buren en met de gemeente. Neem nu de hobbyclub van ziekenzorg, waar ik in mee werk, dat zijn allemaal mensjes die langdurig ziek zijn, en de maandelijkse knutselnamiddag wordt er minstens evenveel gelachen als geknutseld... Ik zou het zo willen omschrijven:Wij hebben aandacht voor genieten!
De Nederlanders zeggen dat van heel Vlaanderen, maar als inwijkeling uit een andere provincie, kan ik getuigen dat het hier jovialer is, ruimer, gezelliger, meer genotvol.
Wat doe je als je buur op je vrouw valt? Eerst je vrouw oprapen, en dan pas je buur... Dat is een voorbeeldje van het alles maar dan ook alles proberen om te turnen tot iets leuks, ook wat in feite helemaal niet zo leuk is...
De man die heel laat (of heel vroeg zo je wilt) thuiskomt, stelt vast dat hij de sleutel niet bij heeft... Hij kan niet anders dan aanbellen en zijn vrouw wekken. Hij begint met korte voorzichtige belletjes, om de kinderen niet te wekken, en plots gaat boven het raam open..."Jan, zijde gij het?" "Hoe komen der hier nog andere rond dat uur ?"
Of de vrouw, in tranen om dat manlief weeral te laat thuis komt, met een vlieg in zijn oog, begint te schelden en zegt onder meer, "Ik ga terug naar huis, naar mijn moeder"....Waarop de man:" Altijd maar beloven, altijd maar beloven..."
De vrouw die 's morgens te laat wakker wordt, ze hoort de vuilniswagen al in de straat passeren, trekt het raam open, en in haar slaapkleed, haar overhoop, roept ze naar de mannen van de vuilkar "'k Ben zekers te late ?" Waarop een van de mannen: "Nee, nee, madammeke, springt er maar in"...
Humor van en voor het volk... Zijn ze gebeurd? Of zijn ze ontsproten aan een of ander brein van een moppentapper? Geen mens die het weet, maar ze schetsen wel de mentaliteit van de mensen, steeds bereid tot gekscheren...
We zijn rijk...
We zijn heel rijk...
We zijn te rijk aan milieuvreemde planten en dieren... Meer dan 10.000 vreemde diersoorten en plantensoorten leven hier in ons landje. De meeste doen geen kwaad, maar enkele zijn zeer giftig, er zijn er bij die allergie veroorzaken, er zijn dieren die de inlandse bedreigen en zelfs uitroeien; er zijn planten die alle andere planten overwoekeren...
Ik wist niet dat er zoveel waren! Wellicht zijn ze door de zachte winters van de laatste jaren nog wat toegenomen.
En dan spreken we in feite alleen nog maar van de planten en de dieren die we zien... Hoeveel soorten microben, virussen en eencelligen en insecten zijn er hier ook niet binnengedrongen? De mobiliteit van de mensen is de oorzaak van veel ellende! Niet alleen vervuilen we, maar we dienen ook nog als vervoermiddel voor allerlei organismen, die we hier dan laten loslopen of vliegen of kruipen...
Het is goed eens naar de geschiedenis te kijken...
Neem nu de pest, de Zwarte Dood, die op een gegeven moment de bevolking van europa heeft gedecimeerd... Hoe kwam dat ? Gewoon door de mobiliteit! Toen de mensen nog in kleine stammen leefden die elkaar slechts heel zelden ontmoetten, toen zouden die ziekten niet zo snel van stam tot stam gekomen zijn, gewoon om dat er geen verkeer tussen die stammen was.
Nu hebben we direct contact met heel de wereld! Vliegtuigen komen dagelijks uit alle hoeken van de wereld, schepen varen de wereld rond... Afrika was vroeger alleen bereikbaar voor zeemannen die bereid waren maanden weg van huis te zijn, en grote ontberingen te doorstaan. Nu landen er dagdagelijks vliegtuigen uit die landen aan onze achterdeur. Laat het nog iets verwarmen, en de malaria zal geen uitheemse ziekte meer zijn, maar hier weer terug zijn van weggeweest. (Want malaria was hier ooit een inheemse ziekte, wat mede een bewijs is van het feit dat de temperatuur al eerder heel wat warmer was...)
Gelukkig hebben we hier nog geen rampen beleefd zoals in Australië met de konijnen, de opuntiacactussen, de ingevoerde kikkersoorten en noem maar op...Maar niets of niemand zegt dat het hier niet kan gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan de toename van wasberen in het wild, en aan de halsbandparkieten die hier steeds meer en meer thuis zijn in de parken van de grote steden van bijna heel Europa... En het hoeft zelfs niet eens door een kunstmatige invoer zijn van die beestjes ! Hoelang is het al geleden dat je nog een tortelduif hebt gezien? Nee, ik bedoel niet de turkse tortel, waarmee ieder tuintje gezegend is, ik bedoel de tortel die hier inheems is (was...want er zijn er bijna geen meer). Onze tortel is verdreven door de turkse tortel, die zo maar van uit het zuiden opgerukt is en steeds verder en verder uitdijt... Onze moerasschildpad was al een eerder zeldzaam beestje, maar door het uitzetten van die vermaledijde Californische Roodwangschildpadden is hij bijna volledig verdwenen.
Met andere woorden, een invoer van een dier- of plantensoort is niet altijd een verrijking van ons patrimonium! In veel gevallen zal het slechts de plaats innemen van een hier oorspronkelijk aanwezig beestje of plantje...
Wij zijn op dat stuk dus niet rijk, maar onszelf drastisch aan het verarmen!
Wees dus een beetje voorzichtig... Werp geen plant die je moe gezien bent buiten in de graskant, de kans bestaat dat hij het overleeft en evolueert tot een woekerende plant. Of misschien zitten er wel een soort bladluizen op die hier nog niet in het wild voorkwamen, en die grote schade toebrengen aan ons graan, of misschien zit er een virusziekte in de plant, die nu overwipt op een van onze inlandse planten en een ware ramp betekent voor planten (en dan uiteraard ook voor dier)...
Ik denk dat wij ons milieu al heel wat meer kwaad hebben gedaan via al deze "ingrepen" dan door de vervuiling... De maatregelen die dan genomen worden zijn meestal kunst en vliegwerk, en veroorzaken nieuwe rampen. Kijk weer eens naar Australië... Men was daar begonnen met de teelt van suikerriet, maar stelde vast dat men met het zaad ook de insecten had meegebracht die leven van dat riet. In Australië was er geeneen beest die die soort van insecten wilde opeten, dus ging men naar het natuurlijke milieu van het suikerriet, en zocht daar welk beestje daar de insecten onder de duim hield... En dat beest werd dan meegebracht en uitgezet.. Maar die beestjes hadden op hun beurt geen vijanden in dit vreemde continent, en vermenigvuldigden zich tot een ware plaag, en daar bovenop ontwikkelden zij het vermogen om ander dieren te eten dan alleen die insectensoort waarvoor ze uitgezet werden... Kortom de oplossing was en is veel erger dan de oorspronkelijke plaag, en het in de hand houden van die beestjes kost jaarlijks miljarden aan bestrijding...
Zo zijn er eilanden, waar vroeger prachtige vogels leefden. Maar omdat er ook ambetante knaagdieren waren die veel schade veroorzaakten, besloot men een soort boomslangen in te voeren om die knaagdieren te bestrijden. Dat lukte, maar toen de knaagdieren op waren begonnen de slangen de vogels op te eten... er zijn nu eilanden waar geen vogels meer zijn...
Soorten die voorgoed van de aardbol verdwenen zijn...
We prutsen er maar op los, steeds met goede bedoelingen, maar veelal met desastreuze gevolgen. Dat is precies wat me bang maakt als ze zitten te foefelen aan de dna van de planten...wat zal men daarmee voor hebben ???
tot de volgende ?
dinsdag, november 18, 2008
De naakte man
Mensen in Australië hoorden geroep in het regenwoud, en verwittigden de hulpdiensten. Na enig zoeken vonden ze boven op een bergje een naakte man.
Hij zat te beven van de kou en zat onder de schrammen en de blauwe plekken. Hij wist niet hoe hij daar gekomen was. Hij was wel ontzettend bang dat hij er zou sterven. Alles wat hij zich herinnerde was dat hij was gaan vissen...
ddjudedju, ik wist niet dat vissen zo gevaarlijk was !
In Kortrijk is het zoveelste slachtoffer het hospitaal binnengebracht in coma. De oorzaak: de Kortrijkzanen slikken een overdosis van wat bekend staat als het "liefdesdrankje"...
Het is in werkelijkheid een vorm van vloeibare XTC, die onder meer voor een langdurige erectie zorgt... IN twee weken tijd zijn er al drie Kortrijkzanen binnengevoerd met een overdosis... Blijkbaar hapert er iets aan de mannen en hun potentie in Kortrijk ???
Gisteren heb ik enkele uren op de kwampjoeter van zowel Frederik als de tweeling gewerkt, om ze wat weer in orde te zetten. Vanmorgen vond ik van de twee kinderen een mailtje om me te bedanken. Ze hadden mij dat toegestuurd vanuit hun nagelnieuwe mailbox die ik voor hen had aangemaakt ! En ze zijn er dolgelukkig mee, nu kunnen ze mailen naar hun vriendjes !
Gisteren waren we ook 41 jaar getrouwd. Al een hele term!
Weet je, ik vind het woord trouwen veel mooier dan huwen, er zit iets duurzamers in.
41 is geen bijzonder getal, dus geen feest of zoiets, gewoon een dikke kus en eens terugdenken. Waar is de tijd ?
Eergisteren was mijn nichtje 40 jaar getrouwd, een huwelijksfeest die wij niet konden meemaken, omdat Anny dan heel op het laatste liep van onze Koen. De 23° van deze maand zou onze Koen dus 40 jaren oud geworden zijn...
Een mens denkt dan aan al die dingen terug hé... en dan komt er weer dat immense verdriet om het verlies van onze eersteling. De linde voor mijn deur moet gesnoeid worden, dat was ook zoiets dat Koen vroeger deed. Allemaal herinneringen. Wellicht is dat mede de reden dat ik zo'n hekel heb aan deze tijd van het jaar.
Anny is de tweeling gaan wekken en zal ze straks op de bus zetten. Ze moest al terug zijn, de bus heeft blijkbaar vertraging. Wat zal volgend jaar ons daar brengen? Volgend jaar gaat de tweeling wellicht naar de grote school moeten, en zitten we met de zorgen waar ze naartoe kunnen. De bus is voorbij gereden... Anny zal er terug gaan zijn.
Erwin vertelde me dat hij een nieuwe Vanda heeft gekocht. Een zwarte ! of toch bijna, een bloem die zo donkerpaars is, dat je hem bijna zwart kunt noemen. Voor de niet kenners, een vanda is een orchideeënsoort, maar een van de niet gemakkelijke soorten... zo een die groeit zonder pot, en die je moet voeden en onderhouden door hem regelmatig te bevochtigen. Geen plant voor de huiskamer, maar wel van de mooiste bloemen die er bestaan in de orchideeensoorten. Misschien ken je de Miltonia, dat is een soort die wel (niet zo makkelijk) binnen in huis kan gehouden worden, en waarvan de bloem wel iets wegheeft van de Vandabloemen. Alleen, bij vanda heb je ook nog heel bijzondere kleuren, zoals hemelsblauw...
Al mijn kennis en kunde van orchideeën komt van Erwin, ook mijn liefde voor die bloemen. Zijn vader was een cactuskweker, hij houdt het bij orchideeën en zijn zeeaquarium. Iedere keer ik zijn aquarium zie, met al die kleuren van koralen en vissen, ga ik watertanden, en iedere keer als ik de installatie en het onderhoud er van bekijk, is mijn goesting direkt weer over ! Ik heb een enorme bewondering voor de mensen die een zeeaquarium in perfecte staat hebben en kunnen houden. Daar komt en heel wat werk en heel wat kennis bij kijken. Maar het resultaat is dan ook om bij weg te smelten. Je kunt met een zoetwateraquarium nooit in competitie gaan op gebied van kleur ! Maar je moet ook weten, dat een zeeaquarium niet alleen moeilijk is, het is ook veel duurder en in aankoop en inrichting, maar ook in onderhoud ! Gelukkig is Erwin een handige Harry, en weet hij een groot deel van de technische benodigdheden zelf te maken en zelf te onderhouden. Om u een klein idee te geven, de lampen om zo'n aquarium te verlichten, zijn meer dan 10 keer duurder dan de lampen voor een zoetwaterbak, bovendien verbruiken ze veel meer en gaan ze niet zo lang mee...
Maar mooi is het wel...
Er maalt teveel door mijn hoofd in deze periode van het jaar... Het schrijven lukt me niet zo goed als anders. Gek dat mensen je altijd komen vertellen dat verdriet slijt...niet dus, het wordt alleen wat glad gewreven en gepolierd, zodat het glanst, en door zijn glans veel meer en vaker in het oog springt. Alleen, door dat polieren zijn de scherpe hoekjes er af, en kwetst het niet meer zo erg. Ik ben in mijn leven al heel wat vrienden, kennissen, familie verloren, maar het lijkt wel of dat allemaal weggedrumd wordt door dat ene grote verdriet. Ik heb afgezien bij het overlijden van mijn ouders, maar dat is op een of andere manier veel aanvaardbaarder dan het verlies van een kind. De specialist die Anny behandelt wees er op dat in Afrika, in de hongergebieden de kindersterfte zo veel groter is, dat wij hier nog niet mochten klagen... Misschien heeft hij gelijk, maar ik denk dat die mensjes daar evenveel afzien als wij hier, misschien door de hoeveelheid nog meer, maar ze hebben door de strijd om te overleven wellicht veel minder tijd om er bij stil te staan... Wij hebben dat wel. Misschien is het wel een goede zaak dat ik ook thuis zit, dat ik niet ben gaan werken en Anny alleen thuis achterlaat met dit leed. Nu zijn we bij elkaar, en al praten we er bijna niet over, we weten van elkaar en voelen met elkaar...
Ik ga stoppen, wat hebben jullie aan het verdriet van een ander? Niets toch ? Gelukkig maar, het zou al heel erg zijn als we ook nog het verdriet van de anderen zouden moeten meedragen...
Ik heb toch een hekel aan dit grijze grauwe weer...
tot de volgende ?
Hij zat te beven van de kou en zat onder de schrammen en de blauwe plekken. Hij wist niet hoe hij daar gekomen was. Hij was wel ontzettend bang dat hij er zou sterven. Alles wat hij zich herinnerde was dat hij was gaan vissen...
ddjudedju, ik wist niet dat vissen zo gevaarlijk was !
In Kortrijk is het zoveelste slachtoffer het hospitaal binnengebracht in coma. De oorzaak: de Kortrijkzanen slikken een overdosis van wat bekend staat als het "liefdesdrankje"...
Het is in werkelijkheid een vorm van vloeibare XTC, die onder meer voor een langdurige erectie zorgt... IN twee weken tijd zijn er al drie Kortrijkzanen binnengevoerd met een overdosis... Blijkbaar hapert er iets aan de mannen en hun potentie in Kortrijk ???
Gisteren heb ik enkele uren op de kwampjoeter van zowel Frederik als de tweeling gewerkt, om ze wat weer in orde te zetten. Vanmorgen vond ik van de twee kinderen een mailtje om me te bedanken. Ze hadden mij dat toegestuurd vanuit hun nagelnieuwe mailbox die ik voor hen had aangemaakt ! En ze zijn er dolgelukkig mee, nu kunnen ze mailen naar hun vriendjes !
Gisteren waren we ook 41 jaar getrouwd. Al een hele term!
Weet je, ik vind het woord trouwen veel mooier dan huwen, er zit iets duurzamers in.
41 is geen bijzonder getal, dus geen feest of zoiets, gewoon een dikke kus en eens terugdenken. Waar is de tijd ?
Eergisteren was mijn nichtje 40 jaar getrouwd, een huwelijksfeest die wij niet konden meemaken, omdat Anny dan heel op het laatste liep van onze Koen. De 23° van deze maand zou onze Koen dus 40 jaren oud geworden zijn...
Een mens denkt dan aan al die dingen terug hé... en dan komt er weer dat immense verdriet om het verlies van onze eersteling. De linde voor mijn deur moet gesnoeid worden, dat was ook zoiets dat Koen vroeger deed. Allemaal herinneringen. Wellicht is dat mede de reden dat ik zo'n hekel heb aan deze tijd van het jaar.
Anny is de tweeling gaan wekken en zal ze straks op de bus zetten. Ze moest al terug zijn, de bus heeft blijkbaar vertraging. Wat zal volgend jaar ons daar brengen? Volgend jaar gaat de tweeling wellicht naar de grote school moeten, en zitten we met de zorgen waar ze naartoe kunnen. De bus is voorbij gereden... Anny zal er terug gaan zijn.
Erwin vertelde me dat hij een nieuwe Vanda heeft gekocht. Een zwarte ! of toch bijna, een bloem die zo donkerpaars is, dat je hem bijna zwart kunt noemen. Voor de niet kenners, een vanda is een orchideeënsoort, maar een van de niet gemakkelijke soorten... zo een die groeit zonder pot, en die je moet voeden en onderhouden door hem regelmatig te bevochtigen. Geen plant voor de huiskamer, maar wel van de mooiste bloemen die er bestaan in de orchideeensoorten. Misschien ken je de Miltonia, dat is een soort die wel (niet zo makkelijk) binnen in huis kan gehouden worden, en waarvan de bloem wel iets wegheeft van de Vandabloemen. Alleen, bij vanda heb je ook nog heel bijzondere kleuren, zoals hemelsblauw...
Al mijn kennis en kunde van orchideeën komt van Erwin, ook mijn liefde voor die bloemen. Zijn vader was een cactuskweker, hij houdt het bij orchideeën en zijn zeeaquarium. Iedere keer ik zijn aquarium zie, met al die kleuren van koralen en vissen, ga ik watertanden, en iedere keer als ik de installatie en het onderhoud er van bekijk, is mijn goesting direkt weer over ! Ik heb een enorme bewondering voor de mensen die een zeeaquarium in perfecte staat hebben en kunnen houden. Daar komt en heel wat werk en heel wat kennis bij kijken. Maar het resultaat is dan ook om bij weg te smelten. Je kunt met een zoetwateraquarium nooit in competitie gaan op gebied van kleur ! Maar je moet ook weten, dat een zeeaquarium niet alleen moeilijk is, het is ook veel duurder en in aankoop en inrichting, maar ook in onderhoud ! Gelukkig is Erwin een handige Harry, en weet hij een groot deel van de technische benodigdheden zelf te maken en zelf te onderhouden. Om u een klein idee te geven, de lampen om zo'n aquarium te verlichten, zijn meer dan 10 keer duurder dan de lampen voor een zoetwaterbak, bovendien verbruiken ze veel meer en gaan ze niet zo lang mee...
Maar mooi is het wel...
Er maalt teveel door mijn hoofd in deze periode van het jaar... Het schrijven lukt me niet zo goed als anders. Gek dat mensen je altijd komen vertellen dat verdriet slijt...niet dus, het wordt alleen wat glad gewreven en gepolierd, zodat het glanst, en door zijn glans veel meer en vaker in het oog springt. Alleen, door dat polieren zijn de scherpe hoekjes er af, en kwetst het niet meer zo erg. Ik ben in mijn leven al heel wat vrienden, kennissen, familie verloren, maar het lijkt wel of dat allemaal weggedrumd wordt door dat ene grote verdriet. Ik heb afgezien bij het overlijden van mijn ouders, maar dat is op een of andere manier veel aanvaardbaarder dan het verlies van een kind. De specialist die Anny behandelt wees er op dat in Afrika, in de hongergebieden de kindersterfte zo veel groter is, dat wij hier nog niet mochten klagen... Misschien heeft hij gelijk, maar ik denk dat die mensjes daar evenveel afzien als wij hier, misschien door de hoeveelheid nog meer, maar ze hebben door de strijd om te overleven wellicht veel minder tijd om er bij stil te staan... Wij hebben dat wel. Misschien is het wel een goede zaak dat ik ook thuis zit, dat ik niet ben gaan werken en Anny alleen thuis achterlaat met dit leed. Nu zijn we bij elkaar, en al praten we er bijna niet over, we weten van elkaar en voelen met elkaar...
Ik ga stoppen, wat hebben jullie aan het verdriet van een ander? Niets toch ? Gelukkig maar, het zou al heel erg zijn als we ook nog het verdriet van de anderen zouden moeten meedragen...
Ik heb toch een hekel aan dit grijze grauwe weer...
tot de volgende ?
maandag, november 17, 2008
Kapotte kwampjoeters
Gisteren is Erwin langsgekomen... Er heerste hier een echte crisissfeer!
De pc van Ewoud was kapot, maar daar zou wellicht niet zoveel werk aan zijn (Hij was slachtoffer van het feit dat er nu op zijn minst één antivirus ontdekt heeft dat Windows een virus is), dat euvel kan normaal in vijf minuten worden opgelost (prijs in de winkel: 50 eurootjes !!!)
Erger was het met de pc van de tweeling, die was volledig gecrasht, opgevreten van binnenuit door virussen en wormen en andere gezellige beestjes. Daar ou wellicht een serieus stukje werk aan zijn !
En dan de pc van Frederik... Als je zijn computer in gang zette, weken de pikdorsers netje uit naar de kant van de weg, overtuigd dat er ergens een heel grote zware kamion hen voorbij wilde steken. Met andere woorden, een lawaai zoals van een opstijgende jumbojet. (Fré probeerde eens zelf zijn pc van binnen te ontstoffen... wellicht iets te enthousiast.)
Erwin begon eerst aan het makkelijkste, de pc van Ewoud... Bleek niet te herstellen! Ewoud had niet alleen het bewuste antivirusprogramma zijn werk laten doen, hij had blijkbaar zelf geprobeerd zijn masjien te herstellen, en daarbij zijn harde schijf volledig leeg gemaakt. Er staat niets meer op, niente, nada, nothing, rien du tout, alles verschwunden...
Dat had hij er natuurlijk niet bijgezegd... Erwin heeft de pc in arremoede moeten mee nemen naar huis...Moet volledig geherinstalleerd worden. Ik hoord Bart al zeggen tegen Ewoud, dat het op zijn kosten zal zijn, dat hij het maar moet betalen van zijn eigen spaarcenten, dat het hem zal leren om overal altijd alles beter... enz...enz... Ik weet dat zo goed, omdat Bart nogal veel van zijn vader heeft.... (Ook al zal hij dat in alle toonaarden ontkennen - deed ik ook al....)
Dan wandelden wij naar Home Veerle... Eerst eens de pc van Frederik aangezet en heel vlug weer uit gedaan. Erwin deed de kast open, en deed het machine nog eens draaien, zonder kast er rond, en ja, het bleek de ventilator te zijn. Erwin demonteerde dat lawaaimakende onderdeel, en keek of er het soms versleten was, en er spel op de as zat. Dit bleek niet het geval. Vijzen wat losser en wat harder aanspannen... het vliegtuig bleef opstijgen. Ik suggereerde een beetje olie, maar Erwin had uiteraard geen fijne machine olie bij. Gelukkig heb ik dat wel, voor mijn scheermachine. (Jaja! Ik heb een scheermachine om mijn baard wat bij te trimmen!).
Erwin deed wat olie op de ventilator, en ja... de frank was gered. Dan nog wat opkuiswerk in de registers en de boel eens goed laten kuisen (Er zaten meer dan 10 wormen in !) (Wormen, Opa? Ja kind wormen... En ga je die dood doen? Het vergde heel wat uitleg om duidelijk te maken dat het geen echte beestjes waren en dat Gaia niet moest worden verwittigd...)
Dan de kwampjoeter van de tweeling, met een hart voor wormen.
Ook die moest helemaal opnieuw geïnstalleerd worden, maar vermits je er niet eens meer in raakte, moest Erwin dat doen opstarten op een heel speciale manier. Voor hem a piece of cake, voor mij een totaal onbegrijpelijk ingrijpen. Erwin heeft de windows opnieuw geinstalleerd, en een van deze dagen ga ik er dan de andere programma's op zetten. Dat kan ik gelukkig wel. Opa is ondertussen al een redelijk goede kwampjoeteraar, ook al ken ik niets van het binnenwerk.
Ondertussen was de ganse namiddag al lang verstreken, en het was na 18 uur toen we weer bij ons kwamen. Een flesje wijn geopend, en nog wat zitten babbelen...Erwin was onder de indruk van de decibels die gehaald worden door een spelende tweeling... Ik al lang niet meer, ik ben dat volume al gewoon, maar ben er van overtuigd dat mijn beginnende doofheid voor een groot stuk daarvan afkomstig is...
De vrouw van Erwin zit weer thuis met haar knie. Op een of andere manier heeft ze tere gewrichten, ze zat al thuis met haar schouder, en nu gaan ze wellicht een kijkoperatie doen aan haar knie, om te zien wat er allemaal misloopt in dat gewricht. We hoorden ook dat Marjorie, de dochter serieus onder haar sjokkedijzen heeft gekregen, omdat ze in de school schromelijk tekort kwam. Ze kan nochtans, maar ook daar moet je er heel de tijd achter zitten. Erwin vertelde dat de pc voor Marjorie voorlopig verboden terrein is, tot haar uitslag op school weer normaal is. Tja, het kind zit dan ook nog midden in haar "publiciteitsjaren" (14 jaar) en is helemaal niet meer de brave en lieve Marjorie van vroeger. Gek hoe bijna alle kinderen dan een gezagscrisis kennen. Het zal wellicht een heel natuurlijke ontwikkeling zijn, om te komen naar zelfstandigheid, maar het is noch voor de ouders, noch voor de adolescent zelf, een makkelijke tijd.
Twee op de drie komputers zijn dus weer in orde. Geen slecht resultaat... Maar waar we wat meer miserie hadden verwacht met die van de tweeling, en minder met die van Ewoud, bleek het net andersom... Tja, kinderen he... Oh ja, ter informatie...Ewoud komt dus ook stilaan in zijn apejaren, en zie, och wonder, het is precies zijn peerke... Als Bart er nog zoveel plezier mee beleeft als wij indertijd met hem (en mijn ouders met mij, en waarschijnlijk mijn grootouders met mijn vader), dan hebben ze nog een lastige en lange weg bergop voor de boeg...djudedju...
Aan mijn linde hangen hooguit nog twintig blaren. Nu ja, hangen...
Het regent niet. Dat is al heel wat !
Misschien zie je toevallig aan het uur van publicatie dat ik hier weer heel vroeg zit te bloggen... Veerle heeft weer de vroege. Dus gaat Anny heel vroeg de kinderen wekken, en op de bus zetten, dan sta ik ondertussen op, zet koffie en laat de honden uit, en tegen dat Anny terug is zit ik meestal al achter het scherm van mijn pc.... zodoende...
Vannacht heb ik weer eens slecht geslapen. De meeste mensen slapen beter als ze een paar glaasjes wijn nutten, ikke dus niet. Dat is een van de redenen dat ik niet zo dikwijls wijn drink. Ik lust het wel, maar gewoonlijk voel ik dat nadien wel een paar dagen hangen, en dat zonder overdaad te doen, gewoon een of twee glaasjes is al genoeg. Ik vermoed dat het niet zozeer van de wijn komt, als wel van het samengaan met mijn medicaties... Toch is de bekoring soms wat te sterk, als er iemand is, en die drinkt een glas wijn, dan drink ik er ook eentje, het is immers zo lekker he... Ik zou het beter laten, maar ik zou veel liever die vuile brol van den apotheker laten liggen weet je !
Er is een voortdurende evolutie te merken in het bloemschikken. Ik zie dat niet, ik word dat gewaar. Nu en dan zijn er jaren waarin de bloemen van mijn hortensia's (hydrangea's) hot stuff zijn, en dan komt de madame ven de "Groene Verbeelding" al mijn bloemen kopen. Dit jaar worden er blijkbaar geen of weinig hortensia's verwerkt in de groene verbeelding, want ze is niet langs gekomen. Dat betekent dat ik een deel van mijn drinkgeld mankeer. Hopelijk zijn de bloemen volgend jaar weer volop in de mode...Hoop doet leven. Ik had dit jaar al heel wat minder bloemen, omdat ik in het voorjaar nogal wat gesnoeid had in mijn hortensia's. Het moest, want het voetpad was bijna verdwenen onder de overhangende takken...
Heb je gisteren de opendeurdag van de politiek bewonderd? De heren hebben (onder deskundige begeleiding) een potje eten gekookt voor hun onderdanen, en in het parlement mochten de gewone citoyens een uitleg vragen over de activiteiten van de vroede parlementariërs... Aan de tv-beelden daarover had op zijn minst één dame het begrepen, ze was (ook) in slaap gevallen... Je weet wel, woorden wekken, maar voorbeelden....
Toch heb ik bewondering voor de politiekers! Echt waar ! Ze zijn nog veel straffer dan ons Heer, die veranderde wijn in water, maar de politiekers kunnen zelfs geld weggeven van uit een schuldenberg ! Geef toe, da's nog véél straffer. Wat dan nog straffer is, ze gaan daarvoor geen frank meer belasting betalen om dat te recupereren, nee, want de vroede parlementariërs betalen geen dergelijke aardse onkosten, ze verdelen die lasten over hun onderdanen, die dan door en dood verheugd met die eer die hen te beurt valt, hen opnieuw verkiezen om het nog eens en nog eens en nog.... te doen....
djudedju.
'k ga stoppen, anders begin ik weer op die naarstige schobbejakken hun kap te zitten...
tot de volgende ?
De pc van Ewoud was kapot, maar daar zou wellicht niet zoveel werk aan zijn (Hij was slachtoffer van het feit dat er nu op zijn minst één antivirus ontdekt heeft dat Windows een virus is), dat euvel kan normaal in vijf minuten worden opgelost (prijs in de winkel: 50 eurootjes !!!)
Erger was het met de pc van de tweeling, die was volledig gecrasht, opgevreten van binnenuit door virussen en wormen en andere gezellige beestjes. Daar ou wellicht een serieus stukje werk aan zijn !
En dan de pc van Frederik... Als je zijn computer in gang zette, weken de pikdorsers netje uit naar de kant van de weg, overtuigd dat er ergens een heel grote zware kamion hen voorbij wilde steken. Met andere woorden, een lawaai zoals van een opstijgende jumbojet. (Fré probeerde eens zelf zijn pc van binnen te ontstoffen... wellicht iets te enthousiast.)
Erwin begon eerst aan het makkelijkste, de pc van Ewoud... Bleek niet te herstellen! Ewoud had niet alleen het bewuste antivirusprogramma zijn werk laten doen, hij had blijkbaar zelf geprobeerd zijn masjien te herstellen, en daarbij zijn harde schijf volledig leeg gemaakt. Er staat niets meer op, niente, nada, nothing, rien du tout, alles verschwunden...
Dat had hij er natuurlijk niet bijgezegd... Erwin heeft de pc in arremoede moeten mee nemen naar huis...Moet volledig geherinstalleerd worden. Ik hoord Bart al zeggen tegen Ewoud, dat het op zijn kosten zal zijn, dat hij het maar moet betalen van zijn eigen spaarcenten, dat het hem zal leren om overal altijd alles beter... enz...enz... Ik weet dat zo goed, omdat Bart nogal veel van zijn vader heeft.... (Ook al zal hij dat in alle toonaarden ontkennen - deed ik ook al....)
Dan wandelden wij naar Home Veerle... Eerst eens de pc van Frederik aangezet en heel vlug weer uit gedaan. Erwin deed de kast open, en deed het machine nog eens draaien, zonder kast er rond, en ja, het bleek de ventilator te zijn. Erwin demonteerde dat lawaaimakende onderdeel, en keek of er het soms versleten was, en er spel op de as zat. Dit bleek niet het geval. Vijzen wat losser en wat harder aanspannen... het vliegtuig bleef opstijgen. Ik suggereerde een beetje olie, maar Erwin had uiteraard geen fijne machine olie bij. Gelukkig heb ik dat wel, voor mijn scheermachine. (Jaja! Ik heb een scheermachine om mijn baard wat bij te trimmen!).
Erwin deed wat olie op de ventilator, en ja... de frank was gered. Dan nog wat opkuiswerk in de registers en de boel eens goed laten kuisen (Er zaten meer dan 10 wormen in !) (Wormen, Opa? Ja kind wormen... En ga je die dood doen? Het vergde heel wat uitleg om duidelijk te maken dat het geen echte beestjes waren en dat Gaia niet moest worden verwittigd...)
Dan de kwampjoeter van de tweeling, met een hart voor wormen.
Ook die moest helemaal opnieuw geïnstalleerd worden, maar vermits je er niet eens meer in raakte, moest Erwin dat doen opstarten op een heel speciale manier. Voor hem a piece of cake, voor mij een totaal onbegrijpelijk ingrijpen. Erwin heeft de windows opnieuw geinstalleerd, en een van deze dagen ga ik er dan de andere programma's op zetten. Dat kan ik gelukkig wel. Opa is ondertussen al een redelijk goede kwampjoeteraar, ook al ken ik niets van het binnenwerk.
Ondertussen was de ganse namiddag al lang verstreken, en het was na 18 uur toen we weer bij ons kwamen. Een flesje wijn geopend, en nog wat zitten babbelen...Erwin was onder de indruk van de decibels die gehaald worden door een spelende tweeling... Ik al lang niet meer, ik ben dat volume al gewoon, maar ben er van overtuigd dat mijn beginnende doofheid voor een groot stuk daarvan afkomstig is...
De vrouw van Erwin zit weer thuis met haar knie. Op een of andere manier heeft ze tere gewrichten, ze zat al thuis met haar schouder, en nu gaan ze wellicht een kijkoperatie doen aan haar knie, om te zien wat er allemaal misloopt in dat gewricht. We hoorden ook dat Marjorie, de dochter serieus onder haar sjokkedijzen heeft gekregen, omdat ze in de school schromelijk tekort kwam. Ze kan nochtans, maar ook daar moet je er heel de tijd achter zitten. Erwin vertelde dat de pc voor Marjorie voorlopig verboden terrein is, tot haar uitslag op school weer normaal is. Tja, het kind zit dan ook nog midden in haar "publiciteitsjaren" (14 jaar) en is helemaal niet meer de brave en lieve Marjorie van vroeger. Gek hoe bijna alle kinderen dan een gezagscrisis kennen. Het zal wellicht een heel natuurlijke ontwikkeling zijn, om te komen naar zelfstandigheid, maar het is noch voor de ouders, noch voor de adolescent zelf, een makkelijke tijd.
Twee op de drie komputers zijn dus weer in orde. Geen slecht resultaat... Maar waar we wat meer miserie hadden verwacht met die van de tweeling, en minder met die van Ewoud, bleek het net andersom... Tja, kinderen he... Oh ja, ter informatie...Ewoud komt dus ook stilaan in zijn apejaren, en zie, och wonder, het is precies zijn peerke... Als Bart er nog zoveel plezier mee beleeft als wij indertijd met hem (en mijn ouders met mij, en waarschijnlijk mijn grootouders met mijn vader), dan hebben ze nog een lastige en lange weg bergop voor de boeg...djudedju...
Aan mijn linde hangen hooguit nog twintig blaren. Nu ja, hangen...
Het regent niet. Dat is al heel wat !
Misschien zie je toevallig aan het uur van publicatie dat ik hier weer heel vroeg zit te bloggen... Veerle heeft weer de vroege. Dus gaat Anny heel vroeg de kinderen wekken, en op de bus zetten, dan sta ik ondertussen op, zet koffie en laat de honden uit, en tegen dat Anny terug is zit ik meestal al achter het scherm van mijn pc.... zodoende...
Vannacht heb ik weer eens slecht geslapen. De meeste mensen slapen beter als ze een paar glaasjes wijn nutten, ikke dus niet. Dat is een van de redenen dat ik niet zo dikwijls wijn drink. Ik lust het wel, maar gewoonlijk voel ik dat nadien wel een paar dagen hangen, en dat zonder overdaad te doen, gewoon een of twee glaasjes is al genoeg. Ik vermoed dat het niet zozeer van de wijn komt, als wel van het samengaan met mijn medicaties... Toch is de bekoring soms wat te sterk, als er iemand is, en die drinkt een glas wijn, dan drink ik er ook eentje, het is immers zo lekker he... Ik zou het beter laten, maar ik zou veel liever die vuile brol van den apotheker laten liggen weet je !
Er is een voortdurende evolutie te merken in het bloemschikken. Ik zie dat niet, ik word dat gewaar. Nu en dan zijn er jaren waarin de bloemen van mijn hortensia's (hydrangea's) hot stuff zijn, en dan komt de madame ven de "Groene Verbeelding" al mijn bloemen kopen. Dit jaar worden er blijkbaar geen of weinig hortensia's verwerkt in de groene verbeelding, want ze is niet langs gekomen. Dat betekent dat ik een deel van mijn drinkgeld mankeer. Hopelijk zijn de bloemen volgend jaar weer volop in de mode...Hoop doet leven. Ik had dit jaar al heel wat minder bloemen, omdat ik in het voorjaar nogal wat gesnoeid had in mijn hortensia's. Het moest, want het voetpad was bijna verdwenen onder de overhangende takken...
Heb je gisteren de opendeurdag van de politiek bewonderd? De heren hebben (onder deskundige begeleiding) een potje eten gekookt voor hun onderdanen, en in het parlement mochten de gewone citoyens een uitleg vragen over de activiteiten van de vroede parlementariërs... Aan de tv-beelden daarover had op zijn minst één dame het begrepen, ze was (ook) in slaap gevallen... Je weet wel, woorden wekken, maar voorbeelden....
Toch heb ik bewondering voor de politiekers! Echt waar ! Ze zijn nog veel straffer dan ons Heer, die veranderde wijn in water, maar de politiekers kunnen zelfs geld weggeven van uit een schuldenberg ! Geef toe, da's nog véél straffer. Wat dan nog straffer is, ze gaan daarvoor geen frank meer belasting betalen om dat te recupereren, nee, want de vroede parlementariërs betalen geen dergelijke aardse onkosten, ze verdelen die lasten over hun onderdanen, die dan door en dood verheugd met die eer die hen te beurt valt, hen opnieuw verkiezen om het nog eens en nog eens en nog.... te doen....
djudedju.
'k ga stoppen, anders begin ik weer op die naarstige schobbejakken hun kap te zitten...
tot de volgende ?
zondag, november 16, 2008
Supermuis
Binnenkort zitten we dus allemaal met massa's Jerry's in huis, en lijken al onze poezen maat stomme Toms.
De supermuis is er !
Spaanse geleerden zijn er in gelukt een supermuis te kweken!
In eerste instantie vroeg ik mij af: "Wie zit daar nu op te wachten?"
Maar de Spaanse geleerden in casu dienen een edel doel !
Luister deemoedig naar het relaas !
Geleerde bollen wisten al langer dat het enzym telomerase wonderen doet voor de levenskracht van de cellen, maar tot op heden was men er nog nooit in gelukt die telomerase te integreren met het ganse lichaam. Die Spanjaarden dus wel ! Daardoor hebben zij nu muizen die tot 40 % langer leven, en bovendien kankervrij zijn !
Voor de mens betekent dit: op naar de 120 jaar !
Hoera ! Hoera ??? Heb je al eens bedacht wat dit allemaal met zich meebrengt ? Niet dat ik niet wil tekenen voor het halen van een gezonde 120 levensjaren, maar als we dat straks met zijn allen gaan doen, dan is de ramp niet te overzien. Stel je voor wat er dan met de pensioenkas zal gebeuren ? De "jongeren" zullen op zijn minst moeten wachten tot hun 80° levensjaar vooraleer op brugpensioen te kunnen gaan, en het volwaardig pensioen komt er pas op 95 ! Anders is de zaak niet betaalbaar. Maar dat is nog het minste probleem! Heb je al eens gedacht op de grootte van de wereldbevolking ! Ik hoop dan nog en calculeer zeker niet mee, dat dan de vruchtbare periode van het leven misschien ook zou verlengen, maar gewoon, door de mindere en veel latere natuurlijke afvloeiing komen wij zeker in de knoei met de voedselvoorziening. Nogal een geluk dat we nu weer kromme komkommers mogen opeten !
En laat ons nu veronderstellen dat we geen kanker meer zouden krijgen, heb je er op gelet dat men niet van andere ziekten en malaaien spreekt ? Zie je ze al in massa lopen op straat met hele kudden seniele mensen, bijeen gehouden met herdershonden met het model van een pittbull? Want als er zooooveeeel zijn, dan kun je toch niet anders dan een soort groepstherapie toepassen, newaar...
Nee, mij lijkt dat niet onmiddellijk een wensdroom. Laat de mens maar op zijn normale tijd gaan, dan is het schoon geweest. Dat men ons kankervrij zou houden, dat is uiteraard een schone zaak, maar rekening houdend met het feit dat de natuur telkens weer een nieuw evenwicht zoekt, zal het alternatief misschien nog iets veel erger zijn...afwachten.
We lijken nu al af te stevenen op een soort onsterfelijkheid via het klonen, ook al waren we al een heel tijdje dood, als we streven naar een eeuwig leven, dan opteer ik voor de godsdienstige betekenis boven de echte lichamelijke onsterfelijkheid. We stoppen nu al kunstheupen en knieën in, straks moeten we ieder onderdeel op zijn minst enkele keren in één leven gaan liggen vervangen... Een mens mag er niet op denken. "Hallo Charel, je ziet er uit als een ineengezakte souflé, wat scheelt er ?" "Wel, Medard, jongne, ik ging binnen voor een nieuwe ribbenkast, en toen ze mijn oude uitgehaald hadden zijn ze beginnen staken...Moet je mij nu zien hobbelen!"
Nee, laat ze die supermuis nog maar wat in de diepvries stoppen (Als ze hem weer nodig hebben kunnen ze hem toch weer klonen). Ik denk niet dat onze wereld al rijp is om zo lang te moeten of mogen leven. Volgens de bijbel kon het vroeger wel, denk maar aan Methusalem en consorten. En hoe oud Abel was toen hij die fatale klop kreeg van zijn broer, is niet geweten, maar het zouden in de huidige wetgeving zeker verzachtende omstandigheden zijn als men kon aantonen dat men al 217 jaar in ruzie leefde... Heb je er trouwens al eens op gelet dat de bijbel van in het prille begin al wreed seksistisch is ? Heb jij één woord gelezen over het feit dat de dames toen ook zo oud werden ? Neenee, het heeft er alle schijn van dat Methusalem zich meerdere keren kon verjongen ! (Alhoewel, op een bepaalde leeftijd verminderd de trek toch wel wat... Of was dat toen ook nog niet ?).
Hoe het met de inteelt zat, in de tijd van Adam en Eva, daar kan ik nog nachten van wakker liggen. In een oud volksverhaal in Kenia werden de mensen ook geschapen uit klei, maar daar maakte men meteen een hele reeks mensjes, en men bakte die in verschillende keren, zo kreeg je goed doorbakken zwarte mensjes, lichterbruine, rode, gele en zelfs blanke mensjes... Klinkt mij veel leuker in de oren. En meteen is het probleem van de inteelt van de baan.
Trouwens, als verwoed kippenkweker, en vroeger vogelkweker, lijkt mij het probleem van de inteelt wel heel sterk overroepen. Integendeel, het is voornamelijk via inteelt dat nieuwe verworvenheden in de soort vastgelegd worden. Natuurlijk moet je op letten dat je geen nadelige dingen gaat fixeren in de soort (Denk een aan de kinnebak van Keizer Karel... Waaruit alleen blijkt dat binnen de adel men geen benul heeft van selectie).
Maar toch, het Keniaanse scheppingsverhaal lijkt me leuk.
En dan ga je gaan zitten denken, hoe we echt zouden ontstaan zijn ? Uit een soort voor-aap ? Of toch door genetische manipulatie door marsmannetjes zoals de ufologen zeggen? Of gewoon door het feit dat we gedwongen werden in de savanne te leven, waardoor rechtopstaan een voordeel was bij het uitkijken naar bedreigende roofdieren en te zelfdertijd naar prooidieren? Zodat we gedwongen werden steeds spitsvondiger jachttechnieken te ontwikkelen, wat weer leidde tot een geleidelijke ontwikkeling van wat we nu verstand noemen?
We zullen het wel nooit weten, tenzij... we plots moeten vaststellen dat er naast ons nog een diersoort zich ontwikkeld tot verstand hebben??? Eigenlijk zou dat wel een goede zaak zijn, zou ons wat nederiger maken, en zou ons wellicht ook dwingen om het begrip verstand anders te gaan bekijken... Want wat wij daaronder verstaan zal wel niet de enige mogelijke mogelijkheid zijn. En dan zit ik zo te denken... Zijn wij wel de enigen met verstand ? Of zijn wij de enigen die het verstand van de anderen niet herkennen als dusdanig?
Weet je, ik opteer voor het laatste... Als ik zie dat de acaciaboom reageert op vraat door de giraffen door in de wijde omtrek, in alle acaciabomen terstond een bittere smaak te doen ontstaan... dan zit ik met levensgrote vraagtekens in mijn ogen.
Eén ding weet ik, het maakt me nederig!
Dat gevoel van de mens is de kroon op de schepping lijkt plots heel wankel.
We zijn gewoon een klein stukje er van, en dan nog een stukje die helemaal niet begrijpt hoe het geheel in elkaar zit.
djudedju.
't Regent, 't is grijs en grauw, je ziet maar een honderd meter ver...kortom, het is herfststststst...En toch, toch zie ik in mijn tuin nog steeds de prachtige bloemen van de passieflora staan ! Tropische pracht in mijn achtertuintje, herst ten spijt !
tot de volgende ?
De supermuis is er !
Spaanse geleerden zijn er in gelukt een supermuis te kweken!
In eerste instantie vroeg ik mij af: "Wie zit daar nu op te wachten?"
Maar de Spaanse geleerden in casu dienen een edel doel !
Luister deemoedig naar het relaas !
Geleerde bollen wisten al langer dat het enzym telomerase wonderen doet voor de levenskracht van de cellen, maar tot op heden was men er nog nooit in gelukt die telomerase te integreren met het ganse lichaam. Die Spanjaarden dus wel ! Daardoor hebben zij nu muizen die tot 40 % langer leven, en bovendien kankervrij zijn !
Voor de mens betekent dit: op naar de 120 jaar !
Hoera ! Hoera ??? Heb je al eens bedacht wat dit allemaal met zich meebrengt ? Niet dat ik niet wil tekenen voor het halen van een gezonde 120 levensjaren, maar als we dat straks met zijn allen gaan doen, dan is de ramp niet te overzien. Stel je voor wat er dan met de pensioenkas zal gebeuren ? De "jongeren" zullen op zijn minst moeten wachten tot hun 80° levensjaar vooraleer op brugpensioen te kunnen gaan, en het volwaardig pensioen komt er pas op 95 ! Anders is de zaak niet betaalbaar. Maar dat is nog het minste probleem! Heb je al eens gedacht op de grootte van de wereldbevolking ! Ik hoop dan nog en calculeer zeker niet mee, dat dan de vruchtbare periode van het leven misschien ook zou verlengen, maar gewoon, door de mindere en veel latere natuurlijke afvloeiing komen wij zeker in de knoei met de voedselvoorziening. Nogal een geluk dat we nu weer kromme komkommers mogen opeten !
En laat ons nu veronderstellen dat we geen kanker meer zouden krijgen, heb je er op gelet dat men niet van andere ziekten en malaaien spreekt ? Zie je ze al in massa lopen op straat met hele kudden seniele mensen, bijeen gehouden met herdershonden met het model van een pittbull? Want als er zooooveeeel zijn, dan kun je toch niet anders dan een soort groepstherapie toepassen, newaar...
Nee, mij lijkt dat niet onmiddellijk een wensdroom. Laat de mens maar op zijn normale tijd gaan, dan is het schoon geweest. Dat men ons kankervrij zou houden, dat is uiteraard een schone zaak, maar rekening houdend met het feit dat de natuur telkens weer een nieuw evenwicht zoekt, zal het alternatief misschien nog iets veel erger zijn...afwachten.
We lijken nu al af te stevenen op een soort onsterfelijkheid via het klonen, ook al waren we al een heel tijdje dood, als we streven naar een eeuwig leven, dan opteer ik voor de godsdienstige betekenis boven de echte lichamelijke onsterfelijkheid. We stoppen nu al kunstheupen en knieën in, straks moeten we ieder onderdeel op zijn minst enkele keren in één leven gaan liggen vervangen... Een mens mag er niet op denken. "Hallo Charel, je ziet er uit als een ineengezakte souflé, wat scheelt er ?" "Wel, Medard, jongne, ik ging binnen voor een nieuwe ribbenkast, en toen ze mijn oude uitgehaald hadden zijn ze beginnen staken...Moet je mij nu zien hobbelen!"
Nee, laat ze die supermuis nog maar wat in de diepvries stoppen (Als ze hem weer nodig hebben kunnen ze hem toch weer klonen). Ik denk niet dat onze wereld al rijp is om zo lang te moeten of mogen leven. Volgens de bijbel kon het vroeger wel, denk maar aan Methusalem en consorten. En hoe oud Abel was toen hij die fatale klop kreeg van zijn broer, is niet geweten, maar het zouden in de huidige wetgeving zeker verzachtende omstandigheden zijn als men kon aantonen dat men al 217 jaar in ruzie leefde... Heb je er trouwens al eens op gelet dat de bijbel van in het prille begin al wreed seksistisch is ? Heb jij één woord gelezen over het feit dat de dames toen ook zo oud werden ? Neenee, het heeft er alle schijn van dat Methusalem zich meerdere keren kon verjongen ! (Alhoewel, op een bepaalde leeftijd verminderd de trek toch wel wat... Of was dat toen ook nog niet ?).
Hoe het met de inteelt zat, in de tijd van Adam en Eva, daar kan ik nog nachten van wakker liggen. In een oud volksverhaal in Kenia werden de mensen ook geschapen uit klei, maar daar maakte men meteen een hele reeks mensjes, en men bakte die in verschillende keren, zo kreeg je goed doorbakken zwarte mensjes, lichterbruine, rode, gele en zelfs blanke mensjes... Klinkt mij veel leuker in de oren. En meteen is het probleem van de inteelt van de baan.
Trouwens, als verwoed kippenkweker, en vroeger vogelkweker, lijkt mij het probleem van de inteelt wel heel sterk overroepen. Integendeel, het is voornamelijk via inteelt dat nieuwe verworvenheden in de soort vastgelegd worden. Natuurlijk moet je op letten dat je geen nadelige dingen gaat fixeren in de soort (Denk een aan de kinnebak van Keizer Karel... Waaruit alleen blijkt dat binnen de adel men geen benul heeft van selectie).
Maar toch, het Keniaanse scheppingsverhaal lijkt me leuk.
En dan ga je gaan zitten denken, hoe we echt zouden ontstaan zijn ? Uit een soort voor-aap ? Of toch door genetische manipulatie door marsmannetjes zoals de ufologen zeggen? Of gewoon door het feit dat we gedwongen werden in de savanne te leven, waardoor rechtopstaan een voordeel was bij het uitkijken naar bedreigende roofdieren en te zelfdertijd naar prooidieren? Zodat we gedwongen werden steeds spitsvondiger jachttechnieken te ontwikkelen, wat weer leidde tot een geleidelijke ontwikkeling van wat we nu verstand noemen?
We zullen het wel nooit weten, tenzij... we plots moeten vaststellen dat er naast ons nog een diersoort zich ontwikkeld tot verstand hebben??? Eigenlijk zou dat wel een goede zaak zijn, zou ons wat nederiger maken, en zou ons wellicht ook dwingen om het begrip verstand anders te gaan bekijken... Want wat wij daaronder verstaan zal wel niet de enige mogelijke mogelijkheid zijn. En dan zit ik zo te denken... Zijn wij wel de enigen met verstand ? Of zijn wij de enigen die het verstand van de anderen niet herkennen als dusdanig?
Weet je, ik opteer voor het laatste... Als ik zie dat de acaciaboom reageert op vraat door de giraffen door in de wijde omtrek, in alle acaciabomen terstond een bittere smaak te doen ontstaan... dan zit ik met levensgrote vraagtekens in mijn ogen.
Eén ding weet ik, het maakt me nederig!
Dat gevoel van de mens is de kroon op de schepping lijkt plots heel wankel.
We zijn gewoon een klein stukje er van, en dan nog een stukje die helemaal niet begrijpt hoe het geheel in elkaar zit.
djudedju.
't Regent, 't is grijs en grauw, je ziet maar een honderd meter ver...kortom, het is herfststststst...En toch, toch zie ik in mijn tuin nog steeds de prachtige bloemen van de passieflora staan ! Tropische pracht in mijn achtertuintje, herst ten spijt !
tot de volgende ?
zaterdag, november 15, 2008
Geen wortelen, maar eieren !!!
Het mopje dat wortelen goed zijn voor de ogen, je ziet immers nooit een konijn met een bril, is achterhaald... Nu zijn het eieren die goed zijn voor het oog.
Er bestaat een ziekte die ergens in het oog woekert in de omgeving van de macula (de gele vlek) en die op den duur blindheid kan veroorzaken.
Die ziekte zou, volgens de laatste gegevens ontstaan door een tekort aan luteïne en zexanthine. In eieren zitten deze stoffen van nature, maar men heeft ontdekt dat bij een voeding met toegevoegde luteïne en zexanthine, die stoffen in een verhoogde mate in de eieren terecht komen.
Bovendien heeft men ontdekt dat bij het voedsel opgenomen luteïne en zexanthine, deze stoffen uiteindelijk in het oog terecht komen en helpen tegen het bestrijden van de gevreesde ziekte.
Dus, jongens en meisjes, eet meer eieren ! Je hebt natuurlijk kans op salmonella of een vroege dood door cholesterol, maar je zult je dood veel scherper zien aankomen.
Wie voortaan nog om eieren komt bij mij, moet een briefje van de dokter voorleggen, en ik verwittig hen dat deze medicamenten niet terugbetaald worden.
Bovendien zijn het bij mij eieren van buitenlopende kippen, dus zijn ze van een veel betere kwaliteit, en veel zwaarder door de zware metalen die er in zitten... Let wel, de eieren van de kippen die hier iets verder af ook buiten lopen, maar in een kudden van enkele duizenden, die bevatten veel minder zware metalen. De reden ? Kippen van een kippenliefhebbertje zijn een bedreiging van de markt.
Je moet weten dat veel mensen kippen zijn gaan houden om minder huisvuil te hebben en zo de kosten van de huisvuilomhaling te drukken. Bovendien kreeg je daar nog eieren gratis bovenop. Dat was nu net wat er verkeerd aan was. De eierproducenten zijn hier tegen in actie gekomen, en de politiekers (zie schrijven van gisteren over liegen) hebben daarop de eierproducenten gesteund door te verklaren dat kippen bij de woning gehouden zware metalen in hun eieren stoppen. Waarvan akte.
Ik moet toegeven dat er wellicht iets in zit ! De eieren die ik in de winkel zie zijn gewoonlijk zoiets van een 60 gr zwaar. Mijn kippen leggen eieren tussen de 70 en de 90 grammen zwaar...'t Moet toch van iets zijn hé ? Of is het gewoon omdat ze zoveel groter zijn???
djudedju.
Maar buiten de salmonella, de cholesterol, de zware metalen en dergelijke (vogelgriep!!) zijn eieren goed voor je ogen. Ik heb daar begrip voor ! Ik heb ooit een klop tegen mijn oog gekregen... zo'n ei !
Anny heeft zo net de laatste overtollige haan gepakt en in een mand gezet. We hebben er een thuis voor gevonden. Mijn haan gaat naar Gilberte, een oude jonge dochter uit onze straat. 't Menske kan het niet verdragen dat er bij haar kippen geen haan zit... tja, ervaring zeker ?
Als we deze winter geen verliezen hebben, dan ga ik volgend jaar geen kip laten broeden. Ik heb voor het moment genoeg zijdehoentjes. Met één uitzondering, mocht ik aan een bruine en een koekoekkleurige geraken, die mag nog binnen, dan is mijn kleurenpalet nagenoeg volledig... Ik heb ze nu in het zwart, in het wit, in zilver patrijs, in goudpatrijs, en heel heel gekke, zilverpatrijs, maar de wollige dot op haar kop is zo zwart als roet ! Heel mooi !
Bij Bart zitten er ook diverse kleuren, en een van de witjes die ik heb gaat ook nog naar hem toe. Plus nog een ander. Zo hebben we beiden weer een leuk toom zijdehoenen.
Zijdehoenen zijn héél bijzonder ! Ze hebben vijf tenen, en hun vel is donkerblauw, tegen het zwart aan. Zelfs het vlees is enigzins blauwig gekleurd. (Ze zijn duidelijk van adel !) Bovendien hebben ze dus zijdeveren. Door een of ander bizarre mutatie zijn bij hen de haakjes aan de veren weg, zodat de veerschachten alleen losse draadjes hebben. Daardoor lijkt het alsof de kippen geen pluimen hebben, maar haar. Naar het schijnt zou men, in vroegere tijden, deze kippen hebben verkocht als kruisingen tussen kippen en konijnen...
De zijdehoenen zijn van nature heel tam, en kinderen kunnen gerust de kippen strelen en zelfs opnemen. Ze vliegen niet (kan ook moeilijk zonder veren) en de hanen zijn ook niet agressief tegenover mensen. Het zijn echte hebbedingen. en ze leggen ook nog eieren... Natuurlijk niet zoveel als die moderne hybriden die meer dan 300 eieren op een jaar produceren, maar een 100 à 130 per jaar. Kleine eitjes, niet wit, niet bruin, eerder ivoorkleurig. De kam is heel miniem en is zwart (Uitgezonderd bij de koekoekkleur), het bij kippen witte kaakje is bij zijdehoenen helderblauw.
Wil je een leuke afvalopeter...het zijdehoen is mooi en scharrelt als de beste !
Wellicht zit er ook in hun eieren luteïne en zexanthine ?
Bij het minste zuchtje zie ik nu de blaren rijzen... de boom is bijna kaal. Heel gek: er hangen nog een heleboel van die schutblaadjes aan en zaadbolletjes. (De dingen die je in je lindethee vindt). Gisteren ben ik om nieuwe schoenen geweest, in de zool van mijn oude zat een gat. Nu ja, ze gingen ook al jaren en jaren mee... Bovendien ben ik ook om zo'n machine gegaan van Black en dekker... om mijn linde mee te snoeien, of liever terug te knotten. Ik noem dat machine een krokodil, want de bek doet mij heel sterk op die beesten denken. Hopelijk krijg ik hiermee mijn boom makkelijker geknot dan vroeger. Volgend jaar zal ik dus weer met zo'n gek lindeboompje zitten, een dikke stam met een bollig kroontje ... een soort groeiende likstok.
Zodra alle blaren weg zijn, en het eens een dag is met goed weer, begin ik de boom te snoeien. Vroeger kwam Veerle helpen, maar die gaat nu ook werken, dus 't zal met zijn tweeën zijn, tenzij we eens een goede zaterdag hebben... dan kan Fre misschien een handje toesteken.
Ik ga stoppen voor vandaag, 't is zaterdag, en we moeten deze namiddag nog naar Tanteke. Gisteren deden we immer boodschappen. Heel het weekend geen rommelmarkten in de omtrek te vinden... 't wordt rustig zoals in de week.
tot de volgende ?
Er bestaat een ziekte die ergens in het oog woekert in de omgeving van de macula (de gele vlek) en die op den duur blindheid kan veroorzaken.
Die ziekte zou, volgens de laatste gegevens ontstaan door een tekort aan luteïne en zexanthine. In eieren zitten deze stoffen van nature, maar men heeft ontdekt dat bij een voeding met toegevoegde luteïne en zexanthine, die stoffen in een verhoogde mate in de eieren terecht komen.
Bovendien heeft men ontdekt dat bij het voedsel opgenomen luteïne en zexanthine, deze stoffen uiteindelijk in het oog terecht komen en helpen tegen het bestrijden van de gevreesde ziekte.
Dus, jongens en meisjes, eet meer eieren ! Je hebt natuurlijk kans op salmonella of een vroege dood door cholesterol, maar je zult je dood veel scherper zien aankomen.
Wie voortaan nog om eieren komt bij mij, moet een briefje van de dokter voorleggen, en ik verwittig hen dat deze medicamenten niet terugbetaald worden.
Bovendien zijn het bij mij eieren van buitenlopende kippen, dus zijn ze van een veel betere kwaliteit, en veel zwaarder door de zware metalen die er in zitten... Let wel, de eieren van de kippen die hier iets verder af ook buiten lopen, maar in een kudden van enkele duizenden, die bevatten veel minder zware metalen. De reden ? Kippen van een kippenliefhebbertje zijn een bedreiging van de markt.
Je moet weten dat veel mensen kippen zijn gaan houden om minder huisvuil te hebben en zo de kosten van de huisvuilomhaling te drukken. Bovendien kreeg je daar nog eieren gratis bovenop. Dat was nu net wat er verkeerd aan was. De eierproducenten zijn hier tegen in actie gekomen, en de politiekers (zie schrijven van gisteren over liegen) hebben daarop de eierproducenten gesteund door te verklaren dat kippen bij de woning gehouden zware metalen in hun eieren stoppen. Waarvan akte.
Ik moet toegeven dat er wellicht iets in zit ! De eieren die ik in de winkel zie zijn gewoonlijk zoiets van een 60 gr zwaar. Mijn kippen leggen eieren tussen de 70 en de 90 grammen zwaar...'t Moet toch van iets zijn hé ? Of is het gewoon omdat ze zoveel groter zijn???
djudedju.
Maar buiten de salmonella, de cholesterol, de zware metalen en dergelijke (vogelgriep!!) zijn eieren goed voor je ogen. Ik heb daar begrip voor ! Ik heb ooit een klop tegen mijn oog gekregen... zo'n ei !
Anny heeft zo net de laatste overtollige haan gepakt en in een mand gezet. We hebben er een thuis voor gevonden. Mijn haan gaat naar Gilberte, een oude jonge dochter uit onze straat. 't Menske kan het niet verdragen dat er bij haar kippen geen haan zit... tja, ervaring zeker ?
Als we deze winter geen verliezen hebben, dan ga ik volgend jaar geen kip laten broeden. Ik heb voor het moment genoeg zijdehoentjes. Met één uitzondering, mocht ik aan een bruine en een koekoekkleurige geraken, die mag nog binnen, dan is mijn kleurenpalet nagenoeg volledig... Ik heb ze nu in het zwart, in het wit, in zilver patrijs, in goudpatrijs, en heel heel gekke, zilverpatrijs, maar de wollige dot op haar kop is zo zwart als roet ! Heel mooi !
Bij Bart zitten er ook diverse kleuren, en een van de witjes die ik heb gaat ook nog naar hem toe. Plus nog een ander. Zo hebben we beiden weer een leuk toom zijdehoenen.
Zijdehoenen zijn héél bijzonder ! Ze hebben vijf tenen, en hun vel is donkerblauw, tegen het zwart aan. Zelfs het vlees is enigzins blauwig gekleurd. (Ze zijn duidelijk van adel !) Bovendien hebben ze dus zijdeveren. Door een of ander bizarre mutatie zijn bij hen de haakjes aan de veren weg, zodat de veerschachten alleen losse draadjes hebben. Daardoor lijkt het alsof de kippen geen pluimen hebben, maar haar. Naar het schijnt zou men, in vroegere tijden, deze kippen hebben verkocht als kruisingen tussen kippen en konijnen...
De zijdehoenen zijn van nature heel tam, en kinderen kunnen gerust de kippen strelen en zelfs opnemen. Ze vliegen niet (kan ook moeilijk zonder veren) en de hanen zijn ook niet agressief tegenover mensen. Het zijn echte hebbedingen. en ze leggen ook nog eieren... Natuurlijk niet zoveel als die moderne hybriden die meer dan 300 eieren op een jaar produceren, maar een 100 à 130 per jaar. Kleine eitjes, niet wit, niet bruin, eerder ivoorkleurig. De kam is heel miniem en is zwart (Uitgezonderd bij de koekoekkleur), het bij kippen witte kaakje is bij zijdehoenen helderblauw.
Wil je een leuke afvalopeter...het zijdehoen is mooi en scharrelt als de beste !
Wellicht zit er ook in hun eieren luteïne en zexanthine ?
Bij het minste zuchtje zie ik nu de blaren rijzen... de boom is bijna kaal. Heel gek: er hangen nog een heleboel van die schutblaadjes aan en zaadbolletjes. (De dingen die je in je lindethee vindt). Gisteren ben ik om nieuwe schoenen geweest, in de zool van mijn oude zat een gat. Nu ja, ze gingen ook al jaren en jaren mee... Bovendien ben ik ook om zo'n machine gegaan van Black en dekker... om mijn linde mee te snoeien, of liever terug te knotten. Ik noem dat machine een krokodil, want de bek doet mij heel sterk op die beesten denken. Hopelijk krijg ik hiermee mijn boom makkelijker geknot dan vroeger. Volgend jaar zal ik dus weer met zo'n gek lindeboompje zitten, een dikke stam met een bollig kroontje ... een soort groeiende likstok.
Zodra alle blaren weg zijn, en het eens een dag is met goed weer, begin ik de boom te snoeien. Vroeger kwam Veerle helpen, maar die gaat nu ook werken, dus 't zal met zijn tweeën zijn, tenzij we eens een goede zaterdag hebben... dan kan Fre misschien een handje toesteken.
Ik ga stoppen voor vandaag, 't is zaterdag, en we moeten deze namiddag nog naar Tanteke. Gisteren deden we immer boodschappen. Heel het weekend geen rommelmarkten in de omtrek te vinden... 't wordt rustig zoals in de week.
tot de volgende ?
vrijdag, november 14, 2008
De leugenbarak (barack?)
De Nederlandse europarlementariër Mevrouw Huppeldepup, beschuldigt er de Belgische Premier, Meneer hoeperdepoep van dat hij liegt.
Waarvan akte.
We kunnen, zonder op de zaak in te gaan alvast één conclusie trekken: één van de twee liegt.
Maar het zijn politici...
Dus wellicht liegen ze alletwee...
Oh, excuseer, sorry, verontschuldig mij, daar noemt dat geen liegen, dat is diplomatie, of soms taktiek, of verbloemen, of...maar geen leugen.
Sinds ze ons twee namiddagen per week verheugen met Villa Politica, stel ik vast dat de gemiddelde Belg al veel bekwamer kan liegen. Ja, je weet wel, woorden wekken, maar voorbeelden trekken...
Dat een van die twee uitzendingen de woensdagnamiddag plaatsvindt, op het tijdstip van de kinderprogramma's, lijkt er op te duiden dat wij ook onze kinderen, van vroegs af aan moeten die nobele conste van het liegen aanleren.
Ze doen het volmaakt !
Ik heb een heel boekwerk gelezen over lichaamstaal, en hoe je een leugenaar kunt herkennen, maar bij politici gaat dit boek gewoon de mist in ! Aan hun lichaam is helemaal niets te zien, wellicht komt dat ook omdat ze in eerste instantie jarenlang geoefend hebben op niets doen, doodstil zitten, slapen met open ogen en dergelijke zware oefeningen die je nu, dank zij de tv, kunt bestuderen op de banken van ons hooggeëerde parlement.
Nu en dan zie je er een die de kunst nog niet meester is, en plots scheefwegzakt, in een diepe slaap verzonken.
Geef toe, zij hebben hun rust nodig !
Hun echte activiteiten ontplooien zij immers niet in de Kamer, maar achteraf, "en petit comité", waar ernstige afspraken worden gemaakt, welke partij nu aan de beurt is om de drie vrijgekomen ambtenarenpostjes in te vullen. Dan zie je plots actie, dan spoeden de verkozenen des volks zich naar hun kiesdistrict, om de heuglijke mededeling te doen aan Charelke joepekadee, dat hij zijn plak en spandiensten van vOOr de verkiezing, niet voor niets heeft gedaan! Zijn zoon mag maandag beginnen op het ministerie van...
Daarna valt de parlementariër, moe maar tevreden weer in een toestand van lethargie, tot zich het volgende buitenkansje voordoet.
Liegen is tot een kunst verheven ! Heb je eenmaal je diploma terzake, dan ben je niet langer meer een vuile leugenaar, maar een geëerde politieker. Of denk je dat ik overdrijf ?
We zitten midden in de "week van de smaak". Och, we hebben zoveel weken, week van het kind, week van dit en week van dat...ik word er week van...
Ik vergeet nog de dagen te noemen voor de mindere goden onder ons: dag van de moeder, van de vader, van de secretaresse, van de poetsvrouw en ga maar door. Die staan duidelijk allemaal een trapje lager, en krijgen dus maar een dag.
Voor de vele doden van de twee wereldoorlogen, voor de slachtoffers van de ramp te ... houden we met zijn allen een minuut stilte... je ziet, ere wie ere toekomt.
sjongejongejonge... een mens mag niet nadenken hé, of je krijgt complexen allerhande.
Heb je al eens buiten gekeken? Niet doen! Er is niets te zien dat op iets trekt ! Heel de achtergrond van het landschap hebben ze weggeborgen in de coulissen, en het vorenste stukje dat je nog amper kunt zien ziet er nat, kil en belabberd uit. Echt novemberweer, iets om zo vlug mogelijk te vergeten. Gelukkig hebben we nu met zijn allen iets om ons op te kikkeren, om ons kunstmatig te troosten met wat kunstmatig zonlicht. Het ziet er uit als een petje van de Kamerikaanse bookmakers, maar in de grote en dikke klep zitten een hele batterij lichtjes, die netjes je façade in het zonnetje placeren. Je zit te daveren van de kou met het zonnetje van Benidorm op je neus. Heerlijk
Het zou helpen tegen de depressies.
Wellicht heb je zo'n koppijn van die zware klep op je knikker, dat je helemaal geen tijd meer over hebt om je ook nog eens depri te gaan liggen zitten voelen... djudedju.
Ondertussen wordt mijn linde alsmaar kaler. De bladdoder van dienst is nu niet de wind, maar de mist. Het is immers van dat nat klef weer, waarbij je niet kunt zeggen dat het regent, maar dat je na vijf minuten doornat maakt. Welnu, die nattigheid bevat, om zich zo fijn te kunnen verdelen in wat net geen druppel kan genoemd worden, die nattigheid bevat daartoe dus een soort kleefmiddel, om zich aan en op alles vast te hechten. Ook op de blaren, en die zijn al zo moe en zo ziek... dus dat gewicht van dat water is er net te veel aan... en ze stuiken ten gronde, recht de plas of de modder in.
Gezelle schreef het al... Zie ze vallen de zieke zomerblaren...
Ondertussen is mijn linde veranderd in een boom met gele vaantjes.
Vorige dinsdag hebben we op de hobbyclub een kerstversiering gemaakt. Met oude vélobanden !
We kregen elk een soort kegel in piepschuim, of liever, 't was geen kegel maar een heel scherpe piramide. We moesten dan de fietsband in lange reepjes snijden van één centimeter breed, en zolang als de fietsband rond was... Op de kop van de piramide legden we dan een in kruisvorm gesneden stukje van die binnenband, bevestigden dat met enkele spelden, en dan namen we de eerste lange reep en legden die eerst netjes vast met een speldje, en draaiden en draaiden en draaiden dan de zwarte reep stilletjes naar beneden toe, telkens de vorige laag deels en gelijkmatig overdekkend. Ik had meer dan vier zo'n bandlengten repen nodig om beneden te raken ! Nadien werd die zwarte "kerstboom" aangekleed met zilveren pareltjes, die je met een speldje er door op en door de rubber prikte. Schoon. Bovendien is het, zo op zicht een onverwoestbaar item, waar we nog jaren deugd zullen van hebben op de kerstfeesttafel.
Nu staat mijn zwarte kerstboom nog wat op de kast te staan. Straks in de weg voor de sauskom en vleesplateau.
Volgende maal maken we kerstkaartjes. Vrienden en kennissen en familieleden weten daarmee ook weer wat ze kunnen verwachten. Recupkaarten. Wie zei daar weer dat het de Hollanders waren die zuinig waren ????
Oh ja, ik heb een fietsband meegebracht naar huis.
Om een verboden wapen mee te maken: een mikke in OostVlaanderen, een Schietlap voor Westvlaanderen en een catapult voor de Nederlanders...
djudedju, hebbekik werk om iets duidelijk te maken !
tot de volgende ?
Waarvan akte.
We kunnen, zonder op de zaak in te gaan alvast één conclusie trekken: één van de twee liegt.
Maar het zijn politici...
Dus wellicht liegen ze alletwee...
Oh, excuseer, sorry, verontschuldig mij, daar noemt dat geen liegen, dat is diplomatie, of soms taktiek, of verbloemen, of...maar geen leugen.
Sinds ze ons twee namiddagen per week verheugen met Villa Politica, stel ik vast dat de gemiddelde Belg al veel bekwamer kan liegen. Ja, je weet wel, woorden wekken, maar voorbeelden trekken...
Dat een van die twee uitzendingen de woensdagnamiddag plaatsvindt, op het tijdstip van de kinderprogramma's, lijkt er op te duiden dat wij ook onze kinderen, van vroegs af aan moeten die nobele conste van het liegen aanleren.
Ze doen het volmaakt !
Ik heb een heel boekwerk gelezen over lichaamstaal, en hoe je een leugenaar kunt herkennen, maar bij politici gaat dit boek gewoon de mist in ! Aan hun lichaam is helemaal niets te zien, wellicht komt dat ook omdat ze in eerste instantie jarenlang geoefend hebben op niets doen, doodstil zitten, slapen met open ogen en dergelijke zware oefeningen die je nu, dank zij de tv, kunt bestuderen op de banken van ons hooggeëerde parlement.
Nu en dan zie je er een die de kunst nog niet meester is, en plots scheefwegzakt, in een diepe slaap verzonken.
Geef toe, zij hebben hun rust nodig !
Hun echte activiteiten ontplooien zij immers niet in de Kamer, maar achteraf, "en petit comité", waar ernstige afspraken worden gemaakt, welke partij nu aan de beurt is om de drie vrijgekomen ambtenarenpostjes in te vullen. Dan zie je plots actie, dan spoeden de verkozenen des volks zich naar hun kiesdistrict, om de heuglijke mededeling te doen aan Charelke joepekadee, dat hij zijn plak en spandiensten van vOOr de verkiezing, niet voor niets heeft gedaan! Zijn zoon mag maandag beginnen op het ministerie van...
Daarna valt de parlementariër, moe maar tevreden weer in een toestand van lethargie, tot zich het volgende buitenkansje voordoet.
Liegen is tot een kunst verheven ! Heb je eenmaal je diploma terzake, dan ben je niet langer meer een vuile leugenaar, maar een geëerde politieker. Of denk je dat ik overdrijf ?
We zitten midden in de "week van de smaak". Och, we hebben zoveel weken, week van het kind, week van dit en week van dat...ik word er week van...
Ik vergeet nog de dagen te noemen voor de mindere goden onder ons: dag van de moeder, van de vader, van de secretaresse, van de poetsvrouw en ga maar door. Die staan duidelijk allemaal een trapje lager, en krijgen dus maar een dag.
Voor de vele doden van de twee wereldoorlogen, voor de slachtoffers van de ramp te ... houden we met zijn allen een minuut stilte... je ziet, ere wie ere toekomt.
sjongejongejonge... een mens mag niet nadenken hé, of je krijgt complexen allerhande.
Heb je al eens buiten gekeken? Niet doen! Er is niets te zien dat op iets trekt ! Heel de achtergrond van het landschap hebben ze weggeborgen in de coulissen, en het vorenste stukje dat je nog amper kunt zien ziet er nat, kil en belabberd uit. Echt novemberweer, iets om zo vlug mogelijk te vergeten. Gelukkig hebben we nu met zijn allen iets om ons op te kikkeren, om ons kunstmatig te troosten met wat kunstmatig zonlicht. Het ziet er uit als een petje van de Kamerikaanse bookmakers, maar in de grote en dikke klep zitten een hele batterij lichtjes, die netjes je façade in het zonnetje placeren. Je zit te daveren van de kou met het zonnetje van Benidorm op je neus. Heerlijk
Het zou helpen tegen de depressies.
Wellicht heb je zo'n koppijn van die zware klep op je knikker, dat je helemaal geen tijd meer over hebt om je ook nog eens depri te gaan liggen zitten voelen... djudedju.
Ondertussen wordt mijn linde alsmaar kaler. De bladdoder van dienst is nu niet de wind, maar de mist. Het is immers van dat nat klef weer, waarbij je niet kunt zeggen dat het regent, maar dat je na vijf minuten doornat maakt. Welnu, die nattigheid bevat, om zich zo fijn te kunnen verdelen in wat net geen druppel kan genoemd worden, die nattigheid bevat daartoe dus een soort kleefmiddel, om zich aan en op alles vast te hechten. Ook op de blaren, en die zijn al zo moe en zo ziek... dus dat gewicht van dat water is er net te veel aan... en ze stuiken ten gronde, recht de plas of de modder in.
Gezelle schreef het al... Zie ze vallen de zieke zomerblaren...
Ondertussen is mijn linde veranderd in een boom met gele vaantjes.
Vorige dinsdag hebben we op de hobbyclub een kerstversiering gemaakt. Met oude vélobanden !
We kregen elk een soort kegel in piepschuim, of liever, 't was geen kegel maar een heel scherpe piramide. We moesten dan de fietsband in lange reepjes snijden van één centimeter breed, en zolang als de fietsband rond was... Op de kop van de piramide legden we dan een in kruisvorm gesneden stukje van die binnenband, bevestigden dat met enkele spelden, en dan namen we de eerste lange reep en legden die eerst netjes vast met een speldje, en draaiden en draaiden en draaiden dan de zwarte reep stilletjes naar beneden toe, telkens de vorige laag deels en gelijkmatig overdekkend. Ik had meer dan vier zo'n bandlengten repen nodig om beneden te raken ! Nadien werd die zwarte "kerstboom" aangekleed met zilveren pareltjes, die je met een speldje er door op en door de rubber prikte. Schoon. Bovendien is het, zo op zicht een onverwoestbaar item, waar we nog jaren deugd zullen van hebben op de kerstfeesttafel.
Nu staat mijn zwarte kerstboom nog wat op de kast te staan. Straks in de weg voor de sauskom en vleesplateau.
Volgende maal maken we kerstkaartjes. Vrienden en kennissen en familieleden weten daarmee ook weer wat ze kunnen verwachten. Recupkaarten. Wie zei daar weer dat het de Hollanders waren die zuinig waren ????
Oh ja, ik heb een fietsband meegebracht naar huis.
Om een verboden wapen mee te maken: een mikke in OostVlaanderen, een Schietlap voor Westvlaanderen en een catapult voor de Nederlanders...
djudedju, hebbekik werk om iets duidelijk te maken !
tot de volgende ?
donderdag, november 13, 2008
Groenten en fruit...
Een beetje tot mijn verbijstering las ik dat in ons aller Europa weer komkommers die heel krom zijn, wortels met een krul in, meloenen met een bocht het mag weer allemaal...
Dat wil met andere woorden zeggen dat tot voor kort er geen kromme wortels meer in de winkelrekken mochten liggen, geen rechte bananen en geen gekrulde kwamkwammers...
Alles wat er niet "netjes" uitzag moest de vuilbak in, of in het beste geval, werd het verwerkt in preparaten. Dus je bakje komkommersla kwam vroeger met wiskundige zekerheid van scheve kwamkwammers.
Hoeveel kilo volwaardig voedsel is hier weer vernietigd geweest geworden????
Het is natuurlijk véél te duur om het te bezorgen aan de zwarte negertjes van China, dus, hop de vuilhoop op, en er met de bulldozer enkele keren overheen, om zeker te zijn dat er geen snoodaard stiekem toch van eet...
Een geluk voor die Europese parlementariërs dat ze in het laatste concilie de hel hebben afgeschaft, anders zouden die lui hun poepke nogal gebrand hebben aan de olie uit kromme olijven en vierkante koolzaadjes !
djudedju !
Die dingen zijn zelfs niet terecht gekomen in de huizen die de armen van hier te eten geven.
Wraakroepend is een ouderwets woord, maar ik vind er geen betere
djudedjudedju.
Van ouderwetse woorden gesproken... Hoelang is het al geleden dat u het woord "Verontschuldigen" nog hebt gehoord?
Geen mens die zich nog verontschuldigd!
Hoogstens krijg je nog een "Sorry !"
En als het wat deftiger en stijver en strakker moet: "Excuseer!"
En heel pijnlijk aan mijn taalgevoelige oortjes kraakt tegenwoordig wel eens:" Verexcuseer"...
Dat men leenwoorden uit het Engels gebruikt, of uit het Frans, tot daar toe, maar dat men die op hun beurt ook nog eens gaat liggen verkrachten ! djudedju! (Of op zijn vlaams gvd, gvd !)
Och, het verschijnsel is niet nieuw... Toen ik jong was, kwamen die draagbare lawaaimakers in zwang. Er was een mooie Nederlandse term voor: een draagbare radio, of zelfs een draagbaar radiotoestel... maar iedereen in Vlaanderen noemde het "zijn portatiefke", terwijl het in Nederland veeleer een "portable" werd, op zijn Engels... (Henk, was er ook een portabelletje ????)
Ik vind het niet zo erg dat dit gebeurt, maar ik lig er wel wakker van dat de oude, juiste, nederlandse naam stillekes vergeten wordt. Ik denk dat er bij onze kinderen die nu zowat 10 jaar oud oud zijn, heel wat zouden zijn die bij het woord "verontschuldigen" ietwat onzeker hun wenkbrauwen omhoog zullen trekken tot de bij hun nog laagliggende haarlijn... (Aan mijn leeftijd lukt dit niet meer, ik kan mijn wenkbrauwen veel hoger optrekken dan vroeger (oefening baart kunst weet je wel) maar mijn haarlijntje is al veel te ver richting nek gekropen...
Ik bedoel dus dat taalverrijking altijd mag, maar dat we moeten oppassen dat we niet het kind met het badwater weggooien, en gewoon een woord vervangen voor een eigenlijk vreemd woord. Als je de huidige dikke Vandaal bekijkt, weet je wat ik wil zeggen ! Dat boek is al lang geen boek meer, het is een halve boekenkast verworden. En toch is onze dagdagelijkse woordenschat niet toegenomen, of toch niet merkbaar. Dat betekent dat wij over een steeds uitgebreider voorraad woorden beschikken, maar er in feite nog steeds evenveel gebruiken. Dus stoppen wij al die quasi vervallen woorden veilig in de steeds dikker wordende Vandaal, en voelen ons gerust: Wij hebben de taal gered !
Ik daag u uit ! Wedden dat u geen halve dag een normaal gesprek meer kunt voeren, zonder te vervallen in al die nieuwe termen waarvoor er een goed en evenwaardig nederlands woord bestaat. Och, ik verwijt u niets, ik ben niets beter dan u! Wij zijn er ondertussen zo vertrouwd mee, dat die vreemde termen ons eigener lijken dan onze eigen Vlaamse woordenschat. In deze alinea heb ik bewust geprobeerd om vreemde termen te vermijden, maar het vergt, zelfs voor zo'n kort stukje, al wat denkwerk, en ik vond geen nederlands woord voor alinea... (Is er eenje ?)
In het groot synoniemenwoordenboek vind ik alleen: deel... beetje flauw en onduidelijk.
Met andere woorden heb ik hiermee ook duidelijk aangetoond dat vreemde woorden wel degelijk een verrijking, duidelijker kunnen zijn, dan wat we in het nederlands kennen. Dus: geen afkeuring, maar er acht op slaan dat we de echte oude vertrouwde Nederlandse woorden niet overboord kieperen !
Vooral in het Vlaams hebben wij nogal de neiging veel Franse woorden te adopteren (zie je wel!).Het is dan ook geen wonder dat er een Waalse komiek een prachtig stukje opvoert over het nederlands, waarbij hij aantoont dat de Walen in feite allemaal al vlaams spreken... Le premier: de premier. Facilité : faciliteiten, combination: combinatie en zo gaat hij eindeloos verder, en bewijst dat het merendeel van onze politieke(politique)vocabulaire (vocabulair) in feite frans is... Het enige waardoor we nooit overeen komen, ligt hem aan het feit dat we onze afspraken steeds mislopen... Wij zeggen over veertien dagen en zij dans une quinzaine de jours.... Wij zijn steeds een dag te vroeg, of zij een te laat.
Grandioos ! Ik heb het al verschillende keren gezien, en iedere keer weer zit ik te genieten. Het leuke is dat de Walen dat als een soort aanval zien, en wij zitten er van te genieten en vinden het goed gevonden. Ik denk dat dit het grootste verschil is tussen Vlamingen en Walen... onze zin voor humor is onbegrensd, de hunne niet.
Er is bijna geen wind... ik zie de blaren (diegene die er nog aanhangen) van mijn linde wiegen in in een zachte beweging, die er toch nog te veel aan is, want nu en dan dwarrelt er weer en weer en weer een van die gouden blaadjes naar de grond. Er is geen zon te zien, en toch is het eerder helder dan overtrokken weer. Warm is het niet meer... het is herfstststst....met veel ststststsssst om het stil te maken. De weinige mensen die te voet of per fiets voorbij komen, hebben hun kop ingetrokken voor de kou. Ze lijken wel jaloers van de huisjesslak.
Ik ga stoppen... deze middag boodschappen doen. Heel onze week ligt overhoop met die feestdag (nu ja feest???)...
Tot de volgende ?
Dat wil met andere woorden zeggen dat tot voor kort er geen kromme wortels meer in de winkelrekken mochten liggen, geen rechte bananen en geen gekrulde kwamkwammers...
Alles wat er niet "netjes" uitzag moest de vuilbak in, of in het beste geval, werd het verwerkt in preparaten. Dus je bakje komkommersla kwam vroeger met wiskundige zekerheid van scheve kwamkwammers.
Hoeveel kilo volwaardig voedsel is hier weer vernietigd geweest geworden????
Het is natuurlijk véél te duur om het te bezorgen aan de zwarte negertjes van China, dus, hop de vuilhoop op, en er met de bulldozer enkele keren overheen, om zeker te zijn dat er geen snoodaard stiekem toch van eet...
Een geluk voor die Europese parlementariërs dat ze in het laatste concilie de hel hebben afgeschaft, anders zouden die lui hun poepke nogal gebrand hebben aan de olie uit kromme olijven en vierkante koolzaadjes !
djudedju !
Die dingen zijn zelfs niet terecht gekomen in de huizen die de armen van hier te eten geven.
Wraakroepend is een ouderwets woord, maar ik vind er geen betere
djudedjudedju.
Van ouderwetse woorden gesproken... Hoelang is het al geleden dat u het woord "Verontschuldigen" nog hebt gehoord?
Geen mens die zich nog verontschuldigd!
Hoogstens krijg je nog een "Sorry !"
En als het wat deftiger en stijver en strakker moet: "Excuseer!"
En heel pijnlijk aan mijn taalgevoelige oortjes kraakt tegenwoordig wel eens:" Verexcuseer"...
Dat men leenwoorden uit het Engels gebruikt, of uit het Frans, tot daar toe, maar dat men die op hun beurt ook nog eens gaat liggen verkrachten ! djudedju! (Of op zijn vlaams gvd, gvd !)
Och, het verschijnsel is niet nieuw... Toen ik jong was, kwamen die draagbare lawaaimakers in zwang. Er was een mooie Nederlandse term voor: een draagbare radio, of zelfs een draagbaar radiotoestel... maar iedereen in Vlaanderen noemde het "zijn portatiefke", terwijl het in Nederland veeleer een "portable" werd, op zijn Engels... (Henk, was er ook een portabelletje ????)
Ik vind het niet zo erg dat dit gebeurt, maar ik lig er wel wakker van dat de oude, juiste, nederlandse naam stillekes vergeten wordt. Ik denk dat er bij onze kinderen die nu zowat 10 jaar oud oud zijn, heel wat zouden zijn die bij het woord "verontschuldigen" ietwat onzeker hun wenkbrauwen omhoog zullen trekken tot de bij hun nog laagliggende haarlijn... (Aan mijn leeftijd lukt dit niet meer, ik kan mijn wenkbrauwen veel hoger optrekken dan vroeger (oefening baart kunst weet je wel) maar mijn haarlijntje is al veel te ver richting nek gekropen...
Ik bedoel dus dat taalverrijking altijd mag, maar dat we moeten oppassen dat we niet het kind met het badwater weggooien, en gewoon een woord vervangen voor een eigenlijk vreemd woord. Als je de huidige dikke Vandaal bekijkt, weet je wat ik wil zeggen ! Dat boek is al lang geen boek meer, het is een halve boekenkast verworden. En toch is onze dagdagelijkse woordenschat niet toegenomen, of toch niet merkbaar. Dat betekent dat wij over een steeds uitgebreider voorraad woorden beschikken, maar er in feite nog steeds evenveel gebruiken. Dus stoppen wij al die quasi vervallen woorden veilig in de steeds dikker wordende Vandaal, en voelen ons gerust: Wij hebben de taal gered !
Ik daag u uit ! Wedden dat u geen halve dag een normaal gesprek meer kunt voeren, zonder te vervallen in al die nieuwe termen waarvoor er een goed en evenwaardig nederlands woord bestaat. Och, ik verwijt u niets, ik ben niets beter dan u! Wij zijn er ondertussen zo vertrouwd mee, dat die vreemde termen ons eigener lijken dan onze eigen Vlaamse woordenschat. In deze alinea heb ik bewust geprobeerd om vreemde termen te vermijden, maar het vergt, zelfs voor zo'n kort stukje, al wat denkwerk, en ik vond geen nederlands woord voor alinea... (Is er eenje ?)
In het groot synoniemenwoordenboek vind ik alleen: deel... beetje flauw en onduidelijk.
Met andere woorden heb ik hiermee ook duidelijk aangetoond dat vreemde woorden wel degelijk een verrijking, duidelijker kunnen zijn, dan wat we in het nederlands kennen. Dus: geen afkeuring, maar er acht op slaan dat we de echte oude vertrouwde Nederlandse woorden niet overboord kieperen !
Vooral in het Vlaams hebben wij nogal de neiging veel Franse woorden te adopteren (zie je wel!).Het is dan ook geen wonder dat er een Waalse komiek een prachtig stukje opvoert over het nederlands, waarbij hij aantoont dat de Walen in feite allemaal al vlaams spreken... Le premier: de premier. Facilité : faciliteiten, combination: combinatie en zo gaat hij eindeloos verder, en bewijst dat het merendeel van onze politieke(politique)vocabulaire (vocabulair) in feite frans is... Het enige waardoor we nooit overeen komen, ligt hem aan het feit dat we onze afspraken steeds mislopen... Wij zeggen over veertien dagen en zij dans une quinzaine de jours.... Wij zijn steeds een dag te vroeg, of zij een te laat.
Grandioos ! Ik heb het al verschillende keren gezien, en iedere keer weer zit ik te genieten. Het leuke is dat de Walen dat als een soort aanval zien, en wij zitten er van te genieten en vinden het goed gevonden. Ik denk dat dit het grootste verschil is tussen Vlamingen en Walen... onze zin voor humor is onbegrensd, de hunne niet.
Er is bijna geen wind... ik zie de blaren (diegene die er nog aanhangen) van mijn linde wiegen in in een zachte beweging, die er toch nog te veel aan is, want nu en dan dwarrelt er weer en weer en weer een van die gouden blaadjes naar de grond. Er is geen zon te zien, en toch is het eerder helder dan overtrokken weer. Warm is het niet meer... het is herfstststst....met veel ststststsssst om het stil te maken. De weinige mensen die te voet of per fiets voorbij komen, hebben hun kop ingetrokken voor de kou. Ze lijken wel jaloers van de huisjesslak.
Ik ga stoppen... deze middag boodschappen doen. Heel onze week ligt overhoop met die feestdag (nu ja feest???)...
Tot de volgende ?
woensdag, november 12, 2008
Heerliicke soeterniien
en verschrikkelijk bittere herinneringen...
Vannacht lag ik weer (wakker of halfslapend?) te denken aan vele dingen uit het verre verleden van een mensje...
Ik was een zorgenkindje (je zou het niet geloven als je me ziet hé?) en verschrikkelijk veel ziek. Ik lag voor mijn twee jaar al meerdere keren op sterven tengevolge van pleuritis (Het fleurus zei ons moeder). En tot aan een leeftijd van 10 à 11 jaar was ik meer ziek thuis dan dat ik op school was. Maar ik dacht daar niet aan, ik dacht aan al die dingen die ik in de loop der tijden al heb moeten slikken om te "genezen"...
Ik heb je al verteld dat ik mijn leven te danken heb aan de penicilline die dan nog een nieuw medicament was, en die om de drie uur in mijn arme billetjes ingespoten werd. Ons moeder zei dat mijn gat gelijk een speldenkussen was.
Maar naast die pikuren moest ik ook nog heel wat slikken... en dat vond ik in veel gevallen véél erger dan die spuiten !
Pillen, zelfs al waren het joekels van dingen, daar zat ik niet mee. Ik slikte dat zonder moeite binnen. Desnoods zonder drinken. Hup en binnen.
Maar er waren andere dingen...
Ik ga beginnen met wat ze toen cachetten noemden... (Ik weet er begot de juiste naam niet van, en ik ben er nog steeds zo vies van dat ik het zelfs niet wens op te zoeken !)
Cachetten, dat waren gewoonlijk grote dingen, groot, dat wil zeggen iets meer dan 2 cm diameter, en zo'n 7 mm dik. Capsules uit hostiebrood. Ik heb er wel eens eentje opengeprutst om te bekijken, dat waren in feite twee rondjes, met een opstaande boord, en je kon die netjes opeen of ineen liever, schuiven, waardoor je een gesloten potje had. In hostiebrood.
Als je indertijd je Communie hebt gedaan, zul je je dat hostiebrood wel nog herinneren. Zo'n heel dun wit koekje bijna zonder smaak. Als je een hostie in je mond kreeg op een moment dat je onvoldoende speeksel in je mond had, dan bleef die hostie aan je gehemelte hangen, en dan zat je minuten lang wanhopig met je tong over je verhemelte te wrijven om dat plakkerige goedje er af te krijgen. Het zou natuurlijk veel simpeler geweest zijn je vinger in je mond te stoppen en het met je vinger af te schrepen, maar dat mocht niet. Dat was doodzonde. Toen mochten wij met onze ongewijde poten nog niet aan een hostie raken !
Je zult wel denken, wat heeft dat nu te maken met medicamenten ? Alles ! Want die cachetten waren dus ook van dat vermaledijd hostiebrood gemaakt, en hadden dus ook die leuke eigenschap van zich vast te klemmen aan je verhemelte... en dat betekende niet alleen dat je het moest loskrabben, maar veel erger, dat betekende dat de inhoud, het medicament, zich plots in je mond bevond en al de smaakpapillen van je mond martelden met de meest afschuwelijke smaken. Wat er allemaal inzat weet ik niet, maar de enige voorwaarde om er in te geraken was blijkbaar bitter, zout of een mengeling van de twee zijn. Je mocht nadien drinken wat je wou, een stuk droog brood eten, een stuk met zoete confituur of wat dan ook...de smaak bleef je teisteren. Ik weet niet of de geleerde proffesoren ooit al ontdekt hebben dat smaakpapillen een apart geheugen hebben, maar ik kan ze het bevestigen ! Ik moet er maar op denken en ik proef die verschrikkelijke smaak weer. Cachetten nam ik dan ook in mits een speciale voorbereiding... Ik zat eerst wanhopige met gesloten mond te trekkebekken om toch maar zoveel mogelijk speeksel te verzamelen, zodat ik betrekkelijk zeker was dat die ondingen in één keer door de mond en door je keelgat verdwenen...
En dan had je ook nog... de flessen siroop.
Siroop heeft iets zoets in zich. Voor mij niet meer. Siroop is verbonden met allemogelijke smaken, met uitzondering van de lekkere.
Hadden ze mij moeten vertellen dat die siroop gemaakt was van rotte krengen, ik zou dat zonder moeite hebben geloofd, want zo smaakten ze stuk voor stuk.
Het leuke was dat mijn moeder dan een "troostmiddel" had...Bij iedere nieuwe soort siroop proefde zij het eerst. Ze hield de fles aan haar mond (ik heb nooit kunnen ontdekken of ze werkelijk proefde of niet) en had toen steeds dezelfde geijkte verklaring: " Awel, Toone, den dien is niet slecht !" en ik kreeg dan die lepel met gal en venijn gemengd met drek van dode kamelen te slikken. bah.... Ik mag er niet op denken.
Toch ben ik bijna zeker dat ons moeder echt proefde van die flessen siroop, en dat ze het echt meende dat het niet zo slecht was... Ik moet nu maar kijken naar mijn kleinkinderen om te zien hoezeer hun smaak veel teerder is dan de mijne. Alles wat je nu eet en drinkt is veel fijner van smaak dan in onze tijd. Ik denk dat de siroop van toen nu slachtoffers zou maken die in shock gaan bij de ontzetting van de afgrijselijkheid.
Ons moeder kwam dus uit een nog verdere generatie, een generatie die niet naar de smaak keek, maar naar de eetbaarheid.
Kruiden en zout waren indertijd in de eerste plaats middelen om de dingen weer eetbaar te maken, niet om het een lekker smaakje te geven !
Mijn grootvader ging (zo heb ik altijd horen vertellen, want ik herinner mij de man amper) de beer halen bij de mensen (voor de nederlanders: aalt), en om zeker te zijn van de kwaliteit, proefde hij er eerst eens van.
Dat lijkt ons nu onvoorstelbaar, maar hij kwam weer uit een nog verdere generatie, en had wellicht nog herinneringen rechtstreeks of uit de vertellingen van zijn ouders, aan de pis- en drekdoctooren... Want in de volksgeneeskunde werd nogal wat "genezen" met het drinken van je eigen pis (vooral de eerste van 's morgens bij het ontwaken). Dat van die eigen drek opeten, dat heb ik nooit gehoord, maar wel gelezen in oude boeken over geneesconste.
Als wij in de winter bonen aten, dan waren dat bonen die uit het zout kwamen, want daarin werden ze bewaard. Koteletten kwam uit bokalen, waarin ze gebraden en overdekt met reuzel bewaard bleven. Eieren in de winter waren er niet, dus aten wij "opgelegde" eieren. Ons moeder kocht voor de winter een massa eieren, en die werden in een stenen pot ingelegd in waterglas (wat dat ook mag wezen... maar ik herinner mij dat er wat water op stond, en op dat water verscheen er dan een mat, halfdoorzichtig kalklaagje...Als je er met je vinger op duwde brak het in stukjes die bleven drijven)
Appelen werden op de zolder gelegd, en nu en dan moesten we de appelen verlezen, dat wil zeggen de rotte er uit halen. De laatste van die appelen waren precies oude gerimpelde wijven.
Ik vraag me af wat onze jeugd nu zou zeggen mocht je die dingen op tafel zetten...
Ik leerde bij onze gebuur om vier uur een boterhammetje eten, met een beetje boter er op, en dan een laagje zout gestrooid, zodat je een dunne witte laag had...Heerlijk...
Geef dat nu eens aan onze kleinkinderen !
Nee, het is geen wonder dat we nu alle miserie van de wereld hebben om de kleinkinderen eens een pil te doen slikken, of een lepel siroop... en echt die dingen smaken echt niet zo slecht meer als toen, en cachetten van hostiebrood, die zijn niet meer te verkrijgen...ze bestaan gewoon niet meer. Nu zijn dat dingen in iets wat er uit ziet als plastic, en die je al heel, heel lang in je mond moet houden om ze te laten smelten. Hostiebrood, dat is een fractie van tienden van seconden voor je prijs had !
In mijn kindertijd was er geen weelde. Wij hadden geen zeven soorten toespijs om uit te kiezen, wij hadden geen sneetje kaas per boterham...Wij hadden een sneetje, en daar aten wij alle boterhamen mee op. Op een of andere manier hielden wij een brokje van die kaas in onze mond, en dat brokje diende om de smaak door te geven aan iedere beet boterham. En dat lukte perfect, en wij hadden nooit het gevoel dat wij ook maar iets tekort kwamen. Integendeel... wij waren perfect gelukkig.
Wij droomden zelfs niet van de rijkeren, wij kenden maar één werkelijkheid, de onze. En als wij droomden, dan was het in de boeken...want toen reeds waren we boekenwurmen. Er was er bij ons maar eentje die niet heledagen in de boeken zat, en dat was Suzanne. Hoeveel avonden hebben wij, Pierre, Ma en ik, naast elkaar op de plankenvloer gelegen, plat op onze buik, leunend op onze gekruiste armen, in een boek liggen lezen. De enige reden om dat eens niet te doen waren de hoorspelen op de radio.
Wat waren wij rijk... Wij hadden geen enkele behoefte aan meer.
Nu zijn de kinderen veel armer, want ze hebben zoveel dat ze nooit weten wat er mee te doen.
Wij maakten een revolver met een plankje, een wasknijper en een stuk fietsband, en schoten met droge erwten... Nu schieten ze met die plastic balletjes die veel te hard zijn en veel te hard afgeschoten worden... Veel te echt om leuk te zijn, en er is geen beetje plezier aan geweest om het zelf in elkaar te steken.
Wij hadden ons handen, onze fantasie en massa's vindvoorwerpen, daar bouwden wij een hele wereld mee van goud en diamant...
Ik ga stoppen... straks ga ik nog lullen over de goede oude tijd, terwijl de tijd nu veel beter is...alleen zijn de mensen nu armer
armer aan fantasie
armer aan zelfgebouwde werelden
tot de volgende ?
Vannacht lag ik weer (wakker of halfslapend?) te denken aan vele dingen uit het verre verleden van een mensje...
Ik was een zorgenkindje (je zou het niet geloven als je me ziet hé?) en verschrikkelijk veel ziek. Ik lag voor mijn twee jaar al meerdere keren op sterven tengevolge van pleuritis (Het fleurus zei ons moeder). En tot aan een leeftijd van 10 à 11 jaar was ik meer ziek thuis dan dat ik op school was. Maar ik dacht daar niet aan, ik dacht aan al die dingen die ik in de loop der tijden al heb moeten slikken om te "genezen"...
Ik heb je al verteld dat ik mijn leven te danken heb aan de penicilline die dan nog een nieuw medicament was, en die om de drie uur in mijn arme billetjes ingespoten werd. Ons moeder zei dat mijn gat gelijk een speldenkussen was.
Maar naast die pikuren moest ik ook nog heel wat slikken... en dat vond ik in veel gevallen véél erger dan die spuiten !
Pillen, zelfs al waren het joekels van dingen, daar zat ik niet mee. Ik slikte dat zonder moeite binnen. Desnoods zonder drinken. Hup en binnen.
Maar er waren andere dingen...
Ik ga beginnen met wat ze toen cachetten noemden... (Ik weet er begot de juiste naam niet van, en ik ben er nog steeds zo vies van dat ik het zelfs niet wens op te zoeken !)
Cachetten, dat waren gewoonlijk grote dingen, groot, dat wil zeggen iets meer dan 2 cm diameter, en zo'n 7 mm dik. Capsules uit hostiebrood. Ik heb er wel eens eentje opengeprutst om te bekijken, dat waren in feite twee rondjes, met een opstaande boord, en je kon die netjes opeen of ineen liever, schuiven, waardoor je een gesloten potje had. In hostiebrood.
Als je indertijd je Communie hebt gedaan, zul je je dat hostiebrood wel nog herinneren. Zo'n heel dun wit koekje bijna zonder smaak. Als je een hostie in je mond kreeg op een moment dat je onvoldoende speeksel in je mond had, dan bleef die hostie aan je gehemelte hangen, en dan zat je minuten lang wanhopig met je tong over je verhemelte te wrijven om dat plakkerige goedje er af te krijgen. Het zou natuurlijk veel simpeler geweest zijn je vinger in je mond te stoppen en het met je vinger af te schrepen, maar dat mocht niet. Dat was doodzonde. Toen mochten wij met onze ongewijde poten nog niet aan een hostie raken !
Je zult wel denken, wat heeft dat nu te maken met medicamenten ? Alles ! Want die cachetten waren dus ook van dat vermaledijd hostiebrood gemaakt, en hadden dus ook die leuke eigenschap van zich vast te klemmen aan je verhemelte... en dat betekende niet alleen dat je het moest loskrabben, maar veel erger, dat betekende dat de inhoud, het medicament, zich plots in je mond bevond en al de smaakpapillen van je mond martelden met de meest afschuwelijke smaken. Wat er allemaal inzat weet ik niet, maar de enige voorwaarde om er in te geraken was blijkbaar bitter, zout of een mengeling van de twee zijn. Je mocht nadien drinken wat je wou, een stuk droog brood eten, een stuk met zoete confituur of wat dan ook...de smaak bleef je teisteren. Ik weet niet of de geleerde proffesoren ooit al ontdekt hebben dat smaakpapillen een apart geheugen hebben, maar ik kan ze het bevestigen ! Ik moet er maar op denken en ik proef die verschrikkelijke smaak weer. Cachetten nam ik dan ook in mits een speciale voorbereiding... Ik zat eerst wanhopige met gesloten mond te trekkebekken om toch maar zoveel mogelijk speeksel te verzamelen, zodat ik betrekkelijk zeker was dat die ondingen in één keer door de mond en door je keelgat verdwenen...
En dan had je ook nog... de flessen siroop.
Siroop heeft iets zoets in zich. Voor mij niet meer. Siroop is verbonden met allemogelijke smaken, met uitzondering van de lekkere.
Hadden ze mij moeten vertellen dat die siroop gemaakt was van rotte krengen, ik zou dat zonder moeite hebben geloofd, want zo smaakten ze stuk voor stuk.
Het leuke was dat mijn moeder dan een "troostmiddel" had...Bij iedere nieuwe soort siroop proefde zij het eerst. Ze hield de fles aan haar mond (ik heb nooit kunnen ontdekken of ze werkelijk proefde of niet) en had toen steeds dezelfde geijkte verklaring: " Awel, Toone, den dien is niet slecht !" en ik kreeg dan die lepel met gal en venijn gemengd met drek van dode kamelen te slikken. bah.... Ik mag er niet op denken.
Toch ben ik bijna zeker dat ons moeder echt proefde van die flessen siroop, en dat ze het echt meende dat het niet zo slecht was... Ik moet nu maar kijken naar mijn kleinkinderen om te zien hoezeer hun smaak veel teerder is dan de mijne. Alles wat je nu eet en drinkt is veel fijner van smaak dan in onze tijd. Ik denk dat de siroop van toen nu slachtoffers zou maken die in shock gaan bij de ontzetting van de afgrijselijkheid.
Ons moeder kwam dus uit een nog verdere generatie, een generatie die niet naar de smaak keek, maar naar de eetbaarheid.
Kruiden en zout waren indertijd in de eerste plaats middelen om de dingen weer eetbaar te maken, niet om het een lekker smaakje te geven !
Mijn grootvader ging (zo heb ik altijd horen vertellen, want ik herinner mij de man amper) de beer halen bij de mensen (voor de nederlanders: aalt), en om zeker te zijn van de kwaliteit, proefde hij er eerst eens van.
Dat lijkt ons nu onvoorstelbaar, maar hij kwam weer uit een nog verdere generatie, en had wellicht nog herinneringen rechtstreeks of uit de vertellingen van zijn ouders, aan de pis- en drekdoctooren... Want in de volksgeneeskunde werd nogal wat "genezen" met het drinken van je eigen pis (vooral de eerste van 's morgens bij het ontwaken). Dat van die eigen drek opeten, dat heb ik nooit gehoord, maar wel gelezen in oude boeken over geneesconste.
Als wij in de winter bonen aten, dan waren dat bonen die uit het zout kwamen, want daarin werden ze bewaard. Koteletten kwam uit bokalen, waarin ze gebraden en overdekt met reuzel bewaard bleven. Eieren in de winter waren er niet, dus aten wij "opgelegde" eieren. Ons moeder kocht voor de winter een massa eieren, en die werden in een stenen pot ingelegd in waterglas (wat dat ook mag wezen... maar ik herinner mij dat er wat water op stond, en op dat water verscheen er dan een mat, halfdoorzichtig kalklaagje...Als je er met je vinger op duwde brak het in stukjes die bleven drijven)
Appelen werden op de zolder gelegd, en nu en dan moesten we de appelen verlezen, dat wil zeggen de rotte er uit halen. De laatste van die appelen waren precies oude gerimpelde wijven.
Ik vraag me af wat onze jeugd nu zou zeggen mocht je die dingen op tafel zetten...
Ik leerde bij onze gebuur om vier uur een boterhammetje eten, met een beetje boter er op, en dan een laagje zout gestrooid, zodat je een dunne witte laag had...Heerlijk...
Geef dat nu eens aan onze kleinkinderen !
Nee, het is geen wonder dat we nu alle miserie van de wereld hebben om de kleinkinderen eens een pil te doen slikken, of een lepel siroop... en echt die dingen smaken echt niet zo slecht meer als toen, en cachetten van hostiebrood, die zijn niet meer te verkrijgen...ze bestaan gewoon niet meer. Nu zijn dat dingen in iets wat er uit ziet als plastic, en die je al heel, heel lang in je mond moet houden om ze te laten smelten. Hostiebrood, dat is een fractie van tienden van seconden voor je prijs had !
In mijn kindertijd was er geen weelde. Wij hadden geen zeven soorten toespijs om uit te kiezen, wij hadden geen sneetje kaas per boterham...Wij hadden een sneetje, en daar aten wij alle boterhamen mee op. Op een of andere manier hielden wij een brokje van die kaas in onze mond, en dat brokje diende om de smaak door te geven aan iedere beet boterham. En dat lukte perfect, en wij hadden nooit het gevoel dat wij ook maar iets tekort kwamen. Integendeel... wij waren perfect gelukkig.
Wij droomden zelfs niet van de rijkeren, wij kenden maar één werkelijkheid, de onze. En als wij droomden, dan was het in de boeken...want toen reeds waren we boekenwurmen. Er was er bij ons maar eentje die niet heledagen in de boeken zat, en dat was Suzanne. Hoeveel avonden hebben wij, Pierre, Ma en ik, naast elkaar op de plankenvloer gelegen, plat op onze buik, leunend op onze gekruiste armen, in een boek liggen lezen. De enige reden om dat eens niet te doen waren de hoorspelen op de radio.
Wat waren wij rijk... Wij hadden geen enkele behoefte aan meer.
Nu zijn de kinderen veel armer, want ze hebben zoveel dat ze nooit weten wat er mee te doen.
Wij maakten een revolver met een plankje, een wasknijper en een stuk fietsband, en schoten met droge erwten... Nu schieten ze met die plastic balletjes die veel te hard zijn en veel te hard afgeschoten worden... Veel te echt om leuk te zijn, en er is geen beetje plezier aan geweest om het zelf in elkaar te steken.
Wij hadden ons handen, onze fantasie en massa's vindvoorwerpen, daar bouwden wij een hele wereld mee van goud en diamant...
Ik ga stoppen... straks ga ik nog lullen over de goede oude tijd, terwijl de tijd nu veel beter is...alleen zijn de mensen nu armer
armer aan fantasie
armer aan zelfgebouwde werelden
tot de volgende ?
dinsdag, november 11, 2008
11 november
90 jaar geleden stopte de grote oorlog, en als orgelpunt zette men er de slachting nog eventjes verder met de Spaanse griep, die nog meer doden maakte dan die verschrikkelijke oorlog.
90 jaar geleden kwam een einde aan een jaren durende verschrikking. Niet alleen aan de ijzer of in Verdun, maar ook in het bezette gebied was het verschrikkelijk.
In Nederland zaten duizenden en duizenden vluchtelingen van Belgische maar ook van Duitse origine in kampen de oorlog te doorstaan, in belabberde omstandigheden. Tussen België en Nederland stond een echt ijzeren gordijn, een kilometers lange afspanning in prikkeldraad, waar hoogspanning op gezet was. Duizenden en duizenden die of de vrijheid zochten of smokkelden, kwamen daar aan hun dood.
Oorlog is altijd verschrikkelijk, maar de grote oorlog 14-18 en de oorlog 40-45 waren veel schrikkelijker dan wat we nu op tv zien in Irak en Afghanistan, omdat toendertijd de burgers evengoed het slachtoffer waren als de vechtende soldaten. Hele steden werden platgebombardeerd, soms met als enige doel het breken van de moraal van de bevolking. En niemand was vrij van zonden, in de laatste oorlog in onze contreien, werden Duitse steden volledig vernield in grote bombardementen raids, zelfs al was daar in velden noch wegen een militair doelwit te zien.
Verschrikkelijke dingen, die wij ons gelukkig niet kunnen indenken. Ons bevattingsvermogen is veel te klein om dergelijk leed in te denken.
Gelukkig maar...
Maar jammer misschien aan de andere kant, want dan zouden wij misschien veel meer oppassen niet opnieuw in oorlogen verzeild te geraken.
Irak mag geen kernwapens maken of hebben, want dat is ontoelaatbaar. Desnoods doen we er wat aan.
Van mij zou geen enkele macht op aarde kernwapens mogen hebben, maar waar haalt de ene staat het recht om de ander te verbieden wat hijzelf doet ?
Ja, maar dat zijn slechte staten!
Is dat niet juist wat zij zeggen van de tegenpartij ?
En ze hebben gelijk, want de tegenpartij heeft nu al die kernwapens waarmee hij poogt de rest van de wereld in het gareel te laten lopen. Zijn gareel ...
We leren maar niet bij
we doen maar verder met onze agressie
en iedere partij steekt het op de ander.
Vanmorgen ging het nieuws niet alleen daarover... Men deelde ook mee dat met het lijkje had gevonden van een pasgeboren baby.
Wie en waarom doet iemand zo iets ?
Wie meet zich het recht toe, het leven van een ander te beëindigen?
En dan nog een leven in de knop, die nog moest aanvatten?
Vooral dat er zoveel mogelijkheden zijn om het kind te laten adopteren of wat dan ook.
Er moeten dus andere redenen zijn.
Reden één, een jong meisje die zwanger raakte en het thuis niet durfde zeggen, wegens de strengheid van de ouders of van de religie...
Reden twee, een kind uit een relatie buiten het huwelijk en die verborgen wordt.
reden drie: ... ik kan niet meteen een andere reden indenken, maar voor wie het doet, zullen er wellicht honderden redenen zijn om zich van het kind af te maken, maar kan er één plausibele reden zijn om het te doden?
Van mij mogen ze overal die vondelingenschuif weer invoeren... Niet dat het me gelukkig maakt, maar het is zeker beter dan het kind te smoren in een plastic zak.
Ik heb eigenlijk een beetje compassie met die "moeder"... want ik weet niet hoe ze dat ooit kan verwerken... Een stukje van je zelf doden?
Vannacht heeft het verschrikkelijk gestormd, slecht geslapen...
Vanmorgen naar de rommelmarkt te Laarne (Kalken)... en nu vlug vlug bloggen, eten en dan naar de hobby...les geven en zelf wat knutselen. We maken vandaag ondermeer een tafelversiering voor kerstdag.
Tot de volgende ?
90 jaar geleden kwam een einde aan een jaren durende verschrikking. Niet alleen aan de ijzer of in Verdun, maar ook in het bezette gebied was het verschrikkelijk.
In Nederland zaten duizenden en duizenden vluchtelingen van Belgische maar ook van Duitse origine in kampen de oorlog te doorstaan, in belabberde omstandigheden. Tussen België en Nederland stond een echt ijzeren gordijn, een kilometers lange afspanning in prikkeldraad, waar hoogspanning op gezet was. Duizenden en duizenden die of de vrijheid zochten of smokkelden, kwamen daar aan hun dood.
Oorlog is altijd verschrikkelijk, maar de grote oorlog 14-18 en de oorlog 40-45 waren veel schrikkelijker dan wat we nu op tv zien in Irak en Afghanistan, omdat toendertijd de burgers evengoed het slachtoffer waren als de vechtende soldaten. Hele steden werden platgebombardeerd, soms met als enige doel het breken van de moraal van de bevolking. En niemand was vrij van zonden, in de laatste oorlog in onze contreien, werden Duitse steden volledig vernield in grote bombardementen raids, zelfs al was daar in velden noch wegen een militair doelwit te zien.
Verschrikkelijke dingen, die wij ons gelukkig niet kunnen indenken. Ons bevattingsvermogen is veel te klein om dergelijk leed in te denken.
Gelukkig maar...
Maar jammer misschien aan de andere kant, want dan zouden wij misschien veel meer oppassen niet opnieuw in oorlogen verzeild te geraken.
Irak mag geen kernwapens maken of hebben, want dat is ontoelaatbaar. Desnoods doen we er wat aan.
Van mij zou geen enkele macht op aarde kernwapens mogen hebben, maar waar haalt de ene staat het recht om de ander te verbieden wat hijzelf doet ?
Ja, maar dat zijn slechte staten!
Is dat niet juist wat zij zeggen van de tegenpartij ?
En ze hebben gelijk, want de tegenpartij heeft nu al die kernwapens waarmee hij poogt de rest van de wereld in het gareel te laten lopen. Zijn gareel ...
We leren maar niet bij
we doen maar verder met onze agressie
en iedere partij steekt het op de ander.
Vanmorgen ging het nieuws niet alleen daarover... Men deelde ook mee dat met het lijkje had gevonden van een pasgeboren baby.
Wie en waarom doet iemand zo iets ?
Wie meet zich het recht toe, het leven van een ander te beëindigen?
En dan nog een leven in de knop, die nog moest aanvatten?
Vooral dat er zoveel mogelijkheden zijn om het kind te laten adopteren of wat dan ook.
Er moeten dus andere redenen zijn.
Reden één, een jong meisje die zwanger raakte en het thuis niet durfde zeggen, wegens de strengheid van de ouders of van de religie...
Reden twee, een kind uit een relatie buiten het huwelijk en die verborgen wordt.
reden drie: ... ik kan niet meteen een andere reden indenken, maar voor wie het doet, zullen er wellicht honderden redenen zijn om zich van het kind af te maken, maar kan er één plausibele reden zijn om het te doden?
Van mij mogen ze overal die vondelingenschuif weer invoeren... Niet dat het me gelukkig maakt, maar het is zeker beter dan het kind te smoren in een plastic zak.
Ik heb eigenlijk een beetje compassie met die "moeder"... want ik weet niet hoe ze dat ooit kan verwerken... Een stukje van je zelf doden?
Vannacht heeft het verschrikkelijk gestormd, slecht geslapen...
Vanmorgen naar de rommelmarkt te Laarne (Kalken)... en nu vlug vlug bloggen, eten en dan naar de hobby...les geven en zelf wat knutselen. We maken vandaag ondermeer een tafelversiering voor kerstdag.
Tot de volgende ?
maandag, november 10, 2008
Pata Pata
Miriam Makeba is niet meer...
Vrijdag is ze nog opgetreden, nu is ze dood.
Een grote dame, met veel inzet voor haar onderdrukte medemensen, en vooral een zeer grote Jazz zangeres, en vooral bekend met haar Pata Pata... een liedje uit Zuid Afrika, met die typische en niet na te doene kliktaal er in verwerkt.
Ik heb zo net nog eens op youtube naar een filmpje gekeken en naar Pata Pata geluisterd...
als in memoriam...
Ik hou van die muziek, waar de klanken van de wildernis nog wat in te horen zijn... Ik hou van het geluid van die ritmes die ons als blankes zo vreemd zijn, en toch ook zo vertrouwd. Het is alsof dat ritme veel dieper in je graaft, naar het stukje van jezelf dat je dacht voorgoed te hebben weggeborgen... Muziek die je op een of andere manier het bizarre gevoel gaf thuis te komen, terug naar je verste roots...
Daarom zit ik soms die gekke klanken uit australië, Afrika, Azië van de eskimo's tot aan het zuidelijkste stukje van dat immense werelddeel te beluisteren... Gek, ik heb niet die uitgesproken band met de oorspronkelijke amerikaanse muziek.
Europa, Azië, Afrika en Australië, daar heb ik ergens op een of andere manier binding mee. Vraag mij niet waarom, vraag mij niet hoe, ik weet het niet, maar als ik de heel primitieve muziek hoor van die contreien, dan gaat er iets in mij mee trillen met het ritme...
Ook de klank van die primitieve instrumenten, die vaak een doordringend geluid produceren, doen mij wat. En natuurlijk hou ik dan ook van de jazz, niet de moderne, de oude authentieke klanken ontstaan uit de mengkroes van volkeren in slavernij. Daarom ook kan ik uren luisteren naar gospels, want ook dat is doorweven van die primitieve klanken van de huilende mens.
Misschien is het dat wat me onbewust ergens raakt, heel wat van die primitieve dansen en ritmes hebben te maken met hun natuurgodsdiensten, en in de jazz hebben ze dat via de gospels verweven met het kristelijke denken... Je moet eens de klanken van Haïti beluisteren, waar je die vermenging heel fel en contrasterend naast elkaar hoort !
Het is allemaal muziek waarbij je niet stil kunt zitten, je hele lijf wil bewegen wil mee met die oeroude ritmes van de mens...in en met de natuur.
Bij ons is de muziek bijna te beschaafd, te complex, te bestudeerd om nog die binding te hebben met het ingebakken ritme. Ook al probeert men via de blanke jazz en de moderne muziek weer een ritme te laten overheersen, op een of andere manier is het niet dat ritme, niet het ritme van de mens. Ook in de oude oosterse beschavingen zien we dat, hun klankenpatronen zijn ons vreemd, zijn heel anders, maar ook zij hebben hun muziek gekunsteld, verheven tot kunst, ten koste van het oergevoel, ten koste van het oerritme.
In muziek willen wij het té mooi maken...
Terwijl muziek in oorsprong het geluid was en is dat ons doet vibreren.
Soms gaat ons innerlijke zelf zo te keer, dat we er een beetje bang van worden. Het is alsof de muziek de leiding overneemt.
Dat was dan ook de bedoeling, vergeet niet de binding met de natuurgodsdiensten ! De bedoeling was te komen tot een extase, een toestand waarop de ziel het lichaam verlaat en opgaat in het grote geheel van de natuur, van de godsdienst.
Wij kennen allemaal de boeddhistische Mantra's, waarbij men door het steeds herhalen van een klank of een klankenreeks, ook tot een soort extase komt. Ook in de katholieke wereld kennen wij bv de rozenkrans, waarbij voortdurend hetzelfde gebed herhaalt wordt, tot niet meer de woorden maar de klank en het ritme het als het ware overnemen.
Het Oehm van de boeddhisten, het Paternoster van de kristenen, zijn gebedsvormen waarbij de klankbinding heel hoog ligt, en aldus een verre band vormen met dat ritme, die kadans die leidt tot het verlaten van het lichamelijke tot een vergeestelijkte toestand.
Er is niets nieuws onder de zon. De sjamanen, en later ook de priesters van diverse godsdiensten maakten dan ook gretig gebruik van geestesverruimende middelen, om sneller in die toestand te komen. Men verbrandde kruiden die de mensen beïnvloedden. Onze wierook is daar wellicht nog een flauw restantje van...
Nu hoor je dat niet meer, maar toen de mis nog in het latijn opgedragen werd, dan werd het evangelie niet gelezen, dan werd het evangelie half zingend voorgedragen... Ik hoorde in dat verband ooit het woord sjanten, wellicht van Chante ? Ook daarin vonden we dat gedragen ritme terug, het evangelie verkreeg een kadans die de mens moesten boeien. (Er was immers bijna niemand die het latijn begreep). En boeien bedoel ik hier bijna letterlijk, binden aan de sfeer, binden aan de godheid. Een soort terug naar het oerritme ?
God, ik ga wel heel ver om duidelijk te maken dat ergens diep in ons er een soort oerritme zit, die even diep in ons een binding heeft met wat boven ons is, buiten ons begrip ligt. Bijna zo ver dat we het niet meer durven te begrijpen, niet meer durven te voelen, er ons niet meer durven aan overgeven... Wij zijn bang ons te laten gaan en te bewegen in dat oeroude ritme.
We zijn van zoveel bang, omdat we zoveel dingen hebben afgezworen. Omdat we steeds dat laagje vernis koesteren in plaats van het beeld dat er onder zit.
Omdat we ten allen prijze willen ontkennen dat wij maar een klein onderdeeltje zijn van een grote allesomvattende natuur. Omdat wij niet durven terugkeren naar onze roots, ons oerbewustzijn.
Dan schrijft men boekenkasten vol over de "nobele wilde", in een poging zo ons eigen afkomst op te hemelen.
Er is aan de mens als wezen niet veel nobels te vinden, ook nu nog niet. Kijk maar eens naar de toestand van de wereld, denk maar eens aan de gemiddelde leeftijd van de mens op aarde: 28 jaar !
We moeten onszelf niet verheffen in onze gedachten, als we onszelf willen verheffen, dan moeten we dat doen met onze daden! Dan moeten we niet alleen beseffen dat er voedsel is voor iedereen, maar dan moeten we ook zorgen dat het bij iedereen terecht komt !
Maar we zijn nog zo ver, zo hemels ver van wat we in feite wel weten maar nog steeds niet kunnen...
Als er een kleurling tot president gekozen wordt van de Verenigde Staten, dan vallen mij daarbij enkele dingen heel sterk op:
- We zijn verbaasd dat ze eindelijk een kleurling verkiezen, en juichen dat toe als een soort wereldwonder ... Waarom ? Waarom zou dat anders zijn dan een blanke, of een Aziatisch type of een latino ??? Waarom, is er iets anders aan die mens, iets wat ons doet denken dat dit nu toch wel buitengewoon is ???
- Waarom moeten ze die man nog veel meer en beter beschermen dan andere presidenten voor hem? Omdat hij een ander kleurtje heeft ?
- Waarom hebben we het gevoel dat we nu iets goeds gedaan hebben ? Is dat nu beter dan een ander kleurtje, en zo ja, waarom deden we het dan niet allang en niet allemaal ?
We zijn doodgewoon niet eerlijk tegen onszelf en tegenover de anderen. daarom.
Miriam Makeba is niet meer...
Zij werd uit haar land verdreven omdat ze voor haar medemensen dezelfde rechten vroeg als voor de blanke medemens.
Tot de volgende ?
Vrijdag is ze nog opgetreden, nu is ze dood.
Een grote dame, met veel inzet voor haar onderdrukte medemensen, en vooral een zeer grote Jazz zangeres, en vooral bekend met haar Pata Pata... een liedje uit Zuid Afrika, met die typische en niet na te doene kliktaal er in verwerkt.
Ik heb zo net nog eens op youtube naar een filmpje gekeken en naar Pata Pata geluisterd...
als in memoriam...
Ik hou van die muziek, waar de klanken van de wildernis nog wat in te horen zijn... Ik hou van het geluid van die ritmes die ons als blankes zo vreemd zijn, en toch ook zo vertrouwd. Het is alsof dat ritme veel dieper in je graaft, naar het stukje van jezelf dat je dacht voorgoed te hebben weggeborgen... Muziek die je op een of andere manier het bizarre gevoel gaf thuis te komen, terug naar je verste roots...
Daarom zit ik soms die gekke klanken uit australië, Afrika, Azië van de eskimo's tot aan het zuidelijkste stukje van dat immense werelddeel te beluisteren... Gek, ik heb niet die uitgesproken band met de oorspronkelijke amerikaanse muziek.
Europa, Azië, Afrika en Australië, daar heb ik ergens op een of andere manier binding mee. Vraag mij niet waarom, vraag mij niet hoe, ik weet het niet, maar als ik de heel primitieve muziek hoor van die contreien, dan gaat er iets in mij mee trillen met het ritme...
Ook de klank van die primitieve instrumenten, die vaak een doordringend geluid produceren, doen mij wat. En natuurlijk hou ik dan ook van de jazz, niet de moderne, de oude authentieke klanken ontstaan uit de mengkroes van volkeren in slavernij. Daarom ook kan ik uren luisteren naar gospels, want ook dat is doorweven van die primitieve klanken van de huilende mens.
Misschien is het dat wat me onbewust ergens raakt, heel wat van die primitieve dansen en ritmes hebben te maken met hun natuurgodsdiensten, en in de jazz hebben ze dat via de gospels verweven met het kristelijke denken... Je moet eens de klanken van Haïti beluisteren, waar je die vermenging heel fel en contrasterend naast elkaar hoort !
Het is allemaal muziek waarbij je niet stil kunt zitten, je hele lijf wil bewegen wil mee met die oeroude ritmes van de mens...in en met de natuur.
Bij ons is de muziek bijna te beschaafd, te complex, te bestudeerd om nog die binding te hebben met het ingebakken ritme. Ook al probeert men via de blanke jazz en de moderne muziek weer een ritme te laten overheersen, op een of andere manier is het niet dat ritme, niet het ritme van de mens. Ook in de oude oosterse beschavingen zien we dat, hun klankenpatronen zijn ons vreemd, zijn heel anders, maar ook zij hebben hun muziek gekunsteld, verheven tot kunst, ten koste van het oergevoel, ten koste van het oerritme.
In muziek willen wij het té mooi maken...
Terwijl muziek in oorsprong het geluid was en is dat ons doet vibreren.
Soms gaat ons innerlijke zelf zo te keer, dat we er een beetje bang van worden. Het is alsof de muziek de leiding overneemt.
Dat was dan ook de bedoeling, vergeet niet de binding met de natuurgodsdiensten ! De bedoeling was te komen tot een extase, een toestand waarop de ziel het lichaam verlaat en opgaat in het grote geheel van de natuur, van de godsdienst.
Wij kennen allemaal de boeddhistische Mantra's, waarbij men door het steeds herhalen van een klank of een klankenreeks, ook tot een soort extase komt. Ook in de katholieke wereld kennen wij bv de rozenkrans, waarbij voortdurend hetzelfde gebed herhaalt wordt, tot niet meer de woorden maar de klank en het ritme het als het ware overnemen.
Het Oehm van de boeddhisten, het Paternoster van de kristenen, zijn gebedsvormen waarbij de klankbinding heel hoog ligt, en aldus een verre band vormen met dat ritme, die kadans die leidt tot het verlaten van het lichamelijke tot een vergeestelijkte toestand.
Er is niets nieuws onder de zon. De sjamanen, en later ook de priesters van diverse godsdiensten maakten dan ook gretig gebruik van geestesverruimende middelen, om sneller in die toestand te komen. Men verbrandde kruiden die de mensen beïnvloedden. Onze wierook is daar wellicht nog een flauw restantje van...
Nu hoor je dat niet meer, maar toen de mis nog in het latijn opgedragen werd, dan werd het evangelie niet gelezen, dan werd het evangelie half zingend voorgedragen... Ik hoorde in dat verband ooit het woord sjanten, wellicht van Chante ? Ook daarin vonden we dat gedragen ritme terug, het evangelie verkreeg een kadans die de mens moesten boeien. (Er was immers bijna niemand die het latijn begreep). En boeien bedoel ik hier bijna letterlijk, binden aan de sfeer, binden aan de godheid. Een soort terug naar het oerritme ?
God, ik ga wel heel ver om duidelijk te maken dat ergens diep in ons er een soort oerritme zit, die even diep in ons een binding heeft met wat boven ons is, buiten ons begrip ligt. Bijna zo ver dat we het niet meer durven te begrijpen, niet meer durven te voelen, er ons niet meer durven aan overgeven... Wij zijn bang ons te laten gaan en te bewegen in dat oeroude ritme.
We zijn van zoveel bang, omdat we zoveel dingen hebben afgezworen. Omdat we steeds dat laagje vernis koesteren in plaats van het beeld dat er onder zit.
Omdat we ten allen prijze willen ontkennen dat wij maar een klein onderdeeltje zijn van een grote allesomvattende natuur. Omdat wij niet durven terugkeren naar onze roots, ons oerbewustzijn.
Dan schrijft men boekenkasten vol over de "nobele wilde", in een poging zo ons eigen afkomst op te hemelen.
Er is aan de mens als wezen niet veel nobels te vinden, ook nu nog niet. Kijk maar eens naar de toestand van de wereld, denk maar eens aan de gemiddelde leeftijd van de mens op aarde: 28 jaar !
We moeten onszelf niet verheffen in onze gedachten, als we onszelf willen verheffen, dan moeten we dat doen met onze daden! Dan moeten we niet alleen beseffen dat er voedsel is voor iedereen, maar dan moeten we ook zorgen dat het bij iedereen terecht komt !
Maar we zijn nog zo ver, zo hemels ver van wat we in feite wel weten maar nog steeds niet kunnen...
Als er een kleurling tot president gekozen wordt van de Verenigde Staten, dan vallen mij daarbij enkele dingen heel sterk op:
- We zijn verbaasd dat ze eindelijk een kleurling verkiezen, en juichen dat toe als een soort wereldwonder ... Waarom ? Waarom zou dat anders zijn dan een blanke, of een Aziatisch type of een latino ??? Waarom, is er iets anders aan die mens, iets wat ons doet denken dat dit nu toch wel buitengewoon is ???
- Waarom moeten ze die man nog veel meer en beter beschermen dan andere presidenten voor hem? Omdat hij een ander kleurtje heeft ?
- Waarom hebben we het gevoel dat we nu iets goeds gedaan hebben ? Is dat nu beter dan een ander kleurtje, en zo ja, waarom deden we het dan niet allang en niet allemaal ?
We zijn doodgewoon niet eerlijk tegen onszelf en tegenover de anderen. daarom.
Miriam Makeba is niet meer...
Zij werd uit haar land verdreven omdat ze voor haar medemensen dezelfde rechten vroeg als voor de blanke medemens.
Tot de volgende ?
zondag, november 09, 2008
Januaririvier
Oh jawel, je kent die rivier zeker !
Het gekke ervan is niet dat je die rivier kent, maar dat ze niet bestaat!
In 1502 of 1504, de historici zijn er niet heel zeker van, ontdekte een Portugese kapitein een diepe baai in de kust van Zuid Amerika, en hij was er van overtuigd dat dit de monding moest zijn van een grote stroom... Vermits het januari was gaf hij die stroom de naam Rio de Janeiro...
Er is echter geen grote stroom, en dus geen rio de janeiro...geen rivier Januari...
Naamgeving... een gek ding.
Zo vroeg iemand aan een Australische inboorling hoe dat gekke beest noemde dat daar voorbijhopte. De inboorling antwoordde dat hij de man niet begreep, in zijn taal klonk dat ongeveer als Kan goo roo... en zo huppelt sindsdien een gek beest rond met de heerlijke naam: Ik versta je niet !
Ik heb ooit een heel artikel gelezen met dergelijke bizarre verhaaltjes, een prachtige om te sluiten... Een verkenningsreiziger belande bij in Groenland bij een stam die hem volkomen onbekend was... Hij wilde de naam van zijn ontdekking noteren, en wees op zichzelf en zijn gezellen: "We.... British", vervolgens wees hij op de man en zijn gezellen met een vragend gezicht en gebaar. De man antwoordde hem Eskimo... wat zoveel is als mensen...
Is het niet waar, het is leuk, en het kan best waar zijn !
Ik denk hierbij ook aan een plezant boekje van heel ver uit mijn jeugdjaren, van pater Versteylen, over zijn vader, gedurende de Duitse bezetting. Een Duitse officier wees op het kleine klapraampje boven het toilet, iets wat hem blijkbaar onbekend was, en vroeg "Was ist das ?" Papa Versteylen wist van geen kanten hoe zo'n raampje nu eigenlijk noemde en zeker niet in het Duits, maar tegen zo'n bezetter moet je altijd beleefd zijn, dus antwoordde hij beleefd: " Dat ? Dat is een vasisdaske"... einde citaat. Sindsdien noem ik het klapraampje in mijn toilet nog steeds het vasisdaske...
Gek hoe woorden soms ontstaan... En nog veel gekker dat wij er ons geen vragen bij stellen. Als kruiswoordraadselaar kom ik regelmatig in contact met die taaluitwassen. Zo kan ik mij heel concreet voorstellen hoe de drietenige luiaard aan die naam is gekomen, hij heeft drie tenen en hij lijkt in onze ogen onvoorstelbaar lui... Maar waarom je dan als synoniem dat beest plots ai moet noemen ??? Bij mijn weten heeft het geen pijn, en toch...
Tussen haakjes, het beest is eigenlijk helemaal niet lui, maar leeft van boombladeren, die zo weinig voedzaam zijn dat het beest alleen kan overleven als het zijn energie heel zuinig gebruikt. Blijkbaar is er nog geen enkele ai op het idee gekomen om een ander dieet te beginnen... Maar vermits de hersenen een van de grootste gebruikers van energie zijn van het hele lichaam, is dat in zijn geval wellicht logisch...Ook al heeft hij niet de energie om dat zelf te beseffen.
Als er op de teevee niets is, zette ik vroeger een elpee op, nu een ceedee. Of ik stopte vroeger een video in, en nu een deeveedee...
Buiten de rare categorie van puzzelaars en quizfanaten, is er geen mens meer die zich ook maar een vraag stelt bij het gebruik van die tot woorden vergroeide afkortingen. Ik ben er mij van bewust dat ik wat overdreven heb in het uitschrijven, maar dat is alleen een kwestie van tijd. Nu is het nog cd en dvd, maar elpee en teevee zijn allang aanvaard, en in sommige tijdschriften al helemaal ingeburgerd.
We zijn zelfs een stapje verder, we googlen er een stuk op los, alhoewel we van microsoft niet mogen msnen, omdat daar een overtreding van het patent zou in schuilen...
Stap eens mee met mij naar een verre toekomst... Als die woordvorming doorgaat, dan zal er wellicht niemand meer zijn die ook nog maar beseft dat dit eigenlijk geen woorden zijn, maar afkortingen...
En dan, net zoals nu zal er zich geen kat over bekommeren of dit al dan niet een verarming dan wel juist een verrijking is van de taal. Taal is immers in de eerste plaats een gebruiksvoorwerp. Een middel om dingen duidelijk te maken aan een ander.
Een van de grootste verworvenheden, zo niet de grootste van heel de menselijke geschiedenis. Het enige wat eventueel dingt om de kroon is de geschreven taal... waardoor het mogelijk is de kennis te bewaren, de kennis te vrijwaren van verlies.
En toch...
Regelmatig vindt men archeologische zaken die we niet kunnen inpassen in het rijtje van onze zo geroemde kennis. Regelmatig moeten we deemoedig bekennen dat we de geschreven teksten van vroegere volkeren niet meer kunnen ontcijferen, alhoewel die misschien net een heel pak van die raadsels zouden oplossen...
Britten hebben jaren zitten staren naar enkele woorden in de kant van een oud geschrift, zonder er iets van te snappen, tot plots een gast uit Nederland of Vlaanderen zag dat het in feite nederlands was die daar stond...
Zal men binnen afzienbare tijd beroep moeten doen op Vlaamse gasten om de geschiedenis van Frans Vlaanderen nog te kunnen ontwarren ?
Niemand weet waar de basken vandaan komen, men vindt geen linken naar andere talen.
Hier zitten wij ons druk te maken over het behoud van de Vlaamse taal, ginds van het Baskisch, daar van het Koerdisch...
Maar er zijn ondertussen blijkbaar tientallen talen gewoon verdwenen...
De Kristenen weten dat de Heer Aramees sprak, maar die taal is nu bijna volledig weg; verschwunden... Hooguit enkele tientallen mensen spreken die taal nog... En dank zij de moderne tijd, het voorrecht van de schoolse opvoeding, zal die taal in ijltempo volledig uitgewist worden ! Want net zoals in La France het Vlamsch heel snel verdween na invoering van de schoolplicht (in 't Frans!), zal ook het Aramees verdwijnen onder druk van de officiële taal van het land.
Ik weet niet of dat erg is... Ergens wel, het is een verarming, het is als een prachtig veelkleurig schilderij, waarvan door een of andere omstandigheid één kleur verandert van tint en overgaat in een ander kleur... Als je naar een bos kijkt, dan zie je honderden tinten van groen, kijk je naar een tekening van een kind, dan is dat bos uniform eenkleurig groen, en plots zie je hoe plat het papier is... Hoe doods...
En toch zijn we hele dagen bezig met die verarming... Hoeveel Vlaamse woorden zijn al verdwenen onder druk van het geschreven noordNederlandse woord ? Toen ik nog schoolliep, gebruikten wij het prismawoordenboekje, en er werd ons aangeraden de woorden met de vermelding (zn) te vermijden, als zijnde geen nederlands... die zn was de afkorting van zuidnederlands, lees Vlaams... Nu is dat gelukkig niet meer zo, nu heeft men zelfs het Surinaamse nederlands toegevoegd aan de dikke Vandaal... Maar nog steeds staat daar het vermaledijde (zn) naast bepaalde woorden, en nu wellicht ook (sur)?
Van Nederlandse lezers van mijn blog hoor ik dat zij genieten van mijn taalgebruik, precies omdat het Vlaams is... Dat wij niet hetzelfde ervaren bij het lezen van een Nederlands boek of blog, komt omdat wij dit hoognederlands ingestampt kregen als dé Nederlandse taal... Het ABN was een van Vlaams gezuiverde taal...
Nu gelukkig niet meer, of veel minder. Door radio en tv , door boeken en tijdschriften, door blogs en chatting, groeien onze talen steeds dichter naar elkaar, en in plaats van het stijve van het Nederlands of het barokke van het Vlaams te hekelen, genieten wij van de rijkdom die deze toch zo minieme verschillen ons bieden.
Taal is heerlijk... laat er ons asjeblief een beetje zorg van dragen... Laten wij niet tenonder gaan aan smstaaltjes, die al het smeuïge, al de crème uit de taal weghalen, en alleen een skelet overlaten... Geniet van een Gezelle, van een Annie M G Schmidt, van een Jacques Perk en een Rodenbach... Geniet van de taalvirtuozen, die met klanken schilderen !
Wees blij, wees dankbaar dat wij kunnen putten uit onvermoede bronnen, uit de inbreng van uit het Jiddisch, het Duits, het Frans, het engels en alle talen van wie wij leentjebuur speelden... En wees er fier op dat ook onze taal zorgde voor heel wat woorden die in andere talen zijn doorgesijpeld... Ons oervlaamse mannekijn werd een mannequin, en onze borstrok zijn samen met heel wat scheepstermen niet alleen in het Russisch, maar in heel wat talen overgenomen... Taal leeft, moet leven !
Maar laat kleine taalgroepjes niet zomaar verdwijnen... Laat je kleurenpalet niet onvolkomen worden.
Vanmorgen verwachtte ik een kale linde te zien te krijgen, na de felle wind van deze nacht... (Ik moest voor het eerst het raam van de slaapkamer dichtdoen!) maar de linde staat er nog, weliswaar wat luchtiger gekleed, maar nog steeds in blad. Het groen is bijna volledig weg, en is overgegaan in zachtgeel...Het contast met het donkere groen van de camelia er onder is nog veel intenser geworden dan voorheen. Het veld ligt er verzopen bij, en het zijn alleen kraaien die in de modder zitten te foerageren.
Tot de volgende ?
Oh ja, mocht je dinsdag geen blog te zien krijgen, schrik niet, het zal gewoon een heel drukke dag worden...eerst de eeuwige vlam gaan aanwakkeren, en dan is het, feestdag of niet: hobbyclub !
Het gekke ervan is niet dat je die rivier kent, maar dat ze niet bestaat!
In 1502 of 1504, de historici zijn er niet heel zeker van, ontdekte een Portugese kapitein een diepe baai in de kust van Zuid Amerika, en hij was er van overtuigd dat dit de monding moest zijn van een grote stroom... Vermits het januari was gaf hij die stroom de naam Rio de Janeiro...
Er is echter geen grote stroom, en dus geen rio de janeiro...geen rivier Januari...
Naamgeving... een gek ding.
Zo vroeg iemand aan een Australische inboorling hoe dat gekke beest noemde dat daar voorbijhopte. De inboorling antwoordde dat hij de man niet begreep, in zijn taal klonk dat ongeveer als Kan goo roo... en zo huppelt sindsdien een gek beest rond met de heerlijke naam: Ik versta je niet !
Ik heb ooit een heel artikel gelezen met dergelijke bizarre verhaaltjes, een prachtige om te sluiten... Een verkenningsreiziger belande bij in Groenland bij een stam die hem volkomen onbekend was... Hij wilde de naam van zijn ontdekking noteren, en wees op zichzelf en zijn gezellen: "We.... British", vervolgens wees hij op de man en zijn gezellen met een vragend gezicht en gebaar. De man antwoordde hem Eskimo... wat zoveel is als mensen...
Is het niet waar, het is leuk, en het kan best waar zijn !
Ik denk hierbij ook aan een plezant boekje van heel ver uit mijn jeugdjaren, van pater Versteylen, over zijn vader, gedurende de Duitse bezetting. Een Duitse officier wees op het kleine klapraampje boven het toilet, iets wat hem blijkbaar onbekend was, en vroeg "Was ist das ?" Papa Versteylen wist van geen kanten hoe zo'n raampje nu eigenlijk noemde en zeker niet in het Duits, maar tegen zo'n bezetter moet je altijd beleefd zijn, dus antwoordde hij beleefd: " Dat ? Dat is een vasisdaske"... einde citaat. Sindsdien noem ik het klapraampje in mijn toilet nog steeds het vasisdaske...
Gek hoe woorden soms ontstaan... En nog veel gekker dat wij er ons geen vragen bij stellen. Als kruiswoordraadselaar kom ik regelmatig in contact met die taaluitwassen. Zo kan ik mij heel concreet voorstellen hoe de drietenige luiaard aan die naam is gekomen, hij heeft drie tenen en hij lijkt in onze ogen onvoorstelbaar lui... Maar waarom je dan als synoniem dat beest plots ai moet noemen ??? Bij mijn weten heeft het geen pijn, en toch...
Tussen haakjes, het beest is eigenlijk helemaal niet lui, maar leeft van boombladeren, die zo weinig voedzaam zijn dat het beest alleen kan overleven als het zijn energie heel zuinig gebruikt. Blijkbaar is er nog geen enkele ai op het idee gekomen om een ander dieet te beginnen... Maar vermits de hersenen een van de grootste gebruikers van energie zijn van het hele lichaam, is dat in zijn geval wellicht logisch...Ook al heeft hij niet de energie om dat zelf te beseffen.
Als er op de teevee niets is, zette ik vroeger een elpee op, nu een ceedee. Of ik stopte vroeger een video in, en nu een deeveedee...
Buiten de rare categorie van puzzelaars en quizfanaten, is er geen mens meer die zich ook maar een vraag stelt bij het gebruik van die tot woorden vergroeide afkortingen. Ik ben er mij van bewust dat ik wat overdreven heb in het uitschrijven, maar dat is alleen een kwestie van tijd. Nu is het nog cd en dvd, maar elpee en teevee zijn allang aanvaard, en in sommige tijdschriften al helemaal ingeburgerd.
We zijn zelfs een stapje verder, we googlen er een stuk op los, alhoewel we van microsoft niet mogen msnen, omdat daar een overtreding van het patent zou in schuilen...
Stap eens mee met mij naar een verre toekomst... Als die woordvorming doorgaat, dan zal er wellicht niemand meer zijn die ook nog maar beseft dat dit eigenlijk geen woorden zijn, maar afkortingen...
En dan, net zoals nu zal er zich geen kat over bekommeren of dit al dan niet een verarming dan wel juist een verrijking is van de taal. Taal is immers in de eerste plaats een gebruiksvoorwerp. Een middel om dingen duidelijk te maken aan een ander.
Een van de grootste verworvenheden, zo niet de grootste van heel de menselijke geschiedenis. Het enige wat eventueel dingt om de kroon is de geschreven taal... waardoor het mogelijk is de kennis te bewaren, de kennis te vrijwaren van verlies.
En toch...
Regelmatig vindt men archeologische zaken die we niet kunnen inpassen in het rijtje van onze zo geroemde kennis. Regelmatig moeten we deemoedig bekennen dat we de geschreven teksten van vroegere volkeren niet meer kunnen ontcijferen, alhoewel die misschien net een heel pak van die raadsels zouden oplossen...
Britten hebben jaren zitten staren naar enkele woorden in de kant van een oud geschrift, zonder er iets van te snappen, tot plots een gast uit Nederland of Vlaanderen zag dat het in feite nederlands was die daar stond...
Zal men binnen afzienbare tijd beroep moeten doen op Vlaamse gasten om de geschiedenis van Frans Vlaanderen nog te kunnen ontwarren ?
Niemand weet waar de basken vandaan komen, men vindt geen linken naar andere talen.
Hier zitten wij ons druk te maken over het behoud van de Vlaamse taal, ginds van het Baskisch, daar van het Koerdisch...
Maar er zijn ondertussen blijkbaar tientallen talen gewoon verdwenen...
De Kristenen weten dat de Heer Aramees sprak, maar die taal is nu bijna volledig weg; verschwunden... Hooguit enkele tientallen mensen spreken die taal nog... En dank zij de moderne tijd, het voorrecht van de schoolse opvoeding, zal die taal in ijltempo volledig uitgewist worden ! Want net zoals in La France het Vlamsch heel snel verdween na invoering van de schoolplicht (in 't Frans!), zal ook het Aramees verdwijnen onder druk van de officiële taal van het land.
Ik weet niet of dat erg is... Ergens wel, het is een verarming, het is als een prachtig veelkleurig schilderij, waarvan door een of andere omstandigheid één kleur verandert van tint en overgaat in een ander kleur... Als je naar een bos kijkt, dan zie je honderden tinten van groen, kijk je naar een tekening van een kind, dan is dat bos uniform eenkleurig groen, en plots zie je hoe plat het papier is... Hoe doods...
En toch zijn we hele dagen bezig met die verarming... Hoeveel Vlaamse woorden zijn al verdwenen onder druk van het geschreven noordNederlandse woord ? Toen ik nog schoolliep, gebruikten wij het prismawoordenboekje, en er werd ons aangeraden de woorden met de vermelding (zn) te vermijden, als zijnde geen nederlands... die zn was de afkorting van zuidnederlands, lees Vlaams... Nu is dat gelukkig niet meer zo, nu heeft men zelfs het Surinaamse nederlands toegevoegd aan de dikke Vandaal... Maar nog steeds staat daar het vermaledijde (zn) naast bepaalde woorden, en nu wellicht ook (sur)?
Van Nederlandse lezers van mijn blog hoor ik dat zij genieten van mijn taalgebruik, precies omdat het Vlaams is... Dat wij niet hetzelfde ervaren bij het lezen van een Nederlands boek of blog, komt omdat wij dit hoognederlands ingestampt kregen als dé Nederlandse taal... Het ABN was een van Vlaams gezuiverde taal...
Nu gelukkig niet meer, of veel minder. Door radio en tv , door boeken en tijdschriften, door blogs en chatting, groeien onze talen steeds dichter naar elkaar, en in plaats van het stijve van het Nederlands of het barokke van het Vlaams te hekelen, genieten wij van de rijkdom die deze toch zo minieme verschillen ons bieden.
Taal is heerlijk... laat er ons asjeblief een beetje zorg van dragen... Laten wij niet tenonder gaan aan smstaaltjes, die al het smeuïge, al de crème uit de taal weghalen, en alleen een skelet overlaten... Geniet van een Gezelle, van een Annie M G Schmidt, van een Jacques Perk en een Rodenbach... Geniet van de taalvirtuozen, die met klanken schilderen !
Wees blij, wees dankbaar dat wij kunnen putten uit onvermoede bronnen, uit de inbreng van uit het Jiddisch, het Duits, het Frans, het engels en alle talen van wie wij leentjebuur speelden... En wees er fier op dat ook onze taal zorgde voor heel wat woorden die in andere talen zijn doorgesijpeld... Ons oervlaamse mannekijn werd een mannequin, en onze borstrok zijn samen met heel wat scheepstermen niet alleen in het Russisch, maar in heel wat talen overgenomen... Taal leeft, moet leven !
Maar laat kleine taalgroepjes niet zomaar verdwijnen... Laat je kleurenpalet niet onvolkomen worden.
Vanmorgen verwachtte ik een kale linde te zien te krijgen, na de felle wind van deze nacht... (Ik moest voor het eerst het raam van de slaapkamer dichtdoen!) maar de linde staat er nog, weliswaar wat luchtiger gekleed, maar nog steeds in blad. Het groen is bijna volledig weg, en is overgegaan in zachtgeel...Het contast met het donkere groen van de camelia er onder is nog veel intenser geworden dan voorheen. Het veld ligt er verzopen bij, en het zijn alleen kraaien die in de modder zitten te foerageren.
Tot de volgende ?
Oh ja, mocht je dinsdag geen blog te zien krijgen, schrik niet, het zal gewoon een heel drukke dag worden...eerst de eeuwige vlam gaan aanwakkeren, en dan is het, feestdag of niet: hobbyclub !
zaterdag, november 08, 2008
zomaar een mooie zaterdag....
Hier het filmpje van onze Bart, uitgezonden door AVS... Zoals je weet won hij de prijs van West Vlaanderen, en dat wordt uitgezonden in Oost Vlaanderen, gezien Bart in Lierde Oost Vlaanderen woont.
Een fiere vader mag wel eens stoefen....dus.....
Het was moeilijk te vinden, maar voila, hier is het nu !
Garage TV - video filmpjes - Kiosk Vl Ard 10112008 Textielontwerper - kiosk,ard,10112008,textielontwerper,wmv
Mocht het zijn dat de link niet werkt (bij mij doet hij het wel), dan kun je nog altijd de gegevens noteren, en met die gegevens het filmpje opzoeken bij Garage TV... Eventueel misschien ook via de koppeling juist onder de titel van deze blog.
De zon schijnt, en vanmorgen, toen we eerst boodschappen deden en dan doorreden naar Deinze, naar de rommelmarkt, heb ik voor de veiligheid mijn zonnebril opgezet. Gek is dat, in de zomer zet ik die zelden op, maar in de wintertijd, als de zon zo laag zit is dat meer dan belangrijk.
We zijn eerst naar de melkerij gereden, om mijn dagelijkse yoghurtjes, dan naar de veevoederhandelaar om een zak kippenvoer, en dan doorgereden naar de rommelmarkt te Deinze...
Niets gekocht, er was niet veel in mijn interesses te zien, maar het was al bij al wel een leuke uitstap. Bij het wegrijden heb je wel wat moeilijkheden, dood het invoeren van eenrichtingsverkeer, is het niet simpel om terug op de rijbaan te geraken. Achter mij stond er dan nog een haastigaard te claxonneren ... Ik dacht om te doen zoals wijlen Nonkel Julien, uitstappen, en uitgebreid de achterkant van mijn auto controleren en hem dan te gaan zeggen dat ik niet abnormaals zag...
Voila, nu weet je meteen waarom ik wat laat ben met mijn schrijvelen... Nu ja het is weekend, en dan nog een heel lang weekend. Het kan dus best zijn dat er een dezer dagen nog wel eens wat laat geblogd zal worden... U niet ongerust maken, we zijn niet ziek, alleen delen wij mee met onze kinderen om eens wat te genieten van een lang weekend.
Vandaag is het niet alleen mooi zonnig weer, er is ook wind, en daardoor lijkt al het stof uit de lucht geblazen, en is de einder weer veel verder weg dan anders. Als ik er op denk, zal ik vanavond eens op Koens kamer door het venster kijken. Als het heel klaar weer is, en de blaren zijn van de bomen, dan zien we Gent Zeehaven, of althans de vlam van de petroleumnijverheid.
Met andere woorden, van op onze berg kun je héél ver weg kijken. Het is dan ook geen wonder dat er hier in de streek her en der een uitkijkpunt is gemaakt. In Brakel heb je de uitkijktoren, in Schorisse is er een mooi uitkijkpunt, en ook in Ronse kun je van uit het Park Malander een wijds gezicht hebben rond deze tijd van het jaar.
Onze bergen mogen dan wel molhoopjes zijn, het is er mooi !
In Horebeke is er zo'n verblijfje voor toeristen, dat zit omzeggens gans het jaar vol! Om je maar te zeggen dat het hier heerlijk verblijven is. Het is er ook heerlijk wonen. Niet alleen voor het mooie landschap, ook voor de mensen, mensen die hier nog goedendag zeggen tegen elkaar. Die nog praten, boeren die nog stoppen met hun tractor om je te vertellen hoe gehaast ze wel zijn... Heerlijk toch ?
Toch wordt het ook hier winter, korten de dagen en komen we meer en meer in de donkerste periode van het jaar. Daarom moeten wij te meer genieten van wat we krijgen, als er zon is, geniet er dan van! Het is een bewezen geneesmiddel tegen depressies !
Ik ga stoppen voor vandaag, het kriebelt, ik ga eens voorzichtig een klein wandelingetje proberen te maken...
Tot de volgende ?
Een fiere vader mag wel eens stoefen....dus.....
Het was moeilijk te vinden, maar voila, hier is het nu !
Garage TV - video filmpjes - Kiosk Vl Ard 10112008 Textielontwerper - kiosk,ard,10112008,textielontwerper,wmv
Mocht het zijn dat de link niet werkt (bij mij doet hij het wel), dan kun je nog altijd de gegevens noteren, en met die gegevens het filmpje opzoeken bij Garage TV... Eventueel misschien ook via de koppeling juist onder de titel van deze blog.
De zon schijnt, en vanmorgen, toen we eerst boodschappen deden en dan doorreden naar Deinze, naar de rommelmarkt, heb ik voor de veiligheid mijn zonnebril opgezet. Gek is dat, in de zomer zet ik die zelden op, maar in de wintertijd, als de zon zo laag zit is dat meer dan belangrijk.
We zijn eerst naar de melkerij gereden, om mijn dagelijkse yoghurtjes, dan naar de veevoederhandelaar om een zak kippenvoer, en dan doorgereden naar de rommelmarkt te Deinze...
Niets gekocht, er was niet veel in mijn interesses te zien, maar het was al bij al wel een leuke uitstap. Bij het wegrijden heb je wel wat moeilijkheden, dood het invoeren van eenrichtingsverkeer, is het niet simpel om terug op de rijbaan te geraken. Achter mij stond er dan nog een haastigaard te claxonneren ... Ik dacht om te doen zoals wijlen Nonkel Julien, uitstappen, en uitgebreid de achterkant van mijn auto controleren en hem dan te gaan zeggen dat ik niet abnormaals zag...
Voila, nu weet je meteen waarom ik wat laat ben met mijn schrijvelen... Nu ja het is weekend, en dan nog een heel lang weekend. Het kan dus best zijn dat er een dezer dagen nog wel eens wat laat geblogd zal worden... U niet ongerust maken, we zijn niet ziek, alleen delen wij mee met onze kinderen om eens wat te genieten van een lang weekend.
Vandaag is het niet alleen mooi zonnig weer, er is ook wind, en daardoor lijkt al het stof uit de lucht geblazen, en is de einder weer veel verder weg dan anders. Als ik er op denk, zal ik vanavond eens op Koens kamer door het venster kijken. Als het heel klaar weer is, en de blaren zijn van de bomen, dan zien we Gent Zeehaven, of althans de vlam van de petroleumnijverheid.
Met andere woorden, van op onze berg kun je héél ver weg kijken. Het is dan ook geen wonder dat er hier in de streek her en der een uitkijkpunt is gemaakt. In Brakel heb je de uitkijktoren, in Schorisse is er een mooi uitkijkpunt, en ook in Ronse kun je van uit het Park Malander een wijds gezicht hebben rond deze tijd van het jaar.
Onze bergen mogen dan wel molhoopjes zijn, het is er mooi !
In Horebeke is er zo'n verblijfje voor toeristen, dat zit omzeggens gans het jaar vol! Om je maar te zeggen dat het hier heerlijk verblijven is. Het is er ook heerlijk wonen. Niet alleen voor het mooie landschap, ook voor de mensen, mensen die hier nog goedendag zeggen tegen elkaar. Die nog praten, boeren die nog stoppen met hun tractor om je te vertellen hoe gehaast ze wel zijn... Heerlijk toch ?
Toch wordt het ook hier winter, korten de dagen en komen we meer en meer in de donkerste periode van het jaar. Daarom moeten wij te meer genieten van wat we krijgen, als er zon is, geniet er dan van! Het is een bewezen geneesmiddel tegen depressies !
Ik ga stoppen voor vandaag, het kriebelt, ik ga eens voorzichtig een klein wandelingetje proberen te maken...
Tot de volgende ?
vrijdag, november 07, 2008
I have a dream door Martin Luther King jr.
I have a dream door Martin Luther King jr.
Na een klein beetje zoeken vond ik de nederlandse vertaling van het beroemde I have a Dream...
In de context van alles wat momenteel gaande is, wil ik niet nalaten u deze nog eens voor te leggen...
Opa Toon
Na een klein beetje zoeken vond ik de nederlandse vertaling van het beroemde I have a Dream...
In de context van alles wat momenteel gaande is, wil ik niet nalaten u deze nog eens voor te leggen...
Opa Toon
Verbluffend
Heb je de prestatie van CNN ook met open mond zitten bekijken ?
Nog niet gezien? Dan is het hoognodig dat je het even opzoekt op youtube, het is amazing om het in het kamerikaans te zeggen....
Op het podium staat één man, die een andere man zal interviewen, maar die andere man zit enkele duizenden kilometers verder weg... Dat klinkt allemaal vertrouwd, tot men plots die man gewoon naast de interviewer op het podium projecteert in je reinste 3D ! Met behulp van een 35 camera's lukt men er in de man levensecht op het podium te plaatsen, en het totaal beeld ervan door te zenden.
Het is ronduit verbluffend, de man staat er net zo echt als de interviewer zelf, en het enige dat onecht aandoet is dat ze elkaar niet de hand schudden... Kan ook niet want hij is er niet...
Ik vraag mij af in hoever die beelden nog te onderscheiden zijn van echt. Ik verklaar me nader. Stel dat ik een moord wil begaan (ik heb een hele lijst van mensen die ik echt niet zie zitten, dus er eentje uitpikken kost niet de minste moeite). Het beste middel om me te vrijwaren van vervolging is een perfect alibi. Als enkele tientallen mensen me een hele tijd zien zitten aan een tafeltje in een parijse bistrot, heb ik alle bewijs dat ik de moord niet kan hebben begaan...alleen ik zat niet in parijs, men zond een filmpje van mij op die plaats uit...
Zie je wat ik wil zeggen ? Nu al zijn er diverse moeilijke processen over al dan niet correcte foto's of bewerkte foto's... maar daar zal de foto echt zijn, alleen het gefotografeerde item is er niet echt.
Nu is dat procédé nog heel omslachtig, maar eens men er werkelijk in geslaagd is een werkelijkheid te vervalsen, en dat is gebeurd, is het hek van de dam en zal men met reuzeschreden vooruitgaan in die nieuwe soort fotografie.
Zitten wij binnen x aantal tijd in onze huiskamer niet meer te kijken naar de dinosaurussen op het scherm, maar wandelen die beesten echt tussen en rond ons door ? Vliegen de virtuele kogels strak met geluid en al rond onze oren in de cinemazaal ?
Als ze dan de truukjes gebruiken die ze toepassen in een museum waar ze aardbevingen en zo als een lijfelijke ervaring aanbieden ook in de cinemazaal toepassen, dan zal de remake van de langste dag echt een ervaring zijn om nooit meer te vergeten. Bij iedere bominslag slinger je heen en weer in je stoel, terwijl virtueel de armen en benen in je gezicht vliegen. Bij een echte aanslag blijft het volk doodgemoedereerd staan, gewoon aan dergelijke effecten.
Ik herinner me dat ons pa en ma eens naar de film waren geweest, waarin ze stereoscopische beelden zagen. Ze moesten daartoe een speciaal brilletje opzetten waarvan een glas groen en het andere rood was. Het optisch bedrog was toen al zo erg dat iedereen het hoofd wegtrok toen er iets de zaal leek in te vliegen... Wat zou dat "echte" 3dimensionele dan niet voor effect hebben ?
Hoe zou een kind dat ervaren, en hoe zou hij nog de virtuele wereld onderkennen van de echte ? Als je de teletubbies rond je kinderstoel hebt zien hobbelen zal alles wel normaal gaan lijken.
Weet je, laat die ontwikkeling nog maar een beetje uitblijven... Het is nu al moeilijk om de echte wereld te onderscheiden van wat ze ons willen voorschotelen, als we straks ook onze ogen en oren niet meer mogen vertrouwen...
En wie weet... misschien leven we al in een tijdje met midden onder ons dingen die er niet echt zijn. Soms zou je het hopen!
Hopen dat het niet echt is dat een senator van het Front National, broederlijk met een lid van het Vlaams Belang verschrikkelijke naziliedjes zitten te zingen over een arm Joods meisje dat uit haar Ghetto is gehaald en nu in de ongebluste kalk ligt na levend verbrand te zijn geworden...
Verbluffend dat er nu nog steeds mensen zijn die dergelijke daden niet alleen niet afkeuren, maar ook nog plezant vinden.
Ik heb een oom gehad die in Dachau heeft gezeten. Toen hij weer thuis kwam woog hij nog amper 36 kilo, en dan was hij al zes weken bij de Amerikanen geweest. Ons moeder vertelde over de verschrikkelijke vingerbrede striemen op zijn rug... En dan gaan er sommigen dat nog gaan zitten verheerlijken in een "liedje"...
Herinner je je nog wat ik gisteren schreef over geschiedenis ?
Wat daar en toen is gebeurd, is gebeurd door de beïnvloeding van een groep mensen aan de top, die er in geslaagd zijn de gewone mensen te overtuigen dat de Joden de schuldigen waren van alles wat mis ging in hun land. De honger, de werkloosheid, de grote stukken land die ze kwijt raakten, de bezettingstroepen...allemaal de schuld van de Joden... Hitler riep om verandering, om bevrijding van het onrecht hen als natie aangedaan, en bestraffing van de schuldigen... En het volk, of toch de grote massa voelde zich aangesproken, meer door alles wat mis ging in hun land dan door wat er door Hitler en Co werd gepredikt, maar ze gingen mee in de hetze tegen de Joden...
Nu zijn er partijen die voortdurend alles en nog wat wat ook maar enigszins verkeerd loopt in ons land aangrijpen om het volk op te roepen tot verandering ! En ze roepen "Eigen Volk eerst" en weg met al die vreemdelingen, weg met de islam...
Ik ben bang.
Bang dat l'histoire se répète...
Bang dat men op een mooie dag een molotovcocktail in het parlement binnengooit, en een Turkse sukkelaar vindt die het gedaan heeft... In Nederland was het kantje boord toen Pim Fortuyn werd geslachtofferd... het is niet moeilijk om de volkswoede op te wekken en te kanaliseren... Het verleden bewijst het.
En denk niet dat wij niet zo zijn... Wat we zagen na de oorlog, hoe de Duitsgezinden dan behandeld werden... en beschermd moesten worden tegen de volkswoede... Vergelijk nooit jan en piet met een massa... De reactie van een massa is heel anders dan van ieder individu in die massa ! Ik heb tientallen betogingen meegemaakt, en in ieder betoging hadden wij mensen om de relletjesmakers te weren. Want die zijn er ! Altijd en overal vind je mensen die tot enig doel hebben de massa in beweging te krijgen en te verleiden tot baldadigheden.
Ook nu nog.
Ook hier in ons eigen absurdistan.
Verbluffend
maar helaas bittere waarheid
tot de volgende ?
Nog niet gezien? Dan is het hoognodig dat je het even opzoekt op youtube, het is amazing om het in het kamerikaans te zeggen....
Op het podium staat één man, die een andere man zal interviewen, maar die andere man zit enkele duizenden kilometers verder weg... Dat klinkt allemaal vertrouwd, tot men plots die man gewoon naast de interviewer op het podium projecteert in je reinste 3D ! Met behulp van een 35 camera's lukt men er in de man levensecht op het podium te plaatsen, en het totaal beeld ervan door te zenden.
Het is ronduit verbluffend, de man staat er net zo echt als de interviewer zelf, en het enige dat onecht aandoet is dat ze elkaar niet de hand schudden... Kan ook niet want hij is er niet...
Ik vraag mij af in hoever die beelden nog te onderscheiden zijn van echt. Ik verklaar me nader. Stel dat ik een moord wil begaan (ik heb een hele lijst van mensen die ik echt niet zie zitten, dus er eentje uitpikken kost niet de minste moeite). Het beste middel om me te vrijwaren van vervolging is een perfect alibi. Als enkele tientallen mensen me een hele tijd zien zitten aan een tafeltje in een parijse bistrot, heb ik alle bewijs dat ik de moord niet kan hebben begaan...alleen ik zat niet in parijs, men zond een filmpje van mij op die plaats uit...
Zie je wat ik wil zeggen ? Nu al zijn er diverse moeilijke processen over al dan niet correcte foto's of bewerkte foto's... maar daar zal de foto echt zijn, alleen het gefotografeerde item is er niet echt.
Nu is dat procédé nog heel omslachtig, maar eens men er werkelijk in geslaagd is een werkelijkheid te vervalsen, en dat is gebeurd, is het hek van de dam en zal men met reuzeschreden vooruitgaan in die nieuwe soort fotografie.
Zitten wij binnen x aantal tijd in onze huiskamer niet meer te kijken naar de dinosaurussen op het scherm, maar wandelen die beesten echt tussen en rond ons door ? Vliegen de virtuele kogels strak met geluid en al rond onze oren in de cinemazaal ?
Als ze dan de truukjes gebruiken die ze toepassen in een museum waar ze aardbevingen en zo als een lijfelijke ervaring aanbieden ook in de cinemazaal toepassen, dan zal de remake van de langste dag echt een ervaring zijn om nooit meer te vergeten. Bij iedere bominslag slinger je heen en weer in je stoel, terwijl virtueel de armen en benen in je gezicht vliegen. Bij een echte aanslag blijft het volk doodgemoedereerd staan, gewoon aan dergelijke effecten.
Ik herinner me dat ons pa en ma eens naar de film waren geweest, waarin ze stereoscopische beelden zagen. Ze moesten daartoe een speciaal brilletje opzetten waarvan een glas groen en het andere rood was. Het optisch bedrog was toen al zo erg dat iedereen het hoofd wegtrok toen er iets de zaal leek in te vliegen... Wat zou dat "echte" 3dimensionele dan niet voor effect hebben ?
Hoe zou een kind dat ervaren, en hoe zou hij nog de virtuele wereld onderkennen van de echte ? Als je de teletubbies rond je kinderstoel hebt zien hobbelen zal alles wel normaal gaan lijken.
Weet je, laat die ontwikkeling nog maar een beetje uitblijven... Het is nu al moeilijk om de echte wereld te onderscheiden van wat ze ons willen voorschotelen, als we straks ook onze ogen en oren niet meer mogen vertrouwen...
En wie weet... misschien leven we al in een tijdje met midden onder ons dingen die er niet echt zijn. Soms zou je het hopen!
Hopen dat het niet echt is dat een senator van het Front National, broederlijk met een lid van het Vlaams Belang verschrikkelijke naziliedjes zitten te zingen over een arm Joods meisje dat uit haar Ghetto is gehaald en nu in de ongebluste kalk ligt na levend verbrand te zijn geworden...
Verbluffend dat er nu nog steeds mensen zijn die dergelijke daden niet alleen niet afkeuren, maar ook nog plezant vinden.
Ik heb een oom gehad die in Dachau heeft gezeten. Toen hij weer thuis kwam woog hij nog amper 36 kilo, en dan was hij al zes weken bij de Amerikanen geweest. Ons moeder vertelde over de verschrikkelijke vingerbrede striemen op zijn rug... En dan gaan er sommigen dat nog gaan zitten verheerlijken in een "liedje"...
Herinner je je nog wat ik gisteren schreef over geschiedenis ?
Wat daar en toen is gebeurd, is gebeurd door de beïnvloeding van een groep mensen aan de top, die er in geslaagd zijn de gewone mensen te overtuigen dat de Joden de schuldigen waren van alles wat mis ging in hun land. De honger, de werkloosheid, de grote stukken land die ze kwijt raakten, de bezettingstroepen...allemaal de schuld van de Joden... Hitler riep om verandering, om bevrijding van het onrecht hen als natie aangedaan, en bestraffing van de schuldigen... En het volk, of toch de grote massa voelde zich aangesproken, meer door alles wat mis ging in hun land dan door wat er door Hitler en Co werd gepredikt, maar ze gingen mee in de hetze tegen de Joden...
Nu zijn er partijen die voortdurend alles en nog wat wat ook maar enigszins verkeerd loopt in ons land aangrijpen om het volk op te roepen tot verandering ! En ze roepen "Eigen Volk eerst" en weg met al die vreemdelingen, weg met de islam...
Ik ben bang.
Bang dat l'histoire se répète...
Bang dat men op een mooie dag een molotovcocktail in het parlement binnengooit, en een Turkse sukkelaar vindt die het gedaan heeft... In Nederland was het kantje boord toen Pim Fortuyn werd geslachtofferd... het is niet moeilijk om de volkswoede op te wekken en te kanaliseren... Het verleden bewijst het.
En denk niet dat wij niet zo zijn... Wat we zagen na de oorlog, hoe de Duitsgezinden dan behandeld werden... en beschermd moesten worden tegen de volkswoede... Vergelijk nooit jan en piet met een massa... De reactie van een massa is heel anders dan van ieder individu in die massa ! Ik heb tientallen betogingen meegemaakt, en in ieder betoging hadden wij mensen om de relletjesmakers te weren. Want die zijn er ! Altijd en overal vind je mensen die tot enig doel hebben de massa in beweging te krijgen en te verleiden tot baldadigheden.
Ook nu nog.
Ook hier in ons eigen absurdistan.
Verbluffend
maar helaas bittere waarheid
tot de volgende ?
donderdag, november 06, 2008
bleek zonneke
Vanmorgen kon ik, al turnend, genieten van een leuk zicht op onze prachtige Vlaamse Ardennen. De grond was weg, je zag de witte wolken langzaam drijven over de grauwe grond, en je had het gevoel alsof je uit het raampje van een vliegtuig naar buiten keek, op de wolkenmassa. In de verte zal ik plots de kruinen van de bomen op de wolken drijven. Mooi !
Rechts zag ik de zon, nu ja, wat daarvoor doorgaat, want het leek eerder een maantje dan een zon, zo bleek en vaal.
Gek is dat je in zo'n atmosferische omstandigheden ook een veel grotere zon ziet dan normaal. Blijkbaar kijk je door die wolken als door een lens, en haal je de zon iets naderbij.
Je hebt ook voor één keer de kans om naar de zon te kijken, zo maar, zonder veel bescherming, want die wolken zijn niet alleen een dik pak witte ouate (ja, watte), ze hangt ook voor de zon, en vormt niet alleen een vergrotende lens, maar ook een soort verdoezelaar.
Ooit zag ik hier, iets naar rechts op de weiden van boer Henri, vliegende koeien... De nevel hing laag over de velden, en de koeien hadden precies geen poten meer, maar dikke lijven die als ballonnen boven de velden hingen.
Zolang je er niet moet doorrijden kan nevel best leuk ogen.
Moet je er door, dan is het andere koek. Het ergst denkbare is wel als de grond witgesneeuwd ligt en de rest in een dikke mist is gehuld, dan is het precies of je in het niets ronddwaalt. Je weet dat er grachten zijn langs die baan, maar je ziet ze niet, en je hoopt alleen maar dat je op het tracé van de baan zit, want zien is er niet bij... Ooit kwam ik zo eens van Kruishoutem gereden, mist, sneeuw en donker... Ik kroop langs de baan, en toch reed ik blijkbaar nog rapper dan anderen, want plots zag ik vaagweg twee rode lichtjes opdoemen. Ik hield me heel voorzichtig daarachter...Hopend dat ik zou zien als er iets met de voorligger gebeurde, zodat ik het kon vermijden (je ziet het hé, heel menslievend)...Plots verdwenen de lichtjes volkomen. Ik denk niet dat ik ooit nog trager heb gereden dan die keer... Plots zag ik de wagen staan, gewoon, langs de vermoedelijke kant van de al even vermoedelijke weg... Ik kroop voorbij, en meteen gingen de lichten van de auto weer aan...Het was zijn beurt om eens achter mij te rijden.
Nevel... ze hebben er een gemeente van gemaakt...Nevele.
In West Vlaanderen zijn ze wijzer daar maken ze van Werken een gemeente!
In het Oostends is (was?) er een verwijtwoord: oh gij lotenhulle. Hier niet zo ver vandaan ligt de gemeente Lotenhulle. En het is nog niet zo lang geleden dat ik, bij het bekijken van oude postkaarten op het internet, vaststelde dat dit oorspronkelijk Lo Ten Hulle was... Je kunt als je dat interessant vindt, de betekenis van al die namen van gemeenten terugvinden. Je leert er niet alleen iets bij, in veel gevallen kun je er ook bij vaststellen hoe oud die leefgemeenschappen wel zijn, want soms is het duidelijk een keltische, soms een germaanse naam, en soms een mengvorm.
Ook stel je vast dat sommige gemeenten in de loop der tijden wel eens herdoopt werden. Nu denk je misschien bij je zelf dat dit je geen moer interesseert, maar toch ... het vertelt iets over onze voorgeschiedenis, en l'Histoire se répète... om het in 't schoon vlaams te zeggen.
Net zoals de betekenis van de woorden, het ontstaan ervan, de wijziging van betekenis door de eeuwen heen... allemaal kleine dingen die ons verklaren wie we zijn, en waarom we zo zijn.
Geschiedenis is niet een dode letter op oud papier, het is de basis van ons huidig bestaan en zijn.
Alleen... we leren in de school veelal de verkeerde geschiedenis! Niet alleen leren we alleen de grote trekken, we leren het nog gekleurd door de maatschappijvorm waarin we opgroeien, maar bovendien leren we nooit de geschiedenis van de gewone mensen... Het was toendertijd, net zoals nu, de massa die de echte geschiedenis schreef, maar er verschijnt alleen iets op papier over de toplaag, en niet over de brede stroming van het plebs.
Onze geschiedenislessen kun je vergelijken met een brede stroom. We zien alleen de oppervlakte van het water, maar al het interessante, al het leven zit onder die oppervlakte, en die zien we niet. Alleen als er eens een heel felle rimpel ontstaat, zoals de guldensporenslag, de oktoberrevolutie en dergelijke, zie je plots een stukje van het leven onderin, maar zodra het weer geëffend loopt, zie je weer alleen de blinkende laag van de oppervlakte van de brede rivier... Je ziet een Lenin, een Stalin, en je hoort hier dan wel geruchten over het onderwaterleven, maar in de geschiedenisboeken van ginder zul je dat wel niet, of verbloemd terugvinden, tenzij er plots een enorme ommezwaai komt van de politiek en men het nodig acht om de oude fouten van het oude bewind aan de kaak te stellen...
Soms hebben we heel andere ideeën over dingen dan de inwoners van dit of dat stukje wereld...Wij zien in een Gorbatsjov een soort verlosser uit het communisme, de Russen zelf zien hem als de vernietiger van de oude sovjetunie...
Dit toont aan dat het heel moeilijk is, zo niet onmogelijk, om een echt beeld te hebben van de geschiedenis. Dat is het ook die toelaat de geschiedenis her en her te misbruiken als verrechtvaardiging van dingen die wellicht nooit zo gebeurd zijn...
Of die heel anders ervaren werden door de onderliggende lagen van de rivier op die plaats op dat specifieke moment...
Met andere woorden, men leert ons te oordelen over dingen die we niet echt weten, en die we bekijken vanuit het standpunt dat is ons opgelegd op een bepaalde plaats in een bepaald moment van de voortstromende geschiedenisstroom.
Nee, ik ben niet de persoon die bepaalde feiten en bepaalde gebeurtenissen ontkent, feiten zijn feiten, maar ik stel me steeds de vraag waarom dergelijke dingen gebeuren op een bepaalde plaats op een bepaald moment. Dit is geen verrechtvaardiging van bepaalde dingen, maar leert ons wel om schuld en onschuld niet zo maar als een etiket op te plakken op mensen van toen van daar...
De Belgische revolutie zal wel een heel ander tintje hebben in de Nederlandse geschiedenisboekjes dan in de onze, en de slag der gulden sporen zal wel heel iets anders zijn in de Franse geschiedenisboekjes dan bij onze Hendrik Conscience... En het gelijk ligt ook voor een heel stuk anders, naargelang de hoek waaruit je de dingen bekijkt.
Ook de afstand verandert de dingen ! Zowel de afstand in kilometers, als de afstand in tijd. De geschiedenis van een Juul Caesar is door de tijden heen ontdaan van de meeste nationale gevoelens, en wordt veel nuchterder bekeken. Het enige wat ons daar verhindert de werkelijkheid te zien, is het feit dat documentatie uit het andere kamp gewoon ontbreekt. En anderzijds, Afghanistan is plots veel dichterbij gekomen, nu er ook Belgische militairen zitten...
Daardoor ook is geschiedenis zo boeiend, en zal het ook steeds een onderwerp zijn, met veel meer facetten dan een diamant.
Mijn grote interesse voor geschiedenis is hoofdzakelijk gewekt toen ik van het katholieke onderwijs plots in het officiële terechtkwam, en bepaalde inzichten zag verschuiven...
Dan is voor mij voor het eerst de vraag gekomen: "Hoe heeft de gewone mens in de straat, die dingen dan daar ervaren?" Want dat zou pas de echte geschiedenis geven. En die zou wellicht soms heel anders luiden dan de officiële versies.
Probeer maar eens de ervaring te meten van de metser op de werf ten opzichte van de huidige financiële crisis. Dat is geschiedenis, ervaringsgeschiedenis...
Oh, die metser heeft onvoldoende inzicht ? En toch zal het de druk van die massa zijn die de grootste uiteindelijke invloed zal gehad hebben op het ogenblik dat de financiële crisis echt voorbij is, echt tot de geschiedenis zal gaan behoren... Maar dat zal weer nergens te vinden zijn.
We zien alleen de oppervlakte, de spiegel van de rivier.
Bij iedereen leeft duidelijk het besef dat de situatie niet goed is. Iemand die dit goed aanvoelt, zal, als hij verkozen wil worden, dan ook steeds weer en weer herhalen dat het moet veranderen. Zo word je president !
Want het is het levende, onder de spiegelende oppervlakte, die het signaal geeft, en het weer opvangt.
Dat is wat momenteel, onder meer in ons eigen Absurdistan ontbreekt... Er is te weinig doorstroming vanuit de basis naar de top. En het is een algemene kwaal, heus niet alleen naar de regering toe, maar in alle instanties.
Dat is dan ook de reden waarom het volk, het leven, geen vertrouwen meer heeft in de politiek, in de banken, in de patroonsorganisaties, in de vakbonden... De schaal waarop die werken is te groot geworden, de afstand van basis naar top ligt te ver uiteen...
There is something rotten...
Tot de volgende ?
Rechts zag ik de zon, nu ja, wat daarvoor doorgaat, want het leek eerder een maantje dan een zon, zo bleek en vaal.
Gek is dat je in zo'n atmosferische omstandigheden ook een veel grotere zon ziet dan normaal. Blijkbaar kijk je door die wolken als door een lens, en haal je de zon iets naderbij.
Je hebt ook voor één keer de kans om naar de zon te kijken, zo maar, zonder veel bescherming, want die wolken zijn niet alleen een dik pak witte ouate (ja, watte), ze hangt ook voor de zon, en vormt niet alleen een vergrotende lens, maar ook een soort verdoezelaar.
Ooit zag ik hier, iets naar rechts op de weiden van boer Henri, vliegende koeien... De nevel hing laag over de velden, en de koeien hadden precies geen poten meer, maar dikke lijven die als ballonnen boven de velden hingen.
Zolang je er niet moet doorrijden kan nevel best leuk ogen.
Moet je er door, dan is het andere koek. Het ergst denkbare is wel als de grond witgesneeuwd ligt en de rest in een dikke mist is gehuld, dan is het precies of je in het niets ronddwaalt. Je weet dat er grachten zijn langs die baan, maar je ziet ze niet, en je hoopt alleen maar dat je op het tracé van de baan zit, want zien is er niet bij... Ooit kwam ik zo eens van Kruishoutem gereden, mist, sneeuw en donker... Ik kroop langs de baan, en toch reed ik blijkbaar nog rapper dan anderen, want plots zag ik vaagweg twee rode lichtjes opdoemen. Ik hield me heel voorzichtig daarachter...Hopend dat ik zou zien als er iets met de voorligger gebeurde, zodat ik het kon vermijden (je ziet het hé, heel menslievend)...Plots verdwenen de lichtjes volkomen. Ik denk niet dat ik ooit nog trager heb gereden dan die keer... Plots zag ik de wagen staan, gewoon, langs de vermoedelijke kant van de al even vermoedelijke weg... Ik kroop voorbij, en meteen gingen de lichten van de auto weer aan...Het was zijn beurt om eens achter mij te rijden.
Nevel... ze hebben er een gemeente van gemaakt...Nevele.
In West Vlaanderen zijn ze wijzer daar maken ze van Werken een gemeente!
In het Oostends is (was?) er een verwijtwoord: oh gij lotenhulle. Hier niet zo ver vandaan ligt de gemeente Lotenhulle. En het is nog niet zo lang geleden dat ik, bij het bekijken van oude postkaarten op het internet, vaststelde dat dit oorspronkelijk Lo Ten Hulle was... Je kunt als je dat interessant vindt, de betekenis van al die namen van gemeenten terugvinden. Je leert er niet alleen iets bij, in veel gevallen kun je er ook bij vaststellen hoe oud die leefgemeenschappen wel zijn, want soms is het duidelijk een keltische, soms een germaanse naam, en soms een mengvorm.
Ook stel je vast dat sommige gemeenten in de loop der tijden wel eens herdoopt werden. Nu denk je misschien bij je zelf dat dit je geen moer interesseert, maar toch ... het vertelt iets over onze voorgeschiedenis, en l'Histoire se répète... om het in 't schoon vlaams te zeggen.
Net zoals de betekenis van de woorden, het ontstaan ervan, de wijziging van betekenis door de eeuwen heen... allemaal kleine dingen die ons verklaren wie we zijn, en waarom we zo zijn.
Geschiedenis is niet een dode letter op oud papier, het is de basis van ons huidig bestaan en zijn.
Alleen... we leren in de school veelal de verkeerde geschiedenis! Niet alleen leren we alleen de grote trekken, we leren het nog gekleurd door de maatschappijvorm waarin we opgroeien, maar bovendien leren we nooit de geschiedenis van de gewone mensen... Het was toendertijd, net zoals nu, de massa die de echte geschiedenis schreef, maar er verschijnt alleen iets op papier over de toplaag, en niet over de brede stroming van het plebs.
Onze geschiedenislessen kun je vergelijken met een brede stroom. We zien alleen de oppervlakte van het water, maar al het interessante, al het leven zit onder die oppervlakte, en die zien we niet. Alleen als er eens een heel felle rimpel ontstaat, zoals de guldensporenslag, de oktoberrevolutie en dergelijke, zie je plots een stukje van het leven onderin, maar zodra het weer geëffend loopt, zie je weer alleen de blinkende laag van de oppervlakte van de brede rivier... Je ziet een Lenin, een Stalin, en je hoort hier dan wel geruchten over het onderwaterleven, maar in de geschiedenisboeken van ginder zul je dat wel niet, of verbloemd terugvinden, tenzij er plots een enorme ommezwaai komt van de politiek en men het nodig acht om de oude fouten van het oude bewind aan de kaak te stellen...
Soms hebben we heel andere ideeën over dingen dan de inwoners van dit of dat stukje wereld...Wij zien in een Gorbatsjov een soort verlosser uit het communisme, de Russen zelf zien hem als de vernietiger van de oude sovjetunie...
Dit toont aan dat het heel moeilijk is, zo niet onmogelijk, om een echt beeld te hebben van de geschiedenis. Dat is het ook die toelaat de geschiedenis her en her te misbruiken als verrechtvaardiging van dingen die wellicht nooit zo gebeurd zijn...
Of die heel anders ervaren werden door de onderliggende lagen van de rivier op die plaats op dat specifieke moment...
Met andere woorden, men leert ons te oordelen over dingen die we niet echt weten, en die we bekijken vanuit het standpunt dat is ons opgelegd op een bepaalde plaats in een bepaald moment van de voortstromende geschiedenisstroom.
Nee, ik ben niet de persoon die bepaalde feiten en bepaalde gebeurtenissen ontkent, feiten zijn feiten, maar ik stel me steeds de vraag waarom dergelijke dingen gebeuren op een bepaalde plaats op een bepaald moment. Dit is geen verrechtvaardiging van bepaalde dingen, maar leert ons wel om schuld en onschuld niet zo maar als een etiket op te plakken op mensen van toen van daar...
De Belgische revolutie zal wel een heel ander tintje hebben in de Nederlandse geschiedenisboekjes dan in de onze, en de slag der gulden sporen zal wel heel iets anders zijn in de Franse geschiedenisboekjes dan bij onze Hendrik Conscience... En het gelijk ligt ook voor een heel stuk anders, naargelang de hoek waaruit je de dingen bekijkt.
Ook de afstand verandert de dingen ! Zowel de afstand in kilometers, als de afstand in tijd. De geschiedenis van een Juul Caesar is door de tijden heen ontdaan van de meeste nationale gevoelens, en wordt veel nuchterder bekeken. Het enige wat ons daar verhindert de werkelijkheid te zien, is het feit dat documentatie uit het andere kamp gewoon ontbreekt. En anderzijds, Afghanistan is plots veel dichterbij gekomen, nu er ook Belgische militairen zitten...
Daardoor ook is geschiedenis zo boeiend, en zal het ook steeds een onderwerp zijn, met veel meer facetten dan een diamant.
Mijn grote interesse voor geschiedenis is hoofdzakelijk gewekt toen ik van het katholieke onderwijs plots in het officiële terechtkwam, en bepaalde inzichten zag verschuiven...
Dan is voor mij voor het eerst de vraag gekomen: "Hoe heeft de gewone mens in de straat, die dingen dan daar ervaren?" Want dat zou pas de echte geschiedenis geven. En die zou wellicht soms heel anders luiden dan de officiële versies.
Probeer maar eens de ervaring te meten van de metser op de werf ten opzichte van de huidige financiële crisis. Dat is geschiedenis, ervaringsgeschiedenis...
Oh, die metser heeft onvoldoende inzicht ? En toch zal het de druk van die massa zijn die de grootste uiteindelijke invloed zal gehad hebben op het ogenblik dat de financiële crisis echt voorbij is, echt tot de geschiedenis zal gaan behoren... Maar dat zal weer nergens te vinden zijn.
We zien alleen de oppervlakte, de spiegel van de rivier.
Bij iedereen leeft duidelijk het besef dat de situatie niet goed is. Iemand die dit goed aanvoelt, zal, als hij verkozen wil worden, dan ook steeds weer en weer herhalen dat het moet veranderen. Zo word je president !
Want het is het levende, onder de spiegelende oppervlakte, die het signaal geeft, en het weer opvangt.
Dat is wat momenteel, onder meer in ons eigen Absurdistan ontbreekt... Er is te weinig doorstroming vanuit de basis naar de top. En het is een algemene kwaal, heus niet alleen naar de regering toe, maar in alle instanties.
Dat is dan ook de reden waarom het volk, het leven, geen vertrouwen meer heeft in de politiek, in de banken, in de patroonsorganisaties, in de vakbonden... De schaal waarop die werken is te groot geworden, de afstand van basis naar top ligt te ver uiteen...
There is something rotten...
Tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)