Image by jimjimovich via Flickr
De nieuwe Ubuntu (Lucid lynx)komt pas eind dezer maand ter wereld (ubuntu 10.4) en we krijgen al de eerste berichten over de volgende versie die in oktober zal uitkomen: Maverick Meerkat, ofte Ubuntu 10.10...Ik vertel je dat, omdat ik vandaag weer eens een oude windowspeecee ga omturnen tot een Ubuntupeecee...
Hupsakee, het korps der wijzen kent weer een kleine uitbreiding.
Het betreft weer een oude peecee, en door het idiote systeem van Windows, dat steeds maar logger en groter en zwaarder wordt, bij iedere update, krijg je de seskes als je moet werken met zo'n traag bijna inert ding...met Ubuntu zal het weer werken naar behoren...
Jaja, ik ga al stoppen... Ik weet het, maar waar het hart van vol is, loopt de blog van over!
Ondertussen verrek ik van de pijn, gisteren wat zitten kuisen in mijn voortuintje. Het is nu min of meer proper en zoals het moet zijn. Min of meer, want het laatste hoekje heb ik tegen de pijn in gekuist, en dat gaat niet zo hendig, de pijn heeft het min of meer gehaald. Maar ik ben content, het heeft weer min of meer het uitzicht van een tuintje. Meer kan ik niet (meer) verlangen.
Ik moest profiteren van het goede weer, en terwijl ik in het kleine voortuintje doende was, was Anny in de achtertuin bezig. We hebben schrik dat een deel van de planten de winter niet is doorgekomen, maar afwachten, soms komen die dingen nog heel laat plots weer boven de grond. We zien wel. En binnen enkele weken gaan we dan nog maar eens naar Dadizele, naar de Floralux om wat planten te halen. Het is niet eenvoudig om een tuin te creëren die er uitziet alsof het er allemaal vanzelf is gekomen en er geen hand de zaken ooit beroerde. Een "wilde" tuin? Ja, mijn voeten, Anny zit er regelmatig op haar knieën doorheen te wroeten, om alles zijn recht te geven, en het er toch te laten uitzien alsof er geen werk aan is. Het is alleen ander werk.
Vorig jaar heb ik er een kleine Chinese Pioenboom geplant, en die staat al weer mooi in blad. Het beestje is ocharme nog maar een dertig centimeterkes, maar hij heeft tijd van groeien, en om zich te voegen naar de tuin. Ik zou het niet gekocht hebben, maar kon de speciale aanbieding niet weerstaan. Anders is dat een min of meer dure plant, en nu kreeg ik hem voor een appel en een ei. (En die appels zijn niet duur, en eieren heb ik "en masse" van mijn kiekens.)
Ik zit ondertussen weer naar links te kijken, naar mijn meidoornboompje... Ik twijfel toch nog of er wel bloemen zullen op komen. djudedju... afwachten is lastig.
De wereld ziet er weer dag na dag groener uit, onder een stralende zon. In de verte zie ik al een paar bomen die werkelijk groen ogen, en mijn hydrangea's (hortensia) staan ook al bijna in blad, in feite zijn het al blaadjes, maar ze moeten nog uitgroeien. In mijn voortuin staan nu in volle bloei, primula's, witte, rode en roze camelia (een struikje bloeit nog niet, maar dat heeft maar enkele knoppen), achteraan staat er ook een roze camelia in volle bloei. Naar mijn gevoel zijn dat de mooiste bloemen voor in de tuin, die er bestaan! Ze bieden mij het ganse jaar groen aan, en bijna voor alle andere bloeien ze met prachtige grote bloemen. Daarna zou ik opteren voor de witte Clematis met wintergroene bladeren (ik ben de naam kwijt). Die staat nu met duizenden botje, klaar om weldra de struik om te toveren in een witte zee van bloemen. Jammer dat die niet zo heel lang blijven. Maar ze zijn er ook vroeg, en maken dat mijn tuin al heel vroeg in bloei staat. En in de winter blijft de struik ook heerlijk groen.
Vanmorgen heb ik weer een oefening bij ingevoerd in mijn dagelijkse turnoefeningen. Ik wil dat mijn rug- en buikspieren sterker en sterker worden, zodat deze een stuk van het werk kunnen overnemen van mijn wervelkolom. Volgens de literatureluurderij daaromtrent, moet dat kunnen. Ik ben nu al zo ver op weg, dat dat er ook wel bij kan. Ik zorg niet alleen voor die spieren, ik doe ook dagelijks oefeningen om mijn benen en heupgewrichten soepel te houden, en armbewegingen om mijn schoudergewrichten te soigneren. Mijn buur heeft vastzittende schoudergewrichten, en moet nu dagelijks met veel pijn oefeningen zitten doen om dat weer los te werken. Ik weet wat dat is, ik heb dat gezien bij ons vader, dus wil ik dat voorkomen...Makkelijker dan genezen!
Je ziet, alles gaat redelijk goed, ondanks de pijn van het in de tuin werken, kan ik nog steeds mijn oefeningen doen, en zelfs een eerste stap zetten naar een nieuwe oefening. Het is wel zo, dat ik nog steeds na een korte tijd, bij om het even welke inspanning, rugpijn krijg, maar het is nu al een hele tijd geleden dat de pijn zich nog eens "vast zette", en overging in een ontsteking. Dat noem ik winst. Want ontstekingspijn is veel erger, en duurt eindeloos lang.
Ik sta 's morgens met veel moeite op, en werk mijn pijnlijke lijf weer naar een betere conditie. Zelfs nu, als ik pijn heb van de tuin, werkt dat systeem, en ben ik na de oefeningen beter dan op het moment dat ik me uit mijn bed sleur. Gek is dat. Ik kruip 's avonds reeds om halfnegen in mijn bed, omdat ik bijna niet meer kan zitten, en dan doet dat bed deugd. Soms moet ik 's nachts al weer eens of enkele keren er uit om een andere houding aan te nemen, en 's morgens raak ik van de pijn maar met moeite uit dat verdomde bed. Overdag is het eigenlijk ook zo, ik verander (nu al zonder er op te denken) regelmatig mijn houding, om de opkomende druk te veranderen, te verlichten.
Maar het gaat, dus ben ik kontent. De specialist en ik ook, hadden gedacht dat ik nu in een al veel slechtere situatie zou zitten, en ik ben door dat turnen zelfs iets beter. Misschien zal het niet blijven duren, maar al wat ik heb gehad kan men mij niet meer afpakken.
Maar ik zit weer eens te memmen over mijn rug. Eerst over Ubuntu, nu over mijn rug...Straks heb ik geen lezers meer over. Morgen wordt het weer beter (hoop ik - U ook ?)
tot de volgende ?