zaterdag, januari 04, 2014

Angelo

Toen ik er aan kwam, stond er al een hele massa volk.
Brussel is een internationale stad, en die dag zag ik dat voor het eerst héél duidelijk!

Zo'n 10 à 15 meter hoog, vlak boven het grote kruispunt, hing een engeltje in de lucht. Het klapperde snel met zijn veel te kleine vleugeltjes, en onder hem stonden duizenden mensen. Het was spitsuur, en het verkeer raakte hopeloos in de knoei.
Je hoorde mensen mompelen over een of andere publiciteitsstunt  maar je zag er ook - verrassend veel - die stonden te bidden, ja zelfs geknield zaten te bidden. Aan een kant stonden van die mannen in hun veel te lichte oranje katoentje te kwelen van "Hare Krishna, Hare Rama", en daarnaast zaten moslims op hun knieën, hun hoofden bijna in de asfalt te drukken terwijl ze teksten uit de Koran reciteerden. Ik zag Boeddhisten met hun gebedsmolentjes zwaaien, en zelfs een groep zwarten die op haastig bij gebrachte tamtams stonden te kloppen en sonore gezangen uit brachten.

Ik dacht eerst: "Een stunt ? Om het bezoek van de paus wat luister bij te brengen?" Maar het engeltje deed niets, het hing daar maar te klapwieken, en beaat te glimlachen naar al die mensen onder hem. Of haar. Hem ! Duidelijk hem, het was duidelijk zo'n engeltje als je wel eens zag op oude schilderijen en in stuc in oude kerken. Putti of zo noemen ze die dingen -geloof ik. En daar het naakt was, zag je heel duidelijk dat het een jongetje was. (Gek, ik heb nooit ook maar één vrouwelijk engeltje gezien op die schilderijen !)

De massa bleef toe stromen, en eindelijk raakte ook de politie er door. In het midden van het kruispunt stonden een paar agenten, met hun fluo-vestje aan heftig te gebaren naar het engeltje, dat het naar beneden moest komen, dat het het verkeer hinderde. He engeltje wuifde vriendelijk terug.

Blijkbaar moest iemand Zijne Heiligheid Paus Frans de Eerste verwittigd hebben van het fenomeen, want na een tijdje zagen we boven de hoofden van het volk, in de verte de pausmobiel uitsteken. Maar het voertuig raakte, net zo min als andere voertuigen ook maar één meter vooruit.

Een tijdje nadien zagen we dat de mensenzee plots plaats maakte voor een witte figuur op een oude bomma-fiets. "Leve de Paus !" "Vive le Pape !" ... Warempel, het was de paus. De mens heeft maar één long, en gebruikt ook binnen in het Vaticaan een fiets om zich te verplaatsen in het veel te grote huis dat hem ter beschikking staat.

Iedereen maakte plaats voor de paus. Velen knielden, maar de paus kon netjes fietsen tot op het midden van het kruispunt, naast de politiemensen, die nog steeds druk stonden te gesticuleren.
De paus riep iets in het latijn. Een oude pastoor naast me gromde "Hij zegt dat echte engelen geen vleugels hebben! Dat is zowat zijn stokpaardje !"
En warempel, het engeltje kwam naar beneden, keek de paus heel triest aan, en haakte toen zijn vleugeltjes af.
Midden op dat kruispunt stond daar een klein kindje, in zijn blootje, met naast hem een orerende paus en gesticulerende agenten.  De mensen vergaten meteen hun plotse aanval van religieusheid, en begonnen te lachen met het kleine ventje in zijn blootje.
Een dametje, met een kinderwagen, greep in de kinderwagen, haalde er een pamper uit, en deed het baaske een pamper aan. Het engeltje keek heel ongelukkig naar dat ding, en stelde vast dat hij nu met zijn beentjes open moest lopen.

De paus schudde het hoofd, vroeg wat in het latijn aan het kind, maar het enige antwoord was een geluid als van kristallen klokjes... Het ging door merg en been, iedereen stond met het hoofd te schudden, maar iedereen vertoonde een glimlach.
De paus haalde de schouders op, sprong weer op zijn fiets, en probeerde door de nu roerige massa heen te fietsen naar zijn pausmobiel. Eén van de politieagenten greep de kleine bij zijn handje, en nam hem mee naar de combi.

Het volk begon zich te verspreiden, de agenten tierden en vloekten dat de auto's het kruispunt moesten vrijmaken, en één combi reed weg, met het engeltje..

 het vervolg volgende keer ......

Geen opmerkingen: