The lonely Rider...

Het schokte mij, toen ik plots besefte, dat het beste, leukste gesprek van de laatste dagen, met de uitbater van de Marokkaanse winkel was.

Over hoe lekker die gele meloenen wel waren, en die nectarines en die pruimen, en nee, dat is geen echte saffraan, maar het geeft wel die mooie kleur aan je eten.

En hoelang is de beenhouwer nog in verlof ? En de bakker ?

Hij zei me ook dat hij zag dat het mondmasker verschrikkelijk vervelend is als je een bril draagt... "Ja, en eigenlijk moet ik het niet eens dragen ! Ik heb een vrijstelling omdat ik astma heb" "Waarom doe je het dan toch, je zit voortdurend je bril omhoog en weer omlaag te doen ..." "Ja, die glazen dampen steeds aan !" " En in een winkel doe ik dat masker aan, daar beweeg ik niet zo veel dat ik meer adem nodig heb. Om te Wandelen draag ik zo'n plastic-scherm, daar kan de lucht beter bij je neus en mond... en zo heb ik meer adem... Ook al is dat ook nog niet hetzelfde als zo, zonder masker..."

Maar weet je, eigenlijk is het veelzeggend dat dit het beste gesprek is van dagen. Een gesprek niet over Corona, niet over hoe het gaat... maar over pruimen en meloenen.

Erg hé ?

De rest van de dag zit ik hier weer. In de namiddag is het te warm om te wandelen, en op TV zijn het weer heruitzendingen van heruitzendingen van heruitzendingen... In sommige gevallen moet ik daar nog enkele keren dat woord herhalen... Ik ken de dialogen bijna van buiten.

Ik weet exact wat er gaat gebeuren en wanneer ik moet schrikken, moet lachen, moet huiveren.

De parkiet in de kooi, hier voor me zit ook al te slapen, en wellicht ook de kanarie, want ik hoor geen gefluit.

Eigenlijk zitten we alle drie in een kooi.

Naar elkaar te kijken, en ons af te vragen wie nu de toeschouwer is.

Corona.

Ik denk dat ik misschien een van die oude stoelen van op zolder naar beneden moet halen, en voor de deur, op de oprit moet plaatsen. Met een bordje "Heb jij ook nood aan een babbel? Druk dan op de bel aub, en zet je op de stoel"... Dan kom ik ook naar buiten, met ook een stoel, zet die op zo'n drie, vier meter van je vandaan, wijs je er op dat we op privéterrein zitten (voortuin) en dat hij dus dus die totevodde af mag doen... Vrij ademen en eens gezellig babbelen. Over om het even wat, ieder onderwerp is het tijdens corona waar om over te keuvelen.

Over al die takken, die hier in een berg naast ons liggen... "Ah, die liggen wat te drogen meneer ( of madame), om dan eens allemaal door de hakselmachine te halen. Het gehakselde hout gooi ik dan in een dikke laag in de tuin, in de hoop dat het onkruid dan wat langer weg blijft... Ja, mijn dochter en kleindochter heeft hier enkele dagen aan mijn tuin gewerkt. Tof dat ze dat willen en kunnen doen voor hun pa/opa.

Oh! Jij hebt geen kinderen ! Maar de tuin gaat nog om zelf te doen... 

Zit je ook alleen ?

...

Ik denk dan aan die "geen kinderen", en durf niet goed over het alleen zijn verder te praten.

Want misschien is hij wel veel alleender dan ik ben.

Misschien leeft hij al langer in die situatie.

Misschien heeft hij geleerd alleen te...

Zou je dat kunnen leren?

Ik denk het niet. Anders zou hij wellicht niet op de uitnodigende stoel zijn gaan zitten

Een mens is een sociaal dier.

En sociaal contact via een scherm is wel contact, maar dan niet echt.

Niet tastbaar.

Erger nog: niet voelbaar !

djudedju

'k ga weer naar de TV, of misschien ga ik nog eens een mandala maken, een oefening in het berusten.

UUmm... Uum Um 

Om mani padme um...

Wierook branden.

wegdromen

snoeien

De tuin was stilaan een oerwoud aan het worden. Ik vroeg al maanden om de klusjesman van Familiehulp, maar daar is één van de twee mannen al maanden ziek... en de tuin bleef maar woekeren.

Nu zijn al twee dagen Veerle, Kim en Hans aan het werken in de tuin. Hans deed het snoeiwerk zoals het nog nooit eerder werd gedaan ! Nu zal het bijhouden wellicht ook een heel stuk makkelijker zijn. Ondertussen zaten de vrouwen te wieden in de voortuin en vandaag in de tuin achteraan. Ik herken mijn tuin niet meer !

Ik heb gebeld naar Familiehulp om mijn aanvraag te verplaatsen naar september/oktober om de laatste snoei voor de winter te doen. Dat zal dan een heel stuk minder werk zijn dan nu.

Ik heb gisteren een klein beetje geholpen, maar na een korte tijd moest ik weer stoppen. Die rug van mij laat echt niet toe om zoiets te doen. Wandelen gaat nochtans veel beter dan zegge en schrijve 5 jaar terug. Of ik ooit in staat ga zijn om weer zelf wat te tuinieren ??? Hoop doet leven.

Ik heb contact genomen met de politie... En vertelde hen dat ik - voor mijn doen - regelmatig sportief wil wandelen zo'n 4 à 5 keer in de week. Nu is sportief wandelen toegelaten zonder mondmasker, maar wat is sportief wandelen???  Ik denk dat als iemand mij ziet stappen hij niet meteen aan sport denkt. Ik kan, door mijn astma, helaas niet snel meer stappen (al haal ik op het platte toch een goeie 4 km/uur... Maar dat is de snelheid van normaal stappen... dus zal een passerende politieagent vermoeden dat ik daar niet zonder masker mag wandelen, want het ziet er niet sportief uit...

De politie vertelde me dat ik, in mijn geval, best een medisch attest op zak zou hebben, die me toelaat zonder masker te stappen, maar raadde me aan om zo'n plastic gezichtsbeschermer te dragen, voor mijn eigen bescherming en die van anderen...

Het medisch attest had ik zonder probleem, maar het was behoorlijk zoeken om zo'n masker te vinden. Ik heb er dan toch eentje kunnen kopen in een webwinkel... Die dingen zijn behoorlijk duur, maar je moet maar denken dat het een investering is in uw en mijn gezondheid...

Vandaag is het veel te warm, maar hopelijk kan ik morgen of zo, weer aan het stappen. Ik heb thuis al eens wat rondgelopen en gezeten met dat masker op, en ik heb daar véél meer adem mee dan met het gewone stoffen masker ! Bovendien adem je ook veel minder terug je eigen adem weer in.

We hebben dus een oplossing. Oef.

Vandaag is het huis grotendeels verduisterd, om de warmte zoveel mogelijk buiten te houden. Een goed geïsoleerd huis heeft het nadeel dat de warmte ook niet snel naar buiten gaat, en in de zomer is het dus zaak de zon tegen te houden.

(Nu heb ik geen zicht op mijn net gesnoeide tuin. Djutoch !)

tweede golf

Wandelen is geen sport.
Fietsen wel.
Joggen wel.
Met wat moeite kan ik die redenering wel volgen.
Maar dat golfen ook een sport is... dat hoort in dit rijtje niet thuis. Of wandelen is ook een sport, want het is niet omdat tussen de korte wandelingetjes ze ook nog eens op een balletje kloppen dat dit plots een sport is... (Ik wil desnoods wel een bal meenemen, een wandelstok heb ik al, en ik kan met mijn wandelstok wel tegen dat balletje kloppen)

Oh ja... Wandelen.
Voor mij is er een groot verschil tussen flaneren en wanden. Als je lekker keuvelend met zijn tweeën of nog enkelen meer, met de handen op de rug, allesbehalve inspanning leverend voortbeweegt, dan ben je niet aan het stappen, zelfs niet aan het wandelen, dan flaneer je, langs etalages of langs groene velden, maar je doet inderdaad geen sport. Het is bewegen, maar met weinig voordeel voor je gestel.

Wandelen is een vorm van lichaamsbeweging. Je doet het omdat het gezond is, en omdat je voelt dat je er deugd van hebt. Dat je lichaam er deugd van heeft.

Je hoeft geen kilometers te verslinden, je hoeft geen rugzak mee te sleuren, je moet het gewoon doen om je lichaam te plezieren, voor de gezondheid.

Ik wandel alleen. Want met mijn gezondheid is mijn tempo niet meer wat het was. Ik stap om mijn gezondheid weer op peil te brengen, op peil te houden.
Je kunt ook wandelen in groep of in een groepje. Al naar gelang met hoevelen je bent, lijkt het me ja dan neen wenselijk jezelf en je medestappers te beschermen met een mondmasker.

Ik vrees dat het mondmasker voor mij betekent dat ik moet stoppen met wandelen. Ik stel vast dat ik in de winkelruimten al last heb van dat ding, dat het mijn ademhaling zeer belast (en ook mijn bril bedampt). Hier in onze regio met zijn pittige heuvels zie ik niet stappen met een masker aan. Dus... niet meer wandelen?

Ik doe meest stukken van de wandelwegen van Wandelknooppunten, die zijn heel mooi, en vind je op kalmere, kleinere wegen en voor een zeer groot gedeelte ook op zuivere voetwegen, en veldweggetjes. Waar de een een stukje in het veld moet uitwijken als er een ander zou passeren... (Ik heb er nog maar héél weinig tegengekomen!)

Wandelen is een zachte sport.
Het is niet de snelheid die het hem doet, het is het bewegen in het ritme dat voor jou haalbaar, doenbaar en deugddoend is.
Thuis kijk ik dan eventjes hoeveel stappen ik heb gezet... Volgens velen moet je - voor de gezondheid - een 10.000 stappen per dag doen. Maar ik las ergens dat aan mijn leeftijd 6.000 stappen al genoeg is om een effect te hebben op de gezondheid.
Hoe dan ook, dit houdt in dat wandelen, stappen, marcheren gezond is !

Met andere woorden, dat feit bewijst dat het een sport is.
Het is gezond, en het is gewoon voor je eigen gezondheid, zonder veel kosten en zonder dat je er geld mee verdient.
Gek, voel je het ook aan dat sport en geld verdienen eigenlijk niet passen?
Ik hou er niet van dat mensen werkloos worden, ook niet als dit door een virus komt.
Dus ben ik niet gelukkig dat we moeilijkheden zien ontstaan in de sector van het wielrennen, en wellicht ook in de sector van het voetbal en wellicht ook nog in een paar andere "sporten"...
Maar ik zet sporten hier bewust tussen haakjes. Dit zijn beroepsmensen, in een beroep waar sommigen absurd hoge inkomens hebben. Inkomens die jij hen geeft. Jij bent de supporter, jij bent degene die betaalt om hen te zien, om te kijken naar hun reclamespotjes, en hun grilletjes.

Oh ja... dat is wel sport...
djudedju
Ik kan niet volgen.
Het gaat mijn begrip te boven.

Leve het mondmasker, leve de logica.
... ook al lijken beide niet helemaal samen te lopen...

ademen

Ik ben nu al een tijdje bezig met regelmatig wandelen, en bij mijn gewone dagelijkse turnoefeningen heb ik nog een paar bijkomende oefeningen gevoegd.
Ik ben niet echt aan het vermageren - toch niet volgens mijn weegschaal- maar er is al heel wat vet verdwenen, en vermits het gewicht quasi gelijk blijft, moet dat vet veranderd zijn in spiermassa (stel je nu aub geen bodybuilder voor !!!)... Ik zie er niet alleen wat beter uit, ik zie er ook gezonder uit, en ik voel me ook gezonder.

Nu ja, dat ik geen spieren meer had, dat is niet moeilijk om te begrijpen... Zo'n dikke 10 maanden heb ik alleen in de auto naar de kliniek gereden, in de kliniek bij Anny gezeten en weer met de auto naar huis gegaan... Lange moeilijke dagen die je niet alleen geestelijk vermoorden, maar dus ook je lijf aantasten. Wie ooit een been of arm brak, weet hoeveel spiermassa je verliest in enkele weken...

Bovendien werd bewegen me ook nog eens lastig gemaakt door ouderdomsastma...

Ik voelde me oud.

De enige beweging die ik had was 's morgens mijn turnoefeningen en voor de rest eens instappen en weer uitstappen van de wagen...

Terug beginnen wandelen was dus niet zo makkelijk !
De eerste dagen een klein toertje, waarvan ik dacht dat het al heel wat was, maar na enkele dagen en het installeren van een programma op mijn smartphone, moest ik wel vaststellen dat het al bij al nog gene vette was...

Dus stilaan de afstand wat opgetrokken, en er wat meer van onze mooie heuvels in voegen...

Dan raadde Bart me aan eens te kijken op het wandelknooppunt... Daar kon ik een wandeltocht uitstippelen die niet overdreven ver was, maar op heel andere paden liep dan ik normaal deed... Het waren veelal aardewegen en kleine voetpaadjes, die ver van het verkeer door onze mooie Vlaamse Ardennen liepen... Bergop en bergaf... soms op keien en soms op aarde, soms op nette beton en soms op kasseien die ze wellicht hebben gerecupereerd van een oude afgekeurde Romeinse heirweg... Lastig, mooi en ... in mijn geval nog meer dan voor de meesten onder u: adembenemend. Letterlijk.

Ik stopte niet, hoezeer ik ook om adem snakte...
Mijn pols steeg van zijn gewone 52 naar 114 slagen per minuut...
en ik maar blazen en hijgen...

Maar nu gaat dat al véél beter !

Waarom heeft geen enkele dokter ooit gezegd dat je die vorm van astma (minstens gedeeltelijk) kunt terug naar normaal brengen. Daar ben ik nog niet, maar ik stel vast dat ik gewoon veel meer adem heb en veel makkelijker die inspanningen verteer !

De stijfheid tijdens en vlak na het wandelen verbetert ook.
Kortom: ik kan het je aanraden !
Doe iedere dag bij het opstaan een reeks turnoefeningen, waarbij je vooral aandacht hebt aan je zwakke plekken, en ga regelmatig wandelen.
Het hoeft echt geen sportoefening te zijn, eens goed stappen, en zo mogelijk doe er wat heuveltjes bij, zodat je je eigen ademhaling weer uitrekt naar zijn oude toestand, de toesatnd van vroeger... of toch een beetje in die richting.

Ik heb vandaag weer een kleine wandeling gedaan, op bijna vlakke wegen... een 6300 stappen omtrent. Ik voel me goed.
Nu ga ik mijn middageten bereiden, want ik moet vandaag mijn plan trekken.

Een goede NATIONALE FEESTDAG aan u en de uwen !

'k go vite...

Ze maken me bang !
De tweede golf... en drie kleinkinderen die ergens ver weg op verlof zijn en straks terug komen uit een land waar geel in rood is veranderd ?
Ik mag er niet op denken.

Ik zou momenteel niet durven op vakantie gaan naar Verweggistan... Ik heb nu al complexen omdat ik in de winkel nu en dan - heel dievelings - even mijn mondkapje wat omhoog trek, om weer een normale hap lucht binnen te krijgen. Die ouderdomsastma maakt ademen door een vod echt niet makkelijker.

Ik heb een bezoek aan de familie afgezegd, en morgen durf ik niet naar de rommelmarkt gaan in Parike...

Ik ben bang.
Oh, niet van dood te gaan, maar als ik zie hoe ze doodgaan met Corona... Als ik zie dat er eentje haar been verliest in en door die ziekte, als ik lees dat sommigen na maanden nog steeds niet normaal kunnen ademen en functioneren...
Dan ben ik bang.

Maar eigenlijk ben ik nog veel banger voor wat die pandemie doet met de mensheid.

Op mijn (nu haast dagelijkse) wandeltocht stel ik vast dat de mensheid helemaal anders wordt. Mensen durven haast niet meer met je praten, houden afstand en sommigen draaien hun gezicht weg alsof je er verschrikkelijk uitziet. Of denken ze dat ze zelf veranderd zijn in virus-spuwende geisers?

Anderen zijn - ook al ken je ze niet - heel blij dat er iemand tegen hen durft te praten.

Als je een groepje wandelaars tegenkomt, dan zie je dat de ganse "bubble" in blok reageert, in de ene of in de andere zin.

Maar het lijkt wel of niemand nog gewoon reageert zoals vroeger.
Ik ook niet.
Ik ben ook aangetast door de mentaliteit die ons min of meer opgelegd wordt door de virologen en de overvloed aan onbekwame ministers die ons tegengestelde opdrachten geven, en als ze het zelf niet meer durven zeggen, door het raam proberen te ontsnappen aan de werkelijkheid. (Zo haalt ons "beleid" ook nog eens de wereldpers...)

We lijken steeds meer op rupsen die aan het verpoppen zijn, en daar stil opgesloten in onze cocon hangen te hangen... Nu en dan zie je dat de cocon wat beweegt, dat er leven in zit, maar het klimaat is er niet naar om te ontpoppen... We hangen daar maar in een hoek of een kant, er op hopend dat de virusvogels ons niet vinden en opvreten of voeren aan hun jongen.

djudedju

Vijveren en zessen

Misschien hebt u al gelezen of gehoord dat mijn visvijver lek was... Bart heeft hier, na al het leed met de vijverpomp, ook weer heel wat werk verricht aan de vijver zelf. We hadden (dachten we - hoopten we) het lek eindelijk gedicht, maar niets bleek minder waar. Er moest nog ergens een lek zijn ! (Djudedju !)

De enige plaats waar het kon, was ergens in de plantenbak, een bak met heel veel planten in, waar het water doorheen stroomt, om zo enerzijds wat te filteren, anderzijds de nitrieten en nitraten op te nemen uit het water (meststof voor de planten, gif voor de vissen)... Maar dat betekende dat ik, om die bak te onderzoeken de planten moest verwijderen... En dat is geen sinecure !

Die planten staan als het ware in de modder, en vele staan er al zolang, dat het wortelgestel heel uitgebreid en heel diep zit. Op basis van waarschijnlijkheid, begon ik eerst met de planten in het middendeel te verwijderen. Dat was ook het handigste, want daar zijn ruimten waar het water kan doorlopen naar de andere vijver. Heel wat modder, planten met wortel later, voelde ik plots een scherp stuk in de folie ! (Dat kun je nog zien aan mijn pink, want er was een sneetje in...)

Goed tasten, en ja hoor ! Daar zat het lek !!! Op een moeilijk plaats, doordat de oude bekleding daar in een plooi zat, en het gat netjes in en over die plooi liep. De plantenbak verder uitbaggeren, en zoveel mogelijk van het water uitscheppen, zodat het lek droog en bereikbaar werd...

Door het feit dat het lek ook in de vouw van de folie zat, kreeg ik het niet helemaal droog: als ik er op duwde, dan kwam er nog vocht uit, hoelang ik ook zat te deppen met droge vodden. Enfin, we zouden dan maar proberen het lek te dichten, met een redelijk grote lap dichtingsmateriaal, zodat ik -vocht of niet - voldoende zou hebben om die lap dicht te krijgen zonder dat er vocht tussen de lijm kroop. Het is gelukt ! (Meer geluk dan kennis, maar 't is dicht !)

Een deel van de planten terug geplant, en de rest is voor Bart.

Opdracht vervuld !

Vanmorgen - eerste werk, nog voor het koffiezetten - gaan kijken of er nog waterverlies was...
Nee ! Joepie !
De vijver lijkt eindelijk volledig dicht !!!

De pomp werkt, de vijver is dicht, en de vissen zwemmen vrolijk rond in heerlijk helder water. (Met een net er over, want de reigers komen hier op bezoek !)

Bij al die waterachtige werkzaamheden van de laatste weken, was mijn uurwerk kapot gegaan... Water in het mechanisme (de vermelding waterproof klopt dus niet volledig !)... Na het uurwerk van Bart en co bekeken te hebben, en wetende dat ik nu regelmatig wat wandel, besloot ik een smartwatch aan te schaffen. Nu zie ik hoeveel stappen ik doe op een dag, hoe snel mijn moteur draait, hoe de barometerstand is, en zie ik ook de hoogtemeters... Ik woon hier blijkbaar op 80 meter boven de zeespiegel. Als het zeeniveau stijgt zoals ze altijd zeggen, dan zit ik nog veilig...  En ik kom van de kust en als het klopt, komt nu de kust naar mij... djudedju

Hou het veilig, masker aandoen om dit modderige stukje te lezen !!!

Wankeltochtje

Vandaag voor de eerste keer gewandeld op basis van de wandelknooppunten. Goed systeem...

...

Tenminste, als je oplet, niet begint te babbelen met een ander wandelaar, en vergeet uit te kijken naar die bordjes...

Och, ik heb het me niet beklaagd !
Ik heb een heel end gewandeld in een mooi bos, waarvan ik het bestaan niet kende. Mooi maar lastig !
Eigenlijk zaten er in de stukken waar ik wel correct de weg  volgde, ook behoorlijk lastige stukken. Hele einden ongebaande paadjes en die dan ook nog eens flink bergop gingen... Knap lastig, maar mooi !

Tot ik dus die wandelaar uit Mechelen ontmoette, en aan de klap raakte... dan was het om zeep. Och, een heel eind verder kwam ik weer op een grotere baan en zag ik waar ik was... Ik stapte dan maar gewoon naar huis (nog zo'n 2.5 km ver... en vooral bergop). Het is gek, waarom heb je steeds het gevoel dat bergop veel steiler is dan bergaf... Ook als je in de andere richting stapt. Zot.

Ik heb in totaal 7.678 meter gestapt... Dat is zowat een verdubbeling van de vorige afstanden, al deed ik in de laatste toch al 4.5 km... maar ik was bekaf...
Mijn tempo lag heel wat lager dan in het begin...
en toen ik aan mijn deur kwam en plots stilstond om mijn huissleutel uit te halen, dan had ik de indruk dat ik niet echt vast meer op de been was... Van daar: wankeltocht

djudedju

Maar we gaan vooruit !
(En dat nadat Bart en ik gisteren een halve dag gewerkt hebben aan de vijver. Er was een lek, op een plaats waar we het maar na een tijd vonden...  Een vijver dichten is niet zo simpel, maar het ziet er naar uit dat het nu in orde is ! Dank zij Bart. Ik heb gisteren heel veel op Koen gedacht, dat zou zijn werk geweest zijn mocht hij nog leven...)

Er zijn al grote gaten gevallen in het weefsel van mijn leven !

djudedju