Het feest van de lente...

Straks gaan Anny en ik naar De Drie Sleutels, de zaal waar het Lentefeest van Ziekenzorg doorgaat. Anny gaat koffie zetten, en ik ga er ontelbare boterhammen smeren...
Wij gaan er slechts laat naar toe, want veel vroeger zijn andere medewerkers al druk aan het werk om de tafels en de stoelen te zetten, de tafels te versieren, borden en tassen en koffielepeltjes, suiker en melk en wat er nog allemaal bij hoort om van een zaal een feestzaal te maken...

Dat ik daar nu niet bij ben, heeft alles te maken met mijn rug. Maar je hoeft niet te wanhopen, als boekhouder van de vereniging, zal ik er heel wat besognes hebben, onder meer om allen terug te betalen die materiaal hebben bijgehaald, en ook de attractie te betalen.

Maar ach, het zal allemaal wel loslopen... Zoals het altijd wel gaat. Wat drukte, wat ergernis over zaken die niet meteen lopen zoals het zou moeten, wat lol om zaken die mis gaan op een plezante manier, wat misverstanden en heel veel werk...

En dan het feest...
Wellicht zal er in de toekomst gekozen worden voor een terugkeer naar de feesten van vroeger... Toen was er een Paasfeest en een Kerstfeest. Door omstandigheden is dit gewijzigd in een Lente- en een Herfstfeest. Deze feesten liggen iets vroeger dan Pasen en Kerst, dus het is vooral een kwestie van een aanpassen van de kalender. Maar ook het feit dat Pasen en Kerst in onze traditie veel meer klinken als feest dan lente en herfst.
Meer is er eigenlijk niet aan.
Dus geen verschuivingen met reusachtige impact, neen, alleen een beetje terug naar de traditie, naar de volksaard.

Maar we moeten het nog allemaal eens goed bekijken, want het zou kunnen dat we daardoor weer veel meer concurrentie krijgen van andere organisaties, en we hoeven elkaar echt niet in de wielen te gaan rijden. Verenigingen hebben het al niet gemakkelijk, en het past ons veel beter elkaar te steunen  dan wel elkaar te bevechten.

Verenigingen werken met vrijwilligers... Dus met mensen die vrijwillig een deel van hun tijd schenken aan de vereniging. Die mensen verdienen, wat mij betreft, stuk voor stuk een ereteken, een blijk van onze dankbaarheid. Een gemeenschap is geen gemeenschap als er geen verenigingen zijn.
En hoe killer de wereld is, hoe meer nood er is aan verenigingen !
Ziekenzorg is een buitenbeentje onder die verenigingen, omdat het poogt iets te doen voor de zieken, en meer speciaal de langdurig zieke medemens. Dit is een mens die, door de maatschappij eigenlijk uitgerangeerd is... Die niet meer past in het plaatje. Hij of zij produceert niet meer, integendeel, hij/zij verbruikt en kost alleen maar.
Hij/zij heeft geen stem meer in het kapittel. Hij/zij staat aan de zijlijn.

Hij/zij voelt dit ook zo aan! Als lid van deze groep weet ik, dat erger dan de ziekte en de pijn de vereenzaming, het gevoel van er niet-meer-bij-horen is. De eerste twee, drie maanden van je ziekte krijg je nog bezoek en blijken van sympathie, nadien besta je niet meer, uitgezonderd voor een paar echte vrienden. En echte vrienden, dat zijn heel zeldzame wezens !
Ziekenzorg kan de plaats niet innemen van de echte vriend, maar het wil wel de gewone wegvallende vriend vervangen, en zorgen dat er steeds iemand blijft die je als ziek bezoekt.
Een vereniging die als doe heeft: de zieke medemens, dat is een unieke vereniging.

Nee, we werken nog niet optimaal. Er vallen wellicht nog steeds zieken door de mazen van het net, we kunnen alleen pogen zoveel mogelijk zieken onze steun te geven. Maar als niemand ons een seintje geeft, of als we het niet te weten komen door een babbel met iemand die de zieke kent en ons er over vertelt, dan proberen we er ook voor deze zieke te zijn.

Vandaar mijn oproep: Als je in je kennissenkring een zieke kent, laat het dan weten, praat er over met de mensen van ziekenzorg. En mocht je tijd en ambitie hebben, sluit je aan als medewerker bij ziekenzorg, om ook zieken te bezoeken. Gewoon, even tijd maken voor een babbel. Voor u lijkt het misschien niet veel, maar voor wie leeft in eindeloze dagen van eenzaamheid en pijn, is zo'n babbel veel meer dan het grootste geschenk !

En mocht je zelf ziek zijn, laat het ons weten... Als we het niet weten, dan kunnen wij je die babbel, dat bezoekje, dat uurtje gezelschap niet aanbieden.
Wij bieden je niet meer aan dan dat: een luisterend oor, en wat gekeuvel. En dat is heel wat, want je stelt vast dat er echt niet veel zijn die het doen !

tot de volgende ?

Krim - inologie

Vlaams Belang en de Nieuwe Vlaamse Alliantie scheuren Vlaanderen af van België, en vermits Europa dit niet wil aanvaarden, gaan ze aanleunen bij de Russische Federatie.
Nochtans gingen Vlaams Belang en NVA niet over een nacht ijs, ze hadden een volksraadpleging gehouden, met twee vragen: 1) Kies je voor een onafhankelijk Vlaanderen en de tweede optie was: 2) Opteer je voor verhoogde bijdragen aan Wallonië?

Dat tweede was er maar bij gezet, omdat je toch bij een raadpleging een keuze moet bieden, en iedereen weet dat dit geen keuze was, maar de façade was zo toch mooi hoog gehouden...

Ze verplichtten de Brusselaars van mee opgenomen te worden in het ene grote kiesdistrict Vlaanderen, en dus verloren de Brusselaars hun statuut van anders zijn, ten opzichte van de meerderheid Vlamingen.

Rusland ziet zijn kans schoon om hier een voet in huis te krijgen, eindelijk enkele havens te hebben in de Noordzee, en 's anderendaags wordt Vlaanderen lid van de Russische Federatie.

Kan dit wel ?
Als je nu heel driftig neen gaat schudden met je hoofd, vervang Vlaanderen dan door Krim en Brussel door die groep Moslim's (Krim Tataren) daar ergens...
Het kan dus wel.

Er zit zelfs een zekere logica in. De meerderheid in de Krim zijn Russen... Het waren geen Russen, maar in de tijd dat Oekraïne Russisch gebied was, hebben ze daar massaal het volk van de Krim weggevoerd, en Russen geïmporteerd. Met het gevolg dat daar nu een grote meerderheid Russen woont.Die niet alleen Russisch spreken, maar ook Russisch denken.
Ze wonen er nu al heel lang, en beschouwen het dus als hun thuis... Alleen, ze blijven ergens, diep van binnen Russen...

Het is dus heel logisch, dat ze, als ze de keus krijgen, ook opteren om terug aan te sluiten bij de Russische federatie. Bovendien is Rusland één van de Bric landen (Brazilië, Rusland, India en China) waarvan we weten dat daar de economische toekomst ligt.
Sterker nog Poetin, met al zijn fouten en hebbelijkheden, lijkt tot op heden de enige te zijn die er in slaagde de druk van Rothchild af te houden, en een praktisch onafhankelijk koers te varen. Ook al is Rusland nu nog geen economische grootmacht (in verhouding met zijn capaciteiten), het is zo wat de enige die werkelijk economisch onafhankelijk is, en waar de economie groeiende is.
Oekraïne kan dat niet vertellen...
En waar we hier, in een welvarend land, vaststellen dat er een nauwelijks onderdrukt racisme heerst, waarbij men werk en woonst het eerst aanbiedt aan eigen volk, zal dat in een arm land zoals Oekraïne zeker het geval zijn ! En dat kun je ook zien aan de sterke nationalistische partijen, die openlijk uitkomen voor hun haat voor vreemden, in dit geval dus voor Russen...

Weet je, ergens begrijp ik die Russen van de Krim.
En de politiek van Poetin, die daar een heel strategisch gebied en goede havens in de schoot geworpen krijgt, is ook logisch.
Het is natuurlijk niet conform de "wetten"...
Maar daar je moeilijk wetten kunt opleggen aan andere landen, zijn het "maar" verdragen.
En verdragen dat zijn vodjes papier.
En de keus die de andere landen nu rest, is de keuze of ze dat vodje papier belangrijk genoeg achten om er een verschrikkelijk conflict voor te beginnen.

Makkelijk is dit niet !
Als je kijkt hoe het ging met Duitsland, toen de onderhandelaars iedere keer weer de ogen sloten voor de agressie en het innemen van stukken grondgebied, onder mom van het feit dat het in feite over de bevrijding ging van Duitse gebieden.., gaf dit Hitler een veel steviger basis om uiteindelijk zelf aan te vallen.
Deze wetenschap zal nu wel door de hoofden spelen van een heel pak "onderhandelaars", "verdedigers" van het bestand, verdedigers van het vodje papier.

Herinner je je nog de praat over Groot- Nederland, waarbij er sommigen er van droomden dat Vlaanderen en Nederland samen zouden gaan?  Zou jij daarvan hebben wakker gelegen? We zitten nu in Europa, en steeds meer worden we geregeerd door Europa. Steeds meer leven we onder Europese wetten... Of wetten die ons uiteindelijk zijn opgelegd door dat Europa. Lig jij daar van wakker ? Ga jij daarvoor een revolutie beginnen ?
... Of heb je toch nog ergens een stukje "België" in je ?
Ben je fier op de Belgische Rode duivels? Op een Tom Boonen, een Philippe Gilbert ?
Ben jij de Vlaming die juicht als Philippe Gilbert Wereldkampioen wordt ?

(Hé, dat is wel een Waal hé !!! - Of ben je toch ergens, diep van binnen, Belg ???)

Voor mij hoeft er geen oorlog te komen... Zeker niet.
Ik ben ook die Vlaming die heel Belgisch denkt als het er op aan komt.
En ik kan me heel goed indenken dat ik, als ik met een heel groot gedeelte van mijn landgenoten ergens zou neergepoot worden, ik nog steeds Belg zou zijn. Denk eens terug aan de Belgen in het voormalige Belgisch Kongo, die daar een hechte gemeenschap vormden, waar geen Walen en Vlamingen waren, maar Belgen in dat vreemde land. Belgen die elkaar steunden door dik en dun, zelfs al vonden ze de diene of den deze maar een ambetante, ten opzichte van de Kongolezen vormden ze één front.
Dat is wat die Russen in de Krim nu doen.
En ze wonen daar. In hun eigen huis, op hun eigen hoeve, hebben daar hun werk en hun vrienden. De jongeren zijn er geboren, het is hun thuis !
Kijk eens naar de Marokkanen in ons landje... Ze zijn al twee, drie generaties Belg, ze hebben hier hun thuis, ze voelen zich een beetje Belg, maar ook nog steeds Marokkaan !
Kijk voor wie ze supporteren als er een match is België- Marokko ...

Het is allemaal zo menselijk..
We zijn zo vertrouwd met onze roots, en het duurt vele generaties vooraleer we die roots vergeten zijn. Het komt wel, maar pas na een heel lange tijd. De Zwarte Amerikanen zijn nu Amerikaans, maar nog steeds is er een geest van solidariteit tussen Zwarten onderling...

Mensen zijn gekke dieren.
Ze hebben een geheugen,
ze hebben gevoel
ze hebben een bizar soort verstand...

djudedju

tot de volgende ?

Stoffeliers

Erysimum cheiri cultivar (Photo credit: Wikipedia)

Ik heb gezocht bij "De Nachtwaker", ik heb gezocht bij Floralux, en nog her en der, maar ook al zie ik ze alom, ze schijnen niet voor te komen in de handel...
Het heeft me heel wat moeite gekost om te weten hoe stoffeliers nu eindelijk echt heten (wetenschappelijke naam), maar Google bracht ook hier uitkomst...
Ik ben dus op zoek naar Erysum cheiri (Cheiranthus cheiri)... Maar wellicht weet je nu nog niets meer...
Vandaar dat ik, via hetzelfde Google ook maar eens ging zoeken naar deftige afbeeldingen van dat mooie en vooral heerlijk geurende bloempje dat je vroeger overal zag staan tegen de muren... De stoffelier

Je ziet op de foto's het bloempje zowel in het geel als in het bruin (bruin-oranje)...
En... je ziet het nog heel vaak staan in oude tuinen. En nog steeds staat het dan vaak tegen de muur aan geplant, omdat het een plantje is dat echt niet veel behoeften heeft... Het mag brandend heet zijn tegen die vaak witte muren, het mag er behoorlijk droog zijn, omdat de regen er niet echt bij kan, en het is ook maar een schriel plantje...maar met bloemen die mooi zijn en vooral heerlijk geuren !

Mochten er dus onder mijn lezers zijn, die dat ouderwetse plantje nog hebben staan, kunnen ze dan of een of enkele stekjes bezorgen, of eens zaad ervan nemen en me bezorgen? Je bent alvast bedankt !

En weet je, blijkbaar ben ik niet de enige die op zoek is naar van die oude planten, oude groenten, oude boomsoorten en oude fruitsoorten... Heel wat mensen zijn er op zoek naar, en er schijnen zelfs heuse verenigingen te zijn die er alles op zetten om oude fruitsoorten voor het nageslacht te bewaren en nieuw leven in te blazen.

Oude groenten en oude fruitrassen hebben immers andere kwaliteiten dan we nu vragen en verwachten van onze groenten en ons fruit. Daarbij denk ik bv aan de appel... Nu koop je heel het jaar door appels, die er uitzien alsof ze een uur geleden van de boom werden geplukt. Vroeger kocht ons moeder voor de winter een massa appelen, we trokken met die appelen naar de zolder, en op oude kranten werden die appelen zorgvuldig neergelegd, waar ze het fruit zouden vormen voor heel de winter. Hoe verder de winter vorderde, hoe verder de appelen uitdroogden, en hoe meer rimpels hun vel vertoonde. Het waren net oude gerimpelde mensengezichtjes...

Mocht je nu een dergelijke appel geven aan een puber van nu, ze zouden je nogal bekijken ! Wij hadden niets anders... Alleen een appelsien en rond Sinterklaas een mandarijntje... Voor de rest waren er die oude appeltjes. Ook de eieren werden opgelegd, de bonen in het zout, de koteletjes in het smout, en heel wat in steriliseerbokalen...

De groenten waren daarop geselecteerd. Je kunt niet iedere appel zo maar op zolder gaan leggen en hopen dat hij de winter doorkomt ! Nee, het waren bewaarappelen.

Blijkbaar hebben sommige mensen heimwee naar de smaak van toen... en zoeken naar die oude rassen. Om eerlijk te zijn, ieder jaar weer kijk ik (meestal vruchteloos) bij de fruithandelaar naar echte stoofperen. Oneetbare harde peren, maar heerlijk om te stoven... Ook die peren kon je wel een tijdje bewaren, maar je kon ze beter opleggen of steriliseren...

Nu koop ik van arremoe een bokaal of een conservenblik met opgelegde peren, in eigen sap of in rode wijn... Maar die oude soort van toen, met die iets korrelige structuur... nee, die vind ik niet meer.

Het is dus ook een vorm van nostalgie... en dus ook weer aan het oud zijn gebonden... Maar anderzijds, de jongeren kunnen onmogelijk die herinneringen hebben aan geuren en smaken van toen ! Ze kunnen er dus ook niet naar gaan terugzoeken. Tenzij hier en daar eentje, die nog ergens bij opa en/of oma kon gaan smullen van die ouderwetse dingen, bereid op de wijze van toen.

En wie via Google zoekt naar "vergeten groenten" komt plots in het paradijs terecht, want er zijn er zovelen die dit zoeken, dat er uitwisseling en verzamelingen bestaan, en zelfs kwekers die inspelen op die markt... Alleen, blijkbaar is de stoffelier nog niet terecht gekomen in die oude heerlijke bloemen van toen... Misschien omdat er nog her en der te vinden zijn?

Ik zie ze regelmatig staan aan huizen... Maar je kunt moeilijk gaan aanbellen bij vreemde mensen "Madame, mag ik geen scheutje kopen van uw stoffeliers ?" ... Wie weet hoe ze daar die bloem noemen??? Want wellicht is stoffelier een plaatselijke naam. en krijg ik straks van mijn zus een mailtje om me te zeggen hoe ze dat in West Vlaanderen noemen... Of waren het daar ook stoffeliers ? Ik weet het niet meer...

Tot de volgende ?

stront injecteren

Ja, ik kon ook zeggen: beer voeren, maar dat is eigenlijk hetzelfde.
Vanmorgen vroeg, van bij het eerste klaren van de dag, waren ze hier voor de deur bezig met het omwroeten van het land, en tegelijkertijd beer aan het inspuiten.
Voordeel: het stinkt niet.
Nadeel: ze vervoeren die dingen met monsters op fossiele brandstof vegeterend.
Twee grote vrachtwagens en een mastodont van een kruising tussen een tankwagen, een tractor en een gesofisticeerde eg... Op drie wielen.

En nu ligt hier voor me een troosteloze vlakte, waarop de plukken groen van een soort groenbemesting, nog wat liggen te glarieogen...

Wellicht komen ze een dezer dagen dan om het veld met bruut geweld heel diep om te ploegen, waarna ze de grote schellen aarde weer gaan fijn malen, en dan, dan zal het klaar liggen om te zaaien of te planten. Hopelijk niet weer van die vermaledijde maïs... Anders staan we hier straks weer eens met een groene muur voor onze neus... En het is een schitterend landschap, dus, laat het ons savoureren !

Het is geen landbouw meer, het is landindustrie geworden.
Maar dat is eigenlijk een beetje met alles zo... Ooit was er een tijd dat sommigen opteerden voor een woning in prefab, want dat stond er vlugger... Maar als ze nu beginnen aan een huis, dan staat het de week er na al van hoogte, en zouden ze er vroeger feestelijk "de mei" hebben opgezet, voor dat het dak geplaatst werd. Met andere woorden, als het werk goed georkestreerd is, dan staat een huis volgens de traditionele (???) bouwsystemen gezet, er haast even snel als die prefab.

Maar ook de bouw is niet meer de bouwnijverheid van toen...
Alles is geïndustrialiseerd, ook dat wat we vroeger als onmogelijk te industrialiseren aanzagen.
Zoals de landbouw, zoals de bouwnijverheid...

Ach, ik treur niet naar de tijd van vroeger in een geest van nostalgie, nee, ik treur naar de mensenmaat. Al wat we nog doen is als het ware uit zijn voegen gebarsten, en is geen mensenwerk meer. Vroeger had je het als het ware nog in handen... Als je nu nog iets in handen hebt, is het een knop om de machine aan het werk te zetten.

Aan de ene kant staan we dan vol verwondering en bewondering te kijken naar die machines, naar het vernuft dat al die arbeid wist te "vernietsen", naar niets, naar een habbekrats terug te brengen, aan de andere kant treuren we over het verlies aan het contact met de materie, met het tonen van bekwaamheid, met het bewijzen van arbeids-fierheid...

En vooral aan het verlies van de mensenmaat...

Steeds meer zien we mensen die niet meer meekunnen in deze nieuwe wereld.
Mensen die deze technische kennis niet aan kunnen, het niet kunnen bevatten, de snelheid van evolutie niet aankunnen, het verstand niet hebben om het aan te kunnen...
En dus zien we ook steeds meer mensen die uit de boot vallen, die gedoemd worden om werkloos te zijn en te blijven, of die in jobkes gestopt worden, waar ze net nog iets minder kosten dan een degelijke machine, of jobkes die ze specifiek voor die groep in "leven houden"...

Mensen die uit de boot vallen van de moderne wereld, omdat ze alleen op hun eigen maat, de mensenmaat kunnen fungeren.
Mensen die wellicht straks, als Vlaanderen echt gaat kiezen voor ultra-rechts, voor de ultra-liberale, ultra-kapitalistische kliek, gaan uitgerangeerd worden, als mensen die niet passen in het Vlaanderen van nu...

Mensen die gaan behoren bij de uitgezetten, uit de werkloosheid, maar niet in het arbeidscircuit, nee, naar de groep van de mensen die maatschappelijk niet aangepast zijn, en dus door het OCMW Openbaar Centrum voor MAATSCHAPPELIJK Welzijn, gaan verzorgd worden. Naast die andere onaangepaste sukkelaars.

... Tot de druk van deze groep ook weer als te zwaar zal aanzien worden ? En men besluit dat ze beter opgeruimd kunnen worden? We hebben ooit nog eens zoiets gehoord ! Dit is dus geen onmogelijk, gefantaseerd scenario !!!. Het is wel een scenario waar ik schrik van heb !

Daarom heb ik schrik van dit steeds minder menselijke bestaan, in een wereld die steeds technologischer wordt.

We hebben te veel de neiging de mens te aanzien als een wezen behept met logica, maar helaas, de mens is vooral behept met machtswellust en hebberigheid.
En wie niet opbrengt moet er uit.

Ook dat is niet nieuw ! Bij de opkomst van de fabrieken, liet men de onnuttigen gewoon creperen langs de straten. En wie kon werken kreeg amper genoeg om de gevraagde prestaties uit te kunnen houden.

Toen hebben de vakbonden het tij weten te keren.
Wellicht gaan we nu naar een nieuwe confrontatie... en weer zullen we zien dat zij die wel passen in het systeem ongevoelig zijn voor het leed van de ander... En weer zal de strijd slechts heel langzaam groeien, tot er steeds meer mensen behoren tot de groep onaangepasten, tot de groep van zij die wel passen in deze nieuwe wereld veel kleiner wordt dan de groep van zij die uitgestoten worden.
Moeten wij echt zo lang wachten vooraleer te reageren?


tot de volgende ?

tenden

In Vlaamse oren klinkt dat bekend: tenden...
Als ik het in het Nederlands zou moeten zeggen, dan kon ik dat niet zo sprekend, en zeker niet zo kernachtig: ten einde heeft niet die betekenis, al lijken de woorden hetzelfde.
En toch is het "aan het eind zijn" en dus zou ten einde correct moeten zijn.

Hoe ik daar op kom ?
Straks ga ik naar de begrafenis van Irmaatje, het mensje is heel lang bij onze creatieve groep geweest, een stil genietend mensje... Je hoorde ze zelden, maar je zag ze genieten. Als er iets gezegd werd om te lachen, dan zat stilletjes mee te lachen, als er iets gebeurde waar ze pret in had, dan zag je haar oogjes blinken, en monkelde ze...

De laatste keren dat ze kwam, ging het niet meer... "'t Gao nie meer" zuchtte ze, en al zeiden we dat ze ook mocht komen, zonder iets te doen, gewoon, om bij de mensen te zijn, bleef ze na een tijdje weg.

En nu en dan hoorden we dat ze achteruit sukkelde. Het hart verzwakte en op de duur belandde ze in het hospitaal, waar ze uitgegaan is als een kaarsje...

Ze was "tenden" geleefd...
't Mensje had haar kinderen groot gebracht, veel gewerkt, een kind verloren, haar man verloren, en nu was ze op... Tenden.

Ik heb dat bij mijn moeder gezien, ik heb dat bij tanteke gezien, en nu zag ik het, zij het meer van op een afstand, bij Irma...

Mij lijkt het een mooie dood...
Het gevoel hebben dat je tenden bent, dat je niet verder meer hoeft te gaan. Je hebt het volbracht, en je gaat in vrede...

Zo zouden alle mensen moeten kunnen sterven, tenden geleefd, ontdaan van alle verdere verlangens.
Och ja, misschien hadden ze nog wel graag het feest van... maar veel belang heeft dat allemaal niet meer, ze zullen ook wel feesten zonder haar.

"Het is volbracht"
Het lijken wel kruiswoorden, bijbels, en dat is het ergens ook. Het heeft iets religieus. Het leven is vol-bracht. Vol - brengen. Afwerken, het werk volledig en in orde af leveren.
Tenden...

Iemand die moet gaan op het ogenblik dat het nog niet volbracht is, die vecht tegen de dood, die houdt krampachtig vast aan het leven. Iemand die tenden is, die omarmt de dood. Dat heeft iets religieus. Of ze weten dat dit niet het einde van alles is, of ze weten dat, hoe dan ook, ze niet verdwijnen... Ze vergaan tot stof en as... maar uiteindelijk verworden ze tot de atomen die ze al altijd waren. Ook op die manier is er geen echt einde.

En als het klopt dat er oneindig veel parallelle universa zijn, dan leven ze ginder misschien nog wel.
Ach, het doet er allemaal niet toe.
Het is volbracht.
ze is tenden.

Bij tanteke zagen we nog een ander wonder... 't Menske was dement, maar die laatste dagen leek dat allemaal niet meer te tellen. Het was immers haar leven, haar wereld, en daar was haar rol uitgespeeld.
Er is geen grote sterfscène, alleen een zacht en zoet ontslapen.
Ont- slapen... heeft iets van wakker worden.

Ik vind het mooi.
Ik weet wel, dat klinkt gek, en haar kinderen en kleinkinderen zullen wenen om het verscheiden, maar het is de mooiste dood die je kunt sterven. Tenden.

Straks ga ik naar de uitvaart...

En voor het eerst in daaaaagen is de lucht betrokken, zit er iets van droefheid in de lucht. Het hoeft niet, Irma heeft haar leven voleind.
Wie doet het haar na...

tot de volgende ?

(Op de foto: een begrafenis per fiets... Zou de lijkstoet dan ook fietsend achter komen... ? En ik zou het wel eens willen zien, hier in onze Vlaamse Ardennen...) (Zo kan ik dit droeve stukje toch nog stoppen met een glimlach)

smog-alarm

Gisteren zijn we naar Moorslede (De Nachtwaker) geweest om winterharde fuchsia's en naar Floralux in Dadizele om een deel andere planten...

En dus hebben we een heel end op de Vlaamse autosnelwegen gereden... En er was smog-alarm, dus een snelheidsbeperking tot 90 km/uur...

Kijk, ik weet dat ik nu een massa mensen tegen de haren in ga strijken, maar ik heb nog nooit zo rustig, zo kalm, zo gelukkig op de E17 gereden ... Ik reed op de rechterrijstrook, en kon daar rustig blijven rijden. Geen wagens die voorbijzoefden, alleen nu en dan een auto die zich ongelukkig voelde als de vrachtwagens in de rij wat snelheid minderden in de bergop (in zo ver je van berg kunt spreken in het platte stuk West Vlaanderen....

Maar het leek plots of de wereld onthaast was !
Het leek of iedereen een stuk kalmer, een stuk meer ontspannen in de wagen zat.
Het leek daardoor ook veel kalmer !
Want waar je anders vaststelt dat je telkens geconfronteerd wordt met slierten haastige automobilisten en truckers, reed iedereen nu aan dat zelfde tempo, en er waren geen slierten drukte met hier en daar gaten in, maar gewoon een rustige stroom van verkeer.

Ik vond het zalig !
Op de terugweg leerden we -dank zij de GPS - een nieuwe weg kennen, nog maar eens een nieuw stuk snelweg ?- maar het was een heel stuk korter dan op de vroegere weg.

Gelukkig maar ! Want deze morgen, toen we van De Nachtwaker in Moorslede naar Dadizele wilden, bleek plots dat er weer eens een weg was opgebroken, en dat we weer door de eindeloze landerijen mochten zoeken naar een alternatief... Gps of niet, het leek een moment hopeloos, en we arriveerden terug aan ons beginpunt... Daar bleek dat het bordje "omleiding" verborgen was geweest achter een van de werfwagens... djudedju !

's Middags zijn we dan gezamenlijk eens gaan eten, voor Anny is dat op zich al een hoogdag, geen eten moeten bereiden ! En nadien zijn we nog naar Dupon-Zoo geweest om er wat eten te halen voor de vissen.

En dan terug, heel rustig dank zij de smog...
Niet kwaad worden ! Maar van mij mogen ze die 90/uur voor eeuwig en altijd als regel stellen...
(En ik hoor dat ik daar - zij het voor een andere reden - hetzelfde vertel als de partij Groen...)

En dan begin ik weer te denken... Zou ik dat ook zo zeggen, mocht ik nog twintig jaar jonger zijn? Mocht ik nog werken, en met de tijd moeten woekeren om al het werk gedaan te krijgen? Wellicht niet... Wellicht behoorde ik toen ook tot de "haastigaards"...

Nu en dan voel ik me gelukkig dat ik op pensioen ben, dat ik mag genieten van het leven, zonder me druk te moeten maken, zonder me nog te moeten opjagen... En toch jaag ik me nu en dan nog wel eens op, over futiliteiten, waar ik vroeger helemaal niet van wakker zou hebben gelegen... Maar nu zijn die kleine dingen uitvergroot in een oceaan van rust...

djudedju ! 't Is ook nooit volmaakt !
Maar ja, mocht het volmaakt zijn, dan zou het oervervelend zijn ! Heel voorspelbaar, zonder verrassingen, zonder spanning, en wellicht zelfs zonder plezier en zonder verdriet...
Die oceaan van rust zou zelfs geen kabbelen meer vertonen, maar een onverbiddelijke spiege zijn van een saai bestaan !

Nee, laat het leven maar onvolmaakt zijn, laat mij maar eens sakkeren, en laat me maar eens schateren !

tot de volgende ?
(op de foto: schilderij van Monet : Smog kan ook mooi lijken...)

En nu ?

De winter is voorbij, zonder dat ze er geweest is...
We hebben hooguit nu en dan een heel klein beetje nachtvorst gehad.
Voor de rest is de herfst gewoon heel wat langer gebleven, en is de lente vervroegd ingetreden.

Allemaal goed en wel, maar wat nu ?

Ik heb in mijn tuin enkele winterharde fuchsia's staan, voor de niet-kenner, fuchsia's zijn wat men hier klokjes of belletjes pleegt te noemen... De meeste soorten kun je niet buiten laten staan, maar er zijn enkele echt winterharde soorten, en die doen het in mijn tuin héél goed. Ik heb er onder meer twee kleinbloemige staan, die ieder jaar weer uitgroeien tot meer dan twee meter hoge struiken...
In een normaal jaar vervriezen die planten dan, en na de winter knippen wij de plant terug tot een tiental centimeter boven de grond. En in één zomer staat daar dan weer die grote bloeiende struik...

Maar nu is de fuchsia niet bevroren. In tegendeel ! Hij staat al gans de winter te bloeien. Weliswaar niet uitbundig, maar er staan mooie bloempjes op...
Wat doe ik er nu mee ?
Moet ik die plant toch maar radicaal gaan afknippen tot zo'n tien centimeter boven de grond? Gaat hij zich dan niet doodbloeden?

Ik dus de telefoon genomen, en getelefoneerd naar een beroemde kweker van fuchsia's: De Nachtwaker, een bloemenzaak in het West-Vlaamse Moorslede... (Als je wel houdt van fuchsia's, winterharde of gewone, dan moet je die zaak echt eens bezoeken... Wij hebben bij ons bezoek meer dan een uur tussen, door en onder al die klokjes en belletjes, klokken en bellen, hele beiaarden van kleuren en vormen doorgelopen, met de mond wagenwijd open van bewondering en verwondering !!!)

"Hallo ! Met De Nachtwaker ?" Ja, het bleek de vrouw des huizes te zijn... "Madame, mag ik eens iets vragen ?" Natuurlijk mocht dat, vragen is vrij...
En ik expliqueerde de moeilijkheid waar ik nu voor sta: en wat moet ik nu doen met die plant ?
De dame dacht dat de beste oplossing zou zijn: iets terugsnoeien, zodat de plant nog bossiger zou worden...
"Ga ik volgend jaar dan geen moeilijkheden krijgen, omdat de onderstam dan te dik en te houterig zal zijn?" Dat wist ze ook niet, ook voor haar is zo'n winter nieuw, maar ze dacht van niet, voortgaande op de ervaringen die ze had met de niet-winterharde planten, die ze na overwintering op een beschutte plaats ook drastisch inkortte...

Enfin, ik ga dus mijn fuchsia wat bijsnoeien... En als hij nu nog veel hoger komt, dan maak ik er een fotootje van... een belletjesplant van 4 meter hoog, of zoiet...

Ondertussen kijk ik door het raam, naar het fijne stof in de lucht, die bijna heel de wereld zacht lijkt toe te dekken in een wollige deken. (Ik dacht dat het nevel was, maar de weerman vertelt net dat het fijn stof is !!!) Hier vlak voor me, in mijn voortuin, staan de witte en de rode camelia al uitbundig te bloeien. De rood-wit gestreepte begint zijn bloemen te openen, en de roze staat nog met dikke botten, voor haar is het nog niet warm genoeg...

De pimpelmezen en koolmezen zijn al volop bezig met nest te maken in de aangeboden nestkastjes, de hortensia's hebben al bladeren, maar de linde is nog zo kaal als een knikker...
De lente is er ! Zie het speenkruid maar eens bloeien !

tot de volgende ?