Andy Warhol

English: Own work made in the style of Andy Warhol (Photo credit: Wikipedia)

Andy Warhol, Campbell's Soup I, 1968. (Photo credit: Wikipedia)

Morgen gaan we (Anny en ik) met Bart en Lieselotte mee naar de expositie in Mons van de werken van Andy Warhol, en nadien naar een expo in Le Grand Hornu over keramiek...
Museumdag dus !

Ik hoop dat er hier en daar een bank of een stoel staat, want het zal voor mij een verschrikkelijk lastige, maar ook een heerlijke dag worden.

Vanavond naar het afscheidsfeest van Luc, die op pensioen gaat... Kortom, ook al is het vakantie, het blijft druk ! Zo druk zelfs, dat ik gisteren de laatste uren academie voor het kerstverlof afwezig was: Robert en Suzanne kwamen op bezoek, want Robert kwam een kraan plaatsen op de waterleiding en een ding om het water te ontkalken...

Vanavond wordt het dus, voor ons doen, laat, en morgen dan een hele dag slenteren in musea... Cultuur opsnuiven. De tentoonstelling van Andy Warhol is wellicht iets waar we nooit nog de kans toe krijgen! De werken van deze kunstenaar zullen niet vlug weer in ons land komen. We moeten er van profiteren !

Op de foto zie je een van zijn bekendste werken. Een man die heel gewone, dagdagelijkse dingen uit hun context haalt, en ze naar voor brengt op zijn, heel speciale, manier. Heel bekend zijn ook de portretten van Marilyn Monroe.

Els en Ewoud gaan niet mee, die zijn niet zo verslingerd aan kunst. Lieselotte wel, die volgt ook al heel lang les in dezelfde academie waar ik ga keramieken.

Buiten is het heel grijs, en overtrokken.

Kerstmis is dien dag...

Kerstmis is dien dag dat ze niet schieten
dat er geen bommen uit de lucht worden gestrooid,
dat mitrailleuzen hun welverdiende rust genieten
en de kanonnen met ne kerstboom zijn getooid.
(Uit het lied van Wannes Van De Velde, zaliger...)

Maar zelfs dat is verleden tijd. Kerstmis is nog meer gedegradeerd, is nu nog maar alleen een vreetpartij, en de dag van de pakjes.

Ooit was het een Germaanse feestdag, de terugkeer van het licht. Ik geloof dat het al zowat 700 na Christus was, dat men dat bewust verving door daar, op die dag een ander feest te plaatsen: de geboorte van Jezus, de Christus.
Je kon het in die tijd als een prachtige P.R. bekijken, een reclamestunt avant la lettre.
Maar het was zo mooi, het verhaal er rond zo zielig en zo pakkend.
Er kwamen steeds meer details bij, allemaal om het mooi en pakkend te maken en te houden. En nog veel later was er iemand die besloot dat stalleke dan maar eens op te bouwen, en er beeldekens in te zetten, om zo het geheel heel dicht bij te brengen.
Dat van de kerstboom dat kwam uit Duitsland, en hoe gek het ook klinkt, het is een restantje van de grote oorlog. Voordien was er bij ons geen kerstboom te zien, laat staan dat je er een in huis zoudt zetten !

Ik weet niet wanneer de pakjes er gekomen zijn... Soms heb ik de indruk dat die eigenlijk eerder hoorden bij het idee Nieuwjaar, het oude weg, en je kreeg een nieuwe, dus ook wat nieuwe dingen, en het was een kleine stap om daar een papiertje rond te wikkelen, om het wat verrassend te maken... En ik zie zo dat de kerk met lede ogen het feesten zag verschuiven naar dat Nieuwjaar in plaats van naar het kerkelijke feest van kerstmis...

Maar kijk, nu rest alleen nog het feest.
Je hoort nog amper iets over het idee achter het feest, en er is geen leger die het schieten nog laat omdat het Kerstmis is... Men laat steeds meer het "mis" vallen, en het wordt steeds meer gewoon Kerst of Kerstfeest... En in onze rijke Westerse wereld, vieren we nu én Kerst én Nieuwjaar, en veelal zelfs met twee grote copieuze feestmalen en zelfs met twee keer pakjes...
Een advent is een mooie krans, aan de voordeur, om iedereen er op attent te maken dat het tijd wordt om cadeautjes te kopen...

Ik mis de ingetogen sfeer van vroeger, de tijd van bezinning, de tijd van vrede...
Of je nu religieus bent of niet, het is goed nu en dan eens een periode in te lassen waarop we nadenken over het leven, een tijd waarop we alle ruzies en alle oorlogen eventjes aan de kant schuiven en nadenken over hoe mooi het kan zijn: Vrede !

Het is de tijd om ook lange ruzies aan de kant te schuiven, de hand opnieuw te reiken, en weer met iedereen overeen te komen.
Oorlogen zijn er niet alleen tussen naties, er zijn veel meer oorlogen tussen buren, broers, zussen, neven en nichten dan tussen staten... En oorlog moet niet noodzakelijk leiden tot doden, een ruzie, een vete kan al pijn genoeg doen.

Daarom wens ik alvast aan iedereen, bekenden, vrienden, vage kennissen, en zelfs totaal vreemden, een vredige kerst ! ... en als het effe kan, trek die vrede dan maar door voor de rest van de tijd dat we hier rondlopen...

Tot de volgende ?

Boekenmarkt

Vandaag begon de boekenmarkt in Flanders Expo weer. We waren er al heel vroeg, nog voor het opengaan, omdat we wilden proberen op een gratis parkeerplaats te kunnen komen. Dat lukte. Dat is 5 euro bespaard !

Zoals gewoonlijk, bekeken wij maar een gedeelte van de markt. Het volledig doen is voor mij quasi niet mogelijk. Ik zocht naar boeken over keramiek (die er waren heb ik al), en nog wat dingen voor Crea...

Toch waren we bijna 2 uur binnen... Het is ook zo enorm groot, en boeken bekijk je niet van op een afstand, telkens er iets is wat interessant zou kunnen zijn, moet je dat boek even open slaan, en bekijken.

Gek genoeg heb ik natuurlijk ook boeken mee die buiten de planning vallen... of misschien toch net er in, want het zijn boeken over Tribal Arts, kunst van over heel de wereld, maar dan alleen de kunst die historisch komt van de volkeren van toen, voor de "beschaving"... Beschaving is bewust tussen haakjes gezet, want ik heb soms de overtuiging dat wij hen niet beschaafd hebben, maar net andersom !

Ik hou van die kunst, omdat het een pure kunst is !
In feite is het veelal ook een soort volkskunst, je weet wel, dat velen hier bij ons helemaal niet als kunst beschouwen ! Als het van ver komt is het wel kunst, als het van hier komt, vanuit de buik van het volk, dan is het brol ! Om dood te vallen !

Ik ben verliefd op die dingen, omdat ze veelal echt de ziel van de mens weergeven, veelal ook zijn religie en zijn cultuur.

Ik heb heel wat van die kunst thuis staan, en er zitten stukken tussen die echt heel wat waarde hebben, maar voor mij is de echte waarde te vinden in de betekenis die die volkeren er toen aan hechtten ! Voor hen waren dat stukken van hun ziel, van hun eigenheid. Het zal wel aan mij liggen, maar soms heb ik het gevoel dat ik die dingen niet alleen bekijk, maar ook ervaar.

Toen we buiten kwamen, om terug naar de auto te stappen, zag Anny in een plas een sjaal liggen. Ik ben er naar toe gestapt en heb hem opgeraapt. Het is een heel mooie sjaal, in 100 % zijde, Italiaans fabricaat van het merk Laura Ashley... geen kattenpis !

Anny gaat het heel voorzichtig met de hand wassen, en 's zondags dragen... Merkkledij, iets wat we zelden zelf kopen...

Tot de volgende ?

The dark Ages

Ofte de donkere tijden...
Het is nu halfnegen, en ik zit hier nog steeds met het licht aan. Buiten is het niet echt donker meer, maar het is zeker nog niet klaar ! Ik heb een hekel aan die donkere periode van het jaar.
En dan ook nog eens die eindejaarsfeesten !
Heel de wereld lijkt Oh en Ahh te roepen, overal in de straten hoor je die melige muziek, zie je de kerstverlichting pinkelen, en zit je te denken: "Ah, ik wou dat het al weer voorbij was..."

Kerstmis is de periode waar we nog eens met gans het gezin, in de ruimste betekenis van het woord, bijeen komen. En dan zie je maar één ding: dat gat. Dat gat waar Koen had moeten zitten.

Kerstmis, Nieuwjaar is de periode waar het gemis veel erger lijkt, en ik denk dat die duisternis daar mee heeft te maken. Je doet nog veel vroeger de rolluiken naar beneden, je doet ze later weer omhoog, en ondertussen zit je in dat coconnetje, opgesloten in je eigen wereld, in je eigen gedachten.

Het is niet alleen de periode van innerlijk leed, het is ook de periode van lichamelijk leed. Als je ergens iets hebt dat pijn doet, dan doet het in deze tijd meer pijn. De mensen zeggen dan dat dit door het weer komt. Ik denk dat het vanuit jezelf komt. Je hebt teveel de tijd om de pijn te voelen. Je hebt immers de wereld buiten gesloten, samen met het dichtdoen van de rolluiken, en als je ze eindelijk omhoog trekt, dan is het nog niet om het licht binnen te laten, maar om wanhopig de wereld binnen te halen, maar integendeel, het is jou wereld, die met het licht van uit je kamer de wereld in sijpelt.

Gelukkig is het niet ook nog eens slecht weer. We mogen op dat stuk zeker niet klagen. De doemprofeet die ons een december volgeladen met sneeuw voorspelde, vindt zelfs zijn sneeuw niet op de hoogste bergen. Het skiseizoen valt niet eens in het water... eerder in de naakte droge grond.

Dat er in deze tijd van het jaar meer depressieve mensen zijn, dat kan ik goed geloven ! Ik ben niet depressief, en toch weegt die duisternis op me.

Straks ga ik weer naar de academie, wat voortwerken aan mijn "commeren"... "In mijn stroatse zijn 't almoal commeren..." zong en zingt Walter De Buck op zijn Gents.  Ik ben begonnen aan het eerste beeld van drie. Drie commeren... (Voor mijn Nederlandse lezers: Commeren vind ik in geen enkel woordenboek, maar het zijn kwaadspreeksters, die samen iedereen keuren en vooral afkeuren)

Nu is dat op zich niet zo speciaal, maar ik ga proberen ze min of meer in de kleuren te zetten van het oude aardewerk uit Brugge, Torhout, Doornik... Helemaal hetzelfde wordt het niet, want de kleur was enigszins het gevolg van het gebruik van loodglazuur, en dat zeer giftige product wil en mag ik niet gebruiken in de academie (er buiten ook niet voor mijn part).

Maar ik wil ergens een link leggen met het verleden. Mijn commeren dragen de klederdracht van heel lang geleden, met rokken tot op de grond, en krijgen ook de kleuren van toen...

Als dat naar behoren lukt, dan wil ik die kleuren proberen over te zetten naar moderne, eigentijdse werken. (Niet dat ik zo modern ben... Mijn kinderen zeggen niet voor niets: "Vader is blijven hangen in The Sixties..."

Nu ja, we doen ons best, en ik maak wat ik mooi vind, en waar ik me in thuis voel. Hoe zou ik kunst kunnen maken als ik het zelf niet mooi vind ???

tot de volgende ?

een grote nagel

Volgens de garagist zat er een grote nagel in mijn band. Wie legt er nu nagels op de baan?
Je zou er van verschieten!

Vermits je meer vindt op de grond dan in de lucht, loop ik meestal met het oog op de grond voor me... En ik ga niet overdrijven, maar ik heb al honderden nagels opgeraapt, of in de graskant geschopt, waar ze minder kwaad kunnen voor auto's, fiets en/of brommer... Het meest van al vind ik nagels op parkings van warenhuizen, en van grote evenementenzalen.

Wie loopt daar rond met een zak nagels met een gat in ?

In ieder geval, die nagel heb ik niet gezien, maar ja, ik was dan ook niet te voet hé... En vanuit de wagen is nagels rapen niet te doen. Trouwens, iets zien liggen op de baan is de beste parameter om van je zelf vast te stellen hoe traag je in feite kunt stoppen bij het zien van iets op de weg.
Ooit heb ik eens gestopt voor een hamer die op de weg lag. Ik heb dus de hamer voor me op de weg zien liggen. Het herkend als hamer. geremd, en dan zeker vijftig meter te voet terug gewandeld om dat ding op te rapen. Ik vond het een gevaarlijk ding om op de rijweg te liggen, en een hamer kan men altijd wel gebruiken. Ik heb die hamer nog steeds... En ik heb dat ding misschien ooit al één keer gebruikt... Het bleek immers een hamer in rubber, een vuist groot, en de enige keer dat ik het gebruikte was voor het vastkloppen van dallen die ik aan het herleggen was...

Maar ik heb in ieder geval de weg iets veiliger gemaakt voor al wie achter mij kwam...

Dat doet me denken aan de baan naar Leers (Als ik naar Auchan rijd)... Daar zag ik aan de kant van de rijweg een zak liggen. "Is dat een zak met stoofhout ?" vroeg ik Anny... Maar tegen dat ze wou kijken was die zak al lang voorbij. Maar geen nood. Langs heel de weg lagen er van die zakken gestrooid, en ik ben trager gaan rijden om eens goed te kunnen kijken...: het bleken zakken vol afval te zijn ! Blijkbaar had men eens de moeite genomen om al het zwerfvuil langs de weg te vergaren. Op sommige plaatsen lagen er om de 10 meter een volle zak !

Laatst heb ik voor mijn deur ook weer de blikjes en de resten van drinkkartons verzameld... En weer heb ik mij geërgerd aan de vervuilende mens !

In een ver verleden waren we fervente wandelaars, en ik zelfs een tijd lang eer jogger die minstens drie keer in de week heel wat kilometers liep, maar nooit hebben wij drankverpakkingen of ander afval zo maar gedumpt langs de wegen ! We stopten de lege verpakkingen netjes weer in onze rugzak, tot we ergens een vuilnisbak of een stortplaats tegen kwamen, waar het wel kon op een verantwoorde manier. Waarom niet iedereen zoveel eerbied heeft voor de natuur en voor de mens die straks na hem op deze baan wandelt of fietst ???

Die nagel is misschien ook zo, heel nonchalant weg geworpen. "Kijk, wat ik hier nog in mijn zakken vind ! Een nagel ! Hup, weg er mee !"
djudedju
Die nagel heeft me heel wat centen gekost, heel wat ergernis, heel wat onrust en hartkloppingen omdat ik te laat bij de dokter zou zijn met Anny...

Vroeger zag je wel eens een kader op de schoorsteen in school of in een klooster, met daarop in prachtige gouden letters gesneden uit roggestro: "Gedenk Oh mens, dat gij van stof en as zijt, en tot stof en as zult wederkeren !"... Ik denk er over een nieuwe versie daarvan te maken: "Gedenk, Oh mens, dat uw vuil ook UW wereld vervuilt!"
djudedju

tot de volgende ?

altijd als het niet kan en niet mag !

Vanmorgen moesten wij voor het halfjaarlijkse onderzoek van Anny weer naar het hospitaal. Zoals steeds rijden we eigenlijk veel te vroeg aan. Plots begint mijn auto een bizar geluid te maken...
Stoppen, kijken of alle deuren goed dicht zijn.
Weer aan rijden, weer dat bizar geluid.

Platte band.

Djudeju, moet dat net nu ?
Ik heb een wagen waar de reserveband onder de wagen hangt. Je moet binnen in de koffer een ijs losdraaien, en dan op je rug gaan liggen (heerlijk warm in dit weer !), om de band vanuit een soort mand te gaan halen.
Wat ik ook probeerde, ik kreeg die band niet los !
Gsm ? Niet mee !
djudedju
Daar recht over is een huis, meer zelfs een bedrijfje, en er staan al twee auto's voor de deur.
Ik gaan aanbellen. Of ik even mocht telefoneren.
Dat mocht.
De brave man zocht met zijn tablet het telefoonnummer op, en gebeld naar de garage. Of ze dringend wilden komen, want we moesten in het hospitaal zijn.

Ik vermoed dat de garagist snelheidsovertredingen heeft begaan, want hij was daar behoorlijk snel !

Voor zo'n kerels is die band er van onder halen twee keer niets. Toen ik vroeg hoe je dat doet, vertelde hij me dat er naast dat mandje ook nog ergens een bevestiging was met een koord... djudedju.

Enfin, we waren hopeloos te laat bij de specialist. Een mens moet dan nog eerst passeren aan de balie voor de inschrijvingen... Wil je eens kijken of de dokter ons nog kan ontvangen, of dat we eventueel een nieuwe afspraak krijgen??? Het ging nog.

En alles is in orde. Anny is weer goedgekeurd voor 6 maand, en dan moet ze weer een scan laten maken, zo'n 14 dagen voor we weer bij de specialist moeten. Dus in mei ... Hopelijk zonder platte band !

Oef... alles is weer ok, we zijn veilig weer thuis. Deze namiddag bellen naar de garage of mijn band weer OK is, die band gaan halen en het reservewiel weer op die verdomd ambetante plaats laten ophangen...

Deze namiddag komt Tine, van de CM, Zij is voortaan de verantwoordelijke voor Crea van Midden Vlaanderen... Vroeger was dat Hendrik, maar die is op prepensioen. En dus zal ik nu gedoemd zijn om als enige man op de vergaderingen te zitten. Hoe komt het toch dat Crea in dergelijke verenigingen veeleer een zaak lijkt voor vrouwen?  Ook de leden. Ik heb niets dan vrouwen die crea volgen bij mij.
Mannen van Mater, hé !, je mag ook komen hé !

En zo zal de dag weer tjokvol zitten...
Het leven van een gepensioneerde... Niet alleen krimpen de dagen naargelang je ouder wordt, je hebt ook wel altijd iets te doen. Druk, druk, druk.

Maar ik zou het eigenlijk niet anders willen!
Het is heerlijk om bij de mensen te zijn, en Crea is heerlijk omdat je dan nog iets kunt doen voor de mensen ! Enkele dagen geleden was het de dag van de vrijwilliger... Je kunt niet geloven hoe goed het voelt om iets te doen voor een ander, mocht je dat beseffen, dan was jij ook meteen vrijwilliger bij een of ander organisatie, of gewoon voor de mensen in je omgeving !

tot de volgende ?

Dierenleed

Er is weer eens een stiekem gemaakt filmpje opgedoken, nu over de toestanden in de varkenskweek...

Volgens mijn vrouwlief, zelf een boerendochter, kun je altijd wel zo'n beelden maken. Dat de zeug per ongeluk op een van de biggetjes gaat liggen, dat ze een big plet tussen de muur en haar lijf gebeurt nu eenmaal, en daar is de boer niet gelukkig mee, en wellicht ook de zeug niet, maar je kunt het nu eenmaal niet verhinderen. Dat ze dode biggetjes filmden, dat kan ook perfect normaal zijn: als ze een worp biggen hebben van een tien of meer biggen, dan heb je er nu en dan wel eens eentje of enkele tussen die dood geboren worden. Bij een normale geboorte in de nacht kun je dan 's morgens altijd wel een of meer dode biggen vinden.

Ik neem dit aan... Het jammere is volgens mij dat men de varkens in hokken steekt, hadden die varkens los gelopen in een wei, dan zouden er alvast geen biggen tussen de muur en het lijf van de zeug gelet worden, en zouden de zeugen een veel normaler bestaan leiden. We logeerden ooit op een grote boerderij in Frankrijk, en daar kweekten ze varkens op een enorme weide. Met golfplaten die in een halve cirkel op de grond stonden, waren er enkele tientallen hokken gemaakt, voor ieder zeug was er minstens één zo'n hok.  De zeugen en de biggen hadden zo een veel normaler leven dan de varkens bij ons... Maar ja, wij hebben gewoon niet zoveel grond ter beschikking als daar in Frankrijk, waar boeren zijn die enkele honderden hectaren hebben. We zagen daar een graanveld afrijden door vier pikdorsers naast elkaar, en die machines reden een ganse dag en een halve nacht om één veld af te rijden !

Bij ons, onder meer door de kleinschaligheid, opteerde men voor intensieve landbouw, zo veel mogelijk opbrengst op zo weinig mogelijk grond. Maar diervriendelijk is dat niet.

Conclusie, de beelden geven niet noodzakelijk mistoestanden weer, maar geven wel heel scherp weer dat intensieve landbouw op zijn minst niet diervriendelijk kan worden genoemd. We kweken kippen, konijnen, varkens en zelfs runderen op een systeem van "batterijen", dat wil zeggen: zo veel mogelijk dieren op een zo beperkt mogelijke oppervlakte. Dierenorganisaties hebben al bekomen dat die oppervlakten iets groter zijn geworden, maar uiteindelijk blijft men werken voor een netto opbrengst, en niet voor de gezondheid van het dier.

In een landje als het onze lijkt dat haast onvermijdelijk, of men moet niet alleen de boeren heropvoeden, men zou de ganse maatschappij moeten heropvoeden! Want uiteindelijk is het de consument die vraagt om een mals stukje vlees aan een zo goedkoop mogelijke prijs. Dus moeten onze boeren wel zoeken naar een oplossing en naar een mogelijkheid om te concurreren met de productie in de landen waar ze grond zat hebben.

Het alternatief zou zijn dat men de sector van de landbouw gewoon afschaft in de landen waar men niet over grote oppervlakten kan beschikken. Maar geef toe, ken jij één land dat volledig wil afhankelijk zijn van de grote buren? Ik niet, en om eerlijk te zijn, ik prefereer te wonen in een klein land, waar ze geen macht kunnen gaan uitoefenen, of oorlogen ontketenen tegen anderen, maar ik wil ook niet opgegeten worden door de grotere buren ! En als je niet onafhankelijk kunt bestaan, dan kom je hoe dan ook in de macht van de anderen.
Dus... landbouw moet blijven.
En wij... wij moeten misschien leren weer iets gezonder te gaan leven, met wat minder vlees, zodat er wat minder druk op de boeren ontstaat naar nog intensievere veeteelt...


tot de volgende ?