the origin of species

The title page of On the Origin of Species, first published in 1859 (Photo credit: Wikipedia)

Vannacht lag ik te denken over Darwin, On The Origin of Species ofte de evolutieleer...
(Je ziet, ook in een nieuw bed kun je denken!) (En oh ja, voor wie ongerust was dat er nog geen blog was, we zijn boodschappen gaan doen naar Auchan...)

The Origin of Species... Als je het boek leest, of de uitleg hoort, als je bijvoorbeeld de skeletten en fossielen bekijkt van "Het Paard", dan lijkt alles logisch... en toch...

Nee, ik ben niet bekeerd tot het creationisme, maar toch vraag ik mij dingen af.
Ik heb vroeger veel vogels gekweekt, en nu en dan zag je dan op exposities nieuwe kleuren verschijnen van bestaande vogelsoorten. Dit was een mutatie, maar niet in de zin dat de vogel daardoor plots een andere vogel werd. Nee, je kon die nieuwgekleurde makkelijk weer kweken met een normaalkleurige, en naargelang de dominantie van de kleuren kreeg je dan weer dezelfde vogel in een of ander kleur of bont.

Niets aan de hand dus.
In al die jaren heb ik nooit gehoord van een mutatie die zorgde dat er plots een totaal andere vogel ontstond. We heel langzaam kweek na kweek de kleinste selecteren om een mini-kanarie te krijgen, of omgekeerd een zeer grote kanarie, maar zet dat piepkleine bij die heel grote, die kweken perfect, het zijn dus nog steeds kanaries...

Ik weet niet hoeveel miljard mensen er nu al zijn, maar ook daar hoorde ik nog nooit van een nieuwe mutatie, waardoor er plots een volgende stap in de evolutie komt... Meer zelfs; mocht je een mensenkind kunnen weghalen bij onze voorouders uit het stenen tijdperk, en hier opkweken, dan zou je geen verschil zien, noch kunnen vaststellen.

Met andere woorden, het lijkt wel of die evolutie ligt al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren stil, of er is toch iets anders loos.
Het enige geval waar ik een soort mutatie van zag die nut had en die resulteerde in betere overlevingskansen, was bij een of andere soort mot. Dat motje was oorspronkelijk hoofdzakelijk wit, wat een goede camoufage was als hij op de berk zat te zitten. Maar door de vervuiling was de berk niet meer wit, en motten die wat meer zwart in de vleugels hadden waren in het voordeel, en men zag de mot evolueren van wit naar zwart. Maar of dat te vergelijken is met de evolutie die we zien bij het paard, waar je van een diertje zo groot als een hond in stappen vooruitgaat richting paard ???

Nee, dergelijke stappen zien we niet.
En dan twijfel ik wel een beetje aan die evolutie. Het kan toch niet, dat in deze wereld die -weliswaar door toedoen van de mens- zo sterk verandert, dat de natuur plots niet meer mee evolueert. In tegendeel, wij horen van soorten die verdwijnen of in gevaar zijn te verdwijnen. Geen aanpassing !

Ik weet niet wat er loos is, maar het doet mij twijfelen aan de voorstelling die Darwin ons geeft. Ik geloof niet in het creationisme, waar plots alle dieren geschapen worden vanuit het niets, ik geloof dat het leven klein is ontstaan en geëvolueerd is naar nieuwe samenhangende levensvormen die uitmonden in dieren, maar waarom zien wij nu niets meer daarvan ? Je kunt gaan vertellen dat dit het werk is van vele eeuwen, maar evolutie in het kweken van variëteiten kun je doen in tijd, maar ook door massaal te kweken. Als wij nu de huisdierenkweek bekijken, dan kweken wij in tien jaar meer dan de natuur ooit in eeuwen deed, en als wij de mens bekijken in zijn enorme aantallen, dan moest daar toch al iets te zien zijn? En ik spreek nog niet van sommige insecten die hier in miljarden en miljarden voorkomen, en niet wijzigen.

nee, ik snap het niet...
't Zal wel aan mij liggen, en misschien zijn er wel al wat zaken te zien, die mij onbekend zijn... Ik hoop het bijna, omdat ik anders eigenlijk weer geen sluitend wereldbeeld heb.

Noem mij nu niet de vinken van Galapagos... Dat vind ik eerder aanpassingen dan wel echte mutaties. Dat er een vink is die leren eten heeft met behulp van een cactusdoorn, dat is een soort cultuur, die we ook zagen bij het koolmeesje die ontdekt had dat je onder dat velletje folie op de witte fles plots aan de lekkere melk kon komen. Die kennis is in enkele jaren verspreid over een groot gebied, tot men de melkflessen een andere dop gaf...

Waar ik wel iets meen in te zien, is waar de continenten uit elkaar dreven, er dieren zijn blijven leven, die zich in die duizenden en duizenden jaren anders hebben ontwikkeld naargelang waar hun continent naartoe dreef. Ze zijn zo ver uit elkaar gegroeid dat ze niet meer onderling vruchtbaar zijn. Het werden dus werkelijk andere soorten. Maar dat we ze zo makkelijk herkennen als zijnde wellicht ooit een soort, bewijst net dat de variaties niet zo enorm zijn.
Nee, ik zie echt geen nieuwe dieren ontstaan, tenzij door de menselijke prutserijen in DNA ...

Met andere woorden, zijn die geleerde bollen echt zeker dat dat kleine beestje ooit de voorloper van het paard was? Of zijn er gewoon een gamma dieren geweest die lijken op iets wat een evolutie zou lijken??? Kun je echt op een of andere manier bewijzen - echt bewijzen ! - dat de dinosaurus familie is van mijn kippen?

Ik hoop het, anders sta ik voor het zoveelste nieuwe wereldbeeld, en aan mijn ouderdom heb ik daar echt geen nood aan...

tot de volgende ?

Onze Lieve Vrouw van de skipiste

Kapel Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare, Edelare (Photo credit: Erf-goed.be)

In 1961 brandde de kapel van Kerselare af. Het druk bezochte bedevaartsoord was niet meer, maar het miraculeuze Onze Lieve Vrouwe beeldje was wel gered. Dus moest er een nieuwe kapel komen.
Er werd een architecturale wedstrijd of zoiets uitgeschreven, en het resultaat was dat er een heel modern iets verkozen werd. De breuk met het oude kapelletje kon niet groter zijn.

De moderne kapel viel niet in de smaak bij de Oudenaardisten, die het alras omdoopten tot "De skipiste"... Kijk maar op de foto, de naamgeving lag eigenlijk wel wat voor de hand.

Nu zit de kapel met betonrot, en staat de hele kapel vol met stellingen om het dak te ondersteunen. Door zijn extravagante stijl kreeg de kapel al het statuut van beschermd monument, en moet het gerestaureerd worden, maar zonder dat het zijn stijl en eigenheid verliest...

Ik vind het een lelijk ding, maar ja, ik hou nu eenmaal niet van die strakke bedoeningen, het voelt mij steeds zo koud, zo kil aan, zo onnatuurlijk. In de natuur vind je heel weinig strakke lijnen, lijnen moeten leven, kronkelen, krinkelen, capriolen vertonen, barsten van levenskracht. Niet dat ik voorstander ben van de rococo, maar dat zie ik eerlijk gezegd nog liever dan de skipiste van Kerselare. De natuur is , als je het hem (haar?)toelaat, uitbundig !

Betonrot... Als ik in de academie te Zottegem zit, dan kan ik genieten van het zicht op de oudste betonskeletbouw van België... En daar is nog niets mis mee, het is zelfs een heel mooi gebouw, dat jammer genoeg leeg staat te staan... (lees maar in mijn vorige blogs). Waarom zit er dan in dat toch nog recente gebouw in Kerselare (Edelare) wel betonrot?

Eén van de mogelijke redenen is dat men de samenstelling van de beton al enkele keren heeft gewijzigd. Nu en dan probeert men de beton goedkoper, of sterker, of sneller drogend, of weet ik veel wat allemaal te doen doen. Eén van de zaken die men ooit volop in de beton kieperde, was "vliegas"... Vliegas is een afvalproduct, te vinden bijvoorbeeld na de verbranding van kolen in de elektriciteitscentrales, zoals er eentje hier vlakbij staat in Ruien... Vliegas is een eigenaardig product, dat je door aanstampen alleen al kunt veranderen tot een harde massa, tot een soort "beton-achtig" geheel. Dus lag het voor de hand dat aan de beton toe te voegen...  Deze beton is een van de soorten die al zeer snel begint te lijden aan betonrot. Ik weet niet of in de kapel van Kerselare ook deze stof zit, maar feit is dat het eigenlijk al veel te snel aan het rotten is gegaan. Als je in Rome in het Pantheon staat, dan zie je beton uit de tijd van de Romeinen, nog steeds zonder rot... Om maar iets te stellen.

We hebben jaren gekend dat we dachten dat de volksdevotie voor miraculeuze beelden aan het verdwijnen was, maar de laatste jaren zie je het aantal bedevaarders weer stijgen ! En geen klein beetje, het neemt hand over hand toe. Een beetje gek eigenlijk, je ziet bijna geen mens meer in de kerk, maar ze gaan wel op bedevaart.

Het beeldje van O.L.Vr. van Kerselare is heel oud, maar je kunt er amper nog een miniem stukje van zien. Het zit in een zilveren schrijn, in het model van een mooi Mariabeeld, maar eentje dat helemaal niet lijkt op het "echte" beeldje in het schrijn. Het echte beeldje vind ik persoonlijk veel mooier, het heeft veel meer "ziel", het zilveren schrijn is schitterend mooi, maar is er een van de zovele in dezelfde zin. Het oude is primitief maar heeft iets wat je raakt. Of wat mij raakt. Eigenlijk is dat een gek iets. Ik kan niet zeggen wat het is, wat van een beeld een beeld maakt met een ziel. Een beeld dat iets "heeft".  Het is soms niet eens iets wat je mooi kunt noemen, het kan zelfs ronduit lelijk zijn, maar het bezit een zekere uitstraling, iets wat je raakt. En wat nog gekker is, wat mij raakt hoeft niet te zijn wat u raakt.
Er is dus geen stijl of vorm of voorwaarde aan verbonden.
Voor mij kan het dan Kunst zijn, met grote K, voor u misschien gewoon een lelijk ding. Wat is dan Kunst ?
Heel moeilijk... Ik denk dat de simpelste omschrijving zou kunnen zijn: iets wat een heleboel mensen echt raakt tot in het diepste van hun zijn, en die deze eigenschap houdt door de eeuwen heen.
Is het andere dan geen Kunst?
Nee, maar wel zeker kunst, met kleine k.
En dat hoeft niet minder waardevol te zijn. Maar het zal het niet zijn voor de massa, en het zal wellicht de tand des tijds niet doorstaan als zijnde kunst...

Toch vind ik persoonlijk soms de kunst véél belangrijker dan de Kunst...
Omdat kunst openstaat voor iedereen, omdat iedereen kunst kan bedrijven (Vééééél belangrijker dan iets aankopen !!!).
Omdat creëren belangrijk is voor de ontplooiing van je mens-zijn.
Omdat schoonheid kan zitten en heel vaak ook werkelijk zit in het ongekunstelde, in de wat moeizame, primitieve vormen die een gewone mens gebruikt, die hij kan maken, maar die hij of zij ZELF maakt...

Is de devotie voor zo'n primitief beeldje niet voor een stuk daar aan gebonden, dat het aanspreekt?
Als ik de mensen vraag om me te vertellen hoe ze "een moeder" zien, dan is er niemand die daar een fotomodel voorop zet... Nee, ze duiden een vrouw aan met armen om je te knuffelen, te troosten, met borsten om je te voeden en je tegen te drukken, te beschermen tegenover de wereld... Geen mooi, maar warm... Is dat misschien wat "de ziel" is van het beeld ?

tot de volgende ?

de Stad dat is een apenkot...

Nederlands: Sint-Walburgakerk in Oudenaarde English: Church of Saint Walpurga in Oudenaarde. Oudenaarde, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia)

Je kent vast wel het liedje: "De klas dat is een apenkot, parlez vous, de apen zitten twee per twee, parlez vous, de grootste aap die zit van voor en doet de zotste kuren voor, inke pinke parlez vous...."

Mij lijkt dat de stad, en ik denk niet eens aan een speciale stad, de stad, de gemeente in het algemeen, dat is een apenkot !
Neem nu mijn eigen Oudenaarde, waar men ieder jaar de putjes vult op het parcours van de ronde van Vlaanderen, en de rest van de wegen en de rest van het jaar gewoon laat liggen.  Wel leggen ze om de honderd meter van die verkeersdrempels, maar wellicht is dat om de putten enerzijds te camoufleren en anderzijds de aandacht er van weg te trekken.

Maar ja, je ziet dan wel heel de stad door grote borden met Oudenaarde -hartje- de Ronde... Voor de prijs van die borden zouden ze wellicht de putten een degelijk kunnen vullen, zodat ze niet ieder jaar voor de bewuste ronde weer heel het parcours moeten afrijden en lapjes leggen.

Maar ik zit naast Oudenaarde ook tamelijk veel in Zottegem, waar ik academie loop... Op het terrein van de academie staat nog een prachtig gebouw, de buitenkant netjes gerenouveerd, te blinken, en men doet er niets mee... De bedoeling is dat de stadsdiensten daar zouden komen, maar het blijft maar duren en duren... Er is aan de academie weinig parking, en vlak naast (aansluitend!) is er een groot stuk braakliggende grond... Prachtig om daar eindelijk eens een serieuze parking te maken... Maar het komt er ook niet van...

Oudenaarde kon een schitterend stad zijn, met een pak zaken die verwijzen naar het verleden als Scheldestad, maar men heeft al de oude scheldearmen en coupures gedempt...  En nu is men bezig om het "gat in de markt", de misdadige viervaksbaan die doorloopt tot op de markt, weer wat dicht te camoufleren... Met schabouwelijk vloekend-moderne gebouwen vlak voor en naast die mooie oude huizen en de prachtige St Walburgakerk...

Ach, en het erge is: binnen enkele maanden is het weer verkiezing, en vragen diezelfde oenen weer om voor hen te stemmen, zodat zij weer verder ten dienste kunnen staan van de bevolking... Hahahahahaha....

Ik hoorde weer enige politiekers zeveren tijdens het programma "De zevende dag". We lijken steeds meer op Amerika... Het is in om tegenstrevers zwart te maken, en ik denk heus niet alleen aan Vanden Driessche... Nu ja, wellicht is het makkelijker dan te komen met opbouwend zaken en met gedegen beloftes, gebaseerd op zaken die al verwezenlijkt zijn... Maar dat zijn er zo weinig dat je daar echt niet zo veel kunt over vertellen, zeker niet als je een hele boel dingen niet hebt gedaan, verwaarloosd hebt of verprutst hebt.

Maar laat ik niet bitter zijn... Ik zou via internet kunnen zoeken naar de beloftes van 6 jaar geleden, maar die zijn zeer moeilijk te vinden. Hoe dat komt ? Ze zijn er afgehaald door de huidige kandidaten om te gebruiken voor het herdrukken van dezelfde beloftes met alleen wat oudere gezichten en een paar nieuwe, die echter zorgvuldig op niet verkiesbare plaatsen worden gehouden...

Er is niets nieuws onder de zon... zeker niet in de politiek.
djudedju

Hé, het is zondag, we zijn naar een rommelmarkt geweest waar bijna geen kraampjes stonden dank zij dat schitterende weer van ons... En we hebben weer genoten van enkele omleidingen... Och ja, er zijn nu extra veel wegenwerken in de gemeenten, op de gemeentelijke wegen, kwestie van te kunnen zeggen dat ze toch iets hebben gedaan. Om de 6 jaar enkele straten, allemaal op het laatste knipje... Schoon ! Schoon !

tot de volgende ?

Sterven bomen staande?

Earth wal with trees/bushes between the different fields in the norht east of Fryslân Nederlands: Houtwal nabij Twijzel in de Friese Wouden Frysk: Houtwâl by Twizel yn de Wâlden. (Photo credit: Wikipedia)

knotwilg - own picture (Photo credit: Wikipedia)

Ik denk dat de natuur weer een fabeltje heeft ontkracht... In de jagerij ligt een oude knotwilg omver. Op het stuk dat nog rechtstaat staat nog wat groen. Bomen lijken hier dus er bij te gaan liggen als ze het opgeven, of althans voor het grootste gedeelte... Maar heel zeker ben ik eigenlijk niet, want knotwilgen zijn bizarre dingen. Je weet bv niet eens of het groen dat je nog ziet aan het nog rechtopstaande stuk wel van de oorspronkelijke knotwilg is, of dat het een andere boom is die wortel heeft geschoten in de knot...

Ik vind knotwilgen mooi. Vooral die heel oude gescheurde, verwrongen oude knotten. Het is ook iets wat typisch is (was?) voor ons landschap. Vroeger zag je er heel veel, maar ze worden jammer genoeg zeldzaam. Naast de afbakening van de gronden met knotwilgen zag je hier ook afbakeningen met wat ze in Mater Branken noemen... In het Nederlands is dat een houtwal. Eigenlijk is het dichte familie van de knotwilg, maar waar de knotwilg een stam heeft, worden bij branken de takken iedere keer weer heel laag bij de grond afgedaan. Je krijgt dan een bos takken. Als het wilgen betreft, werden die na het afdoen wel gebruikt voor het maken van manden en dergelijke.

Nu zijn beide beschermd. Niet overal, maar er zijn heel wat houtkanten die men poogt in stand te houden, net zoals er knotwilgen zijn die men in stand probeert te houden. Deze taken worden soms gedaan door jongeren die lid zijn van een of andere natuurbeweging, en weten dat die dingen ook heel speciaal leven herbergen. Er zijn vogels die dolgraag nestelen in knotten, anderen in de branken.

Kortom, door het toedoen en onderhoud van en door de mens, is een specifiek leefmilieu ontstaan voor heel wat diertjes.

De groene beweging promoot hier ook het aanplanten van een "natuurlijke" haag, waarbij ze aanraden om een heleboel soorten haagplanten door elkaar te zetten, zodat er heel wat soorten groenen en bruinen de haag kleuren, dat er ook wel wat bloei in zit (bv van meidoorn) en vooral, dat het een betere kans biedt op nestelplaatsen dan de klassieke haag. Je moet die haag wel wat dikker laten uitgroeien, en je kunt hem ook niet zo gemillimeterd netjes scheren. Dat komt omdat de diverse soorten nooit allemaal op hetzelfde tempo groeien. Ik vind die hagen wel mooi. Mocht er geen haag rond mijn huis hebben gestaan toen ik hem aankocht, dan zou ik wellicht een dergelijke haag gezet hebben, wat wild, wat knoestig, wat natuurlijker ogend. En vooral bestaande uit plantensoorten die hier thuis zijn.

In feite hoort een dergelijk vorm van haag thuis in het rijtje van Knotten en branken.

Ik heb ooit in een huis gewoond, waar een haag bij hoorde van meidoorn. Je moest dat maar één keer scheren om het mooi te houden. Heel het jaar bleef het dan min of meer zijn vorm houden. In die tijd had ik nog geen elektrische snoeischaar, en was het dus met de hand te doen... de tuin was meer dan 100 meter lang, dus meer dan 200 meter haag... Een hele klus ! Met die elektrische snoeischaren is het leven heel wat makkelijker geworden.

En zo komen we eigenlijk ook een beetje aan vormsnoei toe. Dat kan heel mooi zijn, maar soms ook heel gekunsteld, zodat er helemaal niets van natuur meer in te vinden is. Toch biedt dit ook wel voordelen aan ! Door het heel dikwijls en heel intens snoeiwerk, krijg je een heel dicht takkenwerk, en is het gewoonlijk zo goed als "waterdicht", een ideale plaats voor kleine vogels om er in te nestelen.

Met andere woorden, het is niet allemaal nefast wat de mens in de natuur doet... En als we naar het ontstaan kijken van die dingen, dan was het zeker bij branken en knotten niet alleen omdat het mooi was, of omdat het een vorm van afsluiting vormde... Nee, door de regelmatige snoei had de mens van toen brandhout en basismateriaal om manden te vlechten. Dat nut zal wel geprimeerd hebben, maar waarom zou dat niet mogen, voor één keer: het nuttige aan het aangename paren...
En het is nog mooi om zien ook...
Wat wil je nog meer ?

Van mij mag de boer al die lelijke betonnen paaltjes wegdoen, terug zoals vroeger een paal plaatsen van een dikke wilgentak, en als die groeit, hem om de zoveel jaar weer knotten, zodat ons lanschap weer dat typische krijgt en de vogels en de mens weer kunnen genieten van groen !
doen !

tot de volgende ?

zon/regen/zon/regen...

Barometer Русский: Барометр (Photo credit: Wikipedia)

Aprilse grillen... Whats in a name zou Shakespeare zeggen...
Maar april is dit jaar meer dan grillig. We krijgen op een dag wel vijf types van weer: zon, regen, zon, hagel, zon, natte sneeuw, zon, donder en bliksem en gisterennamiddag was het zelfs water aan het gieten in mijn tuin, terwijl geen druppel viel in mijn voortuin.
Er is wellicht geen land in de wereld waar meer over het weer wordt gezeverd dan in het onze. Dat is ook niet moeilijk, wij leven immers in de gematigde zone, dat wil zeggen dat je van alles wat krijgt. Sommigen denken dat je dan altijd gematigde hoeveelheden van alles krijgt, maar dat hoeft niet, soms krijgen we heel overdadig en soms weken niets.
Zo herinner ik me één regenbui, die dermate hevig was dat er zelfs een man verdronk, weggerukt door het stromende water. Een vriend van mij zag tot zijn verbazing dat al zijn bloemen verdwenen waren, maar ter compensatie lag heel zijn hof vol met aardappelen...5hij heeft nooit geweten waar die vandaan kwamen...)

Dat hebben we nu gelukkig niet, maar wisselvallig, grillig... Niet te doen.
En bovendien blijft het koud, veel te koud voor de tijd van het jaar. Het zou minstens 3 graden warmer moeten zijn zegt de weerman, van mij mag het best nog iets meer zijn, om de schade in te halen.

In de vijver komen de vissen al wel voorzichtig iets eten, maar in deze tijd zouden ze al wild van de honger moeten zijn, na de lange winter. Maar vissen zijn koudbloedig, en wees maar eens levendig met door de kou versteven spieren !

Dat wil dus ook zeggen dat het nog geen weer is om te gaan vissen, en zolang het water zo koud blijft, zal de vis niet echt gaan bijten. 't Is trouwens ook niet plezant om in dit weer aan het water te gaan zitten.
Heb je al eens zitten vissen onder zo'n vissersparaplu ? Niet te doen!
Heel lang geleden, toen we nog op paling gingen vissen, dan ging dat nog... Als we nu alleen op karper zouden vissen, dan zou dat ook nog min of meer kunnen, maar als je op bliek gaat jagen, dan is het rot om onder zo'n kloteding te zitten !
Als je zelf geen visser bent zul je misschien met een groot vraagteken in je ogen naar deze tekst staren, maar ik leg het eens even uit...

Bij het vissen van paling en van karper, mag je de hengel rustig laten liggen, en de vis rustig laten bijten. Pas als ze goed door gebeten hebben moet je de hengel gaan vastnemen, en het nodige doen om de buit binnen te halen. Bij bliek moet je voortdurend zeer attent zijn. Je kunt wel eens een bliek hebben die zichzelf vast haakt, maar meestal is een vlugge beweging nodig om "aan te slaan", dat wil zeggen om de vis te haken. Als je onder die paraplu zit, dan heb je uiteraard minder bewegingsruimte, en kun je niet zo makkelijk met die meterslange hengel gaan staan zitten zwaaien... Dat is één, maar erger is dat je negen op de tien keer heel de tijd met de arm waarmee je de hengel vast hebt, in de regen zit, erger, in de drup van de paraplu.

Hoe groot zo'n paraplu ook lijkt, als je daar zelf moet onder zitten, al je materiaal in het droge moet leggen en ook nog aan je hengels moet kunnen en de bliekhengel vasthouden, dan is dat ding niets te groot. te contrarie.

Die paraplu dient volgens mij dan ook niet voor de regen. Als het regent, dan ga ik niet vissen. Punt. Die paraplu dient bij mij om uit de te felle zon te zitten, of om uit de te gure wind te zitten... Meer niet. Wie dat echt als middel tegen de regen ziet, opteert beter voor die hele grote ondingen waar je niet alleen een paraplu boven je hebt, maar ook nog eens een soort halve tent om je uit de wind en uit de regen te houden... En echte karpervissers logeren soms helemaal in een echte tent, hebben een elektronische verklikker op hun hengels, en liggen te maffen... Vissers heb je dus in soorten... zelfs slapende soorten.

Maar we hebben het over ons Belgisch weer...  Ga om het even in welke winkel binnen, of in een café, de eerste woorden die je hoort, of die je zelf zegt zijn steeds de zelfde typische Belgische opener: "'t Is wel een weer hé ?"
Met die zin is het gesprek in gang, en is de kennismaking volledig. In Great Brittain moet je een hele procedure volgen om met elkaar te kunnen klappen, en toch hebben ze daar ook zo'n stom weer als hier, en nog meer mist dan wij hebben... Nee, daar moeten ze heel officieel de beleefdheidsprocedure ondergaan vooraleer ze van iets kunnen of mogen kouten... Niet zo bij ons ! Welk weer het ook is, "'t Is wel een weer hé" is altijd goed als opener.

Dat is een van de dingen die ik steeds een beetje fout vind in toneelstukken... Daar hoor je de opener bij uitstek nooit ofte nimmer ! Nee, daar doen ze steeds heel ongewoon en beginnen meteen een gesprek over ditjes of datjes. Misschien is dat omdat het weer wel eens aanleiding kan geven tot lange discours, maar toch, het wordt daardoor net een beetje gekunsteld.

Nee, hier in ons Vlaanderen begin je ieder gesprek met "'t Is wel een weer hé". De uitspraak kan wat schelen van streek naar streek, maar de zin staat muurvast.

Mijn buur is op reis, naar warme streken... Wedden dat hij, nadat hij weer terug is zijn gesprek opent met "'t Is wel een weer hé? Ginder was het nogal een stuk beter ... en warmer !"
Wedden ?

tot de volgende ?

Het tuinhekken van de koning

Henri Maquet (architect; begun by Charles Vander Straeten, 1820). Royal Palace, Brussels. c 1840. Nederlands: Henri Maquet (architect; begonnen door Charles Vander Straeten, 1820). Koninklijk Paleis, Brussel. Ca. 1840. (Photo credit: Wikipedia)

Het tuinhekken van de koning is doorgeroest, en moet vervangen worden. Kostprijs voor ons Belgskens: 1.5 miljoen eurootjes...

Waar dient dat hekken voor? Vroeger was de functie van een afsluiting voor iedereen heel duidelijk, maar sinds de Berlijnse muur en andere equivalenten is dat helemaal niet meer zo scherp afgelijnd.

Moet dat hekken er teruggeplaatst worden?
Heeft het een grote artistieke of oudheidkundige betekenis? Nee.
Moeten wij onverlaten verhinderen om het domein te betreden? Nee, ze houden er zelfs opendeurdagen in de hoop dat er toch eens iemand op bezoek zou komen...
Moeten wij zorgen dat de koning niet ontsnapt ? Nee. Wij hebben hem al een boot- en andere reisjes aangeboden, maar hij komt altijd terug...

Dus heeft het hekken op zich geen betekenis.
Waarom zetten we dat onding dan terug ?
Zouden wij niet volstaan met een halfsteens muurtje van zegge en schrijve een half symbolisch metertje hoog?

Tenslotte is ons koningdom van langs om meer een symbolische functie, dus lijkt een symbolische afsluiting veel meer op zijn plaats.
Bovendien zou het volledig openstellen van het enorme park rond het paleis een verrijking zijn van het patrimonium van onze hoofdstad. Bovendien zou het dan eens echt ten dienste staan van de bevolking, waar het nu alleen openstaat voor een kijk van boven af voor ons nationale Flupke, als het manneke weer eens met zijn helikopterke speelt...

Nee, van mij moet dat hekken er niet terug komen. Wij gooien de deuren wagenwijd open, en willen dat de Brusselse kinderen kunnen gaan spelen in "den hof" met de prinsjes en prinsesjes. Waarom zou Jantje, Pietje en Ali en Mohammed en Pierre en Jean niet mogen beschikken over een lapje groen om eens een balletje te gaan sjotten?
Bovendien zou het contact met de bevolking de koningskinderen eindelijk het zo noodzakelijke contact bezorgen met de bevolking. Gooi die hekkens weg ! Laat de kinderen in de tuin ravotten ! Natuurlijk zou je dan nog wel een stukje moeten afschermen van de sjottertjes, namelijk de Koninklijke Serres... Het pietepeuterige serretje waarin de koningin haar orchideetjes en fuchsiatjes liefdevol onderhoud, en eigenhandig onkruid zit te wieden. Die serre is van glas, dus breekbaar en dus moet je die balletjessjotterkes daar weg houden. Het is immers gevaarlijk, mocht er een ruitje breken, dan zou een kind, of erger nog, de koningin, haarzelf, kunnen gekwetst raken.
Maar voor de rest: open die tuin !

En terwijl we toch bezig zijn met openstellen... Heb je dat paleis al eens bekeken? Wat een ruimten, wat een zalen... En zeggen dat er zelfs in onze hoofdstad heel wat bewegingen en clubjes zijn die het zonder stamlokaal moeten stellen, en daar is al die ruimte, die 99% van de tijd ongebruikt staat te staan. Meer zelfs, waar wij, tedere hartjes belastingen betalen om personeel in dienst te nemen om deze leegstaande zalen proper te houden.
Nu ze de kerken omvormen tot gemeenschapsruimten, moeten wij de moed hebben alle heilige huisjes open te stellen, dus ook het koninklijk paleis...

Het contact met de gewone man en vrouw zou wellicht ook bij de vorst eens wat frisse ideeën doen ontstaan. Ze zouden ginder eindelijk eens horen wat er bij de gewone mens leeft, en dat hij echt niet moet wakker liggen van wat politici broebelen. En dat er kinderen rondlopen, dat is voor de vorst wellicht de grootste reden tot vreugde, want uit een kindermond...

Maar ach, ze gaan weer niet luisteren naar mij... Ze gaan de koning verder opsluiten in zijn paleis, achter een nieuw hekken... En wij gaan daar voorbij wandelen, en nieuwsgierig eens loeren of wij toevallig geen fossiel zien rondlopen in zijn tuin...
djudedju
en zeggen dat ik ook nog koningsgezind ben, wat zou een anti-royalist al niet durven schrijvelen...

Lol

Charlie Chaplin and Jackie Coogan in The Kid (Photo credit: Wikipedia)

Humor is een bizar ding... Als je de meeste moppen eens wat nader bekijkt, dan komt het er bijna steevast op neer dat we lachen met het ongeluk van de sukkel van het verhaal.
Net zoals we, als we iemand zien vallen, we eerst willen lachen en dan pas vragen of hij/zij zich pijn heeft gedaan.
Heel lang geleden las ik een bericht in de krant, dat wel het toppunt van ongeluk was, en net daardoor zo hilarisch werkte... Ik vermoed dat het nooit waar is geweest, dat het een nieuwskomkommer was om de dode momenten in de krant mee op te vullen...
Kijk, ik ga proberen om het eens na te vertellen zoals ik het jaren geleden heb gelezen...

Een man uit Wuppertingen kon niet slapen, en staat midden in de nacht op, om wat door het raam te kijken. Hij is de trotse bezitter van een modern huis, zo met van die ramen die tot op de grond reiken. Hij staat daar in alleen maar zijn slipje, dromend uit te kijken over zijn tuin. Warme voeten heeft hij toch, hij kent immers de luxe van voltapijt.
Zijn hond, een mooie golden retriever, hoort zijn baasje opstaan, en richt zich op, en loopt onhoorbaar over het tapijt naar zijn baas toe. Hij steekt liefhebbend zijn koude natte hondenneus tegen de billen van de man. De man schrikt zich rot, springt vooruit, dwars door het raam en belandt een verdieping lager in zijn tuin.

Zijn vrouw schiet wakker, hoor haar man kreunen, ziet de kapotte ruit en snelt naar beneden. Daar helpt ze haar man om recht te komen. De man heeft pijn, bloedt links en rechts van de glasscherven, en kan haast niet op zijn rechterbeen staan. Ze helpt hem naar binnen, naar boven, naar de badkamer, wast wat van het bloed weg, ziet dat er toch wel erge sneden bij zijn, en besluit dat ze beter de dokter kan oproepen. Ze laat haar man daar staan in de badkamer, en snelt naar beneden naar de telefoon.

Ondertussen verrekt de man van de pijn, hij leunt wat op de lavabo, dat ding is niet berekend op echt steunen op, en breekt van de muur af. De man valt met de lavabo op de grond, krijgt dat ding op zijn linkervoet (op zijn rechter kon hij al niet staan), en komt heel ongelukkig neer op de gebroken lavabo, waardoor hij ook op zijn borstkas gekwetst wordt, en nog enkele ribben breekt ook.

De vrouw komt boven gestormd door het lawaai, ziet hem liggen, hij ligt te huilen van de pijn. Ze besluit maar meteen de 100 te bellen, zodat haar man kan verzorgd worden zoals het hoort. Ondertussen dept ze wat het bloeden, draait hier en daar een windel rond de grootste wonden. Ze hoort de ambulance stoppen aan haar deur, snelt naar beneden, de trap af, en laat de twee mannen met de draagberrie binnen.

De mannen gaan mee naar boven, verzorgen de man wat oppervlakkig en leggen hem voorzichtig op de berrie. Ze gaan er de trap mee af en vragen ondertussen aan de man wat er gebeurd is. Dit is een techniek om de aandacht van het slachtoffer wat af te leiden van zijn ergste pijnen. De man vertelt heel het verhaal, en de ene ambulancier moet zo lachen dat hij de berrie loslaat...

Enfin om een lang verhaal kort te maken, ook aan de andere kant van zijn borstkas waren nu een paar ribben gekneusd...

Eigenlijk is daar helemaal niets grappigs aan, maar geef toe, je hebt zitten grinniken... De opsomming van al de ongelukken werkt op je lachspieren. Eigenlijk is dat toch gek hé ?
Eigenlijk moesten wij medelijden hebben. En we hebben dat ook, maar voor dat medelijden komt de sterkere reactie eerst naar boven, en lachen we.

Humor is veelal leedvermaak.
Chaplin gaf ooit zijn kijk op humor weer in de film... Je ziet een man die wandelt op het voetpad. De camera toont je de man, snelt wat vooruit en toont je de openliggende rioolput. Je ziet de man recht op de openliggende put af stappen, je zit al te glimlachen, dan gaat de man netjes uit de kant voor de openliggende put en glijdt uit over een bananenschil... Dat is humor besluit Charlie Chaplin...
Maar hoe dan ook, er is weer een slachtoffer...

Zijn we dan slecht in het diepste van ons zijn? Nee, wellicht is het een gewone reactie, die ooit wel een of andere overlevingsdrang als oorsprong zal hebben gehad... En nadat we gelachen hebben, snellen we toe om te helpen. Misschien is deze reactie gewoon bedoelt om het gevaar de tijd te geven te verdwijnen?

Maar dus is de meeste humor eigenlijk lachen met...
En het slachtoffer kan gewoonlijk niet lachen.
Nogal wiedes, want hij is het slachtoffer.

Ik heb zelf zo eens een grandioos iets meegemaakt... We kwamen van een lange trektocht door de Schotse hooglanden, en kwamen aan in de enorme wachtzaal voor de mailboat waar we straks de overtocht mee zouden doen van Dover naar Oostende. De wachtzaal zat bijna volledig vol, wellicht een 800 à 900 mensen, de normale "lading" voor een mailboat.
Wij zaten daar, en zagen een koppel jonge mensen met rugzak beladen de zaal binnenkomen. Een beetje bizar, maar het dametje had een lange japon aan. Ze gingen zitten op een muurtje, uitkijkend over de zaal of er nog ergens een stoel vrij was. Stonden op en gingen de wandelgang in... Op dat moment zagen we allemaal dat het lange kleed van het dametje netjes bleef zitten tussen haar rug en de rugzak... Ze liep heel parmantig door de gang, met haar poep en kleine slipje zichtbaar voor heel de zaal. Iedereen gierde van het lachen, ook de man die achter het dametje aan liep... En dat had hij niet mogen doen, ze maakte zich boos, tot nog grotere hilariteit van de zaal...

Heel leuk, maar weer met een slachtoffer...

Humor, ... is ook niet alles hé ?

tot de volgende ?