Taalvaardigheid ?

Image by drhenkenstein via FlickrZo net de kleine (nu ja, ze zou kwaad zijn als ze dit hoorde) naar de boerderij gebracht, waar een deel van haar "schoolse" opvoeding gebeurt. (Ik heb een hekel aan het werkwoord gebeuren, dat is zo'n vreemd ding met die ge- van voor, precies al een voltooid deelwoord voor het begint)
Die boerderij is in Zingem, en de boerin is een Nederlandse. Nu ja, ze doen maar, Zingemse koeien melken in het Nederlands, en alle dieren met hun Nederlandse benaming noemen in plaats van de mooie dialectvorm ervan te gebruiken. Het beest zal daar niet beter of slechter van worden, maar mij blijft een ooi een vreemd dier, terwijl we schapen zat hebben, met hier en daar een schapenbok.  Ik hou veel meer van onze eigen taal dan van wat we ervaren als de schoolse vorm: Het Nederlands... Maar toch hou ik dan weer meer van dat Nederlands als het een toneelspel betreft. Ik heb een bloedhekel aan dat verbasterd Aantwaarps in de soaps en in toneelstukken. Zelf een Antwerpenaar spreekt niet zo !
En - om dood te vallen - als ze een interview afnemen van een gewone doorsneevlaming, dan zetten ze er onderschriften onder, precies of wij begrijpen elkaar niet. Ik geef het toe, als je een Limburger confronteert met een West-Vlaming, dan gaan ze wel een paar keer "Wablief" moeten zeggen...Maar echt veel grote moeilijkheden zullen er niet zijn, en - jammer genoeg - steeds minder en minder... Jammer, want ik vind het erg dat onze dialecten zo verwateren. Dat is vooral te wijten aan de grotere migratie van de Vlaming in Vlaanderen. Vroeger was vijf dorpen ver al een andere wereld, en nu verhuizen we van de ene kant van ons mooie Vlaanderen naar de andere kant, omwille van het werk of de liefde. Want er zijn geen parochie-grenzen meer... We lopen school in de stad, en daar komen de mensen uit de wijde omtrek bijeen om te studeren, en gaan we nog een stap hoger, dan zie je mensen van uit heel het land bijeen komen...En natuurlijk blijven er daar heel wat plakken.. Er zijn wellicht weinig steden met zo'n divers pluimage aan inwoners als de universiteitssteden. Maar huwt zo'n Limburger met een Westvlaamse schone, en gaan ze wonen in hun universiteitsstad Gent, dan spreken ze zelfs onder elkaar een soort algemeen Vlaams. (Sommigen zelfs Nederlands, maar dat zijn gelukkig uitzonderingen). Maar het echte Gents komt door die inbreng onder druk te staan. En we zien dat fenomeen overal.
Ik vind dat jammer...
Ik hou van de dialecten, omdat je de ziel van het volk er in terug vindt. Ik hou van het Ronsisch met zijn nogal wat Franse inbreng, van het Gents, en zelfs nog steeds van het echte Antwerps, ondanks het feit dat die taal bij ons zo'n verbasterde indruk maakt dank zij de soaps...
Ik hou ook van het echte platte Oostends, al ken ik het niet echt meer, want ook ik ben een van die emigranten, en zit hier in Oudenaarde vreemd te zijn.
Laatst op de kaarting van Okra zaten we te kaarten met een dame die zuiver Gents praatte, en die me plots vroeg " Goj zaat zeiker van West Vloanderen ?" Ik Zei ja, en gij van Gent ? Maar beiden zaten we niet echt op onze plaats, ook al zijn we echt thuis in deze mooie Vlaamse Ardennen... Mijn taal is een mengelmoes van invloeden, en ergens vind ik dat jammer...
Mijn kinderen echter spreken behoorlijk Maters, en thuis West Vlaams... Ze zijn parfait bilingues... Ook al zijn het geen taal-genieën ...
Zij spreken van een hutse als ze een egel bedoelen. Heerlijk toch ?
En in Zingem vliegen de vliebaauters van bloem naar bloem (Vlinders)... Zie je nu ook de verwantschap met het Engelse butterfly ?
Och, taal... Heerlijk ding.
Niet alleen om met elkaar te praten, maar ook om je gevoelens uit te drukken en je hartje bloot te leggen...

Ik hou van talen omdat ik van mensen hou... en van de ampele manier die we soms hebben om ons hart echt bloot te geven.

Probeer maar eens je liefde te verklaren in dat koele Nederlands... Het gaat verdomd veel beter in je eigen moerstaal toch ?
djudedju

tot de volgende ?

computer zonder muis ????

Mijn muis is dood.
Ik heb er nog nieuwe batterijtjes in gestopt, maar niets dat wil bewegen. Gelukkig heb ik nog een oud exemplaar liggen, anders was ik zowat vleugellam op mijn kwampjoeter. Hoe deden we dat vroeger, zonder die muis ? Met de pijltjes op ons klavier, maar je moet dat instellen en ik raak niet bij die knop zonder muis.
Op dat moment voel je dat jij eigenlijk in dienst staat van de machine in plaats van andersom.
Dat ik hier weer aan het werk ben, komt dus door de oude afgedankte muis uit mijn rommelkast met computeronderdelen. Mocht ik die muis zijn geweest, dan zei ik wellicht: "verrek!", maar die muis dus niet, die ging meteen weer vriendelijk aan het werk. Brave oude muis.
Maar de muis die is uitgevallen was draadloos, en nu zit ik hier weer met een muis met een eindeloos lange in de weg liggende staart. Bovendien moet je die oude soort muizen nu en dan wat reinigen, want het systeem heeft de neiging te blokkeren als er wat stofjes in draaien. Moderne muizen werken met een lichtje en niet meer met een balletje.
Dus gaat die oude, vriendelijke muis wellicht binnenkort wéér in de rommelkast, tot hij ooit nog eens de reddende engel, sorry, muis mag zijn.
Dat mijn computer zelf, nog veel ouder is dan die oude muis, dat doet me vrezen dat die ook op een dag de pijp aan Maarten zou geven, maar oud en oud is twee in dit geval... Er zitten al zoveel nieuwe en zwaardere onderdelen in, dat mijn computer bijna niet meer lijkt op wat ik ooit - lang geleden- als nieuw aankocht. Bijna alles is ondertussen vernieuwd, verzwaard, gemoderniseerd.  Alleen de kast is dus oud, en wellicht ook het moederbord. Al de rest is  -in sommige gevallen al meer dan eens- een keer vervangen door nieuwe onderdelen, of door onderdelen van nieuwere, moderne computers, die wel de geest hebben gegeven.
Een computer is eigenlijk al gepasseerd op het moment dat je er fier mee thuis komt... Bijna dagelijks lees je dat er weer snellere zijn, betere videokaarten bestaan, grotere harde schijven... en ga zo maar door... Ik ben me daar heel goed van bewust, en dat deed en doet me opteren voor het nu en dan wat bijstellen van mijn oude bakje. En dat doe ik dan nog maar alleen om het me blijvend mogelijk te maken met mijn computertje te werken en te spelen. Het is immers een feit dat de programma's steeds maar meer en meer capaciteiten vragen van een computer, zodat je genoopt wordt dingen aan te passen of hopeloos ten achter te lopen... (Zelfs bij Linux, die nochtans gekend staat om met veel minder benodigdheden toch voortreffelijk te werken, is dat begrip niet eindeloos rekbaar.)
Ik herinner me nog mijn hele eerste bakje thuis, eentje van Tandy, met van die geel-oranje lettertjes op het kleine schermpje. Ik geloof dat ik daar 30 mega ruimte had op de harde schijf... daar krijg je nu geen programma meer mee overeind. En toen was ik heel tevreden daar mee.
Ondertussen zagen we de mega's evolueren tot Giga's en nu zijn ze al bezig aan de Tera's...het kan niet op. Terwijl ik de indruk heb dat ik eigenlijk de laatste tijd steeds minder beroep doe op die harde schijf... Eens mijn basisprogramma's er op staan, komt er maar mondjesmaat iets bij. Bovendien kun je nu ook nog eens ruimte krijgen ver buiten je eigen PC, in The Clouds... waar het je niks kost en geen ruimte lijkt in te nemen, alvast niet op je eigen machine.
Er lijkt bijna een omgekeerde evolutie aan de gang, in plaats van steeds groter en zwaarder, zoekt men nu naar oplossingen om het goedkoper te maken en op een manier dat ook de arme landen gebruik kunnen maken van het internet. Daarom wellicht ook die mogelijkheid om in the clouds te gaan werken. Het is een evolutie die ik op prijs kan stellen, want internet moet volgens mij voor iedereen toegankelijk worden ! Net zoals iedereen recht moet hebben op onderwijs, moet ook iedereen de mogelijkheid hebben deze bijna eindeloze bron van wijsheid te benutten.

Weet je waar ik enorm prijs op stel ????
Er zijn nu een heel pak organisaties en instellingen, die heel bewust in de arme landen en in ons eigen (arme) verleden gaan zitten spitten, en de oplossingen van toen weer ten berde brengen... Immers, door het dreigende energietekort kunnen die oplossingen plots weer brandend actueel gaan worden !!! Ik las een hele studie over de molens, en de evolutie door de eeuwen heen, en... al een heel pak ideeën om het nog beter en nog efficiënter te doen werken... Misschien wordt immers graan malen wel weer lucratief met behulp van een mooie windmolen? of watermolen?

Bovendien lijkt het mij, in de huidige arme landen, een mogelijke oplossing, met de middelen die zij nu ter beschikking hebben.
Met veel aandacht kijk ik ook hoe je zelf sandalen kunt maken, die sterk en bruikbaar zijn, en waar je geen petrochemie voor nodig hebt.
Wie weet waar we voor staan...

Internet kan dus ook een oplossing aanreiken buiten het huidige moderne bestaan om. Heerlijk toch, dat dit er nog is, en dat we het zo weer kunnen oprapen en gebruiken. Denk niet dat dit zinloze oefeningen zijn, kijk maar eens naar de verbluffende resultaten die men momenteel haalt met de moderne zeilboten. Dat is een combinatie van oud en nieuw op een ideale manier. Toegegeven, een deel ervan is te danken aan het gebruik van moderne materialen, maar een groot deel komt door een betere toepassing van de technologie van toen, aangepast aan de moderne wetenschap.

Dat de mens nu staat waar hij staat, is te danken aan een voortdurend verder schrijden van de wetenschap. In de laatste decennia echter hebben wij een bijna totaal nieuwe vorm van wetenschap ontwikkeld, die bijna geen verbanden meer heeft met de oude kennis. Het is zelfs zo, dat de oude kennis dreigde verloren te gaan. Gelukkig bestaan er nog boeken van toen, en nu de computer die deze wetenschap weer terugbrengt. De oude wetenschap had veel meer en hechtere banden met de natuur dan nu. We kunnen dus de moderne dingen gaan gebruiken met inbreng van de oude kennis. Op die manier zou energie anders en beter kunnen gebruikt worden, en kunnen we weer eens het vernuft van de ouden benutten !

tot de volgende ?

OORLOG !!!

Image via WikipediaWij zijn nu dus ook een land in oorlog, dat actief deelneemt aan de gevechten... In Libië een ver-weg-land. Oorlog is niet langer meer een zaak tussen buren, maar een verg-weg-gevecht. Nieuw is dit niet, we kenden eerder al Korea en Kongo (Zaïre), en Amerika maakte er al langer een hobby van om te gaan vechten in ver-weg.
Het heeft normaliter voordelen om in ver-weg te gaan vechten, je hebt er zelf niet de oorlogslast van. Alleen financieel is het wel een last. Maar ja, wie ligt daar nog wakker van. We zijn gewoon om te betalen voor allerlei zotte kuren van politici, oorlog is niet gekker dan wat zij doen, alleen veel erger voor de mensen op het oorlogsveld, maar ja, dat is dan ook speciaal gekozen, ver-weg.
En we zijn dan nog maar een beetje mee-lopers met andere "heldenlanden"...
Maar is "ver-weg" eigenlijk wel zo ver weg ? We kennen Libië als een van de terroristenlanden, we herinneren Lockerbee en andere aanslagen, die uit die hoek kwamen. Wie zegt dat wij, dank zij onze "inzet" (?) op het slagveld, nu ook niet een van de doelwitten worden?
En heb je het ook vol verbazing gelezen??? Er gaan nu stemmen op om eventueel samen te gaan werken met Al Qaeda !  (If you can't beat them, join them !) Want die zijn toevallig ook tegen Kaddafi.
Misschien kunnen we hen wat wapens leveren, die ze dan nadien weer netjes tegen ons kunnen gebruiken.
Oorlog...
Waanzin !

Ik heb al moeite om me voor te stellen dat ik een geweer richt op iemand waar ik kwaad op ben, laat staan dat ik het richt op een mens die ik noch van haar noch van been ken... Ik heb altijd vol onbegrip gekeken naar die beelden waarin soldaten vuren op een amper zichtbare of zelfs onzichtbare "vijand", vijanden die waarvan ze niet eens weten hoe ze er uit zien, laat staan dat ze hen kennen, er individueel kwaad op zijn...

Ik zou wellicht een heel slecht soldaat zijn geweest... Gelukkig maar dat ik geen legerdienst moest verrichten. Ik kan het doden van een evenmens zelfs denkbeeldig niet aan. De enige oorlogsfilms die ik kon op prijs stellen waren "La Grande Vadrouille" met Louis de Funès en Bourvil, omdat het daar vooral een lachfilm was, evenzo de film van Fernandel met zijn koe "Marguerite"... en ik moet eerlijk bekennen dat ik gek was en ben op Cowboyfilms... Want ik zit dan met een brede glimlach te kijken hoe je onuitputtelijk kunt schieten met één revolver, zonder ooit te herladen. En hoe loepzuiver die mannen schieten (moet je eens proberen met een revolver ! )... Ook kijk ik vol verbazing naar de acrobatische toeren van de ruiters, die met paard en al vallen en zich nooit pijn lijken te doen (Je moet eens naar het pretpark "La mer de sable" gaan in la Douce France.... Daar zie zie je dergelijke artiesten echt cowboy en indiaantje spelen, zie je hen van het dak van de saloon "dodelijk getroffen" naar beneden vallen, en na afloop van het spel vrolijk weer wegwandelen tot de volgende voorstelling. Je ziet Indianen speren gooien op een trein vol cowboys, je ziet ze vallen met paard en al, onbeweeglijk blijven liggen (paarden incluis) tot het oorlogje weer voorbij is, en dan vrolijk samen wegwandelen.
Ik kan me bij de meeste van dit soort films en voorstellingen geen moment inbeelden dat het over een oorlog gaat. Het is veel te mooi geacteerd....
Maar voor de rest... nee, na het ridder spelen in mijn prille jeugd, heb ik geen enkel behoefte meer aan slagvelden.
Ik vind oorlog waanzin.
Wat ook de reden is.
Ik kan met veel moeite een revolutie begrijpen, maar blijf het moeilijk hebben als het tot echte gevechten komt...  Ik voel veel meer voor revolutie à la Gandhi... lijdzaam verzet.
Ik heb er geen idee van hoe ik me zelf zou gedragen mocht ik in een gevecht terecht komen, vermoedelijk zou ik er vooral op uit zijn mijn eigen hachje te redden, en me zo diep mogelijk verschuilen. Ik denk niet dat ik de held zou wezen, zelfs niet de ongewapende lijdzame held zoals die onbekende tegenover de tank stond op dat plein in China... Nee, ik denk dat ik gewoon zou pogen te overleven met zo weinig mogelijk kleerscheuren. Ik wil zelfs geen held zijn, want wat men helden noemt zijn vaak soldaten die én makkelijk doden én hun eigen veiligheid vergeten in het gevecht. Vooral dat laatste, dat lijfsbehoud, dat denk ik dat het zwaar zou doorwegen...
Maar in moderne oorlogen is dat zo'n bijna fictief begrip... Ze schieten op je, zonder dat je ze zelfs maar kunt zien. Quasi onzichtbare vijanden die ongezien en van op verre afstand de vijand loepzuiver weten te doden... Oorlog, de waanzin van de moderne oorlogen is nog erger dan vroeger toen oorlog lijf aan lijf werd uitgevochten.
Eigenlijk is het in het licht van die absurde manier van oorlogen geen wonder dat de armere landen dan opteren voor een oorlog van terrorisme. Als je tegenover die gesofisticeerde wapens niets kunt stellen, dan rest immers alleen maar de trukendoos... van het terrorisme...
Je kunt het een laffe manier vinden, maar hoe dapper is een onzichtbare vijand ?

Nee, het is gewoon waanzin.
Hoe ik het ook bekijk...

tot de volgende ?

Wat is een Tsunami anders ?

Heb je ook dat filmpje bekeken van die vissersboot die gewoon over de Tsunamigolf vaart? Je kreeg het van alle kanten aangeboden in ieder "nieuwsberichtje" of in ieder startpagina die ook maar enigszins aan "Nieuws" is gebonden.
Is jou dan ook opgevallen dat dat eigenlijk twee keer niks was ? Ik heb gevaren, en in stormen wieg je heel wat meer op en neer in de boot. Het enige bizarre was dat die golf er alleen bij liep. Er waren geen noemenswaardige golven, en dan die ene grote.
Maar op zee is de tsunami dus niet echt een ramp te noemen, je moet alleen je boot richten met de kop naar de golf, en je vaart er zo over.
De tsunami ontstaat dan ook eigenlijk maar bij gratie van de kust. Het is door de de ondiepten dat de golf een andere vorm gaat aannemen, en tot die abnormale vorm komt. In Japan maar liefst 23 meter hoog !  Als je weet dat een gewone woning, met één verdiep en een dak zo'n 8 à 9 meter hoog is, dan zit je met een golf van bijna drie huizen hoog, die plots het land overspoelt.  En dat is nog niet alles, je moet eens in je bad een golf maken, en die eens goed bekijken, op het moment dat hij tegen de wand aankomt, dan wint hij nog wat centimeters bij, bij een tsunami die tegen een building komt, nog enkele meters...
Bovendien is het in je bad maar enkele centimeters water die de golf uitmaakt, maar bij een tsunami is het niet zo maar een golf, door de omvang van die golf is het een enorme massa water die daar komt aangestormd ! Het is niet een wagonnetje, het is een hele trein.

De kracht moet immens zijn ! Dat heeft met de massa en het gewicht te maken. Een massa water van 10 op 10 op 10 centimeter (een kubiek decimeter) weegt net één kilogram. Als je dergelijke kubusjes water netjes zou kunnen opstapelen tot een hoogte van 23 meter, dan is dat al 230 kilo ! Als je dat kubusje vergroot tot kubussen met de zijden van één meter, dan weegt die toren van 23 meter al 23.000 kilo, of 23 ton... Wat zo'n ganse muur van water dan weegt is niet zo maar te becijferen, en wellicht zou ik hier al hele rijen cijfertjes nodig hebben om de tonnen water uit te drukken.  Krijg maar eens zo'n tonnen in één harde worp tegen je huis geworpen ! Geen wonder dat je die huizen dan ook zag in elkaar vallen, of gewoon op zijn geheel zag wegduwen...

Als je dan ook nog eens daar bij zet dat alles daar door de aardbeving ook nog eens 2,4 meter is verschoven, in één ruk, dan weet je wal ongeveer hoe groot de ramp wel ongeveer is, en  ben je alleen nog verwonderd dat er daar nog iets is blijven staan.

Dat die hoeveelheid water mij zo erg aanspreekt, is misschien te danken aan het feit dat ik een aquarium heb, een grote aquarium, van 2 meter lang, 60 cm hoog en 70 cm diep... en ik heb al wel enkele keren de inhoud ervan moeten berekenen... 6x7x20 = 840 liter ofte 840 kg water... Da's een héél pak ! en iedere keer je die inhoud als gegeven nodig hebt om één of ander product aan het water toe te voegen voor de gezondheid van de planten of de vissen, dan schrik je weer even... zoveel ! Mocht dat ooit eens breken, en in één golf de huiskamer binnenstormen, dan... ware dat nog niks in verhouding met een tsunami...

Maar het maakt mij wel telkens weer attent op het begrip massa...
En iedere keer weer ben ik ergens, diep van binnen, blij dat ik hier boven op de "berg" woon. Veilig voor water. Maar wellicht veel minder veilig voor aardbevingen, want de grootste aardbeving sinds we die dingen meten, was voor ons landje krek hier (epicentrum Nukerke op een boogscheut van hier)... Er was hier dan in Mater heel wat schade. Maar wellicht geen echt ingevallen huizen... Hoogstens wat schoorstenen omver en zo.  Eén keer hebben wij hier onze luchter zien heen en weer zwaaien, maar dat was al een bijzondere ervaring.

Om het eens anders te zeggen, als ik die dingen zie op TV, dan ben ik bang. Gewoon heel erg bang. Je kunt als mens niets doen, je ondergaat die dingen gewoon. Je kunt pogen weg te lopen, maar als je slecht te been bent, dan heb je zelfs die kans niet... Gewoon ondergaan. En als je heel veel geluk hebt, misschien overleven.

En dan heb ik een soort voorwereldlijke angst, een oerangst, die in mij, die me zegt dat het misschien wel de aarde zelf is, die het moe is dat wij, nietige mensen, haar zo kapot helpen, en in woede zich schudt en beeft, zodat wij als luizen uit haar pels geschud worden en op de grond worden gesmeten.

Ik weet wel dat dit wellicht maar een gek idee is, maar toch zit het diep in me te knagen. We zijn immers maar luizen op de pels van de aarde, wat durven wij dan allemaal te doen?
En wellicht is een dergelijk gevoel voor een groot gedeelte de oorzaak van de drang naar een godsdienst bij de mens, maar dat besef verandert niets aan die oerangsten. En we zitten hier niet op de "Ring van Vuur", maar hier beefde de aarde ook al eens, en kan het dus nog wel eens.

Ach, we zijn maar zo'n kleine, nietige dingen...
luizen...

tot de volgende ?

Het boek ?

Image via WikipediaSinds kort ben ik de fiere bezitter van een doosje vol elektronica, en als ik op bepaalde knopjes druk, dan krijg ik de keuze uit een kleine bibliotheek boeken. Druk ik weer dan krijg ik het boek dat ik kies op het scherm, en kan ik op mijn gemak, een kanjer van een boek lezen op dat doosje dat veel minder weegt dan het echte boek...
Een e-reader heet dat in ons moderne taaltje, een elektronisch boek in het Vlaams.
Wonderbaarlijk ding, dat ik eigenlijk min of meer kocht met de bijbedoeling dat ik dan 's nachts zou kunnen lezen zonder het licht aan te maken, en dus zonder Anny te storen.
Niets van.
Het scherm van een e-boek licht niet op. Het is een ander systeem, waarbij je een tekst op je scherm krijgt op een voor mij nog veel onbegrijpelijkerder manier dan mijn kwampjoeterscherm en het TV-scherm... Maar het is zeer economisch in het verbruik ! Zolang je het blad niet omdraait (elektronisch of wat dacht je?) gebruik je geen stroom uit de batterij. Het scherm toont je dus tekst zonder verbruik. Daar kan mijn pc nog iets van leren, want dat ding verbruikt zodra het oplicht. Maar ja, mijn e-boek licht dus niet op. Heel zuinig, maar ik kan er 's nachts niet dievelings in zitten lezen.
Op het werdewijde web van Internet kun je honderden gratis boeken downloaden, tenminste, als je oud bent. Want het zijn alleen oude boeken die gratis te downloaden zijn. Nieuwe boeken kun je in elektronische versie weliswaar een stuk beterkoop kopen dan de gedrukte versien maar je moet ze kopen. Maar zo'n oude zak als ik, die al duizenden boeken verslonden heeft, vind net in die oude dingen nieuwe boeken terug. Ik meen dat ik nu eindelijk "Van den Vos Reynaerde" in een oorspronkelijke versie zal kunnen lezen, en "Spieghel Historiael" van Jacob Van Maerlandt... om maar twee heel beroemde werken uit onze vaderlandsche literatuurdeluur op te noemen. Ook de Leidse Bijbel kan ik eindelijk eens op mijn gemak bekijken, want ik meen me te herinneren dat dit een heel erg betwiste vertaling betreft... (Als mijn memorie goed is, gaat het onder meer over de Kruiswoorden: In de normale (?) vertalingen staat te lezen : Ik zeg u, heden zult gij met mij zijn in het paradijs" in de Leidsche versie staat dan  " Ik zeg u heden, gij zult met mij zijn in het paradijs". Ik weet niet of ik het helemaal correct weergeef, maar dat is in ieder geval een van de grote discussiepunten. Ik las ooit daarbij dat je beide vertalingen als correct kunt beschouwen, maar ze hebben wel een andere betekenis... Om je maar te zeggen dat onze Bijbel misschien wel beter het voorbeeld had gevolgd van de Koran, die in vertalingen geen rechtsgeldigheid heeft. Maar ja, dan zit je met archaïsche woorden en termen, die je ook niet meer hetzelfde zeggen van wat ze toentertijd bedieden...
Maar je ziet, oude teksten bieden je heel wat!
Ook al is het soms nog een pak meer twijfels dan je al had.
Maar ik heb het je al gezegd, in de twijfel ligt de kiem van het onderzoek en van de oplossing.
In ieder geval, een nieuwe boekenwereld gaat voor mij open, in een klein plat doosje.
Dus ben ik weer een gelukkig mens.
En weet je, bij aankoop staan er de facto een pak wereldklassiekers op dat e-boekwerk, in de oorspronkelijke taal, en voor het eerst zit ik nu boeken te lezen in het Frans en in het Engels, want het zou zonde zijn wereldlitatuurdeluur te verwijderen hé ???

Maar hoe gek is de wereld niet ?
Zoals bijna alle van die kleine elektronische dingen, is ook het e-boek in Linux gemaakt. Dus dacht ik dat het uiteraard zo maar zou toegankelijk zijn voor Linuxgebruikers... Niet dus. Ik heb serieus moeten zoeken (maar ja, ik ben helemaal geen techneut) om te vinden hoe ik boekwerken kon importeren in mijn e-boek. Een week lang heb ik bijna dagelijks wat zitten zoeken naar een oplossing, maar ik heb ze gevonden, en dus werkt nu alles perfect. Maar ik blijf het gek vinden dat een Linuxding eigenlijk opteert voor een opening in Windows, en het niet voorziet voor zijn eigen systeem. Wellicht ook hier weer een kwestie van concurrentie ?

Ach, het werkt, en ik zal maar denken dat ze ginder weten dat Linuxgebruikers, ook al zijn ze geen techneut, toch wel iets van kaas gegeten hebben van de kwampjoeterologie... Mocht mijn Waals vriend nu deze blog eens lezen, dan zat hij ongetwijfeld met de slappe lach... Hij heeft mij wellicht honderd keer gedepanneerd in mijn Windowsperiode. Nu niet meer, want hij kent weinig van Linux, en daar heb ik maar enkele keren hulp moeten zoeken, sindsdien weet ik mezelf te redden. (Of Linux is veel simpeler dan Windows, of ik ben plots toch nog verstandig geworden in mijnen ouden dag...)

Maar in ieder geval, het is een feit dat een e-boek een leuk hebbeding is, en je toelaat op stap te gaan met een hele bibliotheek in je zakken. ( Ik denk dat er meer dan vijfhonderd boeken makkelijk op mijn e-reader kunnen, en het mogen allemaal dikke turven zijn !)

Probeer jij maar eens een wandelingetje te maken met vijfhonderd boeken in je broekzak ...
Soms is technologie leuk en handig...

Alleen... Kun je elektronisch ook een boekenworm zijn?

tot de volgende ? Foto van een e-reader zoals de mijne... Bookeen)

Sprookje

In de tijd toen er nog een verkozen regering was... Heel lang geleden dus...
Of dacht je dat het nu maandag zou lukken? Nee hoor, een grote krant vond het nodig juist nu een poll te houden om te kijken welke partij er het best voorstaat mocht er weer verkiezing zijn, daarmee de pap in de mond gevend om het politieke been stijf te houden... En bovendien lekte al een week geleden uit dat de standpunten nog nooit verder uit een lagen dan nu...
Ondertussen zetelt zijn majesteit Leterme prinsheerlijk op de stoel van Eerste Mini Ster van dit landje (of is het dat al niet meer ?).
En wat blijkt, zijn ster is weer aan het rijzen ! De eerste Mini-ster wordt stilaan weer een maxi-ster aan het politieke firmament. Met dank aan de onderhandelaars. Waar de partij van de rijzende ster nu zelfs de onderhandelingen mag leiden, maar uiteraard helemaal geen druk voelt, ze stijgen immers op uit het diepe dal... Houen zo !

Maak je dus maar niet druk, we hebben momenteel andere katten te geselen, we zijn immers een land in oorlog. In oorlog met het verre Libië. Dus best niet meer met trein of metro reizen, want de Libiërs hebben pakken ervaring in het terroristenwerk. Dus niet schrikken als straks het oorlogsgeweld zich een beetje verplaatst naar ons landje. Misschien - als we héél véél geluk hebben, leggen ze een bom onder de onderhandelende partijen en het parlement, kunnen we misschien eindelijk eens (her)beginnen met een schone lei... Of anders kunne we alsnog opteren voor de revolutie. Zelfs als we dreigen het onderspit te delven, komen de blauwhelmen hier alsnog de revolutie moreel ondersteunen met een pak wapens. Zouden ze dat doen met wapens uit onze eigen fabrieken? Of verkiezen ze voor de gelegenheid wapens van een andere origine?

Och, ik heb ook wel sympathie voor de revolutie ginder ver, maar helemaal zeker ben ik daar niet van. Ik stel me immers steeds meer de vraag of ik dat zelf denk, of dat anderen mij dat doen denken. Zijn wij niet ook nu weer slaafs de media aan het volgen? Het mag gek klinken, maar we weten veel meer en veel sneller wat er allemaal op onze aardkloot aan het gebeuren is, maar we zijn wellicht ook nog nooit zo gemanipuleerd door de media (en wie zit daar aan de touwtjes te trekken, in opdracht van wie ?), zodat we wellicht in werkelijkheid ook nog nooit zo weinig een eigen idee hebben gehad. En dan zitten ze schijnheilig heisa te maken over het feit dat er journalisten ontdekt zijn (???) met een partijpolitieke lidkaart op zak... Precies of journalistiek vrij zou zijn van partijpolitiek.
Toch is er een en ander veranderd op dat gebied... Vroeger wist je duidelijk van een krant welke kleur hij had, Het Volk was katholiek en travaillistisch, de Standaard katholiek en kapitalistisch, de Vooruit was socialistisch en Het laatste Nieuws profileerde zich duidelijk als liberaal... Nu zetten alle kranten een mombakkes van zogenoemde neutraliteit op, en schijnen allemaal met een soort eenheidssaus overgoten te zijn. Ze zijn allemaal bezig met zich zo aantrekkelijk mogelijk te maken met veel seks en veel bombarie, en als de tendens nu duidelijk antikerks is, dan huilen ze allemaal mee met het koor der wolven. Zelfs het Parochieblad lijkt mij niet meer in staat om er eens keihard voor te gaan, want je mag "de mens" niet voor de borst stuiten, dus allemaal eenheidsworst vreten.

Er mocht eens immers niet akkoord zijn met wat je zegt of schrijft...
Precies of het hebben van een eigen standpunt is zonde. Nee, verdomme !
Als onze politiek nu doodziek is, dan is precies die manier van leven van denken de oorzaak !
Als onze maatschappij nu ziek is, dan is daar de oorzaak.
Nemen wij de politiek als voorbeeld: Vroeger wist je precies waar de socialisten voor stonden, waar de liberalen voor stonden, waar de christelijke volkspartij voor stond, maar nu moet ja al heel goed zoeken om een onderscheid te vinden. Zelfs de politici weten het zelf niet meer, en hiphoppen van partij naar partij zonder aanpassingsmoeilijkheden. Kun jij je voorstellen dat veertig jaar terug een CVP-er plots veranderde in een een PVV-er ? Men heeft zelfs de partijnamen veranderd om een breder vlak te bereiken... Breder zitvlak te hebben, zegt duidelijker wat het is.
Vroeger werd de Vooruit slechts door CVP-ers gelezen in de studiedienst van de partij, om de tendensen van de anderen te bestuderen en te kennen. Nu lezen er legio CD&V-ers de Morgen, omdat het een "goede" krant is. Lees: een krant die niet meer echt socialistisch geörienteerd is, maar eenheidsworst biedt... zoals alle kranten.

Wat is er mis aan het hebben van een standpunt ?
Dat is helemaal niet gelijk aan het maken van ruzie, bijna in tegendeel, het maakt dat je veel beter weet wat je tegenstrever denkt, en hoe je tot een zinvol compromis kunt komen. Hoe kun je in hemelsnaam een compromis bereiken met een mossel ?
We hebben dan ook de laatste tijd geen echte compromis meer gekend, maar alleen de formule gevonden om de eenheidsworst steeds meer en meer naar niets te doen smaken.

Geloof je me niet ? Kijk maar eens rond je, hoeveel mensen ken je nog die zich heel duidelijk durven te profileren als gelovig, nu de eenheidsworst in het denken ook dat heuveltje zo nodig moest slechten ? Ik denk dat er heel wat mensen zijn, die diep in zichzelf nog steeds gelovig zijn, maar er echt niet meer voor durven uit komen, want het hoort tegenwoordig niet meer om zich te profileren.

Slaap maar rustig verder, en droom maar steeds meer en meer in grijstonen, tot het leven voor jou alleen nog maar een effen grijze wereld biedt.

tot de volgende ?

Kamikazes aan het werk ?

Image by GreenIsTheNewRed.com via FlickrHeb je ook zo'n mengeling van gevoelens voor de arbeiders die nu aan het werk zijn aan die kapotte kerncentrales in Japan? Zijn dat nu helden, die de dood in de ogen kijkend hun job doen? Of zijn het echte loonslaven die het werk niet durven te weigeren? Of zijn het mensen die het gevaar niet beseffen ? (Dat laatste geloof ik niet echt, ik veronderstel dat men niet de eerste de beste idioot aan het werk zet in een kerncentrale...)
Naar mijn mening denk ik eerder aan een soort helden.
Wat dat woord ook mag inhouden. En rekening houdend met de risico's denk ik dan aan kamikazes, strijders die met hun vliegtuig zichzelf te pletter vlogen op de schepen van de vijand... Je kunt ze nog het best vergelijken met de levende bommen die we nu zien bij Al Qaeda en consorten. Alhoewel het doel hier naar ons gevoel wel even anders ligt.

Ik zeg wel naar ONS gevoel, want die bomterroristen zijn voor zichzelf ook overtuigd dat zij het voor de vrijheid doen, voor het geloof. en vermits hun doel niet het onze is, vinden wij dat idioten, en die Japanners noemen we helden.
Het verschil tussen de twee is flinterdun.
Net zoals de uiteindelijke winnaar van een oorlog gelijk heeft, en de verliezer ongelijk.  Niet omdat ze ongelijk hebben, maar omdat ze de strijd hebben verloren.
Als we nu kijken naar Libië, en zien hoe het regeringsleger de revolutionairen in de pan aan het hakken zijn, dan zullen, indien de regering aan de macht blijft, Kaddafi en co al het gelijk krijgen. Komt er binnen enkele decennia weer een revolutionaire opflakkering, en winnen de revolutionairen dan uiteindelijk het pleit, dan zullen de bandieten van het Kaddafi-tijdperk plots de helden worden, eventueel posthuum, maar toch niet minder held...
Vind je dat systeem ook wat gek?
Ik ook...
Maar toch doen we er duchtig aan mee.
Niet dat wij dan plots onze sympathie voor de Libische revolutie zullen overboord smijten, maar omdat we duidelijk partij kiezen, ook al zien wij echt niet duidelijk wat er echt aan de hand is, en weten we niet echt waarom we voor X of Y kiezen... Voor een zeer groot deel heulen we mee met de wolven in het bos, in casu de media... Wat de media ons voorhoudt, dat praten we na. En er zijn er echt niet zo veel die de moeite nemen om te proberen ook eens de andere kant van de medaille te bekijken, te lezen, aan te horen... We slikken gewoon wat ze ons voor bauwelen.
Best mogelijk dat wij dan uiteindelijk tot de vaststelling komen dat we jarenlang voor de verkeerde hebben gekozen... Of dat de media ons plots zeggen dat we verkeerd zijn (en vergeten dat zij uiteindelijk ons die mening hebben ingelepeld..?).
Neem nu Saddam Hoessein, jarenlang was hij zo wat de held van het Westen in het verre Oosten... Hij was een toonbeeld van vooruitstrevendheid, die zijn land uit de middeleeuwen sleurde naar een modern peil... tot plots hij veranderde in de levende Satan. Want hij was niet langer bereid om naar de pijpen te dansen van het Amerikaanse Kapitaal (Of Capitool?).
Ik heb geweten dat organisaties uit ons landje Saddam vol sympathie gingen bezoeken, en nadien plots helemaal "vergeten" waren dat ze dat ooit hebben gedaan.
Ik kan me heel goed voorstellen, dat voor de tweede wereldoorlog, er ook heel wat mensen waren die sympathie hadden voor Hitler, zonder zich er van bewust te zijn wat er nog allemaal aan die man kleefde, want heel wat media - ook in de landen die later tegen hem vochten- vonden het groots wat toen gebeurde.  En dan zagen we weer dat zelfde fenomeen, Duitsland verloor de oorlog, dus waren al die mensen verkeerd geweest. Dat er heel wat verschrikkelijke dingen aan het licht kwamen, maakte de misdaad van de supporter van Hitler des te erger !
Om het misschien eens anders te stellen, plots waren alle Duitsers slachtoffer van de dwingelandij van Hitler, en het "wir haben es nicht gewüsst " was de nieuwe nationale slogan (Ik hoop dat ik niet te veel fouten in dat Duits van mij schrijf..., maar de bedoeling zal wel duidelijk zijn)
En de mensen die hier voor de "verkeerde" partij hadden gekozen waren oorlogsmisdadigers en werden plots veel erger gestraft dan de modale Duitser. Bizar allemaal.  Niet dat ik die mensen plots ga verdedigen, ik wil alleen duiden op het feit dat daar velen bij waren die eigenlijk door de media (en de kerk !) misleid waren... Hoeveel jonge Vlaamse en Waalse kerels zijn er niet naar het Oostfront getrokken om tegen het communisme te gaan vechten?
Wie heel de oorlogstijd heel voorzichtig geen partij koos, en bang in een hoekje zat, was plots bij de goeden, want hij zat niet aan de verkeerde kant. Dat hij/zij eigenlijk aan geen enkele kant had gezeten was vergeten, want plots was de keuze klaar en duidelijk. Het boek van Jeroom Verten "Wij waren geen helden" mag daar een leuke parodie op zijn, het is verdraaid dicht bij de waarheid van toen.
Met andere woorden, als je op veilig wilt spelen, kies dan geen partij... Dan ben je geen held, maar wellicht een bovenste beste overlever.

Denk niet dat je eigenlijk niets daar mee te maken hebt... Want ook jij, nu, vandaag de dag, maakt dagelijks keuzes, onder invloed van de media en de meerderheid... Neem nu de kerk, plots lijkt het of alles wat ook maar naar de kerk riekt, verkeerd te zijn. Want er zijn dingen gebeurd, die echt niet door de beugel kunnen, en dan nog wel in de kerk, tot in bisschoppelijke regionen... En plots heult iedereen mee tegen de kerk, en ziet niet dat er naast die feiten een echte aanval bezig is tegen het geloof, wat heel wat anders is dan de kerk (Gelukkig maar !)... Maar je ziet nu, dat uit hekel tegen de kerk, mensen het geloof afzweren... Met andere woorden, er is een doelbewuste campagne aan de gang tegen het geloof, en de kerk is het smeermiddel van die campagne, maar de mens ziet geen onderscheid tussen kerk en geloof...

En zo kun je heel wat zaken opnoemen... zaken waar we - onder druk en invloed van wie de media beheert-, keuzes maken die eigenlijk niet echt vrij meer zijn, maar opgedrongen.
We moeten veel meer leren nadenken, leren onderscheid maken, en vooral zelf leren denken... en dat kunnen we maar door veel, heel veel, verschillende bronnen te lezen, te bekijken...Maar wie heeft daar echt de tijd voor, én de lust ???

tot de volgende ?