Warm

Image by kazamel via Flickr

Ik lag vannacht nat in mijn bedde! Nee, ik heb er niet in geplast, gewoon liggen zweten! Je moet weten, gisteren was het verdomd heet, en we waren heel de dag afwezig, want 't was rommelmarkt te Welle... en dan gaan we bij Jef en Lut.
Je denkt wat heeft dat er nu mee te maken? Welnu, in dergelijk heet weer doen we normaliter de zonnewering naar beneden, om het terras wat "koel" te houden. Dat terras paalt aan onze slaapkamer. Als we niet thuis zijn, durven we die zonnewering niet open te zetten, want mocht het eens plots waaien of plots onweren en heel dat ding zijpnat worden !!! Dus heeft de zon heel de dag én het terras, én mijn slaapkamer vrolijk gebakken.
Ik ben al een zweter (een bedzweter ?), en dus zeker als het zo warm is. Ik heb dekens en lakens en al uit mijn bed gezwierd, en tot mijn ontsteltenis zag ik vanmorgen Anny vrolijk liggen maffen onder het donsdeken. djudedju.
Vanmorgen heb ik alle mogelijke maatregelen genomen om de zon zo veel mogelijk buiten het terras te houden...
Goedkoop is het anders wel, mocht ik nu een genieter zijn van sauna en co, maar ik ben dat niet, en ik hou niet van het gevoel dat ik uit mijn bed zou kunnen spoelen op golven van mijn eigen zweet. (Ik weet niet wat er zo leuk is aan sauna! Ik mag er niet op denken daar een beetje te gaan zitten zweten voor de lol)

De rommelmarkt te Welle was weer de moeite, we hebben er niet eens de helft van gedaan, maar dat doen we nooit, dat is niet te doen, veel te groot. 's Middags zijn we dan bij Jef BBQ gaan eten en wat zitten bijbabbelen met Lut.  Want Lut was niet mee, voor de eerste keer, omdat haar moeder die dag uit de home was bij haar. Ze hebben met de kinderen een beurtsysteem waardoor moeder (91 !) iedere zondag bij een van de kinderen is. Vroeger reden we met de wagen op het terrein van de rommelmarkt, en zetten de wagen bij de moeder van Lut, maar nu is het mensje al meer dan een jaar in de home.

Dan naar huis toe... Want we zaten (zitten) ook nog eens met een "drama"... Zaterdag was Veerle met afval naar het containerpark gegaan, en daar is ze - wellicht door de hitte, migraine en maandstonden- van haren sus gedraaid, en is met een wonde in haar hoofd weggevoerd met de ambulance...  Het lijkt gelukkig allemaal niet zo erg, maar als je op een publieke plaats zo iets voor hebt, dan wordt alles je uit handen genomen, verschijnt de ambulance uit het schijnbare niets, en lig je in het hospitaal voor je het weet. Als je dat dan voor hebt in het weekend, dan ben je er minstens een paar dagen langer, want in het weekend, dan doen ze alleen iets aan de dringende zaken, en voor de rest lig je te liggen op je kamer en gaan ze maandag wel eens komen zien... Frederik is in alle staten. Dat is een jongen die al heel vlug panikeert, en nu zeker... Nu ja, hij kan niet met de auto rijden, en dus stond hij daar uitgeschud. De man van het containerpark heeft dan de auto van Veerle op een parking gezet buiten het containerpark, en 's avonds ben ik dan met Rob (een buur) naar ginder gereden, en Rob heeft dan de wagen van Veerle naar huis gereden...
En zo is er wel altijd iets wat rimpels maakt in de oppervlakte van het leven...
Eigenlijk kun je heel weinig doen aan het leven, je wordt geleefd, door toeval en omstandigheden.
Jammer voor de mensen die zo houden van regelmaat en orde...Voor hen moet het leven verschrikkelijk ambetant zijn !

tot de volgende ?

Roborst, een hemels dorpje

Image by Erf-goed.be via Flickr

Vandaag is het rommelmarkt in Roborst, een piepklein dorpje in Zwalm, gekend voor de kweek van waterkers. Maar het is meer dan dat, het is een van die typische mooie dorpjes in de Vlaamse Ardennen, met kronkelende straatjes over de mooie hellingen, en ... een wondermooi kerkje.
Ook nu weer zagen we verschillende mensen foto's nemen van dat kleine reliekschrijntje in het groene dorpje. Vandaag extra mooi gemaakt met voor de ingangspoort van het oude kerkhof een plaatselijke reus, met een olijk gezicht en een knoert van een neus. Ook al zo'n echt Vlaams verschijnsel, de reuzen... Ieder dorp heeft er minstens een, die bij stoet, kermis en zelfs processies wordt uitgehaald en dansend door de straten wordt gedragen.
God, wat leven we in een mooie streek!
In de terugweg keek ik over de velden met koren en weiden vol koeien en paarden, hier en daar wat schapen en een weide zelfs met geiten, witte geiten...
Heerlijk land vol met kapelletjes, echte en andere, want de kapelletjes aandoen kan in Vlaanderen net zo goed betekenen een pot gaan pakken. En het ene verhinderd het andere niet, want bij echte beewegen wordt er ook wel eens halt gehouden om de inwendige mens te versterken. Vlamingen zijn nu eenmaal wat bourgondisch aangelegd...
Wij houden van het leven, en vooral van de goede dingen van het leven. Een goed glas en eens lekker eten, dat is voor de Vlaming zijn idee over de hemel. Laat de moslims zich maar amuseren met hun maagden, wij zien het breder, ruimer en copieuser. Ergens zijn de Rubensiaanse vrouwen nog steeds een beetje een ding van ons. Wij volgen wel een beetje de mode van dunne mensen, maar aan een vrouw mogen de onderdelen die er moeten zijn, best wat uitgebreider dan in de modeboekjes. Die vrouwen waarvan de Vlaming zegt "noch buik, noch tette", dat is niet zo ons ding. Ons leven moet ook daarin ruimbedeeld zijn.
Er zit nog steeds een stukje van Breughel in ons, het mag niet grof zijn, maar wel leutig, wat boers mag ook best, als het maar goed en lekker is.
Zo zijn we nu eenmaal, genieters...
Hard werken en dan genieten met dezelfde inzet.
Kortom: leven zoals het voor ons hoort.

Pallieter, is een goed beeld van wat een Vlaming is, het is natuurlijk een beetje in de magistrale verf gezet door een onvergankelijke Felix Timmermans, maar toch, dat boek beschrijft wonderwel ons innerlijke en uiterlijke zijn.

Het moest maar zo goed niet zijn, dat is zowat de lijfspreuk van de Vlaming, en wat kan er verkeerd zijn aan genieten van het leven? Niemand is er bij gebaat te treuren en sikkeneurig te zijn, maar iedereen geniet van het kijken naar het genieten! Dat is al een genot op zich!

Ik hou van Vlaanderen, ik hou van de Vlamingen, het is waar ik geboren ben, waar ik getogen ben. En we gaan ver in dat genieten, we gaan naar vreemde landen om daar te gaan onderzoeken hoe lekker het eten daar wel niet is, en brengen dan de recepten mee, om het op Vlaamse wijze over te doen. Alleen, waar in het oorspronkelijke recept melk staat, vullen wij dat in met room...'t moest maar zo goed niet zijn...

Ik ga stoppen, 'k krijg er honger van !
tot de volgende ?

slingersaus

Image via Wikipedia

Eergisteren nam Anny een conservenblikje met witte bonen uit de kast, deed het open en stelde dan vast dat het de verkeerde doos was, het was er eentje zonder tomatensaus...
"Is het goed als ik bonen in mayonnaise maak?" Voor mij is alles goed, maar ons moedere maakte in de tijd witte bonen met een zurige saus klaar. Voor Anny was dit dan weer een onbekend iets. "Weet je wat, belt naar Suzanne, zij zal nog wel weten hoe je dat moet maken..."
Het was een telefoon"tje" van wel een half uur, en tijdens dat gekwebbel kwam zelfs het maken van de zurige saus ook aan bod! (Naast al de familieberichten tot in de elfde generatie?)
Suzanne maakte het zelf nooit klaar, want die van haar, die lusten dat allemaal niet, maar ze wou dat ze die middag bij ons kon komen eten, slingersaus, dat is zo lekker, en 't is al zo lang geleden dat ik dat nog at... Anny moest mij vragen of ik dat nog wist, dat Ma dat "sliengersause" noemde... Nee... En of ik nog wist dat ma dat in twee gerechten gebruikte ? Ook niet, ik herinnerde mij alleen de witte bonen... Maar je kunt de slingersaus ook lauw gieten over een pot sla waarin hard gekookt ei en stukjes hesp gesneden zijn...
Maar ik ga uw nieuwgierigheid niet langer op proef stellen, hier het recept van slingersaus... (Vermoedelijk een recept uit de tijd van de grote armoe, van toen de aardappels hier nog niet bestonden, en bonen de hoofdmaaltijd vormden)
Je maakt gewoon een witte saus (beetje boter, beetje bloem en wat water...) maar je maakt die saus wel dunner dan gewoonlijk, en dan doe je voorzichtig wat azijn in, regelmatig proeven, tot de saus je bevalt een fris rins smaakt. (Moet volgens mij ook heerlijk zijn bij vis!)
Maar simpeler kan dus niet, maar waarom het slingersaus noemt? Joost mag het weten! (Hij weet het ook niet, ik heb het hem gevraagd)
Maar het heeft gesmaakt! De smaak van toen, complexloos en lekker. Anny vond het ook lekker, en het zal voortaan weer bij de gerechten van het huis horen, met dank aan ma zaliger... (en het fenomenaal geheugen van Suzanne)

Welke oen zit er nu te bloggen over een sausrecept !!
djudedju

Gisteren was Ewoud hier gans de dag. .. De examens zijn gedaan, en de leerkrachten zitten uitgeput en wel de examens te verbeteren en te delibereren. Leerkrachten zijn niet meer wat ze geweest zijn! In mijn tijd werden de examens ook verbeterd, en werd er ook gedelibereerd, maar ondertussen kregen wij verder les, net of er niets aan de hand was. Nu zijn de leerkrachten te moe, te uitgeput. Dat komt wellicht omdat ze veel minder dagen werken dan in mijn studententijd.
U lacht ? Ten onrechte vrees ik!  Heb je kinderen of kleinkinderen die nu aan het studeren zijn? Die mannekes (en meiskes) krijgen nu meer stof dan wij, zitten op dezelfde leeftijd al een heel end verder in de moeilijke wiskundige materie en zo. Alles wordt blijkbaar in een veel korter tijdsbestek afgehaspeld. Alles ? Nee... aardrijkskunde, geschiedenis, taal, poëzie en al de andere leuke dingen zijn fel ingekort of gewoon verdwenen. "Ewoud, heb je al literatuurgeschiedenis?" "Watte?" Hij heeft al wel gehoord van literatuur en ook al van geschiedenis, maar de twee in één... Gelukkig niet. Gelukkig ? Dat was podorie een van mijn liefste vakken. Kan ik nog wel eens over dromen, en ik lees nog steeds graag die oude meesterwerken, ook al zijn die in onze tijd langdradig... Als je Stijn Streuvels leest, kun je makkelijk een halve bladzijde lezen over het uitzicht van het geluchte, prachtig, stijlvol, maar voor de moderne mens zuiver tijdverlies. Ik ben blij dat ik niet modern ben en ook niet hoef te zijn. Ik ben stilaan oud genoeg om te kunnen genieten van mijn dingen, zonder mij van de rest van de wereld iets aan te trekken. Hoogstens denken ze dan "Pa kan niet meer mee", maar ik heb het gevoel dat zij het zijn die niet meer meekunnen, die de roots van de taal aan het verliezen zijn, en als ontwortelde taalzieltjes ronddwalen in een wereld met een steeds kortere en steeds minder poëtische ziel. Het moet nu allemaal efficiënt zijn, bondig, zakelijk. Zelfs de romans moeten met sneltreinvaart doorrazen. Het "Geslacht Bjorndal" zou nu een klein formaat pocketje zijn, ontdaan van alle ballast en romantiek.  Het heeft geen zin meer een omschrijving te maken van de hoofdfiguur, want die gaan ze wel zien als het ooit verfilmd wordt. djudedju

Geef mij dan maar " Ik ben geboren in zonnegloren, en een zucht van de ziedende zee, die omhoog is gestegen op wolken van regen, gezwollen van wanhoop en wee..."
Maar ja, ik dateer van in oeroude tijden, ik heb zelfs de eerste ruimtevlucht weten gebeuren.
Zo oud ?
zo oud !

tot de volgende ?

Grijs

Image by evstra via Flickr

De grond is grijs
de bloemen grijs
de dorpel van mijn huis is grijs
dat zachtjes mee naar binnen komt
de lucht smaakt zelfs grijs...
Kortom: mijn oprit is gemaakt ! Maar daar de straat bij ons lichtjes buigt, heeft men tientallen klinkers moeten op maat "schijven" of zagen met een diamantschijf werkend met een lawaaierige benzinemotor. En dat stuift !
Het lijkt wel of heel de wereld voor mijn deur bedekt is met een dun laagje steenstof, en al waren deuren en ramen hermetisch gesloten, toch rook je die enigszins verbrande geur tot binnen. Maar ondanks al die onregelmatige vormen hebben ze het proper gedaan. Ik heb ze nu en dan een pint gegeven, en dan doen ze wel eens iets uit hun gedacht... Wie zal mij wegenwerkers leren kennen?
Nu mag ik nog drie, vier dagen niet met een auto op mijn oprit komen. Je bent gewaarschuwd, je bent wel welkom, maar je moet je maar ergens anders parkeren !
Ik denk dat ze vandaag alleen nog komen voor de opkuis, en om zand te strooien, zand die dan de kleine voegen tussen de klinkers moet dichten. Ik zie nu bijna dagelijks buren die met een hoopje zand voor hun borstel heen en weer lopen op hun oprit en voetpad, om de voegen te dichten. Heel de wijk zit vol dichters.

Dat ik mijn auto nog steeds niet binnen kan zetten, kan mij niet echt deren. Ik kan voorlopig toch niet binnen in mijn garage. Dat is nog steeds het gevolg van de schilders-behangers. En van Anny. En van mij met mijn verzamelwoede. Op de grond in mijn garage liggen nu vele tientallen wandelstokken en wapenstokken. Wan veel wandelstokken zien er alleen maar wandelstok uit, maar zijn in werkelijkheid wapenstokken. Als je de knop van dergelijke stokken losmaakt (er zijn diverse systemen), dan trek je uit de stok plots een sabel te voorschijn. Er zijn ook leukere stokken bij, ook wandelstokken waarmee je alles kunt behalve wandelen. Als je daarvan de knop losmaakt, dan zit er binnen in de stok een lang smal flesje met een sposel op... Zo kun je - ongezien en ongeweten- een deugdelijke dreupel cognac of Oude klaren meenemen...Voor koude dagen. En voor de tandpijn die nog komen moet.

Maar wat de verzameling mooi maakt, dat zijn niet die verborgen dingen, nee, dat zijn de stokken die soms heel mooi uitgesneden zijn, en vooral de knoppen, die soms echte kunstwerken zijn. Er zijn er bij, die zo mooi en zo realistisch zijn, dat ze niet bruikbaar zijn, want geef toe, leunen op een paar spitse hondenoren die recht omhoog priemen, dat is niet echt handig.

Voor die verzameling ben ik nu een rekje aan het maken. En natuurlijk maak ik het mezelf moeilijk, want ik ben bezig om de latten te versieren met pyrografie... Ik teken eerst met potlood heel de lat vol met bloemen, en brand dan die bloemen in het witte hout. Mooi is het wel, maar je werkt er lang aan ! Nu ja, dan zal het ook niet zo maar een rekje zijn, maar een mooi iets. Naargelang het aanbod voor de expo ter gelegenheid van Mater kermis, kan ik eventueel dan ook het rekje met de wandelstokken exposeren...

Ewoud zit hier. Niet dat het al verlof is, maar er is geen les meer, en de kinderen zitten dan thuis. Thuis, dat is dan te lezen als bij ons. Dus... vandaag gaan we vissen, mijn kleinzoon en ik, bij pepee in Wannegem.

tot de volgende ?

zo bruin als een beier

Image by tdietmut via Flickr

Gisteren in het zonnetje gezeten, aan het water en maar vis vangen... 's Avond was ik zo bruin als een beier... Een Beier ? Nee, een beier !
Want bruin als een beier is zuiver West Vlaams... en in West Vlaanderen is een beier gewoon een bes. Zo spreken we van braambeiers, stekebeiers voor Braambessen en stekelbessen... Maar daarmee is het raadsel voor mij niet opgelost, want ik moet heel nederig bekennen dat ik geen bruine bessen ken. Ik vermoed dan ook dat het gezegde eigenlijk zijn loopbaan zal zijn begonnen als ironie... En dan denk ik aan aardbeien. In het West Vlaams zijn dat nu fraisen, naar het Frans, maar in het Vlaams hoor je in veel streken nog steeds dat dit ooit ook bessen waren, denk aan "jaarbezen" wellicht van aardbezen geëvolueerd naar jaarbezen omdat ze toentertijd maar eens op het jaar te krijgen waren... Nu is een aardbei knalrood, en iemand die in de zon zat kan daar ook deerlijk rood verbrand uit komen... Vandaar het spottende "zo "bruin" als een aardbei" ? (Trouwens nu valt het me op dat in aardbei ook de klank van "beiers" zit... )

Gek hoe we spreekwoorden en zegswijzen veel langer meedragen dan de woorden die er in voor komen. Denk aan "Van haver tot gort"...Geen mens die nog weet wat gort is (Het was in illo tempore de voornaamste scheepskost) en zo kun je er nog wel meer bedenken.  Denk aan de onnozele kinderen in de zin van onschuldig en de loze vos in de zin van sluw... Woorden die nu eigenlijk een heel andere betekenis hebben...

Met andere woorden: taal evolueert voortdurend. Je moet nu maar eens een dagblad openslaan, en eens zien hoeveel vreemde woorden  wij zijn gaan absorberen! En hoeveel afkortingen in de moderne taal eigenlijk tot woorden zijn geworden. Denk bv aan CD en GPS en GSM, in veel gevallen weten we niet eens meer waarvoor die letters ooit stonden, of moeten we toch heel diep nadenken, en in ons geheugen tasten.

Sommigen zullen dit een verarming noemen, maar het is in werkelijkheid een gewone evolutie, zoals die er al altijd is geweest. Kijk maar eens naar heel oude teksten, en zie hoezeer onze taal is veranderd. Taal is een "levend" ding. Een taal die niet evolueert is dood.  Sommige van die dode talen hebben nog steeds een statuut, zoals latijn en (oud) Grieks, en worden behouden als wetenschappelijke taal, net omdat ze dood zijn.  De reden is dat hun betekenis op die manier ook niet meer evolueert, en daardoor juist voor de wetenschap kan gebruikt worden, omdat de betekenis daar moet "vast" staan. Met andere woorden, taal is geen wetenschap, maar een levend ding. Het is idioot je daar tegen te verzetten, je kunt een evolutie niet tegenhouden. Een van de mooiste bewijzen van taal-evolutie is wel het Zuid-Afrikaans ! Ooit zijn we met krek dezelfde taal vertrokken: het Vlaams. (En niet het Nederlands zoals foutief wel eens wordt gezegd, de meeste bewoners van de Kaap waren immers Zeeuwen, en die spreken Vlaams omdat ze ook ooit tot Vlaanderen behoorden. Ook nu nog, als je in Zeeuws Vlaanderen bent, hoor je dat ze daar Vlaams spreken. Maar dat Vlaams zat daar een beetje afgezonderd in Afrika,  er kwamen heel veel andere volkeren wonen, en al die talen oefenden op het Vlaams van de Kaap een invloed uit, die er voor zorgde dat het Afrikaans een heel andere taal werd dan het Vlaams hier, of het Nederlands. Het is duidelijk nog één taal, maar met serieuze verschillen qua uitspraak en qua spelling. Darwin zou er wellicht zijn evolutieleer op kunnen baseren, mocht hij een taalgeleerde geweest zijn in plaats van een bioloog.

Dat de taal nu veel vlugger lijkt te evolueren dan vroeger, komt doordat de wereld "kleiner" wordt, en we met steeds meer andere volkeren in aanraking komen en dus woorden absorberen.

Er zijn nog andere evoluties merkbaar, vroeger was het Frans zowat de grootste "gemeenschappelijke" taal, maar we merken dat dit nu veel eer het Engels is geworden, en nu reeds zijn er mensen die voorspellen dat dit mettertijd het Chinees zou kunnen worden. Ook daar is dus evolutie merkbaar, vooral te danken aan de macht van de taalblokken, en met macht bedoel ik economische macht, want dat het Engels nu dé taal is, is alleen te danken aan het feit dat het de taal is van de handel. Het is dus inderdaad goed denkbaar dat, mocht China  (of Indië ?) de grootste economische macht worden, hun taal de taal van de handel zou worden. Ik zette Indië niet bij toeval tussen haakjes, niet alleen is het een groeiende economische macht, maar daar is de kans dat die taal de leider zou worden veel kleiner, omdat Indisch eigenlijk niet echt bestaat, er zijn in Indië een heleboel talen, en zij hebben daar zelf een lingua franca ingevoerd om tot één beleid te komen.

Je ziet, het evolueren is nog steeds bezig en zal steeds bezig blijven. Gelukkig maar, ik hou veel meer van levende dingen dan van dode, ik hou daarom veel meer van taal dan van wetenschap. Kortom, ik hou van het Leven !

tot de volgende ?

De bal

Image via Wikipedia

Lap, 't is weer van dattum!  Nu hebben onze nationale trotsen (gek, in 't meervoud klinkt dat bizar hé?) het ook nog eens goed gedaan in de tennis. Nu gaat ons scherm niet meer alleen vervuild worden door een eindelijk echt ronde voetbalbal, nu komt er nog een tennisbal bovenop. Wetende dat er ook nog enkele koersen bezig zijn, en een grote ronde straks gaat beginnen, kunnen we voor de afwisseling staren naar ronde velowielen. Nogal een geluk dat die niet altijd hetzelfde rondje rijden in een piste, nu hebben we tenminste nog wat landschappelijk schoon achter al die schreeuwerige reclamekoerstruien.
Ik moet zeggen dat ik met verbazing het bericht las dat voor het eerst een voetbal werkelijk rond is... Ik dacht, maar ja, voetbal is een spel waar denken niet ... Maar nu is de bal voor het eerst werkelijk rond! En wat is het gevolg? De keepers kunnen de bal niet meer pakken want die bal doet zo gek...djudedju.

Op TV is er momenteel een campagne bezig om de mensen aan te zetten tot meer bewegen. Maar omdat ze blijkbaar (net als ik) tot de conclusie gekomen zijn, dat al wat we zien op het scherm niets, maar dan ook niets te maken heeft met sport in de ware zin van het woord, hebben ze een nieuw woord uitgevonden die hopelijk de lading zal dekken: sportelen...

Dus als je, gewoon voor de fun en voor je gezondheid een blokje om loopt, een toertje fietst om te genieten van het landschap en de beweging, dan ben je niet meer sportief, maar naar analogie met het nieuwe woord van TV één, sportellief.  Ik heb voor de uitvinding van dat woord ook al zo'n lief gehad! Ik heb nooit meer zo hard achter een brommer gefietst dan toen achter de hare. Sjonge, wat is dat lang geleden, ik moet zeggen dat ik niet meteen haar gezicht meer kan herinneren, maar ja, welke was dat weer met die bromfiets? En een lief van toen, nu zouden ze daar mee lachen, want toen was dat niet veel meer dan een steelse kus. Vrijen, dat was toen een kusje en het handje vasthouden. Nu duiken ze meteen het bed in, en dat zelfs zonder dat het hun lief moet zijn, zo maar, voor de fun... Ik durf niet luidop te schrijven: zedenverwildering, maar diep in mezelf noem ik het toch zo. Nah.

Maar we waren aan het sportelen... Voor mij is de wekelijkse rommelmarkt mijn sportelen, slenteren van kraampje naar kraampje, en wat staan lullen tegen de verkopers. Laatst in Olsene zag ik op een stan een stuk ijzer liggen... een afgerond blokje op die in een pin uitliep, en zo'n tien centimeter onder de gebolde kop waren er langs weerszijden van het ijzer een ring gelast. Ik wist meteen wat het was, en vroeg de marktkramer of hij wel wist wat het was ???? Hij wist het. Hij achtte het zijn plicht, meneer, om op zijn minst te weten wat hij verkocht. Het was een Nederlander (Wat doen die op een rommelmarkt in Olsene?), maar hij wist het. Maar ook hij wist blijkbaar geen naam. Ik weet niet of het ding wel een naam heeft! Maar het diende om in de grond te duwen, je zette je er dan bij neer, en legde de snede van de zeis op dat lichtgebolde stuk ijzer, en met een speciaal hamertje sloeg je dan op de snede om zo de zeis scherp te zetten, te aren (haren), maar zelfs die woorden vind ik niet in de dikke vandaal... Nadien moest je nog eens met een wetsteen over de snede glijden om de snee te zetten. In de gewesttaal van mijn schoonvader die het mij leerde, was dat bwaoten, wellicht  uit het Frans ? Hij had er zelfs een spreuk over: "Bwaoten en zetten, is geen tijd verletten" Dat kwam omdat het bwaoten een kans gaf om eens te zitten, maar je was toch bezig, en met het zetten sneed de zeis nog veel vlugger door het gras.
Dat, dat wandelen en het opdoen en verspreiden van kennis, dat is mijn sportelen.
Een heerlijk woord
vooral dat sportellief zijn... Ik ben nooit zo lief als op de rommelmarkt als ik aan het afbieden ben, superlief, allee, sportellief hé...


tot de volgende ? (op de foto een haarhamer !!!!)

Zomer ?

Image by dimormar via Flickr

Onder een vlagenzwanger geluchte breekt de zomer 2010 aan... 't Is koud, vanmorgen sprong de verwarming zelfs weer eventjes aan.
Zomer, daar heb ik heel andere ideeën over, maar wat doe je er aan? Bovendien weten weervrouw en weerman ons te vertellen dat het de komende dagen echt zal zomeren... Eerst zien zei de blinde, want echt hoog staat de barometer niet, en de klimbeweging die hij inzet is maar vaag en onbeduidend.
Bovendien blijft de wind uit het Noorden komen, zoals hij nu al weken en weken aan een stuk aan het doen is. Noorderwind is niet alleen niet goed voor het vissen, het is gewoonlijk ook een schrale wind. En ondanks de vele regen klagen de tuinders dat het droog is, dat doet die schrale droge wind. En alsof het nog niet slecht genoeg is voor mens en dier, zitten de tuinders dan nog om regen te vragen.
In ieder geval, van de global warming spreken de weermannen en -vrouwen niet meer, want nu zou er geen kat ze nog geloven. Wat ze ook vertellen over een langetermijnvisie en het jaargemiddelde over verschillende decennia gezien, wat de mens interesseert is zijn gevoel van het weer NU en HIER. De rest is alleen stof voor statistici...
Ik draag nu al weken mijn korte broek, in de hoop de zon beschaamd te maken over zijn (haar?) gebrek aan inzet, maar hij (zij) gebaart van pijkens.
Weet je wat er gek is? Als wij aan het verleden denken, bijvoorbeeld aan onze jeugd, dan lijkt het wel of vroeger de zomers nog echt zomers waren, warm, buitenzitten en buitenspelen tot 10 uur 's avonds, terwijl pa en ma met al de  buren uit de wijk buiten zaten te keuvelen en genoten van de zwoele zomeravonden...Maar als ik dan heel diep boor, dan schieten me maar een paar zo'n avonden te binnen. En van die hele warme mooie zomer herinner ik me vooral dat ze eindigde met een plotse "orkaan", waarbij in het bos voor onze deur honderden bomen sneuvelden, en wij verbluft zaten te kijken naar een VW-camionette die door de wind werd achteruit geblazen, terwijl een doodsbange chauffeur angstig zat naar buiten te kijken. Beneden hadden we de rolluiken dicht gedaan en wij loerden door het raam boven naar al dat natuurgeweld. Ook van de winters die echte winters waren, blijft er niet zoveel meer over, want ik herinner me dat ik op ondergelopen stuk bos, met Claude tussen de bomen door onze boot lieten varen, aangedreven met de mechaniek van een oude wekker... Het moet ook dan verschrikkelijk nat geweest zijn! Nee, ik denk niet dat er echt zoveel veranderd is... Ook vroeger hadden wij soms zomers met rotweer en winters met kwakkelweer... En wat dat jaargemiddelde betreft... hoelang meten wij de temperatuur al op ? En hoe maten we die vroeger en hoe nu ? Eén klein voorbeeldje, iedereen weet dat het in de steden warmer is dan op den boerenbuiten... In hoever is het waarnemingspunt te Ukkel in die tijd veranderd van landelijk naar dichtbevolkte stad ? Houdt men daar rekening mee?
Ach, ik doe niets af van het feit dat wij heel dringend moeten ingrijpen, maar ik heb het veeleer op de vervuiling dan op de temperatuur. Toch lees ik dat er blijkbaar toch wel iets aan de hand is! Want we zien dat de dieren aan het migreren zijn!  Er zijn al tal van dieren die aan het opschuiven zijn naar wat vroeger voor hen te koud was. En er zijn al biologen die testen doen met de dingen die zichzelf niet kunnen verplaatsen, om een handje te helpen... De biologen zaaien dan bomen uit die in hun huidige stek te lijden hebben van te grote warmte, om zaailingen uit te planten iets noordelijker, in de hoop de soort te kunnen behouden.
Maar in hoever is het de vervuiling die voor de opwarming zorgt, of in hoever is het het feit dat er steeds meer grote stedelijke entiteiten zijn, die echte warmtebronnen vormen? Neem daar dan ook nog bij dat wegen en daken van huizen echte warmteopnemers en dus ook warmteuitstralers zijn. Er gaan stemmen op dat men alle daken van de huizen zou moeten wit maken en de banen ook. Moeten we wel heelder dagen rondlopen met een zonnebril op, maar het zou ongetwijfeld wel wat helpen.
Kortom, er zijn zo ontzettend veel factoren die invloed hebben, dat het niet echt mogelijk is één boosdoener aan te wijzen, het lijkt er beter op dat we stellen dat het de mens en de menselijke aanwezigheid is, die de bron is van de opwarming.
Maar dat we iets moeten doen lijkt wel duidelijk, en liefst niet iets, maar heel veel inspanningen, in die zin dat we onze levenswijze kunnen behouden op een manier die minder belastend is voor de natuur.

Maar dat is net het moeilijke... we zien altijd de schoorsteen van de buur roken, maar niet onze eigen schoorsteen, want wij kunnen immers niet zonder de warmte, zij moeten het maar wel kunnen...
Las ik niet in het evangelie ook zoiets, over een balk en een splinter ????


tot de volgende ?