Dag visserke vis, daag lieve vis...

Image via Wikipedia

Gisteren gingen we dus vissen... Ik wilde dat luc op mijn plaats ging zitten, maar hij wou niet, volgens hem zou ik niet kunnen vissen op zijn plaats, met mijn lange hengel zou ik steeds in de overgroeiende bomen hangen... dus elk weer op zijn vaste stek...
De wind zit nog steeds noord, dus: weinig beten. Luc ving 4 voorns en 1 blei, ik ving 4 kleine voorns en... 2 karpers !!! Een van 5 kilo en de tweede maar liefst weer 6 kilo. Alletwee netjes gewogen en dan weer liefdevol in het water gezet.
De karper van 5 kilo was een gewone geschubde, en liet zich betrekkelijk makkelijk landen, maar de tweede, een lederkarper (alleen een halve rij schubben boven op de rug), dat was andere koek. Ik had hem al tot op een meter of vijf gekregen, toen ik nog geen vis had gezien. Gewoonlijk vertonen de vissen dan al iets van wanhopige pogingen, en springen draaiend boven water, wat meteen ook een eerste teken van uitputting is...maar den diene!!! Het begon al met de beet, je had echt geen verklikker nodig, hij vertrok zo plots en zo snel, dat ondanks het feit dat de draad in vrije loop staat, de hengel toch even doorboog en dan stond te schudden door de haast waarmee de molen afliep... een sneltrein! Ik heb er nogal werk aan gehad om hem binnen te halen! Leuk!

Bijna gans de namiddag hadden we supporters, een paar kennissen van Luc, en twee kleine knapen die vol bewondering het binnenhalen van de twee karpers meemaakten, en mij heel den tijd van alles en nog wat vroegen over de edele kunst van het vissen... Eentje heeft, na voorzichtigheidshalve uitleg te hebben gevraagd, heel voorzichtig eens een vinger in de muil van zo'n karperbeest gestoken...Echte helden! En toch is er ook beterschap voor Luc en de karpers, hij kreeg een beet aan zijn karperlijn, maar de vis loste nog voor Luc kon reageren, en zijn blieklijn is met een knal afgebroken, toen een karper eens probeerde of maden ook lekker zijn...

We waren al aan het opkramen, toen daar plots een man naar ons kwam, met een kodak van jewelste, precies een kanon... Je moet weten dat ik, bij het vissen een voddige hoed draag in camouflagestof, zo'n model zoals je ziet in de Australische films, aan een zijde de rand omhooggezet tegen de bol van de hoed (nu ja, bol...een slappe voddige bol dan). Moest mijn oudste zus me zien, ze zou weer zeggen dat ik moest beschaamd zijn er zo bij te lopen...maar ik voel me lekker in mijn vel, en om te vissen moet je liefst geen nette kledij aan hebben....
Dus die man met zijn Nikonkanon kwam naar ons gestapt, en vroeg of hij me eens mocht fotograferen, want hij was bezig een cursus fotografie te volgen, en hij moest portretstudies maken, en ik heb zo'n sprekende kop... Nadat we eerst wat stonden te gniffelen heeft de man dan een foto gemaakt, en ik moet zeggen het was een mooie foto (van een voddige vent).
Toen we dat 's avonds vertelden aan Cecile, de vrouw van Luc, vroeg ze aan Luc of ze hem niet getrokken hadden, waarop ik grinnikend repliceerde dat hij niet mooi genoeg was... We hebben nogal gelachen, toen Luc over mijn hoed begon, en dat hij zo geen mooie uitrusting had...djudedju een mens moet niet veel hebben om plezier te maken, een voddige hoed is al genoeg!
Het is heerlijk als je zo'n goede vrienden met elkaar bent, dat je rustig jezelf en elkaar kunt zitten uitlachen, en weten van elkaar dat het alleen en zuiver voor de lol is, en helemaal niet kwetsend... Dat kun je maar als je echt goede vrienden bent.

Het leven is mooi als je vrienden hebt!

tot de volgende ?

Early in the Morning...

Image by markkilner via Flickr

Ik kon weer eens niet slapen, om 3 uur lag ik al weer klaarwakker. Een paar keer wat in een boek gelezen, dan weer een half uur op het toilet gaan zitten (boek lezen) en om halfzeven heb ik het voor gezien gehouden. Ik ben opgestaan, heb mijn turnoefeningen gedaan, me gewassen, rest van de turnoefeningen gedaan, kleren aangedaan, naar beneden, yoghurtje eten, pillen pakken en computer aangezet... en hier ben ik dan...
Tot mijn verwondering heb ik vastgesteld dat zo vroeg de zon bijna in het noorden opstaat op deze tijd van het jaar!'t Is niet dat ik nog nooit zo vroeg opgestaan ben, maar 't is de eerste keer dat ik mij van dat feit bewust ben! De zon stond bijna recht voor me, en was dan al een heel end boven de kim... Een mens moet zo oud geworden zijn om op zo'n elementair feit te letten! De beelden van dag van 24 uur in de poolcirkel worden mij plots veel duidelijker, alsook het feit dat wij hier al behoorlijk noordelijk zitten. Maar als je turnt met de zon in je ogen, dan moet je er wel op letten.

Gisteren heel wat afgebabbeld met Germain, en natuurlijk heel wat getoond en uitgelegd over de kwampjoeter aan onze nieuwe internetter... Hij was wel meer dan enthousiast toen ik hem een site toonde waar oude postkaarten te koop staan aangeboden. Niet dat hij een postkaartenverzamelaar is, maar net als ik, zoekt hij wel eens inspiratie in die oude gezichten op je eigen dorp, om die dan te verwerken in een of ander werkje. Ik weet zeker dat hij gisterenavond nog aan het surfen is geweest op deze site! Ook over het vissen zijn we bezig geweest, en hij keek vol bewondering naar de foto met de grote karper die ik ving. Zo groot ving ik ze nog nooit zuchtte hij... daar moet je nogal werk aan hebben om dat aan land te krijgen! Dat kon ik alleen maar bevestigen...het is een hele karwei om zo'n beesten binnen te halen, maar dat is net het leuke er van. Als je blei vist, dan duurt het gevecht maar enkele seconden, en de vis geeft zich over, en er rest je niets meer dan hem binnen te halen, alleen nog rekening houdend met zijn gewicht en de sterkte van je draad... Geef mij maar een vis die hevig vecht, waar je alles uit de kast moet halen om hem niet kwijt te spelen...dat is pas leuk!

En vandaag is het weer zo ver! Vandaag gaan Luc en ik vissen in het park. Ik zal Luc eens doen op mijn plaats zitten, in de hoop dat hij nu eens een karper vangt... het is al een heel end geleden dat hij er nog een fatsoenlijke ving, het moet nu maar eens zijn beurt zijn. Als de karper dan toch nog bij mij komt, in de plaats van aan zijn haak, dan weet ik het niet meer...dan begin ik te geloven aan het noodlot, en lijkt onze visserij eerder een Griekse tragedie waar het karpers betreft!

Van Griekse tragedies gesproken, ik ben in mijn zesdelige wereldgeschiedenis net bezig aan het lezen over het oude Griekenland, en onder meer ook over de Griekse Tragedies... Na het lezen van dit allemaal ga ik nog moeten toegeven dat Griekenland een serieus stuk van de oorsprong van onze beschaving heeft opgebouwd! Maar desondanks lijkt het me toch nog niet helemaal aannemelijk, als ik zie hoe de Grieken hun wijn naar de knoppen helpen met er hars bij te voegen... dat getuigt alvast niet van veel smaak! En ook de huidige toestand van Griekenland is helemaal geen weerspiegeling van de grootheid van toen! Maar dan kom ik weer bij de politiek, en ik heb daarover al genoeg gebroebeld.

Geschiedenis is ook een van de items die we gisteren hebben zitten bespreken. Germain is gefascineerd door de eerste wereldoorlog, en verslind alles wat hem in handen komt over deze periode. In de Westhoek is dat nog steeds de GROTE oorlog... en als je heel oude luchtfoto's bekijkt, dan kun je onder meer een luchtfoto vinden van Passendale, voor de slag, en eentje van na de slag om Passendale... Er stond geen steen meer op de ander! Verschrikkelijk moet dat geweest zijn! Geen boom meer, geen struik, geen huis, niets meer dan door bommen omgeploegde aarde ! Het is geen wonder dat dit in het collectieve geheugen van de westhoek is blijven hangen! Hoe erg de tweede wereldoorlog ook mag zijn geweest, die manier van oorlog voern was dan nieuw en de gevolgen waren verschrikkelijk. Bovendien stopte de oorlog niet echt met het tekenen van de vrede, want dan was de Spaanse Griep er ook nog bezig, en ook die maakte wereldwijd miljoenen doden... Het leek wel of er geen einde aan zou komen, of de wereld aan het vergaan was...

En nu ga ik buiten gaan werken...Straks komen ze ons voetpad en mijn oprit openbreken en een nieuw voetpad aanleggen... Maar om de werken niet onmogelijk te maken, moet ik mijn hortensia's en andere planten opbinden zodat het voetpad helemaal vrij is, en de machines er bij kunnen...Het alternatief is dat ze mijn bloemen een stuk inkorten...

dus...een kort en heel vroeg blogje...

tot de volgende ????

een oude vriend...

Image via Wikipedia

Eigenlijk ken ik Germain al van toen ik nog een kleine Toon was... Germain was bouwvakarbeider, lid van de vakbeweging en bestuurslid in die vakbeweging, waarvan mijn vader propagandist was. Zo kwam Germain bij ons thuis, als vriend, en waarschijnlijk ook op bezoek bij zijn mentor, mijn vader.
Germain werd veiligheidsadviseur in de bouwnijverheid, een job die hem paste als een tweede huid. En toen ik hier in Oudenaarde propagandist werd van de vakbeweging voor de Houtbewerkers en Bouwvakarbeiders, was Germain nog steeds veiligheidsadviseur, en onder meer verantwoordelijk voor de veiligheid in de regio waar ik ook verantwoordelijk voor was.
De oude vriendschap werd meteen hernieuwd, en Germain zou niet in de streek komen werken, zonder eens binnen te springen. En in tegenstelling tot bij de collega's, sprong hij meestal niet binnen op mijn bureel, maar kwam hij bij mij thuis, op het middaguur, en hij at zijn boterhammen bij ons op, met een goede babbel er bij.
De vriendschap verdiepte, en toen Germain op pensioen ging, kwam hij met zijn opvolger op bezoek, en nadien kwam ook Herman hier zijn bokes opeten...Traditie moet er zijn!
Minstens ééns per jaar kwamen we samen met Germain, Herman en de respectievelijke echtgenotes, om de vriendschap levendig te houden... Tot ik door mijn ziekte die verplaatsingen niet meer aankon, maar dan hielden wij het sporadisch nog eens dicht bij de deur, en Germain, die kwam met zijn Georgette nu en dan eens langs...
Zo komt hij ook vandaag weer eens langs...
Een vriendschap van meer dan vijftig jaar, die voor mij begon in mijn kindertijd, en nog steeds bestaat. Sinds kort is Germain, ondanks zijn ondertussen respectabele leeftijd, toegetreden tot het heir van de kwampjoeteraars, en mailen we elkaar regelmatig en versturen elkaar leuke PPS-jes. Er is een nieuw facet aan de vriendschap gekomen, een nieuw blad aan een oude boom. Ik zit hier een beetje weg te dromen, kijkend naar een prachtige tekening van een koppel trekkende boerenpaarden, een van de werken van Germain die mijn huis opsieren. Germain is een begaafd aquarelist, en dus ook in de kunst vinden we elkaar. Niet dat we altijd dezelfde mening hebben, maar dat hoeft ook niet! Ik zou bijna zeggen, integendeel, want als je over alles hetzelfde denkt, waarover zou je dan nog moeten babbelen?

Dit is geen ode aan Germain, het is een ode aan vriendschap. Die over de grenzen van het werk is gegroeid en blijven bestaan, die er is ondanks een respectabel verschil in leeftijd (alhoewel dat steeds minder lijkt naarmate ik zelf ouder word) en ondanks de vele kilometers die ons scheiden, en ondanks het feit dat de liefde van een kant moet komen, omdat ik me niet meer zo ver kan verplaatsen zonder te veel pijn... (Eigenlijk zou ik weer eens moeten proberen om eens op bezoek te gaan bij de een of de ander die zo ver woont, gezien het feit dat de pijn er wel is, maar zich niet meer lijkt "vast" te zetten, maar ik heb schrik...schrik dat dit toch net te veel zou zijn... ik ben een kakkebroek)

Gisteren heb ik mijn eerste kerststal gemaakt, enfin, in plaaster, de afwerking moet nog gebeuren. Weet je, het was weer even zoeken, diep in mijn memorie scharten om weer te weten hoe ik dat indertijds deed... Het is maar als je er aan begint, dat je vaststelt dat er bepaalde dingen zijn waarvan je niet meer weet hoe het ook weer ging... Maar met de hulp van mijn wederhelft, die ook toendertijd altijd aan mijn zijde stond, was het er vlug terug, en nu staat de kerststal er, zij het in plaasterlijk wit... Een van deze dagen beginnen we met de afwerking. De denneboompjes, de gewone bomen, het gras en dergelijke aanbrengen... Het wordt mooi! Op de hobby maak ik er samen met de anderen, nog eentje, voor Monique, die momenteel in Duitsland zit, bij haar zoon. Het exemplaar dat ik nu maak, is het model, en zal nadien op de expositie te koop worden aangeboden. Het is tof weer echt aan een hobby bezig te zijn. Ik kan er niet genoeg reclame voor maken!

Maar ik meen het! Naar mijn gevoel zou men in het onderwijs veel meer aandacht moeten hebben voor pastische opvoeding, en dat niet alleen in de richting van echte kunst, wat voor een deel steeds desillusionair werkt, maar ook gewoon in het knutselen, je bezig houden met het maken van leuke dingen. Ik zou de kinderen een pak blikken dozen, kurken, WC-rolletjes en dergelijke geven, en hen gewoon opdragen daar iets mee te maken. Hun fantasie prikkelen, hen doen zien dat er in de vormen van heel gewone dingen ook ongewone vormen schuilen... Maar ja, dat mag niet! Want in het onderwijs breng je de kinderen niet in aanraking met WC-rolletjes, (de kans op microben!!!)en blikjes (de kans op snijwonden)... Het is echt een wonder dat mijn generatie al die risico's heeft overleefd! Wij dronken met zijn allen uit één flesje cola, plukten appels en aten die op zonder te wassen, en dronken melk recht van de koe (Als je niet oplette, dan stroelde de melker of melkster van dienst, de melk recht in je gezicht)

Bij het slachten van het varken hielpen wij bij het opvangen van het bloed, deden er een snede brood in en roerden het bloed tegen het stremmen, om er later bloedworst mee te kunnen maken. Hygiëne ? Nooit van gehoord, maar wel lekkere bloedworst!!!

Bij een onderzoek stelde men vast dat er minder microben zaten op de huid van die vuile zigeunerkindjes dan op de frisgewassen snoetjes van onze eigen nette hygiënische kindjes. Echt waar ! Dat de kinderen nu minder weerstand hebben komt wellicht mede door het feit dat ze minder weerstand opbouwen, daar ze te veel beschermt worden, te weinig met die microben en bacteriën in contact komen... Maar dat is weer een heel ander onderwerp. Vandaag komt Germain!

tot de volgende ? op de foto: het park te Oudenaarde, en het viswater met de vele karpers)

De wielrennerij, sport ???

Image via Wikipedia

Op internet kun je een filmpje gaan bekijken, van wat men "Mechanische doping" is gaan noemen. Je kunt er zien hoe ze een miniem dingetje in een fiets inbouwen, en plots heb je een fiets met een eigen electrisch vermogen van 100 watt, en die honderd watt, die komen dus bovenop je eigen inspanning...
In het zelfde filmpje tonen ze hoe Cancellara net voor hij in Paris-Roubaix en in de Ronde van Vlaanderen zo ontzettend sterk wegrijdt, telkens een bizar handgebaar maakt met de rechterhand aan zijn stuur... Het aanzetten van het motortje ???

Ik heb nog de tijd van Merkx meegemaakt (en ook meegemaakt dat ook hij voor doping werd betrapt in onder meer Italië...). Nog steeds noemt men Merckx de grootste ooit. Je moet echt eens gaan opzoeken hoe vlug die hele grote en supersterke een Tour de Zwans reed (gemiddelde snelheid over gans de tour), en dan met mij vaststellen dat Merckx nu niet eens mee zou kunnen met het peloton. Met andere woorden, er is stront aan de knikker, zoveel is duidelijk. Je mag mij nu van alles gaan vertellen over beter materiaal, zelfs over koerskledij die minder wind vangt en ga zo maar door, maar je moet nog steeds met je velootje die berg op rijden... En die berg is niet veranderd. De geschiedenis heeft ons in tussentijd wel een hele epos opgeleverd over al de verschillende soorten van doping, en onlangs las ik een wetenschappelijk artikel over genenmanipulatie om meer en beter te kunnen presteren in een of andere sport, met name onder meer in de wielrennerij... Die genenmanipulatie zou quasi onopspoorbaar zijn, want is alleen te zien op het vlak van de dna. Heren renners, ik geef u de goede raad om ook nog wat dna te bewaren van voor het gepruts aan je genen, anders kun je straks niet eens meer het vaderschap aantonen over je eigen kinderen, verwekt voor het gepruts.
En er is geen mens die weet wat dat gepruts zou kunnen meebrengen voor kinderen en hun afstammelingen, die verwekt werden of worden na dat gepruts...
Dan nog liever een velootje met een miniem motortje er in, het is ook niet eerlijk, maar je gaat er zelf niet lichamelijk aan kapot, en je loopt het risico niet de latere generaties op te zadelen met allerlei koersafwijkingen aan hun lijf.
Maar dat alles is en blijft dus oneerlijk.
Meer valt er niet over te zeggen.
En...
Het is uiteraard een bewijs te meer, dat dit niets, maar dan ook niets meer heeft te zien met sport. Sport, dat is iets dat je doen tot heil van je hele corpus. Dus flagrant in tegenstelling met doping, scheikundige, genen- of mechanisch. De minst schadelijke is de mechanische, maar waar blijf je met je heil en verbetering van je corpus als de fiets zelf laat trappen?
Zo'n toestelletje zou van heel wat nut kunnen zijn voor minder valiede mensen, die op die manier misschien weer wat zouden kunnen fietsen, zij het met minder inspanning dan normaal, maar net dat tikkeltje minder laat hen toe toch te fietsenin hun situatie...Maar nee, ze stoppen het in het koersmachine van een renner, om oneerlijk mee te zijn...

Sommigen zullen nu stellen dat beroepssport zo aantrekkelijk is, dat het anderen aanzet om ook te bewegen, en die beweging is dan wel sport, in de echte zin van het woord, en dus wel degelijk tot heil van de gezondheid van je corpus... Maar is dat wel zo ?
Is het niet veeleer de gigantische sommen die men betaalt voor de "sporters", die aanstekelijk werken? Die mensen doen dromen van ook een centje (een DIKKE cent) bij te verdienen?
Luister maar eens naar ouders over hun kinderen, hoe goed hij wel kan voetballen, ze zijn al eens komen zien van Anderslecht of van Klub... Doe maar goed je best manneke, misschien verdien je nog ooit zoveel als Rinaldo... Sport ??? Tararaa

Zelfs in wandelclubs zie je dat fenomeen! Je krijgt een beker als je het meest kilometers hebt afgelegd op een jaar, de club krijgt een beker als ze met het grootste aantal deelnemers aanwezig zijn op de wandeltocht, en ga zo maar door... We lijken wel niet te kunnen zonder die geest van kompetitie, terwijl we eigenlijk toch gaan wandelen omdat het leuk is, en omdat die clubs voor jou een parcours uitstippelen waarvan je zonder nadenken weet dat je weer uitkomt aan de start, dicht bij je auto om naar huis te bollen. (Auto wel zo dicht mogelijk zetten, anders moet je te ver gaan)...

Zelfs in het spel van het kind voeren wij competitie in, we spelen ganzenbord om te winnen, niet om de lol van het spel.

Ik heb daar altijd een beetje een hekel aan gehad. Voor mij ligt de lol niet alleen in de karper die ik vang, maar ook in de karper die Luc vangt. En viceversa.

Luc is een betere visser dan ik ben, en dan? Mijn buur rijdt met een dikkere wagen dan de mijne, en dan? Ik heb daar geen greintje last van, ben er ook geen moment jaloers op. Ik heb de wagen die voldoet aan mijn eisen: het regent er niet in, en hij rijdt. En bovendien, hij verbruikt niet veel, dus hij is zuinig en minder vervuilend. Want het milieu, dat ligt me ook wel na aan het hart. Uit eigen belang! Want milieu, dat is gewoon een woord voor de plaats waar we wonen. En ik woon niet graag in een woestijn vol vervuiling.

Ik probeer te leven in een staat van kontentement, van aanvaarding van mijn zijn. Want dat is eigenlijk "Geluk"... Gewoon aanvaarden wie je bent, wat je bent, wat je hebt en wat je kunt. En daar ten volle tevreden mee zijn, en die situatie van tevredenheid proberen te behouden, en daartoe doe ik ondermeer dagelijks mijn turnoefeningen...

Misschien is geluk op die manier voorbehouden aan de wijsheid van het ouder worden, welnu, dan ben ik blij dat ik al een stuk gevorderd ben in leeftijd. Ik heb geleerd te aanvaarden, en niet meer te verlangen dat wat binnen bereik ligt. Met andere woorden: ik ben gelukkig!

en wat meer is: ik wens dat iedereen toe! Want ook in het welzijn van de anderen schep ik welbehagen om het eens heel pompeus uit te drukken. Ik ben gelukkig met de karper voor Luc, met de mooie wagen voor mijn buur... en het enige wat me soms nog dwarszit, is te zien dat niet iedereen zich zo opstelt in deze wereld, en dat men integendeel steeds weer tracht de grootste, de sterkste, de rijkste, de eerste te zijn, ook

al neemt
men daar doping
voor...
is men in feite oneerlijk
bedriegt men dus zichzelf
voor onmiddellijk gewin
met een bittere nasmaak

tot de volgende ?

Freya VDB doet het !!!

Image via Wikipedia

Heb je het ook gelezen?
Of was dit belangrijk feit per ongeluk bij het plaatselijke nieuws gesukkeld ?
Ons aller Freya heeft een poging gedaan om kussens te vullen in de Beschutte Werkplaats Aarova te Oudenaarde!
Na enkele uren oefenen en drie begeleiders om haar bij te staan, lukte ze in het vullen van een kussen ... Wat bewijst dat er zelfs voor min isters hoop is op een nuttig werk. Nu moet je toegeven, zelfs van dat ministerlijke bakte ze ook niet veel, ze heeft amper het parlement gezien. Eerst was ze zwanger en dan was ze in een zwaar en moeizaam bevallingsverlof gesukkeld, waar ze maar niet uit raakte. Een soort postministerlijke depressie ?

Hé, we zijn nu al terug van de rommelmarkt te Velzeke... 't regent... en dan is het altijd wat minnetjes. Ik heb de briefjes voor de rommelmarkt te Mater uitgedeeld met de uitleg dat het bij ons altijd mooi weer is... Iedereen glimlachte, en de grappige opmerkingen waren niet uit de (regenachtige) lucht. Och, waarom zou je ook bij regen je goede humeur niet mogen behouden?

Maar er was uiteraard veel minder volk, en de mensen lopen met de paraplu, haastig van kraampje naar kraampje, ze hebben het koud en er is weinig animo. Eigenlijk moet een rommelmarkt een zonovergoten gebeurtenis zijn, dan pas is het echt leuk, en dan kun je over de koppen lopen. Wat überhaupt nog niet gelijk is aan een goeie verkoop. De laatste tijd hoor ik alle kramers klagen dat er weinig verkoop is... Blijkbaar is er meer crisisgevoel bij de mensen dan we denken.

Vlak voor je het gebied van de rommelmarkt passeert, ligt er een visvijver, en weer of geen weer, daar zat het vol! Waarschijnlijk was er een wedstrijd of zo, want gans de vijver zat vol vissers, verdoken onder hun grote paraplus, en warm ingeduffeld. Nu ja, bij regenweer heb je soms goede beet...en de wind zit minder slecht dan hij de laatste tijd zat...Maar voor volgende week geven ze weliswaar droger weer, maar weer met noorderwind! djudedju.

Sinds een paar dagen zit ik nu bijna voortdurend te computeren met Chrome als browser. Ik moet eerlijk zijn, het is wat aanpassen, maar het werkt wel véél sneller dan alle andere browsers. Nu heb ik, na wat exploratiewerk, ontdekt dat je in de opties heel wat van de dingen die je eigenlijk zo makkelijk vond op de andere browsers, ook kunt inbrengen in Chrome...Gewoonlijk betekent dat een merkelijke vertraging van het systeem, maar met Chrome wordt ik dat niet echt gewaar! Ik moet zeggen dat ik het ondertussen zo gewoon ben, en zo handig vind, dat ik vandaag al zonder er eigenlijk over na te denken, met chrome ben gestart... Gisteren heb ik voor het eerst ook mijn blog gemaakt van uit chrome, en kon er nog geen "prentje" bij inbrengen uit mijn vertrouwde Zemanta, maar nu heb ik zemanta ook op chrome, dus vandaag is er hopelijk wel een prentje bij...

Heb je al eens buiten gekeken? Gek weer! Ik zie de takken van mijn linde strak naar het westen geblazen worden, en één tel later strak naar het oosten! De lucht zit vol grijze wolken, maar voor het moment ziek ik het niet echt regenen.

Weer om binnen te zitten. Ik heb nog wel ergens een filmpje liggen om eens lekker in mijn zetel mee te kruipen...

tot de volgende ? (op de foto: juulke Caesar in Velzeke)

De oude abdij...

Vandaag is er rommelmarkt te Drongen, langs de lange muur van de abdij. De abdij waar wijlen ons vader ooit op retraite ging, ofte geestelijke afzondering. Veela draaide dat uit op geestige afzondering, maar die keer te Drongen niet.
Blijkbaar had ons vader dan de nieuwe visie van de kerk gehoord op het menselijk leven, voorbehoedsmiddelen en zo, en zijn kerkbeeld was ondersteboven gekeerd. Hij was er niet goed van, maar wat er precies was, dat hebben we nooit geweten, want dergelijke onderwerpen waren in die tijd nog taboe...
Dat wij merkten dat er iets was, bewijst hoezeer ons vader onderste boven was van die nieuwe dingen.

Mijn kleinkinderen zijn heel anders opgevoed, bijna in het andere uiterste, toch naar mijn gevoel. Niet moeilijk, zelfs in de kinderprogramma's op TV zie je vrijende en naakte koppels, maak je de geboorte mee vanop de eerste rij, en is er niets meer wat je niet al lang hebt gezien.

Het zal wel aan mij liggen, maar ergens vind ik dat jammer... Voor ons was er nog heel wat te ontdekken, nu liggen de geschenken open en bloot, zonder de feestverpakking daar te liggen, een beetje schamel in hun naaktheid. Ik hou wel van feestverpakking. Ook al krijg je maar een klein onbenullig iets, als het netjes en feestelijk verpakt is, gegeven wordt op een feestelijke manier, met veel égards, dan is het een geschenk dat bij blijft, dat veel meer waard is dan het werkelijk heeft, het heeft immers de waarde van het feestelijke gekregen.

Nu is dat allemaal weg. Ik kan niet verhullen dat ik nog steeds wat gêne heb als ik op de TV een koppel zie liggen vrijen, en er zijn kleinkinderen in huis. Maar zij kijken daar zelfs niet van op. Hebben ze al zat gezien.

Misschien was de manier waarop wij werden opgevoed ook niet de "goede", maar nu zitten ze toch krek in het andere uiterste, en dat lijkt mij ook niet goed. De goede manier is wellicht die waarin alles bespreekbaar is, waar je met elkaar rustig kunt praten over die dingen, met alle mogelijke uitleg er bij, maar zonder het in één of ander hoekje te drummen. Nu maakt men van sex, van genot een nieuwe god. Pleziertjes hebben, genieten, en de deur achter je dicht doen.

Ik denk dat het voor de jonge mensen veel moeilijker zal zijn om naar elkaar toe te groeien, want er is niets meer te ontdekken, en het wereldbeeld is dat van de film, niet dat van de werkelijkheid van het leven van alledag. In de film is alles suiker en zeem, en zo is het leven niet. Het leven is geen stationsromannetje, het is bikkelharde werkelijkheid, en het is aan jou om zelf je leven een kleurtje te geven. Om het wat op te sieren, om het een thuis te maken, een warm nest waar het goed toeven is.

Ik ga straks langs die oude abdij lopen, en weer, zoals ieder jaar, denken aan ons vader. En me afvragen, ben ik ook zo ouderwets voor mijn kinderen en kleinkinderen als mijn vader was voor ons?
Ja... heel zeker, ja...
En dat is goed zo... wij vormen de band met de mogelijkheid om anders te zijn dan nu de mode is.
Wij vormen een band met een verleden, de oude tijd... de goede oude tijd... Goed, gekleurd door het leven zelf, en als het al goed lijkt, dat verleden, dan is dat alleen omdat wij het ingekleurd hebben met het mooiste en het beste wat we toen hadden...

tot de volgende ?

Het leuke windows...

Image via Wikipedia

Gisteren ben ik bij Luc geweest, om zijn Ubuntu te upgraden naar versie 10.4... Ondertussen probeerde Luc wat verder te werken met een andere computer, om een en ander te regelen van op zijn werk. Die andere computer werkte op windows.
Ik mocht het niet tonen, maar inwendig zat ik te gniffelen bij zijn gezucht en geblaas voor de eeuwig trage computer... Het upgraden van Ubuntu duurde iets meer dan een uur, en dan nodigde ik hem uit om dat programma van zijn werk eens op ubuntu te proberen. Ik hielp hem bij de installatie, en alles liep als een sneltrein. Luc juichte, en toen vroeg ik hem of hij het nog wat rapper wou hebben... "Nog rapper ?" "nog rapper!"... Ik installeerde Chrome (of Chromium zo je wil), en ja hoor, dat vliegt nog een stuk sneller dan Firefox, en Chrome maakt nu ook deel uit van het aanbod van ubuntu...
Het verschil was reuzegroot ! Ubuntu versus windows: 1- 0...
Eigenlijk is dat de manier om mensen te overtuigen, je zet twee kwamputers naast elkaar, eentje met windows, en eentje met ubuntu... Geen commentaar meer nodig.

Tussen haakjes, je kunt ook op een windowscomputer, chrome installeren, en ook daar zal chrome bewijzen dat het een stuk rapper is dan andere browsers. Chrome is een google product.

En mocht je, na dit verslag, toch eens goesting krijgen om ook dat Ubuntu-geval eens uit te proberen, dan kun je dat veilig met wubi.org, daarmee kun je ubuntu naast je windows installeren, en kun je het eens uit proberen. In werkelijkheid kun je ook ubuntu gewoon downloaden op een cd, en van op de cd werken met het programma, zonder installatie, maar uiteraard werkt dit dan trager!

Voila, meer kan ik niet doen dan je dit vertellen, de rest is aan u... (Oh ja, je mailadressen, zelfs in hotmail en zo, kun je ook bedienen in ubuntu...)

Ik vind een computer echt leuk en handig, maar ik ben niet bereid naast die al dure machine, ook nog eens dure software te kopen, dus verkies ik mijn software gratis, en met ubuntu en eigenlijk met bijna heel het Linux systeem, kan dat wettelijk... Bovendien voel ik me op die manier vrijer, los van het kapitalisme van een Windows en een Apple, en richt ik mijn peecee in op de manier die ik verkies, in alle vrijheid...

Oh ja, ik heb enige tijd geleden twee minieme plantjes meegebracht, om buiten in een bloempot terrasplant te wezen... Ik wist de naam niet, maar na enig zoekwerk (internet is groooots!) heb ik uitgevonden dat het mandevillea's zijn... en las ik ook dat die minieme plantjes 4.5 meterkes hoog kunnen worden... De kans zit er dus in, dat ik wel een paar keer zal moeten verpotten. Maar Luc (de andere, die van het vissen) heeft vorig jaar zo'n pot in zijn tuin gehad, en dat ding was niet hoger dan een half meterke... we zullen dus afwachten, en hopen op de mooie bloemen. Ik kocht er een roze en een roodbloeiende...
De zon schijnt weer, na enkele dagen felle regen, is Laura daar terug! Maar als wij de weermannen en weermadams mogen geloven, is het maar voor één dagje, en dan hebben we weer regen... Ook het weekend zou dus nat zijn, en wellicht vallen de rommelmarkten dan wat in het water? Normaal is er een mooie, in Velzeke, altijd een heel mooie markt, maar als het regent, dan is een rommelmarkt meteen niet veel meer. Ofwel dekken ze hun koopwaar af, en zie je nog amper wat er te koop is, ofwel vluchten ze, en staat er niets meer... Hopelijk regent het dus niet in het weekend, maar ja, die weermadams houden blijkbaar geen rekening met rommelmarkten.

En oh ja, ik heb heugelijk nieuws, na al dat hopen en wanhopen en teleurgesteld opgeven, zag ik dat mijn meidoorn toch bloeit, maar enkele trosjes, maar er zijn toch voor de eerste keer, bloemen!!! en 't zijn rode, met witte kleurspatjes op. Mooi...alleen nog wat weinig, maar alle begin is moeilijk, ook voor meidoorns.

En weet je, ondanks dat slechte weer is er ook iets goeds aan dat weer! Germain en Luc zullen nu zitten te knikken, eindelijk komt de wind niet meer uit het noorden, en dat kan alleen maar goed zijn voor de visvangst! Je ziet, aan alles is een goed kant, zelfs aan de regen...
Maar ik denk dat ik behoor tot die helft van de mensheid die een fles halfvol noemt, terwijl de andere helft er van overtuigd is dat ze halfleeg is...'t Is dezelfde fles, maar de benadering is anders. En ik geloof in het optimisme!
Ik las onlangs een heel artikel over mensen die heel zwaar ziek zijn... Zij die optimist zijn hebben veel meer kans op genezing of minstens op een langer leven, dan zij die pessimist zijn. Het is niet zo dat optimisme de mens geneest, maar blijkbaar helpt het optimisme toch heel wat om gezond te zijn, of te blijven of te worden... Ik heb al eerder geschreven over wat ik de kracht van de geest noem, maar nu wordt het wetenschappelijk ook bevestigd. Een van de beste bewijzen van de kracht van de menselijke geest? Soms geeft men een zieke mens neppillen, met de verzekering dat het een heel sterk en goed medicament is, en stelt men vast dat die pillen inderdaad helpen, ook al zit er niets in die zou kunnen helpen, buiten ... de overtuiging van de zieke in casu... Laten we dan die geest ook leren bewust gebruiken om ons zelf te ondersteunen, het helpt en het kost niets!

tot de volgende ?