Het waarheidsgehalte in de politiek

Image by Valodja via Flickr

Het is een gekend feit, dat wie liegt in het kleine, dat wellicht ook in het grote doet...

Herinner je je nog dat ik enkele dagen geleden schreef over mini ster Decroo ? Waar hij breed lachend en saluerend verkondigde dat hij nog in deze school had gezeten?

Dat was in Michelbeke, waar hij woont, en altijd woonachtig was, dus ik twijfelde niet aan zijn woorden. Maar onlangs was er hier een goede vriend van mij, die ook van Michelbeke afkomstig is, en ook te Michelbeke school liep... Watte ? Hij heeft hij daar nooit gezeten! Hij zat op de Gemeenteschool, net zoals ikzelf! Oorspronkelijk ging ik bij de nonnen, maar mijn vader werkte in de melkerij van Decroo (de vader) en die verplichte al zijn werknemers dat hun kinderen naar de gemeenteschool moesten! Ah, dedju, wat vertelt hem daar ! Hij bij de nonnen naar 't school ? Nooits van zijn leven, de leugenaar !
De man maakte zich waarempel kwaad. Moet hij zelfs daarover liegen! Nog een vloek. Allee, op de gemeenteschool, als hij er al was, want hij was in zijn jongte meer ziek dan dat hij op school zat! Ha diene tedju, hij vertelde ook eens op de TV dat hij later op de trein zat met de fostmannen als hij naar Geraardsbergen naar het college ging ! De leugenaar ! De fostmannen zaten op de trein van 3 uur in de morgen, en zo vroeg moest hij niet in 't college zijn! Dedju, hij moet altijd liegen, zelfs over zo'n stomme dingen !Mijn vriend begon rood te zien van colere. (Voor de Nederlanders: fostmannen, dat waren mijnwerkers, die werkzaam waren in de mijnen van Henegouwen. Uit de streek van Brakel vertrok er iedere morgen een hele trein van die tjoolders.)

Maar ergens heeft hij natuurlijk gelijk, het is niet van aard om vertrouwen te hebben in mensen die zelfs liegen over dergelijke kleinigheden. En ik denk hier heus niet alleen aan die ene politieker, maar scheer ze gemakshalve allemaal over dezelfde kam, want allemaal zijn ze in hetzelfde beddeke ziek...ze blinken zo graag hun eigen blazoen op...

Mocht de oude riddereer ook voor hen nog tellen, dan zou je geen blazoen meer zien van al de schandbalken die er door zouden lopen.

Net zoals de meeste gemeentennamen heeft ook Michelbeke een betekenis, ook al is die in de loop der eeuwen ook wat in nevelen gehuld, omdat sommige woorden niet meer gekend zijn in de huidige spreektaal... En met alle excuses aan de inwoners van Michelbeke, hun gemeente heeft eigenlijk helemaal geen mooie betekenis... Michelen is gewoon een plat woord voor pissen, tegenwoordig zouden wij dus spreken van zeikbeke... Als min heer de mini ster het al weet, dat zal hij wel zwijgen, want dat past heeltegans niet op zijn blazoen...djudedju.

Maar laat ik mijn inkt niet besmeuren met politiek... Inkt is immers niet zwart genoeg om over dat onderwerp te schrijvelen. Laat ons de inkt gebruiken om de natuur en zijn blommen op te hemelen! Ik ben daar juist eens buiten geweest om te kijken naar wat er allemaal uit de grond aan het kruipen is... Heerlijk als je dan de prachtig camelia's ziet bloeien (de rode en de witte, de roze nog steeds niet, alhoewel net dat boompje bomvol bloemknoppen staat!). De camelia is duidelijk mijn numero uno ! Voornamelijk omdat hij én zo vroeg bloeit met grote mooie bloemen, én omdat hij me ook in de winter vol overtuiging zijn groene blaren laat zien!

Maar overal zie je uit de grond pril groen naar boven komen. De eendagslelies staan al zeker een dikke tien centimeter hoog met hun tere groen te pronken, en de gele dovenetel krijgt al weer nieuwe scheuten, die straks vol blommen zullen staan. Ik geraak niet meer tot bij de bossen, maar wellicht staan daar de blauwkousjes ook al weer boven, en zullen binnenkort de hellingen weer blauw kleuren (boshyacinth), hier en daar onderbroken met stukken wit met een zacht roze tintje van de bosanemonen... Wie wil er in Godsnaam nog een TV als er bossen zijn?

tot de volgende ?

Nijlganzen

Image by zoetnet via Flickr

Ik zie ze iedere dag of over lijn huis vliegen, of op het veld staan, als onbeweeglijke sfinxen. Nijlganzen zijn mooie dieren, maar ze zijn, net zoals de Canadese gans, bezig heel Europa te veroveren, wellicht ook weer uit parken en tuinen ontsnapt.
Maar mooi zijn ze wel, ze hebben echt iets exotisch.
Naast de genoemde Canadese ganzen, en de halsbandparkiet, komen ook zij dus onze fauna verrijken. Ik hoor de groene jongens al steigeren, en roepen dat zij onze fauna aantasten en...en...
Allemaal goed en wel, maar ze zijn er. En je kunt moeilijk op twee toonaarden gelijktijdig gaan zingen. Als we zeggen dat de vreemdelingen die hier binnenkomen moeten beschouwd worden als een verrijking van onze cultuur, dan moeten we bij de dieren meten met dezelfde maat, en ook daar de "vreemdelingen" welkom heten en beschouwen als een verrijking! En welbeschouwd zijn ze dat! Ook al zullen er binnen de bestaande fauna wel wat verschuivingen en aanpassingen komen, en misschien zelfs enkele soorten erg in de verdrukking komen, dat gebeurt op natuurlijke wijze net zo goed! Kijk maar naar de Turkse tortel, die hier vanzelf is gekomen, op eigen kracht, en die als gevolg heeft dat je onze eigen inlandse tortels wel bijna helemaal verdwenen lijkt.(Blijkt?)

Net zoals de Chinezen met hun lekkere eten, de Maghrebijnen met hun godsdienst en andere taal, de Turken die je overal de grondwerken in onze regio ziet verrichten en noem maar op, zo kleuren die vreemde vogels ons landschap net iets anders in. Ik las dat de muisparkiet in Amerika ook zo'n veroveringstocht is begonnen, wanneer laat er hier eens een "vogelliefhebber" een kudde van die schreeuwerds los ? Want hoe mooi de muisparkiet ook is, er is geen beest dat meer schreeuwt dan hij! Een krassende schreeuw waarbij meeuwen en kraaien ware nachtegalen lijken.

Maar de meeste immigranten komen "sans-papier"! Ook bij de dieren! Je ziet ze niet, tot ze plots in een waanzinnig hoog aantal om je oren zoemen, het loof van je aardappels opvreten, grote webben door je huiskamer weven of stilletjes in je brooddoos kruipen en hun eitjes deponeren in je dagelijkse snee brood... Ze komen mee als blinde passagier tussen de vracht van vliegtuig en/of schip. Ongezien en soms heel gevaarlijk. De meesten kunnen (gelukkig) niet overleven in ons klimaat, maar anderen kunnen dat onverhoopt toch, en dan hoor je een jubelkreet bij de spinnenliefhebbers dat ze weer een nieuwe soort hebben ontdekt.

Anderen komen binnen met papieren... gewoonlijk omdat er een sanspapierinsekt tot een plaag is uitgegroeid, en men officiëel en met veel tamtam de natuurlijke vijand uit de verre streken hier binnenhaalt om weerwerk te bieden tegen dat kwalijke kleine beestje...En zo krijg je een nieuwe plaag zoals in Australië waar de ingevoerde kikkers een echte plaag geworden zijn, veel erger dan het beestje dat zouden komen bestrijden... Weg grote trom van het jubilate binnenhalen, en massaal dat tot ondier gedegradeerde reddertje met alle macht gaan bestrijden. Misschien zouden ze de natuurlijke vijand van dat beest ook eens kunnen invoeren??? hihihihi...

Och ja, het is niet de schuld van de mens dat nu plots die giftige spinnetjes hier zijn kunnen blijven, dat komt door de opwarming van de planeet. Ach, die opwarming is ook onze schuld ? Maar gaat het dan over de invoer of over de warmte ? Nu ja, warm, deze winter merkten we daar niet veel van... Zouden die beestjes nu allemaal dood zijn? Of zouden ze toch ook die winterkou hebben kunnen doorstaan? En wat dan met die mooie theorie over opwarming?

Het moge duidelijk zijn, hoe we het ook draaien of keren, wij, de mens zijn het faunavervalsende element nec plus ultra... Wij zijn het die de fauna aantasten door onze manier van leven. Wij kunnen nu eenmaal niet overleven zonder de natuur naar onze hand te zetten, dus vervormen we die natuur en gaan dan mekkeren over die fauna die aangetast is... Een beetje van luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden. En we vervormen vol goede bedoelingen steeds meer en meer en steeds verder en verder de natuur! We leren bij, we kappen nu niet meer alleen de bossen, nee, we planten ze terug weer aan ook!...Alleen, we zetten dan heel dat terrein vol met één soort, snelgroeiende en productieve bomen, die op zich helemaal geen uitstaans meer hebben met het oorspronkelijke en natuurlijke plantenbestand. En dus ook niet meer met de natuurlijk daar voorkomende dieren en planten... Productie, dat is wat telt.

Over mijn huis vliegen de nijlganzen...

Gisterenavond hebben ze mijn twee kleindochters gehospitaliseerd. Die waren al een paar weken wat op de sukkel, en ondanks onderzoeken wist en weet men niet wat er scheelt. Ze hebben koorts, niet overdreven hoog, maar toch koorts.

Anny en ik zeggen stilletjes tegen elkaar...vroeger noemden we dat groeikoorts, en dat ging voorbij met passeren...Nu is dat een hele ramp. Misschien hopen we dat meer dan dat het werkelijkheid is, maar zo is een mens nu eenmaal, ook grootouders...
We wachten nu, een beetje bibberend en bevend, op de uitslag van het onderzoek.
Maar toch blijft het bij mij wat knagen: zouden wij indertijd zo vlug groot alarm geslagen hebben, of een aspirientje gegeven en hop, naar school, 't zal wel overgaan???
Afwachten... misschien waren wij vroeger wel verkeerd.
't kan zijn.
't kan ook zijn dat het niet kan zijn.

tot de volgende ?

Minister Reynders

Image by unforth via Flickr

...dacht er het voorbije jaar tweemaal aan te stoppen met de politiek!

Dit bericht verbaast me hooglijk!
Niet alleen het feit dat hij gedacht heeft, hij deed het zelfs twee maal !!!!
Alleen, ver brengt hij het niet met zijn denken, hij weet het niet te voleinden, niet te voltooien, en zo blijft hij dus rustig politieker - gedachtenloos...

djudedju


Otto Weiss zei het al: " Politieke leiders moeten vooral dan beslistheid aan de dag leggen, wanneerzij niet weten, hoe zij zich er uit moeten redden..."
Simon Cameron: " Een oprecht politicus is iemand, die als hij eenmaal omgekocht is, ook omgekocht blijft;"

Voor Dedecker past dan weer deze van Franklin Delano Roosevelt: " Een radicaal is iemand die zijn beide voeten stevig in de lucht heeft."

en voor ons aller Leterme, deze van Charles John Darling: " Zijn eer aan zijn partij opofferen is zo'n onbaatzuchtige daad, dat zelfs onze edelmoedigste staatslieden niet geaarzeld hebben het te doen"...

Ik kan zo nog uren afschrijven uit mijn citatenboek, maar jullie moeten het zelf maar eens lezen, iedere degelijke bibliotheek heeft er wel eentje, en zoals alle goede boeken is dat er eentje die zelden wordt ontleend. (die is van mij)

Dat politiek een woord is dat is afgeleid van stad (polis) bewijst dat het zelfs niet van plan is uit te groeien tot iets wat thuishoort op staatsniveau... (ook van mij)

Ik ga stoppen met gevleugelde woorden te gebruiken, het is te lastig om ze op papier te zetten, ze dreigen steeds weer te vervliegen.

Vandaag moet Monique binnen in het hospitaal, voor een knieoperatie... We gaan ze dus tijdelijk wat moeten missen. Onder meer op de volgende crea zal ik er alleen voor staan. We zullen haar missen, want dat wil zeggen dat ik de leiding ook werkelijk in handen zal moeten nemen. Nu doe ik dat niet echt, want ik heb steeds de ruggesteun en de humor van Monique bij. Nu, 't zal wel loslopen, ik heb door mijn werk al bijna heel mijn leven ergens de touwtjes in handen moeten nemen...Ik was net aan het gewoon worden (door mijn ziekte) dat niet meer te moeten doen.

Ik hoop dat de operatie goed verloopt en dat ze niet te veel pijn heeft, 't menske is al zo sukkelachtig te been (ze heeft een dropvoet, een voet die ze niet meer kan oplichten, die er bij hangt... Dat heeft wellicht te danken aan een voormalige hersenoperatie. 't Menske heeft al een en ander doorgemaakt)

Het is natuurlijk niet zo, dat het leed van een ander je zelf minder pijn bezorgt, maar toch, ergens doet het je beseffen dat je niet de enige bent met pijn. Dat er nog zijn, en sommigen aan wie je het ziet dat ze er erger aan toe zijn dan jij zelf. Dat doet je op zijn minst een beetje je eigen ellende in een juister kader bekijken, en wat te minder erg in te schatten. Ik denk dat bedevaartsoorden alvast dat sterke punt hebben, dat de zieken zien dat er nog veel mensen zijn die er slechter aan toe zijn.

Maar Monique, dat is een bloedbroeder (of zuster zo je wilt), dat is iemand die, net als ik zelf, inziet dat bezig zijn een heel voorname therapie is, en die ook een heel deel van haar krachten gebruikt om anderen zich daar ook van bewust te maken. Een toffe madam! Soms zie je haar gezicht vertrekken van de pijn, maar steevast glimlacht ze daarna, en zegt dat we (zichzelf inbegrepen) daar niet mogen op peinzen, er is te veel te doen...en ze zit werkelijk nooit stil! Ik weet niet in welke besturen en organisaties ze allemaal zit, maar ze is steeds actief bezig met een of andere werking. Ik ken haar al van toen ze nog werkte in de textiel, en delegee was bij de firma Santens en bestuurslid en...en... Haar man stond altijd aan haar zij, hij steunde zijn Monique door dik en dun. Zelf leek hij mij niet zo'n leidersfiguur, maar hij was steeds er bij en steunde al waar zij zich voor inzette. Als Monique nu nog eens van hem praat, dan hoor je nog de liefde in haar stem en de weemoed naar voorbije dagen...

Het is een van die mensen waarvan je echt denkt dat ze onmisbaar zijn. We weten wel dat dit niet zo is, dat iedereen te vervangen is, maar bij dergelijke mensen twijfelen we toch een beetje...

Vrijdag is het weer boekenbeurs in Kortrijk. Bart en Els gaan er heen, en wij (Anny en ik) mogen mee. Kan ik weer een snuffelen in een onafzienbare hoop boeken! Heerlijk! Ook al zoek ik niets speciaals, heb ik het vaste voornemen niets mee te brengen...ik weet op voorhand dat ik zal sneuvelen. Gisteren op de rommelmarkt had ik ook weer een paar boeken mee. Het enige wat gebeurd is, is dat ik mij meer en meer weet te beperken tot één genre, nu is dat hobby geworden...

Want ik wil proberen om toch zoveel mogelijk plezier te geven aan de leden van mijn (nu ja mijn) crea ...

tot de volgende ?

Dag mevrouw!, Dag Meneer !

Image by Erf-goed.be via Flickr

Vanmorgen zijn we, naar jaarlijkse gewoonte, naar de rommelmarkt geweest in Caritas te Melle... Dat is een verzorgingstehuis voor mensen, laat het mij eens op zijn Vlaams zeggen, waar er een hoek af is... 't Zij door druggebruik, door zenuween (ook Vlaams) of door God weet welke depressie dan ook.
Het was er druk, heel druk, en ik moest mijn auto tussen de sparren parkeren, en tussen de takken door uit mijn auto klauteren. Toen we weer op de weg kwamen kwamen daar twee vrouwelijke patiënten aan, waarvan er eentje heel luid en heel duidelijk articulerend: "Dag Mevrouw !(uitroepteken) Dag Meneer !(Uitroepteken) zei... Je hoorde dat het patiënten waren, aan de manier waarop ze dat uitsprak... Ik wenste hen ook een goede dag, en wandelde door het mooie terrein met het vervelende autogedruis naar de zaal... Autogedruis is zacht uitgedrukt, want de E 40 loopt op enkele meters van je vandaan...Eigenlijk niet echt een terrein om een gebouw neer te zetten, waar mensen moeten tot rust komen...Maar wellicht stond het huis er al vóór de autosnelweg...

Het is er een klein, knus rommelmarktje, wellicht ten voordele van Caritas, en wellicht trekt het mede daardoor veel volk... Als het mooi weer is (maar 't regent), dan zie je er veel van die patiënten lopen, en dan zie je soms wat van de wonderlijke wereld van mensen die eigenlijk niet helemaal op deze wereld vertoeven. We zien ze, en ze zien ons, maar alleen op het raakvlak tussen die twee werelden. Mij valt telkens weer op dat we bij hen procentueel veel meer gelukkige gezichten zien dan in onze harde wereld. Het lijkt wel of zij gewoon een wereld voor zichzelf hebben gecreëerd, waar al het slecht, al het kwaad, al het harde is buiten gehouden.

Wij hebben medelijden met dergelijke mensen, maar ik vraag me soms af, of zij niet beter medelijden met ons zouden hebben, wij die vasthangen aan al die dingen die het leven hard en ongemakkelijk maken. Zij leven op hun uiterst individueel eilandje, met alleen raakvlakken naar plezante dingen van die andere wereld, want als het niet plezant is, dan schuiven ze de gordijnen dicht en sluiten heel die buitenwereld van zich af.

Och, ik ga nu niet gaan vertellen dat ik jaloers op hen ben, nee, maar ik geloof toch ergens dat wen niet echt medelijden met hen moeten hebben, en ik vraag me af of wij wel goed bezig zijn, als we ten allen prijze hen uit hun wereld willen sleuren. Ik spreek hier niet van mensen bij wie deze geestesgesteldheid een vlucht is uit de werkelijkheid, waar ze uit weggevlucht zijn! Dat zijn andere patiënten, die ook in die wereld niet hun thuis hebben gevonden, mensen die als het ware statenloos zijn en uit angst van alles vluchten. Nee, ik heb het over die mensen die van nature nooit tot onze wereld hebben behoord.

Als we bv naar dementen kijken, dan zien we daar duidelijk twee soorten in, mensen die hun wereld verloren hebben, en zich perfect gelukkig voelen in die nieuwe wereld, en anderen, die ergens, diep in zich, de wanhoop en het onvervulbare verlangen voelen naar de vroegere wereld. De eersten zijn gelukkig, de tweeden zijn diepongelukkig...

De menselijke geest lijkt wel wat boven de natuur uit gestegen, en houdt zich in een wankel evenwicht overeind in een maatschappij die ze vanuit die toestand hebben gecreëerd... en bij kortsluiting in de hersenen zie je dat sommigen terugvallen naar wat je "natuurlijk" zoudt kunnen noemen, omdat het de eenvoud zelve is, waarin voedsel, rust en spel de hele wereld zijn.

Een mens zou zich kunnen afvragen of onze evolutie naar "verstandelijke" wezens, niet eerder een onnatuurlijk gegeven is, en als je ziet wat wij de wereld, de natuur aandoen, dan heb je redenen te over om dat te denken. Zijn wij echt de hoogste trap op de evolutieschaal? of zijn we veeleer een bizarre afwijking? Iets wat niet meer het vermogen heeft om op een natuurlijke wijze te leven, te zijn.

Wat dan ook, we zijn mensen, en we moeten er het beste van maken...Maar laat ons in Godsnaam dan ook eens proberen dat te doen in evenwicht met de rest van de wereld, de natuur...

tot de volgende ?

druk

Image by goya via Flickr

Vanmorgen naar Merelbeke, al heel vroeg in de morgen, voor een lesvoormiddag, les voor de medewerkers, leraars onze werkgroep...Vandaag was ik niet van dienst, dat is pas voor een van de volgende keren. Wel links en rechts wat gaan bijzitten, en desnoods een handje (een heel kleintje) bij steken.
Het was wel leuk om weer mee te maken, en ik leerde weer enkele nieuwe materialen kennen. Dus kreeg ik eerder les dan ik er moest geven. Ne mens is nooit te oude om, juist...

Maar dat duurt nogal lang, dus is mijn tijd wel heel beperkt, zeker als je weet dat tanteke ook op de zaterdag moet bezocht worden.
Het wordt dus een heel klein blogje, een echt weekendbeestje...

Gisteren vertelde ik je over het uitbreken van een nest boeren, vandaag zijn de wielertoeristen uitgebroken, een hele meute met een keer. Langs mijn raam flitsen (nu ja...) allerlei kleurige outfits voorbij van hijgende en dampende vélorijders die zojuist de berg op geklommen zijn. De meesten staan hier voor mijn raam recht op de trappers, om even de lendenen te rekken en te strekken, want dat klimwerk...na die winter van stilzitten...niet evident.

Welke soort terroristen het is, is een grote vraag, want nu reeds hangen hier diverse soorten pijlen en staan er diverse soorten wegaanwijzers op de baan geverfd... Wie volgt wat ? Er is duidelijk ook een grote organisatie bij, want deze hebben allemaal een blauw bordje met een nummer op, aan hun stuur hangen. Dat zal wellicht de omloop van het Nieuwsblad zijn voor liefhebbers, tot spijt van de randbewoners...

Ik moet toch eens nadenken over een nieuw verkeersbord! Hier zie je dat niet zo vaak in ons Vlaanderland, maar in Wallonië kennen ze zo'n een bordje: "Sauf riverains" "Alleen voor oeverbewoners"...andere mensen niet toegelaten. We moeten zoiets ontwerpen om die terroristen hier weg te houden. Ik zag weer al van die ambetante exemplaren: een groep van één man, of hij dacht het toch, klof midden op de rijweg, middenderder kon niet! djudedju...Heer geef mij ontzaglijk veel verdraagzaamheid, vooral tegenover wielerdinges... (Een mirakelke is ook al goed, zodat ze plots allemaal vierkante wielen hebben)

Het zal weer niet evident zijn om tot bij tanteke te geraken...de Lange Ast zit ook nogal vaak in het parcours... de mooie brede fietsbaan er naast is voor mietjes.

Nogal een geluk dat ik weet, als de bloempjes bovenkomen, de vogeltjes beginnen te fluiten de boeren uitvliegen en de wielerterroristen gevaarlijk doen, dan komt ook het visweer er aan...Je weet wel, aan een grote plas, waarin geen boeren, geen fietsers, maar wel grote karpers zwemmen... heerlijk... naar het dobbertje turen, de hoed iets naar beneden geschoven om de zon uit mijn ogen te houden...heerlijk, heerlijk, heerlijk...

tot de volgende (weer twintig wielerdinges !)

d'ou elle ainsi ni d'homme

Image via Wikipedia

Gek Frans ? Ja... maar wel historisch! Toen Louis Bonaparte Koning van Nederland was, gaf hij een ereteken uit met de kenspreuk: "Doe wel en zie niet om"...Lees nu nog eens de titel, dat was de manier hoe Lowietje zijn eigen spreuk onthield.
Kijk, dat is nu een klein hoekje van het menselijke aspect van Geschiedenis, want geschiedenis, is de manier waarop we het verleden beschrijven, in het licht van wat en wie we nu zijn.
Logisch gezien zou geschiedenis dus een vast gegeven moeten zijn, maar daar het steeds bekeken wordt door mensen die het bekijken vanuit hun visie, is het dat allerminst.
Dat is de reden waarom geschiedenis in het katholieke onderwijs niet identiek is aan de geschiedenisles in het officiële onderwijs, dat is waarom de Belgische onafhankelijkheidsstrijd in de Nederlandse geschiedenisboekjes héél anders is dan in de Belgische...en dat is ook de reden waarom men nu weer een Napoleon op een schavotje plaatst, waar men hem jaren heeft verguisd.

Het geheugen van de mensen is kort... Toen ik nog jong was, hoorden we nog tal van ouderen foeteren op de Duitsers, die wel altijd oorlogszuchtig waren geweest en altijd zo zouden zijn... Wellicht was dat een of twee generaties vroeger krek zo met de mensen over de eeuwige Franse overweldigers, maar na enkele keren Duitsers waren de Fransen al lang van alle blaam gezuiverd. Gek is dat niet, gewoon omdat het collectief geheugen strikt gebonden lijkt aan de ervaringen van de waarnemers. Er waren geen mensen meer die konden meeklappen over de Franse overweldigers, maar des te meer van hen die de Duitsers hier zagen...

Alles wat verder ligt dan wat aanwezig is in het geheugen van aanwezigen, dat is Geschiedenis uit de boeken. Bij natuurvolken is dit niet zo, omdat ze daar geschiedenis overdragen op een verbale manier, vaste redevoeringen, geijkte teksten die van man naar man werden doorgegeven en aangeleerd aan de volgende generaties. In hoever die ijking ook werkelijk vast was, is uiteraard niet meer te achterhalen, de kans is echter groot, dat net als in onze geschiedenisboekjes, de teksten wel eens evolueerden naargelang de omstandigheden.

Maar dat is net wat Geschiedenis zo leuk maakt! En het jammere is, dat men dat aspect niet (durft) er bij vermeldt, want men wil aan "den volke" wijsmaken dat er maar één geschiedenis is, de echte, de ware, de hunne... En het leuke daaraan is, dat men zich net op die manier blootstelt aan alle kritieken, en alle bewijzen van het tegendeel, bewijzen die, op hun beurt, net zo weerlegbaar zijn...

Het feit dat ik een geschiedenisfreak ben, en dus ga neuzen in allerlei bronnen, maakt mij dus eigenlijk niet echt slimmer, hooguit iets wijzer, en niet eens inzake geschiedenis dan wel in de menskunde (als dat al een wijsheid is...)

Ik ben voor het ogenblik bezig aan het doornemen van een Nederlands geschiedenisboek, vandaar mijn binnenpretjes over de stukken die wij "gemeenschappelijk" beleefd hebben, maar toch, och zo verschillend bekijken. Het kan u misschien gek in de oren klinken, maar ik jeun me verschrikkelijk in dat vergelijken en bestuderen van de menselijke kleinheid, want geef toe, de geschiedenis inkleuren naar gelang je eigen inzicht, opinie en vooral doel, geeft niet echt blijk van grootheid...

Hier naast me op het veld is het nu en dan mistig: een boer rijdt hier aan behoorlijke snelheid over het veld terwijl hij kalk strooit... Het op die manier "vernevelen" is ongetwijfeld een goede manier om het gelijkelijk te verdelen over het veld, want wat rest na het neerdalen der kalknevel, is een witbesneeuwd veld...

Is het bij jullie ook zo? Is er ook in jullie omtrek een heel nest boeren uitgevlogen, die plots een hevige activiteit aan de dag leggen ? Eergisteren nog waren ze hier het veld aan het opentrekken, gisteren reden ze met grote karren mest rond, die ze meteen in de grond inspoten, en vandaag werpen ze het vol kalk...En het is niet alleen hier op het veld voor mijn deur, nee, je ziet ze overal, met grote zware tractoren over de wegen scheuren, haast je haast je naar het volgende veld om ik weet niet wat te doen... De winterslaap is voorbij en nu moet er weer gewerkt worden.

Ik heb een véél te levendige fantasie, en zie meteen voor mijn geestesoog, de boer en de boerin in hun alkoof, onder dikke stapels dekens snurkend en schurkend de winter doorslapen, wachtend op het eerste beetje warmte van een nog bedeesde zon... Zie je hem ook liggen, met zijn blauw en wit gestreepte slaaphemd aan, de rode neus met een bosje haar eruit, en maar snurken? De beer in zijn hol, de boer in zijn bedde...

Ik weet het wel, het is niet zo, de beesten moeten gevoederd, de koeien gemolken en ga zo maar door, maar het plots uitrijden der tractoren doet mij anders denken...

dagdromen...
mensjes kijken
en fantaseren


tot de volgende ?

Auchan Leers

Image by maartenzam via Flickr

Voila, we hebben weer ons grote inkopen te Frankrijk verricht...dus vooral aperitief zonder alcohol. Maar we hebben ook vis , verse vis mee, schartong, zalm en tonijn, en ook nog eens mosselen (voor vanavond ?)...
Dat is dus de reden dat vroege bloglezers zullen vastgesteld hebben: tiens, het is er nog niet... De zaterdag en de zondag valt dat geregeld voor, want dan gaan we wel eens rommelen op de rommelmarkt, maar in de wee zelden, alleen omwille van een Franse reden... (Les excuses sont faits pour s'en servir).

En nu heb ik dus een vlugge hap Frans brood (baguette) gegeten, met een bordje soep. Want het is te laat om nog te gaan koken, bovendien, er zijn straks mosselen... Geen Zeeuwse, in la Douce France koop je uiteraard Ierse mosselen (voor St Patricksday).

Nee, normaal koop ik er de lekkere Bouchotmosselen, maar er waren er geen, dus maar eens Ierse, die zien er ook een beetje uit als de bouchot... Hopelijk zijn ze ook zo lekker. Volgens de visboer zijn ze in ieder geval veel lekkerder dan de Zeeuwse.

Bijna hadden wij op de heenreis een geblutste auto, in la France! Op een rond punt (een Franse uitvinding, die groeien daar in het wild)kwam er een jonge deerne bijna het rondpunt opgesnord, toen ze zag dat ze het niet meer zou halen, en dan piepende remmen en een mooie zwarte streep op het beton...Oef, 't was wel een mooi kind, maar niet om er blutsen van te krijgen.

Op AVS hoorde ik een leuk zinnetje: "Als echtparen echt paren, dan hebben echtgenoten echt genoten..." Vind ik leuk. Heeft niet veel om het lijf, maar dat kan ook niet omwille van dat echt genieten hé.

Heb je het ook gelezen? In België heeft 17,2 % van de bevolking vertrouwen in de politiekers. Ik ben verwonderd dat het er nog zo véél zijn ! Maar het voelt goed aan bij de meerderheid te zitten. Ik denk dat het vooral de uitzendingen zijn op TV van de vroede dames en heren aan het werk... met hun gsmmetje, met hun blackberrytje, met een gazet, met een dik en lijvig boek (Gejaagd door de wind - genre)of gewoon slapend. Ik zag er toch ook een aktieve!!! die was aan het geeuwen. djudedju... en soms krijg je dan een mailtje met de bedragen die die gasten daarvoor krijgen. Op het mailtje staat foutievelijk: verdienen...maar ik denk niet dat zij ook maar iets verdienen, ze stoppen hun verdiensten héél goed weg...achter een gazet, een boek, een blackberry...

tot de volgende ?