Toen ik vanmorgen gedaan had met mijn turnoefeningen, vroeg ik Anny of zij de bus gehoord had. Nee. Ik ook niet. Ik keek nog eens buiten, de sneeuw is bijna weg... Plots zag ik een auto over de weg kruipen. Ijzel !
Pas nadat ik gewassen en aangekleed naar beneden stapte, zag ik net de schoolbus langsrijden, sorry kruipen...
Veerle belde meteen nadat de bus weg was op, maar wij hadden alles gezien, staande in de uiterste hoek van onze eetplaats kunnen wij het net zien. Veerle vertelde dat zij bijna niet op haar voetpad kan recht blijven.
Ijzel...
Toen ik verhuisde van het inwonen bij de ouders van Anny naar het huis in de heidelbergstraat te Loppem, deed ik dat met de camionette van de technische school waar ik toen werkzaam was. De "knecht" van de school reed er mee, en beetje bij beetje gingen wij onze meubels halen en op zijn plaats zetten in ons nieuwe woonst. Het had die morgen geijzeld, waardoor het camionetje al een heel stuk later arriveerde dan verwacht. Wij laden zoveel mogelijk in de camionette en reden heel voorzichtig de amper twee kilometer verder naar de andere woning. Voor mijn deur was er een kasseistrook, die lichtjes afhelde. Toen ik uitstapte gleed het camionetje me netjes na, richting voordeur... Gelukkig niet zo dichtbij dat we de stukken niet konden binnen brengen. We legden oude jutezakken op de grond van het camionetje naar de voordeur, om veilig te kunnen verhuizen.
Heel veel moesten we niet verhuizen, we hadden nog niet veel.
Toen ik al in Oudenaarde werkte, in de vakbond, werden we op een morgen veel vroeger dan normaal wakker, door de...oorverdovende stilte. Wij woonden in de drukke stationsstraat, en daar was nu geen verkeer, zelfs geen voetganger.
Benieuwd keken we buiten en zagen de blinkende baan en de de al even gladde voetpaden. Er lag een centimeterdikke ijslaag over alles heen.
Plots hoorden we een luide slag en gekraak, en zagen, toen we buiten loerden door het raam van onze slaapkamer, dat twee wagens, die ondanks alles toch hadden gepoogd te rijden, knal tegen elkaar op waren geknotst. Blijkbaar moesten er gekwetsten zijn, want even later zagen wij de ambulance aankomen. De ambulance stopte, of probeerde dat toch, maar schoof aan dezelfde snelheid door, knal tegen de beide auto's aan. De politie: idem dito!
Toen de man van de ambulance uitstapte, zat hij meteen onder zijn eigen wagen.
Ik weet, het was niet schoon van ons, maar wij lagen met ons beiden te schokken van het lachen, toen de politie bij een poging de ambulancier te helpen, er bij ging liggen...
Plots ging de deur van de overbuur open. Meneer kwam naar buiten met zijn vuilnisbak in de beide handen, stapte op het voetpad, gleed onderuit, hield op een of andere manier de vuilnisbak klemvast, maar stak wel in verweer zijn armen vooruit... en alle vuil over zich.
Wij lagen op de grond, te huilen van de lach, een echte slappe lach, en durfden ons niet te tonen, toch wel enigszins gegeneerd voor de buurman...
Toen wij later beneden zaten, zaten wij een hele tijd te kijken naar de vele capriolen van de wanhopige probeersel van de mensen. Ik had al lang besloten te wachten met vertrekken tot het doenbaar zou zijn, het leek mij niet nodig een breuk te riskeren, vooral omdat in zo'n weer er ook geen mensen naar het bureel komen.
Plots zag ik collega Gerard voorbijschuifelen, aan een hoger tempo dan de anderen. Ik keek, en hij had een paar oude sokken over zijn schoenen heengetrokken, en blijkbaar gleed dit minder. Toen ik een uurtje later ook op het werk verscheen, hoorde ik nog bij de eersten die er aankwamen, en Gerard had er heel de tijd moederziel alleen gezeten...
Ooit kwam ik van een vergadering te Scheldewindeke, en het was spekglad door een plotse sneeuw- en regenbui op een bevroren grond. Plots zag ik een wagen in de gracht liggen, een man er naast. Ik stopte, en vroeg of ik hem kon meenemen tot aan de dichtste telefoon, maar hij wilde alleen terugkeren... Ik zei dat ik niet van plan was om het risico te verdubbelen door nog eens heen en weer te rijden, maar dan bleef hij liever staan... Ik rook duidelijk een alcoholadem...
Op een andere keer had ik vergadering te Ronse, en toen ik buiten kwam na de vergadering zagen wij, totaal verrast dat het gesneeuwd had... Nuja, dan maar heel voorzichtig naar huis... Ik moest de Kruises omhoog rijden, en deed dit heel voorzichtig en gestaag. Plots zag ik een wagen vanuit de richting Oudenaarde komen, en net toen hij bijna op mijn hoogte was begon hij te glijden...recht naar mij toe. Ik weet wel, je mag niet remmen als het glad is, maar wat kan je anders in zo'n geval? Dus ik remde, en begon meteen ook te glijden. Vraag mij niet hoe, maar we draaiden netjes om elkaar heen, en ik stond weer richting Ronse en hij klaar om terug naar Oudenaarde te rijden... We stapten alletwee, bleek van de doorstane emotie uit, en ik zei: "We gaan dat niet meer proberen zeker"... De man lachte wat bleekjes, en we zijn voorzichtig weer ingestapt, hebben ons een voor een heel voorzichtig weer gekeerd en zijn doorgereden...
Ik was door mijn werk heel veel op de baan, maar heb nooit een accident gehad door de gladheid van de baan. Ik heb genoeg andere ongelukjes gehad! Gelukkig nooit heel erg, nooit met gekwetsten of zo, maar toch... Eén keer heb ik een vervloekte auto gehad! Ik weet dat klinkt absurd, maar met die auto heb ik meer dan tien accidenten gehad, allemaal in mijn recht, maar het leek wel of iedereen het op die auto had gemunt! Hij was nog geen maand oud, toen een schoolbus plots moest uitwijken en pats tegen mijn geparkeerde auto reed. Enkele maanden later was er een storm, en de schoorsteen van Jan waaide af...de stenen recht op mijn auto... Ooit reed er een man mij langs achter aan, in Brussel, toen ik stopte voor het rode licht, en probeerde dan ook nog vluchtmisdrijf te plegen. Een ander wagen had het gezien en reed hem klem. Mijn wagen was nog niet hersteld, toen ik moest stoppen voor een auto voor mij... de wagen die achter mij reed had het niet gezien...Twee builen op elkaar !
Toen ik een andere wagen had, had ik ook geen ongevallen meer...Er was iets aan die wagen... Ik kwam ooit van een vergadering buiten, en op de parking stond die wagen met een volledig gedeukte zijkant...dader onbekend.... Nee, er was iets met die auto!
Bij een van die keren dat mijn auto in de garage was om weer eens uit te blutsen, reed ik met een verschrikkelijke oude vervangwagen van de garage. Een oude witte peugeot diesel... Ik zette dat ding nooit in mijn garage, hij stonk verschrikkelijk naar de diesel. Als ik er mee reed, dan hingen er achter mij dikke witte wolken...
Ik ging er eens mee op bezoek bij mijn zuster te Oostende, waar mijn moeder toen bij woonde. Wij hadden staan lachen met de rokende bak waarmee ik gekomen was. Toen ik terug naar Oudenaarde reed, was er ergens iets gebeurd, en stonden we in de file... Je kent dat wel, bumper aan bumper stapvoets... Niet bij mij! In de omtrek van mijn rokend monster was er steeds een ruime opening...Het leek wel of iedereen bang was dat de auto zou ontploffen, of dat ze zouden gegaseerd worden door de dampen (dat laatste was wel mogelijk!)... In de auto lag een keuringsbewijs zonder ook maar een opmerking....
Auto's... Ik heb nooit echt graag gereden. Ik deed het en doe het nog, maar het is voor mij steeds maar een vervoermiddel geweest, iets waarmee ik behoorlijk rap en vooral droog van het ene punt naar het ander kon... Alhoewel... droog ??? Ik heb één keer een wagen gehad met een schuifdak... Leek een luxe op warme dagen. Maar na enkele jaren kwam daar op een of ander manier sleet op, en bij regen kroop er water ergens tussen of onder. Je merkte het niet, maar het zat er. Je werd het maar gewaar als je eens plots moest kort remmen, dan vloog het water plots ijskoud in je nek. Heerlijk zo'n open dak ....
De ijzel is nog niet weg, maar op de baan is het nu al losgereden, en de auto's rijden al weer bijna op normale snelheid.
Nog al een geluk dat we weten dat het klimaat aan het opwarmen is, anders zou zo'n vroege winter ons ongerust maken... De hemel is niet open, maar je ziet hier en daar toch dat mooie tere blauw en de bijna zilveren horizon geeft je een gedroomde achtergrond voor de zwarte silhouetten van de bomen en de kerk van Horebeke...
Van hier uit gezien is het mooi weer... Maar als zo vaak in de winter is een mooie hemel geen garantie voor warmte, in tegendeel.
Ik ga sluiten, heel voorzichtig, om niet uit te glijden...
tot de volgende ?
dinsdag, november 25, 2008
maandag, november 24, 2008
Nieuwe wijn in oude zakken...
Enkele dagen geleden heb ik met een vriend zitten praten, onder meer over het huwelijk. Hij (en iedereen) stelde vast dat steeds meer jonge mensen thuis bleven wonen. Ze hebben wel een relatie en gaan daar eens slapen of zij komt eens bij hem slapen, maar van trouwen is geen sprake. Zijn kommentaar: "Ze hebben al de lusten en geen lasten"...
Daardoor lag ik vannacht na te denken over het huwelijk...
Het huwelijk is een eerder recent verschijnsel bij de gewone mensen. Een huwelijk was immers slechts van belang bij mensen met bezit, en diende ook om het bezit uit te breiden of te vrijwaren. Met andere woorden het huwelijk was in hoofdzaak een economisch gebeuren. Bij de gewone mensen, de slaven en de lijfeigenen was dat allemaal niet nodig, zij hadden niets toen ze op aarde kwamen en zij zouden zonder iets de aarde weer verlaten, dus moest er ook niets geöfficialiseerd worden. In de praktijk was het zo dat wie "bijslaap" kende, ook als gehuwd beschouwd werd. De betrokken man klopte op een braakliggend stukje grond bij het erf waar hij hij dienstig was, vier palen in de grond, spande daar takken in, weefde door de takken wat rijshout of wilgentenen of lindetenen, ondertussen kapte zijn beminde het oude stro van het jaar voordien, en werd het stro in de leem gestampt, tot een homogene massa. Dan werd de leem tussen de takken gesmeten, en eens een eerste laag, zo diep tussen de wilgentenen zat, werd er een laag leem overheen gewreven om een effen uiterlijk te hebben. De deur en de ramen waren klein, deur omdat dit nooit perfect kon sluiten, ramen omdat er nog geen vensterglas was voor hen, en er dus alleen sprake was van verluchting, niet van verlichting. Bovenop kwam een diep doorhangend strodak, dat was warm, en bovendien moest het zo ver doorhangen, zodat de regen niet op de lemen muren kon komen. Anders smolt hun huis letterlijk weg. En dat was het.
De jongste van het nest was meteen ook het pensioen van de ouders, zo zij het geluk hadden zo lang te leven. Dan werd er geen nieuw huisje gezet, maar een kamer bijgemaakt. Ze gingen inwonen, alhoewel het in de praktijk andersom was! De ouden mochten blijven inwonen, zelf niet meer bij machte voldoende te werken, was hun enige kans op overleven, het opgevangen worden door een van de kinderen.
Toen kwamen de steden op, en veranderde het leven totaal. Daar was niet zo maar een hutje bij te bouwen, het moest al een zekere reglementering volgen, en er kwamen bepaalde plichten bij inzake verplichtingen aan de stad. Ze waren ook niet meer lijf-eigen, ze verdienden geld als arbeider in een of andere gilde. Dit betekende dat zij zich ook min of meer konden opwerken, en toen kwam ook voor hen het huwelijk er. Een contract.
Niet zo uitgebreid als bij de hoge heren, van wie naderhand een wapenschild met daarop een wapen met vermelding van al de bezittingen en verwantschappen, maar toch...
Wie rijker werd kon zich zelfs een stenen huis zetten, en raakte bij de burgers van de stad.
Dit duurde tot... de hele rijken een Lieven Bauwens onder de arm konden nemen, en die wist een weefmachine binnen te smokkelen.
In een heel korte tijd slaagden de rijken er in deze machines te kopiëren, te verbeteren, en in grote fabrieken te zetten. Al wie zijn boterham had verdiend als arbeider in en rond de textiel, verloor op slag zijn inkomen, en had geen andere keus dan te gaan werken bij de nieuwe adel, de geldadel, de textielbarons... En ze werden zo onderdrukt en uitgemolken dat alras er geen sprake meer was van enig eigendom... Ze woonden in een huisje van, ze aten brood uit de winkel van, droegen kleren van...hun baas, de baron, de textielbaron... en weer verdween het huwelijk, als een onbetaalbare luxe. Oh, er was wel een kerkelijke zegening, dat was er al lang geleden ingestampt, maar dat was op een morgen, net na de vroegmis, en net voor het uur van het dagelijkse slavenwerk...
Zo dacht ik ook op de albigensen, de katharen (vandaar ons "ketters") en de lutheranen en calvinisten en ga zo maar door... Wat was het succes van die nieuwe kerkgemeenschappen? Het geloof ? Ik denk dat het veeleer een sociale revolte was, dan wel een echt kerkelijke. De kleine mensen werden plots OOK aangesproken door de predikanten. Plots telden zij ook mee. De protestantse beweging groeide onstellend vlug. Als ik lees in de Geschiedenis van Mater, dan waren zelfs in het landelijke mater alras massa's protestanten te vinden. Zij vonden niet alleen een godsdienst in hun taal, maar ook in de taal van de werkman, de taal die hen als kleine mensen aansprak. De oude katholieke kerk was altijd een zaak geweest van het machtscentrum in ieder gemeenschap, en zelfs de meeste pastoors kwamen uit dat midden.
Ik lag me vannacht dan ook af te vragen of de prediking van St Franciscus tot de dieren, geen allegorie was voor: hij predikte zelfs voor het plebs, het schorum, het gemene volk... Het zou best kunnen, want Frans was een van de wapenen tegen het toenemende protestantisme... En omdat ze zoveel met het gemene volk omgingen, werden ze meerdere keren bijna in de ban van de kerk gedaan. (Bepaalde onderafdelingen verdwenen volledig via de brandstapel!).
Dat bracht mij er toe te denken, of de zeer sterke en zware reactie van de katholieke kerk niet veeleer was ingegeven daardoor, dan wel door betwistingen op het gebied van het geloof ? Het zal op zijn minst zwaar hebben doorgewogen.
En nu is eindelijk de balans doorgeslagen naar het andere eind...Bijna iedereen is nu welvarend in onze maatschappij, en een huwelijksfeest hoeft niet meer, omdat er ieder weekend feesten genoeg zijn. Er hoeft geen kermis meer rond gevierd worden, we leven dagdagelijks zo copieus dat het vermageren nu Het probleem numero uno is geworden. Bovendien is de lust boven alles gaan primeren. De geslachtsdaad is alleen nog plezant. En er is geen enkel risico meer op zwangerschap (ongewenst!), men moet alleen een beetje zorg maken over de steeds meer voorkomdende SOA's...sexueel overdraagbare aandoeningen...Eentje ervan is zelfs gevaarlijk, maar who cares, de mutualiteit betaalt toch.
Jonge meisjes krijgen nu gratis de pil.
Het zou immers onverantwoord zijn dat ze te vroeg opgezadeld werden met een kind.
Of het verantwoord is zo vroeg sexueel contact te hebben is zelfs geen vraag meer.
Mag je zelfs niet meer luidop denken.
Ik ken een meisje waar de jongen op veertienjarige leeftijd al kwam bijslapen.
Eétje? meerdere...
In onze tijd was het huwelijk iets moois. Diende om kinderen te hebben, je geslacht voort te zetten...
Binnenkort gaan we al dat ambetante en pijnlijke wellicht volledig overboord gooien, en als we kinderen zo nodig moeten hebben, dan zullen we naar de fabriek gaan. Daar gaan ze een celletje van 't mannetje nemen en ene van 't meisje, de erfelijke eigenschappen verbeteren en aanpassen, de keuze van de "ouders" inzake jongen/meisje in orde brengen, en na enige tijd kunnen ze dan hun bestelling gaan afhalen. Zonder weeën, zonder onrust in de laatste maand, zonder het heerlijke gevoel van het voelen van leven...
Het hoeft voor mij niet meer... Ik ben blij dat ik nog het gewone werk heb gekend.
maar ja... ik ben ook al oud hé, opa ?
tot de volgende ?
Daardoor lag ik vannacht na te denken over het huwelijk...
Het huwelijk is een eerder recent verschijnsel bij de gewone mensen. Een huwelijk was immers slechts van belang bij mensen met bezit, en diende ook om het bezit uit te breiden of te vrijwaren. Met andere woorden het huwelijk was in hoofdzaak een economisch gebeuren. Bij de gewone mensen, de slaven en de lijfeigenen was dat allemaal niet nodig, zij hadden niets toen ze op aarde kwamen en zij zouden zonder iets de aarde weer verlaten, dus moest er ook niets geöfficialiseerd worden. In de praktijk was het zo dat wie "bijslaap" kende, ook als gehuwd beschouwd werd. De betrokken man klopte op een braakliggend stukje grond bij het erf waar hij hij dienstig was, vier palen in de grond, spande daar takken in, weefde door de takken wat rijshout of wilgentenen of lindetenen, ondertussen kapte zijn beminde het oude stro van het jaar voordien, en werd het stro in de leem gestampt, tot een homogene massa. Dan werd de leem tussen de takken gesmeten, en eens een eerste laag, zo diep tussen de wilgentenen zat, werd er een laag leem overheen gewreven om een effen uiterlijk te hebben. De deur en de ramen waren klein, deur omdat dit nooit perfect kon sluiten, ramen omdat er nog geen vensterglas was voor hen, en er dus alleen sprake was van verluchting, niet van verlichting. Bovenop kwam een diep doorhangend strodak, dat was warm, en bovendien moest het zo ver doorhangen, zodat de regen niet op de lemen muren kon komen. Anders smolt hun huis letterlijk weg. En dat was het.
De jongste van het nest was meteen ook het pensioen van de ouders, zo zij het geluk hadden zo lang te leven. Dan werd er geen nieuw huisje gezet, maar een kamer bijgemaakt. Ze gingen inwonen, alhoewel het in de praktijk andersom was! De ouden mochten blijven inwonen, zelf niet meer bij machte voldoende te werken, was hun enige kans op overleven, het opgevangen worden door een van de kinderen.
Toen kwamen de steden op, en veranderde het leven totaal. Daar was niet zo maar een hutje bij te bouwen, het moest al een zekere reglementering volgen, en er kwamen bepaalde plichten bij inzake verplichtingen aan de stad. Ze waren ook niet meer lijf-eigen, ze verdienden geld als arbeider in een of andere gilde. Dit betekende dat zij zich ook min of meer konden opwerken, en toen kwam ook voor hen het huwelijk er. Een contract.
Niet zo uitgebreid als bij de hoge heren, van wie naderhand een wapenschild met daarop een wapen met vermelding van al de bezittingen en verwantschappen, maar toch...
Wie rijker werd kon zich zelfs een stenen huis zetten, en raakte bij de burgers van de stad.
Dit duurde tot... de hele rijken een Lieven Bauwens onder de arm konden nemen, en die wist een weefmachine binnen te smokkelen.
In een heel korte tijd slaagden de rijken er in deze machines te kopiëren, te verbeteren, en in grote fabrieken te zetten. Al wie zijn boterham had verdiend als arbeider in en rond de textiel, verloor op slag zijn inkomen, en had geen andere keus dan te gaan werken bij de nieuwe adel, de geldadel, de textielbarons... En ze werden zo onderdrukt en uitgemolken dat alras er geen sprake meer was van enig eigendom... Ze woonden in een huisje van, ze aten brood uit de winkel van, droegen kleren van...hun baas, de baron, de textielbaron... en weer verdween het huwelijk, als een onbetaalbare luxe. Oh, er was wel een kerkelijke zegening, dat was er al lang geleden ingestampt, maar dat was op een morgen, net na de vroegmis, en net voor het uur van het dagelijkse slavenwerk...
Zo dacht ik ook op de albigensen, de katharen (vandaar ons "ketters") en de lutheranen en calvinisten en ga zo maar door... Wat was het succes van die nieuwe kerkgemeenschappen? Het geloof ? Ik denk dat het veeleer een sociale revolte was, dan wel een echt kerkelijke. De kleine mensen werden plots OOK aangesproken door de predikanten. Plots telden zij ook mee. De protestantse beweging groeide onstellend vlug. Als ik lees in de Geschiedenis van Mater, dan waren zelfs in het landelijke mater alras massa's protestanten te vinden. Zij vonden niet alleen een godsdienst in hun taal, maar ook in de taal van de werkman, de taal die hen als kleine mensen aansprak. De oude katholieke kerk was altijd een zaak geweest van het machtscentrum in ieder gemeenschap, en zelfs de meeste pastoors kwamen uit dat midden.
Ik lag me vannacht dan ook af te vragen of de prediking van St Franciscus tot de dieren, geen allegorie was voor: hij predikte zelfs voor het plebs, het schorum, het gemene volk... Het zou best kunnen, want Frans was een van de wapenen tegen het toenemende protestantisme... En omdat ze zoveel met het gemene volk omgingen, werden ze meerdere keren bijna in de ban van de kerk gedaan. (Bepaalde onderafdelingen verdwenen volledig via de brandstapel!).
Dat bracht mij er toe te denken, of de zeer sterke en zware reactie van de katholieke kerk niet veeleer was ingegeven daardoor, dan wel door betwistingen op het gebied van het geloof ? Het zal op zijn minst zwaar hebben doorgewogen.
En nu is eindelijk de balans doorgeslagen naar het andere eind...Bijna iedereen is nu welvarend in onze maatschappij, en een huwelijksfeest hoeft niet meer, omdat er ieder weekend feesten genoeg zijn. Er hoeft geen kermis meer rond gevierd worden, we leven dagdagelijks zo copieus dat het vermageren nu Het probleem numero uno is geworden. Bovendien is de lust boven alles gaan primeren. De geslachtsdaad is alleen nog plezant. En er is geen enkel risico meer op zwangerschap (ongewenst!), men moet alleen een beetje zorg maken over de steeds meer voorkomdende SOA's...sexueel overdraagbare aandoeningen...Eentje ervan is zelfs gevaarlijk, maar who cares, de mutualiteit betaalt toch.
Jonge meisjes krijgen nu gratis de pil.
Het zou immers onverantwoord zijn dat ze te vroeg opgezadeld werden met een kind.
Of het verantwoord is zo vroeg sexueel contact te hebben is zelfs geen vraag meer.
Mag je zelfs niet meer luidop denken.
Ik ken een meisje waar de jongen op veertienjarige leeftijd al kwam bijslapen.
Eétje? meerdere...
In onze tijd was het huwelijk iets moois. Diende om kinderen te hebben, je geslacht voort te zetten...
Binnenkort gaan we al dat ambetante en pijnlijke wellicht volledig overboord gooien, en als we kinderen zo nodig moeten hebben, dan zullen we naar de fabriek gaan. Daar gaan ze een celletje van 't mannetje nemen en ene van 't meisje, de erfelijke eigenschappen verbeteren en aanpassen, de keuze van de "ouders" inzake jongen/meisje in orde brengen, en na enige tijd kunnen ze dan hun bestelling gaan afhalen. Zonder weeën, zonder onrust in de laatste maand, zonder het heerlijke gevoel van het voelen van leven...
Het hoeft voor mij niet meer... Ik ben blij dat ik nog het gewone werk heb gekend.
maar ja... ik ben ook al oud hé, opa ?
tot de volgende ?
zondag, november 23, 2008
Diep ademhalen....
Nee, ik ben niet bij de dokter geweest.
Ik heb het over het rolluik op mijn slaapkamer!
Zoals je weet slapen wij (nog steeds) met het raam open, maar het rolluik dicht. En dat is de reden van de titel van deze blog...
Toen ik vanmorgen het rolluik wou omhoogtrekken, vertikte hij het. Er was niet meteen beweging in te krijgen. Een beetje beter en nader bekijken toonde meteen de reden... Onze adem had netjes een laagje ijs gelegd op het rolluik...
Vandaar dus: niet meer ademhalen...
Het leed was tamelijke vlug opgelost...Eerst kreeg ik het rolluik niet naar boven, toen het boven was kreeg ik het bijna niet naar beneden, maar na een keer of vijf (tot vreugde van de buur????) ging het weer enigszins normaal.
Ik weet niet wat we vannacht zullen doen, want nu geven ze echte vorst, en dat voor de eerste keer. (Alhoewel het hier dus duidelijk op mijnen berg al aan 't vriezen was vannacht !!!)
Nochtans was en bleef het zowat dertien graden Celsius op de kamer zelf.
Als het rolluik naar beneden is, en niet te ver naar beneden, zodat de lamellen netjes verticaal staan, dan is heel weinig wind die binnenkomt, toch bij normaal weer. Natuurlijk, als er erg veel wind is, en die dan ook nog uit de "verkeerde" richting komt, dan moeten wij het raam dicht doen, anders waai je uit je bed. Maar de kou...Ik vind het heerlijk slapen op een frisse kamer. De temperatuur van mijn slaapkamer is het enige kwaad van de zomerperiode. Ik zou ergens in de sahara moeten zitten, warm tijdens de dag en "s nachts tegen het vriespunt aan...
Als het vriest mag ik ook buiten niet ademhalen !
Als het vriest, en ik ga een stukje wandelen, dan kom ik steevast thuis met een klompje ijs in de plaats van mijn snor! Eigenlijk krek hetzelfde probleem als met mijn rolluik! Mijn ademhaling vriest dan aan op mijn snor... En dat is niet zo heerlijk, zo een klomp ijs op je façade... brrrr.
Oh ja, in The Royal Kingdom of Great Brittain is er heibel over The Royal Phallus !
Het koninklijke piemeltje is blootgesteld aan de blikken van zijn onderdanen!
Prins William was druk bezig met een koninklijke bezigheid, het polospelen, toen hij van zijn koninklijk paard moest komen om te voldoen aan een zeer aardse behoefte... 't Baasje is net zo min waterdicht als de mindere nobelen onder zijn onderdanen...Hij moest dus plassen.
Een snoodaard van een journalist kon het niet laten daar een fotografisch conterfeitsel van te maken, en 's anderendaags verscheen in primeur de koninklijke piemel in de Britse pers.
Dit zegt mij vooral veel over het gehalte van de huidige pers.
Dit zegt mij ook veel over de belangstelling van de journalisten.
Dit zegt mij nog meer over het gehalte van de krantenlezers...
En dat is waar ik eventjes de noodzaak voel mij te ontdoen van mijnen gal en galstenen...
Laatst hadden wij hier een aanvaring tussen Humo en een slachtoffer van de "persvrijheid"...
Ik ga het hier helemaal niet opnemen voor de bewuste ambtenaar en zijn secretareskes, maar het publiceren van de ambtenaar in een pornografisch photoshopwerkje, doende met de beide secretareskes, vind ik niet echt meer wat ik humor noem.
Het mag dan nog heel duidelijk geweest zijn dat het een vervalsing was, het mag dan nog heel bewust zo gedaan zijn om aan te tonen dat het vervalst was en slechts als "spotprent" bedoeld was, ik kan daar niet meer mee lachen...
Het mag dan zijn dat iedereen vermoedde dat er iets was tussen de ambtenaar en de bewuste secretaressen, het waren en zijn alleen vermoedens, en er is helemaal niets wat ook maar een greintje bewijst dat dit juist zou zijn, en zelfs al zou het juist zijn, dan nog vind ik dergelijke publicaties niet kunnen.
Noem mij maar ouderwets, noem mij maar antiek, maar ik begin meer en meer een hekel te krijgen aan het verloederen van onze literatureluurderij! Het lijkt wel of humor meer en meer een synoniem is geworden van vetzakkerij!
Och, ik ben geen pater, en een mop mag best wat aangebrand zijn, maar ik heb steeds meer het gevoel dat de humor steeds maar platter en platter wordt. En als het niet met grove sex te maken heeft, dan is het veelal op een persoon gericht. Met andere woorden, het niveau daalt onrustwekkend. Zelfs in de echte literatuur (buiten de gewone pers en tv) stellen we vast dat men zich meer en meer gaat wentelen in de smerigheid.
Moet dat echt?
Vroeger hadden wij enkele kranten die de naam hadden een hoog niveau te hebben...maar ook daar vind ik nu die soort van berichten terug.
Men heeft vastgesteld dat dit soort van artikelen goed verkoopt, dus laat men alle normen en principes vallen, en gaat mee voldoen aan de "goesting" van het volk...
Kranten die vroeger elitair genoemd werden, doen nu duchtig mee met berichten over de borsten van de filmster... zijn nep en dergelijke hoogstaande nieuwtjes...
Heeft er echt iemand behoefte aan nieuwtjes over die borsten?
Of " Het mooiste kontje van Vlaanderen"... 't Is te zeggen van diegenen die zich verlagen mee te doen aan een dergelijke verkiezing, want er kunnen best nog duizenden mooiere kontjes in Vlaanderen rondlopen, die het niet nodig vinden daar mee te paraderen... (Gelukkig maar)
Ik vind het veel belangrijker te weten hoe het zit met de verkaveling van het industriegebied, of met het onderzoek over de milieuovertreding door bedrijf X... maar die artikeltjes vind je maar op blz 3 en verder...
De hoofdartikelen moet sensationeel zijn ! Of bloot, of massale afdankingen, of zware rampen à la Gellingen (Ghislenghien)... of nog liefst: schandaaltjes... Breed uitgesmeerd met een grove borstel over de ganse voorpagina.
Ook de manier waarop men het uitsmeert is alles behalve. Stel dat er ergens een stakingspiket is, dan zal dat niet de hoofdtitel zijn van het artikel, maar wel het feit dat de families hun verlof met een dag zien verdwijnen door de staking van de vluchtleiders. Men moet al goed gaan zoeken om nog te weten wat de aanleiding van het conflict was, want dat is slechts bijzaak, men moet oh zo nodig de zwakke randjes van het gebeuren in de verf zetten...
Ik heb het dus niet over de overmaat aan sex, maar aan de overmaat aan zucht naar sensatie die momenteel heel ons wereldbeeld schijnt te moeten vullen...
En toch kan het anders... en toch is er ook belangstelling voor!
Zelfs met dit blogje raak ik soms dingen aan waarop ik dan onverwachte reacties krijg.
Ik kreeg over mijn ervaring en beschrijving van pijn reacties om me te zeggen dat dit hun geholpen had bij het verwerken van hun pijn, en idem bij het verwerken van verdriet, het weergeven van mijn ervaringen heeft anderen geholpen... Met andere woorden, er is wel degelijk nood aan ernstige artikelen, niet van die zware wetenschappelijke dingen, maar gewoon diepmenselijk.
Nu verdwijnt alles, opgeofferd aan de God van de sensatie en de zucht naar het halen van hogere verkoopscijfers.
Ik preek niet voor bloedserieuze kranten en bloedserieuze artikelen, nee, gewoon voor het zo objectief mogelijk zijn, en schrijven over de kern van de zaak en niet over de sensationele uitwasjes er aan...
Neem nu het zo intrieste dodelijke ongeval van dat meisje te Welden... Ik zou dat aangrijpen om eens een degelijk artikel te schrijven over het nut van lichte kledij en reflecterende kledij... Misschien zou dat verschrikkelijke ongeval niet eens gebeurd zijn, had dat meisje reflecterende armbandjes aan gehad...
Als men een artikel heeft over een modeshow, eens durven te wijzen op de veel te magere modellen, die helemaal niet meer voldoen aan het beeld van de huidige mens.
Niet bedillerig, maar toch ergens eens serieus iets proberen mee te geven.
Maar ja... ik ben ouderwets, antiek...
wie zou er nog luisteren naar zo'n oude zak.
tot de volgende ?
Ik heb het over het rolluik op mijn slaapkamer!
Zoals je weet slapen wij (nog steeds) met het raam open, maar het rolluik dicht. En dat is de reden van de titel van deze blog...
Toen ik vanmorgen het rolluik wou omhoogtrekken, vertikte hij het. Er was niet meteen beweging in te krijgen. Een beetje beter en nader bekijken toonde meteen de reden... Onze adem had netjes een laagje ijs gelegd op het rolluik...
Vandaar dus: niet meer ademhalen...
Het leed was tamelijke vlug opgelost...Eerst kreeg ik het rolluik niet naar boven, toen het boven was kreeg ik het bijna niet naar beneden, maar na een keer of vijf (tot vreugde van de buur????) ging het weer enigszins normaal.
Ik weet niet wat we vannacht zullen doen, want nu geven ze echte vorst, en dat voor de eerste keer. (Alhoewel het hier dus duidelijk op mijnen berg al aan 't vriezen was vannacht !!!)
Nochtans was en bleef het zowat dertien graden Celsius op de kamer zelf.
Als het rolluik naar beneden is, en niet te ver naar beneden, zodat de lamellen netjes verticaal staan, dan is heel weinig wind die binnenkomt, toch bij normaal weer. Natuurlijk, als er erg veel wind is, en die dan ook nog uit de "verkeerde" richting komt, dan moeten wij het raam dicht doen, anders waai je uit je bed. Maar de kou...Ik vind het heerlijk slapen op een frisse kamer. De temperatuur van mijn slaapkamer is het enige kwaad van de zomerperiode. Ik zou ergens in de sahara moeten zitten, warm tijdens de dag en "s nachts tegen het vriespunt aan...
Als het vriest mag ik ook buiten niet ademhalen !
Als het vriest, en ik ga een stukje wandelen, dan kom ik steevast thuis met een klompje ijs in de plaats van mijn snor! Eigenlijk krek hetzelfde probleem als met mijn rolluik! Mijn ademhaling vriest dan aan op mijn snor... En dat is niet zo heerlijk, zo een klomp ijs op je façade... brrrr.
Oh ja, in The Royal Kingdom of Great Brittain is er heibel over The Royal Phallus !
Het koninklijke piemeltje is blootgesteld aan de blikken van zijn onderdanen!
Prins William was druk bezig met een koninklijke bezigheid, het polospelen, toen hij van zijn koninklijk paard moest komen om te voldoen aan een zeer aardse behoefte... 't Baasje is net zo min waterdicht als de mindere nobelen onder zijn onderdanen...Hij moest dus plassen.
Een snoodaard van een journalist kon het niet laten daar een fotografisch conterfeitsel van te maken, en 's anderendaags verscheen in primeur de koninklijke piemel in de Britse pers.
Dit zegt mij vooral veel over het gehalte van de huidige pers.
Dit zegt mij ook veel over de belangstelling van de journalisten.
Dit zegt mij nog meer over het gehalte van de krantenlezers...
En dat is waar ik eventjes de noodzaak voel mij te ontdoen van mijnen gal en galstenen...
Laatst hadden wij hier een aanvaring tussen Humo en een slachtoffer van de "persvrijheid"...
Ik ga het hier helemaal niet opnemen voor de bewuste ambtenaar en zijn secretareskes, maar het publiceren van de ambtenaar in een pornografisch photoshopwerkje, doende met de beide secretareskes, vind ik niet echt meer wat ik humor noem.
Het mag dan nog heel duidelijk geweest zijn dat het een vervalsing was, het mag dan nog heel bewust zo gedaan zijn om aan te tonen dat het vervalst was en slechts als "spotprent" bedoeld was, ik kan daar niet meer mee lachen...
Het mag dan zijn dat iedereen vermoedde dat er iets was tussen de ambtenaar en de bewuste secretaressen, het waren en zijn alleen vermoedens, en er is helemaal niets wat ook maar een greintje bewijst dat dit juist zou zijn, en zelfs al zou het juist zijn, dan nog vind ik dergelijke publicaties niet kunnen.
Noem mij maar ouderwets, noem mij maar antiek, maar ik begin meer en meer een hekel te krijgen aan het verloederen van onze literatureluurderij! Het lijkt wel of humor meer en meer een synoniem is geworden van vetzakkerij!
Och, ik ben geen pater, en een mop mag best wat aangebrand zijn, maar ik heb steeds meer het gevoel dat de humor steeds maar platter en platter wordt. En als het niet met grove sex te maken heeft, dan is het veelal op een persoon gericht. Met andere woorden, het niveau daalt onrustwekkend. Zelfs in de echte literatuur (buiten de gewone pers en tv) stellen we vast dat men zich meer en meer gaat wentelen in de smerigheid.
Moet dat echt?
Vroeger hadden wij enkele kranten die de naam hadden een hoog niveau te hebben...maar ook daar vind ik nu die soort van berichten terug.
Men heeft vastgesteld dat dit soort van artikelen goed verkoopt, dus laat men alle normen en principes vallen, en gaat mee voldoen aan de "goesting" van het volk...
Kranten die vroeger elitair genoemd werden, doen nu duchtig mee met berichten over de borsten van de filmster... zijn nep en dergelijke hoogstaande nieuwtjes...
Heeft er echt iemand behoefte aan nieuwtjes over die borsten?
Of " Het mooiste kontje van Vlaanderen"... 't Is te zeggen van diegenen die zich verlagen mee te doen aan een dergelijke verkiezing, want er kunnen best nog duizenden mooiere kontjes in Vlaanderen rondlopen, die het niet nodig vinden daar mee te paraderen... (Gelukkig maar)
Ik vind het veel belangrijker te weten hoe het zit met de verkaveling van het industriegebied, of met het onderzoek over de milieuovertreding door bedrijf X... maar die artikeltjes vind je maar op blz 3 en verder...
De hoofdartikelen moet sensationeel zijn ! Of bloot, of massale afdankingen, of zware rampen à la Gellingen (Ghislenghien)... of nog liefst: schandaaltjes... Breed uitgesmeerd met een grove borstel over de ganse voorpagina.
Ook de manier waarop men het uitsmeert is alles behalve. Stel dat er ergens een stakingspiket is, dan zal dat niet de hoofdtitel zijn van het artikel, maar wel het feit dat de families hun verlof met een dag zien verdwijnen door de staking van de vluchtleiders. Men moet al goed gaan zoeken om nog te weten wat de aanleiding van het conflict was, want dat is slechts bijzaak, men moet oh zo nodig de zwakke randjes van het gebeuren in de verf zetten...
Ik heb het dus niet over de overmaat aan sex, maar aan de overmaat aan zucht naar sensatie die momenteel heel ons wereldbeeld schijnt te moeten vullen...
En toch kan het anders... en toch is er ook belangstelling voor!
Zelfs met dit blogje raak ik soms dingen aan waarop ik dan onverwachte reacties krijg.
Ik kreeg over mijn ervaring en beschrijving van pijn reacties om me te zeggen dat dit hun geholpen had bij het verwerken van hun pijn, en idem bij het verwerken van verdriet, het weergeven van mijn ervaringen heeft anderen geholpen... Met andere woorden, er is wel degelijk nood aan ernstige artikelen, niet van die zware wetenschappelijke dingen, maar gewoon diepmenselijk.
Nu verdwijnt alles, opgeofferd aan de God van de sensatie en de zucht naar het halen van hogere verkoopscijfers.
Ik preek niet voor bloedserieuze kranten en bloedserieuze artikelen, nee, gewoon voor het zo objectief mogelijk zijn, en schrijven over de kern van de zaak en niet over de sensationele uitwasjes er aan...
Neem nu het zo intrieste dodelijke ongeval van dat meisje te Welden... Ik zou dat aangrijpen om eens een degelijk artikel te schrijven over het nut van lichte kledij en reflecterende kledij... Misschien zou dat verschrikkelijke ongeval niet eens gebeurd zijn, had dat meisje reflecterende armbandjes aan gehad...
Als men een artikel heeft over een modeshow, eens durven te wijzen op de veel te magere modellen, die helemaal niet meer voldoen aan het beeld van de huidige mens.
Niet bedillerig, maar toch ergens eens serieus iets proberen mee te geven.
Maar ja... ik ben ouderwets, antiek...
wie zou er nog luisteren naar zo'n oude zak.
tot de volgende ?
zaterdag, november 22, 2008
Achdiffen dooden oft verjaegen
Gisterennamiddag heb ik mij onledig gehouden met wat in mijn grootstststste boekwerk te neuzen, het Groot Cruydtboeck van Rembertus Dodoneus (Rembert Dodoens) te bladeren...
Dit werk is in zestienhonderd en een sjiek gedrukt op de persen van Plantyn te Antwerpen...
Ik wist dat er in het boek niet alleen over de werkinghe van de cruyden gesproken wordt, maar soms ook over heel gewone dingen. Zo krijg je onder meer ook vermeld welk hout het beste is voor het maken van bogen, hoe je beste mostaert maakt en ga zo maar door.
Al bladeren kwam ik ook terecht bij de Gulden Appelen... De tekeningen zijn heel gedetailleerd, maar niet heel precies, zodat ik mij genoodzaakt zag het betreffende artikel te lezen om te weten waar je nu gouden appels zou kunnen vinden... Toen ik de naemen las in onder meer het Latijn, het Spaans, het Italiaans, het Hoogduits, het Nederduits, het Boheems, het Grieks, het Frans, wist ik het antwoord: het ging hier over de pomod'oro, de pomme d'amour, dus over de tomaat! In heel het lange artikel wordt nergens het woord tomaat gebruikt, wat bewijst dat die naam hier pas later gekomen is...
Heb je ondertussen de titel kunnen ontcijferen? Je moet weten dat ze eigenlijk ook nog eens in een soort gotisch schrift gedrukt zijn, wat de leesbaarheid niet bevorderd, u kreeg dus een voorsprong... In modern nederlands staat er: Hagedissen doden of verjagen...(met ruta palustris, moeraswijnruit)...
Voor het maken van wagenassen gebruik je best olmen (ook voor bogen!)
Azuur verwen, of blauw verven van stoffen kun je onder meer met wede...Gek, maar nu zijn ze weer begonnen met wede te gebruiken omdat het een zeer speciaal en prachtig blauwe kleur geeft die niet echt na te bootsen is... Alles komt terug blijkt...
Bijslaepens lust ende macht vermeerderen... Of de viagra van onze voorouders! Om dat te vinden moet je verder gaan kijken onder: Soeckt onkuysche lusten verwecken...Heerlijk taaltje ! Er staat een hele waslijst kruiden vermeld, maar klisse is er eentje van.
Blixem ontvlieden: De heidenen beschermden zich tegen de bliksem met wilden wijngaert, je weet wel die bladeren die je soms langs de gevels van huizen ziet kruipen, met blaren in de vorm van wijnbladeren) (Maar 't helpt alleen bij de heidenen...) Ik heb niet gezocht naar het kristelijke middel....
Borstels swart verwen... Met 't sap van de bezekens van vlier kan men haar, veren en ook borstels zwart verven...
Heerlijk toch ? Ik heb er nog een ganse waslijst van die vernuftige middeltjes waarmee de mensen zich wisten te redden in die tijd. Ik ga je nog wel een en ander vertellen op een andere keer, anders wordt het een beetje langdradig.
Misschien nog eentje om te besluiten, er staat ook een ganse waslijst van planten die je bolletjes leveren... Bolletjes ? Ja, om paternosters te maken ! Ofte de kerck inde de cruydenweirelt ???
Heel leuk vindt ik ook de beschrijvingen van de ziekten, zoals brandende pisse en graveel in de pisse...Vreest niet, in die tijd waren er overal kruiden voor gewassen! Je krijgt zelf het recept om geurige kruidenbollekes te maken om de pestilentie weg te houden... Waarvoor hebben wij al die pillen van doen? 't Groeit allemaal voor onze deur. Oh ja, 't prostaat bestond toen ook al, alleen noemde men het toen druppelpisschen...
Heb je al eens buiten gekeken, het is hier een echt schilderij van Valerius De Saedeleer, een van zijn beroemde sneeuwlandschappen in de Vlaamse Ardennen... De tweeling is hier vol jolijt aan 't ravotten in de sneeuw, terwijl hun moeder aan 't snotteren is met een versnuftheid (neusvalling).
Toen ik vanmorgen aan het turnen was, was het nog aan het sneeuwen, nu lijkt het al weer traagjes te dooien. Maar mooi is het wel...als je er niet door moet!
Heb je het ook gelezen?
Eindelijk is een laatste bolwerk inzake discriminatie gesloopt !
Er zijn nu eindelijk BH's voor mannen! En ze verkopen in sneltreinvaart, een bewijs dat ze voldoen aan een vraag.
Momenteel is het nog alleen in Japan, maar het hek is van den dam ! Waar de vrouwen nu ijveren voor los in de bloes, gaan de mannen nu BH's gaan dragen. Niet dat ze echt nut hebben, maar ze zijn zo sierlijk en het zachte strelen van dit kledingstuk geeft de drager ook een zachter gevoel en een zachter en vrouwelijkere kijk op de wereld. (sic).
dju de dju... Moet er nog zand zijn ?
Weet je waar dit spreekwoord vandaan komt ? Vroeger werd er in de huizen, op de vloer wit zand gestrooid, om het huis proper te houden. Het zand werd netjes in een fijne laag gestrooid, en de vrouwen maakten er nadien met de steel van de borstel mooie dessins in, de ene al kunstiger dan de andere, maar de begaafden wisten het de allures te geven van een tapijt, vol met mooie krollewietjes als de bladeren van de acanthus op de kerkpilaren. Ik hoorde ons moeder er nog van vertellen dat haar grootmoeder dat zo mooi kon... Je had in die tijd dan ook een koopman die met een steekkar rond kwam met mooi wit zand.
Het nut was duidelijk, op het einde van de week werd het zand bijeengekeerd en buitengeveegd, met alle vuil er bij, en de vloer werd door het zand blinkend gepolijst. Wellicht kwam dit gebruik nog van uit de tijd dat de vloer in gestampt leem was. J kon dit uiteraard niet met water kuisen, anders kreeg je modder... Maar ook dat zal wel blinkend gepolijst zijn geweest door het fijne zand.
Hé, ik zit vandaag wel heel ver in het verleden... allemaal dingen van zelfs ver voor mijnen tijd, en die is al zo lang, want ik hoor het hele dagen: "Opa, gij zijt al oud hé?" Ik wil dan altijd nee zeggen, maar dan denk ik terug aan mijn kindertijd... toen een vent van dertig, veertig jaar al een ouden was...Ja, dan ben ik al héél oud...en dan knik ik, met een beetje pijn in het hart... Want ik voel me niet oud. Eigenlijk voel ik me steeds beter en beter worden! Nee, niet van lijf en leden, daar zit duidelijk sleet op, maar ik hoe langer ik leef, hoe meer ik kan lezen, en zien, en horen... en hoe rijker ik wordt in miltioenen wetenswaardigheden...van heel kleine triviale dingetjes, tot belangrijke en echt wetenswaardige feiten. En hoe meer er in dat bolleke van mij zit, hoe rijker ik ben, hoe gelukkiger, en hoe meer ik jullie kan onderhouden van uit die zee van dingsigheidjes.
Hoe ouder ik word, hoe vrijer ik me voel om met woorden te bronselen, en ze te vervormen tot geestige en toch duidelijke dingen, en zo een dun laagje slagroom op soms serieuze teksten te leggen... Je moest eens zien hoeveel woorden er verlicht worden als ik de spellingcontrole aanzet ! En onder hoeveel woorden er dan staat: "geen suggesties"... Spellingcontrole bezit een heel pak woorden die ik durf neer te pennen niet. En wie weet, misschien heb ik het geluk dat een van mijn spitsvondigheden wel ooit in de dikke Vandaal landt ????
Er komen blauwe gaten in de grijze lucht... Op de baan is de sneeuw veranderd in gore pap.
Ik ga sluiten... ik zou niet willen dat je geen tijd meer hebt om eindelijk eens die sneeuwvrouw te maken...
tot de volgende ?
Dit werk is in zestienhonderd en een sjiek gedrukt op de persen van Plantyn te Antwerpen...
Ik wist dat er in het boek niet alleen over de werkinghe van de cruyden gesproken wordt, maar soms ook over heel gewone dingen. Zo krijg je onder meer ook vermeld welk hout het beste is voor het maken van bogen, hoe je beste mostaert maakt en ga zo maar door.
Al bladeren kwam ik ook terecht bij de Gulden Appelen... De tekeningen zijn heel gedetailleerd, maar niet heel precies, zodat ik mij genoodzaakt zag het betreffende artikel te lezen om te weten waar je nu gouden appels zou kunnen vinden... Toen ik de naemen las in onder meer het Latijn, het Spaans, het Italiaans, het Hoogduits, het Nederduits, het Boheems, het Grieks, het Frans, wist ik het antwoord: het ging hier over de pomod'oro, de pomme d'amour, dus over de tomaat! In heel het lange artikel wordt nergens het woord tomaat gebruikt, wat bewijst dat die naam hier pas later gekomen is...
Heb je ondertussen de titel kunnen ontcijferen? Je moet weten dat ze eigenlijk ook nog eens in een soort gotisch schrift gedrukt zijn, wat de leesbaarheid niet bevorderd, u kreeg dus een voorsprong... In modern nederlands staat er: Hagedissen doden of verjagen...(met ruta palustris, moeraswijnruit)...
Voor het maken van wagenassen gebruik je best olmen (ook voor bogen!)
Azuur verwen, of blauw verven van stoffen kun je onder meer met wede...Gek, maar nu zijn ze weer begonnen met wede te gebruiken omdat het een zeer speciaal en prachtig blauwe kleur geeft die niet echt na te bootsen is... Alles komt terug blijkt...
Bijslaepens lust ende macht vermeerderen... Of de viagra van onze voorouders! Om dat te vinden moet je verder gaan kijken onder: Soeckt onkuysche lusten verwecken...Heerlijk taaltje ! Er staat een hele waslijst kruiden vermeld, maar klisse is er eentje van.
Blixem ontvlieden: De heidenen beschermden zich tegen de bliksem met wilden wijngaert, je weet wel die bladeren die je soms langs de gevels van huizen ziet kruipen, met blaren in de vorm van wijnbladeren) (Maar 't helpt alleen bij de heidenen...) Ik heb niet gezocht naar het kristelijke middel....
Borstels swart verwen... Met 't sap van de bezekens van vlier kan men haar, veren en ook borstels zwart verven...
Heerlijk toch ? Ik heb er nog een ganse waslijst van die vernuftige middeltjes waarmee de mensen zich wisten te redden in die tijd. Ik ga je nog wel een en ander vertellen op een andere keer, anders wordt het een beetje langdradig.
Misschien nog eentje om te besluiten, er staat ook een ganse waslijst van planten die je bolletjes leveren... Bolletjes ? Ja, om paternosters te maken ! Ofte de kerck inde de cruydenweirelt ???
Heel leuk vindt ik ook de beschrijvingen van de ziekten, zoals brandende pisse en graveel in de pisse...Vreest niet, in die tijd waren er overal kruiden voor gewassen! Je krijgt zelf het recept om geurige kruidenbollekes te maken om de pestilentie weg te houden... Waarvoor hebben wij al die pillen van doen? 't Groeit allemaal voor onze deur. Oh ja, 't prostaat bestond toen ook al, alleen noemde men het toen druppelpisschen...
Heb je al eens buiten gekeken, het is hier een echt schilderij van Valerius De Saedeleer, een van zijn beroemde sneeuwlandschappen in de Vlaamse Ardennen... De tweeling is hier vol jolijt aan 't ravotten in de sneeuw, terwijl hun moeder aan 't snotteren is met een versnuftheid (neusvalling).
Toen ik vanmorgen aan het turnen was, was het nog aan het sneeuwen, nu lijkt het al weer traagjes te dooien. Maar mooi is het wel...als je er niet door moet!
Heb je het ook gelezen?
Eindelijk is een laatste bolwerk inzake discriminatie gesloopt !
Er zijn nu eindelijk BH's voor mannen! En ze verkopen in sneltreinvaart, een bewijs dat ze voldoen aan een vraag.
Momenteel is het nog alleen in Japan, maar het hek is van den dam ! Waar de vrouwen nu ijveren voor los in de bloes, gaan de mannen nu BH's gaan dragen. Niet dat ze echt nut hebben, maar ze zijn zo sierlijk en het zachte strelen van dit kledingstuk geeft de drager ook een zachter gevoel en een zachter en vrouwelijkere kijk op de wereld. (sic).
dju de dju... Moet er nog zand zijn ?
Weet je waar dit spreekwoord vandaan komt ? Vroeger werd er in de huizen, op de vloer wit zand gestrooid, om het huis proper te houden. Het zand werd netjes in een fijne laag gestrooid, en de vrouwen maakten er nadien met de steel van de borstel mooie dessins in, de ene al kunstiger dan de andere, maar de begaafden wisten het de allures te geven van een tapijt, vol met mooie krollewietjes als de bladeren van de acanthus op de kerkpilaren. Ik hoorde ons moeder er nog van vertellen dat haar grootmoeder dat zo mooi kon... Je had in die tijd dan ook een koopman die met een steekkar rond kwam met mooi wit zand.
Het nut was duidelijk, op het einde van de week werd het zand bijeengekeerd en buitengeveegd, met alle vuil er bij, en de vloer werd door het zand blinkend gepolijst. Wellicht kwam dit gebruik nog van uit de tijd dat de vloer in gestampt leem was. J kon dit uiteraard niet met water kuisen, anders kreeg je modder... Maar ook dat zal wel blinkend gepolijst zijn geweest door het fijne zand.
Hé, ik zit vandaag wel heel ver in het verleden... allemaal dingen van zelfs ver voor mijnen tijd, en die is al zo lang, want ik hoor het hele dagen: "Opa, gij zijt al oud hé?" Ik wil dan altijd nee zeggen, maar dan denk ik terug aan mijn kindertijd... toen een vent van dertig, veertig jaar al een ouden was...Ja, dan ben ik al héél oud...en dan knik ik, met een beetje pijn in het hart... Want ik voel me niet oud. Eigenlijk voel ik me steeds beter en beter worden! Nee, niet van lijf en leden, daar zit duidelijk sleet op, maar ik hoe langer ik leef, hoe meer ik kan lezen, en zien, en horen... en hoe rijker ik wordt in miltioenen wetenswaardigheden...van heel kleine triviale dingetjes, tot belangrijke en echt wetenswaardige feiten. En hoe meer er in dat bolleke van mij zit, hoe rijker ik ben, hoe gelukkiger, en hoe meer ik jullie kan onderhouden van uit die zee van dingsigheidjes.
Hoe ouder ik word, hoe vrijer ik me voel om met woorden te bronselen, en ze te vervormen tot geestige en toch duidelijke dingen, en zo een dun laagje slagroom op soms serieuze teksten te leggen... Je moest eens zien hoeveel woorden er verlicht worden als ik de spellingcontrole aanzet ! En onder hoeveel woorden er dan staat: "geen suggesties"... Spellingcontrole bezit een heel pak woorden die ik durf neer te pennen niet. En wie weet, misschien heb ik het geluk dat een van mijn spitsvondigheden wel ooit in de dikke Vandaal landt ????
Er komen blauwe gaten in de grijze lucht... Op de baan is de sneeuw veranderd in gore pap.
Ik ga sluiten... ik zou niet willen dat je geen tijd meer hebt om eindelijk eens die sneeuwvrouw te maken...
tot de volgende ?
vrijdag, november 21, 2008
Triest
Gisterenmorgen is hier niet zo ver af, te Welden, een meisje van 15 jaar doodgereden.
Ze stak de baan over naar het bushokje, toen ze gegrepenwerd door een auto, en ver weg tot over de gracht weggeslingerd werd.
De chauffeur van de wagen is vrijgesproken van schuld, hij reed niet te vlug, en het meisje Valentien droeg donkergrijze kledij, wat haar bijna onzichtbaar maakte.
Ik heb nu nog meer een hekel aan die donkere dagen.
Het kind is gestorven op de plaats van het ongeval, haar moeder was er ondertussen bij. (Ze wonen vlak bij)...
Erg... heel heel erg...
Ik weet het niet, maar ik denk dat dit het allerergste is wat je kan overkomen: een kind verliezen. Het voelt zo onrechtvaardig aan, zo tegen de natuur, tegen de normale gang van zaken in... Den ouden moet eerst gaan, niet de jonge...
Maar we hebben er geen verhaal tegen.
Alleen een wrang en bitter gevoel en een zee van verdriet.
Aan haar familie naam te zien, vrees ik dat het de dochter moet zijn van iemand die ik ken. Ik hoop van niet. Niet dat het leed kleiner of groter is, maar als het iemand betreft die je kent, dan voel je dat nog veel meer aan. Ik weet niet zeker of het stuk waar ze woonde nog Mater of al Welden is, het moet net aan de grens liggen...
Ieder weekend horen wij van talrijke jonge mensen die verongelukken.
En steeds weer denk ik dan: het is niet nodig!
Heel wat van die weekendongevallen zijn immers te wijten aan drank, drugs en/of in slaap vallen tijdens de rit.
Ik maak me dan steeds inwendig wat boos, omdat ik dat voor een groot stuk wijt aan de manier waarop de jonge mensen nu uitgaan.
Vroeger moesten wij om 12 uur thuis zijn, nu gaan ze pas om 12 uur weg om uit te gaan. Midden in de nacht, in de vroege morgenduren rijden ze dan nog eens vlug van de ene dancing naar de andere, en wij lezen dan weer dat er weer dodelijke weekendongevallen waren te ...
De baan van Zottegem naar Wetteren lijkt bijna op een kerkhof! Het is nu de gewoonte om waar die jonge mensen verongelukten een kruisje te zetten... Er staan er langs die baan tientallen. Het is een baan tussen twee dancings in.
Ik denk dat er nu minder mensen van die leeftijd in onze wijk wonen, maar enkele jaren geleden hoorden wij die jonge mensen thuiskomen, rond het uur waarop wij bijna aan opstaan toe waren.
Ieder weekend, de zaterdagmorgen en de zondagmorgen hoorden wij hen arriveren. Met hun bromfiets met knallende uitlaat, of met een auto die hoofdzakelijk een verpakking was voor de boxen van hun radio... Je hoorde die auto van ver komen...boenke, boenke, boenke... van de drums.
Wie is er op dat rampzalige idee gekomen dat het uitgaan nu om 12 uur maar begint ? Ik durf te pleiten voor een algemeen sluitingsuur om 2 of drie uur in de morgen. Geef toe, als je op een treffelijk uur begint, heb je dan nog heel wat uurtjes om eens lekker te ontspannen en te dansen.
Wat mij ook verontrust is dat we meer en meer zien dat jonge mensen zoveel alcohol gebruiken. Je moet eens proberen ergens aan een Aldi te zijn op het middaguur, een Aldi of een ander grootwarenhuis, in de nabijheid van een school... Je ziet er heel wat jonge mensjes buiten komen met van die alcoholbevattende limonadeachtige drankjes... Breezers en pops en hoe heten die dingen allemaal... Ik heb eens zo'n flesje bekeken, en stelde vast dat er 4.5% alcohol in zat. 's Namiddags zal de aandacht in school ook niet meer dat zijn...
Men mag geen sigaretten meer verkopen aan minderjarigen, maar dat wel ???
Ik weet het allemaal niet meer... ik kan er niet bij dat dit alles zo maar kan. Ik stel me ook vragen bij het feit dat die kinderen blijkbaar over zo veel zakgeld beschikken. Is dat wel allemaal nodig ? Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zakgeld bij me had, voor ik in Gent in de sociale school zat, en daar moest ik het wel hebben voor het aankopen van mijn middageten en zo. Echt zakgeld was het dus niet eens.
Ik vraag me af of dit wel een goede zaak is aan die goede tijd...
Volgens mij is kinderbescherming niet het verstrekken van meer vrijheden aan kinderen, maar het aanleren van verantwoordelijkheid. Als je nu iets verbiedt aan de kinderen, dan zou je het gevoel beginnen krijgen dat je ze iets tekort doet... waar je ze in feite leert op de goede manier te leven...
Als je nu aan een schoolpoort kijkt bij het beëindigen van de klas, dan zie je de kinderen met vijf, zes fietsen naast elkaar, midden de rijweg. Ik vroeg eens aan een politieagent waarom hij daar niets aan deed. het antwoord was dat die kinderen op die manier automatisch een rem betekenden voor het andere verkeer... waarvan akte...
Ik kreeg een heel vuile politionele blik toen ik vroeg of ze dat later ook mochten doen als ze met de auto reden...
En toch legt die flik daar op dat moment de basis van een slecht verkeersgedrag... Maar ja, nu mag dat allemaal...
En iedere week lezen we dan weer over die zovele jeugdige weekend doden...
Opvoeden is nochtans niet zo moeilijk... de voornaamste vereiste is rechtlijnigheid.
Leer een kind van waar tot waar hij mag en kan gaan, en leer hem dat verder gaan leidt tot straffen of nare ervaringen. Maar dat systeem werkt alleen als je rechtlijnig bent, en de dat de lijn die je vandaag uitzet, morgen niet plots anders is, en overmorgen weer als de eerste dag. Een kind moet ook weten waar de grens is. Hier hebben wij dat altijd toegepast, en de neefjes en nichtjes vochten om hier op verlof te mogen komen, ondanks ze wisten dat reglement hier reglement was. Maar daar heeft een kind geen enkele moeilijkheid mee, en het zal ook straf aanvaarden, omdat het ook weet dat het een fout heeft begaan. Het kind voelt het aan als rechtvaardig.
Maar ja, ik ben oud en dus ouderwets...
Wedden dat het nog eens allemaal terugkomt ?
tot de volgende ?
Ze stak de baan over naar het bushokje, toen ze gegrepenwerd door een auto, en ver weg tot over de gracht weggeslingerd werd.
De chauffeur van de wagen is vrijgesproken van schuld, hij reed niet te vlug, en het meisje Valentien droeg donkergrijze kledij, wat haar bijna onzichtbaar maakte.
Ik heb nu nog meer een hekel aan die donkere dagen.
Het kind is gestorven op de plaats van het ongeval, haar moeder was er ondertussen bij. (Ze wonen vlak bij)...
Erg... heel heel erg...
Ik weet het niet, maar ik denk dat dit het allerergste is wat je kan overkomen: een kind verliezen. Het voelt zo onrechtvaardig aan, zo tegen de natuur, tegen de normale gang van zaken in... Den ouden moet eerst gaan, niet de jonge...
Maar we hebben er geen verhaal tegen.
Alleen een wrang en bitter gevoel en een zee van verdriet.
Aan haar familie naam te zien, vrees ik dat het de dochter moet zijn van iemand die ik ken. Ik hoop van niet. Niet dat het leed kleiner of groter is, maar als het iemand betreft die je kent, dan voel je dat nog veel meer aan. Ik weet niet zeker of het stuk waar ze woonde nog Mater of al Welden is, het moet net aan de grens liggen...
Ieder weekend horen wij van talrijke jonge mensen die verongelukken.
En steeds weer denk ik dan: het is niet nodig!
Heel wat van die weekendongevallen zijn immers te wijten aan drank, drugs en/of in slaap vallen tijdens de rit.
Ik maak me dan steeds inwendig wat boos, omdat ik dat voor een groot stuk wijt aan de manier waarop de jonge mensen nu uitgaan.
Vroeger moesten wij om 12 uur thuis zijn, nu gaan ze pas om 12 uur weg om uit te gaan. Midden in de nacht, in de vroege morgenduren rijden ze dan nog eens vlug van de ene dancing naar de andere, en wij lezen dan weer dat er weer dodelijke weekendongevallen waren te ...
De baan van Zottegem naar Wetteren lijkt bijna op een kerkhof! Het is nu de gewoonte om waar die jonge mensen verongelukten een kruisje te zetten... Er staan er langs die baan tientallen. Het is een baan tussen twee dancings in.
Ik denk dat er nu minder mensen van die leeftijd in onze wijk wonen, maar enkele jaren geleden hoorden wij die jonge mensen thuiskomen, rond het uur waarop wij bijna aan opstaan toe waren.
Ieder weekend, de zaterdagmorgen en de zondagmorgen hoorden wij hen arriveren. Met hun bromfiets met knallende uitlaat, of met een auto die hoofdzakelijk een verpakking was voor de boxen van hun radio... Je hoorde die auto van ver komen...boenke, boenke, boenke... van de drums.
Wie is er op dat rampzalige idee gekomen dat het uitgaan nu om 12 uur maar begint ? Ik durf te pleiten voor een algemeen sluitingsuur om 2 of drie uur in de morgen. Geef toe, als je op een treffelijk uur begint, heb je dan nog heel wat uurtjes om eens lekker te ontspannen en te dansen.
Wat mij ook verontrust is dat we meer en meer zien dat jonge mensen zoveel alcohol gebruiken. Je moet eens proberen ergens aan een Aldi te zijn op het middaguur, een Aldi of een ander grootwarenhuis, in de nabijheid van een school... Je ziet er heel wat jonge mensjes buiten komen met van die alcoholbevattende limonadeachtige drankjes... Breezers en pops en hoe heten die dingen allemaal... Ik heb eens zo'n flesje bekeken, en stelde vast dat er 4.5% alcohol in zat. 's Namiddags zal de aandacht in school ook niet meer dat zijn...
Men mag geen sigaretten meer verkopen aan minderjarigen, maar dat wel ???
Ik weet het allemaal niet meer... ik kan er niet bij dat dit alles zo maar kan. Ik stel me ook vragen bij het feit dat die kinderen blijkbaar over zo veel zakgeld beschikken. Is dat wel allemaal nodig ? Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zakgeld bij me had, voor ik in Gent in de sociale school zat, en daar moest ik het wel hebben voor het aankopen van mijn middageten en zo. Echt zakgeld was het dus niet eens.
Ik vraag me af of dit wel een goede zaak is aan die goede tijd...
Volgens mij is kinderbescherming niet het verstrekken van meer vrijheden aan kinderen, maar het aanleren van verantwoordelijkheid. Als je nu iets verbiedt aan de kinderen, dan zou je het gevoel beginnen krijgen dat je ze iets tekort doet... waar je ze in feite leert op de goede manier te leven...
Als je nu aan een schoolpoort kijkt bij het beëindigen van de klas, dan zie je de kinderen met vijf, zes fietsen naast elkaar, midden de rijweg. Ik vroeg eens aan een politieagent waarom hij daar niets aan deed. het antwoord was dat die kinderen op die manier automatisch een rem betekenden voor het andere verkeer... waarvan akte...
Ik kreeg een heel vuile politionele blik toen ik vroeg of ze dat later ook mochten doen als ze met de auto reden...
En toch legt die flik daar op dat moment de basis van een slecht verkeersgedrag... Maar ja, nu mag dat allemaal...
En iedere week lezen we dan weer over die zovele jeugdige weekend doden...
Opvoeden is nochtans niet zo moeilijk... de voornaamste vereiste is rechtlijnigheid.
Leer een kind van waar tot waar hij mag en kan gaan, en leer hem dat verder gaan leidt tot straffen of nare ervaringen. Maar dat systeem werkt alleen als je rechtlijnig bent, en de dat de lijn die je vandaag uitzet, morgen niet plots anders is, en overmorgen weer als de eerste dag. Een kind moet ook weten waar de grens is. Hier hebben wij dat altijd toegepast, en de neefjes en nichtjes vochten om hier op verlof te mogen komen, ondanks ze wisten dat reglement hier reglement was. Maar daar heeft een kind geen enkele moeilijkheid mee, en het zal ook straf aanvaarden, omdat het ook weet dat het een fout heeft begaan. Het kind voelt het aan als rechtvaardig.
Maar ja, ik ben oud en dus ouderwets...
Wedden dat het nog eens allemaal terugkomt ?
tot de volgende ?
donderdag, november 20, 2008
Vrouwen en techniek...
Let op, ik ga beginnen met te stellen dat men niet alle vrouwen over dezelfde kam mag scheren, en ik ken mannen die ook helemaal geen handige Harry's zijn, maar toch...
Het is een cliché dat vrouwen geen kaas hebben gegeten van techniek, en clichés zijn meestalcliché geworden omdat ze zo vaak voorkomen...
Nu weer !
Weet je dat er nu een heel pak mensen (mannen én vrouwen én kinderen!) met de dood bedreigd worden, omdat er hier boven ons hoofd, aan de ruimte-zatteliet zo nodig een vrouw wat technische vaardigheden moest gaan hangen exposeren...
't Mensje heeft - helemaal per ongeluk- even per abuus op een oliespuitje geduwd, waardoor haar poezelige handjes wat gladjes werden, en ze liet - oh ramp- een hele gereedschapskoffer de ruimte in glippen...
Op de beelden leken alle tangen, en sleutels en wie weet wat nog meer, in de wegzwevende tas zitten...Maar niets garandeert ons dat dit zo blijft...
In het gunstigste geval blijft het zo, en dan zal wellicht hoogstens een persoontje op een mooie dag getroffen worden door een zware en ook nog gloeiende (reisje door de dampkring weet je wel) gereedschapkoffer op zijn hoofd te krijgen... Kantelt de zak echter eerder, dan kunnen het meerdere personen zijn, een per tang, een per sleutel, een per beitel, een per hamer en ga zo het rijtje maar af... Als we veel geluk hebben zijn die dingen al opgebrand voor ze de oppervlakte van de aarde bereiken.
Maar het kan nog leuker! Stel, morgen lanceren de Russen een nieuwe raket naar de zatteliet, en halverwege hun eerste omloop van onze aardkloot knotsen ze met hun raketje toch wel op een massieven gereedschapkoffer zeker ! Allemaal dood, en ze kunnen nog jaren rondjes draaien in diepgevroren situatie, alvorens ze de atmosfeer induikelen... Natuurlijk zal er tengevolge van dit incident een diepgaand onderzoek ingesteld worden, en de kans is groot dat ze bij dit onderzoek nog een Amerikaanse Engelse sleutel terugvinden, en boem, de verhoudingen terstond nog gespannener dan ze al zijn door dat rakettenschild van de kamerikhanen... en de dreigende vrede in Irak wordt vervangen door een nieuw gewapend conflict onder de grote broers...
Allemaal door een vrouw met olie aan haar handen!
't Is eens iets anders dan vrouwen met een gat in de hand.
Heb je ook al vastgesteld dat men in de soaps en films tegenwoordig alles op alles zet om dat imago van de vrouw te doorbreken ? In buren zie je voortdurend vrouwelijke garagisten door het beeld lopen. Gek genoeg zie je ze nooit echt aan een wagen werken, en het moet al heel erg lukken als ze ergens een of andere vlek van olie of smeer op hun handen of gezicht vertonen. Het zijn de eerste garagisten die ik ken met propere handen ! Of dat vertrouwen wekt is een andere kwestie. Ook in andere stukken zie je ze als chauffeur van vrachtwagens, als schaapscheerders en ga het rijtje maar af. De dames willen af van het imago...de dames ??? Als ik kijk naar de lijst namen die verschijnt op het einde van de film of de episode, stel ik telkens vast dat het mannen zijn die het boek schreven, die de regie doen, en ga zo maar door... Is het misschien een poging van de mannen om de vrouwen nu ook het zware en vuile werk te laten doen ???
In de tijd van de CCCP, de unie der sovjetsocialistische republieken, zag je regelmatig op de publicitaire filmpjes (?) vrouwen aan het werk als kasseilegster, als metster (spreek dat eens goed uit) en noem maar op... Dat waren dan telkens van de verschrikkelijke manwijven, echte remedies tegen de liefde. Als dat het effect is van dat zware sjouwwerk, laat de dametjes dan maar waar ze zijn... Ik zie veel liever van die pronte hupse dingen voor mijn ogen floreren, dan van die Russische manwijven uit die filmpjes.
Bovendien vermoed ik dat veel van die dametjes veel minder onhandig zijn dan ze zich voordoen! Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat ze heel graag beroep doen op het mannelijke chauvinisme, en die sukkels lopen er dan steevast met open ogen in. Gelukkig heb ik een tussenvorm: ze is hups en pront, maar smijt haar vastgelopen wasmachine helemaal open en herstelt hem... In de tijd van de tv met lampen, verving ze zelf de kapotte lamp in de tv... Kortom een ideale madam, zeker in mijn geval. Toen ik het lichamelijk nog kon, was ik door mijn werk bijna nooit thuis, en nu ik thuis ben kan ik het lichamelijk niet meer aan...
sjongejongejonge... al bij al ben ik dus een gelukkig man !
Ik ben een boek aan het lezen, maar niet zomaar een boek... Het is een document, getijpt op a4tjes, met wat foto's en grafiekjes en zo versierd...
Het is een boek over een stukje uit het leven van de auteur, een vriend des huizes...Een vriend van wijlen mijn vader, die mijn vriend is gebleven, en waar ik ook beroepshalve veel contact mee had...Vriend Germain.
Hij beschrijft de pijnlijkste episode uit zijn leven... Vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog werden hij en zijn broertje en zusjes uit huis gehaald en ondergebracht bij de buren, want zijn moeder moest kopen, lag in het kraambed, en daar hoorden kinderen niets van te weten. Dezelfde avond werd zijn moeder nog weggevoerd naar het hospitaal, hij heeft nooit geweten welk hospitaal. 's Anderendaags brak de oorlog in volle geweld uit. Hij als oudste en zijn zussen en broer werden tijdelijk naar het weeshuis gebracht. Maar het tijdelijk werd permanent toen men hoorde dat zijn moeder overleden was bij het bombardement van Oostende. De datum kennen ze, ze weten dat alle slachtoffers begraven werden op het kerkhof van Oostende, maar wanneer en waar precies heeft hij nooit kunnen ontdekken. De overlijdensakte werd pas maanden later bij rechtspraak vastgelegd... Hij zat daar met zijn broertje in het weeshuis. Zijn zusjes zaten daar ook, maar volkomen afgescheiden van de mannekens...
Het weeshuis werd bovendien ook nog een onderkomen voor het Duitse leger die er een Feldpost had. De plaats voor de kinderen werd alsmaar krapper, door de soldaten en vooral door de enorme toevloed van wezen en vermoedelijke wezen, kinderen die uitgehongerd op straat werden gevonden...
Het leven in een weeshuis ... het is geen wonder dat dit een blijvende invloed heeft op een mens! Het moet verschrikkelijk geweest zijn. Niet alle nonnen waren lieflijke wezens, er waren er héél andere bij. Germain vertelt van een vrouw die niet zo ver van hem af woont, die ook in het weeshuis zat, en daar nog een verschrikkelijk litteken van heeft... Een stuk van haar oor werd gewoonweg afgescheurd bij een bestraffing...
Teveel om op te noemen in het bestek van een blog...maar wellicht kom ik er nog wel eens op terug.
Ik moet denken aan Lea, een wijze volksvrouw, die zegt: "Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar 't ene is van stroot en 't andere van lood..."
Weet je, wij hebben er maar eentje van stro... Als je denkt aan het leed dat sommige mensen moeten ondergaan op deze mooie blauwe planeet...
tot de volgende ??
Het is een cliché dat vrouwen geen kaas hebben gegeten van techniek, en clichés zijn meestalcliché geworden omdat ze zo vaak voorkomen...
Nu weer !
Weet je dat er nu een heel pak mensen (mannen én vrouwen én kinderen!) met de dood bedreigd worden, omdat er hier boven ons hoofd, aan de ruimte-zatteliet zo nodig een vrouw wat technische vaardigheden moest gaan hangen exposeren...
't Mensje heeft - helemaal per ongeluk- even per abuus op een oliespuitje geduwd, waardoor haar poezelige handjes wat gladjes werden, en ze liet - oh ramp- een hele gereedschapskoffer de ruimte in glippen...
Op de beelden leken alle tangen, en sleutels en wie weet wat nog meer, in de wegzwevende tas zitten...Maar niets garandeert ons dat dit zo blijft...
In het gunstigste geval blijft het zo, en dan zal wellicht hoogstens een persoontje op een mooie dag getroffen worden door een zware en ook nog gloeiende (reisje door de dampkring weet je wel) gereedschapkoffer op zijn hoofd te krijgen... Kantelt de zak echter eerder, dan kunnen het meerdere personen zijn, een per tang, een per sleutel, een per beitel, een per hamer en ga zo het rijtje maar af... Als we veel geluk hebben zijn die dingen al opgebrand voor ze de oppervlakte van de aarde bereiken.
Maar het kan nog leuker! Stel, morgen lanceren de Russen een nieuwe raket naar de zatteliet, en halverwege hun eerste omloop van onze aardkloot knotsen ze met hun raketje toch wel op een massieven gereedschapkoffer zeker ! Allemaal dood, en ze kunnen nog jaren rondjes draaien in diepgevroren situatie, alvorens ze de atmosfeer induikelen... Natuurlijk zal er tengevolge van dit incident een diepgaand onderzoek ingesteld worden, en de kans is groot dat ze bij dit onderzoek nog een Amerikaanse Engelse sleutel terugvinden, en boem, de verhoudingen terstond nog gespannener dan ze al zijn door dat rakettenschild van de kamerikhanen... en de dreigende vrede in Irak wordt vervangen door een nieuw gewapend conflict onder de grote broers...
Allemaal door een vrouw met olie aan haar handen!
't Is eens iets anders dan vrouwen met een gat in de hand.
Heb je ook al vastgesteld dat men in de soaps en films tegenwoordig alles op alles zet om dat imago van de vrouw te doorbreken ? In buren zie je voortdurend vrouwelijke garagisten door het beeld lopen. Gek genoeg zie je ze nooit echt aan een wagen werken, en het moet al heel erg lukken als ze ergens een of andere vlek van olie of smeer op hun handen of gezicht vertonen. Het zijn de eerste garagisten die ik ken met propere handen ! Of dat vertrouwen wekt is een andere kwestie. Ook in andere stukken zie je ze als chauffeur van vrachtwagens, als schaapscheerders en ga het rijtje maar af. De dames willen af van het imago...de dames ??? Als ik kijk naar de lijst namen die verschijnt op het einde van de film of de episode, stel ik telkens vast dat het mannen zijn die het boek schreven, die de regie doen, en ga zo maar door... Is het misschien een poging van de mannen om de vrouwen nu ook het zware en vuile werk te laten doen ???
In de tijd van de CCCP, de unie der sovjetsocialistische republieken, zag je regelmatig op de publicitaire filmpjes (?) vrouwen aan het werk als kasseilegster, als metster (spreek dat eens goed uit) en noem maar op... Dat waren dan telkens van de verschrikkelijke manwijven, echte remedies tegen de liefde. Als dat het effect is van dat zware sjouwwerk, laat de dametjes dan maar waar ze zijn... Ik zie veel liever van die pronte hupse dingen voor mijn ogen floreren, dan van die Russische manwijven uit die filmpjes.
Bovendien vermoed ik dat veel van die dametjes veel minder onhandig zijn dan ze zich voordoen! Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat ze heel graag beroep doen op het mannelijke chauvinisme, en die sukkels lopen er dan steevast met open ogen in. Gelukkig heb ik een tussenvorm: ze is hups en pront, maar smijt haar vastgelopen wasmachine helemaal open en herstelt hem... In de tijd van de tv met lampen, verving ze zelf de kapotte lamp in de tv... Kortom een ideale madam, zeker in mijn geval. Toen ik het lichamelijk nog kon, was ik door mijn werk bijna nooit thuis, en nu ik thuis ben kan ik het lichamelijk niet meer aan...
sjongejongejonge... al bij al ben ik dus een gelukkig man !
Ik ben een boek aan het lezen, maar niet zomaar een boek... Het is een document, getijpt op a4tjes, met wat foto's en grafiekjes en zo versierd...
Het is een boek over een stukje uit het leven van de auteur, een vriend des huizes...Een vriend van wijlen mijn vader, die mijn vriend is gebleven, en waar ik ook beroepshalve veel contact mee had...Vriend Germain.
Hij beschrijft de pijnlijkste episode uit zijn leven... Vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog werden hij en zijn broertje en zusjes uit huis gehaald en ondergebracht bij de buren, want zijn moeder moest kopen, lag in het kraambed, en daar hoorden kinderen niets van te weten. Dezelfde avond werd zijn moeder nog weggevoerd naar het hospitaal, hij heeft nooit geweten welk hospitaal. 's Anderendaags brak de oorlog in volle geweld uit. Hij als oudste en zijn zussen en broer werden tijdelijk naar het weeshuis gebracht. Maar het tijdelijk werd permanent toen men hoorde dat zijn moeder overleden was bij het bombardement van Oostende. De datum kennen ze, ze weten dat alle slachtoffers begraven werden op het kerkhof van Oostende, maar wanneer en waar precies heeft hij nooit kunnen ontdekken. De overlijdensakte werd pas maanden later bij rechtspraak vastgelegd... Hij zat daar met zijn broertje in het weeshuis. Zijn zusjes zaten daar ook, maar volkomen afgescheiden van de mannekens...
Het weeshuis werd bovendien ook nog een onderkomen voor het Duitse leger die er een Feldpost had. De plaats voor de kinderen werd alsmaar krapper, door de soldaten en vooral door de enorme toevloed van wezen en vermoedelijke wezen, kinderen die uitgehongerd op straat werden gevonden...
Het leven in een weeshuis ... het is geen wonder dat dit een blijvende invloed heeft op een mens! Het moet verschrikkelijk geweest zijn. Niet alle nonnen waren lieflijke wezens, er waren er héél andere bij. Germain vertelt van een vrouw die niet zo ver van hem af woont, die ook in het weeshuis zat, en daar nog een verschrikkelijk litteken van heeft... Een stuk van haar oor werd gewoonweg afgescheurd bij een bestraffing...
Teveel om op te noemen in het bestek van een blog...maar wellicht kom ik er nog wel eens op terug.
Ik moet denken aan Lea, een wijze volksvrouw, die zegt: "Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar 't ene is van stroot en 't andere van lood..."
Weet je, wij hebben er maar eentje van stro... Als je denkt aan het leed dat sommige mensen moeten ondergaan op deze mooie blauwe planeet...
tot de volgende ??
woensdag, november 19, 2008
Hoe rijk zijn we !
We leven midden in het gebied dat voortaan zal gepromoot worden als "Het mooiste landschap van Vlaanderen" Dit omdat de naam Vlaamse Ardennen nogal eens voor verwarring schijnt te zorgen bij toeristen, die Ardennen en Vlaamse Ardennen al een en hetzelfde denken te zijn... Maar het zegt iets ! Ik woon hier boven op mijn berg, klof midden in het mooiste landschap van Vlaanderen... De kostprijs van mijn woning stijgt meteen weer met x aantal eurootjes ! Hoe rijk zijn we niet ?
Gent, op een boogscheut van hier (we hebben niet alleen een mooi landschap, we hebben ook straffe schutters) is uitgeroepen tot de derde mooiste stad van Europa !
Niet Brugge, dat te veel een kunstmatig behouden geheel is (Ik krijg gelijk tot in de hoogste regionen!!!), maar het levende bruisende Gent. Wat ik al jaaaaaren predik, wordt nu bevestigd door de instantie die oordeelt over schoon... Sjongejonge...ik heb mijn beroep gemist, ik moest daar in die commissie werken, ik deel ommers hun mening !
Met andere woorden, met dat mooie landschap, en die mooie stad aan onze voeten, kunnen wij niet anders dan tot het besef komen dat wij wel heel erg gezegend zijn in schoonheid. Gent is mooi! Ik heb het al enkele keren beschreven, het heeft niet alleen hel wat schatten uit het verleden, het heeft heel de tijd door geleefd, en je vindt er juweeltjes uit iedere tijd, tot heden toe, een van de nieuwste bruggen is genomineerd om als mooiste brug van Europa uitgeroepen te worden ! Bovendien is het een bruisende stad, vol leven en vol activiteiten. Het heeft niet alleen een universiteit, met het leven van de studenten, nee, er zijn voortdurend allerlei dingen te beleven, met als jaarlijks hoogtepunt de "Geintsche Fieste", een week lang is Gent dan ingenomen door allerlei festiviteiten, waarvan de meeste in de straat of op de pleinen van Gent. Moet je eens meemaken, anders heb je iets gemist in je leven.
Gent, en eigenlijk heel Oost Vlaanderen, is bourgondisch ingesteld. Hier wordt geleefd!, hier schept God den dag en moeder de soepe... Hier wordt genoten van de goede dingen des levens...Er wordt gewerkt, en veel gewerkt, maar eens de riem er af ligt, trekt men zich los en leeeeft men...
Zelfs hier, in onze stille en rustige Vlaamse Ardennen, weet men te genieten. Hier drinkt men geen bier, nee, men degusteert bier, met aandacht voor de volle smaak. Hier leeft men mee met de buren en met de gemeente. Neem nu de hobbyclub van ziekenzorg, waar ik in mee werk, dat zijn allemaal mensjes die langdurig ziek zijn, en de maandelijkse knutselnamiddag wordt er minstens evenveel gelachen als geknutseld... Ik zou het zo willen omschrijven:Wij hebben aandacht voor genieten!
De Nederlanders zeggen dat van heel Vlaanderen, maar als inwijkeling uit een andere provincie, kan ik getuigen dat het hier jovialer is, ruimer, gezelliger, meer genotvol.
Wat doe je als je buur op je vrouw valt? Eerst je vrouw oprapen, en dan pas je buur... Dat is een voorbeeldje van het alles maar dan ook alles proberen om te turnen tot iets leuks, ook wat in feite helemaal niet zo leuk is...
De man die heel laat (of heel vroeg zo je wilt) thuiskomt, stelt vast dat hij de sleutel niet bij heeft... Hij kan niet anders dan aanbellen en zijn vrouw wekken. Hij begint met korte voorzichtige belletjes, om de kinderen niet te wekken, en plots gaat boven het raam open..."Jan, zijde gij het?" "Hoe komen der hier nog andere rond dat uur ?"
Of de vrouw, in tranen om dat manlief weeral te laat thuis komt, met een vlieg in zijn oog, begint te schelden en zegt onder meer, "Ik ga terug naar huis, naar mijn moeder"....Waarop de man:" Altijd maar beloven, altijd maar beloven..."
De vrouw die 's morgens te laat wakker wordt, ze hoort de vuilniswagen al in de straat passeren, trekt het raam open, en in haar slaapkleed, haar overhoop, roept ze naar de mannen van de vuilkar "'k Ben zekers te late ?" Waarop een van de mannen: "Nee, nee, madammeke, springt er maar in"...
Humor van en voor het volk... Zijn ze gebeurd? Of zijn ze ontsproten aan een of ander brein van een moppentapper? Geen mens die het weet, maar ze schetsen wel de mentaliteit van de mensen, steeds bereid tot gekscheren...
We zijn rijk...
We zijn heel rijk...
We zijn te rijk aan milieuvreemde planten en dieren... Meer dan 10.000 vreemde diersoorten en plantensoorten leven hier in ons landje. De meeste doen geen kwaad, maar enkele zijn zeer giftig, er zijn er bij die allergie veroorzaken, er zijn dieren die de inlandse bedreigen en zelfs uitroeien; er zijn planten die alle andere planten overwoekeren...
Ik wist niet dat er zoveel waren! Wellicht zijn ze door de zachte winters van de laatste jaren nog wat toegenomen.
En dan spreken we in feite alleen nog maar van de planten en de dieren die we zien... Hoeveel soorten microben, virussen en eencelligen en insecten zijn er hier ook niet binnengedrongen? De mobiliteit van de mensen is de oorzaak van veel ellende! Niet alleen vervuilen we, maar we dienen ook nog als vervoermiddel voor allerlei organismen, die we hier dan laten loslopen of vliegen of kruipen...
Het is goed eens naar de geschiedenis te kijken...
Neem nu de pest, de Zwarte Dood, die op een gegeven moment de bevolking van europa heeft gedecimeerd... Hoe kwam dat ? Gewoon door de mobiliteit! Toen de mensen nog in kleine stammen leefden die elkaar slechts heel zelden ontmoetten, toen zouden die ziekten niet zo snel van stam tot stam gekomen zijn, gewoon om dat er geen verkeer tussen die stammen was.
Nu hebben we direct contact met heel de wereld! Vliegtuigen komen dagelijks uit alle hoeken van de wereld, schepen varen de wereld rond... Afrika was vroeger alleen bereikbaar voor zeemannen die bereid waren maanden weg van huis te zijn, en grote ontberingen te doorstaan. Nu landen er dagdagelijks vliegtuigen uit die landen aan onze achterdeur. Laat het nog iets verwarmen, en de malaria zal geen uitheemse ziekte meer zijn, maar hier weer terug zijn van weggeweest. (Want malaria was hier ooit een inheemse ziekte, wat mede een bewijs is van het feit dat de temperatuur al eerder heel wat warmer was...)
Gelukkig hebben we hier nog geen rampen beleefd zoals in Australië met de konijnen, de opuntiacactussen, de ingevoerde kikkersoorten en noem maar op...Maar niets of niemand zegt dat het hier niet kan gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan de toename van wasberen in het wild, en aan de halsbandparkieten die hier steeds meer en meer thuis zijn in de parken van de grote steden van bijna heel Europa... En het hoeft zelfs niet eens door een kunstmatige invoer zijn van die beestjes ! Hoelang is het al geleden dat je nog een tortelduif hebt gezien? Nee, ik bedoel niet de turkse tortel, waarmee ieder tuintje gezegend is, ik bedoel de tortel die hier inheems is (was...want er zijn er bijna geen meer). Onze tortel is verdreven door de turkse tortel, die zo maar van uit het zuiden opgerukt is en steeds verder en verder uitdijt... Onze moerasschildpad was al een eerder zeldzaam beestje, maar door het uitzetten van die vermaledijde Californische Roodwangschildpadden is hij bijna volledig verdwenen.
Met andere woorden, een invoer van een dier- of plantensoort is niet altijd een verrijking van ons patrimonium! In veel gevallen zal het slechts de plaats innemen van een hier oorspronkelijk aanwezig beestje of plantje...
Wij zijn op dat stuk dus niet rijk, maar onszelf drastisch aan het verarmen!
Wees dus een beetje voorzichtig... Werp geen plant die je moe gezien bent buiten in de graskant, de kans bestaat dat hij het overleeft en evolueert tot een woekerende plant. Of misschien zitten er wel een soort bladluizen op die hier nog niet in het wild voorkwamen, en die grote schade toebrengen aan ons graan, of misschien zit er een virusziekte in de plant, die nu overwipt op een van onze inlandse planten en een ware ramp betekent voor planten (en dan uiteraard ook voor dier)...
Ik denk dat wij ons milieu al heel wat meer kwaad hebben gedaan via al deze "ingrepen" dan door de vervuiling... De maatregelen die dan genomen worden zijn meestal kunst en vliegwerk, en veroorzaken nieuwe rampen. Kijk weer eens naar Australië... Men was daar begonnen met de teelt van suikerriet, maar stelde vast dat men met het zaad ook de insecten had meegebracht die leven van dat riet. In Australië was er geeneen beest die die soort van insecten wilde opeten, dus ging men naar het natuurlijke milieu van het suikerriet, en zocht daar welk beestje daar de insecten onder de duim hield... En dat beest werd dan meegebracht en uitgezet.. Maar die beestjes hadden op hun beurt geen vijanden in dit vreemde continent, en vermenigvuldigden zich tot een ware plaag, en daar bovenop ontwikkelden zij het vermogen om ander dieren te eten dan alleen die insectensoort waarvoor ze uitgezet werden... Kortom de oplossing was en is veel erger dan de oorspronkelijke plaag, en het in de hand houden van die beestjes kost jaarlijks miljarden aan bestrijding...
Zo zijn er eilanden, waar vroeger prachtige vogels leefden. Maar omdat er ook ambetante knaagdieren waren die veel schade veroorzaakten, besloot men een soort boomslangen in te voeren om die knaagdieren te bestrijden. Dat lukte, maar toen de knaagdieren op waren begonnen de slangen de vogels op te eten... er zijn nu eilanden waar geen vogels meer zijn...
Soorten die voorgoed van de aardbol verdwenen zijn...
We prutsen er maar op los, steeds met goede bedoelingen, maar veelal met desastreuze gevolgen. Dat is precies wat me bang maakt als ze zitten te foefelen aan de dna van de planten...wat zal men daarmee voor hebben ???
tot de volgende ?
Gent, op een boogscheut van hier (we hebben niet alleen een mooi landschap, we hebben ook straffe schutters) is uitgeroepen tot de derde mooiste stad van Europa !
Niet Brugge, dat te veel een kunstmatig behouden geheel is (Ik krijg gelijk tot in de hoogste regionen!!!), maar het levende bruisende Gent. Wat ik al jaaaaaren predik, wordt nu bevestigd door de instantie die oordeelt over schoon... Sjongejonge...ik heb mijn beroep gemist, ik moest daar in die commissie werken, ik deel ommers hun mening !
Met andere woorden, met dat mooie landschap, en die mooie stad aan onze voeten, kunnen wij niet anders dan tot het besef komen dat wij wel heel erg gezegend zijn in schoonheid. Gent is mooi! Ik heb het al enkele keren beschreven, het heeft niet alleen hel wat schatten uit het verleden, het heeft heel de tijd door geleefd, en je vindt er juweeltjes uit iedere tijd, tot heden toe, een van de nieuwste bruggen is genomineerd om als mooiste brug van Europa uitgeroepen te worden ! Bovendien is het een bruisende stad, vol leven en vol activiteiten. Het heeft niet alleen een universiteit, met het leven van de studenten, nee, er zijn voortdurend allerlei dingen te beleven, met als jaarlijks hoogtepunt de "Geintsche Fieste", een week lang is Gent dan ingenomen door allerlei festiviteiten, waarvan de meeste in de straat of op de pleinen van Gent. Moet je eens meemaken, anders heb je iets gemist in je leven.
Gent, en eigenlijk heel Oost Vlaanderen, is bourgondisch ingesteld. Hier wordt geleefd!, hier schept God den dag en moeder de soepe... Hier wordt genoten van de goede dingen des levens...Er wordt gewerkt, en veel gewerkt, maar eens de riem er af ligt, trekt men zich los en leeeeft men...
Zelfs hier, in onze stille en rustige Vlaamse Ardennen, weet men te genieten. Hier drinkt men geen bier, nee, men degusteert bier, met aandacht voor de volle smaak. Hier leeft men mee met de buren en met de gemeente. Neem nu de hobbyclub van ziekenzorg, waar ik in mee werk, dat zijn allemaal mensjes die langdurig ziek zijn, en de maandelijkse knutselnamiddag wordt er minstens evenveel gelachen als geknutseld... Ik zou het zo willen omschrijven:Wij hebben aandacht voor genieten!
De Nederlanders zeggen dat van heel Vlaanderen, maar als inwijkeling uit een andere provincie, kan ik getuigen dat het hier jovialer is, ruimer, gezelliger, meer genotvol.
Wat doe je als je buur op je vrouw valt? Eerst je vrouw oprapen, en dan pas je buur... Dat is een voorbeeldje van het alles maar dan ook alles proberen om te turnen tot iets leuks, ook wat in feite helemaal niet zo leuk is...
De man die heel laat (of heel vroeg zo je wilt) thuiskomt, stelt vast dat hij de sleutel niet bij heeft... Hij kan niet anders dan aanbellen en zijn vrouw wekken. Hij begint met korte voorzichtige belletjes, om de kinderen niet te wekken, en plots gaat boven het raam open..."Jan, zijde gij het?" "Hoe komen der hier nog andere rond dat uur ?"
Of de vrouw, in tranen om dat manlief weeral te laat thuis komt, met een vlieg in zijn oog, begint te schelden en zegt onder meer, "Ik ga terug naar huis, naar mijn moeder"....Waarop de man:" Altijd maar beloven, altijd maar beloven..."
De vrouw die 's morgens te laat wakker wordt, ze hoort de vuilniswagen al in de straat passeren, trekt het raam open, en in haar slaapkleed, haar overhoop, roept ze naar de mannen van de vuilkar "'k Ben zekers te late ?" Waarop een van de mannen: "Nee, nee, madammeke, springt er maar in"...
Humor van en voor het volk... Zijn ze gebeurd? Of zijn ze ontsproten aan een of ander brein van een moppentapper? Geen mens die het weet, maar ze schetsen wel de mentaliteit van de mensen, steeds bereid tot gekscheren...
We zijn rijk...
We zijn heel rijk...
We zijn te rijk aan milieuvreemde planten en dieren... Meer dan 10.000 vreemde diersoorten en plantensoorten leven hier in ons landje. De meeste doen geen kwaad, maar enkele zijn zeer giftig, er zijn er bij die allergie veroorzaken, er zijn dieren die de inlandse bedreigen en zelfs uitroeien; er zijn planten die alle andere planten overwoekeren...
Ik wist niet dat er zoveel waren! Wellicht zijn ze door de zachte winters van de laatste jaren nog wat toegenomen.
En dan spreken we in feite alleen nog maar van de planten en de dieren die we zien... Hoeveel soorten microben, virussen en eencelligen en insecten zijn er hier ook niet binnengedrongen? De mobiliteit van de mensen is de oorzaak van veel ellende! Niet alleen vervuilen we, maar we dienen ook nog als vervoermiddel voor allerlei organismen, die we hier dan laten loslopen of vliegen of kruipen...
Het is goed eens naar de geschiedenis te kijken...
Neem nu de pest, de Zwarte Dood, die op een gegeven moment de bevolking van europa heeft gedecimeerd... Hoe kwam dat ? Gewoon door de mobiliteit! Toen de mensen nog in kleine stammen leefden die elkaar slechts heel zelden ontmoetten, toen zouden die ziekten niet zo snel van stam tot stam gekomen zijn, gewoon om dat er geen verkeer tussen die stammen was.
Nu hebben we direct contact met heel de wereld! Vliegtuigen komen dagelijks uit alle hoeken van de wereld, schepen varen de wereld rond... Afrika was vroeger alleen bereikbaar voor zeemannen die bereid waren maanden weg van huis te zijn, en grote ontberingen te doorstaan. Nu landen er dagdagelijks vliegtuigen uit die landen aan onze achterdeur. Laat het nog iets verwarmen, en de malaria zal geen uitheemse ziekte meer zijn, maar hier weer terug zijn van weggeweest. (Want malaria was hier ooit een inheemse ziekte, wat mede een bewijs is van het feit dat de temperatuur al eerder heel wat warmer was...)
Gelukkig hebben we hier nog geen rampen beleefd zoals in Australië met de konijnen, de opuntiacactussen, de ingevoerde kikkersoorten en noem maar op...Maar niets of niemand zegt dat het hier niet kan gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan de toename van wasberen in het wild, en aan de halsbandparkieten die hier steeds meer en meer thuis zijn in de parken van de grote steden van bijna heel Europa... En het hoeft zelfs niet eens door een kunstmatige invoer zijn van die beestjes ! Hoelang is het al geleden dat je nog een tortelduif hebt gezien? Nee, ik bedoel niet de turkse tortel, waarmee ieder tuintje gezegend is, ik bedoel de tortel die hier inheems is (was...want er zijn er bijna geen meer). Onze tortel is verdreven door de turkse tortel, die zo maar van uit het zuiden opgerukt is en steeds verder en verder uitdijt... Onze moerasschildpad was al een eerder zeldzaam beestje, maar door het uitzetten van die vermaledijde Californische Roodwangschildpadden is hij bijna volledig verdwenen.
Met andere woorden, een invoer van een dier- of plantensoort is niet altijd een verrijking van ons patrimonium! In veel gevallen zal het slechts de plaats innemen van een hier oorspronkelijk aanwezig beestje of plantje...
Wij zijn op dat stuk dus niet rijk, maar onszelf drastisch aan het verarmen!
Wees dus een beetje voorzichtig... Werp geen plant die je moe gezien bent buiten in de graskant, de kans bestaat dat hij het overleeft en evolueert tot een woekerende plant. Of misschien zitten er wel een soort bladluizen op die hier nog niet in het wild voorkwamen, en die grote schade toebrengen aan ons graan, of misschien zit er een virusziekte in de plant, die nu overwipt op een van onze inlandse planten en een ware ramp betekent voor planten (en dan uiteraard ook voor dier)...
Ik denk dat wij ons milieu al heel wat meer kwaad hebben gedaan via al deze "ingrepen" dan door de vervuiling... De maatregelen die dan genomen worden zijn meestal kunst en vliegwerk, en veroorzaken nieuwe rampen. Kijk weer eens naar Australië... Men was daar begonnen met de teelt van suikerriet, maar stelde vast dat men met het zaad ook de insecten had meegebracht die leven van dat riet. In Australië was er geeneen beest die die soort van insecten wilde opeten, dus ging men naar het natuurlijke milieu van het suikerriet, en zocht daar welk beestje daar de insecten onder de duim hield... En dat beest werd dan meegebracht en uitgezet.. Maar die beestjes hadden op hun beurt geen vijanden in dit vreemde continent, en vermenigvuldigden zich tot een ware plaag, en daar bovenop ontwikkelden zij het vermogen om ander dieren te eten dan alleen die insectensoort waarvoor ze uitgezet werden... Kortom de oplossing was en is veel erger dan de oorspronkelijke plaag, en het in de hand houden van die beestjes kost jaarlijks miljarden aan bestrijding...
Zo zijn er eilanden, waar vroeger prachtige vogels leefden. Maar omdat er ook ambetante knaagdieren waren die veel schade veroorzaakten, besloot men een soort boomslangen in te voeren om die knaagdieren te bestrijden. Dat lukte, maar toen de knaagdieren op waren begonnen de slangen de vogels op te eten... er zijn nu eilanden waar geen vogels meer zijn...
Soorten die voorgoed van de aardbol verdwenen zijn...
We prutsen er maar op los, steeds met goede bedoelingen, maar veelal met desastreuze gevolgen. Dat is precies wat me bang maakt als ze zitten te foefelen aan de dna van de planten...wat zal men daarmee voor hebben ???
tot de volgende ?
dinsdag, november 18, 2008
De naakte man
Mensen in Australië hoorden geroep in het regenwoud, en verwittigden de hulpdiensten. Na enig zoeken vonden ze boven op een bergje een naakte man.
Hij zat te beven van de kou en zat onder de schrammen en de blauwe plekken. Hij wist niet hoe hij daar gekomen was. Hij was wel ontzettend bang dat hij er zou sterven. Alles wat hij zich herinnerde was dat hij was gaan vissen...
ddjudedju, ik wist niet dat vissen zo gevaarlijk was !
In Kortrijk is het zoveelste slachtoffer het hospitaal binnengebracht in coma. De oorzaak: de Kortrijkzanen slikken een overdosis van wat bekend staat als het "liefdesdrankje"...
Het is in werkelijkheid een vorm van vloeibare XTC, die onder meer voor een langdurige erectie zorgt... IN twee weken tijd zijn er al drie Kortrijkzanen binnengevoerd met een overdosis... Blijkbaar hapert er iets aan de mannen en hun potentie in Kortrijk ???
Gisteren heb ik enkele uren op de kwampjoeter van zowel Frederik als de tweeling gewerkt, om ze wat weer in orde te zetten. Vanmorgen vond ik van de twee kinderen een mailtje om me te bedanken. Ze hadden mij dat toegestuurd vanuit hun nagelnieuwe mailbox die ik voor hen had aangemaakt ! En ze zijn er dolgelukkig mee, nu kunnen ze mailen naar hun vriendjes !
Gisteren waren we ook 41 jaar getrouwd. Al een hele term!
Weet je, ik vind het woord trouwen veel mooier dan huwen, er zit iets duurzamers in.
41 is geen bijzonder getal, dus geen feest of zoiets, gewoon een dikke kus en eens terugdenken. Waar is de tijd ?
Eergisteren was mijn nichtje 40 jaar getrouwd, een huwelijksfeest die wij niet konden meemaken, omdat Anny dan heel op het laatste liep van onze Koen. De 23° van deze maand zou onze Koen dus 40 jaren oud geworden zijn...
Een mens denkt dan aan al die dingen terug hé... en dan komt er weer dat immense verdriet om het verlies van onze eersteling. De linde voor mijn deur moet gesnoeid worden, dat was ook zoiets dat Koen vroeger deed. Allemaal herinneringen. Wellicht is dat mede de reden dat ik zo'n hekel heb aan deze tijd van het jaar.
Anny is de tweeling gaan wekken en zal ze straks op de bus zetten. Ze moest al terug zijn, de bus heeft blijkbaar vertraging. Wat zal volgend jaar ons daar brengen? Volgend jaar gaat de tweeling wellicht naar de grote school moeten, en zitten we met de zorgen waar ze naartoe kunnen. De bus is voorbij gereden... Anny zal er terug gaan zijn.
Erwin vertelde me dat hij een nieuwe Vanda heeft gekocht. Een zwarte ! of toch bijna, een bloem die zo donkerpaars is, dat je hem bijna zwart kunt noemen. Voor de niet kenners, een vanda is een orchideeënsoort, maar een van de niet gemakkelijke soorten... zo een die groeit zonder pot, en die je moet voeden en onderhouden door hem regelmatig te bevochtigen. Geen plant voor de huiskamer, maar wel van de mooiste bloemen die er bestaan in de orchideeensoorten. Misschien ken je de Miltonia, dat is een soort die wel (niet zo makkelijk) binnen in huis kan gehouden worden, en waarvan de bloem wel iets wegheeft van de Vandabloemen. Alleen, bij vanda heb je ook nog heel bijzondere kleuren, zoals hemelsblauw...
Al mijn kennis en kunde van orchideeën komt van Erwin, ook mijn liefde voor die bloemen. Zijn vader was een cactuskweker, hij houdt het bij orchideeën en zijn zeeaquarium. Iedere keer ik zijn aquarium zie, met al die kleuren van koralen en vissen, ga ik watertanden, en iedere keer als ik de installatie en het onderhoud er van bekijk, is mijn goesting direkt weer over ! Ik heb een enorme bewondering voor de mensen die een zeeaquarium in perfecte staat hebben en kunnen houden. Daar komt en heel wat werk en heel wat kennis bij kijken. Maar het resultaat is dan ook om bij weg te smelten. Je kunt met een zoetwateraquarium nooit in competitie gaan op gebied van kleur ! Maar je moet ook weten, dat een zeeaquarium niet alleen moeilijk is, het is ook veel duurder en in aankoop en inrichting, maar ook in onderhoud ! Gelukkig is Erwin een handige Harry, en weet hij een groot deel van de technische benodigdheden zelf te maken en zelf te onderhouden. Om u een klein idee te geven, de lampen om zo'n aquarium te verlichten, zijn meer dan 10 keer duurder dan de lampen voor een zoetwaterbak, bovendien verbruiken ze veel meer en gaan ze niet zo lang mee...
Maar mooi is het wel...
Er maalt teveel door mijn hoofd in deze periode van het jaar... Het schrijven lukt me niet zo goed als anders. Gek dat mensen je altijd komen vertellen dat verdriet slijt...niet dus, het wordt alleen wat glad gewreven en gepolierd, zodat het glanst, en door zijn glans veel meer en vaker in het oog springt. Alleen, door dat polieren zijn de scherpe hoekjes er af, en kwetst het niet meer zo erg. Ik ben in mijn leven al heel wat vrienden, kennissen, familie verloren, maar het lijkt wel of dat allemaal weggedrumd wordt door dat ene grote verdriet. Ik heb afgezien bij het overlijden van mijn ouders, maar dat is op een of andere manier veel aanvaardbaarder dan het verlies van een kind. De specialist die Anny behandelt wees er op dat in Afrika, in de hongergebieden de kindersterfte zo veel groter is, dat wij hier nog niet mochten klagen... Misschien heeft hij gelijk, maar ik denk dat die mensjes daar evenveel afzien als wij hier, misschien door de hoeveelheid nog meer, maar ze hebben door de strijd om te overleven wellicht veel minder tijd om er bij stil te staan... Wij hebben dat wel. Misschien is het wel een goede zaak dat ik ook thuis zit, dat ik niet ben gaan werken en Anny alleen thuis achterlaat met dit leed. Nu zijn we bij elkaar, en al praten we er bijna niet over, we weten van elkaar en voelen met elkaar...
Ik ga stoppen, wat hebben jullie aan het verdriet van een ander? Niets toch ? Gelukkig maar, het zou al heel erg zijn als we ook nog het verdriet van de anderen zouden moeten meedragen...
Ik heb toch een hekel aan dit grijze grauwe weer...
tot de volgende ?
Hij zat te beven van de kou en zat onder de schrammen en de blauwe plekken. Hij wist niet hoe hij daar gekomen was. Hij was wel ontzettend bang dat hij er zou sterven. Alles wat hij zich herinnerde was dat hij was gaan vissen...
ddjudedju, ik wist niet dat vissen zo gevaarlijk was !
In Kortrijk is het zoveelste slachtoffer het hospitaal binnengebracht in coma. De oorzaak: de Kortrijkzanen slikken een overdosis van wat bekend staat als het "liefdesdrankje"...
Het is in werkelijkheid een vorm van vloeibare XTC, die onder meer voor een langdurige erectie zorgt... IN twee weken tijd zijn er al drie Kortrijkzanen binnengevoerd met een overdosis... Blijkbaar hapert er iets aan de mannen en hun potentie in Kortrijk ???
Gisteren heb ik enkele uren op de kwampjoeter van zowel Frederik als de tweeling gewerkt, om ze wat weer in orde te zetten. Vanmorgen vond ik van de twee kinderen een mailtje om me te bedanken. Ze hadden mij dat toegestuurd vanuit hun nagelnieuwe mailbox die ik voor hen had aangemaakt ! En ze zijn er dolgelukkig mee, nu kunnen ze mailen naar hun vriendjes !
Gisteren waren we ook 41 jaar getrouwd. Al een hele term!
Weet je, ik vind het woord trouwen veel mooier dan huwen, er zit iets duurzamers in.
41 is geen bijzonder getal, dus geen feest of zoiets, gewoon een dikke kus en eens terugdenken. Waar is de tijd ?
Eergisteren was mijn nichtje 40 jaar getrouwd, een huwelijksfeest die wij niet konden meemaken, omdat Anny dan heel op het laatste liep van onze Koen. De 23° van deze maand zou onze Koen dus 40 jaren oud geworden zijn...
Een mens denkt dan aan al die dingen terug hé... en dan komt er weer dat immense verdriet om het verlies van onze eersteling. De linde voor mijn deur moet gesnoeid worden, dat was ook zoiets dat Koen vroeger deed. Allemaal herinneringen. Wellicht is dat mede de reden dat ik zo'n hekel heb aan deze tijd van het jaar.
Anny is de tweeling gaan wekken en zal ze straks op de bus zetten. Ze moest al terug zijn, de bus heeft blijkbaar vertraging. Wat zal volgend jaar ons daar brengen? Volgend jaar gaat de tweeling wellicht naar de grote school moeten, en zitten we met de zorgen waar ze naartoe kunnen. De bus is voorbij gereden... Anny zal er terug gaan zijn.
Erwin vertelde me dat hij een nieuwe Vanda heeft gekocht. Een zwarte ! of toch bijna, een bloem die zo donkerpaars is, dat je hem bijna zwart kunt noemen. Voor de niet kenners, een vanda is een orchideeënsoort, maar een van de niet gemakkelijke soorten... zo een die groeit zonder pot, en die je moet voeden en onderhouden door hem regelmatig te bevochtigen. Geen plant voor de huiskamer, maar wel van de mooiste bloemen die er bestaan in de orchideeensoorten. Misschien ken je de Miltonia, dat is een soort die wel (niet zo makkelijk) binnen in huis kan gehouden worden, en waarvan de bloem wel iets wegheeft van de Vandabloemen. Alleen, bij vanda heb je ook nog heel bijzondere kleuren, zoals hemelsblauw...
Al mijn kennis en kunde van orchideeën komt van Erwin, ook mijn liefde voor die bloemen. Zijn vader was een cactuskweker, hij houdt het bij orchideeën en zijn zeeaquarium. Iedere keer ik zijn aquarium zie, met al die kleuren van koralen en vissen, ga ik watertanden, en iedere keer als ik de installatie en het onderhoud er van bekijk, is mijn goesting direkt weer over ! Ik heb een enorme bewondering voor de mensen die een zeeaquarium in perfecte staat hebben en kunnen houden. Daar komt en heel wat werk en heel wat kennis bij kijken. Maar het resultaat is dan ook om bij weg te smelten. Je kunt met een zoetwateraquarium nooit in competitie gaan op gebied van kleur ! Maar je moet ook weten, dat een zeeaquarium niet alleen moeilijk is, het is ook veel duurder en in aankoop en inrichting, maar ook in onderhoud ! Gelukkig is Erwin een handige Harry, en weet hij een groot deel van de technische benodigdheden zelf te maken en zelf te onderhouden. Om u een klein idee te geven, de lampen om zo'n aquarium te verlichten, zijn meer dan 10 keer duurder dan de lampen voor een zoetwaterbak, bovendien verbruiken ze veel meer en gaan ze niet zo lang mee...
Maar mooi is het wel...
Er maalt teveel door mijn hoofd in deze periode van het jaar... Het schrijven lukt me niet zo goed als anders. Gek dat mensen je altijd komen vertellen dat verdriet slijt...niet dus, het wordt alleen wat glad gewreven en gepolierd, zodat het glanst, en door zijn glans veel meer en vaker in het oog springt. Alleen, door dat polieren zijn de scherpe hoekjes er af, en kwetst het niet meer zo erg. Ik ben in mijn leven al heel wat vrienden, kennissen, familie verloren, maar het lijkt wel of dat allemaal weggedrumd wordt door dat ene grote verdriet. Ik heb afgezien bij het overlijden van mijn ouders, maar dat is op een of andere manier veel aanvaardbaarder dan het verlies van een kind. De specialist die Anny behandelt wees er op dat in Afrika, in de hongergebieden de kindersterfte zo veel groter is, dat wij hier nog niet mochten klagen... Misschien heeft hij gelijk, maar ik denk dat die mensjes daar evenveel afzien als wij hier, misschien door de hoeveelheid nog meer, maar ze hebben door de strijd om te overleven wellicht veel minder tijd om er bij stil te staan... Wij hebben dat wel. Misschien is het wel een goede zaak dat ik ook thuis zit, dat ik niet ben gaan werken en Anny alleen thuis achterlaat met dit leed. Nu zijn we bij elkaar, en al praten we er bijna niet over, we weten van elkaar en voelen met elkaar...
Ik ga stoppen, wat hebben jullie aan het verdriet van een ander? Niets toch ? Gelukkig maar, het zou al heel erg zijn als we ook nog het verdriet van de anderen zouden moeten meedragen...
Ik heb toch een hekel aan dit grijze grauwe weer...
tot de volgende ?
maandag, november 17, 2008
Kapotte kwampjoeters
Gisteren is Erwin langsgekomen... Er heerste hier een echte crisissfeer!
De pc van Ewoud was kapot, maar daar zou wellicht niet zoveel werk aan zijn (Hij was slachtoffer van het feit dat er nu op zijn minst één antivirus ontdekt heeft dat Windows een virus is), dat euvel kan normaal in vijf minuten worden opgelost (prijs in de winkel: 50 eurootjes !!!)
Erger was het met de pc van de tweeling, die was volledig gecrasht, opgevreten van binnenuit door virussen en wormen en andere gezellige beestjes. Daar ou wellicht een serieus stukje werk aan zijn !
En dan de pc van Frederik... Als je zijn computer in gang zette, weken de pikdorsers netje uit naar de kant van de weg, overtuigd dat er ergens een heel grote zware kamion hen voorbij wilde steken. Met andere woorden, een lawaai zoals van een opstijgende jumbojet. (Fré probeerde eens zelf zijn pc van binnen te ontstoffen... wellicht iets te enthousiast.)
Erwin begon eerst aan het makkelijkste, de pc van Ewoud... Bleek niet te herstellen! Ewoud had niet alleen het bewuste antivirusprogramma zijn werk laten doen, hij had blijkbaar zelf geprobeerd zijn masjien te herstellen, en daarbij zijn harde schijf volledig leeg gemaakt. Er staat niets meer op, niente, nada, nothing, rien du tout, alles verschwunden...
Dat had hij er natuurlijk niet bijgezegd... Erwin heeft de pc in arremoede moeten mee nemen naar huis...Moet volledig geherinstalleerd worden. Ik hoord Bart al zeggen tegen Ewoud, dat het op zijn kosten zal zijn, dat hij het maar moet betalen van zijn eigen spaarcenten, dat het hem zal leren om overal altijd alles beter... enz...enz... Ik weet dat zo goed, omdat Bart nogal veel van zijn vader heeft.... (Ook al zal hij dat in alle toonaarden ontkennen - deed ik ook al....)
Dan wandelden wij naar Home Veerle... Eerst eens de pc van Frederik aangezet en heel vlug weer uit gedaan. Erwin deed de kast open, en deed het machine nog eens draaien, zonder kast er rond, en ja, het bleek de ventilator te zijn. Erwin demonteerde dat lawaaimakende onderdeel, en keek of er het soms versleten was, en er spel op de as zat. Dit bleek niet het geval. Vijzen wat losser en wat harder aanspannen... het vliegtuig bleef opstijgen. Ik suggereerde een beetje olie, maar Erwin had uiteraard geen fijne machine olie bij. Gelukkig heb ik dat wel, voor mijn scheermachine. (Jaja! Ik heb een scheermachine om mijn baard wat bij te trimmen!).
Erwin deed wat olie op de ventilator, en ja... de frank was gered. Dan nog wat opkuiswerk in de registers en de boel eens goed laten kuisen (Er zaten meer dan 10 wormen in !) (Wormen, Opa? Ja kind wormen... En ga je die dood doen? Het vergde heel wat uitleg om duidelijk te maken dat het geen echte beestjes waren en dat Gaia niet moest worden verwittigd...)
Dan de kwampjoeter van de tweeling, met een hart voor wormen.
Ook die moest helemaal opnieuw geïnstalleerd worden, maar vermits je er niet eens meer in raakte, moest Erwin dat doen opstarten op een heel speciale manier. Voor hem a piece of cake, voor mij een totaal onbegrijpelijk ingrijpen. Erwin heeft de windows opnieuw geinstalleerd, en een van deze dagen ga ik er dan de andere programma's op zetten. Dat kan ik gelukkig wel. Opa is ondertussen al een redelijk goede kwampjoeteraar, ook al ken ik niets van het binnenwerk.
Ondertussen was de ganse namiddag al lang verstreken, en het was na 18 uur toen we weer bij ons kwamen. Een flesje wijn geopend, en nog wat zitten babbelen...Erwin was onder de indruk van de decibels die gehaald worden door een spelende tweeling... Ik al lang niet meer, ik ben dat volume al gewoon, maar ben er van overtuigd dat mijn beginnende doofheid voor een groot stuk daarvan afkomstig is...
De vrouw van Erwin zit weer thuis met haar knie. Op een of andere manier heeft ze tere gewrichten, ze zat al thuis met haar schouder, en nu gaan ze wellicht een kijkoperatie doen aan haar knie, om te zien wat er allemaal misloopt in dat gewricht. We hoorden ook dat Marjorie, de dochter serieus onder haar sjokkedijzen heeft gekregen, omdat ze in de school schromelijk tekort kwam. Ze kan nochtans, maar ook daar moet je er heel de tijd achter zitten. Erwin vertelde dat de pc voor Marjorie voorlopig verboden terrein is, tot haar uitslag op school weer normaal is. Tja, het kind zit dan ook nog midden in haar "publiciteitsjaren" (14 jaar) en is helemaal niet meer de brave en lieve Marjorie van vroeger. Gek hoe bijna alle kinderen dan een gezagscrisis kennen. Het zal wellicht een heel natuurlijke ontwikkeling zijn, om te komen naar zelfstandigheid, maar het is noch voor de ouders, noch voor de adolescent zelf, een makkelijke tijd.
Twee op de drie komputers zijn dus weer in orde. Geen slecht resultaat... Maar waar we wat meer miserie hadden verwacht met die van de tweeling, en minder met die van Ewoud, bleek het net andersom... Tja, kinderen he... Oh ja, ter informatie...Ewoud komt dus ook stilaan in zijn apejaren, en zie, och wonder, het is precies zijn peerke... Als Bart er nog zoveel plezier mee beleeft als wij indertijd met hem (en mijn ouders met mij, en waarschijnlijk mijn grootouders met mijn vader), dan hebben ze nog een lastige en lange weg bergop voor de boeg...djudedju...
Aan mijn linde hangen hooguit nog twintig blaren. Nu ja, hangen...
Het regent niet. Dat is al heel wat !
Misschien zie je toevallig aan het uur van publicatie dat ik hier weer heel vroeg zit te bloggen... Veerle heeft weer de vroege. Dus gaat Anny heel vroeg de kinderen wekken, en op de bus zetten, dan sta ik ondertussen op, zet koffie en laat de honden uit, en tegen dat Anny terug is zit ik meestal al achter het scherm van mijn pc.... zodoende...
Vannacht heb ik weer eens slecht geslapen. De meeste mensen slapen beter als ze een paar glaasjes wijn nutten, ikke dus niet. Dat is een van de redenen dat ik niet zo dikwijls wijn drink. Ik lust het wel, maar gewoonlijk voel ik dat nadien wel een paar dagen hangen, en dat zonder overdaad te doen, gewoon een of twee glaasjes is al genoeg. Ik vermoed dat het niet zozeer van de wijn komt, als wel van het samengaan met mijn medicaties... Toch is de bekoring soms wat te sterk, als er iemand is, en die drinkt een glas wijn, dan drink ik er ook eentje, het is immers zo lekker he... Ik zou het beter laten, maar ik zou veel liever die vuile brol van den apotheker laten liggen weet je !
Er is een voortdurende evolutie te merken in het bloemschikken. Ik zie dat niet, ik word dat gewaar. Nu en dan zijn er jaren waarin de bloemen van mijn hortensia's (hydrangea's) hot stuff zijn, en dan komt de madame ven de "Groene Verbeelding" al mijn bloemen kopen. Dit jaar worden er blijkbaar geen of weinig hortensia's verwerkt in de groene verbeelding, want ze is niet langs gekomen. Dat betekent dat ik een deel van mijn drinkgeld mankeer. Hopelijk zijn de bloemen volgend jaar weer volop in de mode...Hoop doet leven. Ik had dit jaar al heel wat minder bloemen, omdat ik in het voorjaar nogal wat gesnoeid had in mijn hortensia's. Het moest, want het voetpad was bijna verdwenen onder de overhangende takken...
Heb je gisteren de opendeurdag van de politiek bewonderd? De heren hebben (onder deskundige begeleiding) een potje eten gekookt voor hun onderdanen, en in het parlement mochten de gewone citoyens een uitleg vragen over de activiteiten van de vroede parlementariërs... Aan de tv-beelden daarover had op zijn minst één dame het begrepen, ze was (ook) in slaap gevallen... Je weet wel, woorden wekken, maar voorbeelden....
Toch heb ik bewondering voor de politiekers! Echt waar ! Ze zijn nog veel straffer dan ons Heer, die veranderde wijn in water, maar de politiekers kunnen zelfs geld weggeven van uit een schuldenberg ! Geef toe, da's nog véél straffer. Wat dan nog straffer is, ze gaan daarvoor geen frank meer belasting betalen om dat te recupereren, nee, want de vroede parlementariërs betalen geen dergelijke aardse onkosten, ze verdelen die lasten over hun onderdanen, die dan door en dood verheugd met die eer die hen te beurt valt, hen opnieuw verkiezen om het nog eens en nog eens en nog.... te doen....
djudedju.
'k ga stoppen, anders begin ik weer op die naarstige schobbejakken hun kap te zitten...
tot de volgende ?
De pc van Ewoud was kapot, maar daar zou wellicht niet zoveel werk aan zijn (Hij was slachtoffer van het feit dat er nu op zijn minst één antivirus ontdekt heeft dat Windows een virus is), dat euvel kan normaal in vijf minuten worden opgelost (prijs in de winkel: 50 eurootjes !!!)
Erger was het met de pc van de tweeling, die was volledig gecrasht, opgevreten van binnenuit door virussen en wormen en andere gezellige beestjes. Daar ou wellicht een serieus stukje werk aan zijn !
En dan de pc van Frederik... Als je zijn computer in gang zette, weken de pikdorsers netje uit naar de kant van de weg, overtuigd dat er ergens een heel grote zware kamion hen voorbij wilde steken. Met andere woorden, een lawaai zoals van een opstijgende jumbojet. (Fré probeerde eens zelf zijn pc van binnen te ontstoffen... wellicht iets te enthousiast.)
Erwin begon eerst aan het makkelijkste, de pc van Ewoud... Bleek niet te herstellen! Ewoud had niet alleen het bewuste antivirusprogramma zijn werk laten doen, hij had blijkbaar zelf geprobeerd zijn masjien te herstellen, en daarbij zijn harde schijf volledig leeg gemaakt. Er staat niets meer op, niente, nada, nothing, rien du tout, alles verschwunden...
Dat had hij er natuurlijk niet bijgezegd... Erwin heeft de pc in arremoede moeten mee nemen naar huis...Moet volledig geherinstalleerd worden. Ik hoord Bart al zeggen tegen Ewoud, dat het op zijn kosten zal zijn, dat hij het maar moet betalen van zijn eigen spaarcenten, dat het hem zal leren om overal altijd alles beter... enz...enz... Ik weet dat zo goed, omdat Bart nogal veel van zijn vader heeft.... (Ook al zal hij dat in alle toonaarden ontkennen - deed ik ook al....)
Dan wandelden wij naar Home Veerle... Eerst eens de pc van Frederik aangezet en heel vlug weer uit gedaan. Erwin deed de kast open, en deed het machine nog eens draaien, zonder kast er rond, en ja, het bleek de ventilator te zijn. Erwin demonteerde dat lawaaimakende onderdeel, en keek of er het soms versleten was, en er spel op de as zat. Dit bleek niet het geval. Vijzen wat losser en wat harder aanspannen... het vliegtuig bleef opstijgen. Ik suggereerde een beetje olie, maar Erwin had uiteraard geen fijne machine olie bij. Gelukkig heb ik dat wel, voor mijn scheermachine. (Jaja! Ik heb een scheermachine om mijn baard wat bij te trimmen!).
Erwin deed wat olie op de ventilator, en ja... de frank was gered. Dan nog wat opkuiswerk in de registers en de boel eens goed laten kuisen (Er zaten meer dan 10 wormen in !) (Wormen, Opa? Ja kind wormen... En ga je die dood doen? Het vergde heel wat uitleg om duidelijk te maken dat het geen echte beestjes waren en dat Gaia niet moest worden verwittigd...)
Dan de kwampjoeter van de tweeling, met een hart voor wormen.
Ook die moest helemaal opnieuw geïnstalleerd worden, maar vermits je er niet eens meer in raakte, moest Erwin dat doen opstarten op een heel speciale manier. Voor hem a piece of cake, voor mij een totaal onbegrijpelijk ingrijpen. Erwin heeft de windows opnieuw geinstalleerd, en een van deze dagen ga ik er dan de andere programma's op zetten. Dat kan ik gelukkig wel. Opa is ondertussen al een redelijk goede kwampjoeteraar, ook al ken ik niets van het binnenwerk.
Ondertussen was de ganse namiddag al lang verstreken, en het was na 18 uur toen we weer bij ons kwamen. Een flesje wijn geopend, en nog wat zitten babbelen...Erwin was onder de indruk van de decibels die gehaald worden door een spelende tweeling... Ik al lang niet meer, ik ben dat volume al gewoon, maar ben er van overtuigd dat mijn beginnende doofheid voor een groot stuk daarvan afkomstig is...
De vrouw van Erwin zit weer thuis met haar knie. Op een of andere manier heeft ze tere gewrichten, ze zat al thuis met haar schouder, en nu gaan ze wellicht een kijkoperatie doen aan haar knie, om te zien wat er allemaal misloopt in dat gewricht. We hoorden ook dat Marjorie, de dochter serieus onder haar sjokkedijzen heeft gekregen, omdat ze in de school schromelijk tekort kwam. Ze kan nochtans, maar ook daar moet je er heel de tijd achter zitten. Erwin vertelde dat de pc voor Marjorie voorlopig verboden terrein is, tot haar uitslag op school weer normaal is. Tja, het kind zit dan ook nog midden in haar "publiciteitsjaren" (14 jaar) en is helemaal niet meer de brave en lieve Marjorie van vroeger. Gek hoe bijna alle kinderen dan een gezagscrisis kennen. Het zal wellicht een heel natuurlijke ontwikkeling zijn, om te komen naar zelfstandigheid, maar het is noch voor de ouders, noch voor de adolescent zelf, een makkelijke tijd.
Twee op de drie komputers zijn dus weer in orde. Geen slecht resultaat... Maar waar we wat meer miserie hadden verwacht met die van de tweeling, en minder met die van Ewoud, bleek het net andersom... Tja, kinderen he... Oh ja, ter informatie...Ewoud komt dus ook stilaan in zijn apejaren, en zie, och wonder, het is precies zijn peerke... Als Bart er nog zoveel plezier mee beleeft als wij indertijd met hem (en mijn ouders met mij, en waarschijnlijk mijn grootouders met mijn vader), dan hebben ze nog een lastige en lange weg bergop voor de boeg...djudedju...
Aan mijn linde hangen hooguit nog twintig blaren. Nu ja, hangen...
Het regent niet. Dat is al heel wat !
Misschien zie je toevallig aan het uur van publicatie dat ik hier weer heel vroeg zit te bloggen... Veerle heeft weer de vroege. Dus gaat Anny heel vroeg de kinderen wekken, en op de bus zetten, dan sta ik ondertussen op, zet koffie en laat de honden uit, en tegen dat Anny terug is zit ik meestal al achter het scherm van mijn pc.... zodoende...
Vannacht heb ik weer eens slecht geslapen. De meeste mensen slapen beter als ze een paar glaasjes wijn nutten, ikke dus niet. Dat is een van de redenen dat ik niet zo dikwijls wijn drink. Ik lust het wel, maar gewoonlijk voel ik dat nadien wel een paar dagen hangen, en dat zonder overdaad te doen, gewoon een of twee glaasjes is al genoeg. Ik vermoed dat het niet zozeer van de wijn komt, als wel van het samengaan met mijn medicaties... Toch is de bekoring soms wat te sterk, als er iemand is, en die drinkt een glas wijn, dan drink ik er ook eentje, het is immers zo lekker he... Ik zou het beter laten, maar ik zou veel liever die vuile brol van den apotheker laten liggen weet je !
Er is een voortdurende evolutie te merken in het bloemschikken. Ik zie dat niet, ik word dat gewaar. Nu en dan zijn er jaren waarin de bloemen van mijn hortensia's (hydrangea's) hot stuff zijn, en dan komt de madame ven de "Groene Verbeelding" al mijn bloemen kopen. Dit jaar worden er blijkbaar geen of weinig hortensia's verwerkt in de groene verbeelding, want ze is niet langs gekomen. Dat betekent dat ik een deel van mijn drinkgeld mankeer. Hopelijk zijn de bloemen volgend jaar weer volop in de mode...Hoop doet leven. Ik had dit jaar al heel wat minder bloemen, omdat ik in het voorjaar nogal wat gesnoeid had in mijn hortensia's. Het moest, want het voetpad was bijna verdwenen onder de overhangende takken...
Heb je gisteren de opendeurdag van de politiek bewonderd? De heren hebben (onder deskundige begeleiding) een potje eten gekookt voor hun onderdanen, en in het parlement mochten de gewone citoyens een uitleg vragen over de activiteiten van de vroede parlementariërs... Aan de tv-beelden daarover had op zijn minst één dame het begrepen, ze was (ook) in slaap gevallen... Je weet wel, woorden wekken, maar voorbeelden....
Toch heb ik bewondering voor de politiekers! Echt waar ! Ze zijn nog veel straffer dan ons Heer, die veranderde wijn in water, maar de politiekers kunnen zelfs geld weggeven van uit een schuldenberg ! Geef toe, da's nog véél straffer. Wat dan nog straffer is, ze gaan daarvoor geen frank meer belasting betalen om dat te recupereren, nee, want de vroede parlementariërs betalen geen dergelijke aardse onkosten, ze verdelen die lasten over hun onderdanen, die dan door en dood verheugd met die eer die hen te beurt valt, hen opnieuw verkiezen om het nog eens en nog eens en nog.... te doen....
djudedju.
'k ga stoppen, anders begin ik weer op die naarstige schobbejakken hun kap te zitten...
tot de volgende ?
zondag, november 16, 2008
Supermuis
Binnenkort zitten we dus allemaal met massa's Jerry's in huis, en lijken al onze poezen maat stomme Toms.
De supermuis is er !
Spaanse geleerden zijn er in gelukt een supermuis te kweken!
In eerste instantie vroeg ik mij af: "Wie zit daar nu op te wachten?"
Maar de Spaanse geleerden in casu dienen een edel doel !
Luister deemoedig naar het relaas !
Geleerde bollen wisten al langer dat het enzym telomerase wonderen doet voor de levenskracht van de cellen, maar tot op heden was men er nog nooit in gelukt die telomerase te integreren met het ganse lichaam. Die Spanjaarden dus wel ! Daardoor hebben zij nu muizen die tot 40 % langer leven, en bovendien kankervrij zijn !
Voor de mens betekent dit: op naar de 120 jaar !
Hoera ! Hoera ??? Heb je al eens bedacht wat dit allemaal met zich meebrengt ? Niet dat ik niet wil tekenen voor het halen van een gezonde 120 levensjaren, maar als we dat straks met zijn allen gaan doen, dan is de ramp niet te overzien. Stel je voor wat er dan met de pensioenkas zal gebeuren ? De "jongeren" zullen op zijn minst moeten wachten tot hun 80° levensjaar vooraleer op brugpensioen te kunnen gaan, en het volwaardig pensioen komt er pas op 95 ! Anders is de zaak niet betaalbaar. Maar dat is nog het minste probleem! Heb je al eens gedacht op de grootte van de wereldbevolking ! Ik hoop dan nog en calculeer zeker niet mee, dat dan de vruchtbare periode van het leven misschien ook zou verlengen, maar gewoon, door de mindere en veel latere natuurlijke afvloeiing komen wij zeker in de knoei met de voedselvoorziening. Nogal een geluk dat we nu weer kromme komkommers mogen opeten !
En laat ons nu veronderstellen dat we geen kanker meer zouden krijgen, heb je er op gelet dat men niet van andere ziekten en malaaien spreekt ? Zie je ze al in massa lopen op straat met hele kudden seniele mensen, bijeen gehouden met herdershonden met het model van een pittbull? Want als er zooooveeeel zijn, dan kun je toch niet anders dan een soort groepstherapie toepassen, newaar...
Nee, mij lijkt dat niet onmiddellijk een wensdroom. Laat de mens maar op zijn normale tijd gaan, dan is het schoon geweest. Dat men ons kankervrij zou houden, dat is uiteraard een schone zaak, maar rekening houdend met het feit dat de natuur telkens weer een nieuw evenwicht zoekt, zal het alternatief misschien nog iets veel erger zijn...afwachten.
We lijken nu al af te stevenen op een soort onsterfelijkheid via het klonen, ook al waren we al een heel tijdje dood, als we streven naar een eeuwig leven, dan opteer ik voor de godsdienstige betekenis boven de echte lichamelijke onsterfelijkheid. We stoppen nu al kunstheupen en knieën in, straks moeten we ieder onderdeel op zijn minst enkele keren in één leven gaan liggen vervangen... Een mens mag er niet op denken. "Hallo Charel, je ziet er uit als een ineengezakte souflé, wat scheelt er ?" "Wel, Medard, jongne, ik ging binnen voor een nieuwe ribbenkast, en toen ze mijn oude uitgehaald hadden zijn ze beginnen staken...Moet je mij nu zien hobbelen!"
Nee, laat ze die supermuis nog maar wat in de diepvries stoppen (Als ze hem weer nodig hebben kunnen ze hem toch weer klonen). Ik denk niet dat onze wereld al rijp is om zo lang te moeten of mogen leven. Volgens de bijbel kon het vroeger wel, denk maar aan Methusalem en consorten. En hoe oud Abel was toen hij die fatale klop kreeg van zijn broer, is niet geweten, maar het zouden in de huidige wetgeving zeker verzachtende omstandigheden zijn als men kon aantonen dat men al 217 jaar in ruzie leefde... Heb je er trouwens al eens op gelet dat de bijbel van in het prille begin al wreed seksistisch is ? Heb jij één woord gelezen over het feit dat de dames toen ook zo oud werden ? Neenee, het heeft er alle schijn van dat Methusalem zich meerdere keren kon verjongen ! (Alhoewel, op een bepaalde leeftijd verminderd de trek toch wel wat... Of was dat toen ook nog niet ?).
Hoe het met de inteelt zat, in de tijd van Adam en Eva, daar kan ik nog nachten van wakker liggen. In een oud volksverhaal in Kenia werden de mensen ook geschapen uit klei, maar daar maakte men meteen een hele reeks mensjes, en men bakte die in verschillende keren, zo kreeg je goed doorbakken zwarte mensjes, lichterbruine, rode, gele en zelfs blanke mensjes... Klinkt mij veel leuker in de oren. En meteen is het probleem van de inteelt van de baan.
Trouwens, als verwoed kippenkweker, en vroeger vogelkweker, lijkt mij het probleem van de inteelt wel heel sterk overroepen. Integendeel, het is voornamelijk via inteelt dat nieuwe verworvenheden in de soort vastgelegd worden. Natuurlijk moet je op letten dat je geen nadelige dingen gaat fixeren in de soort (Denk een aan de kinnebak van Keizer Karel... Waaruit alleen blijkt dat binnen de adel men geen benul heeft van selectie).
Maar toch, het Keniaanse scheppingsverhaal lijkt me leuk.
En dan ga je gaan zitten denken, hoe we echt zouden ontstaan zijn ? Uit een soort voor-aap ? Of toch door genetische manipulatie door marsmannetjes zoals de ufologen zeggen? Of gewoon door het feit dat we gedwongen werden in de savanne te leven, waardoor rechtopstaan een voordeel was bij het uitkijken naar bedreigende roofdieren en te zelfdertijd naar prooidieren? Zodat we gedwongen werden steeds spitsvondiger jachttechnieken te ontwikkelen, wat weer leidde tot een geleidelijke ontwikkeling van wat we nu verstand noemen?
We zullen het wel nooit weten, tenzij... we plots moeten vaststellen dat er naast ons nog een diersoort zich ontwikkeld tot verstand hebben??? Eigenlijk zou dat wel een goede zaak zijn, zou ons wat nederiger maken, en zou ons wellicht ook dwingen om het begrip verstand anders te gaan bekijken... Want wat wij daaronder verstaan zal wel niet de enige mogelijke mogelijkheid zijn. En dan zit ik zo te denken... Zijn wij wel de enigen met verstand ? Of zijn wij de enigen die het verstand van de anderen niet herkennen als dusdanig?
Weet je, ik opteer voor het laatste... Als ik zie dat de acaciaboom reageert op vraat door de giraffen door in de wijde omtrek, in alle acaciabomen terstond een bittere smaak te doen ontstaan... dan zit ik met levensgrote vraagtekens in mijn ogen.
Eén ding weet ik, het maakt me nederig!
Dat gevoel van de mens is de kroon op de schepping lijkt plots heel wankel.
We zijn gewoon een klein stukje er van, en dan nog een stukje die helemaal niet begrijpt hoe het geheel in elkaar zit.
djudedju.
't Regent, 't is grijs en grauw, je ziet maar een honderd meter ver...kortom, het is herfststststst...En toch, toch zie ik in mijn tuin nog steeds de prachtige bloemen van de passieflora staan ! Tropische pracht in mijn achtertuintje, herst ten spijt !
tot de volgende ?
De supermuis is er !
Spaanse geleerden zijn er in gelukt een supermuis te kweken!
In eerste instantie vroeg ik mij af: "Wie zit daar nu op te wachten?"
Maar de Spaanse geleerden in casu dienen een edel doel !
Luister deemoedig naar het relaas !
Geleerde bollen wisten al langer dat het enzym telomerase wonderen doet voor de levenskracht van de cellen, maar tot op heden was men er nog nooit in gelukt die telomerase te integreren met het ganse lichaam. Die Spanjaarden dus wel ! Daardoor hebben zij nu muizen die tot 40 % langer leven, en bovendien kankervrij zijn !
Voor de mens betekent dit: op naar de 120 jaar !
Hoera ! Hoera ??? Heb je al eens bedacht wat dit allemaal met zich meebrengt ? Niet dat ik niet wil tekenen voor het halen van een gezonde 120 levensjaren, maar als we dat straks met zijn allen gaan doen, dan is de ramp niet te overzien. Stel je voor wat er dan met de pensioenkas zal gebeuren ? De "jongeren" zullen op zijn minst moeten wachten tot hun 80° levensjaar vooraleer op brugpensioen te kunnen gaan, en het volwaardig pensioen komt er pas op 95 ! Anders is de zaak niet betaalbaar. Maar dat is nog het minste probleem! Heb je al eens gedacht op de grootte van de wereldbevolking ! Ik hoop dan nog en calculeer zeker niet mee, dat dan de vruchtbare periode van het leven misschien ook zou verlengen, maar gewoon, door de mindere en veel latere natuurlijke afvloeiing komen wij zeker in de knoei met de voedselvoorziening. Nogal een geluk dat we nu weer kromme komkommers mogen opeten !
En laat ons nu veronderstellen dat we geen kanker meer zouden krijgen, heb je er op gelet dat men niet van andere ziekten en malaaien spreekt ? Zie je ze al in massa lopen op straat met hele kudden seniele mensen, bijeen gehouden met herdershonden met het model van een pittbull? Want als er zooooveeeel zijn, dan kun je toch niet anders dan een soort groepstherapie toepassen, newaar...
Nee, mij lijkt dat niet onmiddellijk een wensdroom. Laat de mens maar op zijn normale tijd gaan, dan is het schoon geweest. Dat men ons kankervrij zou houden, dat is uiteraard een schone zaak, maar rekening houdend met het feit dat de natuur telkens weer een nieuw evenwicht zoekt, zal het alternatief misschien nog iets veel erger zijn...afwachten.
We lijken nu al af te stevenen op een soort onsterfelijkheid via het klonen, ook al waren we al een heel tijdje dood, als we streven naar een eeuwig leven, dan opteer ik voor de godsdienstige betekenis boven de echte lichamelijke onsterfelijkheid. We stoppen nu al kunstheupen en knieën in, straks moeten we ieder onderdeel op zijn minst enkele keren in één leven gaan liggen vervangen... Een mens mag er niet op denken. "Hallo Charel, je ziet er uit als een ineengezakte souflé, wat scheelt er ?" "Wel, Medard, jongne, ik ging binnen voor een nieuwe ribbenkast, en toen ze mijn oude uitgehaald hadden zijn ze beginnen staken...Moet je mij nu zien hobbelen!"
Nee, laat ze die supermuis nog maar wat in de diepvries stoppen (Als ze hem weer nodig hebben kunnen ze hem toch weer klonen). Ik denk niet dat onze wereld al rijp is om zo lang te moeten of mogen leven. Volgens de bijbel kon het vroeger wel, denk maar aan Methusalem en consorten. En hoe oud Abel was toen hij die fatale klop kreeg van zijn broer, is niet geweten, maar het zouden in de huidige wetgeving zeker verzachtende omstandigheden zijn als men kon aantonen dat men al 217 jaar in ruzie leefde... Heb je er trouwens al eens op gelet dat de bijbel van in het prille begin al wreed seksistisch is ? Heb jij één woord gelezen over het feit dat de dames toen ook zo oud werden ? Neenee, het heeft er alle schijn van dat Methusalem zich meerdere keren kon verjongen ! (Alhoewel, op een bepaalde leeftijd verminderd de trek toch wel wat... Of was dat toen ook nog niet ?).
Hoe het met de inteelt zat, in de tijd van Adam en Eva, daar kan ik nog nachten van wakker liggen. In een oud volksverhaal in Kenia werden de mensen ook geschapen uit klei, maar daar maakte men meteen een hele reeks mensjes, en men bakte die in verschillende keren, zo kreeg je goed doorbakken zwarte mensjes, lichterbruine, rode, gele en zelfs blanke mensjes... Klinkt mij veel leuker in de oren. En meteen is het probleem van de inteelt van de baan.
Trouwens, als verwoed kippenkweker, en vroeger vogelkweker, lijkt mij het probleem van de inteelt wel heel sterk overroepen. Integendeel, het is voornamelijk via inteelt dat nieuwe verworvenheden in de soort vastgelegd worden. Natuurlijk moet je op letten dat je geen nadelige dingen gaat fixeren in de soort (Denk een aan de kinnebak van Keizer Karel... Waaruit alleen blijkt dat binnen de adel men geen benul heeft van selectie).
Maar toch, het Keniaanse scheppingsverhaal lijkt me leuk.
En dan ga je gaan zitten denken, hoe we echt zouden ontstaan zijn ? Uit een soort voor-aap ? Of toch door genetische manipulatie door marsmannetjes zoals de ufologen zeggen? Of gewoon door het feit dat we gedwongen werden in de savanne te leven, waardoor rechtopstaan een voordeel was bij het uitkijken naar bedreigende roofdieren en te zelfdertijd naar prooidieren? Zodat we gedwongen werden steeds spitsvondiger jachttechnieken te ontwikkelen, wat weer leidde tot een geleidelijke ontwikkeling van wat we nu verstand noemen?
We zullen het wel nooit weten, tenzij... we plots moeten vaststellen dat er naast ons nog een diersoort zich ontwikkeld tot verstand hebben??? Eigenlijk zou dat wel een goede zaak zijn, zou ons wat nederiger maken, en zou ons wellicht ook dwingen om het begrip verstand anders te gaan bekijken... Want wat wij daaronder verstaan zal wel niet de enige mogelijke mogelijkheid zijn. En dan zit ik zo te denken... Zijn wij wel de enigen met verstand ? Of zijn wij de enigen die het verstand van de anderen niet herkennen als dusdanig?
Weet je, ik opteer voor het laatste... Als ik zie dat de acaciaboom reageert op vraat door de giraffen door in de wijde omtrek, in alle acaciabomen terstond een bittere smaak te doen ontstaan... dan zit ik met levensgrote vraagtekens in mijn ogen.
Eén ding weet ik, het maakt me nederig!
Dat gevoel van de mens is de kroon op de schepping lijkt plots heel wankel.
We zijn gewoon een klein stukje er van, en dan nog een stukje die helemaal niet begrijpt hoe het geheel in elkaar zit.
djudedju.
't Regent, 't is grijs en grauw, je ziet maar een honderd meter ver...kortom, het is herfststststst...En toch, toch zie ik in mijn tuin nog steeds de prachtige bloemen van de passieflora staan ! Tropische pracht in mijn achtertuintje, herst ten spijt !
tot de volgende ?
zaterdag, november 15, 2008
Geen wortelen, maar eieren !!!
Het mopje dat wortelen goed zijn voor de ogen, je ziet immers nooit een konijn met een bril, is achterhaald... Nu zijn het eieren die goed zijn voor het oog.
Er bestaat een ziekte die ergens in het oog woekert in de omgeving van de macula (de gele vlek) en die op den duur blindheid kan veroorzaken.
Die ziekte zou, volgens de laatste gegevens ontstaan door een tekort aan luteïne en zexanthine. In eieren zitten deze stoffen van nature, maar men heeft ontdekt dat bij een voeding met toegevoegde luteïne en zexanthine, die stoffen in een verhoogde mate in de eieren terecht komen.
Bovendien heeft men ontdekt dat bij het voedsel opgenomen luteïne en zexanthine, deze stoffen uiteindelijk in het oog terecht komen en helpen tegen het bestrijden van de gevreesde ziekte.
Dus, jongens en meisjes, eet meer eieren ! Je hebt natuurlijk kans op salmonella of een vroege dood door cholesterol, maar je zult je dood veel scherper zien aankomen.
Wie voortaan nog om eieren komt bij mij, moet een briefje van de dokter voorleggen, en ik verwittig hen dat deze medicamenten niet terugbetaald worden.
Bovendien zijn het bij mij eieren van buitenlopende kippen, dus zijn ze van een veel betere kwaliteit, en veel zwaarder door de zware metalen die er in zitten... Let wel, de eieren van de kippen die hier iets verder af ook buiten lopen, maar in een kudden van enkele duizenden, die bevatten veel minder zware metalen. De reden ? Kippen van een kippenliefhebbertje zijn een bedreiging van de markt.
Je moet weten dat veel mensen kippen zijn gaan houden om minder huisvuil te hebben en zo de kosten van de huisvuilomhaling te drukken. Bovendien kreeg je daar nog eieren gratis bovenop. Dat was nu net wat er verkeerd aan was. De eierproducenten zijn hier tegen in actie gekomen, en de politiekers (zie schrijven van gisteren over liegen) hebben daarop de eierproducenten gesteund door te verklaren dat kippen bij de woning gehouden zware metalen in hun eieren stoppen. Waarvan akte.
Ik moet toegeven dat er wellicht iets in zit ! De eieren die ik in de winkel zie zijn gewoonlijk zoiets van een 60 gr zwaar. Mijn kippen leggen eieren tussen de 70 en de 90 grammen zwaar...'t Moet toch van iets zijn hé ? Of is het gewoon omdat ze zoveel groter zijn???
djudedju.
Maar buiten de salmonella, de cholesterol, de zware metalen en dergelijke (vogelgriep!!) zijn eieren goed voor je ogen. Ik heb daar begrip voor ! Ik heb ooit een klop tegen mijn oog gekregen... zo'n ei !
Anny heeft zo net de laatste overtollige haan gepakt en in een mand gezet. We hebben er een thuis voor gevonden. Mijn haan gaat naar Gilberte, een oude jonge dochter uit onze straat. 't Menske kan het niet verdragen dat er bij haar kippen geen haan zit... tja, ervaring zeker ?
Als we deze winter geen verliezen hebben, dan ga ik volgend jaar geen kip laten broeden. Ik heb voor het moment genoeg zijdehoentjes. Met één uitzondering, mocht ik aan een bruine en een koekoekkleurige geraken, die mag nog binnen, dan is mijn kleurenpalet nagenoeg volledig... Ik heb ze nu in het zwart, in het wit, in zilver patrijs, in goudpatrijs, en heel heel gekke, zilverpatrijs, maar de wollige dot op haar kop is zo zwart als roet ! Heel mooi !
Bij Bart zitten er ook diverse kleuren, en een van de witjes die ik heb gaat ook nog naar hem toe. Plus nog een ander. Zo hebben we beiden weer een leuk toom zijdehoenen.
Zijdehoenen zijn héél bijzonder ! Ze hebben vijf tenen, en hun vel is donkerblauw, tegen het zwart aan. Zelfs het vlees is enigzins blauwig gekleurd. (Ze zijn duidelijk van adel !) Bovendien hebben ze dus zijdeveren. Door een of ander bizarre mutatie zijn bij hen de haakjes aan de veren weg, zodat de veerschachten alleen losse draadjes hebben. Daardoor lijkt het alsof de kippen geen pluimen hebben, maar haar. Naar het schijnt zou men, in vroegere tijden, deze kippen hebben verkocht als kruisingen tussen kippen en konijnen...
De zijdehoenen zijn van nature heel tam, en kinderen kunnen gerust de kippen strelen en zelfs opnemen. Ze vliegen niet (kan ook moeilijk zonder veren) en de hanen zijn ook niet agressief tegenover mensen. Het zijn echte hebbedingen. en ze leggen ook nog eieren... Natuurlijk niet zoveel als die moderne hybriden die meer dan 300 eieren op een jaar produceren, maar een 100 à 130 per jaar. Kleine eitjes, niet wit, niet bruin, eerder ivoorkleurig. De kam is heel miniem en is zwart (Uitgezonderd bij de koekoekkleur), het bij kippen witte kaakje is bij zijdehoenen helderblauw.
Wil je een leuke afvalopeter...het zijdehoen is mooi en scharrelt als de beste !
Wellicht zit er ook in hun eieren luteïne en zexanthine ?
Bij het minste zuchtje zie ik nu de blaren rijzen... de boom is bijna kaal. Heel gek: er hangen nog een heleboel van die schutblaadjes aan en zaadbolletjes. (De dingen die je in je lindethee vindt). Gisteren ben ik om nieuwe schoenen geweest, in de zool van mijn oude zat een gat. Nu ja, ze gingen ook al jaren en jaren mee... Bovendien ben ik ook om zo'n machine gegaan van Black en dekker... om mijn linde mee te snoeien, of liever terug te knotten. Ik noem dat machine een krokodil, want de bek doet mij heel sterk op die beesten denken. Hopelijk krijg ik hiermee mijn boom makkelijker geknot dan vroeger. Volgend jaar zal ik dus weer met zo'n gek lindeboompje zitten, een dikke stam met een bollig kroontje ... een soort groeiende likstok.
Zodra alle blaren weg zijn, en het eens een dag is met goed weer, begin ik de boom te snoeien. Vroeger kwam Veerle helpen, maar die gaat nu ook werken, dus 't zal met zijn tweeën zijn, tenzij we eens een goede zaterdag hebben... dan kan Fre misschien een handje toesteken.
Ik ga stoppen voor vandaag, 't is zaterdag, en we moeten deze namiddag nog naar Tanteke. Gisteren deden we immer boodschappen. Heel het weekend geen rommelmarkten in de omtrek te vinden... 't wordt rustig zoals in de week.
tot de volgende ?
Er bestaat een ziekte die ergens in het oog woekert in de omgeving van de macula (de gele vlek) en die op den duur blindheid kan veroorzaken.
Die ziekte zou, volgens de laatste gegevens ontstaan door een tekort aan luteïne en zexanthine. In eieren zitten deze stoffen van nature, maar men heeft ontdekt dat bij een voeding met toegevoegde luteïne en zexanthine, die stoffen in een verhoogde mate in de eieren terecht komen.
Bovendien heeft men ontdekt dat bij het voedsel opgenomen luteïne en zexanthine, deze stoffen uiteindelijk in het oog terecht komen en helpen tegen het bestrijden van de gevreesde ziekte.
Dus, jongens en meisjes, eet meer eieren ! Je hebt natuurlijk kans op salmonella of een vroege dood door cholesterol, maar je zult je dood veel scherper zien aankomen.
Wie voortaan nog om eieren komt bij mij, moet een briefje van de dokter voorleggen, en ik verwittig hen dat deze medicamenten niet terugbetaald worden.
Bovendien zijn het bij mij eieren van buitenlopende kippen, dus zijn ze van een veel betere kwaliteit, en veel zwaarder door de zware metalen die er in zitten... Let wel, de eieren van de kippen die hier iets verder af ook buiten lopen, maar in een kudden van enkele duizenden, die bevatten veel minder zware metalen. De reden ? Kippen van een kippenliefhebbertje zijn een bedreiging van de markt.
Je moet weten dat veel mensen kippen zijn gaan houden om minder huisvuil te hebben en zo de kosten van de huisvuilomhaling te drukken. Bovendien kreeg je daar nog eieren gratis bovenop. Dat was nu net wat er verkeerd aan was. De eierproducenten zijn hier tegen in actie gekomen, en de politiekers (zie schrijven van gisteren over liegen) hebben daarop de eierproducenten gesteund door te verklaren dat kippen bij de woning gehouden zware metalen in hun eieren stoppen. Waarvan akte.
Ik moet toegeven dat er wellicht iets in zit ! De eieren die ik in de winkel zie zijn gewoonlijk zoiets van een 60 gr zwaar. Mijn kippen leggen eieren tussen de 70 en de 90 grammen zwaar...'t Moet toch van iets zijn hé ? Of is het gewoon omdat ze zoveel groter zijn???
djudedju.
Maar buiten de salmonella, de cholesterol, de zware metalen en dergelijke (vogelgriep!!) zijn eieren goed voor je ogen. Ik heb daar begrip voor ! Ik heb ooit een klop tegen mijn oog gekregen... zo'n ei !
Anny heeft zo net de laatste overtollige haan gepakt en in een mand gezet. We hebben er een thuis voor gevonden. Mijn haan gaat naar Gilberte, een oude jonge dochter uit onze straat. 't Menske kan het niet verdragen dat er bij haar kippen geen haan zit... tja, ervaring zeker ?
Als we deze winter geen verliezen hebben, dan ga ik volgend jaar geen kip laten broeden. Ik heb voor het moment genoeg zijdehoentjes. Met één uitzondering, mocht ik aan een bruine en een koekoekkleurige geraken, die mag nog binnen, dan is mijn kleurenpalet nagenoeg volledig... Ik heb ze nu in het zwart, in het wit, in zilver patrijs, in goudpatrijs, en heel heel gekke, zilverpatrijs, maar de wollige dot op haar kop is zo zwart als roet ! Heel mooi !
Bij Bart zitten er ook diverse kleuren, en een van de witjes die ik heb gaat ook nog naar hem toe. Plus nog een ander. Zo hebben we beiden weer een leuk toom zijdehoenen.
Zijdehoenen zijn héél bijzonder ! Ze hebben vijf tenen, en hun vel is donkerblauw, tegen het zwart aan. Zelfs het vlees is enigzins blauwig gekleurd. (Ze zijn duidelijk van adel !) Bovendien hebben ze dus zijdeveren. Door een of ander bizarre mutatie zijn bij hen de haakjes aan de veren weg, zodat de veerschachten alleen losse draadjes hebben. Daardoor lijkt het alsof de kippen geen pluimen hebben, maar haar. Naar het schijnt zou men, in vroegere tijden, deze kippen hebben verkocht als kruisingen tussen kippen en konijnen...
De zijdehoenen zijn van nature heel tam, en kinderen kunnen gerust de kippen strelen en zelfs opnemen. Ze vliegen niet (kan ook moeilijk zonder veren) en de hanen zijn ook niet agressief tegenover mensen. Het zijn echte hebbedingen. en ze leggen ook nog eieren... Natuurlijk niet zoveel als die moderne hybriden die meer dan 300 eieren op een jaar produceren, maar een 100 à 130 per jaar. Kleine eitjes, niet wit, niet bruin, eerder ivoorkleurig. De kam is heel miniem en is zwart (Uitgezonderd bij de koekoekkleur), het bij kippen witte kaakje is bij zijdehoenen helderblauw.
Wil je een leuke afvalopeter...het zijdehoen is mooi en scharrelt als de beste !
Wellicht zit er ook in hun eieren luteïne en zexanthine ?
Bij het minste zuchtje zie ik nu de blaren rijzen... de boom is bijna kaal. Heel gek: er hangen nog een heleboel van die schutblaadjes aan en zaadbolletjes. (De dingen die je in je lindethee vindt). Gisteren ben ik om nieuwe schoenen geweest, in de zool van mijn oude zat een gat. Nu ja, ze gingen ook al jaren en jaren mee... Bovendien ben ik ook om zo'n machine gegaan van Black en dekker... om mijn linde mee te snoeien, of liever terug te knotten. Ik noem dat machine een krokodil, want de bek doet mij heel sterk op die beesten denken. Hopelijk krijg ik hiermee mijn boom makkelijker geknot dan vroeger. Volgend jaar zal ik dus weer met zo'n gek lindeboompje zitten, een dikke stam met een bollig kroontje ... een soort groeiende likstok.
Zodra alle blaren weg zijn, en het eens een dag is met goed weer, begin ik de boom te snoeien. Vroeger kwam Veerle helpen, maar die gaat nu ook werken, dus 't zal met zijn tweeën zijn, tenzij we eens een goede zaterdag hebben... dan kan Fre misschien een handje toesteken.
Ik ga stoppen voor vandaag, 't is zaterdag, en we moeten deze namiddag nog naar Tanteke. Gisteren deden we immer boodschappen. Heel het weekend geen rommelmarkten in de omtrek te vinden... 't wordt rustig zoals in de week.
tot de volgende ?
vrijdag, november 14, 2008
De leugenbarak (barack?)
De Nederlandse europarlementariër Mevrouw Huppeldepup, beschuldigt er de Belgische Premier, Meneer hoeperdepoep van dat hij liegt.
Waarvan akte.
We kunnen, zonder op de zaak in te gaan alvast één conclusie trekken: één van de twee liegt.
Maar het zijn politici...
Dus wellicht liegen ze alletwee...
Oh, excuseer, sorry, verontschuldig mij, daar noemt dat geen liegen, dat is diplomatie, of soms taktiek, of verbloemen, of...maar geen leugen.
Sinds ze ons twee namiddagen per week verheugen met Villa Politica, stel ik vast dat de gemiddelde Belg al veel bekwamer kan liegen. Ja, je weet wel, woorden wekken, maar voorbeelden trekken...
Dat een van die twee uitzendingen de woensdagnamiddag plaatsvindt, op het tijdstip van de kinderprogramma's, lijkt er op te duiden dat wij ook onze kinderen, van vroegs af aan moeten die nobele conste van het liegen aanleren.
Ze doen het volmaakt !
Ik heb een heel boekwerk gelezen over lichaamstaal, en hoe je een leugenaar kunt herkennen, maar bij politici gaat dit boek gewoon de mist in ! Aan hun lichaam is helemaal niets te zien, wellicht komt dat ook omdat ze in eerste instantie jarenlang geoefend hebben op niets doen, doodstil zitten, slapen met open ogen en dergelijke zware oefeningen die je nu, dank zij de tv, kunt bestuderen op de banken van ons hooggeëerde parlement.
Nu en dan zie je er een die de kunst nog niet meester is, en plots scheefwegzakt, in een diepe slaap verzonken.
Geef toe, zij hebben hun rust nodig !
Hun echte activiteiten ontplooien zij immers niet in de Kamer, maar achteraf, "en petit comité", waar ernstige afspraken worden gemaakt, welke partij nu aan de beurt is om de drie vrijgekomen ambtenarenpostjes in te vullen. Dan zie je plots actie, dan spoeden de verkozenen des volks zich naar hun kiesdistrict, om de heuglijke mededeling te doen aan Charelke joepekadee, dat hij zijn plak en spandiensten van vOOr de verkiezing, niet voor niets heeft gedaan! Zijn zoon mag maandag beginnen op het ministerie van...
Daarna valt de parlementariër, moe maar tevreden weer in een toestand van lethargie, tot zich het volgende buitenkansje voordoet.
Liegen is tot een kunst verheven ! Heb je eenmaal je diploma terzake, dan ben je niet langer meer een vuile leugenaar, maar een geëerde politieker. Of denk je dat ik overdrijf ?
We zitten midden in de "week van de smaak". Och, we hebben zoveel weken, week van het kind, week van dit en week van dat...ik word er week van...
Ik vergeet nog de dagen te noemen voor de mindere goden onder ons: dag van de moeder, van de vader, van de secretaresse, van de poetsvrouw en ga maar door. Die staan duidelijk allemaal een trapje lager, en krijgen dus maar een dag.
Voor de vele doden van de twee wereldoorlogen, voor de slachtoffers van de ramp te ... houden we met zijn allen een minuut stilte... je ziet, ere wie ere toekomt.
sjongejongejonge... een mens mag niet nadenken hé, of je krijgt complexen allerhande.
Heb je al eens buiten gekeken? Niet doen! Er is niets te zien dat op iets trekt ! Heel de achtergrond van het landschap hebben ze weggeborgen in de coulissen, en het vorenste stukje dat je nog amper kunt zien ziet er nat, kil en belabberd uit. Echt novemberweer, iets om zo vlug mogelijk te vergeten. Gelukkig hebben we nu met zijn allen iets om ons op te kikkeren, om ons kunstmatig te troosten met wat kunstmatig zonlicht. Het ziet er uit als een petje van de Kamerikaanse bookmakers, maar in de grote en dikke klep zitten een hele batterij lichtjes, die netjes je façade in het zonnetje placeren. Je zit te daveren van de kou met het zonnetje van Benidorm op je neus. Heerlijk
Het zou helpen tegen de depressies.
Wellicht heb je zo'n koppijn van die zware klep op je knikker, dat je helemaal geen tijd meer over hebt om je ook nog eens depri te gaan liggen zitten voelen... djudedju.
Ondertussen wordt mijn linde alsmaar kaler. De bladdoder van dienst is nu niet de wind, maar de mist. Het is immers van dat nat klef weer, waarbij je niet kunt zeggen dat het regent, maar dat je na vijf minuten doornat maakt. Welnu, die nattigheid bevat, om zich zo fijn te kunnen verdelen in wat net geen druppel kan genoemd worden, die nattigheid bevat daartoe dus een soort kleefmiddel, om zich aan en op alles vast te hechten. Ook op de blaren, en die zijn al zo moe en zo ziek... dus dat gewicht van dat water is er net te veel aan... en ze stuiken ten gronde, recht de plas of de modder in.
Gezelle schreef het al... Zie ze vallen de zieke zomerblaren...
Ondertussen is mijn linde veranderd in een boom met gele vaantjes.
Vorige dinsdag hebben we op de hobbyclub een kerstversiering gemaakt. Met oude vélobanden !
We kregen elk een soort kegel in piepschuim, of liever, 't was geen kegel maar een heel scherpe piramide. We moesten dan de fietsband in lange reepjes snijden van één centimeter breed, en zolang als de fietsband rond was... Op de kop van de piramide legden we dan een in kruisvorm gesneden stukje van die binnenband, bevestigden dat met enkele spelden, en dan namen we de eerste lange reep en legden die eerst netjes vast met een speldje, en draaiden en draaiden en draaiden dan de zwarte reep stilletjes naar beneden toe, telkens de vorige laag deels en gelijkmatig overdekkend. Ik had meer dan vier zo'n bandlengten repen nodig om beneden te raken ! Nadien werd die zwarte "kerstboom" aangekleed met zilveren pareltjes, die je met een speldje er door op en door de rubber prikte. Schoon. Bovendien is het, zo op zicht een onverwoestbaar item, waar we nog jaren deugd zullen van hebben op de kerstfeesttafel.
Nu staat mijn zwarte kerstboom nog wat op de kast te staan. Straks in de weg voor de sauskom en vleesplateau.
Volgende maal maken we kerstkaartjes. Vrienden en kennissen en familieleden weten daarmee ook weer wat ze kunnen verwachten. Recupkaarten. Wie zei daar weer dat het de Hollanders waren die zuinig waren ????
Oh ja, ik heb een fietsband meegebracht naar huis.
Om een verboden wapen mee te maken: een mikke in OostVlaanderen, een Schietlap voor Westvlaanderen en een catapult voor de Nederlanders...
djudedju, hebbekik werk om iets duidelijk te maken !
tot de volgende ?
Waarvan akte.
We kunnen, zonder op de zaak in te gaan alvast één conclusie trekken: één van de twee liegt.
Maar het zijn politici...
Dus wellicht liegen ze alletwee...
Oh, excuseer, sorry, verontschuldig mij, daar noemt dat geen liegen, dat is diplomatie, of soms taktiek, of verbloemen, of...maar geen leugen.
Sinds ze ons twee namiddagen per week verheugen met Villa Politica, stel ik vast dat de gemiddelde Belg al veel bekwamer kan liegen. Ja, je weet wel, woorden wekken, maar voorbeelden trekken...
Dat een van die twee uitzendingen de woensdagnamiddag plaatsvindt, op het tijdstip van de kinderprogramma's, lijkt er op te duiden dat wij ook onze kinderen, van vroegs af aan moeten die nobele conste van het liegen aanleren.
Ze doen het volmaakt !
Ik heb een heel boekwerk gelezen over lichaamstaal, en hoe je een leugenaar kunt herkennen, maar bij politici gaat dit boek gewoon de mist in ! Aan hun lichaam is helemaal niets te zien, wellicht komt dat ook omdat ze in eerste instantie jarenlang geoefend hebben op niets doen, doodstil zitten, slapen met open ogen en dergelijke zware oefeningen die je nu, dank zij de tv, kunt bestuderen op de banken van ons hooggeëerde parlement.
Nu en dan zie je er een die de kunst nog niet meester is, en plots scheefwegzakt, in een diepe slaap verzonken.
Geef toe, zij hebben hun rust nodig !
Hun echte activiteiten ontplooien zij immers niet in de Kamer, maar achteraf, "en petit comité", waar ernstige afspraken worden gemaakt, welke partij nu aan de beurt is om de drie vrijgekomen ambtenarenpostjes in te vullen. Dan zie je plots actie, dan spoeden de verkozenen des volks zich naar hun kiesdistrict, om de heuglijke mededeling te doen aan Charelke joepekadee, dat hij zijn plak en spandiensten van vOOr de verkiezing, niet voor niets heeft gedaan! Zijn zoon mag maandag beginnen op het ministerie van...
Daarna valt de parlementariër, moe maar tevreden weer in een toestand van lethargie, tot zich het volgende buitenkansje voordoet.
Liegen is tot een kunst verheven ! Heb je eenmaal je diploma terzake, dan ben je niet langer meer een vuile leugenaar, maar een geëerde politieker. Of denk je dat ik overdrijf ?
We zitten midden in de "week van de smaak". Och, we hebben zoveel weken, week van het kind, week van dit en week van dat...ik word er week van...
Ik vergeet nog de dagen te noemen voor de mindere goden onder ons: dag van de moeder, van de vader, van de secretaresse, van de poetsvrouw en ga maar door. Die staan duidelijk allemaal een trapje lager, en krijgen dus maar een dag.
Voor de vele doden van de twee wereldoorlogen, voor de slachtoffers van de ramp te ... houden we met zijn allen een minuut stilte... je ziet, ere wie ere toekomt.
sjongejongejonge... een mens mag niet nadenken hé, of je krijgt complexen allerhande.
Heb je al eens buiten gekeken? Niet doen! Er is niets te zien dat op iets trekt ! Heel de achtergrond van het landschap hebben ze weggeborgen in de coulissen, en het vorenste stukje dat je nog amper kunt zien ziet er nat, kil en belabberd uit. Echt novemberweer, iets om zo vlug mogelijk te vergeten. Gelukkig hebben we nu met zijn allen iets om ons op te kikkeren, om ons kunstmatig te troosten met wat kunstmatig zonlicht. Het ziet er uit als een petje van de Kamerikaanse bookmakers, maar in de grote en dikke klep zitten een hele batterij lichtjes, die netjes je façade in het zonnetje placeren. Je zit te daveren van de kou met het zonnetje van Benidorm op je neus. Heerlijk
Het zou helpen tegen de depressies.
Wellicht heb je zo'n koppijn van die zware klep op je knikker, dat je helemaal geen tijd meer over hebt om je ook nog eens depri te gaan liggen zitten voelen... djudedju.
Ondertussen wordt mijn linde alsmaar kaler. De bladdoder van dienst is nu niet de wind, maar de mist. Het is immers van dat nat klef weer, waarbij je niet kunt zeggen dat het regent, maar dat je na vijf minuten doornat maakt. Welnu, die nattigheid bevat, om zich zo fijn te kunnen verdelen in wat net geen druppel kan genoemd worden, die nattigheid bevat daartoe dus een soort kleefmiddel, om zich aan en op alles vast te hechten. Ook op de blaren, en die zijn al zo moe en zo ziek... dus dat gewicht van dat water is er net te veel aan... en ze stuiken ten gronde, recht de plas of de modder in.
Gezelle schreef het al... Zie ze vallen de zieke zomerblaren...
Ondertussen is mijn linde veranderd in een boom met gele vaantjes.
Vorige dinsdag hebben we op de hobbyclub een kerstversiering gemaakt. Met oude vélobanden !
We kregen elk een soort kegel in piepschuim, of liever, 't was geen kegel maar een heel scherpe piramide. We moesten dan de fietsband in lange reepjes snijden van één centimeter breed, en zolang als de fietsband rond was... Op de kop van de piramide legden we dan een in kruisvorm gesneden stukje van die binnenband, bevestigden dat met enkele spelden, en dan namen we de eerste lange reep en legden die eerst netjes vast met een speldje, en draaiden en draaiden en draaiden dan de zwarte reep stilletjes naar beneden toe, telkens de vorige laag deels en gelijkmatig overdekkend. Ik had meer dan vier zo'n bandlengten repen nodig om beneden te raken ! Nadien werd die zwarte "kerstboom" aangekleed met zilveren pareltjes, die je met een speldje er door op en door de rubber prikte. Schoon. Bovendien is het, zo op zicht een onverwoestbaar item, waar we nog jaren deugd zullen van hebben op de kerstfeesttafel.
Nu staat mijn zwarte kerstboom nog wat op de kast te staan. Straks in de weg voor de sauskom en vleesplateau.
Volgende maal maken we kerstkaartjes. Vrienden en kennissen en familieleden weten daarmee ook weer wat ze kunnen verwachten. Recupkaarten. Wie zei daar weer dat het de Hollanders waren die zuinig waren ????
Oh ja, ik heb een fietsband meegebracht naar huis.
Om een verboden wapen mee te maken: een mikke in OostVlaanderen, een Schietlap voor Westvlaanderen en een catapult voor de Nederlanders...
djudedju, hebbekik werk om iets duidelijk te maken !
tot de volgende ?
donderdag, november 13, 2008
Groenten en fruit...
Een beetje tot mijn verbijstering las ik dat in ons aller Europa weer komkommers die heel krom zijn, wortels met een krul in, meloenen met een bocht het mag weer allemaal...
Dat wil met andere woorden zeggen dat tot voor kort er geen kromme wortels meer in de winkelrekken mochten liggen, geen rechte bananen en geen gekrulde kwamkwammers...
Alles wat er niet "netjes" uitzag moest de vuilbak in, of in het beste geval, werd het verwerkt in preparaten. Dus je bakje komkommersla kwam vroeger met wiskundige zekerheid van scheve kwamkwammers.
Hoeveel kilo volwaardig voedsel is hier weer vernietigd geweest geworden????
Het is natuurlijk véél te duur om het te bezorgen aan de zwarte negertjes van China, dus, hop de vuilhoop op, en er met de bulldozer enkele keren overheen, om zeker te zijn dat er geen snoodaard stiekem toch van eet...
Een geluk voor die Europese parlementariërs dat ze in het laatste concilie de hel hebben afgeschaft, anders zouden die lui hun poepke nogal gebrand hebben aan de olie uit kromme olijven en vierkante koolzaadjes !
djudedju !
Die dingen zijn zelfs niet terecht gekomen in de huizen die de armen van hier te eten geven.
Wraakroepend is een ouderwets woord, maar ik vind er geen betere
djudedjudedju.
Van ouderwetse woorden gesproken... Hoelang is het al geleden dat u het woord "Verontschuldigen" nog hebt gehoord?
Geen mens die zich nog verontschuldigd!
Hoogstens krijg je nog een "Sorry !"
En als het wat deftiger en stijver en strakker moet: "Excuseer!"
En heel pijnlijk aan mijn taalgevoelige oortjes kraakt tegenwoordig wel eens:" Verexcuseer"...
Dat men leenwoorden uit het Engels gebruikt, of uit het Frans, tot daar toe, maar dat men die op hun beurt ook nog eens gaat liggen verkrachten ! djudedju! (Of op zijn vlaams gvd, gvd !)
Och, het verschijnsel is niet nieuw... Toen ik jong was, kwamen die draagbare lawaaimakers in zwang. Er was een mooie Nederlandse term voor: een draagbare radio, of zelfs een draagbaar radiotoestel... maar iedereen in Vlaanderen noemde het "zijn portatiefke", terwijl het in Nederland veeleer een "portable" werd, op zijn Engels... (Henk, was er ook een portabelletje ????)
Ik vind het niet zo erg dat dit gebeurt, maar ik lig er wel wakker van dat de oude, juiste, nederlandse naam stillekes vergeten wordt. Ik denk dat er bij onze kinderen die nu zowat 10 jaar oud oud zijn, heel wat zouden zijn die bij het woord "verontschuldigen" ietwat onzeker hun wenkbrauwen omhoog zullen trekken tot de bij hun nog laagliggende haarlijn... (Aan mijn leeftijd lukt dit niet meer, ik kan mijn wenkbrauwen veel hoger optrekken dan vroeger (oefening baart kunst weet je wel) maar mijn haarlijntje is al veel te ver richting nek gekropen...
Ik bedoel dus dat taalverrijking altijd mag, maar dat we moeten oppassen dat we niet het kind met het badwater weggooien, en gewoon een woord vervangen voor een eigenlijk vreemd woord. Als je de huidige dikke Vandaal bekijkt, weet je wat ik wil zeggen ! Dat boek is al lang geen boek meer, het is een halve boekenkast verworden. En toch is onze dagdagelijkse woordenschat niet toegenomen, of toch niet merkbaar. Dat betekent dat wij over een steeds uitgebreider voorraad woorden beschikken, maar er in feite nog steeds evenveel gebruiken. Dus stoppen wij al die quasi vervallen woorden veilig in de steeds dikker wordende Vandaal, en voelen ons gerust: Wij hebben de taal gered !
Ik daag u uit ! Wedden dat u geen halve dag een normaal gesprek meer kunt voeren, zonder te vervallen in al die nieuwe termen waarvoor er een goed en evenwaardig nederlands woord bestaat. Och, ik verwijt u niets, ik ben niets beter dan u! Wij zijn er ondertussen zo vertrouwd mee, dat die vreemde termen ons eigener lijken dan onze eigen Vlaamse woordenschat. In deze alinea heb ik bewust geprobeerd om vreemde termen te vermijden, maar het vergt, zelfs voor zo'n kort stukje, al wat denkwerk, en ik vond geen nederlands woord voor alinea... (Is er eenje ?)
In het groot synoniemenwoordenboek vind ik alleen: deel... beetje flauw en onduidelijk.
Met andere woorden heb ik hiermee ook duidelijk aangetoond dat vreemde woorden wel degelijk een verrijking, duidelijker kunnen zijn, dan wat we in het nederlands kennen. Dus: geen afkeuring, maar er acht op slaan dat we de echte oude vertrouwde Nederlandse woorden niet overboord kieperen !
Vooral in het Vlaams hebben wij nogal de neiging veel Franse woorden te adopteren (zie je wel!).Het is dan ook geen wonder dat er een Waalse komiek een prachtig stukje opvoert over het nederlands, waarbij hij aantoont dat de Walen in feite allemaal al vlaams spreken... Le premier: de premier. Facilité : faciliteiten, combination: combinatie en zo gaat hij eindeloos verder, en bewijst dat het merendeel van onze politieke(politique)vocabulaire (vocabulair) in feite frans is... Het enige waardoor we nooit overeen komen, ligt hem aan het feit dat we onze afspraken steeds mislopen... Wij zeggen over veertien dagen en zij dans une quinzaine de jours.... Wij zijn steeds een dag te vroeg, of zij een te laat.
Grandioos ! Ik heb het al verschillende keren gezien, en iedere keer weer zit ik te genieten. Het leuke is dat de Walen dat als een soort aanval zien, en wij zitten er van te genieten en vinden het goed gevonden. Ik denk dat dit het grootste verschil is tussen Vlamingen en Walen... onze zin voor humor is onbegrensd, de hunne niet.
Er is bijna geen wind... ik zie de blaren (diegene die er nog aanhangen) van mijn linde wiegen in in een zachte beweging, die er toch nog te veel aan is, want nu en dan dwarrelt er weer en weer en weer een van die gouden blaadjes naar de grond. Er is geen zon te zien, en toch is het eerder helder dan overtrokken weer. Warm is het niet meer... het is herfstststst....met veel ststststsssst om het stil te maken. De weinige mensen die te voet of per fiets voorbij komen, hebben hun kop ingetrokken voor de kou. Ze lijken wel jaloers van de huisjesslak.
Ik ga stoppen... deze middag boodschappen doen. Heel onze week ligt overhoop met die feestdag (nu ja feest???)...
Tot de volgende ?
Dat wil met andere woorden zeggen dat tot voor kort er geen kromme wortels meer in de winkelrekken mochten liggen, geen rechte bananen en geen gekrulde kwamkwammers...
Alles wat er niet "netjes" uitzag moest de vuilbak in, of in het beste geval, werd het verwerkt in preparaten. Dus je bakje komkommersla kwam vroeger met wiskundige zekerheid van scheve kwamkwammers.
Hoeveel kilo volwaardig voedsel is hier weer vernietigd geweest geworden????
Het is natuurlijk véél te duur om het te bezorgen aan de zwarte negertjes van China, dus, hop de vuilhoop op, en er met de bulldozer enkele keren overheen, om zeker te zijn dat er geen snoodaard stiekem toch van eet...
Een geluk voor die Europese parlementariërs dat ze in het laatste concilie de hel hebben afgeschaft, anders zouden die lui hun poepke nogal gebrand hebben aan de olie uit kromme olijven en vierkante koolzaadjes !
djudedju !
Die dingen zijn zelfs niet terecht gekomen in de huizen die de armen van hier te eten geven.
Wraakroepend is een ouderwets woord, maar ik vind er geen betere
djudedjudedju.
Van ouderwetse woorden gesproken... Hoelang is het al geleden dat u het woord "Verontschuldigen" nog hebt gehoord?
Geen mens die zich nog verontschuldigd!
Hoogstens krijg je nog een "Sorry !"
En als het wat deftiger en stijver en strakker moet: "Excuseer!"
En heel pijnlijk aan mijn taalgevoelige oortjes kraakt tegenwoordig wel eens:" Verexcuseer"...
Dat men leenwoorden uit het Engels gebruikt, of uit het Frans, tot daar toe, maar dat men die op hun beurt ook nog eens gaat liggen verkrachten ! djudedju! (Of op zijn vlaams gvd, gvd !)
Och, het verschijnsel is niet nieuw... Toen ik jong was, kwamen die draagbare lawaaimakers in zwang. Er was een mooie Nederlandse term voor: een draagbare radio, of zelfs een draagbaar radiotoestel... maar iedereen in Vlaanderen noemde het "zijn portatiefke", terwijl het in Nederland veeleer een "portable" werd, op zijn Engels... (Henk, was er ook een portabelletje ????)
Ik vind het niet zo erg dat dit gebeurt, maar ik lig er wel wakker van dat de oude, juiste, nederlandse naam stillekes vergeten wordt. Ik denk dat er bij onze kinderen die nu zowat 10 jaar oud oud zijn, heel wat zouden zijn die bij het woord "verontschuldigen" ietwat onzeker hun wenkbrauwen omhoog zullen trekken tot de bij hun nog laagliggende haarlijn... (Aan mijn leeftijd lukt dit niet meer, ik kan mijn wenkbrauwen veel hoger optrekken dan vroeger (oefening baart kunst weet je wel) maar mijn haarlijntje is al veel te ver richting nek gekropen...
Ik bedoel dus dat taalverrijking altijd mag, maar dat we moeten oppassen dat we niet het kind met het badwater weggooien, en gewoon een woord vervangen voor een eigenlijk vreemd woord. Als je de huidige dikke Vandaal bekijkt, weet je wat ik wil zeggen ! Dat boek is al lang geen boek meer, het is een halve boekenkast verworden. En toch is onze dagdagelijkse woordenschat niet toegenomen, of toch niet merkbaar. Dat betekent dat wij over een steeds uitgebreider voorraad woorden beschikken, maar er in feite nog steeds evenveel gebruiken. Dus stoppen wij al die quasi vervallen woorden veilig in de steeds dikker wordende Vandaal, en voelen ons gerust: Wij hebben de taal gered !
Ik daag u uit ! Wedden dat u geen halve dag een normaal gesprek meer kunt voeren, zonder te vervallen in al die nieuwe termen waarvoor er een goed en evenwaardig nederlands woord bestaat. Och, ik verwijt u niets, ik ben niets beter dan u! Wij zijn er ondertussen zo vertrouwd mee, dat die vreemde termen ons eigener lijken dan onze eigen Vlaamse woordenschat. In deze alinea heb ik bewust geprobeerd om vreemde termen te vermijden, maar het vergt, zelfs voor zo'n kort stukje, al wat denkwerk, en ik vond geen nederlands woord voor alinea... (Is er eenje ?)
In het groot synoniemenwoordenboek vind ik alleen: deel... beetje flauw en onduidelijk.
Met andere woorden heb ik hiermee ook duidelijk aangetoond dat vreemde woorden wel degelijk een verrijking, duidelijker kunnen zijn, dan wat we in het nederlands kennen. Dus: geen afkeuring, maar er acht op slaan dat we de echte oude vertrouwde Nederlandse woorden niet overboord kieperen !
Vooral in het Vlaams hebben wij nogal de neiging veel Franse woorden te adopteren (zie je wel!).Het is dan ook geen wonder dat er een Waalse komiek een prachtig stukje opvoert over het nederlands, waarbij hij aantoont dat de Walen in feite allemaal al vlaams spreken... Le premier: de premier. Facilité : faciliteiten, combination: combinatie en zo gaat hij eindeloos verder, en bewijst dat het merendeel van onze politieke(politique)vocabulaire (vocabulair) in feite frans is... Het enige waardoor we nooit overeen komen, ligt hem aan het feit dat we onze afspraken steeds mislopen... Wij zeggen over veertien dagen en zij dans une quinzaine de jours.... Wij zijn steeds een dag te vroeg, of zij een te laat.
Grandioos ! Ik heb het al verschillende keren gezien, en iedere keer weer zit ik te genieten. Het leuke is dat de Walen dat als een soort aanval zien, en wij zitten er van te genieten en vinden het goed gevonden. Ik denk dat dit het grootste verschil is tussen Vlamingen en Walen... onze zin voor humor is onbegrensd, de hunne niet.
Er is bijna geen wind... ik zie de blaren (diegene die er nog aanhangen) van mijn linde wiegen in in een zachte beweging, die er toch nog te veel aan is, want nu en dan dwarrelt er weer en weer en weer een van die gouden blaadjes naar de grond. Er is geen zon te zien, en toch is het eerder helder dan overtrokken weer. Warm is het niet meer... het is herfstststst....met veel ststststsssst om het stil te maken. De weinige mensen die te voet of per fiets voorbij komen, hebben hun kop ingetrokken voor de kou. Ze lijken wel jaloers van de huisjesslak.
Ik ga stoppen... deze middag boodschappen doen. Heel onze week ligt overhoop met die feestdag (nu ja feest???)...
Tot de volgende ?
woensdag, november 12, 2008
Heerliicke soeterniien
en verschrikkelijk bittere herinneringen...
Vannacht lag ik weer (wakker of halfslapend?) te denken aan vele dingen uit het verre verleden van een mensje...
Ik was een zorgenkindje (je zou het niet geloven als je me ziet hé?) en verschrikkelijk veel ziek. Ik lag voor mijn twee jaar al meerdere keren op sterven tengevolge van pleuritis (Het fleurus zei ons moeder). En tot aan een leeftijd van 10 à 11 jaar was ik meer ziek thuis dan dat ik op school was. Maar ik dacht daar niet aan, ik dacht aan al die dingen die ik in de loop der tijden al heb moeten slikken om te "genezen"...
Ik heb je al verteld dat ik mijn leven te danken heb aan de penicilline die dan nog een nieuw medicament was, en die om de drie uur in mijn arme billetjes ingespoten werd. Ons moeder zei dat mijn gat gelijk een speldenkussen was.
Maar naast die pikuren moest ik ook nog heel wat slikken... en dat vond ik in veel gevallen véél erger dan die spuiten !
Pillen, zelfs al waren het joekels van dingen, daar zat ik niet mee. Ik slikte dat zonder moeite binnen. Desnoods zonder drinken. Hup en binnen.
Maar er waren andere dingen...
Ik ga beginnen met wat ze toen cachetten noemden... (Ik weet er begot de juiste naam niet van, en ik ben er nog steeds zo vies van dat ik het zelfs niet wens op te zoeken !)
Cachetten, dat waren gewoonlijk grote dingen, groot, dat wil zeggen iets meer dan 2 cm diameter, en zo'n 7 mm dik. Capsules uit hostiebrood. Ik heb er wel eens eentje opengeprutst om te bekijken, dat waren in feite twee rondjes, met een opstaande boord, en je kon die netjes opeen of ineen liever, schuiven, waardoor je een gesloten potje had. In hostiebrood.
Als je indertijd je Communie hebt gedaan, zul je je dat hostiebrood wel nog herinneren. Zo'n heel dun wit koekje bijna zonder smaak. Als je een hostie in je mond kreeg op een moment dat je onvoldoende speeksel in je mond had, dan bleef die hostie aan je gehemelte hangen, en dan zat je minuten lang wanhopig met je tong over je verhemelte te wrijven om dat plakkerige goedje er af te krijgen. Het zou natuurlijk veel simpeler geweest zijn je vinger in je mond te stoppen en het met je vinger af te schrepen, maar dat mocht niet. Dat was doodzonde. Toen mochten wij met onze ongewijde poten nog niet aan een hostie raken !
Je zult wel denken, wat heeft dat nu te maken met medicamenten ? Alles ! Want die cachetten waren dus ook van dat vermaledijd hostiebrood gemaakt, en hadden dus ook die leuke eigenschap van zich vast te klemmen aan je verhemelte... en dat betekende niet alleen dat je het moest loskrabben, maar veel erger, dat betekende dat de inhoud, het medicament, zich plots in je mond bevond en al de smaakpapillen van je mond martelden met de meest afschuwelijke smaken. Wat er allemaal inzat weet ik niet, maar de enige voorwaarde om er in te geraken was blijkbaar bitter, zout of een mengeling van de twee zijn. Je mocht nadien drinken wat je wou, een stuk droog brood eten, een stuk met zoete confituur of wat dan ook...de smaak bleef je teisteren. Ik weet niet of de geleerde proffesoren ooit al ontdekt hebben dat smaakpapillen een apart geheugen hebben, maar ik kan ze het bevestigen ! Ik moet er maar op denken en ik proef die verschrikkelijke smaak weer. Cachetten nam ik dan ook in mits een speciale voorbereiding... Ik zat eerst wanhopige met gesloten mond te trekkebekken om toch maar zoveel mogelijk speeksel te verzamelen, zodat ik betrekkelijk zeker was dat die ondingen in één keer door de mond en door je keelgat verdwenen...
En dan had je ook nog... de flessen siroop.
Siroop heeft iets zoets in zich. Voor mij niet meer. Siroop is verbonden met allemogelijke smaken, met uitzondering van de lekkere.
Hadden ze mij moeten vertellen dat die siroop gemaakt was van rotte krengen, ik zou dat zonder moeite hebben geloofd, want zo smaakten ze stuk voor stuk.
Het leuke was dat mijn moeder dan een "troostmiddel" had...Bij iedere nieuwe soort siroop proefde zij het eerst. Ze hield de fles aan haar mond (ik heb nooit kunnen ontdekken of ze werkelijk proefde of niet) en had toen steeds dezelfde geijkte verklaring: " Awel, Toone, den dien is niet slecht !" en ik kreeg dan die lepel met gal en venijn gemengd met drek van dode kamelen te slikken. bah.... Ik mag er niet op denken.
Toch ben ik bijna zeker dat ons moeder echt proefde van die flessen siroop, en dat ze het echt meende dat het niet zo slecht was... Ik moet nu maar kijken naar mijn kleinkinderen om te zien hoezeer hun smaak veel teerder is dan de mijne. Alles wat je nu eet en drinkt is veel fijner van smaak dan in onze tijd. Ik denk dat de siroop van toen nu slachtoffers zou maken die in shock gaan bij de ontzetting van de afgrijselijkheid.
Ons moeder kwam dus uit een nog verdere generatie, een generatie die niet naar de smaak keek, maar naar de eetbaarheid.
Kruiden en zout waren indertijd in de eerste plaats middelen om de dingen weer eetbaar te maken, niet om het een lekker smaakje te geven !
Mijn grootvader ging (zo heb ik altijd horen vertellen, want ik herinner mij de man amper) de beer halen bij de mensen (voor de nederlanders: aalt), en om zeker te zijn van de kwaliteit, proefde hij er eerst eens van.
Dat lijkt ons nu onvoorstelbaar, maar hij kwam weer uit een nog verdere generatie, en had wellicht nog herinneringen rechtstreeks of uit de vertellingen van zijn ouders, aan de pis- en drekdoctooren... Want in de volksgeneeskunde werd nogal wat "genezen" met het drinken van je eigen pis (vooral de eerste van 's morgens bij het ontwaken). Dat van die eigen drek opeten, dat heb ik nooit gehoord, maar wel gelezen in oude boeken over geneesconste.
Als wij in de winter bonen aten, dan waren dat bonen die uit het zout kwamen, want daarin werden ze bewaard. Koteletten kwam uit bokalen, waarin ze gebraden en overdekt met reuzel bewaard bleven. Eieren in de winter waren er niet, dus aten wij "opgelegde" eieren. Ons moeder kocht voor de winter een massa eieren, en die werden in een stenen pot ingelegd in waterglas (wat dat ook mag wezen... maar ik herinner mij dat er wat water op stond, en op dat water verscheen er dan een mat, halfdoorzichtig kalklaagje...Als je er met je vinger op duwde brak het in stukjes die bleven drijven)
Appelen werden op de zolder gelegd, en nu en dan moesten we de appelen verlezen, dat wil zeggen de rotte er uit halen. De laatste van die appelen waren precies oude gerimpelde wijven.
Ik vraag me af wat onze jeugd nu zou zeggen mocht je die dingen op tafel zetten...
Ik leerde bij onze gebuur om vier uur een boterhammetje eten, met een beetje boter er op, en dan een laagje zout gestrooid, zodat je een dunne witte laag had...Heerlijk...
Geef dat nu eens aan onze kleinkinderen !
Nee, het is geen wonder dat we nu alle miserie van de wereld hebben om de kleinkinderen eens een pil te doen slikken, of een lepel siroop... en echt die dingen smaken echt niet zo slecht meer als toen, en cachetten van hostiebrood, die zijn niet meer te verkrijgen...ze bestaan gewoon niet meer. Nu zijn dat dingen in iets wat er uit ziet als plastic, en die je al heel, heel lang in je mond moet houden om ze te laten smelten. Hostiebrood, dat is een fractie van tienden van seconden voor je prijs had !
In mijn kindertijd was er geen weelde. Wij hadden geen zeven soorten toespijs om uit te kiezen, wij hadden geen sneetje kaas per boterham...Wij hadden een sneetje, en daar aten wij alle boterhamen mee op. Op een of andere manier hielden wij een brokje van die kaas in onze mond, en dat brokje diende om de smaak door te geven aan iedere beet boterham. En dat lukte perfect, en wij hadden nooit het gevoel dat wij ook maar iets tekort kwamen. Integendeel... wij waren perfect gelukkig.
Wij droomden zelfs niet van de rijkeren, wij kenden maar één werkelijkheid, de onze. En als wij droomden, dan was het in de boeken...want toen reeds waren we boekenwurmen. Er was er bij ons maar eentje die niet heledagen in de boeken zat, en dat was Suzanne. Hoeveel avonden hebben wij, Pierre, Ma en ik, naast elkaar op de plankenvloer gelegen, plat op onze buik, leunend op onze gekruiste armen, in een boek liggen lezen. De enige reden om dat eens niet te doen waren de hoorspelen op de radio.
Wat waren wij rijk... Wij hadden geen enkele behoefte aan meer.
Nu zijn de kinderen veel armer, want ze hebben zoveel dat ze nooit weten wat er mee te doen.
Wij maakten een revolver met een plankje, een wasknijper en een stuk fietsband, en schoten met droge erwten... Nu schieten ze met die plastic balletjes die veel te hard zijn en veel te hard afgeschoten worden... Veel te echt om leuk te zijn, en er is geen beetje plezier aan geweest om het zelf in elkaar te steken.
Wij hadden ons handen, onze fantasie en massa's vindvoorwerpen, daar bouwden wij een hele wereld mee van goud en diamant...
Ik ga stoppen... straks ga ik nog lullen over de goede oude tijd, terwijl de tijd nu veel beter is...alleen zijn de mensen nu armer
armer aan fantasie
armer aan zelfgebouwde werelden
tot de volgende ?
Vannacht lag ik weer (wakker of halfslapend?) te denken aan vele dingen uit het verre verleden van een mensje...
Ik was een zorgenkindje (je zou het niet geloven als je me ziet hé?) en verschrikkelijk veel ziek. Ik lag voor mijn twee jaar al meerdere keren op sterven tengevolge van pleuritis (Het fleurus zei ons moeder). En tot aan een leeftijd van 10 à 11 jaar was ik meer ziek thuis dan dat ik op school was. Maar ik dacht daar niet aan, ik dacht aan al die dingen die ik in de loop der tijden al heb moeten slikken om te "genezen"...
Ik heb je al verteld dat ik mijn leven te danken heb aan de penicilline die dan nog een nieuw medicament was, en die om de drie uur in mijn arme billetjes ingespoten werd. Ons moeder zei dat mijn gat gelijk een speldenkussen was.
Maar naast die pikuren moest ik ook nog heel wat slikken... en dat vond ik in veel gevallen véél erger dan die spuiten !
Pillen, zelfs al waren het joekels van dingen, daar zat ik niet mee. Ik slikte dat zonder moeite binnen. Desnoods zonder drinken. Hup en binnen.
Maar er waren andere dingen...
Ik ga beginnen met wat ze toen cachetten noemden... (Ik weet er begot de juiste naam niet van, en ik ben er nog steeds zo vies van dat ik het zelfs niet wens op te zoeken !)
Cachetten, dat waren gewoonlijk grote dingen, groot, dat wil zeggen iets meer dan 2 cm diameter, en zo'n 7 mm dik. Capsules uit hostiebrood. Ik heb er wel eens eentje opengeprutst om te bekijken, dat waren in feite twee rondjes, met een opstaande boord, en je kon die netjes opeen of ineen liever, schuiven, waardoor je een gesloten potje had. In hostiebrood.
Als je indertijd je Communie hebt gedaan, zul je je dat hostiebrood wel nog herinneren. Zo'n heel dun wit koekje bijna zonder smaak. Als je een hostie in je mond kreeg op een moment dat je onvoldoende speeksel in je mond had, dan bleef die hostie aan je gehemelte hangen, en dan zat je minuten lang wanhopig met je tong over je verhemelte te wrijven om dat plakkerige goedje er af te krijgen. Het zou natuurlijk veel simpeler geweest zijn je vinger in je mond te stoppen en het met je vinger af te schrepen, maar dat mocht niet. Dat was doodzonde. Toen mochten wij met onze ongewijde poten nog niet aan een hostie raken !
Je zult wel denken, wat heeft dat nu te maken met medicamenten ? Alles ! Want die cachetten waren dus ook van dat vermaledijd hostiebrood gemaakt, en hadden dus ook die leuke eigenschap van zich vast te klemmen aan je verhemelte... en dat betekende niet alleen dat je het moest loskrabben, maar veel erger, dat betekende dat de inhoud, het medicament, zich plots in je mond bevond en al de smaakpapillen van je mond martelden met de meest afschuwelijke smaken. Wat er allemaal inzat weet ik niet, maar de enige voorwaarde om er in te geraken was blijkbaar bitter, zout of een mengeling van de twee zijn. Je mocht nadien drinken wat je wou, een stuk droog brood eten, een stuk met zoete confituur of wat dan ook...de smaak bleef je teisteren. Ik weet niet of de geleerde proffesoren ooit al ontdekt hebben dat smaakpapillen een apart geheugen hebben, maar ik kan ze het bevestigen ! Ik moet er maar op denken en ik proef die verschrikkelijke smaak weer. Cachetten nam ik dan ook in mits een speciale voorbereiding... Ik zat eerst wanhopige met gesloten mond te trekkebekken om toch maar zoveel mogelijk speeksel te verzamelen, zodat ik betrekkelijk zeker was dat die ondingen in één keer door de mond en door je keelgat verdwenen...
En dan had je ook nog... de flessen siroop.
Siroop heeft iets zoets in zich. Voor mij niet meer. Siroop is verbonden met allemogelijke smaken, met uitzondering van de lekkere.
Hadden ze mij moeten vertellen dat die siroop gemaakt was van rotte krengen, ik zou dat zonder moeite hebben geloofd, want zo smaakten ze stuk voor stuk.
Het leuke was dat mijn moeder dan een "troostmiddel" had...Bij iedere nieuwe soort siroop proefde zij het eerst. Ze hield de fles aan haar mond (ik heb nooit kunnen ontdekken of ze werkelijk proefde of niet) en had toen steeds dezelfde geijkte verklaring: " Awel, Toone, den dien is niet slecht !" en ik kreeg dan die lepel met gal en venijn gemengd met drek van dode kamelen te slikken. bah.... Ik mag er niet op denken.
Toch ben ik bijna zeker dat ons moeder echt proefde van die flessen siroop, en dat ze het echt meende dat het niet zo slecht was... Ik moet nu maar kijken naar mijn kleinkinderen om te zien hoezeer hun smaak veel teerder is dan de mijne. Alles wat je nu eet en drinkt is veel fijner van smaak dan in onze tijd. Ik denk dat de siroop van toen nu slachtoffers zou maken die in shock gaan bij de ontzetting van de afgrijselijkheid.
Ons moeder kwam dus uit een nog verdere generatie, een generatie die niet naar de smaak keek, maar naar de eetbaarheid.
Kruiden en zout waren indertijd in de eerste plaats middelen om de dingen weer eetbaar te maken, niet om het een lekker smaakje te geven !
Mijn grootvader ging (zo heb ik altijd horen vertellen, want ik herinner mij de man amper) de beer halen bij de mensen (voor de nederlanders: aalt), en om zeker te zijn van de kwaliteit, proefde hij er eerst eens van.
Dat lijkt ons nu onvoorstelbaar, maar hij kwam weer uit een nog verdere generatie, en had wellicht nog herinneringen rechtstreeks of uit de vertellingen van zijn ouders, aan de pis- en drekdoctooren... Want in de volksgeneeskunde werd nogal wat "genezen" met het drinken van je eigen pis (vooral de eerste van 's morgens bij het ontwaken). Dat van die eigen drek opeten, dat heb ik nooit gehoord, maar wel gelezen in oude boeken over geneesconste.
Als wij in de winter bonen aten, dan waren dat bonen die uit het zout kwamen, want daarin werden ze bewaard. Koteletten kwam uit bokalen, waarin ze gebraden en overdekt met reuzel bewaard bleven. Eieren in de winter waren er niet, dus aten wij "opgelegde" eieren. Ons moeder kocht voor de winter een massa eieren, en die werden in een stenen pot ingelegd in waterglas (wat dat ook mag wezen... maar ik herinner mij dat er wat water op stond, en op dat water verscheen er dan een mat, halfdoorzichtig kalklaagje...Als je er met je vinger op duwde brak het in stukjes die bleven drijven)
Appelen werden op de zolder gelegd, en nu en dan moesten we de appelen verlezen, dat wil zeggen de rotte er uit halen. De laatste van die appelen waren precies oude gerimpelde wijven.
Ik vraag me af wat onze jeugd nu zou zeggen mocht je die dingen op tafel zetten...
Ik leerde bij onze gebuur om vier uur een boterhammetje eten, met een beetje boter er op, en dan een laagje zout gestrooid, zodat je een dunne witte laag had...Heerlijk...
Geef dat nu eens aan onze kleinkinderen !
Nee, het is geen wonder dat we nu alle miserie van de wereld hebben om de kleinkinderen eens een pil te doen slikken, of een lepel siroop... en echt die dingen smaken echt niet zo slecht meer als toen, en cachetten van hostiebrood, die zijn niet meer te verkrijgen...ze bestaan gewoon niet meer. Nu zijn dat dingen in iets wat er uit ziet als plastic, en die je al heel, heel lang in je mond moet houden om ze te laten smelten. Hostiebrood, dat is een fractie van tienden van seconden voor je prijs had !
In mijn kindertijd was er geen weelde. Wij hadden geen zeven soorten toespijs om uit te kiezen, wij hadden geen sneetje kaas per boterham...Wij hadden een sneetje, en daar aten wij alle boterhamen mee op. Op een of andere manier hielden wij een brokje van die kaas in onze mond, en dat brokje diende om de smaak door te geven aan iedere beet boterham. En dat lukte perfect, en wij hadden nooit het gevoel dat wij ook maar iets tekort kwamen. Integendeel... wij waren perfect gelukkig.
Wij droomden zelfs niet van de rijkeren, wij kenden maar één werkelijkheid, de onze. En als wij droomden, dan was het in de boeken...want toen reeds waren we boekenwurmen. Er was er bij ons maar eentje die niet heledagen in de boeken zat, en dat was Suzanne. Hoeveel avonden hebben wij, Pierre, Ma en ik, naast elkaar op de plankenvloer gelegen, plat op onze buik, leunend op onze gekruiste armen, in een boek liggen lezen. De enige reden om dat eens niet te doen waren de hoorspelen op de radio.
Wat waren wij rijk... Wij hadden geen enkele behoefte aan meer.
Nu zijn de kinderen veel armer, want ze hebben zoveel dat ze nooit weten wat er mee te doen.
Wij maakten een revolver met een plankje, een wasknijper en een stuk fietsband, en schoten met droge erwten... Nu schieten ze met die plastic balletjes die veel te hard zijn en veel te hard afgeschoten worden... Veel te echt om leuk te zijn, en er is geen beetje plezier aan geweest om het zelf in elkaar te steken.
Wij hadden ons handen, onze fantasie en massa's vindvoorwerpen, daar bouwden wij een hele wereld mee van goud en diamant...
Ik ga stoppen... straks ga ik nog lullen over de goede oude tijd, terwijl de tijd nu veel beter is...alleen zijn de mensen nu armer
armer aan fantasie
armer aan zelfgebouwde werelden
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)