de schrikkelseconde

2008 wordt een extralang jaar, niet alleen hebben wij een schrikkeldag gehad, we krijgen, net voor de overgang naar 2009 ook nog een schrikkelseconde...
Sinds 1972 krijgen we nu en dan te maken met schrikkelseconden, soms zelfs twee keer in een jaar. De wereld draait steeds trager en trager, en daardoor duurt de dag telkens een stukje langer.
Voorlopig kunnen we de zaak "normaal" houden, met nu en dan een schrikkelseconde toe te voegen, maar uiteidelijk zal de tijd komen dat we de dag als eenheid iets langer zullen moeten maken, of, anders gezegd, de tijdseenheid zal iets moeten vergroten.
Op dat moment mag men alle klokken in de vuilnisemmer werpen, of toch in ieder geval die klokken die zeer stipt moeten zijn.
Stel dat de dag een seconde langer duurt dan nu de vierentwintig uur, dan zal het voor u en ik nog niet zo'n ramp zijn om nu en dan ons uurwerken iets bij te stellen (en met die radiogestuurde komt er zelfs geen probleem).
De mensen die in een drieploegensysteem zitten zullen allemaal 1/3 van een seconde langer moeten werken... Anders sluiten de ploegen niet perfect aaneen... Maar geef toe, ook dat zal niet echt merkbaar zijn. Nochtans, 365 keer één seconde is al meer dan 6 minuten per jaar ! En als je het zo bekijkt, dan lijkt het plots veel meer.
Misschien, heel misschien zou men dan eindelijk ook de klok kunnen doen lopen in een tiendelig systeem... Dat zou voor iedereen al een heel stuk makkelijker worden in berekeningen. Alhoewel er wiskundigen zijn die zeggen dat het twaalfdelig systeem beter zou zijn?
Mij moet je het niet vragen, ik en wiskunde... Het moet maar naar wiskunde ruiken, en ik sla al tilt. Er was voor mij geen ergere taak denkbaar, dan de jaarrekeningen van de bedrijven analyseren. Als het eventjes kon vroeg ik de specialisten ter zake om eens te komen kijken... Ik kan het niet helpen, maar ik heb een psychische allergie aan cijfertjes en bewerkingen allerhande. Ik wijt dat altijd aan mijn veel te speelse geest, en aan de idiote taken die we kregen als vraagstukken... Een bad met drie kranen en twee gaten in... Hoelang duurt het voor het bad vol is? Voor mijn part eeuwig, ik zag dan voor mijn ogen een hele meute moeders dweilen terwijl wij aan het kijken waren, de chronometer in de hand, hoelang het zou duren... En daar je niet verondersteld wordt te zitten grinniken in de les wiskunde, had ik niet alleen moeite met mijn fantasie, maar ook nog met de meester.
Wellicht daarom ook dat ik meteen de klok zou ombouwen naar een tiendelig systeem ?

Heb je ook gelezen dat er in Nepal een olifantentweeling is geboren?
Ik wist niet eens dat dit kon. Het kan dus wel degelijk, ik zag er zelfs een foto van, maar daar voor mij ieder olifant lijkt op een olifant, heb ik niet kunnen vaststellen of het nu een eeneiïge of een tweeeiïge tweeling is. 't Is in ieder geval een tweeling van twee stuks.
Als je mij vraagt wat het mooiste dier is, dan zou ik wellicht uiteindelijk kiezen voor de olifant, en dan nog met een voorkeur voor de afrikaanse olifant, met zijn grote waaiers van oren. Het zijn niet alleen kolossale dieren, ze zijn ook intelligent, en kunnen door een vernuftig systeem van diepe tonen en stampen op de grond, zelfs communiceren met olifanten tot op 30 km afstand. Wat mij echter het meest aanspreekt is de rust die uitgaat van het besef dat ze onaanraakbaar zijn. Er is geen een dier die echt een gevaar voor hen vormt, zij zijn de werkelijke koningen van de dierenwereld. (De mens effekes terzijde gezet, waar hij in dit geval hoort).

Ik heb weer eens mijn Gents Idioticum ter hand genomen... Een soortement woordenboek van de Gentse woorden en uitdrukkingen. Er bestaat ook een Oostends woordenboek, en wellicht ook nog andere... Dat zijn woordenboeken die mij ergens diep gelukkig maken !
Wat men ook beweert, het echte leven van de taal is de spreektaal, en de spreektaal verschilt van regio tot regio. Wat alleen maar kan leiden tot een nog grotere rijkdom.
Och, ik weet wel, de echte zuivere dialecten verdwijnen (vandaar ook het bijzondere nut van deze boekwerken) onder druk van de steeds sterkere migratie van de bewoners van het land. Neem nu Gent, daar wonen momenteel wellicht veel meer inwijkelingen dan rasechte Gentenaars, maar toch blijft er in de spreektaal een grote invloed van het oorspronkelijke Gents bestaan, die door de toevloed van inwijkelingen niet verarmd, maar eer verrijkt wordt. Maar in die dialecten zitten prachtige woorden, die we niet mogen laten verdwijnen...
Ik heb hier al meerdere keren mijn liefde verklaard aan de taal van het volk. En ik zit er niets mee in, om nu en dan zo'n kreem van een woord te gebruiken in mijn geschreven teksten. Deze woorden zijn immers niet minderwaardig ! Het is alleen een corps van wie weet welke "geleerde bollen" die op een bepaald moment hebben gezegd: dat is Nederlands, en al de rest is het niet. Met welk recht hebben ze dat gedaan, en doen ze dat nog ?
Het enige zinnige argument dat ze hebben, is dat men zo komt tot een taal die door iedereen wordt begrepen... Maar had men er een ander woord in opgenomen, dan zou dat ook erkend zijn, en dus ook begrepen... Ja toch ?
Ik vind het veel mooier te zeggen dat ze een spanneetje draagt, dan een spannend kleedje... En ik ben nog veel gelukkiger als ik kan zeggen: z'eeft heur spanneetje aan, zeven stapjes in een teljoor!, omdat ik dan op een geestige manier zeg dat het niet alleen een spannend kleedje is, maar dat ze er ook amper mee kan stappen... Maar ik zeg het op een manier die veel meer zegt dan de Nederlandse omschrijving, veel plastischer, veel warmer...
Als ik lees in een boek dat de snoodaard niet van het meisje haar borsten kon blijven, dan zegt vind ik het veel en veel leuker te lezen dat diene gast met zijn poten niet van haar spekkewinkel kon blijven... 't Is krek hetzelfde, maar in die spekkewinkel klinkt ook iets door van dat verlangen dat in die borsten niet meeklonk.

Doet mij op iets denken... Mijn grote mentor, Maurits Galle zaliger, hoorde een collega hoesten en bassen terwijl hij aan zijn bureel zat. Maurits ging er bij "Gaat het niet jongne ?" "Och Maurits, ik heb een borstvallinge" "Zwijg jong, ik heb dat op alle twee mijn borsten" De collega moest van het lachen nog veel meer hoesten...

Kijk, voor mij is dat Taal, met een hoofdletter !
Iemand die de taal volkomen beheerst, kan ook spelen met die taal... Ik vind dat prachtig ! Anny weet dat wel, hoe dikwijls ik reageer op radio of tv, en hoe ik de zaken bewust misinterpreteer, gewoon door ze te letterlijk te nemen, of uit hun verband te rukken. Soms heb ik amper het nieuws gehoord, omdat ik heel den tijd zat te spelen met de taal. (Hoe zou ik in hemelsnaam ooit wiskunde kunnen studeren met zo'n hersenkronkels...?)
Ik kan ook genieten van poëzie, hoe men met gewone dagdagelijkse woorden een liefdeszang kan breien, hoe we de storm kunnen doen bulderen in de klankenzee... hoe we heel klein en heel deemoedig kunnen schrijven over "Moeder"... Allemaal met diezelfde schamele woorden. Plots zijn ze dan niet meer zo schamel, plots zijn het blijde bazuinen, hoorngeschal, of het stille ruisschen van het ranke riet... Soms lees ik dan een zin twee- driemaal, genietend van de klank en de kleur van de woorden... Bij een Gezelle, met zijn rijmen niet alleen aan het end, maar ook in de aanvang van de woorden (Stafrijmen zijn stapstenen waarop men met de stemme steunt)... Ik zit dan te snoepen, ik proef de woorden in mijn mond...
Och, ik weet het wel, ook daar ben ik bij de ouderwetse helft van de bevolking, bij een heleboel van die moderne brabbelaars vind ik mijn ding niet terug... Ik ben ergens blijven hangen aan een Van Ostaeyen, verder ben ik niet meer mee gedegenereerd... (sorry)

Buiten is het weer mistig... Heb je al eens de moeite gedaan om in de mist op te kijken naar de straatverlichting ? Moet je eens doen ! Door de combinatie van licht en de minieme waterdruppels van de mist, ontstaat er er lichtbal rond de verlichting. Het is precies of het licht gevangen zit en wanhopig probeert uit de bal te breken. Als er wat wind is, zie je de wanhopige uitbraakpogingen des te beter... Zelfs in die gore mist zijn er mooie dingen te zien.
En geef toe, soms is de werel beter af zonder het silhouet van dat lelijke bouwwerk op den einder.

tot de volgende ?

Marokko.nl

Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze site niet ken, ik ben er ook nog niet gaan rondneuzen, toch las ik er iets heel moois en zinnigs over...
Marokko.nl wil namelijk iets doen aan het uitbreidende racisme op het internet. Zij heeft een systeem ingebouwd, waarbij je door een simpele klik het racisme meld aan de beheerders van de site, en aan de politie.
Misschien helpt dat om de haat een beetje in te tomen.
Zoals de naam zegt, is de site blijkbaar een site van en door wat wij vreemden noemen, hun eerste reactie ging dan ook naar haatformules aan de nederlanders. Zo schoot een zinnetje als dood aan alle kafit (ongelovigen en de zin Hopelijk neemt Allah de helden die de aanslagen pleegden in Mumbai rechtstreeks op in de hemel (ik citeer niet letterlijk) de beheerders van de site in het verkeerde keelgat.

Aan de ene kant is het erg dat we die racistische tendenzen moeten onderdrukken met politie en co, aan de andere kant is het hoog tijd dat wij er daadwerkelijk iets aan doen.
Maar maak u geen illusies! Makkelijk wordt het niet !
Men heeft immers een onderzoek gedaan naar het verband tussen hersenen en racisme... en daaruit blijkt dat in de hersenen ingebakken een soort verweer zetelt tegen al wat vreemd is. Wellicht nog een oerreactie uit de tijd dat het schaarse wild moest voorbehouden worden aan de jagers van de eigen stam???
Hoe men dat heeft vastgesteld ? Gewoon, onder meer met een heel simpele test...
Men geeft aan de geteste personen een woordenlijst in de zin zoals hieronder:
braken , liefde, Ali, Jan, bloemen, geweer, Piet, aids, en ga zo maar door.
De opdracht was heel simpel, men moest bij ieder positief woord (liefde, bloemen...) en bij de inlandse namen met de rechterhand op tafel tikken, bij de negatieve woorden en de vreemde voornamen, moest men met de linkerhand op tafel klappen.
Nadien deed men de lijst nog eens over, maar nu moest men de positieve woorden en de vreemde voornamen in één groep beschouwen, en de negatieve woorden met de inlandse voornamen... Bleek dat de hersenen dit laatste veel trager verwerkten, men moest blijkbaar iedere keer ergens iets overwinnen om Ali en Mohammed te koppelen aan Liefde en bloemen en werkzaam en dergelijke...
Een duidelijk bewijs dat racisme niet alleen maar een bewust iets is, men moet het onbewuste overwinnen om geen racist te zijn !
Er stond niet bij of men de moeite heeft gedaan om ook een groep allochtonen aan diezelfde test te onderwerpen, en daaruit een vergelijking te maken, maar wellicht zou er ook bij hen een onbewuste tegenwerking zijn tegen "de anderen"...
Mij zegt een dergelijke test heel, heel veel !
Het zegt mij dat het niet makkelijk zal zijn, maar vooral zegt het mij dat wij er alles op alles moeten zetten om te komen tot een volwaardige integratie !
Integratie wil immers zeggen dat we komen tot samensmelting, tot één groep.
Ik ben het dan ook eens met de maatregelen dat de vreemdelingen die hier willen wonen, op zijn minst ook de taal moeten leren. Bovendien zou ik willen pleiten voor het voorkomen van migrantenwijken... We moeten integendeel proberen te komen tot een systeem waarbij het aantal vreemdelingen per straat moet beperkt worden, niet om hen te isoleren, maar om hen ergens op een bepaalde manier te doen opgaan in de meerderheid.
Idem met de scholen en zelfs in de tewerkstelling.
Mijn bedoeling is niet hen te pesten, maar om hen te doen integreren, en vooral om hen ook te dwingen tot het actief beheersen van de taal van de plaats waar ze wonen.
Laat ons eerlijk zijn, zet onze kinderen in een Franstalig pensionaat, ze zullen, als ze de kans zien, aaneenklitten om in hun eigen taal te kunnen praten. Zelfs al zouden ze thuis helemaal niet overeenkomen, zet ze daar en het zullen boezemvrienden lijken tegen de anderen op.
Integratie wil zeggen dat ze onze taal moeten gebruiken als eerste taal, het moet hun eigen taal worden. Zolang we dat niet bekomen, zolang er een soort groepsgeest blijft tussen de vreemdelingen, zitten we met een vreemd element in ons midden, en krijgen wij de reactie tegen het vreemde.
Wij moeten ons er voortdurend van bewust blijven dat wij, in dezelfde omstandigheden, net zo zouden reageren als zijn nu. En als we daartoe betuttelende reglementeringen stellen, dan is het niet om hen te pesten, maar om het proces van integratie te bevorderen.

Bovendien moeten we ook de vrees van onze eigen mensen wegnemen.
Ga eens in een Turks café binnen, ga er rustig een kopje koffie drinken. Wedden dat je het gevoel hebt dat ze allemaal over jou bezig zijn ? Je begrijpt hen niet, en je legt iedere blik in jou richting uit als een kritische, vijandelijke blik, en al wat ze zeggen zal wel over jou gaan...
Als je in een Vlaams café zit, dan heb je dat gevoel pas als er enkelen zitten te fezelen en steelse blikken op je werpen, en de tafelgenoten zelfs eens achterom naar je gluren. Een heel verschil dus. Een bewijs dat taal een heel belangrijk item is in de integratie, en een bewijs dat we er moeten toe komen dat de streektaal ook hun taal wordt.

Rest de godsdienst, die in dit geval ook een drempel lijkt te vormen. Ik denk dat het grootste misverstand ligt in het feit dat er zo weinig begrip is van die godsdienst enerzijds, en dat anderzijds die godsdienst (Islam) een bron is van de anderstaligheid... Het is niet aan ons om richtlijnen te dicteren over de godsdienstbeleving, maar de andere taal hoeft niet echt een bijkomende drempel te zijn! Vroeger was de kerkelijke taal bij ons ook het Latijn, en die taal werd door de grote massa niet begrepen, het was verworden tot een rituele taal... Omdat de homilie en de uitlegging van de godsdienst gebeurde in de volkstaal. Wij luisterden naar het zingend voorgedragen evangelie, maar zonder de prediking wiste we niet eens waarover het evangelie ging... Wij hadden er ook niet echt behoefte aan, wij waren het zo gewoon, en het was wel mooi, heel die plechtige ritus in die zangerig voorgedragen geheimtaal. Als men de prediking, de uitleg van de Koran ook zou doen in de taal van de streek, dan zouden we al een hele stap in de goede richting zetten.

We moeten immers komen tot de reflex dat de streektaal je eigen taal is. Vroeger zou dit zeker niet voldoende zijn geweest, er zouden nog talrijke drempels liggen in de aard van de voeding, de kledij en noem maar op, maar buiten de extremen zoals de onzichtbare vrouwen, vallen we nu echt niet meer over die dingen... We reizen zelf naar die landen en hebben leren koken met de tajine en vinden couscous allang niet meer exotisch...

Nee, we moeten de groepreflex weg krijgen en de taal van de streek eigen maken. Het iets andere kleurtje is niet zo'n groot verschil, tenzij ze in een groep verschijnen, en vooral als ze dan nog in een geheimtaal ondereen zitten te babbelen...

Nee, makkelijk zal het niet zijn, maar de enige weg is de integratie, en die is slechts mogelijk als ze ook de taal spreken en werkelijk de taal delen met ons.
Wij mogen niet vergeten dat wij, net zoals zij nu, dezelfde reflex zouden hebben van samen gaan troepen, als wij ook in een vreemde wereld zouden zitten. De beste manier om dat te vermijden is ze zoveel mogelijk verdelen over de massa autochtonen.

Op dat moment verdwijnt het element "vreemd", en gaat zelfs ons onderbewuste niet meer fulmineren !

Vannacht lag ik wat te denken over het begrip "Design"...
Sinds onze Bart de ene prijs na de andere blijkt te halen, is dat een item waar ik wel eens bij stilsta... Wat maat een voorwerp design, terwijl een ander voorwerp identiek hetzelfde doel heeft, en toch niet dat etiket krijgt ?
Neem een gewoon koffiekopje, waarom is dat ene kopje design, en het andere gewoon een kopje ? Niet zo eenvoudig hé ?
Of toch ?
Nee, het is niet zo eenvoudig, want er is dan ook nog design en design...
Echte design, zoals wij dat eigenlijk voor ogen hebben als we dat woord uitspreken, is een tijdeloos begrip.
En zo komen we tot een misschien iets duidelijkere omschrijving van het woord. Design is een samengaan van nuttigheid en uitzicht. Het is de ultieme samensmelting van het nut aan de schoonheid.
En daar zitten we meteen met twee zaken: het nut enerzijds, de schoonheid anderzijds. Het moet dus gaan over een nuttig voorwerp, het moet het gemak van de mens dienen, in het voorbeeld van het koffiekopje, het moet dus een kopje zijn waarin je makkelijk koffie kunt doen, waaruit je die koffie makkelijk kunt drinken, en die je kunt vasthouden zonder je vingers in gekke houdingen te wringen, of zonder je fikken te branden aan de hete koffie in het kopje. Als je dit kunt paren aan een mooi iets, dan heb je design... Design met hoofdletter krijg je als je het zo mooi maakt dat het werkelijk mooi blijft, door de eeuwen heen als het ware.
Het gaat dus niet over de aard van het bloemetje op het kopje, het gaat over het model van het kopje, dat zo logisch, zo functioneel en tegelijkertijd zo mooi is, dat je het als het ware niet meer kunt verbeteren. Je kunt niets toevoegen of weglaten zonder een van de elementen logica, functionaliteit en schoonheid te verbrodden.
Meestal zijn die voorwerpen dan ook eenvoudig... Meestal bevatten ze weinig tierlantijntjes, want tierlantijntjes zijn de facto wel weg te laten of te vervangen door andere tierlantijntjes.
Bizar genoeg zijn er dan toch nog meerdere oplossingen. Een mens zou denken, eens het ultieme kopje er is, zijn we er, de lijn is ten einde getrokken, maar niets van... Iedere kunststroming geeft weer een nieuwe impuls om tot een nieuw concept te komen. Maar toch zul je telkens weer bij het zien van die echte Design-voorwerpen, ook die van eeuwen terug, zien dat allen het er over eens zijn dat het een echte mooi iets is, een handig en nuttig en mooi iets...Het is de tijdeloosheid binnengetreden.
Design kun je dan ook in alle gebruiksvoorwerpen terugvinden...van gebouwen over bruggen tot een simpel lepeltje... De lijst is eindeloos, en het lijkt wel of ook het Design eindeloos is.

In Gent heb je een design-museum... Moet je eens bezoeken!

tot de volgende ?

Mooi weer

Toen wij van morgen wegreden naar de rommelmarkt, zag ik tot mijn verbazing dat het nog steeds onder nul was. Op de kleine baantjes was het dan ook aangeraden kalm en rustig te rijden, want op de asfalt zag je de nette vorstroosjes blinken.
Toch hadden we onze zonnebril nodig, want het was schitterend weer. Toen wij over de E17 reden zagen we links van ons net een luchtballon opstijgen. Het is helder zonnig vorstweer, bijna geen wind, het zal fantastisch mooi zijn van daarboven.
Op de rommelmarkt was het echter door en door triest... de helft minder kraampjes en bijna geen volk... Toch was er her en der wel iets te zien. Een beetje babbelen met de kramers leerde ons dat het één Sinterklaas was en twee, het is duidelijk crisis. Er stond onder meer een kunsthandelaar die we al heel lang kennen, en die zijn beklag deed... Als er geen volk is, is er ook geen verkoop. Hij had nochtans enkele heel mooie werken bij, en zelfs enkele van behoorlijk bekende kunstenaars. Er was een ets van Langie, die werkelijk héél mooi was. Je kunt bij die man koopjes doen, als je op zoek bent naar een mooi en behoorlijk waardevol kunstwerk, dan kun je bij hem nu en dan echte pareltjes vinden. De man komt uit een kunstenaarsmidden, kent er iets van, en weet regelmatig dingen op de markt te brengen die echt koopjes zijn. Soms heb ik spijt dat ik geen langere muren in huis heb...

Er lag ook een pentekeningetje van een mij onbekende kunstenaar, die verrassend goed was en getuigde van een zeer goede techniek. Mooi !

Het is echt niet allemaal rommel op de rommelmarkt... Ik heb twee mooie gietijzeren sokkeltjes gekocht, de bedoeling is er nu een paar beeldjes voor te zoeken, en dan komen die wellicht op mijn gevel, achteraan... want als je mooie dingen aan de straat hangt, krijgen ze nogal eens voetjes...

We hebben nadien een bezoek gebracht aan de winkel waar Veerle werkt. Ze had ons niet gezien, ze was druk bezig aan de kassa, en ik riep "Kunde daar niet wat voort doen?" Bleek iedereen te zien dat het duidelijk mijn dochter was... Ben ik nu gecharmeerd ? Ik heb het nooit zo gezien. Ik had altijd meer de indruk dat Veerle heel erg op mijn moeder trok. Maar ja, ze zullen wel gelijk hebben zeker...

Je ziet dat ze dat werk dolgraag doet, en je ziet ook dat het een buurtwinkel is, waar de meeste mensen niet gewoon aanschuiven aan de kassa, maar ook wel eens een woordje zeggen. Er wordt geen tijd verloren, maar het heeft een veel gezapiger gevoel, de mensen zijn minder opgejaagd. Toen wij aan haar kassa kwamen, plaagde ik nog wat en zei dat het aan de andere kassa precies rapper ging... Meteen riep Veerle dat door naar haar collega... Een bewijs te meer van de leuke werksfeer die er heerst.

Voor deze middag hebben we een paar belegde broodjes meegebracht, hebben we ook gegeten, en is mama eens op haar gemak... en nu zit ik hier alweer te bloggen...
Heel rustig, heel kalm zoals het weer...
Is het niet dood en doodjammer dat de dagen nu zo kort zijn? De hemel stralend blauw en de bomen op de einder zijn niet meer die donkere massa, maar lichte okergroene decorstukken van een vrolijk tafereel. Licht is toch heerlijk !

Ik ga stoppen, wat luieren...

tot de volgende ?

ps: De studente zal vandaag niet content zijn van mijn blog... ik schrijf niets om over na te denken... Mag ook wel eens vind ik.

De fotovloot

Toen Anny en ik zoveel jaren terug, onze grote staptochten deden in Frankrijk en Schotland, waren wij gewapend met enkele wegwerpkodakjes en van die grandiose wegwerp-panorama-fotoapparaatjes. Daarmee lukte ik er in om onze wandeltocht te vereeuwigen in méér dan 100 foto's. Toendertijd was dat de max!
Nu kreeg ik (eindelijk) de cd met de foto's van de gezinsreis naar Zwitserland van onze Bart. Niet dat die cd nog niet gemaakt was, maar Bart vergat hem telkens eens mee te brengen.
Je hoort het al, geen album met fotootjes, nee, een cd.
Dat wil zeggen dat Bart ook een van de adepten is van de digitale fotografie.
Van de onuitputtelijke apparatstki zeg maar.
Dus keek ik gisterenavond naar meer dan 200 foto's op mijn peecee...
Enige tijd geleden kreeg ik van Geert zo'n geheugenstick met de fotootjes van zijn reis...600 stuks.
Men drukt die foto's meestal niet meer af, het is veel handiger ze op een ceedeetje te zetten, dat neem minder plaats in, en ze blijven altijd op de juiste volgorde zitten.
Vermoedelijk kun je het zo, of mits een heel kleine aanpassing, direct invoeren op zo'n digitaal kadertje... Je zet dat dan ergens op de kast, en om de zoveel seconden prijkt er een nieuwe foto op je kast.
Wordt je voortdurend weer meegevoerd naar waar je zelf had kunnen naar kijken had je niet zo nodig die foto moeten maken voor in het digitale kadertje. Volgend jaar ververs je het eens met de foto's van de laatste uitstap. Als er een komt, want met de crisis voor de deur...
Dan kun je jaren aan één stuk wegkwijnen bij de foto's van toen, toen er nog genoeg geld was.
Of... je kunt op internet gaan reizen.
Door mijn lichamelijke onmogelijkheden, doe ik dat regelmatig.
Dan denk ik "Waar ga ik vandaag eens naartoe?" en dan zoek ik op de wereldbol de meest exotische bestemming uit, en ga op de vakantiefoto's van de mensen die er echt waren, hen virtueel navolgen.
Klinkt bijna bijbels... De navolging van de H.Toeristus.
Ik heb de Taj Mahal al van uit alle mogelijke en onmogelijke hoeken bekeken, en op Wikipedia gelezen wat voor een sjamfoeter die trouwe echtgenoot in het echt was... Inlichtingen die je daar ter plaatse moet betalen heb ik hier gratis, voor niets...
Bovendien ben ik gespaard van de reuk en de onuitstaanbare drukkende hitte in die regionen, moet ik niet diep in mijn geheugen zitten krabben om mijn beste engels weer op te diepen, en heb ik geen last om het indische-engels van de gids te begrijpen.
Maar ik kan niet genieten van de sfeer, ik kan niet keuvelen met de mensen van ter plaatse, ik kan niet proeven van de spijzen die men daar maakt...
Ik ben er immers niet.
Ik heb alleen een venster geopend op een verre wereld.

Het gekke is dat ik dat al een stukje deed indertijd toen ik echt op reis ging ! Toen ik thuis kwam liet ik niet alleen de foto's ontwikkelen om een album samen te stellen, nee, ik verzamelde voor, op en na de reis, nog zoveel mogelijk documentatie over de plaatsen waar we geweest waren, en dat werd allemaal in het album bijgekleefd, naast een verslag etappe per etappe van de ganse voetreis.

Nu en dan haal ik nog eens zo'n album uit, en droom ik weer weg, dat ik Chez Madame Annie Tôme à l'aligot zit te eten en nip van een regionaal wijntje...

Ik reisde al virtueel voor het woord bestond.

Misschien vandaar dat ik me zo makkelijk aanpaste aan mijn situatie.
En ook... de gedachte aan mijn ouders, en nog verder, aan mijn grootouders, die, zelfs gezond en wel, nooit verder raakten dan een stukje in Frankrijk, op de vlucht. Mijn ouders hadden al wel een paar reisjes gemaakt, en in de korte tijd dat wij het deden, zagen we al meer dan zij, en ik zie tot mijn genoegen dat Bart nog veel meer ziet dan ik ooit durfde te dromen.
De wereld is sinds ik klein was, veel gekrompen.
Zal door die opwarming komen, de was krimpt ook in te warm water.

Eén van de eerste reizen die ik me herinner was ook naar Zwitserland. Mijn ouders zouden ook eens een reisje maken, en de twee kleinsten mochten mee (mijn jongste zus en ik). Ik omdat berglucht wellicht goed zou zijn voor mij, en mijn zus omdat ze nog zo klein was. Kort voor de reis begon mijn zusje te hoesten. Er was kinkhoest gemeld, dus ons moeder in paniek de dokter gebeld. Nee, geen kinkhoest, en mocht het toch kinkhoest zijn, dan zou dat door de verandering van lucht en het verblijf in de bergen, meteen verdwenen zijn. Wij naar Interlaken Murren... En mijn zus kreeg volop de kinkhoest. Voor één keer dat ze konden op reis gaan... zaten ze met een zwaar ziek kind op de kamer.

Ik heb eens iets dergelijks meegemaakt... We gingen met gans het gezin een gaan vissen (allee, ik zou vissen, de kinderen zouden spelen aan het water en moeder zou ze wat in de gaten houden en ook eens in 't zonneke kunnen zitten) Onze Koen kreeg toen we daar gezellig zaten, een astmacrisis. En dan hoor je de mensen de mensen zeggen " Wat een gedacht om met een doodziek kind te komen vissen". Het kind was niet ziek, maar dat wisten ze niet, of dat interesseerde hen niet. Het is veel leuker kritiek te geven. In Zwitserland hadden wij dat ook, plus het feit dat wij in de refter en de speelzaal en dergelijke door iedereen gemeden werden...Besmettelijk !!!! Achtung !!!!
Leuke uitstappen zijn dat.
Blijven je wel bij.

Het heeft mij wel iets geleerd: geen overhaast oordeel vellen, en in plaats van beschuldigend te kijken of tegeneen te vezelen, de mensen helpen of gerust laten. Zelfs het laatste is beter dan de beschuldigende blikken.

Bovendien ... Besmettelijk ? Als je het moet krijgen, dan krijg je het toch, en moet het niet, dan krijg je het ook niet. Ik heb geen een kinderziekte gehad, en was bang toen mijn kinderen ze wel kregen...maar ook dan heb ik ze niet gekregen. Als kind prefereerde ik grotemensenziekten, en als grote ben ik niet van gedacht veranderd...

Sommige ziekten laten geen bezoek toe... Laatst zijn we op bezoek geweest bij een vriend die Alzheimer heeft. Hij heeft het wellicht nooit beseft dat wij er geweest zijn. In de praktijk hebben we een bezoek gebracht aan zijn vrouw, die zo eens de kans kreeg haar hart te luchten. Bovendien ben ik geen goed ziekenbezoeker. Ik ben altijd stikjaloers op de mensen die op ziekenbezoek gaan en daar op een of andere manier het gesprek (zelfs als het eenrichtingsverkeer is) weten gaan te houden. Ik weet nooit wat zeggen. Ik hoop dan altijd maar dat ze mijn aanwezigheid voelen, want daar in geloof ik vast, dat je kunt uitstralen en kunt ontvangen. Heb jij je nooit omgedraaid omdat je voelde dat er iemand naar je keek ? Wel nu dan, wat dacht je dat dat was ?

Ik ga stoppen, ik moet nog aan de kwampjoeter van de kinderen gaan werken...

tot de volgende ?

Wie wind zaait...

...zal blogs oogsten !
Het wordt een echte lawine van blogs tegen Pieterke De crem.... Een van de mooiste filmpjes vind ik wel die van de Kennedy's, waar ze een veiligheidsagent aan het woord laten... De man is al jààren veiligheidsagent voor het betreffende ministerie... Hij wist perfect hoe zich te wapenen tegen terroristen, sadisten, alle soorten van tisten, maar nu na de toch nog korte periode onder Decrem moet hij er de brui aan geven. Zijn lever houdt het niet uit, dat telkens voorproeven...Het zijn wel telkens kleine slokjes, maar zooooooooooooooooooooooooveel.... Zijn lever is er aan. Beroepsziekte?

Ik vind het leuk.

(Ja, ik hèb een slecht karakter, zeker als het over politici gaat...)

Vanmorgen, tijdens mijn morgengymnastiek zag ik de wijde Vlaams Ardennen onder een nog halfduistere hemel... De einder was al licht, en daar tegen zag je de donkere massa van de vele bomen en struiken. Hier en daar doorspekt met wat groen van een weide, en het troosteloze van braakliggende velden. Ik ben effekes gestopt. Het was te mooi om niet eens bij stil te staan. Goh wat hebben wij een prachtige streek om in te wonen! Het mooiste stukje Vlaanderen. Hoog tijd dat Google en de Nederlanders en God weet wie nog allemaal eens beginnen te beseffen dat de Ardennes en de Vlaamse Ardennen niets, maar dan ook niets met elkaar te maken hebben !
Ik wil niets afdoen van de pracht van de Ardennes, maar hier is het een gans ander palet van lijnen en kleuren dan daar in de sombere bossen van de Ardennes. Hier staan geen dennenbossen, hier staan bossen vol prachtige hoge beuken, waaronder in het voorjaar de blauwkousjes bloeien (Een boshyacinth). Hier vind je nog na enig ronddwalen de prachtige lichtpaars bloeiende schubwortel, een plantje die haast nergens anders te speuren is.

Wie hier nog niet is geweest weet niet wat hij mist.

Heb je ook het artikeltje gelezen over de Groene Stroom ? Leuk hé?
Men heeft vastgesteld dat Het Net niet gemaakt is om elektriciteit door te zenden in twee richtingen. Er komt bij een zonnige dag (weinig risico in onze contreien) te veel groene stroom van de talrijke zonnepanelen het net ingestroomd, die de plotse toevloed en uitvloed via hetzelfde net niet aankan...
Weet je wat dat wil zeggen ?
Men zal infrastructuurwerken moeten uitvoeren om dit op te vangen.
Weet je wie die werken zal moeten betalen ? Jaaaah ! Jij en ikke ook....


Maar het wordt nog véél leuker ! Doordat jullie allemaal met jullie zonnepaneeltjes elektriek liggen te maken, verdienen de electriciteitsmaatschappijen niet meer zoveel ... Dus moeten zij iets doen om het hoofd boven water te kunnen houden... Jaaah !!!! Weer jij die betaalt en ikke ook...

Dus, effe rekenen... In 10 jaar zou jij de kosten van de zonnepanelen weer verdiend hebben (er is "toevallig" ook maar een 10 jaar levensduur gewaarborgd...), maar door het massaal installeren en de daaruit ontstane "moeilijkheden" en minder inkomsten, zal men de elektriciteit met zo'n 10 procentjes opslaan... 10 jaar x 10% = 100 %.... djudedju, mijn zonnepaneel brengt niets op ! Allee, dat is toch niet serieus ??? Wat hadde anders verwacht ????

Wie had er anders verwacht ? En wie zal er uiteindelijk met enorme winsten weglopen? Juist ja, de electriciteitsmaatschappijen, want niet iedereen heeft van die zonnepanelen of zo gezet, en toch gaan die ook netjes mogen bijbetalen voor de kosten die deinstallatie van al die dingen hebben veroorzaakt voor die dutskes van electriciteitsleveranciers..... De die zijn dan netto winst... Joepie.

Ik denk er over na een windmolen te zetten, een grote, en dan lever ik electriek aan heel onze wijk, aan de helft van de normale kostprijs. Doe ik winst, en zij ook. Maar weet je, dat mag niet !
Ik heb je al eens beschreven dat er een klein, goedkoop systeem bestaat om in je auto te monteren, die maakt dat je maar zo'n 10 % of minder van je brandstof nodig hebt en voor de rest rij je met...water. Je kunt dit onderdeel zo kopen, en het is niet eens duur. (Ik sprak met iemand die het gebruikt heeft!)
Bovendien zijn er nog voordelen, je hebt altijd een propere motor, en je produceert haast geen uitlaatgassen meer. Allemaal winst dus... Maar... het mag niet ! Het mag niet van onze vroede politici... Dus als je naar de jaarlijkse autokeuring gaat, dan is het eerste wat ze doen kijken of je geen verbouwing hebt gedaan aan de motor... Heb je dat wel gedaan, onherroepelijk afgekeurd.
Waarom ?
Toch niet moeilijk ? Als je geen brandstof meer verbruikt, betaal je ook niet de taksen daarop...
Dat is ook de reden waarom er in België geen propaganda wordt gemaakt met de roetfilters op diesel, anders valt de reden van de hogere taxatie weg...
Je ziet dezelfde halfslachtige houding ook bij de tabaksproductie opduiken. En bij de alcohol... en bij .... en bij....
Wij zijn ook zowat het enige land dat voor huisbrandstof btw op luxeproducten betaalt...
Tja, al die ministers, al die ministeries, al die soorten halfslachtige regeringsvormen...je moet het toch met iets betalen hé???
Het leuke vind ik dat de politici durven beweren dat ze zich "geroepen" voelen, ze doen het uit "idealisme", en het mooie: ze geloven het zelf ook nog ! (Ze zijn wel de enigen)....

Dus is het weer eens: luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden... Wij vertellen wel dat we iets willen doen aan de vervuiling, maar we doen het alleen daadwerkelijk als het is met een middel waarop we onbeperkt belastingen kunnen heffen.
djudedju...

Hé, als je niet alleen kijkt naar mijn blogs, maar ook nu en dan eens loert naar de reacties (Ik krijg ook reacties via mijn gewone mail, die je niet kunt zien), dan zul je vaststellen dat er ook daar een toename is... Onder meer van een studente. Je ziet dat ik niet alleen onzinnige dingen verkoop hé, er wordt zelfs over dezelfde onderwerpen gepraat in de hogeschool... (Je moet nu eventjes wachten, ik moet eerst even mijn colknopke zoeken, sprong zojuist weg)

Vorige maand waren er meer dan 850 mensen die mijn blog bezochten. Lang niet alle bezoekers zullen ook daadwerkelijk blijven plakken, maar blijkbaar is er toch nu en dan ene die van een toevallig bezoek overgaat naar een min of meer regelmatig lezer. Dat is leuk. Krijg ik het gevoel dat ik hier niet alleen voor een beperkte kring van intimi zit te wortelen. Ik wortel zelfs internationaal. Er zijn denkelijk geen werelddelen meer waar mijn blog niet even aangeraakt werd, en oh wonder, het blijkt dat er ook geen een werelddeel is waar geen nederlandssprekende mensen vertoeven. In de meest onverwachte landen van de wereld zie je immer staan dat hun peeceetje ingericht is met een nederlandstalig besturingsprogramma.

Hier in de streek gek ik wel eens dat, moest men alle Westvlamingen van de eerste en tweede generatie hier wegnemen, de helft van het volk weg is (het is sterk overdreven, ik weet het, maar toch, er zijn er véél), maar ik heb de indruk dat Nederlanders en Vlamingen zijn uitgezwermd over héél de wereld. We voelen ons altijd zo klein, zo miniem op wereldvlak, maar we zijn het echt niet ! Wij staan zelfs in de top tien van de meest gesproken talen op de wereld ! Dus geen complexen meer, dit is een Nederlandstalige blog met een hart voor zijn taal !

't Is maar dat je het weet !

tot de volgende ?

Flikken

In De Laatste met het Nieuws staat een prachtige titel boven een artikel:
"een kwartier loon afgetrokken van krantenlezende agent"
Ik heb het haartikel in casu gelezen, en het gaat officieel over het feit dat de bewuste agent op het werk zich onledig hield met het lezen van de krant, maar dat is natuurlijk de officiële versie... De werkelijkheid is tweeërlei! :
1) Flikken mogen momenteel geen kranten meer lezen, daar het gezag van de opperflikken al genoeg is aangetast, en er in de kranten toch niets staat dan vuile leugens over de top van het flikkenkorps.
2) Kranten zijn zowiezo slecht voor flikken, het is immers niet goed dat een flik ook weet wat er in de buitenwereld gebeurt, dat zou zijn slaafse gehoorzaamheid aan het gegeven bevel kunnen vertroebelen. Het is al erg genoeg dat ze moeten kunnen lezen en schrijven (vooral het laatste).

Je kent toch het kluchtje waarom een flik het hoofd schuinhoudt als hij een PV schrijft? Om zijn verstand te laten samenlopen.

Je weet toch waarvan het woord flik komt ? Eigenlijk moet het flic zijn, het is immers een franstalige afkorting (typisch in ons belgenland). Het staat voor: Fédération Libre des Imbeciles Casqués...

In ons landje zijn de moppen over over onze flikken legio... Indertijd waren er op een korte tijd enkele schandaaltjes geweest van stelende agenten en van drugsverkopende rijkswachters, en alras vroeg iedereen je of je het verschil wist tussen een dief en een drugdealer ? Een die rijdt in een camionette met een blauwe streep en een drugsdealer in een camionette met een rode streep...

Dat laatste mopje zal heel vreemd klinken voor onze kleinkinderen, die zijn immers grootgebracht in een wereld met een eenheidspolitie... Nu is er geen verschil meer tussen dieven en drugdealers....

Maar ergens vind ik het triestig dat al die schandalen gebeuren in de wereld die moet instaan voor wet en orde, en ik vind het bijna nog erger dat het allemaal breed uitgesmeerd te lezen, te horen en te zien is in de media.

Je mag mij gerust een ouderwetse zak noemen, maar ik ben er van overtuigd dat het beter is voor de maatschappij dat de mannen die de wet moeten doen eerbiedigen onaantastbaar zijn en lijken. Vroeger, heel lang geleden waren de rijkswachters een onderdeel van het leger, en waren de militaire wetten voor hen van toepassing. Dat bracht met zich mee dat sancties en straffen daar een zaak waren die binnenskamers werd geregeld. Daar kwam indertijd niets of hoogstens amper iets van in de buitenwereld terecht.
In die tijd was de rijkswachter dan ook een figuur die naar buiten toe vrij van zonden leek. Dat maakte het ook makkelijker om een machtspositie uit te oefenen, en dus ook om de wet te doen respecteren.
Och, ik weet dat het ook geen volmaakt systeem was, maar het lijkt mij nog steeds beter dan het huidige. Want nu is er geen eerbied meer voor de hand der wet... Ik zou bijna zeggen integendeel. Als er iemand zegt dat hij politieagent is, dan krijgt hij negentig keer op honderd het antwoord dat hij dan ook maar een beroep had moeten leren...
Wij hadden indertijd ontzag voor meneer de agent.
Nu steken mannekes van vijftien doodleuk hun middenvingertje op naar de flik die naar hen roept, en fietsen iets vlugger weg... (Mijn kleinkinderen noemen dat niet langer meer de middenvinger, maar de fuck you vinger...) (Waar is de tijd van "duimeloot, lekkepoot, lange rape, korte knape en het heel klein purnukkeltje van mijn kindertijd?)
Gebrek aan ontzag is ook gebrek aan eerbied voor de wet.
En dat gebrek dijt uit, en wordt zelfs ingevolgd door de wetgevers...
Ik meen dat het Dehaene was die vaststelde dat de fietsers toch tegen richting reden in de eenrichtingsstraten, dus kunnen we het beter toelaten...
Met andere woorden als we met genoeg mensen zijn die het leuk vinden in de brievenbussen te gaan wateren, dan wordt het volgens die redenering straks wet!
Logica ?
Is er niet, het is dan ook een politieke beslissing, en politiek en logica???

Heb je al eens buiten gekeken ? Niet doen, het is de moeite niet. Alles is grijs en grauw. We zitten immers in wat ons moeder de "zes donkere weken" noemde... Drie weken voor en drie weken na het begin van de officiële winter. En het zijn inderdaad donkere dagen. Als het ook nog regenachtig weer is, heb je het gevoel dat de zon het niet eens de moeite vond om er ook nog eens voor uit zijn bed te komen.
Wat moet dat niet zijn aan de noordpool, waar de zon zich nu werkelijk niet meer laat speuren? Ik zou willen in de zomer daar ergens gaan wonen, omdat dan daar de dagen eindeloos lang zijn, en zodra de winter dreigt aan te komen, ga ik naar de kanderenand van onze aardkloot, daar van de eindeloze dagen gaan genieten. Alleen... niets is volmaakt op deze wereld, als je zover naar de polen opschuift, heb je nogal dikwijls te maken met gebieden waar het in de zomer veel regent. Moet je hele dagen onder je paraplu zitten te vissen ...
De tropen zijn ook niet echt interessant ! Daar is de dag altijd netjes twaalf uur lang, en dat is niet lang, dat is eerder kort.
Nee, al bij al...we zitten nog redelijk goed. En geef toe, we hebben het meest ideale klimaat van héél de wereld om hele dagen te kunnen kneuten over het weer ! Waar en wanneer je ook je kop binnensteekt wordt je steevast verwelkomt met: "'t Is wel een weer hé ?". Er staat daar wel een vraagteken bij op het einde, maar eigenlijk verwacht men niet echt een antwoord op die vragende zin. Hoogstens een "'t Is wreed hé!"... Dat is gepast bij regenweer, maar ook bij een hittegolf, bij sneeuw, maar ook bij helder vorstweer... Op een of ander manier is het hier nooit echt goed weer zonder meer. Er is altijd iets te lang of te breed aan.
Heerlijk toch?
Hebben we meteen een inleiding voor een gesprekje met een wildvreemd persoon, want wij weten uit ervaring dat dit gemeenschappelijke gevoelens zijn, en dus is niets beter geschikt om het ijs te breken en een gesprek mee te beginnen...
Zelfs bij een begrafenis hoorde ik: "innige deelneming! Vind je niet dat het altijd koud is op een kerkhof?"
Er is geen denkbare gelegenheid om aan de druk van het Belgische weer te ontsnappen. Ik ben er zeker van dat als onze Eerste Piet op bezoek moet gaan bij ons Konijn Halbert II, het gesprek begint met de klassieker: "'t Is wel een weer hé ?", maar dan in 't Françoises en gevolgd door een eerbiedig "Sire"...

Op zich moet dit wel een bewijs op zich vormen dat er inderdaad iets schort aan ons weer. En dat was al lang zo, nog van voor Al Gore in zijn rook en roet spuwend vehikel kwam vertellen dat er teveel CO2 in de atmosfeer komt te zitten, en wij gaan te maken krijgen met een broeikasteffect.. Met zo'n wagen als de zijne, neemt hij duidelijk een heel stuk van de verantwoordelijkheid op zich.

In Nederland doet de regering een efforke om de roet bij dieselmotoren te beperken, en bevordert de installatie van een roetfilter. Niet zo in ons Absurdistan. De invoering van de roetfilter zou immer het argument van de hogere lasten op diesel en op dieselvoertuigen teniet doen, en de taks is veel belangrijker dan de roetuitstoot... Er is immer geen enkel landje die meer ministers en staatssecretarissen heeft per hoofd van de bevolking dan ons apenlandje, en dat moet ook betaald worden. Heel de Vlaams-Waalse kwestie was in den beginne niets dan een hefboom om meer dikbetaalde postjes te creëren. Ondertussen zijn de politiekers er al in geslaagd om enkele echte moeilijkheden te veroorzaken. Hebben zichzelf een bestaansreden geschapen.
Vandaar het onmetelijke vertrouwen van de Belg in de politiek.
In de geest van de doorsnee Belg hoort een politieker thuis in het zelfde rijtje van dieven, oplichters, wisseltruukkunstenaars en dergelijk moois meer.
Gezinnen waarvan een van de kinderen kiest voor een carrière in de politiek moeten zich wel heel erg schamen over hun opvoedkundige capaciteiten!
djudedju.
De enigen die nog enigszins aan dit imago ontsnappen zijn de dorpspolitiekers. Niet dat ze heel erg hoog ingeschat worden, maar daar is het niveau te laag om werkelijk grote stommiteiten te doen... zodoende worden ze daar nog enigszins geduld.
Geen wonder dat hier een stemplicht is, anders zou het ganse land geregeerd worden door de niet eens verkozenen des volks.
En toch, het is net zoals ik hierboven vertelde over de flikken... Als de handhavers van de wet niet boven alle verdenking gesteld zijn, hebben ze geen gezag. Als de politiekers bestaan uit mensen die duidelijk slaatjes slaan uit hun functie, dan hebben ze geen gezag...

Waarvan akte.

tot de volgende ?

Milieuvriendelijke kerstkaartjes...

Gisteren was het dus weer hobbydag van Ziekenzorg. We zouden ons dit keer onledig houden met het maken van kerstkaartjes. Helemaal nieuw was het niet, want ik had hen al enkele keren bezig gezien met het maken van kaartjes voor allerlei gelegenheden.
De hoofdzaak in het gebeuren is dat de kaartjes mooi zijn en goedkoop. En, niet in het minste, dat we ze zelf kunnen maken en dat het leuk is.
Ik verstuur ieder jaar tientallen kaartjes, nog een restantje van mijn beroep... Dus heb ik veel kaartjes van doen. Gelukkig zitten er in de hobbyclub ook mensjes die buiten een kaartje of vijf niet zouden weten waar ze nog kaartjes zouden moeten naar sturen. Dus ben ik gretig ingegaan op de vraag of ik met het snijmachine wou werken... Ik heb gans de namiddag dus oude kerstkaartjes in stukken gesneden, stukken die dan moeten dienen om een nieuwe kaart mee samen te stellen. En na een korte tijd waren er twee dames die de ganse namiddag mijn kaartjes hebben zitten maken, terwijl ik niets deed dan snijden, snijden, snijden voor iedereen...Nu ja, iedereen ... Onze hele oudste leden zaten zoals altijd hun handwerkjes te maken. Er zitten echt mooie dingen bij! Alleen moet Monique, de leidster van de hobbykring, wel beschikken over een engelengeduld en een enorme kennis van al die soorten handwerk, want nu en dan sukkelt een van de oudjes en begaat een fout in het patroon. Als ze het meteen opmerken is de ramp niet zo erg, maar soms zien ze dat pas een uur of zo later, en dan komen ze bij Monique terecht, die heel zorgvuldig en geduldig al het verkeerde naaiwerk weer uithaalt, en hen weer op het rechte pad zet...
Ik heb nu wellicht ongeveer voldoende kaartjes voor dit jaar.
Wie dit jaar van mij een kaartje krijgt weet dat dit een milieuvriendelijk kaartje is, uit recuperatiemateriaal. Het komt mij niet echt goedkoper uit dan gekochte kaartjes, want er zijn toch ook dingen bij die moeten aangekocht worden, maar voor dezelfde prijs hebben wij ons kostelijk geamuseerd aan het maken, en strak aan het verzenden... en misschien aan de reacties.

Bij het laatste nummer van Quest, was er weer een speciaal nummer te koop, dit keer over ons brein en over de hersenen...
Een paar van de dingen die ik daar las zijn mij opgevallen! Er is wel degelijk een verschil tussen de hersenen (en het brein) van een vrouw en van een man. Niet alleen zijn de mannelijke hersenen iets zwaarder en groter, maar ze zijn ook gespecialiseerder. Dit lijkt op het eerste zicht een voordeel, maar dat is het niet echt, er zijn ook nadelen aan. Het grootste verschil zit immers in het feit dat de hersenen van een vrouw zich niet zo strikt specialiseren, en dat daardoor meer uitwisseling bestaat van gegevens tussen de verschillende onderdelen van de hersenen.
Als een man een hersenbloeding heeft die het spraakcentrum van de hersenen heeft geraakt, dan is hij zijn spraak grotendeels kwijt en is herstel (een beetje naargelang de leeftijd) zeer moeilijk. Bij een vrouw is er minder specialisatie, dus is het spraakcentrum niet alleen verantwoordelijk voor de spraak, er zitten stukken van in andere hersendelen, waardoor herstel van de spraakfunctie bij vrouwen makkelijker is.
Door de specialisatie is de man meestal iets beter in technische zaken, dingen die dus op een vlak liggen, terwijl de vrouw handiger is om meerdere dingen op hetzelfde ogenblik te doen (vermits het snijden met een mes deels in hetzelfde hersenstukje zit waarmee je ook het bereiden van eten doet, is er voor beide dingen op één moment mogelijkheid)
Dit maakt dat vrouw dus meer een overzicht heeft, en beter verbanden kan zien. Dit noemen we dan intuïtie..... Maar er is dus wel degelijk een verschil.

Geleerden hebben vastgesteld dat het intelligentiequotiënt jaar na jaar stijgt. Men heeft daarom de test ook jaar na jaar zwaarder moeten maken, om toch tot een cijfer 100 te komen voor het gemiddelde verstand. Maar vanaf de jaren 90 is dit niet meer het geval, in tegendeel, het daalt nu weer!

Men vermoedt dat de ontwikkeling van het brein er gekomen is door dat we op een gegeven moment het oerwoud hebben verlaten en gaan leven zijn op de savanne, waar het overleven veel moeilijker was. (Ik vind nergens ook maar één gedachte gewijd aan het feit wat er een soort dieren toe brengt plots het gemakkelijke leven waaraan ze aangepast zijn, te laten vallen ten voordele van een situatie waarin ze het veel moeilijker hebben... Was het door dat we verjaagd werden door een intelligenter dier ????)
De achterliggende gedachte is, dat het precies door de noodzaak moeilijkheden op te lossen, dat wij ertoe gekomen zijn een brein te ontwikkelen.
Hoe meer moeilijkheden, zou je dus kunnen stellen, hoe meer het brein zich zal ontwikkelen.

Wat is er dan gebeurd in de jaren 90, dat ons brein blijkbaar stilstaat, ja zelfs lijkt iets achteruit te gaan ?

In die periode hebben we ons brein vervangen door de technologische vooruitgang!
We moeten niet meer rekenen, daar hebben we machientjes voor, we moeten niet meer kaartlezen, daar hebben we een gps voor, we moeten niet meer leren achteruit inparkeren, daar zit er iets voor in de wagen, we moeten niet meer.... ga zo maar door...
Ik ga niet beweren dat we dommer worden, maar wellicht hebben we een steeds minder getraind brein. En net zoals een sporter moet oefenen om zijn sport goed te kunnen uit oefenen, zo zouden wij ook ons brein goed moeten oefenen om het op peil te houden en om tot topprestaties te komen.

Ik denk dat men binnen afzienbare tijd tot het besluit zal moeten komen dat we het leersysteem in de scholen gaan moeten aanpassen aan de nieuwe wereld waarin we leven, en een nieuw systeem van geestelijke uitdagingen gaan moeten opbouwen.
Willen we niet achteruitgaan...


Eigenlijk is dat iets wat mij niet echt verwondert... Als ik kijk naar mijn kleinkinderen, dan zie ik dat ze wel veel verder staan dan wij op dezelfde leeftijd, maar dat ze minder lenig zijn in het gebruiken van die massa kennis. Ze beschikken als het ware over een massa onderdelen, maar hebben niet geleerd die dingen samen te voegen om er iets mee te doen. Als ik met hen praat ben ik iedere keer weer verbaasd over al de dingen die ze weten en kennen, maar na wat babbelen stel ik telkens weer vast dat ze alleen maar die kennis hebben, maar er niet echt iets mee doen. Ik kan er niet meteen de vinger op leggen, maar ergens lijkt het mij dat ze allemaal een enorme doos meccano onderdelen hebben, van ieder stukje de juiste benaming kennen (in meerdere talen!), de maten en de mogelijkheden, maar ze hebben nooit geleerd dat je met de meccano ook dingen kunt maken.
Ik ga niet stellen dat het het onderwijs is dat hier tekortschiet, ik denk dat het de ganse maatschappij is. Ik durf niet te stellen dat dit het antwoord is, maar ik vermoed dat het komt omdat alles wat ze hebben in feite "gesneden brood" is, het is allemaal af, klaar voor gebruik, je moet alleen maar achterover leunen en op het knopje drukken.
We hebben voor de kinderen niets meer dat hun fantasie prikkelt, dat hen dwingt de dingen samen te voegen, dat hen doet nadenken.
Als ze gaan vissen, dan doen ze dat met een mooie vislijn in kunststof, met een geprepareerd en uitgebalanceerd vislijntje, alles klaar voor het gebruik. Zij hebben nooit de tussenstap moeten zetten van het gaan vissen met een stok, een stukje twijndraad, een stekje als dobber... Ze hebben nooit zelf de oplossing moeten zoeken voor iets... Uiteraard is dit slechts een voorbeeld om de gedachtengang duidelijk te maken.
Maar, toen wij leerden over de hefboom, dan was dit voor ons geen theoretisch iets, wij hadden allemaal al wel het middel van een lange stok gebruikt om een zware steen uit ons kamp weg te rollen...
Nu is dat er niet meer... alles blijft theoretisch.
De prikkel is er niet meer.
Voor ons was dit alles onderdeel van het spel, en onze kennis werd naadloos overgebracht van het spel naar het schoolbord, en van het schoolbord naar het spel.
Nu zien ze die dingen wel op TV, maar iets zien is niet te vergelijken met iets uitproberen, iets doen...
We worden geestelijk lui.

Men heeft vastgesteld dat dementie vlugger optreedt en vlugger evolueert bij mensen die hun geest niet meer prikkelen...
Wat gaat dat allemaal meebrengen???

Wat me ook opvalt als ik aan de kwampjoeter zit, is dat de kinderen andere soorten spelletjes spelen dan wij doen. Zij kiezen voor spelletjes waarin hoofdzakelijk de reactiesnelheid geprikkeld wordt, wij voor spelletjes waarbij je wat moet nadenken...
Alles wijst in dezelfde richting.
Moeten we niet eens nadenken over de toekomst van de mensheid ?

tot de volgende ?