Ik weet niet met wat ik eerst moet beginnen... Gezien dat mijn tellerke op 1000 stond ? Meer dan 1000 blz zijn inmiddels door u allen gelezen ! Merci ! Da's lief van ulle !
Gisterenavond naar den huisdokter gebeld om mijn uitslag te horen van mijn scan van mijn neus en omstreken... (even diep ademhalen :-) )
Ik kreeg meteen ook een afspraak voor deze morgen ! Sinusitis !
dus toch...
Raar, een ander mens heeft daar pijn van, ikke dus weer niet ! Blijkbaar slaan al de zenuween in mijnen kop tilt ! Ik weet niet wat tandpijn is (buiten het enge gevoel van ijs tegen mijn uitgroeiende bijterkes ;-( ....), en blijkbaar voel ik dus ook de pijn niet van de sinussen die ontstoken zijn. Misschien vind je dat een leuk iets voor mij, maar eigenlijk is dat niet waar ! Pijn is een alarmsignaal van het lichaam, het ontbreken van een alarmsignaal kan ernstige gevolgen hebben !)
Bij de dokter blijkt dat ik nog een scheve neus heb ook ! Ik heb eens goed naar mezelf gekeken in de spiegel... het is duidelijk een voordeel dat ik een dikke neus heb, zie je niet dat hij scheef is ! Ik zou echt niet graag hebben dat ik een scheve neus had ! Ik zou me te veel op een sosjelist trekken ! Kijk maar eens naar de meeste sosjelistische polletiekers, die hebben bijna allemaal een scheve gaffel midden op hunne façade staan ! Geeft mij altijd de indruk dat het op een of andere manier vechters, ruziemakers zijn, en die dikwijls hebben verloren ook al ! 'Anders werd hun snotkoker niet scheef geslagen hé ?
Enfin, je ziet, van langsom meer organen en onderdelen van organen beginnen mank te lopen, te piepen, te kraken, te haperen... 't Kan niet anders of mij is een lang (piepend) leven beschoren !
Heel lang geleden, hebben wij hier een "grote" verbouwing gedaan, onze living (onze lieveling) een stuk vergroot, de keuken vergroot, een terras gemaakt op dat nieuwe deel, en een deur tussen de slaapkamer en de zolder boven de garage gemaakt, zodat we een kamer bijkregen...
Omdat wij daardoor het zicht veranderden voor onze buren, moesten zij hun akkoord geven met deze aanbouw... Gisteren kwam mijn buur om mijn handtekening vragen om tegen die verlengde muur een veranda te mogen bouwen... 't Lijkt wel absurd ! eerst moet hij akkoord zijn met mijn uitbreiding, en nu moet ik akkoord zijn met zijn aanbouw aan die muur... administratie, Kafka heeft er niets aan !
Heb je ooit een boek van Kafka gelezen ? Ik vind dat de voorloper van de horror ! en de film "the fly" is mijnsinziens gebaseerd op een van zijn boeken... Als je ooit een boek van hem ziet, lees het dan eens, het is natuurlijk ondertussen al een wat verouderde stijl, maar je zult zien dat het echt iets heeft ! Als je dan weet dat dit ver voor al die anderen kwam, dan kun je begrijpen waarom die man zo'n grote naam heeft !
Een mens staat daar niet echt bij stil, maar sommige schrijvers hebben echt een nieuwe soort van literatuur uitgevonden ! We kijken allemaal naar de schilderkunst, en leren braafjes de kenmerken van de barok, de romantiek, het impressionisme, het pointillisme, en wie daar de breuk met het oude voor het eerst doorbroken heeft, maar blijkbaar is die revolutie in de literatuur niet zo belangrijk (???) en leren we niet wie daar de baanbreker was ! Gek eigenlijk, want geef toe, boeken zijn véél méér een publiek bezit dan een schilderij of een beeldhouwwerk ! Wil je een beeld zien, dan moet je er naar toe, een boek kun je thuis lezen, in je luie zetel... en toch hecht men blijkbaar minder belang aan de evolutie in die zelfde literatuur... bizar.
Ik weet wel dat niet iedereen een boekenwurm is, maar toch lezen we allemaal ! De krant, de onderschriften op tv, noem maar op... Lezen is volgens mij toch echt wel de grootste verworvenheid van de mensheid ! En het voldoet duidelijk aan een grote nood, want het geschrift is duizenden jaren oud ! De mens heeft blijkbaar altijd de nood gevoeld om dingen vast te leggen ! Bovendien is het geschreven woord ook het grootste systeem om kennis door te geven van geslacht op geslacht... en sinds de kwampjoeter steeds meer en steeds sneller ! De verworvenheden van de mensheid gaan mede daardoor ook steeds sneller en sneller ! Dus is het schrijven duidelijk de grootste onder alle verworvenheden ! En zeg nu niet wiskunde, want dat is er ook maar bij monde van het geschrift ! Eerst was er het ontwerpen van schrift ! en dan ook van het vastleggen van wiskunde binnen de schrijfkunst ! Het enige systeem, en in feite de voorloper van het schrift, is de tekenkunst ! Tekenen is (nog steeds !) een methode om kennis door te geven, en de meeste oude geschriften zijn gegroeid uit tekeningen... Kijk bv naar de egyptische hiërogliefen. Het chinese geschrift is er nog steeds op gebaseerd.
Literatuur is dan ook een zeer hoge vorm van kunst ! Het is het vastleggen van gedachten ! Als je kijkt naar de moderne schilderkunst, dan zie je dat men in veel van die kunstuitingen ook steeds meer probeert om met vorm en kleur eigenlijk gedachten en/of emoties vast te leggen. Je ziet ook dat het niet makkelijk is om dat te doen... want die vormevolutie is niet makkelijk te vatten, omdat het niet makkelijk is om het echt deugdelijk weer te geven ! Eigenlijk is het woord, verbaal of neergeschreven, bijna de enige mogelijkheid om gevoelens en gedachten over te maken aan mensen, die niet bij de expressie op zich, aanwezig zijn...
Vannacht lag ik weer na te denken... Ik ben een artikel aan het lezen over nieuwe vormen van energie, in de zoektocht naar minder of liefst niet vervuilend...
Ik ben geen technicus, (Odiel, is dat niks voor u ?), maar ik meen me te herinneren dat kracht gelijk staat aan energie of zoiets (let aub niet op de manier van uitdrukken...). Mijn idee is gewoon, is het niet mogelijk om bv het duwen van je hand om te zetten in energie ? Ja, natuurlijk wel,maar ik bedoel het rechtstreeks, zonder dat je die kracht eerst moet ondervangen door bewegende of draaiende dingen, het mag dus niet een systeem zijn zoals de dynamo van een fiets. Gewoon, rechtstreeks de duw omzetten in bv electriciteit ? Als dat zou kunnen, dan hebben we energie in overvloed, overal om ons heen ! Want dan zou de zwaartekracht meteen als (eeuwige ?) bron van electriciteit kunnen dienen ! Je huis zou door zijn gewicht zijn eigen krachtcentrale zijn. Want of je nu een gewicht op iets zet, of een neerwaartse druk uitoefent, het principe is hetzelfde . Denk ook eens aan het vervoer, het gewicht zou geen hinderpaal meer zijn, want hoe meer het weegt, hoe meer energie het ook opbrengt...
Ik weet het, ik droom maar, maar ik weet zeker dat het idee iets heeft, dat de moeilijkheid alleen zit in het opvangen en omzetten van de kracht !
Ik heb nog zo'n ideetje... Als je de woestijn zou kunnen bevloeien met zoet water, zou de woestijnvorming in veel gevallen een halt kunnen worden toegeroepen. Een prof (uit de univ van Gent ? meen ik) heeft die kristallen uitgevonden, die water kunnen opnemen in als het ware kleine watertankjes vormen, waaruit de planten naar behoeven kunnen putten. Dus eens je het water er krijgt kun je het in de bodem bewaren in die kristallen en zo ter beschikking stellen van de planten. Maar hoe krijg je dat zoet water daar ? In en rond de woestijn is er betrekkelijk veel water te vinden, maar veel er van is zout en ongeschikt. Mocht je nu een simpel systeem maken van horizontale open kanaaltjes (bv een dakgoot), die je volstrekt pas legt in de woestijn, daar zet je plastickoepels over in doorzichtige plastic, die tot op de grond (of zelfs iets er in ) komen, dan zou je door de zonnewarmte, het zoute water in de kanalen doen verdampen. Deze damp zou zich niet anders kunnen verwijderen dan door de grond, waar het opgevangen wordt in de kristallen. Net naast de plastic zou er dus, bereikbaar voor de plant, een vochtvoorraad bevinden, voldoende om een plant te bevoorraden voor de groei. Bovendien zou je naast de planten een nevenproduct hebben door het oogsten van het neerslaande zout in de kanalen...
Je ziet, zelfs 's nachts lig ik te fantaseren... te denken... Ik weet niet of alles wat ik denk uitvoerbaar is, maar ze hebben misschien de verdienste dat ze mensen eens anders doen denken... en dat is ook al winst. Want dat is wat we moeten doen ! Heel onze manier van leven is gebaseerd op vervuilende dingen ! En als we daar steeds weer op blijven zitten, dan kunnen we auto's maken met minder vervuilende motoren, maar toch nog steeds vervuilend, en door het steeds toenemen van het aantal auto's hebben we zelfs niet echt winst... Nee, we moeten eens helemaal herbeginnen, heel anders gaan denken, weer vertrekken van nul ! Ik heb je al eens gezegd dat we een grote kans hebben verloren door de kolonisatie van Zuid Amerika ! Daar waren ze bezig een maatschappij op te bouwen zonder het wiel ! Wij hebben die manier van denken vernietigd ! Misschien zou die manier van denken véél beter geweest zijn dan de onze ! Het is in ieder geval een feit dat we steeds meer en meer vaststellen dat die mensen dingen konden, die wij nu nog steeds niet kunnen, of slechts met gebruikmaking van de meest moderne hulpmiddelen, en op een onbetaalbare manier... Maar hoe zij het deden, die wetenschap hebben wij vernietigd !!!
Hadden wij dat niet gedaan, dan hadden wij nu in het slechtste geval een alternatieve denk- en werkwijze... en moesten wij misschien nu niet van nul herbeginnen om tot een oplossing te komen van heel de problematiek die ons milieu bedreigt.
Ik weet het, ik heb ook geen antwoord, maar misschien, als we met zijn allen eens durven bewust anders denken, komt er wel iets uit de bus...
Genoeg hooi op uwe vork ? dan ga ik stoppen, en u eens laten brainstormen... benieuwd wat er uit uw bolleke komt...
tot de volgende ?
woensdag, april 30, 2008
dinsdag, april 29, 2008
Wots in eu neem ?
Eén keer, of twee keer moeten lezen? What's in a name ?
Als ik zeg Maart'n Luther, dan denkt u King... Niet waar ?
Geen mens die nog denkt aan Maarten Luther, de monnik die uit heilige verontwaardiging een brief aan de kerkdeur nagelde...
Ons klinkt dat heel raar in de oren, maar wellicht was dat dé plaats om iets te afficheren in die tijd !
Ik herinner me dat ik in Brugge, in het begin dat ik getrouwd was, aan de kerk, juist naast de deur, een bord zag waarop de begrafenissen aangekondigd werden... Bij ons bestond dat niet, maar in brugge was dit blijkbaar blijven bestaan... De oude plaats voor aankondigingen was daar blijkbaar nog in gebruik.
Je moet ook bedenken dat in die tijd er geen affiches waren, buiten wellicht de mededeling dat Piet van Retteketet overleden was en op maandag om 10 uur zou begraven worden... Dus zal die brief meteen ophef hebben gemaakt, en ik zie er een grote menigte voor staan, terwijl er een die kon lezen, langzaam en zorgvuldig de tekst voorlas...
Ik denk ook niet dat de monnik van plan was om uit te treden, of een afscheuring te veroorzaken, nee, het was een heilige verontwaardiging tegen de vele misbruiken in de kerk van toen... Terechte verontwaardiging ! En de zaak escaleerde, toen de verontwaardigde monnik zijn woorden niet wou intrekken, omdat hij verdorie gelijk had ! ... en meteen kwam de grootste scheuring ooit... Gek eigenlijk dat in se futiele zaken zo een erge breuk veroorzaakten ! Nu ja, futiel inzake geloof, want de aanklachten gingen vooral over financieel gesjoemel, tot in de hoogste regionen van de kerk... Omdat het waar was, en omdat plots iedereen en overal de brief van Luther besprak, dat er voor die tijd wellicht ongekende aantallen juiste en ietwat verkeerde kopieën de kristelijke wereld rondgingen... ontstak de paus in "heilige" (?) verontwaardiging over de aanval op de "vertegenwoordiger van God op aarde" ...
Het was werkelijk een zaak van kleine oorzaken met grote gevolgen !
Gek was dat ook het protestantisme dan evolueerde tot een macht op aarde, want ergens was het dat wat precies aangevallen was (naast de misbruiken)... Maar van zodra een mens een groot aantal volgelingen achter zich heeft, en zich geruggensteund voelt, dan HEEFT hij macht, en macht is een verleidelijk iets...
Had men op de juiste manier gereageerd, dan was er geen breuk, maar wellicht een herbronning geweest om de kerk weer op de sporen te zetten... Maar sinds keizer Constantinus heeft de kerk ook een wereldlijke macht, en dat is op zichzelf al iets wat bijna noodzakelijk moet botsen met het Geloof...
Jammer dat de kans is gemist... Maar bij bijna alle godsdiensten zien we scheuringen en machtscentra... Ik ben er zeker van dat het precies dat is wat vele mensen momenteel, in deze rationele wereld, doet afzien van de kerk(en), omdat ze geloof en macht terecht afzonderlijk stellen.
Het vaticaans concilie kwam veel te laat als herbronning, en nog veel te vroeg als je ziet hoe ze nu de remmen wanhopig proberen terug dicht te trekken...
Er is maar één woord voor: jammer...
Er is geen zon, maar toch is het zichtbaar Lente, met hoofdletter. De bomen op de einder worden weer boom, worden weer de groene massa's die de einder proper afboorden. Voorheen waren het dreigende takkenbossen die wat doen denken aan een echte afsluiting, aan het prikkeldraad rond een concentratiekamp... Nu oogt het weer vriendelijk, en groen, rustgevend groen.
Het is geen toeval dat groen ook in de psychologie als rustgevend is beschouwd, het is een weldaad voor de ogen. De hoofdkleuren zijn dat niet, alleen mengelingen van kleuren hebben dat rustige, en daaronder primeert groen als DE bron van rust. Wellicht is het feit dat het de meestvoorkomende kleur is in onze natuur daar niet vreemd aan.
Heb je ook gelezen dat een heel lange tijd geleden het geen haar heeft gescheeld dat de mens verdwenen was ? Tengevolge van een extreem droge periode op aarde. Op basis van de gegevens van de menselijke dna, is men tot de conclusie gekomen dat op een bepaald ogenblik de mensheid gereduceerd was tot hooguit een tweeduizendtal individuën... Dat is echt niet veel, als er maar zoveel exemplaren meer zijn van een diersoort, dan rinkelen alle alarmbellen dat er uitstervingsgevaar is !
Pas na het herstel van het klimaat is de mens dan weer toegenomen in aantal, en is zich gaan verspreiden over de ganse aarde...
Met andere woorden, we zijn echt allemaal familie van elkaar ! Niet alleen van de blanken, maar ook van de zwartste chinees en de geelste neger(hihihi),nee, echt, iedereen is in feite verwant met iedereen ! Dat kleurtje is inderdaad maar een pelleke, er zit een gewoon mens onder ieder velleke...en die mens is werkelijk verwant. Er zijn geen rassen, hoogstens wat kleurtjes...
Dat zal voor sommigen echt wel een bittere pil om te slikken zijn... Geen Übermensch, alleen is de ene wat mooier geverfd dan de andere...
Ik heb al dikwijls gekeken naar de chimpansees, onze dichtste familie onder de dieren. Heb je ook al gezien dat er daar bij zijn die een zwart vel hebben, en er zijn er ook die bijna blank zijn, en een heleboel die geplekt door het leven gaan, met donkere en lichte plekken, als een soortement puzzel tussen een blanke en een neger, waar de stukjes van de puzzel dooreen gesukkeld zijn. Wellicht is ook bij ons zo het kleurverschil er gekomen... Maar we zijn nog steeds apen.
En het feit dat de blanken zich zo veel meer "ontwikkeld" hebben ? Heel logisch, moest jij in een stukje van de wereld wonen, waar je slechts je hand moest uitsteken om een stuk eten te plukken, zou jij dan echt zitten zoeken om er zoveel vruchten op te krijgen dat je er kunt verkopen? aan diegenen die ook zo'n boom naast zich hebben ? Nee, dat zou absurd zijn... Onze verre voorouders zijn gemigreerd naar streken waar de gebraden kiekens niet in onze mond vlogen, we moesten eerst dat kieken vangen, dus zochten we oplossingen om voedsel te hebben, te bewaren, te cultiveren...we moesten wel, het was dat of dood !
Veel verdienste is daar niet aan, het is gewoon gegroeid uit noodzaak.
Vandaar wellicht dat wij nog steeds dromen van het aards paradijs, het is een heel verre gemeenschappelijk verleden, uit de tijd dat we nog gewoon iets plukten als we honger hadden...Maar ja, we kweekten gelijk de konijnen, dus moesten we wel migreren, en dus kwamen we ook in streken terecht waar eten moest "verdiend" worden...en het spel begon, het spel van macht, het spel van onderdrukking... en de noodzaak om middelen te zoeken om beter en makkelijker te overleven. Gek genoeg gingen we nadien de oude gebieden gaan koloniseren (lees onderdrukken, uitmelken)...
Mens-DOM...
Hoe simpel was de wereld voor ons in onze kindertijd... De enige neger die wij ooit zagen zat op de markt met heerlijke spekken (snoep) die wij "karaboedja" noemden, een zwart hard stuk snoep met wat anijssmaak in... andere negers of vreemden kenden wij niet of amper... Oh ja, in 't Parochieblad zagen wij foto's van Witte Paters tussen Zwarte Mannekes... Maar dat was ver, ver weg...
Nu is de wereld plots heel klein geworden, als je in de stad loopt, zie je alle rassen en soorten van mensen dooreen lopen... Het is de scheiding van vele eeuwen die wellicht de oorzaak is van het feit dat wij die andersgekleurden ook anders bekeken... ze waren vreemd ! Net zoals wij gek keken naar een man die mismaakt door het leven moest, bekeken wij die zwarten als wat mismaakt... en we voelden ons de meerderen, we hadden ons hun land toegeëigend en alles wat er was, ook die rare zwarte peetjes en meetjes hoorden ons toe...
En weer stellen we vast dat Macht de bron van het kwaad was en is !
... en allemaal doen we het ! waar we maar kunnen ! Ik, gij, wij allemaal ! als we ons kunnen boven iemand stellen, doen we het... erg hé ?
Zelfs onze kinderspelen zijn op macht gebaseerd !
Weinig hoop dat we zullen genezen.
tot de volgende ?
Als ik zeg Maart'n Luther, dan denkt u King... Niet waar ?
Geen mens die nog denkt aan Maarten Luther, de monnik die uit heilige verontwaardiging een brief aan de kerkdeur nagelde...
Ons klinkt dat heel raar in de oren, maar wellicht was dat dé plaats om iets te afficheren in die tijd !
Ik herinner me dat ik in Brugge, in het begin dat ik getrouwd was, aan de kerk, juist naast de deur, een bord zag waarop de begrafenissen aangekondigd werden... Bij ons bestond dat niet, maar in brugge was dit blijkbaar blijven bestaan... De oude plaats voor aankondigingen was daar blijkbaar nog in gebruik.
Je moet ook bedenken dat in die tijd er geen affiches waren, buiten wellicht de mededeling dat Piet van Retteketet overleden was en op maandag om 10 uur zou begraven worden... Dus zal die brief meteen ophef hebben gemaakt, en ik zie er een grote menigte voor staan, terwijl er een die kon lezen, langzaam en zorgvuldig de tekst voorlas...
Ik denk ook niet dat de monnik van plan was om uit te treden, of een afscheuring te veroorzaken, nee, het was een heilige verontwaardiging tegen de vele misbruiken in de kerk van toen... Terechte verontwaardiging ! En de zaak escaleerde, toen de verontwaardigde monnik zijn woorden niet wou intrekken, omdat hij verdorie gelijk had ! ... en meteen kwam de grootste scheuring ooit... Gek eigenlijk dat in se futiele zaken zo een erge breuk veroorzaakten ! Nu ja, futiel inzake geloof, want de aanklachten gingen vooral over financieel gesjoemel, tot in de hoogste regionen van de kerk... Omdat het waar was, en omdat plots iedereen en overal de brief van Luther besprak, dat er voor die tijd wellicht ongekende aantallen juiste en ietwat verkeerde kopieën de kristelijke wereld rondgingen... ontstak de paus in "heilige" (?) verontwaardiging over de aanval op de "vertegenwoordiger van God op aarde" ...
Het was werkelijk een zaak van kleine oorzaken met grote gevolgen !
Gek was dat ook het protestantisme dan evolueerde tot een macht op aarde, want ergens was het dat wat precies aangevallen was (naast de misbruiken)... Maar van zodra een mens een groot aantal volgelingen achter zich heeft, en zich geruggensteund voelt, dan HEEFT hij macht, en macht is een verleidelijk iets...
Had men op de juiste manier gereageerd, dan was er geen breuk, maar wellicht een herbronning geweest om de kerk weer op de sporen te zetten... Maar sinds keizer Constantinus heeft de kerk ook een wereldlijke macht, en dat is op zichzelf al iets wat bijna noodzakelijk moet botsen met het Geloof...
Jammer dat de kans is gemist... Maar bij bijna alle godsdiensten zien we scheuringen en machtscentra... Ik ben er zeker van dat het precies dat is wat vele mensen momenteel, in deze rationele wereld, doet afzien van de kerk(en), omdat ze geloof en macht terecht afzonderlijk stellen.
Het vaticaans concilie kwam veel te laat als herbronning, en nog veel te vroeg als je ziet hoe ze nu de remmen wanhopig proberen terug dicht te trekken...
Er is maar één woord voor: jammer...
Er is geen zon, maar toch is het zichtbaar Lente, met hoofdletter. De bomen op de einder worden weer boom, worden weer de groene massa's die de einder proper afboorden. Voorheen waren het dreigende takkenbossen die wat doen denken aan een echte afsluiting, aan het prikkeldraad rond een concentratiekamp... Nu oogt het weer vriendelijk, en groen, rustgevend groen.
Het is geen toeval dat groen ook in de psychologie als rustgevend is beschouwd, het is een weldaad voor de ogen. De hoofdkleuren zijn dat niet, alleen mengelingen van kleuren hebben dat rustige, en daaronder primeert groen als DE bron van rust. Wellicht is het feit dat het de meestvoorkomende kleur is in onze natuur daar niet vreemd aan.
Heb je ook gelezen dat een heel lange tijd geleden het geen haar heeft gescheeld dat de mens verdwenen was ? Tengevolge van een extreem droge periode op aarde. Op basis van de gegevens van de menselijke dna, is men tot de conclusie gekomen dat op een bepaald ogenblik de mensheid gereduceerd was tot hooguit een tweeduizendtal individuën... Dat is echt niet veel, als er maar zoveel exemplaren meer zijn van een diersoort, dan rinkelen alle alarmbellen dat er uitstervingsgevaar is !
Pas na het herstel van het klimaat is de mens dan weer toegenomen in aantal, en is zich gaan verspreiden over de ganse aarde...
Met andere woorden, we zijn echt allemaal familie van elkaar ! Niet alleen van de blanken, maar ook van de zwartste chinees en de geelste neger(hihihi),nee, echt, iedereen is in feite verwant met iedereen ! Dat kleurtje is inderdaad maar een pelleke, er zit een gewoon mens onder ieder velleke...en die mens is werkelijk verwant. Er zijn geen rassen, hoogstens wat kleurtjes...
Dat zal voor sommigen echt wel een bittere pil om te slikken zijn... Geen Übermensch, alleen is de ene wat mooier geverfd dan de andere...
Ik heb al dikwijls gekeken naar de chimpansees, onze dichtste familie onder de dieren. Heb je ook al gezien dat er daar bij zijn die een zwart vel hebben, en er zijn er ook die bijna blank zijn, en een heleboel die geplekt door het leven gaan, met donkere en lichte plekken, als een soortement puzzel tussen een blanke en een neger, waar de stukjes van de puzzel dooreen gesukkeld zijn. Wellicht is ook bij ons zo het kleurverschil er gekomen... Maar we zijn nog steeds apen.
En het feit dat de blanken zich zo veel meer "ontwikkeld" hebben ? Heel logisch, moest jij in een stukje van de wereld wonen, waar je slechts je hand moest uitsteken om een stuk eten te plukken, zou jij dan echt zitten zoeken om er zoveel vruchten op te krijgen dat je er kunt verkopen? aan diegenen die ook zo'n boom naast zich hebben ? Nee, dat zou absurd zijn... Onze verre voorouders zijn gemigreerd naar streken waar de gebraden kiekens niet in onze mond vlogen, we moesten eerst dat kieken vangen, dus zochten we oplossingen om voedsel te hebben, te bewaren, te cultiveren...we moesten wel, het was dat of dood !
Veel verdienste is daar niet aan, het is gewoon gegroeid uit noodzaak.
Vandaar wellicht dat wij nog steeds dromen van het aards paradijs, het is een heel verre gemeenschappelijk verleden, uit de tijd dat we nog gewoon iets plukten als we honger hadden...Maar ja, we kweekten gelijk de konijnen, dus moesten we wel migreren, en dus kwamen we ook in streken terecht waar eten moest "verdiend" worden...en het spel begon, het spel van macht, het spel van onderdrukking... en de noodzaak om middelen te zoeken om beter en makkelijker te overleven. Gek genoeg gingen we nadien de oude gebieden gaan koloniseren (lees onderdrukken, uitmelken)...
Mens-DOM...
Hoe simpel was de wereld voor ons in onze kindertijd... De enige neger die wij ooit zagen zat op de markt met heerlijke spekken (snoep) die wij "karaboedja" noemden, een zwart hard stuk snoep met wat anijssmaak in... andere negers of vreemden kenden wij niet of amper... Oh ja, in 't Parochieblad zagen wij foto's van Witte Paters tussen Zwarte Mannekes... Maar dat was ver, ver weg...
Nu is de wereld plots heel klein geworden, als je in de stad loopt, zie je alle rassen en soorten van mensen dooreen lopen... Het is de scheiding van vele eeuwen die wellicht de oorzaak is van het feit dat wij die andersgekleurden ook anders bekeken... ze waren vreemd ! Net zoals wij gek keken naar een man die mismaakt door het leven moest, bekeken wij die zwarten als wat mismaakt... en we voelden ons de meerderen, we hadden ons hun land toegeëigend en alles wat er was, ook die rare zwarte peetjes en meetjes hoorden ons toe...
En weer stellen we vast dat Macht de bron van het kwaad was en is !
... en allemaal doen we het ! waar we maar kunnen ! Ik, gij, wij allemaal ! als we ons kunnen boven iemand stellen, doen we het... erg hé ?
Zelfs onze kinderspelen zijn op macht gebaseerd !
Weinig hoop dat we zullen genezen.
tot de volgende ?
maandag, april 28, 2008
en weer een UBUNTU !!!
Waar je bij Windows jaaaaaren moet wachten om een nieuwe en betere (?) versie te krijgen, komt er bij Ubuntu om de zes maand een nieuwe versie, telkens met aanpassingen en verbeteringen... Bij Windows kreeg je na XP een hééééééél lange wachttijd, dan een Vista, die zo slecht lijkt dat er stemmen opgaan om terug naar XP te keren, stemmen van de Windowsontwerpers zelf !
Bovendien kost iedere versie je dan ook nog stukken van mensen, en Ubuntu is gratis...
Gisteren heb ik, als bleu, als leek, zelf en zonder begeleiding mijn Ubuntu verhoogd in versie... Ik moet toegeven, helemaal gerust was ik niet, maar ik heb amper een keer of 5 ja moeten klikken...en de klus was geklaard... Ik was wel een uur of twee, drie bezig, maar nu is mijn kwampjoeterke weer uitgerust met je het van het !
Toch zit ook ik nog met een stuk windows op mijne pc... er is één van de banken die met niets anders wil en kan werken... ik heb al zeker twintig mails en telefoons naar die kluivers gezonden, maar ze vinden geen oplossing. Sukkelaars !
Het leuke is dat het een bank is die reclame maakt met zijn beveiligingen... en die dan doodleuk werkt met de grootste zeef, het meest lekke systeem van heel de computerwereld...Tof !Echt tof!
Bovendien moet je, als je van XP naar Vista overschakelt, toch weer een en ander leren om er mee te werken... Ik heb die problemen nooit met ubuntu, door de aanpassingen om de zes maand, en de vele tussentijdse aanpassingen en correcties, gaat alles heel geleidelijk en zonder sprongen... Hier zit een fan, een enthousiaste freak van Ubuntu !
Vannacht heeft het gedonderd, nu ja, het was gisteren ook heel plots heel warm, en dan krijg je dat als toetje... Anny het bed uit en alle stekkers uittrekken die uit kunnen... en vanmorgen weer in stoppen... de donder was -gelukkig maar- niet dichtbij gekomen. Maar waar het zat, daar zal het wellicht niet om te lachen geweest zijn, want het robbelde nogal !
Terwijl ik ubuntu aan het upgraden was, hield ik mij onledig met het lezen in mijn nieuwe woordenboek... Het leuke is dat er heel wat woorden in staan, waarvan ik dacht dat het echtig en techtig alleen in het dialect thuishoorde, maar die dank zij een begenadigd schrijvelaar verheven zijn tot literatureluurvorm... Ik amuseer me kostelijk !
Gisteren in Deinze zag ik toevallig het reclamebord van een winkel, maar ik zag het eerst niet volledig, en ik dacht dat het een schoenwinkel was, maar het was een pralinewinkel... Leonadidas, je weet wel, met roomcrème gevulde turnpantoffels.... Ik zat in mijn eigen te lachen met die heerlijke mis-lezing... ik denk dat ik dat nooit meer anders zal lezen dan leonadidas....
Deinze... Anny had gelezen dat het rommelmarkt was, maar niet gezien dat het de zaterdag was ipv de zondag...we hebben dus een ritje voor niets gedaan, maar hebben toch wat gewandeld door het toch wel mooie Deinze. Dan een terrasje gedaan, en weer naar huis toe, vandaar dat ik tijd genoeg had om ubuntu te installeren....
Het was heerlijk weer ! Warm en zonnig ! Mijne kop is verbrand, ik ga moeten beginnen een muts dragen als de zon schijnt ! Het haar op mijn bolleke staat tegenwoordig te dun om de zon te weren !
Nu is het weer droog, maar vannacht heeft het goed geregend! Nu kan dat niet meer zo veel kwaad, de meeste velden zijn ondertussen bewerkt en beplant of bezaaid. Niet hier voor mijn raam, het is opengetrokken, bebeerd, en ligt nu wellicht te wachten op de zoveelste huurder... Het enorme veld is eigendom van het ploegenbedrijf hier in de straat, en die verhuurt het veld iedere keer per teelt... Slimme baas, anders krijg je een boer niet zo makkelijk terug van je grond af ! Blijkbaar heeft hij hét gaatje in de beschermende wet gevonden !
Hopelijk zetten ze er weer geen maïs... (In het Oostends tusschentarwe - van Turkse tarwe, ook al komt het uit Kamerika !) Als dat voor mijn deur staat, dan ben ik mijn eindeloze einder kwijt. Klinkt bizar: eindeloze einder ...
De herfststijloos staat weer met zijn wilde massa bladeren boven alle andere plantjes uit te torenen, en plots zal ik weer vaststellen dat op een of andere manier die plant weer verdwenen lijkt, weg van de aardkloot... en op het moment dat alles naar de herfst zal neigen zullen daar dan plots de krokusvormige bloemen prijken... Rare plant. Onder mijn notelaar heb ik ooit een gecultiveerde vorm van de geledovenetel gezet, een klein summier plantje, mooi met zijn bezilverde bladeren... Dat is enkele jaren geleden, en nu staat heel dat plein vol met die dovenetel. Het is mooi, en je moet amper nog kruid trekken, bijna alles zit er onder. Toch lijkt het de andere planten niet echt te verdrummen, ieder jaar komen de andere planten er boven piepen. Ieder jaar heb ik zorgen of mijn winterharde begonia's er wel zullen komen, en iedere keer als ik ze niet meer verwacht, staan ze er plots. Ook de fuchsia's komen wat traag op gang, maar dan staan ze er plots met zeeën van bloemen. Ik herleef ! de aarde wordt weer groen !
Dit jaar was er weer mussentelling ! Ze willen ons wijsmaken dat die beestjes aan het verdwijnen zijn ! Moeten ze eens komen kijken naar mijn kiekenskot ! Iedere winter is dat het slaapkwartier van de mussen en heggemussen ! Als we dan het kot binnenkomen is het een geroefel en gedrum om door het inloopgat met zijn allen in eens buiten te vliegen... Ik heb gezien dat de staartmees hier nog steeds rondwareert ! Ik zag hem van onder mijn jucca komen ! Ik weet niet wat voor nest een staartmees maakt, ik zal het eens moeten opzoeken in mijn boeken... Het is een prachtig vogeltje ! Blij dat het mijn tuin verrijkt !
Ik heb je al verteld van de prachtige boeken over vogels die ik kocht op de rommelmarkt... Niet alleen vind ik daar vermeldingen van vogels die jammer genoeg ondertussen uitgestorven zijn, maar ik lees er ook, tot mijn grote verwondering, dat men indertijd ook vogels zoals meesjes in volières hield, en met succes kweekte ! Er is al een en ander veranderd in de wereld !
Nu zit men her en der te sakkeren op de halsbandparkieten, die stilaan tot onze eigen fauna gaan behoren, in die tijd probeerde men bijna alle vogelsoorten uit te zetten ! De groene jongens van die tijd zouden nogal vechten met de groenen van nu !
Nu, ik herinner mij dat de groenen (de huidige) de vogelliefhebbers en vooral aviflora van Brussel ervan beschuldigden dat zij er de oorzaak van waren dat er nu halsbandparkieten rondvliegen, zij hadden de vogels laten ontsnappen.... Ik las vroeger, in een tijdschrift van de vogelliefhebbers dat het de natuurvrienden waren die in het raam van een experiment geprobeerd hadden om diverse exoten te wennen aan ons klimaat...waaronder de halsbandparkieten...
Nu wat de waarheid is, is niet echt meer te achterhalen, wellicht zullen er én vogels ontsnapt zijn, én vogels bewust uitgezet zijn, met goeie bedoelingen... Ze zijn er nu, en ze behoren stilaan tot onze eigen fauna...
Of dat zo erg is ??? Toch niet die vogels, er zijn ergere beestjes die hier ingevoerd zijn, in de insectenwereld bv de coloradokever en dergelijke... Ook sommige planten behoren tot de gevaarlijke soorten, denk aan de miserie die er is in Australië met de Opuntiacactus ! (om van de konijnen te zwijgen...) Ook hier zijn er heel wat planten die hier niet horen van nature, en sommige woekeren ook nogal !(denk aan de waterplanten die verstikkend groeien)
Persoonlijk vind ik het véél erger dat er hier weer vossen zitten (en volgens mij zijn die OOK ingevoerd !)... Het grote gevaar van die vossen is dat zij stilaan de onbedreigde top vormen van de fauna ! Zij hebben geen natuurlijke vijanden meer ! Het is net als de woekergroei van kraaiachtigen, die bovendien veel van onze zangvogeltjes bedreigen. Heel onze fauna is scheefgetrokken, en door de manier van leven van het grootste aantal, de mens, niet meer te herstellen tot een vorm van evenwicht. Jammer, maar het is zo ! Dus moet ook de mens, als eind van de fauna de zaak pogen te controleren... Desnoods door het afschieten van soorten die dreigen te talrijk te worden en de andere soorten bedreigen. Uiteraard moet dit zeer streng gecontroleerd gebeuren, maar wat nu is, dat loopt regelrecht naar de catastrofe toe !
Dat allemaal is het waarvoor wij moeten oppassen, en waardoor wij de gebieden die nog niet aangetast, of nog niet te veel aangetast zijn, moeten koesteren ! Daarvoor is het dat wij niet alleen werk moeten uitvoeren naar de arme landen, maar hen ook onze ervaringen meegeven, om niet dezelfde fouten te maken, om niet eveneens de natuur volledig te ontwrichten in die landen ! Heel wat anders dus dan wat ze nu, zelfs met steun van de Kyoto-normen plannen !
Hoog tijd dat we meer en meer investeren in de natuur! Dat hoeft niet negatief te werken ! Laten we gewoon beginnen met voor alles wat we maken, ook eens te kijken hoe we het ook weer weg kunnen krijgen ! Dat zou al een hele verandering geven !
Ik ga er niet blijven over doordrammen, maar weet je, ik heb heimwee...heimwee naar de wereld van mijn jeugd...heimwee naar de plassen met salamanders, naar de koeienputten waar we watervlooien gingen scheppen met een netje gemaakt van een kapotte nylonkous van ons moeder... Heimwee naar de weiden waren we uren aan één stuk bezig waren met het uitsteken van de boterbloemen... Heimwee naar de korenbloemen in het graan... Heimwee naar de bossen waar je mocht een tak afsnijden om een katapult te maken... Heimwee naar de put waar we gingen zwemmen, en waar we als we er uit kwamen precies grijze kousen aanhadden van de modder... Heimwee naar een wereld waar je nog gerust een grassprietje kon aftrekken en het zachte zoete eindje opknabbelen... waar je nog in een boom kon en mocht kruipen...waar zwemmen in de vaart niet dodelijk was van de vervuiling...
Hebben wij nu echt gewonnen in vooruitgang ? Of was dat ten koste van de toekomst ?
Ik zie nog de bokaal met stekelbaarsjes staan... Nu moet je zoeken om nog een stekelbaars te vinden... In de lak (het meer!) zaten soms honderden kinderen, allemaal te vissen in een onuitputtelijke zee van miljarden stekelingskes !
Waar is dat allemaal naar toe ? Het is geen wonder dat onze kleinkinderen heel anders opgroeien dan wij deden, wij hebben hun wereld veranderd !
Ik geloof niet in het fanatisme van de groenen en gaia en consorten, maar we moeten toegeven dat ze ons wakker hebben geschud, en samen kunnen we misschien proberen om alsnog het tij te keren, zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet...
Ik ga stoppen, mijn linde wordt groener en groener...
tot de volgende ?
Bovendien kost iedere versie je dan ook nog stukken van mensen, en Ubuntu is gratis...
Gisteren heb ik, als bleu, als leek, zelf en zonder begeleiding mijn Ubuntu verhoogd in versie... Ik moet toegeven, helemaal gerust was ik niet, maar ik heb amper een keer of 5 ja moeten klikken...en de klus was geklaard... Ik was wel een uur of twee, drie bezig, maar nu is mijn kwampjoeterke weer uitgerust met je het van het !
Toch zit ook ik nog met een stuk windows op mijne pc... er is één van de banken die met niets anders wil en kan werken... ik heb al zeker twintig mails en telefoons naar die kluivers gezonden, maar ze vinden geen oplossing. Sukkelaars !
Het leuke is dat het een bank is die reclame maakt met zijn beveiligingen... en die dan doodleuk werkt met de grootste zeef, het meest lekke systeem van heel de computerwereld...Tof !Echt tof!
Bovendien moet je, als je van XP naar Vista overschakelt, toch weer een en ander leren om er mee te werken... Ik heb die problemen nooit met ubuntu, door de aanpassingen om de zes maand, en de vele tussentijdse aanpassingen en correcties, gaat alles heel geleidelijk en zonder sprongen... Hier zit een fan, een enthousiaste freak van Ubuntu !
Vannacht heeft het gedonderd, nu ja, het was gisteren ook heel plots heel warm, en dan krijg je dat als toetje... Anny het bed uit en alle stekkers uittrekken die uit kunnen... en vanmorgen weer in stoppen... de donder was -gelukkig maar- niet dichtbij gekomen. Maar waar het zat, daar zal het wellicht niet om te lachen geweest zijn, want het robbelde nogal !
Terwijl ik ubuntu aan het upgraden was, hield ik mij onledig met het lezen in mijn nieuwe woordenboek... Het leuke is dat er heel wat woorden in staan, waarvan ik dacht dat het echtig en techtig alleen in het dialect thuishoorde, maar die dank zij een begenadigd schrijvelaar verheven zijn tot literatureluurvorm... Ik amuseer me kostelijk !
Gisteren in Deinze zag ik toevallig het reclamebord van een winkel, maar ik zag het eerst niet volledig, en ik dacht dat het een schoenwinkel was, maar het was een pralinewinkel... Leonadidas, je weet wel, met roomcrème gevulde turnpantoffels.... Ik zat in mijn eigen te lachen met die heerlijke mis-lezing... ik denk dat ik dat nooit meer anders zal lezen dan leonadidas....
Deinze... Anny had gelezen dat het rommelmarkt was, maar niet gezien dat het de zaterdag was ipv de zondag...we hebben dus een ritje voor niets gedaan, maar hebben toch wat gewandeld door het toch wel mooie Deinze. Dan een terrasje gedaan, en weer naar huis toe, vandaar dat ik tijd genoeg had om ubuntu te installeren....
Het was heerlijk weer ! Warm en zonnig ! Mijne kop is verbrand, ik ga moeten beginnen een muts dragen als de zon schijnt ! Het haar op mijn bolleke staat tegenwoordig te dun om de zon te weren !
Nu is het weer droog, maar vannacht heeft het goed geregend! Nu kan dat niet meer zo veel kwaad, de meeste velden zijn ondertussen bewerkt en beplant of bezaaid. Niet hier voor mijn raam, het is opengetrokken, bebeerd, en ligt nu wellicht te wachten op de zoveelste huurder... Het enorme veld is eigendom van het ploegenbedrijf hier in de straat, en die verhuurt het veld iedere keer per teelt... Slimme baas, anders krijg je een boer niet zo makkelijk terug van je grond af ! Blijkbaar heeft hij hét gaatje in de beschermende wet gevonden !
Hopelijk zetten ze er weer geen maïs... (In het Oostends tusschentarwe - van Turkse tarwe, ook al komt het uit Kamerika !) Als dat voor mijn deur staat, dan ben ik mijn eindeloze einder kwijt. Klinkt bizar: eindeloze einder ...
De herfststijloos staat weer met zijn wilde massa bladeren boven alle andere plantjes uit te torenen, en plots zal ik weer vaststellen dat op een of andere manier die plant weer verdwenen lijkt, weg van de aardkloot... en op het moment dat alles naar de herfst zal neigen zullen daar dan plots de krokusvormige bloemen prijken... Rare plant. Onder mijn notelaar heb ik ooit een gecultiveerde vorm van de geledovenetel gezet, een klein summier plantje, mooi met zijn bezilverde bladeren... Dat is enkele jaren geleden, en nu staat heel dat plein vol met die dovenetel. Het is mooi, en je moet amper nog kruid trekken, bijna alles zit er onder. Toch lijkt het de andere planten niet echt te verdrummen, ieder jaar komen de andere planten er boven piepen. Ieder jaar heb ik zorgen of mijn winterharde begonia's er wel zullen komen, en iedere keer als ik ze niet meer verwacht, staan ze er plots. Ook de fuchsia's komen wat traag op gang, maar dan staan ze er plots met zeeën van bloemen. Ik herleef ! de aarde wordt weer groen !
Dit jaar was er weer mussentelling ! Ze willen ons wijsmaken dat die beestjes aan het verdwijnen zijn ! Moeten ze eens komen kijken naar mijn kiekenskot ! Iedere winter is dat het slaapkwartier van de mussen en heggemussen ! Als we dan het kot binnenkomen is het een geroefel en gedrum om door het inloopgat met zijn allen in eens buiten te vliegen... Ik heb gezien dat de staartmees hier nog steeds rondwareert ! Ik zag hem van onder mijn jucca komen ! Ik weet niet wat voor nest een staartmees maakt, ik zal het eens moeten opzoeken in mijn boeken... Het is een prachtig vogeltje ! Blij dat het mijn tuin verrijkt !
Ik heb je al verteld van de prachtige boeken over vogels die ik kocht op de rommelmarkt... Niet alleen vind ik daar vermeldingen van vogels die jammer genoeg ondertussen uitgestorven zijn, maar ik lees er ook, tot mijn grote verwondering, dat men indertijd ook vogels zoals meesjes in volières hield, en met succes kweekte ! Er is al een en ander veranderd in de wereld !
Nu zit men her en der te sakkeren op de halsbandparkieten, die stilaan tot onze eigen fauna gaan behoren, in die tijd probeerde men bijna alle vogelsoorten uit te zetten ! De groene jongens van die tijd zouden nogal vechten met de groenen van nu !
Nu, ik herinner mij dat de groenen (de huidige) de vogelliefhebbers en vooral aviflora van Brussel ervan beschuldigden dat zij er de oorzaak van waren dat er nu halsbandparkieten rondvliegen, zij hadden de vogels laten ontsnappen.... Ik las vroeger, in een tijdschrift van de vogelliefhebbers dat het de natuurvrienden waren die in het raam van een experiment geprobeerd hadden om diverse exoten te wennen aan ons klimaat...waaronder de halsbandparkieten...
Nu wat de waarheid is, is niet echt meer te achterhalen, wellicht zullen er én vogels ontsnapt zijn, én vogels bewust uitgezet zijn, met goeie bedoelingen... Ze zijn er nu, en ze behoren stilaan tot onze eigen fauna...
Of dat zo erg is ??? Toch niet die vogels, er zijn ergere beestjes die hier ingevoerd zijn, in de insectenwereld bv de coloradokever en dergelijke... Ook sommige planten behoren tot de gevaarlijke soorten, denk aan de miserie die er is in Australië met de Opuntiacactus ! (om van de konijnen te zwijgen...) Ook hier zijn er heel wat planten die hier niet horen van nature, en sommige woekeren ook nogal !(denk aan de waterplanten die verstikkend groeien)
Persoonlijk vind ik het véél erger dat er hier weer vossen zitten (en volgens mij zijn die OOK ingevoerd !)... Het grote gevaar van die vossen is dat zij stilaan de onbedreigde top vormen van de fauna ! Zij hebben geen natuurlijke vijanden meer ! Het is net als de woekergroei van kraaiachtigen, die bovendien veel van onze zangvogeltjes bedreigen. Heel onze fauna is scheefgetrokken, en door de manier van leven van het grootste aantal, de mens, niet meer te herstellen tot een vorm van evenwicht. Jammer, maar het is zo ! Dus moet ook de mens, als eind van de fauna de zaak pogen te controleren... Desnoods door het afschieten van soorten die dreigen te talrijk te worden en de andere soorten bedreigen. Uiteraard moet dit zeer streng gecontroleerd gebeuren, maar wat nu is, dat loopt regelrecht naar de catastrofe toe !
Dat allemaal is het waarvoor wij moeten oppassen, en waardoor wij de gebieden die nog niet aangetast, of nog niet te veel aangetast zijn, moeten koesteren ! Daarvoor is het dat wij niet alleen werk moeten uitvoeren naar de arme landen, maar hen ook onze ervaringen meegeven, om niet dezelfde fouten te maken, om niet eveneens de natuur volledig te ontwrichten in die landen ! Heel wat anders dus dan wat ze nu, zelfs met steun van de Kyoto-normen plannen !
Hoog tijd dat we meer en meer investeren in de natuur! Dat hoeft niet negatief te werken ! Laten we gewoon beginnen met voor alles wat we maken, ook eens te kijken hoe we het ook weer weg kunnen krijgen ! Dat zou al een hele verandering geven !
Ik ga er niet blijven over doordrammen, maar weet je, ik heb heimwee...heimwee naar de wereld van mijn jeugd...heimwee naar de plassen met salamanders, naar de koeienputten waar we watervlooien gingen scheppen met een netje gemaakt van een kapotte nylonkous van ons moeder... Heimwee naar de weiden waren we uren aan één stuk bezig waren met het uitsteken van de boterbloemen... Heimwee naar de korenbloemen in het graan... Heimwee naar de bossen waar je mocht een tak afsnijden om een katapult te maken... Heimwee naar de put waar we gingen zwemmen, en waar we als we er uit kwamen precies grijze kousen aanhadden van de modder... Heimwee naar een wereld waar je nog gerust een grassprietje kon aftrekken en het zachte zoete eindje opknabbelen... waar je nog in een boom kon en mocht kruipen...waar zwemmen in de vaart niet dodelijk was van de vervuiling...
Hebben wij nu echt gewonnen in vooruitgang ? Of was dat ten koste van de toekomst ?
Ik zie nog de bokaal met stekelbaarsjes staan... Nu moet je zoeken om nog een stekelbaars te vinden... In de lak (het meer!) zaten soms honderden kinderen, allemaal te vissen in een onuitputtelijke zee van miljarden stekelingskes !
Waar is dat allemaal naar toe ? Het is geen wonder dat onze kleinkinderen heel anders opgroeien dan wij deden, wij hebben hun wereld veranderd !
Ik geloof niet in het fanatisme van de groenen en gaia en consorten, maar we moeten toegeven dat ze ons wakker hebben geschud, en samen kunnen we misschien proberen om alsnog het tij te keren, zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet...
Ik ga stoppen, mijn linde wordt groener en groener...
tot de volgende ?
zondag, april 27, 2008
zeven jaar
Vandaag is het rommelmarkt in Deinze...dit wil zeggen dat het zeven jaar is dat we rommelmarkten, markt op markt...
Zeven jaar geleden, was het verdriet om het overlijden van Koen nog zo groot, dat we wel elkaars handen namen, maar niet spraken en niet in elkaars ogen keken om het verdriet niet te zien... Dat zou té geweest zijn...
Op AVS, de regionale tv-zender zagen we een reclame over die rommelmarkt...Willen we daar eens heen gaan? Bahja...
Het is meegevallen, we konden eens klappen tegen mensen die ons verdriet niet kenden, over totaal andere dingen...
Ik vond er de eerste wandelstok van mijn nu al redelijke collectie... Ene met een sabel in...Gekocht bij een man die enkele jaren later heel raar aan zijn dood kwam... Hij was geopereerd, was al terug op zijn kamer, alles was goed, tot hij 's nachts plots zo'n hevige pijn kreeg dat hij krullend van het zeer uit zijn bed viel... Toen de verpleegster van wacht kwam was hij al overleden...Was het binst den dag gebeurd, leefde hij misschien nog... De weduwe wist wat gebeurde van een kamergenoot van haar man, want het hospitaal vertelde dit (uiteraard) niet !
Doet mij denken aan die keer dat ik in Kortijk in de kliniek lag, de halfverlamde man (hersentrombose) had door een plotse beweging de naald uit zijn arm getrokken...Door de vele bloedverdunners spoot het bloed er uit... Ik belde, maar zoals gewoonlijk zijn ze niet haastig, en toen de plas bloed groter en groter werd, ben ik uit mijn bed gekropen, pijn of geen pijn en in de gang op het kantoor van de verpleegsters gaan kloppen met mijn wandelstok...
Ik denk dat er veel zo'n dingen gebeuren, waarvan we niks weten... Daarom opteer ik nooit voor een kamer alleen !
We zijn, zoals ge weet, blijven rommelmarkten, in den beginne omdat het een soelaas was... En we konden klappen over andere dingen, maar meer en meer omdat we het graag deden.
We doen het nog steeds graag !
Ook al kom ik iedere keer krom en scheef van 't zeer terug thuis, toch voelt het goed aan !
Bovendien ben ik ervan overtuigd dat het goed is niet helemaal toe te geven aan de pijn, en te proberen ondanks alles toch wat te bewegen... over dat het gaat, maar toch te bewegen.
Ik mag echter niet overdrijven, zodat de pijn niet komt vast te zitten en niet overgaat in een ontsteking... De gulden middenmaat...proberen toch .
Gisterenavond, terwijl Anny naar de tv keek heb ik zitten genieten van mijn nieuw woordenboek. Als ik vertel dat ik heb zitten lezen in een woordenboek, dan zullen er wellicht met hunne kop zitten te schudden, maar toch, ik deed het, het is ook niet zomaar een woordenboek, het staat niet alleen vol met een woord en zijn betekenis, het staat vol met stukjes uit boeken en geschriften waarin de betekenissen van dat woord in 't lang en in 't breed geëxpliceerd worden ! Wijs jong ! Ik lees er zelfs het woord stuit in, in de betekenis van boterham, gebruikt door de grote Stijn Streuvels (Frank Lateur) in een van zijn grandioze werken... Nu leest er geen kat nog de boeken van Stijn Streuvels, ze zijn oudmodisch ! Men heeft geen tijd meer om een halve bladzijde te verspillen aan de kleur en de geur van de lucht en de vorm van de wolken en de spoed waarmee ze voortijlen over de beemden... Nu moet het allemaal rap gaan... Men neemt niet meer de tijd om te leven... Het is zoals op onze wandeltocht doorheen Schotland, toen wij vroegen aan de duitse kolonel en zijn madam die ook de tocht deden, nog vol van het wonder, of zij ook de vele wilde orchideeën en vleesetende plantjes hadden gezien... Nee, niet op gelet... Wat deden die dan daar op die wandeltocht ??? Konden ze zich zelfs daar niet eens losrukken van de wereld van alledag ?
Ik weet wel, ik heb misschien meer dan de doorsnee oog voor de dingen, maar toch...
Ik heb geprobeerd om ook aan mijn kinderen dat genieten te leren, oog te hebben voor de schoonheid... Als ik vertel dat ik met mijn kinderen naar Middelheim ging (het prachtige openlucht museum van beeldhouwkunst in het Antwerpse) om een volle dag beelden te gaan bekijken, dan bekijken ze me als een soort voorhistorische draak... Ik kan hen en u verzekeren, dat mijn kinderen niet mee moesten, nee, ze gingen daar zelf heel graag heen, en genoten met volle teugen van de schoonheid in zijn vele expressievormen... Ik kocht het boek van de tentoongestelde beelden, en toen ze nog thuis waren, zag ik ze ook nu en dan in dat boek kijken, herbeleven...
Wij kunnen werkelijk met elkaar discussiëren over beelden en schilderijen (onze smaken verschillen soms nogal veel), maar we hebben allemaal dat vonkje in ons om te kunnen kijken, te kunnen savoureren van de schoonheid... Ik vind het heel normaal als een van de kleinkinderen een opgeraapte kei komt tonen, om te wijzen hoe mooi die steen wel is... En dan draaien en keren we die, en zoeken de mooiste kant om hem te bezien...
In mijn tuin heb bisschopsmuts staan, een onnozel bloemetje, paarsrood, maar zo mooi van vorm, als de naam zegt... De duitse pijp, die nu stillekesaan zijn eerste blaadjes begint te ontvouwen heeft bloemen in de vorm van een duitse pijp, maar zo kleurloos en verborgen, dat je ze moet gaan zoeken tussen de blâren...maar toch zo mooi... De schaatsenrijders op mijn vijvertje, daar kun je toch zitten naar kijken ! Als ik voer smijt komen tientallen kleine vissen smakkend eten halen... het water rimpelt amper, maar je zie de felle flitsen van hun zilveren buiken, en je hoort het smakkend doorbreken van de stille waterspiegel... Ik heb daar deugd van... Als ik op een warme zomerdag aan het water zit, en zie net onder de waterspiegel als zwarte logge duikboten de trage karpers voorbijglijden, dan is dat mooi ! Als je toevallig juist kijkt waar een grote vis plots uit het water omhoog schiet naar een voorbijvliegend insect, dan is dat ronduit fenomenaal ! Als ze je dat tonen op tv, dan zit je verstomd te kijken, naar wat vlak bij je deur te zien is ! ... als je er de tijd voor neemt...
Wonder, de boeren zijn overdag aan 't werken ! Oh ja, 't is zondag...ze doen dus toch weer anders dan de anderen... De velden liggen er nu bijna overal netjes en proper gekuist bij, hier en daar zijn de patatten al geplant, en is er al gezaaid. Ook zie je reeds de melkkoeien weer genieten van het jonge groene gras. De boter zal weer lekker zijn. Echte heerlijke licht gezouten boter op je stuite, daar hoef je geen toespijs bij ! dat smaakt zo !
(Bijna schreef ik boterham, maar het stukje Streuvels schreeuwde : stuite !!!)
Weet je dat ik nog meer dan een ander gezegend ben met het bezit van een wonderschoon dialect met een schatkelder vol woorden ? Door mijn werk kwam ik in een andere provincie terecht, met een totaal andere schatkamer, en ik dronk met grote teugen ook van die rijkdom, zodat ik kan putten uit een immense voorraad... door mijn vele lezen heb ik die kelder nog bijgevuld met pareltjes uit heel ons taalgebied... Nu en dan heb en zal ik nog wel woorden benutten uit het peelland, gewoon opgeraapt in de boeken van Toon Kortooms, een schrijver naar mijn hart ! Als je eens wil genieten en lachen, lees dan boeken van zijn hand ! "Parochie in de Peel" is bij ons thuis letterlijk stukgelezen ! en nog, nog lees ik het graag, en nog steeds ligt Anny te reclameren omdat ik in mijn bed lig te schudden van de lach... Ik denk dat ik zowat al zijn boeken heb, en het zijn nog steeds favoriete stukken in mijn rijke verzameling literatuur...
Humor schrijven moet moeilijk zijn ! Er zijn er weinig die het beheersen ! Oh ja, je vind er wel eens van die platte vettige dingen, maar dat is voor mij niet wat je Humor noemt, met een hoofdletter ... Nog een grootmeester, maar totaal anders, meer the british kind of humour is P.G.Woodhouse, met de boeken over Jeeves, de butler... Daar zal je niet van schuddebuiken, maar regelmatig zitten monkelen.
Ook heel mooie vind je bij Paul Gallico, onder meer bij de boeken over Ada Harris, de echt britse schoonmaakster... Maar Gallico schrijft ook wondermooie boeken die niet om te lachen zijn, zoals over de kat Thomasina, een heerlijk werk, heel anders dan Jack London, maar ook bij hem lees je als het ware de ziel van het dier.
Ik ga stoppen, of ik ga mijn bibliotheek af, en neem ieder boek in mijn handen, en bij de meeste er van, geniet ik ik al, gewoon bij het vastnemen van die geschreven herinnering...
Voor mij is een boek véél méér dan een stapeltje papier in een harde kaft, het is een wereld, een wereld van plezier, een wereld van spanning, een wereld van bibberen en angst, een wereld waarin je kunt wegglijden, weg van de gewone wereld, weg van alle zorgen, alle verdriet...
Ik heb kasten vol vluchtwegen...
Kasten ook vol met boeken en losse, verzamelde prenten van kunst... alle soorten kunst, waar je ook in kunt wegdromen, vertrek uit de boerenbruiloft van Breughel eens wat verder de horizon in, in de verre wereld van warme kleur... Geniet van de verrassende kijk van een Dali, droom weg bij Monet en Vlaminck en en en en
Glijd met je geest langs het koele marmer van de David van Bernini, voel de zinderende spanning in de spieren onder je hand...
Bewonder de sprekende deformaties van de Afrikaans primitieve (?????) kunst...
Schatten, hele hopen, in mijn kasten...
God, wat ben ik een rijke mens...
tot de volgende ?
Zeven jaar geleden, was het verdriet om het overlijden van Koen nog zo groot, dat we wel elkaars handen namen, maar niet spraken en niet in elkaars ogen keken om het verdriet niet te zien... Dat zou té geweest zijn...
Op AVS, de regionale tv-zender zagen we een reclame over die rommelmarkt...Willen we daar eens heen gaan? Bahja...
Het is meegevallen, we konden eens klappen tegen mensen die ons verdriet niet kenden, over totaal andere dingen...
Ik vond er de eerste wandelstok van mijn nu al redelijke collectie... Ene met een sabel in...Gekocht bij een man die enkele jaren later heel raar aan zijn dood kwam... Hij was geopereerd, was al terug op zijn kamer, alles was goed, tot hij 's nachts plots zo'n hevige pijn kreeg dat hij krullend van het zeer uit zijn bed viel... Toen de verpleegster van wacht kwam was hij al overleden...Was het binst den dag gebeurd, leefde hij misschien nog... De weduwe wist wat gebeurde van een kamergenoot van haar man, want het hospitaal vertelde dit (uiteraard) niet !
Doet mij denken aan die keer dat ik in Kortijk in de kliniek lag, de halfverlamde man (hersentrombose) had door een plotse beweging de naald uit zijn arm getrokken...Door de vele bloedverdunners spoot het bloed er uit... Ik belde, maar zoals gewoonlijk zijn ze niet haastig, en toen de plas bloed groter en groter werd, ben ik uit mijn bed gekropen, pijn of geen pijn en in de gang op het kantoor van de verpleegsters gaan kloppen met mijn wandelstok...
Ik denk dat er veel zo'n dingen gebeuren, waarvan we niks weten... Daarom opteer ik nooit voor een kamer alleen !
We zijn, zoals ge weet, blijven rommelmarkten, in den beginne omdat het een soelaas was... En we konden klappen over andere dingen, maar meer en meer omdat we het graag deden.
We doen het nog steeds graag !
Ook al kom ik iedere keer krom en scheef van 't zeer terug thuis, toch voelt het goed aan !
Bovendien ben ik ervan overtuigd dat het goed is niet helemaal toe te geven aan de pijn, en te proberen ondanks alles toch wat te bewegen... over dat het gaat, maar toch te bewegen.
Ik mag echter niet overdrijven, zodat de pijn niet komt vast te zitten en niet overgaat in een ontsteking... De gulden middenmaat...proberen toch .
Gisterenavond, terwijl Anny naar de tv keek heb ik zitten genieten van mijn nieuw woordenboek. Als ik vertel dat ik heb zitten lezen in een woordenboek, dan zullen er wellicht met hunne kop zitten te schudden, maar toch, ik deed het, het is ook niet zomaar een woordenboek, het staat niet alleen vol met een woord en zijn betekenis, het staat vol met stukjes uit boeken en geschriften waarin de betekenissen van dat woord in 't lang en in 't breed geëxpliceerd worden ! Wijs jong ! Ik lees er zelfs het woord stuit in, in de betekenis van boterham, gebruikt door de grote Stijn Streuvels (Frank Lateur) in een van zijn grandioze werken... Nu leest er geen kat nog de boeken van Stijn Streuvels, ze zijn oudmodisch ! Men heeft geen tijd meer om een halve bladzijde te verspillen aan de kleur en de geur van de lucht en de vorm van de wolken en de spoed waarmee ze voortijlen over de beemden... Nu moet het allemaal rap gaan... Men neemt niet meer de tijd om te leven... Het is zoals op onze wandeltocht doorheen Schotland, toen wij vroegen aan de duitse kolonel en zijn madam die ook de tocht deden, nog vol van het wonder, of zij ook de vele wilde orchideeën en vleesetende plantjes hadden gezien... Nee, niet op gelet... Wat deden die dan daar op die wandeltocht ??? Konden ze zich zelfs daar niet eens losrukken van de wereld van alledag ?
Ik weet wel, ik heb misschien meer dan de doorsnee oog voor de dingen, maar toch...
Ik heb geprobeerd om ook aan mijn kinderen dat genieten te leren, oog te hebben voor de schoonheid... Als ik vertel dat ik met mijn kinderen naar Middelheim ging (het prachtige openlucht museum van beeldhouwkunst in het Antwerpse) om een volle dag beelden te gaan bekijken, dan bekijken ze me als een soort voorhistorische draak... Ik kan hen en u verzekeren, dat mijn kinderen niet mee moesten, nee, ze gingen daar zelf heel graag heen, en genoten met volle teugen van de schoonheid in zijn vele expressievormen... Ik kocht het boek van de tentoongestelde beelden, en toen ze nog thuis waren, zag ik ze ook nu en dan in dat boek kijken, herbeleven...
Wij kunnen werkelijk met elkaar discussiëren over beelden en schilderijen (onze smaken verschillen soms nogal veel), maar we hebben allemaal dat vonkje in ons om te kunnen kijken, te kunnen savoureren van de schoonheid... Ik vind het heel normaal als een van de kleinkinderen een opgeraapte kei komt tonen, om te wijzen hoe mooi die steen wel is... En dan draaien en keren we die, en zoeken de mooiste kant om hem te bezien...
In mijn tuin heb bisschopsmuts staan, een onnozel bloemetje, paarsrood, maar zo mooi van vorm, als de naam zegt... De duitse pijp, die nu stillekesaan zijn eerste blaadjes begint te ontvouwen heeft bloemen in de vorm van een duitse pijp, maar zo kleurloos en verborgen, dat je ze moet gaan zoeken tussen de blâren...maar toch zo mooi... De schaatsenrijders op mijn vijvertje, daar kun je toch zitten naar kijken ! Als ik voer smijt komen tientallen kleine vissen smakkend eten halen... het water rimpelt amper, maar je zie de felle flitsen van hun zilveren buiken, en je hoort het smakkend doorbreken van de stille waterspiegel... Ik heb daar deugd van... Als ik op een warme zomerdag aan het water zit, en zie net onder de waterspiegel als zwarte logge duikboten de trage karpers voorbijglijden, dan is dat mooi ! Als je toevallig juist kijkt waar een grote vis plots uit het water omhoog schiet naar een voorbijvliegend insect, dan is dat ronduit fenomenaal ! Als ze je dat tonen op tv, dan zit je verstomd te kijken, naar wat vlak bij je deur te zien is ! ... als je er de tijd voor neemt...
Wonder, de boeren zijn overdag aan 't werken ! Oh ja, 't is zondag...ze doen dus toch weer anders dan de anderen... De velden liggen er nu bijna overal netjes en proper gekuist bij, hier en daar zijn de patatten al geplant, en is er al gezaaid. Ook zie je reeds de melkkoeien weer genieten van het jonge groene gras. De boter zal weer lekker zijn. Echte heerlijke licht gezouten boter op je stuite, daar hoef je geen toespijs bij ! dat smaakt zo !
(Bijna schreef ik boterham, maar het stukje Streuvels schreeuwde : stuite !!!)
Weet je dat ik nog meer dan een ander gezegend ben met het bezit van een wonderschoon dialect met een schatkelder vol woorden ? Door mijn werk kwam ik in een andere provincie terecht, met een totaal andere schatkamer, en ik dronk met grote teugen ook van die rijkdom, zodat ik kan putten uit een immense voorraad... door mijn vele lezen heb ik die kelder nog bijgevuld met pareltjes uit heel ons taalgebied... Nu en dan heb en zal ik nog wel woorden benutten uit het peelland, gewoon opgeraapt in de boeken van Toon Kortooms, een schrijver naar mijn hart ! Als je eens wil genieten en lachen, lees dan boeken van zijn hand ! "Parochie in de Peel" is bij ons thuis letterlijk stukgelezen ! en nog, nog lees ik het graag, en nog steeds ligt Anny te reclameren omdat ik in mijn bed lig te schudden van de lach... Ik denk dat ik zowat al zijn boeken heb, en het zijn nog steeds favoriete stukken in mijn rijke verzameling literatuur...
Humor schrijven moet moeilijk zijn ! Er zijn er weinig die het beheersen ! Oh ja, je vind er wel eens van die platte vettige dingen, maar dat is voor mij niet wat je Humor noemt, met een hoofdletter ... Nog een grootmeester, maar totaal anders, meer the british kind of humour is P.G.Woodhouse, met de boeken over Jeeves, de butler... Daar zal je niet van schuddebuiken, maar regelmatig zitten monkelen.
Ook heel mooie vind je bij Paul Gallico, onder meer bij de boeken over Ada Harris, de echt britse schoonmaakster... Maar Gallico schrijft ook wondermooie boeken die niet om te lachen zijn, zoals over de kat Thomasina, een heerlijk werk, heel anders dan Jack London, maar ook bij hem lees je als het ware de ziel van het dier.
Ik ga stoppen, of ik ga mijn bibliotheek af, en neem ieder boek in mijn handen, en bij de meeste er van, geniet ik ik al, gewoon bij het vastnemen van die geschreven herinnering...
Voor mij is een boek véél méér dan een stapeltje papier in een harde kaft, het is een wereld, een wereld van plezier, een wereld van spanning, een wereld van bibberen en angst, een wereld waarin je kunt wegglijden, weg van de gewone wereld, weg van alle zorgen, alle verdriet...
Ik heb kasten vol vluchtwegen...
Kasten ook vol met boeken en losse, verzamelde prenten van kunst... alle soorten kunst, waar je ook in kunt wegdromen, vertrek uit de boerenbruiloft van Breughel eens wat verder de horizon in, in de verre wereld van warme kleur... Geniet van de verrassende kijk van een Dali, droom weg bij Monet en Vlaminck en en en en
Glijd met je geest langs het koele marmer van de David van Bernini, voel de zinderende spanning in de spieren onder je hand...
Bewonder de sprekende deformaties van de Afrikaans primitieve (?????) kunst...
Schatten, hele hopen, in mijn kasten...
God, wat ben ik een rijke mens...
tot de volgende ?
zaterdag, april 26, 2008
Gezondheid = geen mode ???
Waarschijnlijk lees ik téveel !
Wat ik nu las zal menig mens doodongelukkig maken, maar wat moet, dat moet !
Ongetwijfeld zul je wel weten dat ozon ongezond is, en één van de vele vervuilingen die ons teisteren is toch wel de ozon zeker !
Nu heeft men vastgesteld (wie doet toch al die onderzoeken, of beter, wie komt op het idee dergelijke dingen te onderzoeken???) dat er een methode is om minder ozon binnen te krijgen bij iedere haal lucht !
Let op, je zult het niet geloven, maar het is bloedserieus !!! Vet haar ! Gewoon, als je haar vet is gaat het verbinding aan met de moleculen ozon, en al wat daar blijft hangen, adem je niet in !
Dus: Adem gezond, heb vet haar !
Het lijkt wel of de gezondheid in opstand komt tegen de mode, je mag niet meer in de zon liggen om te bruinen, en nu moet je met een smoutkop gaan rondlopen ook !
Wees gezond, loop smerig !
Let op, dat is niet zo maar dat ik dat zeg ! Men heeft ook al aangetoond dat er veel minder schadelijke beestjes voorkomen op de huid van de groezelige zigeunerkindjes, dan op de proper gewassen smoeltjes van onze rakkertjes !
Kortom: als ik er niet uitzie, dan zie ik er goed uit !
Groot nieuws !
Op de rommelmarkt heb ik een boek (jajaja) gekocht voor de som van een hele halve euro, een woordenboek ! Maar: een woordenboek van de Zuid Nederlandse woorden ! Ik wist niet dat het bestond, maar het is er ! en het staat vol woorden die ik regelmatig gebruik, en waarvan jullie denken: Waar haalt ie het ???? Nu kan ik mij dus verdedigen met een woordenboek, en nog veel veeeel ,veeeeeel meer lekker vlaams schrijven ! (Mochten mijn nederlandse lezers zich soms blindstaren op een of ander woord, steeds bereid tot een woordje uitleg, dames en heren !)
Het was Rommelmarkt in Leupegem, ik heb de helft niet gedaan, veels te groot, maar het was heerlijk weer, en we zitten hier nu alletwee kreeft te zijn.
Ik zit wat te blâren in mijn nieuw woordenboek, en jongejonge, wat een weelde aan woorden zal ik kunnen gebruiken ! 't Is bijna een dialecticum, maar dan allemaal een beetje netjes, ik zeg wel een beetje, want ik lees over brol, kloten, klotteke vet en noem maar op, heerlijk, heerlijk... Bovendien zie ik dat dees woorden niet zo maar alleen dialect zijn, maar je vindt ze in boeken van gedegen schrijvers, ik lees Claes, Boon, Walschap... en ik bekeek nog maar her en der een woordeke. Tenemaal is het al correct dat ik schrijf !
God, wat hebben we toch een heerlijke taal ! Het is geen wonder dat de Van Daele een Dikke is geworden, zelfs zo dik dat hij in stukken en brokken is uiteen gevallen, en dan staan die echte zuiver zuidnederlandse woorden er nog niet eens (allemaal) in... !
En geef toe, het is vooral de vrijheid die ik me toe eigen, die de taal zo zeemzoet maakt ! Stel je voor dat je Gezelle zou omzetten in een zuiver abn... 't zou maar de helft zo schoon meer zijn ! Het krinkelende, winkelende waterding zou niet meer krinkelwinkel doen, en zou plots een net zwart pakje aan hebben... en plots zou een schelm een bij gevangen hebben in plaats van een schalkaard had een bie gevaân... Nee, geef mij maar die soepelheid om de taal kleur te geven ! En hier in Vlaanderen zitten wij veel rijker dan hele stukken van Nederland (er zijn ook gedeelten waar ze een echt warm dialect hebben, met heel wat woorden die niet in Van daele staan, gelukkig maar !), maar heel Vlaanderen heeft in feite bijna twee vocabulaires ! een vlaamse en een nederlandse ! En we mogen en kunnen die twee zo maar door elkaar zwieren, zonder veel te moeten nadenken over "mag dat wel"...
Maar helaas is er toch nog veel wat niet mag volgens de taaltuinier... Maar ik heb niet zo veel op van die regelmentenventjes, we leven in een streek waar iedereen wat baas is in zijn eigen voortuintje ! Dat is historisch, we zijn hier zo vaak bezet geweest, door de spanjaarden, de fransen, de duitsers, de oostenrijkers, de bourgondiërs en noem maar op, dat wij op een bepaald moment regeerder maar regeerder hebben gelaten, en nog alleen leven op onze manier in ons huis... Dat zal ook wel de reden zijn van het feit dat we geboren zijn met een baksteen in onze buik ! Dat is gewoon onze manier om te leven op ons persoonlijke stukje grond ! De engelsman zegt dat his home is his castle, maar ons huizekotje, dat is ons vaderland, en daar zijn WIJ baas.
Het is een soortement strijd naar onafhankelijkheid, ieder op zich !
Vandaar, als ik op MIJNE kwampjoeter, in MIJN huis zit te bloggen, dan mag ik dat doen in mijn taal, mijn gepersonaliseerde taal, de taal waarmee ik gebekt ben. Na ! En gij nu !
't Ga vandage maar een klein blogsje zijn, 'k ben moe getrampeld op de rommelmarkt, en nu ga ik mij wat afleggen en eens goe noenstonden...
tot de volgende ?
Wat ik nu las zal menig mens doodongelukkig maken, maar wat moet, dat moet !
Ongetwijfeld zul je wel weten dat ozon ongezond is, en één van de vele vervuilingen die ons teisteren is toch wel de ozon zeker !
Nu heeft men vastgesteld (wie doet toch al die onderzoeken, of beter, wie komt op het idee dergelijke dingen te onderzoeken???) dat er een methode is om minder ozon binnen te krijgen bij iedere haal lucht !
Let op, je zult het niet geloven, maar het is bloedserieus !!! Vet haar ! Gewoon, als je haar vet is gaat het verbinding aan met de moleculen ozon, en al wat daar blijft hangen, adem je niet in !
Dus: Adem gezond, heb vet haar !
Het lijkt wel of de gezondheid in opstand komt tegen de mode, je mag niet meer in de zon liggen om te bruinen, en nu moet je met een smoutkop gaan rondlopen ook !
Wees gezond, loop smerig !
Let op, dat is niet zo maar dat ik dat zeg ! Men heeft ook al aangetoond dat er veel minder schadelijke beestjes voorkomen op de huid van de groezelige zigeunerkindjes, dan op de proper gewassen smoeltjes van onze rakkertjes !
Kortom: als ik er niet uitzie, dan zie ik er goed uit !
Groot nieuws !
Op de rommelmarkt heb ik een boek (jajaja) gekocht voor de som van een hele halve euro, een woordenboek ! Maar: een woordenboek van de Zuid Nederlandse woorden ! Ik wist niet dat het bestond, maar het is er ! en het staat vol woorden die ik regelmatig gebruik, en waarvan jullie denken: Waar haalt ie het ???? Nu kan ik mij dus verdedigen met een woordenboek, en nog veel veeeel ,veeeeeel meer lekker vlaams schrijven ! (Mochten mijn nederlandse lezers zich soms blindstaren op een of ander woord, steeds bereid tot een woordje uitleg, dames en heren !)
Het was Rommelmarkt in Leupegem, ik heb de helft niet gedaan, veels te groot, maar het was heerlijk weer, en we zitten hier nu alletwee kreeft te zijn.
Ik zit wat te blâren in mijn nieuw woordenboek, en jongejonge, wat een weelde aan woorden zal ik kunnen gebruiken ! 't Is bijna een dialecticum, maar dan allemaal een beetje netjes, ik zeg wel een beetje, want ik lees over brol, kloten, klotteke vet en noem maar op, heerlijk, heerlijk... Bovendien zie ik dat dees woorden niet zo maar alleen dialect zijn, maar je vindt ze in boeken van gedegen schrijvers, ik lees Claes, Boon, Walschap... en ik bekeek nog maar her en der een woordeke. Tenemaal is het al correct dat ik schrijf !
God, wat hebben we toch een heerlijke taal ! Het is geen wonder dat de Van Daele een Dikke is geworden, zelfs zo dik dat hij in stukken en brokken is uiteen gevallen, en dan staan die echte zuiver zuidnederlandse woorden er nog niet eens (allemaal) in... !
En geef toe, het is vooral de vrijheid die ik me toe eigen, die de taal zo zeemzoet maakt ! Stel je voor dat je Gezelle zou omzetten in een zuiver abn... 't zou maar de helft zo schoon meer zijn ! Het krinkelende, winkelende waterding zou niet meer krinkelwinkel doen, en zou plots een net zwart pakje aan hebben... en plots zou een schelm een bij gevangen hebben in plaats van een schalkaard had een bie gevaân... Nee, geef mij maar die soepelheid om de taal kleur te geven ! En hier in Vlaanderen zitten wij veel rijker dan hele stukken van Nederland (er zijn ook gedeelten waar ze een echt warm dialect hebben, met heel wat woorden die niet in Van daele staan, gelukkig maar !), maar heel Vlaanderen heeft in feite bijna twee vocabulaires ! een vlaamse en een nederlandse ! En we mogen en kunnen die twee zo maar door elkaar zwieren, zonder veel te moeten nadenken over "mag dat wel"...
Maar helaas is er toch nog veel wat niet mag volgens de taaltuinier... Maar ik heb niet zo veel op van die regelmentenventjes, we leven in een streek waar iedereen wat baas is in zijn eigen voortuintje ! Dat is historisch, we zijn hier zo vaak bezet geweest, door de spanjaarden, de fransen, de duitsers, de oostenrijkers, de bourgondiërs en noem maar op, dat wij op een bepaald moment regeerder maar regeerder hebben gelaten, en nog alleen leven op onze manier in ons huis... Dat zal ook wel de reden zijn van het feit dat we geboren zijn met een baksteen in onze buik ! Dat is gewoon onze manier om te leven op ons persoonlijke stukje grond ! De engelsman zegt dat his home is his castle, maar ons huizekotje, dat is ons vaderland, en daar zijn WIJ baas.
Het is een soortement strijd naar onafhankelijkheid, ieder op zich !
Vandaar, als ik op MIJNE kwampjoeter, in MIJN huis zit te bloggen, dan mag ik dat doen in mijn taal, mijn gepersonaliseerde taal, de taal waarmee ik gebekt ben. Na ! En gij nu !
't Ga vandage maar een klein blogsje zijn, 'k ben moe getrampeld op de rommelmarkt, en nu ga ik mij wat afleggen en eens goe noenstonden...
tot de volgende ?
vrijdag, april 25, 2008
de lindeboom
Ik heb iets gemist ! Ik kan mij niet ontdoen van de indruk dat, had ik wat meer aandacht gehad, ik het zou gezien hebben, meer nog, zou meegemaakt hebben !
Plots merkte ik op dat de knoppen op mijn linde veranderd zijn in teergroene blaadjes ! Sommige nog piepklein verfrommelde dingetjes, andere al duidelijk een klein blaadje... Als ik het bekijk tegenover de helle lucht, dan lijkt het net of iemand tussen de takken allemaal kleine zwarte verfspatjes geworpen heeft. De blaadjes zijn nog zo klein dat het niet in te denken is dat binnen enkele dagen, weken, heel de boom bijna onzichtbaar zal zijn onder een zware groene kruin.
Lindebladeren zijn mooi ! Ze houden zo lang een teergroene tint, net of ze vers uit het ei gekomen zijn (wat een vergelijking! uit de knop... beter?).
Daar mijn linde, langs de baan staat, knot ik hem nu en dan (beter: laat ik hem knotten), en krijg ik daardoor een grilliger takkengestel dan normaal. Bij Bart staat achteraan in zijn geitenweide een prachtige linde die altijd zijn gang is kunnen gaan, daar is het takkengestel veel regelmatiger en dikker dan bij mijn boom. Wel is er één gek ding aan de boom van Bart ! Zijn geiten lusten graag de prille blaadjes en takjes van de linde, en zo hoog ze kunnen reiken scheren ze de blaadjes netjes af, zodat de boom één grote groene paraplu lijkt...
Bij Bart bloeit de boom altijd uitbundig, en de mijne heeft nog nooit ook maar één bloempje gehad. Vorig jaar vond ik een bloempje op de grond onder mijn boom, maar zorgvuldige controle deed me besluiten dat het een bloempje moet zijn van een boom ergens in de omtrek... Ieder jaar kijk ik weer uit naar de bloesem, maar noppes. Misschien dit jaar ?
Niet alles aan een linde is winst... Je moet er liefst je auto niet onder plaatsen, niet alleen is het een thuis voor vogels, maar een linde drupt een plakkerig goedje op je auto, die niet weggaat met een simpele wasbeurt... Maar wel zie ik ieder jaar ook minstens de sporen van de rups van de lindepijlstaartvlinder... een heel zeldzaam diertje ! Die rups is een heel raar ding, het heeft inderdaad een rechtopstaande staart ! Vandaar de naam van het beestje...
Je moet geluk hebben om er een te vinden, ook al zie je de sporen op de aangeknaagde bladeren, het diertje heeft exact de kleur van het groen waar hij op leeft. Klein is hij nochtans niet ! Het is wat je rustig een grote rups kunt noemen ! Ooit heeft een vlinderverzamelaar enkele van die rupsen meegenome, om thuis onder controle te kunnen uitgroeien, verpoppen, en uit te groeien tot vlinder, met als enig doel opgeprikt te worden in een etalagekast vol soortgenoten... De man heeft duizenden soorten vlinders in zijn kasten, allemaal met de naam en de datum van de vangst er bij, en de vermelding of ze in het wild gevangen werden of niet... Sommige van die kasten zijn vurrukkulluk om zien, andere, waar van die heel kleine motjes en vlindertjes in zitten, die je amper kunt zien, zijn wellicht interessant, maar zijn niet echt om naar te kijken...
Hij geeft geld uit om eitjes van exotische vlinders te kopen, die hij dan laat uitkomen en die dan door hem gevoederd worden, soms met behoorlijk dure kamerplanten als voedsel... Hij heeft vlinders die enorm groot zijn, gaande van diepzwart tot de meest briljante kleurenmengelingen.
Niet echt mijn hobby, ik denk dat ik zo lang mogelijk zou willen genieten van de prachtige vliegende bloemen in mijn huiskamer... maar ze vangen en ze doen inslapen en dan opspelden... nee, dat is niet echt mijn ding.
Maar och, ergens doen we allemaal zo'n dingen... We houden een prachtige orchidee in een hem niet echt passend milieu, we hebben een kanarie die lustig zit te fluiten in zijn kooi, we houden vissen in een aquarium of in de tuinvijver, we hebben een kat of een hond... we doen allemaal wel iets dat eigenlijk niet echt de natuurlijke leefwijze is van een plant of een dier...Wie weet hoe die dat eigenlijk ervaren...
Ik heb zo'n gekke droom... Ik zou willen dat heel mijn huis en tuin, met heel de lap grond helemaal veranderd werd in één grote voliere... Ik zou er een paar meesjes, een koppel merels naast enkele mooie parkieten laten vliegen, wat lachduifjes en mooi fluitende kanaries, waar ik tussen zou kunnen zitten, in de zon, in mijn ligzetel... Naast mijn vijver zou er een moerasgedeelte zijn waar salamanders en groene kikkers zitten, en tussen de stenen van mijn bloemenmuur zouden de hagedissen rondcrossen... Mijn stukje privé-natuur... Het zou een deel van mijn bloemen het leven kosten, maar de voliere zou groot genoeg zijn om er een paar boompjes in te laten staan...Op de nok van mijn dak het gekoer van de lachduifjes die de turkse tortels zitten uit te dagen... 't Is maar een droom, die nooit waar zal worden, gelukkig maar, want dan zou ik ras geconfronteerd worden met het feit dat natuur niet echt kan in een gesloten ruimte, hoe groot ook... Kijk maar eens naar de zorgen in de nochtans enorme wildparken in kamerika en afrika. En daar staan de draden zelfs niet dicht voor de vogels, alleen om graseters te verhinderen de mensen hun akkers kaal te vreten...
Nee, ik heb liever mijn droom... Daar gaat het altijd goed en mooi.
Terug naar de bomen... Eén van de redenen waarom ik in mijn tuin laurieren, camelia's en altijdgroene clematis heb staan, is precies dat het altijd groen is... Ik vind een kale boom zo dood. Ik zit dan maanden te wachten op de terugkeer van het groen... Groen is voor mij de mooiste kleur die er is... Maar dan wel het groen in de natuur, in al zijn ontelbare tinten... Als ik in het park zit te vissen, dan kijk ik naast naar mijn vislijn, ook naar het groen...Het steeds wisselende kleurenpalet van groen, in het licht, in de schaduw, in de zon, in de regen, de onderkant van de bladeren zichtbaar in de zotte wind... letterlijk duizenden groenen... schitterend toch ? Geen enkele foto of schilderij kan dat ook maar benaderen ! En dan spreek ik nog niet van het groen dat weerkaatst wordt in het water van de vijver, daar heb je soms bij een zacht windje de weerkaatsing van de bomen en tegelijkertijd flitsen van de hemel in... Hemel en aarde in één, in het water...alles bijeen. Heerlijk !
En dan heb je nog het leven ! Het zilveren geflits van een vissenlijf, de gouden tinten van de karper die je bijna liefkozend weer in het water zet... het felle blauwe geflits van de ijsvogel, het roodborstje dat stout de wormpjes uit je doos komt pikken om haar jongen te voeden... de eenden die voorbijzwemmen met in hun zog een kudde kleine eendenkuikens. Het schuwe waterhoentje dat denkt dat je hem niet ziet zitten, en waar je nu en dan een klein kopje van onder het zwarte verenkleed ziet piepen... De oudjes, die genietend van het zonnetje zitten te keuvelen op de bankjes en kijken naar de vissers en de wandelende koppeltjes... De verwilderde kippen die zich haasten naar de hen roepende haan... Eén en al leven, één en al kleur, één en al mooiheid, liefheid, genot...
Zet toch eindelijk eens al dat "moeten" en al die "haast" aan de kant, leg je op je rug, met wijdopen armen op het gras en kijk naar de wolken... Zie je die dikke zilveren massa langzaam drijven in het tere blauw? Doe eens zalig niets, niets dan leven, zonder meer, genieten van het feit dat je leeft, dat je mag leven in een wereld vol van al die kleuren, al dat leven...
Als je in de bloeitijd eens kunt wandelen, heb je dan ook niet soms het gevoel dat er gesmost is met kleuren en geuren... het is soms zo overweldigend, dat je plots stilstaat, heel diep ademhaalt, en de ogen moet sluiten tegen de overdaad, de de geweldige weldadigheid... Het maakt je dronken, en je voelt je leven...
Is het niet schitteren dat we kunnen zien? kunnen horen, voelen, ruiken, smaken?
Is het niet schitterend, dat als je één van die gaven mist, de andere veel meer kunnen, veel scherper werken? Het is of we allemaal MOETEN kunnen drinken van al dat schoons...
Laat het ons dan in hemelsnaam niet verder meer verknoeien...Is het niet erg dat er zoveel mensen zijn die zich moeten verplaatsen om een boom te zien ? Dat een kind denkt dat de melk uit een doosje komt ?
Is het echt nodig dat we die "weldaad" ook exporteren op de manier waarvan we weten dat het niet echt kan blijven werken??? Moeten we in tegendeel niet de lessen die wij geleerd hebben benutten om niet dezelfde fouten te maken in de rest van de wereld ?
Moet het echt allemaal kapot ?
Al die weelde die de natuur ons biedt ?
Oh, ik weet het wel, we kunnen niet eten van die natuur...maar we kunnen ook niet leven zonder die natuur !
Ik ga toch nog boeddist worden, of hoe je het ook noemt, een eerbied voor Gea, moeder Aarde, voor het leven, die unieke schat op die wellicht zeldzame parel in het grote heelal...
tot de volgende ?
Plots merkte ik op dat de knoppen op mijn linde veranderd zijn in teergroene blaadjes ! Sommige nog piepklein verfrommelde dingetjes, andere al duidelijk een klein blaadje... Als ik het bekijk tegenover de helle lucht, dan lijkt het net of iemand tussen de takken allemaal kleine zwarte verfspatjes geworpen heeft. De blaadjes zijn nog zo klein dat het niet in te denken is dat binnen enkele dagen, weken, heel de boom bijna onzichtbaar zal zijn onder een zware groene kruin.
Lindebladeren zijn mooi ! Ze houden zo lang een teergroene tint, net of ze vers uit het ei gekomen zijn (wat een vergelijking! uit de knop... beter?).
Daar mijn linde, langs de baan staat, knot ik hem nu en dan (beter: laat ik hem knotten), en krijg ik daardoor een grilliger takkengestel dan normaal. Bij Bart staat achteraan in zijn geitenweide een prachtige linde die altijd zijn gang is kunnen gaan, daar is het takkengestel veel regelmatiger en dikker dan bij mijn boom. Wel is er één gek ding aan de boom van Bart ! Zijn geiten lusten graag de prille blaadjes en takjes van de linde, en zo hoog ze kunnen reiken scheren ze de blaadjes netjes af, zodat de boom één grote groene paraplu lijkt...
Bij Bart bloeit de boom altijd uitbundig, en de mijne heeft nog nooit ook maar één bloempje gehad. Vorig jaar vond ik een bloempje op de grond onder mijn boom, maar zorgvuldige controle deed me besluiten dat het een bloempje moet zijn van een boom ergens in de omtrek... Ieder jaar kijk ik weer uit naar de bloesem, maar noppes. Misschien dit jaar ?
Niet alles aan een linde is winst... Je moet er liefst je auto niet onder plaatsen, niet alleen is het een thuis voor vogels, maar een linde drupt een plakkerig goedje op je auto, die niet weggaat met een simpele wasbeurt... Maar wel zie ik ieder jaar ook minstens de sporen van de rups van de lindepijlstaartvlinder... een heel zeldzaam diertje ! Die rups is een heel raar ding, het heeft inderdaad een rechtopstaande staart ! Vandaar de naam van het beestje...
Je moet geluk hebben om er een te vinden, ook al zie je de sporen op de aangeknaagde bladeren, het diertje heeft exact de kleur van het groen waar hij op leeft. Klein is hij nochtans niet ! Het is wat je rustig een grote rups kunt noemen ! Ooit heeft een vlinderverzamelaar enkele van die rupsen meegenome, om thuis onder controle te kunnen uitgroeien, verpoppen, en uit te groeien tot vlinder, met als enig doel opgeprikt te worden in een etalagekast vol soortgenoten... De man heeft duizenden soorten vlinders in zijn kasten, allemaal met de naam en de datum van de vangst er bij, en de vermelding of ze in het wild gevangen werden of niet... Sommige van die kasten zijn vurrukkulluk om zien, andere, waar van die heel kleine motjes en vlindertjes in zitten, die je amper kunt zien, zijn wellicht interessant, maar zijn niet echt om naar te kijken...
Hij geeft geld uit om eitjes van exotische vlinders te kopen, die hij dan laat uitkomen en die dan door hem gevoederd worden, soms met behoorlijk dure kamerplanten als voedsel... Hij heeft vlinders die enorm groot zijn, gaande van diepzwart tot de meest briljante kleurenmengelingen.
Niet echt mijn hobby, ik denk dat ik zo lang mogelijk zou willen genieten van de prachtige vliegende bloemen in mijn huiskamer... maar ze vangen en ze doen inslapen en dan opspelden... nee, dat is niet echt mijn ding.
Maar och, ergens doen we allemaal zo'n dingen... We houden een prachtige orchidee in een hem niet echt passend milieu, we hebben een kanarie die lustig zit te fluiten in zijn kooi, we houden vissen in een aquarium of in de tuinvijver, we hebben een kat of een hond... we doen allemaal wel iets dat eigenlijk niet echt de natuurlijke leefwijze is van een plant of een dier...Wie weet hoe die dat eigenlijk ervaren...
Ik heb zo'n gekke droom... Ik zou willen dat heel mijn huis en tuin, met heel de lap grond helemaal veranderd werd in één grote voliere... Ik zou er een paar meesjes, een koppel merels naast enkele mooie parkieten laten vliegen, wat lachduifjes en mooi fluitende kanaries, waar ik tussen zou kunnen zitten, in de zon, in mijn ligzetel... Naast mijn vijver zou er een moerasgedeelte zijn waar salamanders en groene kikkers zitten, en tussen de stenen van mijn bloemenmuur zouden de hagedissen rondcrossen... Mijn stukje privé-natuur... Het zou een deel van mijn bloemen het leven kosten, maar de voliere zou groot genoeg zijn om er een paar boompjes in te laten staan...Op de nok van mijn dak het gekoer van de lachduifjes die de turkse tortels zitten uit te dagen... 't Is maar een droom, die nooit waar zal worden, gelukkig maar, want dan zou ik ras geconfronteerd worden met het feit dat natuur niet echt kan in een gesloten ruimte, hoe groot ook... Kijk maar eens naar de zorgen in de nochtans enorme wildparken in kamerika en afrika. En daar staan de draden zelfs niet dicht voor de vogels, alleen om graseters te verhinderen de mensen hun akkers kaal te vreten...
Nee, ik heb liever mijn droom... Daar gaat het altijd goed en mooi.
Terug naar de bomen... Eén van de redenen waarom ik in mijn tuin laurieren, camelia's en altijdgroene clematis heb staan, is precies dat het altijd groen is... Ik vind een kale boom zo dood. Ik zit dan maanden te wachten op de terugkeer van het groen... Groen is voor mij de mooiste kleur die er is... Maar dan wel het groen in de natuur, in al zijn ontelbare tinten... Als ik in het park zit te vissen, dan kijk ik naast naar mijn vislijn, ook naar het groen...Het steeds wisselende kleurenpalet van groen, in het licht, in de schaduw, in de zon, in de regen, de onderkant van de bladeren zichtbaar in de zotte wind... letterlijk duizenden groenen... schitterend toch ? Geen enkele foto of schilderij kan dat ook maar benaderen ! En dan spreek ik nog niet van het groen dat weerkaatst wordt in het water van de vijver, daar heb je soms bij een zacht windje de weerkaatsing van de bomen en tegelijkertijd flitsen van de hemel in... Hemel en aarde in één, in het water...alles bijeen. Heerlijk !
En dan heb je nog het leven ! Het zilveren geflits van een vissenlijf, de gouden tinten van de karper die je bijna liefkozend weer in het water zet... het felle blauwe geflits van de ijsvogel, het roodborstje dat stout de wormpjes uit je doos komt pikken om haar jongen te voeden... de eenden die voorbijzwemmen met in hun zog een kudde kleine eendenkuikens. Het schuwe waterhoentje dat denkt dat je hem niet ziet zitten, en waar je nu en dan een klein kopje van onder het zwarte verenkleed ziet piepen... De oudjes, die genietend van het zonnetje zitten te keuvelen op de bankjes en kijken naar de vissers en de wandelende koppeltjes... De verwilderde kippen die zich haasten naar de hen roepende haan... Eén en al leven, één en al kleur, één en al mooiheid, liefheid, genot...
Zet toch eindelijk eens al dat "moeten" en al die "haast" aan de kant, leg je op je rug, met wijdopen armen op het gras en kijk naar de wolken... Zie je die dikke zilveren massa langzaam drijven in het tere blauw? Doe eens zalig niets, niets dan leven, zonder meer, genieten van het feit dat je leeft, dat je mag leven in een wereld vol van al die kleuren, al dat leven...
Als je in de bloeitijd eens kunt wandelen, heb je dan ook niet soms het gevoel dat er gesmost is met kleuren en geuren... het is soms zo overweldigend, dat je plots stilstaat, heel diep ademhaalt, en de ogen moet sluiten tegen de overdaad, de de geweldige weldadigheid... Het maakt je dronken, en je voelt je leven...
Is het niet schitteren dat we kunnen zien? kunnen horen, voelen, ruiken, smaken?
Is het niet schitterend, dat als je één van die gaven mist, de andere veel meer kunnen, veel scherper werken? Het is of we allemaal MOETEN kunnen drinken van al dat schoons...
Laat het ons dan in hemelsnaam niet verder meer verknoeien...Is het niet erg dat er zoveel mensen zijn die zich moeten verplaatsen om een boom te zien ? Dat een kind denkt dat de melk uit een doosje komt ?
Is het echt nodig dat we die "weldaad" ook exporteren op de manier waarvan we weten dat het niet echt kan blijven werken??? Moeten we in tegendeel niet de lessen die wij geleerd hebben benutten om niet dezelfde fouten te maken in de rest van de wereld ?
Moet het echt allemaal kapot ?
Al die weelde die de natuur ons biedt ?
Oh, ik weet het wel, we kunnen niet eten van die natuur...maar we kunnen ook niet leven zonder die natuur !
Ik ga toch nog boeddist worden, of hoe je het ook noemt, een eerbied voor Gea, moeder Aarde, voor het leven, die unieke schat op die wellicht zeldzame parel in het grote heelal...
tot de volgende ?
donderdag, april 24, 2008
De coiffeur
Vanmorgen Anny naar de kapper gebracht, en zeere zeere gevraagd of hij mijn pluimen ook wildige plukken... Ja, ging ik wachten, of deed hij het eerst... Doe maar eerst, ik heb geen goesting om hier uren te zitten wachten ...dus, mijn pluimen op mijn hoofd zijn ingekort. Overal.
Overal, want, alhoewel het haar op mijn bolleke alsmaar dunner en dunner wordt ('t valt nog mee troost de coiffeur) komen er steeds maar nieuwe knipoorden bij !
Het haar in mijn neus vindt het heerlijk om ook bij de groeiende soort te horen, het haar van mijn wenkbrauwen moet regelmatig bijgeknipt of ik lijk meer en meer op Mefisto, op mijn oren groeit het haar ook tegen de sterren op... Allee, nieuwe gebieden voor de knipbeurt.
Ik heb een vaag vermoeden dat het haar is die van beneden naar boven gekropen is om ook eens iets te zien ! Want het haar op mijn benen is sinds enige jaren verdwenen. Zo maar. Ik ben precies een coureur met geschoren benen. Waarschijnlijk, uit protest tegen de lange broek is het omhoog gekropen en tiert nu welig in mijn neus, op mijn oren en overal waar het niet hoort en vroeger ook niet was !
Deze middag moet ik dan Anny terughalen, heel wat eurootjes lichter dan bij het doorgaan.
Weet je wat mijn eerste werk is als ik van de coiffeur kom?
Dan ga ik buiten staan, in mijnen hof, leg mijn bril effentjes op de vensterbank, buig mij voorover en begin dan uit alle macht met beide handen mijn bolleke te frotten ! Je ziet dan de miltioenen korte knipseltjes, die je anders helse jeuk bezorgen, zo maar neerdwarrelen. Als het zon is, zie je al die fijne blinkende bijna doorzichtige haartjes draaiend naar de grond dalen. Vermits mijn haar dan weer kort is (De man die zijn haar kort liet knippen) moet ik niet eens de moeite doen om het te kammen nadien, eens wat "in model" duwen en hupsakee, ik ben weer fris en net.
Bij de dames is het een heel ander spel, die moeten eerst gewassen, dan ingesmeerd met weet ik veel (en ik weet niet veel, zou Toon Hermans zeggen), dan wordt ieder strengetje opgedraaid en opgespannen tot een ware lijdensweg, en dan moet ze nog wat in den oven ook. Om te bakken.
Niet dat dit allemaal veel helpt, want na een korte wijle hoor ik haar dan alweer dat die permanent niet houdt... en dan zie ik haar weer worstelen met van die rare spelden en dan draait ze zelf haar haar in een martelhouding.
Bij een vrouw moet je werkelijk afzien om schoon te zijn.
Oh, ja, gisteren dus naar de scan en naar de echografie geweest. Van de scan weet ik nog niets, maar dat zal wellicht ook noppes zijn... want die klieren onder mijne kinnebak, dat zijn gewoon wat heel, héél, héééééél grote speekselklieren...niets aan de hand.
Met andere woorden, 't is aan mij allemaal te groot, een dikke neus, een dikke buik, een dikke prostaat en nu ook nog dikke speekselklieren, en oh ja, ik heb ook nog een groot hart. Letterlijk (en figuurlijk). Een sporthart noemt de dokter dat. Had ik al van voor ik ooit een meter sport gedaan had. Gewoon, grote handen, grote voeten... alles is blijkbaar een maat te groot. Vandaar dat ik altijd miserie heb om kleren te kopen zeker ? Voor een ding was dat sporthart nuttig, het was één van de redenen waarvoor ik indertijd afgekeurd ben voor de legerdienst (joepie!)... Het was niet normaal dat ik een sporthart had zonder sport... Nu zegt de specialist dat het niet beter kan zijn dan wat ik heb. Nog eens: joepie !
't Zal vandaag schrale kost zijn... Ik moet Anny maar om 12 uur halen. Vanmiddag boterhammekes, of misschien een bord spaghetti met pikante saus... da''s rap gereed. Zo een spaghetti van Miracoli... klaar in vijf minuutjes.
We hebben altijd enkele van die snel-klaar gerechten staan, want het gebeurt nu en dan dat er geen tijd meer is voor het klaarmaken van een volledige maaltijd... En weet je, er zitten daar lekkere dingen tussen, zoals die spaghetti. Bovendien is Anny die middag ook eens op haar gemak. We zijn beiden geen voorstander van "een pak friet halen", omdat we de frieten daar steeds te vet vinden, en op restaurant gaan, we horen nog bij het uitstervende ras dat dit maar 1 à 2 keer per jaar doet... Er is geen reden toe, maar we denken er gewoon niet aan om ergens een restaurant binnen te wippen. Bovendien zijn we geen te beste klanten als we het wel doen, we bestellen altijd maar één gerechtje, en veelal krijgen we dat dan al niet eens op. Het smaakt wel, maar we worden altijd maar slechtere eters... De tijd van eens goed te buffelen, is al lang, al heel lang voorbij...
Ik heb trouwens de indruk dat het veel eten over het algemeen wat weg is... De homerische maaltijden van vroegere tijden, dat is passé... Als ik de doos met onze liefdesbrieven, onze kaartjes die we kregen op ons huwelijksfeest, en ook onze menu's van het feest bekijken, dan ben ik altijd versteld van wat we in die tijd allemaal binnenspeelden ! Dat waren nog eens menu's ! Verschrikkelijk !
Maar ja, dat was nog een uitloper van de vroegere tijden... Toen de mensen niet zo veel hadden, was een feest een enorm iets, een buitenkansje, en dan werden halverwege de broekriemen een of enkele gaatjes verder geschoven... om er nog wat te kunnen bij stouwen. Nu is bijna iedere dag een feestdag in verhouding met die tijden...
Wij moesten er als kind niet op denken dat er twee soorten toespijs op tafel gingen komen ! Eén soort en niet lusten was daar niet bij ! En ook de hoeveelheid toespijs was heel beperkt. Nu leg je een snede kaas tussen je boterham, in die tijd kreeg je één sneetje kaas, en daar moest je het mee doen.... En weet je, ik denk dat het toen eigenlijk beter was ! Nu eten we veel te veel van al die liflafjes en te weinig echt basisvoedsel. Misschien moeten we terug anders gaan leren eten.
Ik moet er wel bijzeggen dat in ons gezin voeding voor alles ging... Wij hadden geen 5 paar schoenen, maar honger mochten we niet kennen. Wij kenden gezinnen waar het anders was, waar men altijd een rijk uitzicht had, maar waar ze rammelden van de honger, bij wijze van spreken. En eigenlijk is dat nog steeds ons devies, en ik zie hetzelfde bij mijn kinderen, goed leven is de eerste vereiste... de rest dat is bijzaak. We zullen wellicht nooit rijk worden op die manier, maar dat is ook het minste van onze zorgen... Wat heb je aan het besef dat je geld hebt ? Want dat is rijk zijn toch ? Je kunt en moogt het niet spenderen, anders ben je het kwijt, en je illusie van rijk zijn is ook weg... Oh ja, je moet een appeltje tegen de dorst opbouwen, maar geen hele boomgaard, je moet in eerste instantie leven !
En toch... met verouderen verminderen al je behoeften... je eet minder, je drinkt bijna niets meer, je draagt je schoenen en kleren veel langer, je verslijt minder... kortom je spaart bijna zonder dat je het weet. Ik denk dat we vroeger niet zoveel naar de rommelmarkten zouden gegaan zijn als nu, omdat we veel meer goestjes hadden dan geld, en omdat we meer zouden uitgeven dan eigenlijk goed voor ons was...Dus gingen we niet... Ik heb je al verteld dat dit systeem het middel is om GELUK te hebben... Je moet je toestand gewoon aanvaarden, en niet trachten naar de dingen die je je niet kunt permitteren... Toen wij ons nog geen tv konden permitteren, toen hadden wij er ook geen behoefte aan... wij verlegden gewoon de wensgrens. Voor wie de tv belangrijker was dan lekker dagelijks eten, die kocht de tv en leefde anders dan wij deden, en was wellicht ook perfect gelukkig, want in feite deed hij net het zelfde als wij.
Oh ja, we hebben veel leed gekend, en het is nog steeds zwaar om dragen, maar toch zijn we, hoe gek dat misschien klinkt, toch gelukkig... geluk is immer het aanvaarden, het niet betrachten van onbereikbare dingen. Dat is de ramp van véél mensen, ze willen steeds meer bezitten in een wanhopige poging daarmee het geluk te bereiken... dutsen, sukkelaars... het geluk ligt voor je voeten, niet ver weg.
Ik ben weer aan 't preken, ik ga stoppen. Ik moet nog mijn mailkes lezen, met die onderbroken voormiddag ben ik wat in vertraging...
tot de volgende ?
Oh ja, ik doe altijd een controle van mijn tekst met de tekstcontrole van mijne kwampjoeter...ik denk dat mijn machine eens tilt zal slaan met al mijn eigen woordsels...
Overal, want, alhoewel het haar op mijn bolleke alsmaar dunner en dunner wordt ('t valt nog mee troost de coiffeur) komen er steeds maar nieuwe knipoorden bij !
Het haar in mijn neus vindt het heerlijk om ook bij de groeiende soort te horen, het haar van mijn wenkbrauwen moet regelmatig bijgeknipt of ik lijk meer en meer op Mefisto, op mijn oren groeit het haar ook tegen de sterren op... Allee, nieuwe gebieden voor de knipbeurt.
Ik heb een vaag vermoeden dat het haar is die van beneden naar boven gekropen is om ook eens iets te zien ! Want het haar op mijn benen is sinds enige jaren verdwenen. Zo maar. Ik ben precies een coureur met geschoren benen. Waarschijnlijk, uit protest tegen de lange broek is het omhoog gekropen en tiert nu welig in mijn neus, op mijn oren en overal waar het niet hoort en vroeger ook niet was !
Deze middag moet ik dan Anny terughalen, heel wat eurootjes lichter dan bij het doorgaan.
Weet je wat mijn eerste werk is als ik van de coiffeur kom?
Dan ga ik buiten staan, in mijnen hof, leg mijn bril effentjes op de vensterbank, buig mij voorover en begin dan uit alle macht met beide handen mijn bolleke te frotten ! Je ziet dan de miltioenen korte knipseltjes, die je anders helse jeuk bezorgen, zo maar neerdwarrelen. Als het zon is, zie je al die fijne blinkende bijna doorzichtige haartjes draaiend naar de grond dalen. Vermits mijn haar dan weer kort is (De man die zijn haar kort liet knippen) moet ik niet eens de moeite doen om het te kammen nadien, eens wat "in model" duwen en hupsakee, ik ben weer fris en net.
Bij de dames is het een heel ander spel, die moeten eerst gewassen, dan ingesmeerd met weet ik veel (en ik weet niet veel, zou Toon Hermans zeggen), dan wordt ieder strengetje opgedraaid en opgespannen tot een ware lijdensweg, en dan moet ze nog wat in den oven ook. Om te bakken.
Niet dat dit allemaal veel helpt, want na een korte wijle hoor ik haar dan alweer dat die permanent niet houdt... en dan zie ik haar weer worstelen met van die rare spelden en dan draait ze zelf haar haar in een martelhouding.
Bij een vrouw moet je werkelijk afzien om schoon te zijn.
Oh, ja, gisteren dus naar de scan en naar de echografie geweest. Van de scan weet ik nog niets, maar dat zal wellicht ook noppes zijn... want die klieren onder mijne kinnebak, dat zijn gewoon wat heel, héél, héééééél grote speekselklieren...niets aan de hand.
Met andere woorden, 't is aan mij allemaal te groot, een dikke neus, een dikke buik, een dikke prostaat en nu ook nog dikke speekselklieren, en oh ja, ik heb ook nog een groot hart. Letterlijk (en figuurlijk). Een sporthart noemt de dokter dat. Had ik al van voor ik ooit een meter sport gedaan had. Gewoon, grote handen, grote voeten... alles is blijkbaar een maat te groot. Vandaar dat ik altijd miserie heb om kleren te kopen zeker ? Voor een ding was dat sporthart nuttig, het was één van de redenen waarvoor ik indertijd afgekeurd ben voor de legerdienst (joepie!)... Het was niet normaal dat ik een sporthart had zonder sport... Nu zegt de specialist dat het niet beter kan zijn dan wat ik heb. Nog eens: joepie !
't Zal vandaag schrale kost zijn... Ik moet Anny maar om 12 uur halen. Vanmiddag boterhammekes, of misschien een bord spaghetti met pikante saus... da''s rap gereed. Zo een spaghetti van Miracoli... klaar in vijf minuutjes.
We hebben altijd enkele van die snel-klaar gerechten staan, want het gebeurt nu en dan dat er geen tijd meer is voor het klaarmaken van een volledige maaltijd... En weet je, er zitten daar lekkere dingen tussen, zoals die spaghetti. Bovendien is Anny die middag ook eens op haar gemak. We zijn beiden geen voorstander van "een pak friet halen", omdat we de frieten daar steeds te vet vinden, en op restaurant gaan, we horen nog bij het uitstervende ras dat dit maar 1 à 2 keer per jaar doet... Er is geen reden toe, maar we denken er gewoon niet aan om ergens een restaurant binnen te wippen. Bovendien zijn we geen te beste klanten als we het wel doen, we bestellen altijd maar één gerechtje, en veelal krijgen we dat dan al niet eens op. Het smaakt wel, maar we worden altijd maar slechtere eters... De tijd van eens goed te buffelen, is al lang, al heel lang voorbij...
Ik heb trouwens de indruk dat het veel eten over het algemeen wat weg is... De homerische maaltijden van vroegere tijden, dat is passé... Als ik de doos met onze liefdesbrieven, onze kaartjes die we kregen op ons huwelijksfeest, en ook onze menu's van het feest bekijken, dan ben ik altijd versteld van wat we in die tijd allemaal binnenspeelden ! Dat waren nog eens menu's ! Verschrikkelijk !
Maar ja, dat was nog een uitloper van de vroegere tijden... Toen de mensen niet zo veel hadden, was een feest een enorm iets, een buitenkansje, en dan werden halverwege de broekriemen een of enkele gaatjes verder geschoven... om er nog wat te kunnen bij stouwen. Nu is bijna iedere dag een feestdag in verhouding met die tijden...
Wij moesten er als kind niet op denken dat er twee soorten toespijs op tafel gingen komen ! Eén soort en niet lusten was daar niet bij ! En ook de hoeveelheid toespijs was heel beperkt. Nu leg je een snede kaas tussen je boterham, in die tijd kreeg je één sneetje kaas, en daar moest je het mee doen.... En weet je, ik denk dat het toen eigenlijk beter was ! Nu eten we veel te veel van al die liflafjes en te weinig echt basisvoedsel. Misschien moeten we terug anders gaan leren eten.
Ik moet er wel bijzeggen dat in ons gezin voeding voor alles ging... Wij hadden geen 5 paar schoenen, maar honger mochten we niet kennen. Wij kenden gezinnen waar het anders was, waar men altijd een rijk uitzicht had, maar waar ze rammelden van de honger, bij wijze van spreken. En eigenlijk is dat nog steeds ons devies, en ik zie hetzelfde bij mijn kinderen, goed leven is de eerste vereiste... de rest dat is bijzaak. We zullen wellicht nooit rijk worden op die manier, maar dat is ook het minste van onze zorgen... Wat heb je aan het besef dat je geld hebt ? Want dat is rijk zijn toch ? Je kunt en moogt het niet spenderen, anders ben je het kwijt, en je illusie van rijk zijn is ook weg... Oh ja, je moet een appeltje tegen de dorst opbouwen, maar geen hele boomgaard, je moet in eerste instantie leven !
En toch... met verouderen verminderen al je behoeften... je eet minder, je drinkt bijna niets meer, je draagt je schoenen en kleren veel langer, je verslijt minder... kortom je spaart bijna zonder dat je het weet. Ik denk dat we vroeger niet zoveel naar de rommelmarkten zouden gegaan zijn als nu, omdat we veel meer goestjes hadden dan geld, en omdat we meer zouden uitgeven dan eigenlijk goed voor ons was...Dus gingen we niet... Ik heb je al verteld dat dit systeem het middel is om GELUK te hebben... Je moet je toestand gewoon aanvaarden, en niet trachten naar de dingen die je je niet kunt permitteren... Toen wij ons nog geen tv konden permitteren, toen hadden wij er ook geen behoefte aan... wij verlegden gewoon de wensgrens. Voor wie de tv belangrijker was dan lekker dagelijks eten, die kocht de tv en leefde anders dan wij deden, en was wellicht ook perfect gelukkig, want in feite deed hij net het zelfde als wij.
Oh ja, we hebben veel leed gekend, en het is nog steeds zwaar om dragen, maar toch zijn we, hoe gek dat misschien klinkt, toch gelukkig... geluk is immer het aanvaarden, het niet betrachten van onbereikbare dingen. Dat is de ramp van véél mensen, ze willen steeds meer bezitten in een wanhopige poging daarmee het geluk te bereiken... dutsen, sukkelaars... het geluk ligt voor je voeten, niet ver weg.
Ik ben weer aan 't preken, ik ga stoppen. Ik moet nog mijn mailkes lezen, met die onderbroken voormiddag ben ik wat in vertraging...
tot de volgende ?
Oh ja, ik doe altijd een controle van mijn tekst met de tekstcontrole van mijne kwampjoeter...ik denk dat mijn machine eens tilt zal slaan met al mijn eigen woordsels...
Abonneren op:
Posts (Atom)