Tja, ik weet het wel, iedereen is kind van én een vader, én een moeder, maar bij mij, bij ons, als ik naar mijn zussen kijk, ligt dat wel even anders...
Ons vader was een Vlaming, in hart en nieren, hij was de man die met ons naar iedere mis trok tijdens de periode van de Franse preken aan de kust, onder de preekstoel ging zitten, en ostentatief recht stond en de kerk verliet zodra de pastoor aan het franse gedeelte begon... De franse preken hebben het in onze kerk géén volle zondag uitgehouden...
On ma was het kind van haar opvoeding, ze deed het volledige lagere humaniora uit (dat was in die tijd heel uitzonderlijk !!) maar deed dat in het Frans (met hoofdletter) pensionaat te Deinze (Jaja !)
Ze kregen straf als ze ook maar één woord vlaams durfden te spreken ! Er was maar één taal om in de hemel te geraken, en eerbiedwaardige personen spraken frans, vlaams dat was patois, een boeretaaltje. Ons ma was geïndoctrineerd door de franstaligen in ons ons landje, en al spraken wij thuis altijd en alleen vlaams, leerde ons moeder te kruiswoordraadselen in het nederlands, toch kon ze haar liefde voor de taal van Molière niet wegsteken... Van haar leerden wij: mijn voornaam is vlaming, maar mijn achternaam is belg.
Wij leerden ons alfabet van ons ma, en nu nog zeg ik géé, hache, en y-greque (gresque ?)in plaats van ypsylon te zeggen...
Ons moeder kende al de telefoonnummers van vrienden en familie van buiten in het frans, en las ze ook in het frans, want dat was veel makkelijker, daar zeg je de cijfers in de juiste volgorde... Tja, ons acht en zeventig is natuurlijk juist omgekeerd, maar toen ik (graag) frans leerde, en na enkele jaren leerde dat het géén nonante-neuf was, maar quatre vingt dix neuf, plaagde ik ons moeder altijd met haar "franse" "logica"...Ze keek me toen wat denigrerend aan, maar zei niets...
En ik ??? Als kind van mijn vader en van mijn moeder, ben ik een overtuigde vlaming, met een grote liefde voor de franse taal...
Toen ons moeder eens mee ging naar Ronse, en we zagen in een winkel een mooi kleedje voor Anny, gingen we binnen om eens te kijken en te passen... De winkelier bleek geen woord nederlands te kennen, dus ik, als bewuste vlaming, terug naar buiten met mijn vrouwen (Ma en Anny). Ma heel de tijd aan 't rispouteren tegen mijn "vuil flamingantisme"... Maar ik kreeg dan weer goede punten als ik in Wallonië plots frans bleek te praten... Ik zou mezelf onbeleefd vinden als ik geen frans zou praten in ons walenland...Net zoals ik hen onbeleefd vind als zij geen moeite doen om hier vlaams te spreken...
Je ziet het, ik heb iets dubbelhartigs in mij...iets van ons Ma en iets van ons Pa...
Wellicht is dat de reden dat ik ook werkelijke vrienden heb in Wallonië... en ook daar weten ze dat ik in feite een flamingant ben, maar dan een met liefde voor hun taal en cultuur.
Ik heb aan enkele mensen die zaten te lachen met de brabançonne van Leterme, of zij de brabançonne in het frans kenden...Ik heb er geenéén ontmoet, ik ken het ook niet, en ik moet het niet kennen ! Maar ik weet wel dat er bij de Walen heel wat rondlopen die oh zo gaarne lopen te vrijen met het grote Frankrijk naast hun deur... en ik meen me te herinneren dat er ooit een waals feest begon met de marseillaise... Maak dus niet zoveel lawaai over die uitschuiver van Leterme, 't was wellicht niet eens bewust, 't is het enige franstalige volkslied wat wij ook kennen...want de brabançonne in 't Frans ??? nee, nooit gehoord.
Ik denk dat ik mijn liefde voor taal, voor talen, geërfd heb van het feit dat mijn ouders beiden een andere taal beminden... En ik herinner me nog goed dat de leraar frans een thuis-frans-sprekend-moederskindje voortrok, want die die kende frans!!! Ik legde me dubbel, en slaagde in mijn doel, ikke, de vlaming was de eerste in frans, niet dat "franskiljonneke"!
je ziet het...twee liefdes...
J'ai deux amours...
tot de volgende ?
vrijdag, augustus 31, 2007
donderdag, augustus 30, 2007
winkelen
Vanmorgen moest ik met Anny winkelen gaan...Het ging niet zo goed, ik heb nog altijd pijn van zondag . Wellicht heb ik daar ergens iets geforceerd, ook al heb ik bijna steeds in mijn rolwagen gezeten. Misschien is het wel van het duwen om over die bruggetjes te geraken, of van het afremmen eens we op de bult gekomen waren, en je plots dreigt bergaf te rollen. Dat zou niet zo erg zijn als de weg goed was, maar in de meeste gevallen is er een niveauverschil tussen de laatste balk van de brug, en de begane grond. Als je daar niet heel voorzichtig afrolt, ga je over kop...en dat is niet wenselijk.
Nu ja, ik heb er een heerlijke dag gehad. Wellicht waren we anders naar Heurne naar de rommelmarkt getrokken, en Luc vertelde me dat die nog groter was dan andere jaren, dus dat zou niet minder zwaar geweest zijn.
Gisteren ben ik gaan vissen, het was winderig, niet warm, maar de vis beet redelijk. Eén keer moest ik Luc helpen toen hij een grote karper aan de haak had van zijn vaste lijn, en Luc moest eenmaal bij mij komen helpen toen ik een grote zeelt (tink) aan de lijn had.
Het was niet zo goed als de vorige keer, maar toch zeer behoorlijk... Ik heb zo'n 20, 25 vissen gevangen, waaronder twee zeelten, een grote en eentje van 25 à 30 centimeter. Dus zeker niet slecht. Luc heeft er heel wat meer gehad, bij mij is er een uur geen beet meer te zien geweest, bij Luc zijn ze heel de tijd blijven bijten. Het is een eigenaardig iets, dat je soms een à twee uur geen beet krijgt, en dan plots weer wel. Bovendien zie soms dat je dan een andere soort vis vangt. Soms vang je eerst allemaal voorn, en na de pauze allemaal blei. Ik heb er geen verklaring voor, maar zag dit al meerdere keren.
Ik las op internet dat karpers veelal "paden" hebben waarop ze fourageren. Ze zouden dus bijna steeds op de zelfde plaatsen voorbijkomen. Dat kan kloppen, eens je op een plaats beet kreeg, zul je zien dat je op dezelfde plaats meermalen beet krijgt. Ik dacht dat het dan scholen betrof, maar het kan inderdaad net zo goed een weggetje zijn waar de vis steeds passeert... Nu ja, het doet er niet toe, maar het is inderdaad nogal eens de kunst om de vis te vinden. Luc zat gisteren in de hoek van de vijver, en dat kan op die dag een betere plaats geweest zijn, omdat de wind er misschien wat meer insekten in het water waait... Wie weet ???
Gisteren heb ik ook weer enkele stekelbaarsjes aan de haak gehad. Je begrijpt niet hoe die kleine dingen een volledige vleesworm en de haak in hun bek krijgen !
Toen we kinderen waren, zaten er iedere zomer miljoenen stekelbaarsjes in de "Lak", een ronde vijver in het "bosje" (Maria Hendrika Park - toendertijd niet of amper onderhouden) voor onze deur. Alle kinderen gingen dan stekelvisjes vangen. We bonden een rode regenworm (liefst een mestworm, die zijn roder) aan een twijndraadje, halverwege een stekje als dobber, en een stok als hengel... Dat stekje was een loos atribuut, het water was zo helder, dat we de worm goed zagen hangen, en we keken toe tot het stekelvisje een groot stuk worm had opgeslokt. Dan haalden we op, en het beestje werd dan van de worm afgetrokken, visje in de bokaal, worm weer in het water.
Die steklebaarsjes overleefden nooit heel lang...Dat kwam omdat we ze behandelden zoals onze goudvis. Als we de bokaal van de goudvis reinigden, dan vingen we de goudvis, parkeerden die in een glas water, goten de bokaal leeg, kuisten zo nodig wat het glas, vulden de bokaal weer op en kieperden de goudvis terug in de bokaal met nieuw vers water... Nu weet ik, als aquariofiel, dat dit moorddadig is, en dat een goudvis een verschrikkelijk sterke vis moet zijn om dat alle maal te doorstaan. We wipten dat beest van bijna lauw water in koud water, van zuur water in kalkwater en noem maar op...Stekelbaarsjes kunnen dat niet doorstaan !!! Je kunt stekelbaarsjes makkelijk houden in een aquarium, als je de regels voor waterverversing en dergelijke, nauwgezet volgt...Maar ja, wisten wij veel, in die tijd !
We weten nu ook dat zo'n ronde bokaal verschrikkelijk is voor een goudvis, maar bij ons thuis heeft er jaaaaren zo, een vis bij ons geleefd, en in vele andere huizen... Tuinvijver bestonden niet of amper in die tijd, nu is dat ook een modeobject, en je ziet wellicht meer tuinen met dan zonder vijver(tje)....
Dieren houden... dat is bijna een ziekte...
Als kinderen waren wij allemaal, al jaren aan het zagen om een hondje te hebben... Ma beloofde dan, om er van af te zijn, dat als de hond van Jeannetje Schacht een jongske had, we het zouden krijgen... Ma was gerust, want die hond was een reu, en wij waren getroost, want we wisten dat niet...Tot !!! Op een dag gingen we op bezoek bij Philbert en Jeanne Schacht, en natuurlijk was onze eerste vraag of de hond nog geen jongskens had...Tot verbijstering van ons ma, zei Jeanneke van ja, maar, ze zitten hierneven...
Wij zijn die dag naar huis gekomen met een mooi klein hondje...onze Teddy.
Er zijn heel veel familiehistories die rond onze Teddy draaien... Zo stelden we eens vast dat Teddy verlekkerd was op tongen (vis), hij pikte ze terwijl ze stonden uit te lekken aan het waterputje... Maar het ergste was de choco-mousse...
Ieder jaar met kerstmis stond er choco-mousse op het menu. Op een bepaald jaar stelde ons moeder vast er één glas netjes uitggeten en zelfs afgewassen weer op tafel stond !
Ons moeder was gloeiend kwaad, en we werden één na één op het appèl geroepen, maar volgens moeder was er minstens één die aan het liegen was, want iedereen ontkende... Ons moeder was héél de dag niet te genieten, en we zouden geen van allen choc-mousse krijgen , en, en ..en...tot ons moeder plots Teddy bovenop de tafel zag staan, heel netjes en genietend een glas choco-moussen aan het oplikken....
In het vervolg werd de chocomousse op een voor de hond onbereikbare plaats gezet...
Ik ga stoppen, ik zit wéér in het verleden te wurtelen...Maar ja, je moet toegeven, daar is véél méér gebeurd dan in mijn heden... Nu genieten we alleen nog van de capriolen van een Leterme met Milquet, en hopen, als de ene Herman (decroo) er niet goed voor was, den andere Herman (Van Rompuy) er wel goed voor zal wezen....
tot de volgende ?
Nu ja, ik heb er een heerlijke dag gehad. Wellicht waren we anders naar Heurne naar de rommelmarkt getrokken, en Luc vertelde me dat die nog groter was dan andere jaren, dus dat zou niet minder zwaar geweest zijn.
Gisteren ben ik gaan vissen, het was winderig, niet warm, maar de vis beet redelijk. Eén keer moest ik Luc helpen toen hij een grote karper aan de haak had van zijn vaste lijn, en Luc moest eenmaal bij mij komen helpen toen ik een grote zeelt (tink) aan de lijn had.
Het was niet zo goed als de vorige keer, maar toch zeer behoorlijk... Ik heb zo'n 20, 25 vissen gevangen, waaronder twee zeelten, een grote en eentje van 25 à 30 centimeter. Dus zeker niet slecht. Luc heeft er heel wat meer gehad, bij mij is er een uur geen beet meer te zien geweest, bij Luc zijn ze heel de tijd blijven bijten. Het is een eigenaardig iets, dat je soms een à twee uur geen beet krijgt, en dan plots weer wel. Bovendien zie soms dat je dan een andere soort vis vangt. Soms vang je eerst allemaal voorn, en na de pauze allemaal blei. Ik heb er geen verklaring voor, maar zag dit al meerdere keren.
Ik las op internet dat karpers veelal "paden" hebben waarop ze fourageren. Ze zouden dus bijna steeds op de zelfde plaatsen voorbijkomen. Dat kan kloppen, eens je op een plaats beet kreeg, zul je zien dat je op dezelfde plaats meermalen beet krijgt. Ik dacht dat het dan scholen betrof, maar het kan inderdaad net zo goed een weggetje zijn waar de vis steeds passeert... Nu ja, het doet er niet toe, maar het is inderdaad nogal eens de kunst om de vis te vinden. Luc zat gisteren in de hoek van de vijver, en dat kan op die dag een betere plaats geweest zijn, omdat de wind er misschien wat meer insekten in het water waait... Wie weet ???
Gisteren heb ik ook weer enkele stekelbaarsjes aan de haak gehad. Je begrijpt niet hoe die kleine dingen een volledige vleesworm en de haak in hun bek krijgen !
Toen we kinderen waren, zaten er iedere zomer miljoenen stekelbaarsjes in de "Lak", een ronde vijver in het "bosje" (Maria Hendrika Park - toendertijd niet of amper onderhouden) voor onze deur. Alle kinderen gingen dan stekelvisjes vangen. We bonden een rode regenworm (liefst een mestworm, die zijn roder) aan een twijndraadje, halverwege een stekje als dobber, en een stok als hengel... Dat stekje was een loos atribuut, het water was zo helder, dat we de worm goed zagen hangen, en we keken toe tot het stekelvisje een groot stuk worm had opgeslokt. Dan haalden we op, en het beestje werd dan van de worm afgetrokken, visje in de bokaal, worm weer in het water.
Die steklebaarsjes overleefden nooit heel lang...Dat kwam omdat we ze behandelden zoals onze goudvis. Als we de bokaal van de goudvis reinigden, dan vingen we de goudvis, parkeerden die in een glas water, goten de bokaal leeg, kuisten zo nodig wat het glas, vulden de bokaal weer op en kieperden de goudvis terug in de bokaal met nieuw vers water... Nu weet ik, als aquariofiel, dat dit moorddadig is, en dat een goudvis een verschrikkelijk sterke vis moet zijn om dat alle maal te doorstaan. We wipten dat beest van bijna lauw water in koud water, van zuur water in kalkwater en noem maar op...Stekelbaarsjes kunnen dat niet doorstaan !!! Je kunt stekelbaarsjes makkelijk houden in een aquarium, als je de regels voor waterverversing en dergelijke, nauwgezet volgt...Maar ja, wisten wij veel, in die tijd !
We weten nu ook dat zo'n ronde bokaal verschrikkelijk is voor een goudvis, maar bij ons thuis heeft er jaaaaren zo, een vis bij ons geleefd, en in vele andere huizen... Tuinvijver bestonden niet of amper in die tijd, nu is dat ook een modeobject, en je ziet wellicht meer tuinen met dan zonder vijver(tje)....
Dieren houden... dat is bijna een ziekte...
Als kinderen waren wij allemaal, al jaren aan het zagen om een hondje te hebben... Ma beloofde dan, om er van af te zijn, dat als de hond van Jeannetje Schacht een jongske had, we het zouden krijgen... Ma was gerust, want die hond was een reu, en wij waren getroost, want we wisten dat niet...Tot !!! Op een dag gingen we op bezoek bij Philbert en Jeanne Schacht, en natuurlijk was onze eerste vraag of de hond nog geen jongskens had...Tot verbijstering van ons ma, zei Jeanneke van ja, maar, ze zitten hierneven...
Wij zijn die dag naar huis gekomen met een mooi klein hondje...onze Teddy.
Er zijn heel veel familiehistories die rond onze Teddy draaien... Zo stelden we eens vast dat Teddy verlekkerd was op tongen (vis), hij pikte ze terwijl ze stonden uit te lekken aan het waterputje... Maar het ergste was de choco-mousse...
Ieder jaar met kerstmis stond er choco-mousse op het menu. Op een bepaald jaar stelde ons moeder vast er één glas netjes uitggeten en zelfs afgewassen weer op tafel stond !
Ons moeder was gloeiend kwaad, en we werden één na één op het appèl geroepen, maar volgens moeder was er minstens één die aan het liegen was, want iedereen ontkende... Ons moeder was héél de dag niet te genieten, en we zouden geen van allen choc-mousse krijgen , en, en ..en...tot ons moeder plots Teddy bovenop de tafel zag staan, heel netjes en genietend een glas choco-moussen aan het oplikken....
In het vervolg werd de chocomousse op een voor de hond onbereikbare plaats gezet...
Ik ga stoppen, ik zit wéér in het verleden te wurtelen...Maar ja, je moet toegeven, daar is véél méér gebeurd dan in mijn heden... Nu genieten we alleen nog van de capriolen van een Leterme met Milquet, en hopen, als de ene Herman (decroo) er niet goed voor was, den andere Herman (Van Rompuy) er wel goed voor zal wezen....
tot de volgende ?
woensdag, augustus 29, 2007
koud ?
Toen ik vanmorgen vroeg op het toilet zat, voelde ik tot mijn verbijstering dat de centrale verwarming werkte !
We zijn in wat de warmste periode zou moeten zijn, de zomer?
En dan willen die kluivers ons nog steeds blijven vertellen dat de aarde aan het opwarmen is! Ja, in Griekenland, dank zij de vuurtjes dat ze stoken. (Sorry daar mag ik niet mee lachen)
en toch ga ik vanmiddag vissen naar Wannegem, bij pepé ! Ik zal een vest meedoen !
Beste mensen, in een poging om jullie te helpen, wil ik jullie mededelen wat mijn startblad is als ik mijn browser open. Je weet wel, het programma dat opent als je je compjoeter start...
Sinds jaar en dag werk ik al met www.verkenner.be , dat is een steengoede opener, waarop je alle nieuwtjes kunt overzien. Sinds kort is dat nog beter geworden, en heb je de mogelijkheid om je eigen openingsblad in te stellen, zo laat ik sport er uit, en duid ik specifiek de nieuwtjes aan uit Oost Vlaanderen en speciaal uit Oudenaarde. en dergelijke voorkeuren meer... Je kunt dus, als opener van de dag al het nieuws (dat wat je interesseert)op een blad bij elkaar hebben, zie je iets waar je meer wilt van weten, eens klikken, en een of ander dagblad opent zich op dat artikel... Ik heb op een tweede browser een andere opener, daar zie ik iedere dag een nieuw programma staan, dat normaliter moet gekocht worden, maar dat je daar op de dag zelf, gratis kunt downloaden. Niet ieder programma is interessant, maar nu en dan zitten er pareltjes tussen, maar dat adres heb ik jullie al eens gegeven... Ben je het kwijt, mail me eens, dan vestuur ik het je opnieuw.
Ik heb sinds enkele jaren geen krant meer, en als je verkenner opent, zul je zien hoe dat komt, en kun jij ook enkele honderden eurootjes uitsparen... Het enige wat ik mis zijn de strips...En daarvoor alleen koop ik geen gazet... Bovendien heb ik altijd maar één gazet, en nu kan ik de visie van verschillende kranten (zelfs de waalse) lezen als ik daar behoefte aan heb.
Probeer het eens... www.verkenner.be
Je zult op verkenner ook een publiciteit vinden voor Netties, ga daar eens naartoe, dat is een steengoed ding! Daar kun je je abonneren op een dagelijkse nieuwsbrief over de wereld van de informatica. Denk niet dat dat voor jou te moeilijk is, of dat het niet voor jou is, je vind er ook iedere dag gratis programma's, verwijzingen naar goede muziek en naar prachtige websites en/of mooie filmpjes...en zo meer, kijk maar eens bij Netties, je zult het je niet beklagen.
Tot daar de reclame-berichten.
Zeg, sinds kort verdien ik iedere week één euro met mijn computer, men heeft mij simpelweg gevraagd om wekelijks te melden of ik bepaalde reclamebladen in mijn bus kreeg. Als ik dat wekelijks doe, krijg ik iedere keer één euro, voor een halve minuut werk... Ik kijk toch altijd even naar die reclamebladen, dus dat is meegenomen. Mocht je je geroepen voelen tot deze kleine bijverdienste....
Door het raam gezien, is het heel mooi weer, maar zoals reeds gezegd, het is niet warm vandaag.Hopelijk zal de vis weer zo goed bijten als vorige keer...
Ik moet in ieder geval nog een en ander klaarmaken om de vis te lokken. Dus zal ik wellicht iest korter bloggen dan anders, maar misschie komt dat je wel goed uit, misschien heb jij net vandaag ook niet zo veel tijd als anders...en is het net andersom, dan mijn nederige excuses...
Ik heb nog iets heel geks ontdekt aan het weer van vandaag den dag ! In de herfstststst moet ik iedere dag de bladeren afscheppen van mijn visvijvertjes, anders krijg je in de kortste keren een dikke laag modder onderaan je vijver en zuur water. Nu moet ik nu al beginnen met het afscheppen van de bladeren ! Nu reeds zijn de bladeren aan het vallen ! Uiteraard nog niet massaal, maar toch al zo erg dat mijn vijver vol lag ! (de oppervlakte)
Ik weet niet wat ik er moet van denken, het is precies of er klopt iets niet, is het je ook al opgevallen dat het om 9 uur al bijna donker is ? Vind je ook niet dat dit te vroeg is ? En er is nog iets wat mij raar voorkomt, ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de zon veel meer opgeschoven is dan anders. Ik zit met mijn computer aan een raam dat gericht is op noordoost. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de zon verder naar het noorden is toegekropen dan anders, met andere woorden, dat de aardstand gewijzigd is ??? 't Zal wel inbeelding zijn, maar toch, ik kan me niet herinneren dat de zon zo lang mijn raam inscheen...
Allee, ik word niet alleen dement (want ik praat altijd over het verleden), nu begin ik nog dingen te zien ook... Ik word kierewiet... of er is toch iets mis met dat weer... en veel meer dan we denken... Kijk jij ook eens naar de zon. Pas op, er niet in kijken, dat is gevaarlijk ! gewoon eens zien of de plaats waar de zon opstaat of slapen gaat, of dat zijn bedde nog op dezelfde plaats staat, of niet ???
tot de volgende ?
We zijn in wat de warmste periode zou moeten zijn, de zomer?
En dan willen die kluivers ons nog steeds blijven vertellen dat de aarde aan het opwarmen is! Ja, in Griekenland, dank zij de vuurtjes dat ze stoken. (Sorry daar mag ik niet mee lachen)
en toch ga ik vanmiddag vissen naar Wannegem, bij pepé ! Ik zal een vest meedoen !
Beste mensen, in een poging om jullie te helpen, wil ik jullie mededelen wat mijn startblad is als ik mijn browser open. Je weet wel, het programma dat opent als je je compjoeter start...
Sinds jaar en dag werk ik al met www.verkenner.be , dat is een steengoede opener, waarop je alle nieuwtjes kunt overzien. Sinds kort is dat nog beter geworden, en heb je de mogelijkheid om je eigen openingsblad in te stellen, zo laat ik sport er uit, en duid ik specifiek de nieuwtjes aan uit Oost Vlaanderen en speciaal uit Oudenaarde. en dergelijke voorkeuren meer... Je kunt dus, als opener van de dag al het nieuws (dat wat je interesseert)op een blad bij elkaar hebben, zie je iets waar je meer wilt van weten, eens klikken, en een of ander dagblad opent zich op dat artikel... Ik heb op een tweede browser een andere opener, daar zie ik iedere dag een nieuw programma staan, dat normaliter moet gekocht worden, maar dat je daar op de dag zelf, gratis kunt downloaden. Niet ieder programma is interessant, maar nu en dan zitten er pareltjes tussen, maar dat adres heb ik jullie al eens gegeven... Ben je het kwijt, mail me eens, dan vestuur ik het je opnieuw.
Ik heb sinds enkele jaren geen krant meer, en als je verkenner opent, zul je zien hoe dat komt, en kun jij ook enkele honderden eurootjes uitsparen... Het enige wat ik mis zijn de strips...En daarvoor alleen koop ik geen gazet... Bovendien heb ik altijd maar één gazet, en nu kan ik de visie van verschillende kranten (zelfs de waalse) lezen als ik daar behoefte aan heb.
Probeer het eens... www.verkenner.be
Je zult op verkenner ook een publiciteit vinden voor Netties, ga daar eens naartoe, dat is een steengoed ding! Daar kun je je abonneren op een dagelijkse nieuwsbrief over de wereld van de informatica. Denk niet dat dat voor jou te moeilijk is, of dat het niet voor jou is, je vind er ook iedere dag gratis programma's, verwijzingen naar goede muziek en naar prachtige websites en/of mooie filmpjes...en zo meer, kijk maar eens bij Netties, je zult het je niet beklagen.
Tot daar de reclame-berichten.
Zeg, sinds kort verdien ik iedere week één euro met mijn computer, men heeft mij simpelweg gevraagd om wekelijks te melden of ik bepaalde reclamebladen in mijn bus kreeg. Als ik dat wekelijks doe, krijg ik iedere keer één euro, voor een halve minuut werk... Ik kijk toch altijd even naar die reclamebladen, dus dat is meegenomen. Mocht je je geroepen voelen tot deze kleine bijverdienste....
Door het raam gezien, is het heel mooi weer, maar zoals reeds gezegd, het is niet warm vandaag.Hopelijk zal de vis weer zo goed bijten als vorige keer...
Ik moet in ieder geval nog een en ander klaarmaken om de vis te lokken. Dus zal ik wellicht iest korter bloggen dan anders, maar misschie komt dat je wel goed uit, misschien heb jij net vandaag ook niet zo veel tijd als anders...en is het net andersom, dan mijn nederige excuses...
Ik heb nog iets heel geks ontdekt aan het weer van vandaag den dag ! In de herfstststst moet ik iedere dag de bladeren afscheppen van mijn visvijvertjes, anders krijg je in de kortste keren een dikke laag modder onderaan je vijver en zuur water. Nu moet ik nu al beginnen met het afscheppen van de bladeren ! Nu reeds zijn de bladeren aan het vallen ! Uiteraard nog niet massaal, maar toch al zo erg dat mijn vijver vol lag ! (de oppervlakte)
Ik weet niet wat ik er moet van denken, het is precies of er klopt iets niet, is het je ook al opgevallen dat het om 9 uur al bijna donker is ? Vind je ook niet dat dit te vroeg is ? En er is nog iets wat mij raar voorkomt, ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de zon veel meer opgeschoven is dan anders. Ik zit met mijn computer aan een raam dat gericht is op noordoost. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de zon verder naar het noorden is toegekropen dan anders, met andere woorden, dat de aardstand gewijzigd is ??? 't Zal wel inbeelding zijn, maar toch, ik kan me niet herinneren dat de zon zo lang mijn raam inscheen...
Allee, ik word niet alleen dement (want ik praat altijd over het verleden), nu begin ik nog dingen te zien ook... Ik word kierewiet... of er is toch iets mis met dat weer... en veel meer dan we denken... Kijk jij ook eens naar de zon. Pas op, er niet in kijken, dat is gevaarlijk ! gewoon eens zien of de plaats waar de zon opstaat of slapen gaat, of dat zijn bedde nog op dezelfde plaats staat, of niet ???
tot de volgende ?
dinsdag, augustus 28, 2007
Bros
Gisteren heb ik mij weer eens op mijn knieën voor het bad gezet... Ik heb mijn haar gewassen. Ik kan mijn haar nog op twee manieren wassen, terwijl ik in het bad zit, of zo, op mijn knieën ervoor...
Terwijl ik mijn haar zat te wassen dacht ik weeral eens aan vroeger...
Toen ik klein was, droeg ik mijn haar "à la brosse", letterlijk zoals een borstel, maar in werkelijkheid was het zoals een tandenborstel... Het haar boven op mijn bolleke was hooguit één centimeter lang... Enkele jaren later zouden we veranderen van kapper, en gingen alle mannelijke leden van de familie "Chez coiffeur Georges"...Dat was een grote kapperszaak, met verscheidene knechten in dienst. Daar veranderde onze tandenborstel in een kapsel...Je kon een meetlat plat latten liggen op ons kopje, de rest van mijne kop was nog steeds rond, maar de bovenzijde was plots afgewerkt in een soort kubus-achtige snit. Dat was toen hét van hét.
Een ding was er niet veranderd, de haren op de zijkant tot in de nek, dat was nog steeds millimeterwerk...Heel, heel kort.
Als mijn haar in mijn nek begon een lengte te hebben van één centimeter, begon ons moeder al te zagen dat we naar de kapper moesten...
Als ik nu van de kapper kom, na vier, vijf keer aangedrongen te hebben op kort hé, héél kort, is mijn nekhaar om te beginnen al iets meer dan één centimeter...
Toen ik in mijn tienerjaren wanhopig probeerde mijn haar toch iets langer te laten groeien, was dat een zeer pijnlijk iets... We waren zot, we luisterden niet alleen naar die onnozelaars die geen muziek kenden, maar lawaai, en we wilden dan ook nog er bij lopen als "onkuischaars"...
Samson moet in zijn tijd een serieuze seksmaniak geweest zijn, met dat lange haar...
Nu zit ik te reclameren tegen mijne coiffeur om mijn haar korter te krijgen, maar dat gaat tegen zijn beroepseer in.
Het gekke is, dat je ook het andere uiterste hebt, heelder volksstammen rijden nu hunne pelouse zo kort af, met een hondentrimmachientje, dat je amper nog ziet dat ze haar hebben... Bart loopt er zo (kort en gemakkelijk pa!)bij, Ewoud ook en Frederik ook al... Die laatste kwam eens om mijn baardtrimmachine om zijn haar af te rijden. Ik heb, sorry, ik had dat machientje al zeker 15 à 20 jaar, zonder één hapering...nu maakt het een lawaai zoals een dorsmachine.
L'Histoire se répète... Wij schenen altijd al het gerief van ons vader te breken, en brengen die van mij, mijn gerei naar de filistijnen..
Ondertussen zit ik hier nog altijd ongelukkig te zijn met mijn haar dat te lang is...Ik heb al eens tegen Anny gezegd dat ik het ook ga afrijden, zoals Bart, maar dan krijg ik alle banbliksems in één keer naar mijne kop "Klets scheren met een lange baard, dat zal schoon zijn !" En ik, ik kruip weer in mijn schulp, zoals vroeger bij mijn moeder...Nogmaals, de geschiedenis herhaalt zich...
Als je nu naar een fotootje kijkt van de beginnende beetles, dan begrijp je toch niet waarover al dat kabaal ging over hun lang haar hé??? Nee, als je zoon er nu zou bijlopen zoals de beetles toen, dan zou je wellicht zeggen dat ze een "schoon kort kopke" hebben.
Je ziet het hé, ik zit weeral in het verleden te wurtelen... Het is gelijk over wat ik je iets wil vertellen, automatisch zit ik terug te vergelijken met de tijd van toen. Ik heb nog chance, ik heb mijne blog om dat te doen, dat laat mij toe dat minder te doen in de dagelijkse gesprekken, want anders zouden ze zeggen, de ouden is weer aan 't zagen... Maar het zit allemaal nog zo dichtbij, en ik heb de indruk dat het steeds dichterbij komt...
Ooit las ik dat het leven een cirkelgang is...Ik begin het te begrijpen, het lijkt wel of ik weer steeds dichter bij het begin kom...Tju, zou mijne cirkel bijna tenden zijn????
Dan zit ik te denken aan ons vader, als ik was zoals hem, dan was ik nu al drie jaar dood... Begot, ik voel me nog helemaal niet klaar daar voor, ik voel me niet oud ! Ook al zeggen mijn kleinkinderen wel eens, Opa, gij zijt al héél oud hé? nee begot ! Ne mens mag er niet op denken hé?
En dan vraag ik mezelf af, ben ik bang van de dood ? Nee, echt, nee ik ben niet bang van de dood, maar dat sterven, dat mocht er niet bij zijn... En dan denk ik aan tante Climme, (Clémence), 't mens heeft heel haar lang leven gelezen dat heur lippen daverden, om toch niet onvoorbereid te "gaan"... Tot haar man, nonkel jef, na een lange pijnlijke doodsstrijd is gestorven...Dan is de rest van haren tijd bezig geweest met bidden om een vlugge pijnloze dood...
Zo voel ik mij ook een beetje...Ik weet wat pijn is, ik moet er niet nog meer krijgen, niet uren, dagen in een zee van ondraaglijk zeer moeten zwemmen...
Maar ja, we hebben niet te kiezen... en wie weet hoe wij er op dat eigenste moment over zouden denken? Ik ben geen voorstander van euthanasie, maar als ik zie dat mijn hond veel pijn heeft en niet meer geholpen kan worden, dan zeg ik: geef hem maar een spuitje... We zijn niet erg konsekwent in die dingen hé ?
Tommetoch, wat zijn we weer zwaar op de hand vandaag, en zeggen dat ik begonnen was met een broske, een heerlijk fris aanvoelend kort geknipt bolleke...
tot de volgende ????
Terwijl ik mijn haar zat te wassen dacht ik weeral eens aan vroeger...
Toen ik klein was, droeg ik mijn haar "à la brosse", letterlijk zoals een borstel, maar in werkelijkheid was het zoals een tandenborstel... Het haar boven op mijn bolleke was hooguit één centimeter lang... Enkele jaren later zouden we veranderen van kapper, en gingen alle mannelijke leden van de familie "Chez coiffeur Georges"...Dat was een grote kapperszaak, met verscheidene knechten in dienst. Daar veranderde onze tandenborstel in een kapsel...Je kon een meetlat plat latten liggen op ons kopje, de rest van mijne kop was nog steeds rond, maar de bovenzijde was plots afgewerkt in een soort kubus-achtige snit. Dat was toen hét van hét.
Een ding was er niet veranderd, de haren op de zijkant tot in de nek, dat was nog steeds millimeterwerk...Heel, heel kort.
Als mijn haar in mijn nek begon een lengte te hebben van één centimeter, begon ons moeder al te zagen dat we naar de kapper moesten...
Als ik nu van de kapper kom, na vier, vijf keer aangedrongen te hebben op kort hé, héél kort, is mijn nekhaar om te beginnen al iets meer dan één centimeter...
Toen ik in mijn tienerjaren wanhopig probeerde mijn haar toch iets langer te laten groeien, was dat een zeer pijnlijk iets... We waren zot, we luisterden niet alleen naar die onnozelaars die geen muziek kenden, maar lawaai, en we wilden dan ook nog er bij lopen als "onkuischaars"...
Samson moet in zijn tijd een serieuze seksmaniak geweest zijn, met dat lange haar...
Nu zit ik te reclameren tegen mijne coiffeur om mijn haar korter te krijgen, maar dat gaat tegen zijn beroepseer in.
Het gekke is, dat je ook het andere uiterste hebt, heelder volksstammen rijden nu hunne pelouse zo kort af, met een hondentrimmachientje, dat je amper nog ziet dat ze haar hebben... Bart loopt er zo (kort en gemakkelijk pa!)bij, Ewoud ook en Frederik ook al... Die laatste kwam eens om mijn baardtrimmachine om zijn haar af te rijden. Ik heb, sorry, ik had dat machientje al zeker 15 à 20 jaar, zonder één hapering...nu maakt het een lawaai zoals een dorsmachine.
L'Histoire se répète... Wij schenen altijd al het gerief van ons vader te breken, en brengen die van mij, mijn gerei naar de filistijnen..
Ondertussen zit ik hier nog altijd ongelukkig te zijn met mijn haar dat te lang is...Ik heb al eens tegen Anny gezegd dat ik het ook ga afrijden, zoals Bart, maar dan krijg ik alle banbliksems in één keer naar mijne kop "Klets scheren met een lange baard, dat zal schoon zijn !" En ik, ik kruip weer in mijn schulp, zoals vroeger bij mijn moeder...Nogmaals, de geschiedenis herhaalt zich...
Als je nu naar een fotootje kijkt van de beginnende beetles, dan begrijp je toch niet waarover al dat kabaal ging over hun lang haar hé??? Nee, als je zoon er nu zou bijlopen zoals de beetles toen, dan zou je wellicht zeggen dat ze een "schoon kort kopke" hebben.
Je ziet het hé, ik zit weeral in het verleden te wurtelen... Het is gelijk over wat ik je iets wil vertellen, automatisch zit ik terug te vergelijken met de tijd van toen. Ik heb nog chance, ik heb mijne blog om dat te doen, dat laat mij toe dat minder te doen in de dagelijkse gesprekken, want anders zouden ze zeggen, de ouden is weer aan 't zagen... Maar het zit allemaal nog zo dichtbij, en ik heb de indruk dat het steeds dichterbij komt...
Ooit las ik dat het leven een cirkelgang is...Ik begin het te begrijpen, het lijkt wel of ik weer steeds dichter bij het begin kom...Tju, zou mijne cirkel bijna tenden zijn????
Dan zit ik te denken aan ons vader, als ik was zoals hem, dan was ik nu al drie jaar dood... Begot, ik voel me nog helemaal niet klaar daar voor, ik voel me niet oud ! Ook al zeggen mijn kleinkinderen wel eens, Opa, gij zijt al héél oud hé? nee begot ! Ne mens mag er niet op denken hé?
En dan vraag ik mezelf af, ben ik bang van de dood ? Nee, echt, nee ik ben niet bang van de dood, maar dat sterven, dat mocht er niet bij zijn... En dan denk ik aan tante Climme, (Clémence), 't mens heeft heel haar lang leven gelezen dat heur lippen daverden, om toch niet onvoorbereid te "gaan"... Tot haar man, nonkel jef, na een lange pijnlijke doodsstrijd is gestorven...Dan is de rest van haren tijd bezig geweest met bidden om een vlugge pijnloze dood...
Zo voel ik mij ook een beetje...Ik weet wat pijn is, ik moet er niet nog meer krijgen, niet uren, dagen in een zee van ondraaglijk zeer moeten zwemmen...
Maar ja, we hebben niet te kiezen... en wie weet hoe wij er op dat eigenste moment over zouden denken? Ik ben geen voorstander van euthanasie, maar als ik zie dat mijn hond veel pijn heeft en niet meer geholpen kan worden, dan zeg ik: geef hem maar een spuitje... We zijn niet erg konsekwent in die dingen hé ?
Tommetoch, wat zijn we weer zwaar op de hand vandaag, en zeggen dat ik begonnen was met een broske, een heerlijk fris aanvoelend kort geknipt bolleke...
tot de volgende ????
maandag, augustus 27, 2007
min of meer
Vannacht bij tussenpozen beetje geslapen, veel gedacht...
Op een gegeven moment begon ik, om de tijd te passeren, weer eens aan woordspelletjes te doen. Ben ik dan vlug in slaap gevallen, of wat dan ook, ik herinner me er maar ééntje van...
Min of meer, gekke uitdrukking, doet me denken aan de biechtstoel, zo van 100 maal gevloekt eerwaarde vader, min of meer...
Is dan dan minder meer of meer min ? Geef mij maar het laatste, daar heb je nog iets aan, ook al mag je die vangst niet mee naar huis nemen, maar zelfs een verloren uurtje aan het water met een meermin... Niet te min, eerder meer van dat...
De pijn is toch al wat beter... heb er toch van genoten, prachtige dieren gezien, en misschien ben ik een malloot, maar mij doet het iets te weten dat dit de dieren waren die onze voorvaders hebben ontwikkeld, specifiek om aan hun behoeften te voldoen.
En als ik hier een weide zie met het roodbonte oostvlaamse koeienras, dan heb ik steeds het gevoel dat die in het landschap passen, wat ik niet kan zeggen van die misvormde dikbillen.
Ooit hoorde ik onze veearts zeggen dat die dikbillen eigenlijk dezelfde afwijking zijn als bij de mensen de mongooltjes... Ik weet niet in hoeverre die uitleg wetenschappelijk onderbouwd is, maar ik weet één ding zeker, als de mens zich niet intens zou bezig houden met die dikbillige beesten, dan zouden ze in één generatie zo goed als uitgestorven zijn ! Die beesten kunnen immers niet zelfstandig kalven, ieder kalf wordt er geboren via keizersnede... Nu weet ik dat er bij de mensen dametjes zijn die een keizerssnede prefereren omwille van de pijn, maar bij die koeien is het zo dat het kalf gewoon te dik is, en niet langs de natuurlijke weg naar buiten kan !
In puyenbroek zagen we de casselse koeien, volledig rood, veel zwaarder dan de roodbonte, maar toch heel mooie normale koebeesten. We zagen er ook het blauwwitte ras, maar de normale vorm, niet die wanstaltige dikbillen...
Die dikbillen hebben maar één verdienste: ze hebben me toegelaten om aan mijn kleindochters uit te leggen dat er beesten zijn die speciaal gekweekt worden om opgegeten te worden...de andere koeien die, die geven die lekkere melk !
Het is wat tegenwoordig met de kleinkinderen, in de school worden ze blijkbaar opgeleid om ten alle prijze alle leven te beschermen... Vorige week hadden we van die heerlijke Bouchot-mosselen meegebracht (véél lekkerder dan de zeeuwse !), en ze hebben heel de maaltijd zitten zagen over het levend koken van die arme beestjes... (Je bakt een biefstuk toch ook in de pan? Ja maar die biefstuk is van een dood beest! Maar je hebt die koe toch ook dood moeten maken? Ja, maar niet op zo'n wrede en langdurige manier als die arme mosseltjes...)
Smakelijk...
Is het nu goed dat de kinderen bewust zijn van alle leven??? Ik denk het niet, en voor Luc courgette weer in zijn pen klimt, wil ik herhalen : denken ! Wat de vegetariërs ook mogen vertellen, de wetenschappers menen dat het de toevoeging van dierlijke produkten aan de voeding is die oorzaak is geweest van de verdere ontwikkeling van de hersenen, dus van het denken ! Ik weet niet of terugkeer naar een volledig plantaardig menu zou veroorzaken dat onze nakomelingen weer door de takken van de bomen zouden zwieren, maar ik wens het ook niet uit te proberen ! na !
Gisteren kon je ook van bijna alle diersoorten specimens kopen, dus hebben we nu een dan met een boogje rond bepaalde vakken heengewandeld... Toch kreeg ik te horen: Opa zou jij geen zo'n kippetjes meedoen, die zij zo mooi... Nee, ik heb al kippen genoeg, en die van opa zijn toch ook mooi, ja, maar anders...
Dat kan ik niet ontkennen, ze zijn anders mooi... Net zoals een engelse bulldog heel anders mooi is dan een afgaanse windhond...
En ik was er zelf een beetje de schuld aan, ik had hen verteld dat de brabander voor opa de mooiste kip was die er bestond...Maar opa, waarom wil je die kippen dan niet? Omdat die kippen graag vliegen, en een heel grote uitloop moeten hebben om echt gelukkig te zijn, en opa maar een klein plaatsje heeft voor kippen en voor een klein beloop de mooiste en liefste kippen heeft van gans de wereld... Dan knikken ze heel wijs... Nonkel Bart zou dan die andere kippen kunnen houden? Ja, nonkel Bart heeft ruimte zat...Maar hij houdt van die gekke kippen van opa...
De kinderen zijn bij ons, Veerle is naar de rugschool...Dus hoor ik in de achtergrond voortduren het lawaai van die dwaze tekenfilms op nickleodeon, nu en dan onderbroken door een vraag naar snoep, naar chips naar....Maar ze zijn heel braaf.
Ik vraag me wel af in welke richting hun esthetisch gevoel zich zal ontwikkelen met al die aartslelijke tekenfilmfiguren en poppen... Geef mij maar de disneyfilmpjes, de daffyducks, de kat en muis, de biebiep van de roadrunner en dies meer, die waren tenminste mooi getekend ! Nu kijken ze naar een spons die betweterig is...
Dat doet mij op iets denken... Ik herinner me dat ik ooit aan ons ma vroeg, om mij om....uur naar beneden te roepen, er was iets over het stenen tijdperk op tv, en ik was daarover aan het leren. Ons moeder riep me, ik naar beneden, en daar begon...Fred flinstone voor de eerste keer op de vlaamse buis... Ik heb nogal wat mogen horen ! Maar iedere week mocht ik daarvoor stoppen van leren om een halfuurtje te lachen met Fred en Barney...
Ik ga stoppen, ik ben weer aan 't afdwalen naar de tijd van toen...
Ps: Mijn zu zegt dat ze ongeveer 9 was toen ze de eerste balpen zag...Dat zou dan omstreeks 1950 geweest zijn... Weet iemand wanneer die balpen voor het eerst in ons landje verschenen is ???
tot de volgende ?
Op een gegeven moment begon ik, om de tijd te passeren, weer eens aan woordspelletjes te doen. Ben ik dan vlug in slaap gevallen, of wat dan ook, ik herinner me er maar ééntje van...
Min of meer, gekke uitdrukking, doet me denken aan de biechtstoel, zo van 100 maal gevloekt eerwaarde vader, min of meer...
Is dan dan minder meer of meer min ? Geef mij maar het laatste, daar heb je nog iets aan, ook al mag je die vangst niet mee naar huis nemen, maar zelfs een verloren uurtje aan het water met een meermin... Niet te min, eerder meer van dat...
De pijn is toch al wat beter... heb er toch van genoten, prachtige dieren gezien, en misschien ben ik een malloot, maar mij doet het iets te weten dat dit de dieren waren die onze voorvaders hebben ontwikkeld, specifiek om aan hun behoeften te voldoen.
En als ik hier een weide zie met het roodbonte oostvlaamse koeienras, dan heb ik steeds het gevoel dat die in het landschap passen, wat ik niet kan zeggen van die misvormde dikbillen.
Ooit hoorde ik onze veearts zeggen dat die dikbillen eigenlijk dezelfde afwijking zijn als bij de mensen de mongooltjes... Ik weet niet in hoeverre die uitleg wetenschappelijk onderbouwd is, maar ik weet één ding zeker, als de mens zich niet intens zou bezig houden met die dikbillige beesten, dan zouden ze in één generatie zo goed als uitgestorven zijn ! Die beesten kunnen immers niet zelfstandig kalven, ieder kalf wordt er geboren via keizersnede... Nu weet ik dat er bij de mensen dametjes zijn die een keizerssnede prefereren omwille van de pijn, maar bij die koeien is het zo dat het kalf gewoon te dik is, en niet langs de natuurlijke weg naar buiten kan !
In puyenbroek zagen we de casselse koeien, volledig rood, veel zwaarder dan de roodbonte, maar toch heel mooie normale koebeesten. We zagen er ook het blauwwitte ras, maar de normale vorm, niet die wanstaltige dikbillen...
Die dikbillen hebben maar één verdienste: ze hebben me toegelaten om aan mijn kleindochters uit te leggen dat er beesten zijn die speciaal gekweekt worden om opgegeten te worden...de andere koeien die, die geven die lekkere melk !
Het is wat tegenwoordig met de kleinkinderen, in de school worden ze blijkbaar opgeleid om ten alle prijze alle leven te beschermen... Vorige week hadden we van die heerlijke Bouchot-mosselen meegebracht (véél lekkerder dan de zeeuwse !), en ze hebben heel de maaltijd zitten zagen over het levend koken van die arme beestjes... (Je bakt een biefstuk toch ook in de pan? Ja maar die biefstuk is van een dood beest! Maar je hebt die koe toch ook dood moeten maken? Ja, maar niet op zo'n wrede en langdurige manier als die arme mosseltjes...)
Smakelijk...
Is het nu goed dat de kinderen bewust zijn van alle leven??? Ik denk het niet, en voor Luc courgette weer in zijn pen klimt, wil ik herhalen : denken ! Wat de vegetariërs ook mogen vertellen, de wetenschappers menen dat het de toevoeging van dierlijke produkten aan de voeding is die oorzaak is geweest van de verdere ontwikkeling van de hersenen, dus van het denken ! Ik weet niet of terugkeer naar een volledig plantaardig menu zou veroorzaken dat onze nakomelingen weer door de takken van de bomen zouden zwieren, maar ik wens het ook niet uit te proberen ! na !
Gisteren kon je ook van bijna alle diersoorten specimens kopen, dus hebben we nu een dan met een boogje rond bepaalde vakken heengewandeld... Toch kreeg ik te horen: Opa zou jij geen zo'n kippetjes meedoen, die zij zo mooi... Nee, ik heb al kippen genoeg, en die van opa zijn toch ook mooi, ja, maar anders...
Dat kan ik niet ontkennen, ze zijn anders mooi... Net zoals een engelse bulldog heel anders mooi is dan een afgaanse windhond...
En ik was er zelf een beetje de schuld aan, ik had hen verteld dat de brabander voor opa de mooiste kip was die er bestond...Maar opa, waarom wil je die kippen dan niet? Omdat die kippen graag vliegen, en een heel grote uitloop moeten hebben om echt gelukkig te zijn, en opa maar een klein plaatsje heeft voor kippen en voor een klein beloop de mooiste en liefste kippen heeft van gans de wereld... Dan knikken ze heel wijs... Nonkel Bart zou dan die andere kippen kunnen houden? Ja, nonkel Bart heeft ruimte zat...Maar hij houdt van die gekke kippen van opa...
De kinderen zijn bij ons, Veerle is naar de rugschool...Dus hoor ik in de achtergrond voortduren het lawaai van die dwaze tekenfilms op nickleodeon, nu en dan onderbroken door een vraag naar snoep, naar chips naar....Maar ze zijn heel braaf.
Ik vraag me wel af in welke richting hun esthetisch gevoel zich zal ontwikkelen met al die aartslelijke tekenfilmfiguren en poppen... Geef mij maar de disneyfilmpjes, de daffyducks, de kat en muis, de biebiep van de roadrunner en dies meer, die waren tenminste mooi getekend ! Nu kijken ze naar een spons die betweterig is...
Dat doet mij op iets denken... Ik herinner me dat ik ooit aan ons ma vroeg, om mij om....uur naar beneden te roepen, er was iets over het stenen tijdperk op tv, en ik was daarover aan het leren. Ons moeder riep me, ik naar beneden, en daar begon...Fred flinstone voor de eerste keer op de vlaamse buis... Ik heb nogal wat mogen horen ! Maar iedere week mocht ik daarvoor stoppen van leren om een halfuurtje te lachen met Fred en Barney...
Ik ga stoppen, ik ben weer aan 't afdwalen naar de tijd van toen...
Ps: Mijn zu zegt dat ze ongeveer 9 was toen ze de eerste balpen zag...Dat zou dan omstreeks 1950 geweest zijn... Weet iemand wanneer die balpen voor het eerst in ons landje verschenen is ???
tot de volgende ?
zondag, augustus 26, 2007
levend erfgoed
Voila, we hebben een mooie maar lastige uitstap gemaakt naar Puyenbroek (het provinciaal domein) waar een bijeenkomst was voor de houders van dieren van oude belgische rassen.
Het was prachtig, mooie trekpaarden, prachtige geitenbokken, leuke en afschrikwekkende honden, waaronder de trekhond, een belgische mastiff...en te veel om op te noemen.
We hebben een broodje gegeten in de tent, en zijn kort na de middag stillekes teruggewandeld naar de parking en van daar naar huis...Gelukkig had ik mijn rolwagen mee, want het park is niet alleen wonderschoon, het is ook enorm !
Het is ook aan de volledig andere kant van onze provincie, we zijn daar niet meer ver van de nederlandse grens.
Als je ooit niet weet waar naar toe, daar is het mooi !
Maar ik ben gekreveerd.
Dus vandaag geen nieuwtjes meer, sorry,
tot de volgende ?
Het was prachtig, mooie trekpaarden, prachtige geitenbokken, leuke en afschrikwekkende honden, waaronder de trekhond, een belgische mastiff...en te veel om op te noemen.
We hebben een broodje gegeten in de tent, en zijn kort na de middag stillekes teruggewandeld naar de parking en van daar naar huis...Gelukkig had ik mijn rolwagen mee, want het park is niet alleen wonderschoon, het is ook enorm !
Het is ook aan de volledig andere kant van onze provincie, we zijn daar niet meer ver van de nederlandse grens.
Als je ooit niet weet waar naar toe, daar is het mooi !
Maar ik ben gekreveerd.
Dus vandaag geen nieuwtjes meer, sorry,
tot de volgende ?
zaterdag, augustus 25, 2007
pen en inkt
Ik behoor tot het restantje van deze bevolking dat ooit zijn eerste lettertjes leerde schrijven op een lei. Met een griffel.
Ik dacht daar reeds menig maal op, als ik die dingen zie liggen op de rommelmarkt. Héél soms zie je nog een echte oude lei, maar meestal zijn het van die nieuwe, en er zitten er zelfs tussen die niet van leisteen zijn gemaakt, maar eerder als een soort karton met een deklaagje aanvoelen...
Wij zaten nog in de klas met 3 studiejaren bijeen, en een belangrijke oefening was: met de armen overkruis zitten, de rechterhand omhoog, het wijsvingertje tegen de lippen gedrukt, in een summum van stilzwijgendheid...
Na een periode van griffelen, kregen wij een half schriftje (echt waar ! we keken dan wie de bovenste helft en wie de onderste helft kreeg!) en een echte pen, en in onze bank werd de inktpot die in het midden zat opgevuld.
We moesten voorzichtig de pen in de inkt dopen (ja, dopen! niet doppen mocht je dat denken) de overtollige inkt laten aflopen door langs de rand van de inktpot te schuiven, en dan heel zachtjes, niet hard drukken, de letter o zetten...een hele lijn vol.
Masoeur liep dan de rij banken af, gaf raad, reclameerde, prees...Je mocht niet kneukelen (de wijsvinger moest zachtjes gebogen zijn, en niet met de knokkel naar boven geduwd !)
Die pennen waren nieuw bronskleurig, en waren van het merk met een ballon er op. Voor ons waren het ballonpennen...) We moesten allemaal een stukje stof hebben, een inktlap, om onze pen na het noeste werk af te drogen - tegen het roesten)
Toendertijd droegen we nog allemaal een "schabbe", een grijze kiel ofte stofjas. Bij masoeur was dat nog een schabbe, eens in 't college was dat een stofjas. De meisjes droegen een schort, ook al was dat in feite hetzelfde, alleen kleuriger...
Regelmatig kwam de pastoor eens kijken, en dan moesten we allemaal opstaan en "dag meneer pastoor!" dreunen. Soms moesten we dan samen met de pastoor een weesgegroetje bidden - om te tonen hoe goed masoeur ons dat had aangeleerd- soms een liedje zingen (ook heel devoot ).
We leerden er in het eerste studiejaar ook alles voor onze eerste communie, en moesten dan heel devotelijk met de handjes netjes tegen elkaar voor de borst, tot aan de trede schrijden (stappen was niet devoot genoeg) en kregen dan van masoeur een niet-gewijde hostie op de tong gedrukt. Masoeur vertelde ons dat dit het lichaam van Christus was, en dat wij er dus niet - herhaal NIET- mochten op bijten, want ooit had een grote zondaar er toch op gebeten, en dan stroomde plots het bloed bij beken uit diene zondaar zijn mond. Wij waren verschrikt, en wurmden die kleverige hostie voorzichtig schrapend met onze tong, naar binnen...
We mochten de hostie of de gewijde vaten niet aanraken, dat was doodzonde...
Ik herinner mij, vele jaren later, als leider in de Chiro, vroeg de proost mij het altaar klaar te zetten, en de kelk ook. Ik weet nog dat ik verbijsterd keek...Dat was toch niet... De proost vertelde mij dat dit wel mocht... Dat was een van de eerste stukken die uit mijn geloof donderde.
Maar terug naar de pen...Bij onze plechtige communie (11 à 12jaar) kregen we een vulpen, een Pelikan met een gouden pen. Daar moesten wij hee voorzichtig mee zijn, en 's avonds voor wij onze boekentas vulden voor de morgen, moesten wij dan kijken of er nog genoeg inkt in zat, en eventueel bij vullen uit het flesje inkt. Gewoonlijk hadden wij dan blauwe vingers...
Mijn oudste zus had geen porte-plume zoals wij, zij had een "tinteculli" zo noemden we dat meen ik... Dat was een andere soort pen, bij ons was dat duidelijk een pen, nog gelijkend op de ballonpennetjes van toen, maar die tinteculli, dat was een fijn metalen buisje, waaruit een heel fijn metalen pinnetje stak, zette je dat op het papier, dan schoof dat pinnetje naar binnen, en kon de inkt er uit. Je kent dat systeem ongetwijfeld wel, van de technische tekenpennen... Je moest die pen veel rechter houden, en alle lijntjes waren steeds overal even dik...
Was het daardoor of niet, maar Suzanne had van ons allen het mooiste geschrift, duidelijke ronde letters...
Ik denk dat ik al in het groot college zat als de bic ter wereld kwam in de school...de stylo, de biro en nog andere namen had dat ding, dat het vermogen had te lekken op de meest ongewenste plaatsen, bijvoorkeur in je pennenzakje van je schabbe....
We werkten toen nog met een kladschrift, in potlood, en kregen dan ook te maken met een vulpotlood...allerlei nieuwe technische wonderen vulden ons leven...
Het enige wat ik nu nog gebruik is nu en dan een stylo (een balpen!) die ik kreeg van Luc (courgette) maar vooral een vulpotlood, nu niet meer met een dikke potloodstift, maar een heel fijn stiftje, om te tekenen...
Voor de rest ?? Je bent het aan 't lezen, mijn kwampjoeter...
In het prille begin van mijn loopbaan, moesten wij voor het indienen van dossiers in de arbeidsrechtbank kopies maken, een kopie was een zorgvuldig overgeschreven document.
Na enkele jaren was de mutualiteit in het bezit van een fotocopiemachine (met poeder, van die zwarte dingen die je niet kon vastnemen zonder zwart te zijn) en wij dus iedere avond copies gaan maken...
Later kwam er ook bij ons zo'n zwartmaker binnen, en moesten wij geen verplaatsingen meer maken???? Ofwel? Ja hoor, want als je mooie kopies wilde, moest je weer naar de mutualiteit, die waren altijd iets voor in nieuwigheden...
Waar is de tijd ?
Van de oertijd met de griffel tot pc en kleurencopieermachines... en fax en ...
Wij leven en leefden in een wonderbare tijd ! Wij hebben de eerste ruimtevluchten meegemaakt en de laatste belg die de ronde won...
te gek !
tot de volgende ???
Ik dacht daar reeds menig maal op, als ik die dingen zie liggen op de rommelmarkt. Héél soms zie je nog een echte oude lei, maar meestal zijn het van die nieuwe, en er zitten er zelfs tussen die niet van leisteen zijn gemaakt, maar eerder als een soort karton met een deklaagje aanvoelen...
Wij zaten nog in de klas met 3 studiejaren bijeen, en een belangrijke oefening was: met de armen overkruis zitten, de rechterhand omhoog, het wijsvingertje tegen de lippen gedrukt, in een summum van stilzwijgendheid...
Na een periode van griffelen, kregen wij een half schriftje (echt waar ! we keken dan wie de bovenste helft en wie de onderste helft kreeg!) en een echte pen, en in onze bank werd de inktpot die in het midden zat opgevuld.
We moesten voorzichtig de pen in de inkt dopen (ja, dopen! niet doppen mocht je dat denken) de overtollige inkt laten aflopen door langs de rand van de inktpot te schuiven, en dan heel zachtjes, niet hard drukken, de letter o zetten...een hele lijn vol.
Masoeur liep dan de rij banken af, gaf raad, reclameerde, prees...Je mocht niet kneukelen (de wijsvinger moest zachtjes gebogen zijn, en niet met de knokkel naar boven geduwd !)
Die pennen waren nieuw bronskleurig, en waren van het merk met een ballon er op. Voor ons waren het ballonpennen...) We moesten allemaal een stukje stof hebben, een inktlap, om onze pen na het noeste werk af te drogen - tegen het roesten)
Toendertijd droegen we nog allemaal een "schabbe", een grijze kiel ofte stofjas. Bij masoeur was dat nog een schabbe, eens in 't college was dat een stofjas. De meisjes droegen een schort, ook al was dat in feite hetzelfde, alleen kleuriger...
Regelmatig kwam de pastoor eens kijken, en dan moesten we allemaal opstaan en "dag meneer pastoor!" dreunen. Soms moesten we dan samen met de pastoor een weesgegroetje bidden - om te tonen hoe goed masoeur ons dat had aangeleerd- soms een liedje zingen (ook heel devoot ).
We leerden er in het eerste studiejaar ook alles voor onze eerste communie, en moesten dan heel devotelijk met de handjes netjes tegen elkaar voor de borst, tot aan de trede schrijden (stappen was niet devoot genoeg) en kregen dan van masoeur een niet-gewijde hostie op de tong gedrukt. Masoeur vertelde ons dat dit het lichaam van Christus was, en dat wij er dus niet - herhaal NIET- mochten op bijten, want ooit had een grote zondaar er toch op gebeten, en dan stroomde plots het bloed bij beken uit diene zondaar zijn mond. Wij waren verschrikt, en wurmden die kleverige hostie voorzichtig schrapend met onze tong, naar binnen...
We mochten de hostie of de gewijde vaten niet aanraken, dat was doodzonde...
Ik herinner mij, vele jaren later, als leider in de Chiro, vroeg de proost mij het altaar klaar te zetten, en de kelk ook. Ik weet nog dat ik verbijsterd keek...Dat was toch niet... De proost vertelde mij dat dit wel mocht... Dat was een van de eerste stukken die uit mijn geloof donderde.
Maar terug naar de pen...Bij onze plechtige communie (11 à 12jaar) kregen we een vulpen, een Pelikan met een gouden pen. Daar moesten wij hee voorzichtig mee zijn, en 's avonds voor wij onze boekentas vulden voor de morgen, moesten wij dan kijken of er nog genoeg inkt in zat, en eventueel bij vullen uit het flesje inkt. Gewoonlijk hadden wij dan blauwe vingers...
Mijn oudste zus had geen porte-plume zoals wij, zij had een "tinteculli" zo noemden we dat meen ik... Dat was een andere soort pen, bij ons was dat duidelijk een pen, nog gelijkend op de ballonpennetjes van toen, maar die tinteculli, dat was een fijn metalen buisje, waaruit een heel fijn metalen pinnetje stak, zette je dat op het papier, dan schoof dat pinnetje naar binnen, en kon de inkt er uit. Je kent dat systeem ongetwijfeld wel, van de technische tekenpennen... Je moest die pen veel rechter houden, en alle lijntjes waren steeds overal even dik...
Was het daardoor of niet, maar Suzanne had van ons allen het mooiste geschrift, duidelijke ronde letters...
Ik denk dat ik al in het groot college zat als de bic ter wereld kwam in de school...de stylo, de biro en nog andere namen had dat ding, dat het vermogen had te lekken op de meest ongewenste plaatsen, bijvoorkeur in je pennenzakje van je schabbe....
We werkten toen nog met een kladschrift, in potlood, en kregen dan ook te maken met een vulpotlood...allerlei nieuwe technische wonderen vulden ons leven...
Het enige wat ik nu nog gebruik is nu en dan een stylo (een balpen!) die ik kreeg van Luc (courgette) maar vooral een vulpotlood, nu niet meer met een dikke potloodstift, maar een heel fijn stiftje, om te tekenen...
Voor de rest ?? Je bent het aan 't lezen, mijn kwampjoeter...
In het prille begin van mijn loopbaan, moesten wij voor het indienen van dossiers in de arbeidsrechtbank kopies maken, een kopie was een zorgvuldig overgeschreven document.
Na enkele jaren was de mutualiteit in het bezit van een fotocopiemachine (met poeder, van die zwarte dingen die je niet kon vastnemen zonder zwart te zijn) en wij dus iedere avond copies gaan maken...
Later kwam er ook bij ons zo'n zwartmaker binnen, en moesten wij geen verplaatsingen meer maken???? Ofwel? Ja hoor, want als je mooie kopies wilde, moest je weer naar de mutualiteit, die waren altijd iets voor in nieuwigheden...
Waar is de tijd ?
Van de oertijd met de griffel tot pc en kleurencopieermachines... en fax en ...
Wij leven en leefden in een wonderbare tijd ! Wij hebben de eerste ruimtevluchten meegemaakt en de laatste belg die de ronde won...
te gek !
tot de volgende ???
Abonneren op:
Posts (Atom)