Verdwaald...

Toen we gisterenavond wilden naar bed gaan, hebben we eerst als twee zotten staan lachen beneden aan de trap.
Je weet dat de twee honden ook boven slapen, ds is het iedere avond een stormloop de trap op. Gisteren was het anders...
Je moet mijn huis kennen om het te begrijpen. Als jebij ons de trap op gaat, dan kom je na 3 treden op een klein vlak stukje, waar je rechts de deur van het toilet hebt. Die deur gaat open naar buiten, dus naar de trap. Nadien heb je dan links de trap verder naar boven.
Nu moet de laatste die naar het toilet is geweest, de deur half open hebben laten staan. (Dat zal ik dus wel geweest zijn, een vrouw vergeet nooit iets (?))
Toen dus gisteren de twee honden zij aan zij de trap opstormden, kwam bobbie tot zijn verbijstering in het toilet uit... Het duurde enkele tellen voor hij begreep waar hij was... En wij stonden daar te lachen, toen hij verongelijkt een pas achteruit deed en langzaam en waardig de trap op liep... Om je te bescheuren, de hond leek echt beledigd door ons gelach !

Ik weet niet wat het is, maar regelmatig stel ik vast dat er een letter niet door komt...Dan moet ik (als ik het opmerk) terug gaan om de letter er bij te tikken... Ambetant. Waarschijnlijk tik ik soms net niet hard genoeg om het contact te maken? Want als ik heel attent tik, dan heb ik het niet. Mocht je dus soms al eens zo'n woord zien waar een letter ontbreekt, wil mij dan aub verexcuseren...

Heb je al eens buiten gekeken? Ik niet, ik probeerde wel, maar het regengordijn was te dik om iets te zien. Ik zie wel dat mijn boom steeds dunner in de blaren zit...Niet moeilijk, want het heeft vannacht serieus gewaaid ! (Zegt Anny, want in winderig weer slaap ik heel vast...)

Vandaag werken we aan de aquarium, hij moet weer eens helemaal in orde gezet worden. Deze voormiddag begin ik al aan het kuisen, en in de namiddag doen we er wat nieuw zand bij en nieuwe planten. Nu en dan moet dat eens gedaan worden...ik weet dus al dat het een dag vol pijn gaat worden. Zowel om in het aquarium te werken, als om aan de lavabo de filtermotoren te kuisen, moet ik op een ongewone manier staan, en weet ik dat de pijn weer op sommige momenten onuitstaanbaar zal zijn...Eventjes zitten en desnoods een straffe pil bij pakken kan dan wel weer de pijn aanvaardbaar maken. Maar ja, het moet nu eenmaal gebeuren hé...

Voila, ik ga er mee stoppen, oh ja, ik heb een kalebas donker gekleurd, en dan een tekening van een zebra uitgesneden tot op het witte kernhout. Het resultaat is schitterend, ik tekende alleen de witte strepen, en hier en daar wat van de contour, en wat gras... Hoewel je dus eigenlijk het dier niet volledig tekent, zie je wel een zeer gedetailleerde tekening van een zebra. Met die techniek is dus ook wel een en ander te doen. Je maakt dus een witte tekening, waarbij de lichte plekken zichtbaar zijn. Bij een gewone tekening teken je in feite de donkere plekken op een lichte ondergrond, hier dus omgekeerd. Het vergt wel ruimtelijk inzicht, zodat je weet waar licht en schaduw vallen. Een zebra was dan ook een gemakkelijk maar zeer dankbaar onderwerp, omdat je steeds de witte lijnen kunt tekenen.

Tot de volgende ?

De eed van Trouw...

Mijn attente zuster, stuurde mij een stuk van "Kerkelijk Leven" van de Ste Catharina Konterdam parochie toe... De parochie waar mijn zus nog steeds bij hoort, en ook de parochie van onze jeugdjaren.
In dat parochieblad staat een foto, met het volgende onderschrift:
De chirojeugd woonde het einde van de vespers bij en nam deel aan het Zondagse Lof. Nadien werd soms de Eed van Trouw afgenomen zoals hier bij de Knapenbelofte (12-14 jaar) in 1958. Op de fotov.l.n.r: .....(10 namen) + Antoon Goderis.

Wonder boven wonder, de helft van de namen herinner ik mij niet meer, de rest behoorden tot de kameraden, het vriendenclubje, waarmee je speelde, lachte, toeren uithaalde en ruzie mee maakte...Makkers in de deugnieterij.

Toen Anny het fotootje toonde aan mijn dochter, met de vraag vind je je vader, kwam ogenblikkelijk: diene dikken zeker, daar vanachter in de rij...'t was nog juste ook...

Maar het bevestigd wat ik hier al eerder schreef: de chiro moest naar vespers en lof... Van die Eed van Trouw moet ik eerlijk bekennen dat ik me dat onderdeel helemaal niet meer herinnerde. Maar wij deden nog meer in de kerk dan vespers en lof... Toen 't "stoeltjeswuuf "(hier zeggen ze de stoeltjeszetster, veel deftiger! ) dood ging, zaten ze zonder brave dame die de job wilde overnemen...Onze proost kwam toen bij ons (de chiro) terecht, en deed ons het aanbod om de zondag in alle missen het stoeltjesgeld op te halen, we kregen daarvoor een percentje van de opbrengst. Natuurlijk deden we dat, een jeugdbeweging heeft steeds geldnood, en dat was een vast inkomen... Zodoende was ik dus ook regelmatig van dienst om het stoelgeld op te halen. Ik herinner mij een keer dat er een man staarling voor zich uit bleef kijken, en ik stond daar wat te staan...Ik stootte hem na enkele seconden aan, "stoeltjesgeld"..."'k heb niks bij..." fluisterde de man wat beschaamd...Bijna had ik hem gezegd dat hij dan maar moest rechtstaan...(Indachtig ons percentje...)
Toe wij ons werk gedaan hadden moesten wij de sakristie binnen, het geld tellen, en inschrijven in het grote boek dat daar lag...

Waar is de tijd ! Ik kan mij niet inbeelden dat de jeugd van nu nog naar vesper en lof zou gaan, en zeker niet dat ze stoeltjesgeld zouden ophalen.

Ik heb van morgen naar tanteke gebeld om te vragen of ze haar pillen genomen had...ze zei van ja...hopelijk is het waar !

Aan de linde voor mijn raam hangen nog steeds veel bladeren...maar je kunt toch al door de boom kijken, en er is nog weinig groen te zien, het is eerder een gele boom geworden, met wat spikkels bruin...Het groenst zijn nog de takken. 't Wordt toch nog herfst...ook al naderen we al heel snel de winter...

Luc vertelde me de uitleg van het woord kaberdoesje...'t Zou van 't Frans men, waar de kwaliteit van de kamers volgens nummer gezet werden...Kamer 12 was van het laagste allooi, en het chambre douze werd ons kaberdoesje... Zo komt het woord mannequin van het vlaamse mannekijn. En in het verre rusland is een onderlijfje nog altijd een borstrok...(heb ik gelezen...)
Dat er zo veel nederlandse woorden in het russisch voorkomen, danken we aan Tsaar Peter de Groote, die in nederland de scheepsbouw leerde, en een heel pak scheepsarbeiders mee nam naar rusland om een russische vloot uit te bouwen.

Wedden dat er daar dan een soortement rascisme was tegen die vreemde snoeshanen uit het verre (neder)land ?

Wellicht predik ik weer uit een ver verleden, als ik spreek over het feit dat vroeger de lonen van de bouwvakarbeiders in het Brusselse veel hoger waren dan in Gent, en dat in limburg en westvlaanderen de lonen nog veel lager waren...Men sprak toendertijd van de loonzones... Onder meer mijn vader was een van de strijders om te komen tot een gelijke 'verloning" voor alle bouwvakarbeiders van gans het land... Waarom ik daarover begin ? Omdat we nu opnieuw met dat fenomeen te doen hebben, alleen, de schaal is vergroot...We spreken niet meer over belgië, maar over Europa, en momenteel gaat het niet over de bouwvakker, maar over de arbeider in de auto-industrie... We zullen moeten groeien naar europese akkoorden, en ik ben overtuigd dat dat ook maar een stap zal zijn naar de "globalisering" van de lonen en arbeidsvoorwaarden. Of denk je echt dat, als de islamitische landen dezelfde welvaart, en het zelfde levenspeil zouden hebben, dat er dan nog al die miserie zou zijn? Godsdienst is ook daar maar een vlag die de lading dekt... Denk je dat als de palestijnen niet meer jaloers waren op levensstandaard van joodse buren, dat er nog zoveel boel zou zijn ? Welvaart is een van de voorwaarden voor vrede !

Met een volle maag vecht je niet zo gauw.

Allee, 'k stoppen.. tot de volgende ?

tanteke episode 318

Vandaag weer naar tanteke, nu naar de apotheker voor medicamenten voor haren tikker, en naar het Gemeen-tehuis (splitsing van Merho in Kiekeboe) voor haar nieuwe identiteitskaart. Hopelijk is nu alles in orde... En ben ik voor enkele dagen gerust...
Volgende week of zo mag ik zeker terug, want dan zal haar identiteitskaart er zijn en moeten afgehaald worden... Dat zal leuk worden met dat codenummer, 't menske weet bij de twaalfde slag van de klok allang niet meer dat er elf voorgaande waren... Ze wordt ontzettend vergeetachtig, als er nu een brief is die om een of andere reden enige tijd moet bewaard blijven, dan neem ik hem mee, want anders is hij niet meer te vinden, herinner u maar de historie met haar belastingsaangifte...er was geen spoor meer, van alle documenten was er geen een meer te vinden, zelfs de brief van de belastingen om in te vullen was verdwenen... Gelukkig heb ik dat kunnen regelen...
Ik zeg altijd, zo lang ze kan zelfstandig wonen...maar ik vrees met grote vrees dat die tijd aan 't korten is...

Ik verrek de laatste dagen van de pijn, en bovendien heb ik ook nog maagpijn. Zou dat nog altijd het gevolg zijn van die portugese brol die ik ooit moest proberen? Dat kan toch bijna niet ? Enfin, volgende week "mag" ik weer naar de pijnkliniek, eens horen wat hij zegt...Misschien is dat mede van het heen en weer krossen met tanteke, en de zorgen die ze mij geeft...

Is het bij jullie ook zo'n zot weer ? Ik heb al in de gietende regen gelopen, en nu schijnt de zon weer, maar de lucht komt al weer vol kolossale wolkenformaties, bovendien geen de "voorspellers" nog de kans op onweder met donder en bliksem... In november ? Nu ja, we hebben ooit in Houffalise in een fikse sneeuwbui gezeten, met donder en bliksem bovenop. Ne mens verschiet van niks meer.

Ik moet nu in stukjes schrijven, Veerle vindt het nu noodzakelijk om de steps in orde te brengen, banden oppompen, en vooral de sturen hoger zetten...Natuurlijk weet geen een van de vrouwen hoe dat moet, en pijn of niet, het moet nu...

Ik ga maar stoppen, en me terugtrekken op mijn "atelier", daar ben gerust (hoop ik)
tot de volgende ?

wondermiddel...

Gisteren, toen het met het maagmiddel en hoofdpijnmiddel iets leek te beteren, dacht ik plots: "'t Is toch geen griep hé ?"...Onmiddellijk oscillocccinum beginnen nemen, en ja hoor, na de tweede dosis (ieder uur eentje in noodgeval) bleek alles weg... 's Avonds toch nog eentje gepakt en alles is weer ok...
't Is toch echt een wondermiddel !

Allee, het voornaamste is dat ik er weer door ben. Ik had het moeten weten dat het griep kon zijn, eerst Veerle en dan Bart...maar ja, je maag en hoofdpin, dan denk je niet direkt aan griep hé...

't Weer is weer typisch herfstsss...Nat en grijs, weliswaar is het niet koud te noemen, toch niet voor de tijd van het jaar. We moeten inderdaad wel vaststellen dat er iets raars is met ons weer !

Of dat nu door de vervuiling komt of niet, gezonder wordt het er niet op ! Bovendien zijn de zekerheden weg, de mensen die ieder jaar overwinteren in Spanje, hebben daar nu ook maar raar weer, zeker niet iets waar je naartoe zou trekken om te overwinteren hé ? Het lijkt wel of onze winter aan 't overschakelen is naar het moessonseizoen, niet dat het zo véél regent, maar als het regent is het niet meer regenen maar wolkbreuken...

Het is niet meer gewoon... Ieder jaar zien we meer en meer mensen die in overstromingsgebieden zitten, en die dan de naam krijgen dat ze in een risico-zone zitten. Veelal was er vroeger niemand die dat ooit een risicogebied bevondt. Natuurlijk spelen er veel meer elementen mee dan de stortbuien, de steeds toenemende bebouwing, maar vooral het feit dat de landbouwgronden geen water meer kunnen opnemen zoals vroeger... De grond is precies toegebetonneerd door de steeds zwaardere landbouwmachines die er over denderen... Je moet maar eens proberen om in een landbouwveld nog één aardworm (regenworm !) te vinden...Je zal lang moeten zoeken! En het waren de aardwormen die zorgden voor de doorlaatbaarheid van de grond... Die beestjes hebben de strijd opgegeven, ze geraken niet meer door die telkens weer toegestampte grond ! Als het regent, dan zien we het water niet meer in het veld dringen, maar er over stromen, bijna net zols over een betonnen rijweg... Met dat verschil dat het in zijn vloed nog steeds wat van de bebouwbare opperlaag meepakt en zo een steeds toenemende erosie veroorzaakt... Men moet op een of andere manier de grond weer open maken, los maken, doordringbaarmaken, en weer bevolken met een natuurlijke habitat van wormpjes en dies meer... Zo lang ze dat niet inzien, zal het vechten tegen de bierkaai (lees watervloed) blijven.

Ik heb antwoord gekregen van Rato, de provinciale rattenbestrijdingsdienst! Een zeer vriendelijke en lange brief, waarvan de essentie luidt: iedereen is verantwoordelijk voor de bestrijding op zijn eigendom of gebruikte gronden... Het komt er op neer dat ik, en andere bewones van de wijk(en) die last hebben van ratten, eigenlijk de landbowers zouden moeten op hun verantwoordelijkheid wijzen dat zij ook op hun grond aan bestrijding moeten doen... Zeg tegen een boer maar eens dat hij rattenbestrijding moet doen op een braak liggend veld! Onafgezien van het risico van het vergift op de velden voor mens en dier... Ik heb teruggeschreven dat mijnsinziens ook deze bestrijding beter gedaan zou worden door bevoegde mensen met adequaat en veilige bestrijdingsmiddelen... Ik hoop nog maar eens op een antwoordje, en hopelijk een positief antwoordje... Ik kan en wil geen ruzie maken met de landbouwers die voor en naast mijn deur de velden bewerken...Maar ieder weldenkend mns zal ook wel inzien dat de resten van de maïs en vooral de hele hopen kleine patatjes die opde velden blijven liggen echte attractiepolen zijn voor ratten en ander ongedierte...Dat die beesten dan ook eens gaan kijken op drogere en warmer gebieden, lijkt mij heel normaal, maar niet plezant voor de bewoner...
Ik begrijp de stelling van Rato wel, maar je moet al ervaren bestrijder toch heel goed weten dat de bestrijding beter aan de bron gebeurt dan aan de uiteinden...
Nu ja, wie ben ik...
En wie luistert er nog naar de man in de straat in een land waar we massa's politiekers hebben, maar héél weinig mensen die ook leidsmannen zijn of durven zijn...
Kijk maar eens naar het huidige beleid van ons absurdistan... Ik moet niets meer zeggen zeker ?

Ik ga stoppen, de dag is nog lang en vermoeiend...Ik moet weer met tanteke op stap om een en ander te regelen voor haar...'t Wordt een duts, en dergelijke mensen kunnen dan niet anders dan panikeren als er een werkelijk probleem zich voordoet. Hopelijk komt alles vandaag in orde, dan is zij (en ikke !) weer een tijdje gerust. Ik heb de indruk dat ze ook wat begint te sukkelen met haren moteur, ze is zo "dempig"...Van het minste dat ze doet is ze kort van adem...

Allee, tot de volgende ?

Ziekjes..

Vannacht wakker geworden met hoofdpijn, nadien weer in slaap gesukkeld, maar vanmorgen nog steeds hoofdpijn en misselijk.
Pilletje gepakt (eentje meer of minder...)niets geholpen. Veerle komt met de kids om naar de rommelmarkt te gaan te Aalst. Het was een mooie markt, maar druk, druk, druk...
In het terugkomen gestopt om een braadkip te kopen en nadien ook nog pistolets.Na het eten nog maar een pilletje of twee gepakt, het lijkt nu toch iets te beteren...
Gisteren he ik gelogen...onbewust.... Ik heb gezegd dat er iemand zo dikwijls reageerde op één artikel, maar het was zo dat hij blijkbaar mijn blogs van een week ver gelezen had, en op iedere dag gereageerd heeft....Dat maakte mij bepaalde van zijn opmerkingen duidelijk...

Ik heb nog niets gehoord van Bart, hopelijk is hij ondertussen weer genezen. Ik zal het wel horen. Maandag moet ik nog eens naar tanteke... Hopelijk is alles dan geregeld. Deze keer was het dus niet voor een prulle, maar er was serieus werk en loping aan.

Ik ben bezig met een kalebas eens op een totaal andere manier te bewerken. Ik heb hem nu met donkere vernis gekleurd, en zal nu proberen er een tekening uit te snijden, zo, dat het wit hout er onder weer bloot komt, en zo een witte tekening maken op en donkere achtergrond. Hopelijk lukt dat, want de wand van zo'n kalebas is niet dik...Enfin, als het lukt zal het mooi zijn, als het niet lukt, dan is er een kalebas naar de knoppen.

Ondertussen ben ik ook op zoek naar voorbeelden van folkloristische snijwerken. Je weet wel, soms zag je dat vroeger op vrouwenklompen, dan was daar een motiefje in gesneden, die in feite onstond door telkens kleine driehoekjes ui te snijden in een bepaald patroon, zo had je lintversiering en/of bloemversieringen. Deze oude volkskunstvorm heeft bepaalde charmes, die misschien kunnen gecombineerd worden met de pyrografie, die eigenlijk ook een oude kunstvorm is. (Alhoewel er blijkbaar in Amerika weer mee gewerkt wordt...en tot mijn verrassing vond ik ook pyrografie van onder meer ...Picasso....)

Ik denk dat deze snijvorm iets is dat ik ook nog kan doen, omdat dit ook op de tafel wordt gedaan. (En ik dus kan leunen). Je ziet dat het weer winter wordt, ik zit weer veel meer te werken aan allerlei kunstwerkjes. Wellicht denk je dat ik te veel soorten dooreen doe, maar dat is voor mij net de truuk...dat laat mij toe op een steeds weer iets andere houding te werken, en net dat laat mij toe meer te doen.

Enfin, het is weer iets om te proberen, en stilaan in te groeien. En hopelijk maak ik ook daarin weer leuke mooie dingen. Nu zit ik al die werkjes op te stapelen, maar ooit doe ik eens een expositie...Maadan moet ik voldoende hebben om ook werlijk naar buiten mee te komen. Ik heb nu al enkele werkjes verkocht, en weggegeven, maar stilaan groeit de stapel aan.

Voila, ik ga er mee stoppen; tot de volgende ?

jahwaade!

Ik heb nog nooit zoeel reacties gekregen op mijne blog als op die van gisteren...en bijna allemaal van ééne man..
Ik moet zeggen dat die man heel wat verklaringen van woorden kent, die ik nog niet ken...alleen weet ik niet altijd hoe ij die woorden in verband brengt met mijn schrijfsels...Ik denk dat hij soms een ietsiepietsie jaloers is op het schrijven op zich...Vroeger schreef hij regelmatig in een tijdschriftje van zijn job, en verwerkte daar heel wat van zijn frustraties...Maar nu mag dat niet meer, blijkbaar kon de leiding niet zo goed relativeren als hij en de meerderheid van de lezers. Kijk, Lukske, in een blog mag je zeveren, mag je de hekel halen over dingen, maar toch moet je dan ook oppassen dat je niet té ver gaat...want ja weet ook niet wie er allemaal die brouwsels zit te lezen, en wie weet zouden er soms ook zijn die niet kunnen lachen...Maar ik ben in een positie dat ik niet meer over het werk kan schrijven, want ik weet er niets meer van...dus ...die controle zal er dan ook wel niet meer zijn hé...
Ik was nochtans een van je lezers...Om eerlijk te zijn, dat was het enige artikel in dat blaadje dat ik ooit las, de rest interesseerde mij niet, maar sarcasme en ironie hebben altijd mijn interesse en fantasie geprikkeld. Dus, als je nog maar eens je frustraties wil wegpennen, mijn mailbox staat altijd voor je open ! Ik snoep er met veel genoegen van, en wie weet is het ook nog van echte curatieve waarde voor jou, wat me ook plezier doet !
Ik heb dat met de genen van mijn vader meegekregen...Alhoewel hij helemaal niet altijd akkoord was met de inhoud, kocht hij regelmatig 't Pallieterke, omwille van het sarcasme, de ironie en de "giftige pralines"...
Ik weet niet of 't Pallieterke nog bestaat, maar als kind genoot ik al van de manier om iemand over de hekel te halen. Eén van de spotprenten staat me nog altijd voor de geest...Wijlen Camiel Huysmans was op zeer hoge leeftijd getrouwd met een véél jonger ding, en in 't Pallieterke stond een prachtig getekende cartoon van Camiel Huysmans met de jonge vrouw op zijn schoot...Het onderschrift luidde: "Onze Vlaamse Spreekwoordenschat : "Op droog zaad zitten""...

Kijk, dat moet kunnen...spot en ironie zijn uitlaatkleppen, en net zoals op een stoomketel er een veiligheidklep zit, moet die ook op de mens zitten, anders krijg je geweld en agressie. En wee de religies die dit verbieden, kijk maar een rond u...
Men praat ons nu allerlei van onmenselijke gedragsregels aan, onder het mom van bv "racisme" Je mag nie meer lachen met een turk, maar ik heb pater Leman nog niet gehoord over de moppen op de hollanders, op de limburgers... of is racisme alleen mogelijk tegenover mensen die van onder een of andere breedtegraad afkomstig zijn ?

Ik heb niets tegen een hollander of een schot of wie dan ook, maar ik kan genieten van een mop over die mensen, ook als het over een turk of een marokkaan gaat...Maar het moeten moppen zijn, niet kwetsend, maar leuk. Ik herinner mij een schoolbezoek aan een instelling waar onder andere motorisch gestoorde kinderen zaten. Een verschrikkeijk iet om te zien, en gans de klas was sterk onder de indruk van die sukkelaars...Maar enkele uren nadien waren er al enkelen die moppen vertelden over dergelijke kinderen...Wreed ? Nee hoor, een perfecte manier om de schokkende ervaring te verwerken, meer niet... Maar sommigen die deze uitlaatklep, veiligheidsklep niet hadden vonden dat wel wreed en verschrikkelijk... Ik weet zeker dat zij de schok veel moeilijker en veel langzamer verwerkten...

Deze namiddag ga ik het intellect gaan bezoeken...In michelbeke is er tentoonstelling van kiekens (en cavia's en kornijnen...) Bij Aspe las ik onlangs een uitbreiding van het mopje over de kornijnen (larpins) ...Weet je wat een prigeon is ? ...een druif

Allee, tot de volgende ?

Wat moet je dan zeggen...

Ik ontvang zo juist het overlijdensbericht van Erik's moeder... Vijf minuten geleden stuurde ik nog een kaartje om hen te danken voor het mailtje ter gelegenheid van onze 39° huwelijksverjaardag...
Gek, 't is nu precies of je schreef dat bedankingskaartje zonder je iets aan te trekken van dat overlijden. Het is wel niet zo, maar je hebt schrik dat het wel zo zou overkomen.
Echt waar, Lieve en Erik, ik kreeg het overlijdensbericht pas nadien... Je weet wel dat ik op dt stuk nogal gevoelig ben. Mijn oprechte deelneming !

Deze namiddag moet ik dus ook nog naar tanteke, benieuw wat het daar zal zijn...

Heb je de berichten gehoord over de warmste november ooit ? En je moet maar buiten kijken om te zien dat er inderdaad iets geks aan de hand is...De meeste blaren zien er verkleurd en veelal verschrompeld uit, maar de meeste hangen nog aan de boom. Iedere dag ga ik naar de vijver om de afgevallen blaren uit te vissen, en er liggen er altijdwel wat, maar massaal is het nog altijd niet...Ook nog maar één morgen zagen wij wat rijm en we zijn 17 november !
39jaar geleden was het net als vandaag prachtig weer, we hebben foto's waar de bruiloftgasten in hun hemdsmouwen buiten stonden...'s Avonds was het een druk heen en weer geloop van al de gasten die eerst hun wagen moesten ontdooien vooraleer ze naar huis konden...Dat laatste zit er blijkbaar niet in voor vandaag... Ik vond die koude nacht heerlijk...om dicht bij elkaar te kruipen...

De kamer was ijskoud, want we hadden eerst nog ons bed moeten voorzichtig aftrekken, en het laken dat vol bloem lag door het raam uitschudden... Desondanks konden we jaren later nog bloem laten opvliegen als we de matras uitklopten... Dat was het werk van onder andere dat tanteke waar ik vandaag naartoe moet...

Waar is de tijd...Toen ik een feest gaf op ons zilveren jubileum, stelde ik vast dat toen al zo velen die er toen bij waren, er dan al niet meer waren...Ook dat de mode veranderde...Ik zocht de kaartjes van de gasten om die uit te hangen, maar in die tijd schreven degenen die naar het feest kwamen geen kaartje... Gek hoe alles verandert, en dat je dat pas vaststelt op het ogenblik dat je iets opzoekt... Wij hebben nog altijd al de kaarten liggen die we ontvingen op ons huwelijksfeest... De meeste zou je nu niet meer durven posten...Ook de smaak is veranderd, wat niet of nauwelijks veranderd is, zijn de flauwe moppen op die kaartjes...

't Was ook op een vrijdag, net als vandaag... En als je de menu bekijkt, dan werd er in die tijd niet gegeten maar gefret... Calorieën waren blijkbaar nog niet uitgevonden...

Luc is om zijn boe gekomen over de voedingsleer uit 1932... We hebben hier samen zitten lachen, en die sukkel zat met een valling en bleef er bijna in van 't hoesten... En weet je wat er in staat ? Het recept om eieren in te leggen voor de winter ! Ons moeder deed dat ook !...en als je dat nu zegt, dan bekijken ze je als een voorwereldlijk wezen... In waterglas, en als je dan keek in die bruine stenen oplegpot, dan stond daar water in, met op de oppervlakte een dun opaak laagje...Als je er met je (toen nog) kleine vingertje inprikte, dan brak het net als een flinterdun stukje matglas... De eieren kwamen van Henri Vermeersch, de vader van Marcel, een jeugdvriend die later droef aan zijn "eindeklokke" kwam.

Ik word dus wel degelijk oud...ik heb zo véél, en zo'n mooie, zo'n trieste, zo'n schitterende en zo'n doodsdoffe herinneringen, dat ik er heerlijk lang kan in dwalen...en dat is oud worden??? Het is heerlijk oud te zijn, en tijd e hebben om te dwalen in al de ervaring...

. . . is dat wijs worden ? ? ? . . . .


tot de volgende...